Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 11, 2016

Όποιος καταφρονήσει την ανθρώπινη δόξα, αξιώνεται της δόξης του Θεού!

Ἀπό τίς ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες
τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου
Ἁγιορείτου μοναχοῦ

62. Ὁ πολυμέριμνος καί πολυπράγμων δέν μπορεῖ νά γίνει πράος καί ἡσύχιος, διότι χωρίς τήν ἀδιάλειπτο προσευχή δέν μπορεῖς νά πλησιάσεις τό Θεό!...
63. Οἱ ὁμιλίες καί θεωρίες τῶν κοσμικῶν καί ἀνευλαβῶν μοναχῶν, προκαλοῦν στούς ἡσυχαστές θόλωση τοῦ νοῦ, ἀνευλάβεια στά Θεῖα καί ἄγχος ψυχῆς.
64. Ὁ ὑπερήφανος περπατάει στό σκοτάδι καί νομίζει ὅτι εἶναι ἀνώτερος ἀπό ὅλους τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ἐνῶ εἶναι ὁ χειρότερός τους, διότι δέ θέλησε νά περιπατήσει τήν ὁδό τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ταπείνωση!...
65. Ἡ παντοτινή μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν γεμίζει τήν ψυχή ἀπό θαυμασμό καί Θεία εὐφροσύνη!...


66. Ὑπάρχουν δάκρυα ἀναμεμιγμένα μέ μέλι, πού συμβαίνουν κατά καιρούς στούς ἡσυχαστές (μελέτη – προσευχή) καί ὑπάρχουν τά ἀδιάλειπτα δάκρυα πού ὁδηγοῦν στήν εἰρήνη τῶν λογισμῶν καί στά μυστήρια τοῦ Θεοῦ!
67. Ὅποιος καταφρονήσει τήν ἀνθρώπινη δόξα, ἀξιώνεται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ!
68. Ὅποιος ὑποτάξει τόν ἑαυτό του στό Θεό, ὑποτάσσονται σ᾿ αὐτόν τά πάντα, διότι γεννᾶται ἀπό τό Θεό στήν καρδιά του ἡ εἰρήνη. Ἐάν δέν ταπεινωθοῦμε, θά μᾶς ταπεινώσει ὁ Θεός. Ἡ ἀληθινή ταπείνωση εἶναι γέννημα τῆς γνώσεως καί τῶν πειρασμῶν.
69. Ἡ πίστη καί ἡ χαρά τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Κοινωνίας μᾶς χαρίζουν τά μεγαλύτερα χαρίσματα, ἀνακαινίζοντάς μας!...
70. Τά μικρά παιδιά ἔχουν καθαρό σῶμα καί ἀπαθῆ ψυχή. Δέν ἔχουν ὅμως καθαρότητα νοῦ, πού εἶναι ἡ τελειότητα, διότι μέ πνευματική δύναμη ἐντρυφᾶ στίς Θεῖες ἀποκαλύψεις τοῦ Οὐρανίου κόσμου!...

πηγή
το είδαμε εδώ

Πέρασε η εποχή του θελήματος του Θεού;




Υπάρχει όμως και άλλη δικαιολογία. Ότι η εποχή μας δεν τα σηκώνει. «Τι θέλετε, σας λένε, δεν λέω ότι δεν είναι καλά αυτά που ο Θεός θέλει από τον άνθρωπο, αλλά πέρασε πλέον η εποχή τους! Σήμερα ο κόσμος είναι διαφορετικός. Έγινε πονηρός. Είναι κατεργάρης! Αν θέλεις να πας με το Ευαγγέλιο, προκοπή δεν βλέπεις». «Άκουσε εμένα. Είσαι έξυπνος; Είσαι καπάτσος; Μπορείς να γελάς τους άλλους; Μόνο τότε θα προκόψεις»!

Δικαιολογημένη και εύλογη η θέση των ανθρώπων αυτών που κατ’ αυτόν τον τρόπο σκέπτονται. Δεν είναι όμως και πρωτάκουστη. Είχε έλθει και σε αγίους και θεόπνευστους ανθρώπους. Ο μεγάλος προφήτης Ιερεμίας, έκπληκτος και αυτός μπροστά στο παράδοξο αυτό φαινόμενο έλεγε στον Θεό:


«Ομολογώ και διακηρύττω ότι δίκαιος είσαι, Κύριε. Για τον λόγο αυτόν τολμώ να συζητήσω μαζί σου και να θέσω σε Σένα μερικά ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται με τη δικαιοσύνη και στα οποία αδυνατώ να απαντήσω: Γιατί οι ασεβείς επιτυγχάνουν στις επιχειρήσεις και τα σχέδιά τους; Γιατί ευδοκιμούν και ευτυχούν όλοι εκείνοι, οι οποίοι παραβαίνουν συνεχώς και συστηματικά τον άγιο νόμο Σου; Τους εφύτευσες, και αυτοί έρριψαν βαθιές και ισχυρές ρίζες. Εγέννησαν τέκνα και έτσι απέκτησαν ως καρπό απογόνους».(Ιερ. ΙΒ’ 1-2).


Και το φαινόμενο αυτό το βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας. Άρπαγες και άδικοι άνθρωποι, σκληροί τοκογλύφοι και ανάλγητοι εκμεταλλευτές πλουτίζουν και μεγαλύνονται. Απατεώνες και τυχοδιώκτες φαίνεται ότι επιτυγχάνουν στη ζωή. Και σου λέει ο άλλος: «Αυτός που περιφρονεί τον Θεό και τις εντολές Του, αυτός επιτυγχάνει στη ζωή».


Και γεννάται εύλογο ερώτημα: Πως συμβαίνει αυτό; Η Αγία Γραφή όμως έρχεται να μας πληροφορήσει ότι στην πραγματικότηταδεν πρόκειται περί επιτυχίας, αλλά περί αποτυχίας και συμφοράς.

Η επιτυχία των ανθρώπων αυτών είναι επιφανειακή και προσωρινή. Ο πλούτος, το αξίωμα και ό,τι άλλο έχει αποκτηθεί με το μικρόβιο της φθοράς και αποσυνθέσεως, το βαρύνει η οργή του Θεού.


Η καθημερινή πείρα παρουσιάζει συνεχώς τέτοια παραδείγματα. Εκατομμυριούχοι κατάντησαν πειναλέοι ψωμοζήτες. Τοκογλύφοι, εκμεταλλευτές, μαυραγορίτες, ανάλγητοι πλούσιοι «επτώχευσαν και επείνασαν». «Σής και βρώσις και κλέπται ηφάνησαν» τα πλούτη τους.


Επιβεβαιούται για πολλοστή φορά ο θεόπνευστος λόγος: «Είδα τον ασεβή να ακμάζει, να υπερυψώνεται πανίσχυρος και να εξαπλώνει την επιρροή του σαν τις κέδρους του Λιβάνου. Και μόλις πρόφθασα να περάσω απ’ εκεί, και ιδού αυτός στο μεταξύ είχε εκλείψει. Και πέρασα ξανά και ζήτησα αυτόν και δεν βρέθηκε όχι μόνο αυτός, αλλά ούτε ο τόπος, που βρισκόταν προτήτερα υψωμένος και αγέρωχος. Κάθε ίχνος του χάθηκε» (Ψαλμ. ΛΖ’ 35-36).


Τι τραγικό κατάντημα! Γι’ αυτό και ο θεόπνευστος ποιητής λέει: «Μην ερεθίζεσαι από φθόνο και μη παρακινήσαι προς μίμηση των πονηρευομένων, μηδέ ζήλευε βλέποντας την ευτυχία εκείνων, οι οποίοι ζουν μέσα στην παρανομία. Η ευτυχία τους είναι προσωρινή. Διότι γρήγορα σαν χορτάρι θα αποξηραθούν και σαν την πράσινη χλόη ταχέως θα μαρανθούν» (Ψαλμ. ΛΣΤ’ 1-2).

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον άνθρωπο που βαδίζει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού. Όσοι αγωνίζονται να εφαρμόσουν τις εντολές του Θεού στη ζωή τους, βρίσκουν τον Κύριο πάντοτε κοντά τους προστάτη και τροφοδότη.

«Από τον Κύριο διευθύνονται, συνιστά ο Προφήτης και βασιλιάς Δαβίδ, προς επιτυχία οι λεπτομέρειες και τύχες της ζωής του αγαθού ανθρώπου, και την όλη πορεία του βίου του θα ευλογήσει και θα αποδέχεται ο Θεός κατευοδώνοντας αυτή, ώστε πάντοτε να είναι αρεστή ενώπιόν του. Όταν ο δίκαιος προσκρούσει κάπου και πέσει, δεν θα ραγίσει και δεν θα συντριβεί, διότι ο Κύριος θέτει υποκάτω το χέρι του και τον υποβαστάζει. Υπήρξα νεώτερος άλλοτε και γήρασα βέβαια τώρα, αλλά δεν είδα δίκαιο να δυστυχεί και να είναι έρημος και εγαταλελειμμένος, ούτε είδα τους απογόνους του να ψωμοζητούν» (Ψαλμ. ΛΣΤ’ 23-25).

Γιατί; Διότι «εστήριξε την ελπίδα του σε μένα, λέει Κύριος. Και γι’ αυτό και θα τον ελευθερώνω. Θα τον σκεπάζω και θα τον προστατεύω, διότι με πλήρη επίγνωση και πίστη επικαλείται το όνομά μου. Θα φωνάζει προς εμέ, με θερμή και έντονη προσευχή και θα τον ακούω ευμενώς. Θα είμαι μαζί του κατά τις θλίψεις του. Θα τον ελευθερώνω από τις δυσκολίες και τα δεινά του και θα τον δοξάζω. Θα τον γεμίσω με μακρές ημέρες χαρίζοντας σ’ αυτόν μακροζωΐα, και θα δείχνω προς αυτόν καθ’ όλον τον μακρό βίο του τη σωτηρία μου» (Ψαλμ. 90, 14-16).

Η Κατοχή, ο συμμοριτοπόλεμος, οι σεισμοί, οι βομβαρδισμοί, επιβεβαιώνουν για άλλη μία φορά τα αθάνατα λόγια του Κυρίου: «Ζητείτε πρωτίστως και κυρίως τα πνευματικά αγαθά της βασιλείας του Θεού και την απόκτηση των αρετών που ο Θεός ζητεί από σάς ως όρο, για να σας χαρίσει τα αγαθά αυτά, και τότε όλα αυτά τα επίγεια θα σας δοθούν μαζί με εκείνα» (Ματθ. Στ’ 33).

Εάν τις σωτήριες αυτές παραγγελίες έχουμε υπόψη μας, πραγματικά εκπληρώνουμε τον υψηλό προορισμό για τον οποίο μας προόρισε ο Θεός. Ο απ. Παύλος, ο οποίος εφήρμοζε στον τέλειο βαθμό τις εντολές του Χριστού και γι’ αυτό περισσότερο από κάθε άλλον κατανόησε την αξία της Εκκλησίας, ως εξής αποφαίνεται για την ύψιστη αξία του χριστιανού: «Έκανε την εκλογή μας αυτήν προτού να γίνει ο κόσμος, προς τον σκοπό, όταν θα ερχόταν ο καιρός να γεννηθούμε και να ζήσουμε στη γη, να είμαστε άγιοι και άμεμπτοι ενώπιόν Του». (Εφεσ. Α΄ 4-5).

Σχολιάζοντας τα παραπάνω λόγια ο αείμνηστος Καθηγητής Τρεμπέλας σημειώνει: «Πάντες όσοι είναι εκλελεγμένοι διά να απολαύσουν τας επουρανίους ευλογίας, έχουν εκλεγή και διά να είναι άγιοι και άμεμπτοι. Το ότι εξελέγησαν υπό του Θεού, δεν δίδει εις αυτούς την ελευθερίαν να ζουν όπως αυτοί θέλουν, αλλ’ οφείλουν να καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν, όπως καταστούν άγιοι και άμωμοι. 

Παρεξηγούν βλασφήμως την περί Θείου προορισμού διδασκαλίαν οι λέγοντες, ότι αφού ο Θεός με προώρισεν, ωρισμένως θα σωθώ, διότι η απόφασις του Θεού δεν επιδέχεται ανάκλησιν.


Ο απόστολος ομιλεί περί εκλογής και προορισμού κυρίως, ίνα διεγείρη την ευγνωμοσύνην των χριστιανών και να προθυμοποιήση αυτούς, όπως καταβάλλουν πάσαν προσπάθειαν διά να γίνουν άγιοι».

Και εξακολουθεί να διασαφηνίζει τον αγιογραφικό λόγο ο Π.Ν. Τρεμπέλας γράφοντας: «Εφ’ όσον τοιαύτα είναι τα προνόμιά σας∙ εφ’ όσον ο Θεός σας έκαμε μίαν τόσον τιμητικήν κλήσιν εις την βασιλείαν Του και σας κατέστησε κοινωνούς του ελέους Του, σας παρακαλώ λοιπόν και εγώ να ζήσετε ζωήν σύμφωνον προς τα προνόμια των οποίων ο Θεός σας ηξίωσε. Σας παρακαλώ ουχί να μου στείλετε βοήθειάν τινα διά τας εν δεσμωτηρίω στερήσεις μου. Ουχί να ενδιαφερθήτε όπως απαλλαγώ των δεσμών μου. Ουχί να επιτύχετε διά των φροντίδων σας την απελευθέρωσιν και αθώωσίν μου, τουθ’ όπερ οι εν φυλακαίς υπόδικοι θα εζήτουν, από τους φίλους των. Αλλά σας παρακλώ να περιπατήσητε αξίως της κλήσεώς σας».

Και προσθέτει ο Καθηγητής Τρεμπέλας: «Ωνομάσθημεν Χριστιανοί. Ωφείλομεν να ανταποκριθώμεν εις την ονομασίαν μας ταύτην ζώντες ως Χριστιανοί. Εκλήθημεν εις την βασιλείαν και δόξαν του Θεού. Πρέπει λοιπόν την βασιλείαν ταύτην να σκεπτώμεθα και να συμπεριφερώμεθα ως κληρονόμοι ταύτης. Οφείλομεν όχι απλώς να ομολογώμεν την χριστιανικήν θρησκείαν μας αλλά να ζώμεν αυτήν. Να μας συντροφεύη αύτη πανταχού εις οιανδήποτε συναναστροφήν μας, εις οιονδήποτε έργον του επαγγελματός μας. Όχι να είμεθα Χριστιανοί μόνον κατά τας Κυριακάς ή μόνον όταν προσερχώμεθα εις την τράπεζαν του Κυρίου, αλλά καθ’ εκάστην ημέραν και εις οιονδήποτε τόπον. 

Οφείλομεν να ζώμεν ως πρόσωπα, τα οποία πρόκειται εντός ολίγου, ίσως και σήμερον, ίσως και αύριον, να κληθώμεν εις τους ουρανούς, όπως εγκατασταθώμεν εις την ητοιμασμένην εκεί κληρονομίαν μας.


Άνθρωπος αισθανόμενος τούτο δεν θα προσκολλάται εις την γην ως εις μόνιμον πατρίδα του, ούτε θα θεωρεί τα υλικά αγαθά ως εγκλείοντα υψίστην αξίαν. Άνθρωπος αισθανόμενος, ότι αύριον ίσως θα είναι εις τους ουρανούς, θα αισθάνεται συγχρόνως, ότι οφείλει να είναι άγιος».


(Υπόμνημα εις τας επιστολάς της Κ. Διαθήκης, τόμος 2ος, σελ. 118-119).

«Η Εκκλησία, η αήττητη Βασιλεία», 
Αρχιμ. Καλλίστρατος Ν. Λυράκης, Αθήνα - Νοέμβριος 2007
το είδαμε εδώ

Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ (Ὁ θαυματουργὸς ἱεράρχης τῆς Σεβαστείας)


ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ θαυματουργς εράρχης τς Σεβάστειας

Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος
Ἐκπαιδευτικὸς

.         Μέσα στὴν μακρόχρονη πορεία τῆς ἐνδόξου ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς ἁγιοτόκου καὶ μαρτυρικῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἔλαμψαν ἀπὸ τοὺς πρώτους κιόλας χριστιανικοὺς αἰῶνες φωταυγεῖς ἀστέρες, ποὺ ἀγωνίστηκαν καὶ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ κοσμοῦν τὸ πνευματικὸ στερέωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀνάμεσα στὶς ἀγωνιστικὲς μορφὲς τῆς εὐλογημένης καὶ μαρτυρικῆς μικρασιατικῆς γῆς, ποὺ ἔλαβαν τὸν ἀμάραντο φωτοστέφανο τοῦ μαρτυρίου ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀγωνοθέτη Κύριο, εἶναι καὶ ὁ τιμώμενος στὶς 11 Φεβρουαρίου Ἅγιος ἔνδοξος ἱερομάρτυς Βλάσιος Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας ὁ θαυματουργός.
.         Ὁ λαοφιλὴς σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση θαυματουργὸς ἱεράρχης τῆς Σεβαστείας γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου μ.Χ. αἰώνα στὴν περιοχὴ τοῦ Πόντου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας τοῦ αὐτοκράτορος Λικινίου (308 – 323μ.Χ.). Ὁ Ἅγιος Βλάσιος εἶχε σπουδάσει τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία προσέφερε στοὺς ἀσθενεῖς ἀφιλοκερδῶς, διαθέτοντας πνεῦμα φιλανθρωπίας, σύνεσης καὶ ταπείνωσης. Οἱ ἰατρικές του γνώσεις τὸν βοήθησαν μάλιστα στὸ νὰ ἐνισχύσει τὴν πίστη καὶ τὴν εὐσέβειά του, ἀφοῦ ἀπὸ τὴν μελέτη τοῦ ἀνθρώπινου σώματος κατανόησε τὴν σοφία καὶ τὴν μεγαλωσύνη τοῦ Θεοῦ. Παράλληλα μὲ τὴν ἄσκηση τοῦ ἰατρικοῦ ἐπαγγέλματος μελετοῦσε μὲ ζῆλο τὴν Ἁγία Γραφή, ἀλλὰ καὶ τὰ ψυχωφελῆ συγγράμματα τῶν Ἀποστολικῶν Πατέρων καὶ τῶν Χριστιανῶν Ἀπολογητῶν, γεγονὸς ποὺ τὸν ἀνέδειξε σὲ πύρινο διδάσκαλο τῆς χριστιανικῆς πίστεως.
.         Ὁ ἔνθεος αὐτὸς ζῆλος καὶ ἡ βαθειὰ θεοσέβειά του σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ἀνεπίληπτο βίο του καὶ τὴν πραότητα τοῦ χαρακτήρα τοῦ συντέλεσε στὸ νὰ ἐκλεγεῖ ἐπίσκοπός της πόλεως Σεβάστειας τῆς Καππαδοκίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ὕστερα μάλιστα καὶ ἀπὸ τὴν ἐπίμονη ἀπαίτηση τοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς. Ὁ χαρισματικὸς αὐτὸς ἱεράρχης ἀνέπτυξε μία πλούσια πνευματικὴ δράση στὴν ἐπισκοπή του, ἀλλὰ φοβούμενος τὴν ἀσέβεια καὶ τὴν παρανομία τῶν ἀρχόντων τῆς ἐποχῆς του καὶ ἐπιζητώντας περισσότερη ἡσυχία καὶ ἄσκηση, κατέφυγε στὸ Ἄργαιον Ὄρος καὶ ἐγκαταστάθηκε μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο. Στὸν χῶρο αὐτὸν προσευχόταν ἀδιάλειπτα στὸν Πανοικτίρμονα Θεὸ καὶ ἔφτασε σὲ τέτοιο ὕψος ἁγιότητος καὶ ἀρετῆς, ὥστε πλῆθος κόσμου τὸν ἐπισκεπτόταν καὶ ζητοῦσε τὴν εὐλογία του. Ἀκόμη καὶ τὰ ἄγρια ζῶα τῆς περιοχῆς προσέρχονταν κοντὰ στὸν ἅγιο καὶ δὲν ἀποχωροῦσαν, ἂν δὲν τὰ εὐλογοῦσε.
.         Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ σκληρόκαρδος εἰδωλολάτρης ἡγεμόνας Ἀγρικόλας ἔδωσε διαταγὴ στοὺς κυνηγοὺς νὰ κυνηγήσουν σαρκοφάγα ζῶα, γιὰ νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ θηριομαχίες καὶ γιὰ τὴν καταβρόχθιση τῶν χριστιανῶν. Ὅταν ἔφτασαν στὸ Ἄργαιον Ὅρος καὶ πέρασαν ἀπὸ τὸ σπήλαιο, στὸ ὁποῖο εἶχε ἐγκατασταθεῖ ὁ ἅγιος, ἔκπληκτοι ἀντίκρισαν πλήθη ἀγρίων ζώων νὰ εἶναι συγκεντρωμένα καὶ νὰ λαμβάνουν τὶς εὐλογίες τοῦ ταπεινοῦ ἐπισκόπου της Σεβάστειας, ὁ ὁποῖος προσευχόταν στὸν Θεό. Βλέποντας οἱ κυνηγοὶ τὸ παράδοξο αὐτὸ θέαμα, ἐπέστρεψαν στὴν πόλη καὶ ἐνημέρωσαν τὸν ἡγεμόνα γιὰ ὅσα εἶδαν καὶ ἔζησαν. Τότε ἐκεῖνος ἔδωσε τὴν διαταγὴ νὰ συλληφθοῦν ἀμέσως ὅσοι χριστιανοὶ βρίσκονταν ἐκεῖ. Ὅταν ἔφτασαν οἱ ἀπεσταλμένοι στρατιῶτες στὸ σπήλαιο, βρῆκαν τὸν ἅγιο νὰ προσεύχεται καὶ τὸν διέταξαν νὰ τοὺς ἀκολουθήσει. Τότε ὁ ἅγιος μὲ καρτερία, θάρρος καὶ χαρὰ τοὺς ἀκολούθησε, λέγοντάς τους ὅτι ὁ Θεὸς ἐμφανίστηκε σ’ αὐτὸν τρεῖς φορὲς μέσα στὴ νύχτα καὶ τοῦ παρήγγειλε, ὅτι πρέπει νὰ θυσιαστεῖ γι’ Αὐτόν. Καθὼς οἱ στρατιῶτες καὶ ὁ ἅγιος κατευθύνονταν ἀπὸ τὸ Ἄργαιον Ὄρος πρὸς τὴν Σεβάστεια, πολλοὶ εἰδωλολάτρες ἀσπάσθηκαν τὴν χριστιανικὴ πίστη βλέποντας τὴν πραότητα τοῦ ἁγίου καὶ ἀκούγοντας τὸ φλογερὸ κήρυγμά του, ἐνῶ πολλοὶ ἀσθενεῖς θεραπεύτηκαν χάρη στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή του. Ἐντύπωση προκαλοῦσε ὄχι μόνο ἡ ἴαση τῶν ἀσθενῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ ἡ θεραπεία ἀσθενειῶν σὲ ἥμερα καὶ ἄγρια ζῶα. Μεταξὺ τῶν ἀναρίθμητων θαυμάτων, ποὺ τέλεσε ὁ Ἅγιος Βλάσιος μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἡ διάσωση ἑνὸς μικροῦ παιδιοῦ, τὸ ὁποῖο εἶχε μείνει ἄφωνο καὶ κινδύνευε νὰ πεθάνει ἀπὸ ἀσφυξία ἀπὸ ἕνα ψαροκόκαλο, τὸ ὁποῖο εἶχε καρφωθεῖ στὸ λαιμό του. Τότε ὁ ἅγιος θέτοντας τὸ χέρι του στὸ λαιμὸ τοῦ παιδιοῦ καὶ ἀφοῦ προσευχήθηκε ὁλόθερμα στὸν Θεό, θεράπευσε τὸ παιδί. Παράλληλα εὐχήθηκε, ὅτι ὅποιος ἄνθρωπος ἢ ζῶο ἀντιμετωπίσει στὸ μέλλον παρόμοιο πρόβλημα καὶ μνημονεύει τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου, ὁ Θεὸς νὰ τὸν θεραπεύει ἀμέσως πρὸς δόξα τοῦ ὀνόματός Του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Ἅγιος Βλάσιος καθιερώθηκε στὴ συνείδηση ὅλων τῶν χριστιανῶν ὡς ὁ ἰατρὸς καὶ θεραπευτὴς τῶν νοσημάτων τοῦ λαιμοῦ καὶ τοῦ λάρυγγα. Ἀξιοσημείωτο ἦταν καὶ τὸ θαυματουργικὸ γεγονὸς τῆς διάσωσης ἑνὸς χοίρου, τὸν ὁποῖο εἶχε ἁρπάξει ἕνας λύκος ἀπὸ μία φτωχὴ γυναίκα καὶ ἀποτελοῦσε τὴν μοναδικὴ περιουσία της. Χάρη στὴν προσευχητικὴ δύναμη τοῦ ἁγίου ὁ λύκος ἔχασε τὴν ἀγριότητά του καὶ ἐπέστρεψε σῶο καὶ ἀβλαβῆ τὸν χοῖρο στὴ γυναίκα.
.         Φτάνοντας ὁ ἅγιος στὴν Σεβάστεια δόθηκε ἡ ἐντολὴ νὰ φυλακιστεῖ. Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα ὁδηγήθηκε ἐνώπιόν του ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος τὸν ὑποδέχθηκε μὲ ὡραίους λόγους, προσπαθώντας νὰ τὸν πείσει νὰ θυσιάσει στοὺς εἰδωλολατρικοὺς θεούς. Ὁ ἅγιος ὅμως ἀποκάλεσε μὲ παρρησία τοὺς ψεύτικους θεοὺς δαίμονες καὶ δήλωσε ὅτι ὅσοι τοὺς λατρεύουν θὰ παραδοθοῦν στὸ αἰώνιο πῦρ τῆς Κολάσεως. Τότε ὁ ἡγεμόνας ἐξαγριώθηκε καὶ διέταξε νὰ χτυπήσουν ἀνελέητα τὸν ἅγιο μὲ χονδρὰ σιδερένια ραβδιὰ καὶ νὰ τὸν κλείσουν ἐν συνεχείᾳ στὴν φυλακή. Ἐκεῖνος ὅμως ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος στὴν πίστη του στὸν ἕνα καὶ ἀληθινὸ Θεό.
.        Τὸν βασανισμὸ καὶ τὴν φυλάκιση τοῦ ἁγίου πληροφορήθηκε ἡ φτωχὴ γυναίκα, τῆς ὁποίας τὸν χοῖρο διέσωσε ὁ ἅγιος. Ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς αὐτὸν ἔσφαξε τὸν χοῖρο καὶ ἀφοῦ ἔψησε τὸ κεφάλι καὶ τὰ πόδια, πῆγε στὴν φυλακὴ μαζὶ μὲ φροῦτα καὶ ἄλλα φαγώσιμα καὶ ἀνάβοντας κεριά, παρακάλεσε τὸν ἅγιο νὰ φάει ἀπὸ τὰ προσφερόμενα πρὸς αὐτὸν ἀγαθά. Τότε ὁ ἅγιος εὐχαρίστησε τὴν γυναίκα καὶ ἀφοῦ ἔφαγε, τῆς ἔδωσε τὴν εὐλογία του λέγοντας ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νὰ γιορτάζει τὴν μνήμη του καὶ νὰ ἔχει πάντοτε στὸ σπίτι της ὅλα τὰ ἀγαθὰ καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ ὅποιος ἄλλος θελήσει νὰ τὴν μιμηθεῖ.
.         Ὁ ἡγεμόνας Ἀγρικόλας πρόσταξε καὶ πάλι νὰ φέρουν ἐνώπιόν του τὸν ἅγιο καὶ τὸν κάλεσε καὶ πάλι νὰ θυσιάσει στοὺς ψεύτικους θεούς. Ἐκεῖνος ὅμως ἔμεινε καὶ πάλι σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος καὶ δήλωσε ὅτι θεοί, οἱ ὁποῖοι δὲν δημιούργησαν τὸν οὐρανὸ καὶ τὴ γῆ, πρέπει νὰ ἐξαφανιστοῦν. Τότε δόθηκε ἡ διαταγὴ νὰ κρεμάσουν τὸν ἅγιο σὲ ἕνα ξύλο καὶ νὰ ξεσκίσουν τὰ πλευρά του μὲ σιδερένια νύχια. Ὅμως ὁ ἔνδοξος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ εἶπε στὸν σκληρόκαρδο ἡγεμόνα ὅτι οὔτε ὁ θάνατος οὔτε τὰ βασανιστήρια τὸν φοβίζουν καὶ μποροῦν νὰ κάμψουν τὴν πίστη του, ἀφοῦ προσβλέπει στὴν αἰωνιότητα καὶ τὰ ἐπουράνια ἀγαθά. Στὴ συνέχεια δόθηκε ἡ ἐντολὴ νὰ ξεκρεμάσουν τὸν ἅγιο καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴ φυλακή.
.         Καθὼς ὁδηγοῦσαν τὸν ταπεινὸ καὶ πράο ἐπίσκοπο τῆς Σεβάστειας στὴν φυλακή, ἑπτὰ ἐνάρετες καὶ εὐσεβεῖς γυναῖκες ἀκολουθοῦσαν τὴν μαρτυρικὴ αὐτὴ πορεία καὶ ἄλειφαν τὰ σώματά τους ἀπὸ τὸ τίμιο αἷμα, ποὺ ἔσταζε ἀπὸ τὸ πληγωμένο σῶμα τοῦ ἁγίου. Βλέποντας οἱ δήμιοι τὸ γεγονὸς αὐτό, συνέλαβαν τὶς γυναῖκες καὶ τὶς ὁδήγησαν στὸν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος τὶς κάλεσε νὰ θυσιάσουν στὰ ψεύτικα εἴδωλα, γιατί διαφορετικὰ θὰ θανατωθοῦν. Τότε οἱ ἑπτὰ γυναῖκες κάλεσαν τὸν ἡγεμόνα νὰ πᾶνε στὴ λίμνη τῆς Σεβάστειας καὶ ἀφοῦ πλύνουν τὰ πρόσωπά τους, νὰ προσφέρουν θυσία στοὺς θεούς. Ὁ ἡγεμόνας χάρηκε πολὺ καὶ τότε οἱ γυναῖκες πῆραν τοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἔριξαν μέσα στὴ λίμνη λέγοντας ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀμοιβή τους, γιατί πολλοὶ ἄνθρωποι χάθηκαν ἐξ αἰτίας τῆς εἰδωλολατρίας. Βλέποντας ὁ ἡγεμόνας τὴν ἀσέβεια καὶ τὴν προσβολὴ κατὰ τῶν θεῶν, ἐξοργίστηκε τόσο πολύ, ὥστε διέταξε νὰ ἀνάψουν ἕνα μεγάλο καμίνι λιώνοντας μέσα σ’ αὐτὸ μολύβι καὶ νὰ φέρουν σιδερένια χτένια καὶ νὰ πυρακτώσουν ἑπτὰ χάλκινα σουβλιά. Ἐν συνεχείᾳ ὁ ἡγεμόνας κάλεσε τὶς γυναῖκες νὰ ἐπιλέξουν ἢ τὴν θυσία στοὺς θεοὺς καὶ νὰ φορέσουν λαμπρὰ φορέματα ἢ νὰ βασανιστοῦν μέσα στὸ πυρακτωμένο καμίνι. Τότε μία ἀπὸ τὶς γυναῖκες ἅρπαξε ἕνα φόρεμα καὶ τὸ ἔριξε μέσα στὸ καμίνι, ἐνῶ τὰ δύο μικρά της παιδιὰ εἶπαν στὴ μητέρα τους νὰ μὴν τὰ ἀφήσει νὰ χαθοῦν μέσα στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν πλάνη, ἀλλὰ νὰ τὰ χορτάσει μὲ τὰ ἀγαθὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ὅπως τὰ χόρτασε μὲ τὸ μητρικό της γάλα. Κατόπιν ὁ ἡγεμόνας ἔδωσε ἐντολὴ νὰ κρεμάσουν τὶς ἑπτὰ γυναῖκες καὶ νὰ ξεσκίσουν τὶς σάρκες τους μὲ τὰ σιδερένια χτένια. Ὅμως κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ φρικτοῦ μαρτυρίου οἱ στρατιῶτες ἔζησαν ἕνα καταπληκτικὸ θαῦμα: ἀπὸ τὶς σάρκες τῶν γυναικῶν ἔρεε γάλα ἀντὶ γιὰ αἷμα καὶ οἱ σάρκες ἦταν ὁλόλευκες ὅπως τὸ χιόνι, ἀφοῦ Ἄγγελοι Κυρίου κατέβηκαν ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ θεράπευσαν τὶς πληγές, λέγοντας στὶς γυναῖκες νὰ μὴν φοβοῦνται καὶ νὰ συνεχίσουν τὸν ἀγώνα τοὺς μέχρι τέλους, γιατί ἔτσι μόνο θὰ ἀπολαύσουν τὴν αἰώνια ζωή. Τότε ὁ ἐξαγριωμένος ἡγεμόνας διέταξε νὰ τὶς ρίξουν μέσα στὸ πυρακτωμένο καμίνι. Μόλις ὅμως τὶς ἔριξαν μέσα, ἡ φωτιὰ ἔσβησε καὶ βγῆκαν ἀπὸ μέσα σῶες καὶ ἀβλαβεῖς. Βλέποντας ὁ Ἀγρικόλας τὰ παράδοξα αὐτὰ γεγονότα, κάλεσε καὶ πάλι τὶς ἑπτὰ γυναῖκες νὰ θυσιάσουν στοὺς θεοὺς καὶ νὰ ἐγκαταλείψουν τὶς μαγεῖες, ποὺ χρησιμοποιοῦν. Τότε ἐκεῖνες ἀπάντησαν ὅτι δὲν πρόκειται νὰ προδώσουν τὴν πίστη τους στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ νὰ προσκυνήσουν τὰ ψεύτικα εἴδωλα. Ἡ ἐπίμονη αὐτὴ στάση τοὺς ἐξόργισε τόσο πολὺ τὸν Ἀγρικόλα, ὥστε ἀποφάσισε τὴν δι᾽ ἀποκεφαλισμοῦ θανατικὴ καταδίκη τῶν γυναικῶν. Ἀμέσως μετὰ οἱ γυναῖκες προσευχήθηκαν καὶ παρακάλεσαν τὸν Κύριο νὰ τὶς συναριθμήσει μαζὶ μὲ τὴν πρωτομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Θέκλα δεχόμενος τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Βλασίου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ὁ πνευματικὸς καθοδηγητὴς στὴν ἄθλησή τους καὶ στὴν ἀπόλαυση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Κατόπιν τὰ δύο παιδιὰ πλησίασαν τὴν μητέρα τους καὶ τῆς ζήτησαν νὰ παρακαλέσει τὸν Ἅγιο Βλάσιο νὰ τὰ ἔχει ὑπὸ τὴν προστασία καὶ καθοδήγησή του.

.         Μετὰ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τῶν ἑπτὰ γυναικῶν πρόσταξε τοὺς στρατιῶτες νὰ τοῦ φέρουν ἀπὸ τὴν φυλακὴ τὸν Ἅγιο Βλάσιο ζητώντας του καὶ πάλι νὰ θυσιάσει στοὺς θεούς. Τότε ὁ γενναῖος ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ ἀπάντησε μὲ θάρρος ὅτι κανένας ἄνθρωπος, ποὺ ἔχει γνωρίσει τὸν ἀληθινὸ Θεό, δὲν προσκυνᾶ νεκρὰ εἴδωλα. Κατόπιν ὁ ἡγεμόνας τὸν ρώτησε ὅτι ἂν τὸν ρίξει μέσα στὴ λίμνη, θὰ μπορέσει ὁ Θεός, τὸν ὁποῖο λατρεύει, νὰ τὸν σώσει. Καὶ ὁ ἅγιος τὸν παρότρυνε νὰ τὸ πράξει. Τότε οἱ στρατιῶτες ἔριξαν τὸν ἅγιο στὴ λίμνη καὶ ἐκεῖνος, ἀφοῦ ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, στάθηκε στὸ μέσο αὐτῆς σῶος καὶ ἀβλαβής. Στὴ συνέχεια ὁ ἅγιος κάλεσε τοὺς εἰδωλολάτρες νὰ πράξουν τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ ἀποδείξουν τὴν δύναμη τῶν θεῶν τους. Τότε ἑξήντα ὀχτὼ ἄνδρες πήδησαν μέσα στὴ λίμνη, ἀλλὰ ὅλοι καταποντίστηκαν στὸ βυθό της καὶ πνίγηκαν. Τὴν στιγμὴ ἐκείνη Ἄγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στὸν ἔνδοξο ἱερομάρτυρα τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν κάλεσε νὰ βγεῖ ἀπὸ τὴν λίμνη καὶ νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸν αἰώνιο στέφανο τῆς δόξης καὶ τῆς ἁγιότητος. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ προκάλεσε τὸν θαυμασμὸ ὅλων, ἀφοῦ ἔβλεπαν τὸ πρόσωπο τοῦ ἁγίου νὰ λάμπει σὰν τὸ φῶς. Βλέποντας ὁ ἡγεμόνας τὴν ἀκλόνητη πίστη τοῦ γενναίου ἀθλητῆ τοῦ Χριστοῦ, ἀποφάσισε νὰ τὸν ἀποκεφαλίσει διὰ ξίφους μαζὶ μὲ τὰ δύο παιδιά. Ἀφοῦ ὁ Ἅγιος Βλάσιος προσευχήθηκε ζητώντας ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ βοηθήσει στὸ μέλλον ὅποιον καταφεύγει σ’ Αὐτὸν ἐπικαλούμενος τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου σὲ περίπτωση ἀσθένειας, θλίψης, κινδύνου ἢ ἀνάγκης, κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὁ Χριστὸς σὰν νεφέλη καὶ εἶπε στὸν ἅγιο ὅτι θὰ ἐκπληρώσει ὅλα τὰ αἰτήματά του καὶ θὰ χαρίσει σὲ ὅλους ἐκείνους, ποὺ θὰ τιμοῦν τὴν μνήμη του, ὄχι μόνο τὰ ἐπίγεια, ἀλλὰ καὶ τὰ οὐράνια ἀγαθά. Ἀμέσως μετὰ ὁ δήμιος ὁδήγησε τὸν ἅγιο καὶ τὰ δύο παιδιὰ στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ τοὺς ἀποκεφάλισε πάνω σὲ μία πέτρα μέσα ἀπὸ τὸ τεῖχος τῆς Σεβάστειας. Τὸ ἔνδοξο μαρτύριο τοῦ ἁγίου καὶ τῶν δύο παιδιῶν ἔλαβε χώρα τὸ ἔτος 316μ.Χ.
.         Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ λαοφιλὴς σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση Ἅγιος Βλάσιος ἔλαβε τὸν ἀμάραντο στέφανο τοῦ μαρτυρίου, γιὰ νὰ τιμᾶται καὶ νὰ γεραίρεται ἐσαεὶ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὶς 11 Φεβρουαρίου [καὶ ἀπὸ τὴ Δυτικὴ Ἐκκλησία στὶς 3 Φεβρουαρίου]. Ἡ ἀγάπη τῶν χριστιανῶν πρὸς τὸν θαυματουργὸ ἱεράρχη τῆς Σεβάστειας ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἐπιτελέσει καὶ ἐξακολουθεῖ καὶ μέχρι σήμερα νὰ ἐπιτελεῖ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτοὺς ποὺ τιμοῦν τὴ μνήμη του καὶ ἐπικαλοῦνται μὲ εὐλάβεια τὸ ὄνομά του πρὸς δόξα τοῦ παναγίου ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας, τοῦ «θαυμαστοῦ ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ» .

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Συμεὼν τοῦ Μεταφραστοῦ, Ἄθλησις τοῦ Ἁγίου καὶ ἐνδόξου ἱερομάρτυρος Βλασίου ἐπισκόπου γενομένου Σεβαστείας, J. – P. Migne, Patrologia Graeca, Τόμος 116, 817 – 830.
ΠΗΓΗ: εδώ

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ε;; Για δείτε από το 1944 : 550 κατεστραμμένα χωριά-1,5 εκατ. άστεγοι χωρίς τροφή..70 χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται.. Το διαβάσαμε από το: Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας ε;; Για δείτε από το 1944 : 550 κατεστραμμένα χωριά-1,5 εκατ. άστεγοι χωρίς τροφή..70 χρόνια μετά η ιστορία επαναλαμβάνεται...























Με βάση πληροφορίες ελλήνων αξιωματικών τον Μάρτιο του 1944..
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά..
και δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τα εγκλήματα πολέμου και τις θηριωδίες
 των Ναζί στην Ελλάδα..
Σταθήκαμε σε ένα σημείο της απόρρητης αναφοράς που αναφέρεται στους 
εμπρησμούς χωριών στην Ελλάδα από τις Ναζιστικές δυνάμεις κατοχής..


Δείτε προσεκτικά τα στοιχεία του πίνακα..




Σύμφωνα με επίσημες αναφορές.. 1, 5 εκατ. έλληνες έμειναν άστεγοι, χωρίς τροφή 
και φαγητό..
ως συνέπεια της ολικής καταστροφής από εμπρησμό 551 πόλεων-χωριών που 
αντιστοιχούσαν σε 103.250 οικογένειες…
 



Στα στοιχεία του πίνακα δεν περιέχονται χωριά που καταστράφηκαν μερικώς…
Σήμερα μετά από 70 χρόνια…κάτω από τον Γερμανικό ζυγό της Μέρκελ και την κατοχή
 των μνημονίων τι έχει αλλάξει..;;
Κοντά στα 2 εκατ. άνεργοι.. πάνω από 5 εκατ. στα όρια της φτώχειας…
πάνω από 5.000 αυτοκτονίες λόγω μνημονίων..
Σπίτια που βγαίνουν στο σφυρί..
πάνω από 600 χιλ. νοικοκυριά χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα…
Δεν φτάνει που κατέσφαξαν χιλιάδες έλληνες, έκαψαν χιλιάδες σπίτια, 
κατάκλεψαν την περιουσία και τον χρυσό της τράπεζας της Ελλάδας…
κάνουν τον Γερμανό σφυρίζουν αδιάφορα και δεν πληρώνουν φράγκο…
Βέβαια κανένας από την προδοτική συγκυβέρνηση δεν τόλμησε να ψελλίσει
 πόσο μάλλον να διεκδικήσει τα Γερμανικά κατοχικά δάνεια..
Αυτό όμως που δεν ξεχνάνε οι Γεμανοί…
οι Γερμανοί που διέγραψαν δυο φορές το δικό τους χρέους..

είναι να μας κουνάνε το δάχτυλο και να οδηγούν την Ελλάδα σε 
αφανισμό για 2η φορά μέσα σε 70 χρόνια..

Μπάμπης Παπασπύρος


Το διαβάσαμε από το: εδώ 

Σώστε τὰ Παιδιὰ τῆς Συρίας

Σώστε τὰ Παιδιὰ τῆς Συρίας

06ΦΕΒ.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,ο  Χριστός εν τω μέσω ημών.
Με απερίγραπτο ψυχικό άλγος παρακολουθούμε τα συγκλονιστικά γεγονότα που συμβαίνουν στην περιοχή της Συρίας.
79BD532285279F657955D893034CBF28
Τα μεγαλύτερα θύματα του  πολέμου είναι τα παιδιά της Συρίας, που βλέπουν τις ζωές τους να διαλύονται και βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωπα με τη βία, την πείνα και τις ασθένειες, καταγγέλλει σε έκθεσή της η οργάνωση Save the children (Σώστε τα παιδιά), κάνοντας λόγο για δύο εκατομμύρια «ξεχασμένα θύματα».
syria-23-11-8
«Για εκατομμύρια παιδιά της Συρίας, η αθωότητα της παιδικής ηλικίας έχει αντικατασταθεί από τη σκληρή πραγματικότητα του αγώνα για την επιβίωση εν μέσω πολέμου», τονίζει η Save the children, προσθέτοντας ότι «δύο εκατομμύρια εγκλωβισμένα παιδιά βρίσκονται σε μόνιμο κίνδυνο, αντιμέτωπα με τον υποσιτισμό, τις ασθένειες, τον ψυχολογικό τραυματισμό». Η έκθεση αυτή έρχεται μία μέρα μετά την έκθεση της Unicef που προειδοποιεί ότι περισσότερα από δύο εκατομμύρια παιδιά στη Συρία κινδυνεύουν να αποτελέσουν «μια χαμένη γενιά». Στον αριθμό αυτό πρέπει να προστεθούν και εκείνα που έχουν καταφύγει στο εξωτερικό. Ο ΟΗΕ εκτιμά πως οι μισοί Σύροι πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες, που έχουν φτάσει το ένα εκατομμύριο, είναι παιδιά.
syria9
Πριν από τρία χρόνια, οι ηγέτες των ανθρωπιστικών οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσαν επείγουσα έκκληση προς εκείνους που θα μπορούσαν να λήξουν τη σύγκρουση στη Συρία. Ζήτησαν να γίνει κάθε προσπάθεια για να σωθεί ο λαός της Συρίας. «Φτάνει πια», είπαν, ο πόνος και η αιματοχυσία.
Αυτό ήταν πριν από τρία χρόνια.
Τώρα, ο πόλεμος πλησιάζει στην έκτη βίαιη χρονιά του. Η αιματοχυσία συνεχίζεται. Ο πόνος βαθαίνει.
Η διαδικτυακή ομάδα-Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΘΝΗ, συνεχίζει την προσπάθεια συγκέντρωσης χρηματικών δωρεών,για την ενίσχυση των πεινασμένων παιδιών της Συρίας.
Στη Συρία τα παιδιά δεν πεθαίνουν μόνο από τις βόμβες. Πεθαίνουν και από την πείνα.
Ήδη στάλθηκε ο,τι ποσό είχε συγκεντρωθεί μέχρι το τέλος Ιανουαρίου 2016.Αυτό  θα χρησιμοποιηθεί για την προμήθεια ειδών πρώτης ανάγκης όπως νερό (αφού το δίκτυο ύδρευσης σε πολλές πόλεις έχει αχρηστευθεί),γάλα,ψωμί και φάρμακα.
Εμείς που γράφουμε για τους αγίους, εμείς που γεμίσαμε το διαδίκτυο με Ορθόδοξα ιστολόγια για να γράφουμε για σταρετς, για Φιλοκαλίες και Γεροντικά κι άλλα διάφορα Πατερικά βιβλία, για αδιάλειπτες προσευχές με κομποσκοίνια, έχουμε υποχρέωση να μην αγνοούμε τους ομόθρησκούς μας στη Συρία, που  κάθε μέρα σφαγιάζονται και μαρτυρούν για το Χριστό.
Ας προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε, ο καθένας όπως μπορεί.
Βέβαια η οικονομική κρίση που μαστίζει την χώρα μας ,δημιουργεί σοβαρότατα εμπόδια στην προσπάθειά μας .Όμως οι φιλάνθρωπες διαθέσεις φίλων και μελών μας δίνουν την δύναμη να συνεχίσουμε.
Έτσι απευθυνόμαστε και σε όποιον άλλο μπορεί και θέλει να συμμετέχει στην προσπάθειά μας αυτή να καταθέσει την οποιοδήποτε δωρεά του στον  στον λογαριασμό.
Eurobank / 0026-0469-64-0100058162.
(IBAN, GR 6102604690000640100058162)
SWΙFT CODE(BIC). ERBKGRAA.
(Δικαιουχος π.Δημήτριος Αθανασίου)


Επειδή θα εκδοθούν και αποδείξεις από Ιεραποστολικό σύλλογο, με τον οποίο συνεργαζόμαστε, παρακαλούμε τους δωρητές να μας γνωστοποιούν τα πλήρη στοιχεία τους (ονοματεπώνυμο και διεύθυνση διαμονής).
Επίσης σας γνωστοποιούμε ότι το e-mail επικοινωνίας είναι: fdathanasiou@gmail.com
Για την διαδικτυακή ομάδα -ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΕΘΝΗ-
π. Δημήτριος Αθανασίου
Άρτα

Αγίου Ιερομάρτυρα Βλασίου του Ακαρνάνος


Αγίου Ιερομάρτυρα Βλασίου του Ακαρνάνος
Βίος του Αγίου Ιερομάρτυρα Βλασίου του Ακαρνάνος,
που άθλησε μαρτυρικά τον 11ο αιώνα.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Φεβρουαρίου.
Ο άγιος ιερομάρτυρας Βλάσιος ο Ακαρνάν καταγόταν από ένα χωριό της Ακαρνανίας, πιθανότατα από το χωριό Σκλάβαινα, όπου βρέθηκε ο τάφος του με τα ιερά λείψανά του το 1923. κατά τις εμφανίσεις του συστήνοντας και έλεγε: «Είμαι Ακαρνάν». «Είμαι ο άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα» κ.α. Και τους κατοίκους των Σκλαβαίνων τους ονόμαζε «πατριώτες του» κ.λπ. Σύμφωνα με τη χρονολογία (1006) που βρέθηκε μέσα στον τάφο του Αγίου το 1923, αυτός έζησε κατά το τέλος του 10ου και τις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ.
Μόνασε ως Ηγούμενος στην ιερά Μονή των Εισοδίων της Παναγίας κοντά στην παλιά Κιάφα – Σκλάβαινα της Ακαρνανίας της επαρχίας Βόνιτσας και Ξηρομέρου. Υπέστη μαρτυρικό θάνατο από τους αγαρηνούς πειρατές, μαζί με τους πέντε συμμοναστές του, δύο ιερομονάχους και τρεις μοναχούς, καθώς και με πολλούς άλλους χριστιανούς κατοίκους της παλιάς Κιάφας – Σκλάβαινας, από τους οποίους πολλοί απήχθησαν για σκλάβοι από τους πειρατές. Για αυτό το γεγονός της σκλαβιάς, το παλιό χωριό Κιάφα ονομάστηκε Σκλάβαινα. Τον βίο του, τον μαρτυρικό του θάνατο και τον τάφο του αποκάλυψε ο ίδιος ο Άγιος Βλάσιος σε πολλούς ανθρώπους, κληρικούς και λαϊκούς, κυρίως όμως στην ευσεβέστατη αείμνηστη Γερόντισσα Ευφροσύνη Σ. Κατσαρά από τα Σκλάβαινα με τις πολλές και ποικίλες οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του, οι οποίες έγιναν από την 23η Αυγούστου 1923 μέχρι σήμερα. Την πρώτη φορά εμφανίστηκε σε αυτήν ο Άγιος ως αρχιμανδρίτης, φορώντας όλη την ιερατική στολή και λάμποντας πιο πολύ κι απ’ τον ήλιο. Της αποκάλυψε τα στοιχεία του, το όνομά του κ.λπ. και την οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν ο έως τότε άγνωστος τάφος του. Της είπε ότι εκεί είναι θαμμένος, εκεί τον βασάνισαν και εκεί τον έθαψαν και να σκάψουν για να βρουν τα λείψανά του και εκεί να χτίσουν ιερό ναό του. Αφού έσκαψαν λοιπόν τον τάφο του Αγίου, βρήκαν τα ιερά του λείψανα που εξέπεμπαν άρρητη θεία ευωδία. Μέσα στον τάφο βρέθηκε σιδερένιος σταυρός και πέντε καρφιά, τα οποία – όπως προείπε ο Άγιος – κάρφωσαν βάρβαροι στο σώμα του.
Και πρόσφατα ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις. Μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό στις 6.12.1978 και μία άλλη οφθαλμοφανή σε ευλαβέστατο μοναχό Αγιορείτη στο Άγιο Όρος στις 3.2.1980. Τη στιγμή που προσεύχονταν ο μοναχός, εμφανίστηκε ο Άγιος ως Ηγούμενος φέροντας μανδύα, αφού προηγήθηκε θείο φως, όπως συνέβαινε πάντα στις πολλές οφθαλμοφανείς εμφανίσεις του Αγίου. Κι ενώ ο μοναχός συλλογίζονταν «ποιος άραγε άγιος να είναι αυτός;», άκουσε φωνή που έλεγε: «Είναι ο Άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα. Σε λίγο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο με τη βιογραφία του». Και όλα έγιναν ακριβώς όπως ειπώθηκαν.

Απολυτίκιο του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος
Ήχος γ’.

   «Νέος ήλιος, ημίν εφάνης, ει και ‘ηθλησας, τοις πάλαι χρόνοις, τη φανερώσει των θείων λειψάνων σου, ιερομάρτυς Πατήρ ημών Βλάσιε, και καταυγάζεις ημάς θείαις χάρισιν∙ όθεν πρέσβευε, Κυρίω τω σε δοξάσαντι δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».


Μεγαλυνάριον.

   «Χαίροις των Οσίων κλέος σεπτόν, χαίροις ιερέων και Μαρτύρων ο κοινωνός, χαίροις των Σκλαβαίνων, ο θείος πολιούχος, Ιερομάρτυς χαίρε, Κυρίου Βλάσιε».

(Ποίημα Μοναχού Γερασίμου Αγιορείτου Μικραγιαννανίτου).

Από το βιβλίο του αρχιμ. Αυγουστίνου Κατσαμπίρη "Ο άγιος ιερομάρτυς Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας ο νεοφανής και θαυματουργός", Αθήναι 1979, και νεώτερες γραπτές πληροφορίες του ίδιου.
Απόδοση στα νέα Ελληνικά από τον Συναξαριστή Νεομαρτύρων
των Εκδόσεων  Ορθοδόξου Κυψέλης

Γεώργιος Τέζας - Φιλόλογος

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 10, 2016

Πατροκοσμάς: Λόγια που ηχούν σήμερα παράξενα επίκαιρα, γραμμένα πριν από περίπου 250 χρόνια..

Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω•
 καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, 
καν όλος ο κόσμος να χαλάση,
 καθώς μέλλει να χαλάση, σήμερον,
 αύριον, να μη σας μέλη τι έχει να κάμη ο Θεός.

Το κορμί σας ας το καύσουν, 

ας το τηγανίσουν•
 τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν•
 μη σας μέλλει• 
δώσε τά τα• 
δεν είναι ιδικά σας. 
Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται.

Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορή να τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε.

Τώρα, αδελφοί μου, τι σημείον καρτερούμεν; 

Δεν καρτερούμεν άλλο παρά πότε να λάμψη ο πανάγιος Σταυρός εις τον ουρανόν περισσότερον από τον ήλιον, και να λάμψη ο γλυκύτατός μας Ιησούς Χριστός και Θεός επτά φοράς περισσότερον από τον ήλιον, με χίλιες χιλιάδες και μύριες μυριάδες Αγγέλους, με δόξαν θεϊκήν.

Απόσπασμα από τη Δ' Διδαχή Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.
 
πηγή
το είδαμε εδώ

Φιλάργυροι καὶ ἀνάργυροι


assets_LARGE_t_420_13471547Πλοῦτος καὶ πτωχεία συμπορεύον­ται στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι δύο πραγματικότητες ποὺ τὶς βλέ­πουμε καθημερινὰ τριγύρω μας. Ἄλ­λοτε ἁπλῶς συνυπάρχουν, ἀλλὰ καὶ πολ­λὲς φορὲς συγκρούονται μὲ σφοδρότητα καὶ μὲ δεινὲς ἐπιπτώσεις. Ἐπιβεβαιώνεται ὁ λόγος τῆς Σοφίας Σειράχ: «τίς εἰρήνη πλουσίῳ πρὸς πέ­νη­τα;» (Σοφ. Σειρ. ιγ΄ [13] 18). Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ εἰρήνη μεταξὺ πλουσίου καὶ φτω­χοῦ; ἀναρωτιέται ὁ σοφὸς Σειράχ, τονίζοντας τὴν ἀνυπαρξία πολλὲς φο­ρὲς μιᾶς τέτοιας εἰρήνης. Γίνονται ἐπαναστάσεις, ἐγκλήματα, διαμαρτυρίες γιὰ τὴν ἴση κατανομὴ τοῦ πλούτου, γιὰ νὰ μὴ φτωχοποιοῦνται οἱ μάζες τῶν ἀν­θρώπων, γιὰ νὰ ἐπικρατήσει σχετικὴ δικαιοσύνη καὶ στὸ ζήτημα αὐτό. Σύνηθες εἶναι κάποιοι νὰ ἔχουν πολλὰ ἀγα­θὰ καὶ γεννήματα, πλούτη, σπίτια καὶ ἀρ­­χοντικά, πολυτελὴ αὐτοκίνητα, κτήματα, ὑπηρέτες, ὑψηλὰ χρηματικὰ πο­σὰ κατατεθειμένα σὲ τραπεζικοὺς λο­γαριασμοὺς καὶ θυρίδες· νὰ ξοδεύουν, ἐνδεχομένως ἀλόγιστα. Καὶ δίπλα τους ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἄλλοι νὰ πεινοῦν, νὰ μὴν ἔχουν οὔτε «τὰ πρὸς τὸ ζῆν», νὰ μὴ γνωρίζουν ἂν θὰ βγάλουν τὴν ἡμέρα. Οἰκογενειάρχες ποὺ δὲν ἔ­χουν οὔτε ἕνα εὐρὼ στὴν τσέπη τους γιὰ νὰ ἀγοράσουν τροφὴ γιὰ τὰ παιδιά τους. Κα­ταστάσεις φοβερὰ ἀντιθετικὲς καὶ προ­­κλητικές.
Πόσο μᾶς θυμίζουν αὐτὰ τὰ γεγονότα τὴν παραβολὴ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λα­ζάρου, ποὺ ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε! Ὁ πλού­σιος ζοῦσε «καθ’ ἡμέραν εὐφραι­νόμενος λαμπρῶς», μὲ τραπέζια, φα­γο­πότια, διασκεδάσεις. Φοροῦ­σε «πορ­­φύ­­ραν καὶ βύσσον», ἐνδύματα λαμπρά. Δίπλα του ὅμως, ἔξω ἀπ’ τὸ ὑπερ­πολυτελὲς σπιτικό του βρισκόταν «ἡλκωμένος», πλη­­γωμένος καὶ πεινασμέ­νος, ἕνας φτω­χὸς ὀνόματι Λάζαρος. Πό­­σο χαρακτηριστικὰ βλέπουμε τὸ ἴδιο σκηνικὸ νὰ ἐπαναλαμβάνεται σὲ κάθε ἐποχή, ἀλλὰ καὶ στὶς ἡμέρες μας! Δημοσιεύονται φωτογραφίες ἀπὸ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὅ­που τὰ ἀνάκτορα τῶν σημερινῶν πλουσίων συνυπάρχουν κυ­­ριο­λεκτικὰ δίπλα-δίπλα μὲ τὰ χαμό­σπιτα τῶν φτωχῶν.
Εἶναι ὄντως θλιβερὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολ­­λὲς ψυχὲς στὸ διάβα τοῦ χρόνου ἐξα­πατήθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ μανιῶδες κυ­νήγι τῆς ὕλης. Ὑπέπεσαν σ’ αὐτὸ τὸν μεγάλο πειρασμὸ ποὺ λέγεται φιλαργυρία. Κόλλησε ἡ καρδιά τους στοὺς ἐπί­γειους θησαυρούς. Ἔκαναν λουτρὸ μέ­σα στὰ χρυσάφια τους καὶ εἶχαν ἐμ­μο­νὴ στὰ πλούτη τους. Ἄνθρωποι πρα­γματικὰ δυστυχεῖς, φιλάργυροι, ποὺ λά­τρευσαν τὸν Μαμωνὰ καὶ ἔκαναν θεὸ τὴν κοιλία τους, τὰ ἐπίγεια ἀγαθά τους.
Βέβαια, στὴ διαδρομὴ τοῦ κόσμου ὑ­π­ῆρξαν καὶ πάμπολλοι φτωχοί, ἴσως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ποὺ διάβηκαν τὴ γῆ μας.
Ἀλήθεια, ὅμως, ἡ δική μας θέση ποῦ βρίσκεται μέσα σ’ ὅλη αὐτὴ τὴν πραγματικότητα; Ἴσως ὁρισμένοι νὰ ἔχουν κά­ποιο πλοῦτο στὴ διάθεσή τους. Δὲν δαιμονοποιοῦμε τὸν πλοῦτο. Ἀλλὰ καὶ πόσο μεγάλος πειρασμὸς μπορεῖ νὰ γίνει! Πόση προσοχὴ ἀπαιτεῖται! Διό­τι ἀ­σφαλῶς τίποτε δὲν θὰ μᾶς ἀ­κο­λου­θή­σει ἀπ’ τὰ ἀποκτήματά μας στὴν ἄλλη ζωή. Ἀκόμη καὶ ἂν κάποτε ὁ­ρισμένους βασιλεῖς τοὺς ἔθαβαν μα­ζὶ μὲ τὰ χρυσά τους νομίσματα καὶ πο­λυτελὴ ἀντικείμενα, αὐτὸ ἦταν μία τρο­μερὰ ἀ­πατηλὴ ψευδαίσθηση ὅτι κά­τι ἀπ’ αὐ­τὰ θὰ τοὺς συνοδεύσει στὸ αἰώνιο τα­ξίδι τους. Βέβαια καὶ ἡ καρδιὰ τοῦ φτω­χοῦ δὲν πρέπει νὰ κολλήσει καὶ νὰ προ­σ­ανατολισθεῖ στὴν ἀτελείωτη ἀνα­ζήτηση ὑλικῶν ἀγα­θῶν – ἀφοῦ πολλὲς φορὲς ἔχουμε φιλάργυρους φτω­χούς, σὲ ἀντί­θεση μὲ κάποιους πλουσίους, ποὺ εἶ­ναι ἀφιλάργυροι.
Εἴτε βρισκόμαστε στὴ μία κατάσταση εἴτε στὴν ἄλλη, πρέπει νὰ ἔχουμε ὀρ­θή, πνευματικὴ ἀντίληψη τῶν πραγμά­των. Ἂς ἐμπνευσθοῦμε ἀπ’ τὰ αἰώνια παρα­δείγματα τόσων ἁγιασμένων ψυ­χῶν ποὺ σήκωσαν τὶς εὐλογίες καὶ συν­άμα τοὺς σταυροὺς τοῦ πλούτου καὶ τῆς πτω­χείας, ὅπως ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ποὺ ἔδωσε ὅλη του τὴν περιουσία καὶ ἀφιερώθηκε στὸ Θεό. Ἢ τὴν ἁ­γία Φι­λο­θέη, τὴν ἀρχοντοπούλα τῶν Ἀθη­νῶν, ποὺ ἔδωσε τὸ βιός της ὑπὲρ τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων. Φρόνημά μας ἂς εἶναι τὸ «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πέ­νη­σιν», ὅπως ψάλλουμε γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Ἐλεήμονα, ἀλλὰ καὶ ἄλλους πολλοὺς ἐπώνυμους καὶ ἀνώνυμους, ποὺ δόξαζαν τὸν Θεὸ γιὰ τὴν πτωχεία τους. Πνεῦμα θυσίας καὶ ἐμπι­στοσύνης στὸ Θεὸ ἂς ὑπάρχει μέ­σα μας. Ἐπιδίωξή μας μόνιμη ἂς εἶναι τὸ νὰ πλουτίζουμε κατὰ Θεόν, νὰ αὐ­ξάνουμε σὲ ἀρετὲς «ἐν Χριστῷ». Ὄχι φιλάργυροι, ἀλλὰ ἀνάργυροι!
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...