Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Μαΐου 02, 2012

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ! του Αιδεσιμ. Βασιλ. Βολουδάκη




ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΗΣΗ Ο ΘΕΟΣ!




του Αιδεσιμ. Βασιλ. Βολουδάκη





Εἶναι περιττό νά ἐπισημάνω στούς ἀναγνῶστες μας –Κληρικος καί λαϊκούς– τήν κρισιμότητα τῶν καιρῶν, τόν ὁρατό καί ἀόρατο πόλεμο πού γίνεται ἀπό τούς πολιτικούς δυνάστες τοῦ Γένους μας ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του, τήν ἀπεμπόληση κάθε πνευματικῆς Ἀξίας, τήν οἰκονομική ἐξαθλίωση τοῦ λαοῦ μας, πού ἀπό νοικοκύρης ἔγινε ζητιάνος ἀπό τίς ἀμοραλιστικές, ἀπάνθρωπες καί προδοτικές πολιτικές τῶν Κομμάτων Ἐξουσίας ἀλλά καί τῶν ὑπολοίπων «Ποντίων Πιλάτων» τοῦ Κοινοβουλίου μας. Εἶναι, λοιπόν, περιττό νά ἐπισημάνω τίς ταιριαστές μέ τήν «Ἀποκάλυψη» ἡμέ­ρες πού διέρχεται ἡ Πατρίδα μας.


Γνωρίζω ὅτι προσεύχεσθε, ὅπως καί ὅλοι μας, νά σκεπάση ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία μας τό Ἔθνος μας, νά τό ἀνασύρη ἀπό τήν πνευματική ἀθλιότητα καί νά τό ἀποκαταστήση στήν ἁγιότητα, πού ἦταν ἀνέκαθεν τό πνευματικό περιβάλλον τῆς Πατρίδος μας. Ὅμως, ἐπίσης, γνωρίζω ὅτι μαζί μέ τήν προσευχή μας ἀπαιτεῖται καί κοπιώδης προσπάθεια, ἰδίως ἡμῶν τῶν Ποιμένων, ὥστε νά γίνη πράξη ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ Θεός μας δέν θέλει μόνο λόγια ἀλλά καί ἔργα καί αἷμα, ὅπως μᾶς εἶπε διά τῶν ἁγίων Του, «δός αἷμα καί λάβε πνεῦμα».


Ἡ Παναγία μας δέν ἀρκέσθηκε νά ἱκετεύη τόν «Υἱόν καί Θεόν της» ἀλλά ἔγινε καί «Ὑπέρμαχος Στρατηγός» τοῦ Ἔθνους μας καί προασπιστής τῆς Πατρίδος μας, ὥστε  αὐτή, ἡ συγκεκριμένη Πατρίδα, νά παραμείνη  ὁ ἰδανικός τόπος γιά νά ζήση κανείς τήν πνευματική ζωή. Πολύ περισσότερο ἐμεῖς οἱ Κληρικοί καί οἱ χριστιανοί μας ἔχουμε χρέος –παράλληλα μέ τήν προσευχή μας– νά ἐργασθοῦμε δραστικά καί ἀποφασιστικά γιά νά ἀναχαιτίσουμε τήν πολιτική λαίλαπα τῆς Πατρίδος μας, παρακινῶντας εὐσεβεῖς ἀνθρώπους νά πολιτευθοῦν, κηρύσσον­τας ἔτσι ἀπηνῆ διωγμό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πο­λι­τικούς πού ἐκλέχθηκαν στό Κοινοβούλιο τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἀποδεκάτισαν κυριολεκτικά κάθε ἱερό καί ὅσιο τοῦ Γένους μας καί τοῦ λαοῦ μας.


Εἴμαστε σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς ἀπό τίς ἐκλογές καί δέν ὑπάρχει πολύς χρόνος γιά ἐκτενεῖς ἀναλύσεις, γι’ αὐτό θά  ἀρκε­σθῶ νά θέσω κάποια καίρια ἐρωτήματα σέ ἐκείνους τούς χριστιανούς πού διστάζουν ἤ καί ἀρνοῦνται τό ἀποτέλεσμα πού θά προκύψη ἀπό αὐτά τά ἐρωτήματα, ἀφοῦ, ὅπως πολύ σωστά ἔχει πεῖ ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, στερούμεθα τῶν ἀπαντήσεων πού μᾶς χρειάζονται, γιατί ξεχάσαμε τά ἐρωτή­ματα!


Ἐρώτημα πρῶτον:


Πιστεύουμε ἤ δέν πιστεύουμε ὅτι ἡ Πολιτική, ὅπως ἔχει ἐξελιχθεῖ σήμερα, μέ τήν ἐπί 24ώρου βάσεως χειραγώγηση τοῦ λαοῦ μας, ἔχει τόν κυριαρχικό λόγο στή διαμόρφωση τοῦ ἤθους, τῶν πιστευμάτων καί τῆς βιοτῆς τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας μέ τά Μέσα Μαζικῆς Ἐνημερώσεως (Μ.Μ.Ε. =γράφε Μέσα Μα­ζι­κῆς Ἐξαγριώσεως καί Ἐξαθλιώσεως!), τῆς Τηλεοπτικῆς, Ἠλεκτρο­νικῆς καί Ἐντύπου Ἐπικοινωνίας πού διαφεντεύει ἀπόλυτα;
Δέν πιστεύω νά διαφωνῆ κανείς σ’ αὐτό, ἀφοῦ ἡ καθημερινή πραγματικότητα τό ἐπιβεβαιώνει καί, μάλιστα, μέ τρόπο πού, κατ’ ἄνθρωπον, μᾶς ἀπελπίζει…


Ἐρώτημα δεύτερον:


Ἀφοῦ συμφωνοῦμε, λοιπόν, ὅτι ἡ Πολιτική ἐπηρεάζει τόσο βαθειά τήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας, πῶς μποροῦμε νά νοιώθουμε τόσο «χαλαροί» (γράφε, σχεδόν ἀδιάφοροι!) μπροστά στίς ἐκλογές καί νά τίς ἀντιμετωπίζουμε σάν ἕνα γεγονός πού ἔχει ἐλάχιστη ἤ καί καθόλου σημασία γιά τή ζωή μας;


Ἐρώτημα τρίτον:


Πῶς δέν αἰσθανόμαστε τήν τεράστια πνευματική μας εὐθύ-
νη γιά τήν ἐκλογή τῶν πολιτικῶν Συνδυασμῶν, ἀφοῦ ἔχουμε τό δικαίωμα νά ψηφίζουμε καί δέν εἴμαστε ἁπλοί ἀποδέκτες  ἀρχόντων πού μᾶς ἐπιβάλλονται;


Ἐρώτημα τέταρτον:


Γιατί δέν μποροῦμε νά ξεκολλήσουμε τό μυαλό μας ἀλλά τό ἀφήνουμε γαντζωμένο στήν ἐποχή πού δέν ὑπῆρχαν ἐκλογές καί οἱ χριστιανοί ἀναγκάζονταν νά ὑπομείνουν τά μαρτύρια ἀπό τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες-τυράννους; Εἶναι δυνατόν, τόν 21ον αἰῶνα, νά ὑποστηρίζουν νουνεχεῖς ἄνθρωποι ὅτι θά πρέπη νά προσευχόμεθα καί νά ὑπομένουμε τούς ἀντιχρίστους ἄρχοντες, ἐνῶ αὐτοί δέν μᾶς ἐπιβάλλονται διά τῆς βίας ἀλλά τούς ψηφίζουμε μέ τή θέλησή μας; Εἶναι δυνατόν νά ἀποκαλοῦμε σταυρωτάς τοῦ Χριστοῦ μόνο τούς Πολιτικούς καί ὄχι καί τούς ἑαυτούς μας πού τούς ἐκλέγουμε, δίδοντάς τους τά καρφά στό χέρι; 


Ἐρώτημα πέμπτον:


Γιατί  θεωροῦμε χριστιανικό τό νά διαιωνίζουμε  τή σύγχυση ἀντί νά χρησιμοποιοῦμε τήν «μάχαιραν», πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός γιά νά ξεχωρίζουμε τήν Ἀλήθεια ἀπό τό ψέμα; Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐμεῖς ἐκλέγουμε τούς Πολιτικούς καί ἄρα εἴμαστε ἁπολύτως ὑπεύθυνοι γιά ὅ,τι αὐτοί πράττουν καί δέν εἶναι ψέμα ὅτι οἱ χριστιανοί εἴμαστε ἀνεύθυνοι γιατί δέν πρέπει νά ἀσχολούμεθα μέ τήν Πολιτική;


Ἐρώτημα ἕκτον:


Δέν εἶναι ἄραγε πλάνη καί μωρία τό νά μήν ἀντιλαμβάνεται ὁ χριστιανός  τήν πνευματική κοσμοχαλασιά πού γίνεται στήν Ὀρθόδοξη Χώρα μας ἀπό τούς ἀντιθέους Πολιτικούς ἀλλά νά περιορίζεται μόνο στήν προσευχή, ἀφήνοντας μέσα στήν πλάνη καί τήν μωρία  του  τόν Θεό μας νά διορθώση μόνος Του τά Πολι­τικά μας πράγματα, δηλαδή νά τρέξη ὁ Θεός στόν Ἄρειο Πάγο(!), νά συστήση Πολιτική Παράταξη, νά βρῆ ὑποψηφίους καί νά κατέλθη στίς ἐκλογές;
Ἤ, μήπως, εἶναι πιό πνευματικά διακριτικό τό νά περι­μέ­νου­με οἱ χριστιανοί, πότε θά ἐπανέλθη ἡ ἐποχή τῆς μονοκρα­τορίας, γιά νά καταργηθοῦν οἱ ἐκλογές σάν μέσον ἀναδείξεως κυβερνήσεων καί νά μᾶς στείλη ὁ Θεός ἀπ’ εὐθείας ἀπό τόν …Οὐρανό(!) Κυβερνήτη ἅγιο γιά νά σώση τήν Ἑλλάδα καί τόν χριστιανισμό τοῦ λαοῦ της;
Δέν μᾶς ἔμεινε καθόλου κρίση γιά νά ἀναλογισθοῦμε πώς ἄν ἐξακολουθήσουμε νά μένουμε ἀδρανεῖς καί ἄπρακτοι, μέ «σταυρωμένα χέρια», πάρα πολύ σύντομα δέν θά ὑπάρχη πιά οὔτε ἡ Ἑλλάδα πού γνωρίζαμε, οὔτε ἴχνος ἀπό τόν πιστό λαό της καί αὐτό, μέ ἀποκλειστικά δική  μας εὐθύνη;


Ἐρώτημα ἕβδομον:


Διακηρύσσουμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοί καί, μάλιστα, τόσο προχωρημένοι, πού θέλουμε νά ἐξιχνιάσουμε καί τήν «Ἀποκά­λυψη» γιά νά πληροφορηθοῦμε τά ἔσχατα τῶν ἐσχάτων. Πῶς, λοιπόν, προχωρήσαμε τόσο στό «μεθαύριο», χωρίς νά προσέξου­με καί νά ἐπιμεληθοῦμε τό χρέος μας τοῦ σήμερα;
Πῶς ξεχάσαμε ὅτι μεταξύ τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας μεσολαβεῖ ἡ Ἀποκαθήλωση; Τήν Σταύρωση τήν ἔκαμαν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἀνάσταση Αὐτός ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός καί Θεός μας, τήν Ἀποκαθήλωση, ὅμως τήν ἔκαμαν οἱ Φίλοι καί Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ μας! Ἡ Ἀποκαθήλωση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τόν Σταυρό Του εἶναι δικό μας ἔργο καί εἶναι ἀνεπίτρεπτο νά ἀδιαφοροῦμε γι’ αὐτό καί νά ἀρκούμεθα στό νά ἀποδίδουμε εὐθύνες στούς σταυρωτές Του!



Μετά τά ἐρωτήματα, τί;


Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, ἔστω καί αὐτή τήν ὕστατη ὥρα, ὅτι τό Ἔθνος μας βρίσκεται στόν σταυρό –πάσχοντας πνευματικά, ψυχικά καί ὑλικά– ὄχι ἀπό ἀλλοεθνεῖς ἐξουσιαστές ἀλλά ἀπό ἐμᾶς τούς ἴδιους πού ψηφίσαμε, δηλαδή ἐπιλέξαμε τούς ἐπί 180 χρόνια σταυρωτές Πολιτικούς.


Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι μᾶς χάρισε ὁ Θεός μιά Ἀναστημένη ἀπό τόν Ὀθωμανικό ζυγό Ἑλλάδα καί ἐμεῖς, μέ τίς ἐπιλογές μας, τήν ξανασταυρώσαμε καί ἐξακολουθοῦμε νά ἐπευφημοῦμε τούς σταυρωτές της!


Τότε πού σταυρώθηκε ὁ Χριστός, οἱ σταυρωτές Του κα­ταισχύνθηκαν καί ἔχασαν τήν ἐξουσία τους. Οἱ σταυρωτές, ὅ­μως, τῆς Πατρίδος μας ζοῦν καί βασιλεύουν καί κατακυ­ριεύουν καί καταδυναστεύουν τόν λαό μας  –μέ τίς δικές μας ψήφους(!)– ξερριζώνοντας μέ τόν πιό βίαιο καί ἀπάνθρωπο τρόπο τήν Πίστη του, τήν ψυχή του καί τήν ἀξιοπρέπεια τῆς καθημερινῆς του ζωῆς!


Δέν ἔχει ἀκόμα συνειδητοποιήσει ὁ λαός μας τό τί ἐστί πολιτικό σύστημα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά βλέπει μόνο κάποιες ἀπό τίς ἐπιπτώσεις του. Δέν ἔχει ἀντιληφθεῖ ὅτι οἱ Πολιτικοί μας δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια γιά νά  φτιάξουν ἕνα δικό τους Κράτος μέσα στήν Πατρίδα μας, μέ τό δικό τους προσωπικό, μέ τούς δικούς τους μισθοφόρους, πού τούς πληρώνουν ἁδρᾶ ἀπό τόν Κρατικό μας Κορβανᾶ, γι’ αὐτό φροντίζουν μέ ἐπιμέλεια νά τόν κρατᾶ πάντα ἕνας σύγχρονος Ἰούδας πού δέν τόν μέλει γιά τόν λαό ἀλλά μόνο γιά τήν διατήρηση τῶν μανδαρίνων πού θά τόν διατηροῦν στήν ἐξουσία.


Οἱ Πολιτικοί μας ἔχουν φτιάξει τό ἀπόρθητο Φρούριο τῆς Πολιτικῆς ζωῆς τοῦ Τόπου μας καί ἐλέγχουν ἀπόλυτα καί τίς παραμικρές εἰσόδους, ἀπό τίς ὁποῖες θά μποροῦσε κάποιος ἄλλος –πού δέν εἶναι δικός τους– νά εἰσέλθη στήν Πολιτική μας ζωή. Ἀποτελοῦν τή συνέχεια τῶν Κοτζαμπάσηδων –θά λέγαμε ὅτι εἶναι πιστά ἀντίγραφά τους– πού ἔπιναν τό αἷμα τοῦ λαοῦ μας στά δύσκολα χρόνια τῆς Τουρκικῆς Κατοχῆς μέ τή συμμε­τοχή, δυστυχῶς, καί κάποιων κληρικῶν μας, μικροσχήμων καί Μεγαλοσχήμων!


Τούς Κοτζαμπάσηδες, πρῶτα ἀπό τό κάθε τι, προσπάθησε ὁ Καποδίστριας  νά ἐξαρθρώση μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος μας, γνωρίζοντας τό παρασιτικό τους ἔργο καί τό ἀξεδίψαστο πάθος τους γιά τό κέρδος καί τήν ἐξουσία, ἀλλά δέν πρόλαβε γιατί τόν  δολοφόνησαν!


Τώρα πρέπει νά συνεχισθῆ τό ἔργο του. Νά ξηλώσουμε ὁρι­στικά τό Κοτζαμπάσικο Πολιτικό  πελατειακό Σύστημα τῆς Χώρας μας καί νά ἐνισχύσουμε, ψηφίζοντάς τους, ἀνθρώπους μέ τό φρόνημα τοῦ Καποδίστρια καί, κυρίως, μέ τή βαθειά του εὐλάβεια καί Πίστη, γιά νά Ἀποκαθηλώσουν τήν Πατρίδα μας ἀπό τόν σταυρό πού οἱ ἄθεοι καί ἀμοραλιστές διαχειριστές της τήν καταδίκασαν ἐπί 180 ὁλόκληρα χρόνια, ὥστε νά μένη, πλέον, στόν Θεό μας τό ἔργο τῆς Ἀναστάσεως τῆς Ἑλλάδος, πού δέν εἶναι ἔργο ἀνθρώπινο ἀλλά Θεϊκό!


Τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τοῦ Χριστοῦ ἦταν καί εἶναι πάντοτε ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Γι’ αὐτό καί τό ἔργο τῆς Ἀποκαθηλώσεως τῶν ἀνθρώπων τῆς Πατρίδος μας ἀπό τή βρωμιά πού ἡ Πολιτική ἔχει κάνει φυσικό μας περιβάλλον, εἶναι καί πάλι ἔργο τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ μας.


 Οἱ «Συνεχιστές τοῦ Καποδίστρια» βρέθηκαν καί μέ πολλές προσωπικές θυσίες ἔχουν ἀρχίσει τόν ἀγῶνα τους ἀπό τό 2008 καί μᾶς περιμένουν δίπλα τους σ’ αὐτές τίς Ἐκλογές! Δημιούργησαν τήν Παράταξη «ΚΟΙΝΩΝΙΑ», ὅπως πρίν ἀπό τό 1821 δημιουργήθηκε ἡ «Φιλική Ἑταιρεία» γιά νά ἑτοιμάση τήν  ἀποκαθήλωση τοῦ Γένους μας ἀπό τήν Δουλεία τοῦ ὁρατοῦ καί τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ Διαβόλου.



Ἔφθασε, λοιπόν, ἀδελφοί, ἡ δική μας ὥρα!


Ἔφθασε ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου καί τῶν ἐκκλησιαζομένων, γιά νά κάνουμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, τήν ἀποκαθήλωση τοῦ Ἔθνους μας ἀπό τήν 180χρονη ἀθεϊστική καί ἀμοραλιστική Κοινοβουλευτική Δικτατορία τῆς Χώρας μας, πού συντηρήθηκε μέ τίς ψήφους καί τήν εὐθύνη μας. Εἶναι καί πάλι ἡ ὥρα τοῦ Κλήρου, ὅπως τό 1821, πού ἔγινε ἡ Πρώτη –μετά τήν Ἅλωση τῆς Βασιλεύουσας– Ἀνάσταση τῆς Ρωμηοσύνης!


Ὅλα τά συνειδητά ἐκκλησιάσματα τῶν Ναῶν τῆς Πατρίδος μας, ἄν εἴχαμε συνειδητοποιήσει τή δύναμή μας καί τό ποιά Ἱερή Κληρονομία ἔχουμε χρέος νά ὑπερασπισθοῦμε –ἀκόμα καί μέ τήν ἐπίγεια ζωή μας– τότε, στίς 7 Μαΐου 2012 δέν θά ἦταν ἁπλῶς ἀποκαθηλωμένη ἡ Ἑλλάδα ἀπό τό ξένων συμφερόντων Πολιτικό της Σύστημα, ἀλλά θά ἦταν πολύ κοντά στήν Ἀνάστασή της!

Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἡ ἑπομένη τῶν Ἐκλογῶν!

                                     
                                   ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ε. ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ
                                                                                          Πρωτοπρεσβύτερος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ  ΕΥΛΟΓΙΑ»,
Τεῦχος 119, Μάϊος 2012

Εκλογές εν όψει Σαράντος Ι. Καργάκος



Σαράντος Ι. Καργάκος
Η συνθηματική αυτή φράση σε παραλλαγή μπορεί να δηλώνει εμφάνιση εχθρού ή φάρου ελπίδας. Με τις ερχόμενες εκλογές μπορούμε και να σωθούμε και να χαθούμε. Δεν θα υποδείξω στους ώριμους κατά τη σκέψη αναγνώστες της «Εστίας» τι να ψηφίσουν. Κάτι τέτοιο θα ήταν προσβλητικό και για μένα ατιμωτικό. Απλώς, όπως πάντα συνιστώ: φεύγετε την αναγνωρισιμότητα. Μην αφήνετε τα «μήντια» να διαλέγουν για σας πριν από σας.
Τότε τι νόημα έχει το κείμενο αυτό; Είναι απλό: θέλω να υπενθυμίσω κάτι που εδίδασκα παλιά. Όταν κάποτε ρωτήθηκε ο μεγάλος ιστορικός Ιούλιος Μισελέ, ποιο είναι το πρώτο κεφάλαιο της πολιτικής, αποκρίθηκε: -Η παιδεία. –Ποιο το δεύτερο; -Η παιδεία. –Και ποιο το τρίτο; – Η παιδεία. Όλα, σύμφωνα και με τον Πλάτωνα, αρχίζουν και τελειώνουν με την παιδεία. Διότι, αν αληθεύει το λεγόμενο ότι ο άνθρωπος είναι η παιδεία του, τότε πρέπει να ισχύει και το ακόλουθο: Η ποιότητα ενός κράτους καθορίζεται από την ποιότητα της παιδείας των πολιτών του. Δεν μπορούμε να απαιτούμε καλύτερο κράτος από τους πολίτες του.
Αν το πολίτευμα της δημοκρατίας ευδοκίμησε μόνον στην αρχαία Αθήνα, τούτο οφείλεται όχι τόσο στο γεγονός ότι οι Αθηναίοι είχαν μέση μόρφωση ανώτερη από κάθε άλλο λαό της εποχής τους αλλά κυρίως γιατί είχαν όραμα ανθρώπου. Η «καλοκαγαθία» ήταν ο στόχος της αθηναϊκής αγωγής. Αν, λοιπόν, η Ελλάς θα σωθεί, τούτο δεν θα εξαρτηθεί από τις επόμενες δόσεις του δανείου. Δάνεια κατά την τελευταία τριακονταετία πήραμε πολλά. Τα φάγαμε και, τελικά, αυτά μας … φάγανε! Η Ελλάς θα σωθεί από την παιδεία της, αρκεί η παιδεία αυτή να δείχνει το «Μονοπάτι του Σωστού Ανθρώπου», όπως έλεγαν οι ινδιάνοι προτού τους αφανίσουν οι «πολιτισμένοι», που ονομάσθηκαν Αμερικάνοι.
Όπως είπα πρόσφατα στην παρουσίαση ενός βιβλίου, ένα σωστό σχολείο δεν μπορεί να αγνοεί την αξία μιας τεχνοκρατικής παιδείας. Πρέπει να είσαι κάτοικος της «Πόλης των Τυφλών» για να το αρνείσαι αυτό. Αλλ’ η τεχνοκρατία δεν πρέπει να υποσκελίζει την παιδεία. Πρέπει να είναι ancilla, θεραπαινίδα της παιδείας. Αλλιώς τον ανθρώπινο θα υποκαταστήσει ο ηλεκτρονικός εγκέφαλος. Η παιδεία πρέπει να έχει σαν στόχο τον Άνθρωπο, χωρίς να αγνοεί τους αριθμούς. Άλλωστε, ο πρώτος μεγάλος παιδαγωγός της αρχαιότητας, ο Πυθαγόρας τους αριθμούς όρισε ως αρχή των πάντων, όχι για να κάνει τους μαθητές του ικανούς για να ανοίξουν μπακάλικο, αλλά για να μπορούν με την παράλληλη διδασκαλία της μουσικής και της ηθικής εγκρατείας να πετύχουν την ευλογημένη αρμονία και να κάνουν τον κόσμο (ο όρος είναι του Πυθαγόρα) πραγματικό κόσμο, που σημαίνει στολίδι, ομορφιά.
Θα έλεγα, λοιπόν, στον μέλλοντα πρωθυπουργό να γίνει, κατά το πρότυπο του Περικλή, ένας καλός του λαού παιδαγωγός. Και για να το πετύχει αυτό, θα του συνιστούσα να κάνει οδηγητικό άξονα της πολιτικής του τους στίχους του Παλαμά, που απευθύνονται στον Έλληνα Κυβερνήτη –οψέποτε παρουσιασθεί αυτός-, προκειμένου να στεργιωθεί «το σαλεμένο της πολιτείας σπίτι». Ας τους θυμηθούμε:
«Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ’ άλλη στράτα.
Το νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε,
και πρώτ’ απ’ όλα αλφαβητάρι κράτα.
Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι…»
Η Ελλάδα πήρε την κάτω βόλτα, όταν έπαψε να προσφέρει παιδεία εις ηρωισμόν και άρχισε να προσφέρει παιδεία εις μηδενισμόν και αμοραλισμόν.Πρέπει να γυρίσουμε πίσω, για να πάμε εμπρός. Πρέπει να ξαναδώσουμε παιδεία εις ηρωισμόν και όχι παιδεία φυγής προς το εξωτερικό. Η παρεχόμενη παιδεία έκανε τα παιδιά ανίκανα να ζήσουν στον τόπο τους ή να ζήσουν τον τόπο ή για τον τόπο τους.
Επί 50 και πλέον χρόνια δάσκαλος (ποτέ δεν έπαυσα να διδάσκω) δεν ήθελα τους νέους «δαμασίφρονες», δηλαδή με δαμασμένο χαρακτήρα. Δεν ήθελα παιδιά φρόνιμα. Ήθελα και θέλω παιδιά με γενναίο φρόνημα. Ήθελα και θέλω να τολμούν και να μπορούν να με ξεπερνούν. Γι’ αυτό ένα βιβλίο μου παλιό, το έχω αφιερώσει στους μαθητές μου που στάθηκαν οι καλύτεροι δάσκαλοί μου. ήθελα και θέλω οι μαθητές να αυτενεργούν, να μην κολλάνε στο ένα και μοναδικό βιβλίο που παράγει πνευματικό ραγιαδισμό, πνευματικό υποσιτισμό, αλλά να προσφεύγουν και σ’ άλλα βιβλία. Πάντα εδίδασκα: «Από δύο πέτρες βγαίνει τ’ αλεύρι».
Ας βάλουμε τέρμα στην «παπαγαλία» που σκοτώνει την αυτοβουλία και νεκρώνει την τάση για μάθηση, για περισσότερη μάθηση. Οι παλιοί μας δάσκαλοι απαγόρευαν την «παπαγαλία». Αρχή τους ήταν: «Πεσ’ τα με δικά σου λόγια». Όταν μαθαίνεις να μιλάς με δικά σου λόγια, μαθαίνεις να σκέπτεσαι και με δική σου σκέψη. Μαθαίνεις πώς να μαθαίνεις. Επί 35 χρόνια γράφω και φωνάζω: όχι στην «παπαγαλία», όχι στη δικτατορία του ενός και συνήθως κακογραμμένου ή ύποπτα «συσκευασμένου» βιβλίου. Αν η νέα πολιτική ηγεσία του μέχρι τώρα υπουργείου κακοπαιδείας δεν δώσει στη μάθηση ελευθερία, τότε μας περιμένει νέος «συνωστισμός» σε κάποιο γκρεμό. Ας ελπίσουμε ότι θα βάλουμε μυαλό.

Συσσίτια στο Αγρίνιο : Μόνη της η Εκκλησία προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κοινωνική κατάρρευση [video]



 
Πηγή: ΑγρίνιοCulture.gr & Αmen.gr
Από τα τέλη του 2011 στο Αγρίνιο 
με την υποστήριξη
 της Μητρόπολης Αιτωλίας και
 Ακαρνανίας το
 Πνευματικό Κέντρο της ενορίας 
του Αγίου Δημητρίου
 στο Αγρίνιο προσφέρει καθημερινά φαγητό σε 160 
συνανθρώπους μας, που μαστίζονται από την 
οικονομική κρίση αλλά και τις πολιτικές που εφαρμόζονται στη 
χώρα και την έχουν
 φέρει προ της κοινωνικής κατάρρευσης. Το ΑγρίνιοCulture.gr
 βρέθηκε στο χώρο του 
στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Δημητρίου Αγρινίου και το
 κτίριο του
 Ι.Ν. της Ευαγγελιστρίας και μίλησε με τους ανθρώπους που
 στηρίζουν καθημερινά
 την προσπάθεια της Εκκλησίας.
Από τους στυλοβάτες αυτής της προσπάθειας, ο εφημέριος
 του Αγίου Δημητρίου
 π. Κωνσταντίνος Καντάνης, που μίλησε στην webtv του
 ΑγρίνιοCulture.gr Εκείνο που
 προκαλεί εντύπωση από όσα μας είπε ο π. Κωνσταντίνος Καντάνης
 -και πρέπει να 
προβληματίσει την τοπική κοινωνία- είναι ότι τα έξοδα για τα 
συσσίτια, εκτός από λίγες
 προσφορές ανθρώπων που συγκινούνται, καλύπτει σχεδόν
 αποκλειστικά η Εκκλησία .
 «Μέχρι στιγμής δεν έχουμε μεγάλους δωρητές, ούτε το κράτος
 έρχεται να βοηθήσει, 
ούτε έχουμε μεγάλους χορηγούς που να προσφέρουν κάποια
 προϊόντα, όπως 
σούπερ-μάρκετ κτλ» ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή του
 π. Κωνσταντίνου Καντάνη.

Αναλυτικά το τηλεοπτικό ρεπορτάζ:



Παρά ταύτα, η Εκκλησία με τη εθελοντική εργασία των 160 εθελοντριών,
 από το Δεκέμβριο 
του 2011 που ξεκίνησαν τα συσσίτια στο Αγρίνιο μέχρι το Πάσχα, έχει
 προσφέρει 12.500 
μερίδες φαγητού, ενώ ακόμη έχουν δοθεί ρούχα σε 907 άτομα. 
Παράλληλα στο χώρο του
 Πνευματικού Κέντρου σε παιδιά που δεν έχουν την δυνατότητα να 
πάνε σε ειδικούς γίνεται 
δωρεάν λογοθεραπεία, ενώ κλινική ψυχολόγος παρέχει βοήθεια σε
 όσους τη χρειάζονται.
 Ακόμη, όπως μας αποκάλυψε ο π. Κωνσταντίνος Καντάνης,
 σχεδιάζονται από τη νέα
 σχολική χρονιά και δωρέαν μαθήματα από φιλολόγους και 
μαθηματικούς σε παιδιά που
 δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε σε φροντιστήρια. Πρόκειται λοιπόν
 μια ολοκλήρωμένη
 προσπάθεια στήριξης ανθρώπων που σύμφωνα με τον
 π. Κωνσταντίνο Καντάνη
 «δεν ήταν πάντοτε φτωχοί, αλλά οι συνθήκες των τελευταίων
 ετών τους ανάγκασαν 
να χάσουν την εργασία τους».

Εκείνο που μένει -και επιβάλλεται εκ των συνθηκών να γίνει
- είναι και άλλοι 
φορείς να δείξουν την κοινωνική τους ευθύνη.

Το εικόνισμα της Παναγίας...... Αληθινή απίστευτη συγκλονιστική Ιστορία






O γέρο Χαραλάμπης έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την νοσταλγία της χαμένης του 
πατρίδας.Σκεφτόταν συνέχεια το όμορφο χωριό του κοντά στην Προύσα και τα μάτια του βούρκωναν.
Μ’αυτόν τον καημό έφυγε για την ζωή.

Συχνά έπαιρνε στην αγκαλιά του τον εγγονό του τον Μπάμπη, και του μιλούσε για το χωριό του. 
Του περιέγραφε πως ήταν η εκκλησία, το σχολείο που έμαθε τα πρώτα του γράμματα, την 
πλατεία που έπαιζε. Με μεγάλη λεπτομέρεια του περιέγραφε το σπίτι που γεννήθηκε, 
παντρεύθηκε, απέκτησε τα παιδιά του. Ο Μπάμπης μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα.
 Πάντα όμως θυμόταν τον παππού του….. Και όταν κάποια μέρα πληροφορήθηκε πως ένα
 ταξιδιωτικό πρακτορείο είχε οργανώσει εκδρομή στα μέρη της Προύσας, θεώρησε χρέος του
 να επισκεφθεί αυτόν τον τόπο, στη μνήμη του παππού του. 

Δυνατή συγκίνηση κατέλαβε τον Μπάμπη, όταν βρέθηκε στο χωριό του παππού του.
 Είδε πρώτα την εκκλησία, μόνο που τώρα ήταν τζαμί. Πλησίασε στο καφενεδάκι του παππού
 του…… ήταν κλειστό. Και η πλατεία εντελώς παραμελημένη. Κι ‘έφτασε μπροστά στο σπίτι….. 

Με τρεμάμενο χέρι έσπρωξε την αυλόπορτα. Στα σκαλοπάτια καθόταν ένα γεροντάκι.
 Σηκώθηκε μόλις τον είδε.»Έλα παιδί μου, τι θέλεις;» τον ρώτησε στα τούρκικα… 

Με τις λίγες τούρκικες λέξεις που είχε μάθει ο Μπάμπης από τον παππού του, προσπάθησε
 να του δώσει να καταλάβει πως είχε έρθει από την Ελλάδα για να γνωρίσει το χωριό του 
παππού του. Σαν τ άκουσε ο γέρος τινάχτηκε πάνω. Άπλωσε τα χέρια και τον έσφιξε στην 
αγκαλιά του…»Κάλως όρισες» του είπε ελληνικά. «Το ξέρα πως θα ρθείς και σε περίμενα»
 ο Μπάμπης τον κοίταξε σαστισμένος. Τον έπιασε εκείνος από το χέρι και τον οδήγησε σ´ένα
 μικρό δωμάτιο στο εσωτερικό του σπιτιού. 

Τον έβαλε να καθίσει στην μοναδική καρέκλα . Σκούπισε ένα δάκρυ που κύλησε στο πρόσωπο
 του και συνέχισε. Γεννήθηκα σ´ ένα όμορφο χωριουδάκι της Μακεδονίας.Οι γονείς μου ήταν
 Μωαμεθανοί και στο επάγγελμα αγρότες. 

Εγώ ήμουν το μικρότερο παιδί της οικογένειας. Όταν οι άλλοι λείπανε όλη μέρα στα κτήματα
 εγώ έμενα στο σπίτι του φίλου μου του Νικολάκη. Πολλές φορές κοιμόμουνα κιόλας. 
Οι γονείς του μ´αγαπούσαν και δεν με ξεχώριζαν από τα παιδιά τους. Ήταν καλοί άνθρωποι και 
πιστοί χριστιανοί, Εκκλησιάζονταν συχνά το βράδυ όλη η οικογένεια, γονάτιζαν και προσεύχονταν
 μπροστά στην εικόνα της Παναγίας όπου έκαιγε συνέχεια το καντήλι, και δίπλα το θυμιατήρι, 
που σκορπούσε σ´όλο το σπίτι ευωδία. 

Όλα αυτά έμενα μ´ έκαναν να νιώθω δέος. Πολλές φορές γονάτιζα και εγώ μαζί τους και μιλούσα
 με την Παναγία σαν να μιλούσα με την μάνα μου. Η ψυχή μου τότε γέμιζε γαλήνη. 

Κάποια μέρα η οικογένεια του Νικολάκη πήγανε σ´ένα ξωκλήσι που πανηγύριζε.
 Με πήραν κι εμένα μαζί τους. Παρακολούθησα τη Θεία λειτουργία κι όταν είδα τους πιστούς
 να προχωρούν προς την Ωραία Πύλη για να μεταλάβουν ακολούθησα και εγώ. 

Ο πατέρας του φίλου μου με συγκράτησε.»Όχι εσύ παιδί μου» μου είπε χαμηλόφωνα. «
«Δεν μπορείς να μεταλάβεις γιατί είσαι αβάφτιστος» Τον κοίταξα με παράπονο..»
 «Τότε να βαπτιστώ» του απάντησα. 

Λίγο αργοτέρα ο κυρ Δημήτρης μου εξήγησε πως ανήκουμε σε διαφορετικές θρησκείες και οι
 γονείς μου δεν θα μου επέτρεπαν να βαπτιστώ. Θα μπορούσα όμως να το κάνω όταν 
γινόμουνα ενηλικός κι εξακολουθούσα να έχω τον ίδιο πόθο. 

Κι έγω περίμενα την πολυπόθητη εκείνη μέρα και συνέχιζα να προσεύχομαι
 στην Παναγία.
 Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να πραγματοποιήσω τη μεγάλη μου επιθυμία.
 Πρίν ακόμα ενηλικιωθώ έγινε η αντλλαγή των πληθυσμών. 
Με πήραν οι γονείς μου και με φέρανε σε 
τουτο εδώ το χωριό. 

Ήταν νύχτα και δεν μπόρεσα να αποχαιρετήσω τον φίλο μου και την αγαπημέμη 
μου εκείνη οικογένεια. Αυτό μου στοιχισε πολύ. Μια δυο φορές θέλησα να φύγω 
απο το σπίτι. Οι γονείς μου αναγκάστηκαν να με κλειδώσουν σε τούτο εδώ το
 δωμάτιο, και συνέχισα να μένω όλα αυτά τα χρόνια. 

Ένα βράδυ πάνω στην απελπισία μου γονάτισα, όπως έκανε η οικογένεια του 
Νικολάκη και με δάκρυα στα μάτια παρακάλεσα την Παναγία να με βοηθήσει
 να γυρίσω πίσω. Και ξαφνικά νίωθα μια υπέροχη ευωδιά να πλημμυρίζει το δωμάτιο. 
Το θεώρησα σαν απάντηση της Παναγίας στην προσεύχη μου. 
Την ίδια ευωδία την νιώθω ακόμα μέχρι σήμερα, όταν το βράδυ προσεύχομαι. 

Αργότερα άρχισα να ακούω κάποια ελαφρά χτυπήματα κάτω απο το κρεβάτι
 που κοιμόμουν. Έναν ολόκληρο χρόνο δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε, 
ούτε όμως τολμούσα να το πώ σε κάποιον. Βρήκα την ευκαιρία κάποια μέρα που
 όλη η οικογένεια μου είχε πάει σ´ένα γάμο στο διπλανό χωριό κι έψαξα με πολύ 
προσοχή στο σημείο εκείνο. Πρόσεξα πως κάποια σανίδια δεν εφάρμοζαν εντελώς.
 Τα ανασήκωσα μ’ενα αιχμηρό αντικείμενο. Είδα απο κάτω ένα μεταλλικό κουτί.
 «Σίγουρα θα είναι κάποιος κρυμμένος θυσαυρός» σκέφτηκα. 

Ρίγος με κατέλαβε όταν το άνοιξα. Μέσα υπήρχε μια ολόχρυση εικόνα της Παναγίας, 
ένα καντήλο και ένα θυμιατήρι που ευωδίαζαν. 

«Σκέφτηκα πως οι άνθρωποι που φύγανε απο αυτό το σπίτι έκρυψαν τον πολύτιμό 
θΗσαυρό τους για να μήν πέσει σε βέβηλα χέρια». Το ίδιο σκέφτηκα να κάνω και γω.
 Να φυλάξω την εικόνα μέχρι να βρεθεί κάποιος απο την οικογένεια που θα μπορούσα
 να την παραδώσω. Κι αυτό ήταν το αίτημα μου όταν προσευχόμουν κάθε βράδυ στην 
Παναγία. Πέρασαν χρόνια από τότε. Οι γονείς μου φύγανε απο τη ζωή. Τ’ αδέρφια μου
 παντρεύτηκαν κι έκαναν δικό τους σπιτικό. Εγώ έμεινα εδώ μόνος. Φύλαγα την εικόνα 
της Παναγίας. Δεν θέλησα να παντρευτώ, ούτε να μπεί γυναίκα στο σπίτι μου. 
Οι συγγενείς και συγχωριανοί μου με θεωρούσαν αλλοπαρμένο και δεν με πλησίαζαν. 
Αυτό με βόλευε, γιατί δεν με ενοχλούσαν. Είχα πάντα την Παναγία που με προστάτευε. 

Τελευταία οι δυνάμεις μου άρχισαν να με εγκαταλείπουν. «Μην αφήσεις Παναγία μου να πεθάνω 
πριν παραδώσω σε χέρια σίγουρα την εικόνα σου» Προσευχόμουνα συνέχεια. Και ψες το βράδυ
 πήρα την απάντηση της . Η ευωδία σταμάτησε. Μια δροσέρη άυρα απλώθηκε στην ψυχή μου.
 Έβγαλα την εικόνα απο το κουτί και μου φάνηκε πως η Παναγία μου χαμογέλασε.
 «Κάποιον θα στείλει σήμερα να την πάρει», σκέφτηκα και κάθισα απο το πρωί στα 
σκαλοπάτια να περιμένω. Τώρα πια μπορώ να κλείσω τα μάτια μου ήσυχος. 

Συγκινημένος ο Μπάμπης πήρε το ιερό κειμήλιο απο τα χέρια του γέροντα.
 Έσκυψε μετά και
 φίλησε το χέρι του κι ένιωσε σαν να φιλούσε το χέρι του παππού του. 
Τον ευχαρίστησε με όλη 
του την καρδιά. Αποχαιρετήστηκαν δακρυσμένοι. Πρίν φύγει ο Μπάμπης, 
ο γέροντας του έδωσε ένα σακουλάκι «Πάρτο παιδί μου, του είπε.
Έχει χώμα απο τον κήπο του παππού σου. Βάλτο στον τάφο του να
 αναπαυθεί η ψυχή του! 

http://www.imis.gr/

http://dakrythspanagias.blogspot.com
ahdoni.blogspot.com

Το μνημόνιο σκοτώνει τους Έλληνες: υποσιτισμένα βρέφη και καρκινοπαθείς χωρίς θεραπείες !



Στοιχεία σοκ για καρκινοπαθείς που δεν έχουν χρήματα να συνεχίσουν τη θεραπεία τους, για βρέφη που υποσιτίζονται λόγω έλλειψης χρημάτων των γονέων, αλλά και για μικρά παιδιά άρρωστα και παραμελημένα λόγω φτώχιας, έδωσαν στη δημοσιότητα οι γιατροί οι οποίοι εργάζονται σε 6  Ιατρεία Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
 Πρόκειται για περιστατικά οικογενειών στα οποία  οι γιατροί κλήθηκαν να δώσουν λύσεις.
Συγκεκριμένα όπως αναφέρουν:

  • . Κορίτσι 8 ετών με παραπεμπτικό από δημόσιο νοσοκομείο για μαγνητική εγκεφάλου (υποψία καρκίνου στον εγκέφαλο) με γονείς άνεργους και ανασφάλιστους.
  • . Βρέφη υποσιτισμένα επειδή οι άνεργοι και ανασφάλιστοι γονείς τους έκαναν οικονομία στη δοσολογία του βρεφικού γάλακτος
  • . Άστεγοι που για να εισαχθούν σε ξενώνα φιλοξενίας έπρεπε να έχουν πιστοποιητικά από γιατρούς και να κάνουν εξετάσεις για ηπατίτιδα και Aids.
  • . Ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο και δεν έχουν χρήματα για τη συνέχιση των θεραπειών.
  • . Δεκάδες μεσήλικες με χρόνια νοσήματα (υπέρταση, σακχαρώδης διαβήτης. στεφανιαία νόσος κ.α.), που αίφνης έμειναν χωρίς ιατρική τακτική παρακολούθηση και χωρίς φάρμακα.
  • . Έγκυες χωρίς καμία δυνατότητα για ιατρικό έλεγχο καθ΄ όλο το διάστημα της κύησης.
Οι γιατροί έξι Κοινωνικών Ιατρείων τονίζουν σε ανακοίνωσή τους πως «όλα αυτά τα περιστατικά  αποτελούν υγειονομική βόμβα που απειλεί ολόκληρη την κοινωνία και όχι οι κυνηγημένοι απόκληροι, τους οποίους η συγκεκριμένη πολιτική σκοπεύει να εγκλείσει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης...
Όλοι εμείς, γιατροί και αλληλέγγυοι πολίτες, καταγγέλλουμε την εφαρμοζόμενη πολιτική στον χώρο της υγείας που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων και συνοδεύεται - σε όσες χώρες εφαρμόστηκε - με μείωση κατά 10 χρόνια του μέσου όρου ζωής και αύξηση της βρεφικής - παιδικής και μητρικής θνησιμότητας.
Τα τελευταία δύο χρόνια, από την είσοδο της Ελλάδας στο ΔΝΤ και την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, γινόμαστε μάρτυρες μιας ολοένα και μεγαλύτερης εξαθλίωσης ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας.
Μιας εξαθλίωσης που είναι αποτέλεσμα της ραγδαίας και βίαιης επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου της πλειοψηφίας των πολιτών, με την ανεργία επίσημα να ξεπερνά το 21%, εμπορικά καταστήματα και επιχειρήσεις να κλείνουν κάθε μέρα, με τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, με την απώλεια της ασφαλιστικής δυνατότητας, με την αύξηση των αστέγων, με την  επιδείνωση των δεικτών υγείας και την κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών ( 2000 αυτοκτονίες μέσα σε 2 χρόνια)».

http://www.triklopodia.com/
http://www.iatropedia.com

Πύρινο μήνυμα της Εκκλησίας: "Προδώσατε τον λαό - Τώρα ήρθε η ώρα του λαού"!


ΠΗΓΗ

Στις δύσκολες ώρες η Εκκλησία σηκώνει για άλλη μια φορά το λάβαρο της επανάστασης κατά της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας και κάνει κάλεσμα την Κυριακή "Ο λαός να υπογράψει το συμβόλαιο με τους δικούς του όρους"! Το αντιμνημονιακό κάλεσμα είναι πραγματικά πύρηνο ανήκει στον Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμο, ο οποίος κάθεται στο θρόνο που καθόταν και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: "Οι καιροί άλλαξαν. Ὁ Λαός απεγοητεύθη, επροδόθη, εταπεινώθη, αγανάκτησε. Λάθη δέν συγχωρούνται πλέον. 

Ὁ Λαός τούς καλεί νά υπογράψουν τό δικό του συμβόλαιο μέ τούς δκούς του, ευτυχώς, όρους".
Μάλιστα στέλνει και προειδοποιητικό κάλεσμα στην όποια πολιτική ηγεσία προκύψει μετά τις εκλογές "να μη απογοητεύσει τον ελληνικό λαό που ήδη έχει προδοθεί, και ταπεινωθεί από τους πολιτικούς του, και φυσικά από όλους αυτούς που τον έσυραν στο εθνοκτόνο Μνημόνιο".
Στην ανακοίνωσή του υπάρχει αναφορά μόνο στις αντιμνημονιακές δυνάμεις ωθώντας ξεκάθαρα τους πολίτες στη προτίμηση αυτών που θέλουν τη χώρα έξω από την οικονομική αυτή θηλειά.
Αναφέρεται στους πολιτικούς των αντιμνημονιακών δυνάμεων που θέλουν να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους ανησυχώντας για το αν θα είναι επαρκείς ως προς τη δύσκολη και ασήκωτη αποστολή τους να οδηγήσουν τη χώρα έξω από το τέλμα. 


"Πρέπει λοιπόν, σέ ὅλους ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά πάρουν στά χέρια τους τίς τύχες τοῦ Λαου μας, τίς τύχες της Ελλάδος νά τούς υπενθυμίσομε, ότι η Ελλάδα εἶναι μιά ὑπερήφανη χώρα καί αυτός ο Λαός ἔχει μιά ξεχωριστή πορεία, ιδιαιτερότητα καί ιδιοπροσωπεία. Δέν εἶμαι πεπεισμένος, ἐάν οἱ περισσότεροι εκ τῶν επιδόξων ἀρχόντων έχουν ασχοληθεί ή θέλουν νά ἀσχοληθοῦν μέ τούς τομείς αυτούς, τούς οποίους έχουν παραθεωρήσει καί ἐν πολλοις απαξιώσει."

Και συνεχίζει στέλνοντας αυστηρή προειδοποίηση ως προς τυχόν νέα απογοήτευση του ελληνικού λαού καθότι δε συγχωρούνται πλέον νέα λάθη και νέες πλάνες.


Τους προειδοποιεί ότι δε θα ανεχθεί ο κόσμος νέα κοροιδία και θα ζητήσει ακριβώς όλα όσα του έχουν υποσχεθεί προεκλογικά και τίποτα λιγότερο, και ότι σε περίπτωση πλάνης η υπομονή θα έχει εξαντληθεί και θα οδηγηθούμε σε ολέθριες καταστάσεις. 

Τονίζει ότι όλοι το γνωρίζουν αυτό ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι όλη η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά δική τους εαν μετά τις εκλογές αρχίσει το λατρευτό σπορ της κυβίστησης (κολοτούμπας λαϊκά). "Μετά τίς ἐκλογές αὐτός ὁ Λαός θά απαιτήσει τήν ἐφαρμογή των όρων καί θά ζητήσει τόν λόγο γιά τήν πορεία του συμβολαίου.Μακάρι νά μή αἰσθανθεί πικραμένος καί πάλι προδομένος, γιατί τά αποτελέσματα θά εἶναι ολέθρια. Όλοι τό γνωρίζομε αυτό πολύ καλά."

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...