Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Νοεμβρίου 07, 2012

ΛΟΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ -ΔΥΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ α΄

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLwhbXH21YC9KcX90I11-av_73j1RnJxAsT20qas8_L3jFdK0GfAQh18ldgf-gy2_bmn-rZlbRGug7GIJ5gGKJoElsH2wlssNqUcn9y3z5BtDsNkE_R0oRLTJ3IVhlhGn3CAnRbTYY-YSa/s1600/%CE%93%CE%95%CE%A1%CE%9F%CE%9D%CE%A4%CE%91%CE%A3+%CE%98%CE%95%CE%9F%CE%94%CE%9F%CE%A3%CE%99%CE%9F%CE%A3+%CE%9F+%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82+%CF%84%CF%89%CE%BD+%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CF%89%CE%BD2.jpg
Λάβαμε το παρακάτω :

ΛΟΓΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ 
Μέσα σε, αυτή την μεγάλη κρίση και αναμπουμπούλα που επικρατεί ακούγονται συνεχώς ή διαβάζετε στο internet για προφητικά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ή του γέροντος Παϊσίου. Αυτά μιλάνε για Ελλάδα ελεύθερη, δυνατή, χριστιανική, αλλά μετά από μια δύσκολη περίοδο. Μεγάλοι άνδρες, με παρρησία ενώπιον του Θεού.

 

- Αλλά ας σκεφτούμε την Ελλαδίτσας μας, τα τελευταία χρόνια, (μη πηγαίνουμε πολύ πίσω). Περάσαμε πολέμους, κατοχή, πείνα. Τώρα να αναλογιστούμε γιατί τα περάσαμε όλα αυτά ; Για τις αμαρτίες μας. Οι άνθρωποι ζητούν μια ζωή όχι όπως ο Χριστός μας παρέδωσε αλλά μια ζωή εύκολη, τρυφηλή. Θέλουν ανέσεις, πολλά χρήματα, λίγη δουλειά, θέλουν να διασκεδάσουν, να χαρούν την ζωή τους. Κάνουν το παν γι αυτή τη ζωή, και νομίζουν ότι με την ανθρώπινη καταξίωση είναι σωστοί και ότι επιτέλεσαν το έργο τους εδώ πάνω στη γη. Και όταν λέω κάνουν το παν το εννοώ. Πατάνε στο πτώμα του διπλανού τους για να ικανοποιήσουν το θέλημά τους. Μη νομίζεις ότι τα λόγια αυτά είναι υπερβολικά γιατί θα σου μιλήσω για τη ζωή του ανθρώπου από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του.

Έρχεται η στιγμή να γεννήσει η μητέρα το παιδί της και όπως είναι φυσικό θέλει την καλύτερη περίθαλψη στο νοσοκομείο που θα βρεθεί. Πόσες περιπτώσεις γονιών που χρηματίσανε την νοσοκόμα, τον γιατρό, ή όποιον άλλον χρειαστεί για ένα καλύτερο δωμάτιο με θέα, χωρίς άλλους ασθενείς μέσα. Εάν θέλεις δωμάτιο μονόκλινο να πας σε μια ιδιωτική κλινική. Αλλά εμείς προτιμούμε χωρίς το κατάλληλο αντίτιμο να γευτούμε βασιλικά, αξιώματα. Μετά το παιδί αυτό μεγαλώνει και πηγαίνοντας στο, σχολείο, οι αδίστακτοι γονείς συνεχίζουμε το ίδιο τροπάριο. Εξαγοράζουμε καταστάσεις, ή απειλούμε ή εκβιάζουμε για ένα σωρό πράγματα που νομίζουμε ότι είναι σωστά. Από βαθμολογίες σχολικές, μέχρι και γιατί το σχολικό σταματάει 20 μέτρα πιο πέρα και όχι μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μας. Το παιδί τα βλέπει όλα αυτά και αισθάνεται ότι έτσι πρέπει να κάνει. Νομίζει ότι έτσι είναι η σωστή ζωή. Μεγαλώνοντας αρχίζουν οι παρέες με το άλλο φύλο. Χωρίς δισταγμό ενδίδει στην σαρκική πράξη, πολλές φορές και με την παρότρυνση των γονιών. Λένε να μην μείνει το παιδί μαμούχαλο, να ξεπεταχτεί στη κοινωνία, να γνωρίσει καταστάσεις. Κανείς δεν σκέφτεται ότι εκτός του ότι αυτό το πράγμα είναι αμαρτία, καταστρέφει τον άνθρωπο. Γιατί αν το παιδί από μικρή ηλικία γνωρίσει τα πάντα αργότερα η ζωή του θα είναι άδεια, γιατί δεν θα έχει άλλα πράγματα να γνωρίσει. Μη τα νομίζεις παράλογα αυτά που σου λέω. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που σήμερα η νεολαία μας στρέφεται και στα ναρκωτικά. Είναι άδεια η ζωή του. Δεν έχει βάσεις. Δεν έχει ιστορική θεολογούμενη παιδεία. Δεν ξέρει ποιός είναι ο σκοπός της ζωής του. Μετά είναι και η τηλεόραση. Πω πω τι είναι αυτό το πράγμα ; Πλύση εγκεφάλου. Ό,τι μπορείς να σκεφτείς ή μάλλον ό,τι δεν μπορείς να σκεφτείς το βρίσκεις στην τηλεόραση. Όποια διαστροφή και ανωμαλία υπάρχει από αυτό το κουτί πηγάζει. Οι ελεύθερες σχέσεις, οι σκοτωμοί, το κλέψιμο, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία. Αυτό το κουτί θέλει να μας πείσει ότι όλα είναι σωστά και φυσιολογικά πράγματα. Ότι δεν είναι παράνομα. Παλιά η μοιχεία ήταν παράνομη, τώρα που η αμαρτία αυτή έγινε πολλή την νομιμοποίησαν οι άνθρωποι. Παλιά αν πιάνανε κάποιον για μοιχεία εκτός από την τιμωρία του νομοθέτη είχε και το όνειδος του κόσμου. Τώρα που όλοι σκέφτονται ή και που κάνουν πράξη την μοιχεία την κάναμε νόμιμη, αφού πλέον όλοι μετέχουνε της αυτής αμαρτίας. Να το ξέρεις αυτό και να το θυμάσαι. ΟΤΑΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΛΗ ΤΟΤΕ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ. Και το κάνουμε αυτό για να μην μας τρώει πλέον η συνείδηση ότι κάνουμε κάτι κακό. Το ίδιο ήδη γίνεται και με την ομοφυλοφιλία. Θα θελήσουν να την νομιμοποιήσουν σε όλους τους τομείς και ακόμη περισσότερο από τα δικαιώματα του απλού ανθρώπου. Θα αποκαλείς τον άλλον ομοφυλόφιλο και θα έχει το δικαίωμα να σε βάλει στην φυλακή. Ο δικαστής θα τον δικαιώνει γιατί θα είναι και αυτός της ιδίας πάστας.

Και για να επανέλθω σε αυτό που ξεκίνησα. Και συνεχίζεται έτσι που λες η ζωή του ανθρώπου μεγαλώνοντας. Στον στρατό θα βάλει τον μεγάλο αξιωματικό που έχει γνωστό για να μην πάει στα σύνορα. Αργότερα ο κατάλληλος βουλευτής θα τον τακτοποιήσει όπου μπορεί καλύτερα. Να μη μιλήσω για κλοπές, από τον συνδετήρα του γραφείου μέχρι το σκάρτο προϊόν, μέχρι και τον φόρο από τον ιδρώτα του λαού. Γενικώς μέχρι να πεθάνουμε έχουμε μάθει να πατάμε επί πτωμάτων για την καλύτερη θέση. Ακόμη και πεθαμένοι μερικές φορές οι συγγενείς μας, αγωνίζονται για μια καλύτερη θέση στο κοιμητήριο. Να έχει θέα λέει. Γελοιότητες. Γυμνός και κατηγορούμενος είναι άμοιρε ο νεκρός συγγενής σου μπροστά στην κρίση του Θεού και εσύ σκέφτεσαι και πράττεις παράλογα. Όλο αυτό το κάνουν για να πείσουν τους εαυτούς τους ότι μέχρι εκεί είναι, και οτι η απολαβή του από τη ζωή θα είναι τι ; μια καλή θέα από το κοιμητήριο ;

Και μεν ο ένας έχει κοινωνική θέση, χρήματα και δύναμη κα πορεύεται έτσι στον βίο του, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι χωρίς όλες αυτές τις δυνατότητες. Αυτοί δεν κάνουν τέτοια πράγματα, όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν μπορούν να τα κάνουν. Αν μπορούσαν να είσαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα έπεφταν στην ίδια αθλιότητα. Η πλύση εγκεφάλου έχει γίνει σε όλους, ή σχεδόν σε όλους.

Δηλαδή ένα κράτος ολόκληρο βρίσκεται ,,,,, στα πρόθυρα του γκρεμού. Και ξέρεις τι συμβαίνει μετά ; πέφτει.

Κοίτα την ιστορία από πολύ παλιά. Αυτοκρατορίες τεράστιες. Βαβυλωνία, Ισραηλίτες, Ρωμαίοι, Έλληνες, Βυζάντιο, όλοι αυτοί τιμωρήθηκαν γιατί είχαν ξεχάσει τον Θεό. Όλες αυτές οι αυτοκρατορίες εξαφανίστηκαν γιατί είχαν πέσει πρώτα μέσα στην ψυχή τους. Οι εσωτερικές τους άμυνες ήταν ανύπαρκτες. Όπως ακριβώς είναι και οι δικές μας αυτή τη στιγμή.

Να ξέρεις ότι αν δεν μετανοήσουμε θα πάθουμε τα ίδια.

Και εγώ όπως και εσύ πιστεύω ότι θα βοηθήσει ο Θεός την Ελλάδα μας αλλά να ξέρεις ότι θα γίνει εκαθάριση. Το ακούς αυτό !! ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΕΚΑΘΑΡΙΣΗ Θα ξεχωρίσει το στάρι από την ήρα.

Σκέψου, αν κάποιος έχει μάθει να ζει τη ζωή που προανέφερα και πάρει αυτή τη στιγμή το δώρο από τον Θεό της δυνατής Ελλάδος χωρίς κινδύνους και απειλές, τι θα σκεφτεί ; θα πει "Ο Θεός μας αγαπάει και μας έσωσε, επομένως για να μας αγαπάει ο Θεός είμαστε σωστοί. Ας συνεχίσουμε λοιπόν την ζωή όπως την ζούσαμε, ευάρεστη φαίνεται να είναι στον Θεό". Και έτσι θα συνεχίζουμε να ζούμε αμαρτωλά και μάλιστα αυτή την φορά έχοντας και την επιβεβαίωση του Θεού.

Αν δεν μετανοήσουμε να το ξέρεις θα δούμε πράγματα φοβερά. Ελπίζω έστω και την τελευταία στιγμή να ανοίξουν τα πνευματικά μας μάτια και να μετανοήσουμε. Να το ξέρεις έρχονται μέρες τόσο δύσκολες και πονηρές που η γη δεν ξανάδε ποτέ στην ιστορία της. Αλλά μέσα σε αυτό το σκοτάδι πρέπει να μετανοήσουμε. Αν δε το κάνουμε θα μας πάρει το ρεύμα του ποταμού μαζί με τους άλλους.

 _______________________________________________

 

- Οι πολιτικοί είναι όργανα των σκοτεινών δυνάμεων. Των σιωνιστών. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους, αυτό τους βάλανε να κάνουν και είναι σωστοί σε αυτό που πρέπει να επιτελέσουν. Αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να επιφέρουν το κακό. Προσπαθούν να οδηγήσουν την ιστορία με τρόπο ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την έλευση του αντίχριστου. Είπε ο Κύριος μας, "ότι οι υιοί του αιώνος τούτου φρονιμότεροι υπέρ τους υιούς του φωτός". Αυτοί ξέρουν τι κάνουν και το κάνουν συνειδητά, εμείς που θέλουμε να γίνουμε υιοί της βασιλείας του Θεού είμαστε ράθυμοι. Νομίζεις ότι οι πολιτικοί αυτοί μονοί τους ήρθαν ; Οχι, εμείς τους φέραμε. Αν η ζωή μας ήταν σωστή, αν τα πνευματικά μας μάτια ήταν ανοιχτά θα μπορούσαμε από την αρχή να διακρίναμε τι ποιότητα έχει ο κάθε ένας. Και θα κρατούσαμε ανάλογα. Τώρα προσπαθούμε να τους διώξουμε από τη βουλή, αλλά δεν μπορούμε. Είμαστε δειλοί, δεν έχουμε το σθένος να αντιταχθούμε στο κακό. Αυτό που επικρατεί στις ψυχές μας είναι να μην χαλάσουμε τον όμορφο (μόνο όμορφος δεν είναι) κόσμο που έχουμε πλάσει. Σκέφτεται ο κάθε ένας, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα ; Ας το βγάλει ο άλλος. Ε ... έχω την δουλίτσα μου, την οικογένειά μου, την βόλεψή μου, τι τα θέλεις αδελφέ και τα σκαλίζεις ; Αυτό λέγεται δειλία και είναι μεγάλη αμαρτία στα μάτια του Θεού. Είχε πει κάποτε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ότι "Όσοι θυσιάζουν στοιχειώδεις ελευθερίες για λίγη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια".

Και μια και αναφέρθηκε η λέξη ασφάλεια. Ξέρεις ότι οι άνθρωποι νοιώθουν ανασφάλεια επειδή ακριβώς είναι ασφαλισμένοι ; Την σήμερον ημέρα οι ακριβοπληρωμένες ασφάλειες δεν μπορούν να σου προσφέρουν την δωρεάν ασφάλεια που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός.

 _______________________________________________________________________

 

- Καλό είναι για μας τους Χριστιανούς να ασχολούμαστε με τον Χριστό και όχι με τον αντίχριστο. Μέσα στην αποκάλυψη λέει "και αποκαλυφθήσεται ο υιός της ανομίας". Αποκαλυφθήσεται λέει. Όπως κάνουμε τα εγκαίνια ενός αγάλματος, ο κόσμος δεν το έχει δει το άγαλμα, δεν ξέρει την μορφή του και τότε ξαφνικά φεύγει το πανί που σκεπάζει το άγαλμα και αποκαλύπτεται. Έτσι και ο αντίχριστος, ο κόσμος δεν θα ξέρει ποιός θα είναι, θα αποκαλυφθεί. Αλλά ο Θεός δεν θα αφήσει το πλάσμα του στην μανία αυτού του τέρατος. Μας δίνει στοιχεία για να τον αναγνωρίσουμε. Το πιό τρανταχτό σημείο είναι το 666. Εδώ είναι που κατατροπώνονται όσοι θεωρούν τα λόγια των γραφών άκυρα ή υπερβολικά. 2000 χρόνια πριν γράφτηκε η προφητεία απο τον άγιο Ιωάννη και τώρα βγαίνουν όλα. Από τον ψηφισμό των γραμμάτων θα μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ταυτότητά του. Άλλωστε εκείνη την εποχή θα εμφανιστούν και οι προφήτες Ηλίας και Ενώχ. Αυτοί θα υποδείξουν στον κόσμο το τι πραγματικά είναι. Θα είναι οι πιο δύσκολες εποχές που θα έρθουν ποτέ στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους. Μην ασχολούμαστε λοιπόν με τον αντίχριστο αλλά με τον Χριστό. Αν πιστεύουμε θα αποκτήσουμε και την γνώση την στιγμή που πρέπει. Το να ξέρουμε από τώρα πότε θα έρθει ή πως τον λένε είναι εκ του πονηρού και δεν οφελεί σε τίποτε την ψυχή μας.

_________________________________________________________________________

 

Όλα αυτά που λέγονται τώρα ίσως ακούγονται δυσάρεστα και σκληρά αλλά αυτή είναι η αλήθεια.

Στον κόσμο αν πεις δυσάρεστα πράγματα ή αν τον ελέγξεις δεν αρέσει. Σε κατατάσσει στους κακούς. Δες στην παλιά διαθήκη πόσους προφήτες σκοτώσανε οι ισραηλίτες. Ακόμη και τον Θεό τους σκοτώσανε επί του σταυρού, επειδή αυτά που τους έλεγε δεν χαιδεύανε τα αυτιά τους. Πες στον κόσμο για ελευθερία χωρίς αγώνες, για αυτές τις προφητείες περί ξανθού γένους και κόκκινης μηλιάς χωρίς να βάλεις μέσα την λέξη μετάνοια και όλοι θα σε αγαπήσουν. Μόλις βάλεις αυτή τη λέξη όλοι θα αποστρέψουν το πρόσωπό τους. Δεν έχουμε συνηθίσει τον έλεγχο γιατί δεν έχουμε ταπείνωση. Λέει στην παλιά διαθήκη "μη έλεγχε κακούς ίνα μη μισησωσει σε, έλεγχε σοφό και αγαπήσει σε".

 

Για τον κάθε έναν μας το τέλος του κόσμου τούτου έρχεται με την κοίμισή του. Εκεί μόνοι μας απέναντι στον Θεό θα δώσουμε λόγο για τα αμαρτήματά μας, για τις καλές μας πράξεις. Υπάρχει μια ζυγαριά, και από την μία μπαίνουν οι αμαρτίες και από την άλλη όλα τα καλά που έχουμε κάνει, οι αγώνες που έχουμε δώσει για την σωτηρία μας, η πίστη μας. Αλλά όσο και να προσπαθήσουμε δεν είναι πότε δυνατόν να καταφέρουμε να γείρουμε την ζυγαριά προς το μέρος που θέλουμε με τις δικές μας δυνάμεις. Πρέπει να κρατάμε στο χέρι μας ακόμη μία αρετή. Την ταπείνωση. Αυτή θα την δώσουμε στον Θεό μας και θα τον παρακαλέσουμε να την βαρύνει τόσο ώστε να γείρει η ζυγαριά πρός την σωτηρία.

Μετάνοια αδελφέ μου, μετάνοια... Μόνο έτσι θα κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού, μόνο έτσι θα λυπηθεί ο Θεός την πατρίδα μας και θα μας ελεήσει. 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΕΡΟΝΤΟΣ β΄


http://iliaxtida.files.wordpress.com/2011/03/image24.png?w=393&h=268




«Μόνο η μετάνοια παιδί μου θα σώσει το έθνος μας. Και μετάνοια σημαίνει σταματάμε την αμαρτία και εμπιστευόμαστε την πορεία μας στα χέρια του Θεού.
Νομίζεις τώρα, έτσι όπως είναι τα πράγματα αν βγει όλος ο Ελληνικός λαός στους δρόμους ότι θα καταφέρει τίποτε ; Και αυτή η κυβέρνηση να φύγει θα έρθει άλλη χειρότερη. Είναι θολωμένη η διάνοιά μας και δεν ξέρουμε τι πρέπει ή ποιόν πρέπει να διαλέξουμε. Και εκλογές να γίνουν στα ίδια χάλια θα πέσουμε γιατί«Κατά την καρδία του λαού και οι άρχοντες αυτού».»

Λόγια γέροντος

Η εκκλησία μας έχει έναν άγιο που ονομάζεται Νικόλαος ο στρατιωτικός.

Αυτός έζησε κοντά στο 800 μ.Χ. και ήταν στρατιωτικός την εποχή που βασίλευε ο Νικηφόρος Πατρίκιος.

Είχαν μαζευτεί τα στρατεύματα του Νικηφόρου και κατευθύνονταν για να πολεμήσουν ενάντια στους Βούλγαρους. Σε κάποιο σημείο της διαδρομής ο άγιος Νικόλας κατέλυσε σε ένα πανδοχείο (πρέπει να είχε αξιωματική θέση). Όταν ο άγιος πήγε στο δωμάτιο του να κοιμηθεί, εμφανίστηκε η κόρη του πανδοχέα με σκοπό να αμαρτήσει μαζί του. Αλλά ο άνθρωπος που έχει συνείδηση, του τι πρέπει να πράξει στη ζωή του, ξέρει και να χειριστεί τις περιστάσεις ανάλογα. Όπως θα κατάλαβες την απέτρεψε από τον κακό σκοπό που είχε στο νου της. Και μάλιστα αυτό έγινε 3 φορές εκείνη την βραδιά.

Αργότερα είδε στο όνειρό του ότι βρισκόταν ψηλά σε λόφο, από κάτω γινόταν μεγάλη μάχη με τους Βούλγαρους. Εκεί δίπλα του σε ένα θρόνο καθόταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός και είχε το δεξί του πόδι επάνω από το αριστερό. Του λέει.

«Κοίτα το πεδίο και πες μου τι βλέπεις»

«Βλέπω τους Ρωμαίους να νικάνε»

αλλάζει θέση τα πόδια του και βάζει το αριστερό πάνω από το δεξί και του λέει

«Κοίτα τώρα τι βλέπεις»

«Βλέπω τους Βούλγαρους να νικάνε»

και νικήσανε και όλη η πεδιάδα ήταν σπαρμένη με πτώματα εκτός από ένα πολύ μικρό κομμάτι όσο χωράει για να ξαπλώσει ένα άτομο.

Και του λέει ο Ιησούς

«Αυτό το κομμάτι ήταν το δικό σου, επρόκειτο να σκοτωθείς στην μάχη αυτή, αλλά επειδή στάθηκες αγνός θα αξιωθείς να ζήσεις»

Όπως και έγινε.

Αργότερα ο Νικόλας έγινε μοναχός και ευαρέστησε πολύ τον Θεό.

 

Και τώρα σε ρωτάω υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που αν τους τύχει κάτι τέτοιο θα αντιδράσουν παρόμοια ; Ναι παιδί μου υπάρχουν, αλλά είναι πολύ λίγοι. Μετρημένοι στα δάχτυλα.

Οι περισσότεροι δεν σκέφτονται και κάνουν πράξεις άλογες, ικανοποιούν την σάρκα τους και μετά όταν έρχεται η συμφορά του Θεού τότε τα βάζουν και μαζί του. Γιατί σε μένα λένε, τι έκανα ;

Σκέψου καταστάσεις στη ζωή μας και θα δεις ότι για όλα τα άσχημα και κακά που μας έρχονται φταίμε αποκλειστικά και μόνο εμείς. Πηγαίνουμε σε διάφορα εστιατόρια, πίνουμε και μετά πιάνουμε το τιμόνι στα χέρια μας για να οδηγήσουμε και είμαστε κινούμενη μηχανή θανάτου.

Ερχόμαστε σε επαφή με το άλλο φύλλο ενώ είμαστε σε μέθη ή υπό την επήρεια ναρκωτικών και το παιδί μας έρχεται στον κόσμο προβληματικό. Ταλαιπωρούμαστε μια ζωή εμείς και ταλαιπωρούμε και το παιδί μας για τη δική μας την αμαρτία.

Ακόμη οι άνθρωποι μετέχουν της ομοφυλοφιλίας, κολάνε ασθένειες φοβερές και μετά ...; πάλι φταίει ο Θεός που έδωσε αυτή την αρρώστια στους ανθρώπους.

Σκοτώνουμε, κλέβουμε, λέμε ψέματα με το παραμικρό και η ψυχή μας γίνεται ένας βούρκος.

Για ότι μας τυχαίνει στη ζωή μας κατηγορούμε τον Θεό. Αλλά δεν ξέρουμε να επιρρίψουμε και στον Θεό ότι καλό μας τυχαίνει ή για ότι μας έχει προστατέψει.

Προχθές μια κυρία με πήρε τηλέφωνο και έκλαιγε γιατί συγκρούστηκε το αυτοκίνητό της με ένα φορτηγό και ...; Του έλεγε του Θεού ...; «τι έχω κάνει και τα παθαίνω αυτά ;» Δεν μπορούσε να δει το θαύμα που έκανε ο Κύριος επάνω της, ότι δηλαδή βγήκε ακέραια από το αμάξι. Και συνέχιζε και είχε την απαίτηση από τον Θεό ότι έπρεπε να την προφυλάξει να μην τρακάρει καθόλου. Αλλά ο Θεός ξέρει τι κάνει και οι βουλές του είναι άγνωστες σε εμάς. Το πώς κατεργάζεται την σωτηρία μας είναι κρυφό και μέγα μυστήριο. Είμαστε αχάριστοι και βιαστικοί στη ζωή μας. Τα θέλουμε ΟΛΑ και ΤΩΡΑ.

Ένα ελαφρυντικό που έχουμε είναι ότι δεν έχουμε εκκλησιαστική παιδεία. Δεν ξέρουν πλέον οι γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους τι είναι σωστό και τι όχι. Αλλά αυτό δεν τα απαλλάσσει τελείως από το βάρος της αμαρτίας. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας αυτό το κρυφό ρολογάκι που χτυπάει και μας λέει «αυτό πρέπει, το άλλο όχι».

Κοίτα στον βίο του αγίου Νικολάου που σου είπα. Είχε παιδεία χριστιανική, ήξερε πώς να φερθεί, δεν αμάρτησε, την επόμενη μέρα η ζωή του θα παιζόταν κορώνα γράμματα. Θα άφηνε τον εαυτό του ανοχύρωτο για την απόλαυση μιας στιγμής ;

Κοίτα τώρα και τι έπαθε ο Ελληνικός στρατός επί Βενιζέλου. Προχωρήσαμε βαθειά μέσα στην Τουρκία αλλά από πολλούς Έλληνες η συμπεριφορά τους δεν ήταν η πρέπουσα. Γίνανε καταστροφές και λεηλασίες. Την κατάληξη την γνωρίζουμε, αλλά να ξέρεις, όσοι δεν φερθήκανε σωστά κανείς δεν γύρισε σπίτι του. Και συνεχίζουμε και βλέπουμε τον Ελληνισμό στη Σμύρνη (λίγο πριν την μεγάλη καταστροφή) να ζει μέσα στην πολυτέλεια έχοντας ξεχάσει τον Θεό και ήρθε η συμφορά κατακέφαλα.

Τα ίδια γίνανε και στην Κύπρο. Έτσι ζούσε ο κόσμος αμαρτωλά και τους πήρε ο Θεός το μισό νησί.

Βλέπεις τι τους πήρε ; Μόνο το μισό νησί. Άνετα μπορούσαν οι Τούρκοι να την πάρουν ολόκληρη την Κύπρο. Αλλά δεν τους έδωσε ο Θεός τέτοιο πνεύμα. Αντίθετα έδωσε στους Κυπρίους μια τελευταία ευκαιρία. Να βλέπουν τη μισή πατρίδα τους σκλαβωμένη. Και τώρα πρέπει να αποφασίσουν αν θα την ξαναπάρουν πίσω με την μετάνοια ή αν όχι η Δαμόκλειος σπάθη θα πέσει ολοκληρωτικά πάνω τους.

Όταν οι αμαρτίες οι προσωπικές γίνουν μαζικές σε ένα έθνος τότε η τιμωρία έρχεται σε όλο το έθνος. Και το αντίθετο φυσικά, όταν οι άνθρωποι ζουν με σύνεση τότε τους προστατεύει ο Θεός και δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν. Όσο μικρό και αν είναι το κράτος και όσο και δυνατός και αν είναι ο εχθρός. Κοίτα στην παλαιά διαθήκη τον Δαυίδ, έκανε καταμέτρηση στα στρατεύματά του και οργίστηκε ο Θεός με αυτή του την πράξη. Δεν ήταν φυσικό να κάνει καταμέτρηση ; Για τον Θεό δεν ήταν. Γιατί έδινε βάση στον αριθμό της δύναμής του και όχι στη δύναμη του Θεού. Είναι απαίτηση Του να δίνουμε βάση στη δύναμή Του και όχι στις δικές μας δυνάμεις.

Μόνο η μετάνοια παιδί μου θα σώσει το έθνος μας. Και μετάνοια σημαίνει σταματάμε την αμαρτία και εμπιστευόμαστε την πορεία μας στα χέρια του Θεού.

Νομίζεις τώρα, έτσι όπως είναι τα πράγματα αν βγει όλος ο Ελληνικός λαός στους δρόμους ότι θα καταφέρει τίποτε ; Και αυτή η κυβέρνηση να φύγει θα έρθει άλλη χειρότερη. Είναι θολωμένη η διάνοιά μας και δεν ξέρουμε τι πρέπει ή ποιόν πρέπει να διαλέξουμε. Και εκλογές να γίνουν στα ίδια χάλια θα πέσουμε γιατί «Κατά την καρδία του λαού και οι άρχοντες αυτού». Δεν έχουμε ηγέτη να μας οδηγήσει. Το καταλαβαίνεις πόσο φοβερό είναι αυτό που σου λέω. Δέκα εκατομμύρια Έλληνες και δεν υπάρχει ένας σωστός άντρας να μπορέσει να οδηγήσει την Ελλάδα. Δεν αξίζουμε να έχουμε σωστό ηγέτη και έτσι δεν μας εμφανίζει ο Θεός τον άνθρωπο που χρειαζόμαστε. Όταν καταλάβουμε τα λάθη μας και αρχίσουμε να μετανοούμε τότε θα ξεχειλίσει η οργή από μέσα μας. Τότε θα δει ο Θεός την θέλησή μας για το καλό και θα γίνει το «ΟΡΓΗ ΛΑΟΥ ΦΩΝΗ ΘΕΟΥ»

Και τώρα είμαστε οργισμένοι. Ξέρεις γιατί ; Γιατί μας χαλάσανε τη ζωούλα μας, τη βόλεψή μας, δεν είναι η μορφή της οργής που πρέπει να αισθανόμαστε.

Βλέπουμε ότι πάνε να μας κάνουν μια μπουκιά οι μεγάλες δυνάμεις των Σιωνιστών και σίγουρα θα το καταφέρουν αν δεν μετανοήσουμε.


Ορίστε πλησιάζουν Χριστούγεννα, πόσοι έχουν ξεκινήσει τη νηστεία ; πόσοι θα πάνε να εξομολογηθούν ;

Λένε ...; εγώ νομίζω ότι η νηστεία ...;  να δεν είπε πουθενά ο Θεός να νηστεύουμε ...; τα βγάλανε οι παπάδες αυτά ...;  και άλλες γελοιότητες. Ή λένε ...; εξομολογούμαι ...; ναι ...; τα λέω μπροστά στην εικόνα και ξέρει ο Θεός.

Τα Χριστούγεννα για τον κόσμο γίνανε γαλοπούλα, στολισμένο δένδρο, δώρα, ένας χοντρός άι Βασίλης που κάνει χου χου χου και κάπου εκεί στην άκρη βλέπουν και τον Χριστούλη (έτσι τον ονομάζουν) ...; ε ...; μπράβο, Χριστούλης ...; ωραία, και φτάνει τόσο με τον Χριστούλη λένε.

Δεν έχει ιδέα ο κόσμος τι σημαίνει η ενανθρώπηση του Θεού Λόγου. Το πόσο μεγάλο μυστήριο είναι. Αν το καταλαβαίναμε θα μέναμε με το στόμα ανοικτό. Παιδεία εκκλησιαστική και ιστορία χρειαζόμαστε. Αλλά ποιος θα την μάθει στον κόσμο ; Σήμερα οι άνθρωποι είναι σαν ένα χωράφι που περιμένει να το σπείρεις αλλά δεν υπάρχουν σπορείς. Γι αυτό θα ξεχειλίσει η οργή του Θεού επάνω μας και η εκκαθάριση θα ξεκινήσει από το ιερατείο. Ο κόσμος ομοιάζει με μια μπάλα χιονιού που όσο κατρακυλάει στον γκρεμό τόσο περισσότερο χιόνι μαζεύει και τόσο πιο ασταμάτητη είναι η πορεία της.

Έναν Άγγελο χρειαζόμαστε να φωνάξει το «ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ»


ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ»… ΚΑΙ… ΜΑΣΟΝΙΑ – ΦΡΑΓΚΟCΥΝΗ←«ΜΝΗΜΟΝΙΟ»→ΡΩΜΗΟCΥΝΗ











http://www.britannica.com/EBchecked/media/3041/The-Olympic-flame-lit-at-the-1988-Summer-Games-in
Ο Frédéric Auguste Bartholdi προβάλει μια «αινιγματική» χειρονομία-χαιρετισμό…
Ο φημισμένος σχεδιαστής μυήθηκε στην πασίγνωστη μασονική στοά “Alcace-Loraine”, Paris το 1874.
Ρωμανού  Ξενοφάνουc  Ανδρούτσου
«(…) Και διατί δεν ήφερεν ο Θεός άλλον βασιλέα, που ήταν τόσα ρηγάτα έδώ κοντά νά τους το δώσει,μόνον ήφερε τον Τούρκον, μέσαθεν από την Κόκκινην Μηλιάν καί του το εχάρισε; Ηξερεν ο Θεός, πως τα άλλα ρηγάτα μας βλάπτουν εις την πίστιν, και (=ενώ) ο Τούρκος δέν μας βλάπτει. Άσπρα (=χρήματα) δώσ’ του και καβαλλίκευσέ τον από το κεφάλι. Και διά να μη κολασθούμεν, το έδωσε του Τούρκου, και τον έχει o Θεός τον Τούρκον ωσάν σκύλον να μας φυλάει (…)».Άγιος Κοσμάς Αιτωλός
(Ι. Μενούνου, Κοσμά του Αιτωλού «ΔΙΔΑΧΕΣ», Αθήνα 1979, σ. 269-70).                                         
Οι εμπνευστές της εγωπαθούς μασονικής κουλτούρας των αντιμαχομένων “masters” – φεουδαρχών και των “subjects” – εργατών. Αυτού του διπόλου της κεκρυμμένης εωσφορολατρείας, όπως εκφράστηκε μέσα από τα θεϊστικά και αθεϊστικά έκγονα της Μασονίας.

H «Νέα Γη», «δια-φωτίζει» τον αμύητο επισκέπτη, διά του «Ακτινωτού Ηλίου» και του «Πυρσού» του «Μασονικού Διαφωτισμού», συμβόλων, που παραπέμπουν στο βαβυλωνιακό «πυρ του Νεμρώδ»
Το  «Άγαλμα της Ελευθερίας» – για την κατασκευή του οποίου ο Μπαρτόλντι συνεργάστηκε με τον επίσης  μασόνο πολιτικό μηχανικό και αρχιτέκτονα του παρισινού «Πύργου του Άιφελ», Γουσταύο Άϊφελ – στήθηκε  προς ανάμνηση της συνεργασίας των Γάλλων και των Αμερικανών μασόνων «διαφωτιστών»  κατά την Γαλλική και Αμερικανική Επανάσταση.
Αναπαριστά την απόκρυφη μασονική… «αγία», την «απελευθερώτρια του Κόσμου» από «το σκότος του Χριστιανισμού!», την  βαβυλωνική θεά Σεμίραμις ή Νταϊάνα, την «θεά Λογική» ή “Libertas” των Φράγκων, η οποία, αντικατέστησε! την Παρθένο Μαρία στους γαλλικούς ναούς μετά την αντικληρικαλιστική Γαλλική Επανάσταση.
            Ακόμα και για τον μέσο Δυτικό άνθρωπο, ο λεγόμενος Ελευθερομασονισμός (Free-masonry), ανέκαθεν αποτελούσε μια ελκυστική “terra incognita”… Πάμπολλοι επιχείρησαν να ιχνηλατήσουν στα μυστικά μονοπάτια αυτού του “cult”, δίχως όμως εντυπωσιακά ευρήματα κι αυτό, επειδή οι μπάρες των τεκτονικών στοών είχαν τον τρόπο να κρατούν καλά κρυμμένα τα μυστικά τους, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι ερευνητές να καταντούν από αμφιλεγόμενοι έως γραφικοί «κυνηγοί φαντασμάτων». Όμως, στην «Εποχή της Υπέρ-πληροφόρησης που διανύουμε, το Διαδίκτυο απλόχερα προσφέρει ικανά δεδομένα, των οποίων, η προσεκτική συνδυαστική ανάλυση επιβεβαιώνει την απ’ αιώνων επιρροή των «Μυστικών Εταιρειών» στην διαμόρφωση του παγκοσμίου γίγνεσθαι.
   Ως αποτέλεσμα, η ανθρωπότητα στην εποχή των σημερινών ανεπανάληπτων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, έχει – έστω – και την πενιχρή δυνατότητα να ερευνήσει και να τεκμηριώσει την χροιά και τον σκοποθεσία αυτών των «μυητικών ταγμάτων», τα οποία μέχρι πρότινος, ηχούσαν σαν μύθοι, συνωμοσία ή θρύλοι στ’ αυτιά των «αμυήτων»!
   Συγκεκριμένα, οι παρακάτω μαικήνες του πολιτικοθρησκευτικού κινήματος του «Διαφωτισμού» των προηγουμένων αιώνων, επιδεικνύουν έναν εκ των χαρακτηριστικότερων και ευδιάγνωστων «συνθηματικών» μασονικών «χαιρετισμών», αυτόν του «κρυφού χεριού» – “hidden hand” – του 13ου  βαθμού στο Σκωτικό και του 7ου βαθμού στο Υορκέζικο μασονικό δόγμα!
  Σύμφωνα με βιβλιογραφημένες εγκυκλοπαιδικές, αντινεοταξικές και έγκριτες μασονικές ηλεκτρονικές ιστοσελίδες, που βασίζονται σε αποσπάσματα έργων διασήμων Μασόνων, πρώην Μασόνων, συγγραφέων, ιστορικών ερευνητών και καθηγητών πανεπιστημίων, όπως, οι Τ. Marrs, S.S. Zain, Α. Μackey, Μ. Halls, M. Duncan, J. Richardson, F. King, A. de Hoyos, W. Hanna, J. Ankerberg, J. Weldon, J. Lina, W.L Wilmhurst, A.E. Roberts,  I. Donnely, B. McCarty, H. Makow, W. Schnoebelen, J. Spencer, O. Platonov, V. Krasny, A. Berberova, V. Kuznetsov, G. Bostunich, της αντιμασονικής μουσουλμανικής ομάδας “Μission Islam”, στο έργο της “The Freemason Invasion”, κ.α., η Μασονία αποτελεί την μήτρα του «Διαφωτισμού» και την κρυφή Παγανιστική Υπερθρησκεία, η οποία, αποτελεί τον παρασκηνιακό πολιτικοθρησκευτικό παράγοντα που καθορίζει τις τύχες του Πλανήτη τους τρεις τελευταίους αιώνες.
    Αν και οι εκτιμήσεις περί του ονόματος του θεού της Μασονίας ποικίλουν ακόμη και στους κόλπους του ιδίου του Παγκοσμίου Μασονισμού, βάση εγκρίτων διεθνών μασονικών ιστοσελίδων αλλά και ιστορικών ντοκουμέντων που συνέλεξε ο καθηγητής Πανεπιστημίου και διάσημος ιστορικός ερευνητής, Τέξ Μαρρς κ.α.: “Jah-bul-on” ή Ιah-bul-on (σημ. γράφ.: «Διά-βολ-ον»;;;) είναι το απόκρυφο «παντοδύναμο» όνομα του θεού της Μασονίας – «Μ.Α.Τ.Σ» – το ακρωνύμιο που παράγεται από την  σύντμηση  της αρχαίας παγανιστικής σημιτοαιγυπτιακής τριάδας, Ya-wheh, Baal, Osiris (Oν) που αντιστοιχεί στον τριαδικό θεό Αούμ του Ινδουισμού Μπράχμα – Βισνού – Σίβα! Μια θεότητα που παραπέμπει στην Αποκάλυψη του Ιωάννου αλλά και στις Προφητείες των Ορθοδόξων Αγίων…
   Ενδεικτικά είναι τα πορτρέτα των παρακάτω «Διαφωτιστών» που ακολουθούν: Tου Ιακωβίνου τυρράνου, Ροβεσπιέρρου (1758 – 1794), του δικτάτορα Ναπολέoντα Ά (1769 – 1821), (μασόνοι ήταν και οι αδελφοί του, Λουίς, Ζερόμ, Ζοσέφ και Λουσιέν!), τού γαμπρού και στρατηγού του ιππικού του, δούκα Mυράτ (1767 – 1815), του Γενικού Αρχιστρατήγου του και ιδρυτή της «Λεγεώνας των Ξένων», δούκα ντε Σουλτ (1769 – 1851), των κομμουνιστών, Τρότσκυ, Λένιν και Στάλιν, του επίδοξου δολοφόνου του μαρτυρικού Τσάρου Νικολάου ΙΙ και μετέπειτα Υπουργού Δικαιοσύνης, Κερένσκυ, του «συντρόφου» του, Λεβαντόφσκυ, του φιλοσόφου και δραματουργού Λέσσινγκ, του φιλολόγου και συγγραφέα Γκαίτε, του φιλέλληνα αποκρυφιστή θεατρικού συγγραφέα, Ουγκώ, του Βαυαρού «Iλλουμινάτου», βαρώνου Βον Κνίγκε (1752 – 1796), των απελευθερωτών της Νοτίου Αμερικής από τους Ισπανούς, Μπολιβάρ και ντε Μιράντα, του Ιταλού μεγαλομασόνου επαναστάτη και ιδρυτή της σικελικής Μ.A.F.I.A., Μαζζίνι (1805 -1872), (Mazzini Autorizza Furti Incendi Avvelenamenti), δύο αξιωματικών των μπολσεβικικών γκούλαγκς, των αρχιστρατήγων του αμερικανικού εμφυλίου, Άντερσον και Μακλέλαν, των Χέηζ και Τζόνσον, δύο εκ των δεκαπέντε μασόνων Προέδρων των Η.Π.Α., του μεγαλοιδιοκτήτη σκλάβων, Ριβιέρα, του σαιξπηρικού ηθοποιού και δολοφόνου του Προέδρου Λίνκολν, Γουίλκς Μπούθ, του πρώτου καγκελάριου της ενωμένης Γερμανίας, φον Μπίσμαρκ (1815 – 1898), των μεγιστάνων του χρήματος και δανειστών του μετεπαναστατικού ελλαδικού κρατιδίου, Νέιθαν (1777 – 1836) και Σάλομον Ρόθστσαϊλντ (1774 – 1855), του Πίμποντυ, του συνεργάτη τους και «αγαπημένου Αμερικανού» της βασίλισσας Βικτωρίας, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει απέναντι από την Τράπεζα της Αγγλίας, του αντισημίτη συνθέτη Ρίτσαρντ Βάγκνερ τον οποίο λάτρευε ο Αδόλφος Χίτλερ και τoυ iδρυτή των Μορμόνων, Τζόζεφ Σμίθ (άλλοι επιφανείς μορμόνοι μασόνοι ηγέτες ήσαν οι: Μπρίγκαμ Γιάνγκ, Χέμπερ Κίμπαλ, Τζών Μπέννετ, Χάϊρουμ Σμίθ, Τζόζεφ Σμίθ o πρεσβύτερος, Σάμουελ Μπράνναν!). Ο ίδιος «χαιρετισμός» απεικονίζεται και στον Φαραώ Νετσεριχέτ (2650 – 2575 π. Χ.) αλλά και στον Άντον Σζάντορ Λα Βέυ, στον ιδρυτή της… Εκκλησίας του Σατανά!

«(…) Ο βολταιρισμός – η ιδεολογική πλάνη της Γαλλικής Επανάστασης -  είναι “απώλεια                        ψυχής και πλάνη υπέρ πάσαν πλάνην” και “ανατροπή του Ευαγγελίου” (…). (…)
Ας φεύγει – ο χριστιανός – όσον δύναται, μακράν από τους λεγομένους πεφωτισμένους Βολτεράνους (…)». Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος 
Πηγές φωτό: http://kpwmason.com/blog/ http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/codex_magica/codex_magica06.htm               http://12tribes.blog-pad.com/jehovah-and-yahweh-are-baal



πηγή

ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ …



Ήμουν στις παραλίες του Αιγαίου από την αρχή και λάξευα αγάλματα, που από τότε άνω έθρωσκαν και αναζητούσαν στο θόλο την καταγωγή τους.
Ήμουν στην αχλύ του μύθου, που πάντα λέει αλήθεια, με τον Ηρακλή και πιο πριν με τον Διόνυσο στις μεγάλες εκστρατείες στην Ινδία και όταν ξαναγυρίσαμε μετά από αιώνες με τον Αλέξανδρο, ακόμη εκεί ήταν τα ίχνη μας κοσμημένα με κισσό.
Ήμουν στα πλοία του Μίνωα όταν θαλασσοκρατούσαμε και πλέαμε κυρίαρχοι μέχρι τα άκρα του απέραντου Πόντου.
Ήμουν με τον Ιάσωνα και τον Ορφέα στην » Αργώ » και δεν μπορείς να φανταστείς τι ήταν οι υπόλοιποι που ήταν μαζί μας, αν και τα ονόματά τους τα ξέρεις από τον κατάλογο.
Ήμουν στην κοιλιά του αλόγου το βράδυ που το έβαλαν οι Τρώες στην πόλη τους, κουβαλώντας με τα ίδια τους τα χέρια το χαμό τους.
Ήμουν στην παραλία του Μαραθώνα εκείνη την ημέρα που υποχώρησε ματωμένη και αλλόφρων η αλαζονεία της Ανατολής, ήμουν και στα ανοιχτά της Σαλαμίνας όταν βυθίστηκε αύτανδρη.
Ήμουν στο στενό με τους 300 και είχαμε απόλυτη συνείδηση τι αφήναμε πίσω μας, μαζί με την τελευταία μας πνοή και τις σορούς των βαρβάρων. Και στις Πλαταιές ήμασταν πολλοί – πολλοί περισσότεροι, γιατί είχε πιάσει ο σπόρος των 300 και από τότε ο σπόρος φυτρώνει ξανά και ξανά, όποτε χρειάζεται.
Ήμουν στην αγορά των Αθηνών και των άλλων πόλεων, από τη Σικελία μέχρι την Ιωνία και από τη Μασσαλία μέχρι τη Σύρτη, και συζήτησα και φιλοσόφησα και αναζήτησα και αμφισβήτησα και σκέφθηκα ξανά και ξανά και ξανά και ποτέ δεν σταμάτησα.
Ήμουν πάντα εκεί και όταν δαγκωμένοι απ’ το καταραμένο φίδι σκοτώναμε ο ένας τον άλλο, η πόλη την άλλη πόλη, οι Πράσινοι τους Βένετους, ξανά και ξανά και ξανά και πάντα έκλαιγα και μετάνιωνα και πάντα ερχόταν κάποια Μήλος να ντροπιάζει τις προηγούμενες δάφνες αλλά και κάποιος Γρανικός να ξεπλένει τη Μήλο.
Ήμουν στα Ιεροσόλυμα μαζί με εκείνους που ζήτησαν από τον Φίλιππο να δουν Εκείνον και Αυτός απάντησε » ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου «.
Ήμουν στα μοναστήρια, στις σπηλιές, στις λειτουργίες, κιβωτός του Λόγου.
Ήμουν στα τείχη της Πόλης επί χίλια χρόνια και φύλαγα και πολεμούσα και προσευχόμουν και γυρόφερνε το φίδι, πότε από την Ανατολή πότε από τη Δύση.
Ήμουν τις τελευταίες στιγμές εκεί, μαρμάρωσα και περίμενα.
Και άρχισε μετά από αιώνες το μάρμαρο να κουνιέται και μόλις κούνησα τα δάχτυλα πήρα όπλο και ξανάρχισα, αλλά ανησύχησε ο όφις και άρχισε να δαγκώνει μην τυχόν και ξεμαρμαρώσω ολόκληρος και σηκωθώ.
Ήμουν στο βάλτο, όταν ξανακολλούσαμε κομμάτι – κομμάτι τη Μακεδονία με την Ιστορία της και σπρώχναμε την ύβρι πίσω στη φωλιά της.
Ήμουν στην προκυμαία, όταν νόμισαν ότι ξέμπλεξαν με φωτιά και τσεκούρι από την παρουσία που τόσο τους φοβίζει, που και σήμερα τους στοιχειώνει και ας μην τη βλέπουν, την αισθάνονται όμως στα μάρμαρα σκηνές από το μέλλον.
Ήμουν στην Πίνδο, στο χιονιά, και ήμουν εγώ ο Αέρας που φυσούσε με μανία.
Ήμουν στα οχυρά και κάθε σφαίρα μου ήταν ένα » Όχι «.
Ήμουν στην Κύπρο, με τον Εφιάλτη πάλι δίπλα μου σαν σκιά να παραμονεύει όπως πάντα.
Έχτισα, γκρέμισα, πολεμήθηκα, έφταιξα, έπεσα, ξανασηκώθηκα, πάτησα το παλαιό φίδι ξανά και ξανά, με δάγκωσε ξανά και ξανά και ξανά, υπέφερα πολύ αλλά ποτέ δεν πέθανα, ξαναγύρισα, ξανά και ξανά και ξανά, σαν τροχός, σαν στρόβιλος δεν σταμάτησα ποτέ να τρέχω τις σπείρες της Ιστορίας.

Τώρα ήρθε πάλι το φίδι και εγώ παραμένω εδώ. Και θα συνεχίσω να είμαι εδώ, όταν γυρίσει πίσω στο σκοτάδι απ’ όπου βγήκε.
Και το φίδι θα πατήσω ξανά και θα συνεχίσω να στέκομαι άνω θρώσκοντας, λουσμένος στο φως που τόσοι ζήλεψαν και μίσησαν γιατί δεν είναι δικό τους.
Το φως όμως αυτό δεν ανήκει σε κανέναν.
Εγώ και οι άλλοι που μένουμε εδώ από την Αυγή της Ιστορίας ανήκουμε σε αυτό.
Και ας βυθιζόμαστε κατά διαστήματα στη νύχτα των θλίψεων.

Είμαστε φτιαγμένοι να αναζητούμε τη φυσική μας θέση και να ξαναγυρνάμε ξανά και ξανά και ξανά στο φως.
Οι τροχιές μας με το φίδι είναι αντίθετες.

΄Στρυμών΄
περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ 1/11 – 7/11/2012

Γέροντας Παϊσιος: Θα δώσουμε λόγο στον Θεό

Γέροντας Παϊσιος: Θα δώσουμε λόγο στον Θεό




- Πώς μερικά μέρη, Γέροντα, έχουν καλούς ανθρώπους;
- Υπάρχουν καλοί άνθρωποι, άφησαν μια καλή σειρά και τώρα συνεχίζεται μια καλή παράδοση. Δεν είναι ότι το χώμα βγάζει κ
αλούς ανθρώπους!

Όταν ένας τόπος έχη καλή παράδοση ή κακή παράδοση, αυτό συνεχίζεται. Εκεί στην Ήπειρο ήταν κάποιο χωριό, κοντά στα αλβανικά σύνορα, που οι κάτοικοί του πήγαιναν στον Εσπερινό, στην Θεία Λειτουργία, όποτε είχε, ακόμη και στο Απόδειπνο. Και –πώς να πη κανείς;- ζούσαν τον Παράδεισο και από αυτήν την ζωή, θα πάνε και στον Παράδεισο στην άλλη ζωή. Αυτοί βοήθησαν τον εαυτό τους, βοήθησαν και την άλλη γενιά, και δημιούργησαν μια καλή συνέχεια.

Και όταν οι απόγονοί βρεθούν σε μια παράδοση καλή, συνεχίζεται μια παράδοση καλή. Στο διπλανό ακριβώς χωριό όλοι έκλεβαν. Έναν παπά έβγαλε το χωριό αυτό, και αυτός έκλεβε εικόνες από την Εκκλησία! Όχι ότι σ’ αυτό το χωριό ήταν το χώμα τέτοιο, αλλά οι άνθρωποι εκεί είχαν αυτήν την κακή συνήθεια. Άφησαν έτσι μια κακή σειρά, και αυτή η παράδοση η κακή συνεχίζεται. Θέλει πολλή δουλειά, για να έρθη εκεί μια καλή παράδοση.

Και βλέπεις, όταν κάποιος είναι κακός, προσπαθούν να αποδείξουν όλοι πως δεν είναι από τον τόπο τους· ψάχνουν για την καταγωγή του. Όταν είναι κάποιος άγιος, κοιτάνε ποιος θα προλάβη να τον κάνη δικό του! Σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό· ενώ είναι Στερεοελλαδίτης, τον έβαλαν στους Ηπειρώτες Αγίους, επειδή ο πατέρας του ήταν από τα Γραμμενοχώρια της Ηπείρου· ήθελε-δεν ήθελε ο Άγιος!

Γνώρισα έναν οικογενειάρχη που, όταν μιλούσε, κουνούσε το δάκτυλό του συνέχεια και νευρικά. ΜετΓά και τα παιδιά του, όταν μιλούσαν, κουνούσαν και εκείνα το δάκτυλό τους! Γιατί τα παιδιά παίρνουν όλες τις συνήθειες του πατέρα. Τις αντιγράφουν ακριβώς. Ο σκοπός όμως είναι να παίρνη κανείς μόνον το καλό, γιατί διαφορετικά θα διαιωνίζεται το κακό. Θυμάμαι έναν που πήγε σε ένα ιδιόρρυθμο Μοναστήρι, αλλά δεν αναπαυόταν.

Του λέει ο Γέροντάς του: «Κάθησε, τέκνον μου, θα αλλάξουν τα πράγματα». Και το «τέκνον» του του λέει: «Γέροντα, πώς θ’ αλλάξουν τα πράγματα; Ο υποτακτικός του Γερο-τάδε είναι ακριβώς όπως ο Γερο-τάδε. Ο υποτακτικός του τάδε είναι ακριβώς όπως εκείνος. Οπότε πώς θ’ αλλάξουν τα πράγματα;»

Όταν υπάρχη ένα παλιό κακό σε ένα Μοναστήρι ή σε μια συνοδία και οι υποτακτικοί δεν έχουν την καλή ανησυχία και αντιγράφουν ό,τι βρουν, τότε διαιωνίζεται μια κατάσταση κακή. Ενώ, όταν υπάρχη η καλή ανησυχία στους υποτακτικούς, τότε μπορεί να αλλάξη μια κακή κατάσταση και να γίνη καλή. Έτσι μπορεί να διαιωνισθή και το καλό και το κακό.

Αυτό που έχω καταλάβει, είναι ότι όλα αυτά που έχουμε τώρα, είτε Πατερικά είτε Τυπικά, είναι κουκολόι· δηλαδή σαν μερικά απομεινάρια που μένουν μετά τον τρύγο. Γι’ αυτό πρέπει να προσέξουμε να κρατηθή λίγη μαγιά. Έχουμε χρέος σαν Χριστιανοί και δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε μια κακή παράδοση.

Πριν από λίγα χρόνια (6) μαζεύτηκαν στην Γενεύη θεολόγοι, καθηγητές Πανεπιστημίου κ.λπ. και έκαναν Προσύνοδο. Είπαν να καταργήσουν την νηστεία των Χριστουγέννων και των Αγίων Αποστόλων και από την νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής να κόψουν κανα-δυό εβδομάδες, αφού ο κόσμος δεν τις κρατάει. Πήγαν και καθηγητές από ’δω.

Τόσο πολύ αγανάκτησα, όταν ήρθαν και μου το είπαν, που έβαλα τις φωνές: «Δεν καταλαβαίνετε τι κάνετε; Αν ένας είναι άρρωστος, δικαιούται να φάη· δεν έχει κανόνα. Αν ένας δεν είναι άρρωστος, αλλά από αδυναμία έφαγε, να πη: «Θεέ μου, να με συγχωρέσης», να ταπεινωθή, να πη ένα «ήμαρτον». Δεν θα τον κρεμάση ο Χριστός. Αν όμως δεν είναι άρρωστος, τότε να κρατήση την νηστεία. Ο αδιάφορος πάλι τρώει και δεν τον νοιάζει. Οπότε το πράγμα πάει κανονικά.

Αν οι περισσότεροι δεν κρατούν τις νηστείες, και μάλιστα χωρίς σοβαρό λόγο, και πάμε να αναπαύσουμε τους περισσότερους και να τις καταργήσουμε, πού να ξέρουμε πώς θα είναι η άλλη γενιά; Μπορεί να είναι πιο καλή και να μπορή να κρατήση τέτοια ακρίβεια! Με ποιο δικαίωμα να τα καταργήσουμε όλα αυτά, αφού το πράγμα είναι απλό;» Οι Δυτικοί έχουν μια ώρα νηστεία πριν από την Θεία Κοινωνία. Θα πάμε κι εμείς με αυτό το πνεύμα; Να ευλογούμε τις αδυναμίες μας, τις πτώσεις μας;

Δεν έχουμε δικαίωμα για τις αδυναμίες μας να κάνουμε έναν Χριστιανισμό στα μέτρα μας. Και λίγοι να είναι που μπορούν, πρέπει γι’ αυτούς να κρατηθή η τάξη. Ο άρρωστος, αν βρίσκεται σε ξένο περιβάλλον, να φάη χωρίς να τον δουν οι άλλοι, και σκανδαλισθούν. Ας πάρη λ.χ. το γιαούρτι να το φάη στο σπίτι του. Μου είπε ένας: «Αυτό είναι υποκρισία». «Γιατί δεν πας, του λέω, να αμαρτήσης στην πλατεία, για να είσαι πιο ειλικρινής;» Πώς τους τα παρουσιάζει ο διάβολος!

Κάνουμε μια Ορθοδοξία δική μας και ερμηνεύουμε έτσι και τα Πατερικά και το Ευαγγέλιο! Στην εποχή μας που υπάρχουν τόσοι μορφωμένοι έπρεπε να λάμπη η Ορθοδοξία. Εδώ ένας Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης τι έκανε! πόσους λόγους έγραψε, πόσα βιβλία, όλα τα Συναξάρια· όλες τις βιβλιοθήκες απ’ έξω τις ήξερε! Ούτε φωτοτυπικό είχε ούτε κομπιούτερ!
Όσο μπορεί κανείς να γίνη σωστός Χριστιανός.

Τότε θα έχη πνευματικό αισθητήριο. Λίγο-πολύ θα πονάη και την Ορθοδοξία και την Πατρίδα του και θα αισθάνεται και την υποχρέωση που έχει ως Έλληνας. Οπότε από εκεί και πέρα, αν μάθη κάτι, ενδιαφέρεται, ανησυχεί, προσεύχεται. Αλλά αν πρέπη να του λένε: «Τώρα να ενδιαφερθής γι’ αυτό, ύστερα να ενδιαφερθής για εκείνο», θα είναι σαν μια τετράγωνη ρόδα που θέλει συνέχεια σπρώξιμο, για να προχωρήση. Σκοπός είναι να σπρώχνεται από μέσα ο άνθρωπος.

Τότε θα κυλάη όμορφα σαν στρόγγυλη ρόδα. Και αν γίνη σωστός Χριστιανός κανείς, σπρώχνεται από μέσα και μετά τον πληροφορεί ο Θεός πιο πολύ και από αυτόν που διαβάζει, και για περισσότερα πράγματα. Γνωρίζει όχι μόνον αυτά που γράφουν, αλλά και αυτά που σκέφτονται να γράψουν. Καταλάβατε; Έρχεται ο θείος φωτισμός και όλες οι ενέργειές του είναι φωτισμένες.

Τέτοια κληρονομικά που μας έχει αφήσει ο Χριστός δεν έχουμε δικαίωμα να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Θα δώσουμε λόγο στον Θεό. Εμείς, το μικρό αυτό έθνος, πιστέψαμε στον Μεσσία, μας δόθηκε η ευλογία να διαφωτίσουμε όλον τον κόσμο. Η Παλαιά Διαθήκη μεταφράσθηκε στην ελληνική γλώσσα εκατό χρόνια πριν από την έλευση του Χριστού. Οι πρώτοι Χριστιανοί τι τράβηξαν! κινδύνευε συνέχεια η ζωή τους. Τώρα τι αδιαφορία υπάρχει!…

Ενώ ανώδυνα σήμερα, χωρίς να κινδυνεύη η ζωή μας, μπορούμε να διαφωτίσουμε τα έθνη, να γινώμαστε πιο αδιάφοροι; Αν σήμερα έχουμε λιγάκι ειρήνη, ξέρεις τι έχουν τραβήξει οι παλιοί; Ξέρεις πόσοι θυσιάσθηκαν; Τώρα τίποτε δεν θα είχαμε, αν δεν θυσιάζονταν εκείνοι. Και κάνω μια σύγκριση· πώς τότε, ενώ κινδύνευε η ζωή τους, κρατούσαν την πίστη τους, και πώς τώρα, χωρίς καμμιά πίεση, όλα τα ισοπεδώνουν! Όσοι δεν έχουν χάσει την εθνική τους ελευθερία, δεν καταλαβαίνουν.

Τους λέω: «Ο Θεός να φυλάξη να μην έρθουν οι βάρβαροι και μας ατιμάσουν!» και μου λένε: «Και τι θα πάθουμε;» Ακούς κουβέντα; Άντε να λείψετε, χαμένοι άνθρωποι! Τέτοιοι είναι οι άνθρωποι σήμερα. Δωσ’ τους χρήματα, αυτοκίνητα, και δεν νοιάζονται ούτε για την πίστη ούτε για την τιμή ούτε για την ελευθερία.

Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας.

Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του.

Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.

Θαύμα Αγίων Αναργύρων σε μοναχό του Αγίου Όρους


Θαύμα Αγίων Αναργύρων σε μοναχό του Αγίου Όρους


Κατά το έτος 1916 προσβλήθηκα από ελονοσία.
Ήμουν τότε αρχάριος μοναχός και εργαζόμουν ως κελλάρης στο μετόχι της Μονής μας, που λεγόταν Δεβελήκια, στην περιφέρεια Γομάτι Χαλκιδικής.

Τόσον εξασθένησε ο οργανισμός μου, ώστε κατάντησα σχεδόν σε ημιπαραλυσία. Με την πάροδο του χρόνου έγινα καλά, αλλά προσβλήθηκα από ρευματική πολυαρθρίτιδα στην κνήμη του δεξιού μου ποδιού, στο οποίο και σχηματίσθηκαν κιρσοί από φλεβίτιδα.

Η κατάστασή μου μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, οι πόνοι πολλαπλασιάζονταν και η κνήμη έγινε κατακόκκινη από εσωτερική φλόγωση. Διέκοψα περισσότερο από ένα μήνα τις ακολουθίες στην εκκλησία, επειδή δεν μπορούσα να σταθώ ούτε όρθιος, ούτε καθήμενος· μόνον ξαπλωμένος στο κρεβάτι ανακουφιζόμουν και δεν πονούσα.

Έφθασε η εορτή των Αγίων Αναργύρων της 1ης Νοεμβρίου 1954, κατά την οποίαν έκαμα κουράγιο και ανέβηκα στο Καθολικό για να παρακολουθήσω την αγρυπνία. Καθ' όλην τη διάρκεια της ακολουθίας οι πόνοι διαρκώς με ενοχλούσαν. Σουβλιές δυνατές από το γόνατο μέχρι το κάτω άκρο της κνήμης και γύρω από αυτήν.

Μετά την ακολουθία του όρθρου, ο πνευματικός παπα-Διονύσιος τέλεσε τη λειτουργία στο παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων με μεγάλη ευλάβεια και λαμπρότητα, οι δε αδελφοί Ιωακείμ και Θεόκλητος έψαλλαν με πολλή κατάνυξη και φαιδρότητα.

Κατόπιν επακολούθησε πανηγυρικό κέρασμα με τα συνηθισμένα: κονιάκ, λουκούμι, καφές, κόλλυβα. Μετά, με την βοήθεια του Θεού, αποσυρθήκαμε για τρεις ώρες στα κελιά μας για ξεκούραση μέχρι την ώρα του φαγητού.

«Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού» πρέπει να φωνάξω δυνατά! Οι Άγιοι Ανάργυροι λόγω της μεγάλης τους ευσπλαχνίας και αγάπης, αόρατα με επισκέφτηκαν και με θεράπευσαν τελείως. Από την ώρα που άρχισε η θεία λειτουργία, δεν αισθάνθηκα ούτε τον ελάχιστον πόνο πλέον.

Οι συνηθισμένες σουβλιές εξαφανίσθηκαν, το πόδι μου ήλθε στη φυσική του κατάσταση, έφυγε, χάθηκε η κοκκινίλα, ξεπρίσθηκαν οι φλέβες και επανήλθα πάλιν στην προηγουμένη υγιή κατάσταση με τη βοήθεια και επίσκεψη των Αγίων Ιατρών μου, Κοσμά και Δαμιανού, τους οποίους από ψυχής και καρδίας ευχαριστώ.

Συνέθεσα δε προς τιμήν τους και το ακόλουθο μεγαλυνάριο, που πολλές φορές το ψάλλω μπροστά στην αγία εικόνα τους με ευλάβεια και ευγνωμοσύνη όσες φορές ανάβω τα κανδήλια.

«Από των εγκάτων μου της ψυχής, ο πτωχός οικέτης, ευγνωμόνως ευχαριστώ, υμάς τους Αναργύρους Κοσμάν Δαμιανόν τε, διά την θεραπείαν ην μοι παρέσχετε».

Λαζάρου Μοναχού Διονυσιάτου «Διονυσιάτικες Διηγήσεις»


ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΤΡΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ «ΤΩΝ ΕΝ ΜΕΛΙΤΙΝΗ»

15Γιορτάζουμε σήμερα 7 Νοεμβρίου ημέρα μνήμης των Αγίων Τριαντατριών Μαρτύρων «των εν Μελιτίνη», ας πούμε λίγα λόγια:

Τα ονόματα των Αγίων Ματρύρων είναι: Ιέρων, Νίκανδρος, Ησύχιος, Βαράχος (ή Βαράχιος), Μαξιμιανός, Καλλίνικος, Ξαντικός (ή Ξανθιάς), Αθανάσιος, Θεόδωρος, Δουκίτιος, Ευγένιος, Θεόφιλος, Ουαλέριος, Θεόδοτος, Καλλίμαχος, Ιλάριος, Γιγάντιος, Λογγίνος, Θεμέλιος, Ευτύχιος, Διόδοτος, Καστρίκιος, Θεαγένης, Μάμας, Νίκων, Θεόδουλος, Βοστρύκιος (ή Ουστρίχιος), Ουΐκτωρ, Δωρόθεος, Κλαυδιανός, Επιφάνιος, Ανίκητος και άλλος Ιέρων.

Ο πρώτος απ' αυτούς, ο Ιέρων, ήταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του πέθανε γρήγορα και την ανατροφή του, καθώς και των δύο αδελφών του, Ματρωνιανού και Αντωνίου, ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα τους Στρατονίκη. Παρ' όλο που ο Ιέρων πήρε αρκετή μόρφωση, ασχολήθηκε με το γεωργικό επάγγελμα. Οι ειδωλολάτρες τέτοιες ενασχολήσεις τις θεωρούσαν υποτιμητικές. Αλλά οι χριστιανοί ήξεραν ότι ο Χριστός δεν απαξίωσε τον ιδρώτα του ταπεινού εργάτη. Και ότι κάθε τίμια εργασία είναι αρετή και μόνο η αργία, πού φέρνει την αμαρτία, αποτελεί για τον άνθρωπο στίγμα. Άλλωστε, ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής περιγράφοντας τη ζωή των Αποστόλων και κατ' επέκτασιν, όλων των χριστιανών, λέει: «κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίοις χερσί» (Α' προς Κορινθίους, δ' 12). Κοπιάζουμε, δηλαδή, εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια.

Όταν επί Διοκλητιανού άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αγρικόλας συνέλαβε τον Ιέρωνα με την κατηγορία ότι τις Κυριακές και τις άλλες γιορτές περιφερόταν και κήρυττε το Χριστό στους εργάτες, με αποτέλεσμα να αποσπάσει πολλούς από την ειδωλολατρία. Μαζί του συνελήφθησαν οι δύο αδελφοί του και τριάντα ακόμα συνεργάτες του στη διακονία του Ευαγγελίου. Αφού φυλακίστηκαν και φρικτά βασανίστηκαν, τελικά ο έπαρχος Αγρικόλας τους αποκεφάλισε έξω από την πόλη Μελιτινή.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι συντεταγμένοι, δήμος ώφθητε, τροπαιοφόρως αθλοφόροι του Σωτήρος πανθαύμαστοι, ομοφροσύνη γαρ γνώμης ενούμενοι, μαρτυρικώς τον εχθρόν ετροπώσασθε. Αλλ' αιτήσασθε τριάδα την Υπερούσιον δωρίσασθαι ημίν το μέγα έλεος.



Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός

Με πληρ. από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή 

ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΑΚΟΝΤΑ ΤΡΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ

Τῌ Ζ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τῶν Ἁγίων τριάκοντα τριῶν Μαρτύρων, τῶν ἐν Μελιτηνῇ, 

καὶ Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ θαυματουργοῦ Λαζάρου, 
τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει ἀσκήσαντος.

Τῇ Ζ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τῶν Ἁγίων τριάκοντα τριῶν 

Μαρτύρων τῶν ἐν Μελιτινῇ, Ἱέρωνος καὶ τῶν λοιπῶν.

Ὢ πῶς, Ἱέρων οὐδὲν ἐξ εὐτολμίας
Ἄτολμον εἶδεν, οὐδ' ἀγενὲς πρὸς ξίφος!
Διὰ ξίφους ἀνεῖλον ἄνδρας τρὶς δέκα,
Ἄνδρες πονηροί, καὶ μίαν ξυνωρίδα.
Ουδ' ἔλαθ' ἑβδομάτῃ Ἱέρων ξίφει αὐχένα τμηθείς.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν καὶ 

θαυματουργοῦ Λαζάρου, τοῦ ἐν τῷ Γαλησίῳ ὄρει ἀσκήσαντος.

Ἑτοίμασον τὸν κόλπον, Ἀβραὰμ Πάτερ,
Οὐχ ὑστεροῦντι Λαζάρῳ σοῦ Λαζάρου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Μελασίππου, 

Κασίνης, καὶ Ἀντωνίου.

Οὐ σάρκες ἦσαν, ἀλλ' ἄσαρκός τις φύσις.
Ὁ Μελάσιππος πρὸς ξέσεις καὶ Κασίνη.
Στὰς Ἀντώνιε, τὴν τομὴν χαίρων δέχου,
Καὶ δέξεταί σε τῆς χαρᾶς θεῖος τόπος.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Αὔκτου,

 Ταυρίωνος, καὶ Θεσσαλονίκης.

Ἐφεῦρον Αὖκτος, Ταυρίων εὐκτὸν τέλος,
Ξίφει τμηθέντες, οἷα ταῦροι Κυρίου.
Φυγὴν κατακριθεῖσα πατρῴου πέδου,
Πέδον χλόης ᾤκησε Θεσσαλονίκη.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀθηνοδώρου.


Ἐκ γῆς καλοῦσιν Ἀθηνόδωρον Νόες,
Πρὸς τὰς νοητὰς δωρεὰς τοῦ Κυρίου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀλέξανδρος ὁ ἐκ Θεσσαλονίκης,

 ξίφει τελειοῦται.

Τῆς Θετταλῶν γῆς Ἀλέξανδρος φὺς κλάδος,
Ἀθλήσεως ἥπλωσεν ἐκτμηθεὶς κλάδους.

Ταῖς τῶν ἁγίων σου πρεσβείαις, ὁ Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.

Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2012

Ο π. Σαράντης Σαράντος για την κρίση

Πρώην εὐκατάστατοι πολῖτες, εἶναι πλέον ἄστεγοι πού πολλαπλασιάζονται μέ γοργούς ρυθμούς, ἀφοῦ ἡ λίαν ἀγαστή συμπαι­γνία Δ.Ν.Τ. καί κυβερνητῶν, μᾶς ἑτοιμάζει νέες περικο­πές καί νέους φόρους πάνω στούς ἀβάσταχτους πού προηγή­θηκαν.

Τέτοιες ἐπαχθεῖς δανειακές συμβάσεις σάν αὐτή πού ὑπεγράφη καί σάν αὐτή πού τίθεται πρός ψήφιση ἀπό τό ἑλληνικό Κοινοβούλιο, σύμφωνα μέ τίς ἐκτιμήσεις τῶν εἰδι­κῶν νομικῶν ἐπιστημόνων π.χ. Γ. Κασιμάτη, Κ. Μπέη καί ἄλλων οὔτε σέ τριτοκοσμικές χῶρες δέν θά μποροῦσαν νά ὑπογραφοῦν. Τό Μάϊο τοῦ 2010 ὑπεγράφη σ᾿ ἕνα δικηγορικό γραφεῖο τοῦ Λονδίνου ἡ πρώτη δανειακή σύμβαση μέ ὅρους ἀμετάκλητους εἰς βάρος μας. Τεράστιες ἀμοιβές δόθη­καν στό δικηγορικό γραφεῖο καί στούς ὑπογράψαντες. Ἡ ὑπό ψήφιση δανειακή σύμβαση ἁλυσσοδένει χειροπόδαρα ὅλον τόν Ἑλληνικό λαό μέ ὑπόκρουση τίς ἀπειλές τῶν δημο­σιογράφων πού μέσα ἀπό τήν Τηλεόραση ἐπιδιώκουν τήν καταρράκωση τοῦ φρονήματος τῶν πολιτῶν καί παράλυση τῆς ψυχολογίας τους.

π. Σαράντης Σαράντος

Πηγή

Η Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας



Η Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας - Πολλοί από εμάς δεν γνωρίζουμε και πολλά από θεολογία κι ένας από αυτούς είμαι και εγώ. Από τα λίγα πράγματα που γνωρίζω, όμως, είναι ότι αυτό που μας ξεχωρίζει ως Ορθόδοξους Χριστιανούς από τους Καθολικούς, τους Προτεστάντες και άλλους ετερόδοξους Χριστιανούς είναι ότι η πίστη μας δεν είναι ακόμη μια άλλη θρησκεία, αλλά η αλήθεια. Η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία του Χριστού την οποία κρατάμε ζωντανή από τότε που ο Χριστός μας την άφησε παρακαταθήκη δια μέσου των αποστόλων του. Γι’ αυτό η Ορθοδοξία δεν μπορεί να ζήσει έξω από την Εκκλησία και η Εκκλησία δεν μπορεί να ζήσει έξω από τη Ορθοδοξία.

Μέσα από την Εκκλησία μας και μέσα από την Ορθοδοξία μας, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μπορούμε να φθάσομε στη θέωση και η θέωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ένωσή μας με τον δημιουργό μας, τον Θεό. Για να γίνει εφικτό αυτό εμείς θα πρέπει να εξαγνίζουμε τη ψυχή μας από την αμαρτία μέσω της προσευχής και μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας μας. Η θέωση μας και η ικανότητά μας να δούμε και να νιώσουμε τον Θεό μέσα μας είναι μια εμπειρική κατάσταση η οποία δεν ταυτίζεται με το μυαλό και τη διανόηση μας αλλά με το πνεύμα και τη ψυχή μας. Όσο πιο μακρυά ζούμε από την Εκκλησία, τόσο πιο μακρυά ζούμε από τον Θεό και μόνο μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και τη συλλογική και ατομική προσευχή μπορούμε να φθάσουμε στη θέωση. Η ικανότητά μας προς στη θέωση υπάρχει μέσα από την ησυχαστική παράδοση της Εκκλησίας μας και είναι μόνο από εκεί που μπορούμε να την αντλήσουμε.
Αντίθετα από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μας, ο Δυτικός Χριστιανισμός προσπαθεί να καταλάβει τα θεία και να αποδείξει την ύπαρξη του Θεού με τον ορθολογισμό και τη διάνοια του μυαλού. Έτσι η θέωση του ανθρώπου παραγνωρίζεται και ο άνθρωπος ο ίδιος εγκλωβίζεται μέσα στις αμαρτίες του με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός εγκλωβίζεται πάνω στο Σταυρό. Αυτός είναι ο θεολογικός ακαδημαϊσμός που φαρμακώνει τη ψυχή του ανθρώπου και τον στέλνει σε αδιέξοδο το οποίο με τη σειρά του φέρνει την απελπισία.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας όμως δεν μένει προσκολλημένη πάνω στις αμαρτίες και τις τύψεις που φθείρουν τη ψυχή και το σώμα του ανθρώπου, αλλά και ούτε πάνω στη Σταύρωση του Χριστού. Το κεντρικό σημείο της Ορθοδοξίας είναι η Ανάσταση. Χωρίς την Ανάσταση του Χριστού και του ανθρώπου δεν υπάρχει Ορθοδοξία. Έτσι, όπως ο Χριστός αναστήθηκε, το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και εμείς μέσω της θέωσής μας με τον Δημιουργό μας. Η Εκκλησία μας λοιπόν λειτουργεί ως θεραπευτήριο για τον άνθρωπο αφού με την εξυγίανση της ψυχής μας, όχι μόνο γίνεται εφεκτική η δική μας Ανάσταση αλλά καταφέρνουμε να δούμε και να νιώσουμε και τον ίδιο το Θεό. Γι’ αυτό άλλωστε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας ονομάζουν θεολογία όχι τη νοητική γνώση του Θεού όπως οι Δυτικοί, αλλά την ικανότητα να δούμε τον Θεό εμπειρικά και να ενωθούμε μαζί του.
Η ανάγκη του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό είναι έμφυτη αφού πριν τη πτώση μας ζούσαμε κατά φύσην και όπως είναι ο Θεός τέλειος έτσι ήμασταν και εμείς οι άνθρωποι. Με την πτώση μας, ζούμε πλέον όλοι μας παρά φύσην, αφού αποκοπήκαμε από τον Δημιουργό μας και είμαστε χωμένοι μέσα στις αμαρτίες και τα πάθη μας. Ο Θεός επειδή μας αγαπά, μας συγχωρεί και μας δίνει την δυνατότητα να ξαναενωθούμε μαζί του για να γίνουμε και πάλι τέλειοι άνθρωποι. Γι’ αυτό το λόγο αλώστε ήρθε ο Χριστός στη γη και Σταυρώθηκε, για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας και να μας ενώσει και πάλι με τον Θεό.
Ο Δυτικός Χριστιανισμός μέσα από τον ορθολογισμό «σκότωσε» τον Θεό και αντί να εξυψώσει τον άνθρωπο προς τα ουράνια και στη θέωση του με τον Δημιουργό του, κατέβασε και έφερε τον Θεό και τον τοποθέτησε μέσα στα μέτρα και τη περιορισμένη αντίληψη της ανθρώπινης διάνοιας. Ως επακόλουθο τον βούτηξε στο βούρκο της ανθρώπινης απελπισίας που συνεπάγεται από την αδυναμία του ανθρώπου να αντικαταστήσει τον Θεό και να γίνει ο ίδιος Θεός χωρίς τον Θεό.
Στις δύσκολες μέρες που περνούμε ως Έθνος, εμείς οι Έλληνες θα μπορούσαμε να πέσουμε μέσα σ’ αυτή την απελπισία για τον μέλλον μας ως άτομα και ως λαός, όμως εμείς έχουμε την Ορθόδοξη πίστη μας η οποία μας ενδυναμώνει και μας απεγκλωβίζει από τον Σταυρό που περνούμε για να μας οδηγήσει στην Ανάσταση και την θέωσή μας με τον ουράνιο Πατέρα μας. Από την Ορθοδοξία μας θα πάρουμε την δύναμή μας και από εκεί θα αντλήσουμε το σθένος ν’ αντέξουμε ακόμη ένα από τα πολλά δεινά που περάσαμε κάτω από τόσους βάρβαρους εισβολείς και κασταστροφείς του έθνους μας και του πολιτισμού μας. Όμως με τη πίστη μας στο Θεό και την Ορθοδοξία αντέξαμε και θ’ αντέξουμε και πάλι επειδή εμείς οι Έλληνες γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μετά τη Σταύρωση, έρχεται πάντα η Ανάσταση.
Η Ορθοδοξία είναι η δύναμή μας και αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερό μυστικό της αντοχής μας, κάτι που οι Δυτικοί δεν μπορούν με τίποτα να διανοηθούν μέσα από τον ορθολογισμό τους.
Αυτές είναι δικές μου προσωπικές τοποθετήσεις και επειδή δεν γνωρίζω και πολλά από θεολογία, αν έχω λάθος και είστε Ορθόδοξοι θεολόγοι, συγχωρέστε με και διορθώστε με.
NOCTOC

Έχω περάσει αρκετούς απέναντι. Αλλά να ξέρεις ότι το να μεταφέρεις έναν κολασμένο στον Παράδεισο σημαίνει ότι...



ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ
Εγώ όμως επέμεινα:
— Εσείς προσωπικά τι πετύχατε για τους πεθαμένους που προσευχηθήκατε;
— Δεν μπορώ ν’ απαντήσω, είπε ο γέροντας Παΐσιος, διότι έχω τρομοκρατηθεί από το τι λέω και τι διαδίδεται. Αυτό το θέμα είναι σοβαρό.
Επέμεινα και τελικά υποχώρησε.
— Έχω περάσει αρκετούς απέναντι. Αλλά να ξέρεις ότι το να μεταφέρεις έναν κολασμένο στον Παράδεισο σημαίνει ότι θα φορτωθείς εσύ την Κόλασή του για όσον καιρό κρίνει ο Χριστός δίκαιο.
Στο τέλος με κοίταξε βαθιά στα μάτια και μου είπε:
— Θέλω να σου ζητήσω κάτι. Εγώ, μετά απ’ αυτή την εμπειρία, 8 ώρες κάθε μέρα προσεύχομαι για τους πεθαμένους. Θέλω να βάλεις κι εσύ 2 ώρες γι‘ αυτούς τους ταλαίπωρους. Για σκέψου, ένας χαζοεγωιστής, πριν από έναν αιώνα, με καλή ψυχή κατά βάθος, πάει στην Κόλαση λόγω βλακείας. Κι εκεί, καταλαβαίνει όλη την ανοησία της ζωής του και του εγωισμού του και πόσο καταστροφικά ήταν τα πείσματά του. Εκεί όμως, είναι ήδη ξεχασμένος από έναν αιώνα. Το Άγιο Πνεύμα θέλει να τον ελεήσει, αλλά πρέπει κάποιος να προσευχηθεί γι’ αυτόν τον ταλαίπωρο, όπως και για άλλους παρομοίους του, με πόνο ψυχής. Κι έτσι, το φιλάνθρωπο Άγιο Πνεύμα βρίσκει την αφορμή που χρειάζεται και λόγω αυτών των προσευχών, τον πηγαίνει στον Παράδεισο.


Εμπειρίες από την Μετά Θάνατον Ζωή. Μοναχού Μιχαήλ Αγιορείτου

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...