Άγιος Γελάσιος

Γελάς γέλωτα τον μακάριον μάκαρ, Tμηθείς κεφαλήν ω Γελάσι’ ευθύφρον.

Ο Άγιος αυτός, όταν άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, μοίρασε όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς, φόρεσε λευκό ρούχο και πήγαινε στους Μάρτυρες του Χριστού. Βλέποντας τα φρικτά τους βασανιστήρια, φιλούσε τις πληγές τους, ζητούσε τις ευχές τους και τους παρακινούσε να σταθούν ανδρείοι στο μαρτύριο. Οπότε τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες και τον οδήγησαν στον άρχοντα. Εκεί ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό και κήρυξε την πλάνη των ειδώλων. Στην αρχή ο άρχοντας τον περιφρόνησε, αλλά κατόπιν πρόσταξε και τον έδειραν και στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Αγίες πέντε Παρθένες, Μάρθα, Μαρία, Κυρία, Βαρέρια και Μαρκία

 Αγια Μαρθα Η Παρθενα,
 Αγια Μαρια Η Παρθενα,
 Αγια Κυρια Η Παρθενα,
 Αγια Βαρερια Η Παρθενα, 
Αγια Μαρκια Η Παρθενα

Κόρας φρονίμους πέντ' ἔφη Θεὸς Λόγος, Προϊστορῶν σοι τάσδε πέντε Παρθένους.

Οι Αγίες πέντε Παρθένες, Μάρθα, Μαρία, Κυρία (ή Κυρά), Βαρέρια (ή Βαλερία) και Μαρκία κατάγονταν από την Καισαρεία της Παλαιστίνης. Αφού διδάχτηκαν τη χριστιανική πίστη από έναν ευσεβή χριστιανό, κατόπιν δέχτηκαν το Άγιο Βάπτισμα. Από τότε κάθονταν όλες μαζί σ' ένα σπίτι και περνούσαν τη ζωή τους με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή, για να λάμψει η πίστη των Χριστιανών σ' όλη την οικουμένη. Κάποιοι όμως τις πρόδωσαν στον άρχοντα της Καισαρείας και επειδή δεν δέχτηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, βασανίστηκαν τόσο σκληρά, ώστε η μία μετά την άλλη, παρέδωσαν την αγία τους ψυχή στον στεφανοδότη Χριστό.

Όσιος Ανούβ ο σημειοφόρος

Σημειοποιόν και θανών Aνούβ χάριν, Tοις ζώσιν ως ζων μέχρι δεύρο δεικνύει.

Ο Όσιος Ανούβ ο σημειοφόρος ήταν από τους διάσημους ασκητές της ερήμου, του οποίου σοφά αποφθέγματα βρίσκονται στο Λαυσαϊκό και στον Εύεργετινό. Απεβίωσε ειρηνικά.

Όσιος Φώτας

Tων αρετών τα φώτα Φώταν τον μέγαν, Kαι νεκρόν αυγάζοντα πάσι μηνύει.

Ο Όσιος Φώτας απεβίωσε ειρηνικά.

Όσιος Παΐσιος του Ούγκλιχ

Ο Όσιος Παΐσιος του Ούγκλιχ κοιμήθηκε το έτος 1504 μ.Χ. Δεν έχουμε άλλες λεπτομέρειες για τον βίο του Αγίου. Η μνήμη του Οσίου Παΐσιου επαναλαμβάνεται στις 8 Ιανουαρίου.

Αγιογραφίες / Φωτογραφίες

Όσιος Παΐσιος του Ούγκλιχ

Συναξαριστής 6 Ιουνίου

Συναξαριστής

Σύναξις τῶν ἐν Πάτμω Ἁγίων 

Ἡ ἑορτὴ τῆς Σύναξης τῶν ἐν Πάτμω Ἁγίων θεσπίστηκε ἀπὸ τὸ Οἰκοιυμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἑορτάζεται τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων.

---

Ὁ Ὅσιος Ἱλαρίων ὁ νέος, ἡγούμενος Μονῆς Δαλματῶν

Ἡ καταγωγή του ἦταν ἀπὸ τὴν Καππαδοκία καὶ ἔζησε τὸν 9ο αἰῶνα μ.Χ. (γεννήθηκε περὶ τὸ 775). Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Θεοδοσία, ὁ δὲ πατέρας του Πέτρος, καὶ ἦταν προμηθευτὴς ἄρτου τῶν ἀνακτόρων. Εὐσεβεῖς γονεῖς καθὼς ἦταν, ἀνάλογα ἀνέθρεψαν καὶ τὸ γιό τους.

Ὅταν ὁ Ἱλαρίων ἐνηλικιώθηκε, μὲ τὴν φλόγα τῆς πίστεως στὴν καρδιά του, πῆγε στὸ μοναστήρι τοῦ Ξηρονησίου στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἐκεῖ ἀφοσιώθηκε στὴν μελέτη καὶ τὴν πνευματικὴ ἄσκηση. Κατόπιν πῆγε στὴ Μονὴ Δαλματῶν, ὅπου ἔγινε μεγαλόσχημος καί, γιὰ μία δεκαετία ποὺ πέρασε ἐκεῖ, ὑπῆρξε παράδειγμα ταπεινοφροσύνης καὶ μεγαλοψυχίας. Μάλιστα, μὲ κοινὴ ψῆφο τὸν ἀνέδειξαν ἡγούμενο τῆς Μονῆς.

Ἀλλὰ μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε στὴν Ἐκκλησία μὲ τοὺς εἰκονομάχους, καὶ ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος μὲ τὸν Πατριάρχη Θεόδοτο τὸ Μελισσηνὸ προσπάθησαν νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα τοῦ Ἱλαρίωνα. Ἀλλὰ αὐτός, μὲ χαρακτηριστικὸ θάῤῥος, στάθηκε στὸ ὕψος τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματός του.

Τότε ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ Ἁγίου με περιορισμοὺς σὲ μοναστήρια, φυλακίσεις, ξυλοδαρμοὺς καὶ ἐξορίες, ὅπου πέρασε ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια. Τελικά, σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς δοκιμασίες ἄντεξε, ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ θεοκίνητου Ἀποστόλου Παύλου: «Σὺ οὖν κακοπάθησον ὡς καλὸς στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ... ἐὰν δὲ καὶ ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ». Σύ, λοιπόν, κακοπάθησε σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἔπειτα, ὅταν παίρνει κανεὶς μέρος σὲ ἀθλητικοὺς ἀγῶνες, δὲ στεφανώνεται, ἂν δὲν ἀγωνιστεῖ σύμφωνα μὲ τοὺς ἀθλητικοὺς κανόνες. Ὁ Ἱλαρίων μετὰ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπανῆλθε στὴ Μονή του.

Ἔζησε ἄλλα τρία χρόνια καὶ πέθανε εἰρηνικὰ σὲ ἡλικία 70 χρονῶν (τὸ 845).

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τῶν λόγων τοῦ Κυρίου τὴν χάριν γεωργήσας, ἤνθησας καθάπερ ἔλαια, παμμάκαρ Ἰλαρίων, ἐλαίω τῶν θείων ἀρετῶν, καὶ τῆς ὁμολογίας σου σοφέ, ἰλαρύνων τᾶς καρδίας καὶ τᾶς ψυχᾶς, τῶν

Κωνσταντίνος Χολέβας, Ελληνορθόδοξη ελπίδα σε εποχή κρίσης

Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Μνήμες Αλώσεως έφερε στο νου η 29η Μαΐου πριν από μία εβδομάδα. Κάθε Έλληνας που σέβεται το παρελθόν του Έθνους τιμά τους πεσόντες και αναπολεί το μεγαλείο του Ελληνορθοδόξου κράτους του Βυζαντίου (ή Ρωμανίας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα). Ας μην μείνουμε, όμως, μόνο στον θρήνο για την Άλωση...

Μας αρκεί η εθνική κατάθλιψη που επικρατεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Ας μιλήσουμε σήμερα για κάτι πιο αισιόδοξο. Ας δώσουμε μία είδηση, η οποία καταδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα και φιλότιμο σ’ αυτόν τον τόπο. Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προσφέρουν αφιλοκερδώς. Υπάρχουν πρότυπα, αρχές και αξίες μέσα από την Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας που εμπνέουν στις ημέρες μας μικρούς και μεγάλους.

Το γεγονός που αξίζει να σχολιάσουμε είναι η παραγωγή και κυκλοφορία ενός ενδιαφέροντος ντοκυμανταίρ για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΧΕΛΩΟΣ του Αγρινίου σε συνεργασία με το Σωματείο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και με την πολυποίκιλη υποστήριξη της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Εδώ και αρκετούς μήνες σκηνοθέτες, εικονολήπτες, τεχνικοί άλλων ειδικοτήτων, συγγραφείς ιστορικών και θεολογικών έργων, μουσικοί, εκφωνητές, ηθοποιοί και λόγιοι μοναχοί του Αγίου Όρους συνεργάσθηκαν εθελοντικά με στόχο να παραχθεί κάτι σωστό, ολοκληρωμένο και τεχνικά άρτιο. Για να μάθει κάθε Ορθόδοξος Έλληνας ποιος ήταν και τι δίδασκε ο Φωτιστής των Σκλάβων, ο εθνοϊερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός. Το ντοκυμανταίρ θα μοιρασθεί ΔΩΡΕΑΝ σε χιλιάδες κασετίνες με ευγενή χορηγία του ιδιοκτήτη του Τηλεοπτικού διαύλου ΑΧΕΛΩΟΣ TV κ. Γεωργίου Μπόκα, ο οποίος διέθεσε όλο το προσωπικό του Σταθμού του για να επιτευχθεί ένα καλαίσθητο αποτέλεσμα. Να, λοιπόν, που υπάρχουν και στις ημέρες μας άνθρωποι, οι οποίοι αγωνίζονται για ιδανικά χωρίς να αναμένουν υλικό όφελος. Ιδού, λοιπόν, που υπάρχουν εθνικοί ευεργέτες, οι οποίοι φροντίζουν για την ελληνορθόδοξη αγωγή των παιδιών μας σε μία εποχή ηθικής παρακμής και πνευματικής κρίσης. Να, λοιπόν, που δεν χάθηκαν όλα. Ο Άγιος Κοσμάς ενέπνευσε δεκάδες ανθρώπους και έτσι έχουμε σήμερα στα χέρια μας ένα μορφωτικό αγαθό, μία καλλιτεχνική και πνευματική απόλαυση που μας φέρνει πιο κοντά στις ρίζες του Γένους μας.

Το ντοκυμανταίρ υπάρχει σε δύο εκδοχές. Η πιο σύντομη διαρκεί περίπου μία ώρα και προσφέρεται για να το δουν κυρίως παιδιά και νέοι σε σχολεία, κατασκηνώσεις, στρατόπεδα κ.α. Η πιο εκτενής διαρκεί 4 ώρες και μπορεί να παρουσιασθεί από εθνικά ή τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα σε συνέχειες. Το οπτικοακουστικό αυτό πόνημα παρουσιάζει τον βίο, τις διδαχές, την εθνική και εκπαιδευτική δράση, τις προφητείες, το μαρτυρικό τέλος (απαγχονίσθηκε το 1779), την αγιοκατάταξη και την αγαθή επίδραση της δράσης του Πατροκοσμά. Τα ιστορικά στοιχεία είναι εξακριβωμένα, οι εκφωνήσεις επαγγελματικές, η μουσική υπόκρουση υποβλητική, η δε καταγραφή όλων των τόπων όπου πάτησε το ευλογημένο πόδι του είναι εντυπωσιακή. Επί μήνες τα συνεργεία των τεχνικών γύριζαν όλα τα σημεία της Ελλάδος, της Β. Ηπείρου, της Κωνσταντινουπόλεως κ.λπ. απ’ όπου πέρασε κατά τις τρεις (ή τέσσερις;) περιοδείες του ο Άγιος. Ο θεατής παρατηρεί με δέος πόσο κόπο κατέβαλε ο Πατροκοσμάς για να φθάσει στα περισσότερα μέρη του υποδούλου Ελληνισμού ώστε να διδάξει την Ορθοδοξία, να σταματήσει τους εξισλαμισμούς και να ιδρύσει σχολεία ελληνικά.

Είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πριν από λίγες εβδομάδες την επίσημη προβολή του έργου στο Θέρμο Αιτωλοακαρνανίας και στο Αγρίνιο. Προσκυνήσαμε τμήμα λειψάνων του Αγίου στην ομώνυμη Μονή που βρίσκεται δίπλα στη γενέτειρά του, το Μέγα Δένδρο Αιτωλίας και πήραμε χρήσιμα και καλογραμμένα βιβλία από τη λογιωτάτη Μοναχή Ευθυμία, τν Ηγουμένη της Μονής. Θαυμάσαμε ιδιαιτέρως την προσεκτική αναφορά του ντοκυμανταίρ στις Προφητείες του Πατροκοσμά, οι οποίες ελέχθησαν για να αφυπνίσουν τον Ελληνισμό και να τον προετοιμάσουν για την Απελευθέρωση μετά από 80 τουλάχιστον ατυχείς εξεγέρσεις από την Άλωση μέχρι και τα Ορλωφικά. Μελετώντας τα χρόνια του Αγίου Κοσμά και γενικότερα την Τουρκοκρατία αναλογιζόμαστε ότι αυτός ο λαός πέρασε πιο δύσκολες εποχές και κρίσεις απ’ όσες περνά σήμερα. Βεβαίως είναι δραματικές οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες των δύο Μνημονίων. Όμως η Τουρκοκρατία ήταν σκληρότερη και πάλι επιβιώσαμε. Και τούτο επειδή είχαμε τα πνευματικά εφόδια που δίδασκε ο Πατροκοσμάς. Πίστη στον Θεό, Μεγάλη Ιδέα και ελπίδα για την εθνική απελευθέρωση, αγάπη για την Ελληνορθόδοξη Παιδεία, συνείδηση της διαχρονικής πορείας του Ελληνισμού, όλα αυτά σε έναν δημιουργικό συνδυασμό με το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα. Όσοι μιλούν σήμερα κατά των Μνημονίων, αλλά βάλλουν κατά της Εκκλησίας, της Ελληνορθόδοξης Παιδείας και των εθνικών ιδανικών κακίστη υπηρεσία προσφέρουν. Για να απελευθερωθούμε οικονομικά πρέπει πρώτα να ξαναβρούμε την αυτοσυνειδησία μας. Γκρεμίζοντας τους Αγίους και τους ήρωες, στερούν από τον λαό μας την ταυτότητά του και από τους νέους μας τα πρότυπα που χρειάζονται.

Ο Άγιος Κοσμάς συνδύασε άριστα την εθνική δράση με την κοινωνική ευαισθησία. Προφήτευε την απελευθέρωση («το ποθούμενον», όπως το έλεγε), μιλούσε υπέρ της ελληνικής γλώσσας και κατά των ξενικών διαλέκτων, αλλά παραλλήλως κήρυττε τα δικαιώματα των γυναικών, των φτωχών και των αθιγγάνων. Μόνο μέσα στην Ελληνορθόδοξη Παράδοσή μας το εθνικό και το κοινωνικό συνυπάρχουν αρμονικά. Αυτό χρειαζόμαστε σήμερα!

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 5/6/2012

Η αγιοπνευματική ζωή των πιστών π.Γερασιμάγγελος Στανίτσας

            Για την ορθοδοξία δεν υπάρχει θρησκευτική ζωή αυτονομημένη και ανεξάρτητη από το Άγιο Πνεύμα. Μόνο η χάρη του Αγ. Πνεύματος  μας κάνει αληθινούς πνευματικούς ανθρώπους. Μόνο η χάρη του Θεού αγιάζει τούς ανθρώπους, διαμορφώνει ένα σεμνό και αληθινό ήθος και γίνει αληθινό νόημα στη κάθε πράξη μας. Το Άγ. Πνεύμα δεν είναι μια πράξη αφηρημένη.

            Γι’ αυτό κήρυγμα για το Άγ. Πνεύμα πρέπει να ξεπεράσει τις λεπτολόγες διατυπώσεις που δεν τις κατανοούν οι περισσότεροι και να προσεγγίσει την αμεσότητα των λειτουργιών του Αγ. Πνεύματος για την προσωπική μας ζωή.

            Τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος είναι μια συγκεκριμένη ενέργεια στη ζωή όλων μας και στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο Απ. Παύλος λέγει: « ο καρπός του Αγ. Πνεύματος έστιν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Όλες οι αρετές , όλα τα ωραία και άγια κάθε τι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, προέρχεται από το Άγ. Πνεύμα.

            Το Άγ. Πνεύμα μας εισάγει σε μία νέα ζωή. Είναι πνεύμα ενεργούν. Είναι λάθος να νομίζουμε, ότι το Άγ. Πνεύμα απλώς εμπνέει τους ανθρώπους  προς το αγαθό και ότι οι άνθρωποι τελικά μόνοι τους πράττουν το αγαθό και μεταμορφώνουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να πραγματοποιήσει το αγαθό, βλέπουμε  στο τέλος να οδηγείται σε τραγική αποτυχία. Ενώ αν εμπνεόταν και θα ενεργούσε με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος  τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όλες οι πράξεις του θα ήταν άγιες. Και δεν εννοούμε μόνο τα έργα του πολιτισμού, αλλά και για τα έργα του πνευματικού αγώνα, τα έργα του αγιασμού που πολλές φορές διενεργούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Όμως κάθε αυτονόμηση από το Άγ. Πνεύμα η πνευματική ζωή είναι μία πλάνη και οδηγεί σε πλήρη αποτυχία.

            Ας το επαναλάβουμε για άλλη μία φορά, το Άγ. Πνεύμα είναι το « ύδωρ το ζων», που ζωοποιεί « πάσαν σάρκα», που ανακαινίζει τον κόσμο μας και τον μεταμορφώνει από κόσμο φθοράς και έρημη χώρα σε εδεμικό παράδεισο. Μεταμορφώνει τους ανθρώπους από βιολογικές « σάρκες» σε πνευματικές προσωπικότητες.

            Κάθε αγιασμός, τελείωση και μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου δεν νοούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Τελικά το Άγ. Πνεύμα είναι η εγγύηση της παρούσας πνευματικής τελειότητος μας, αλλά και η ελπίδα της μέλλουσας θέωσης και δοξοποίησης μας. Το Άγ. Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία, καθαγιάζει τα μυστήρια, μεταμορφώνει τη ζωή και τους ανθρώπους και προετοιμάζει τους πιστούς για τη Βασιλεία του Θεού.

            Γι’ αυτό ας επαναλάβουμε κι εμείς σήμερα θερμά εκείνη την αρχαία προσευχή της Εκκλησίας μας για αγιασμό και τελείωση : « ελθέτω το Πνεύμα το Άγιον και εφ’ ημάς».

π. γ .στ.

πηγή

Η αγιοπνευματική ζωή των πιστών π.Γερασιμάγγελος Στανίτσας

            Για την ορθοδοξία δεν υπάρχει θρησκευτική ζωή αυτονομημένη και ανεξάρτητη από το Άγιο Πνεύμα. Μόνο η χάρη του Αγ. Πνεύματος  μας κάνει αληθινούς πνευματικούς ανθρώπους. Μόνο η χάρη του Θεού αγιάζει τούς ανθρώπους, διαμορφώνει ένα σεμνό και αληθινό ήθος και γίνει αληθινό νόημα στη κάθε πράξη μας. Το Άγ. Πνεύμα δεν είναι μια πράξη αφηρημένη.

            Γι’ αυτό κήρυγμα για το Άγ. Πνεύμα πρέπει να ξεπεράσει τις λεπτολόγες διατυπώσεις που δεν τις κατανοούν οι περισσότεροι και να προσεγγίσει την αμεσότητα των λειτουργιών του Αγ. Πνεύματος για την προσωπική μας ζωή.

            Τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος είναι μια συγκεκριμένη ενέργεια στη ζωή όλων μας και στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο Απ. Παύλος λέγει: « ο καρπός του Αγ. Πνεύματος έστιν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Όλες οι αρετές , όλα τα ωραία και άγια κάθε τι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, προέρχεται από το Άγ. Πνεύμα.

            Το Άγ. Πνεύμα μας εισάγει σε μία νέα ζωή. Είναι πνεύμα ενεργούν. Είναι λάθος να νομίζουμε, ότι το Άγ. Πνεύμα απλώς εμπνέει τους ανθρώπους  προς το αγαθό και ότι οι άνθρωποι τελικά μόνοι τους πράττουν το αγαθό και μεταμορφώνουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να πραγματοποιήσει το αγαθό, βλέπουμε  στο τέλος να οδηγείται σε τραγική αποτυχία. Ενώ αν εμπνεόταν και θα ενεργούσε με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος  τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όλες οι πράξεις του θα ήταν άγιες. Και δεν εννοούμε μόνο τα έργα του πολιτισμού, αλλά και για τα έργα του πνευματικού αγώνα, τα έργα του αγιασμού που πολλές φορές διενεργούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Όμως κάθε αυτονόμηση από το Άγ. Πνεύμα η πνευματική ζωή είναι μία πλάνη και οδηγεί σε πλήρη αποτυχία.

            Ας το επαναλάβουμε για άλλη μία φορά, το Άγ. Πνεύμα είναι το « ύδωρ το ζων», που ζωοποιεί « πάσαν σάρκα», που ανακαινίζει τον κόσμο μας και τον μεταμορφώνει από κόσμο φθοράς και έρημη χώρα σε εδεμικό παράδεισο. Μεταμορφώνει τους ανθρώπους από βιολογικές « σάρκες» σε πνευματικές προσωπικότητες.

            Κάθε αγιασμός, τελείωση και μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου δεν νοούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Τελικά το Άγ. Πνεύμα είναι η εγγύηση της παρούσας πνευματικής τελειότητος μας, αλλά και η ελπίδα της μέλλουσας θέωσης και δοξοποίησης μας. Το Άγ. Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία, καθαγιάζει τα μυστήρια, μεταμορφώνει τη ζωή και τους ανθρώπους και προετοιμάζει τους πιστούς για τη Βασιλεία του Θεού.

            Γι’ αυτό ας επαναλάβουμε κι εμείς σήμερα θερμά εκείνη την αρχαία προσευχή της Εκκλησίας μας για αγιασμό και τελείωση : « ελθέτω το Πνεύμα το Άγιον και εφ’ ημάς».

π. γ .στ.

πηγή

Η αγιοπνευματική ζωή των πιστών π.Γερασιμάγγελος Στανίτσας

            Για την ορθοδοξία δεν υπάρχει θρησκευτική ζωή αυτονομημένη και ανεξάρτητη από το Άγιο Πνεύμα. Μόνο η χάρη του Αγ. Πνεύματος  μας κάνει αληθινούς πνευματικούς ανθρώπους. Μόνο η χάρη του Θεού αγιάζει τούς ανθρώπους, διαμορφώνει ένα σεμνό και αληθινό ήθος και γίνει αληθινό νόημα στη κάθε πράξη μας. Το Άγ. Πνεύμα δεν είναι μια πράξη αφηρημένη.

            Γι’ αυτό κήρυγμα για το Άγ. Πνεύμα πρέπει να ξεπεράσει τις λεπτολόγες διατυπώσεις που δεν τις κατανοούν οι περισσότεροι και να προσεγγίσει την αμεσότητα των λειτουργιών του Αγ. Πνεύματος για την προσωπική μας ζωή.

            Τα χαρίσματα του Αγ. Πνεύματος είναι μια συγκεκριμένη ενέργεια στη ζωή όλων μας και στην ιστορία της Εκκλησίας. Ο Απ. Παύλος λέγει: « ο καρπός του Αγ. Πνεύματος έστιν χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Όλες οι αρετές , όλα τα ωραία και άγια κάθε τι που μεταμορφώνει τη ζωή μας, προέρχεται από το Άγ. Πνεύμα.

            Το Άγ. Πνεύμα μας εισάγει σε μία νέα ζωή. Είναι πνεύμα ενεργούν. Είναι λάθος να νομίζουμε, ότι το Άγ. Πνεύμα απλώς εμπνέει τους ανθρώπους  προς το αγαθό και ότι οι άνθρωποι τελικά μόνοι τους πράττουν το αγαθό και μεταμορφώνουν τον κόσμο προς το καλύτερο. Ακριβώς επειδή ο άνθρωπος στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις για να πραγματοποιήσει το αγαθό, βλέπουμε  στο τέλος να οδηγείται σε τραγική αποτυχία. Ενώ αν εμπνεόταν και θα ενεργούσε με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος  τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Όλες οι πράξεις του θα ήταν άγιες. Και δεν εννοούμε μόνο τα έργα του πολιτισμού, αλλά και για τα έργα του πνευματικού αγώνα, τα έργα του αγιασμού που πολλές φορές διενεργούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Όμως κάθε αυτονόμηση από το Άγ. Πνεύμα η πνευματική ζωή είναι μία πλάνη και οδηγεί σε πλήρη αποτυχία.

            Ας το επαναλάβουμε για άλλη μία φορά, το Άγ. Πνεύμα είναι το « ύδωρ το ζων», που ζωοποιεί « πάσαν σάρκα», που ανακαινίζει τον κόσμο μας και τον μεταμορφώνει από κόσμο φθοράς και έρημη χώρα σε εδεμικό παράδεισο. Μεταμορφώνει τους ανθρώπους από βιολογικές « σάρκες» σε πνευματικές προσωπικότητες.

            Κάθε αγιασμός, τελείωση και μεταμόρφωση του ανθρώπου και του κόσμου δεν νοούνται χωρίς το Άγ. Πνεύμα. Τελικά το Άγ. Πνεύμα είναι η εγγύηση της παρούσας πνευματικής τελειότητος μας, αλλά και η ελπίδα της μέλλουσας θέωσης και δοξοποίησης μας. Το Άγ. Πνεύμα συγκροτεί την Εκκλησία, καθαγιάζει τα μυστήρια, μεταμορφώνει τη ζωή και τους ανθρώπους και προετοιμάζει τους πιστούς για τη Βασιλεία του Θεού.

            Γι’ αυτό ας επαναλάβουμε κι εμείς σήμερα θερμά εκείνη την αρχαία προσευχή της Εκκλησίας μας για αγιασμό και τελείωση : « ελθέτω το Πνεύμα το Άγιον και εφ’ ημάς».

π. γ .στ.

πηγή