Ποιά είναι η αλήθεια για την αρπαγή;

Πολύς θόρυβος γίνεται στις μέρες μας γύρω από την λεγόμενη Αρπαγή της Εκκλησίας. Η διδασκαλία που κυριαρχεί σήμερα στον Προτεσταντισμό(Ευαγγελικές και Πεντηκοστιανές Εκκλησίες) είναι ότι οι αληθινοί πιστοί θα αρπαγούν και θα πάνε στον ουρανό, ΠΡΙΝ την εμφάνιση του Αντίχριστου και ΠΡΙΝ το ξέσπασμα της Μεγάλης Θλίψης πάνω στους κατοίκους της Γης, και ΠΡΙΝ την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Γι' αυτή την «Αρπαγή», βιβλία γράφονται, κηρύγματα γίνονται, βιντεοταινίες γυρίζονται. Να τι λένε οι ίδιοι: «Αυτό το γεγονός που είναι γνωστό σαν «Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» είναι ένα γεγονός τελείως διαφορετικό από την ένδοξη επιστροφή του Ιησού. Η έλευση του Ιησού για να παραλάβει την Εκκλησία Του θα είναι αόρατη, θα έρθει να συναντήσει τους αγίους Του στον αέρα, ενώ κατά τη δεύτερη έλευσή Του 'θέλει ιδεί Αυτόν ΠΑΣ οφθαλμός» (Αποκ. α 7), θα είναι ορατή σε όλο το πρόσωπο της Γης και θα έρθει μαζί με τους αγγέλους Του και τους αγίους Του, που θα τους έχει ήδη παραλάβει, για να κάνει κρίση επάνω στον κόσμο. 

Τα δύο αυτά γεγονότα απέχουν μεταξύ τους 7 χρόνια. Είναι τα χρόνια που η ανθρωπότητα θα περάσει τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας της κάτω από τη διακυβέρνηση του παγκόσμιου Δικτάτορα. Η έλευση του Ιησού Χριστού για να παραλάβει τούς αγίους Του θα είναι πριν τη περίοδο της μεγάλης θλίψης, ενώ η δεύτερη ένδοξη έλευσή Του μαζί με τις ουράνιες στρατιές (βλ. Αποκ. ΙΘ΄) θα είναιστο τέλος της μεγάλης θλίψης...» (ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - Αλκ.Τζελέπη, σελ. 240-241, οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας). 

Γι' αυτό υπόσχονται: «Εάν ακολουθήσεις τον Ι. Χριστό, γνώριζε πως δεν θα περάσεις μέσα από τη 'Μεγάλη Θλίψη' της διακυβέρνησης της Γης από τον Αντίχριστο, γιατί ο Ιησούς θα έρθει, και θα παραλάβει μαζί Του όλους τους γνήσιους πιστούς» (φυλλάδιο «ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΗΜΕΡΑ- Αντίχριστος & 666»). Όμως, άραγε η Αγία Γραφή υποστηρίζει αυτές τις δοξασίες; Αν αγαπάμε την αλήθεια, τίποτε δεν έχουμε να φοβηθούμε από αυτή την έρευνα. Αν θέλουμε να ευαρεστούμε τον Θεό, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ακολουθούμε την αληθινή βιβλική διδασκαλία, κι όχι ετεροδιδασκαλίες ή πλάνες.

Η Αρπαγή είναι ξεχωριστό γεγονός από την Δευτέρα Παρουσία;

Οι οπαδοί της 'Αρπαγής προ της Μεγάλης Θλίψης» υποστηρίζουν ότι η Αρπαγή και η Δευτέρα Παρουσία είναι δύο εντελώς διαφορετικά γεγονότα, που μάλιστα απέχουν 3 1/2 ή 7 χρόνια το ένα από το άλλο. Ας δούμε την βιβλική περικοπή που επικαλούνται: "Με βάση τη διδασκαλία του Κυρίου σας λέμε τούτο: Εμείς που θα είμαστε ακόμη στη ζωή κατά την παρουσία του Κυρίου, δε θα προηγηθούμε στη συνάντηση με τον Ιησού από κείνους που θα έχουν πεθάνει. Γιατί, ο ίδιος ο Κύριος με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβεί από τον ουρανό και αυτοί που πέθαναν πιστοί στον Χριστό θ' αναστηθούν πρώτοι. Έπειτα, εμάς που θα είμαστε ακόμη στη ζωή, θα μας αρπάξουν σύννεφα μαζί μ' εκείνους, για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο στον αέρα κατά τον ερχομό του. Κι έτσι θα είμαστε για πάντα μαζί με τον Κύριο» (Α' Θεσσαλ. 4:15-17, Νέα Μετάφραση Βίβλου Βιβλικής Εταιρίας στη Δημοτική -ΝΜΒ). 

Εδώ βλέπουμε ότι η 'αρπαγή»γίνεται 'κατά την παρουσία του Κυρίου' (εδ. 15), κι όχι νωρίτερα! Αυτό είναι ένα σημείο που το παραβλέπουν όλοι οι κήρυκες της αρπαγής προ της Μεγ.Θλίψης! Η αρπαγή των χριστιανών, θα γίνει 'κατά την παρουσία του Κυρίου', κι όχι 3 1/2 ή 7 χρόνια πιο πριν. Επίσης η ανάσταση των πιστών, -η οποία προηγείται της αρπαγής των ζώντων- γίνεται κι αυτή κατά την Δευτέρα Παρουσία: "Πρώτος αναστήθηκε ο Χριστός, έπειτα θ' αναστηθούν όσοι είναι δικοί του, την ημέρα της παρουσίας του» (Α' Κορ. 15:23, ΝΜΒ). Οπότε αφού και η ανάσταση των πιστών γίνεται κατά την Β' Παρουσία, όσοι διδάσκουν ότι δήθεν η αρπαγή γίνεται νωρίτερα, διδάσκουν αντίθετα με την Αγία Γραφή που ισχυρίζονται ότι ακολουθούν!  

Συνεπώς η αρπαγή της Εκκλησίας δεν είναι διαφορετικό γεγονός από την Β' Παρουσία του Χριστού, αλλά ένα και το αυτό. Ένας άλλος λόγος που το επιβεβαιώνει αυτό, είναι ο αριθμός των ελεύσεων του Χριστού. Αν οι διδάσκαλοι της 'αρπαγής προ της Μ.Θλίψης» είχαν δίκαιο, τότε θα είχαμε Δευτέρα και Τρίτη Έλευση του Χριστού: μία έλευση για την Αρπαγή, και μία για την Κρίση. 

Όμως, η Αγία Γραφή διδάσκει σαφώς, ότι η παρουσία του Κυρίου που αναμένουμε είναι μόνο ΜΙΑ:

• Ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου (Ματθ. κδ 27, κείμενο).
• Ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου (Ματθ. κδ 37).
• Τις γαρ ημών ελπίς ή χαρά ή στέφανος καυχήσεως ή ουχί και υμείς έμπροσθεν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τη αυτού παρουσία; (Α΄Θεσσαλ. β 19).
• Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας (Α΄Θεσσαλ. δ 15).

Όλα αυτά τα εδάφια κάνουν λόγο για ΜΙΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΗ παρουσία του Χριστού. Σε αυτή την ΜΙΑ παρουσία του Κυρίου, την Δευτέρα Παρουσία είναι που θα γίνει η 'αρπαγή» της Εκκλησίας: «Έτσι κι ο Χριστός, αφού θυσιάστηκε μια φορά για να σηκώσει πάνω του τις αμαρτίες όλων μας, θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά, όχι για να αντιμετωπίσει την αμαρτία, αλλά για να σώσει αυτούς που τον προσμένουν» (Εβραίους 9:28, ΝΜΒ). Ο Χριστός θα πάρει μαζί Του την Εκκλησία κατά την Δεύτερη Έλευσή Του, κι όχι νωρίτερα όπως διδάσκει η «θεωρία της αρπαγής».

Αναίρεση της «βιβλικής» επιχειρηματολογίας της «Αρπαγής».

Οι διδάσκαλοι της 'αρπαγής» ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία θα αρπαγεί στον ουρανό πριν την εμφάνιση του Αντίχριστου στη Γη, και πριν το ξέσπασμα της Μεγάλης Θλίψης(1). Και που στηρίζονται για αυτή την θέση τους; Θα εξετάσουμε μερικά εδάφια που επικαλούνται.

Β' Θεσσαλ. β 5-7. Υποστηρίζουν ότι αυτό που εμποδίζει την εμφάνιση του Αντίχριστου είναι η Εκκλησία ή το Άγιο Πνεύμα που βρίσκεται στην Εκκλησία. Γι' αυτό λένε ότι μόνο όταν φύγει η Εκκλησία με την αρπαγή, θα μπορεί να εμφανιστεί ο Αντίχριστος. Όμως, ο ισχυρισμός ότι το εμπόδιο ή «ο κατέχων» (Β΄Θεσσαλ. β 7, κείμενο) είναι η Εκκλησία ή το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία, είναι αναπόδεικτος. Οι παραλήπτες της επιστολής γνώριζαν από την προφορική διδασκαλία του Παύλου ποιος ήταν ο 'κατέχων»: «Δε θυμάστε ότι αυτά σας τα έλεγα όταν ακόμη ήμουν μαζί σας; Και τώρα ξέρετε τι είναι εκείνο που τον εμποδίζει, ώστε να φανερωθεί όταν έρθει ο καιρός του» (Β' Θεσσαλ. β 5-6, ΝΜΒ). Εκείνοι ξέρανε, εμείς δεν ξέρουμε, παρά μόνο γίνονται εικασίες. Όμως αν διαβάσουμε τα 3 πρώτα εδάφια του κεφαλαίου, θα διαλυθεί κάθε αμφιβολία σχετικά με το αν η Εκκλησία θα αρπαγεί πριν τον Αντίχριστο ή όχι: 

«Αδερφοί, σχετικά με την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με τη σύναξή μας κοντά του, σας παρακαλούμε: Μην αφήνετε να σας σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, ούτε να σας αναστατώνουν όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα φτάνει όπου να' ναι η ημέρα του Κυρίου. Μην τους πιστεύετε όταν επικαλούνται είτε αποκάλυψη του Πνεύματος είτε λόγια ή επιστολή που προέρχονται δήθεν από μας. Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια» (Β΄Θεσσαλ. β 1-3, ΝΜΒ). 

Τι μαθαίνουμε εδώ; Πολλά και καταπληκτικά πράγματα! Αυτά που αναφέρει ο Παύλος αφορούν την Β' Παρουσία και της "ημών επισυναγωγής επ' αυτόν" (Β' Θεσσαλ. β 1, κείμενο). Η 'αρπαγή' γίνεται μαζί με την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, κι όχι πιο πριν. Και μας προειδοποιεί να μην μας εξαπατήσει κανείς, προβλέποντας ότι θα υπάρξουν ψευδοδιδασκαλίες για το θέμα αυτό. Και λέει με πολύ ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν πρόκειται να έρθει η ημέρα του Κυρίου, (δηλαδή η Β΄ Παρουσία και η σύναξή μας κοντά του- δείτε εδάφιο 1), αν πρώτα δεν φανερωθεί ο Αντίχριστος. Οπότε πρώτα εμφανίζεται ο Αντίχριστος και μετά ακολουθεί η Δευτέρα Παρουσία και η σύναξή μας κοντά Του. 

Α΄Θεσσαλ. α 10 και Αποκ. γ 10. Το πρώτο εδάφιο λέει ότι προσμένουμε να κατέβει ο Ιησούς Χριστός «ο οποίος θα μας γλιτώσει από την επερχόμενη οργή». Οι οπαδοί της 'αρπαγής' λένε, ότι αυτό αποδεικνύει ότι η Εκκλησία θα φύγει πριν την Μεγάλη Θλίψη, κατά την οποία θα ξεσπάσει η οργή του Θεού. 

Πρώτα απ' όλα, η «επερχόμενη οργή» δεν σημαίνει απαραίτητα την Μεγάλη Θλίψη. Η Καινή Διαθήκη με τον όρο αυτό, εννοεί κυρίως την τιμωρία των αμετανόητων ασεβών κατά την Ημέρα της Κρίσης (Ρωμ. β 5-8, Αποκ. ιδ 10). Αλλά και την Μεγάλη Θλίψη να έχει υπόψη του ο Παύλος, τίποτε σε αυτό το εδάφιο δεν δείχνει ότι ο τρόπος προστασίας της Εκκλησίας είναι να φύγει από τον κόσμο. 

Στο δεύτερο εδάφιο λέει ο Θεός στην Εκκλησία της Φιλαδελφείας «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης, πειράσαι τους κατοικούντας επί της γης». Οι οπαδοί της «αρπαγής» ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία της Φιλαδελφείας συμβολίζει την Εκκλησία της Αρπαγής, κάτι που είναι αυθαίρετο. Η Εκκλησία της Φιλαδελφείας ήταν μια πραγματική τοπική Εκκλησία, όταν έγραφε ο Ιωάννης. 

Μετά ισχυρίζονται ότι η φύλαξη της Εκκλησίας «εκ της ώρας του πειρασμού» σημαίνει έξω από την ώρα του πειρασμού, άρα η Εκκλησία θα φυλαχθεί με την αρπαγή της έξω από τον κόσμο, πριν την Μεγάλη Θλίψη. Δεν έχουν δίκαιο για την σημασία της λέξης "εκ", διότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς δήλωσε σχετικά: "Ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ' ινά τηρήσεις αυτούς εκτου πονηρού» (Ιωάννης ιζ 15, κείμενο). Η φρασεολογία των δύο εδαφίων είναι παρόμοια. Αλλά εδώ γίνεται σαφές ότι η φύλαξη των πιστών γίνεται μέσα στον κόσμο, κι όχι έξω από αυτόν! Το λέει ξεκάθαρα: «Σε παρακαλώ, όχι να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους προστατέψεις από τον διάβολο» (ΝΜΒ). Συνεπώς ο Θεός φυλάει την Εκκλησία μέσα στον κόσμο, ακόμα και κατά την εποχή του Αντίχριστου και της Μεγάλης Θλίψης. Άλλωστε ο Ιησούς υποσχέθηκε να είναι μαζί μας "μέχρι τη συντέλεια του κόσμου» (Ματθ. κη 20, ΝΜΒ). 

Αποκ. δ΄ 1. Οι οπαδοί της «αρπαγής» υποστηρίζουν ότι επειδή μια φωνή είπε στον Ιωάννη «ανέβα εδώ πάνω για να σου δείξω τι θα συμβεί ύστερα απ' αυτά», αυτό συμβολίζει την χρονική στιγμή της αρπαγής της Εκκλησίας! Γι' αυτό, λένε, απουσιάζει η Εκκλησία στα επόμενα 14 κεφάλαια, επειδή έχει αρπαγεί στον ουρανό. 

Πρώτον, πουθενά δεν φαίνεται ότι η άνοδος του Ιωάννη αντιπροσωπεύει την 'αρπαγή' της Εκκλησίας. Αυτός είναι ένας εντελώς αυθαίρετος ισχυρισμός. Αν η άνοδος του Ιωάννη συμβολίζει την αρπαγή, τότε τι συμβολίζει η επιστροφή του Ιωάννη στα συγκλονιστικά γεγονότα που γίνονται πάνω στη Γη (Αποκ. ι 1, ιη 1); 

Δεύτερον, πλανούνται όταν λένε ότι δήθεν δεν υπάρχει η Εκκλησία στα επόμενα κεφάλαια διότι αναφέρονται οι άγιοι που διώκονται απ' τον Αντίχριστο (Αποκ. ιγ 7,10)!

Η «αρπαγή» θα γίνει πριν τον Αντίχριστο και την Μεγάλη Θλίψη;

Ο ισχυρισμός ότι οι χριστιανοί θα γλιτώσουν την Μεγάλη Θλίψη, επειδή θα αρπαγούν πριν την εμφάνιση του Αντίχριστου, επίσης δεν θεμελιώνεται από την Βίβλο. Η αλήθεια είναι πως οι χριστιανοί θα περάσουν μέσα από την Μεγάλη Θλίψη και την περίοδο κυριαρχίας του Αντίχριστου. Αυτό διακηρύττει καθαρά ηΑγία Γραφή:

• "Το κέρας", ο Αντίχριστος, "εποίει πόλεμον μετά των αγίων και ίσχυσε προς αυτούς" (Δανιήλ ζ 21). Οι άγιοι βρίσκονται ακόμα κάτω στη Γη κατά την εποχή του Αντίχριστου. Αλλιώς πώς θα τους δίωκε; "Του επετράπη επίσης να κάνη πόλεμον κατά των αγίων και να τους νικήση...Εδώ θα φανή η υπομονή και η πίστις των αγίων" (Αποκ. ιγ 7,10, Βέλλας). "Εδώ θα φανή η υπομονή των αγίων οι οποίοι τηρούν τας εντολάς του Θεού και την πίστιν εις τον Ιησούν" (Αποκ. ιδ 12). Η εκκλησία βρίσκεται στη Γη κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Θλίψης και διώκεται ανηλεώς από τον Αντίχριστο και τον Ψευδοπροφήτη, όπως βλέπουμε με σαφήνεια στην Αγία Γραφή.

• «Αμέσως δε ύστερα από την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτεινιάση και η σελήνη δεν θα φωτίζει, και τα άστρα θα πέσούν από τον ουρανόν, και αι ουράνιαι δυνάμεις θα σαλευθούν. Και τότε θα φανή εις τον ουρανόν το σημείον του Υιού του ανθρώπου, και τότε θα θρηνήσουν όλαι αι φυλαί της γης, και θα ιδούν τον Υιόν του ανθρώπου να έρχεται επάνω εις τα σύννεφα του ουρανού με πολλήν δύναμιν και δόξαν. Και θα στείλη τους αγγέλους του με μεγάλην σάλπιγγα και θα συναθροίσουν τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους, από το ένα άκρον των ουρανών έως το άλλο άκρον» (Ματθαίος κδ 29-31, Μετάφραση Β. Βέλλα). Μετά την Μεγάλη Θλίψη γίνεται η Δευτέρα Παρουσία και η «αρπαγή», δηλ. η σύναξη των εκλεκτών (2). Οπότε πόσο αντίθετοι με τον Κύριο Ιησού Χριστό είναι όσοι κηρύττουν το ψεύδος πως δήθεν η 'αρπαγή' θα γίνει πριν την Μεγάλη Θλίψη και πριν τον Αντίχριστο! Τα λόγια του Κυρίου είναι τόσο ξεκάθαρα και διαλύουν κάθε πλάνη και ετεροδιδασκαλία.

• Στην παραβολή των ζιζανίων ερωτάτε ο Κύριος για τα ζιζάνια που φύτρωσαν μαζί με το σιτάρι, και απαντάει: «Αφήστε να μεγαλώνουν και τα δύο μαζί ως το θερισμό, κι όταν έρθει η ώρα του θερισμού, θα πω στους θεριστές: Μαζέψτε πρώτα τα ζιζάνια και δέστε τα δεμάτια για να τα κάψετε, το σιτάρι όμως να συνάξετε στην αποθήκη μου» (Ματθαίος ιγ 30, ΝΜΒ). Στην ερμηνεία της παραβολής, είπε ο Ιησούς: "Όπως λοιπόν μαζεύονται τα ζιζάνια και καίγονται στη φωτιά, έτσι θα γίνει στο τέλος του κόσμου. Ο Υιός του Ανθρώπου θα στείλει τους αγγέλους του και θα μαζέψουν από το χώρο της βασιλείας του όσους προκαλούν την πτώση των άλλων και κάνουν πράγματα αντίθετα με το νόμο του Θεού, και θα τους ρίξουν στο καμίνι της φωτιάς. Εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια τους. Τότε οι ευσεβείς θα λάμψουν σαν τον ήλιο στη βασιλεία του Πατέρα τους.Όποιος έχει αυτιά να ακούει, ας ακούει" (Ματθ. ιγ 40-43,ΝΜΒ). Βλέπουμε ότι η σύναξη των πιστών στην "αποθήκη", στη βασιλεία του Θεού, γίνεται στο τέλος του κόσμου κατά την Δευτέρα Παρουσία ταυτόχρονα με την τιμωρία των ασεβών, κι όχι πιο πριν όπως διδάσκει η διδασκαλία της «αρπαγής»!

• «Διότι θα έλθη τότε θλίψις τόσο μεγάλη, που δεν έγινε από την αρχήν του κόσμου μέχρι σήμερα κι ούτε θα γίνει. Και εάν δεν εσυντομεύοντο αι ημέραι εκείναι, κανείς άνθρωπος δεν θα εσώζετο, αλλά προς χάριν των εκλεκτών θα συντομευτούν αι ημέραι εκείναι» (Ματθ. κδ 21-22, Μετάφραση Βέλλα). Κι αυτά τα εδάφια αποδεικνύουν ότι οι εκλεκτοί θα βρίσκονται στη γη κατά την Μεγάλη Θλίψη. Και μάλιστα για χάρη των εκλεκτών, θα συντομευτεί η περίοδος εκείνη! Ενώ αν είχε δήθεν αρπαγεί η εκκλησία, δηλαδή οι εκλεκτοί, κι αμέσως μετά ξέσπαγε η Μεγάλη Θλίψη, τότε για ποιον λόγο να συντομευτεί η περίοδος εκείνη, αφού δεν θα υπήρχαν πλέον εκλεκτοί; Μήπως γιατί δήθεν κάποιοι θα μετανοούσαν μετά την αρπαγή; Η Βίβλος λέει ξεκάθαρα ότι οι άνθρωποι ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝ κατά την Μεγάλη Θλίψη (Αποκ. θ 20-21, ις 9,11, 21).

• «Πραγματικά, είναι δίκαιον εις τον Θεόν να ανταποδώση θλίψιν εις εκείνους που σας θλίβουν, σ' εσάς δε που θλίβεσθε, ανακούφισιν, και επίσης σ' εμάς, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή από τον ουρανόν μαζί με τους αγγέλους της δυνάμεώς του μέσα σε πύρινην φλόγα, και θα καταδικάση εκείνους που δεν ξέρουν Θεόν και δεν υπακούουν εις το ευαγγέλιον του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, οι οποίοι θα τιμωρηθούν με αιώνιον όλεθρον από προσώπου του Κυρίου και από της δόξης της δυνάμεώς του, όταν θα έλθη να δοξασθή μεταξύ των αγίων του και να θαυμασθή κατ΄εκείνην την Ημέραν μεταξύ όλων εκείνων που έχουν πιστέψει, διότι η μαρτυρία μας προς εσάς έγινε πιστευτή» (Β' Θεσσαλ. α 6-10, Βέλλας). Οι χριστιανοί της Θεσσαλονίκης που υφίσταντο διωγμούς, παρηγορούνται από τον απόστολο Παύλο, ότι θα τερματιστούν οι ταλαιπωρίες τους όταν θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τότε θα γίνουν ταυτόχρονα δύο πράγματα: θα τιμωρηθούν οι διώκτες τους και όλοι οι αμετανόητοι ασεβείς, και θα δοξαστούν όλοι οι πιστοί. Συνεπώς και αυτό καταρρίπτει την πλάνη της 'αρπαγής προ της Θλίψεως', αφού οι χριστιανοί ανταμείβονται μετά την Μεγάλη Θλίψη, ταυτόχρονα με την τιμωρία των ασεβών!

• «Αδερφοί, σχετικά με την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και με τη σύναξή μας κοντά του, σας παρακαλούμε: Μην αφήνετε να σας σαλεύουν τόσο γρήγορα το μυαλό, ούτε να σας αναστατώνουν όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα φτάνει όπου να' ναι η ημέρα του Κυρίου. Μην τους πιστεύετε όταν επικαλούνται είτε αποκάλυψη του Πνεύματος είτε λόγια ή επιστολή που προέρχονται δήθεν από μας. Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανέναν τρόπο. Γιατί δε θα έρθει η ημέρα εκείνη, αν πρώτα δεν γίνει η αποστασία και δε φανερωθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας, αυτός που είναι προορισμένος για την απώλεια» (Β΄Θεσσαλ. β 1-3, ΝΜΒ). Αυτό το εδάφιο καταρρίπτει ολόκληρη την ψευδοδιδασκαλία της «αρπαγής»: Δεν πρόκειται να γίνει η Δευτέρα Έλευση του Χριστού και η «ημών επισυναγωγή επ' Αυτόν» (δηλ. η «αρπαγή της Εκκλησίας») αν δεν προηγηθούν δύο γεγονότα: 1) η αποστασία και 2) η εμφάνιση του Αντιχρίστου. Για όποιον διδάσκει αντίθετα με αυτό, ο απ. Παύλος προειδοποιεί: "Κανείς μη σας εξαπατήσει με κανένα τρόπο" (Β' Θεσσαλ. β 3).

• «Ιδού, έρχομαι σαν κλέφτης. Μακάριος εκείνος που αγρυπνεί και έχει τα ενδύματά του, δια να μη περπατή γυμνός και βλέπουν την ασχημίαν του» (Αποκ. ις 15). Αυτό το εδάφιο-προειδοποίηση είναι μεταξύ των εδαφίων που μιλάνε για τον Αρμαγεδώνα, τον τελικό πόλεμο των δυνάμεων του καλού κατά των δυνάμεων του κακού (Αποκ. ις 14, 16). Το σημαντικό είναι πως οι κήρυκες της «αρπαγής» ισχυρίζονται ότι η φράση «έρχομαι σαν κλέφτης» δηλώνει την μυστικότητα της 'αρπαγής' που δήθεν θα γίνει πριν την Μεγάλη Θλίψη και τον Αρμαγεδώνα. Όμως η προειδοποίηση του Ιησού σε εκείνο το χρονικό σημείο -κατά τον Αρμαγεδώνα- αποδεικνύει ότι η «αρπαγή» δεν έχει γίνει ακόμη! Η Εκκλησία εξακολουθεί να είναι κάτω στη Γη μέχρι και τον Αρμαγεδώνα!

φώτο από εδώ

Η ανάσταση των πιστών γίνεται πριν ή μετά τον Αντίχριστο;

Σύμφωνα με τους διδασκάλους της «αρπαγής» η σωματική ανάσταση των πιστών γίνεται κατά την μυστική αρπαγή της Εκκλησίας πριν την εμφάνιση του Αντίχριστου και της Μεγάλης Θλίψης. Όμως η Αγία Γραφή διαψεύδει την θεωρία τους! Διαβάζουμε: "Ύστερα είδα θρόνους και εις αυτούς εκάθοντο εκείνοι εις τους οποίους εδόθηκε δικαστική εξουσία. Είδα επίσης τας ψυχάς εκείνων που είχαν αποκεφαλισθή δια την μαρτυρίαν των περί του Ιησού και δια τον λόγον του Θεού και οι οποίοι δεν είχαν προσκυνήσει το θηρίον ούτε την εικόνα του και δεν είχαν λάβει το χαραγμένο σημάδι εις το πρόσωπόν τους ή το χέρι τους. Αυτοί ήλθαν πάλιν εις την ζωήν και εβασίλευσαν μαζί με τον Χριστόν χίλια χρόνια. Αυτή είναι η πρώτη ανάστασις» (Αποκ. κ 4,6, Βέλλας). Σύμφωνα με την δική τους άποψη, η πρώτη ανάσταση είναι η σωματική ανάσταση των πιστών. Κι όμως, ακόμα και με την δική τους άποψη βλέπουμε σ' αυτά τα εδάφια ότι η πρώτη ανάσταση γίνεται μετά το τέλος της Μεγάλης Θλίψης και του Αντίχριστου! Κάτι που αποδεικνύει ψεύδος την διδασκαλία της 'αρπαγής προ της Θλίψης και του Αντίχριστου'!

Η θεία προστασία των χριστιανών ΜΕΣΑ στη Μεγάλη Θλίψη

Ο Κύριος όμως υπόσχεται θεία προστασία για τους χριστιανούς μέσα στην αναστάτωση και την αναταραχή της περιόδου πριν την Δεύτερη Έλευσή Του: "Εμπρός λαέ μου, πήγαινε στα δώματά σου , κλείσε τις πόρτες πίσω σου. Κρύψου για λίγο ως να περάσει η οργή. Γιατί ο Κύριος θα βγει απ' την ουράνια κατοικία του, τις ανομίες να τιμωρήσει αυτών που κατοικούν στη γη" (Ησαΐας 26: 20-21, ΝΜΒ). Δείτε επίσης Ιωάννης ιζ 15, Αποκ. γ 10. Όπως ο Θεός προστάτεψε τον λαό Ισραήλ μέσα στην Αίγυπτο από τις 10 πληγές που πέσανε σε όλη την χώρα (Έξοδος 8:16-19, 9:1-4, 25-26, 10:21-23), έτσι θα προστατέψει την Εκκλησία Του από τα δεινά της Μεγάλης Θλίψης (Ματθ. κδ 21-22).

Επίλογος

Το συμπέρασμά μας είναι πως η διδασκαλία που επικρατεί στον σύγχρονο Προτεσταντισμό περί 'αρπαγής' είναι αντιβιβλική και επικίνδυνη, διότι αποκοιμίζει τους χριστιανούς με την πλανεμένη διδασκαλία, πως δήθεν θα γλιτώσουν τους σκληρούς διωγμούς και τις θλίψεις που θα φέρει η περίοδος του Αντίχριστου. Στον προτεσταντισμό δυστυχώς, ευδοκιμούν διδασκαλίες που τονίζουν την ευημερία, και το εύκολο ευαγγέλιο. Έτσι ευδοκίμησε και η διδασκαλία της «αρπαγής» που αρνείται τους διωγμούς και τα παθήματα. Όσοι λοιπόν πιστεύουν στην 'αρπαγή προ της Μ.Θλίψης' δεν θα προετοιμάζουν τον εαυτό τους για να αντιμετωπίσουν τις θλίψεις και τους διωγμούς από τον Αντίχριστο, αλλά για να γλιτώσουν όλα αυτά! 

Το κήρυγμα της "αρπαγής προ της Μ.Θλίψης" είναι ένα απατηλό μήνυμα που δίνει ψεύτικη ελπίδα ασφάλειας στους χριστιανούς. Το ίδιο γίνονταν την εποχή του προφήτη Ιερεμία, λίγο πριν την εισβολή των Βαβυλωνίων στον Ιούδα: "Αχ, Κύριε, Θεέ! Οι προφήτες τους λένε ότι δε θα δούνε πόλεμο, ούτε πείνα και τους υπόσχονται παντοτινή ειρήνη σ' αυτό τον τόπο. Κι ο Κύριος μου απάντησε: 'Οι προφήτες αυτοί λένε ψέματα. Δεν είναι αλήθεια ότι προφητεύουν στο όνομά μου. Δεν τους έστειλα εγώ ούτε τους πρόσταξα ούτε τους μίλησα εγώ. 

Σας μιλάνε για ψεύτικα οράματα και χρησμούς. Σας λένε ανώφελα πράγματα, τα παραπλανητικά επινοήματα της φαντασίας τους. Γι' αυτό εγώ, ο Κύριος, προαναγγέλλω τι θα κάνω σ' αυτούς τους προφήτες, που λένε ότι δε θα'ρθει πόλεμος και πείνα στη χώρα: Με πόλεμο και με πείνα θα τους θανατώσω τους προφήτες αυτούς. Το ίδιο και ο λαός που κάθεται κι ακούει τις προφητείες τους'." (Ιερεμίας 14: 13-16,ΝΜΒ). 

Γι' αυτό ας προσέχουμε τι διδασκαλίες ακολουθούμε! Η διδασκαλία της 'αρπαγής προ του Αντίχριστου' είναι επικίνδυνη και για έναν άλλο λόγο. Όσοι περιμένουν πρώτα τον Χριστό να έρθει να πάρει την Εκκλησία Του, και μετά να εμφανιστεί ο Αντίχριστος, μπορεί λόγω της πίστης τους αυτής να εξαπατηθούν και να νομίσουν τον Αντίχριστο ότι είναι ο Χριστός! Με το επιχείρημα ότι αφού 'εμείς δεν θα είμαστε εδώ κάτω στη Γη κατά τον Αντίχριστο', μπορεί να περάσουν τον Αντίχριστο για Χριστό, και να ακολουθήσουν τον αντίθεο! Η Αγία Γραφή προειδοποιεί για αυτόν τον κίνδυνο (Ματθ. κδ 5,24, Β' Θεσσαλ. β 3, 9-12). 

«Προσέξτε καλά τούς εαυτούς σας. Μην παραδοθείτε στην κραιπάλη και στη μέθη και στις βιωτικές ανάγκες, και σας αιφνιδιάσει η ημέρα εκείνη. Γιατί θα'ρθεί σαν την παγίδα σε όλους τους κατοίκους της γης. Να μένετε λοιπόν άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα, για να μπορέσετε να ξεπεράσετε όλα όσα είναι να συμβούν, και να παρουσιαστείτε έτοιμοι μπροστά στον Υιό του Ανθρώπου» (Λουκάς κα 34-36, ΝΜΒ).

Μανώλης Καλομοίρης

Παραπομπές

1. Μεγάλη Θλίψη: Μία περίοδος δοκιμασίας της ανθρωπότητας κατά την διακυβέρνηση του Αντίχριστου, όπου θα διώκονται σκληρά οι χριστιανοί, και θα ξεσπάσει η οργή του Θεού πάνω στην αποστατημένη ανθρωπότητα. 

2. Πάντα στη Καινή Διαθήκη, "εκλεκτοί" είναι οι χριστιανοί (Ρωμ. η 33, Κολ. γ 12, Β Τιμ. β 10, Τιτ. α 1, Α' Πέτρ. α 1, Αποκ. ιζ 14).

Το άρθρο στα Αγγλικά

πηγή

Η χώρα των ζώντων

Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

Και καλά είπε: «Στην χώρα των ζώντων». Διότι εκείνη είναι η πραγματική ζωή, που είναι απαλλαγμένη από τον θάνατο και έχει καθαρά τα αγαθά. Διότι λέει∙ «Όταν θα καταργήση κάθε αρχή και κάθε εξουσία και δύναμι, σαν τελευταίος εχθρός θα καταργηθή ο θάνατος» (Α΄ Κορ. 15,26). Όταν όμως αυτά καταργηθούν, δεν μένει κανένα από τα λυπηρά, ούτε φροντίδα, ούτε πόνος∙ ώστε όλα εκείνα είναι γεμάτα από χαρά όλα γεμάτα από ειρήνη, όλα γεμάτα από ευθυμία, όλα γεμάτα από ευφροσύνη, όλα αληθινά και ειλικρινά και σταθερά∙ διότι εκεί δεν υπάρχει κανένα από τα αμαρτήματα , ούτε θυμός, ούτε λύπη, ούτε έρωτας χρημάτων, ούτε πόθος σωμάτων, ούτε φτώχεια, ούτε πλούτος, ούτε ατιμία, ούτε κανένα άλλο παρόμοιο με αυτά. 

Αυτή λοιπόν την ζωή και εμείς ας επιθυμούμε και όλα να τα κάμνουμε με αυτό το σκοπό. Διότι γι’ αυτό και στην προσευχή προτρεπόμαστε να λέμε, «Ας έλθη η βασιλεία σου», για να έχουμε στραμμένη την προσοχή μας πάντοτε προς εκείνη την ημέρα.

Διότι εκείνος που είναι κυριευμένος από εκείνο τον έρωτα και τρέφεται από τις ελπίδες εκείνων των αγαθών, δεν καταποντίζεται σε κανένα από τα κακά της παρούσας ζωής, δεν παρασύρεται από κανένα δυσάρεστο της εδώ ζωής∙ αλλά, όπως ακριβώς εκείνων, που βαδίζουν προς βασιλική πόλι, δεν αποσπάται η προσοχή τους από κανένα από εκείνα που βρίσκονται κοντά στον δρόμο, ούτε από λειβάδια, ούτε από κήπους, ούτε από φαράγγια, ούτε από ερημιές, αλλά αδιαφορώντας για όλα αυτά, προς ένα μόνο αποβλέπουν, την πατρίδα, που θα τους αποδεχθή, έτσι και εκείνος∙, που σκέπτεται καθημερινά εκείνη την πόλι και τρέφει τον πόθο του για εκείνη, δεν θα θεωρήση σαν κακό κανένα από τα κακά, ούτε σαν χαρωπό και υπερήφανο κανένα από εκείνα που θεωρούνται χαρωπά και περίφημα. Και γιατί λέω δεν θα θεωρήση; Αλλ’ ούτε καν θα προσέξη αυτά, διότι θα αποκτήση άλλα μάτια, τέτοια, που είναι όμοια με εκείνα, που συμβούλευε ο Παύλος, λέγοντας∙ «Θέτοντας ως σκοπό, όχι εκείνα που βλέπονται, αλλ’ εκείνα που δεν βλέπονται∙ διότι εκείνα, που βλέπονται είναι πρόσκαιρα, ενώ εκείνα που δεν βλέπονται είναι αιώνια» (Β΄ Κορ. 4, 18).

Είδες πώς παρουσίασε τον δρόμο με άλλη λέξι; Ας προσηλωνώμαστε λοιπόν σε εκείνα, για να επιτύχουμε αυτά και να απολαύσουμε την καθαρή εκείνη ζωή, την οποία εύχομαι να επιτύχουμε όλοι μας με την χάρι και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και η δύναμις, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Εις τον ΡΙΔ ΄Ψαλμόν, ΕΠΕ 6, 532-534, PG 55, 319).

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγιορείτου ΕΚΔΟΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄» ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
πηγή

Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα!

Διαβάστε την Εισαγωγή του έργου μας: «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα», για τον Παπουλάκο, τον μοναχό Χριστόφορο Παναγιωτόπουλο, τον Προφήτη του Μοριά, τον οποίο κυνήγησε τόσο πολύ η τότε εξουσία, αλλά που αγάπησε με τόσο πάθος ο λαός!...

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

«Ομόφρονας έσχες, Χριστοφόρε, της Μάνης, Μορέως τε
Λαούς, κατά της αθεότητος και της κοινής συγχύσεως,
ην εν Ελλάδι έφερον άθεα γράμματα Μάουερ».

Χειμώνας καιρός!.. Τέλη του 1970 και αρχές του 1971... Καθισμένος στο τζάκι του σπιτιού μας στο Συράκοβο, μια αγροτική περιοχή του χωριού, που με γέννησε, το Βεσίνι Καλαβρύτων, έβλεπα τις φλόγες της φωτιάς να χορεύουν παιχνιδιάρικα μπροστά στα μάτια μου, ενώ την ίδια στιγμή άκουγα με μια ξεχωριστή ευχαρίστηση τα λόγια του γερο-Καρυδόγιαννη(1), ο οποίος μου διηγείτο σαν παραμύθι όλα όσα έζησε και πέρασε στη ζωή του.
Κάποια στιγμή, συνειδητοποιώντας πόσα πράγματα γνώριζε αυτός ο σεβαστός γέροντας, μου γεννήθηκε η ιδέα να γράψω την ιστορία του χωριού μου, αφού ο παραπάνω γέροντας, όχι μόνον γνώριζε πολλά ιστορικά στοιχεία, αλλά κουβαλούσε πολλά βιώματα και εμπειρίες, που συγκλόνιζαν τον όποιο ακροατή, μεταξύ των οποίων και τον γράφοντα! Αυτός και ο λόγος που γράφτηκε τελικά το βιβλίο μου «Το Βεσίνι και η ιστορία του», που μνημονεύεται σε όλα σχεδόν τα δημοσιευμένα βιογραφικά σημειώματα του συγγραφέως από το 1980 μέχρι σήμερα(2), αλλά που ως έργο υπάρχει και σήμερα σε ανέκδοτη μορφή, όπως αυτή βρίσκεται στα χέρια της ταπεινότητάς μου απαράλλαχτο κι ανέγγιχτο από εκείνη την εποχή!
Προς τα τέλη της Ανοίξεως του 1971, τελειώνοντας το παραπάνω βιβλίο, ο μπαρμπα-Γιάννης μου μίλησε και για τον Παπουλάκο, που έγινε η αφορμή για την συγγραφή πολλών άρθρων και βιβλίων(3) κατά την μακρά διάρκεια της συγγραφικής και δημοσιογραφικής μας πορείας!
Ομολογώ ότι τα όσα άκουσα γι’ αυτήν την άγια μορφή του άγνωστου καλόγερου, με σημάδεψαν σε όλη τη ζωή μου και δεν είναι λίγες οι φορές που μνημονεύω αυτόν τον μοναχό λες και εκπληρώνω το αιώνιο καθήκον μου για ένα κεράκι στη μνήμη του.
Ποιος ήταν, όμως, ο Παπουλάκος; Ποιος ήταν αυτός ο γέροντας που έκανε τόσους και τόσους ανθρώπους όχι μόνον του χωριού μου, αλλά και των γύρω περιοχών, να συγκινούνται(4) και μόνον στη μνήμη του μεγάλου αυτού προφήτη του Μοριά;

Η γιαγιά του γράφοντος Γεωργία Βάρδα-Σακκέτου-Σταθοπούλου, που του μίλαγε συνεχώς για τον Παπουλάκο, τον οποίον είχε δει και ακούσει ο πατέρας της όταν επισκέφθηκε το χωριό μας Βεσίνι Καλαβρύτων.

Ο μπαρμπα-Γιάννης δεν γνώριζε το όνομά του Παπουλάκου. Ίσως και να μου το είχε πει και να μην έδωσα τότε σημασία, διότι δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με προφητείες. Ούτε, βεβαίως, και η γιαγιά μου η «Τσιοτσιογιωργούλα» (Γεωργία Βάρδα – Σακκέτου – Σταθοπούλου), μητέρα του πατέρα μου Παναγιώτη Σακκέτου, που μου μιλούσε συνεχώς με προφητείες του Παπουλάκου, είχε αναφέρει κάτι για την ζωή της σεβάσμιας αυτής μορφής.. Αλλ’ ούτε και ο γερο-Βαρδαναστάσης(5), αδελφός της γιαγιάς μου, είχε την δυνατότητα για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Άγιο της Πελοποννήσου, που δεν άφηνε κουβέντα για κουβέντα χωρίς αναφορά στις προφητείες του προφήτη του Μοριά!
Το ερώτημα που με απασχολεί ακόμη και σήμερα είναι το εξής: Ήταν αυτός ο Παπουλάκος, ο κατά κόσμον Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος από ταΆρμπουνα Καλαβρύτων, ή κάποιος άλλος, που πέρασε απ’ το χωριό μας το Βεσίνι Καλαβρύτων, όπως και τόσοι άλλοι παπουλάκηδες;
Κοντολογίς, οι προφητείες, που έφθασαν μέχρι εμάς ήταν του γνωστού Παπουλάκου, που γράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο και θεωρείται προφήτης τουΜοριά, ή μήπως κάποιου άλλου παπουλάκου, όπως για παράδειγμα του Κοσμά του Αιτωλού, που πέθανε λίγα χρόνια πριν γεννηθεί ο άγιος της Πελοποννήσου, αλλά ενδεχομένως να είχε περάσει απ’ τα χωριά μας; Και τούτο διότι πολλές προφητείες του Πατροκοσμά τις ακούμε απ’ το στόμα τουΠαπουλάκου με μικρές παραλλαγές, όπως διαπιστώνουμε διαβάζοντας το πολύ σημαντικό βιβλίο του Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη: «Κοσμάς ο Αιτωλός»(6).
Αυτό, βεβαίως, θα φανεί αμέσως στην πορεία της παρούσης ερεύνης, που ως ιστορική πραγματεία κρατάει στα χέρια του ο αναγνώστης και η αναγνώστρια και το συμπέρασμα θα το βγάλουν αβίαστα οι άνθρωποι, που μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν αυτό το βιβλίο.
Εκείνο, όμως, που θυμάμαι είναι ότι κρατούσα τις προφητείες, που μου εδιηγείτο ο μπάρμπα-Γιάννης, σε διάφορες πρόχειρες σημειώσεις, διότι είχα τελειώσει την συγγραφή του ιστορικού βιβλίου για το χωριό μου και ήδη ήμουν έτοιμος ν’ αναχωρήσω για την Αθήνα όπου με είχαν ειδοποιήσει για εργασία, όπως έγινε την 26ην Ιουλίου 1971 στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.
Θέλω, όμως, να είμαι ειλικρινής με τους φίλους αναγνώστες και τις φίλες αναγνώστριες και για έναν ακόμη λόγο:
Εκείνο που με έκανε επιφυλακτικό και να μην επιθυμώ την δημοσίευση αυτών των προφητειών μέσα στο βιβλίο μου για το Βεσίνι Καλαβρύτων, ήταν επειδή ο μπάρμπα-Γιάννης είχε, πέραν των άλλων, και έναν ποιητικό οίστρο λέγοντας ορισμένα πράγματα σε ποιητική (έμμετρη) μορφή, δεδομένου ότι ήξερε πάρα πολλά δημοτικά τραγούδια και είχε τη δυνατότητα να κάνει επί τόπου πολλές παραφράσεις των τραγουδιών αυτών, κάτι το οποίο υιοθέτησε και ο γράφων, που επί χρόνια ασχολήθηκε με την ποίηση, ιδίως την έμμετρη ακροστιχίδα. Έτσι, αυτές οι προφητείες του Παπουλάκου, δεν μπορούσαν να εξακριβωθούν ή να διασταυρωθούν για το πώς ακριβώς ειπώθηκαν από τα χείλη του Παπουλάκου ή του όποιου παπουλάκου στα χωριά της Πελοποννήσου και ιδίως της επαρχίας Καλαβρύτων και πώς ακριβώς διαδόθηκαν από στόμα σε στόμα, διότι ούτε βιβλία είχαμε να διαβάσουμε, ούτε γνωρίζαμε τίποτε περί δημοσιεύσεως παρομοίων προφητειών.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, που με έκανε διστακτικό και που πρέπει να σημειώσω, είναι το γεγονός, ότι ήταν παρακινδυνευμένο για την εποχή εκείνη να λες πράγματα, που σήμερα είναι αυτονόητα, όπως για παράδειγμα η κλωνοποίηση ή τόσες άλλες επιστημονικές ανακαλύψεις, που μιλάμε στο άρθρο μας: «Από τον Παπουλάκο στη σημερινή εποχή!..».

Αριστερά: Κρίστιαν Μπάρναρντ (1922-2001). Ο διάσημος φιλέλλην καρδιοχειρουργός που έκανε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς σε άνθρωπο! Τιμήθηκε από την Ελληνική πολιτεία, που του έδωσε την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, ενώ ο γράφων είχε την ευκαιρία να τον γνωρίσει προσωπικά στο Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», λίγο πριν τον θάνατό του. (Η φωτογραφία είναι από την Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»). Δεξιά: Ανδρέας Τζάκης, ο διάσημος Έλληνας χειρουργός, που θέλησε να κάνει μεταμόσχευση ήπατος στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ Χριστόδουλο, στο Μαϊμι, τον Οκτώβριο του 2007, έστω και χωρίς επιτυχία, λόγω της προχωρημένης νόσου.

Ρωτώ, λοιπόν, τους καλόπιστους αναγνώστες: Ποιος σοβαρός άνθρωπος, για παράδειγμα, θα μπορούσε να μιλήσει για την μεταμόσχευση της καρδιάς πριν εμφανισθεί στην παγκόσμια σκηνή ο Κρίστιαν Μπάρναρντ, αυτή η μεγάλη μορφή της καρδιοχειρουργικής επιστήμης;
Αντιλαμβάνεται κανείς τι ρίσκο θα μπορούσε να αναλάβει ο γράφων δημοσιοποιώντας παρόμοιες προφητείες του γνωστού μας Παπουλάκου ή του όποιου παπουλάκου χωρίς τον κίνδυνο να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον γραφικός!
Μετά από τόσα χρόνια κι ενώ όλα αυτά κατακάθισαν στο μυαλό μου, θα έλεγα ότι οι προφητείες, που άκουγα τότε από τον μπαρμπα-Γιάννη και έγραφα το βιβλίο μου (1970), πρέπει να είχαν ενισχυθεί ως επιχειρηματολογία, από το γεγονός ότι ο Κρίστιαν Μπάρναρντ(7), που γνώρισα προσωπικά πολύ αργότερα στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία» των Αθηνών, ήδη είχε πραγματοποιήσει την πρώτη στον κόσμο εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς το 1967 στο Κέιπ Τάουν, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου είχε κάνει την πρώτη μεταμόσχευση ξένης καρδιάς σε άνθρωπο!
Φαίνεται, ότι το γεγονός αυτό είχε προβληματίσει πολλούς διαβασμένους ανθρώπους του χωριού μας, που έρχονταν ως παραθεριστές τα καλοκαίρια και γνώριζαν πολύ καλά την Ελληνική Μυθολογία, ό,τι καλύτερο δηλαδή για τους μύθους, τις ιστορίες και τις προφητείες, που μου έλεγε συνεχώς ο μπάρμπα-Γιάννης, από τον Ηρακλή μέχρι τον Παπουλάκο!
Όλα αυτά, όμως, απασχολούσαν τους «ειδικούς» και όχι ένα εικοσάχρονο παιδί, που κοίταζε πώς να βρει έναν τρόπο να βγάλει το ψωμάκι του και όχι … πώς θα έρθει ο κόσμος ανάποδα, ή μιλώντας και γράφοντας για πράγματα, που δεν μπορούσε να τα χωρέσει τότε το μυαλό ενός νεαρού και άδολου ανθρώπου.
Σήμερα, ασφαλώς, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί πολλές επιβεβαιωμένες προφητείες του όποιου Παπουλάκου ή παπουλάκη έχουν επαληθευτεί και πολλά πράγματα θεωρούνται αυτονόητα.

Ο χάρτης με τις δύο πρώτες περιοδείες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όπου η δεύτερη εμφανίζει τον Πατροκοσμά να περνά από τα μέρη της Αχαΐας.

Θα επαναλάβω, όμως, την φράση «του όποιου Παπουλάκου ή Παπουλάκη», διότι στην πορεία της δικής μας συγγραφικής και ιστορικής διαδρομής,απεδείχθη ότι παπουλάκηδες (καλόγεροι με προφητικό η όχι χάρισμα) υπήρχαν πάρα πολλοί στην Πελοπόννησο και δεν ήταν μόνον ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, από τα Άρμπουνα Καλαβρύτων, που γράφουμε σ’ αυτό το βιβλίο.
Ενδεχομένως, όπως γράψαμε προηγουμένως, να είχε περάσει από τα χωριά μας και ο ίδιος ο Κοσμάς ο Αιτωλός, δεδομένου ότι μέσα στο βιβλίο του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης: «Κοσμάς ο Αιτωλός 1714-177», υπάρχει ένας χάρτης της δεύτερης περιοδείας τουΠατροκοσμά (1763-1773) όπου δείχνει τον μεγάλο αυτό προφήτη του Γένους να περνά από το Νομό Αχαΐας, όπου και τα χωριά τα δικά μας!

Πολλοί, λοιπόν, οι παπουλάκηδες!… Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι ο ίδιος ο μπαρμπα-Γιάννης μου ανέφερε ένα περιστατικό, που έχει να κάνει με ένα πρόσωπο του γενεαλογικού μου δένδρου, του περίφημου αγωνιστή του ’21 και μετέπειτα «λήσταρχου» Κατσιαβόγιαννη, του οποίου η ιστορική αναφορά υπάρχει μέσα στο βιβλίο μας «Το Βεσίνι και η ιστορία του» (8).
Τα λέγω αυτά διότι ήταν μια συνήθεια της εποχής εκείνης, πολλοί γέροντες η γερόντισσες, για διάφορους προσωπικούς ή συνειδησιακούς λόγους, να γίνονται μοναχοί (Παπουλάκηδες ή Καλόγριες), όπως και ο παππούς της μητέρας μου Κανέλλας Ζαφειροπούλου - Σακκέτου, ο περίφημος στην περιοχή «Χατζηαράπης»(9), που πέθανε ως καλόγηρος στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στη Βάχλια (10), παρά το γεγονός ότι είχε οικογένεια και παιδιά. Κι όμως!.. «Παπουλάκη» τον φώναζαν κι αυτόν!..
Βεβαίως, για μοναχούς «παπουλάκηδες» κάνουν λόγο και άλλοι ιστορικοί, όπως γράφουμε σε ειδικό κεφάλαιο σ’ αυτό το βιβλίο: ΘεόδωροςΡηγόπουλος, γραμματεύς των Κολοκοτρωναίων και του Νικηταρά, Μπάμπης Άννινος, Κωστής Μπαστιάς, Κώστας Σαρδελής, με τον οποίον κάναμε και εκπομπές στην τηλεόραση, Δημήτρης Τσάκωνας, Ανδρέας Νασιόπουλος, π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, Αθανάσιος Καψιώτης, και τόσοι άλλοι. Οι περισσότεροι τον τιμούν και μάλιστα με δέοντα σεβασμό, κάποιοι άλλοι, όμως, τον ειρωνεύονται, όπως για παράδειγμα ο Μπάμπης Άννινος (11), που έγραψε πολλά εις βάρος του μεγάλου αυτού προφήτη του Μοριά.
Όμως, «η τάσις προς το ειρωνεύεσθαι και κακολογείν είναι ένδειξις κακής ανατροφής», έλεγαν οι πρόγονοί μας(12). Και ίσως αυτό να το αγνοούσε οΜπάμπης Άννινος, που δεν θέλησε να σκύψει περισσότερο στο έργο ενός Παπουλάκου, παρά το γεγονός ότι ήταν σύγχρονός του και παρά το γεγονός ότι ο ίδιος υποστηρίζει ότι: «Ο λαός του συμπαραστάθηκε. Η εξουσία τον κατεδίωξε»(13)
Ήταν απαίδευτος ο Παπουλάκος, λέει ο Μπάμπης Άννινος!.. Αγράμματος, δηλαδή!..
Μα τόσοι και τόσοι άγιοι δεν ήσαν απαίδευτοι και αγράμματοι; Το Αγιολόγιον της Ορθοδοξίας μας είναι γεμάτο από παρόμοιους ανθρώπους! Είχαν, όμως, το χάρισμα του Θεού να επικοινωνούν με τον κόσμο και να τον διδάσκουν με τα θεία λόγια της Αγίας Γραφής, το «Βαγγέλιο», που λέγανε οι φτωχοί κι αγράμματοι πατεράδες μας!… Κι αφού έτσι είχαν τα πράγματα γιατί οι υμνογράφοι της Εκκλησίας μας του αφιέρωσαν ολόκληρες ακολουθίες, παρακλητικούς κανόνες και τόσους ωραίους ύμνους; Μήπως διότι η σοφία αυτού του απλοϊκού γέροντα ξεπερνούσε σε βαθμό ευφυίας ορισμένους «γραμματιζούμενους» της εποχής εκείνης, που έσπερναν παντού τα λεγόμενα «άθεα γράμματα»;
«Χάρις εν σοι εδόθει κλεινέ, του διηγείσθαι μεγαλεία του πλαστού σου, παρά τους σοφούς ποιούντος, Γεννησαρέτ αλιείς, και μωρά του κόσμου προεκλέξαντος, στομώσαι σοφούς της γης, δυνατούς αφοπλίσασθαι, και πάντας όσοι την τε πίστιν διώκουσι, και την αίρεσιν εισηγούνται οι πάντολμοι. Όθενκαι συ κατήσχυνας, στομώσαι τους άθεα γράμματα φέροντας ώδε, εν τη κυτίδι του πνεύματος, και μη εδραιώσαι εν καρδίαις του λαού σου τα ιερά αυτά»!

Αλλά δεν πειράζει!… «Από τους διαβασμένους θα σας έρθει το κακό», έλεγε ένας άλλος Παπουλάκος, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που πέθανε λίγα χρόνια πριν γεννηθεί ο Παπουλάκος του Μοριά(14). Κι αυτό το βλέπουμε σήμερα!.. Το νιώθουμε!… Το βιώνουμε!.. Το ζούμε με όσα μας «διδάσκουν» οι λεγόμενοι «διαβασμένοι», «διανοούμενοι» και «μορφωμένοι»!..
Θεέ μου!.. Πόσο δίκιο είχε ο Παπουλάκος!...
Ακόμη περισσότερο όταν αυτά τα γεγονότα γινόντουσαν σε μία εποχή που ενώ ο κόσμος ήταν πιστός στον Χριστό, η επίσημη πολιτεία γκρέμιζε τα «βλαπτικά» μοναστήρια και άρπαζε ακόμη και τα καντήλια!
Ας θυμηθούμε για λίγο τι γράφει ο Κωστής Μπαστιάς μέσα στο βιβλίο του «Παπουλάκος» όπου ο Άγιος της Πελοποννήσου, που τότε τον έλεγανΧριστοπανάγο, ρωτώντας έναν ιερωμένο της εποχής, τον πατέρα Ιγνάτιο, γιατί ξεκληρίζεται η Ορθοδοξία, λαμβάνει την ακόλουθη απάντηση: «Γιατί η Αθήνα είχε πάρει την απόφαση να κλείσει πολλά μοναστήρια. Τάβρισκε περιττά και βλαφτικά…»(15)

Λένε πολλοί: «Μα γιατί, κύριε Σακκέτο, ασχολείσθε με προφητείες, ενώ θα μπορούσατε να ερευνήσετε κάτι άλλο, πιο επίκαιρο;».
Η απάντησή μου είναι ότι: Πιο επίκαιρος και διαχρονικός από τον Παπουλάκο δεν υπάρχει σήμερα!.. Κι όχι μόνον!..
Πολλοί άλλοι ερευνητές, λόγιοι ή ιστορικοί (και δεν μιλάω για ιερωμένους που είναι η φύση της αποστολής τους αυτή), έχουν ασχοληθεί με προφητείες ή έχουν ονομάσει τα έργα τους με τίτλο, που έχει σχέση με τις προφητείες. Να θυμίσω μερικούς;
 Ο Θεμιστοκλής Αθανασιάδης Νόβας (1896-1961) έχει γράψει το έργο: «Ψυχάρης: Ο ένοπλος προφήτης του δημοτικισμού».
 Ο Χρήστος Γιανναράς (1935- ) έχει γράψει το έργο: «Η κρίση της προφητείας».
 Ο Χρήστος Ζαλοκώστας (1896-1975) έχει γράψει το έργο: «Σωκράτης: Ο προφήτης της αρχαιότητας».
 Ο Κωστής Παλαμάς (1859-1943) έχει γράψει ποιητικό έργο με τίτλο: «Προφητικός».
 Ο Άγγελος Σικελιανός (1884-1951) έχει γράψει τραγωδία με τίτλο «Σίβυλλα».
 Η Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια - Σκανδαλάκη: 1907-1990) σε μία από τις ποιητικές συλλογές της έχει τον τίτλο: «Προφητείες» .
 Ο Βασίλης Λιάσκας (1913-1982) έχει γράψει το έργο: «Προφητεία ή ο μεθυσμένος βάτραχος».
 Η φιλόλογος Πόπη Πασπαλιάρη έχει γράψει έργο για τον Νικόλαο Καβάσιλα(16) και για το πώς η μεγάλη αυτή μορφή προέβλεψε την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως και ζήτησε την μεταφορά της Βασιλεύουσας στην αρχαία Ολυμπία!
 Αλλά και πλήθος άλλων συγγραφέων και ιστορικών έχει ασχοληθεί με ιδιαίτερο ζήλο στο θέμα των προφητειών, όπως αναφέρουμε λεπτομερώς στο τέλος του βιβλίου με την Βιβλιογραφία μας.

Παραδίδω, λοιπόν, το έργο τούτο με την διαβεβαίωση, ότι γράφτηκε με πόνο ψυχής και κατάθεση καρδιάς!.. Είναι το μόνο κεράκι που μπορώ ν’ ανάψω στη μνήμη του Παπουλάκου μας, που με τόσο πάθος μου μίλησε ο γερο-Καρυδόγιαννης, η γιαγιά μου, η μάνα μου, ο πατέρας μου και τόσοι άλλοι!.. Είναι το μόνο κεράκι που μπορώ ν’ ανάψω στην Παναγία για όλους αυτούς, που ασχολήθηκαν με την αγία αυτή μορφή του Μοριά, όπως για παράδειγμα ο κοσμαγάπητος π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης, που ανέδειξε, πέραν των άλλων, και την χριστιανική μουσική σε ένα άλλο τιμητικό βάθρο τουΕλληνο-Ορθοδόξου Πολιτισμού! Κι όλα αυτά όταν θυμάμαι με συγκίνηση το γεγονός, ότι ο ίδιος ο Παπουλάκος χόρευε σαν άκουγε τον ταμπουρά, όπως διηγείται ο Θεόδωρος Ρηγόπουλος στα Απομνημονεύματά του!
Και για έναν ακόμη λόγο:
Όταν κάποια στιγμή θέλησα να γράψω ένα άρθρο(17) για μία προφητεία του Παπουλάκου ή κάποιου άλλου Παπουλάκη σχετικώς με έναν δούλο του Χριστού που θα έρθει να σώσει την Εκκλησία μας και ο άδολος συνειρμός του γράφοντος πήγε με κάποιον προβληματισμό στον σημερινό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Χριστόδουλο (δούλος Χριστού > Χριστού δούλος > Χριστόδουλος;), μετά μεγάλης θλίψεως διαπίστωσα την οργίλη αντίδραση ενός ατόμου, ο οποίος προφανώς, για δικούς του λόγους (ίσως να μιλούσε και την «φωνή του Κυρίου του») θέλησε να με πάρει στο τηλέφωνο και να αντιδράσει για όσα έγραψα, με φανερή την πρόθεσή του να με «πείσει» να μη ξαναγράψω καλά λόγια για τον σημερινό Προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας, που αυτήν την ώρα, κατά την οποίαν γράφονται αυτές οι αράδες, δοκιμάζεται με το μεγάλο πρόβλημα της υγείας του και βρέθηκε στο Μαϊάμι για μεταμόσχευση ήπατος, που τελικώς δεν έγινε και ο Θεός πλέον γνωρίζει τι θα αποφασίσει για τον άνθρωπο, που σήκωσε στους ώμους ένα βαρύ φορτίο του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας!..
Τι άλλο μπορώ να πω ή να υποθέσω; Προσπάθεια φιμώσεως της όποιας αλήθειας; Επιχείρηση αποπροσανατολισμού του κόσμου, συσκότιση, ασάφεια, παραπλάνηση ή συγκάλυψη της ιστορικής αλήθειας; Δεν ξέρω.
Ένα μονάχα, όμως, μπορώ να πω ως άλλη μια κατάθεση καρδιάς:
Θέλω να ευγνωμονήσω πολλούς ανθρώπους, που με βοήθησαν σ’ αυτήν την προσπάθειά μου, ιερωμένους και ιστορικούς ή άλλους λόγιους και επιστήμονες, όπως και τους Εκδοτικούς οίκους «Δομή» και «Μαλλιάρης - παιδεία», που αποτελούσαν για τον γράφοντα την προέκταση της πένας του, δεδομένου ότι είχα την δυνατότητα της άμεσης αναζήτησης και διασταύρωσης των στοιχείων, που επιθυμούσα, σε συνδυασμό με τις πανέμορφες εικόνες, που διάνθισαν τα κείμενά μου. Ο Θεός να τους φωτίζει και να τους χαρίζει δύναμη και υγεία, για να συνεχίζουν το θεάρεστο και ψυχωφελές έργο τους για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία! Εύγε!..
Θα κλείσω την εισαγωγή μου λέγοντας προς τους αναγνώστες τα εξής:
Έλληνες και Ελληνίδες, μην ακούτε τις όποιες παραπλανητικές σειρήνες, που με τον άλφα ή βήτα τρόπο προσπαθούν να σας παρασύρουν για να γονατίσετε κάτω από το βάρος των δήθεν αποκαλύψεων και των όποιων αντιχριστιανικών ή ψευδοπροφητικών κειμένων, δεδομένου ότι μόνον δια του φόβου και της αγωνίας μπορούν να σας ελέγχουν!
Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία, όπως ολόκληρη η ανθρωπότητα, διαβαίνουν αυτή τη στιγμή μια νέα Ερυθρά Θάλασσα, με όλους τους κινδύνους, που εγκυμονεί η προσπάθεια αυτή. Περνάμε πολλές δυσκολίες και ενδεχομένως να περάσουμε κι άλλες πιο οδυνηρές!.. Το τέλος, όμως, θα είναι θριαμβικό για όλους μας και δεν μπορεί ο Θεός, που άφησε τον πλανήτη να ζήσει 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια να τον καταστρέψει μέσα σε λίγα χρόνια!.. Ο νέος Ανθρώπινος Πολιτισμός βρίσκεται ήδη προ των θυρών μας!
Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο κι αυτό θα το διαπιστώσουμε όλοι μας μέσα σε λίγα χρόνια με όλα όσα θα συμβούν από τον ίδιο τον άνθρωπο, που η ανάγκη για επιβίωση θα τον κάνει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε όχι μόνο να νικήσει, αλλά και να θριαμβεύσει! Αρκεί να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό, πίστη στις δυνάμεις μας και να αγαπάμε τους συνανθρώπους μας!
Μετά τη μπόρα έρχεται πάντα η γαλήνη, μετά την καταιγίδα η ξαστεριά και μετά την δυστυχία η ευτυχία! Θυμηθείτε αυτά τα λόγια, που σας λέω, σαν απόσταγμα των διδαχών του Παπουλάκου μας! Θυμηθείτε με! Κάτι γνωρίζω κι εγώ που σας μιλάω!…

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για δύο λόγους: Πρώτον, για να αποδειχθεί πόσο δίκιο είχε ο Παπουλάκος, που επαληθεύτηκαν οι προφητείες του και δεύτερον για ν΄ αποδειχτεί πώς τελικά θα επικρατήσει ο Παγκόσμιος θρίαμβος και όχι η καταστροφή του ανθρώπου, όπως ακριβώς είχαν προβλέψει οιπαπουλάκηδες!
Καλή ανάγνωση, Ελληνίδες!..
Καλή ανάγνωση, Έλληνες!...
Κι όπως λέει ο ίδιος ο παρακλητικός κανόνας του Αγίου:

«Τον Χριστοφόρον, αδελφοί, επαινέσωμεν, μετά λαμπάδων φαεινών εορτάσωμεν, παμφαεστάτην μνήμην τελούντες
σεπτήν, ούτος γαρ εφώτισε τα πυκνότατα σκότη,
πρόσωπα δ’ εφαίδρυνε των προθύμως σπευδόντων,
ακουτισθήναι λόγους φαεινούς,
και προαχθήναι εις τέκνα φωτόμορφα».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Το πραγματικό όνομά του ήταν Ιωάννης Πανουτσακόπου¬λος, με το παρατσούκλι Καρυδάς ή Καρυδόγιαννης.
2. Ίδε βιβλία: «Φάκελλος: Ελληνικό Θέατρο», Αθήνα 1980, «Υμνώντας τις Μούσες μου», Αθήναι 1981, «Για τον κλάδο της νίκης», Αθήναι 1982, κ.α.
3. Ίδε άρθρα μου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Νέοι Άνθρωποι», καθώς και το τρίτομο έργο μας «Οι Προφητείες του Ελληνισμού», Εκδόσεις Λιακόπουλος.
4. Ο γνωστός μοναχός Νεκτάριος Μουλατσιώτης, καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αυγουστίνου και Σεραφείμ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο Δωρίδος, μέσα στο παρεμφερές βιβλίο του:«Παπουλάκος: Ο Άγιος της Πελοποννήσου», γράφει: «…Η γιαγιά δυστυχώς κοιμήθηκε, όταν εγώ ήμουν ακόμη έντεκα χρονών και έτσι δεν πρόλαβα να μάθω περισσότε¬ρα για τον μεγάλο Άγιο της Εκκλησίας μας. Ο Θεός όμως, που μας οδηγεί κατά θαυμαστό τρόπο εκεί που Αυτός θέλει, οδήγησε και τα δικά μου βήματα πριν 19 χρόνια περίπου, στην Μητρόπολη Καλαβρύτων καί Αιγια¬λείας. Εκεί έγινα μοναχός και διάκονος από τον Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη της κ. Αμβρόσιο Λενή. Περιοδεύοντας τα χωριά και τις πόλεις της επαρχίας Καλαβρύτων, άκουσα και πάλι μετά από τόσα χρόνια για τον Άγιο Παπουλάκο. Ο πιστός λαός, μιλούσε και μιλά με πολύ σεβασμό για τον Άγιο Μοναχό που πέρασε από τα χωριά τους κηρύττοντας, κάνοντας θαύματα, και προφητεύοντας. Λίγο πιο έξω από την πόλη των Καλαβρύτων, όταν επισκέφθηκα το χωριό Άρμπουνα, οι κάτοικοι μού έδειξαν για πρώτη φορά την πατρική οικία που γεννήθηκε ο Άγιος…».
5. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Βάρδας με πολλές εμπειρίες από το υπερατλαντικό του ταξίδι στην Αμερική στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο οποίος χρησιμοποιούσε άριστα την καθαρεύσουσα, όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται και από μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις, που του πήρα αργότερα, όταν άρχισα την δημοσιογραφική μου πορεία στη Σχολή Δημοσιογραφίας «Ο ΚΟΡΑΗΣ», με Διευθυντή Σπουδών τον κ. Τίτο Αθανασιάδη, σημερινό Διευθυντή της εφημερίδος «Απογευματινή».
6. Βλέπε: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης: «Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779», Έκδοσις Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σταυρός», Αθήναι 1981.
7. Μπάρναρντ, Κρίστιαν (1922-2001). Διάσημος Νοτιοαφρικανός χειρουργός. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν και ειδικεύτηκε στην καρδιοχειρουργική. Το 1956 έλαβε υποτροφία για τις ΗΠΑ, όπου τελειοποίησε τις σπουδές του, και ξαναγύρισε στη Νότια Αφρική. Το 1967 πραγματοποίησε στο Κέιπ Τάουν την πρώτη στον κόσμο εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου έκανε την πρώτη μεταμόσχευση ξένης καρδιάς σε άνθρωπο. Ο ασθενής έζησε περίπου 20 μέρες. Η δεύτερη μεταμόσχευση υπήρξε περισσότερο πετυχημένη (2 Ιανουαρίου 1968) και ο ασθενής έζησε περίπου 19 μήνες με ξένη καρδιά. Από τότε και μέχρι το 1983 ο Μπάρναρντ πραγματοποίησε πολλές μεταμοσχεύσεις καρδιάς.
8. Κατσιαβόγιαννης (Ιωάννης Κατσιαβός). Διάφοροι ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου ή ο Κωνσταντίνος Κυριακόπουλος τον θεωρούν ως μία μεγάλη επαναστατική φυσιογνωμία, ο οποίος στα χρόνια του Όθωνα πέρασε στην παρανομία και στο τέλος έγινε κι αυτός «παπουλάκης», αφού ντύθηκε το σχήμα του μοναχού και πέθανε σ’ ένα μοναστήρι στην Ηλεία.
9. Βάχλια, η 1) Ορεινό χωριό του νομού Αρκαδίας (ύψος 620 μ.). Αποτελεί έδρα του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Κοντοβάζαινας. Έχει 91 κατοίκους και βρίσκεταιΒΔ από το φράγμα του Λάδωνα. 2) Βάχλιας δημοτικό διαμέρισμα. Δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Κοντοβάζαινας του νομού Αρκαδίας. Έχει δύο οικισμούς (Βάχλια και ΠέραΒάχλια) και 142 κατοίκους.
10. Τον τάφο του τον είδα προσωπικά το 1995, όταν επισκέφθηκα, μαζί με την μητέρα μου και τα ξαδέλφια μου Πόπη και Μιχάλη Θωμάκου το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής.
11. Άννινος, Μπάμπης (1842-1934). Λογοτέχνης και δημοσιογράφος από το Αργοστόλι. Εργάστηκε ως προξενικός υπάλληλος για ένα διάστημα στη Ρώμη και τη Νεάπολη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα αφιερώθηκε στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία. Με πλούσιες εμπειρίες και βαθύτατη γνώση, κυρίως των Γάλλων ρομαντικών, ο Άννινος μπήκε στη φιλολογική κίνηση, για να εντυπωσιάσει με την αφηγηματική του χάρη, τη χαριτωμένη περιγραφή του, το πηγαίο χιούμορ, που διακρινόταν για τη λεπτότητα του, τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνειά του. Τα κυριότερα έργα του, που δημοσίευσε με διάφορα ψευδώνυμα, είναι: «Λυκαυγές» (1871), «Εδώ κι εκεί» (1884), «Αττικαί ημέραι» (1894), «Η νίκη του Λεωνίδα» (1895), «Όποιος φυλάει τα ρούχα του» και «Ζητείται υπηρέτης» (1898), «Η οικογένεια παραδαρμένου» (1913), «Νίκαι κατά βαρβάρων» (1913) κ.ά. Εξέδωσε την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα «Άστυ» (1885), που πέρασε αργότερα στην ιδιοκτησία του αδερφού του Θέμου. (Εγκυκλοπαίδεια «Μαλλιάρης-παιδεία»).
12. Αναξιμένους, Τέχνη Ρητορική 35, 19.1
13. Βλέπε εξώφυλλο βιβλίου: Μπάμπη Άννινου: «Ο Παπουλάκης», Αθήναι 1925, σελίδες 7-13. Επανέκδοσις του έργου εν έτει 1995 υπό του εκδοτικού οίκου «Δημιουργία», του Αποστόλου Α. Χαρίση.
14. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πέθανε το 1779 και ο Άγιος Χριστόφορος ο Παπουλάκος γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1780, ίσως και νωρίτερα.
15. Κωστή Μπαστιά: «Παπουλάκος», Ογδόη Έκδοσις, 1987, Έκδοσις Κληρονόμων Κωστή Ι. Μπαστιά.
16. Καβάσιλας Νικόλαος (+1401). Ανιψιός του Νείλου, διάδοχος του μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Αναμείχτηκε στην έριδα του Ιωάννη ΣΤ’ Καντακουζηνού με τον Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγο, καθώς και στην έριδα των ησυχαστών εναντίον του Βαρλαάμ και των ομοφρόνων του. Ιδιαίτερα διακρίθηκε για τη μυστική τάση του, που τον ανέδειξε ως έναν από τους πιο σημαντικούς μυστικούς θεολόγους της ορθοδοξίας. Στο «Περί της εν Χριστώ ζωής» έργο του ανέπτυξε τις απόψεις του, θεωρώντας πως η «εν Χριστώ» ένωση πρέπει να αρχίζει από αυτόν τον κόσμο. Άλλο έργο του είναι η «Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας». Έγραψε και εναντίον των Λατίνων τα έργα «Έλεγχος» και «Περί εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος».

ΠΗΓΗ ''ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ: «Παπουλάκος: Άγνωστες Προφητείες και Θαύματα»

πηγή

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΠΙΣΜΟΣ

Ο  ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ  ΠΑΠΙΣΜΟΣ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

«᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦπαρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι»    Ματθαίος 5:32

«λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦμὴ ἐπὶ πορνείᾳκαὶ γαμήσῃ ἄλλην, μοιχᾶται»   Ματθαίος 19:9

          ΟΚύριος ημών Ιησούς Χριστός λέγει ότι όποιος χωρίσει την γυναίκα του για ποιοδήποτε λόγο εκτός της πορνείας διαπράττει σοβαρό αμάρτημα. Η πορνεία εντός του γάμου ονομάζεται συγκεκριμένα μοιχεία. Η μοιχεία δηλαδή είναι μορφή πορνείας. Ο Ιησούς Χριστός επιτρέπει το διαζύγιο για λόγους πορνείας. Δεν το επιβάλει, το επιτρέπει όμως. Για τον λόγο αυτό η Αγία Γραφή δύο μόνο αιτίες λύσης του Γάμου αναγνωρίζει. Την Μοιχεία και τον Θάνατο.

Για την Μοιχεία ως αιτία διάλυσης του Γάμου αναφέρθηκαν ήδη τα εδάφια Ματθαίος 5:32 , 19:9. Για τον Θάνατο γράφει ο Απ. Παύλος : «Γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν Κυρίῳ» Α Κορινθίους 7:39

          Η παναίρεση του Παπισμού όμως τι λέγει επί του θέματος ;

Ο Παπισμός δεν δέχεται την μοιχεία ως λόγο διαζυγίου ! Ο Παπισμός αναγνωρίζει μόνον ένα λόγο διαλύσεως του Γάμου, τον Θάνατο. Ενώ ο Ιησούς Χριστός επιτρέπει το διαζύγιο σε περίπτωση μοιχείας, ο Παπισμός όχι μόνο δεν δέχεται τα λόγια του Κυρίου αλλά τον ΑΝΑΘΕΜΑΤΙΖΕΙ και από πάνω !!!

          Απίστευτο και όμως αληθινό. Θα παραθέσω αμέσως το επίσημο Παπικό κείμενο που το αποδεικνύει. Πρόκειται για τον έβδομο Κανόνα της 24^ηςσυνεδρίας της Παπικής Συνόδου του Τριδέντο (Trent) που έλαβε χώρα τον Νοέμβρη του 1563 μ.Χ. Ο Κανόνας αναφέρεται στο μυστήριο του Γάμου και λέγει τα εξής φρικτά :

«Εάν τις είπη ότι η Εκκλησία σφάλλει διδάσκουσα ότι συμφώνως προς το ευαγγελικόν και αποστολικόν δόγμαο δεσμός του γάμου δέν δύναται να λυθή μονομερώς λόγω μοιχείας· και ότι αμφότεροι οι σύζυγοι, ή ακόμη και μόνον το αθώον μέλος πού δέν εμοίχευσε, δέν δύναται να συνάψη έτερον γάμον εν όσω ζη το έτερον μέλος· και ότι είναι ένοχος μοιχείας ο σύζυγος πού χωρίζει την μοιχαλίδα γυναίκα του δια να συζευχθή με άλλην, όπως είναι και η σύζυγος πού χωρίζει τον μοιχόν άνδρα της δια να συζευχθή με άλλον, ας είναι ΑΝΑΘΕΜΑ».

Η Σύνοδος του Τριδέντο θεωρείται από την παναίρεση του Παπισμού ως 19^ηΟικουμενική Σύνοδος ! Κατέχει δεσπόζουσα θέση στις  παπικές Συνόδους διότι είναι η πιο σημαντική αντιμεταρρυθμιστική Σύνοδος.

         Αυτός είναι ο Παπισμός…Διαστροφέας της Αγίας Γραφής, υβριστής του Ιησού Χριστού !!! Τολμά ο Εωσφορικός Παπισμός και αναθεματίζει τον Ιησού Χριστό και την Αγία Γραφή!

          Και μετά έρχονται οι θλιβεροί Οικουμενιστές και αναφέρονται στην «άρση των αναθεμάτων» επί ημερών του αλήστου μνήμης Πατριάρχου Αθηναγόρα !!! Βρε Λατινόφρονες Ενωτικοί υποκριτές….τα αναθέματα ενάντια στον Κύριο Ιησού Χριστό πότε θα ζητήσετε από τους Παπικούς να τα άρουν ;;; Ούτε την μνήμη του Αρχι-οικουμενιστή Αθηναγόρα δεν μπορείτε να υπερασπίσετε που οι Τέκτονες τον παρουσιάζουν ως δικό τους άνθρωπο ! Καμία αντίδραση των Οικουμενιστών Ταγών της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τις αξιώσεις του Τεκτονισμού…..σιγήν ιχθύος….τον Χριστό περιμένουμε να υπερασπίσουν ;;; Εκτός εάν ο Αθηναγόρας ήταν όντως Τέκτων (το πιθανότερο…) και γιαυτό σιωπούν ενόχως!

Ακολουθούν και άλλα δείγματα αντιχριστιανικών Παπικών κανόνων από την ίδια Σύνοδο :

Συνεδρία 13^η(Οκτώβριος 1551) και Συνεδρία 21^η  (Ιούλιος 1562). Κανόνες για την Θεία Ευχαριστία :

Κανών 1: «Εάν τις είπη ότι έκαστος και όλοι οι πιστοί του Χριστούυποχρεούνται, είτε κατόπιν εντολής του Θεού είτε από την ανάγκην δια την σωτηρίαν των, να λαμβάνουν και τα δύο είδη του αγιωτάτου μυστηρίου της Ευχαριστίας, ας είναι ανάθεμα». 

Κανών 2: «Εάν τις είπη ότι η αγία Καθολική Εκκλησία δέν ώρισεν δικαίως ότι οι λαϊκοί και οι κληρικοί πού δέν τελούν τον καθαγιασμόν των τιμίων δώρωνπρέπει να κοινωνούν μόνον από το είδος του άρτου, ή ότι έχει σφάλλει εις το θέμα τούτο,ας είναι ανάθεμα».

Κανών 4: «Εάν τις είπη ότι η κοινωνία της Ευχαριστίας είναι απαραίτητος δια τα μικρά παιδία πρίν αυτά φθάσουν εις ηλικίαν ώστε ν αποφασίζουν μόνα των, ας είναι ανάθεμα».

          ΟΧριστός λέγει για το Αίμα του: « καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων·πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·  τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» Ματθαίος 26:27-28

Και οι Παπικοί αναθεματίζουν και πάλι τον Κύριο !!! Ο Χριστός λέγει να πιούν όλοι από το Αίμα του και ο Παπισμός λέγει όχι όλοι !

Παπικοί μετανοήστε….. Οικουμενιστές ομοίως, συνέλθετε…..δεν σας υποφέρουμε άλλο !

πηγή

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΧΙΑ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΧΙΑ

ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ

«Ιδούἐγὼἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόνμου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸνπρὸ προσώπουμου (), καὶ ἐξαίφνης ἥξει εἰς τὸν ναὸν ἑαυτοῦ Κύριος, ὃν ὑμεῖς ζητεῖτε, καὶ ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὃν ὑμεῖς θέλετε· ἰδοὺ ἔρχεται, λέγει Κύριος () παντοκράτωρ». Μαλαχίας 3:1.

          Το παρόν εδάφιο (προφητεία για την αποστολή του Ιωάννου του Προδρόμου), είναι πολύ σπουδαίο για τον αντιαιρετικό αγώνα ενάντια στους αντιτριαδίτες. Διότι αυτό το εδάφιο αποδεικνύει τα εξής :

-        Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιαχβέ που στέλνει προ προσώπου του τον άγγελό του (τον Ιωάννη τον Πρόδρομο).

-        Ο ομιλών Γιαχβέ – Υιός ταυτίζει τον εαυτό του με τον Ερχόμενο Μεσσία και ταυτόχρονα διακρίνει τον εαυτό του από αυτόν διότι ο Μεσσίας δεν είναι μόνο Θεός αλλά και άνθρωπος. Έχει δηλαδή δύο Φύσεις.

-       Το εδάφιο αποδεικνύει σαφέστατα την προΰπαρξη του Υιού ως Προσώπου πριν την σύλληψή του στην μήτρα της Παρθένου.Το λέμε αυτό διότι εκτός από τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά οι οποίοι δέχονται μεν την προϋπαρξη του Υιού αλλά θεωρούν αυτόν ως κτίσμα –Άγγελο, υπάρχουν και άλλοι αντιτριαδίτες αιρετικοί οι οποίοι διδάσκουν ότι ο Ιησούς είναι μεν Θεός αλλά δεν υπάρχει Αγία Τριάδα ! Συγκεκριμένα πιστεύουν ότι ο Υιός δεν προυπήρχε πριν γεννηθεί ως άνθρωπος από την Παρθένο και ότι αποτελεί ο Ιησούς μία φανέρωση του Θεού Πατρός. Δέχονται μεν τον Ιησού ως άνθρωπο ότι είναι διακριτό πρόσωπο από τον Πατέρα αλλά δεν δέχονται ότι υπάρχει το πρόσωπο του Υιού ως Θεού καθώς και το πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος. Θεωρούν ότι το Άγιο Πνεύμα και ο Ιησούς είναι εκφράσεις του Ενός θείου Προσώπου του Πατρός. Ο Υιός και Λόγος του Θεού λέγουν δεν προϋπήρχε ως διακριτό πρόσωπο όπως ακριβώς ο ενδιάθετος ανθρώπινος λόγος δεν είναι πρόσωπο .

Το εδάφιο όμως του Μαλαχία είναι σωστός κόλαφος. Διότι δείχνει ότι ο ίδιος ο Ιησούς απέστειλε τον Ιωάννη. Και αφού ο Ιωάννης ως άνθρωπος ήρθε σε ύπαρξη πρίν την ανθρώπινη φύση του Ιησού, καθίσταται σαφές ότι ως Θεός ο Υιός προϋπάρχων  του Ιωάννη, απέστειλε τον Πρόδρομο.

Στην προσπάθεια τους να ανασκευάσουν την φράση του Υιού στον Μαλαχία «πρὸ προσώπου μου ()» παραπέμπουν στην Καινή Διαθήκη που παραθέτει την ίδια προφητεία με την φράση «πρὸ προσώπου σου» :

«οὗτος γάρ ἐστι περὶ οὗ γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μουπρὸ προσώπουσου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθένσου» Ματθαίος 11:10.

Και ισχυρίζονται ότι αυτή είναι η ορθή πρόταση. Η άλλη που γράφει το κείμενο των Εβδομήκοντα την θεωρούν λάθος, είτε των Εβδομήκοντα είτε των αντιγραφέων των Εβδομήκοντα…

Θέλουν να ξεχνούν πως την ίδια ακριβώς φράση έχει και το Εβραϊκό κείμενο := προ προσώπου μου. Στα Εβραϊκά η φράση «προ προσώπου σου» είναι- «καὶ συναποστελῶ τὸν ἄγγελόν μουπρὸ προσώπου σου()» Έξοδος 33:2.

προ προσώπου μου ()  /  προπροσώπου σου ()

 Άρα τα περί λάθους αναιρούνται ! Ούτε φυσικά υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στην Παλαιά Διαθήκη και στην Καινή. Η περίπτωση είναι όμοια με την Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Στο εδάφιο π.χ  Πράξεις 2:24 λέγει η Γραφή ότι ο Θεός ανέστησε τον Ιησού « ὃν ὁ Θεὸς ἀνέστησε λύσας τὰς ὠδῖνας τοῦ θανάτου». Ενώ στο χωρίο Ιωάννης 2: 19-22 λέγει ότι ο ίδιος ο Ιησούς ανέστησε τον εαυτό του- αυτοαναστήθηκε δηλαδή- « ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραιςἐγερῶαὐτόν.  εἶπον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι· τεσσαράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν ᾠκοδομήθη ὁ ναὸς οὗτος, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερεῖς αὐτόν;  ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ.  ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγε, καὶ ἐπίστευσαν τῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς».

πηγή