Ελληνικά και Ορθόδοξα

Κυριακή, Ιουνίου 02, 2013

ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ, ΟΙ ΓΑΔΑΡΗΝΟΙ, ΟΙ “ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΟΙ” ΚΑΙ ΟΙ ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ

«Ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ» (Ἰωάν. δ´ 40-41). Οἱ Ναζαρηνοὶ ζητοῦσαν νὰ τὸν γκρεμίσουν ἀπὸ τὸ χεῖλος τοῦ ὄρους (βλ. Λουκ. δ´ 29), «διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ». Οἱ Γαδαρηνοὶ τοῦ ζήτησαν νὰ τοὺς ἀφήσει καὶ νὰ φύγει μακριὰ (Λουκ. η΄ 37). Αὐτοὶ ἐδῶ οἱ Σαμαρεῖτες ὅμως τοῦ ζήτησαν νὰ μείνει μαζί τους, «ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς». βλ. σχετ.:ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς)

Οἱ «θεσμοθετημένοι» Νεοέλληνες, μοιάζουν μὲ τοὺς Ναζαρηνούς καὶ τοὺς Γαδαρηνούς. Καὶ συγκροτοῦν τὴν τρίτη κατηγορία, τῶνΓΑΪΔΟΥΡΙΝΩΝ, ποὺ ΚΛΩΤΣΑΝΕ τὸν Χριστό καὶ τοῦ ζητᾶνε νὰ φύγει ἀπὸ τὴν μέση. Γιὰ νὰ εἶναι «διακριτοὶ οἱ ρόλοι», γιὰ νὰ μὴ ἀκοῦνε τὸν λόγο Του. Τὸ πολὺ-πολὺ νὰ Τοῦ ἐπιτρέψουν νὰ κάνει συσσίτια καὶ πολυ-αυτιστικὲς φιέστες. Ἢ νὰ λέει ὡραῖα λογάκια: «Μέσα ἀπὸ αὐτὴν λοιπὸν τὴν διαλεκτικὴ διαδικασία τὸ ἀξιολογικὸ ἐρώτημα πλέον δὲν εἶναι ποιὸς Πολιτισμός, ποιὰ Ἐκκλησία ἢποιὰ Θρησκεία εἶναι ὀρθὴ στὸ παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, ἀλλὰ πῶς, καὶποιὲς λύσεις μποροῦν νὰ προτείνουν ἔμπρακτα στὸ ἀδιέξοδο τῶν σημερινῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους σὲ μία διαλεκτικὴ μὲτὴν κοινωνία».

πηγή

Της Σαμαρείτιδος. Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Της Σαμαρείτιδος

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!

Κάθισε να αναπαυθεί πλησίον της πηγής του Ιακώβ, και εκεί, μη υπολογίζοντας την προσωπική Του κούραση, ο Κύριος ανοίγει διάλογο με μία γυναίκα Σαμαρείτιδα. Διότι, προκειμένου να σωθεί έστω και μία ψυχή, καμία ευκαιρία δεν πρέπει να χάνεται.
Ο Χριστός ύστερα από μιά μακρά και ταλαίπωρη οδοιπορία έφθασε στην πόλη της Σαμάρειας που ονομάζετο Συχάρ.

Ο βοσκός, όταν χάσει έστω και ένα πρόβατο, αφήνει τα ενενήκοντα εννέα και βγαίνει προς αναζήτηση του ενός. Δεν αδιαφορεί, δεν το αφήνει στην τύχη του, δεν το εγκαταλείπει στην ερημιά, όπου κινδυνεύει κάθε στιγμή να κατασπαραχθεί από τα άγρια θηρία. Βγαίνει στις πεδιάδες, ανεβαίνει ψηλές κορυφές, κατεβαίνει χαράδρες και γκρεμούς, αναζητώντας το χαμένο πρόβατο.
Ο καλός ποιμένας αναζητά το ένα που χάθηκε, που γι’ αυτόν έχει μεγαλύτερη αξία από τα υπόλοιπα ενενήντα εννέα. Και, όταν το βρεί, το βάζει επάνω στους ώμους του γεμάτος από χαρά, ενθουσιασμό και ικανοποίηση. Και ο Κύριος μας διαβεβαιώνει: Σας διαβεβαιώνω, ότι τόση μεγάλη χαρά γίνεται στον ουρανό, όταν ένας αμαρτωλός μετανοεί, παρά για ενενήκοντα εννέα δικαίους, που δεν έχουν ανάγκη μετάνοιας (Λουκ. 15: 4-7).

Με παρόμοιο τρόπο ο Χριστός αναζήτησε τη ψυχή της Σαμαρείτιδος. Επρόκειτο γιά μία ψυχή, που χανόταν μέσα στην έρημο της απουσίας του Θεού. Για μία ζωή, που βυθιζόταν στα απήθμενα βάθη της αμαρτίας της μοιχείας. Για μιά ύπαρξη, που καταστρέφετο από τα ολέθρια πάθη της σαρκός, των παρανόμων σαρκικών απολαύσεων της μοιχείας. Η Σαμαρείτιδα, παρά την εξωτερική της διαγωγή, είχε ένα εσωτερικό κόσμο πλούσιο από ευγενικά αισθήματα και χάρη. Ήταν μια γυναίκα, που ντρεπόταν για τις πράξεις της, για τις αμαρτίες. Γι’ αυτό εξ άλλου, πηγαίνει μόνο το μεσημέρι να αντλήσει νερό από το πηγάδι, γιατί έτσι θα απέφευγε να συναντήσει τις συγχωριανές της και τις ειρωνικές τους επικρισίες.

Νοσταλγούσε τη λύτρωση. Διψούσε να βρει τη σωτηρία. Αναζητούσε την εσωτερική ειρήνη και ανάπαυση. Και τώρα συναντάται με τον Μεσσία. Ο Άγιος Θεός συνομιλεί με την αμαρτωλή γυναίκα, και εκείνη βρίσκει αυτό που αναζητούσε, την λύτρωση.

Πέντε άνδρες γνώρισε και με τον έκτο, η Σαμαρείτις, συζούσε παράνομα. Ζούσε μέσα στη μοιχεία, μιά αρρωστημένη ηθική κατάσταση και χρειαζόταν οπωσδήποτε θεραπεία. Ο Κύριος δεν ήρθε να καλέσει δικαίους, “αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν” (Ματθ. 9:13). Με βάση αυτής της αρχής καταγίνεται ο Ιησούς να φωτίσει και να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο, που εξαγνίζεται κάτω από συγχωρητική και αγιαστική Χάρη του Θεανθρώπου.

Η αμαρτωλή γυναίκα της Σαμάρειας όχι μόνον μετανόησε για τις προσωπικές της αμαρτίες, αλλά έσπευσε να καλέσει και άλλους να συμμερισθούν και να συμβιώσουν τη δική της αλλαγή και εσωτερική αναγέννηση. Διότι, εκείνος που γνωρίζει έμπρακτα την άπειρη αγάπη του Θεού, πλημμυρίζεται από ανέκφραστη χαρά, ειρήνη και αγαλλίαση. Αυτήν την εσωτερική αναδημιουργία, θέλει να την συμμερισθεί.

Ενώ ο μοιχός, με χίλια δύο τεχνάσματα, σαν δόλιος κλέφτης, σαν ύπουλο φίδι, προσπαθεί να εισχωρήσει μέσα στα σπίτια άλλων οικογενειών. Περιφρονούν τις δικές τους γυναίκες και αναζητούν τα θήματά τους όχι ανάμεσα σε δημόσιες πόρνες, αλλά ανάμεσα στους πιο στενούς φίλους ή και συγγενείς. Προσποιούνται μάλιστα τους καλούς φίλους, τους καλούς γείτονες, τους πληγωμένους και πονεμένους από τα κτυπήματα της ζωής, και αντί να στραφούν στην ενάρετη ζωή, επιδιώκουν με κάθε θυσία να επιτύχουν ένα και μοναδικό σκοπό, να παρασύρουν την γυναίκα του φίλου τους στα δόλια και σατανικά σχέδιά τους, να δημιουργήσουν αμαρτωλές εξωγαμηκές σχέσεις, να διαπράξουν και να ζήσουν μέσα στη θανάσιμη αμαρτία της μοιχεία. Ο μοιχός και η μοιχαλίς ξεπερνούν ακόμα και την αγριότητα των πιο αγρίων ζώων της φύσης, διότι τα παιδιά που παρανόμως συλλαμβάνουν, τα φονεύουν με ασπλαχνία και καταφεύγουν στις εκτρώσεις για να μη μαρτυρούν τον παράνομο καρπό τους. Αυτοί οι άνθρωποι μένουν αμετανόητοι, προσποιούνται τους ευσεβείς, πραγματοποιούν ταξίδια στο Άγιο Όρος ή σ’ άλλα ιερά προσκυνήματα, όμως αυτοί οι άνθρωποι, δυστυχώς, παρά τα κτυπήματα και τις σφαλιάρες της ζωής, μένουν μέσα στις μοιχείες τους, αμετανόητοι, αδιόρθωτοι, σκληρόκαρδοι και τυφλωμένοι από τα πάθη της σάρκας. Γι’ αυτό τον λόγο, ο άγιος Απόστολος Παύλος στις Επιστολές του, δεν τους κατονομάζει καν «ανθρώπους», αλλά «σάρκες».

Ο λόγος του Θεού έχει να τους απευθύνει μία και μόνον κουβέντα: Μετανοήσετε πριν είναι αργά και έρθει και σας επισκεφθεί αιφνίδια ο θάνατος! Διορθώσετε τη ζωή σας ! Επιστρέψετε στις δικές σας οικογένειες και μη μολύνετε τις οικογένειες άλλων συγχωριανών σας ! Πόρνους και μοιχούς θα κρίνει ο Άγιος Θεός και αλίμονο σε εκείνον που θα πέσει στη φοβερή κρίση του Θεού ! Θα τον συνέφερε να μην είχε γεννηθεί ποτέ, όπως είπε ο Κύριος για το πρόσωπο του Ιούδα ! Γιατί η μοιχεία καταστρέφει οικογένειες ολόκληρες, αναστατώνει κοινωνίες, διαλύει φιλίες, συκοφαντεί αθώους !

Μέσα από την ειλικρινή μετάνοια μπορούμε να γνωρίσουμε το Θεό της Αγάπης. Μέσα από τη άρνησή μας προς την αμαρτία μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τη σύνταξή μας με τις αρετές, που μας καθιστούν όμοιοι κατά χάρη με την Πηγή κάθε αγαθού, τον Χριστό. Μέσα από την έρημο των παθών, ανακαλύπτομε την όαση της ευσπλαχνίας του Θεού, που μας δροσίζει με τη ουράνιο δρόσο της Θείας Χάριτος.

Η Εκκλησία συνεχίζουσα το σωτηριώδες έργο του Χριστού καλεί, όπως Εκείνος, όλους τους ανθρώπους σε μετάνοια. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, αρκεί να μιμηθούν το καλό παράδειγμα της σημερινής Σαμαρείτιδος γυναικός. Η σωτηρία μιάς ψυχής, για το Θεό, είναι το μεγαλύτερο έργο που μπορεί κανείς να πραγματοποιείσει. Ούτε οι τεχνικές και επιστημονικές κατακτήσεις, ούτε τα διαστημικά κατορθώματα, ούτε ο πλούτος και κοσμικές δόξες, μπορούν να συγκριθούν στην αξία της σωτηρίας μιάς ψυχής. Ο Κύριος εξ άλλου μας το διαβεβαίωσε λέγοντας: Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, εάν κερδίσει όλο τον κόσμο, αλλά ζημιωθεί στο ελάχιστο την ψυχή του; ή τι αντάλλαγμα μπορεί να δώσει ο άνθρωπος για την ψυχή του (Ματθ. 16: 26).

Ο Θεός φροντίζει τόσο στοργικά και σοφά γιά τη σωτηρία κάθε ανθρώπου. Ανοίγει τον δρόμο που οδηγεί στην ουράνια Βασιλεία Του, και δεν θέλει να χαθεί έστω και μιά ψυχή. Με χαρακτηριστικό τρόπο γράφει ο άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, “ο επιστρέψας αμαρτωλόν εκ πλάνης οδού αυτού σώσει ψυχήν εκ θανάτου και καλύψει πλήθος αμαρτιών” (Ιακ. 5: 20). Η μετάνοια εξασφαλίζει τη σωτηρία και την απαλλαγή του ανθρώπου από την αιώνια καταδίκη και κόλαση. Τίποτε περισσότερο δεν συγκινεί τον Άγιο Θεό, όσο η επιστροφή ενός αμαρτωλού. Δεν υπάρχει πράξη πιό ευγενεστέρα από του να λυτρώσει κανείς μιά ψυχή από τον όλεθρο του πνευματικού θανάτου. Και έτσι η ψυχή γίνεται ενώπιον του Θεού υπόθεση θείας δικαιοσύνης που συγχωρεί τις αμαρτίες εκείνων που μετανοούν.

Η Σαμαρείτιδα ήταν παγιδευμένη μέσα στα πλοκάμια της αμαρτωλής ζωής. Απελευθερώθηκε μόνον με την ειλικρινή μετάνοια, όταν γνώρισε και σχετίσθηκε με τον Χριστό. Ο σύνδεσμος της με τον Χριστό την οδήγησε να γίνει απόστολος της Θείας Χάριτος και η αγία Φωτεινή, όπως ονομαζόταν, καταξιώθηκε να καταταχθεί στην τάξη των Ισαποστόλων. Γνώρισε τον Χριστό όχι μόνον στους συμπατριώτες της, αλλά και σ’ άλλα μέρη της Παλαιστίνης.

Η αγία Φωτεινή, η σημερινή Σαμαρείτιδα, μεταφέρει, σήμερα, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα σ’ όλους τους Ορθοδόξους Εκκλησίας. Να στραφούμε με μετάνοια προς το Χριστό, που είναι η σωτηρία όλων. Να αναπτερώσουμε τις ελπίδες μας. Η Αγία Φωτεινή, η Σαμαρείτιδα, ενέπνευσε και εμπνέει με το παράδειγμά της. Διότι η μετάνοια, τί άλλο είναι, παρά μιά μαρτυρία της παρουσίας του Θεού μέσα στη δική ζωή μας;

Ας παρακαλέσουμε τον Άγιο μας Θεό, να μας χαρίζει και σε μας αυτό το πνεύμα της μετανοίας, ούτως ώστε και εμείς, μιμούμενοι την σημερινή εορτάζουσα αγία Φωτεινή, να δίδουμε επάξια την δική μας μαρτυρία στον τόπο όπου μας κάλεσε ο Θεός να ζούμε. Ο Θεός να σαςευλογεί.

THE SAMARITAN WOMAN.

John 4:5-42

His Eminence

Metropolitan Panteleimon of Antinoes

Christ is risen!

Our Lord and Saviour Jesus Christ visited a city of Samaria called Sychar (Shechem). Outside of Sychar He waited at Jacob's Well, as the Apostels went into the city to buy some food for their journey. In those days the Jews never associated in any way with Samaritans. They saw the Samaritans as an impure and sinful nation, and a great hostility was cultivated against them. The Jews were never suposed to pass by the land of Samaria or even to mention the word Samaria, otherwise they were considered unclean before God. The Samaritans were a mixed race and traditional enemies of the Jews. Although they worshiped the God of Israel and were awaiting a redeemer, they accepted only the first five books of the Old Testament as their Scriptures. They had built their own temple on Mt. Gerizim, which the Jews destroyed in l28 BC. For this reason Christ our God used the example of the Good Samaritan to teach and to prove that all men are accepted in God's Kingdom.

Jesus was sitting next to Jacob's Well. This well symbolized the life given by God, especially the life of blessedness. A Samaritan woman came to draw water from the well. Jesus without any thaught said to her: "Give me to drink". God who created the waters and gave it to man; He who seperated by water the dry land and made the islands appear; He who makes the rain to fall upon the earth; He who decorates the surface of the earth with rivers and springs up fountains of water, asks from His own creation to give Him water. He did not only ask from a Samaritan woman to give Him water to drink, but He asks from a sinful woman to quench his thirst.

The Holy God meets with the sinful woman. The Word of God talks with the logical image of His Divine Image and reveals to her the divine truths concerning how man should worship God. It is not the places, neither in Jerusalem, neither on the mountains of Sychar where the True God is to be worshiped, but in the hearts of all those who worship God in "spirit and in truth" (John 4:23). For "God that made the world and all things therein, seeing that he is Lord of heaven and earth, dwelleth not in temples made with hands; neither is worshipped with men's hands, as though he needed any thing, seeing he giveth to all life, and breath, and all things; ... For in him we live, and move, and have our being; ... Forasmuch then we are the offspring of God, we ought not to think that the Godhead is like unto gold, or silver, or stone, graven by art and man's device" (Acts l7: 24-25, 28, 29). Man is called to worship the True God in the spirit of His Truth and not in any other worldly truths, which are the result of philosophy and man's logical efforts of research.

God is not an object to be examined by man. He reveals Himself to man in a way which man cannot understand. When man experiences God's revelation, then he experiences the warmth of God's Love. He sees and loves God through the love of his neighbour. He worships God through true sacrifice, crucifying daily on the cross his sinful desires and passions. He imitates God's Holiness by sanctifying his soul and body, his thoughts and feelings, through the Holy Sacraments of the Church, leading a sacramential life in Christ. This means, that man should live in Christ, according to Christ and for Christ. "In Christ" means that man must become a member of Christ's Holy Church. "According to Christ" means that man must live a Christlike life cultivating a virtuous life. "For Christ" means that whatever man does he does it for Christ's glory and not for any other reason. Otherwise he is not following God's Truth. Especially, if he follows his own way of life and not that which our Lord and Saviour instructed us. For Christ proclaims and says: "I am the Life, the Way and Light" of the world. We must never forget that no one can go to the Father except through the Son.

It is for this reason why our Lord and Saviour wishes to meet man on a personal level. Man, because of sin, cannot approach God. God on the other hand is always there for everyone. He is standing every day, every moment and every second in front of our own hearts and knocks on the door of our hearts, waiting for us to open our hearts to Him. He is waiting next to the well of our hearts, empty of God's Grace, and wishes to fill them up with the divine water, which springs from the Holy Spirit. He wishes to quench our thirst with the eternal water of His Heavenly Teachings. He wishes to come and speak to you at a personal level and tell you, how much He truely loves you and wants you to rest from all worldly anxieties.

The Samaritan Woman, before she met Christ, she led a sinful life and became an instrument of sin. When she experienced God's revelation, she then changed her whole life. From an instrument of sin, she became an instrument of spreading God's Word. From a slave of sinful sexual desires, she renounced herself and desired only one thing in life: how to please God and to fulfil God's Divine Commandments. Being a person who separated people from their families, she now becomes the reason for men to join with God.

In our daily lives, my beloved friends, we faced similar situations. How many times we all have sinned before God and thirsted for His Forgiveness? How many times we felt the emptiness of our hearts and souls, because of sin, and we wished to feel again the beauty of God's presence within our hearts? How many times have we led a sinful life, enslaving ourselves to worldly pleasures and yet we often prayed for forgiveness?

In today's Gospel the Samaritan Women approached Christ our God and found the true meaning of life. Each and everyone of us must approach in a similar way Christ in order to find the meaning of life within our hearts.

Man away from God and His Commandments is misled by sin, which offers worldly pleasures, but not the true goal of life. Man is created in the "image and likeness of God". He is called to become holy, as God the Father is Holy. God offered to man, through the death of His Only begotten Son, the true and only Life. Through Christ's Crucifiction and Resurrection man becomes a member of Christ Body, a brother and inheritor of the Heavenly kingdom.

Today, we are called to manifest Christ's Life through our own lives. We are called to reveal the Resurrected Christ through our own bodies, and yet, how sad it is that we still allow matterial matters to become obstacles for our spiritual growth. Although we seek God, we do not want to meet with God, because we know, that we must forgive those who harmed us; we must make up with those who done wrong or said something against us. Although we thirst for spiritual life, we remain under the shadow of hatred. Although everyone knows that all things here on earth are nothing more than vanity, they prefer to drag their own brothers and sisters to court just to satisfy their own pride or to seek revenge.

But, my beloved friends, as Orthodox Christians we should not act in such away. The world will pass and all its desires. At the end we take nothing with us. We must never forget, that we will all stand before the fearsome Seat of Christ our God and will give an account for all our deeds. To stand on that Day, let us prepare ourselves from this period of time. Through repentance let us meet with Christ and let Him take over our lives. Let us free ourselves, through Christ's Divine Grace, from all sinful desires and passions. Love one another as He did love us, for only in such a way can one be Christ's disciple.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ, ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΜΕΣΩ ΕΤ1

ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΡΩΣΙΑΣ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ

& ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ.
Από Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΙΕΣΑΤΕ

ΕΔΩ

ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ

Γιορτάζουμε σήμερα 2 Ιουνίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Νικηφόρου, του Ομολογητού και Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Άγιος Νικηφόρος, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το758 μ.Χ. Οι γονείς του Θεόδωρος και Ευδοκία άνηκαν σε αρχοντική και επίσημη κοινωνική τάξη αλλά ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι οι οποίοι γαλούχησαν τον γιο τους με τα νάματα των Θείων Γραφών.

Η προσήλωση μάλιστα του πατέρα του στην ορθή πίστη, έγινε αιτία να διωχθεί και να εξορισθεί από τον εικονομάχο και δυσεβή αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε', τον Κυπρώνυμο στη Νίκαια... όπου και πέθανε. Προικισμένος με ιδιαίτερες πνευματικές ικανότητες, απέκτησε μεγάλη θεολογική και θύραθεν εκπαίδευση. Γρήγορα όμως αποσύρθηκε σε ένα κτήμα του στον Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στην άσκηση και τη μελέτη των Θείων Γραφών.

Όμως ο αυτοκράτορας τον υποχρέωσε να αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινουπόλεως. Όταν εκοιμήθη ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιος, ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Α', υπέδειξε ως άξιο διάδοχό του τον Νικηφόρο. και όντως την Κυριακή του Πάσχα του 806 ανήλθε στον Πατριαρχικό Θρόνο.

Θρόνος ο οποίος ισοδυναμούσε με Γολγοθά. Έδωσε σκληρούς αγώνες για την τιμή και την προσκύνηση των ιερών Εικόνων. Όταν όμως το 813 μ.Χ. ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας, ο ασεβής Λέων Ε', ο Αρμένιος,ξέσπασε μεγάλος και απηνής διωγμός κατά των εικονολατρών.

Η αγέρωχη στάση και εμμονή του Νικηφόρου στην προστασία της Ορθοδοξίας, προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος τον απομάκρυνε από τον πατριαρχικό θρόνο. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και τελικά, αρκετά ταλαιπωρημένος παρέδωσε στο δίκαιο μισθαποδότη Θεό το πνεύμα του στις 2 Ιουνίου 822 μ.Χ.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο:
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Νίκην ήνεγκε, τη Εκκλησία, η ση ένθεος, ομολογία, Νικηφόρε Ιεράρχα θεόληπτε. την γαρ Εικόνα του Λόγου σεβόμενος, υπερορία αδίκως ωμίλησας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Συναξαριστής της 2ας Ιουνίου

Ὁ Ἅγιος Νικηφόρος ὁ Ὁμολογητής, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Πατρίδα του ἡ Κωνσταντινούπολη (γεννήθηκε ἐκεῖ τὸ 758). Οἱ γονεῖς του Θεόδωρος καὶ Εὐδοκία ἀνῆκαν στὴν ἐπίσημη καὶ εὐγενικὴ κοινωνικὴ τάξη. Ἰδιαίτερα ὁ πατέρας του διακρινόταν γιὰ τὴν εἰλικρινὴ ἀφοσίωσή του στὴν Ὀρθοδοξία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ πέθανε ἐξόριστος στὴ Νίκαια ἀπὸ τὸν εἰκονομάχο αὐτοκράτορα Κωνσταντῖνο Κοπρώνυμο.

Στὰ χνάρια τοῦ πατέρα του βάδισε καὶ ὁ Νικηφόρος, ὁ ὁποῖος ἀπέκτησε μεγάλη εὐσέβεια καὶ ἀνάλογη ὀρθόδοξη παιδεία. Γιὰ ἀρκετὸ χρόνο ἔκανε ἀρχιγραμματέας στὰ ἀνάκτορα, ἀλλὰ ἔπειτα ἀποσύρθηκε σὲ ἕνα κτῆμα του, κοντὰ στὸ Βόσπορο, ὅπου ἀφοσιώθηκε στὴ μελέτη καὶ τὴν ἄσκηση.

Ὅμως, ὁ βασιλιὰς Νικηφόρος τὸν ὑποχρέωσε νὰ ἀναλάβει τὴν διεύθυνση τοῦ μεγάλου πτωχοκομείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Καὶ ἀπὸ τὴν θέση αὐτή, κρίθηκε κατάλληλος γιὰ Πατριάρχης. Ἀφοῦ σύντομα πέρασε ὅλους τοὺς Ἱερατικοὺς βαθμούς, τὴν Κυριακή του Πάσχα (806 μ.Χ.) ἀνέβηκε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο. Ἀλλὰ ἀπὸ δῶ ἄρχισε καὶ ὁ Γολγοθὰς τοῦ Νικηφόρου.

Ἔδωσε σκληροὺς ἀγῶνες γιὰ τὴν διατήρηση τῆς τιμητικῆς προσκύνησης τῶν εἰκόνων μὲ τὴν ἀλλοπρόσαλλη βασιλικὴ ἡγεσία. Ὑπέστη πολλὲς ταλαιπωρίες καὶ διωγμούς. Ἐννιὰ χρόνια ἔκανε στὴν Πατριαρχία καὶ δεκατρία στὴν ἐξορία. Τελικά, πολὺ ταλαιπωρημένος, στὶς 2 Ἰουνίου τοῦ 822 παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸ Θεό, ἀμετακίνητος στὶς πεποιθήσεις του, ὅπως προστάζει τὸ ἅγιο Θέλημά Του: «Ἑδραῖοι γίνεσθε, ἀμετακίνητοι». Δηλαδή, γίνεσθε στερεοὶ καὶ ἀμετακίνητοι στὴν πίστη σας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νίκην ἤνεγκε, τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἡ σὴ ἔνθεος, ὁμολογία, Νικηφόρε Ἱεράρχα θεόληπτε· τὴν γὰρ Εἰκόνα τοῦ Λόγου σεβόμενος, ὑπερορίᾳ ἀδίκως ὡμίλησας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τὸν τὴν νίκης στέφανον, ὦ Νικηφόρε, οὐρανόθεν ἔνδοξε, ὡς εἰληφὼς παρὰ Θεοῦ, σῶζε τοὺς πίστει τιμῶντάς σε, ὡς Ἱεράρχην Χριστοῦ καὶ Διδάσκαλον.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐκκλησίας ἔμπνους εἰκών, καὶ Εἰκονομάχων, καθαιρέτης ὁ ἰσχυρός· χαίροις θεοσδότων, δογμάτων ὁ προστάτης, θεόφρον Νικηφόρε, πίστεως ἔρεισμα.

------------------------------------------------------------------------------

Οἱ Ἅγιοι 38 Μάρτυρες

Μαρτύρησαν ἀφοῦ τοὺς ἔριξαν μέσα στὸ λουτρὸ καὶ σφράγισαν τὴν πόρτα.

------------------------------------------------------------------------------

Ἡ Ἁγία Μητέρα καὶ τὰ Ἅγια τρία παιδιά της

Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ὅσιος Ἔρασμος ὁ Ἱερομάρτυρας

Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τῶν αὐτοκρατόρων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ. Ἔγινε κληρικὸς (ἴσως καὶ ἐπίσκοπος) καὶ διέπρεψε στὴ μέριμνα ὑπὲρ τῶν φτωχῶν καὶ στὸ κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου. Ἀπὸ τὸν πόθο νὰ ἑλκύσει ὅσο γίνεται περισσότερες ψυχὲς στὴ ζωή του Χριστοῦ ἐπιδόθηκε σὲ ἀκατάπαυστες περιοδεῖες, στὴ διάρκεια τῶν ὁποίων δίδασκε μὲ ζῆλο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ συνοδευόταν μὲ θαύματα.

Κάποτε εἶχε φτάσει στὴ σημερινὴ Ἀχρίδα, ὅπου εἶδε νὰ κηδεύουν ἕνα παιδί. Τὸ θέαμα τὸν συγκίνησε, διότι ὁ πατέρας του τὸ εἶχε μονάκριβο καὶ θρηνοῦσε πολύ. Πλησίασε λοιπὸν τὸ φέρετρο, προσευχήθηκε, καὶ ἀφοῦ ἔπιασε τὸ χέρι του τὸ ἀνέστησε. Τὸ θαῦμα κατέπληξε τοὺς παρευρισκόμενους, καὶ εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτούς, μαζὶ μὲ τὸ παιδὶ καὶ τὸν πατέρα, νὰ βαπτιστοῦν χριστιανοί.

Κατόπιν δήλωσε στὸν αὐτοκράτορα Μαξιμιανό, ὅτι ἄλλους θεούς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ Ἰησοῦ Χριστό, δὲν γνωρίζει. Τότε ὑποβλήθηκε σὲ σκληρὰ μαρτύρια καὶ ῥίχτηκε στὴ φυλακή. Ἀργότερα ὅμως ἐλευθερώθηκε καὶ ἐξακολούθησε τὴν ἀποστολική του διακονία, μέχρι τὰ βαθιὰ γεράματα. Πέθανε εἰρηνικὰ στὴν πόλη Χερμελία καὶ ἀξιώθηκε μάλιστα, νὰ δεῖ πρὶν πεθάνει, σὲ ὅραμα, στεφάνι ὑπέρλαμπρο ποὺ κατέβαινε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ πρὸς αὐτόν.

------------------------------------------------------------------------------

Οἱ Ἅγιοι 20.000 Μάρτυρες

Ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι, πίστεψαν διὰ τοῦ Ἁγίου Ἐράσμου στὸν Χριστὸ καὶ μαρτύρησαν διὰ ξίφους.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ὅσιος Μαρῖνος ὁ Βαάνης

Ἡ μνήμη του ἀγνοεῖται ἀπὸ τοὺς Συναξαριστὲς καὶ ἀναγράφεται ἀπὸ τὸν Γεδεὼν στὸ Βυζαντινὸ Ἑορτολόγιο (σελ. 110). Ἐκεῖ ἀναφέρεται ὅτι γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ γονεῖς ἐπίσημους, τὸν δρουγγάριο Νικηφόρο καὶ τὴν Μαρία. Ἀνατράφηκε μὲ εὐσέβεια στὴ Βιζύη τὴν Θρᾴκης καὶ ἐκάρη μοναχὸς ἀπὸ τὸν ἀδελφό του Συμεών, κατεβαίνοντας ἀπὸ τὸν Κυμηνά. Ἦταν εὐσεβής, ἐλεήμων καὶ ἀσκητικότατος. Ὁσιακὰ ἀφοῦ ἔζησε, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ καὶ τὸ τίμιο λείψανό του κατατέθηκε στὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου τῆς Κορώνης.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐν Ἀσπροκάστρῳ, ὁ Νεομάρτυρας

Βλέπε βιογραφία του στὶς 12 Ἰουνίου.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ἀπὸ τὴν Φιλαδέλφεια, Νεομάρτυρας

Γεννήθηκε στὴ Φιλαδέλφεια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀπὸ γένος ἐπίσημο, ὁ πατέρας του ἦταν Ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Δόγκας. Ὅταν πέθανε ὁ πατέρας του, ἡ μητέρα του ἐξακολούθησε νὰ τὸν ἀνατρέφει ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου.

Σεμνὸς καὶ ὡραῖος καθὼς ἦταν, κίνησε τὸν φθόνο τῶν Τούρκων, ποὺ ἐκμεταλλευόμενοι τὸ νεαρό της ἡλικίας του - ἦταν 13 ἐτῶν- τὸν ἐξισλάμισαν. Μπῆκε στὴν ὑπηρεσία κάποιου προκρίτου Τούρκου τῆς Φιλαδέλφειας καὶ ἀπόκτησε μέσα σὲ λίγο χρόνο μεγάλη περιουσία. Γιὰ τὴν φήμη τῆς ἀνδρείας του στοὺς πολέμους μαζὶ μὲ τοὺς Τούρκους, δέχτηκε τὴν πρόταση νὰ παντρευτεῖ τὴν κόρη ἑνὸς Τούρκου ἐπισήμου. Ἀλλὰ λίγο πρὶν τὸ γάμο, αἰσθάνθηκε τύψεις συνειδήσεως γιὰ τὴν ἐξώμοσή του καὶ ἔτσι ἀποφάσισε νὰ ἐπανέλθει στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Σὲ ἡλικία λοιπὸν 25 ἐτῶν, παρουσιάστηκε ἐπίσημα μπροστὰ στὸν Τοῦρκο διοικητὴ καὶ παρουσία πολλῶν Τούρκων ἐπισήμων, δήλωσε, ὅτι θεωρεῖ ἀπάτη τὴν μωαμεθανικὴ θρησκεία καὶ γι᾿ αὐτὸ τὴν ἀρνεῖται καὶ ἀποδέχεται τὸν Χριστό. Τότε, ὅλοι ὅσοι ἦταν ἐκεῖ ὅρμησαν καὶ τὸν ἔδειραν ἀνελέητα καὶ μὲ διαταγὴ τοῦ διοικητῆ, τὸν φυλάκισαν.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς νύχτας, ὁ διοικητὴς ἔστειλε Ἱεροδιδασκάλους, ποὺ μὲ συμβουλὲς καὶ ἄλλους τρόπους προσπάθησαν νὰ ἐπαναφέρουν τὸν Δημήτριο στὸν μωαμεθανισμό. Ὁ Δημήτριος ποθῶντας τὸ μαρτύριο ἔμεινε ἀμετάπειστος στὴν ἀπόφασή του. Ὁ διοικητής, ἐπειδὴ δὲν ἤθελε τὸν θάνατο τοῦ Δημητρίου, τὸν ἀποφυλάκισε.

Ὁ Δημήτριος ὅμως, γιὰ νὰ ἐξιλεωθεῖ ἀπὸ τὸ ἁμάρτημα τῆς ἀποστασίας του, μπῆκε σ᾿ ἕνα καφενεῖο καὶ ἄρχισε νὰ ἐλέγχει μπροστὰ σὲ πλῆθος Τούρκων, μία πρὸς μία τὶς πλάνες τῆς μωαμεθανικῆς θρησκείας. Κατόπιν ἔβγαλε τὸ λευκὸ σαρίκι ἀπὸ τὸ κεφάλι καὶ τὸ πράσινο τούρκικο ῥοῦχο του, καὶ τὰ ποδοπάτησε λέγοντας: «καθὼς καταπατῶ αὐτὰ ποὺ εἶναι σημάδια τῆς δικῆς σας πίστεως, ἔτσι καταπατῶ καὶ τὴν πίστη καὶ τὸν νόμο σας καὶ ἀρνοῦμαι αὐτὴ καὶ τὴν ἀποστρέφομαι».

Ἐξοργισμένοι οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Δημητρίου, ὅρμησαν ἐπάνω του καὶ ἀφοῦ τὸν ἔριξαν στὸ ἔδαφος, ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν μὲ πέτρες καὶ ξύλα. Οἱ Τοῦρκοι νόμισαν ὅτι ἦταν νεκρὸς καὶ ἀποφάσισαν νὰ τὸν ῥίξουν στὴ φωτιά. Ἀλλ᾿ ὁ Δημήτριος συνῆλθε ἀπὸ τὴν λιποθυμία καὶ εἶπε στοὺς βασανιστὲς του «ἔχω χρήματα νὰ σᾶς δώσω νὰ ἀγοράσετε ξύλα νὰ μὲ κάψετε».

Ἀκόμα πιὸ ὀργισμένοι οἱ Τοῦρκοι ἀπὸ τὰ λόγια αὐτά, ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν μὲ μαχαίρια, μέχρι ποὺ ὁ μάρτυρας παρέδωσε τὸ πνεῦμα του τὴν 2α Ἰουνίου 1657. Γεμάτοι θυμὸ οἱ Τοῦρκοι, προσπάθησαν νὰ κάψουν τὸ λείψανο τοῦ μάρτυρα. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν τὸ κατάφεραν, τὸ διαμέλισαν χτυπῶντας το μὲ βαριὰ σίδερα.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ὁ ἐξ Ἀγαρηνῶν

Καταγόταν ἀπὸ Μουσουλμάνους γονεῖς καὶ γεννήθηκε στὸ χωριὸ Ψιλομέτωπο τῆς Μυτιλήνης. Μαζὶ μὲ τὴν μητέρα καὶ τ᾿ ἀδέλφια του ἦλθε στὴ Μαγνησία καὶ ἀργότερα στὴ Σμύρνη, ὅπου βοηθοῦσε τ᾿ ἀδέλφια του στὸ ὀπωροπωλεῖο, πηγαίνοντας στὰ σπίτια τῶν εὐγενῶν αὐτὰ ποὺ ἀγόραζαν ἀπὸ τὸ μαγαζί τους.

Πηγαίνοντας ὅμως συχνὰ στὴ Μητρόπολη τῆς Σμύρνης, ἄκουγε καὶ ἔμαθε τὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα καὶ τὴν χριστιανικὴ θρησκεία. Ἔφυγε λοιπόν, στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τὸν δεχόταν.

Τότε ὁ ἐκεῖ ἐξόριστος Πατριάρχης Γρηγόριος ὁ Ε´, στὴ Μ. Λαύρα, ἀφοῦ τὸν δοκίμασε τὸν βάπτισε χριστιανὸ στὰ Καυσοκαλύβια, μὲ τὸ ὄνομα Κωνσταντῖνος. Στὴ Σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου, προσκύνησε τὰ τίμια λείψανα τῶν νεοφανῶν μαρτύρων καὶ τὸν κατέλαβε ὁ πόθος νὰ μιμηθεῖ τὴν πράξη τους. Ἀφοῦ πέρασε μὲ νηστεία καὶ προσευχὴ κοντὰ σὲ πνευματικό, ἀποφάσισε νὰ πάει στὴ Μαγνησία, γιὰ νὰ βαπτίσει τὴν ἀδελφή του χριστιανή.

Μετὰ ὅμως ἀπὸ συμβουλὴ τῶν Πατέρων, ἀπέπλευσε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἀποβιβάστηκε στὶς Κυδωνιές. Ἐκεῖ ἀναγνωρίστηκε ἀπὸ κάποιο Τοῦρκο καὶ ὁδηγήθηκε στὸν Ἀγά. Ἐκεῖ ὁμολόγησε τὸν Χριστὸ καὶ ἔπειτα φανέρωσε τὴν καταγωγή του. Ὁπότε φυλακίστηκε καὶ βασανίστηκε σκληρά.

Ὅταν τὸν ἀνέκριναν πάλι, ὁ Κωνσταντῖνος ἔκανε μπροστὰ τοὺς τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, ἀποδεικνύοντας ἔτσι τὸ ἀμετάθετό της πίστεως του. Τότε ξανὰ τὸν φυλάκισαν καὶ τὸν βασάνισαν μὲ φρικτὸ τρόπο. Ἀλλὰ βλέποντας ὁ ἡγεμόνας, ὅτι κάθε προσπάθειά του πήγαινε χαμένη, τὸν ἔστειλε στὴν Κωνσταντινούπολη. Ἀφοῦ καὶ ἐκεῖ τὸν ὑπέβαλαν σὲ σκληρὰ βασανιστήρια, τελικὰ τὸν ἀπαγχόνισαν στὶς 2 Ἰουνίου 1819. Χειρόγραφη Ἀκολουθία του βρίσκεται στὴν Καλύβη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὰ Καυσοκαλύβια καὶ στὴ Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονα στὸ Ἅγιον Ὄρος.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Ἰωάννης ὁ Νέος ποὺ μαρτύρησε στὸ Βελιγράδι (Ῥῶσος)

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ Τραπεζουντίου ἑορτάζεται, ἐπίσης, στὶς 12 Ἰουνίου. Σήμερα ἑορτάζεται ἡ ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τῆς διασώσεως τῆς πόλεως τῆς Σουτσεάβα τῆς Ρουμανίας, στὴν ὁποία φυλάσσονται τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου, ἀπὸ τὴν πολιορκία τῶν Τατάρων, κατὰ τὸ 1622.

Κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτή, ὅταν οἱ Τάταροι ἀπειλοῦσαν τὴ Σουτσεάβα, οἱ ἐφημέριοι τοῦ ναοῦ, στὸν ὁποῖο ἐφυλάσσονταν τὰ ἱερὰ λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, ἠθέλησαν, φοβούμενοι τὴν ἐπιδρομὴ τῶν βαρβάρων, νὰ μεταφέρουν τὴ λειψανοθήκη τοῦ Ἁγίου στὸ κάστρο. Ὅμως δὲν μποροῦσαν μὲ κανένα τρόπο νὰ μετακινήσουν τὴν λειψανοθήκη τοῦ Ἁγίου, ποὺ ἔγινε ἀσήκωτη. Τότε κατάλαβαν ὅτι αὐτὸ ἦταν θέλημα τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος θὰ τοὺς ἐπροστάτευε. Ἀμέσως κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἄρχισαν νὰ προσεύχονται. Πράγματι! Μία καταρρακτώδης βροχὴ ἐμπόδισε τοὺς ἐπιδρομεῖς νὰ πολιορκήσουν τὴν πόλη καὶ νὰ εἰσβάλουν σὲ αὐτήν.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Ἀλκιβιάδης ὁ ἐν Λουγδούνῳ (+ 177)

Ἴσως εἶναι ὁ ἴδιος μ᾿ αὐτὸν τῆς 16ης Αὐγούστου.

------------------------------------------------------------------------------

Ὁ Ἅγιος Λέανδρος μάρτυρας ὁ Ἠπειρώτης

Να γυρίσουμε πάλι στις ρίζες μας και δεν θα αργήσει… (Ηγούμενος Χρυσόστομος Ι.Μ.Αγ.Γερασίμου Ιορδανίτου)

Να γυρίσουμε πάλι στις ρίζες μας και δεν θα αργήσει…

(…) πιστεύω πως σε ένα - ενάμισυ χρόνο η Πατρίδα μας να ανακάμψει και σιγά – σιγά θα έρθει και η ανάπτυξη και σιγά – σιγά θα έρθουν…

Δείτε το βίντεο

Ε Δ Ω

πηγή

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ, ΕΓΚΑΡΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΥΡΙΛΛΟ (ΦΩΤΟ)

Ιερώνυμος: ο Πατριάρχης Μόσχας κομίζει τη μαρτυρία της εν Χριστώ ενότητας των Εκκλησιών μας

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Το μουντό λόγω της απρόσμενης βροχής αθηναϊκό σκηνικό φώτισε με την παρουσία του στην πρωτευούσα ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών, κ. Κύριλλος, ο οποίος έφτασε το απόγευμα στην Αθήνα κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Ο Ρώσος Πατριάρχης συνοδεύεται από μεγάλη ομάδα δημοσιογράφων, την προσωπική του φρουρά, τον στενό του συνεργάτη μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, πρόεδρο του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, αλλά και από άλλους κληρικούς της ρωσικής Εκκλησίας.
Ο Πατριάρχης Μόσχας επισκέπτεται την Αθήνα, 21 χρόνια μετά την ανάλογη επίσκεψη του προκατόχου του Αλέξιου.

Μετά την άφιξή του στο αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” όπου τον υποδέχτηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πασης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος και από την πλευρά της πολιτείας ο υφυπουργός Εξωτερικών Κ. Τσιάρας, ο Πατριάρχης Κύριλλος μετέβη στον Άγιο Διονύσιο στο Κολωνάκι, όπου τελέστηκε δοξολογία. Παρόντες πληθώρα ιερωμένων, αλλά και κοσμικών, πολλοί Μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, Ρώσοι αξιωματούχοι, αλλά και εξέχουσες προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου όπως ο Ιβάν Σαββίδης.

Επίσης, πλήθος κόσμου, τόσο Έλληνες όσο και Ρώσοι που διαμένουν στην Αθήνα γέμισαν τον Ι.Ν.Αγ. Διονυσίου προκειμένου να καλωσορίσουν τον Πατριάρχη Μόσχας και να λάβουν την ευχή του.

Στο σύντομο χαιρετισμό του ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος δήλωσε ευχαριστημένος, που η Ελλαδική Εκκλησία μπόρεσε σήμερα να ανταποδώσει την προ έτους φιλοξενία της ρωσικής. “Σας ασπαζόμεθα φιλαδέλφως εκ μέρους σύσσωμης της Ελλαδικής Εκκλησίας. Σας καλωσορίζουμε μετ΄ αγάπης πολύς στην ιστορική αυτή πόλη” είπε ο κ. Ιερώνυμος. Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε πως ο Πατριάρχης Μόσχας “κομίζει τη μαρτυρία της εν Χριστώ ενότητας των Εκκλησιών μας” και ευχήθηκε να διευρυνθεί η συνεργασία των δύο εκκλησιών.

Δεν παρέλειψε βέβαια να επισημάνει πως η επίσκεψη Κύριλλου έρχεται σε μια δυσμενή συγκυρία για τη χώρα μας λόγω της κρίσης, αλλά συμπλήρωσε “Είμαστε ευτυχείς που σας έχουμε κοντά μας να μας ενδυναμώσετε”.

Ο κ. Ιερώνυμος τόνισε ακόμη πως “η σημερινή χαρά είναι καρπός της αγάπης του ελληνικού λαού προς τη Ρωσική Εκκλησία” και κατέληξε λέγοντας “ευχόμεθα από καρδίας η πρώτη επίσκεψή στην Αθήνα σας να είναι ευλογημένη. Να αποκτήσετε πνευματικά εφόδια που θα σας ενισχύσουν στην Πατριαρχεία σας”

Από την πλευρά του ο κ. Κύριλλος απηύθυνε εγκάρδιο χαιρετισμό “Χριστός Ανέστη” και ευχαρίστησε για την πρόσκληση. “Είναι χαρά μου να βρίσκομαι στην Αθήνα μια πόλη με μεγάλη ιστορία” είπε και συμπλήρωσε "η επίσκεψη μου αυτή στην Εκκλησία της Ελλάδος επιτελείται κατά την πασχάλιο περίοδο όταν δοξάζουμε τον λυτρωτικό αγώνα του Σωτήρος και τη νίκη Αυτού κατά του θανάτου, αποβλέποντας να καταστήσουμε τους μετόχους της χαράς της εορτής τους ομοδόξους αδελφούς μας".

Αναφέρθηκε εκτενώς στους δεσμούς των δύο Εκκλησιών, επισήμανε πως "η Ρωσική Εκκλησία, η οποία διήλθε μέσω άνευ προηγουμένου σκληρότατων και ευρύτερων διωγμών από τη θεόμαχη εξουσία τον 20 αιώνα, βιώνει την αναγέννησή της", ενώ εντύπωση προκάλεσε και η αναφορά του σύμφωνα με την οποία “η Ρωσία εξεπλήρωσε το χρέος της βοηθώντας ορθόδοξους λαούς να απελευθερωθούν από την οθωμανική κυριαρχία”.

Μετά το πέρας της δοξολογίας ο Πατριάρχης Μόσχας και πάσης Ρωσίας και η συνοδεία του επισκέφθηκαν τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

πηγή

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΛΗΞΕ! Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΦΤΑΣΕ!

Παράσταση που δημιουργήθηκε καθ' υπόδειξην του γέροντα Παΐσιου και αναγράφει :

«ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ - ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ»

Γράφαμε την 29/5/2013 στο κείμενο :

Η ΕΛΛΑΣ ΟΥ ΕΑΛΩ!

...ότι "Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΛΗΞΕ"!

Όχι γιατί έχουμε κανένα χάρισμα - ο πνευματικός τενεκές τι χάρισμα να έχει; - αλλά γιατί μυστικά, από στόμα σε στόμα, άγιοι γέροντες διαμηνύουν το Μεγάλο Θαύμα που έρχεται για το γένος μας, αυτό για το οποίο ο γέροντας Παΐσιος έκανε τιτάνιο αγώνα για να μας αφυπνίσει από την ομφαλοσκοπική μας αντίληψη για τα πράγματα - κι ας έχει τον μανδύα της τάχα μου πνευματικότητας πολλές φορές - το ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.

Αναμένοντας την συνέχεια όποιος δύναται ας εντείνει τον πνευματικό αγώνα.

Είναι καιρός προσευχής για να συμβεί ό,τι είναι να συμβεί με τον πιο ανώδυνο τρόπο - όσο είναι δυνατό κάτι τέτοιο.

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΕΛΗΞΕ!

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΦΤΑΣΕ!

πηγή