Να Λες Ένα «Ευχαριστώ». Μάθε Να Κοιτάς Το Φως Κι Όχι Το Σκοτάδι

Σήμερα δεν έχεις να φας;

 Εχεις.

 Τώρα που διαβάζεις δεν έχεις να φας;

 Εχεις. 

Γιατί, αν δεν είχες, δεν θα είχες το κουράγιο νηστικός να διαβάζεις. 

Εχεις να φας.

 Σε τρελαίνουν σκέψεις όμως για το μετά. “Αύριο δεν θα βρω δουλειά. 

Μου είπαν ότι θα μ’ απολύσουν. 

Με φοβίζει η κρίση…”»

 Και επιμένει ο Χριστός: 

«Κοίτα το σήμερα. 

Αύριο, φίλε μου, μπορεί να μας πάρει ο Κύριος και να ξεκουραστούμε, να πάμε στον Παράδεισο». 

(Μην ανησυχείς, δεν θα σε πάρει, αλλά το λέω επειδή σε πιάνει αυτός ο 

πανικός για το μετά. 

Είσαι σίγουρος γι’ αυτό το μετά;)

Ολα αυτά που έχεις στην καρδιά σου είναι λογισμοί.

 Αλλαξε τους λογισμούς σου κι όλα θα τα δεις αλλιώς. 

Ηρθε ο Κύριος στη γη για να σου δώσει φωτεινούς λογισμούς και να δεις όλα τα θέματά σου μέσα στο φως Του, ώστε να πάρεις ελπίδα, δύναμη και κουράγιο!Γεννήθηκε ο Χριστός για να σε γαληνέψει.

Μάθε να ανακοινώνεις και να λες αυτά που έχεις μέσα σου. 

Για να ηρεμείς.

 Να επικοινωνείς με έναν άνθρωπο που αγαπάς και να μοιράζεσαι τον πόνο σου. Μην τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου. 

Διότι έτσι γίνονται δηλητήριο και στο τέλος αρρώστια. 

Γιατί και οι σωματικές αρρώστιες ξεκινούν από ψυχικές εντάσεις.

Κι ήρθε ο Χριστός στη γη γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο: 

να σου πάρει τον καρκίνο. 

Της ψυχής και του σώματος.

 Διότι, αν η ψυχή σου γαληνέψει, αν κοιμάσαι σαν τα παιδάκια, που δεν έχουν αγωνία για το αύριο, θα είναι και το σώμα σου γαλήνιο.

 Εχεις ακούσει ποτέ κάποιο παιδάκι να λέει με αγωνία: 

«Τι θα κάνω αύριο, για να δούμε;» 

Το παιδάκι ζει τη στιγμή! 

Το τώρα.

 Εσύ θα σκεφτείς, βέβαια, για το μέλλον των παιδιών σου. 

Θα σκεφτείς για τα χρήματα που έχεις στην τράπεζα και πρέπει να συγκεντρώσεις για το δάνειο, για το σπίτι, για τα έξοδα, για το αυτοκίνητο. 

Θα τα σκεφτείς όλα αυτά, αλλά όχι με τέτοιον τρόπο, που να σε διαλύσουν. 

Δεν πρέπει να διαλυθείς. 

Θα τα σκεφτείς για λίγο και μετά θα πεις: 

«Εχει ο Θεός. 

Σήμερα καλά δεν είμαστε; 

Καλά δεν πάει η ζωή; 

Καλά πάει».

 Καλά πάει! 

Μάθε να λες ένα «ευχαριστώ». 

Μάθε να κοιτάς το φως κι όχι το σκοτάδι.

 Και ν’ ανοίγεις τα χέρια σου στον Χριστό, όπως έλεγε ο Αγιος Πορφύριος, 

«η λύση για το σκοτάδι της γης δεν είναι να σκαλίζουμε αυτό το σκοτάδι και ν’ ασχολούμαστε μαζί του. Ανοιξε την αγκαλιά σου στον Χριστό. Να η λύση».

Είναι δυνατό να υπάρχει ο Χριστός δίπλα σου, ο Κύριος, και να έχεις και απελπισία; Αν βάλεις τον Χριστό στη ζωή σου, θα σου φέρει την ελπίδα. Δες αλλιώς αυτό που σε πονά. Μπορείς να το δεις αλλιώς.

 Εχεις πάθει… Ξέρεις τι έχεις πάθει; 

Εναν εθισμό. Μια συνήθεια στην απογοήτευση. 

Και τη ζητάς πλέον διαρκώς. 

Πόσες φορές το βλέπω αυτό όταν μιλάω με κάποιον και προσπαθώ να του δώσω ελπίδα, αλλά εκείνος αντιστέκεται στη χαρά. 

Και μ’ εσένα το ‘χω πάθει αυτό. 

Να προσπαθώ εγώ να μεταφέρω ένα κύμα ελπίδας στην ψυχή σου κι εσύ να μην το δέχεσαι.

 Κι ενώ μπορείς να χαρείς, με τον τρόπο σου λες:

«Οχι, όχι, εγώ προτιμώ να βρω κάτι να απογοητευτώ, να σκεφτώ κάτι δυσάρεστο. Μου φαίνεται πιο συνηθισμένο και βολικό. Δεν γίνεται να πιστέψω ότι εγώ θα χαρώ! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή μου. Πρέπει να βρω κάτι να στενοχωριέμαι». 

Κι ήρθε ο Χριστός και μας είπε να χαιρόμαστε.

Από το βιβλίο του πατρος  Ανδρεα Κονάνου   Στο βάθος κήπος

πηγή

το είδαμε εδώ

"Οι σκέψεις μπορούν να σε τρελάνουν"(π.Ανδρέας Κονάνος)

Ομιλία του Αρχιμ. Ανδρέα Κονάνου με θέμα: "Οι σκέψεις μπορούν να σε τρελάνουν". Η ομιλία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017 στον ενοριακό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίας Φωτεινής Υμηττού.

πηγή

το είδαμε εδώ

Το ξέρεις ότι αλλιώς βαθμολογεί ο Θεός; (π. Ανδρέας Κονάνος)

-Εγώ θα ήθελα να μπορώ να κάνω αυτά που κάνεις εσύ, να πηγαίνω εκκλησία, να τα αγαπάω όλα αυτά, αλλά δεν μου βγαίνει. Δεν θέλω. Βαριέμαι.

Τα ακούω και μου φαίνονται βαρετά. Τα ακούω και δεν τα πιστεύω αυτά που λες. Όχι εσύ. Η Εκκλησία. Δεν τα πιστεύω αυτά. Δεν με αγγίζουν. Φταίω εγώ που δεν με αγγίζουν;

– Κοίταξε να δεις. Νομίζω σε πρώτη φάση, όπως λέμε, δεν φταις εσύ για αυτό που είσαι. Γιατί ο άνθρωπος αγαπητοί μου, δεν είναι νησίδα μέσα στον κοσμο, δεν είναι ένα νησί απομονωμένο από τους υπόλοιπους. Όχι. Είμαστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο, δίπλα από τον άλλο, ζούμε ο ένας κοντά στον άλλο. Έχουμε πατέρα, μητέρα, παππού, γιαγιά, προγόνους, περιβάλλον, τόπο που ζούμε, συγκεκριμένη καταγωγή, συγκεκριμένο τόπο ο καθένας. Την πόλη του, το χωριό του, τις παραδόσεις του, τις συνήθειές του.

Όλα αυτά τον έχουν επηρεάσει. Υπάρχει μια κληρονομικότητα. Υπάρχει μια εσωτερική προδιάθεση. Υπάρχει μια αγωγή που ο καθένας έχει δεχθεί. Υπάρχει μια αλλοίωση που έχει δεχθεί η ψυχή του. Καλή αλλοίωση ή και κακή επιρροή. Οπότε καταλαβαίνεις, ότι αυτό που είσαι είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες.

Όταν βλέπεις, δηλαδή, κάποιον που έχει έφεση και αγαπάει την πνευματική ζωή και διψάει η γη της καρδιάς του, μη βιαστείς να πεις: «Πολύ καλός άνθρωπος» Διότι δεν ξέρεις τις προυποθέσεις που είχε αυτός. Και μπορεί αυτός ο καλός άνθρωπος, να έπρεπε να είναι πολύ πιο καλός. Με βάση τις προυποθέσεις του. Και ο Θεός σ’ αυτόν τον καλό να βλέπει ότι του λείπουν πολλά ακόμα. Αυτόν που εσύ θαυμάζεις!

Και μπορεί εσύ που βλέπεις τον εαυτό σου να τεμπελιάζει, να ραθυμεί, να ζει σε ένα πνευματικό λήθαργο και να μη σου αρέσουν πολύ αυτά τα πράγματα, ο Θεός να σε επαινεί στους Αγγέλους Του και να λέει: «Αυτός ο άνθρωπος, αυτή η ψυχή, αυτή η γη της καρδιας του, κοίταξε! Δέχθηκε αυτές τις σταγόνες, έστω λίγες σταγόνες από τη δική Μου θεϊκή βροχή!… Αλλά αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο αβόηθητος δίπλα του, ήταν τόσο δύσκολο το περιβάλλον του, ήταν τόσο δύσκολος ο χώρος εργασίας του, του σπιτιού του, οπότε πάλι καλά και αυτό που κάνει. Το βαθμολογώ αλλιώς».

Αλλιώς βαθμολογεί ο Θεός!!!

Πηγή: π. Ανδρέα Κονάνου, «Δυνάμωσε την ψυχή σου». Εκδ.: Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα

πηγή: https://proskynitis.blogspot.gr , http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/

το είδαμε εδώ

ΡΙΞΤΟ ΕΞΩ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ!

  Μερικές φορές λες ότι κάνεις προσευχή για να αποφύγεις έναν πειρασμό,
ενώ στην πραγματικότητα η προσευχή σου αυτή δίνει πάλι τροφή στον πειρασμό,
παραδόξως,και τον ενισχύει,και τον τρέφει.

Διότι, κατά βάθος,ενώ λες ότι προσεύχεσαι,δεν μεταφέρεσαι στο Θεό
και την ειρήνη Του,μα εστιάζεσαι πάλι στο πρόβλημά σου.

Κι έτσι,διαιωνίζεις την αγωνία και το άγχος σου.

Γι’ αυτό οι άγιοι συνιστούν,μια άλλη αντιμετώπιση σε μερικά θέματα:
αδιαφορία,απαθή περιφρόνηση,και συνέχιση της ζωής μας
κανονικά κι όμορφα.

Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος μάλιστα,προτείνει κάτι ακόμα πιο cool:
Ύπνο!Ρίξτο, λέει, στον ύπνο!

P. Andreas Konanos

το είδαμε εδώ

Τέλειος είναι μόνο ο Θεός! Εμείς είμαστε τελειούμενοι.

π. Ανδρέας Κονάνος

...Πες "Κύριε, δες την αδυναμία μου. Άνθρωπος είμαι" και ξαναπροσπάθησε. "Καλά - λέει κανείς - η εκκλησία δε μας θέλει τέλειους"; Τέλειος είναι μόνο ο Θεός! Εμείς είμαστε τελειούμενοι. Αυτή είναι μια μετοχή ενεστώτα που σημαίνει ότι συνέχεια τελειοποιούμαι. Δεν είμαι κάτι που έγινα και τελείωσε. Εντάξει, μην είσαι και τόσο εγωιστής που θες να 'σαι και τόσο τέλειος!Εντάξει! Δε θα σου πω "κάνε και καμιά αμαρτία", αλλά και όταν κάνεις και καμιά αμαρτία μη νιώσεις και ότι είναι κάτι παράξενο στη ζωή σου. Είσαι αμαρτωλός. Το 'χεις καταλάβει; Είσαι αμαρτωλός. Μην έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Ταπεινώσου, αγωνίσου, μην απελπίζεσαι, μην απογοητεύεσαι. Όταν έχεις πειρασμούς και νιώθεις το Θεό μακρυά, είναι πολύ κοντά ο Θεός!

Και αν τώρα περνάς ένα πρόβλημα και ένα αδιέξοδο τραγικό, να σου πω κάτι; Είναι η ώρα που έρχεται ο Θεός! Ετοιμάσου! Δεν ακούς τα βήματα του Θεού, παιδάκι μου; Έρχεται ο Θεός!

Μου έλεγε ένας φίλος μου: "Όταν έχω πειρασμούς, περιμένω το θαύμα του Θεού"... Ο αγώνας στην πνευματική ζωή δεν είναι σημείο ότι αποτύχαμε, ότι είναι τραγική η ζωή μας, αλλά είναι ο τρόπος στη ζωή μας! Αυτή είναι η ζωή μας: αγώνας, κόπος, προσπάθεια πάλι, δοκιμασίες, θλίψεις. Και μέσα σ'όλα αυτά κατεργαζόμαστε το μυστικό αυτό της αγιότητας.

Λοιπόν, συμπέρασμα: Πας πολύ καλά! Γιατί; Γιατί δεν πας καθόλου καλά! Γι'αυτό πας πολύ καλά! Πας πολύ χάλια, αλλά επειδή είσαι κοντά στην εκκλησία, είσαι κοντά στα πόδια του Χριστού, πέφτεις μπροστά στο Χριστό, γι'αυτό πας πολύ καλά.
Μην απογοητεύεσαι λοιπόν! Μη στεναχωριέσαι λοιπόν! Το τέλος δεν έχει έρθει ακόμα!

πηγή 

Το θέμα είναι να καταλάβεις πού οδηγεί τα βήματά σου ο Κύριος...

Του π. Ανδρέα Κονάνου 

 Ο,τι γίνει στη ζωή είναι για το καλό μας. Ενα καλό που όμως δεν καταλαβαίνουμε την ώρα του πόνου. Αν, λοιπόν, κάνεις προσευχή, ό,τι κι αν γίνει,αμέσως ρωτάς την ψυχή σου: 

«Το 'στειλε ο Θεός; Ναι. Τελείωσε». Και ψάχνω να δω τι θέλει ο Θεός να μάθω μέσα από αυτό που περνώ. Δεν κρίνω τον Θεό. Ούτε αγανακτώ με τον εαυτό μου. Δεν παραξενεύομαι ούτε σοκάρομαι. Το επιτρέπει ο Θεός. Αυτό σκέφτομαι και ηρεμώ.
 «Θεέ μου, βλέπω ότι έχεις μια σχέση κι ένα πάρε δώσε μαζί μου. Μου δίνεις διάφορα ως απάντηση στις προσευχές που κάνω. Σου δίνω το αίτημα της ψυχής μου κι Εσύ μου απαντάς μέσα από τα γεγονότα. Σήμερα μου απάντησες μ' αυτό. Το δέχομαι. Το κρατώ. Και ψάχνω να δω το μυστικό. 

Τι γράφει μέσα αυτό το μήνυμα; Μήπως γράφει τη λέξη “υπομονή”; Μήπως γράφει τη λέξη “προσευχή”; Μήπως γράφει τη λέξη “συγχώρεση”; Τι ακριβώς θες να κάνω μ' αυτό που μου στέλνεις; Πες μου. Θες να κλάψω; Να παλέψω; Να αντισταθώ; Να ζητήσω το δίκιο μου; Ή να δεχτώ να το χάσω; Τι θέλεις από όλ' αυτά, Κύριε;»
Αρα δεν κρίνω το γεγονός. Το γεγονός ήρθε έτσι όπως ήρθε. Το αποδέχομαι. Το αγκαλιάζω. Διότι, άμα γκρινιάζω συνέχεια, δεν αλλάζει η κατάσταση. Οταν γκρινιάζεις για κάτι που σου στέλνει ο Θεός κι όλο παραπονιέσαι, τότε ακριβώς είναι που ισχυροποιείς αυτό που συνέβη. Το τρέφεις μέσα σου και το διαιωνίζεις. «Γιατί να μου το πει; Γιατί να μου φερθεί έτσι; Ακούς εκεί να μου μιλήσει εμένα έτσι!»

Ξέρεις τι λάθος κάνεις με αυτό τον τρόπο; Κάτι που έγινε πριν από πέντε ώρες εσύ το συζητάς έως το βράδυ. Και το επιμηκύνεις έως το βράδυ. Κι έναν καβγά που κράτησε, ας πούμε, δύο λεπτά, εσύ τον κρατάς «ζωντανό» στην κουβέντα σου έως το βράδυ.
Το ξαναλές, το ξαναλές, το ξαναλές. Και τι κάνεις; Διαιωνίζεις το παρελθόν επ' άπειρον.
Ενώ, αν το έκοβες εκεί και δεν συνέχιζες, θα 'χε μείνει εκεί. Εγινε. Εφυγε. Πέρασε. Κοίτα, λοιπόν, μπροστά και πες: «Τώρα, τι θέλει ο Θεός να μάθω από αυτό; Μήπως θέλει να μάθω να ανέχομαι κι άλλους ανθρώπους;»

Όλα αυτά τα θεία νοήματα και οι αποφάσεις έρχονται στον νου όταν είναι σε επαφή με τον Θεό. Και πιστεύω ότι στον δικό σου νου θα έρθουν περισσότερες φωτισμένες σκέψεις. Εύχομαι να καταλάβεις αυτό που σου λέω. Διότι δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι τα ίδια θεία νοήματα. Εσύ θα σκεφτείς άλλα, άλλος περισσότερα, εγώ λιγότερα, άλλος θα έχει πιο πλούσιες έννοιες και αποκαλύψεις της αλήθειας του Θεού.

Το θέμα είναι να καταλάβεις πού οδηγεί τα δικά σου βήματα ο Θεός. Κι έτσι θα 'χεις διαρκώς την αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος. Κι αυτό θα είναι το σημάδι ότι άγγιξες την αληθινή προσευχή. Η προσευχή δεν είναι κατεβατά και διαβάσματα από βιβλία. Ακόμα κι αν τα βιβλία αυτά είναι ιερά βιβλία ψαλμών. Δεν είναι αυτό προσευχή. Προσευχή είναι κυρίως κίνηση ψυχής. Είναι ψυχική διάθεση απέναντι στον Χριστό. Έχει να κάνει με το πώς η ψυχή διάκειται απέναντι στον Θεό. Αυτή η αγαπητική στάση, αυτό το ξύπνημα της καρδιάς, αυτή η αφύπνιση η εσωτερική.

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα «στο βάθος κήπος» που μόλις κυκλοφόρησε

Ορθόδοξη Αλήθεια

πηγή

Όταν νιώθεις να πνίγεσαι, π. Ανδρέας Κονάνος (βίντεο)

 Συνεχίστε για να δείτε το βίντεο με την ομιλία.

 πηγή: εδώ

To είδαμε : εδώ

π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ-Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου.

πηγή

Τα ρούχα της γειτόνισσας καθάρισαν !

 

Κάποτε ήταν ένα ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.Καθώς έτρωγαν πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.

« Ά, τα ρούχα δεν είναι πολύ καθαρά » σχολίασε. « Η γειτόνισσα δεν προσέχει την καθαριότητα, δεν πλένει καλά τα ρούχα. Πρέπει να χρησιμοποιεί περισσότερο σαπούνι ».

Ο σύζυγος κοίταξε την μπουγάδα αλλά δε είπε τίποτα.

Κάθε φορά που η γειτόνισσα άπλωνε την μπουγάδα, η γυναίκα έκανε τα ίδια σχόλια.

Ένα μήνα αργότερα, ένιωσε μεγάλη έκπληξη όταν είδε ότι τα ρούχα που είχε απλώσει η γειτόνισσα ήταν πιο καθαρά από τις προηγούμενες φορές, και είπε στον άντρα της:

« Για δες ! Η γειτόνισσα έμαθε επιτέλους να πλένει ! Αναρωτιέμαι ποιος την έμαθε ».

« Ξέρεις, ξύπνησα νωρίς σήμερα το πρωί και καθάρισα τα τζάμια μας ! »

γύρισε και της είπε ο άντρας της.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έτσι συμβαίνει και στη ζωή. 
Ο τρόπος που βλέπουμε τους άλλους 
εξαρτάται από το πόσο καθαρά είναι τα δικά μας « τζάμια ».

Απόσπασμα από την ομιλία του π. Ανδρέα Κονάνου « Τα ρούχα της γειτόνισσας καθάρισαν ! ».

Καλή Δύναμη σε όλους !

 « Μεθ΄ ημών Ο Θεός !  »

πηγή  το είδαμε εδώ

20' λεπτά αρκούν...! Περνάς δύσκολα!..

Γράφει ο π. Ανδρέας Κονάνος / Romfea.gr

---

Είμαι στα καλά μου αυτή την ώρα και μιλάω για 20 λεπτά και πάλι, και γράφω αυτές τις σκέψεις στη Ρομφαία.

Αν όμως ήμουν κι εγώ χτυπημένος απ’ τον πόνο, όπως εσύ, δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα.

Θα κλεινόμουν στον εαυτό μου και θα παρέλυα σαν κι εσένα.

Έλα, φίλε μου, να επικαλεστούμε το θείο Έλεος μαζί σήμερα, για τη θλίψη που χτύπησε την καρδιά σου πάλι.

Ερωτική απογοήτευση, αρρώστια, απόλυση, θάνατος αγαπημένου.

Ο Θεός της αγάπης, έγινε στα μάτια σου πάλι τόσο σκληρός και απόμακρος.

Ο άγιος Σιλουανός, στο μεγάλο του πόνο, Τον είπε ¨αδυσώπητο¨!

Μου ‘πες ότι πονάς πολύ, κι ο φόβος σ’ έχει παραλύσει. Κι ότι απογοητεύεσαι, και τρελαίνεσαι.

Και το πιο ανυπόφορο είναι αυτή η αίσθηση ότι δεν αγαπιέσαι απ’ το Θεό και τους ανθρώπους.
Και γίνεσαι ένα φοβισμένο παιδί απ’ τη μεγάλη οδύνη.

Όλα τα μεγάλα λόγια σου, ο τσαμπουκάς και η ανταρσία σου, υποχωρούν μπροστά στον πόνο της ζωής.

Και η ψυχή σου ζαρώνει, μαραζώνει, και γίνεται τόσο ευάλωτη.

Κι ένα μεγάλο ¨γιατί;¨ ακούγεται συνέχεια μέσα σου.
Γιατί να μου συμβεί αυτό εμένα;; γιατί; Γιατί;

Δεν ξέρω το γιατί.

Ξέρω όμως ότι όλα όσα περνάω και περνάς, έχουν μια αιτία. Μια κρυφή, μυστική αιτία που υπάρχει μέσα σου και μέσα μου.

Ό, τι συμβαίνει στη ζωή, γίνεται για κάποιο λόγο.

Εμείς, με τρόπο μυστικό, ελκύουμε πάνω μας τα διάφορα παθήματα, για να πάρουμε μαθήματα και ν’ αποκτήσουμε τη σοφία του πόνου.

Κυρίως να μάθουμε την αγάπη.

Την ταπείνωση, την εσωτερική πνευματική ζωή. Τη δύναμη κι ομορφιά της ψυχής μας.

Έτσι ανθίζουν τα λουλούδια: με τη βροχή, το χιόνι, το βοριά.

Ξέρω ότι τα λόγια μου δεν κάνουν και πολλά.

Το θέμα είναι να έρθει ο Θεός με τη χάρη Του κοντά σου, να σε παρηγορήσει.

Τώρα καταρρέεις, μα μετά από καιρό, θα κοιτάς πίσω και θα βλέπεις ότι όλα έγιναν για έναν ωφέλιμο σκοπό.

Αν μπορείς, βγες λίγο απ’ το μεγάλο σου δράμα, και δες το από απέναντι, σαν παρατηρητής.

Μη ταυτίζεσαι με τον πόνο και την τραγωδία σου.

Περνάς μια τραγωδία, ναι. Μα δεν είσαι εσύ η τραγωδία που περνάς.

Έχεις ψυχικές ποιότητες κι ομορφιές που δεν μπορεί να αγγίξει καμία τραγωδία, κανένας πόνος και ναυάγιο.

Έλα σ’ επαφή μαζί μ’ αυτή τη χάρη που κρύβει η ψυχή σου.

Εύχομαι να ξαστερώσει ο νους σου.

Να έρθει ο Χριστός να φυσήξει και να σου πάρει κάθε πόνο και θλίψη.

Κυρίως, να σε ξεμπερδέψει, να σου αλλάξει μυαλά, λογισμούς και σκέψεις.

Όλα από εκεί ξεκινούν: απ’ το νου που τροφοδοτεί με δηλητηριώδεις σκέψεις την καρδιά. Φαύλος κύκλος.

Το παραδέχομαι: το μυαλό μου κι εμένα είναι προβληματικό και άρρωστο. Γι’ αυτό βασανίζομαι στον κόσμο αυτό.

Και θέλω να αποκτήσω τη σκέψη του Χριστού, το ¨νου του Χριστού¨.

Για να ηρεμίσω, να αλλάξω.

Να γίνει ένα θαύμα, ρε παιδί μου!

Γίνεται!! Μπορείς!

Και κυρίως Αυτός, ο Χριστός, ο Λυτρωτής, ο Άκακος, ο μέγας Θεραπευτής, μπορεί να σε αλλάξει, αν Τον αφήσεις να μπει μέσα σου.

Μην κλαις.

Χαμογέλα.

Κι υποδέξου το Χριστό που έρχεται με τρόπο φωταγωγικό στην ψυχή σου.

---

Ηχητική επεξεργασία, μουσική επιμέλεια: Βασίλης Χατζηνικολάου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για να κατεβάσετε την εκπομπή του π. Ανδρέα μπείτε στο https://savedeo.com/en και επικολλήστε το λινκ από το Mixcloud.

 

Για οχτώ χρόνια…

Πολλές φορές κλαιγόμαστε ότι έχουμε ελαττώματα, αλλά αν μας ρωτήσει κανείς πόση ώρα προσευχήθηκες γι’αυτό το ελάττωμα, δεν εχουμε πολλή ώρα.

Πόσες φορές ζητήσαμε απ’τον Θεο κάτι και δεν μας το’δωσε; Για πολύ καιρό… Ο Άγιος Αμμωνάς οχτώ χρόνια παρακαλούσε τον Θεό να του πάρει τον θυμό… Οχτώ χρόνια!!! Και εμείς κάνουμε κάτι οχτώ μέρες και λέμε: “Ο Θεός δεν ακούει. Το κατάλαβα. Δεν με υπολογίζει”.

Αυτός εφτά χρόνια παρακαλούσε και δεν απογοητεύτηκε. Και τον όγδοο χρόνο, λέει, αισθάνθηκε να φεύγει από μέσα του ένα βάρος και, από τότε, ό,τι και να του έκανες, ήταν πράος και γαλήνιος σαν ένα μικρό παιδί.

Απoσπάσματα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου 
πηγή

Είστε… έτοιμοι να φέρετε στον κόσμο έναν Άγιο;

Μία Ρωσίδα χριστιανή Ορθόδοξη πήγε στον πνευματικό της στην Ρωσία και του είπε: «Πάτερ, θέλω να πάρω την ευχή σας να κάνω οικογένεια.

Μου δίνετε την ευχή σας; Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε.
Ο πνευματικός της δεν στάθηκε στις κλασικές έγνοιες ενός ζευγαριού… Δεν την ρώτησε αν έχει χρήματα, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο. Της είπε: «Είσαι έτοιμη να φέρεις στον κόσμο έναν άγιο; Μπορείς στο παιδί που θα μεγαλώσεις να δείξεις ένα τέτοιο κλίμα γύρω σου ώστε να πάρει αυτή την υποψία της αγιότητας;

Τότε σου δίνω την ευλογία μου. Μπορείς να εμπνεύσεις αγιότητα σε αυτό το παιδί; Μπορείς να το κάνεις άγιο;». Εννοώντας: «Μπορείς εσύ να είσαι αγία για να δώσεις και στο παιδί αυτή την επιθυμία της αγιότητας; Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις, αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια, επειδή ήρθε η ηλικία, επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια, δεν είναι σωστό ξεκίνημα. Δεν αρκεί αυτό».
Πρέπει να ξεκινήσει κανείς με σοβαρότητα αυτή την υπόθεση, με περίσκεψη, με ωριμότητα, και προσευχή. Πόση ώρα, πόσους μήνες κρατά η κυοφορία; Εννέα μήνες και τελειώσαμε; Πέρασαν εννέα μήνες. Κρατήσαμε τόσο καιρό το παιδάκι μας στα σπλάχνα μας, το φέραμε στην ζωή. Και τελειώσες; Όχι. Ναι, το παιδί το έφερες στην ζωή, άγιο όμως δεν το έκανες ακόμα. Του δίνεις τροφή, μα δεν αρκεί για να χορτάσει. Είναι και ο χαρακτήρας. Του πήρες ωραίο δωμάτιο έβαλες και κλιματιστικό, μπράβο σου. Έχεις βάλει και ζεστά χαλιά και υπολογιστή. Αλλά χρειάζεται και ποιότητα ζωής το παιδάκι, δηλαδή να βοηθήσεις το παιδί σου να γνωρίσει τον εαυτό του. Να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του, να γνωρίσει μέσα από τον κόσμο τον συνάνθρωπό του, να γνωρίσει το Θεό, να γνωρίσει την αλήθεια.
Έμαθες το παιδί σου να αγαπάει; Έμαθες στο παιδί σου να προσεύχεται; Έμαθες στο παιδάκι σου να γονατίζει, να κάνει θυσίες και να ταπεινώνεται; Του έχεις δείξει εσύ με το δικό σου παράδειγμα τι θα πει ταπείνωση; Σε έχει δει το παιδί σου να υποχωρείς, να ζητάς συγνώμη; Να χάνεις το δίκιο σου και να μην αντιμιλάς; Σε έχει δει το παιδί σου από τα μικρά του χρόνια να αντέχεις στον πόνο χωρίς να διαμαρτύρεσαι, χωρίς να γκρινιάζεις και να αγανακτείς; Σε έχει δει όταν αποτυγχάνεις κάπου να το παίρνεις σαν αφορμή να πλησιάσεις περισσότερο τον Θεό και την ταπείνωση; Σε έχει δει να παραδέχεσαι ένα λάθος σου;
Τότε πραγματικά θα ξέρει το παιδί σου γιατί ζει και πού πηγαίνει. Θα ξέρει τον σκοπό που ζει σε αυτό τον πλανήτη και θα έχει πραγματικά αληθινούς ωραίους γονείς, οι οποίοι χωρίς να έχουν διαβάσει πολλά παιδαγωγικά, χωρίς να ασχολούνται μόνο με το παιδί τους, αλλά με αβίαστο και ξεκούραστο τρόπο μέσα από την δική τους πορεία προς τον Θεό, θα βοηθούν και τα παιδιά τους. Και αυτό είναι πάρα πολύ ευλογημένο και αληθινό. Είναι μία αγωγή που γίνεται από γενιά σε γενιά με τρόπο αθόρυβο και άδηλο. Δεν φαίνεται αλλά γίνεται και επηρεάζει τον κόσμο όλο.

*«Αγάπη για πάντα»
του π. Ανδρέα Κονάνου
Σωματείο Παναγία η Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα, 2012

 πηγή

Το βολικό ή το άγνωστο;

- Να κοινωνήσω;

- Αυτά τα λέγαμε όταν ήσουν παιδί, όταν ήσουν νέος. Τώρα, θα το νιώθεις μέσα σου, και θα αποφασίζεις μόνος σου τη σχέση σου με το Χριστό. Δεν μπορεί μέχρι να γεράσεις να ρωτάς εμένα για το πότε θα κοινωνήσεις.

- Δηλαδή, χωρίς εξομολόγηση;

- Μα σε ξέρω, και σου διαβάζω την ευχή τόσες φορές, δεν είναι ότι κοινωνάς ανεξομολόγητος. Με τη λογική αυτή, θα πρέπει να με βλέπεις λίγη ώρα πριν από κάθε θεία Μετάληψη. Διότι, πάντα κάνεις κάποια αμαρτία, κάποιο λάθος. Τι θα γίνει, το φαντάζεσαι; Αν οι εκατοντάδες άνθρωποι που ξέρουμε, μας ρωτούσαν πριν από κάθε θεία Λειτουργία, δεν θα κάναμε άλλη δουλειά.

- Περίεργα μου ακούγονται αυτά.

- Μα είναι. Η κλήση του Χριστού στην ελευθερία Του, μας τρομάζει. Γι’ αυτό και θες να μπεις πάλι στο αγαπημένο σου ζεστό καλούπι, για να χουχουλιάσεις και να ηρεμίσεις. Το έχεις ανάγκη ακόμα, φαίνεται. Δεν σε κατηγορώ. Μα δεν μπορώ να το υπηρετώ κι εγώ μια ζωή για χάρη σου. Λυπάμαι. Αν το κουκούλι – καλούπι της πεταλούδας, δεν την κάνει ν’ ανοίξει μια μέρα τα φτερά της και να πετάξει, τότε θα ψοφήσει μέσα στην γνωστή ασφάλειά της. Μα δεν είναι πλασμένη γι’ αυτό. Πρέπει μια μέρα να γνωρίσει και τον "άγνωστό" της Ουρανό!!

π.Ανδρέας Κονάνος

To είδαμε Εδώ

Ἑλλάδα μου

Γράφει ὁ π. Ἀνδρέας Κονάνος

 (σχετικά με την 28η Οκτωβρίου) 
 
Ἂς βρουμε λίγα λεπτὰ τῆς ὥρας αὐτὲς τὶς μέρες  νὰ σκεφτοῦμε μὲ εὐγνωμοσύνη ὅλους αὐτοὺς  ποὺ ἔκαναν κάτι μεγάλο ἢ μικρὸ γι' αὐτὴ τὴν πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα μας!...
Πού πείνασαν, κρύωσαν, φοβήθηκαν, τρόμαξαν,  μὰ τὰ ξεπέρασαν, οἱ περισσότεροι, καὶ πολέμησαν.  Πού βγῆκαν ἀπ' τὴ στενὴ μικρή τους οἰκογένεια,  καὶ σκέφτηκαν κάτι εὐρύτερο. Πού αἰσθάνθηκαν ἑνωμένοι σὲ μεγάλο βαθμὸ μὲ ὅλους. Πού ἀγάπησαν ἀρκετὰ ἁγνά, καὶ ἔδωσαν χρόνο, χρῆμα,  δάκρυ, αἷμα, μέλλον κι ὄνειρα,  γιὰ τὸ γενικὸ καλό του τόπου.

Ἂς βάλουμε νοερὰ μία βαθιὰ μετάνοια,  ἂς φιλήσουμε τὸ χῶμα ποὺ πατᾶμε, κι ἂς νιώσουμε τὰ πνεύματα αὐτῶν τῶν πεινασμένων καὶ τυμπανισμένων κορμιῶν νὰ μᾶς ραίνουν καὶ νὰ μᾶς φυσοῦν τὸ δικό τους ἀέρα, τῆς λεβεντιᾶς καὶ τοῦ θάρρους. Κι ἂς δοῦμε, νοερὰ καὶ προσευχητικά, τὴν Ἑλλάδα τῆς....

κρίσης καὶ τῆς γενικῆς κατάπτωσης, πάλι μέσα στὸ Φῶς καὶ τὸ ἐρχόμενο Μεγαλεῖο. Καὶ μετά, ἂς ξυπνήσουμε.  Κι ἂς κάνουμε πράξεις ἀνάλογες. Ἱστορικὰ ὑπεύθυνες, πολιτικὰ ὥριμες, ἔξυπνες καὶ δημιουργικές. Γιὰ νὰ γίνει τὸ Ὅραμα πραγματικότητα. Ή, ἂς συνεχίσουμε νὰ βλέπουμε ἐκστατικοὶ τὸ ¨Dancing with the stars¨, ἢ τὸ καταπληκτικὸ Pretty bra, μὲ 50% ἔκπτωση.

πηγή

Το είδαμε  εδώ

Είστε... έτοιμοι να φέρετε στον κόσμο έναν Άγιο;

Μία Ρωσίδα χριστιανή Ορθόδοξη πήγε στον πνευματικό της στην Ρωσία και του είπε: «Πάτερ, θέλω να πάρω την ευχή σας να κάνω οικογένεια. Μου δίνετε την ευχή σας; Θέλω να ευχηθείτε για μένα και να με ευλογήσετε.

Ο πνευματικός της δεν στάθηκε στις κλασικές έγνοιες ενός ζευγαριού... Δεν την ρώτησε αν έχει χρήματα, αν έχει δουλειά, αν έχει τα εξωτερικά στοιχεία που συνθέτουν ένα πετυχημένο γάμο. Της είπε: «Είσαι έτοιμη να φέρεις στον κόσμο έναν άγιο; Μπορείς στο παιδί που θα μεγαλώσεις να δείξεις ένα τέτοιο κλίμα γύρω σου ώστε να πάρει αυτή την υποψία της αγιότητας; Τότε σου δίνω την ευλογία μου. Μπορείς να εμπνεύσεις αγιότητα σε αυτό το παιδί; Μπορείς να το κάνεις άγιο;». Εννοώντας: «Μπορείς εσύ να είσαι αγία για να δώσεις και στο παιδί αυτή την επιθυμία της αγιότητας; Τότε να έχεις την ευχή μου να ξεκινήσεις, αλλιώς το να κάνεις οικογένεια επειδή σε πήραν τα χρόνια, επειδή ήρθε η ηλικία, επειδή όλες οι φίλες σου και οι φίλοι σου έχουν κάνει οικογένεια, δεν είναι σωστό ξεκίνημα. Δεν αρκεί αυτό». 

Πρέπει να ξεκινήσει κανείς με σοβαρότητα αυτή την υπόθεση, με περίσκεψη, με ωριμότητα, και προσευχή. Πόση ώρα, πόσους μήνες κρατά η κυοφορία; Εννέα μήνες και τελειώσαμε; Πέρασαν εννέα μήνες. Κρατήσαμε τόσο καιρό το παιδάκι μας στα σπλάχνα μας, το φέραμε στην ζωή. Και τελειώσες; Όχι. Ναι, το παιδί το έφερες στην ζωή, άγιο όμως δεν το έκανες ακόμα. Του δίνεις τροφή, μα δεν αρκεί για να χορτάσει. Είναι και ο χαρακτήρας. Του πήρες ωραίο δωμάτιο έβαλες και κλιματιστικό, μπράβο σου. Έχεις βάλει και ζεστά χαλιά και υπολογιστή. Αλλά χρειάζεται και ποιότητα ζωής το παιδάκι, δηλαδή να βοηθήσεις το παιδί σου να γνωρίσει τον εαυτό του. Να γνωρίσει τον κόσμο γύρω του, να γνωρίσει μέσα από τον κόσμο τον συνάνθρωπό του, να γνωρίσει το Θεό, να γνωρίσει την αλήθεια. Έμαθες το παιδί σου να αγαπάει; Έμαθες στο παιδί σου να προσεύχεται; Έμαθες στο παιδάκι σου να γονατίζει, να κάνει θυσίες και να ταπεινώνεται; Του έχεις δείξει εσύ με το δικό σου παράδειγμα τι θα πει ταπείνωση; Σε έχει δει το παιδί σου να υποχωρείς, να ζητάς συγνώμη; Να χάνεις το δίκιο σου και να μην αντιμιλάς; Σε έχει δει το παιδί σου από τα μικρά του χρόνια να αντέχεις στον πόνο χωρίς να διαμαρτύρεσαι, χωρίς να γκρινιάζεις και να αγανακτείς; Σε έχει δει όταν αποτυγχάνεις κάπου να το παίρνεις σαν αφορμή να πλησιάσεις περισσότερο τον Θεό και την ταπείνωση; Σε έχει δει να παραδέχεσαι ένα λάθος σου;

Τότε πραγματικά θα ξέρει το παιδί σου γιατί ζει και πού πηγαίνει. Θα ξέρει τον σκοπό που ζει σε αυτό τον πλανήτη και θα έχει πραγματικά αληθινούς ωραίους γονείς , οι οποίοι χωρίς να έχουν διαβάσει πολλά παιδαγωγικά, χωρίς να ασχολούνται μόνο με το παιδί τους, αλλά με αβίαστο και ξεκούραστο τρόπο μέσα από την δική τους πορεία προς τον Θεό, θα βοηθούν και τα παιδιά τους. Και αυτό είναι πάρα πολύ ευλογημένο και αληθινό. Είναι μία αγωγή που γίνεται από γενιά σε γενιά με τρόπο αθόρυβο και άδηλο. Δεν φαίνεται αλλά γίνεται και επηρεάζει τον κόσμο όλο.

*«Αγάπη για πάντα»
του π. Ανδρέα Κονάνου
Σωματείο Παναγία η Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα, 2012
 πηγή

Αντί να σκέφτεσαι να προσεύχεσαι

πηγή

Το μυαλό στη θέση του!

πηγή

Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΠΟΡΝΗ... (του π. Ανδρέα Κονάνου)

Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΠΟΡΝΗ... 

(του π. Ανδρέα Κονάνου)

- Πάτερ, το απόγευμα θα έρθει η κόρη μου να σας δει. Έχει ακόμα δεσμό μ’ αυτόν τον άπλυτο.
- Ποιον άπλυτο; Δεν καταλαβαίνω τι λες.
- Εκείνον τον κρεμανταλά, καλέ, που δεν έχει πάρει ακόμα πτυχίο κι έφτασε 27 χρονών και δουλεύει στα Everest. Σας είχα μιλήσει γι’ αυτόν κι άλλη φορά. Δεν θυμάστε;
 

 

- Όχι, δεν θυμάμαι. Εσύ, όμως, μήπως θυμάσαι τι σου είχα πει τότε;
- Μου είχατε πει να μη μιλάω έτσι για τους νέους ανθρώπους που βγαίνουν στη ζωή.
- Ναι, ε; βλέπω σε επηρέασε η συμβουλή μου!
- Αν είχατε κι εσείς παιδιά, θα βλέπατε! Πάτερ, σας παρακαλώ, μάθετε σήμερα ως πού έχουν προχωρήσει στη σχέση τους, διότι ανησυχώ.
- Δηλαδή, να ρωτήσω τι κάνουν; (Ήξερα).
- Ναι, πάτερ. Κάτι μου λέει ότι δεν πάνε καλά.
- Καλά, κι αν μάθω τι ακριβώς θέλεις; Ζητάς να κάνω προσευχή;
- Πάτερ, δεν φτάνει η προσευχή μόνο! Να μου πείτε κι εμένα, και να με βοηθήσετε. Τι άλλο να θέλω. Μάνα είμαι. Πρέπει να ξέρω.
- Λυπάμαι, μα δεν μπορώ. Και λυπάμαι και για το πώς έχεις γίνει ως προς την πνευματική σου καλλιέργεια. Είσαι στην εκκλησία από παιδί, και μοιάζεις περισσότερο με καχύποπτο κατάσκοπο, παρά με άνθρωπο εμπιστοσύνης και προσευχής. Λυπάμαι που σου μιλάω έτσι, μα τι άλλο να πω. Πικραίνομαι.

- Μα, πάτερ, μάλλον πορνεύουν έτσι που ζούνε!! Είναι μαζί έξι χρόνια. Είναι μικρό αυτό; Η κόρη μου είναι πόρνη, και θέλετε να χαίρομαι;
- Επιμένεις!! Τι να πω, κυρία μου. Λυπάμαι και πάλι λυπάμαι. Για σένα. Όχι για τα παιδιά. Και πιο πολύ λυπάμαι γι’ αυτούς που σε δίδαξαν έτσι τόσα χρόνια… Διότι κι εσύ, δεν τα λες απ’ το μυαλό σου όλα αυτά. Κάπου έμαθες να φέρεσαι έτσι, και να ονομάζεις την κόρη σου που έχει έξι χρόνια σταθερή σχέση, στεγνά πόρνη. Κάπου κι εσύ διδάχτηκες αυτό τον τρόπο, που τελικά σε κάνει να χάνεις το παιδί σου όλο και περισσότερο. Έτσι όπως μιλάς, την κάνεις να φεύγει από κοντά σου.(Ευτυχώς!! )

Το τελευταίο δεν της το ‘πα φωναχτά,
διότι θα μ’ έγραφε κι εμένα στη black list
που γράφει τον καθένα
που δεν χορεύει στο ρυθμό της.
Στο ρυθμό της τρέλας. Της κανονικής όμως.
Όχι της ¨δια Χριστόν¨.
Πάντως ο Χριστός μας
που βρέθηκε πολλές φορές μπροστά
σε επαγγελματίες πόρνες,
ποτέ δεν μίλησε έτσι,
ούτε έβγαλε αυτό το ήθος,
ούτε έχανε τις ψυχές.

Χριστός- χριστιανός.
Απόσταση μεγάλη.
Μιλάμε για χάσμα μέγα.

πηγή  το είδαμε εδώ