Άγιοι Βαρθολομαίος και Βαρνάβας

Eις τον Bαρθολομαίον. Καὶ σὸς μαθητής, Χριστέ, Βαρθολομαῖος, Μιμούμενός σε, σταυρικὸν φέρει πάθος. Eις τον Bαρνάβαν. Ὑπὲρ λίθον σάπφειρον, ὡς γραφὴ λέγει, Τοὺς συντρίβοντας εἶχε Βαρνάβας λίθους. Ἑνδεκάτῃ σταύρωσαν ἐρίφρονα Βαρθολομαῖον.

Βιογραφία Ο Βαρθολομαίος ήταν από τους δώδεκα Απόστολους του Κυρίου και κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Ινδούς στους οποίους και παρέδωσε το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο. Αλλά στην Ουρβανούπολη οι ειδωλολάτρες τον σταύρωσαν, και έτσι ένδοξα τελείωσε τη ζωή του με το μαρτύριο. Ο Βαρνάβας (ο και Iωσής ονομαζόμενος) ήταν Ιουδαίος Λευίτης, από την Κύπρο και στα χρόνια των Αποστόλων κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Βασικός συνεργάτης του Αποστόλου Παύλου (βλέπε 29 Ιουνίου) ο Βαρνάβας, κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χρίστου στην Ιερουσαλήμ, στη Ρώμη, στην Αλεξάνδρεια και στη γενέτειρά του Κύπρο. Εκεί λιθοβολήθηκε από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες, και στη συνέχεια τον έκαψαν (Σαλαμίνα, Κύπρος). Τα άγια λείψανα του, συνέλεξε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Μάρκος (βλέπε 25 Απριλίου), και τα τοποθέτησε μέσα σε σπήλαιο. Παλαιά παράδοση αναφέρει ότι ο Βαρνάβας ενταφιάσθηκε με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, το οποίο και είχε αντιγράψει με τα χέρια του και το οποίο προσπάθησε να κάνει γνωστό «πάσει τη κτίσει». Ο Βαρνάβας υπήρξε μεγάλη και ένδοξη εκκλησιαστική φυσιογνωμία, που διακρίθηκε για τη φλογερή του πίστη και για την ικανότητα του στο κήρυγμα του θείου λόγου. Και οι δυο Απόστολοι συνέβαλαν κατά τον καλύτερο τρόπο στην εκπλήρωση της προφητείας του Κυρίου, ότι «εἰς πάντα τὰ ἔθνη δεῖ πρῶτον κηρυχθῆναι τὸ εὐαγγέλιον» (Μάρκ., ιγ'10). Δηλαδή, πρέπει σε όλα τα έθνη, σύμφωνα με το θείο σχέδιο να κηρυχθεί προηγουμένως το Ευαγγέλιο, για να είναι το κήρυγμα αυτό έλεγχος για εκείνους που δε θα πιστέψουν.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ'. Θείας πίστεως. Θεία ὄργανα, τοῦ Παρακλήτου, καὶ ἐκφάντορες, τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀνεδείχθητε θεόπται Ἀπόστολοι, Βαρθολομαῖε τῶν Δώδεκα σύσκηνε, καὶ Βαρνάβα ὡς υἱὸς παρακλήσεως. Ἀλλὰ αἰτήσασθε, Χριστὸν τὸν Θεὸν πανεύφημοι, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος. Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ἦχος γ’. Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν. Κοντάκιον Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον. Ὤφθης μέγας ἤλιος τῇ οἰκουμένῃ, διδαγμάτων λάμψεσι, καὶ θαυμασίων φοβερῶν, φωταγωγῶν τοὺς τιμώντάς σε, Βαρθολομαῖε Κυρίου Ἀπόστολε. Κάθισμα Ἦχος δ'. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ὡς οὐρανὸς περικαλὴς διηγήσω, Βαρθολομαῖε ἐπὶ γῆς θείαν δόξαν, τῆς τοῦ Θεοῦ σαρκώσεως πανεύφημε, φαίνων ὥσπερ ἥλιος, τὰς ἐν ζόφῳ καρδίας, λύων τὴν σκοτόμαιναν, τῶν κακίστων δαιμόνων, ἀλλὰ εὐχαῖς σου φώτισον ἡμᾶς, σοῦ τὴν φωσφόρον τελοῦντας πανήγυριν. Ὁ Οἶκος Ἐμυήθης τοῦ Λόγου μαθητά, τοὺς λόγους τοὺς ἁγίους, καὶ τοὺς πάλαι ἀλογίᾳ δεινῶς καθυπαχθέντας τέκνα εἰργάσω τοῦ φωτός. Ἥπλωσας εἰς βάθη ἀγνωσίας τὰ σεπτὰ καὶ ἱερά σου δίκτυα, καὶ ἔλαβες τὰ ἔθνη ὑπήκοα, τὰς κεχερσωμένας ἀπάτῃ διανοίας ἐνέωσας τῷ θείῳ ἀρότρῳ. Ἐξήρανας τὸν φλογμὸν τῆς πολυθεΐας, δροσισμῷ σου τῆς φαιδρᾶς θεηγορίας υἱοὺς Θεοῦ, τοὺς πρὶν ὀργῆς τέκνα ἐργασάμενος, Βαρθολομαῖε Κυρίου Ἀπόστολε. Μεγαλυνάριον Ὑμνήσωμεν πάντες χαρμονικῶς, τὸν τῆς Ἐκκλησίας, πρωτεργάτην καὶ ἀθλητήν, Βαρνάβαν τὸν θεῖον, ἀπόστολον τὸν μέγαν, χριστιανῶν τὸ κλέος ᾄσμασι στέφοντες. Ἕτερον Μεγαλυνάριον Χαίροις Ἀποστόλων ἡ καλλονή, μύστα τοῦ Κυρίου, καὶ Ἀπόστολε ἱερέ· χαίροις θεηγόρε, σοφὲ Βαρθολομαῖε, ἡμῶν πρὸς τὸν Δεσπότην, μεσίτης ἔνθεος.

Νεομάρτυρες της Κίνας

11 Ιουνίου 1900.

Ημέρα διοκλητιάνειου διωγμού των ευάριθμων Χριστιανών της αχανούς Κίνας. Ημέρα οργής και φωτιάς και συσ-σεισμού. Οι επαναστάτες Πυγμάχοι («Μπόξερς») έστρεψαν το μένος τους ιδιαίτερα εναντίον των εφτακοσίων όλων κι όλων Ορθοδόξων, και χτύπησαν με λύσσα το «μικρόν ποίμνιον» του Χριστού…

΄Ισως να είχαν πολλά παράπονα με τους ξένους και με τις διάφορες «ιεραποστολές» τους, που δεν ήταν πάντοτε άμοιρες εγκόσμιων επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων. ΄Ομως η μικρή Ορθόδοξη Εκκλησία της Κίνας, άγιο τέκνο της ρωσικής ιεραποστολικής φλόγας παλαιοτέρων εποχών, από νωρίς ειχε δείξει και αποδείξει ότι έγνοιά της και έργο της ήταν αποκλειστικά ο ευαγγελισμός και η εξάπλωση της Βασιλείας του Θεού, και όχι η «θρησκευτική» υποστήριξη πολιτικών και άλλων μάταιων και εφάμαρτων σκοπιμοτήτων. ΄Ετσι, αν άλλοι είχαν δόσει λαβή για υποψίες και παράπονα, οι Ορθόδοξοι εκήρυτταν Χριστόν εσταυρωμένον και τίποτε άλλο!

Μέσα στις «μυρμηγκιές» των Βουδδιστών, των Κομφουκιανών και των Ταοϊστών, η Ορθόδοξη παρουσία ήταν «σταγών εν τω ωκεανώ». Παρά ταύτα, η σταγόνα αυτή ήταν ανυπόφορα ενοχλητική για τους «Μπόξερς» και δεν την ανέχθηκαν να λειτουργήσει στα μάτια της ψυχής τους σαν κολλύριο, να ξαστερώσει η πνευματική τους δράση, για να μπορέσουν να διακρίνουν το φως της αληθινής θεογνωσίας. Γι’ αυτό και βάλθηκαν να τη στεγνώσουν. Με τη φωτιά του διωγμού. Με τον απαίσιο άνεμο της βίας. Με κάθε τρόπο!…

΄Ολες σχεδόν οι εκκλησίες πυρπολήθηκαν. Το ιεραποστολικό κέντρο του Πεκίνου, η πολύτιμη βιβλιοθήκη του, το τυπογραφείο του, τα πάντα παραδόθηκαν στις φλόγες. ‘Ο,τι είχε καταφέρει να δημιουργήσει η ταπεινή ιεραποστολική προσπάθεια μεταβλήθηκε σε ερείπια και στάχτες.

Από τους εφτακόσιους πιστούς, μετρημένοι στα δάχτυλα ήσαν οι Ρώσοι, το βασικό δηλαδή προσωπικό μονάχα της υπό τον Αρχιμανδρίτη Ιννοκέντιο Ιεραποστολής. ΄Ολοι οι υπόλοιποι ήταν αυτόχθονες Κινέζοι. Η λύσσα των «Μπόξερς» ξέσπασε ακριβώς εναντίον αυτών των ομοεθνών τους… Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς το φονικό τους μένος εναντίον των αρνίων της Εκκλησίας!…

Από τα πρώτα θύματά τους υπήρξε ο σεβάσμιος Ιερέας Μητροφάνης Τσή. «Πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (Ματθ. κστ’, 31)… Μαζί με τον Ιερέα και ο απειρόκακος βλαστός του Ιωάννης, οχτάχρονο παιδί! Το ακρωτηρίασαν ανηλεώς… -Αρνείσαι την πίστη του Χριστού;… -Όχι!… -Προσκυνάς τον Βούδδα;… -Μή γένοιτο!.. Τον έκοψαν κομμάτια. Στο ξεψύχισμά του κάποιοι πονετικοί πλησίασαν και προσπάθησαν να του δείξουν λίγη ανθρωπιά. Στην ερώτηση τους αν υποφέρει πολύ, ο άγιος Παιδομάρτυρας του Χριστού, με αγγελικό μειδίαμα στα χείλη εψιθύρισε. -Το να πάσχει κανείς για τον Χριστό δέν είναι βαρύ πράγμα… κι έκλεισε τ’ αθώα του μάτια στη βαρβαρότητα της γης για να τ’ ανοίξει στη Βασιλεία του Θεού, όπου οι Κήρυκοι και οι Ταρσίζιοι κι οι Κλαύδιοι και οι Υπάτιοι και οι Διονύσιοι κι οι Παύλοι και οι άλλοι «Παιδαρίσκοι» του Χριστού τον περίμεναν αδελφικά να τον βάλουν στο «παιχνίδι» τους, μαζί με τα Χερουβίμ και τα Σεραφίμ…

Ο Παύλος Βαν, Κατηχητής, ήρθε η ώρα να επισφραγίσει με την ομολογία του και το μαρτύριο υπέρ Χριστού όσα για χρόνια εδίδασκε στους νεοσσούς της Εκκλησίας. Υπέμεινε αγόγγυστα ανήκουστα μαρτύρια με την προσευχή στα χείλη και παρέδωσε τη μακαρία του ψυχή στα χέρια του Πλαστού του… Η ΄Ιγια Βεν, δασκάλα της Ιεραποστολικής Σχολής, βασανίστηκε απάνθρωπα κατ’ επανάληψη. Χτυπήθηκε, ακρωτηριάσθηκε, ξεψύχισε επιτέλους ομολογώντας και αυτή με ανδρικό φρόνημα και παρρησία το όνομα του Χριστού. Μαζί τους κι άλλοι. Μικροί και μεγάλοι. Απλοί και επίσημοι. Μορφωμένοι και ιδιώτες. ΄Ανθρωποι της υπαίθρου και αστοί. Εργάτες των γραμμάτων και χειρώνακτες…

Τα ονόματα τους τα ξέρει ο Θεός που τα κατέγραψε εν βίβλω ζωής… Τετρακόσιοι περίπου φιλόχριστοι αναδείχθηκαν Μάρτυρες και Ομολογητές κι επότισαν με τα καθαρά τους αίματα τα χώματα της Κίνας και τα αγίασαν με την υπέρτατη θυσία τους. Η πρώην άγονη και στείρα Κινεζική γη αναβλάστησε τα πρώτα της μυρίπνοα άνθη, που με το γλυκύ κίτρινο χρώμα τους επλούτισαν την ωραιότητα του Κήπου της επουράνιας Εδέμ, και με τη δροσιά τους εδρόσισαν τη λιγοθυμισμένη από το καύμα του ορθολογισμού και της ακηδίας Χριστιανωσύνη των αρχών του αιώνος μας. Ο ιστορικός λαός των Σινών έδωσε τις απαρχές του στον Θεό Σαββαώθ…

11 Ιουνίου 1900… ΄Αξιόν εστι η θυσία των Σινών Νεομαρτύρων… ΄Αξιόν εστι το αιμοβαφές επιτραχήλιο του Πρεσβυτέρου Μητροφάνους… ΄Αξιόν εστι το άμωμο σφάγιο, ο μειρακίσκος Ιωάννης… ΄Αξιόν εστι το αίμα ΄Ιγιας, Παύλου και όλων των αγνώστων και τω Θεώ γνωστών κατ όνομα Ομολογητών και Μαρτύρων, των απαρχών της Κίτρινης Φυλής…

11 Ιουνίου 1995. Σκυμμένος στις σελίδες της «Εκκλησιαστικής Αληθείας» της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως του σωτηρίου έτους 1901, κάνω την πρώτη γνωριμία μου με τους Αγίους Νεομάρτυρες της Κίνας… Η ιερή τους εικόνα, σινο-βυζαντινότροπη, αγιάζει ήδη το ταπεινό μου γραφείο… Ταις αυτών αγίαις πρεσβείαις Χριστέ ο Θεός, την πεπτωκυΐαν σκηνήν της εν Κίνα Εκκλησίας Σου ανάστησον και σώσον τας ψυχάς ημών, των φιλομαρτύρων δούλων Σου…

† Ε.Α.Ι.

Απολυτίκιον

Ήχος γ΄. Θείας πίστεως

Σίναι Μάρτυρες πατρώαν πλάνην, καταστρέψαντες, ύψωσαν πίστιν, των Ορθοδόξων και στερρώς ηγωνίσθησαν, την βουδδικήν γάρ θρησκείαν ελέγξαντες, εν παρρησία Χριστόν ωμολόγησαν, Θεόν τέλειον˙ Αυτώ δ’ εκτενώς πρεσβεύουσιν, υπέρ των ψυχών ημών

 πηγή

Ο Άγιος Παϊσιος περί οικογενείας

 

Έλεγε ο γέρων Παίσιος. Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή. Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού. Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο.

*****************

Είπε πάλι. Καλό είναι η οικογένεια να έχει τον ίδιο πνευματικό. Ο άντρας, η γυναίκα, τα παιδιά, αυτό βοηθά πολύ.

*****************

Ένας πιστός τον ρώτησε. Γέροντα, σήμερα πήραν βαθμούς τα παιδιά και είναι στεναχωρημένα. Κοίτα να δεις, σήμερα οι μεγάλοι θέλουν να παίρνουν πολλά λεφτά με λίγη δουλειά, και οι μικροί να παίρνουν μεγάλους βαθμούς, χωρίς διάβασμα. Και αν είναι δυνατόν να μην φεύγουν από την καφετέρια ή την ξυλοτέξ – πως το λένε – να παίρνουν ένα τηλέφωνο να ρωτούν τι βαθμούς τους έβαλαν. (γέλια).

*****************

Ρώτησε κάποιος τον γέροντα Παϊσιο. Γέροντα σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τι είδος κόσμο θα φέρουν το παιδί τους. Μόλυνση από τα χημικά, από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια κοινωνία, πόλεμοι, πεινά, σκοτωμοί, βιασμοί, αρπαγές, απαγωγές…

Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου σκέφτομαι και εγώ μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει παιδία. Όχι, Θανάση δεν είναι έτσι!…….. Οι χριστιανοί στο καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; Και παντρεύονταν και παιδιά έκαναν!! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στο Χριστό …όχι στους ανθρώπους.

Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι άνθρωποι σχέδια …έχει και Θεός τα δικά Του. Να ήξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την ουρά του για να την καταστρέψει … Δεν τον άφησε ο Θεός …του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Μην ανησυχείς!

*****************

Ρώτησε κάποιος. Γέροντα είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για να βολεύεται και κανένα ορφανό …τους έδωσε και ο Θεός ένα δικό τους μετά!

*****************

Είπε πάλι. Σήμερα τον ζαλίζουν τον άνθρωπο. Τα χτυπάνε τα καημένα τα παιδιά από δω και από κει με διάφορες θεωρίες, τα πιάνει μετά φόβος, άγχος και ξεσπάνε στα ναρκωτικά και την διασκέδαση. Αλλά αυτή η κοσμική διασκέδαση προσθέτει άγχος. Βλέπεται από αυτή την ζωή κανείς γεύεται σε κάποιο βαθμό την κόλαση ή τον παράδεισο αν ζει σύμφωνα με το θέλημα του θεού με την Εκκλησία.

*****************

Oι γονείς να προσέχουν στο σπίτι τι βιβλία, έχουν γιατί μπορεί να πέσουν στα χέρια των παιδιών και να πάθουν ζημιά. Στο σπίτι να έχεις μόνο χριστιανικά βιβλία.

*****************

Είπε πάλι. Όταν το παιδί από μικρό γεμίσει με Χριστό πηγαίνει στην εκκλησία με τους γονείς, κοινωνεί, ψάλλει, προσεύχεται, αργότερα όταν μεγαλώσει και φύγει μακριά από τους γονείς και βρεθεί ακόμη και σε άσχημο περιβάλλον δεν έχει ανάγκη. Είναι σαν το ξύλο που όταν έχει ποτιστεί καλά με λινέλαιο μετα δεν έχει ανάγκη από την βροχή, επειδή είναι ποτισμένο με το λαδί, δεν δέχεται τα νερά, τα πετάει έξω.

*****************

Έλεγε πάλι. Στα παιδία πρέπει να προσέχουμε πολύ τι τους λέμε. Γιατί έχουν μια απλότητα και τα πιστεύουν. Είναι και πολλά που έχουν μεγάλο φιλότιμο και παίρνουν τα λόγια των γονιών τους κατά γράμμα.

*****************

Ρώτησαν τον γέροντα. Σε αυτά τα παιδία που έχουν μπλέξει με την γιόγκα και με την μαγεία, πρέπει να τους το λέει κανείς ξεκάθαρα, από την αρχή ότι είναι διαβολικά αυτά η να τους το λέει σιγά – σιγά΄; Και ο γέρων απάντησε. Να τους το λέει κανείς, αλλά με καλοσύνη.

 

πατηρ Παϊσιος

Πηγή
Το είδαμε εδώ

Ο μαρτυρικός αρχιεπίσκοπος Λουκάς

Ο μαρτυρικός αρχιεπίσκοπος Λουκάς

Ο Αρχιεπίσκοπος Λουκάς με συγγενείς του

Ο γραφικός χαρακτήρα του Αγ. Λουκά (επιστολή)

Το απολυτίκιο του Αγίου Λουκά.

Ο Άγιος Λουκάς μελετά. 

Ο Άγιος με τα παιδιά του.

Το καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος 

στη Συμφερούπολη όπου φυλάσσεται το άγιο λείψανό του

Η νέα ασημένια λάρνακα του λειψάνου του Αγίου Λουκά

στη Συμφερούπολη προσφορά μιας ελληνικής ενορίας της Αττικής. 

Η παλαιά ξύλινη λάρνακα του Αγίου.

Τμήμα του προαυλίου της Ι. Μονής Αγ. Τριάδος της Συμφερουπόλεως

Έλληνες προσκυνητές στον τάφο του Αγίου Λουκά.

Ο π. Θεόδωρος προσκυνά τον τάφο του Αγίου Λουκά. 

Η λάρνακα του Αγίου Λουκά την ημέρα τη πανηγύρεως

στη Συμφερούπολη της Κριμαίας

Ο διάδοχος του Αγίου Λουκά Μητροπολίτης Λάζαρος

προ της Αγίας Λαρκανας του Αγίου

Το Ι. Λείψανο στα χέρια Ελλήνων κληρικών 

κατά τη μεγάλη λιτανεία, πέριξ του Ιερού Ναού

Τα τελευταία λόγια του Αγίου Λουκά 

(μαγνητοφωνήθηκαν σε video και παρουσιάζουμε την ακριβή μετάφραση τους )

"Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ,

Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός

για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι.

Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες

δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα.

Προσέξτε!

"Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξη του

να σκέφτεται και να αισθάνεται οτι είναι κοντά στον άνθρωπο.

Ενας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιό επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό.

Ω πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων.

Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος!

Αμετάβλητα,ακούραστα,μέρα και νύχτα,επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς

που πιστεύουμε στο όνομα του Χρηστού,να μας παρασύρουν στό δρόμο της απιστίας  της κακίας και της ασέβειας.

Αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού,εχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα  να επιδιώκουν την καταστροφή μας.

Όμως  μη φοβάστε,πάρτε δύναμη απο το όνομα του Ιησού"

Το είδαμε εδώ

Μια Επιστολή του Οσίου Παϊσίου για την πνευματική ζωή

Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, 18-11-68

Εν Χριστώ αδελφέ Ν, χαίρε εν Κυρίω πάντοτε και αγάλλου εν Αυτώ.

Έλαβα και την δεύτερην επιστολήν σας, η οποία μου διπλασίασε την χαράν μου. Σας ζητώ συγγνώμην που δεν μπόρεσα δυστυχώς να σας απαντήσω. Δόξα τώ Θεώ και εγώ υγιαίνω. Δεν θέλω να σας κουράσω με πολυλογίες, διότι συζητήσατε ασφαλώς με τον πατέρα Β. Δι’ αυτό έρχομαι να εκφράσω την γνώμην μου απ’ ευθείας στο θέμα σας.

Διά να αποφύγει κανείς το συναίσθημα, θα πρέπει να αποφεύγει πρώτα την μαλθακότητα όσο μπορεί. Και διά να αποφύγει και τα πρόσωπα, θα πρέπει να προσκολληθεί σε ουράνια και άυλα. Δι’ αυτό πολύ βοηθάει το να ελευθερώνεται κανείς όσο μπορεί από τα υλικά. Τα υλικά πράγματα έχουν πάντοτε και υλικές απαιτήσεις.

Η φυσική ζωή δεν συμβιβάζεται με την πνευματική ζωή. Διότι ένας πνευματικός άνθρωπος, εάν θελήσει να ζήσει φυσική ζωή σε αυτά που νομίζει ότι δεν βλάπτουν, θα καταλήξει στην παρά φύσιν μια μέρα χωρίς να το καταλάβει. Δι’ αυτό η ζωή των πνευματικών ανθρώπων θα πρέπει να είναι υπερφυσική, διά να μπορέσουν να ελευθερωθούν από την κοσμική ατμόσφαιρα και να κινούνται στον πνευματικό χώρο και να νιώθουν έντονα την παρουσία του Θεού και να φλογίζονται από έρωτα και να διερωτώνται εάν υπάρχει άραγε κάτι καλύτερο στον παράδεισο από αυτό που ζουν. Αυτά δυστυχώς θεωρητικά μόνον τα ξέρω. τα οποία σου γράφω από αγάπη.

Ο καλός Θεός πρώτα εξετάζει τη χωρητικότητα της καρδιάς και μετά στέλνει ανάλογα και την αγάπη Του. Όλα αυτά μπορεί να τα πετύχη ο άνθρωπος, μετά από τον κατά δύναμιν αγώνα, εφ’ όσον κατορθώσει να γνωρίσει το άτομό του. Όταν γνωρίσει το άτομό του, τότε του γίνεται η διάσπαση του ατόμου του και εκτοξεύεται στο πνευματικό διάστημα. Διότι όταν γνωρίσει το άτομό του, θέλει δεν θέλει θα ταπεινωθεί και όταν ταπεινωθεί, υποχρεωτικώς θα έλθει η Χάρις του Θεού στο πλάσμα Του. Τότε ο άνθρωπος θα φωτίζει χωρίς να θέλει και χωρίς να το νιώθει και έτσι θα δοξάζεται ο Θεός.

Με συγχωρείτε για την πολυλογία μου, αλλά από αγάπη κινούμενος. Έχετε ευχές από τους πατέρες.

Με αγάπη Χριστού

Μοναχός Παΐσιος

Πηγή: Γέροντος Παϊσίου, Αγιορείτου, Διδαχές και Αλληλογραφία, Εκδόσεις, Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος, Μήλεσι 2007.

πηγή

Ο Άγιος Μητροφάνης ο Κινέζος και οι συν αυτώ

Χαίροις Σινών Μαρτύρων πληθύς,
Θεού του ζώντος η γενναία παράταξις,
η πλάνην καταβαλούσα την βουδδικήν ανδρικώς,
και Χριστού την πίστιν ανυψώσασα,
τα άνθη τα πνέοντα, ευωδίαν την άρρητον,
νέοι αστέρες του νοητού στερεώματος,
οι τας καρδίας των πιστών καταυγάζοντες,
Κίνας το μέγα καύχημα, Ασίας αγλάϊσμα,
και στολισμός και λαμπρότης
και απαρχή προς τον Κύριον.
Αυτόν δυσωπείτε,
ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.

Το 1900, η μυστική εταιρεία πολεμικών τεχνών «Πυγμάχοι» (Boxers) <2>, υποστηριζόμενη από την επίκληρο αυτοκράτειρα, γνωστή για την ξενοφοβία της, εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, στους οποίους απέδιδαν την ευθύνη για όλες τις συμφορές της Κίνας. Στις 10 Ιουνίου, τοιχοκολλήθηκαν προκηρύξεις στους δρόμους του Πεκίνου καλώντας τους ειδωλολάτρες να σφαγιάσουν τους χριστιανούς και απειλώντας όσους θα τολμούσαν να τους κρύψουν. Την επόμενη νύχτα, οι «Πυγμάχοι», περνώντας με αναμμένους δαυλούς από κάθε συνοικία της πόλης, συνελάμβαναν στα σπίτια τους όσους Ορθόδοξους χριστιανούς έβρισκαν και τους βασάνιζαν με σκοπό να αρνηθούν τον Χριστό. Πολλοί, τρομοκρατημένοι από τα μαρτύρια, έκαψαν θυμίαμα μπροστά στα είδωλα για να σώσουν την ζωή τους, ενώ άλλοι ομολόγησαν με γενναιότητα την πίστη τους και υπέστησαν τρομερά βασανιστήρια. Αφού έκαψαν τα σπίτια τους, τους οδήγησαν έξω από την πόλη, στους ειδωλολατρικούς ναούς των «Πυγμάχων», όπου ξεκοιλιάστηκαν, αποκεφαλίσθηκαν ή κάηκαν στην πυρά.

Ο Παύλος Γουάν, ένας ορθόδοξος κατηχητής, πέθανε με την προσευχή στα χείλη. Η Ία Γουέν, διδασκάλισσα στην ρωσική ιεραποστολή, βασανίσθηκε δύο φορές και ομολόγησε πασίχαρη τον Χριστό. Ο Ιωάννης, ένα αγόρι οκτώ ετών, υπέστη ακρωτηριασμό των δύο χεριών του και κατακρεούργηση του στήθους του. Στην ερώτηση των δημίων του αν υπέφερε, απάντησε χαμογελώντας: «Δεν είναι δύσκολο να υποφέρει κάνεις για τον Χριστό». Οι «Πυγμάχοι» τον αποκεφάλισαν και έκαψαν τα λείψανά του σε εορταστική πυρά.

Ο πατήρ Μητροφάνης Τσί-Σούνγκ, ο πρώτος κινέζος ιερέας που είχε χειροτονηθεί από τον Άγιο Νικόλαο της Ιαπωνίας [3 Φεβρ.] και είχε υπηρετήσει ακαταπόνητα την ιεραποστολή επί δεκαπέντε χρόνια, σφαγιάσθηκε με τους περισσότερους από τους εβδομήντα χριστιανούς, γυναίκες και παιδιά, που είχαν καταφύγει στο σπίτι του μετά την πυρπόληση των οικοδομημάτων της ρωσικής ιεραποστολής. Όταν εισόρμησαν οι «Πυγμάχοι», τον βρήκαν καθισμένο στην αυλή και τον κατατρύπησαν με μαχαιριές στο στήθος. Αποκεφάλισαν την γυναίκα του Τατιανή, όπως και τον γιο τους Ησαΐα, ηλικίας είκοσι τριών ετών. Έκοψαν τα δάχτυλα των ποδιών, την μύτη και τα αυτιά του άλλου γιου τους, Ιωάννη, επτά ετών, την στιγμή του μαρτυρίου του πατέρα του. Εκείνος όμως δεν ένιωθε κανένα πόνο και ενώ οι βασανιστές του τον αποκαλούσαν «γιό δαιμόνων» εκείνος αποκρίθηκε: «Είμαι ένα πιστός του Θεού και όχι μαθητής δαιμόνων!» Η Μαρία, αρραβωνιαστικιά του Ησαϊα, ηλικίας δεκαεννέα ετών, είχε έλθει στο σπίτι του πατρός Μητροφάνη με την επιθυμία να πεθάνει μαζί με την οικογένεια του αρραβωνιαστικού της. Όταν οι «Πυγμάχοι» περικύκλωσαν το σπίτι, βοήθησε τους άλλους να σωθούν πηδώντας την μάνδρα και κατόπιν αντιμετώπισε τους εισβολείς, κατηγορώντας τους ότι δολοφονούν αθώους δίχως δίκη. Μην τολμώντας να την σκοτώσουν, την πλήγωσαν στα χέρια, και της τρύπησαν τα πόδια. Σε όσους την πίεζαν να φύγει, αποκρίθηκε: «Γεννήθηκα κοντά στην εκκλησία της Παναγίας Θεοτόκου και εδώ θα πεθάνω!» Όταν οι «Πυγμάχοι» επέστρεψαν, την θανάτωσαν.

Μεταξύ των Αγίων αυτών μαρτύρων βρίσκονταν επίσης απόγονοι των κατοίκων του Αλμπαζίν της Ρωσίας, που είχαν φέρει το φως του Χριστού στο Πεκίνο το 1685. Ο Κλήμης Κούι Κιν, ο Ματθαίος Χάι Τσουάν, ο αδελφός του Βίτος, η Άννα Σούι και πολλοί άλλοι, οι οποίοι χωρίς να φοβούνται από των αποκτεινόντων το σώμα, την δε ψνχήν μη δυναμένων αποκτείναι (Ματθ. 10, 28) αντιμετώπισαν γενναία τα μαρτύρια και τον θάνατο, παρακαλώντας τον Θεό να φωτίσει τους διώκτες και να συγχωρέσει τα αμαρτήματα τους. Από τις χίλιες ψυχές που αποτελούσαν την ρωσική ιεραποστολή στο Πεκίνο, χάθηκαν κατά τα αιματηρά γεγονότα τριακόσιες, από τις οποίες διακόσιες είκοσι δύο έλαβαν τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Σημειώσεις

1) Η τιμή τους εγκρίθηκε από την Ρωσική Εκκλησία η οποία όρισε ότι θα έπρεπε να τελείται νεκρώσιμη Ακολουθία την 10η Ιουνίου και επίσημη Λειτουργία την 11η προς τιμήν των μαρτύρων.

2) Ακριβέστερα Yihetuan («Πολιτοφυλακές δικαιοσύνης και ομονοίας»). Τα μέλη τους ασκούνταν στην πυγμαχία και έφεραν φυλαχτά που θεωρούνταν αλεξίσφαιρα.

Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος δέκατος – Ιούνιος, σ. 142-144)

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του Χριστιανού…Του Αγίου Ιγνατίου Μπρατσιανίνωφ

Του Αγίου Ιγνατίου Μπρατσιανίνωφ

O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως.

«Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον πόλεμο. Μόνο οι επιμελείς τηρητές των ευαγγελικών εντολών, μόνο οι αληθινοί μαθητές του Χριστού πολεμούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τα πάθη τους.

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι», λέει ο όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στη γνώση και τη συναίσθηση της αδυναμίας μας θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της σωτηρίας μας.

«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι»: 

Τί παράξενη λογική για την επιφανειακή σκέψη! Και όμως, τα λόγια τούτα είναι λόγια πείρας. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να δει το πλήθος των παθών του. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να πεισθεί για την απόλυτη αδυναμία του παλαιού Αδάμ, για τη δύναμη του νέου Αδάμ και για την ορθότητα του πατερικού εκείνου ορισμού, σύμφωνα με τον οποίο ο πνευματικός νόμος δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνο με τους οικτιρμούς του Χριστού.

Με την οικονομία της παντοδύναμης αγαθής πρόνοιας του Θεού, ακόμα και η ίδια η αμαρτία πού ζει μέσα στον άνθρωπο, η αμαρτία πού κυριαρχεί σ” όλη την ύπαρξή του, σ” όλα τα μέρη της ψυχής του και σ” όλα τα μέλη του σώματός του, συμβάλλει στην πνευματική του πρόοδο, αν βέβαια είναι αληθινός χριστιανός.

Η συναίσθηση της πνευματικής μας φτώχειας, η παραδοχή της πνευματικής μας πτώσεως, η αναγνώριση της αναγκαιότητας της λυτρώσεως και η ολόψυχη ομολογία ως Λυτρωτή του Υιού του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι οι καρποί της πάλης μας με τα πάθη. Αυτοί οι καρποί αποτελούν το εχέγγυο της αιώνιας μακαριότητας.

Η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, η παραδοχή της πτώσεως, η ζωντανή ομολογία του Λυτρωτή είναι άγνωστες στον άνθρωπο πού έχει κοσμικό φρόνημα. Αυτός είναι δούλος των παθών, δεν βλέπει στον εαυτό του παρά μόνο προτερήματα, μόνο αρετές, και είτε δεν περιμένει τίποτα στον ουρανό, καθώς δεν συλλογίζεται ποτέ τον ουρανό, είτε περιμένει βραβεία σαν οφειλές, έχοντας πλήρη άγνοια της μοναδικής αρετής πού βραβεύεται στον ουρανό και πού δεν είναι άλλη από τον χριστιανικό τρόπο ζωής.

Ο δούλος του Θεού, τηρώντας τις ευαγγελικές εντολές, όλο και πιο καθαρά βλέπει τα πάθη του. Και όσο η χάρη του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί μέσα του μακάριες πνευματικές καταστάσεις -τη συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, το πένθος, την πραότητα, το έλεος, την καθαρότητα, τη διάκριση-, τόσο νιώθει τον εαυτό του πιο αμαρτωλό απ” όλους τους αμαρτωλούς, αμέτοχο σε οποιοδήποτε καλό, ένοχο αναρίθμητων κακών, άξιο αιώνιων βασάνων στη γέεννα του πυρός για τη διαρκή αθέτηση των εντολών του Θεού.

πηγή

Λαμπάδα ή κεράκι;

Πάμε στην εκκλησιά ο κάθε ένας με τον δικό του πόνο, με το δικό του πρόβλημα και το δικό του λόγο.

Ανάβουμε το κεράκι μας ,κάνουμε την προσευχή μας και αιτούμαστε την χάρη από τον Θεό ,την Παναγιά ή τον Άγιο. Και από πίσω μας έρχεται ο επόμενος πιστός με δυο λαμπάδες, τις ανάβει ο Χριστιανός και πάει και αυτός να προσευχηθεί.

Πολλές φορές που αναρωτήθηκα. Άραγε στον ουρανό που μαζεύονται οι προσευχές όλων μας υπάρχει μια επιτροπή από αγγέλους που κάνουν διαλογή στην προτεραιότητα των προσευχών; Λένε δηλαδή. Αυτή η προσευχή συνοδεύεται από λαμπάδα, άρα έχει προτεραιότητα.Αυτή η προσευχή είναι με απλό κεράκι, μπορεί να περιμένει.

ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.

Αυτό που μετράει στον ουρανό για την προσευχή μας , είναι το πόσο καθαρή και αγνή είναι η ψυχή αυτού που προσευχήθηκε. Εκατό λαμπάδες να ανάψετε αν η ψυχούλα σας δεν είναι καθαρή... απλά θα έχετε κάψει εκατό λαμπάδες. Τα γράφω αυτά για να σας βοηθήσω να ξεκαθαρίσετε μέσα σας τον λόγο που ανάβεται λαμπάδα αντί κεράκι.

Ο μόνος λόγος στην πραγματικότητα που γίνεται αυτό είναι για να βοηθηθεί η εκκλησία ή το μοναστήρι στα έσοδα τους.

Δεν λέω να μην ανάβετε λαμπάδες.

Έχουν ανάγκη οι εκκλησιές και οι Ιερές Μονές από έσοδα.

Αλλά να ξέρετε γιατί το κάνετε.

Δεν πρέπει να έχουμε την πλάνη ότι η προσευχή που συνοδεύεται από λαμπάδα θα έχει προνομιακή μεταχείριση στο θυσιαστήριο του Θεού.

Προσβάλουμε τον Θεό ή τον Άγιο με ένα τέτοιο σκεπτικό.

Αυτό που μετράει είναι η καθαρή ψυχούλα σας.

Να είστε καλά και ευλογημένοι 
Το είδαμε : εδώ

Όσιος Παΐσιος: O Θεός βλέπει τη διάθεση και βοηθάει...

- Αν τα χρόνια μας ζητήσουν κάτι παραπάνω και δεν έχεις πνευματική κατάσταση αλλά μόνο διάθεση, θα μπορέσεις να σταθεις;

-Πως δεν θα μπορέσεις; Ο Θεός την διάθεση του ανθρώπου βλέπει και βοηθάει.

Ύστερα, συχνά , σε δύσκολες στιγμές, και άνθρωποι που δεν φαίνονται για παλικάρια, δείχνουν μεγάλη παλικαριά.

Να, θυμάμαι, στον στρατό ήταν ένα υπολοχαγός που ποτέ δεν είχε δείξει ούτε θυσία ούτε παλικαριά.

Μια φορά που κινδυνεύαμε να μας πιάσουν οι αντάρτες , είχε σταθει σε ένα εξωκκλήσι και με ένα αυτόματο τους καθήλωσε, μέχρι να οπισθοχωρήσουμε , και σωθήκαμε.

Στάθηκε εκεί και έρριχνε με το πολυβόλο , πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, και δεν τους άφηνε να περάσουν.

Στο τέλος έφυγε, για να μην τον δούμε. Και ύστερα, ούτε καν είπε « εγώ τους καθυστέρησα και μπορέσατε να σωθήτε…» , για να καμαρώση κ.λ.π.

Λέγαμε όλοι «ένα  αυτόματο μας έσωσε», έλεγε και αυτός: «Ένα αυτόματο μας έσωσε».

Κι τελικά είδαμε ότι ο τάδε ήταν στην μονάδα , ο τάδε ήταν , εκείνος μόνον απουσίαζε και εξακριβώσαμε ότι αυτός ήταν.

Αν τον έπιαναν οι αντάρτες, ξέρεις τι θα τραβούσε; Θα έβγαζαν όλο το άχτι τους επάνω του. Δεν θα του το χάριζαν, Σου λέει:

“Εσύ μας έκανες τόση ζημιά. Έλα εδώ, να σου βγάλουμε τα νύχια με την πένσα”. Κοσμικός άνθρωπος και να κάνη τέτοια θυσία!

Θυσιάστηκε, γιατί αυτός κινδύνευσε περισσότερο από όλους μας. Εσείς βάζετε τον εαυτό σας σε τέτοια θυσία;

Εκείνος ούτε Πατερικά διάβαζε, ούτε από πνευματικά ήξερε… Τον γνώριζα ,είχε μια απλότητα, μια τιμιότητα .

Και ήταν άλλοι που έβρισκαν κανένα σκοτωμένο αντάρτη , του έκοβαν το κεφάλι και το γύριζαν στο χωριό και έκαναν τον παλικαρά!

Για αυτό δεν φθάνει να έχη κανείς μόνον παλικαριά, πρέπει να έχη και το πνεύμα της θυσίας , για να έχη αντίκρισμα η παλικαριά.

Από το βιβλίο “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ”
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ
Β΄
  πηγή