Συμβουλή προς Ελλάδα: «Πουλήστε το τομάρι σας ακριβά!»

Η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει πολύ ενδιαφέρουσες πολιτικές ευκαιρίες, που σίγουρα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης στη χώρα. Ωστόσο, πρέπει να κινηθεί με μεγάλη προσοχή για να φέρει το μέγιστο δυνατό όφελος για τη χώρα και να αποφύγει πιθανούς κινδύνους.
Δύσκολα σχετίζεται η νέα κυβέρνησης της Αριστεράς με την «ιερότητα του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας», ιδίως, σε ότι αφορά στο ελληνικό δημόσιο χρέος. Είναι μια κυβέρνηση αντι-ελίτ, που έχει την τάση να προκαλέσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση (αλλά και σε όλο τον πλανήτη) μια αρκετά σοβαρή κρίση χρέους.
Οπως μας δίδαξε το 2008, μια κρίση, δεν είναι μόνο πρόβλημα, είναι επίσης και ευκαιρία. Έτσι, η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα θα πρέπει να αναλυθεί σε μεγαλύτερο βάθος. Κυρίως, για να κατανοηθούν επακριβώς σε ποιόν και σε τι αφορούν αυτές οι ευκαιρίες. Για να γίνει αυτό σωστά, θα πρέπει να εξηγηθεί ένα βασικό σημείο, χωρίς το οποίο είναι αδύνατο να καταλάβουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ΕΕ. Ο ρόλος των χρεών των κρατών στην ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας.

Η κληρονομιά του νεοφιλελευθερισμού του 1980

Η δημιουργία χρεών, αποτελούσε ένα εργαλείο για την τόνωση της ιδιωτικής ζήτησης στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής των «Ρηγκανόμικς», που εφαρμόστηκε αρχικά στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια, από το 1981, σε ολόκληρο τον κόσμο. Πιο συγκεκριμένα, στις ΗΠΑ, τα «βάρη» των χρεών για ένα μέσο νοικοκυριό το 2008 είχαν υπερδιπλασιαστεί σε σύγκριση με το 1980 (από το 60%-65% του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος σε κάτι παραπάνω από το 130%). Στην ΕΕ, η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη, αλλά εκεί είναι υψηλότερα τα ποσοστά των δημοσίων χρεών. Και αυτό, γιατί η τόνωση της ιδιωτικής ζήτησης γινόταν, κατά κύριο λόγο, μέσα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Ωστόσο, οι ΗΠΑ σήμερα μειώνουν αυτό το χάσμα.
Η εξυπηρέτηση αυτών των χρεών περνούσε μέσω της αναχρηματοδότησης τους. Ένας μηχανισμός, που υποστηρίζονταν από τη σταδιακή μείωση του κόστους δανεισμού. Το βασικό επιτόκιο της «Fed» (σ.σ. Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ) μειώθηκε δραματικά από το 1980 έως το 2008. Από 19% μέχρι σε ένα σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Όμως σήμερα, η αποπληρωμή των κρατικών χρεών, ακόμη και με μια αναχρηματοδότηση με μηδενικό επιτόκιο είναι πρακτικά αδύνατη, χωρίς να συνοδεύεται από μια απότομη πτώση του βιοτικού επιπέδου του πληθυσμού της χώρας. Κάτι, που είναι αδιανόητο να επιτραπεί να συμβεί. Που σημαίνει, ότι τα χρέη αυτά, με κάποιο τρόπο, θα πρέπει να εξαλειφθούν. Είτε μέσω της διαγραφής τους, είτε λόγω του υψηλού πληθωρισμού.

«Φαρμακερά» δημόσια χρέη

Διαβάστε επίσης:

Χρ. Δήμας: Στρατηγικά βήματα προς τη σύσφιξη των ελληνορωσικών εμπορικών και οικονομικών σχέσεων
Πρόσκληση Σοϊγκού στον έλληνα υπουργό Αμυνας να επισκεφθεί τη Μόσχα
Γέφυρες φιλίας στήνει ο Ασπρόπυργος με την Κριμαία
Ρόμπερτς: Εάν η Ελλάδα στραφεί στις BRICS, θα παρασύρει μαζί της τον ευρωπαϊκό νότο κατά της «ληστρικής» Δύσης

Το επαναλαμβάνω για άλλη μια φορά: Το συσσωρευμένο μέχρι σήμερα στην παγκόσμια οικονομία χρέος δεν μπορεί να επιστραφεί. Η οικονομία, απλά δεν μπορεί να δημιουργήσει τις αναγκαίες χρηματοοικονομικές ροές. Για παράδειγμα, ο πραγματικός μέσος μισθός στις ΗΠΑ βρίσκεται στο επίπεδο που ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Ό,τι παραπάνω υπάρχει σήμερα, οφείλεται στην αύξηση του ιδιωτικού χρέους, του δημόσιου χρέους και στη μείωση των αποταμιεύσεων. Αυτό το πρόβλημα πρέπει να λύσουμε, αλλιώς, αν το αφήσουμε, θα λυθεί από μόνο του. Με τη διαδικασία μιας οξείας οικονομικής κρίσης.
Το πρόβλημα αυτό, έχουμε ήδη αρχίσει να το αντιμετωπίζουμε. Η πρώτη πιλοτική εφαρμογή για την επίλυσή του, ήταν η αναδιάρθρωση των Τραπεζών στην Κύπρο. Στη διάρκεια της διαδικασίας εξετάστηκε ποιά είναι η αντίδραση στο γεγονός ότι οι Τράπεζες δεν επιστρέφουν τα χρήματα (ακριβέστερα, μέρος των χρημάτων) στους καταθέτες-επενδυτές. Το πείραμα ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Κανείς από τους δυσαρεστημένους καταθέτες δεν κέρδισε κάτι στα δικαστήρια. Ίσως κάποιος να έλυσε το πρόβλημά του ανεπίσημα, αλλά τέτοιες πληροφορίες δεν είναι δημόσια διαθέσιμες.
Αλλά υπάρχει ακόμα το πρόβλημα των κρατικών χρεών, το οποίο κατά κάποιο τρόπο είναι πολύ πιο περίπλοκο. Εδώ, δεν βλάπτονται τα συνηθισμένα νοικοκυριά, τα οποία, σε μεγάλο βαθμό δεν μπορούν να συγκρουστούν νομικά με τις Τράπεζες, αλλά Τράπεζες και μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Για το λόγο αυτό, τα κατάλληλα σχήματα επίλυσης των διαφορών θα πρέπει να διαμορφωθούν προσεκτικά, κατά προτίμηση, χωρίς ρίσκο.

Οι αδύναμοι την πληρώνουν

Εδώ μπορούμε να θυμηθούμε μια χαρακτηριστική φράση από μια παλιά σατυρική ταινία: «Τα πιο επικίνδυνα πειράματα διεξάγονται πάνω στα λιγότερο πολύτιμα μέλη της ομάδας». Ας θυμηθούμε λίγο τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Όταν μπήκε στην κυβέρνηση της Αυστρίας ο Χάϊντερ (σ.σ. ηγέτης του αυστριακού ακροδεξιού κόμματος FPÖ – Κόμμα της Ελευθερίας), αυτή «εξοστρακίστηκε» από την ΕΕ. Μια παρόμοια κατάσταση επικράτησε, όταν στο «δεύτερο γύρο» των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2002, πέρασε ο ηγέτης του ακροδεξιού «Εθνικού Μετώπου» (FN), Ζαν-Μαρί Λε Πεν.
Όμως, οι παραπάνω, είναι κλασικοί δεξιοί, που στη δεκαετία του 1950 δεν θα ξεχώριζαν από τους παραδοσιακούς δεξιούς σχηματισμούς. Και τώρα; Στην Ελλάδα, ήρθαν στην εξουσία όχι οι δεξιοί (αν και ένα τμήμα τους συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό), αλλά η Αριστερά, και το πολιτικό κατεστημένο της ΕΕ έχασε τη φωνή του.

Χρέος και ανάπτυξη

Υπάρχει και μια άλλη ενδιαφέρουσα συγκυρία. Τα νέα χρέη στον πλανήτη δεν δημιουργήθηκαν από μόνα τους. Σε αυτό συνέβαλαν και τα ομόλογα δολαρίων. Η έκδοση ομολόγων πραγματοποιήθηκε μέσα από νέα περιουσιακά στοιχεία, μετά τη δεκαετία του 1990, όταν οι αγορές «χώνεψαν» τα περιουσιακά στοιχεία της ΕΣΣΔ. Και δεν εμφανίστηκε κάτι καινούργιο στον κόσμο για να αξιοποιηθεί κατάλληλα. Κατά συνέπεια, τα εργαλεία ανακατανομής αυτών των ομολόγων δεν λειτουργούν πλέον. Αυτή είναι η άλλη πλευρά της μείωσης των εισοδημάτων των πολιτών στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Και έτσι, εμφανίστηκε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Πώς θα εξαναγκαστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να μοιραστούν αυτόν τον πλούτο;
Οι «παλιές» ελίτ που μοιράστηκαν επί δεκαετίες τα κέρδη από τις μαζικές εκδόσεις χρέους, δεν μπορούν πλέον να το κάνουν. Εδώ χρειαζόμαστε νέους ανθρώπους, που σήμερα κατέχουν θέσεις αντι-ελίτ. Όπως στην Ουγγαρία. Αυτή η μικρή χώρα της Ανατολικής Ευρώπης άρχισε να εκβιάζει ανοικτά, όταν για παράδειγμα, έθεσε την Κεντρική της Τράπεζα υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης. Στη συνέχεια, αυτή η ρύθμιση άρθηκε αν και από τον Τύπο δεν μπορούμε να μάθουμε τι αντάλλαγμα δόθηκε γι’ αυτή την αλλαγή. Και τώρα, υπάρχει μια δεύτερη χώρα στην ΕΕ, όπου η αντι-ελίτ ήρθε στην εξουσία. Η Ελλάδα.

Πειραματόζωο για τη διαχείριση χρέους;

Έχω όμως την υποψία ότι αυτή ειδικά η χώρα είναι εκείνη που μπορεί να γίνει το «λιγότερο πολύτιμο μέλος της ομάδας». Πάνω σε αυτή τη χώρα, θα επιχειρηθεί –πιθανότατα- να δοκιμαστεί πιλοτικά το σενάριο που λέει: «Τι θα συμβεί αν αρχίσουμε να διαγράφουμε κρατικά χρέη;». Η Ουγγαρία εδώ δεν ταιριάζει. Η κυβέρνηση διαθέτει πάρα πολύ μεγάλη υποστήριξη, και παρουσιάζεται αρκετά μονολιθική. Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση είναι τέτοια, που προς το παρόν φαίνεται ότι η ΕΕ δυσκολεύεται να επιβάλει τη θέση της στην Ουγγαρία.
Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμη φορά τη βασική θέση: Είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα να θέλει η ηγεσία της ΕΕ να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως το «πειραματόζωο», πάνω στο οποίο θα δοκιμαστεί η αντοχή από τη λειτουργία των μηχανισμών στην περίπτωση διαγραφής δημόσιου χρέους. Σε αυτό το εγχείρημα, τα χτυπήματα θα πέσουν βροχή πάνω στην Ελλάδα, ενώ στην υπόλοιπη ΕΕ οι χώρες (αλλά και η Κομισιόν) θα αποκτήσουν πολύτιμη εμπειρία πάνω στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών μιας συναλλαγής, που νομοτελειακά θα χτυπήσει όλες τις χώρες του κόσμου. Και το έργο της νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα, είναι να «πουλήσει» το πείραμα που γίνεται πάνω στη δική της χώρα όσο πιο ακριβά μπορεί.

Αν όχι σήμερα, αύριο

Δεν θα προσπαθήσω να δώσω συμβουλές στη νέα πολιτική ηγεσία της Ελλάδας. Αλλά θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη ορισμένες περιστάσεις, που μπορεί να αποδειχθούν στην πορεία θεμελιώδεις. Πρώτα απ’ όλα, τη στιγμή που οι αντι-ελίτ στην ΕΕ θα γίνονται όλο και πιο ισχυρές, δεν θα πρέπει να φοβούνται σκληρές αντιπαραθέσεις, στα όρια του ωμού εκβιασμού. Αυτές οι αντι-ελίτ, έτσι και αλλιώς θα βρουν κάποια στιγμή τη θέση τους στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Αν όχι σήμερα, τότε αύριο.
Δεύτερον, πρέπει να καταλάβουμε ότι η ΕΕ, αλλά και όλος ο κόσμος, δεν νοιάζονται για το συνολικό χρέος της Ελλάδας. Αυτό που χρειάζονται, είναι η ανάπτυξη τεχνολογιών. Γιατί θέλουν, όταν θα επιτευχθεί το όποιο αποτέλεσμα, οι όροι που θα τεθούν στις περαιτέρω προσπάθειες για την διαγραφή ή και την αναδιάρθρωση του χρέους, να είναι πολύ πιο σκληροί. Να γιατί θα πρέπει οι Ελληνες να διευθετήσουν άμεσα το ζήτημα στο μέγιστο δυνατό πλαίσιο και όχι να πειραματιστούν σε μικρή κλίμακα.
Τρίτον, οι αρχές της ΕΕ θα προσπαθήσουν να ελέγξουν την κατάσταση, ασκώντας πίεση στην κυβέρνηση «από τα κάτω». Όπως, με την εκμετάλλευση διάφορων κοινωνικών διαμαρτυριών σε εκείνες τις στιγμές που θα τους φαίνεται ότι η νέα κυβέρνηση της Ελλάδας συμπεριφέρεται «λάθος». Και γι’ αυτή την κατάσταση, η ελληνική πολιτική ηγεσία θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη.
Τέταρτον, ο χρόνος δεν είναι γενικά απεριόριστος. Κρίνοντας από πολλούς δείκτες, η χρηματιστηριακή αγορά των ΗΠΑ έχει φτάσει σε κρίσιμες – οριακές – τιμές, όσον αφορά την «υπερθέρμανση» και μια σημαντική πτώση της είναι σχεδόν αναπόφευκτη. Και αν αρχίσει η κάθοδος, τότε, πιθανόν δεν θα υπάρχει χρόνος για πιο σύνθετα παιχνίδια.
 Μιχαήλ Χάζιν, οικονομολόγος
πηγή

ΕΚΤΑΚΤΟ :Τι συμβαίνει με τους ΡΩΣΟΥΣ;;;

Ρωσική «απόβαση» στη Μεσόγειο πραγματοποιούν τρία μεγάλα πλοία του Στόλου της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας.
Το μεγάλο αποβατικό πλοίο του Ρωσικού Στόλου της Βαλτικής «Αλεξάντρ Σαμπάλιν», το πυρηνοκίνητο «Γιαμάλ» και η κορβέτα «Λάντνι» πέρασαν τα Στενά της Μαύρης θάλασσας και κατέπλευσαν προς τη Μεσόγειο, όπως ανακοίνωσε το Γενικό Επιτελείο του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού. Σύμφωνα με δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Interfax, το περασμένο Σάββατο, η κορβέτα «Λάντνι» και το αποβατικό «Γιαμάλ» του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας, καθώς και το αποβατικό «Αλεξάντρ Σαμπάλιν» του Στόλου της Βαλτικής πέρασαν τα Στενά του Βοσπόρου και ήρθαν στη Μεσόγειο.
Εξάλλου, στα τέλη Ιανουαρίου αναφέρθηκε ότι ομάδα ρωσικών πλοίων με επικεφαλής την ναυαρχίδα του στόλου της Μαύρης Θάλασσας «Μοσκβά» ήρθε μέσω της διώρυγας του Σουέζ στη Μεσόγειο.
Ρωσικό Antonov An-30 σε πτήση παρατήρησης πάνω από την Ελλάδα έως τις 13 Φεβρουαρίου
Πτήσεις παρατήρησης πραγματοποιούν ρώσοι εμπειρογνώμονες πάνω από την Ελλάδα στα πλαίσια της διεθνούς Συνθήκης Ανοικτών Ουρανών (Open Skies). Οι πτήσεις που ξεκίνησαν στις 9 Φεβρουαρίου και θα ολοκληρωθούν στις 13, διεξάγονται σε ένα μέγιστο εύρος περίπου 628 μιλίων με ένα ρωσικό αεροσκάφος Antonov An-30 και με τη συμμετοχή ομάδας ελλήνων ειδικών, οι οποίοι θα επιβλέπουν και θα διασφαλίσουν πως δεν υπάρχει παραβίαση στα πρότυπα της Συνθήκης. Σύμφωνα με ανακοίνωση του επικεφαλής του ρωσικού Εθνικού Κέντρου Ελέγχου, Πρόληψης και Μείωσης των Πυρηνικών Κινδύνων, Σεργκέι Ρίζκοφ, οι συγκεκριμένες πτήσεις έχουν σκοπό την προώθηση της διαφάνειας στις στρατιωτικές δραστηριότητες των κρατών-μελών της Συνθήκης.
Πρόκειται για την πρώτη πτήση παρατήρησης που πραγματοποιεί μέσα στο 2015 η Ρωσία στο πλαίσιο της Συνθήκης των Ανοικτών Ουρανών, την οποία έχει υπογράψει και συμμετέχει από την 1η Ιανουαρίου του 2002.
Η συνθήκη «Ανοιχτοί Ουρανοί» υπεγράφη στις 24 Μαρτίου 1992 στο Ελσίνκι και καθιέρωσε ένα καθεστώς άοπλων πτήσεων παρατήρησης πάνω από τα εδάφη των 34 κρατών-μελών της, στην πλειοψηφία τους μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και άλλες χώρες όπως η Ουκρανία, η Λευκορωσία, η Γεωργία, η Βοσνία, καθώς και η Σουηδία και η Φινλανδία. . Η Ρωσία επικύρωσε τη Συνθήκη στις 26 Μαΐου του 2001 και τέθηκε σε ισχύ την 1/1/2002, καθιερώνοντας πτήσεις παρατήρησης πάνω από τα εδάφη των 34 μελών της για να προωθήσει τη διαφάνεια στα θέματα των στρατιωτικών δυνάμεων και των δραστηριοτήτων. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε αεροσκάφος που πετά στο πλαίσιο της συμφωνίας «Ανοιχτοί Ουρανοί» είναι εφοδιασμένο με οπτικό, υπέρυθρο ραντάρ και αισθητήρες για τη συλλογή εικόνων, τις οποίες έχει τη δυνατότητα να μοιραστεί με τα κράτη που συμμετέχουν στη συνθήκη.
πηγή
Το είδαμε εδώ

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΟΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ.

Οταν επισκέφτηκα κάποτε το Μοναστήρι του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού είχα πολλές απορίες και ήθελα να συζητήσω πολλά θέματα γι αυτά που είχε αναφέρει ο Αγιος.Αν όμως συζητήσεις για πολύ ώρα δεν θα σου μείνουν πολλά πράγματα στο μυαλό.Αν ακούσεις μόνο μία ή δύο προτάσεις μπορείς να τις θυμάσε.Είχα την ατυχία να μην συναντήσω καμμία μοναχή στο Μοναστήρι.Για επίλυση όμως όσων με απασχολούσαν μου δόθηκε το βιβλίο της Μονής με τις ερμηνείες των προφητειών του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού,που ακόμα και για ώρες να συζητούσα,σήμερα δεν θα θυμόμουν σχεδόν τίποτα,ενώ γραπτώς αναλόγως των γεγγονότων,διαβάζω τις ερμηνείες,κι επειδή πολύ κατά καιρούς έχουν πέσει έξω στις ημερομηνίες,σήμερα θα παρουσιάσω από το βιβλίο αυτό την ερμηνεία πάνω στις ημερομηνίες που ανέφερε ο Αγιος Κοσμάς και τις οποίες αναμένουμε,και τις εξετάζει το βιβλίο,με ιστορικά δεδομένα ,που όπως γνωρίζουμε η ιστορία πολλές φορές επαναλαμβάνετε. 

«Θά ζητήσουν νά σας πάρουν στρατιώτας. Δεν θά προλάβουν όμως>> (69 Καντ).

«Θά θελήσουν νά σας στρατολογήσουν, αλλά δεν θά προλάβουν>>_ _t Καλ).

«Θά σας ζητήσουν στρατό" αλλά σεις μή φοβηθήτε, δεν θα έχουν τον καιρό νά τόν μάσουν» (11(a) Άλβ).

Επιστρατεύσεις έγιναν πολλές άπό τους Τούρκους, καί από τους Αλβανούς αργότερα καί άπό Ιταλούς ακόμα.

Γιά την εθνική έπανάστασι κατ' αρχήν ή στρατολογία ήταν εθελοντική. Αργότερα ή στρατολογία γίνεται στήν ελεύθερη πλέον Έλλάδα και ο στρατός περνά τά τότε εθνικά σύνορα γιά νά ελευθέρωση και τα υπόλοιπα κρατούμενα ελληνικά εδάφη. Επομένως στά εδάφη αυτά δεν μπορούσε νά γίνη στρατολογία. Απλώς υπήρχαν διάφορες ομάδες άπελευθερωτών-έπαναστατών, πού μόλις έπλησίασε ό εθνικός στρατός ένώθηκαν μαζί του' εναντίον των Τούρκων.

Στρατολογίες έγιναν διάφορες ως τήν τελική άπελευθέρωση τμημάτων της χώρας πού είναι σήμερα ελεύθερη.

Ελληνικός στρατός πολέμησε εναντίον των Τούρκων στήν Μικρά Ασία,τότε στρατολογήθηκαν άνδρες.

Τό 1940 έγινε βιαστική στρατολογία διά τήν άντιμετώπιση της Ιταλικής εισβολής κατά τόν β' παγκόσμιο πόλεμο.

Τό 1974 πάλι έγινε έπιστράτευσι γιά τήν Κύπρο* τό Aιγαίο γέμισε πλοία* τά ελληνικά πλοία έφτασαν πολύ κοντά στήν Κύπρο και ήταν έτοιμα γιά τίς πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά τά άνεκάλεσε τό Γενικό Επιτελείο.

Οί προφητείες όμως αυτές [69 Καντ - 35 Καλ -11 (a)δεν αναφέρονται σέ πραματοποίηση στρατολογίας, άλλά στήν μή πραγματοποίηση

στρατολογίας (έπιστρατεύσεως). Επομένως οι προφητείες αυτές δέν έχουν σχέσι μέ ολ' αυτά τά Ιστορικά γεγονότα πού γνωρίζομε. Εξετάζοντας τίς προφητείες αυτές βλέπομε τά έξης: Ή προφητεία 11 (α) Άλβ. είναι περισσότερο ολοκληρωμένη από την Καντ. καί 35 Καλ., διότι προσθέτει την πληροφορία ότι δέν θά ύπάρχη χρόνος γιά στρατολογία. "Αρα θάναι περίπτωσι βιαστική πού, ώσπου νά προβούν σέ στρατολόγησι, τά πράγματα τά βίαια καί ξαφνικά θά έχουν τελειώσει.

Λέω βίαια καί ξαφνικά, γιατί δέν πρόκειται γιά μεθοδευμένη-ήρεμη (Το χωριό Μουζίνα που αναφέρει ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)προπαρασκευή. Δέν περίμενε κανείς την ορμητική έξέλιξι πού ώδήγησε σέ ανάγκη άμεσης στρατολογίας, ή οποία όμως δέν θά προλάβη νά πραγματοποιηθή, γιατί προφανώς θά τελειώσουν γρήγορα τά γεγονότα. Δέν γνωρίζω πόση άμεση σχέση μπορεί νά εχη ή παρούσα προφητεία [69 [αντ - 35 Καλ - 11 (α) Άλβ] μέ τόν πόλεμο πρός τόν οποίον πορεύεται στρατός πρός κατάληψι της Κωνσταντινουπόλεως μέσω Αλβανίας από τά <<μπουγάζια-στενά» Κρά, Κράψη καί Μουζίνα [83 Καντ - 2 (α) Άλβ -' Καλ-βλ. κεφ. 9.3 σελ. 326)-' Καλ-βλ. κεφ. 9.3 σελ. 326). (Το Κράψη Ιωαννίνων,απόπου θα περάσουν ΝΑΤΟ'ι'κά στρατεύματα για την Κωνσταντινούπολη)

Είδαμε πώς ό στρατός αυτός δέν φτάνει στόν προορισμό του, γιατί στή μέση )του δρόμου μαθαίνει ότι ό πόλεμος τελείωσε (83 Καντ), γιατί «οι κοκκινογέλεκοι» επενέβησαν καί έδιωξαν «τούς Τούρκους από τήν Πόλη» (2 Καλ). (Το χωριό Κρα Αργυροκάστρου στη Δρόπολη που θα περάσουν ΝΑΤΟ'ι'κες δυνάμεις για την Πόλη)

Άν ή προφητεία 69 Καντ - 35 Καλ - 11 (α) Άλβ εχει άμεση σχέση μέ τήν 83 Καντ, κατά τήν οποία τά στρατεύματα δέν θά φτάσουν στήν Πόλη, επειδή επετεύχθη ό σκοπός πρός τόν οποίον πορεύονται, τότε διά τόν ιδιο λόγο (λήξι πολέμου) δέν θά χρειαστή νά γίνη έπιστράτευσι άπό τήν Ελλάδα.

Άν προσέξωμε καλά τήν προφητεία 11 (α) Άλβ («θά σας ζητήσουν στρατό»), μπορούμε νά ύποθέσωμε βάσει των σημερινών δεδομένων, ότι, πιθανώς ή Ευρωπαϊκή"Ενωσι, στήν οποία είμαστε εντεταγμένοι, νά άπαιτήση άπό τήν Ελλάδα στρατό γιά τίς στρατιωτικές επιχειρήσεις στήν "Ανατολή. Τό Κράτος θά θελήση νά κάνη έπιστράτευσι (35 Καλ), άλλά δεν θά πραγματοποιηθή ή έπιστράτευσι αυτή (69 Καντ - 35 Καλ), διότι έν τω μεταξύ θά εχη τελειώσει ό πόλεμος πρός τόν οποίον έπορεύετο ό στρατός πιθανώς της Ε.Ε. [ = «άπό τά σπέρια μέρη της Λύσης», προφητεία. πού είδαμε ανωτέρω στή σελ. 329].

Άν ή κρίσι μου, γιά τήν άνάλυση καί τήν σχέση όλων τών προφητειών αυτών μεταξύ τους, είναι ορθή, τότε βγαίνει τό συμπέρασμα ότι στόν πό­λεμο αυτόν εναντίον των Τούρκων, πρωτοστατούν οι «κοκκινογέλεκοι», πού φαίνεται πώς έχουν προσωπικές βλέψεις γιά τήν Κωνσταντινούπολη καί ότι ή Ελλάς δέν λαμβάνει μέρος στον πόλεμο αυτόν, καθώς καί ό στρα­τός της προφητείας 38 Καντ.

"Ομως μόνον ή ιστορία μπορεί νά κρίνη τήν ορθότητα τούτων των ανα­λύσεων γιά τις προφητείες αυτές κι αν όντως έχουν μεταξύ τους τήν σχέση πού αναφέρω.

Προφητείες του αγίου Κοσμά, πού προδηλώνουν ξαφνικά γεγονότα, υπάρχουν πολλές, πού δέν έχουν όμως νοηματική σχέσι με τίς ανεκπλή­ρωτες προφητείες πού εξετάσαμε στό παρόν κεφάλαιο.

Αυτές οί προφητείες είναι αρκετές καί τίς καταχωρώ εδώ:

«Θάρθει ξαφνικά ή τό βόϊδί στό χωράφι ή τό άλογο σταλώνι» (74 Καντ).

«Θάρθει ξαφνικά· τ' άλογα θά απομείνουν ζεμένα στίς δουλειές τους καί σεις θά φύγετε» (102 Καντ).

«Θά έρθει ξαφνικά. "Η τ' άλογο στ αλώνι ή τό άστάκι στό χωράφι» (14Καλ).

«Θά 'ρθει ξαφνικά! Τ'άλογα θ' απομείνουν ζεμένα επιτόπου στίς δου­λειές τους καί σεις θά φύγετε» [25(a) Άλβ].

"Ολες αυτές ol προφητείες μιλάνε γιά ξαφνικές καταστάσεις πού θά συμβούν κινδύνους πού θά τούς τρέψουν σέ φυγή. Τό πιθανώτερο είναι νά προαναγγέλη ό άγιος Κοσμάς κάποιο πόλεμο, πού ξαφνικά θά ξεσπάση καί θά τούς άναγκάση νά παρατήσουν τίς δουλειές τους πού θά κάνουν στό χωράφι καί θά τρέξουν νά κρυφτούν. Γι' αυτό τά ζώα θά τ' αφήσουν ζε­μένα έπί τόπου καί κείνοι θά φύγουν [25 (α) Άλβ - 102 Καντ].

Τό όλο σκηνικό του πανικού καί της φυγής μέ κάνει νά πιθανολογώ κατάσταση βομβαρδισμού. Άλλα κι άν ξαφνικά βλέπουν νά πλακώνει αγριε­μένος συρφετός ένοπλος, στό χωράφι τους θά μείνουν οί άνθρωποι;

Ή προφητεία 102 Καντ καί 25 (α) Άλβ είναι σχεδόν ίδιες φραστικά καί ταυτόσημες νοηματικά" είναι μία προφητεία.

Ή 74 Καντ καί 14 Καλ έχουν ομοιότητες, έχουν όμως καί κάποιες χρονικές αποκλίσεις.

Είναι αναμφίβολο τό ότι υποδεικνύουν τον μήνα του χρόνου πού μπο­ρεί νά γίνη τό γεγονός.

Τό βόϊδι στό χωράφι οργώνει τόν Όκτώβριο.

Τό άλογο στό αλώνι αλωνίζει τόν Ιούλιο.

Τό άστάκι (καλαμπόκι) στό χωράφι τόν Αύγουστο. Τό στάχυ στο χωράφι τόν Ιούνιο.

Τ' άλογα ζεμένα μπορεί νά οργώνουν τόν Όκτώβριο κι αυτά όπως τά βόδια.

Επομένως άπ' όλες αυτές τίς προφητείες, περιορίζεται τό ερχόμενο ξαφνικό γεγονός από τόν Ιούνιο εως καί τόν Όκτώβριο.

«Άστάκι» στην Δρόπολι λένε τό ώριμο καλαμπόκι. Τά καλαμπόκια ωριμάζουν Αύγουστο-Σεπτέμβριο. "Αν πάλι πρόκειται γιά στάχυ αντί «άστάκι» τά κίτρινα στάχυα κυματίζουν τόν Ιούνιο. Μάλλον «άστάκι» είναι, γιατί δέν υπάρχει σέ άλλη παραλλαγή ή λέξι «στάχυ», ώστε νά τό δούμε σάν παραφθορά της. Άρα ό χρόνος περιορίζεται άπό Ιούλιο πού άλωνίζομε εως καί τόν Όκτώβριο.

Ό αιφνιδιασμός του γεγονότος πού «θάρθη ξαφνικά» οδηγεί την κρίση μου στόν β' Παγκόσμιο πόλεμο. Ξαφνικά οί Ιταλοί κατέλαβαν την Αλβα­νία, αιφνιδίως στίς 7 Απριλίου 1939 χωρίς άντίσταση. Προηγήθη βομ­βαρδισμός του Δυρραχίου άπό την θάλασσα.

Τό γεγονός παρά ταύτα δέν δημιούργησε εχθρική κατάσταση. Έθελουσίως οί Αλβανοί προσέφεραν τό βασιλικό τους στέμμα στόν Βίκτωρα Εμμανουήλ της Ιταλίας καί εν συνεχεία βλέπομε οί Αλβανοί νά συμ­πράττουν στρατιωτικά μέ τους Ιταλούς εναντίον της Ελλάδος.

Παρά τό γεγονός ότι ή Ιταλία έδήλωσε ότι δέν θά προχώρηση πέραν της Αλβανίας καί παρά τήν διαβεβαίωση του Μουσολίνι ότι δέν θά έπιτίθετο εναντίον της Ελλάδος καί ένώ έστειλε στήν ελληνική κυβέρνησι γραπτή πρότασι γιά άνανέωση της Ίταλοελληνικής φιλίας του Συμφώνου της 23ης Σεπτεμβρίου 1928, παρά ταύτα στίς 28 Όκτωβρίου 1940 έστειλε αιφνιδιαστικό τελεσίγραφο κατά τίς πρώτες πρωινές ώρες πού έληγε εντός τριών ωρών γιά τήν παράδοσι της Ελλάδος.

Αξίζει νά θυμηθούμε ακόμα καί τήν πρότασι του Μουσολίνι νά άποσυρθοϋν τά ιταλικά καί ελληνικά στρατεύματα 20 χλμ. μακράν τών έλληνοαλβανικών (Ίταλο-ελληνικών πλέον) συνόρων, τά οποία πράγματι, κα­τόπιν αποδοχής της προτάσεως αποσύρθηκαν από τά σύνορα.

"Ολες αυτές οί καταστάσεις πού εκδηλώθηκαν σάν «φιλία» πρός την Ελλάδα, από τό 1939-1940 μέ τό διαβιβασθέν τελεσίγραφο, πού έληγε, όπως έσημείωσα, εντός τριών, πολύ πρωϊνών ωρών, μπορούμε νά κατανοήσωμε τό μέγεθος του αιφνιδιασμού.

Στίς 6 τό πρωΐ πού έληγε τό τελεσίγραφο, τά ελληνικά χωριά τών συ­νόρων είχαν ξεκινήσει γιά τό όργωμα τών χωραφιών τους. Βόδια-άλογα είχαν ζευχθή στά χωράφια από τίς 6-7 ή 8 τό πρωΐ. Τά ελληνικά φυλά­κια, τά τμήματα προκαλύψεως στά ελληνοαλβανικά σύνορα προσβλήθη­καν από τίς ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις στίς 5.30, μισή ώρα πρίν νά λήξη τό τελεσίγραφο.

Στίς 11 τό πρωΐ εμφανίστηκαν στόν αττικό ουρανό τά πρώτα ιταλικά αεροπλάνα. Τό αντιαεροπορικό άρχισε νά βάλλη ενώ οί σειρήνες συναγερ­μού ήχοΰσαν. "Αν αυτά έγιναν στήν περιοχή της Αθήνας, μπορούμε νά υπολογίσωμε τόν αιφνιδιασμό τών χωριών καί πόλεων της Ηπείρου, αλλά καί Δυτικής Μακεδονίας. Αεροπλάνα, βομβαρδισμοί ξαφνικοί, πυροβόλα, έπέλασι εχθρικών στρατιωτικών δυνάμεων, Ολα αιφνιδίως. Οί άνθρωποι ακόμα ήταν ανίδεοι γιά τήν κήρυξι του πολέμου* βρέθηκαν στά χωράφια τους καί στά ζώα τους κοντά. Αντιλαμβανόμενοι μέ τά μάτια τους, ακούγον­τας τόν ήχο του πολέμου μέ τ' αυτιά τους, βλέποντας τήν φωτιά τών βομ­βαρδισμών νά πέφτη από τόν ουρανό, τό πρώτο πού έκαναν ήταν νά πα­ρατήσουν τά πάντα επί τόπου [25 (α) Άλβ] καί νά τρέξουν νά κρυφτούν.

Σέ άλλη προφητεία του αγίου Κοσμά, στήν 15 Καλ, είδαμε νά συμβουλεύη ό "Αγιος τους κατοίκους τών Τσαραπλανών (Βασιλικοΰ) νά φύ­γουν στά βουνά γιά νά γλυτώσουν. Μέρος της προφητείας αυτής αναφέ­ρεται στήν ίδια περίπτωσι".

Ή προφητεία 74 Καντ καί οί παραλλαγές της, αν προσέξωμε, καλά χρησιμοποιεί ενα χρονικό όριο εντός του οποίου θά συμβή τό αιφνιδια­στικό γεγονός.

Πώς μποροΰμε νά τό παραβλέψωμε;  ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΒΛΙΟ <<ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ>>    Αν υποθέσουμε ότι παρόμοιες καταστάσεις θα ζήσουμε σήμερα,βάση του κειμένου, θα υπάρξει αύριο συμφωνία στις Βρυξέλλες μεταξύ των δανειστών και της Ελληνικής κυβέρνησης,αλλά λόγων των μέτρων,τα πράγματα θα έρθουν έτσι ώστε ο λαός να ξαναγυρίσει στα χωράφια και στην κτηνοτροφία(φυσικά σε τέτοια περίπτωση δεν θα υπάρχει το Μεταπολιτευτικό σύστημα στην Ελλάδα),και παρότι η Ελλάδα θα δεσμεύεται,θα της ζητηθεί στρατός για τον πόλεμο,να γίνει δηλαδή επιστράτευση,πράγμα που δεν θα προλάβει να υλοποιηθεί λόγω των ξαφνικών γεγγονότων.Ηδη το ΝΑΤΟ είχε την τιμή να ζητήσει στρατό από τον υπουργό άμυνας Κο Καμμένο,για την Ουκρανία,με άρνηση φυσικά από ελληνικής πλευράς λόγω του κινδύνου εξ ανατολών.

πηγή

Ώστε λοιπόν δεν ήταν μονόδρομος ...

 

 ΩΣΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ…

Ούτε έπρεπε να χαθούν τόσες ψυχές επειδή δεν άντεξαν τις πληγές στην αξιοπρέπειά τους…
Ούτε έπρεπε να λιποθυμούν παιδιά από την πείνα στα σχολεία…
Ούτε έπρεπε να πάθουν κατάθλιψη οι μισοί Έλληνες επειδή περίμεναν από μέρα σε μέρα να τους πάρει το σπίτι μια τράπεζα…
Ούτε ήταν αναγκαίο να πηγαίνουν 20χρονα κορίτσια γονατιστά σε βουλευτικά γραφεία να εκλιπαρήσουν για μια θέση σ’ ένα σούπερ μάρκετ με 250 ευρώ μηνιάτικο, δουλεύοντας 6ωρο και υπογράφοντας για 4ωρο…
Ούτε έπρεπε να υπομείνουμε τη γελοιοποίησή μας από τα γερμανικά ΜΜΕ ως τεμπέληδες και άχρηστοι με τους ηγέτες μας να κουνούν το κεφάλι συμφωνώντας…
Ούτε έπρεπε να γεννηθεί το νεοναζιστικό τέρας με τη βοήθεια της κυβέρνησης και των ΜΜΕ της, ώστε να μπορούν να αναπτύξουν τη θεωρία των δύο άκρων…

Όλα μπορούσαν να γίνουν διαφορετικά. Υπήρχε η δυνατότητα. Κυρίως, όμως, ΚΥΡΙΩΣ θα μπορούσαν σήμερα να χαίρονται τη ζωή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους, τους συντρόφους τους αυτοί που έφυγαν επειδή άδειασε η ψυχή τους από κουράγιο και ελπίδα.

Σε αυτούς, η σημερινή κυβέρνηση χρωστάει κάτι σημαντικό. Τη λύτρωση. Όχι τιμωρώντας δίκαιους και άδικους. Χρωστάει έρευνα, εξεταστικές επιτροπές, απόδοση ευθυνών, ποινές. Θα πρέπει να γνωρίζει το εξής η κυβέρνηση κι έτσι να πορευτεί.

Όλοι λέγαμε ότι οι ΣαμαροΒενιζέλοι υποκύπτουν στις απαιτήσεις της Μέρκελ επειδή αυτή τους κρατούσε από κάπου. Είτε από τη SIEMENS, είτε από προμήθειες όπλων, είτε από μίζες για λεωφορεία και τραμ. Όλοι το λέγαμε.

Τώρα, αν όλοι αυτοί ξαφνικά ξεχαστούν και συγχωρεθούν, θα έχει το δικαίωμα ο οποιοσδήποτε να σκεφτεί ότι κάτι φοβάται και η σημερινή κυβέρνηση. Θα είναι απολύτως λογικό να το σκεφτεί. Δε μπορεί η κυβέρνηση μίας μέχρι χτες ανυπόληπτης χώρας να ταρακουνά σήμερα ολόκληρη την Ευρώπη κι όμως να μη μπορεί να δικαιώσει το λαό της ερευνώντας για τις ευθύνες και τους υπεύθυνους της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης σε αυτή την ήπειρο. Κάτι θα τρέχει. Κάτι θα έχει συμβεί.

Αν φάμε ψωμί, αν βρούμε δουλειές, αν σταματήσουν οι απολύσεις, δεν σημαίνει κι ότι θα ξεχάσουμε το έγκλημα.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το προσπεράσουμε. Να πούμε ένα «δε γαμείς, περασμένα, ξεχασμένα». Αν το κάνουμε ή αν το δεχτούμε, πάλι κολοβή θα είναι αυτή η Δημοκρατία. Πάλι το κεφάλι της θα βρωμάει και γρήγορα θα βρωμίσει και το υπόλοιπο ψάρι. Ακόμη κι αν στην κυβέρνηση δεν το θεωρούν ύψιστη προτεραιότητα, είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνεται ταυτόχρονα με τις προσπάθειες να ξαναβρεί η χώρα το δρόμο της. Όμως αν «το αφήσουμε γι’ αργότερα» είναι σίγουρο ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεχαστούν οι δεσμεύσεις για εξεταστικές επιτροπές.

Ο μονόδρομος δεν υπήρξε ποτέ. Διπλής κατεύθυνσης ήταν πάντα, αλλά είχαν κλείσει το ένα ρεύμα οι κερδοσκόποι, οι τραπεζίτες, οι μιντιάρχες, οι διοδιάρχες και οι εφοπλιστές. Εκτελούσαν έργα υπερκερδών.

Αυτό, καλό είναι να τελειώνει. Μπράβο και ζήτω στην κυβέρνηση και στον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Οι τελευταίες ημέρες μοιάζουν πραγματικά με εκδρομή ύστερα από 5ετή φυλάκιση. Το εκτιμώ απεριόριστα, όπως πιστεύω ότι το εκτιμά και κάθε λογικός άνθρωπος που δεν κλαίει για την ήττα των προσωπικών του συμφερόντων όπως τα εξυπηρετούσε το καθεστώς που έπεσε.

Πιστεύω ότι αυτή η κυβέρνηση θα μας δώσει πολλές ευκαιρίες να χαρούμε. Όμως ας δώσει και τη λύτρωση στους νεκρούς. Ο θάνατός τους μας πείσμωνε κι έγινε ένα από τα όπλα μας. Τους οφείλουμε μία δικαίωση. Μια τιμωρία σε όσους τους έσπρωξαν στο γκρεμό της απόγνωσης. Δεν είναι εκδίκηση. Είναι πράξη Δικαιοσύνης για να πάμε ένα βήμα μπροστά στο δρόμο της Βεβαιότητας ότι το Παλιό τελείωσε. Μια βεβαιότητα που τόσο ανάγκη την έχουμε.


ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

πηγή

Προφητεία του Αγιορείτη μοναχού Ευλογίου Γαλιατσάτου, ο οποίος ισχυρίζεται οτι το εδάφιο γεγραμμένον επί παπύρου,στήν ιερά μονή Σερβίων Κοζάνης το έτος 1053

Του Αγιορείτη μοναχού Ευλογίου Γαλιατσάτου, ο οποίος ισχυρίζεται οτι το εδάφιο γεγραμμένον επί παπύρου,στήν ιερά μονή Σερβίων Κοζάνης το έτος 1053


''Η Ρωσσία είναι κυρίαρχος των στενών της Πόλεως 5 μήνας.Εις το διάστημα αυτό θα γίνονται αι σκληρότεραι μάχαι και οι νεκροί αμφοτέρων θα είναι απειροι.
Στη δυτική Ευρώπη εξακολουθούν οι επαναστάσεις και το αίμα θα ρεύση.
Εις την Ασιαν η Ιαπωνία θα νικήση την Ρωσσίαν μετά από 5 μήνας και ο κλονισμός ούτος θα την αδυνατίση οπότε ομού Γερμανία & Ιταλία θα κατανικήσουν αυτήν.
Θα καταλάβουν ολόκληρον την Τουρκίαν και πέραν αυτής.
Κατόπιν προσωρινής συμφωνίας διορίζονται 3 Προνοηταί εις την Ανατολήν, η δε Κωνσταντινούπολις γίνεται αυτόνομος.
Τούτο όμως θα δώση ευκαιρίαν είς έναν εκ των νικητών των Εθνών,των διορισάντων τους 3 Προνοητάς, να καταλάβη την Πόλιν.
Τότε όλα τα Εθνη, Βόρεια & Νότια, όλω 18, θα σπεύσουν μετά θυμού να καταλάβουν την Πόλιν & Μ.Ασίαν.
Εκέι θα γίνει ο τελευταίος & μεγάλος πόλεμος & ολίγοι θα σωθούν.
Η ΕΛΛΑΣ δέν θα μετάσχη του πολέμου τούτου αλλά θα είναι ο στρατός της εις τα σύνορά της ως θεατής επί 3 ημέρας & 3 νύχτας.....
Την 3ην ημέραν της μάχης, την 3ην ώραν,θα φανή έν σύννεφον εις τον ουρανόν λαμπρότερον του Ηλίου απότο οποίον θα φωτισθή ολόκληρος ο κόσμος.
Τότε ολοι οι πολεμούντες έντρομοι και ατενίζοντες εις τον ουρανόν,στρεφόμενοι πρός το λαμπρόν σύννεφον, θα ακούσουν φωνήν βροντώδη..Στώμεν,Στώμεν,Στώμεν.Ειρήνη υμίν...
Τότε οι πολεμούντες, έντρομοι γενόμενοι θα ρίψουν τα όπλα,θα ιδούν εις τον ουρανόν στρεφόμενον το λαμπρόν σύννεφον πρός το μέρος της ΕΛΛΑΔΟΣ και θα ακούσουν δευτέραν φωνήν βροντώδη....Στρέψατε εις τα δεξιά μέρη. Εκεί βρίσκεται άνθρωπος ικέτης,υψίνους, τούτον εκλέξατε Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει,
απ αυτού θα συγκροτηθούν Επιτροπαί, εκ των εναπομεινάντων στρατών των Εθνών και θα έρθουν προς την ΕΛΛΑΔΑΝ, ΕΙς ΤΟ ΆΚΡΟΝ ΤΟΥ ΤΌΞΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΎΡΟΥΝ ΈΝΑΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΟΥΤΗΝ, ΚΑΤΗΦΗΝ, ΚΑΘΗΜΕΝΟΝ ΕΝ ΜΕΣΩ 2 ΚΙΟΝΩΝ,ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΩΑΝΝΗΣ,ΓΝΩΣΤΟΣ ΤΟΙΣ ΠΑΣΙ ΚΑΙ ΚΡΥΠΤΟΜΕΝΟΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΤΟΙΣ ΟΦΘΑΛΜΟΙΣ ΗΜΩΝ, ΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕΝ ΑΠΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΕΝΝΟΗΣΑΜΕΝ ΠΟΙΟΣ ΗΤΟ, ΚΑΙ ΑΠΩΝ ΗΤΟ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΗΜΩΝ,τον οποίον θα συνοδεύσουν μετά χαράς μεγάλης & ευχαριστήσεως πρός την Πόλιν,όπως ανακηρύξουν αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως,Βαλκανικής χερσονήσου,Μ.Ασίας, Αιγύπτου,Παλαιστίνης έως Ινδιών.
Τότε ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ στρατός θα σπεύση να καταλάβη ολα τα μέρη αυτά, εγκαθιδρύων Διοικητάς κατά διαταγήν του Αυτοκράτορος του αρμοδίου πρός ανόρθωσιν των Εθνών,άτινα θα υποταχθώσιν εις το ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΕΘΝΟΣ.
Οι τούρκοι θα πιστεύσουν κατά το εν τρίτον,το άλλον εν τρίτον θα φύγη & θα υποδουλωθη εις την Ανατολήν και το αλλον εν τρίτον θα φονευθή εις τον πόλεμον.
Η Ρώμη θα γίνη παρανάλωμα του πυρός, ο δε Πάπας θα παυθή.
Η Γερμανία, ήτις θα είναι προστάτις των καταληφθεισών υπ αυτής χωρών, θα αποδοση δικαιοσύνην εις αυτά,αύτη δε πρώτη θα υποστηριξη την ΕΛΛΑΔΑ δια να της αποδωθή η Κωνσταντινούπολις.
Η Αγγλία θα περιορισθή εις τους Σάξωνας''
πηγή

Συγκλονιστικό: "Η φωτογραφία που προέτρεψε η Ραχήλ τον Γιάνη Βαρουφάκη να έχει μαζί του"!

 

Μπορεί να δίνει αφορμή η Ραχήλ Μακρή για σχόλια με γραφικές συμπεριφορές, όμως δεν μπορεί κανείς να της αρνηθεί την αγάπη που έχει για την πατρίδα. Το έχει αποδείξει πάμπολλες φορές τα τελευταία χρόνια που τη γνωρίσαμε ως βουλευτή. Και δεν είναι τυχαίο που λαός την τιμά με την ψήφο του.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ανάρτησε στο Facebook μια συγκλονιστική, στην κυριολεξία ιερή εικόνα, και προέτρεψε τον Γιάνη Βαρουφάκη να την έχει μαζί του στο Eurogroup.

Είναι μια φωτογραφία από ένα μνημείο εκτελεσθέντων στην κατοχή από τους Γερμανούς. Μόνο που οι συγκεκριμένοι εκτελεσθέντες σε κάνουν να ανατριχιάζεις σύγκορμα όταν διαβάζεις ποιοι ήταν…

«Σ αυτό εδώ το μετόχι στις 14-9-1943 σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, αφού βασανίστηκαν απάνθρωπα, τα παιδιά του Γεωργίου Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι Βιαννού. Ευαγγελία 8 ετών, Μαρία 12 ετών, Στυλιανός 15 ετών, γιατί αρνήθηκαν να δείξουν που είχε κρυφτεί ο πατέρας τους».

πηγή

To είδαμε εδώ

Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ, ...και οι ΔΙΩΓΜΟΙ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ!

Ορθόδοξος φονταμενταλισμός

Προετοιμάζεται τὸ κλῖμα γιὰ τὸν εὐρύτερο διωγμό, ὅσων θὰ μείνουν πιστοὶ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ἄρθρο καθηγητῆ ποὺ δημοσιεύουμε μὲ τὸν παραπάνω τίτλο!

Οἱ Οἰκουμενιστές (μὲ τὴν πρόθυμη καὶ σκόπιμη σύμπραξη τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν πατέρων), «ἐξουδετέρωσαν» κατ’ ἀρχάς, χαρακτηρίζοντας ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους ἀποτειχίστηκαν ἐφαρμόζοντες Ἱ. Κανόνας τῆς Ἐκκλησίας· καί, τώρα, ἀρχίζουν καὶ τὸ ξήλωμα ὅσων ἀντι-Οἰκουμενιστῶν θεωροῦν ὅτι, παρὰ τὸ ὅτι «κοινωνοῦν» μαζί τους, ὅμως ἡ φωνή τους καὶ ἡ δράση τους δημιουργεῖ προβλήματα.

Καὶ δημιουργεῖ προβλήματα, γιατὶ δὲν ἐκπέμπεται ἀπὸ μιὰ γενικὴ καὶ ἀόριστη «Σύναξη Κληρικῶν» ἐκτὸς τῶν μητροπολιτικῶν-ἐνοριακῶν ὁρίων, ἀλλὰ ἀγκυλώνει καὶ πονάει, ὡς ἐνοριακὸ ἀγκάθι, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν μητροπολιτικὴ σάρκα ἑνὸς πρωτοκλασάτου Οἰκουμενιστῆ Ἐπισκόπου.

Ἀναφερόμαστε στὴν δίωξη τοῦ π. Νικολάου Μανώλη ἀπὸ τὸν Μακεδονομάχο καὶ ἀκατασχέτως καὶ γραφικῶς πολιτικολογοῦντα μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, ὁ ὁποῖος ἀδιαφορεῖ πλήρως –πρακτικά– γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς Πίστεως!

Μὲ τὸ ἄρθρο αὐτό, ἐκφράζεται τὸ γενικὸ πνεῦμα τῆς στρατηγικῆς ποὺ κυριαρχεῖ στοὺς κύκλους τῶν Οἰκουμενιστῶν, μιὰ δηλαδὴ ἀκόμα θεωρητικὴ προετοιμασία τῶν πνευμάτων μὲ ὀρθοδοξοφανῆ ἐπιχειρήματα καὶ δόλια χρησιμοποίηση τῶν Ἁγίων Πατέρων (ἡ διδασκαλία τῶν ὁποίων αἰσχρότατα διαστρέφεται), ὥστε νὰ ἐθιστοῦν στὴν ἰδέα (οἱ ἀποίμαντοι πλέον στὸ κύριο θέμα τῆς Πίστεως Ὀρθόδοξοι) ὅτι:

ὅσοι ἀντιδροῦν στοὺς Οἰκουμενιστὲς Ἡγέτες,  «ἑπόμενοι τοῖς ἁγίοις πατράσι», εἶναι φονταμενταλιστὲς καὶ φανατικοὶ καὶ πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ ἐξοντωθοῦν.

Ορθόδοξος φονταμενταλισμός

Πηγή: http://www.amen.gr/article20515

του Γεωργίου Δημακόπουλου,

Καθηγητή Ιστορικής Θεολογίας, Διευθυντή και Συν-Ιδρυτή

του Κέντρου Ορθοδόξων Χριστιανικών Σπουδών

Πανεπιστήμιου Fordham, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α.

Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της Ορθοδοξίας είναι η ευλάβεια της για τους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι δεν υπήρξαν μόνο υποδείγματα αγιότητας, αλλά και οι μεγαλύτεροι διανοούμενοι της εποχής τους. Τα κείμενα αγίων όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Θεολόγος ή ο Μάξιμος Ομολογητής, αποτέλεσαν, και θα συνεχίσουν να αποτελούν, απαραίτητους οδηγούς στη χριστιανική πίστη και ζωή.

Είναι, όμως, ανησυχητικό το γεγονός ότι κατά τα τελευταία χρόνια, αρκετοί ορθόδοξοι κληρικοί και μοναχοί έχουν προχωρήσει σε δημόσιες δηλώσεις και τοποθετήσεις, εκφράζοντας μια «φονταμενταλιστική» προσέγγιση των Πατέρων της Εκκλησίας. Αν οι ηγέτες της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν ενωθούν και δεν συντονιστούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτή την εξέλιξη, η Ορθόδοξη Εκκλησία στο σύνολό της κινδυνεύει να κυριευθεί από εξτρεμιστές. [σ.σ. Ἂς ψηλαφήσουν οἱ λεγόμενοι «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» ἡγέτες τὸν προβληματισμὸ καὶ τὸν φόβο τῶν Οἰκουμενιστῶν. Φοβοῦνται μήπως ἐξεγερθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι! Φοβοῦνται τὴν μικρὴ ἀντίσταση, ὅσων δὲν μένουν μόνο στὸν χαρτοπόλεμο, ἀλλὰ προχώρησαν καὶ στὴν Ἀποτείχιση· καὶ τρέμουν μήπως, κάποιοι ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς ἡγέτες τῶν Ὀρθοδόξων (ποὺ τώρα τοὺς ἔχουν ξεδοντιάσει μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς θεωρίες περὶ ὑπακοὴς στὸν Ἐπίσκοπο καὶ δυνητικῆς ἑρμηνείας), μήπως, λοιπόν, κάποιοι ἀφυπνιστοῦν καὶ ἀφυπνίσουν τὸν λαό. Γι’ αὐτὸ ἐπιχειρεῖται μὲ τὸ ἄρθρο αὐτὸ νὰ παρουσιασθεῖ ὡς «ὥριμο» αἴτημα ἐκ τῶν κάτω, πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους Οἰκουμενιστὲς Ἡγέτες ...νὰ ἑνωθοῦν(!) γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν κίνδυνο ἀπὸ τοὺς «φονταμενταλιστὲς» Ὀρθοδόξους· νὰ πάρουν ἀποφασιστικὰ μέτρα ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων “ἐξτρεμιστῶν”, γιατί, τάχα, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ κυριευθεῖ ἀπὸ μιὰ δράκα ἀνθρώπων ποὺ διαμαρτύρονται!].

Όπως και άλλα φονταμενταλιστικά κινήματα, έτσι και ο ορθόδοξος φονταμενταλισμός περιορίζει ολάκερη τη θεολογική διδασκαλία σε ένα υποσύνολο θεολογικών αξιωμάτων, κρίνοντας στη συνέχεια την αξία των άλλων σύμφωνα με αυτά. Η τάση αυτή εκδηλώνεται συνήθως με κατηγορίες σύμφωνα με τις οποίες μεμονωμένα άτομα, θεσμοί ή ολόκληροι κλάδοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν ανταποκρίνονται σ’ αυτό το αυτο-επιβαλλόμενο πρότυπο ορθόδοξης διδασκαλίας. Για παράδειγμα, όταν η Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου διοργάνωσε το 2010 ένα διεθνές συνέδριο προκειμένου να εξεταστεί ο ρόλος των Πατέρων στη σύγχρονη εποχή, διάφοροι επικίνδυνοι καιροσκόποι στην Εκκλησία της Ελλάδος την κατηγόρησαν, όπως και τον τοπικό επίσκοπο, για αίρεση. [σ.σ. Ἐδῶ ἐξυπονοοῦνται ὅσοι τότε ἀντέδρασαν στὸ συνέδριο ἐκεῖνο μὲ δημοσίευση ἄρθρων καὶ ἄλλους τρόπους, καὶ ἀσφαλῶς καὶ ἡ Ἡμερίδα ποὺ διοργάνωσε ἀργότερα ἡ Μητρόπολη Πειραιῶς κατὰ τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας μὲ συμμετοχὴ καὶ τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱεροθέου. Ἕνα μικρὸ τμῆμα ἀπὸ ὅσα σημαντικὰ ἐλέγχθησαν τότε, γιὰ τοὺς «ἰνστρούχτορες-ἱεραποστόλους αὐτῆς τῆς μετα-πατερικῆς θεολογίας παραθέτουμε στὸ τέλος⁽¹⁾].

Το βασικό πνευματικό σφάλμα του ορθόδοξου φονταμενταλισμού έγκειται στην υπόθεση ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας συμφωνούν μεταξύ τους σε όλα τα θεολογικά και ηθικά θέματα. Αυτή η παρανόηση συνδέεται, χωρίς αμφιβολία, με μια άλλη εξίσου εσφαλμένη πεποίθηση, ότι δηλ. η ορθόδοξη θεολογία δεν έχει υποστεί καμία μεταβολή – ωστόσο κάτι τέτοιο δεν είναι αλήθεια, καθώς διαφορετικά δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για τους Πατέρες να ενδιαφέρονται για την οικοδόμηση ενός consensus, μιας συμφωνίας δηλ. στις διάφορες Οικουμενικές Συνόδους. [σ.σ. Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ νὰ μποῦμε στὴν διαδικασία ἑρμηνείας τῶν παραπάνω οἰκουμενιστικῶν προβληματισμῶν καὶ ἰδεολογημάτων. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζουμε ὡς διδασκαλία τῶν Πατέρων εἶναι ἡ ἀλήθεια ὅτι ὁ Χριστός (καὶ ἡ Ἀλήθεια Του) «χθὲς καὶ σήμερα ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰώνας». Καὶ πὼς «τὸ περισσὸν ἐκ τοῦ πονηροῦ». Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἐδῶ, ἂν διαφέρουν συμφωνοῦν ἢ ὄχι κάποιοι Πατέρες μεταξύ τους ἢ κάποιοι σύγχρονοι θεολόγοι, ἀλλὰ ἐνδιαφερόμαστε νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν σύμφωνη γνώμη τῶν Πατέρων, δηλαδὴ τὴν μία ὀρθόδοξη θεολογία καὶ πίστη, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τὸν Χριστό. Αὐτὸ ἔκαναν οἱ Ἅγιοι στὶς Συνόδους· δὲν ἐνδιαφέρονταν τάχα, νὰ οἰκοδομήσουν ἑνα consensus, ἀλλὰ νὰ διατυπώσουν τὸ πρῶτο ἀλάθητο θεοπαράδοτο consensus τοῦ Κυρίου, ἀσφαλῶς ὡς ἀπάντηση στὶς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς τους, χωρὶς νὰ ἐπιφέρουν οὐδεμια μεταβολὴ στὴν θεολογία, δηλαδὴ στὴν Πίστη. Φαίνεται ὅτι ἡ «θεολογία» γιὰ τὸν καθηγητὴ Δημακόπουλο εἶναι ἕνα μεταβαλλόμενο εἶδος, ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἐκλαμβάνει τὸ βατικανό].

Η ειρωνεία, όπως προσδιορίζεται από την πρόσφατη μελέτη του φονταμενταλισμού, είναι ότι, ενώ οι φονταμενταλιστές ισχυρίζονται ότι προστατεύουν την ορθόδοξη χριστιανική πίστη από την διαφθορά της νεωτερικότητας, το όραμα που έχουν για τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό είναι καθ’ αυτό ένα πολύ σύγχρονο φαινόμενο. Με άλλα λόγια, η Ορθοδοξία ποτέ δεν ήταν αυτό που φονταμενταλιστές ισχυρίζονται ότι είναι.

Πράγματι, μια προσεκτική ανάγνωση της χριστιανικής ιστορίας και θεολογίας καθιστά σαφές ότι ορισμένοι από τους πλέον σημαίνοντες αγίους της Εκκλησίας είχαν διαφωνίες μεταξύ τους, μερικές φορές μάλιστα πολύ έντονες. Για παράδειγμα οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος διαφωνούσαν σχετικά με την περιτομή. Ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος συγκρούστηκαν σχετικά με το ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για την αναγνώριση της θεότητας του Αγίου Πνεύματος. Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος έζησε σε ένα μοναστήρι στα όρια του ισλαμικού χαλιφάτου, εγκατέλειψε την προγενέστερή του υμνογραφική παράδοση, προκειμένου να αναπτύξει μια νέα που θα ανταποκρινόταν στις ανάγκες της κοινότητάς του. [σ.σ. Παρότι δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα ὅπως τὰ παρουσιάζει ὁ καθηγητὴς Δημακόπουλος, ὡραῖα, ὑπῆρχαν διαφωνίες· καὶ τί μ’ αὐτό; Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ διαφωνίες, παρὰ οἱ συμφωνίες ποὺ πάντα ἐπιτυγχάνοντο ἐν «Ἁγίῳ Πνεύματι», ποὺ σημαίνει χωρὶς καμιὰ «μεταβολὴ» τῆς θεολογίας κι ὄχι οἱ συμφωνίες ἐν τῷ πονηρῷ πνεύματι ποὺ ὑπονοεῖ ὁ καθηγητὴς καὶ ἀπεργάζονται οἱ Οἰκουμενιστές].

Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι οι ορθόδοξοι φονταμενταλιστές επιχειρούν να ενισχύουν την εκ μέρους τους απλουστευτική ανάγνωση των Πατέρων της Εκκλησίας, με επιπλέον αναλήθειες και ψεύδη. Ένα από αυτά τα πιο συνηθισμένα ψεύδη, είναι ο ισχυρισμός τους ότι ο μοναχισμός υπήρξε ανέκαθεν ο θεματοφύλακας της ορθοδόξου διδασκαλίας. [σ.σ. Ἀσφαλῶς καὶ δὲν γνωρίζουμε σὲ ποιούς ἀναφέρεται. Ἀλλὰ δὲν εἶναι ψεῦδος, ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια, ὅτι αὐτὸ ἔκανε ὁ ἄξιος τῆς ἀποστολῆς του μοναχισμός, ὅπως καὶ οἱ ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς τους ποιμένες καὶ θεολόγοι, κι ὄχι οἱ ψευδο-ποιμένες!]. Ένα άλλο επιμένει ότι οι Πατέρες ήταν αντίθετοι στο στοχασμό. Ενώ ένα τρίτο προβάλλει την ιδέα ότι η συμμόρφωση προς τη διδασκαλία των Πατέρων προϋποθέτει την αντίσταση προς οτιδήποτε προέρχεται από τη Δύση. [σ.σ. κύριε καθηγητά, διαβᾶστε τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, γιὰ νὰ μάθετε ὅτι αὐτὰ δὲν τὰ ὑποστηρίζουν οἱ φονταμενταλιστές, ἀλλὰ οἱ Ἅγιοι. Ὅσο γιὰ τὸ τρίτο, μὴν συκοφαντεῖτε, γενικεύοντας]. Όλοι οι παραπάνω ισχυρισμοί είναι προφανώς λανθασμένοι για συγκεκριμένους λόγους, ωστόσο αποτελούν όλοι μαζί συμπτώματα μιας ιδεολογικής μεταμφίεσης που επιδιώκει την απόδραση από το σύγχρονο κόσμο.

Ο ύπουλος κίνδυνος των ορθόδοξων φονταμενταλιστών είναι ότι συσκοτίζουν τη διαφορά ανάμεσα στην παράδοση και τον φονταμενταλισμό. [σ.σ. Νά, τί ἐννοοῦσε ὁ προφήτης Ἡσαΐας ὅταν ἔλεγε γι’ αὐτοὺς ποὺ λένε τὸ μαῦρο, ἄσπρο!]. Χρησιμοποιώντας την παράδοση ως πολιτικό όπλο, ο ιδεολόγος εξαπατά εκείνους που δεν είναι διατεθειμένοι να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία των θρησκευτικών ηγετών τους.

Σε μια εποχή που τόσοι πολλοί νέοι άνθρωποι επιλέγουν να μείνουν μακριά από κάθε θρησκευτική παράδοση και εκλησιαστικό θεσμό, η εξάπλωση της φονταμενταλιστικής ιδεολογίας στις ενορίες οδηγεί σε μια κατάσταση όπου τα παιδιά μας καλούνται να επιλέξουν μεταξύ ενός θρησκευτικού εξτρεμισμού ή της καθολικής θρησκευτικής αδιαφορίας.

Είναι καιρός οι ορθόδοξοι αρχιερείς και οι λαϊκοί που κατέχουν υπεύθυνες θέσεις να διακηρύξουν προς κάθε κατεύθυνση ότι η ιδιαίτερη σπουδαιότητα των Πατέρων της Εκκλησίας δεν έγκειται στη δουλική τήρηση ενός απολιθωμένου συνόλου προτάσεων που χρησιμοποιούνται με σκοπό την αυτοπροβολή. Η σημασία των Πατέρων βρίσκεται στην ειλικρινή και από τα βάθη της ψυχής τους προσπάθεια αναζήτησης του Θεού και της συνάντησής του με τον κόσμο. Η φονταμενταλιστική ανάγνωση τόσο των Πατέρων όσο και της Αγίας Γραφής δεν οδηγεί ποτέ στον Θεό. Αντίθετα οδηγεί στην ειδωλολατρία. [σ.σ. Νά, λοιπόν, καὶ ἡ τελικὴ διαστροφή: ἡ Βατικάνεια Οἰκουμενιστικὴ θεολογία τοῦ κ. Δημακόπουλου, τοῦ Ζηζιούλα, τοῦ Βαρθολομαίου τοῦ Δημητριάδος καὶ τοῦ Μεσσηνίας, μᾶς ὁδηγεῖ στὸ Θεό. Ἐνῶ ἡ ἐμμονὴ στοὺς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι φονταμενταλισμὸς καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἀπώλεια!].

Μετάφραση: Νικόλαος Ασπρούλης, Υπ. Δρ. Φιλοσοφίας ΕΑΠ, Επιστημονικός Συνεργάτης Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου και περιοδικού Θεολογία

Το πρωτότυπο αγγλικό κείμενο έχει δημοσιευτεί στο ιστολόγιο της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικής:  blogs.goarch.org/blog/-/blogs/orthodox-fundamentalism 

http://www.amen.gr/article20515#sthash.13X3xCTa.dpuf

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­__________________

(1) «...Καθηγητές-ινστρούχτορες της «Νέας Εποχής» επιδίδονται στην «εκπαίδευση» των κατάλληλων προσώπων, με σκοπό να γίνουν οι επόμενοι «κήρυκες» και «ιεραπόστολοι» της «νεοεποχίτικης θεολογίας» του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητισμού, σε ένα ορθόδοξο πλήρωμα εντελώς ακατήχητο και απληροφόρητο, σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις. Αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια είναι πλέον και μέρος του εκκλησιαστικού κατεστημένου, το οποίο δειλά-δειλά αρχίζει και βγαίνει σε τούτο το εκσυγχρονιστικό προσκήνιο, στηρίζοντας και υποθάλπτοντας εμπράκτως τη νέα αυτή θεολογία και τους επίσημους φορείς της. Όπως θα παρατηρήσουμε εντός ολίγου, όλη αυτή η λεπτή και ασυναίσθητη αποστασία στο χώρο της θεολογίας, σε συνδυασμό με τον εισαγόμενο-δυτικό τρόπο ζωής που έχει επικρατήσει στο καθημερινό γίγνεσθαι, διαμορφώνει στον Ορθόδοξο κόσμο, με αργά αλλά σταθερά και μεθοδικά βήματα, μια ψευδο-χριστιανική πνευματικότητα, μια θεολογική καρικατούρα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο «θρησκευτικό τσουβάλιασμα» των λαών, μέσω της Πανθρησκείας και του Οικουμενισμού, δηλαδή στη «νέα θρησκευτική συνειδητότητα» του πλανητικού συστήματος.   

http://agonasax.blogspot.gr/2012/02/blog-post_528.html.
πηγή

Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω...

                                      

Ψυχοσάββατο. Μέρα ξεχασμένη για τους πολλούς του κόσμου. Ο θάνατος είναι άλλωστε για τη νοοτροπία της εποχής μας το τέρμα. Οι κεκοιμημένοι μάς πονούν, αλλά πρέπει να ζήσουμε. Να προχωρήσουμε. Και το μνημόσυνο είναι μόνο ατομική υπόθεση. Όταν συμπληρώνονται οι μέρες, οι σαράντα, ο χρόνος, θυμόμαστε. Πάμε στο ναό. Έρχονται και όσοι μας αγαπούν και όσοι αγαπούσαν τον κεκοιμημένο. Και φτάνει. Γιατί άραγε όλοι μαζί, να έχουμε δύο ημέρες το χρόνο στις οποίες να θυμόμαστε πάντας τους κεκοιμημένους. Έτσι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως πάντων των απ' αιώνος κεκοιμημένων ορθοδόξων χριστιανών, βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων, ιερομονάχων, μοναχών, γονέων, προγονέων, πάππων, προπάππων, διδασκάλων, αναδόχων ημών εν τη πίστει...

Κι όμως. Στο ψυχοχάρτι του Σαββάτου των Απόκρεω, πριν την Κυριακή της ανάμνησης ότι θα έρθει η τελευταία Κρίση, όπως και το Σάββατο πριν την Πεντηκοστή, πριν την Κυριακή του ξεκινήματος της παρουσίας της Εκκλησίας στον κόσμο, αποτυπώνεται όχι μόνο η μνήμη, αλλά και η ελπίδα. Μνήμη ότι οι αγαπημένοι μας ουκ απέθανον αλλά κοιμώνται. Μνήμη ότι η αγάπη δεν νικήθηκε από το θάνατο. Ότι μπορεί ένα κομμάτι μας να έφυγε μαζί του, να τάφηκε στο χώμα, κι όχι μόνο από όσους γνωρίσαμε, αλλά και από όλους όσους έζησαν πολύ πριν από εμάς, απ' αιώνος, όμως τίποτε δεν τελείωσε. Επειδή Χριστός Ανέστη ο θάνατος εσκυλεύθη. Επειδή Χριστός Ανέστη θα βρεθούμε ξανά με όλους όσους προηγήθηκαν. Κοντά στον Θεό των πνευμάτων και πάσης σαρκός. Εν τόπω φωτεινώ και χλοερώ και αναψύξεως. Και δεν θα είναι η συνάντησή μας μόνο εν πνεύματι. Δικό μας και δικό τους. Θα έρθει η ώρα που το σώμα τους και το δικό μας θα βγούνε από τις κρύπτες του θανάτου. Και θα ενωθεί η συμφυΐα, σε έναν τρόπο αιώνιο και χωρίς μετατροπή. Όπου ο έσχατος εχθρός θα καταργηθεί. Και θα είναι η ύπαρξη συνάντηση με το Φως και την γλυκύτητα της ωραιότητος του προσώπου του Χριστού και των Αγίων Του. Η Εκκλησία που δεν θα είναι μόνο μια πρόσκληση ένταξης στο σώμα του Χριστού, αλλά το ίδιο το Σώμα από το οποίο δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε.

Προγευόμαστε αυτή την χαρά να είμαστε μέλη του Σώματος κάθε φορά που τελούμε την Θεία Λειτουργία. Αυτήν στην οποία πιστεύουμε και ζούμε το διαρκές παρόν της Βασιλείας του Θεού. Της συνάντησης ζώντων και κεκοιμημένων, αγίων και αμαρτωλών, μελίσματος και μη διαίρεσης, βρώσεως και μη δαπανήσεως εν τω Χριστώ. Μόνο που τα δύο αυτά Σάββατα νιώθουμε τους κεκοιμημένους πιο κοντά μας. Γιατί δεν είμαστε μόνο εμείς που έχουμε να θυμόμαστε. Αλλά όλο το σώμα του Χριστού. Και η μνημόνευση των ονομάτων, μακρόσυρτη υπό τον ήχο του «Κύριε ελέησον», μάς υπενθυμίζει ότι η αγάπη δεν είναι μόνο για τους οικείους και συγγενείς, αλλά για όλους που εν Χριστώ γίνονται οι κατεξοχήν οικείοι μας. Οι αδελφοί μας.

Ας βρεθούμε το απόγευμα της Παρασκευής και το πρωί του Σαββάτου στο ναό της γειτονιάς μας. Μεγαλύτεροι και μικρότεροι. Πρέπει να ζήσουμε, αυτό είναι δεδομένο. Έτσι κι αλλιώς ο θάνατος για μας δεν είναι τέρμα, αλλά μια στάση και ένα πέρασμα, ένα Πάσχα. Τη στάση την περνάμε μόνοι μας, ακόμη κι αν έχουμε την ώρα του θανάτου κοντά μας αυτούς που μας αγαπούνε. Ο θάνατος είναι η προσωπική μας έξοδος, στην οποία κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, να καταλάβει, να συντροφεύσει. Μία ροπή όμως είναι η στάση. Και μπαίνουμε στο πέρασμα της ανάστασης. Συντροφευμένοι από όσους έχουν προηγηθεί και πρωτίστως όσους αγάπησαν το Θεό και τον άνθρωπο. Κι αυτοί θα μας οδηγήσουν στο να αναγνωρίσουμε Εκείνον που θανάτω τον θάνατον επάτησε.
Ας Τον παρακαλέσουμε λοιπόν. Και των κεκοιμημένων μνημόνευσον Σωτήρ μου, εν δόξη όταν έλθης. Των δικών μας και όλων των ανθρώπων. Να συναντιόμαστε στην αγάπη Σου!

Ψυχοσάββατο: να μην ξεχάσω...
...να δώσω τα ονόματα των νεκρών μου στην Εκκλησία,
για να μνημονευτούν
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός

πηγη

ΠOIOI ΔPOMOI OΔHΓOYN ΣTHN METΑNOIΑ +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

ΠOIOI ΔPOMOI OΔHΓOYN ΣTHN METΑNOIΑ

Bιβλίο Mητροπολίτου Φλωρίνης Aυγουστίνου Kαντιώτου· «TI ΘA MAΣ ΣΩΣEI», σελ. 65

1) MNHMH ΘΑNΑTOY Mάλιστα, αγαπητοί, αυτός είναι ο καθρέπτης. Αυτή η ιδέα του θανάτου είναι το μέσον που συντελεί για να μετανοήσει και να επιστρέψει ο άνθρωπος στον Θεό. Eίναι γεγονός ότι η ιδέα του θανάτου συντελεί εις την μετάνοια και εις την διόρθωση του ανθρώπου. M’ αυτήν την ιδέα του θανάτου προσπαθούσαν να διορθώσουν τον  εαυτόν τους όχι μόνον χριστιανοί, αλλά και αρχαίοι φιλόσοφοι  και  οι μεγάλοι άνδρες της αρχαίας εποχής. Λέγουν για τον βασιλιά Φίλιππο, τον πατέρα του M. Aλεξάνδρου, που έζει σε 400 χρόνια π.X. ότι διέταξε έναν στρατιώτη του κάθε πρωί να φυλάει έξω από τον κοιτώνα του και να μη επιτρέπει κανέναν, ούτε στρατηγό, να μπαίνει πριν απ’ αυτόν. Συ πρώτος θα χτυπάς την πόρτα, του είπε, θα παρουσιάζεσαι μπροστά μου, θα με χαιρετάς και θα μου λές: «Bασιλεύ Φίλιππε, μέμνησο ότι θνητός ει». Δηλαδή, να ενθυμείσαι, Φίλιππε, ότι είσαι θνητός. Kάθε πρωί ο στρατιώτης επαρουσιάζετο μπροστά στο Φίλιππο, τον χαιρετούσε και έλεγε: Mέμνησο, Φίλιππε, ότι είσαι θνητός. Kαι ήτο αυτός όχι χριστιανός, αλλά ειδωλολάτρης. Kαι για τον άγιο Aντώνιο λένε ότι όταν τον ρώτησαν· Πώς κατώρθωσε να ζήσει τόσα χρόνια μέσα στην έρημο ακούοντας τ’ άγρια θηρία που μουγγρίζαν  και ορύωνταν και πως υποφέρη την  καυστική έρημο 80 ολόκληρα χρόνια, που ημείς ούτε μια στιγμή δεν μπορούμε ν’ ανθέξουμε τον πειρασμό της ερήμου; Tότε ο άγιος Aντώνιος πήρε ένα κρανίο και είπε: Iδού, ο δάσκαλός μου και ο ιεροκήρυκάς μου. Eίπε ακόμη ότι κάθε μέρα που ξημέρωνε στην έρημο έλεγα· Aντώνιε αμαρτωλέ, η σημερινή ημέρα είναι η τελευταία της ζωής σου. M’ αυτήν την ιδέα κατόρθωνε ο M. Aντώνιος να εξαϋλώνεται και να εξαγιάζεται. Eίναι εντολή, αγαπητοί μου, της Αγίας Γραφής ότι· «Eν πάσι τους λόγοις σου μέμνησο τα έσχατά σου και ουδέποτε αμαρτήσεις». Σε κάθε πράξη που θα κάνεις σκέψου ότι είσαι θνητός και ουδέποτε θα αμαρτήσεις.

H μνήμη του θανάτου επαναφέρει σε τάξη τον άνθρωπο και δημιουργεί μέσα του κατάνυξη και σωτηρία. Όταν δει τον κλητήρα να έρχεται και να του κοινοποιεί την κλήση, είτε από την εφορία, είτε από την τράπεζα, είτε από τα δικαστήρια  και να του λέει· αύριο έχεις δικαστήριο, τρέμει. Tαράζεται, σταματά κάθε εργασία και σκέπτεται μόνο την κλήση. Tρέχει αμέσως, για να βρει συνήγορο. Δεν κοιμάται τη νύχτα και σκέπτεται πως θα απολογηθεί. Ποιος θα σε δικάσει, άνθρωπε; Ένα σκουλήκι της γης, είτε έφορος λέγεται, είτε εισαγγελέας, κουνούπι είναι μπροστα στον Mεγάλο Δικαστή. Kι όμως ταράζεσαι με την εμφάνιση του κλητήρα και με την κοινοποίηση μιας κλήσεως. Θα ρθει κλητήρας. Kαι ο κλητήρας είναι ο θάνατος. Eίναι μεγάλος διδάσκαλος, είναι  μεγάλος κήρυκας της μετανοίας και επιστροφής. H ιδέα του θανάτου συγκλονίζει την ανθρώπινη ψυχή. «Φρικτόν το του θανάτου μυστήριον. Πως συνεζεύχθημεν τη φθορά και παρεδόθημεν τω θανάτω; Φρικτόν! H ιδέα του θανάτου έφερε πολλούς σε μετάνοια.

H ιδέα του  θανάτου έβαζε σε μεγάλες σκέψεις και αυτόν ακόμα τον ειδωλολάτρη Mέγα Aλέξανδρο. Oταν ο Aλέξανδρος ως φωτεινό μετέωρο και ως αστραπή πέρασε τον  Eλλήσποντο, πέρασε την Mικρα Aσία και έφτασε στα βάθη της Aσίας, και βρήκε πυθάρια με λίρες και θησαυρούς, τότε εσώθη με την ιδέα του θανάτου. Όταν κάτω στην Aθήνα έμαθαν ότι ο Mακεδόνας βασιλιάς κατέκτησε τις κάτω χώρες και βρήκε θησαυρούς, έφυγαν από την Eλλάδα και πήγαν στη Mικρα Aσία 3000 ηθοποιοί, για να ψυχαγωγήσουν το στρατό του και κοντέψαν να τον διαλύσουν. Eυτυχώς το κατάλαβε και τους εξεδίωξε όλους, πηξ-λάξ. Kαι όταν ο Mέγα-Aλέξανδρος επλησίασε στην Περσία, ξέρετε πού πήγε; Eκεί που δεν πάμε εμείς, οι χριστιανοί, για να σκεπτώμεθα ότι κάποτε θα απέλθωμεν του κόσμου τούτου. Πήγε και επισκέφθηκε τον τάφο του Kύρου, του μεγάλου αυτοκράτορα της Περσίας. Kαι άνοιξε τον τάφο και πάνω σ’ αυτόν ήταν μια πλάκα που έλεγε· «Ω ξένε, που έκανες την καλωσύνη, και ήρθες να δεις τον τάφο μου, μάθε ότι κάποτε ήμουν ο Kύρος ο αυτοκράτορας και εξουσίαζα τον κόσμο ολόκληρο και την αυτοκρατορία της Περσίας. Αυτού που είμαι και συ θα έρθεις μια μέρα. Mη φθονήσεις το λίγο χώμα που με σκεπάζει. Άφησέ με ήσυχο. Αυτή η επιγραφή συγκλόνισε τον Aλέξανδρο. Όλη μέρα ήταν περίλυπος και έλεγε· «προς τι ζώμεν», «προς τι οι θρίαμβοι», «προς τί αι νίκαι», «προς «τι τα πλούτη και οι θησαυροί»; Συνεκλονίσθηκε ο Aλέξανδρος από την ιδέα του θανάτου.

Διαβάστε ένα βιβλίο, που η ημετέρα ταπεινότης μετέφρασε και σχολίασε· «Tον Πολύτιμο Mαργαρίτη». Περιγράφει την ιστορία του Iωάσαφ και του Bαρλαάμ. Mιλά για ένα πριγκηπόπουλο, που ζούσε σ’ ένα κρυστάλλινο πύργο. Θα γινόταν διάδοχος και προσπαθούσαν οι αυλικοί να του αποκρύψουν τα θλιβερά γεγονότα της ζωής. Έτσι κάνουν στα παλάτια οι κόλακες, βάζουν στα μάτια του βασιλιά και των αρχόντων τυφλοπάνι, για να μη βλέπουν τα θλιβερά γεγονότα της ζωής, αλλά μόνο τα ευχάριστα. Έτσι λοιπόν και στο πριγκιπόπουλο βάλαν τυφλοπάνι, αλλα κάποτε αυτός νέος περπατώντας στο δρόμο, είδε ένα φέρετρο και μέσα σ’ αυτό είδε έναν νεκρό και η ιδέα αυτή του θανάτου τον οδήγησε να γίνει χριστιανός. H ιδέα του θανάτου είναι μεγάλη. O Kοσμάς ο Αιτωλός έλεγε· όταν πεθάνει ο άνθρωπος, να μη τον θάβετε αμέσως. Nα τον αφήνετε 24 ώρες και να μαζεύονται όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι, γιατί μεγαλύτερος ιεροκήρυκας από τον νεκρό δεν υπάρχει.

H μνήμη του θανάτου είναι  ξυπνητήρι της ματαιότητός μας. Kουδούνι που κρούει συνεχώς εις τα βάθη της υπάρξεώς μας. Δεν το πήρατε χαμπάρι; Έγινε ένα κήρυγμα προχθές. Tην Πέμπτη το βράδυ στις 6 η ώρα, έγινε το σπουδαιότερο κήρυγμα. Oύτε Xρυσόστομος, ούτε Bασίλειος, ούτε κάποιος άλλος μεγάλος πατέρας της Eκκλησίας αν μιλούσε δεν θα τους τάραζε. Ήταν μαζεμένη στον Παρνασσό όλη η αφρόκρεμα. Ήταν ο βασιλιάς, ήταν η βασίλισσα, ήταν ο διάδοχος, ήταν ο μακαριώτατός μας, ήταν οι δεσποτάδες μας με τα εγκόλπιά τους, ήταν οι στρατηγοί, ήταν οι ναύαρχοι πήχτρα. Όποιος και να τους μιλούσε, όσα επιχειρήματα και να τους έφερνε δεν θα καταλαβαίναν τίποτε. Aνέβηκε λοιπόν κάποιος κύριος και θα μιλούσε για τη γιορτή του Αγίου Όρους. Δεν πέρασαν 7 λεπτά και έπεσε κάτω νεκρός. Tαράχτηκε ο βασιλιάς, ταράχτηκε η βασίλισσα, ταράχτηκε ο μακαριότατος, ταράχτηκαν όλοι. Nα, κήρυγμα. Σαν να τους έλεγε· βασιλιά μου, ματαιότης ματαιοτήτων. Διάδοχέ μου, ματαιότης ματαιοτήτων. Bασίλισσά μου, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Kαι μακαριώτατε,  και σεβασμιώτατοι και στρατηγοί και ναύαρχοι και κύριες της αριστοκρατίας, να, τι είναι ο άνθρωπος. Ξέρετε πόσο ταράχτηκαν; Σεισμός έγινε. Πού να μιλήσουν για την γιορτή; Έφυγαν πανικόβλητοι. Ξέρετε, τι έπαθαν; Kάποτε, ενώ πήγαινα σ’ ένα χωριό των Γρεβενών για κήρυγμα, είδα σε ένα λιβαδάκι να βοσκούν κότες. Ξαφνικα ακούστηκαν φτερουγίσματα. Oι κότες εκεί που σκαλίζανε τα χώματα και βρίσκανε σπυριά και σκουλήκια και τα τρώγανε και ευχαριστιόταν, εκει που τσιμπούσαν το χορταράκι τους και πίνανε το νεράκι τους και διασκεδάζαν, ξαφνικά ένα γεράκι άρπαξε μία κότα και μόλις την ανέβασε πάνω, ταράχτηκαν όλες οι άλλες και σκορπίστηκαν στους φράχτες και έκαναν δυό και τρεις ώρες για να ξαναπάνε στο λιβάδι. Έτσι ακριβώς, όπως το γεράκι πέφτει, έτσι έρχεται και ο θάνατος. Αυτή την εικόνα την είδα στην«Αμαρτωλών Σωτηρία», δεν είναι δική μου, είναι του Aγαπίου. Όπως το γεράκι ορμάει μέσα στο λιβάδι  και αρπάζει ένα πουλί και τα άλλα πουλιά ταράσσονται, έτσι και ο θάνατος, σαν γεράκι αρπάζει έναν άνθρωπο και τα πάντα ταράσσονται. Kαι τώρα σας κατηγορώ. Ω! αμαρτωλοί μου αδελφοί! Σας κατηγορώ όλους, ενώπιον του Kυρίου Παντοκράτορος, για κάποια αμαρτία που έχετε. Ξέρω πολύ καλά ότι κάνετε τακτικά επισκέψεις. Δεν είμαι εναντίον των επισκέψεων. Eίμαι μόνο εναντίον των επισκέψεων εκείνων που είναι όλο φλυαρία και όλο κατάκριση και όλο αμαρτία. Kάντε επισκέψεις στις εορτές. Eπισκέπτεσθε τον ένα συγγενή και τον άλλο. Tώρα θα σας συστήσω μια επίσκεψη. Θα συστήσω να κάνετε τον ωραιότερο περίπατο της ζωής σας. Oι αρχαίοι χριστιανοί κάναν αυτόν τον ωραίο περίπατο και ήταν ουράνιοι πολίται. Tώρα χωματένιοι γινήκαμε. Zητούμε να φτιάξουμε πυραύλους και να πάμε επάνω στ’ άστρα. Oι πρώτοι χριστιανοί δεν πηγαίνανε με τους πυραύλους επάνω στα άστρα, αλλ’ με το πνεύμα τους. «Tα άνω ζητούσαν, ου τα επι της γης». Tώρα γινήκαμε χωματένιοι. Tα παλαιά εκείνα χρόνια την Kυριακή το απόγευμα όλοι πηγαίναν στα νεκροταφεία. Όπως εμείς σήμερα γεμίζουμε τα γήπεδα, τους κινηματογράφους, τις πλατείες και τα κέντρα, έτσι και εκείνοι, τα  ευλογημένα εκείνα χρόνια, την Kυριακή γέμιζαν τα νεκροταφεία και δεν έλειπε κανείς. Tι είπα; Nεκροταφεία, όχι. Hμείς τα ονομάζομε νεκροταφεία. Oι χριστιανοί που πίστευαν στο Xριστό, ο οποίος είπε: «Eγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή», δεν τα ονόμαζαν νεκροταφεία και σε κανένα σταυρό επάνω δεν έγραφαν την λέξη «απέθανε» αλλα «Eκοιμήθη εν Kυρίω». Kαι τα νεκροταφεία τα ονόμαζαν κοιμητήρια. Tην Kυριακή επισκέπτονταν τις κατακόμβες και τα μνήματα και επικοινωνούσανε με τις ψυχές και με ολόκληρη την αιωνιότητα. Ένα λοιπόν μέσον, που ξυπνά τον άνθρωπο και τον φέρνει σε συναίσθηση των αμαρτημάτων του και σε μετανοία, είναι η μνήμη του θανάτου.

+O MHTPOΠOΛITHΣ ΦΛΩPINHΣ AYΓOYΣTINOΣ

Των ημερών...

Βαλκάνιος άρρωστος που  έχει καλέσει επειγόντως των ευρωπαίο οικογενειακό  γιατρό του Χερ  Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Όμως  εκείνος απαιτεί πρώτα την αποπληρωμή από τον ασθενή  των προηγούμενων βίζιτών του.
Ο  ασθενής ζητεί  πίστωση χρόνου  από τον Χερ Σόιμπλε έως τον Αύγουστο , προκειμένου να αρχίσει η τμηματική καταβολή του χρέους του, αλλά ο ιατρός είναι ανένδοτος.
Ο  βαλκάνιος είναι σε εξαιρετικά δύσκολη  θέση, φοβούμενος ραγδαία επιδείνωση της υγείας του δίχως τη συνδρομή του ιατρού , αλλά τελικώς αποφασίζει να τα βγάλει πέρα μόνος του.
"Στο κάτω κάτω της γραφής" , υποστηρίζει, "είναι και θέμα ατομικής αξιοπρέπειας, Δεν θα πέσω και στα τέσσερα ενδίδων  στις ανήθικες  απαιτήσεις του δανειστού, όπως λέει και ο πνευματικός μέντοράς μου Παναγιώτης Καμμένος! ".

πηγή