Ο Μάγος και η Μοναχή: η ευλογημένη απορία του αγίου Κυπριανού

2 του Οκτώβρη γιορτάζει ο άγιος Κυπριανός: ο πανίσχυρος μαύρος μάγος του 3ου αιώνα μ.Χ., που έσπασε τα μούτρα του μπροστά σε μια φαινομενικά ασήμαντη κοπέλα από την Αντιόχεια της Πισιδίας και άλλαξε η ζωή του και η ζωή πολλών άλλων.

Ένα αρχοντόπουλο (γόης της περιοχής) τον πλήρωσε να κάνει μάγια, για να τον αγαπήσει μια νέα και όμορφη χριστιανή, η Ιουστίνα. Ήταν κόρη πρώην ιερέα των ειδώλων, που μεταστράφηκε στο χριστιανισμό από την ίδια την κόρη του, και ήταν αφιερωμένη στο Χριστό, δηλαδή για την εποχή εκείνη ήταν μια χριστιανή μοναχή (ο μοναχισμός ως θεσμός δημιουργήθηκε περίπου ένα αιώνα αργότερα).

Ο μάγος επιστράτευσε την τέχνη του, στέλνοντας όλο και πιο μεγάλες "δυνάμεις", όμως όλα διαλύονταν με την προσευχή της νεαρής μοναχής. Κάποια στιγμή εκείνος αναρωτήθηκε: "Ποιος είναι αυτός που έχει μεγαλύτερη δύναμη από μένα;". Και αυτή η ερώτηση - η ευλογημένη απορία, όπως θα έλεγαν οι μοναχοί - έγινε αφορμή να μάθει για το Χριστό, να πετάξει όλα τα μαγικά του σύνεργα και να γίνει χριστιανός. Μάλιστα, έγραψε και ευχές (εξορκισμούς) ενάντια στη μαγεία και τους δαίμονες, τη δύναμη και τα κόλπα των οποίων ήξερε τόσο καλά. 

Μετά από διάφορες περιπέτειες έγινε επίσκοπος της Αντιόχειας της Πισιδίας και μαρτύρησε μαζί με την αγία Ιουστίνα, τη μοναχή που έγινε αφορμή να αφήσει το σκοτάδι και να προχωρήσει προς την Αλήθεια και το Φως. Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη και των δύο αγίων.

Οι δύο άγιοι εικονίζονται & τιμώνται μαζί (φωτο από εδώ)

Από το ειδικό blog το αφιερωμένο στον άγιο Κυπριανό αναρτούμε ένα απόσπασμα της βιογραφίας του:

Πήρε τότε τα μαγικά του βιβλία και έκαμε τα μάγια του, καλώντας μαγικά πνεύματα. Κατόπιν, με ένα δοχείο γεμάτο, ραντίσανε απ' έξω το σπίτι της παρθένου Ιουστίνης. Ήτανε δε βέβαιος, πως τα μάγια θα πιάσουν. Άλλωστε πίστευε οτι δεν υπήρχε κανένα έργο που να μην μπορεί να το κάνει. Το να κάμη λοιπόν μια κοπέλλα να αγαπήση ένα νέο, το θεωρούσε ευκολώτατο. Κι όμως την Ιουστίνα δεν την πιάσανε τα μάγια του.
Τα μεσάνυχτα η Χριστιανή παρθένος, όπως είχε συνήθεια κάθε βράδυ, ξύπνησε, για να προσευχηθή. Αισθανότανε όμως κάτι περίεργες επιθυμίες. Και οι κακές αυτές επιθυμίες μέσα της άναβαν και φούντωναν. Τότε αυτή αντιστάθηκε στις επιθυμίες και πολεμούσε με την προσευχή. Έκαμε και το σημείο του Σταυρού, που είναι φοβερό όπλο εναντίον των δαιμόνων. Με αυτόν λοιπόν τον τρόπον, απαλλάχτηκε και ηρέμησε η Χριστιανή κοπέλλα από τους λογισμούς και τις πονηρές επιθυμίες.
Επειδή όμως είδε ο Κυπριανός, οτι δεν πέτυχε τον σκοπό του, μεταχειρίσθηκε κι άλλες μαγείες. Έκαμε δηλαδή και άλλα μάγια δυνατώτερα. Αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να κάμη τίποτε. Στο τέλος έβαλε όλες του τις μαγικές δυνάμεις. Κάλεσε τα μεγαλύτερα πονηρά πνεύματα και ισχυρότερα, χωρίς πάλι να επιτύχη τίποτε.
Τελευταίο απ' όλα ο σατανάς με τον οποίον είχεν συνεργασίαν και επικοινωνία ο Κυπριανός, μεταχειρίσθηκε τον εξής πανούργον τρόπον:
Παρουσιάσθηκε στην Ιουστίνα σαν καλή και ευσεβής γυναίκα. Κατάφερε δε να πάρη την παρθένο και να πάνε στο σπίτι της, για να αλληλοβοηθούνται στην πνευματική ζωή και στην αρετή, σαν καλές πνευματικές αδελφές.
Σε μιά όμως συζήτηση περί παρθενίας της είπε με τρόπο η γυναίκα εκείνη:
- Για πες μου σε παρακαλώ, αν όλες οι γυναίκες έμεναν παρθένες, τότε κατ' ανάγκη δεν θα χανόντανε οι ανθρώποι από τον κόσμο;
Μόλις άκουσε αυτά η Ιουστίνα, κατάλαβε την πλεκτάνη του δαίμονα και με την προσευχή και το σημείο του Σταυρού, τον έκαμε να εξαφανισθή!!

Ο Κυπριανός μετανοεί

Η αποτυχία αυτή του Κυπριανού, τον έκανε να εξετάση τι ήτανε αυτή η κοπέλλα η Ιουστίνα, που δεν την πιάνανε τα μάγια. Τότε έμαθε, οτι ήτανε Χριστιανή και με τη δύναμη του Σταυρού συνέτριβε κάθε δαιμονική ενέργεια. Τότε λοιπόν, εννόησε, οτι οι Χριστιανοί, έχουν μεγαλύτερη δύναμη από την δική του. Και οτι τους πιστούς Χριστιανούς δεν τους πιάνουν τα μάγια. Παρακολούθησε κατόπιν και αυτός την Ιουστίνα και θαύμασε την αρετή της.
Τέλος αποφάσισε κι αυτός να προσέλθη σ' αυτή την θρησκεία, η οποία είχε τέτοια δύναμη και η οποία αναδεικνύει τόσον ενάρετους ανθρώπους.
Ο Κυπριανός, έβλεπε, οτι η Εκκλησία και πριν δια μέσου των οργάνων Της, έρριχνε τα δίχτυα Της, για να τον τραβήξει στην Πίστη του Χριστού και την αντέκρουε. Τώρα όμως που είδε οτι η δύναμη των πονηρών πνευμάτων, με τα οποία συνεργαζόταν, ήταν ανίσχυρη μπροστά στους Χριστιανούς, αποφάσισε να αρνηθή την ειδωλολατρία και την μαγική τέχνη και να προχωρήση οριστικά στον Χριστιανισμό. Τον βοήθησε κι ένας Ιερέας ο Καικίλιος, από τον οποίον και πήρε το ίδιο όνομα κατά την βάπτιση του σαν Χριστιανός τώρα.
Μάζεψε έπειτα όλα τα μαγικά του βιβλία και όλα τα είδωλα, τα αγάλματα των ειδωλολατρικών θεών. Τα έφερε και τα έκαψε μπροστά στον Επίσκοπο. Πώλησε έπειτα τα υπάρχοντα του και τα χρήματα τα έδωσε στην Εκκλησία για τους φτωχούς και για τις ανάγκες Της. Αποτραβήχτηκε στη συνέχεια αμέσως στην μοναξιά. Δόθηκε στην μελέτη των Αγίων Γραφών και των εκκλησιαστικών συγγραφέων. Περισσότερο προτιμούσε τον Τερτυλλιανό.
Πέρασε έτσι το στάδιο του κατηχούμενου. Αναστέναζε και έκλαιε για την προηγούμενη του αμυαλωσύνη. Προσευχότανε ακατάπαυστα στο Θεό. Μούσκευε το προσκέφαλο του από τα δάκρυα της μετανοίας. Δεν τολμούσε ν' αναφέρη τ' όνομα του Θεού από ταπεινοφροσύνη, διότι σκεπτόταν τις αμαρτίες του, που είχε κάνει μπροστά στα μάτια του Θεού.
Το Μέγα Σάββατο του 246 μ.Χ. όλη τη νύχτα προσευχόταν και έκλαιε. Το πρωί πήγε στην Εκκλησία. Στον όρθρο άκουσε το ψαλμικό " Είδες Κύριε, μη παρασιωπήσης Κύριε, μη φύγεις απ' εμένα και να καταλαβαίνει το παιδί μου το αγαπητό, το οποίο ευαρέστησα". Επίσης άκουσε κι εκείνο που λέει " Ο Χριστός μας εξαγόρασε απο την κατάρα του νόμου, αφού έγινε ο ίδιος κατάρα για χάρη μας".
Αυτά που άκουσε, του δώσανε θάρρος, οτι ο Θεός τον δέχεται. Τότε ειρήνευσε η ψυχή του. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου αξιώθηκε να βαπτισθή. Ήτανε 35 χρονών τότε, και η χαρά που αισθάνθηκε ήταν απερίγραπτη.

Πρόσκληση αγάπης προς μάγους, μέντιουμ, 

αστρολογους, Wicca και σατανιστές

Ο άγιος Κυπριανός, ο πρώην μάγος, προσκαλεί κάθε σημερινό άνθρωπο που έχει εμπλακεί σε μαγικές τέχνες και σκοτεινά δόγματα κάθε μορφής. Μάγους, αστρολόγους, πνευματιστές, μέντιουμ, σατανιστές, Wicca, ανθρώπους που υπηρετούν τη σύγχρονη συγκαλυμμένη ειδωλολατρία της Νέας Εποχής και της Νέας Τάξης Πραγμάτων... Όσο βαθιά κι αν έχουν πέσει, όσο όμορφα κι αν νομίζουν ότι νιώθουν, όσο κολασμένα κι αν νιώθουν, ακόμα κι αν έχουν "δυνάμεις" κ.τ.λ., όπου κι αν βρίσκονται.
Η πρόσκληση είναι απλή: γνωρίστε το Χριστό. Εκείνος θ' αναλάβει τα υπόλοιπα - όχι ως βασιλιάς ή εξουσιαστής ή Θεός τιμωρός, αλλά ως γιατρός των ανθρώπων που υποφέρουν και κινδυνεύουν. 

Κι άλλοι "Κυπριανοί"

Κλείνω με ένα απόσπασμα από εδώ, που ταιριάζει γάντι στο post μας:

Στην παγκόσμια ιστορία της αγιότητας, καταγράφονται πολλοί μάγοι που αποστράφηκαν την αρχαία τέχνη τους και προχώρησαν στο χριστιανισμό, όχι γιατί η μαγεία τους «ήταν ψεύτικη», αλλά γιατί διαπίστωσαν ότι δεν τους οδηγούσε στο αιώνιο φως του Τριαδικού Θεού. Τέτοιοι μάγοι ήταν άγιος μάρτυρας Γάργαλος, που προσηλυτίστηκε στη φυλακή από τον άγιο πρίγκιπα μεγαλομάρτυρα Γοβδελαά τον Πολύαθλο τον Πέρση και μαρτύρησε κι αυτός (4^ος αι.), ο άγιος Αθανάσιος ο από μάγων, που μαρτύρησε μαζί με τον άγιο Γεώργιο (303 μ.Χ.), ο ανώνυμος μάγος που έδωσε το δηλητήριο στον άγιο μεγαλομάρτυρα Ερμεία (2^ος αι.) και, βλέποντας ότι δεν έπαθε τίποτε, ομολόγησε πίστη στο Χριστό και επίσης θανατώθηκε. Και ο γνωστότερος και ισχυρότερος όλων, ο άγιος μεγαλομάρτυρας Κυπριανός, που κατέληξε επίσκοπος της Αντιόχειας της Πισιδίας, αφού η μαγεία του νικήθηκε από μια ταπεινή μοναχή.

Ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν και στην εποχή μας, όπως ο μεγάλος Ρώσος πνευματιστής Βλαντιμίρ Μπύκωφ, που εγκατέλειψε την τέχνη του μετά από τη γνωριμία του με τους αγίους πνευματικούς πατέρες της μονής Όπτινα και συνέγραψε το κλασικό βιβλίο Ήρεμα καταφύγια για την ανάπαυση κάθε βασανισμένης ψυχής. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιερέας και το 1924 ή 25 θανατώθηκε για την ορθόδοξη πίστη του από το σοβιετικό καθεστώς.

Δε χρειάζεται να κλείσω με κάποιο «εμπνευσμένο» ή εξεζητημένο επίλογο. Το Πνεύμα του Θεού είναι ξεκάθαρο και γνωρίζουμε από τους αγίους διδασκάλους του χριστιανισμού τους τρόπους, με τους οποίους εμφανίζεται και ενεργεί, αλλά και τους τρόπους, με τους οποίους αποκτάται. Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να ακολουθήσει τις προτιμήσεις και τις επιλογές του – ελεύθερος ακόμη και να πλανηθεί, ακόμη και να περιπλακεί σε καταστάσεις οδυνηρές, ακόμη και να αμαρτήσει φρικτά. Καλό είναι να το αποφύγει, γιατί πιθανότατα θα χάσει την υπαρκτή και ανεκτίμητη αιωνιότητα του παραδείσου. Ας μη νομίζει ότι «θα βρει το δρόμο να επιστρέψει», τσακισμένος αλλά «πλήρης εμπειριών», για να συνεχίσει τη ζωή του σοφότερος ή ικανοποιημένος από τις εμπειρίες του. Οι αρχαίοι μύθοι όλων των λαών και τα σύγχρονα αστυνομικά δελτία αποτελούν πλούσια συλλογή από «βέβαιους» και «σθεναρούς» ανθρώπους, που δεν επέστρεψαν, αλλά έμειναν εκεί και μάλιστα νεκροί ή ψυχικά νεκροί.

Αν όμως ένας αδελφός μας δεν το απέφυγε, ποτέ δεν είναι αργά: το πετραχήλι του παπά τον περιμένει, αρκεί να δεχτεί να κάμψει ελαφρώς τον αυχένα του, για να ανυψωθεί στη συνέχεια μέχρι τους ουρανούς.                                                                                                                       

πηγή

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΗΛΕΙΑΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ (1892-1903) Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΔΑΜΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ (A’) Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

 Στίς 25 τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, ἐτελέσαμε τά θυρανοίξια τοῦ ἐκ βάθρων ἀνακαινισθέντος Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τοῦ Ἐπισκοπείου Πατρῶν, ὁ ὁποῖος ἀνηγέρθη τό ἔτος 1899 ὑπό τοῦ ἀλήστου μνήμης, Ἀρχιεπισκόπου Πατρῶν καί Ἠλείας Ἱεροθέου τοῦ Μητροπούλου.

Ὁ ἴδιος Ἀρχιερεύς, εἶναι καί ὁ κτήτωρ τοῦ Ἐπισκοπείου Πατρῶν (1898), ἱδρυτής πολλῶν φιλανθρωπικῶν σωματείων, ἀγωνιστής ὑπέρ τῆς εὐσεβοῦς ἡμῶν πίστεως καί ὑπερασπιστής τῶν ἱερῶν καί τῶν ὁσίων τοῦ Γένους μας, ὡς διάδοχος ἡρώων καί μαρτύρων ὑπέρ τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος.

Ὁ Ἱερόθεος ἀγάπησε τήν Πάτρα, καί κατά τά δέκα χρόνια πού ἐποίμανε τόν Λαό τοῦΘεοῦ στήν Ἀποστολική μας Μητρόπολη, ἠνάλωσε τόν ἑαυτό του, ὡς λαμπάς καιομένη,φωτίζουσα μέ τάς φεγγοβόλους ἀληθείας τῆς πίστεώς μας, θερμαίνουσα καί γλυκαίνουσαμέ τήν θαλπωρή τῆς ζεούσης ἀγάπης πρός τά πνευματικά του παιδιά.

Ὁ Πατραϊκός Λαός ἐτίμησε τόν λαμπρό του Ποιμενάρχη, τόν ἐνθυμεῖται μέ σεβασμό καίὑποκλίνεται στήν μνήμη του, ἐνῷ πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι περνοῦν ἀπό τόν Ἱερό Ναότοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί ἀνάβουν κερί πάνω στόν τάφο του, εὐγνωμονοῦντεςγιά ὅ,τι προσέφερε στήν Ἀποστολική πόλη καί Μητρόπολή μας.

Κεντρική ὁδός τῆς πόλεως εἶναι ἀφιερωμένη σ’ αὐτόν τόν μεγάλο ἐκκλησιαστικό ἄνδρα, ὁ ὁποῖος ἀνεσυγκρότησε τήν Μητρόπολή μας καί συνήγειρε τίς ψυχές τῶν Ὀρθοδόξων εἰς ἀγῶνας πνευματικούς. Εἶχε τήν ἱκανότητα νά συγκεντρώνῃ πέριξ αὐτοῦ συνεργάτας τούς ἀρίστους, γιά νά προωθῆται τό ὅλο Ἐκκλησιαστικό ἔργο, τό ὁποῖο ἐκάλυπτε ὅλους τούς τομεῖς (Λειτουργική ζωή, κατήχηση, θεῖο κήρυγμα, κοινωνική προσφορά, συγγραφικό ἔργο). Γιά τήν ἐποχή του ἦτο πολύ προοδευτικός καί  πρωτοπόρος, ἦτο ὁραματιστής.

Βοηθοί στό ἔργο του καί ἀρωγοί στήν προσπάθειά του, Κυρηναῖοι στόν Γολγοθᾶ του, οἱ ἀείμνηστοι Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Ματθόπουλος, Ἠλίας Βλαχόπουλος, Πολύκαρπος Συνοδινός, Εὐγένιος Οἰκονόμου, Σπυρίδων Γιαννουλέας, Γαβριήλ Παπανικολάου, Γαβριήλ Φραγκούλιας κλπ.  

Στό Ἐπισκοπεῖο Πατρῶν εὑρέθη ἕνα τετράδιο, χειρόγραφο τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροθέου, ὅπου σημειώνει μέ τό ἁγιασμένο χέρι του, πολλά στοιχεῖα ἄγνωστα σέ μᾶς, τόσο γιά τήν προσωπική του ζωή, ὅσο καί γιά κάποια ἀπό τά ἔργα του. Εἶναι περίληψη ἑνός μέρους τῆς εὐλογημένης ζωῆς του.

Μεταφέρομε κάποια στοιχεῖα ἀπ’ ὅσα διεσώθησαν στό προαναφερθέν τετράδιο.

Γράφει ὁ ἀοίδιμος Ἱερόθεος:

«Ἐγεννήθην εἰς Τρεστενά, χωρίον τοῦ Δήμου Δημητζάνης τῆς Γόρτυνος, τόν Ἰούλιον τοῦ 1839, ἐκ γονέων εὐσεβῶν Νικολάου καί Αἰκατερίνης. Βαπτισθείς δέ ὀνομάσθην Πέτρος.

Κατά τό τέταρτο ἔτος τῆς ἡλικίας μου ἤρχισα τά ἱερά γράμματα ἀπό τό «Σταυρέ(+) βοήθει μοι», α.β.γ. κλπ., μαθητευόμενος παρά τῆς διδασκαλίσσης τοῦ χωρίου Πελαγίας, καλογραίας οὔσης.

Τό 10-11 ἔτος τῆς ἡλικίας μου, ἐξ ἀναγνώσεως ἱερῶν βιβλίων, διηγέρθη ἐν τῇ καρδίᾳ μου ὁ πόθος καί ἡ ἐπιθυμία νά γίνω μοναχός. Τήν ἐπιθυμίαν μου ταύτην ἐδήλωσα πρός τούς γονεῖς μου ζητῶν παρ’αὐτῶν τήν εὐλογίαν καί τήν ἄδειαν πρός τόν σκοπόν τοῦτον. Ἀλλ΄ ὁ πατήρ μου τό πρῶτον δέν ἤθελε να μοί ἐπιτρέψῃ, καθ’ ὅτι ἤμην τό τελευταῖον τέκνον του καί μέ ἠγάπα περισσότερον τῶν ἄλλων ἀδελφῶν μου, ὡς υἱόν τοῦ γήρατός του. Τελευταῖον, ὅμως μετά 2 ἤ 3 ἔτη, βλέπων τήν ἐπιμονήν μου πρός τόν μοναχικόν βίον, ἔδωκέ μοι τήν ἄδειαν, εἰπών μοι τά ἀξιοσημείωτα ταῦτα: “Παιδί μου δέν θέλω νά σέ ἐμποδίσω πλέον ἀπό τόν δρόμον τῆς ἐπιλογῆς σου, ἵνα μή ἁμαρτήσω πρός τόν Κύριον. Πήγαινε μέ τήν εὐχήν μου καί ἄς στερηθῶ ἐγώ τῆς σωματικῆς προστασίας σου, ἵνα εὕρω ψυχικήν βοήθειαν”.

Λαβών οὕτω τήν ἄδειαν καί τήν εὐχήν τῶν σεβαστῶν μου γονέων ὡδηγήθην εἰς τήν Μονήν τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου τήν 12^ην τοῦ μηνός Ὀκτωβρίου τοῦ 1853 καί ὑπετάγην εἰς τόν σεβάσμιον Γέροντα Ἱερόθεον Πετρόπουλον, Προηγούμενον, μεμακρυσμένον συγγενῆ μου, τοῦ ὁποίου ἔλαβον καί τό ὄνομα, ὅτι τό 1857 ἔλαβον τήν κουράν τοῦ μοναχοῦ...».

Διαβάζοντας αὐτό τό συγκλονιστικό κείμενο διαπιστώνουμε τά ἑξῆς.

Ὁ μακαριστός Ἱεράρχης ἐγεννήθη σέ χρόνους δύσκολους καί μάλιστα σέ μιά περιοχή ὀρεινή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἀγωνίζονταν γιά τό ζῆν κάτω ἀπό σκληρές συνθῆκες. Ὅμως ποτέ δέν ἔχασαν τήν πίστη τους στόν ἀληθινό Θεό. Αὐτή ἡ πίστη τούς ἐστήριξε καί τούς ἐβοήθησε νά μεγαλουργήσουν. Ἀπό αὐτά τά κακοτράχαλα τά βουνά, ἀναδείχθηκαν μεγάλες προσωπικότητες τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος. Αὐτά τά πέτρινα «πεζούλια» ἀνέδειξαν τόν Ἅγιο Ἐθνοϊερομάρτυρα Γρηγόριο τόν Ε΄, τόν Ἐθνεγέρτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, καί τόσους ἄλλους Κληρικούς καί Λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τήν ζωή τους καί τό αἷμα τους γιά τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.

«Ὁ πατέρας του ἦτο ἀπό τά παλληκάρια τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Πανουργιᾶ καί τοῦ Πλαπούτα. Ἐπικεφαλῆς 30-40 συγχωριανῶν του εἶχε λάβει μέρος στίς κυριώτερες μάχες τοῦ 1821: Καρύταινα, Λάλα, Τρίκορφα, Τρίπολη, Πάτρα, Δερβενάκια, Ἄργος...» (Ἀρχιμ. Ἠλία Μαστρογιαννοπούλου, Ἱερόθεος Μητρόπουλος, ὁ φωτισμένος Ἱεράρχης, Ἑπτάλοφος, Ἀθῆναι 1993, σελ. 7).

Ἐντυπωσιάζει, ἀπό τίς σημειώσεις τοῦ μακαριστοῦ Ἱεροθέου, ἡ ἀναφορά του στήν δασκάλα του, ἡ ὁποία ἦτο μοναχή, «καλογραία», ὡς χαρακτηριστικά σημειώνει. Ἡ ἀναφορά αὐτή εἶναι μιά ἀπάντηση σέ ὅσους διάκεινται ἀρνητικά στόν ρόλο πού ἔπαιξε ἡ Ἐκκλησία μας σέ πολύ δύσκολες καί σκληρές περιόδους γιά τό Γένος μας, τότε πού οὔτε Σχολεῖα συγκροτημένα ὑπῆρχαν, οὔτε Παιδεία ὀργανωμένη, οὔτε καί δάσκαλοι. Ὅμως ἡ ψυχή τοῦ Λαοῦ ἔμεινε ὄρθια, γιατί τά Ἑλληνόπουλα γαλουχήθηκαν μέ τά νάματα τῆς πίστεως στόν Θεό καί τῆς ἀγάπης στήν Πατρίδα. Διατηρήθηκε ἡ γλῶσσα μας, ἡ Ὀρθόδοξη ταυτότητά μας, ἡ ἰδιοπροσωπία μας. Πόσα χρωστᾶμε στούς Μοναχούς καί τίς Μοναχές μας πού κρατώντας τό κερί καί τό «χτωήχι» στό χέρι ἀνάστησαν τίς ἀποσταμένες τοῦ Γένους ἐλπίδες!

Συγκινεῖ ἐπίσης, τό ὅτι στήν ἡλικία τῶν τεσσάρων ἐτῶν              —ναί, τῶν τεσσάρων ἐτῶν!— μαθαίνοντας τήν «Ἄλφα-βῆτα», ἄρχισε τήν μαθητεία καί στά ἱερά γράμματα μέ τήν φράση «Σταυρέ(+) βοήθει μοι». Γιά κάποιον πού γνωρίζει ἀπό διδακτική μέθοδο δέν εἶναι παράδοξο ὅτι ὁ Ἱεράρχης σημειώνει τό Σταυρό μέ τό ἱερό του σχῆμα. Ὑπάρχει ἡ διδακτική ἀρχή: «Δίδασκε ἐποπτικῶς». Φαίνεται καθαρά ὅτι ἡ ἁπλῆ καλογραία, μέ τίς γνώσεις τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, χρησιμοποιοῦσε σωστή διδακτική μέθοδο, παρουσιάζοντας τόν Τίμιο Σταυρό στόν νεαρό Πέτρο, τίς Ἱερές Εἰκόνες καί τά ἄλλα τῆς Ἐκκλησίας μας ἱερά σύμβολα. Μέσα ἀπό τέτοια κατάθεση ψυχῆς τῆς «καλογραίας» Πελαγίας, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἑλλάδα, ἡ Πάτρα ἐκέρδισαν καί ἀπήλαυσαν ἕνα Ἱεράρχη μεγάλου πνευματικοῦ βεληνεκοῦς. Τί θά εἶχαν νά εἴπουν ἆρα γε σήμερα ὅσοι ὑποστηρίζουν τήν «ἄθεη» παιδεία καί τά «ἄθεα» γράμματα, γιά νά θυμηθοῦμε τά λόγια τοῦ μεγάλου Ἐθνοϊερομάρτυρος καί Ἐθναποστόλου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ;

Ὅμως ἡ καρδιά πάλλει ἀπό συγκίνηση καί ἡ ψυχή καταλαμβάνεται ἀπό δέος, ὅταν ἀναγινώσκῃ κανείς τά περί τοῦ πόθου του 11/ετοῦς Πέτρου νά γίνῃ μοναχός. Ποιός ἐφύτευσε σ’ αὐτή τήν ἁγνή παιδική ψυχή αὐτόν τόν πόθο; Εὔκολα θά ἔδιδε κάποιος τήν ἀπάντηση. Ἡ «καλογραία»! Ἀλλ΄ ὄχι. Τόν πόθο αὐτό σέ μιά παιδική ψυχή, τόν τόσο ἱερό πόθο, γιά τήν ὁλοκληρωτική ἀφιέρωση στόν Θεό, δέν τόν φυτεύει ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἡ Πελαγία δέν ἐδίδασκε μόνο τόν Πέτρο, ἀλλά καί τά ἄλλα παιδιά τοῦ χωριοῦ. Ὁ Πέτρος ὅμως ξεχώρισε. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τόν εἶχε θαυμαστά ἐπισκιάσει.

Θά σταθῶ καί στήν ἀντίδραση τοῦ πατέρα, ὅταν ἐπληροφορήθη τήν ἐπιθυμία τοῦ μικροῦ του υἱοῦ νά μονάσῃ «Τό παιδί μου, θέλει νά γίνῃ μοναχός. Τό παιδί θά πάῃ στό Μοναστήρι. Καί εἶναι ἡ ἀπαντοχή μου. Τό τελευταῖο, τό ἀγαπημένο μου παιδί...». Ἡ πρώτη ἀντίδραση φαίνεται φυσιολογική. Ὅλοι οἱ γονεῖς κάνουν κάποια ὄνειρα γιά τά παιδιά τους. Κάποιες φορές ἡ ἀντίδραση εἶναι μεγαλύτερη. Ἀλλ’ ὁ Πέτρος ἐπιμένει. Ὁ πατέρας κατανοεῖ. Εἶναι θέλημα Θεοῦ. Γονατίζει προσεύχεται, δίδει τήν εὐχή του στό παιδί. Ἀληθῶς δέν μπόρεσα νά συγκρατήσω τά δάκρυά μου, διαβάζοντας τά ὅσα σημειώνει ὁ ἀείμνηστος Προκάτοχός μου ἐπ’αὐτοῦ. Ἀποκαλεῖ τά λόγια τοῦ πατρός του «ἀξιοσημείωτα», καί ὄντως εἶναι. «Παιδί μου πάρε τήν εὐχή μου, δέν θέλω νά σέ έμποδίσω... ἵνα μή ἁμαρτήσω πρός Κύριον... ἄς στερηθῶ ἐγώ τῆς σωματικῆς προστασίας σου, ἵνα εὕρω ψυχικήν βοήθειαν...».

Τί ὑπέροχα λόγια, βγαλμένα ἀπό τήν ψυχή ἑνός ἀγράμματου, ταπεινοῦ, βουνήσιου ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος θεολογεῖ μέ τῆς καρδιᾶς του τήν ἁπλότητα καί τήν πηγαία εὐσέβεια!

Τίποτα δέν εἶναι δικό μας. Ὅλα εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ζωή μας, τά παιδιά μας, ὅλα τά ἀγαθά... εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ὁ πατέρας προσφέρει μέ τήν καρδιά του στόν Θεό, ἀντίδωρο τῆς οὐράνιας δωρεᾶς Του, τό ἴδιο τό παιδί του. «Τά σά ἐκ τῶν σῶν, σοί προσφέρομεν Κύριε...».

Ἔτσι ἀρχίζει ἡ θαυμαστή πορεία τοῦ Ἱεροθέου γιά τίς πνευματικές κορυφές, μιά πορεία πού ἄρχισε ἀπό τό χωριό Τρεστενά, σημερινή Μελισσόπετρα τῆς Ἀρκαδίας, καί κατέληξε στήν μεγαλώνυμη Πάτρα.

Τήν πορεία αὐτή θά παρακολουθήσουμε στό Β’ μέρος τῆς ἀναφορᾶς μας στήν προσωπικότητα τοῦ ἀοιδίμου Ἱεροθέου.

πηγή

"ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ"

πηγή

"ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ"

.........

ΟΤΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ ΟΤΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΑ ΔΟΘΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΕΘΝΟΣ, ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΑΝ ΔΥΟ ΕΘΝΗ, ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ...

ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΕΝΝΟΟΥΣΕ;

ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΝ (ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΚΑΙ ΝΑΘΑΝΑΗΛ) ΕΛΥΣΕ ΤΟ ΓΡΙΦΟ, ΑΦΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΘΗΚΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ...

ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ Η ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΝΑ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΕΝ ΣΤΑΘΗΚΕ ΙΚΑΝΗ, ΓΙΑΤΙ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ... 

ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥΣ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΑ "ΙΩΑΝΝΗ", ΕΚΕΙΝΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΑ ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ
"ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΙΡΗΝΗ" ...

ΘΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΜΕ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ, ΘΑ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ...

ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ "ΕΝ ΖΩΗ" ΑΓΙΟΣ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ...

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ, Η ΚΑΛΩΣΥΝΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΙΚΑΙΟΥ, ΘΑ ΦΑΝΕΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ...

ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΘΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΟΥΝ ΔΙΑΡΚΩΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ...

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΑΤΗ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑ ΔΙΝΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ ...

Ο ΘΕΟΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΕ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΝ ΤΙΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ...

Ο ΕΛΛΑΔΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΘΑ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΕΙ "ΑΓΙΟΣ ΕΔΑΦΟΣ" ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΥΣΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΩΧΘΗΚΕ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ !!!

ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΩΣ ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΑΓΙΩΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΒΡΕΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΚΛΑΠΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΜΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΕΠΟΥΣΕΣ ΤΙΜΕΣ ...

ΤΙΜΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΙΣΧΥΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ ...

"BΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΠΙΣΤΗ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ"

πηγή

"ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ"

.........

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ 

ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΚΑΠΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΟΝ ...

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ, ΕΝΩ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΤΜΗΜΑ 

ΤΟΥ ΣΤΟΛΟΥ ΝΑ ΕΞΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΝΟ ...

"ΠΑΝΤΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΑ ΠΡΩΙΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ..."
ΜΟΝΟΛΟΓΕΙ ...

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΣΥΝΩΦΡΥΟΜΕΝΟΣ ΟΤΑΝ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΤΟΝ 

ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ...

"ΠΑΤΕΡ, ΠΑΤΕΡ ..."

ΤΡΕΧΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ, ΕΝΩ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ  ΣΑΝ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΥΟ 

ΑΝΤΡΕΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΗΡΕΜΟΣ ...

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΤΣΟΥΦΙΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ 

ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙ ...

Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΥΠΑΚΟΥΕΙ, ΕΝΩ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟ 

ΜΙΚΡΟ ΚΟΥΖΙΝΑΚΙ ...

"ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ...

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ, ΔΙΑΤΑΓΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ...

ΜΕΓΑΛΗ Η ΧΑΡΗ ΣΟΥ, ΟΛΑ ΝΑ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΑΝ ΡΟΛΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΟΦΟ ΣΧΕΔΙΟ 

ΠΟΥ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ...

ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΥΤΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ ...

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ;

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΦΑΩ;

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ; 

 ΕΣΥ ΜΕ ΞΕΚΟΥΡΑΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΕ ΤΑΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΤΙΖΕΙΣ, ΕΣΥ ΜΕ ΓΕΜΙΖΕΙΣ 

ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ...

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ ΒΑΘΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, 

ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΧΩΜΕΝΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ 

ΝΑ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΛΙΑΣΕΙ ...

ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ, ΕΚΕΙΝΟΣ Η ΖΩΗ ΜΟΥ, 

ΕΚΕΙΝΟΣ ΤΟ ΦΩΣ ΜΟΥ ..."

ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΔΙΑΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΔΥΟ ΑΧΝΙΣΤΟΥΣ ΚΑΦΕΔΕΣ ...

ΚΑΘΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΒΑΘΙΑ ΑΝΑΣΑ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΑ 

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΥΣΤΑΘΜΟ ...

"Ο ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΕ ΟΤΙ Ο ΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ 

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ...

ΚΑΠΟΙΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕ ΕΝΑ ΝΗΣΙ, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟ ...

ΝΟΜΙΖΩ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ..."

"ΝΑΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΡΩΤΑ ΠΡΩΤΑ, 

ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ; "

"Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ...

ΣΠΟΥΔΑΖΑ ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΟΤΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΤΙ ΑΝΕΙΠΩΤΟ ΜΕΣΑ 

ΜΟΥ ΜΕ ΕΦΕΡΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΕΒΛΕΠΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ 

ΚΡΑΤΗΣΩ ΤΗ ΛΙΓΗ ΒΕΝΖΙΝΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΖΙΠ 

ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΝΑ ΕΡΘΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΑΡΩ ... 

ΣΑΣ ΕΔΕΙΞΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ, ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΓΙΝΟΤΑΝ 

ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑ
ΠΟΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΙΛΑΕΙ ...

ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΩΙ ΕΚΑΝΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΞΩΣ 

Η ΒΕΝΖΙΝΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕ, ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ...

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΩ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ 

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΩΝ 6 ΜΗΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΔΩ 

ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΟΥ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ...

ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ..."

"ΓΙΑΤΙ ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ;"

"ΤΟΣΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΛΑΧΑΝΑ ..."

"ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΕΔΩ;"

"ΕΤΣΙ ΝΟΜΙΖΩ ..." ΑΠΑΝΤΑΕΙ Ο ΙΕΡΕΑΣ ...

"ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ;"

"ΤΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ...

ΘΕΛΕΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ...

ΕΣΥ ΘΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΨΕΙΣ ΤΗ ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ
Ο ΚΥΡΙΟΣ ...

ΘΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΥΝΑΤΟΣ 

ΟΤΑΝ ΘΑ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΕΔΩ ...

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ "ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ" ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΖΗΤΟΥΣΕΣ ...

ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ 

ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΗΣΤΕΨΕΙΣ ΓΙΑ 3 ΗΜΕΡΕΣ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΨΩΜΙ, 

ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΙΛΙΑ ...

ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΘΑ ΨΑΛΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ...

ΘΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙΣ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ
ΣΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ...
ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΚΟΙΝΙ  ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΣΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΠΟΥ

ΘΑ ΣΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΝΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ...
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ
ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ...
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΝΑ
ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΣΕΝΑ ...
ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ, ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΟΥ ...
ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΕΙΣ ΕΣΥ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ ...
ΘΑ ΣΑΣ ΚΟΙΝΩΝΗΣΩ ΟΛΟΥΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ ...

ΜΗ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΣΚΛΗΡΟΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ, ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΥΠΙΚΑ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΟΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΙΣΤΑΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ...

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΞΗΓΗΣΩ ΕΓΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ
ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΛΕΙΨΕΙ Ο ΕΠΙΟΥΣΙΟΣ ..."

ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΣΤΡΕΨΟΥΝ 

ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΚΕΙ:

"ΠΑΤΕΡ ΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΙΣ ...

ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΤΑ ΕΒΓΑΛΑ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΑΡΑΝΕ ..."

ΒΛΕΠΟΥΝ ΕΝΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΨΑΡΙΑ, 

ΕΝΩ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΑΤΙ ΣΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ:

"ΤΙ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΤΣΙ ..."

Τυπικόν της 2ας Ὄκτωβρίου 2012

Τρίτη: Τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ καί  τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἰουστίνης τῆς Παρθένου.

Ἀπόστολος: Τοῦ Ἱερομάρτυρος· (Α΄ Τιμ. α΄ 12-17), ζήτει τοῦτον τῇ 2ᾳ Ὀκτωβρίου. Εὐαγγέλιον: Τῆς ἡμέρας˙ Τρίτης γ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ (Λουκ. ς΄ 37-45).

Πέντε άνθρωποι που ήθελαν πραγματικά «να δουν» Πώς αναζητούμε τον Θεό Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης

1. Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης 2. Ο άγιος γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ 3. Ο γιατρός Αντώνιος Μπλουμ 4. Ο Γκλεμπ Ποντμοσένσκι 5. Ο Ευγένιος Ρόουζ

Οι παρακάτω περιπτώσεις δείχνουν ότι ο Θεός εμφανίζεται μόνον όταν Τον αναζητάς με οδύνη, όταν η εύρεσή Του δεν είναι για σένα δευτερεύον ζήτημα, αλλά ζήτημα ζωής ή θανάτου. Η αναζήτηση του Θεού μπορεί να κρατήσει χρόνια και οπωσδήποτε συνοδεύεται από έντονους συνειδησιακούς σεισμούς. Είτε μου αρέσει είτε όχι, όταν γεμίζω τη ζωή μου με άλλες ανάγκες και ενδιαφέροντα, και απλώς λέω (όταν το θυμηθώ), «αν ο Θεός θέλει να Τον πιστέψω, ας εμφανιστεί να Τον δω», ο Θεός ΔΕΝ εμφανίζεται. Ο λόγος είναι απλός: Εκείνος θέλει να Τον πιστέψω, εγώ όμως θέλω; Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης (1866-1938). «Έζησε στη γη ένας άνθρωπος, άνδρας με άσβεστη πνευματική δίψα, που λεγόταν Συμεών. Προσευχόταν για πολύν καιρό με ασταμάτητο θρήνο: «Ελέησόν με!». Αλλά δεν τον άκουγε ο Θεός. Πέρασαν μήνες και μήνες με τέτοια προσευχή και οι δυνάμεις της ψυχής του εξαντλήθηκαν. Έφθασε μέχρι την απόγνωση και φώναξε: «Είσαι αδυσώπητος!» (=αλύπητος). Και όταν με αυτές τις λέξεις ράγισε κάτι μέσα στη συντετριμμένη από την απόγνωση ψυχή του, είδε ξαφνικά τον ζώντα Χριστό. Πυρ γέμισε την καρδιά του και όλο του το σώμα με τέτοια δύναμη, που, αν κρατούσε ακόμη μια στιγμή η όραση, θα πέθαινε. Από τότε δεν μπορούσε πια να λησμονήσει το ανείπωτα πράο, το απέραντα αγαπητικό, το χαρούμενο και γεμάτο από υπερνοητή ειρήνη βλέμμα του Χριστού. Και στα επόμενα χρόνια της μακράς ζωής του μαρτυρούσε ακούραστα ότι «ο Θεός αγάπη εστίν», αγάπη άπειρη, που ξεπερνά κάθε νου» (βλ. π. Σωφρονίου [Σαχάρωφ], Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 2003). Ο άγιος γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ (1896-1993), Ρώσος ζωγράφος στο Παρίσι, με οκταετή θητεία στον υπερβατικό διαλογισμό και μεταφυσικές εμπειρίες μέσω του διαλογισμού. Για χρόνια αντιμετώπισε πειρασμούς, όπως «αν υπάρχει Θεός, πώς είναι δυνατόν να μην είμαι εγώ ο Θεός;» και «γιατί ο Ιησούς να είναι ο Υιός του Θεού και όχι εγώ;». Εγκατέλειψε το μυστικισμό αυτού του είδους απογοητευμένος και, όταν ανακάλυψε την ορθοδοξία, ταξίδεψε στο Άγιο Όρος, όπου έγινε μοναχός. Οι θεοπτικές εμπειρίες του (όραση του ακτίστου φωτός) ήταν κατακλυσμιαίες, πράγμα που τον στήριξε σε περιόδους επίπονων προσπαθειών να πλησιάσει το Θεό και οδυνηρής μετάνοιας για την προηγούμενη απόρριψή Του. Από αυτές κατάλαβε ότι ο Θεός είναι ταπεινή αγάπη και ότι έρχεται όταν Εκείνος θέλει (όταν κάποιος πρόκειται αληθινά να ωφεληθεί), ενώ ο άνθρωπος είναι αδύνατο να προκαλέσει την εμφάνισή Του με κάποια «μέθοδο» (βλ. π. Σωφρονίου, Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί [=Θα δούμε το Θεό όπως είναι]). Ο γιατρός Αντώνιος Μπλουμ, μετέπειτα ορθόδοξος επίσκοπος στην Αγγλία. Ως νέος, ήταν σκληροπυρηνικός άθεος. Βασανιζόταν όμως έντονα από την απουσία νοήματος στη ζωή. Αποφάσισε λοιπόν να ερευνήσει αν υπήρχε νόημα στη ζωή και, αν σε ένα χρόνο διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει νόημα, να αυτοκτονήσει. Μια μέρα, παρακινημένος από φίλο του, παρακολούθησε την ομιλία ενός Ρώσου ορθόδοξου ιερέα. Αυτά που άκουσε τον εξόργισαν τόσο, ώστε, γυρίζοντας σπίτι, πήρε την Καινή Διαθήκη της μητέρας του, για να δει αν το Ευαγγέλιο υποστηρίζει αυτά που είπε ο ιερέας στην ομιλία του. Λίγη ώρα αργότερα, είχε την αίσθηση ότι Κάποιος καθόταν, αόρατος, απέναντί του – και ότι Αυτός ο «κάποιος» ήταν ο Χριστός. [Σημειωτέον ότι, επειδή ήταν απόλυτα σίγουρος για την ανυπαρξία του Θεού, δεν είναι λογικό να «φαντάστηκε» την παρουσία του Χριστού. Θα έπρεπε να «φανταστεί» κάτι σύμφωνο με τις απόψεις του, όχι αντίθετο με αυτές]. Βλ. π. Ιωάννη Κωστώφ, Αθεϊσμός – Τίνος είναι η αυταπάτη. Ο Γκλεμπ Ποντμοσένσκι, μετέπειτα π. Γερμανός, ιδρυτής της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας (Καλιφόρνια): «Επιθυμούσα τη ζωή αλλά έπρεπε να ξέρω γιατί. Να ζω απλώς και μόνον επειδή γεννήθηκα, για να υποφέρω αναίτια και να πεθάνω; Εγώ δεν ζήτησα να γεννηθώ! Ήθελα πραγματικά να ζήσω, αλλά είχα ήδη προχωρήσει πιο πέρα από μια κατάσταση απελπισίας, όπου τα πάντα μοιάζουν αφόρητα απεχθή και μια δαιμονική ενέργεια πλήρους αδιαφορίας κυριεύει ολόκληρο το είναι του ανθρώπου αφαιρώντας κάθε φυσικό φόβο. Αυτή η κατάσταση μπορεί να ονομαστεί “βουβός τρόμος”. Έχοντας λοιπόν περάσει ο ίδιος από μια τέτοια εμπειρία, γνωρίζω τι περνούν στις μέρες μας οι νέοι με αυτοκτονικές τάσεις. Υπήρξα κι εγώ ένας απ’ αυτούς. Ήμουν μόλις δεκαοκτώ – δεκαεννιά χρονών». Μόνον η χάρη του Θεού μπορούσε να γλιτώσει τον Γκλεμπ από μια τέτοια κατάσταση. Στεκόταν σε μια γέφυρα στη Βοστόνη και σκεπτόταν ν’ αυτοκτονήσει, όταν, αίφνης, του ήρθε σαν αστραπή μια ανάμνηση από πολλές έγχρωμες φωτογραφίες ενός αγίου που γνώριζε από παιδί – του αγίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ο Ρώσος αυτός ασκητής του 14ου αιώνα είχε ζήσει όπως ακριβώς ο άνθρωπος είναι προορισμένος να ζει: μαζί με το Θεό στην αγκαλιά της φύσης. Ο λογισμός ψιθύρισε στον Γκλεμπ: «Δώσε μια ευκαιρία. Δες αν μια τέτοια γνήσια ζωή αγνότητας, μακριά από τον κόσμο και σε ενότητα με τη φύση, είναι μια πραγματικότητα. Αν δεν είναι, αν όλα τούτα είναι απλώς η ψευδαίσθηση ενός ονειροπόλου, ένα παραμύθι, ένα “όπιο του λαού”, τότε μόνο αφαίρεσε τη ζωή σου…». (Βλ. π. Δαμασκηνού [Κρίστενσεν], π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του, τ. Α΄, Μυριόβιβλος 2006, σελ. 293-294) Ο Ευγένιος Ρόουζ, μετέπειτα π. Σεραφείμ Ρόουζ (1931-1982), συνιδρυτής της Αδελφότητας του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας: Όπως και πολλοί άλλοι νέοι της εποχής του, άρχισε να ζει στο κλίμα του ηδονισμού και της σεξουαλικής ανηθικότητας. […] Ο Ευγένιος προκαλούσε το Θεό, όπως είχε κάνει και στην κορυφή του βουνού Μπάλντυ – αυτή τη φορά, αψηφώντας τους νόμους Του. […] Όπως ο ίδιος ανέφερε αργότερα, αυτή ήταν η πιο σκοτεινή και η πιο δυστυχισμένη περίοδος της ζωής του. Οι απαγορευμένες πράξεις τον αηδίαζαν, ακόμα και τη στιγμή που τις έκανε. Κατόπιν, επέσπευδαν την εμφάνιση μέσα του μακροχρόνιων περιόδων κατάθλιψης. […] Όμως ακόμα και στα πιο άγρια μεθύσια του, ο Θεός, τον οποίο είχε απορρίψει ως «αφηρημένη έννοια», δεν τον άφηνε ήσυχο. Σε ένα γράμμα του προς κάποιο φίλο στην Πομόνα, γραμμένο σε κατάσταση μέθης, εξαπέλυε λόγια κακόβουλου, δαιμονικού παλληκαρισμού και στη συνέχεια κατέληγε με το ερώτημα: «Ξέρεις για ποιο λόγο είμαι στο Σαν Φρανσίσκο; Επειδή θέλω να μάθω ποιος είμαι και ποιος είναι ο Θεός. Εσύ θέλεις να τα μάθεις αυτά; Για μένα, αυτά είναι τα μόνα πράγματα που με νοιάζει να μάθω». (Βλ. π. Δαμασκηνού [Κρίστενσεν], στο ίδιο, σελ. 104-105). Ιδιαίτερα ταλαντούχος, διδάκτορας των ανατολικών γλωσσών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, ο Ευγένιος εγκατέλειψε την προοπτική να γίνει καθηγητής πανεπιστημίου, απογοητευμένος από τη διαφθορά και την υποκρισία που είδε στους πανεπιστημιακούς κύκλους. Μελέτησε την κινέζικη σοφία, ασχολήθηκε με το βουδισμό ζεν, όταν όμως ανακάλυψε την ορθοδοξία «ένιωσε» ότι «βρήκε την πατρίδα». Μετά από βαθιά μελέτη, έγινε ορθόδοξος, αργότερα μόνασε στα δάση της Καλιφόρνιας με τον π. Γερμανό και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους ορθόδοξους διδασκάλους στο δυτικό κόσμο. Επιμέλεια: Θ. Ι. Ρηγινιώτης πηγή

Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Στὸν τεχνίτη Παῦλο Τ., γιὰ τὴν ἐξομολόγηση

Θὰ ἤθελες νὰ μάθης ἂν ἡ ἐξομολόγηση εἶναι τόσο ἀπαραίτητη; Παλαιότερα πήγαινες πιὸ συχνὰ στὴν ἐξομολόγηση μὰ σταμάτησες ἐπειδὴ κάποιος σὲ εἰρωνεύτηκε γι' αὐτό. Δὲν ἔπρεπε νὰ διακόψεις. Ποιὸν δὲν εἰρωνεύτηκαν οἱ ἄνθρωποι; Ξέρεις τί εἶπε ὁ διορατικότερος ὅλων: οὐαὶ ὑμῖν οἱ γελῶντες νῦν, ὅτι πενθήσετε καὶ κλαύσετε (Λκ. 6, 25). Μοῦ γράφεις ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τέχνη σου ἔχεις καὶ ἕνα ἀμπέλι, πού σοῦ δίνει καλὴ παραγωγή, ἐπειδὴ τὸ καλλιεργεῖς πολύ. Ἂν κάποιος ἐγκατέλειπε τὸ ἀμπέλι του καὶ εἰρωνευόταν ἐσένα ποὺ φροντίζεις μὲ ἐπιμέλεια τὸ δικό σου, μήπως θὰ σήκωνες τὰ χέρια σου ἀπὸ τ' ἀμπέλι καὶ θὰ σταματοῦσες νὰ τὸ καλλιεργεῖς; Σίγουρα, δὲ θὰ τὸ ἔκανες αὐτό.

Πῶς μπορεῖς λοιπὸν νὰ ταλαντεύεσαι ἀναφορικὰ μὲ τὴν καλλιέργεια τῆς ψυχῆς σου ἡ ὁποία εἶναι σημαντικότερη ἀπ' ὅλα τ' ἀμπέλια τοῦ κόσμου; Ἐπειδὴ ὅταν πεθάνεις, τὴν ψυχή σου θὰ τὴν πάρεις ἐνῶ τὸ ἀμπέλι θὰ τὸ ἀφήσεις. Ἀπ' ὅλες τὶς καλλιέργειες, ἡ σημαντικότερη εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς. Καὶ ἀπ' ὅλους τοὺς κόπους ποὺ ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει πάνω στὴ γῆ, ὁ κόπος γιὰ τὴν ψυχὴ εἶναι ὁ πιὸ συνετός. Γιὰ τοῦτο, γύρνα στὴν προηγούμενη προσπάθειά σου γύρω ἀπὸ τὴν ψυχή σου καὶ ξεκίνα πάλι νὰ ἐξομολογῆσαι....

Οἱ ἁμαρτίες θεριεύουν καὶ πολλαπλασιάζονται μέσα στὴ μυστικότητα. Μόλις ὅμως βγοῦν στὸ φῶς, ξηραίνονται καὶ πεθαίνουν. Μὴν πεῖς: δὲν ἔχω ἁμαρτίες! Διάβασε αὐτὸ ποὺ λέει ὁ δίκαιος στὸ Ψαλτήρι: ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου (Ψ. 50, 7). Μὴν πεῖς πάλι: ἐγὼ ἐξομολογοῦμαι τὶς ἁμαρτίες μου στὸν Ἴδιο τὸ Θεὸ καὶ δὲ χρειάζεται νὰ ἐξομολογοῦμαι σὲ ἀνθρώπους. Ποιὸς ἦταν περισσότερο δίκαιος ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο; Καὶ ὁ Παῦλος αὐτός, εἶχε μία ἁμαρτία πρὶν ἀπὸ τὴν ἀποστολική του κλήση ὡς Σαῦλος καὶ τὴν ἁμαρτία του αὐτὴ τὴν ἐξομολογήθηκε δημόσια, ὄχι μία φορὰ ἀλλὰ πολλὲς καὶ ὄχι μονάχα μπροστὰ σὲ πιστοὺς ἀλλὰ καὶ σὲ εἰδωλολάτρες. Γράφει στοὺς βαπτισμένους Γαλάτες: ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφὴν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῶ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτὴν (Γαλ. 1, 13). Τὸ ἴδιο ἀποκαλύπτει καὶ μπροστὰ στὸν ἀβάπτιστο βασιλιὰ Ἀγρίπα.

Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἅγιος Παῦλος ἐνεργοῦσε ἔτσι, ἐσὺ γιατί νὰ κρατᾶς τὰ τραύματα τῆς ψυχῆς σου κρυμμένα; Γιατί νὰ ἀφήνεις τὰ φίδια νὰ πολλαπλασιάζονται στὸν κόρφο σου; Μήπως ἐπειδὴ κάποιος σὲ εἰρωνεύτηκε; Καὶ ἂν σὲ εἰρωνεύτηκε μία φορά, μήπως θὰ σὲ εἰρωνεύεται αἰώνια; Προσευχήσου μυστικὰ γι' αὐτὸν στὸ Θεό. Ἴσως μετανοήσει καὶ μὲ δάκρυα ἐκθέσει τὸ ἁμάρτημά του. Τί εἶναι πιὸ ἀσταθὲς ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη σκέψη; Πόσοι καὶ πόσοι ἄνθρωποι δὲν μετανοιώνουν τὸ βράδυ γιὰ λόγια ποὺ ξεστόμισαν τὴν ἡμέρα; Γι' αὐτό, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ψυχή σου, μὴν ἀκοῦς τὸν καθένα πού σοῦ λέει περιστασιακὰ κάτι ἀλλὰ ἄκουε αὐτὸ ποὺ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ κηρύττει. Κᾶνε συζήτηση μὲ πνευματικοὺς ποὺ ἐξομολογοῦν ἀνθρώπους καὶ θ' ἀκούσεις ἀπὸ ἐκείνους πολλὰ παραδείγματα γιὰ τὸ πόση ψυχικὴ ἀνακούφιση ἔλαβαν ὅσοι ἀπὸ καρδιᾶς ἐξομολογήθηκαν.

Δὲν εἶναι κανένα παραμύθι ἀλλὰ ἡ ὠμὴ ἀλήθεια, ὅτι πολλοὶ ἑτοιμοθάνατοι, ὄντες σὲ πολύωρη ἀγωνία, μπόρεσαν νὰ ξεψυχήσουν μονάχα τότε, ὅταν ἐξομολογήθηκαν τὶς ἁμαρτίες τους στὸν ἱερέα. Θὰ μποροῦσα καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος νὰ σοῦ ἀναφέρω κάποια τέτοια παραδείγματα στὰ ὁποῖα ἤμουν αὐτόπτης. Ὁ Θεὸς μας εἶναι Θεὸς ἐλέους καὶ καλοσύνης καὶ θέλει τὴ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Πῶς ὅμως νὰ σωθεῖ κάποιος ἄνθρωπος, ἂν συνειδητὰ δὲν κάνει διάκριση μεταξὺ ἁμαρτίας καὶ δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν ἀπορρίψει τὴν ἁμαρτία καὶ δὲν ἀναγνωρίσει τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ;

Μὲ αὐτὸ ποὺ ὁ ἄνθρωπος κουβαλᾶ στὴν ψυχὴ του κατὰ τὴν ὥρα τοῦ θανάτου, μὲ τοῦτο ἀπέρχεται στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἂν αὐτὸ εἶναι ἁμαρτία, μὲ τὴν ἁμαρτία, καὶ ἂν εἶναι δικαιοσύνη, τότε μὲ τὴ δικαιοσύνη. Ὁ Θεὸς περιμένει ἀπὸ κάθε θνητὸ ἄνθρωπο τὴ μετάνοια καὶ ἡ μετάνοια περιλαμβάνει τὴν ἐξομολόγηση τῶν ἰδίων ἁμαρτημάτων. Καὶ ἐπειδὴ κάθε ὥρα καὶ ἡμέρα, μπορεῖ ὁ ἄγγελος τοῦ θανάτου νὰ ἔρθει γιὰ νὰ παραλάβει τὴν ψυχή μας, γι' αὐτὸ ἡ ἐκκλησία συνιστᾶ στοὺς πιστούς, συχνὴ ἐξομολόγηση καὶ ἀκόμη συχνότερη Μετάληψη.

Ὁ Θεὸς νὰ σὲ φωτίζει καὶ νὰ σὲ εὐλογεῖ.

πηγή

"Θὰ μὲ κάνει νὰ ξαναπάω Ἐκκλησία"

Πρὶν δέκα περίπου ἡμέρες δημοσιεύσαμε τὴν συνομιλίαπου εἴχαμε μὲ τὸν π. Ἀνδρέα Κονάνο. Εἶναι ἀλήθεια πως τὰ μηνύματα ποῦ δεχτήκαμε καθὼς καὶ τὰ σχόλια ποῦ γράφτηκαν μὲ ἀφορμὴ τὰ θέματα που θίχτηκαν ἦταν ἀρκετά. Ἕνα ὅμως ἀπὸ αὐτὰ ξεχωρίζει καὶ συγκινεῖ: "Θὰ μὲ κάνει νὰ ξαναπάω Ἐκκλησία". 

Ἀκόμα καὶ ἂν ἕνας μόνον ἄνθρωπος ἄλλαξε τρόπο σκέψης καὶ ζωῆς, τὰ λόγια ποὺ ἀκούστηκαν στὸ βίντεο πέτυχαν τὸν σκοπὸ τοὺς πέρα γιὰ πέρα. Αὐτὸς ἄλλωστε δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁ σκοπὸς κάθε κήρυκα τοῦ θείου λόγου; Ἡ παρότρυνση τῶν πιστῶν γιὰ μετάνοια!

 

 

 

Τόσα χρόνια ἀκούγονται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας λόγοι... Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦμε κοντὰ στὴν Ἐκκλησία πόσες φορὲς προσπαθήσαμε νὰ "δασκαλέψουμε" τοὺς συναθρώπους μας χωρὶς ἀποτέλεσμα στὴν καλύτερη περίπτωση, ἐνῶ συχνὰ προκαλώντας καὶ τὴν ἀντίδρασή τους.

Χωρὶς ὀρθόδοξο βίωμα καὶ ἦθος ὁ λόγος εἶναι κενός. Ἀναρωτηθήκαμε ποτὲ γιατί οἱ σύγχρονοι Γεροντάδες κατάφεραν νὰ προσεγγίσουν ναρκομανεῖς, ἀναρχικούς, χίπηδες, ὁμοφυλόφιλους, αἱρετικούς, πόρνες καὶ γενικὰ ἀνθρώπους ποὺ ἐμεῖς οἱ "καθωσπρέπει" χριστιανοὶ μὲ τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα μας, τοὺς ἀποκλείσαμε τὸν δρόμο γιὰ τὴ σωτηρία;

Ἦρθε ἡ ὥρα τῆς αὐτοκριτικῆς μας. Ἡ κρίση ποὺ περνᾶμε ὀφείλεται ἐν πολλοῖς σὲ αὐτὸ τὸν "ξύλινο" καὶ "ἄτενγκτο" λόγο ἠμῶν τῶν πιστῶν. Ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ παραδεχτοῦμε ὅτι αὐτὸ ποὺ προσπαθήσαμε νὰ χτίσουμε τόσα χρόνια ἦταν κάτι ἐξωτερικὰ μέν ἀκέραιο ἀλλὰ....

 στην πραγματικότητα χωρὶς βάσεις και οὐσία.

Νὰ δοξάζουμε ὅμως τὸν Θεὸ ποὺ μας ἔστειλε τὴν κρίση ἀπὸ τὴν ὁποία νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι θὰ προκύψουν μεγάλες ὠφέλειες γιὰ τὸν τόπο. Τὸ ψεύτικο οἰκοδόμημα ποὺ φτιάξαμε κατέρρευσε καὶ εἶναι χρέος καὶ καθῆκον μας νὰ ἀνοικοδομήσουμε κάτι νέο στὶς στέρεες βάσεις τῆς ὀρθόδοξης πατερικῆς θεολογίας.

Πλέον ὁ πιστὸς θὰ ἔρχεται στὴν Ἐκκλησία ὄχι ἀπὸ συνήθεια, γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου ἢ ἐπειδὴ τὸν πιέζουν γονεῖς, φίλοι κτλ. Πλέον θὰ ἔρχεται γιατί θὰ νιώθει μέσα του πραγματικὰ τὴν ἀνάγκη ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Θεό. Ἡ ὑποκρισία περιβεβλημένη τὸν μανδύα τῆς εὐσέβειας κοντεύει ἤδη νὰ ἐκλείψει.

Ἐμπρός, λοιπόν, γιὰ μία ἀληθινὴ σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία

 

πηγή