Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Ιανουαρίου 14, 2013

Το αντιφάρμακο των ασθενών ψυχών






Θέλω να σας αποδείξω με λίγα λόγια ότι και αν ακόμη
 είμαστε γεμάτοι από αμαρτήματα οι προσευχές μας 
καθαρίζουν γρήγορα από αυτά.
Πραγματικά, τί θα μπορούσε να υπάρξη πιο μεγάλο 
ή πιο θεϊκό πράγμα από την προσευχή, τη στιγμή 
που αποδεικνύεται ότι είναι το αντιφάρμακο των ψυχών που νοσούν;
Οι Νινευίτες φαίνεται λοιπόν ότι είναι οι πρώτοι που με 
την προσευχή τους απεμάκρυναν τις πολλές τους αμαρτίες 
στον Θεό. Διότι όταν άρχισαν να προσεύχωνται έγιναν δίκαιοι∙
 και την πόλι τους που ήταν συνηθισμένη να ζη στην 
ακολασία και την ασωτία και την παράνομη ζωή, η προσευχή 
την επανέφερε αμέσως στον ορθό τρόπο ζωής , διότι κατενίκησε
 την παλιά τους συνήθεια και έκανε την πόλι τους να γεμίση 
από τους ουράνιους νόμους και η προσευχή έφερε μαζί 
της στους Νινευίτες και την σωφροσύνη και την φιλανθρωπία 
και ψυχική ηρεμία και φροντίδα για τους φτωχούς. Διότι δεν 
επιτρέπεται στην ψυχή να ζη χωρίς αυτά∙ αλλά σε οποιοδήποτε 
λογισμό κι αν κατοικήση, τον κάνει γεμάτο από κάθε αρετή, τον 
οδηγεί στην αρετή και τον διώχνει μακριά από κάθε κακία.
Έτσι λοιπόν και τότε∙ αν ερχόταν κάποιος στη Νινευί που την 
γνώριζε προηγουμένως καλά, δεν θα ανεγνώριζε την πόλι∙ τόσο
 απότομα άλλαξε τον ανήθικο τρόπο ζωής με την ευσέβεια.
 Όπως μια πτωχή γυναίκα που φορεί κουρελιασμένα ρούχα,
 δεν θα μπορέσης να την αναγνωρίσης , αν την ιδής κατόπιν 
ντυμένη και στολισμένη με χρυσά και πολυτελή, 
έτσι ακριβώς και εκείνος που γνώριζε προηγουμένως την
 πόλι εκείνη ως πτωχή και έρημη από πνευματικούς 
θησαυρούς, δεν θα μπορούσε να αντιληφθή ότι είναι
 αυτή η ίδια η πόλις την οποία άλλαξε τόσο πολύ η 
προσευχή και επανέφερε την διάθεσι και τον τρόπο
 της ζωής της στην αρετή.
Και κάποια γυναίκα που πέρασε όλη την τη ζωή 
στην ακολασία και την πορνεία , όταν έπεσε στα πόδια 
του Χριστού , αμέσως πέτυχε τη σωτηρία της 
( πρβλ. Λουκ. 7,37 ) .

Από το βιβλίο: 
«ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων
Ε΄
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Τα νεύρα της ψυχής»

Έκδοσις 
Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

(σελ.232-233

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Βαλκάνια και η σχέση τους με την Ανατολή και τη Δύση


Δύο είναι οι μεγαλύτερες ανοησίες για τις οποίες επαίρεται η βαπτισμένη μα και η αβάπτιστη ανθρωπότητα.
Πρόκειται για την ανατολική φιλοσοφία και τη δυτική επιστήμη. Μήτε το ένα, μήτε και το άλλο προέρχεται από τον αγαθό Θεό. Μα και τα δύο είναι γεννήματα ανθρώπων και των δαιμόνων. Δύο ανοησίες, δύο κατάρες. Τούτα τα δύο είναι που κρατούν την ισορροπία στο ζυγό της ιερής αλήθειας του Χριστού.
Ο Χριστός βρίσκεται υπεράνω της ανατολικής φιλοσοφίας και της δυτικής επιστήμης. Ο Ίδιος ζυγίζει μα δε ζυγίζεται!
Το χειρότερο είναι το να βρίσκεσαι στο μέσον Ανατολής και Δύσης. Η Δόξα βρίσκεται στο να βρίσκεσαι υπεράνω.
Πάνω από τη θλίψη της Ανατολής και το μόχθο της Δύσης, πρέπει να υψώνονται τα Ορθόδοξα Βαλκάνια. Η θλίψη της Ανατολής είναι η ανατολική φιλοσοφία. Ο μόχθος της Δύσης είναι η δυτική επιστήμη. Μήπως μπορεί το πουλί να πετάξει με το ένα φτερό; Και ακόμα περισσότερο με φτερό άρρωστο;
Ο Θεός που καθορίζει το μέλλον του καθενός, όρισε για τα Βαλκάνια μια θέση πάνω από Ανατολή και Δύση. Θα κατανοήσουν άραγε και θα αποδεχτούν αυτή την αποστολή τα Βαλκάνια ή θα συντριβούν σαν το καρύδι ανάμεσα στο σφυρί και τ΄αμόνι;
από το βιβλίο: “Εμπνευσμένα κείμενα Ορθόδοξου Πνευματικότητος
 εκδόσεις: “Ορθόδοξος Κυψέλη”

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από λίγο δροσερό νερό, και όχι από δυνατό ξίδι.(Γέροντας Παίσιος)



 - Ο χαριτωμένος πνευματικός αγαπάει και πονάει την ψυχή,γιατί
 γνωρίζει την μεγάλη αξία της. Την βοηθάει στην μετάνοια, 
την ξαλαφρώνει με την εξομολόγηση, την ελευθερώνει από το
 άγος και την οδηγεί στον Παράδεισο.
       Ο πνευματικός ονομάζεται "πατήρ", γι΄αυτό πρέπει να προσπαθήσει
 να είναι αληθινός πατέρας, να νουθετεί με θεϊκή αγάπη και στοργή.
Να έρχεται στην θέση του κάθε εξομολογουμένου και να ζει 
τον πόνο του,ώστε ο εξομολογούμενος να βλέπει στο πρόσωπό του 
ζωγραφισμένο τον δικό του πόνο. 
Αυτό χρειάζεται ιδιαίτερα στην εποχή μας,που οι άνθρωποι
 έχουν ανάγκη από λίγο δροσερό νερό, και όχι από δυνατό ξίδι.
      Οι περισσότεροι, επειδή δέχονται επιδράσεις δαιμονικές,
 δύσκολα δέχονται μια πνευματική συμβουλή ή μια παρατήρηση. 
Γι΄αυτό και το μάλωμα πρέπει να γίνεται με αγάπη, η υπόδειξη 
του σφάλματος με λεπτό τρόπο, με γέλιο ή με ένα αστείο.
        Η αγάπη πληροφορεί, ενώ τα ψυχικά πάθη προδίδουν τον άνθρωπο. 
Όταν δεν υπάρχει αγάπη, η παρατήρηση μπορεί να γίνεται με όμορφο 
τρόπο, αλλά ο άλλος κλωτσάει, γιατί αισθάνεται το ανθρώπινο στοιχείο
 στην συμπεριφορά μας. Ενώ, όταν το μάλωμα γίνεται με πόνο και αγάπη,
 ο άλλος μπορεί να στενοχωριέται, αλλά στο βάθος δεν πληγώνεται, 
γιατί νιώθει την αγάπη.
      Γνωρίζω έναν πνευματικό που είναι αρκετά παχύς-φυσικά είναι
 και η κράση του, αλλά μπορεί και στο φαγητό λίγο να μην προσέχη-,
 ξέρετε όμως πόσο πονάει για τον άλλον, πόσο ενδιαφέρεται για 
τους πονεμένους. Αυτός έχει ταπείνωση, γιατί λέει ότι δεν κάνει 
άσκηση,αλλά παράλληλα έχει πολλή καλοσύνη, και έτσι πολλοί 
αναπαύονται περισσότερο σ΄αυτόν παρά σε έναν ασκητικό πνευματικό.
     –Ένας πνευματικός που δεν είναι αποφασισμένος να πάει ακόμη 
και στην κόλαση για την αγάπη των πνευματικών παιδιών του, δεν
 είναι πνευματικός.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠAIΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ ΄.

Προρρήσεις γερόντων και παγκόσμιες συμμαχίες θανάτου.

Οι εξελίξεις που έρχονται και ίσως πολλοί από εμάς προλάβουν να ζήσουν, θα είναι παγκόσμιες με τεράστιες ανατροπές και εκπλήξεις. Ο πόλεμος θα είναι παγκόσμιος και τα κράτη θα ξεσηκωθούν το ένα εναντίοντου άλλου.
Είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά είναι γνωστά στους παγκόσμιους ηγέτες και όπως γνωρίζουμε, υπάρχουν μυστικές κρατικές υπηρεσίες οι οποίες ασχολούνται στη μελέτη και την ανάλυση των ορθοδόξων προφητειών.
Εδώ και κάποια χρόνια βλέπουμε τη διεθνή σκακιέρα γεωπολιτικών θεμάτων και στρατηγικών-στρατιωτικών-αμυντικών συνεργασιών να έχει ενεργοποιηθεί και πολλά κεφάλια να είναι σκυμμένα και προβληματισμένα πάνω από τον παγκόσμιο χάρτη, ώστε να προλάβουν συμμαχίες και να ακυρώσουν σχέδια των εκάστοτε αντιπάλων τους.
Αν ασχοληθούμε με το ποιήμα του γέροντα Ιωσήφ Bατοπαιδινού (!) θα δούμε ότι τα κράτη του ΝΑΤΟ είναι η μια δύναμη που είναι έτοιμη να λάβει μέρος στο παγκόσμιο πολεμικό ξεκαθάρισμα.
Πέρα όμως από τα κράτη του ΝΑΤΟ η Αμερική έχει δώσει μεγάλη βάση στη στρατιωτική συνεργασία της με την Ιαπωνία ώστε να έχει ένα ανάχωμα στην περιοχή της Κίνας και ένα αγκάθι στο πλευρό της Ρωσίας.
Το μεγάλο φλερτ μεταξύ Ιαπώνων και Αμερικανών ξεκίνησε μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 με τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” και τη θέληση του Τόκιο να επιβεβαιώσει την προσήλωσή του στο πλευρό της συμμάχου του Αμερικανού.
Σ’ αυτό συνέβαλε και η άνοδος, τον Απρίλιο του 2001, στην προεδρία της ιαπωνικής κυβέρνησης του Γιουνιχίρο Κοϊζούμι, φίλου του προέδρου Τζορτζ Μπους. Οι βάσεις της νέας συμμαχίας ετέθησαν από την ειδική νομοθεσία μετά το 2001, η οποία επέτρεπε τη συμμετοχή των Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας (FAD) σε παγκόσμιες αποστολές, χωρίς την έγκριση των Ηνωμένων Εθνών -σε αντίθεση με προηγούμενες επεμβάσεις, από εκείνη της Καμπότζης, το 1992, και η οποία δεν απορρέει νόμιμα και επίσημα από τη Διμερή Συνθήκη του 1960, όπως λέει η Ρεζίν Σερά, ειδική αναλύτρια για την εξωτερική και αμυντική πολιτική της Ιαπωνίας. Μετά τον « ειδικό νόμο για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας », ο οποίος, τον Οκτώβριο του 2001, επέτρεψε την αποστολή των Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας στον Ινδικό Ωκεανό, ως οπισθοφυλακή της διεθνούς συμμαχίας ενάντια στο καθεστώς των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, ο « ειδικός νόμος για τη στήριξη της ανοικοδόμησης του Ιράκ » οδήγησε το 2003 στην ιαπωνική επέμβαση στη Σαμάβα, στον νότο της χώρας.
Εκτός από την ενίσχυση της ιαπωνοαμερικανικής « ηγεμονίας » στον « αγώνα κατά της τρομοκρατίας », σύμφωνα με την έκφραση του αμερικανού υπουργού Αμυνας, Ντόναλντ Ράμσφελντ, στην παρουσίαση της προσωρινής έκθεσης στον τύπο, στην Ουάσιγκτον, στις 29 Οκτωβρίου 2005, η διεύρυνση της συνεργασίας ανάμεσα στο Τόκιο και την Ουάσιγκτον οφείλεται κυρίως στην ανάδυση της κινεζικής δύναμης. Λιγότερο από έναν χρόνο μετά την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ινδία, στις 28 Ιουνίου 2005, η νέα συμμαχία με την Ιαπωνία εγγράφεται στην αμερικανική στρατηγική « συγκράτησης » του Πεκίνου.
Επομένως με αφορμή το ξύπνημα του Κινέζικου γίγαντα προχώρησαν πέρα από τη “συνεργασία κατά της τρομοκρατίας” και στην “ενίσχυση της διεπιχειρησιακής δράσης” των στρατιωτικών δυνάμεων των δύο χωρών.
Aποτέλεσμα της διεπιχειρησιακής δράσης αναμένεται να είναι η « μετατροπή των Δυνάμεων Αυτοάμυνας σε κοινή επιχειρησιακή δύναμη ». Ο ρόλος και οι αποστολές της νέας δομής δεν προσδιορίζονται με ακρίβεια στην προσωρινή έκθεση, αλλά οι επεμβάσεις της δεν πρόκειται να περιοριστούν στην αυστηρή υπεράσπιση του ιαπωνικού εδάφους, όπως συμβαίνει σήμερα με τις Δυνάμεις Αυτοάμυνας.
« Είμαστε η μόνη χώρα που έχει τέτοιας μορφής συμμαχία με της ΗΠΑ », επισημαίνει ο γερουσιαστής Φουζίτα Γιουκιχίσα, γενικός διευθυντής διεθνών υποθέσεων του PDJ.
Μήπως όλο αυτό το “μαγείρεμα” μας θυμίζει τα λεγόμενα στο ποιήμα του γέροντα Ιωσήφ;
“Γιατί από την Ανατολή, Κορέα, Μαντζουρία εισβάλλει η Αμερική με την
Ιαπωνία και προχωρεί ολοταχώς γραμμή στη Σιβηρία…”.
Ποιό όμως μπορεί να είναι ο αντίπαλος του ΝΑΤΟ και των ανατολιτών συμμάχων του σε αυτή τη σύγκρουση;
H Ρωσία και άλλες έξι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης δίνουν τη δική τους απάντηση στην πολιτική της Ουάσιγκτον στην Κεντρική Ασία, προχωρώντας την περασμένη Τετάρτη στη “συγκρότηση ενόπλων δυνάμεων ταχείας αντίδρασης”, αλλά και οικονομικής αλληλοβοήθειας για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης
Η νέα αυτή ένωση “δεν θα είναι λιγότερο ισχυρή από το ΝΑΤΟ”, τόνισε κατά τη συνέντευξη τύπου, μετά τη συνάντηση κορυφής ο ρώσος πρόεδρος Ντμίτρι Μεντβέντεφ, δίνοντας το στίγμα της νέας συμμαχίας των χωρών της περιοχής.
Οι ηγέτες επτά χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης -Ρωσία, Αρμενία, Λευκορωσία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν, Τατζικιστάν και Κιργιστάν-, μέλη του Οργανισμού του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), έχουν εδώ και κάποια χρόνια προχωρήσει στη συγκρότηση “συλλογικών ενόπλων δυνάμεων ταχείας αντίδρασης”. Για πρώτη φορά από το Μάιο του 1992, που πρωτοσυστάθηκε ο CSTO, αποφασίστηκε ότι η έδρα της δύναμης θα βρίσκεται στη Ρωσία.
Όπως έχει ανακοινωθεί, σκοπός των δυνάμεων ταχείας επέμβασης είναι να απαντούν σε ενδεχόμενες εξωτερικές απειλές, καταπολέμηση της τρομοκρατίας και του εμπορίου ναρκωτικών.
Το 2009 η Κίνα και Ρωσία προχώρησαν από κοινού σε 25 υψηλού επιπέδου στρατιωτικές ασκήσεις. Σημειωτέον ότι συμμετείχαν όλες οι χώρες-μέλη του Συμφώνου της Σαγκάης, δηλαδή, Ρωσία, Κίνα, Καζακστάν, Τατζικιστάν,Αρμενία, Ουζμπεκιστάν και Κιργιστάν. Η Ινδία, το Πακιστάν, η Μογγολία και το Ιράν είχαν σχέση «παρατηρητή» στη δομή της Σαγκάης.
Ρωτήθηκε, λοιπόν, κάποια φορά ο γέροντας Παΐσιος από επισκέπτες του αν οι Ρώσοι θα πολεμήσουν τη Δύση μόνοι τους ή αν θα έχουν συμμάχους. Και να τι απάντησε ο γέροντας, με άγια πραγματικά ενόραση:
“Και βέβαια θα έχουν συμμάχους! Τώρα δεν φαίνονται, αλλά σύντομα θα τους δουν όλοι και θα είναι όσοι οι κόκκοι της άμμου”.
Όπως διαπιστώνουμε όλα είναι έτοιμα πλέον για τη μεγάλη αναμέτρηση.
Ο γέροντας Εφραίμ από την Αριζόνα σε δήλωση που έκανε το 2012 είπε ότι «Τα όπλα μαζικής καταστροφής είναι έτοιμα και… περιμένουν το σύνθημα»!!!
Ας είμαστε πνευματικά προετοιμασμένοι γιατί δεν γνωρίζουμε το πότε ακριβώς θα δώσουν οι “εκλεκτοί” του πλανήτη και των μεγάλων μυστικών συμφερόντων το σύνθημα της πύρινης έναρξης.
“Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών
μεγαλυνθησώμεθα”.

Για την υιοθεσία από ομοφυλόφιλο ζεύγος




Είμαι θετικός απέναντι στους ομοφυλόφιλους, αλλά αρνητικός απέναντι στην ομοφυλοφιλία. Και τούτο, γιατί είμαι ορθόδοξος χριστιανός. 
Η κοινωνία είναι ρατσιστική προς τους ομοφυλόφιλους και τα θηλυπρεπή αγόρια γίνονται (και παλιά και τώρα) αντικείμενο χλευασμού, φανερού ή κρυφού - ίσως μάλιστα πολλά καταλήγουν ομοφυλόφιλα γι' αυτό το λόγο. Ωστόσο, ο ρατσισμός αυτός δεν είναι προϊόν της ορθόδοξης ηθικής (που δεν είναι ηθικιστική), αλλά του εγωισμού, που κάνει πάρτι μέσα στην (ψευτο-ηθική και ψευτο-δίκαιη) καρδιά των ετεροφυλόφιλων! 
Ο ομοφυλόφιλος είναι αδελφός μου, ο Χριστός σταυρώθηκε και γι' αυτόν, όσο και για τον τάχα ηθικό εμένα. Τολμώ μάλιστα να πω ότι ο ομοφυλόφιλος δεν είναι πιο αμαρτωλός από μένα, ούτε χρειάζεται περισσότερη μετάνοια από μένα. ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΙ ΕΓΩ χρειαζόμαστε στροφή προς το Χριστό και αγώνα ενάντια στα πάθη μας - εγώ ενάντια στα δικά μου πάθη (όποια είναι) κι εκείνος ενάντια στα δικά του!
Πώς θα σωθεί ο ομοφυλόφιλος; Πώς θα κερδίσει τον παράδεισο, πώς θα γίνει άγιος;
"Σταματώντας την ομοφυλοφιλία" λέει ο Γέροντας Πορφύριος. Και, αν επιμένει να μη θέλει να παντρευτεί πρόσωπο του άλλου φύλου, με το να γίνει μοναχός. 
Αυτή η κουβέντα του αγίου Γέροντα φαίνεται πολύ σκληρή και το πιθανότερο είναι πως θα κάνει κάθε ομοφυλόφιλο θ' αγανακτήσει -να γίνει τούρμπο! Ένας άγιος, που είναι δάσκαλος για μας, μπορεί να την πει. Εγώ, ο γεμάτος αμαρτία, δε μπορώ να την πω. Γι' αυτό, δεν τη λέω, μόνο την καταγράφω, κι όποιος την αντέξει, χαρά σ' αυτόν. 
Λέω κάτι άλλο: ας έρθει στην εκκλησία ο ομοφυλόφιλος αδελφός μου (εξίσου αμαρτωλός με μένα -επαναλαμβάνω- πιθανόν όμως σε διαφορετικές αμαρτίες), ας συμμετάσχει στη λειτουργία (το έργο όλου του λαού, κι όχι μόνο των παπάδων), ας ανοίξει την online σύνδεση που οι ορθόδοξοι τη λέμε προσευχή, ας πλησιάσει την εξομολόγηση & τη θεία Μετάληψη, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τους βίους των αγίων μας, παλιών και σημερινών... και, αργά ή γρήγορα, θα δει ο ίδιος ποιος είναι ο δρόμος που τον οδηγεί στην αιώνια ζωή, στο Φως και στην Αγάπη. 
Εγώ δε μπορώ να του πω τίποτα γι' αυτό το δρόμο, γιατί δεν είμαι πινακίδα, αλλά ένας μισότυφλος διαβάτης, που περπατάει κι αυτός στον ίδιο δρόμο, πεζός, σκονισμένος, ταλαιπωρημένος, τραυματισμένος (δόξα τω Θεώ), και ζει ζητιανεύοντας Αγάπη και Φως. Το μόνο που μπορώ να του προσφέρω, είναι να ζητιανέψουμε μαζί - υπάρχει Αγάπη και Φως για όλους.
Α, μπορώ να του πω κάτι: ξέρω δύο ομοφυλόφιλους που πλησίασαν το Θεό πολύ. Και τον πλησίασαν με τον ορθόδοξο τρόπο και νομίζω πως τα κατάφεραν και αγίασαν. Ο ένας... είναι γενικά άγνωστος και δε θέλω να πω τίποτα γι' αυτόν. Ο άλλος είναι αυτός. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ένας "άγιος ομοφυλόφιλος", αλλά ένας άγιος ΓΙΑ τους ομοφυλόφιλους, ένας αγωνιστής γι' αυτούς που θέλουν ν' αγωνιστούν. Εκείνος ίσως μπορεί να δείξει το δρόμο - εγώ όχι.

Αυτή την εισαγωγή τη θεώρησα απαραίτητη πριν παραθέσω τα παρακάτω κείμενα, που κρίνουν αρνητικά την πιθανή υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Το θέμα κακώς νομίζουν πολλοί πως αφορά στα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Αντίθετα, αφορά στα δικαιώματα των παιδιών. Κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώσει σε μια οικογένεια με μάνα και πατέρα. Όταν αυτοί οι δύο γονείς ουσιαστικά αναιρούνται, υπάρχει πρόβλημα από κάθε άποψη.
Οι ομοφυλόφιλοι αδελφοί μας έχουν κάθε δικαίωμα να γίνουν γονείς. Αν είναι χριστιανοί, πρέπει να τους πω όμως ότι η γέννηση και ανατροφή παιδιών είναι κάτι σούπερ ευλογημένο, αλλά καρπός ερωτικής ένωσης άντρα και γυναίκας και συζυγίας άντρα και γυναίκας. Και είναι ευλογημένο έτσι και μόνο έτσι, για χάρη των παιδιών, όχι για χάρη εκείνων που "θέλουν να γίνουν γονείς" - γιατί είναι γονείς κάποιων άλλων, όχι του εαυτού τους.
Φυσικά υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες με βουνά προβλημάτων, που μεγαλώνουν παιδιά με φρικτό τρόπο!! Και χιλιάδες οικογένειες -ιδίως σήμερα- με ένα μόνο γονιό, γιατί βαρέσανε διάλυση λόγω ανωριμότ... sorry, "ασυμφωνίας χαρακτήρων" ήθελα να πω. Μπορεί βέβαια να χωρίσανε και για πραγματικά σοβαρό λόγο, τον εξής ένα: για λόγους βίας! Όλα αυτά είναι προβλήματα του γάμου και της ανατροφής παιδιών, δεν είναι το μόνο πρόβλημα η υιοθεσία από ομοφυλόφιλο ζεύγος. Όλα αυτά είναι προβλήματα, ναι, μα καλό είναι να μην επισωρεύεται ένα ακόμη.
Δεν περιμένω να με καταλάβει κανείς, τουλάχιστον τώρα. Ίσως μετά από μελέτη της ζωής μερικών αγίων (ή μερικών δεκάδων αγίων), ένας -τώρα οργισμένος- ομοφυλόφιλος μπορέσει να μου κάνει χώρο στην καρδιά του.
Μια πολύ σοβαρή ορθόδοξη προσέγγιση (με μεγάλο σεβασμό) της ομοφυλοφιλίας και της αγάπης μέσα σ' αυτήν αξίζει να δεις εδώ.
Τα δύο posts που αναδημοσιεύω εδώ είναι:

Τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν 7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν "μη ετεροφυλόφιλες προτιμήσεις"



Ο Βρετανός τραγουδιστής Έλτον Τζον δεν θα μπορέσει να υιοθετήσει τον Λεβ, ένα αγοράκι 14 μηνών από την Ουκρανία, επειδή η Ουκρανία δεν επιτρέπει την υιοθεσία από αλλοδαπούς παρά μόνο εάν πρόκειται για παντρεμένα ζευγάρια. Οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων δεν αναγνωρίζονται στην Ουκρανία. Ο σερ Έλτον Τζον είναι"παντρεμένος" από το 2005 με το σύντροφό του, Ντέιβιντ Φέρνις. (Πηγή:www.express.gr)

Αμερικάνα ψυχολόγος, με πείρα από κλινικές και εγκληματολογικές έρευνες, προειδοποιεί ότι τα παιδιά που ζουν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια φαίνεται να έχουν επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν "μη ετεροφυλόφιλες προτιμήσεις" από ό, τι τα άλλα παιδιά.
Ωστόσο αυτοί που νομοθετούν και προωθούν την πολιτική της «πλήρους ισότητας» υπέρ των ομοφυλόφιλων, δεν έχουν ιδέα για τα αποτελέσματα αυτών των ερευνών, οι οποίες, άλλωστε, ποτέ δεν δημοσιεύονται.
"Από μία έρευνα ... η οποία δεν είναι οριστική, προκύπτει ότιτα παιδιά που έχουν μεγαλώσει με ανοικτά ομοφυλόφιλους γονείς είναι πολύ περισσότερες πιθανότητες να ακολουθήσουν και αυτά μία ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, παρά τα παιδιά που μεγάλωσαν σε ετεροφυλοφιλικές οικογένειες (Σ.Σ. βλέπετε… στον θαυμαστό «νέο κόσμο» μας θα πρέπει να επανακαθορίσουμε τον όρο «οικογένεια» και να διευκρινίζουμε πλέον, εάν πρόκειται για «ετεροφυλόφιλη» ή «ομοφυλόφιλη»…), αναφέρει σε ρεπορτάζ της η Trayce L. Hansen (φωτο).

Σύμφωνα με την μελέτη της φαίνεται ότι παιδιά που μεγάλωσαν με ζευγάρι ομοφυλόφιλων ή αμφιφυλόφιλων έχουν περίπου επτά φορές περισσότερες πιθανότητες, από τον γενικό πληθυσμό, να παρουσιάσουν στο μέλλον, μη ετεροφυλοφιλική σεξουαλική προτίμηση".
Οι μελέτες, μέχρι τώρα, αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένα ποσοστό μεταξύ του 8% έως και 21% στα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς, τα οποία προσδιορίζουν τους εαυτούς τους ως «μη-ετεροφυλόφιλους», γράφει η ψυχολόγος.
«Για να γίνει κατανοητή η σύγκριση», συνεχίζει η ψυχολόγος, «το ποσοστό, σήμερα, στον γενικό πληθυσμό της χώρας, που προσδιορίζεται ως «μη ετεροφυλόφιλοι» είναι της τάξης του 2%!
Ως εκ τούτου, αν τα ποσοστά αυτά είναι αληθινά, τα παιδιά των ομοφυλόφιλωνέχουν 4 έως 10 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν μια μη-ετεροφυλόφιλη προτίμηση σε σχέση με τα άλλα παιδιά».
Φυσικά άλλοι ερευνητές αρνούνται ότι υπάρχουν τέτοιες διαφορές
«Πολλοί πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα τέτοιων ερευνών αποκρύβονται, προκειμένου να μην θιχτεί η ‘φιλο-ομοφυλοφιλική τους ατζέντα’ και το φιλο-ομοφυλοφιλικό κοινωνικό τους προφίλ» αναφέρει το ρεπορτάζ.
Για παράδειγμα, η Hansen, μεταξύ των πολλών μελετών, επανέφερε την εργασία των Golombok και Tasker, από το 1996.
Οι συντάκτες αυτής της μελέτης αφού εξέτασαν αποκλειστικά, παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων, βρήκαν ότι "η μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών που μεγάλωσαν σε οικογένειες λεσβιών προσδιορίζονταν ως ετεροφυλόφιλοι."
Η Hansen αναφερόμενη σε αυτήν την μελέτη, είπε ότι προκειμένου ένα ενήλικο παιδί να χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως μη ετεροφυλόφιλο, έπρεπε να προσδιορίσει τον εαυτό του ως «μη ετεροφυλόφιλο» για το παρόν, αλλά και να δεσμευτεί ότι και στο μέλλον η ταυτότητα του θα παραμείνει ως «μη-ετεροφυλόφιλος» - πολύ ασυνήθιστη μέθοδος για να κωδικοποιήσουμε την «μη ετεροφυλοφιλία».
«Οι συγγραφείς της μελέτης», συνέχισε η Hansen, «δεν ανέφεραν στα παιδιά αυτό το σημείο και δεν τους έδωσαν τυχόν διευκρινίσεις ή σχόλια σχετικά με αυτό.
Ωστόσο, ένα ποσοστό 16% των ατόμων που έχουν μεγαλώσει με λεσβίες, βρέθηκε να έχει ομοφυλόφιλες ή αμφιφυλόφιλες προτιμήσεις, ενώ το ποσοστό στα παιδιά των ετεροφυλόφιλων ήταν 0%»!!!
Συγκρίνετε το 16% με το 0%!
«Επιπλέον, το 67% των παιδιών με παρελθόν από λεσβιακές οικογένειες, δήλωσε ότι «στο παρελθόν θεωρούσαν, ή σκέφτονταν ότι υπάρχει μια πιθανότητα στο μέλλον, να έχουν κάποια εμπειρία έλξης για το ίδιο φύλο ή να έχουν κάποια σεξουαλική σχέση με άτομα του ιδίου φύλου ή και τα δύο» σε σύγκριση με το 14% των παιδιών από οικογένειες ετεροφυλόφιλων».
Συγκρίνετε 67% με 14%!!
Αξίζει να προσεχθεί το γεγονός ότι ένα ποσοστό 8% των ενηλίκων παιδιών που έχουν ανατραφεί με λεσβίες "είχαν κάποια ομοφυλοφιλική σχέση, ακόμη και αν σεξουαλικά δεν ελκύονταν από άτομα του ιδίου φύλου!!"γράφει η Χάνσεν.
Η Hansen, η οποία ασχολείται με θέματα που αφορούν τον γάμο, την ανατροφή των παιδιών, τις σχέσεις ανδρών και γυναικών, είπε στο WorldNetDaily.com, (WND), ότι είναι λίγες οι επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις που υπάρχουν στα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς και δεν μπορούν να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα.
«Ωστόσο», είπε, «κάποιες πληροφορίες που είναι διαθέσιμες, δείχνουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, αντιλαμβάνονται διαφορετικά την ταυτότητα του φύλου τους και έχουν διαφορετική συμπεριφορά όσον αφορά τον ρόλο του φύλου τους, από τα παιδιά που μεγάλωσαν με ετερόφυλα ζευγάρια.
Πάντως η απόκρυψη αυτών των πληροφοριών δεν αποτελεί έκπληξη...
"Οι περισσότεροι από τους ερευνητές που ασχολούνται με τη μελέτη των παιδιών από ομοφυλόφιλους γονείς, έχουν αυτοανακηρυχθεί ερευνητές με θετική στάση προς τους ομοφυλόφιλους γονείς" είπε στο WND η Χάνσεν.
«Πολλοί από αυτούς τους ερευνητές, καθώς και άλλοι, παραδέχονται ότι η αναγνώριση των διαφορών μεταξύ παιδιών ομοφυλόφιλων και ετεροφυλόφιλων γονέων, θα ήταν επιζήμια για τον στόχο τους που είναι δεν είναι άλλος παρά η ευρεία αποδοχή από την κοινωνία του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, η καθολική αποδοχή της ομοφυλοφιλίας ως κάτι το απόλυτα «φυσιολογικό» και «υγιές», η αποδοχή της υιοθεσίας από ομοφυλόφιλα ζευγάρια κ.α.
"Η απόκρυψη ή η υποβάθμιση των αποτελεσμάτων της έρευνας, η οποία αποκαλύπτει τις διαφορές μεταξύ των παιδιών που έχουν ανατραφεί με ομοφυλόφιλους και εκείνων που έχουν ανατραφεί με ετεροφυλόφιλους, σαφώς επηρεάζει τον τρόπο που σκέφτονται, αλλά και ψηφίζουν οι πολίτες, κρίνουν οι δικαστές, αποφασίζουν οι κυβερνήτες και νομοθετούν οι νομοθέτες, σε θέματα σχετικά με τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων και γενικότερα με την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας.
«Οι συνθήκες υπό τις οποίες ανατρέφονται τα παιδιά, είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ζήτημα για μία πολιτισμένη κοινωνία.
Τα νεότερα κοινωνικά πειράματα, όπως το γρήγορο και εύκολο διαζύγιο και η ευρεία αποδοχή και διάδοση των «μονογονεϊκών οικογενειών», οδήγησαν σε πλήρη καταστροφή, εξαιτίας της αύξησης του αριθμού των «ορφανών» παιδιών από πατέρα, πολλά από τα οποία τώρα γεμίζουν τις φυλακές.
Οι υπεύθυνοι της λήψης αποφάσεων, οι δικαστές, και οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια: τα παιδιά χρειάζονται τους πατέρες και ο επαναπροσδιορισμός του γάμου κάτω από την πίεση της «εξέλιξης» στις κοινωνίες των ανθρώπων θα οδηγήσει, με την θέλησή μας, σε στέρηση ακόμη περισσότερα παιδιά"είπε στην έκθεσή της.
"Οι ομοφυλόφιλοι και τα άλλα άτομα που υποστηρίζουν τον «αγώνα» τους, εύλογα επιθυμούν την κοινωνική και νομική αποδοχή του ομοφυλοφιλικού τρόπου ζωής και των ομοφυλοφιλικών σχέσεων.
Μία από τις μεθόδους για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι να πειστεί το κοινό ότι οι ομοφυλόφιλοι γονείς δεν είναι επιζήμιοι για τα παιδιά. Η απόκρυψη ή η υποβάθμιση των πορισμάτων της έρευνας που αποκαλύπτει ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους οπωσδήποτε διαφέρουν από τα άλλα παιδιά, είναι μέρος αυτής της κοινωνικής-πολιτικής ατζέντας που προορίζεται για την εξουσία, τους ψηφοφόρους και τους δικαστές» είπε.
Η Hansen θεωρεί ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποφύγουν τις προκαταλήψεις τους – καθώς το θέμα αυτό (στις ΗΠΑ) είναι αρκετά «συναισθηματικά φορτισμένο».
Αλλά αν θέλουν οι συντάκτες αυτών των μελετών να ονομάζονται επιστήμονες και όχι ακτιβιστές, "θα πρέπει να αναιρέσουν τις προκαταλήψεις τους και απρόσκοπτα να παρουσιάσουν τα πορίσματά τους", έγραψε.
"Κανέναν δεν πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι ομοφυλόφιλοι γονείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να μεγαλώσουν ομοφυλόφιλα παιδιά.
Μην ξεχνάμε ότι ένα από τα λίγα ειλικρινή άτομα που έχει ταχθεί υπέρ των ομοφυλοφίλων διακήρυξε «Φυσικά τα παιδιά μας θα είναι διαφορετικά», κατέληξε η Χάνσεν.

Πηγή: WorldNetDaily 

--ΠΑΝΩ: Φωτογραφία Ασφαλιστικής Εταιρίας που παρουσιάζει ομοφυλόφιλο ζευγάρι 
και
ΑΡΙΣΤΕΡΑ: Απίστευτη προπαγανδιστική φιλο-ομοφυλοφική αφίσα στην Ιταλία. 
--Κανένας δεν γνωρίζει με ακρίβεια πόσα είναι σήμερα, τα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια στις ΗΠΑ. Υπολογίζονται από1 έως 9 εκατομμύρια.
--Σχετικά με την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια:
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχουν σήμερα, 270.000 παιδιά που ζουν με ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Από όλες αυτές τις υιοθεσίες, το ένα τέταρτο, ή 65.000, έχουν εγκριθεί.
Η υιοθεσία από ζευγάρια του ιδίου φύλου είναι νόμιμη στη Γκουάμ, στην Ανδόρα, στο Βέλγιο, στον Καναδά, στην Δανία, στην Ισλανδία, στις Κάτω Χώρες, στην Νορβηγία, στην Σουηδία, στην Νότια Αφρική, στην Ισπανία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε δύο πολιτείες της Αυστραλίας (ACT και WA) και σε 14 πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Στη Γερμανία, Φινλανδία, Γροιλανδία, Τασμανία της Αυστραλίας και στο Ισραήλ η υιοθεσία επιτρέπεται, έτσι ώστε ο ένας από τους δύο συντρόφους σε σε μια «αστική ένωση» να μπορεί να υιοθετήσει το βιολογικό του παιδί ή το παιδί του συντρόφου του / της.

--Διαβάστε στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ την απίστευτη ιστορία της Lisa Miller, στοΕτοιμαστείτε για την επέλαση των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων"... 

Η Αμερικάνα Lisa Miller, πρώην λεσβία συζούσε με την Janet Jenkins, μέχρι που αποφάσισε να διακόψει την ομοφυλοφιλική σχέση, λόγω του ότι έγινε χριστιανή. Η Jenkins, μετά τον χωρισμό, κατέφυγε στα δικαστήρια διεκδικώντας το παιδί της Miller (το οποίο μεγάλωναν μαζί σαν ζευγάρι) επιδιώκοντας να πάρει την πλήρη κηδεμονία της μικρής Ισαβέλλας, κατηγορώντας την Miller (βιολογική μητέρα) ότι δεν είναι πλέον κατάλληλη για μητέρα λόγω της «χριστιανικής ανατροφής» με την οποία θέλει να μεγαλώσει το παιδί…


Γιατί σβήνουν τα φώτα στις ντισκοτέκ; Δοκίμιο για τη ντροπή... π. Σαββάτιου Μπαστοβόι


Γιατί σβήνουν τα φώτα στις ντισκοτέκ;

 

Δοκίμιο για τη ντροπή...

 

π. Σαββάτιου Μπαστοβόι

Η κάθε εποχή σήμανε και μια μάχη με κάτι. Η Αναγέννηση πάλεψε για την αναστήλωση του ανθρώπου, ενώ η μοντέρνα εποχή για την καθίδρυση της δημοκρατίας κ.α. Αλλά η πιο ενδιαφέρουσα μάχη γίνεται σήμερα.  
Η τελευταία μάχη της ανθρωπότητας, ίσως φανεί περίεργο, είναι η μάχη κατά της ντροπής. 
Η θεωρία του Φρόιντ περί συμπλεγμάτων, την οποία διατύπωσε τον 19ο αιώνα, μπήκε στα μυαλά πολλών, πολλές φορές χωρίς τη θέλησή τους. Δεν ξέρω σε ποιο βαθμό κατάφερε ο Φρόιντ να θεραπεύει αυτά τα συμπλέγματα, το σίγουρο πάντως είναι ότι δημιούργησε ένα νέο σύμπλεγμα, το οποίο μόλυνε τον 20ο αιώνα: το σύμπλεγμα Φρόιντ. 
Ο Φρόιντ δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να παραφράσει τη ρήση του Βούδα: «Η ζωή είναι πόνος, για κάθε πόνο υπάρχει μία αιτία
». Όμως ο Φρόιντ το πάει παραπέρα προσθέτοντας και τις αιτίες αυτού του πόνου, κατά την άποψη του φυσικά. ["Νεκρός": ο συγγραφέας αναφέρεται στις "4 ευγενικές αλήθειες του Βούδα". Ο Βούδας, ως γνωστόν, συνεχίζει λέγοντας ότι αιτία του πόνου είναι η επιθυμία και η έξοδος απ' τον πόνο έρχεται με το "οκταπλό μονοπάτι", το δρόμο της αυτοσυγκράτησης και του διαλογισμού, με το οποίο ο άνθρωπος φτάνει στη νιρβάνα (=σβήσιμο, αρχικά των επιθυμιών του και τελικά του εαυτού του). Σκοπός του Βούδα ήταν να μη μετενσαρκώνεται συνεχώς ο άνθρωπος, γιατί η παράταση της ζωής = παράταση του πόνου. Ο χριστιανισμός φυσικά δεν πιστεύει στημετενσάρκωση.]
Οι αιτίες του πόνου κατά Φρόιντ είναι λίγο ασυνήθιστες. Μια απ’ αυτές είναι το «οιδιπόδειο σύμπλεγμα», ενώ μια άλλη η ντροπή, η οποία προέρχεται από το αίσθημα της κατωτερότητας και την οποία αισθανόμαστε εξαιτίας κάποιων προηγούμενων αποτυχιών. 
Η εμμονή της επιτυχίας στη ζωή φαίνεται να έχει βρει στην εποχή μας μια λύση τόσο απλή: «Να επιμένεις και να επιβάλλεσαι. Πώς θες να σε σέβονται οι άλλοι αν εσύ δε σέβεσαι τον εαυτό σου;». Νίκησε τη συστολή σου την αιτία όλων των αποτυχιών. 
Οι μοντέρνοι ψυχολόγοι προσφέρουν ένα πλήθος μεθόδων για ν’ απαλλαγούμε από την ντροπή, αυτή όντας μια κεντρική ενασχόληση της σύγχρονης παιδαγωγικής και των νέων οικογενειών. 



Όμως σκοτώνοντας το αίσθημα της ντροπής δε σημαίνει ότι ο ίδιος δε θα κάνεις κάποιες ντροπιαστικές πράξεις. Το αστείο της υπόθεσης πηγάζει ακριβώς από την άνεση, με την οποία κάποιος κάνει πράξεις ενοχλητικές, όντας σίγουρος ότι κάνει κάτι καλό. Αντίθετα, εμείς έχουμε την ανάγκη του αισθήματος της ντροπής, για να μην γινόμαστε ρεζίλι μπροστά στους άλλους. Η ντροπή είναι η εγγύηση της αξιοπρέπειας μας. 
Είναι περίεργο πως ο νεαρός με το «τουπέ», ο οποίος πριν παρουσιαστεί λέει ένα χαζό αστείο, με το οποίο γελάει μόνος του, αντικατέστησε το ιδεώδες του απλού σιωπηλού και ευγενικού νέου. Και ξέρετε τι τους κάνει τόσο ελκυστικούς σε κάποιους; Το γεγονός ότι δεν ντρέπεται καθόλου όταν του λες πόσο βλάκας είναι. 
Εγώ δε θα δοκιμάσω ν’ αντικαταστήσω αυτό το ιδεώδες με το χριστιανικό, επειδή θέλω να με διαβάσουν μέχρι τέλος. Αλλά θα πρότεινα μια βόλτα στις παραδόσεις των μεγάλων πολιτισμών να δούμε αν έχουμε κάποια σχέση μ’ αυτές. Ν’ αρχίσουμε με τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι συνήθως προκαλούν τα θαυμασμό κι εκείνων που δεν γνωρίζουν τίποτε γι’ αυτούς. Ας πάρουμε την καλύτερη περίπτωση, έναν άντρα του καιρού μας: νέος, με λεφτά, επιτυχημένος επιχειρηματίας, ένας από εκείνους τους δύο που μπαίνει στον ανελκυστήρα σε μια διαφήμιση βερνικιού παπουτσιών και κοιτάζει με ζήλο τα παπούτσια του άλλου. Ένας από εκείνους που, ακολουθώντας τις συμβουλές του ψυχολόγου τους, πάντοτε αρχίζουν μια συζήτηση πρώτοι. 
Τώρα ας φανταστούμε αυτόν τον άνδρα των καιρών μας στην αυλή του Πυθαγόρα, όπου οι αρχάριοι σιωπούσαν για τρία χρόνια. Εννοείται ότι τον άνθρωπό μας, στην πρώτη προσπάθεια «να βγει στην επιφάνεια» θα τον έδιωχναν οι Πυθαγόρειοι ως άξεστο. 
Ας μεταφερθούμε τώρα μ’ αυτόν τον άνδρα στους ταοιστές, ίσως εκεί να τον δεχτούν. Αλλά να ο Λαο Ζι [Λάο Τσε], ούτε που σηκώνει τα μάτια του προς τον ομιλούντα νεοφερμένο, ξέροντας ότι «σιωπώντας μπορείς να τα πεις όλα». Στη συνέχεια πάμε στον Κομφούκιο. Αλλά και αυτός βλέποντας πόση σημασία δίνει ο ξένος στα γυαλισμένα παπούτσια του, του λέει: «Σοφός είναι αυτός ο οποίος, όντας ντυμένος με κουρέλια, μπορεί να σταθεί χωρίς να ντραπεί ανάμεσα σε ανθρώπους ντυμένους με ακριβά ρούχα
»
Δε θα συνέχιζα το ταξίδι μας, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτός ο άνδρας δε θα μπορέσει να σταθεί σε κανέναν πολιτισμό του κόσμου. 


Αυτό το ιδεώδες είναι προϊόν του αιώνα μας. Ένα προϊόν μιας ηπείρου χωρίς παράδοση, χωρίς θρησκεία και κουλτούρα, της ηπείρου των χάμπουργκερ. 
Οι διαφημίσεις που βλέπουμε στο δρόμο, στις εφημερίδες στην τηλεόραση, όλες μας προτρέπουν να είμαστε πρώτοι, να είμαστε οι καλύτεροι. Αλλά πώς είμαστε όλοι «πρώτοι»;
Στις παραδόσεις όλων των λαών για να είσαι πρώτος πρέπει να παλέψεις, πρέπει να έχεις αρετές. Τώρα όμως είναι πιο εύκολο. Θέλεις να είσαι πρώτος; Κανένα πρόβλημα. Αγόρασε τις τάδε μπαταρίες και κάπνισε τα τάδε τσιγάρα. Είσαι χοντρός; Πιες το τάδε ποτό και όλες οι κοπέλες θα σ’ ερωτευτούν. Οι συμμαθητές σου σε κοροϊδεύουν και σου δίνουν σφαλιάρες; Βάλε το τάδε άφτερ-σειβ και θα γίνεις δυνατός. 

Η σημερινή κοινωνία μεγαλώνει μια γενιά καταναλωτών. Χρειάζεται πολλή προσοχή για να μην μετατραπούμε σ’ εμπορικά ρομπότ που αγοράζουν χωρίς διάκριση πράγματα που δεν χρειάζονται. Αλλά προπάντων να προσέχουμε να μην πληρώσουμε για όλα αυτά με τις ίδιες τις αρετές μας, με την ίδια αξιοπρέπειά μας. Για να πουλήσουν οι οίκοι μόδας και καλλυντικών, λάνσαραν το κόμπλεξ των κοριτσιών που δεν έχουν φίλο. Η ηλικία από την οποία πρέπει να αισθάνεται το κορίτσι αυτό το κόμπλεξ μειώνεται ανάλογα με τη δίψα των παραγώγων για χρήματα. 

  

Μερικά προϊόντα όπως εσώρουχα, καλτσόν, μπλουζάκια, φουστίτσες και άλλα «ειδικά εργαλεία» θα είχαν μικρές πωλήσεις, όμως με το λανσάρισμα αυτού του κόμπλεξ του κοριτσιού που δεν έχει φίλο, πουλάνε καλά ακόμα και σε κοριτσάκια του γυμνασίου
Και επειδή σ’ αυτή την ηλικία τα κοριτσάκια δεν έχουν χρήματα δικά τους, εφηύραν και το κόμπλεξ του ¨στενόμυαλου γονιού¨. Συνήθως οι γονιοί αυτοί είναι «κακοί» και δεν αφήνουν τα παιδιά τους να ζήσουν τη ζωή τους. 
Αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι όταν οι πωλητές όλων αυτών των προϊόντων κάνουν κήρυγμα. Κηρύγματα που φθάνουν στις καρδιές των νέων πιο καλά κι αν κήρυττε ο Απ. Παύλος: « Ο Θεός μας έπλασε άνδρα και γυναίκα και αισθανόμαστε έλξη ο ένας για τον άλλο. Εκείνος είπε ν'αγαπιόμαστε, ο ίδιος ο Θεός είναι αγάπη. Αγαπηθείτε,αγοράζοντας τα τάδε προφυλακτικά και το τάδε μακιγιάζ και τη δείνα σοκολάτα. Αρχίστε τώρα, η νιότη δεν περιμένει αιώνια..». 

Βέβαια η φύση μας λέγει αλλά. Αν το πάθος πήρε τη θέση του νου, ωστόσο καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι καλό αυτό που κάνουμε. Γιατί πως εξηγείται ο πανικός της φοιτήτριας όταν ειδοποιηθούν ότι έξω στο διάδρομο έχουν έρθει οι γονείς της, απροειδοποίητα, ενώ κάποιον έχει την ίδια στιγμή στο κρεβάτι της. 
Αλλά πιο χαρακτηριστική είναι η ντροπή που αισθάνεται το κορίτσι όταν συναντήσει τους γονιούς του αγοριού και αντίστροφα. 
Αφού δεν κάνετε κάτι κακό γιατί ντρέπεστε; Όταν αμαρτήσαμε το πάθος έδιωξε την ντροπή, ενώ όταν έρθει η στιγμή να εξομολογηθούμε, η ντροπή γίνεται αξεπέραστη. 
Εσκεμμένα ανέφερα πριν τις παραδόσεις και την πίστη άλλων λαών για να μην φανώ ως ένας ανυπόφορος απολογητής του Χριστιανισμού. Οι αρετές ήταν και θα είναι ίδιες για όλους τους λαούς όλων των καιρών (η μετριοφροσύνη, η ντροπή, η σεμνότητα, η σοφία και η αγάπη). 
Αυτό που μας οδηγεί στην αρετή, σαν ένας μίτος της Αριάδνης, είναι το αίσθημα της ντροπής, το οποίο κατά τους Αγ. Πατέρες είναι η φωνή του Θεού μέσα μας. Η ντροπή δεν υπάρχει στα παιδιά όσο είναι αθώα. Αυτή εμφανίζεται μετά την πρώτη ροπή προς την αμαρτία όταν τα παιδί μαθαίνει τι είναι καλό και τι κακό. 
Το κοριτσάκι που μέχρι εχθές πηδούσε στην αγκαλιά σου μόλις σ’ έβλεπε, τώρα όταν δει ένα έργο με τετραγωνάκι, κοκκινίζει και γίνεται συνεσταλμένη. Αυτή η ντροπή είναι που την σταματάει απ’ το αμάρτημα σε κάποια ηλικία, αφού εναντιωθεί στις εκπομπές που την προτρέπουν να «νικήσει» τη ντροπή της. Αυτή η ντροπή μπορεί να τη σώσει και σ’ άλλες περιπτώσεις δυσάρεστες, γιατί όχι τραγικές, παραδίδοντας τη σώα και αβλαβή στη μέλλουσα οικογένειά της, στα παιδία και στο σύζυγό της. « Η αιδώς της γυναίκας σταματάει την αμαρτία» έλεγε ένας από τους Πατέρες της ερήμου. 
 

Η ντροπή είναι ένα αίσθημα που έχουν όλοι οι άνθρωποι μετά την πτώση. Όταν αντιστεκόμαστε στην ντροπή για ν’ αμαρτήσουμε. Τότε αντιστεκόμαστε στη φωνή του Θεού: «Αδάμ, πού ει;» (=πού είσαι; Γένεσις 3,9). 
Όλοι κληρονομήσαμε αυτό το αίσθημα και αυτοί που πιστεύουν και αυτοί που δεν πιστεύουν. Αν θέλετε, αυτό είναι μία απόδειξη ότι ο Θεός υπάρχει, ότι η Βίβλος λέει την αλήθεια. 
Παρακολουθήστε τους νέους που έρχονται από κάνα χωριό στην πόλη για να σπουδάσουν, πόσο συνεσταλμένοι είναι. Θαυμάστε πως κοκκινίζουν όταν αγοράσουν ένα πακέτο τσιγάρα σ’ ένα γεμάτο κόσμο μπαρ. 
Θαυμάστε τη σεμνότητα με την οποία κάθεται σε μία γωνιά το κορίτσι το οποίο ερωτεύτηκε. 
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σβήνουν τα φώτα στις ντίσκο και γιατί αυτοί οι νέοι ντρέπονται να χορέψουν; Αναρωτηθήκατε γιατί οι έφηβες κλείνονται στο δωμάτιο για να μάθουν η μία στην άλλη αυτές τις αφύσικες κινήσεις; Αναρωτηθήκατε γιατί οι έφηβες όταν αλλάζουν χρώμα στα μαλλιά ή την κόμμωση τους στην αρχή ντρέπονται τους άλλους; Ίσως επειδή είναι κάτι αθώα παιδάκια, τα οποία δεν θα έκαναν τίποτα απ’ όλα αυτά αν δεν τα ζητούσαν οι καιροί. Ο νέος ζει μια εσωτερική σύγκρουση: από τη μια μεριά όλοι του λένε ότι αυτό που κάνει είναι καλό, από την άλλη αισθάνεται ότι μέσα του κάτι εναντιώνεται. Η εσωτερική φωνή του λέει ότι είναι μία ανοησία ένα πλήθος ανθρώπων να συγκεντρώνεται σε μία αίθουσα και να κουνιέται ο ένας μπροστά στον άλλο, απ’ την άλλη όμως προκαλεί ευχαρίστηση. Τότε, για να τα συμβιβάσει και τα δύο, σβήνουν τα φώτα στις ντίσκο, ενώ οι αρχάριοι πίνουν, για να αισθανθούν καλύτερα. Και το μόνο που μένει είναι ένα τρομερό κενό. 
Οι αρχάριοι κάνουν την αμαρτία με το φως σβηστό. Όχι μόνο ντρέπονται ο ένας τον άλλο, αλλά χωρίς να το καταλάβουν ντρέπονται και την πανταχού παρουσία του Κτίστη. 
Η συνήθεια να σβήνουν τα φώτα προέρχεται από τον Αδάμ, ο οποίος μόλις αμάρτησε κρύφτηκε. Από τότε εμείς επαναλαμβάνουμε την πράξη του Αδάμ. 


Τη νύχτα γίνονται ληστείες, βιασμοί. Το σκοτάδι ευνοεί την αμαρτία.Νύχτα έφυγε ο Ιούδας από το Μυστικό Δείπνο για να προδώσει τον Ιησού, όπως μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «λαβών ουν τὸ ψωμίον εκείνος ευ̉θέως ε̉ξη̃λθεν, η̉̃ν δε νὺξ». Ο Ιούδας πηγαίνοντας να προδώσει τον Ιησού, κρατούσε στο χέρι του το κομματάκι ψωμιού που Εκείνος του είχε δώσει. Για να καταλάβουμε την ομορφιά αυτής της χειρονομίας, πρέπει να ξέρουμε ότι στην Ιουδαϊκή παράδοση ο οικοδεσπότης άπλωνε το πρώτο κομμάτι ψωμιού προς τον πιο αγαπητό φιλοξενούμενο. Αυτό θέλησε να δείξει και ο Χριστός, όταν έδωσε το ψωμί στον Ιούδα, ένα ψωμί που δεν ήταν απλό ψωμί αλλά ευχαριστιακό ψωμί, δηλαδή το ίδιο το σώμα του Χριστού, ο οποίος σταυρώθηκε για μας τους ανθρώπους, συνεπώς και για τον Ιούδα. Τονίζοντας ιδιαίτερα αυτό το σημείο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης θέλει να μας δείξει την αδιαντροπιά, στην οποία έφτασε ο Ιούδας εξαιτίας του πάθους του. 
Η μάχη με την ντροπή είναι μία μάχη με τον ίδιο τον εαυτό μας. Να μην φανταστούμε ότι αν μείνουμε μ’ ένα πόδι ή ένα μάτι θα μας ονομάσουν ανάπηρους, ενώ αν αφήσουμε να καταστραφεί ένα από τα βασικά μας αισθήματα θα μας ονομάσουν άτλαντες. Πάλι ανάπηρους θα μας ονομάσουν. Επειδή είναι δυνατόν να νικήσουμε τη ντροπή και ταυτόχρονα να εξαφανίσουμε και το τελευταίο ίχνος της εικόνας τους Θεού. Χρειάζεται βέβαια προσπάθεια, αλλά δεν είναι αδύνατον. Έχουμε τη δύναμη και την ελευθερία να μετατραπούμε σε τέρατα, τα οποία κομματιάζουν τα ίδια τους τα παιδιά με κρύο αίμα στο όνομα μιας παράλογης απαλλαγής από τα κόμπλεξ;
Γι’ αυτούς που έχουν τη συνήθεια να μάχονται με την ντροπή προσπαθώντας ν’ απαλλαγούν απ’ αυτή, μπορούν να ικανοποιήσουν αυτή τους τη συνήθεια. Παλέψτε με τη ντροπή που αισθανόμαστε τότε, όταν δεν καταφέρνουμε να φαινόμαστε στους άλλους όπως θα θέλαμε εμείς, αυτή είναι μια ντροπή που πηγάζει από την περηφάνια. Παλέψτε με τη δηλητηριώδη ντροπή που μας πνίγει τότε όταν πρέπει να πούμε στον άλλο: «Συγχώρεσέ με, είχα άδικο». 
Όσο για τα κόμπλεξ, αν αυνανίζεσαι, αν «ανάβεις» όταν μιλάς σ’ ένα κορίτσι, αν είσαι τσιγκούνης και θέλεις να φαίνεσαι σπουδαιότερος απ’ ό,τι είσαι, πώς να μην έχεις; Άσ' τα αυτά και θ’ απαλλαγείς από τα κόμπλεξ. 
Κάνε τα έργα του φωτός γιατί «το φως της αλήθειας, ο Υιός του Θεού, ήλθεν εις τον κόσμο, άλλ’ οι άνθρωποι επροτίμησαν το σκοτάδι της πλάνης και όχι το φως
». Και έκαμαν την προτίμηση αυτή, διότι ήσαν πονηρά τα έργα τους. Διότι καθένας, που επιμένει να πράττει έργα πονηρά και κακά, δεν αδιαφορεί απλώς, αλλά αποστρέφεται το φως και δεν έρχεται εις το φως, δια να μην γίνει φανερή η ασχήμια και η φαυλότης των έργων του και προκληθεί ούτως η αποδοκιμασία του και η εξέγερσης της συνειδήσεώς του (βλ. κατά Ιωάννην 3, 19-20).
«Ας αποθέσωμε λοιπόν σαν άλλα νυκτερινά ενδύματα τα έργα της αμαρτίας, που γίνονται στο σκοτάδι, και ας φορέσουμε σαν άλλα όπλα τα φωτεινά έργα της αρετής» (απόστολος Παύλος, προς Ρωμαίους 13,12). 
Είναι λίγο δύσκολο να το κάνεις; Όλος ο κόσμος μεταμορφώνεται σε μια κοσμική ντισκοτέκ. Τα φώτα είναι σβηστά. Όλα είναι έτοιμα. Στο σκοτάδι, μια γνωστή φωνή, φωνάζει τ’ όνομά μας.


 μετάφραση 
πηγή  

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...