"Η οδός διά της ασθενείας" Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                                           "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

        "Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας, εγώ την ασθένεια διάλεξα". Τα λόγια αυτά είναι ενός από τους αγίους της Εκκλησίας μας.  Η θεληματική ασθένεια όπως κι η θεληματική φτώχεια είναι για τους αγίους  δρόμοι σωτηρίας, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται στον συνηθισμένο άνθρωπο. Μπορεί όμως και στους συνηθισμένους ανθρώπους να συμβαίνει το ίδιο και να μην γίνεται αντιληπτό.

       Πώς γίνεται η αρρώστια κι η φτώχεια να είναι επιθυμητή; Ίσως επειδή στην αρρώστια και στη φτώχεια ο άνθρωπος γίνεται ταπεινός κι έχει μνήμη Θεού  Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τους αγίους, 'οτι "ενεδυναμώθησαν εν ασθενείαις" κι ότι ο ίδιος ένιωθε δυνατός όταν ασθενούσε!

     Ο Ιησούς είναι  πράος και ταπεινός. Προσκαλεί τους κουρασμένους και τους καταπιεσμένους να έρθουν κοντά Του για να τους θεραπεύσει. Στους φτωχούς, στους αδυνάτους, σ΄ αυτούς τους οποίους αποκαλεί ελάχιστους αδελφούς Του μπορούμε να Τον συναντήσουμε. Ο,τι κάνουμε σε έναν από τους ελαχίστους αδελφούς Του, το κάνουμε στον Ίδιο!

      Να φερόμαστε στους ελάχιστους όπως στον Ιησού. Μήπως κι ο εαυτός μας δεν είναι ένας ελάχιστος αδελφός όταν είναι ταπεινός κι έχει φόβο Θεού; Η αγάπη για τον εαυτό μας ως ελάχιστο αδελφό μας είναι προϋπόθεση για την αγάπη των άλλων. Η Εντολή λέει αγαπάτε τους άλλους, όπως αγαπάτε τον εαυτό σας.

       Αγωνιζόμαστε να ικανοποιήσουμε όσες περισσότερες  επιθυμίες μπορούμε ενώ δεν είναι αυτός ο δρόμος της σωτηρίας. Στους μελλοθανάτους, στο τελευταίο γεύμα τους δίνουν ό,τι επιθυμήσουν.  Η αφθονία αυτού του είδους δεν είναι λύτρωση.

      Να αφήνεται κανείς στην απληστία του δεν είναι του Χριστού. Ό,τι κάνουμε ως πιστοί προς δόξαν Θεού το κάνουμε. Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε είμαστε του Χριστού!

πηγή

Η πίστη δοκιμάζεται δια πυρός και σιδήρου!

πηγή

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Εάν έχητε πίστιν ωςκόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρη τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατίσει υμίν." (Ματθ.ιζ,20)


Η πίστη που γεννιέται μέσα στις δοκιμασίες, η πίστη που νικάει τις αμφιβολίες, που είναι η ίδια μια διαρκής πάλη με το Θεό,αυτή η πίστη είναι θεραπεία. Ο κόσμος προσέτρεχε στους ανθρώπους που κατείχαν την πίστη που θεραπεύει, για να θεραπευτούν. Η πίστη ως θεραπεία θεράπευε και θεραπευόταν.

Για την πίστη που θεραπεύει μιλούν το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της σημερινής Κυριακής: Ο Ιησούς θεραπεύει το παιδί που σεληνιάζεται και αποδίδει την αδυναμία των μαθητών Του να το θεραπεύσουν στην απιστία. Από τα λόγια του Ιησού συνάγεται πως η πίστη που δεν θεραπεύει δεν είναι αληθινή πίστη. Η αληθινή πίστη είναι θεραπεία.

Ο Απόστολος Παύλος στην πρώτη επιστολή του στους Κορινθίους διακρίνει επίσης την αληθινή πίστη από την συναισθηματική πίστη και περιγράφει τις δοκιμασίες που περνάει η αληθινή πίστη:

"Ο Θεός ημάς τους αποστόλους εσχάτους απέδειξεν, ως επιθανατίους, ότι θέατρον εγεννήθημεν τω κόσμω, και αγγέλοις και ανθρώποις....Άχρι της άρτι ώρας και πεινώμεν και διψώμεν και γυμνητεύομεν και κολαφιζόμεθα και αστατούμεν και κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί. λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα ,βλασφημούμενοι παρακαλούμεν. ως περικαθάρματα του κόσμου εγενήθημεν. πάντων περίψημα έως άρτι."

Η πίστη των αποστόλων δοκιμάστηκε με φοβερές δοκιμασίες. Για σας, λέει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους δεν υπήρξα απλώς παιδαγωγός. Υπήρξα πατέρας. Εγώ σας γέννησα. Ως πατέρας τους παρακαλεί να γίνουν μιμητές του.

"Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε απ΄ τον ύπνο!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




        "Ώρα ημάς ήδη εξ ύπνου εγερθήναι (...) Η νυξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν.  αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω. αλλ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας" (Ρωμαίους 13,12)
      (Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε απ΄  τον ύπνο... Η νύχτα όπου νά  ΄ναι φεύγει και η μέρα κοντεύει να  ρθει. Ας πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους και ας ενδυθούμε τα όπλα του φωτός. Όχι φαγοπότια και μεθύσια, όχι ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή, όχι φιλονικίες και φθόνοι. Ντυθείτε τον Κύριό μας  Ιησού  Χριστό και μην αφήνετε τον αμαρτωλό εαυτό σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας.)
       Αυτός που ζει κόσμια όπως ταιριάζει στο φως είναι αρεστός και στο Θεό και στους ανθρώπους. Η συνοχή της κοινωνίας δεν κινδυνεύει  από τέτοιους ανθρώπους. Τις ενώσεις τις κάνει το ωραίο. Το άσχημο τις διαλύει.  Η διάλυση της συνοχής της κοινωνίας είναι το χειρότερο κακό που απειλεί όλους μας. Να μην φοβάσαι την πείνα, αλλά την ψυχρότητα προς το Θεό.
       Μας διοικούν άνθρωποι με ψυχρή ή και καθόλου πίστη στο Θεό. Αυτό να πολεμήσουμε με όλες τις δυνάμεις μας, τη διάλυση της κοινωνίας. Όταν η κοινωνία είναι ενωμένη έχουμε όλοι ψωμί καθώς και τα αναγκαία προς το ζειν. Όταν διαλύεται η κοινωνία σε άλλους τα αγαθά σαπίζουν , ενώ άλλοι λιμοκτονούν.
        Πώς να υπερασπιστούμε την ενότητα της κοινωνίας μας;  Το πιο μεγάλο όπλο μας είναι η πίστη. Ο Δαβίδ εκστρατεύοντας σε πόλεμο έγραψε τους στίχους αυτούς του  ΙΘ΄ψαλμού:

 "Ούτοι εν άρμασιν και ούτοι εν ίπποις,,/
ημείς δε εν ονόματι  Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα"

(Άλλοι στηρίζονται στα άρματα και άλλοι στη δύναμη του ιππικού τους ,
εμείς επικαλούμαστε το Όνομα του Θεού που θα μας δώσει δύναμη)

      Κανένας νουνεχής άνθρωπος σήμερα δεν θεωρεί σωστά αυτά που γίνονται εις βάρος της Ελλάδος. Ακόμα κι οι ίδιοι  οι κυβερνώντες δεν θεωρούν σωστές τις αποφάσεις που λαμβάνουν για να εκτελούν τις εντολές των ξένων  χωρίς να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό.
      Αν δεν μπορούν να μην υπακούουν στους ξένους που τους διατάζουν, γιατί δεν παραιτούνται;  Με τη θέλησή τους, λοιπόν,  υπακούουν στους ξένους που ενεργούν σαν κατακτητές  της Ελλάδος, χωρίς πόλεμο. Τα τελευταία χρόνια αυτοί που με τις μεθόδους τους κατέλαβαν και άσκησαν την εξουσία στην Ελλάδα άλλαξαν τους θεσμούς της κοινωνίας με την ιδιοτέλεια!
      Ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε απ΄ τον ύπνο! 

Οσίου Θεοδώρου, "Τυραννούμενοι και αιχμαλωτιζόμενοι από τα πάθη"

"Τυραννούμενοι και αιχμαλωτιζόμενοι από τα πάθη βρισκόμαστε πολλές φορές σε πλήρη απορία ως προς το γιατί τα παθαίνουμε αυτά. Εάν όμως κάποιος προσηλώσει το νου του χωρίς περισπασμούς στο Δεσπότη και Θεό ημών, πιστός είναι ο Σωτήρ των απάντων, για να ελευθερώσει αυτήν την ψυχή από κάθε εμπαθή αιχμαλωσία, καθώς λέγει ο Προφήτης, "έβαλα τον Κύριον για πάντοτε μπροστά μου για να μη φοβάμαι". Τί δε γλυκύτερο και ασφαλέστερο υπάρχει από το να έχουμε πάντοτε τον Κύριον εκ δεξιών να μας σκέπει και να μας φρουρεί και να μην μας αφήνει να φοβηθούμε; Το να έχουμε δε αυτήν την τύχη εξαρτάται από εμάς."(Από τα Κεφάλαια ψυχωφελή, πρόχειρη απόδοση Μ.Ε.Λ.)

Ο Όσιος παραθέτει τα λόγια αυτά του Προφήτη Δαβίδ "προωρώμην τον Κύριον ενώπιόν μου δια παντός/ότι εκ δεξιών μου εστίν ίνα μη σαλευθώ".
Πρόκειται για τον όγδοο στίχο του 15ου ψαλμού. Ο στίχος αυτός καθώς και ο προηγούμενος "Ευλογήσω τον Κύριον , τον συνετίσαντά με/ έτι δε και ως νυκτός επαίδευσάν με οι νεφροί μου." απαντάει στην απορία του ανθρώπου γιατί υποφέρει. Ο πόνος δεν είναι χωρίς νόημα ούτε εμείς είμαστε εγκαταλειμμένοι στην τύχη μας.


Ο πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντίνος Καλλίνικος στο Υπόμνημά του προς τον Ψαλτήρα γράφει για τους 7ο και 8ο στίχους του ψαλμού αυτού τα εξής:"Ευλογίας αναφέρω προς τον Υποστηρικτήν μου, τον εμπνεύσαντά με την συνετήν απόφασιν , όπως κλήρον μου αυτόν θεωρώ και εν αυτώ την ευτυχίαν μου αναζητώ. Αλλ΄ αι φρονηματιστικαί εμπνεύσεις του συμπίπτουν και προς τους από των νεφρών μου δηλ. της συνειδήσεώς μου νυγμούς. Όταν κατά την σιγηλήν νύκτα αι ημεριναί ματαιότητες σβύνουν και αλήθειαι υψηλότεραι φωτίζουν τα σκότη της, αλάλητοι εκ των ένδον μου φωναί
μοι ομιλούν περί αυτού, παιδεύουσαί με και συμβουλεύουσαι όπως αυτόν θεωρώ ως το φυσικόν μου στοιχείον. Διότι ουδέποτε ενόμισα, και εις αυτάς έτι τας πλέον εγκαταλελειμμένας μου ημέρας, ότι είμαι μόνος. Η θεότης δι΄ εμέ δεν είναι αφηρημένη ιδέα, αλλά σύντροφος διαρκώς εμπρός μου και παρά το πλευρόν μου ιστάμενος."

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Επειδή οι νεκροί μας ζουν κι έχουν πλήρη διαύγεια, γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Επειδή οι νεκροί μας ζουν κι έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς. Επειδή υπάρχουν τα πνεύματα των νεκρών μας γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να τιμάμε και να σεβόμαστε τα σώματά τους. Ακόμα και η ποινική νομοθεσία προστατεύει το σεβασμό των σωμάτων των νεκρών μας. Έχει θεσπίσει ιδιώνυμο έγκλημα το έγκλημα της προσβολής του νεκρού σώματος. Οι ναζί πρόσβαλαν τα σώματα των θυμάτων τους! Με αυτόν τον τρόπο έδειχναν ότι δε διαφέρουν από τα ζώα τα ανόητα.

Τα ζώα δεν τιμούν τα σώματα των νεκρών τους γιατί τα ζώα δεν έχουν πνευματική αντίληψη. Ο άνθρωπος επίσης ο οποίος δεν ανέπτυξε την πνευματική του αντίληψή διαθέτει μόνο την αισθητή αντίληψη που διαθέτουν και τα ζώα. Τα ζώα ενδιαφέρονται για τους δικούς τους όσο είναι εν τη ζωή. Όταν πεθαίνουν δεν νιώθουν τίποτε για το νεκρό σώμα. Αυτό εννοεί η Αγία Γραφή όταν λέει για τον άνθρωπο αυτόν ότι έγινε όμοιος με τα ζώα: Δε νιώθει τίποτε για τους νεκρούς του. "Εξομοιώθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις. Παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι."

Ο άνθρωπος που δεν ανέπτυξε την πνευματική του αίσθηση θεωρεί τον εαυτό του εξελιγμένο που δεν νιώθει τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του, ενώ είναι πιο ανεξέλεγκτος κι απ΄ τον αρχέγονο άνθρωπο που αισθανόταν τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του. Δεν έχει αναπτύξει την πνευματική του αντίληψη γι΄ αυτό και δεν νιώθει το καθήκον να προσεύχεται για τους νεκρούς του,ούτε νιώθει τιμή και σεβασμό για τα σώματα των νεκρών του. Συνήθως οι άνθρωποι που ανήκουν στην κατηγορία αυτή είναι υπέρ της καύσης των σωμάτων των νεκρών, ενώ κανένας πιστός άνθρωπος δεν διανοείται να εξαφανίσει τα σώματα των αγαπημένων του νεκρών με τη φωτιά που είναι η έσχατη εξουθένωση του σώματος με να γίνεται στάχτη και σκόνη. Ανάλογη είναι η στάση τους για τη ζωή: "Έτσι είναι αυτή η ζωή, καπνός που φεύγει, στάχτη που μένει... Φάγωμεν και πίομεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν."

Ο άνθρωπος δεν έχει μόνο αισθητή αντίληψη των πραγμάτων, αλλά και πνευματική αντίληψη. Επειδή υπάρχει το πνευματικό έχουμε την αντίστοιχη αντίληψη για το πνευματικό, την πνευματική αντίληψη. Δεν θεωρούμε ανύπαρκτο ό,τι δεν γίνεται αντιληπτό με τις αισθήσεις.Αυτός είναι ο λόγος που έχουν μεγάλη σημασία για μας τα ονόματα. Κι αυτός είναι ο λόγος που τα ολοκληρωτικά καθεστώτα επιβάλλουν την ομοιομορφία στα θύματά τους για να τα εξοντώσουν ηθικά. Οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως φέρουν αριθμούς αντί ονόματα!

Το όνομα του ανθρώπου μένει στη μνήμη εκείνων που τον αγαπούν, όπως και η μορφή του. Κανένας δεν μπορεί να θυμάται με αγάπη έναν αριθμό.
Ο αριθμός είναι γενικός, ενώ όταν αγαπάμε κάτι αυτό γίνεται για μας μοναδικό, όπως μοναδικό είναι το όνομα ενός αγαπημένου ανθρώπου. Το ότι αγαπάμε τους νεκρούς μας σημαίνει ότι οι νεκροί μας είναι μοναδικοί για μας.Ο θάνατος του σώματος δεν αφαιρεί την μοναδικότητα των αγαπημένων μας. Ο νους είναι το όργανο με το οποίο αντιλαμβανόμαστε τους νεκρούς μας που ζουν στον πνευματικό κόσμο, στον οποίο θα μεταβούμε κι εμείς με τη σειρά μας και θα τους συναντήσουμε.

Μα πώς μπορεί να ζουν και να έχουν πλήρη διαύγεια οι νεκροί μας μετά το σωματικό τους θάνατο, αφού ο εγκέφαλός του ανθρώπου καταστρέφεται με το σωματικό του θάνατο; Η απορία αυτή ευσταθεί, αν ο εγκέφαλος είναι το όργανο που δημιουργεί τις σκέψεις και την πνευματική αντίληψη γενικά. Αλλά ο εγκέφαλος δεν δημιουργεί τις σκέψεις, αλλά τις συλλαμβάνει όπως και τα άλλα αισθητήρια όργανα του σώματος. Δε δημιουργεί ο εγκέφαλος τις σκέψεις. Ο εγκέφαλος συλλαμβάνει και συγκρατεί τις σκέψεις. Ο εγκέφαλος είναι όργανο της ψυχής, όπως όλα τα αισθητήρια όργανα. Οι νεκροί ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό και οι ζώντες αντιλαμβανόμαστε πνευματικά την ύπαρξή τους. Γιατί θα είχαμε πνευματική αντίληψη, αν δεν υπήρχαν πνεύματα; Γιατί θα είχαμε μάτια αν δεν υπήρχε φως;

Επειδή οι νεκροί μας ζουν και έχουν πλήρη διαύγεια γι΄ αυτό νιώθουμε καθήκον να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς! Γι΄ αυτό νιώθουμε επίσης την ανάγκη να απονέμουμε τιμή και σεβασμό στα σώματά τους, όσοι από εμάς εκτός από την αισθητή αντίληψη έχουμε ανεπτυγμένη και την πνευματική μας αντίληψη

Αύριο όλα θα πάνε καλύτερα!

Έχοντας την ελπίδα μας στον Ιησού Χριστό πιστεύουμε πως αύριο όλα θα πάνε καλύτερα, πως αύριο θα περάσουμε από τις χειρότερες καταστάσεις στα αληθινά αγαθά.. Ο Ιησούς μας δίνει τη βεβαιότητα ότι ήρθε σε μας η βασιλεία του Θεού. Ότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι φαγητά και ποτά, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά που δίνει το Άγιο Πνεύμα σ΄ αυτόν που πιστεύει. Η βασιλεία του Θεού ήρθε στον καθένα από μας Ο Ιησούς είναι σημείον αντιλεγόμενον. Λίθος ον απεδοκίμασαν οι οικομούντες εγεννήθη εις κεφαλήν γωνίας. Ή θα αφήσουμε τις προσκολλήσεις μας και θα ακολουθήσουμε τον Ιησού τηρώντας τις Εντολές Του ή θα είμαστε εναντίον Του. Ο μη ων μετ΄ εμού κατ΄ εμού εστί, και ο μη συνάγων μετ΄ εμού σκορπίζει. Ξέρω καλά και ο Κύριος μου δίνει τη βεβαιότητα, γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του στους Ρωμαίους, πως δεν υπάρχει τίποτε από μόνο του ακάθαρτο. Αν τώρα εσύ με το φαγητό σου γίνεσαι αιτία να στενοχωρηθεί κάποιος αδελφός σου δε συμπεριφέρεσαι με αγάπη. Το Ευαγγέλιο αλλάζει εντελώς τον προσανατολισμό μας από τα εξωτερικά πράγματα προς τον εσωτερικό άνθρωπο. Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας. Ο λόγος του Θεού πριν ακόμα ακουστεί από το πάγχρυσο στόμα του Κυρίου διαπερνούσε την αρχαία εποχή με τους προφήτες και τους αρχαίους φιλοσόφους. Οι αρχαίοι κυνικοί φιλόσοφοι θεωρούσαν ντροπή να εξαρτούν τη χαρά τους από τα πράγματα. Μια φορά ο Αντισθένης είδε ένα παλληκαράκι που προσπαθούσε να φανεί πιο όμορφο σ΄ ένα γλύπτη: -Αν μιλούσε ο χαλκός, για ποιο πράγμα θα περηφανευόταν, ρώτησε ο Αντισθένης. -Για ομορφιά, απάντησε εκείνο. -Δεν ντρέπεσαι, λοιπόν, είπε τότε ο Αντισθένης, να έχεις τις ίδιες χαρές μ΄ ένα άψυχο πράγμα; Ο αρχαίος κυνικός φιλόσοφος Διογένης είπε σε κάποιον που μιλούσε για την ακρίβεια της ζωής στην Αθήνα: Το αν η ζωή στην Αθήνα είναι φθηνή ή ακριβή δεν εξαρτάται από τα πράγματα, αλλά από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα. Δεν είναι η πόλη πάμφθηνη ή πανάκριβη αλλά αν ζει κανείς κατά τον ένα τρόπο είναι πανάκριβη κι αν ζει κατά τον άλλο τρόπο είναι πάμφθηνη. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πράγματα: Αν τα αντιμετωπίζει κανείς με τον ένα τρόπο θα φαίνονται βολικά και εύκολα, αν όμως τα αντιμετωπίζει με τον άλλο τρόπο θα φαίνονται δύσκολα. Έτσι αν σου δείξω δύο γέροντες, δύο φτωχούς, δύο εξόριστους, όπου ο ένας διόλου δεν θα δυσανασχετεί και θα διατηρεί την ηρεμία του, ενώ ο άλλος θα είναι εντελώς αναστατωμένος, είναι φανερό ότι δεν πρέπει να κατηγορεί κανείς ούτε τα γεράματα, ούτε τη φτώχεια, ούτε την εξορία αλλά κάτι άλλο. (Οι Αρχαίοι Κυνικοί, Αποσπάσματα και μαρτυρίες, Επιμέλεια, Μετάφραση, Σχολιασμός, Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, Εκδόσεις Γνώση). Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Δέκα λεπτά αργότερα!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Πείτε μου, δεν είναι τρελός ο κόσμος που δίνει πίστη στα προγράμματα των πολιτικών, ενώ κανείς δεν ξέρει τί θα συμβεί δέκα λεπτά αργότερα; Οι πολιτικοί άλλα λένε, άλλα σκέφτονται και άλλα πράττουν!
Μια φορά ο αρχαίος ποιητής και φιλόσοφος Αίσωπος συνάντησε στο δρόμο ραβδούχους (αστυφύλακες) οι οποίοι τον ρώτησαν πού πάει.
- Δεν ξέρω πού πάω, απάντησε ο Αίσωπος.
- Δεν ξέρεις πού πάς;
- Δεν ξέρω.
- Πάτε τον στη φυλακή, είπε ο επικεφαλής των ραβδούχων.
Κάποιος λευκός του Νότου, στην Αμερική, δεν συγχωρούσε την κόρη του που παντρεύτηκε νέγρο. Δεν τους έδωσε το χέρι, όταν ήρθαν να τον δουν ανήμερα Χριστουγέννων και να του αναγγείλουν το ευχάριστο νέο, ότι θα αποκτήσει εγγόνι.
Δέκα λεπτά αργότερα ο άνθρωπος αυτός πέθανε από ηλεκτροπληξία, όταν η μυγοσκοτώστρα με την οποία έδιωχνε τις μύγες από τα κρέατα που έψηνε στη φουφού άγγιξε κάποιο ηλεκτροφόρο καλώδιο που βρισκόταν πάνω απ΄ το κεφάλι του.
Η σκηνή αυτή είναι από την κινηματογραφική ταινία «Δέκα λεπτά αργότερα».
Ο διάσημος Γάλλος μουσουργός Γκαμπριέλ Φωρέ μετά τη συναυλία άφησε τους φίλους του και τράβηξε για το σπίτι του περπατώντας στη βροχή. Όταν έφτασε στο σπίτι ακούμπησε την ομπρέλα πάνω στο κρεβάτι και ξάπλωσε πάνω της. Το πρωί τον βρήκαν ξυλιασμένο.
Ο μεγάλος Ρώσσος συγγραφέας Φεντόρ Ντοστογιέφσκι, θανατοποινίτης στη Σιβηρία, τη μέρα της εκτέλεσής του στεκόταν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Οι άλλοι πριν από αυτόν είχαν εκτελεστεί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα ένας αγγελιοφόρος ήρθε τρέχοντας με το άλογό του και φώναξε να σταματήσει η εκτέλεση γιατί ο τσάρος απένειμε χάρη στο θανατοποινίτη συγγραφέα:
«Το πρώτο που ένιωσα μέσα στο νου και στην καρδιά μου», έγραψε στο ημερολόγιό του ο μεγάλος συγγραφέας, «ήταν η απορία, γιατί δεν αγαπώ όλους, μα όλους, με όλη τη δύναμη της ψυχής μου!»
Στην Ορθοδοξία είναι μεγάλη αρετή η μνήμη θανάτου:
Είδον τα οστά τα γεγυμνωμένα και είπον, άραγε τίς εστί, βασιλεύς ή στρατιώτης, πλούσιος ή πένης, δίκαιος ή αμαρτωλός;

Πόντιος Πιλάτος. Η υποκρισία της εξουσίας!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Ο δε Πιλάτος επέκρινε γενέσθαι το αίτημα αυτών, απέλυσε δε αυτοίς τον Βαραββάν, τον διά στάσιν και φόνον βεβλημένον εις την φυλακήν, ον ητούντο, τον δε Ιησού παρέδωκε τω θελήματι αυτών. (...) Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος του λαού και γυναικών, αι και εκόπτοντο και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπε. Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ΄ εμέ, πλην εφ΄εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. ότι ιδού έρχονται ημέραι εν εν αις ερούσι, μακάριαι αι στείραι και κοιλίαι αι ουκ εγέννησαν και μαστοί οι ουκ εθήλασαν." (Λουκ.ΚΓ΄)

Μετά την προδοσία του Ιούδα οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης των πλουσίων γραμματείς και φαρισαίοι οδήγησαν τον Ιησού στον εκπρόσωπο της εξουσίας, τον Πόντιο Πιλάτο και ζήτησαν να απολύσει τον Βαραββάν, στασιαστή και φονιά και να σταυρώσει τον Ιησού.

Ο Πόντιος Πιλάτος επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για το αίτημά τους να απολύσει τον Βαραββάν και να παραδώσει τον Ιησού για να τον σταυρώσουν. Εξεγέρθηκε δήθεν η συνείδησή του γιατί τον αίτημά τους ήταν άδικο και έθιγε το περί δικαίου αίσθημά του. Τί θεατρινισμός και τί ψυχική σκληρότητα την ώρα που κρινόταν η ζωή ενός αθώου ανθρώπου!

Ο Πιλάτος σαν μεγάλος υποκριτής επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για να ρίξει στάχτη στα μάτια αυτών που ενδεχομένως θα προκαλούσε η απόφασή του, διότι ήταν παντελώς άδικη. Πλήθος λαού ακολουθούσε τον Ιησού και υπέφερε για την δίωξή Του.

Ο Πιλάτος απέδειξε ότι ήταν μεγάλος υποκριτής που έπαιζε θέατρο υπερασπιζόμενος δήθεν τον Ιησού. 'Οταν τελείωσε τους θεατρινισμούς του απέλυσε τον Βαραββάν και παρέδωσε τον Ιησού στους διώκτες Του να τον κάνουν ό,τι θέλουν! Τόση υποκρισία, δειλία, ψυχική σκληρότητα, καιροσκοπισμός είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη στον κόσμο!

Βάλε τώρα στη θέση του Ιησού τον φτωχό κυνηγημένο άνθρωπο σε κάθε εποχή και στη δική μας σήμερα, και στη θέση του Πόντιου Πιλάτου βάλε την εξουσία και θα δεις την υποκρισία της. 

 http://moschoblog.blogspot.com/2011/12/blog-post_30.html

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή!

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή. Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι όταν σε μια χώρα οι καλύτεροι πολίτες κλείνονται στη φυλακή το καθεστώς είναι ολοκληρωτικό. Ακόμα κι οι δίκαιοι νόμοι εφαρμόζονται επιλεκτικά. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη, γιατί δεν έχει σημασία ποιος έχει δίκαιο και ποιος έχει άδικο. Σημασία έχει τί είναι σκόπιμο και τι δεν είναι.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κλείνουν στη φυλακή τους καλύτερους πολίτες τους.Αυτό συνάγεται από τις μαρτυρίες αυτών που υπήρξαν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους από αυτές.

Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εφαρμόζουν τους νόμους επιλεκτικά. Τα δικαστήρια δεν απονέμουν δικαιοσύνη. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Οι δικαστές όπως κι οι άλλοι πολίτες δεν είναι ελεύθεροι. Η δικαιοσύνη είναι διατεταγμένη. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι αποφάσεις σκοπιμότητας.

Τί πρέπει να γνωρίζουμε άλλο οι Έλληνες για να γίνει κοινή συνείδηση ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί στη χώρα μας; Μέρες Χριστουγέννων ο ηγούμενος της μεγαλύτερης Μονής της Ελλάδος κρίνεται ύποπτος φυγής και διατάσσεται η προφυλάκισίς του!

Τέτοιες ενέργειες της εξουσίας στρέφονται κυρίως εναντίον της.Όταν μια εξουσία καταδιώκει τους καλύτερους πολίτες της είναι επικίνδυνη για τον ίδιο το λαό. Είναι υποχρεωμένη να παίρνει ολοένα και χειρότερα μέτρα εναντίον του. Αλλά τα μέτρα έχουν τα όριά τους.Η ενέργειά της εξαντλείται. Κανείς σωστός άνθρωπος δεν συνεργάζεται μαζί της. Ή θα καταπέσει από μόνη της ή ο λαός θα εξεγερθεί και θα την ανατρέψει.

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

"Ακόμα μια τέτοια "νίκη"!"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Τί ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι" (Ψαλμ.115,3)

Η παραβολή, του κακού δούλου, όπως καταγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο μοιάζει με "πύρρεια νίκη" όσον αφορά τη συμπεριφορά του και το τελικό αποτέλεσμα. Η συμπεριφορά του είναι συμπεριφορά νικητή, το δε αποτέλεσμα είναι η "νίκη" του να μετατραπεί σε πανωλεθρία. Γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος για τον πονηρό δούλο: "Εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, και άρξεται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η ου γινώσκει και διχοτομήσει αυτόν. και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".

(Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του:"αργεί να ρθει ο κύριός μου" κι αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους, θαρθεί ο κύριός του μια μέρα που κι αυτός δεν θα τον περιμένει και σε ώρα που δε θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο που τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του.)

Η ιστορία της "πύρρειας νίκης" από την οποία προήλθε και η παροιμιώδης αυτή φράση είναι γνωστή: Ο βασιλεύς Πύρρος νίκησε τους Ρωμαίους, αλλά έχασε το μισό στρατό του! Και είπε τότε, "ακόμα μια τέτοια νίκη και δεν θα μας μείνει καθόλου στρατός". Δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθη η μάχη και ποιοι ήταν οι στρατηγοί του Πύρρου, που του πρόσφεραν μια τέτοια νίκη, που ισοδυναμούσε με πανωλεθρία! Ήταν άραγε ειλικρινείς με τον Πύρρο;Τους εμπιστεύθηκε ο βασιλεύς και άλλες τέτοιες μάχες ή τους κατέταξε στους υποκριτές;

Το ουσιαστικό γνώρισμα σε παρόμοιες νίκες είναι η υποκρισία. Αυτοί που καταγάγουν πύρρειες νίκης διακρίνονται από την υποκρισία τους. Κανένας αληθινός άνθρωπος δεν είναι μαζί τους. Η βασιλεία τους τελειώνει όταν η υποκρισία τους αποκαλυφθεί από όλους. Εν τω μεταξύ έχουν χάσει όλους τους αληθινούς και ανιδιοτελείς ανθρώπους, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνοι όχι μόνο για τους εχθρούς τους αλλά και για τους δικούς τους. Θα είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια, αν λέγαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι!

Η αναιτιολόγητη και γι΄ αυτό ανακλητή προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι μια "πύρρειος νίκη" γι΄ αυτούς που την εμπνεύστηκαν και την διεξήγαγαν! Ακόμα κι άλλες τέτοιες νίκες και δεν θα ΄χουν καθόλου πολίτες με το μέρος τους. Η Επιστήμη λέει, πως ακόμα και στην πιο πωρωμένη ψυχή μένουν ίχνη ελευθερίας. Όταν θίγεται το περί δικαίου συναίσθημα όλοι το νιώθουν!

"Ει και ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ΄ ο έσωθεν ανακαινούται ημέρα και ημέρα" (Κορινθ.Β',κεφ.Δ΄)

 

Δεν πρέπει κάποτε οι πολιτικοί να πουν ότι με τον τρόπο που ξεπληρώνουμε το ανύπαρκτο χρέος δεν θα ξεχρεωθούμε στον αιώνα τον άπαντα;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Δεν πρέπει κάποτε οι πολιτικοί να πουν ότι με τον τρόπο που ξεπληρώνουμε το ανύπαρκτο χρέος δεν θα ξεχρεωθούμε στον αιώνα τον άπαντα; Τί περιμένουν να φύγουν παίρνοντας μαζί τους και την επικίνδυνη πολιτική τους;"

1. Η τοκογλυφία είναι έγκλημα. Οι διεθνείς τοκογλύφοι που καταδυναστεύουν την Ελλάδα είναι γνωστοί σε όλους.

2. Πρέπει να πληρώνουμε τους τοκογλύφους ή δεν πρέπει να τους πληρώνουμε;

3. Το Ευαγγέλιο λέει να πληρώνουμε αυτούς που αρμόζει να τους πληρώνουμε και να μην πληρώνουμε αυτούς που δεν αρμόζει να τους πληρώνουμε.

4. Ποιος νόμος και ποια νομοθεσία πολιτισμένου κράτους υποχρεώνει τους υπηκόους του να πληρώνουν αυτούς που δεν αρμόζει να τους πληρώνουν; Καμία. Με εξαίρεση τη σύγχρονη Ελλάδα και τα ολοκληρωτικά κράτη.

5. Μάρτυρας είναι ο Ίδιος ο Κύριος , όταν αποκάλυψε την υποκρισία των Φαρισαίων και τους είπε, να αποδίδουν στον καθένα αυτό που του ταιριάζει. Οι Φαρισαίοι ήθελαν να τον παγιδέψουν με το σοφιστικό ερώτημά τους να πληρώνουν τους φόρους στον Καίσαρα ή να μην τους πληρώνουν. Ο Κύριος τους αποκάλεσε "γεννήματα εχιδνών".

6. Είναι οι Έλληνες παγιδευμένοι από τους τοκογλύφους, που ενώ πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή εισπράττουν τόκους αχρεωστήτως;

7. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει, αν δεν συνεργαστείς μαζί του. Οι διεθνείς τοκογλύφοι βλάπτουν τους Έλληνες. Συνεργαζόμαστε οι Έλληνες με τους διεθνείς τοκογλύφους; Οπωσδήποτε όχι. Αν συνεργαζόμασταν δεν θα εκδηλώναμε την οργή μας. Θα σωπαίναμε, όπως σωπαίνουν οι πολιτικοί μας, που αντί να καταγγείλουν την αδικία και να παραιτηθούν , κάνουν πως δεν την βλέπουν ή την καταγγέλλουν με το στόμα, ενώ στην πράξη την νομιμοποιούν με την παραμονή τους στην εξουσία.

8. Μήπως πρέπει στους διεθνείς τοκογλύφους πρέπει να δώσουμε την ίδια απάντηση που έδωσε ο Ιησούς στους Φαρισαίους;

9. Ο κόσμος βλέπει πως οι Έλληνες παγιδεύτηκαν και μόνο οι πολιτικοί κάνουν πως δεν βλέπουν για να μην αναγκαστούν να καταγγείλουν το άδικο. Αν δεν θέλουν να το καταγγείλουν γιατί δεν παραιτούνται;

10. Δεν πρέπει κάποτε οι πολιτικοί να πουν ότι με τον τρόπο που ξεπληρώνουμε το ανύπαρκτο χρέος δεν θα ξεχρεωθούμε στον αιώνα τον άπαντα; Τί περιμένουν να φύγουν παίρνοντας μαζί τους και την επικίνδυνη πολιτική τους;

11. Μήπως η συνεργασία για την οποία κάνει λόγο ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν είναι παρά η σιωπή των πολιτικών;

12. Η οργή των Ελλήνων δείχνει αυτά τα δύο πράγματα: πρώτον ότι δεν ακολουθούν τους πολιτικούς στην υποκρισία τους για να κάνουν ότι δεν βλέπουν πως ο διεθνείς τοκογλύφοι τους παγίδεψαν και εισπράττουν της Παναγίας του μάτια, αχρεωστήτως και δεύτερον ότι οι Έλληνες δεν συνεργάζονται με αυτούς για να τους βλάψουν.

13. Μήπως πρέπει ένας ένας και οι πολιτικοί πρίν ξεσπάσει η οργή για τα καλά, να διακόψουν τη "συνεργασία" τους και να παραιτηθούν είτε σπάζοντας την σιωπή τους είτε

όχι; Δίχως τη δική τους "συνεργασία" κανείς δεν θα μπορούσε να βλάψει την Ελλάδα!

14. Ο άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος λέει πως ο Θεός μας έδωσε την οργή για να την στρέφουμε κατά των παθών μας , όχι εναντίον των άλλων. Αυτό κάνουμε οι Έλληνες έως τώρα και ξοδεύουμε τα αποθέματά μας, αυτά που κρατούσαμε για καμιά ξαφνική αρρώστια ή άλλη δυστυχία. Όταν εξανεμιστούν κι αυτά δεν υπάρχει περιθώριο για άλλους περιορισμούς. Ο κόσμος θα εξεγερθεί.

15. Η λίμνη δέχεται από τη φύση της την ποσότητα νερού που δεν ξεπερνάει τα όρια της. Αν ξεπεράσει τα όριά της πλημμυρίζει. Οι πολιτικοί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πιέζουν ολοένα για μεγαλύτερους περιορισμούς! Έχουν και οι περιορισμοί τα όριά τους.

Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

Ο ΚΥΡΙΟΣ

1. Γιατί αυτοκτονεί ένας κόσμος; Γιατί ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους; Οι γιατροί λένε ότι αυτός που αυτοκτονεί δεν είναι "καλά". Εννοείται ότι δεν είναι καλά όσον αφορά την ψυχή του. Η σύγχρονη ιατρική διατείνεται επίσης ότι στη σημερινή εποχή κανείς από ψυχική άποψη δεν είναι "καλά".

2. Αν πράγματι κανείς δεν είναι καλά, έχουν δίκιο εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο σημερινός κόσμος οδεύει προς την αυτοκτονία. Στην Αμερική υπήρξαν περιστατικά μαζικής αυτοκτονίας. Ενδεικτική είναι η αδιαφορία για την προστασία του αγέννητου παιδιού. 200.000 αγέννητα παιδιά το δευτερόλεπτο θανατώνονται σε όλο τον κόσμο.

3. Κλασικό παράδειγμα αυτοκτονίας ανθρώπου ο οποίος δεν ήταν καλά στην ψυχή του είναι η αυτοκτονία του Ιούδα μετά την προδοσία του. Ο Ιούδας είχε πωρωμένη ψυχή. Αν δεν ήταν η ψυχή του πωρωμένη αντί να αυτοκτονήσει θα μετανοούσε για την πράξη του και θα ζητούσε ταπεινά από τον Θεάνθρωπο που συγχώρησε τους σταυρωτές Του, να τον συγχωρήσει. Τον Ιούδα τον σκότωσε η υπερηφάνειά του.

4. Ο ληστής στο σταυρό πίστεψε στο Χριστό και ζήτησε να τον συγχωρήσει. Είναι ο πρώτος άνθρωπος που εισήλθε στη βασιλεία του Θεού. Στην Ορθοδοξία η επίγνωση της αμαρτωλότητας και η μετάνοια είναι η αρχή της πνευματικής ζωής και της θεραπείας της ψυχής από τα πάθη.

5. Κάποιος σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος μιλώντας για την αυτοκτονία είπε πως η αυτοκτονία είναι η ύστατη προσπάθεια κάποιου να κινήσει το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια των άλλων. Ένας άλλος επίσης Αμερικανός φιλόσοφος του 18ου αιώνα , ο φιλόσοφος Θορώ, είχε πει ότι ο δυτικός κόσμος είναι ένας κόσμος απελπισμένος. Την ίδια άποψη υποστηρίζουν σύγχρονοι φιλόσοφοι, διανοητές, καλλιτέχνες όπως ο Γάλλος φιλόσοφος Καμύ, ο φιλόσοφος του παραλόγου, ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου Ίγκμαρ Μπέργκμαν κ.α. Ο ήρωας του Καμύ στο μυθιστόρημά του Ο Ξένος, λίγο πριν την θανατική του εκτέλεση, δεν λυπάται για τη ζωή του και δεν μετανοεί για τα εγκλήματά του, , αλλά λυπάται και κατηγορεί τους άλλους γιατί δεν ενδιαφέρονται γι΄ αυτόν.

6. Ποια είναι η απάντηση της Ορθοδοξίας όσον αφορά την απελπισία και την ύστατη εκδήλωσή της, την αυτοκτονία; Η Ορθοδοξία ακολουθεί πιστά τη διδασκαλία του Ιησού, όπως την διέδωσαν οι Απόστολοι. Η Ορθοδοξία δεν είναι θεωρητικολογία, αλλά εμπειρία. Με την εμπειρία του ο ορθόδοξος γνωρίζει τα πάθη του και μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ο γιατρός που μπορεί να τον θεραπεύσει.

7. Ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης στο βιβλίο του Πατερική Θεολογία γράφει στο κεφάλαιο Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα : "Σήμερα δίνει η ορθόδοξη θεολογία τη δυνατότητα σε κάποιον να αναζητήσει τον πραγματικό γιατρό και να τον διακρίνει απ΄ τον κομπογιανίτη;

(...) Μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον άγιο μέσα στο πλήθος; Δύσκολο φαίνεται. Οι χριστιανοί σήμερα έχουν φθάσει στο σημείο δύσκολα να ξεχωρίζουν τους πνευματικούς γιατρούς απ΄ τους κομπογιανίτες.

8. Και φθάσαμε σ΄ αυτήν την κατάσταση, διότι αντικαταστήσαμε την εμπειρική Πατερική Θεολογία με Δυτικού τύπου Θεολογία, με Θεολογία των δογμάτων, με Θεολογία του βιβλίου, η οποία δεν οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής από τα πάθη. Καταδιώξαμε την Ησυχαστική Παράδοση και την αντικαταστήσαμε με τα δόγματα ή με την ηθική (ευσεβισμό). Και αυτό συνέβη μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821, με πρωταίτιο τον Αδαμάντιο Κοραή."

9. Ο Ντοστογιέφσκι στους Δαιμονισμένους γράφει: " Στη Δύση ο Χριστός έχει παραμορφωθεί και υποβαθμιστεί. Είναι η βασιλεία του αντίχριστου. Εμείς έχουμε την Ορθοδοξία. Συνεπώς είμαστε φορείς μιας καθαρής αντίληψης για το Χριστό. Εάν ο λαός χάσει την πίστη του στην Ορθοδοξία τότε θ΄ αρχίσει ν΄ αποσυντίθεται (...) Όλο το ζήτημα έγκειται στο ερώτημα: Μπορεί κανείς να πιστέψει όταν γίνει πολιτισμένος, δηλαδή ευρωπαίος, μπορεί να πιστέψει απόλυτα στη θεότητα του Υιού του Θεού, του Ιησού Χριστού;

10.Γιατί όλη η πίστη έγκειται εκεί. Βλέπεις ή όλα συμπεριλαμβάνονται στην πίστη ή τίποτα. Τη σπουδαιότητα του κόσμου την αναγνωρίζουμε μέσα απ΄ την Ορθοδοξία. Και το όλο ερώτημα είναι: μπορεί να πιστέψει κανείς στην Ορθοδοξία; Εάν μπορεί το παν σώζεται. αν όχι τότε καλύτερα να καεί (...) Θεός ή τίποτα, Θεός ή φωτιά. Χωρίς Αυτόν δεν υπάρχει ανθρώπινη τελείωση, δεν υπάρχει πρόοδος στην ιστορία, ούτε καμιά ελίτ με σοφία που σώζει, δεν υπάρχει ανιδιοτελής διακυβέρνηση."(Μιχαήλ Αζκούλ, "αντι-χριστιανισμός, ο νέος αθεϊσμός",μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Αθ. Μπότση).

11. Ο κόσμος ακολουθεί αυτοκαταστροφικούς δρόμους και οδηγείται στην αυτοκτονία, γιατί δεν μπορεί να διακρίνει τους πνευματικούς γιατρούς που μπορούν να θεραπεύσουν την πωρωμένη ψυχή. Ο Κύριος είπε: Ο λαός αυτός με τα χείλη με τιμά, αλλά η καρδιά του απέχει από μένα πολύ.

Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος τί θά 'κανες με τη βοήθεια του Θεού;

"Αν εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

Ο ΚΥΡΙΟΣ

1. Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος σήμερα στην Ελλάδα νομίζω ότι ,πριν από οτιδήποτε άλλο , θα έκανες αυτά τα δύο τρία απλά πράγματα, με τη βοήθεια του Θεού: Θα φρόντιζες για την κινητοποίηση των ενοριών, για τον συντονισμό μεταξύ τους και για την συσπείρωση του λαού σ΄ αυτές.

2. Θα αναγνώριζες με ένα λόγο, ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη συνεκτική δύναμη του λαού και θα έβαζες όλες τις δυνάμεις σου για να την αναδείξεις αυτό που είναι: η μόνη συνεκτική δύναμη του λαού μαζί με τη γλώσσα.

3. Δεν θα άφηνες αυτή τη μεγάλη δύναμη να πάει χαμένη. Θα βοηθούσες να γίνει κοινή συνείδηση ότι η δύναμη του ελληνικού λαού είναι η ενότητά του.

4. Ο κομματισμός, δόξα τω Θεώ, δεν μπόρεσε ακόμα να εξουδετερώσει την Εκκλησία. Μόνο σε μεμονωμένες περιπτώσεις τολμά να δρα απροκάλυπτα στην Εκκλησία.

5. Οι ενορίες κινητοποιήθηκαν για τη συγκέντρωση των υπογραφών για τις ταυτότητες και συγκέντρωσαν 3.500.000 υπογραφές.

6. Οι ενορίες χωρίς συντονισμό μεταξύ τους προσφέρουν ανεκτίμητο έργο στα συσσίτια πόσο μάλλον, αν υπάρξει μεταξύ τους συντονισμός.

7. Ο συντονισμός μεταξύ τους δεν είναι δύσκολο να δημιουργηθεί, με τις σημερινές δυνατότητες της πληροφορικής, αρκεί να υπάρχει θέληση από μέρους σου.

8. Ανακεφαλαιώνουμε τα δύο τρία απλά πράγματα που νομίζω θα έκανες αν ήσουν αρχιεπίσκοπος σήμερα στην Ελλάδα, για να προσφέρεις έργο να αρέσει πριν από όλα στο Θεό και να βοηθήσει τον λαό της που δεινοπαθεί.

9. Δεν νοείται οι πιστοί να υποφέρουν και ο Κλήρος να μη συμμετέχει. Η Αποκάλυψη γράφει πως τις μέρες του αντίχριστου "αι νήσοι έφυγον". Θα κάνεις μέρες δρόμο, λένε οι Πατέρες, να συναντήσεις έναν αληθινό ιερέα. Είναι οι μέρες που ζούμε μέρες του αντίχριστου;

10. Αν ήσουν αρχιεπίσκοπος νομίζω ότι α) θα είχες ως πρότυπο τους Έλληνες της Διασποράς, που συσπειρώθηκαν γύρω από τις ενορίες. Μήπως δεν είμαστε οι Έλληνες σήμερα σαν εξόριστοι στην ίδια μας την πατρίδα; β) Θα οργάνωνες τις ενορίες να μπορούν να καταγράψουν αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας και αυτούς που μπορούν να παράσχουν οποιαδήποτε βοήθεια για την εξεύρεση διατροφών και φαρμάκων. γ) και το σπουδαιότερο θα φρόντιζες οι ενορίες να έχουν συντονισμό μεταξύ τους, ώστε να γνωρίζουν ποιες έχουν έλλειμμα και ποιες έχουν περίσσευμα σε τρόφιμα και φάρμακα.

11. Ο συντονισμός είναι σαν τον μεταβολισμό στον ζώντα οργανισμό. Αν δεν λειτουργεί ο μεταβολισμός σε κάποιο ζώντα οργανισμό, ο οργανισμός αυτός υποσιτίζεται παρόλο που δέχεται κανονική τροφή.

12. Θυμήσου το παράδειγμα της Ρωσίας επί Σοβιετικού καθεστώτος, όταν σε άλλες περιοχές σάπιζε το σιτάρι και σε άλλες υπήρχε ανεπάρκεια σιτηρών και γινόταν εισαγωγή από την Αμερική εξαιτίας του ότι δεν υπήρχε συντονισμός μεταξύ των διαφόρων περιοχών της χώρας αυτής.

13. Η Εκκλησία τέλος, υπό την δική σου καθοδήγηση, θα αναλάμβανε την διατήρηση του πνεύματος των πιστών, ώστε να μην αποθαρρυνθούν και οδηγηθούν στην κατάθλιψη, στην απόγνωση και στην απελπισία, αλλά να ελπίζουν στον Ιησού, ο Οποίος συμβαδίζει στην αποθάρρυνση.

14. Τα ΜΜΕ έχασαν παντελώς την αξιοπιστία τους. Ο ελληνικός λαός δεν ενημερώνεται από υπεύθυνους και αξιόπιστους ανθρώπους. Η Εκκλησία πρέπει να βοηθήσει στη σωστή ενημέρωσή του πέρα από πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες.

15. Πόση ανακούφιση θα ένιωθε κανείς, αν πίστευε ότι οι ηλίθιοι νόμοι και οι διεστραμμένες συμφωνίες καταργούνται από τους δίκαιους νόμους και από τις σωστές και λογικές συμφωνίες!

Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος

Με ποιο κριτήριο είναι μικρός κανείς για το αξίωμα που κατέχει;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Όλοι γελούσαν με μένα, χάνομαν κι εγώ στα γέλια" (Σκωπτική παροιμία Δεσκάτης Γρεβενών)

Οι αρχαίοι δεν απένειμαν δημόσια αξιώματα σε ανθρώπους, που δεν τα άξιζαν,ιδίως όσον αφορά στο ήθος.Έτσι είχαν άξιους ηγέτες.Μερικές φορές οι ηγέτες τους αναδεικνύονταν ανώτεροι απ΄ το αξίωμά τους.

Στις περιπτώσεις αυτές ,χάρις στην ανώτερότητά τους ενέπνεαν το σεβασμό σε όλους. Ο κόσμος όταν κινδύνευε η πόλη τους καλούσε να αναλάβουν ξανά το αξίωμά τους , ακόμα κι όταν είχαν αποχωρήσει λόγω γήρατος. Ο Κάτων π.χ. ανέλαβε ξανά την αρχηγία του Αθηναϊκού στρατού σε ηλικία ογδόντα ετών!

Ο Κάτων είχε χαρίσει εκατό νίκες στους Αθηναίους. Η τελευταία του αρχηγία κατέληξε σε ήττα, όχι εξαιτίας του, αλλά εξαιτίας της μη τήρησης της συμφωνίας από μέρους του Αλεξάνδρου. Ο Κάτων δέχθηκε με ηρεμία την θανατική ποινή. Στα παιδιά του άφησε αυτήν την πνευματική υποθήκη:"Μη μνησικακείν Αθηναίοις."

Η μητέρα του διάσημου Ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, όπως διηγείται ο ίδιος, του έδωσε αυτήν την ευχή: Αν γίνεις στρατιωτικός, να γίνεις στρατηγός. Αν γίνεις κληρικός, να γίνεις αρχιεπίσκοπος. Έγινα ζωγράφος και έγινα ο Πικάσο. Είναι σπάνιο ιδίως σε εποχές παρακμής σαν τη δική μας οι κατέχοντες αξιώματα να τα υπερβαίνουν σε αξία, όπως ο Κάτων π.χ. ή ο Πικάσο. Συνήθως είναι μικρότεροι από το αξίωμά τους.

Με ποιο κριτήριο είναι μικρός κανείς για το αξίωμα που κατέχει; Η ίδια η επιθυμία απόκτησης αξιωμάτων είναι ένδειξη αναξιότητας. Εκείνοι που αξίζουν δεν επιζητούν το αξίωμα. Αγωνίζονται όχι για να καταλάβουν το αξίωμα, αλλά για να βρεθεί ο πιο άξιος να το καταλάβει. Κατά την Ορθοδοξία η επιθυμία να εξουσιάζεις τους άλλους είναι αρρώστια.Ο Κύριος εισήλθε στην Ιερουσαλήμ επιβαίνων όνου και όχι ίππου, ο οποίος ήταν σύμβολο βασιλικής εξουσίας και πολέμου.

Το αλίευσα ΕΔΩ

«Ο δρόμος για το σπίτι» του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

«Ο δρόμος για το σπίτι»

του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Στην Ορθόδοξη Παράδοση "γέροντας" σημαίνει άγιος. Τόσο μεγάλος είναι ο σεβασμός που αποδίδει στους γέρους η Ορθοδοξία. Ο εξευτελισμός και η περιφρόνηση του γέρου, στη νέα εποχή, είναι άγνωστος στην Ορθόδοξη Παράδοση.

Πίσω από την υποτίμηση του γέρου κρύβεται η επιδίωξη των πλουσίων να μειώσουν τον πληθυσμό της γης. Οι πλούσιοι που με το χρήμα ελέγχουν την εξουσία διακατέχονται από τον ενδόμυχο φόβο του υπερπληθυσμού. Αυτή είναι η βαθύτερη αιτία για την υποτίμηση των γέρων και για άλλες κατηγορίες ανθρώπων.

Ο φόβος του υπερπληθυσμού εξηγεί γιατί συμβαίνουν όλα αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας και σε όλο τον κόσμο, με την κατάληψη της εξουσίας από τους τεχνοκράτες. Δεν είναι το χρήμα η αιτία. Έχουν ήδη συγκεντρώσει όλο τον πλούτο της γης στα χέρια τους. Η βαθύτερη αιτία είναι ο φόβος του υπερπληθυσμού.

Η γη μπορεί να θρέψει τους κατοίκους της και δίχως την επιθετική τεχνολογία. Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό, αλλά ηθικό. Για να δεις ότι το πρόβλημα είναι ηθικό, να σκεφθείς ότι ένας άνθρωπος έχει τον μισό πλούτο της γης. Ότι τo 20% των πλουσίων αρπάζουν τα 80% του ακαθαρίστου παγκοσμίου προϊόντος!

Θα καταλάβεις γιατί η εξουσία διαλύει τις οικογένειες και τις κοινωνίες που είναι θεμελιωμένες στο σεβασμό της οικογένειας, γιατί παραγκωνίζεται ο πατέρας, γιατί αγνοείται ο ενήλικος, γιατί υποτιμάται η εργασία, γιατί εξευτελίζονται οι γέροι, γιατί εκδιώκονται από την οικογένεια και την οικογενειακή εστία, γιατί στοιβάχτηκαν οι άνθρωποι σε ακατάλληλες και ανθυγιεινές κατοικίες στις νεκρές μεγαλουπόλεις.

Με το φόβο του υπερπληθυσμού η ολιγαρχία σχεδιάζει τη μείωση του πληθυσμού της γης. Γι΄ αυτό διαλύεται η Παιδεία, για να μην υπάρξει ηθική αντίσταση στην επιδίωξη των πλουσίων να μειώσουν τον πληθυσμό της γης , αρχίζοντας από τις ευπαθείς κατηγορίες ανθρώπων, τους αρρώστους, τους γέρους, τα παιδιά, τους φτωχούς... «Ο δρόμος για το σπίτι» εκφράζει τη νοσταλγία της επιστροφής σε μια ανθρώπινη ζωή, μια ζωή στα μέτρα του ανθρώπου.

Ο δρόμος για το σπίτι, η ομώνυμη κινεζική κινηματογραφική ταινία στην οποία αναφέρονται οι γραμμές που ακολουθούν, είναι ένας ύμνος στον πατέρα:

«Στη ζωή ο καθένας πρέπει να έχει ένα στόχο. Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός. Ανατολή, Δύση, Βορράς, Νότος. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός». Με αυτά τα λόγια, που είναι προφανώς του Κομφούκιου αρχίζει στην κινέζικη κινηματογραφική ταινία «Ο Δρόμος για το Σπίτι», το πρώτο του μάθημα στους μαθητές του χωριού ο νέος τους δάσκαλος. Η ιστορία του έρωτα του δασκάλου αυτού με την πιο όμορφη κοπέλα του χωριού είναι το θέμα της αριστουργηματικής αυτής ταινίας του Τζανγκ Γιμού, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μπάο Σι Ριμέμπρανς.

Το έργο αρχίζει με το γιο που επιστρέφει στο χωριό, όταν μαθαίνει ότι ο γερο-δάσκαλος πατέρας του πέθανε. Στο χωριό η μητέρα του θέλει να φέρουν τον νεκρό από την πόλη με τα πόδια. Πάντα έφερναν τους νεκρούς τους με τα πόδια. - Έπρεπε να φωνάζουν όταν σκαρφάλωναν βουνά, διέσχιζαν ποτάμια και περνούσαν σταυροδρόμια. Έλεγαν του νεκρού ότι είναι ο δρόμος για το σπίτι. Όλοι του φώναζαν, για να θυμάται το δρόμο για το σπίτι.

Ο γιος προσπαθεί να μεταπείσει τη μητέρα του, γιατί ήταν πολύ δύσκολο έργο η μεταφορά του νεκρού, επειδή δεν υπήρχαν άτομα. Οι νέοι έφυγαν απ' το χωριό στις πόλεις για να βρουν δουλειά. Στο χωριό έμειναν μόνο γέροι και παιδιά. Ο γιος προτείνει στη μητέρα του να μεταφέρουν το νεκρό με τρακτέρ.«Είναι το ίδιο» της λέει «είτε τον μεταφέρουμε με τρακτέρ είτε μετά πόδια». «Δεν είναι το ίδιο» απαντάει η μητέρα του. «Ό,τι κι αν γίνει, πρέπει να τον φέρουμε με τα πόδια».

Ότι δεν είναι πράγματι το ίδιο, θα συμφωνήσει καθένας που θα δει την ταινία. Όχι γιατί θα λάβει υπόψη του κάποια αδιάσειστα λογικά επιχειρήματα, τα οποία εκτίθενται στην ταινία, αλλά γιατί θα αγαπήσει τα πρόσωπα του έργου, τον τόπο όπου έζησαν και τον τρόπο με τον οποίο έζησαν. Θα συμφωνήσει με την καρδιά του και όχι με τη λογική.

Τελικά μετά την επιμονή της μητέρας του ο νεκρός θα μεταφερθεί με τα πόδια από τους μαθητές του που συγκεντρώθηκαν από διάφορες πόλεις, για να μεταφέρουν με τα πόδια το δάσκαλο τους από την πόλη στο χωριό, αψηφώντας τον παγωμένο καιρό.

Τα πρόσωπα που αγαπήσαμε πιο πολύ είναι ένα μέρος της ζωής μας, ένας δρόμος που μας πηγαίνει στο σπίτι μας. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της θαυμάσιας αυτής κινεζικής ταινίας. Η αγάπη είναι δρόμος. Το ίδιο όπως είναι η ειρήνη και η δικαιοσύνη και η χαρά, τα θεϊκά αυτά δώρα του Αγίου Πνεύματος προς τον άνθρωπο.

Είναι τόσο όμορφη η ταινία αυτή, τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, η φύση, η ζωή στη φύση, ο αληθινός έρωτας, που θα ήταν ευχής έργον να τη δουν οι σημερινοί νέοι για να λάβουν ένα παράδειγμα του αληθινού έρωτα σε μια εποχή που επικρατεί το αμερικανικό πρότυπο του ανθρώπου χωρίς αισθήματα.

Στη ζωή ο καθένας πρέπει να έχει ένα στόχο. Σε όλα υπάρχει κάποιος σκοπός. Ποιος είναι ο στόχος και ποιος είναι ο σκοπός των ανθρώπων της νέας εποχής; Ποιος είναι ο στόχος του σημερινού μοντέλου του έρωτα χωρίς αισθήματα; Μήπως προτιμούμε τις «σχέσεις» δίχως αισθήματα, για να μην διακινδυνεύσουμε να πονέσουμε σε περίπτωση διάψευσης;

Όταν η αποφυγή του πόνου μετατρέπεται σε καθημερινή τακτική, τότε καταλήγουμε μοιραία στη νοσταλγία του μηδενός. Θα προτιμούσαμε να μην είχαμε γεννηθεί.

Λαρισινά Δοκίμια