Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Σάββατο, Οκτωβρίου 06, 2012

«Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ό άγγελος σου. »





...Την ώρα πού μπήκα στο δωμάτιο του, ήταν εκεί οι γιατροί, πού έκαναν την καθημερινή επίσκεψη τους στους θαλάμους των ασθενών. Κατά σύμπτωση οί γιατροί εκείνοι ήταν πρώην φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο. Έτσι, μόλις με είδαν, ήρθαν κοντά μου... καί με ενημέρωσαν για την κατάσταση της υγείας του Γέροντα. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν οί γιατροί, πήγα καί κάθησα δίπλα στο Γέροντα Ιάκωβο, ό οποίος, μόλις με είδε, μου είπε το εξής, το όποιο μ' εκανε πραγματικά ν' άνατριχιάσω,γιατί ήταν κάτι που δεν είχα σκεφτεί ποτέ.

 - Δεν σε ξέρω. Πρώτη φορά σε βλέπω. Άλλα βλέπω ότι πίσω σου στέκεται ό άγγελος σου. Με συγκλόνισε κυριολεκτικά αυτό πού μου είπε. Δεν το λέω για υπερηφάνεια,
Καί πρόσθεσε: - Όλοι οι άνθρωποι έχουν άγγελο. Άλλα τον δικό σου τον είδα. Πρόσεξε να μη τον διώξεις από κοντά σου. Ανατριχιάζω ολόκληρος κάθε φορά, πού το σκέφτομαι, το ίδιο όπως την ώρα εκείνη. Κι ολοκλήρωσε ό Γέρων Ιάκωβος:
-Αυτός ό άγγελος έχει κατονομασθεί την ήμερα της βαπτίσεώς σου. Από την ήμερα της βαπτίσεώς σου σε συνοδεύει καί δεν πρέπει να φεύγει από κοντά σου. Είναι αυτός, ό οποίος τελικά θα πάρει την ψυχή σου στα χέρια του καί θα την οδηγήσει την ήμερα της Κρίσεως. Κι όταν θα έρχονται οί δαίμονες καί θα λένε «αυτός έκανε εκείνο, έκανε το άλλο, διέπραξε αυτή την αμαρτία καί την άλλη», τότε ό άγγελος σου θα λέει «ναι, τα έκανε αυτά, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι αυτό το καλό, έκανε καί το άλλο καλό». Αυτός είναι ό δικηγόρος, πού θα σε υποστηρίξει. Πρόσεξε, λοίπόν, να μην τον απομακρύνεις.
Τον είδα να είναι κοντά σου. Από εκείνη την ώρα, ουδέποτε σταμάτησα να έχω την αίσθηση ότι δίπλα μου υπάρχει ένας άγγελος, ό δικός μου, προσωπικός άγγελος. Αυτό είναι ένα μέγα μήνυμα χαράς προς όλους όσους βαπτιστήκαμε Όρθόδοξοι χριστιανοί.

Παρασκευή, Οκτωβρίου 05, 2012

Μια σελίδα από την Βρετανορθόδοξη Φιλοκαλία








Μία μέρα ο Άγιος Κολουμπάν ρώτησε τον Άγιο Ντικουίλ:''Πώς και είσαι πάντοτε χαμογελαστός'';Και εκείνος του απάντησε:''Επειδή κανένας δεν μπορεί να μου πάρει το Θεό''.

 Ο Άγιος Λουάν είπε:''Δε θα στενοχωρήσω ποτέ το Θεό επειδή Τον γνωρίζω.Αυτοί που δεν θέλουν να Τον ακούσουν είναι αυτοί που δεν Τον γνωρίζουν''

 Ο Άγιος Κέβιν ζούσε όπως ο Αδάμ στον παράδεισο:'Τα πουλιά ερχόνταν και καθόνταν στα χέρια του και στους ώμους του και του τραγουδούσαν τα πιο γλυκά τραγούδια,την ίδια στιγμή που άγρια ζώα κυλιόνταν στα πόδια του.Τα δέντρα ήταν σαν άρπες οι οποίες φώτιζαν με το τραγούδι τους την σκληρη άσκηση του αγίου.Όταν τον προέτρεψαν να χτίσει ένα μοναστήρι σ'εκείνο το μέρος εκείνος απάντησε:''Δεν θέλω να ενοχληθεί ή να μετακινηθεί κανένα πλάσμα εξαιτίας μου'' Λέγεται για τον Άγιο Κένεθ ότι τέτοια ήταν η σχέση του με τα ζώα,όπου χρησιμοποιούσε τα κέρατα ενός ελαφιού για να ακουμπάει το Ψαλτήριό του.

 Κάποια άλλη φορά μία κίχλα γέννησε ένα αυγό πανω στην παλάμη του Αγίου Κέβιν,την ώρα που εκείνος προσευχόνταν με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό.Τόσο πολύ κράτησε η προσευχή που το πούλι είχε το χρόνο να κλωσήσει το αυγό. Λένε ότι οι νυφίτσες ερχόνταν και έπαιζαν κρυφτό στον μανδύα του Αγίου Κολουμπάν όταν αυτός ξεκουραζόνταν Κάποια φορά στον Άγιο Κολουμπάν άρεσε μία σπηλιά στην οποία όμως ζούσε μια αρκούδα.Τότε με πραότητα ζήτησε από την αρκούδα να εγκαταλείψει την σπηλιά και εκείνη ταπεινά υπάκουσε. Μια άλλη φορά ο άγιος έζεψε μία αρκούδα στο αλέτρι για να τον βοηθήσει στις εργασίες του.

 Ο Άγιος Γκαλ βρήκε κάποτε ένα μοναχικό μέρος στο δάσος και αποφάσισε να διανυκτερεύσει εκεί.Το ξημέρωμα κατέβηκε από το βουνό μία αρκούδα.Ο άγιος της πέταξε ένα κομμάτι ψωμί και της είπε:''Εις το όνομα του Κυρίου φύγε απ'αυτό το μέρος.Όσον αφορά στα βουνά θα τα μοιραστούμε μαζί με την προυπόθεση να μην πειράξεις κανέναν''Τόσο καλά τα πήγαν οι δύο τους που τον χειμώνα η αρκούδα έφερνε ξύλα στον άγιο για να ανάψει φωτιά.

 Ο Άγιος Άγκνους ήταν πολύ γνωστός επειδή μιλούσε με τους αγγέλους,γι'αυτό τον είχαν ονομάσει ''τον πιο σοφό ιρλανδό της εποχής εκείνης'' Παρόλα αυτά κάποιες φορές έπαιρνε κάποια μαθήματα από κάποιον ταπεινό ιερέα ή από έναν απλό άνθρωπο.
Μια φορά,ενώ αναπαυόνταν σε κάποιο κοιμητήριο,είδε όραμα στο οποίο ένα τάγμα αγγέλων είχε μαζευτεί γύρω από τον τάφο ενός στρατιώτη τον οποίον τον είχαν θάψει εκεί.Όταν ξύπνησε ζήτησε από τον ιερέα πληροφορίες γι'αυτόν τον στρατιώτη:''Πρέπει να ήταν ένας άγιος ,ένας μεγάλος νηστευτής και ασκητής'' είπε ο άγιος. ''Όχι'',ήρθε η απάντηση,αν και υπέφερε πολλά όταν ήταν στρατιώτης.Όμως μπορώ να σου πω ένα πράγμα:''Κάθε μέρα μνημόνευε όσους άγιους θυμόνταν'' 

Μία φορά που ο Άγιος Αιλμπχε αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μέχρι την Ισλανδία ο βασιλιάς διέταξε να κλείσουν όλα τα λιμάνια
 Ο Άγιος Ουλτάν έγραψε για την Αγία Μπριγκίττα:«Στο νησί μας,την Hibernia(παλιά ονομασία της Ιρλανδίας)ο Χριστός έγινε γνωστός από την πληθώρα των θαυμάτων τα οποία η Αγία Μπριγκίττα τέλεσε»

 Μια φορά τρεις μοναχοί αποφάσισαν να ζήσουν σ'έναν έρημο τόπο.Μετά από έναν χρόνο σιωπής ο πρώτος ψιθύρισε στον δεύτερο:«Ζούμε μία ωραία ζωή εδώ» Μετά από έναν χρόνο ο δεύτερος απάντησε ψιθυριστά:«Πραγματικά έτσι είναι» Αφού πέρασαν δώδεκα μήνες η ησυχία διακόπηκε από τον τρίτο μοναχό ο οποίος ψιθύρισε:«Εαν δεν μπορώ να βρω την ειρήνη με όλες αυτές τις συζητήσεις,τότε θα αναγκαστώ να βγω στον κόσμο»

π.Γεώργιος-www.proskynitis.blogspot.com

πηγή

Η Λιθουανή αγία Οσία Χαριτίνη του Νόβγκοροντ η Λιθουανή (5 Οκτ.)


Προσκυνητής

Η Οσία Χαριτίνα (*) καταγόνταν από την Λιθουανία και προερχόνταν από οικογένεια ευγενών η οποία μετακινήθηκε στην Ρωσία λόγω πολιτικών ταραχών. Στην Ρωσία αποφάσισε να αφιερωθεί στο Θεό και έγινε μοναχή στο Νόβγκοροντ στην Μονή των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Μετά από πολλά χρόνια ασκητικής ζωής εκλέχθηκε ηγουμένη. Ήταν πολύ ταπεινή και επιδόθηκε σε σκληρούς ασκητικούς αγώνες. 
Εκοιμήθη στις 5 Οκτωβρίου 1281. Η ημερομηνία εβρέθη σε ταφόπλακα στην μονή. 


(*) "Ν": μάλλον το όνομα είναι Χαριτίνα, αλλά επικρατεί ως "Χαριτίνη" επειδή στη γενική πτώση, στα αρχαία, το -α γίνεται -η και λέμε "της αγίας Χαριτίνης", όπως της αγίας Μαρίνης, Αικατερίνης, Ιουλίτης κ.τ.λ.

Η αρχαία αγία Χαριτίνη (5 Οκτ.)
Κείμενο και εικ. από εδώ

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). 

Ἦταν χριστιανὴ καὶ δούλη ἑνὸς πλουσίου Ρωμαίου, τοῦ Κλαυδίου. Ὅταν ὁ κόμης Δομέτιος ἔμαθε τὴν πίστη τῆς Χαριτίνης ζήτησε ἀπὸ τὸν Κλαύδιο νὰ τοῦ τὴν στείλει γιὰ νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος. Ἡ Ἁγία παρουσιάστηκε στὸν κόμη καὶ χωρὶς νὰ δειλιάσει ὁμολόγησε τὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Δομέτιος ἐξοργισμένος ἀπὸ τὴν ὁμολογία πίστεως τῆς Χαριτίνης διέταξε τὸν βασανισμό της καὶ στὴν συνέχεια ζήτησε νὰ τὴν ρίξουν στὴ θάλασσα δένοντάς της μία πέτρα στὸ λαιμό.

Ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θείας Χάρης ἡ Ἁγία ἐπέζησε καὶ παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν Δομέτιο γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξει τὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Παραταύτα ὁ Δομέτιος δὲν πείστηκε καὶ ἀπαίτησε τὸν βασανισμό της ξανά.
Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἡ Ἁγία Χαριτίνη παρέδωσε τὸ πνεῦμά της εἰς τὸν Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
 
Θείᾳ χάριτι, κραταιωθεῖσα, κράτος ᾔσχυνας, τῆς δυσσεβείας, Χαριτίνη ὑπὲρ φύσιν ἀθλήσασα· ὅθεν χαρίτων πηγὴν ἀδαπάνητον, ὡς γλυκασμὸν ἀναβλύζεις τοῖς κράζουσι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Φράσεις που καταργούνται λόγω... ανεργίας!


1. Καταργείται η φράση του αγανακτισμένου γείτονα: “Θα κάνετε ησυχία να κοιμηθούμε, δουλεύουμε αύριο” (σιγά να μην δουλεύετε από αύριο).
2. Κατά συνέπεια καταργείται και η συνώνυμη έκφραση “Τελειώνετε κυρία μου, έχουμε και δουλειές” (δεν έχετε είπαμε)...

3. Μη ορθή θεωρείται επίσης και η έκφραση “Μια δουλειά σε βάλαμε να κάνεις” (Μία; αχαχα!)

4. Καταργείται πλέον το σύνθημα “Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο” (Βρες εσύ πελάτη και μετά δώσε του και δίκιο).

5. Καταργείται από τα σχολεία το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού (εκτός και αν το διατηρήσουμε, έτσι ρε παιδί μου, για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις).

6. Πλέον από το Δημοτικό, η δημιουργία προτάσεων θα αξιολογείται μόνο ως προς την ορθογραφία και τη γραμματική. (Η σύνταξη είναι πλέον ανύπαρκτος όρος).

7. Η φράση “εθελοντική εργασία” θεωρείτε πλέον πλεονασμός. Ο όρος “εργασία” από μόνος του, αρκεί για να αποδώσει το ίδιο νόημα.

8. Τέλος, έπειτα και από σύμφωνη γνώμη της Εταιρίας Προστασίας του Παιδιού και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην κατηγορία της Κακοποίησης Ανηλίκου συμπεριλαμβάνεται και η ερώτηση προς μικρά παιδιά “Εσύ, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;”
πηγή

ΚΛΙΜΑΚΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


 «Αὐτὴ τὴν ΣΥΝΟΧΗ τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος, συνοχὴ συλλογικῶν ἀξιῶν καὶ δομικῆς κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησης, θέλουν νὰ καταστρέψουν οἱ πλανητικοὶ μηχανισμοὶ τῶν ληστῶν καὶ δημίων μὲ τὰ δωσίλογα ὄργανά τους».

Κλιμακώνονται οἱ ἐνορχηστρωμένες ἐπιθέσεις ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας

τοῦ περιοδ. «ΡΕΣΑΛΤΟ»

ΕΙΣΑΓ. ΣΧΟΛΙΟ Μὲ μόνη τὴν διαφορὰ ὅτι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τὶς ρίζες καὶ τὴν ἀντοχή της στὸν Ἴδιο τὸν Οὐρανό. 

.          Ἡ Ἑλλάδα καὶ ὁ λαός της δέχονται ἀπανωτά, συνδυασμένα καὶ πολύπλευρα πολεμικὰ κτυπήματα ἀπὸ τὴν πλανητικὴ ἐλὶτ (Νέα Τάξη) καὶ τὰ ἐγχώρια πολύχρωμα ἀνδρείκελά τους: Ἡ χώρα διαλύεται καὶ ρίχνεται στὴν ἀποικιοκρατικὴ φρίκη. O ἑλληνικὸς λαός, ἀφοῦ σφαγιάζεται ἄγρια καὶ καθημερινά, σπρώχνεται μὲ βαρβαρότητα, δίχως ἱστορικὸ προηγούμενo, σὲ μία κόλαση πτώχευσης καὶ ἐξαθλίωσης…
.          Ἡ πολεμικὴ αὐτὴ ἐπίθεση ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας καὶ τοῦ λαοῦ της, ἀπὸ τοὺς νέους ἀποικιοκράτες καὶ τὰ ἐγχώρια ὄργανά τους, εἶναι ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ. Δὲν περιορίζεται ἁπλῶς στὴ χρηματιστηριακὴ κακουργία τῆς λεηλασίας καὶ τῆς κατοχῆς τῆς χώρας, ἐπεκτείνεται σὲ ὅλα τὰ μέτωπα: Ἀπὸ τὰ οἰκονομικὰ καὶ κοινωνικὰ θεμέλια της ἐθνικῆς μας ὑπόστασης ἕως στὶς κορυφὲς τοῦ ἰδεολογικοῦ, πολιτικοῦ καὶ πολιτισμικοῦ μας οἰκοδομήματος.
.          Μία βασικὴ συνιστῶσα αὐτῆς τῆς νεοταξικῆς, πολεμικῆς ἀγριότητας εἶναι οἱ διατεταγμένα ἐνορχηστρωμένες μοχθηρίες ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλαδὴ ἐναντίον τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
.          Τὸ δόγμα Κίσινγκερ ὑλοποιεῖται, στὶς μαῦρες αὐτὲς μέρες τῆς χρεωκοπίας μας, μὲ ἰδιαίτερη σπουδὴ καὶ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, δηλαδὴ ἀπὸ ὅλο τὸ φάσμα τῶν καθεστωτικῶν δυνάμεων: Ἀπὸ ὅλες τὶς ἑστίες τῆς κομματικῆς πολυχρωμίας, ἀπὸ ὅλα τὰ ἱερατεῖα καὶ τοὺς μηχανισμοὺς τῆς προπαγάνδας (πολιτικά, δημοσιογραφικά, καλλιτεχνικά, ἀκαδημαϊκὰ καὶ CIA…).
.          Τὸ τραγικὸ στοιχεῖο αὐτῆς τῆς βαρβαρότητας εἶναι τοῦτο: Στὴ μαχητική, ὑστερικὰ μαχητική, πρωτοπορία τῆς ὑλοποίησης τοῦ δόγματος Κίσινγκερ βρίσκονται δυνάμεις ποὺ αὐτο-προσδιορίζονται ὡς «ἀριστερὰ» καὶ ἰδιαίτερα ἡ κακοήθης «ἀριστερὰ» νεοπλασία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ…
.          Οἱ ἐπίλεκτες, λοιπόν, στρατιὲς τῆς Νέας Τάξης μὲ τὶς «ἀριστερὲς» πανοπλίες, ἔχοντας στοιχισμένες πίσω της ΟΛΕΣ τὶς δωσίλογες καθεστωτικὲς δυνάμεις μὲ τὰ βυθοκορήματά τους καὶ τὴ σκουριά τους, ἐπιτίθενται κατὰ κύματα καὶ μὲ μανία ἀσυνήθιστη ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, πιχειρώντας νὰ ποσκάψουν, ν ετελίσουν κα νὰ φορίσουν τ θρησκευτικ συναίσθημα τοῦ λληνικο λαο, μ τ χυδαῖα, ταπειν κα φασιστικ «πλα» το χλευασμο, τς βλασφημίας κα το κανιβαλισμο.   Ἡ παράσταση ἄρχισε μὲ τὴν αἰσχρολογία καὶ χυδαία βλασφημία ἐναντίον τοῦ πατρὸς Παϊσίου.  (Βλέπε ἐδῶ: http://resaltomag.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8729.html)
.          Συνεχίστηκε μὲ μία ἄλλη κοπρώδη «καλλιτεχνικὴ» χυδαιότητα, τὸ θεατρικὸ ἔργο Corpus Christi: Μία τελετουργικὴ αὐθάδεια βλασφημίας ποὺ κτυπᾶ τὴν καρδιὰ τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν Ἑλλήνων, τὸν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
.          Γιὰ νὰ καταλήξει ὅλο αὐτὸ τὸ σκηνικὸ τῆς σκανδαλολάγνας βλασφημίας στὸ πολιτικὸ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ: Στὴν κατάργηση τῶν ἄρθρων 198 καὶ 199 τοῦ ποινικοῦ μας κώδικα, τὰ ὁποῖα θεωροῦν ὡς πράξη ποινικὰ κολάσιμη τὴν «Κακόβουλη βλασφημία» καὶ τὴν «Καθύβριση θρησκευμάτων»!!!
.         Οἱ δυνάμεις τοῦ «προοδευτικοῦ» καὶ «ἀριστεροῦ» σκότους θέλουν νὰ ξεθεμελιώσουν κάθε ἐμπόδιο καὶ ἐθνικὴ-νομικὴ ἄρθρωση, ἔτσι ὥστε ἀνενόχλητες νὰ ἐπιδοθοῦν στὸ ἄθλια ἔργο τῆς νεοταξικῆς ἰσοπέδωσης ΚΑΙ τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος, κάθε φρονήματος…
.          φοῦ χουν ξαρθρώσει τος θνικος ρμος τς οκονομικς, κοινωνικς κα πολιτικς μς πόστασης, φοῦ χουν σοπεδώσει μέσα στχοάνη το χρηματιστηριακομπεριαλιστικο πολτο (τς «λεύθερης γορς») τς δέες, τν στορία, τν Πολιτική, τν Τέχνη κ.λπ, τώρα πιχειρον νκονιορτοποιήσουν κα νὰ φανίσουν κα τ «θνικ ασθημα», κάθε κοινωνικΣΥΝΕΚΤΙΚΟ ασθημα συλλογικς ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ.          Τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα εἶναι ἕνα «κοινωνικὸ-ἐθνικὸ αἴσθημα» βαθιὰ ριζωμένο μέσα στὴ συνείδηση τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἕνα γρανιτένιο βάθρο κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς ΣΥΝΟΧΗΣ, συνακόλουθα ἕνα τεράστιο ἐμπόδιο στοὺς στρατηγικοὺς σχεδιασμοὺς τῆς Νέας Τάξης.
.          Αὐτὴ τὴν ΣΥΝΟΧΗ τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος, συνοχὴ συλλογικῶν ἀξιῶν καὶ δομικῆς κοινωνικῆς καὶ ἐθνικῆς συνείδησης, θέλουν νὰ καταστρέψουν οἱ πλανητικοὶ μηχανισμοὶ τῶν ληστῶν καὶ δημίων μὲ τὰ δωσίλογα ὄργανά τους..          Δὲν εἶναι τυχαῖες, συνεπῶς, οἱ διαρκῶς κλιμακούμενες καὶ ἐνορχηστρωμένες ἐπιθέσεις χυδαίας βλασφημίας ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος.  Οἱ χυδαῖες αὐτὲς ἐπιθέσεις οἱ ὁποῖες ντύνονται μὲ τὰ ροῦχα τῆς «προοδευτικότητας» καὶ τῆς «ἀριστερᾶς», ἀποτελοῦν τὸ νέο εὐαγγέλιο τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ: τοῦ φασιστικοῦ σκοταδισμοῦ τῆς Νέας Τάξης. Ἕνας σκοταδισμὸς ὁ ὁποῖος ἐκτὸς τῶν ἄλλων εἶναι καὶ σκοταδισμὸς φρενοβλαβοῦς ὑποκρισίας. Γιατί εἶναι ὑποκριτικὴ φρενοβλάβεια νὰ διακηρύττεις ἀπὸ τὴ μία τὴν «ἐλευθερία τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος» καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ χλευάζεις βλάσφημα καὶ νὰ βρίζεις χυδαία τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα ἑνὸς λαοῦ.
.          Ἐδῶ, τὰ ἰδεολογικὰ καὶ πολιτικὰ ἀποσπάσματα τῆς Νέας Τάξης (οἱ ποικιλίες τῶν προοδευτικάριων καὶ οἱ ρὸζ ἐμπροσθοφυλακές τους, καθὼς καὶ ἡ ἀκροδεξιὰ σκουριὰ) ΚΑΤΑΛΥΟΥΝ καὶ τὰ ἴδια τὰ ὑποκριτικὰ ἰδεολογήματά τους, αὐτὰ τῆς ἀστικῆς φιλοσοφίας: περὶ «δημοκρατικῶν δικαιωμάτων», «θρησκευτικῆς ἐλευθερίας», κ.λπ…
.          Ἀποκαλύπτεται γιὰ ἄλλη μία φορὰ ἡ ἀβυσσαλέα ὑποκρισία τους, ἡ ὁποία συνίσταται στὴν ἐπιλεκτικότητα τῶν ἀπόψεών τους καὶ τῆς πρακτικῆς τους: Ὠρύονται γιὰ τὶς «δημοκρατικὲς ἐλευθερίες» καὶ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ «δημοκρατικὰ δικαιώματα» καὶ «θρησκευτικὴ ἐλευθερία» μόνο ὅταν αὐτὰ ἐναρμονίζονται μὲ τὰ συμφέροντα τῆς παγκόσμιας Τάξης καὶ Ἰδεολογίας, μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους καὶ ΠΟΤΕ γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία καὶ τὸ λαό της.
.          Ὅλοι αὐτοὶ οἱ μακιγιαρισμένοι Ἰάγοι διακρίνουν τὴ βλασφημία ἐναντίον τοῦ Μωάμεθ, ἀλλὰ κλείνουν προκλητικὰ καὶ πεισματικὰ τὰ μάτια μπροστὰ στὶς βλάσφημες ἀκαθαρσίες ἐναντίον τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
.          Ἀκόμα χειρότερα: Ὑποθάλπουν, προωθοῦν καὶ στηρίζουν τὶς χυδαιότητες ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ποικίλες φαιδρότητες περὶ «σάτιρας» καὶ «καλλιτεχνικῆς δημιουργίας»!!!
.          Νὰ σημειώσουμε, ἐπίσης ἐδῶ καὶ τοῦτο: ὅτι πάντα μία ἰδεολογικὴ καὶ πολιτικὴ συμπεριφορὰ ἀκραίας καὶ νοσηρῆς ὑποκρισίας συνοδεύεται καὶ ἀπὸ μία θηριώδη πολιτικὴ δειλία καὶ ἀνανδρία. Χλευάζουν αἰσχρά, ἄγρια καὶ βλάσφημα τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα, ἀλλὰ δὲν τολμοῦν αὐτοὶ οἱ «γενναῖοι» (οἱ «γενναῖοι τῆς ὑποταγῆς» στὰ πλανητικὰ ἀφεντικὰ) νὰ κατεβοῦν στὰ κέντρα τῶν ἀλλοδαπῶν γκέτο καὶ νὰ ψελλίσουν ἐναντίον τῆς θρησκείας τῶν Ἰσλαμιστῶν!!!
.          Τὸ ἀντίθετο: ξεσηκώνονται πάντα μὲ θεατρικοὺς ἀλαλαγμοὺς ΥΠΕΡ τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκείας τῶν ἀλλοδαπῶν.
.          Νὰ θυμίσουμε τὸν μέγα θόρυβο γιὰ τὴν κομμένη σελίδα τοῦ Κορανίου. Θόρυβος σχεδιασμένος ἀπὸ τοὺς ἴδιος αὐτοὺς τοὺς «γενναίους τῆς ὑποταγῆς», μὲ πρόσχημα τὸ τέχνασμα τῆς «κομμένης σελίδας»…
.          Σήμερα, λοιπόν, μέσα σὲ συνθῆκες οἰκονομικῆς, κοινωνικῆς καὶ πολιτικῆς κόλασης, πληθαίνουν, κλιμακώνονται καὶ ἐνορχηστρώνονται οἱ ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ Ὀρθόδοξου φρονήματος, συνακόλουθα καὶ ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Αὐτὲς οἱ θορυβώδεις «προοδευτικὲς» καὶ «ἀριστερὲς» ἐπιθέσεις, μὲ τὴν ἀβάντα ὅλων τῶν δυνάμεων τοῦ καθεστῶτος καὶ τῶν κοπράνων του (Χρυσὴ Αὐγή), ΔΕΝ ἀποσκοποῦν ἁπλῶς στὸν ἀποπροσανατολισμό, μέσῳ τῆς σκανδαλολαγνείας, ἀλλὰ σὲ κάτι πιὸ βαθύ: Στὴν προλείανση τοῦ δάφους γι μία ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ποσάθρωση τν ρθόδοξων ρθρώσεων τς λληνικς κοινωνίας..          Οἱ ἐπιθέσεις αὐτὲς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ ἐντάσσονται στὸ στρατηγικό, νεοταξικὸ πλαίσιο τοῦ δόγματος Κίσινγκερ: Στὸ νὰ πληγεῖ θανάσιμα τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, νὰ ἀπαξιωθεῖ καὶ νὰ ἰσοπεδωθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ νὰ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΟΥΝ οἱ ἀγωνιστικὲς ἀντιστάσεις ποὺ ἑδράζονται στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου ἀπὸ πολλοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχούς…
.          Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ, συνεπῶς, τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου, ἰδιαίτερα σήμερα, ἀποτελεῖ καθῆκον πρώτης προτεραιότητας.  Ἰδιαίτερα θὰ πρέπει νὰ ἐνεργοποιηθεῖ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ὁ ἴδιος ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος…
.          Βρισκόμαστε σὲ ΠΟΛΕΜΟ, σὲ ἕναν πόλεμο ἀπὸ τοὺς πιὸ ὕπουλους καὶ ἄγριους τῆς ἱστορίας καὶ δὲν μπορεῖ οὔτε ἡ Ἐκκλησία, ὡς σύνολο, νὰ νίπτει τὰς χείρας της καὶ νὰ παρακολουθεῖ τὴν ΓΕΝΙΚΗ καταστροφὴ σὰν ἁπλὸς θεατής, σὰν παθητικὸς δέκτης…

«Μια νέα ανθρωπολογία της Αγιότητος» (video)Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ

Περί της κατακρίσεως - Αρχιμ Εφραίμ Βατοπαιδινός

«ΖΗΛΕΙΑ ΚΑΙ ΦΘΟΝΟΣ». Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ


Ἀπό τό βιβλίο «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ»
Ὁ ὕπνος τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος, πού γεννιέται ἀπό τήν ὑπερηφάνεια.
Μή ζηλεύεις, ἀδελφέ μου, κανέναν ἄνθρωπο γιά τήν εὐτυχία του ἐδῶ στή γῆ. Μή ζηλεύεις τόν πλούσιο καί τόν ἔνδοξο. Μή ζητᾶς «θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς, ὅπου σής καί βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπτουσι διορύσσουσι καί κλέπτουσι» (Ματθ. 6. 19). Νά ζηλεύεις καί νά μιμεῖσαι τόν ἐργάτη τῆς ἀρετῆς, τόν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ τόν χαριτωμένο ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, τόν πιό ἔνδοξο ἀπό τούς ἐνδόξους καί τόν πιό πλούσιο ἀπό τούς πλουσίους, πού ἀποταμιεύει «θησαυρούς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουσιν» (Ματθ. 6. 20).
Μή ζηλεύεις αὐτόν πού ἐπαινοῦν καί κολακεύουν οἱ ἄνθρωποι. Οἱ ἀνθρώπινοι ἔπαινοι εἶναι ἀσταθεῖς καί εὐμετάβλητοι. Συχνά μάλιστα εἶναι ἰδιοτελεῖς καί ὑστερόβουλοι. Σήμερα τά λόγια τους «γλυκύτερα ὑπέρ μέλι καί κηρίον» (Ψαλμ. 18. 11). Αὔριο τό στόμα τους «ἀρᾶς καί πικρίας γέμει»(Ρωμ. 3. 14). Ζήλεψε λοιπόν τό μεγαλεῖο τοῦ ἀφανοῦς καί ἀδόξου κατά κόσμον ἀνθρώπου τῆς ἀρετῆς, «οὗ ὁ ἔπαινος οὐκ ἐξ ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ἐκ τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 2. 29).
Μή λιώνεις ἀπό τόν φθόνο βλέποντας ἄλλους νά ἔχουν ὅσα ἐσύ δέν ἔχεις. Ὁ δικαιοκρίτης Κύριος γνωρίζει καλύτερα ἀπό σένα σέ ποιόν θά δώσει κι ἀπό ποιόν θά στερήσει, πότε θά χαρίσει καί πότε θά ζητήσει, τί θά δώσει καί τί θά ἀφαιρέσει. «… Ἤ οὐκ ἔξεστί μοι ποιῆσαι ὅ θέλω ἐν τοῖς ἐμοῖς;», λέει ὁ ἴδιος στούς ἐργάτες τοῦ ἀμπελῶνος πού διαμαρτυρήθηκαν γιά τήν «ἄδικη» μεταχείρισί τους (Ματθ. 20. 1 -16).
Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος εἶναι αἰτία κάθε κακοῦ καί ἐχθρός κάθε καλοῦ. Ἀπ᾿ αὐτή τήν αἰτία ὁ Κάϊν φόνευσε τόν Ἄβελ, ὁ Ἡσαῦ θέλησε νά ἐξοντώσει τόν Ἰακώβ, ὁ Σαούλ καταδίωξε τόν Δαβίδ.
Ἡ ζήλεια καί ὁ φθόνος τυφλώνουν τόν νοῦ, ἀμαυρώνουν τήν ψυχή, σκοτίζουν τή συνείδησι, θλίβουν τόν Θεό, χαροποιοῦν τούς δαίμονες, κλείνουν τόν οὐρανό, ἀνοίγουν τήν κόλασι. «Ὁ μισῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῇ σκοτίᾳ ἐστί καί ἐν τῇ σκοτίᾳ περιπατεῖ, καί οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, ὅτι ἡ σκοτία ἐτύφλωσε τούς ὀφθαλμούς αὐτοῦ» (Α΄ Ἰω. 2. 11).
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Με έκανε να φτύσω αίμα, αλλά με έκανε άνθρωπο!



Διηγήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος:
«Ήταν στο Μοναστήρι ένας αδελφός μαραγκός, που οι πατέρες τον δέχτηκαν από ανάγκη, γιατί ενώ στην αρχή είχε επτά μαραγκούς το Μοναστήρι, στο τέλος δεν είχε κανέναν, ούτε για τις μικροδουλειές. Επειδή τον είχαν ανάγκη, τούχαν δώσει και πολλές πρωτοβουλίες. Είχε πάρει πολύ αέρα, έγινε και προϊστάμενος και δεν λογάριαζε κανέναν. Όποιος πήγαινε κοντά του να μάθη την τέχνη, δεν μπορούσε να μείνη περισσότερο από μια βδομάδα...

Εγώ, με την χάρι του Θεού, έμεινα δυόμισι χρόνια. Τί τράβηξα, δεν λέγεται. Αλλά και πόσο όφελος είχα! Έβριζε, φώναζε συνέχεια. Δεν έβλεπε καλά, και όταν μούλεγε να κάνω κάτι, το οποίο έβλεπα ότι ήταν λάθος και θα χρειαζόταν μετά να διορθώνουμε και να βάζουμε μπαλώματα, αν τολμούσα να του πω κάτι, φώναζε: "Ακόμη δεν το έμαθες; Εσύ μόνο δυο λέξεις θα λες, "ευλόγησον" και "νάναι ευλογημένο"". Σιωπούσα. Γινόταν στραβά. Κάναμε παράθυρα για την Εκκλησία με μπαλώματα. Αν ρωτούσαν οι πατέρες, εγώ σιωπούσα. Αυτός ήταν και στην σύναξη, και αν ήθελε μπορούσε να ομολογήση την αλήθεια. Διαφορετικά έβαζα καμμιά δραχμή στην άκρη (δηλαδή αποταμίευα μισθό πνευματικό).

Έκανα αιμοπτύσεις και φώναζε: "Τί κάνεις εκεί; Δούλευε. Εσύ έτσι θα πεθάνεις". Όταν χειροτέρεψε η κατάσταση, είπε ο γιατρός να μείνω οπωσδήποτε δυο μήνες στο Νοσοκομείο της Μονής. Ήρθε εκεί με φωνές:"Γρήγορα να 'ρθης κάτω, δεν έχεις τίποτε". Έκανα υπακοή και ξεκίνησα να πάω στο βουνό, για να κόψουμε καστανιές, να τις τετραγωνίσουμε. Πήρα ένα απόμερο μονοπάτι. Δεν πήγα από τον δρόμο, για να μη με δουν οι πατέρες και εκτεθή ο γέρο-Ί. Στον δρόμο άνοιξαν οι αρτηρίες και ξέσπασε αιμορραγία, γι' αυτό αναγκάστηκα να επιστρέψω. Μετά ήρθε στο Νοσοκομείο και με ρώτησε αυστηρά: "Γιατί δεν ήρθες;".

Δεν έκανα κανένα λογισμό γα τον αδελφό. Σκεφτόμουν ότι ο Θεός τα επιτρέπει από αγάπη, για να ξεπληρώσω καμμιά αμαρτία. Όταν ήμουν στον κόσμο, ο Θεός μούχε δώσει ένα χάρισμα, να γίνω καλός μαραγκός. Έρχονταν σε μένα οι άνθρωποι, και χωρίς να το επιδιώκω, γινόμουν αίτιος να παίρνω την δουλειά από τους άλλους. Όλοι έτρεχαν σε μένα και οι οικογενειάρχες έμεναν χωρίς δουλειά. Για να αποφύγω, τους έλεγα: "Θ' αργήσω, έχω πολλές παραγγελίες", κ.α., αλλά αυτοί δεν έφευγαν. "Θα περιμένουμε", έλεγαν. Έτσι τώρα ξεπληρώνω αμαρτίες. Τελικά, επειδή τόσο ωφελήθηκα από αυτόν τον αδελφό, τον οικονόμησε ο καλός Θεός. Δεν έβλεπε καθόλου, ταπεινώθηκε σε όλους και σώθηκε. Με έκανε να φτύσω αίμα, αλλά με έκανε άνθρωπο».

πηγή 
(Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Ιερομ. Ισαάκ, σελ. 93)

"Η οδός διά της ασθενείας" Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου




                                                           "Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν"

        "Υπάρχουν πολλοί δρόμοι σωτηρίας, εγώ την ασθένεια διάλεξα". Τα λόγια αυτά είναι ενός από τους αγίους της Εκκλησίας μας.  Η θεληματική ασθένεια όπως κι η θεληματική φτώχεια είναι για τους αγίους  δρόμοι σωτηρίας, όσο παράδοξο κι αν φαίνεται στον συνηθισμένο άνθρωπο. Μπορεί όμως και στους συνηθισμένους ανθρώπους να συμβαίνει το ίδιο και να μην γίνεται αντιληπτό.

       Πώς γίνεται η αρρώστια κι η φτώχεια να είναι επιθυμητή; Ίσως επειδή στην αρρώστια και στη φτώχεια ο άνθρωπος γίνεται ταπεινός κι έχει μνήμη Θεού  Ο Απόστολος Παύλος γράφει για τους αγίους, 'οτι "ενεδυναμώθησαν εν ασθενείαις" κι ότι ο ίδιος ένιωθε δυνατός όταν ασθενούσε!

     Ο Ιησούς είναι  πράος και ταπεινός. Προσκαλεί τους κουρασμένους και τους καταπιεσμένους να έρθουν κοντά Του για να τους θεραπεύσει. Στους φτωχούς, στους αδυνάτους, σ΄ αυτούς τους οποίους αποκαλεί ελάχιστους αδελφούς Του μπορούμε να Τον συναντήσουμε. Ο,τι κάνουμε σε έναν από τους ελαχίστους αδελφούς Του, το κάνουμε στον Ίδιο!

      Να φερόμαστε στους ελάχιστους όπως στον Ιησού. Μήπως κι ο εαυτός μας δεν είναι ένας ελάχιστος αδελφός όταν είναι ταπεινός κι έχει φόβο Θεού; Η αγάπη για τον εαυτό μας ως ελάχιστο αδελφό μας είναι προϋπόθεση για την αγάπη των άλλων. Η Εντολή λέει αγαπάτε τους άλλους, όπως αγαπάτε τον εαυτό σας.

       Αγωνιζόμαστε να ικανοποιήσουμε όσες περισσότερες  επιθυμίες μπορούμε ενώ δεν είναι αυτός ο δρόμος της σωτηρίας. Στους μελλοθανάτους, στο τελευταίο γεύμα τους δίνουν ό,τι επιθυμήσουν.  Η αφθονία αυτού του είδους δεν είναι λύτρωση.

      Να αφήνεται κανείς στην απληστία του δεν είναι του Χριστού. Ό,τι κάνουμε ως πιστοί προς δόξαν Θεού το κάνουμε. Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε είμαστε του Χριστού!

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...