Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 15, 2016

Παρακαλώντας τον Θεό...




Εάν παρακαλέσεις τον Θεό για κάποιο πράγμα και δεν εισακουσθείς αμέσως, μην λυπηθείς, διότι εσύ δεν είσαι σοφότερος του Θεού. Αυτό συνέβη διότι είτε εσύ είσαι ανάξιος της επίτευξης του αιτήματός σου ή διότι οι δρόμοι της καρδιάς σου δεν είναι ανάλογοι με το μέγεθος του αιτήματός σου, αλλά δυσανάλογα μικροί, ή διότι δεν έφθασες ακόμα σε τέτοια μέτρα, ώστε να σου δοθεί εκείνο το χάρισμα για το οποίο παρακάλεσες. Καθ΄ ότι δεν πρέπει να ζητάμε μεγάλα πράγματα για τον εαυτό μας πριν τον κατάλληλο καιρό, για να μην ευτελιστεί το χάρισμα του Θεού με την επιπόλαιη χρήση του. Διότι κάθε πράγμα που κερδίζεται εύκολα και χωρίς κόπο, χάνεται και εύκολα, αλλά ό,τι αποκτάται με πόνο καρδιάς, το φυλάγουμε με μέγιστη προσοχή.
Δίψασε τον Χριστό για να σε μεθύσει με την αγάπη Του. Γίνε ελεύθερος και δείξε στον Χριστό την ελευθερία της υπακοής σου. Αγάπησε την ταπείνωση σε κάθε τι που κάνεις. Μην προσπαθείς να αποφύγεις τις θλίψεις και τις στεναχώριες, διότι διαμέσου αυτών έρχεσαι σε επίγνωση της Αλήθειας. Μην δειλιάζεις μπροστά στους πειρασμούς, διότι διαμέσου αυτών βρίσκεις τα πολύτιμα.
Και εγώ Του είπα: Αν και είμαι αρχάριος γεύομαι πειρασμούς  προοδευμένων στην πίστη ανδρών
Και Εκείνος πάλι μου είπε: Έτσι θέλησε ο Θεός, για να σε κάνει σοφό
Και ‘γω Του είπα: Πώς θα με κάνει σοφό; Εγώ κάθε μέρα γεύομαι του θανάτου.
Και Εκείνος αμέσως μου απάντησε: Σ΄ αγαπώ! Σώπασε...

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος
το είδαμε εδώ

Ο Παπουλάκος και η διάσημη μάγισσα




~ Στο Γεωργίτσι της Μάνης, περί το 1850 ήταν μια διάσημη μάγισσα. Ήταν πληγή της περιοχής. Την έτρεμαν οι παντες.
Κάποτε όμως, την συνάντησε ο άγιος μοναχός και ιεροκήρυκας Χριστόφορος ΠαπουλάκοςΤης επετέθει με την μαγκούρα του και την τσάκισε στο ξύλο. Έκθαμβοι οι Μανιάτες κοίταζαν τον Γέροντα:

«Τι με κοιτάζετε;» τους λέει «και γιατί την φοβόσαστε αυτή την 
βρωμουναίκα; Να σας το πω εγώ. Φοβάσθε διότι λιγόστεψε η πίστη σας και παρατήσατε τον δρόμο του Χριστού. Διατί τάχα δεν την φοβούμαι εγώ; Ούτε πιο γερός από σας είμαι ούτε πιο νέος. Δεν είναι το μυαλό και τα χέρια, που μου έδωσαν την δύναμη να χτυπήσω με τούτο το ραβδί κατακέφαλα τον σατανά την ώρα που έκανε τα μάγια του, αλλ’ ο Χριστός.

Μονάχα όταν γυρίσετε στον Χριστό θα σπάσετε τις δαιμονικές κλωστές, με τις οποίες οι μάγισσες κυκλώνουν τα σπίτια σας και δένουν τους άνδρες σας και βασκαίνουν τα παιδιά σας.

Όμως τα μάγια της και οι δαίμονες, που την βοηθούν, στάθηκαν ανήμποροι να την γλυτώσουν απ’ το ραβδί μου…Αν πορευθείτε και σεις κατά τον λόγο του Χριστού, τότε η κλωστή που σας δένει θα κοπεί και το Γεωργίτσι θ’ ανασάνει ελεύθερο.

Ανάψατε όλα τα σβηστά καντήλια, που προσμένουν στα εξωκκλήσια και στ’ αφανησμένα μοναστήρια. Δράμετε όλοι στην Εκκλησία σας. Μονιάσετε. Κάμνετε δικόσας τον πόνο του διπλανού σας και αγρυπνήσατε στο προσκέφαλο του αρρώστου. Ταϊστε τους πεινασμένους, ποτίστε τους διψασμένους. Ντύσατε τους γυμνούς. Και τα μάγια θα σκορπιστούν στους τέσερις ανέμους.

Μάγια θα πει η λειψή πίστη. Οι μάγισσες δεν μπορούν να βάλουν το πόδι τους στον αγρό του Χριστού. Τα μάγια μόνο στα ρημαγμένα και παρατημένα χωράφια βλαστάνουν. Κανένα μη φοβάστε, εφ’ όσον στην καρδιά σας βρίσκεται ο Χριστός«. Η μάγισσα εν’ τω μεταξύ έφυγε σε άλλα χωριά και κρύφτηκε από το φόβο της!


από το βιβλίο: «Ο Χριστός νικάει τα μάγια» του Αρχιμανδρίτη π.Παύλου Κ. Ντανά (Αγρίνιο 2014).
το είδαμε εδώ

Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..

Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..

Ακράτητοι είναι οι άνθρωποι και λαός και κλήρος, σαν τα αχαλίνωτα άλογα, τρέχουν εις την αμαρτία – ούτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση, ανταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο για την ύλη, για το σώμα, για τις ηδονές, για τις τιμές.




Για την ψυχή, για τον Θεό, για την αρετή; τίποτε. Πολύ ολίγοι είναι εκείνοι που έχου
ν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως χάριν αυτών των ολίγων κρατεί ο Θεός τον κόσμο.

Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..Στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του. Μια φορά. όμως, λέγει του Ιερεμίου θα την καταστρέψω την Ιερουσαλήμ.

Ο Ιερεμίας τότε άρχισε να παρακαλεί – Θεέ μου μη την καταστρέψεις και μη τους τιμωρήσεις..,αλλά ο Θεός του είπε – μη με παρακαλάς δεν σε ακούω, θα την παραδώσω εις τους Βαβυλωνίους, που ήδη είχαν πλησιάσει την Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ο Ιερεμίας στον Θεό – πως είναι δυνατόν να μπούνε μέσα οι εχθροί που είναι ισχυρά τα τείχη; Εγώ θα ανοίξω τις πόρτες, απάντησε ο Κύριος, για να μπουν. Εάν δεν την παραδώσω εγώ δεν μπαίνου, αλλά εγώ θα την παραδώσω.. Αύριο το πρωί θα καθίσεις σε ένα υψηλό μέρος και θα δεις πως θα την παραδώσω..

Και είδε έναν Άγγελο που πήγε και άνοιξε την Ανατολική θύρα και πήρε τα κλειδιά, κατόπιν στην Δυτική, Νότιο και Βόρειο και τα τοποθέτησε κάτω από μια πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι και κατόπιν εφώναξε ο Άγγελος – Είσελθε η δύναμις των Χαλδαίων και εμπήκαν οι εχθροί μέσα, έσφαξαν και ερήμωσαν και επήραν πολλούς αιχμαλώτους και μαζί με αυτούς και τον Ιερεμία..

Λοιπόν μεγάλη οργή θα έρθει. Πολλά γίνονται, ιδίως δύο μεγάλα κακά, η ασέλγεια και οι εκτρώσεις που κάνουν οι γυναίκες. Τόσο μεγάλο κακό στον κόσμο δεν έγινε σε καμιά εποχή, να σκοτώνουν 6-10 παιδιά οι μητέρες και να μην αισθάνονται καθόλου τύψη της συνειδήσεως, που, αν είχαν λίγο ίχνος μετάνοιας και συναισθήσεως, έπρεπε να ανοίξουν τάφους και να μπουν μέσα να βασανίζονται, αλλά αναίσθητες. Ένα αυτό και δεύτερο η γύμνια των γυναικών.

Περπατούν τώρα γυμνές και οι άνδρες γυμνοί, δεν πέφτουν πίσω, αλλά περισσότερο οι γυναίκες και αυτό δεν είναι δυνατόν να το υπομένει ο Θεός. Υπέμεινε και τους επί Νώε αμαρτωλούς και τους Σοδομίτας και Γομορρίτας, αλλά δεν είχαν φτάσει και σε αυτό το σημείο, να περπατούν γυμνοί και να επιδεικνύουν τα σώματά των στους άνδρες για να τους ελκύσουν και παρασύρουν εις την αμαρτία. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και μια ώρα παρά Θεού ως 1000 έτη.

Μακροθυμεί, αλλά η μακροθυμία του έχει και όρια. «Εάν μη επιστραφήτε, λέγει, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένης εξειργάσατο».

Λοιπόν ας είμεθα έτοιμοι, διότι ουκ οίδαμε την ώραν ουδέν την στιγμή του θανάτου. Τώρα τι τιμωρία θα μεταχειρισθεί, Εκείνος ξεύρει. Πάντως όμως η τιμωρία θα έλθει..Λοιπόν έγιναν πολλά κακά και γίνονται και εξακολουθούν αλματωδώς να γίνονται.

Υπάρχουν και μερικοί ολίγοι καλοί, οι οποίοι μαζί με τους άλλους, φοβούμαι ότι θα υποφέρουν και αυτοί, αλλά αυτοί άμα φυλάξουν την πίστη τους και την αγάπη τους προς τον Θεό, ο Θεός δεν θα τους αφήσει και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται – οι άλλοι όμως θα παιδευθούν και εδώ και θα παραπεμφθούν στο πυρ το εξώτερον. Αυτά είναι τα χάλια μας..

Δεν είναι δυνατό ποτέ ο Θεός, ο οποίος πάντοτε την αμαρτία την τιμωρεί, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρίαν.. Μόνον να είμεθα έτοιμοι. «Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τω αγίω – οι ουδαμώς σαλεύονται , προσβολαίς του βελίαρ» (Αντίφωνον Γ΄των Αναβαθνών του Β΄ήχου).

Εις τον Θεόν να έχουμε την πίστη μας, την ελπίδα μας, την αγάπη μας και δεν θα μας εγκαταλείψει και ας μη μας χωρίσει τίποτα από την αγάπη του Χριστού..

*Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη)

το είδαμε εδώ

π. Συμεών Κραγιόπουλου: Τι σημαίνει "περίοδος Τριωδίου"; (σχόλιο στην Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου)

 

«Τριώδιο»: Η ετυμολογία της λέξεως
 
 Σήμερα, όπως τό ξέρουμε όλοι, είναι η Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου, και αρχίζει το Τριώδιο. Είναι η Κυριακή που μας εισάγει στο Τριώδιο, στην περίοδο του Τριωδίου.

Καίτοι τα έχουμε πει και άλλη φορά, με πολύ λίγα λόγια να σας πω τι σημαίνει Τριώδιο, και από που πήρε αυτήν την ονομασία η περίοδος αυτή, για να το γνωρίζετε και να μην μπερδεύεστε. Οι περισσότεροι θα το ξέρετε, αλλά ίσως μερικοί δεν το ξέρετε. Γιατί αρκετοί όταν ακούν Τριώδιο, εννοούν χορούς και τέτοια. Ακόμη και το ραδιόφωνο και η τηλεόραση αναφέρονται στην περίοδο του Τριωδίου σαν περίοδο χορών και διασκεδάσεων.
Η περίοδος αυτή είναι ειδική περίοδος και έχει ειδικό σκοπό. Ονομάζεται Τριώδιο από το βιβλίο που η Εκκλησία μας άρχισε να χρησιμοποιεί από χθες το απόγευμα στον εσπερινό. Μαζί με την Παρακλητική, που έχει τα αναστάσιμα, χρησιμοποίησε η Εκκλησία μας χθες στον εσπερινό και σήμερα στον όρθρο το βιβλίο που λέγεται Τριώδιο. Από σήμερα μέχρι το Μέγα Σάββατο χρησιμοποιεί η Εκκλησία μας το Τριώδιο. Επομένως, όλη αυτή η περίοδος, από σήμερα μέχρι το Μέγα Σάββατο, είναι περίοδος Τριωδίου.
Πηγή : Άγια Μετέωρα
 
Λέγεται Τριώδιο το βιβλίο, όπως το είπαμε και άλλη φορά, αλλά πιθανόν μερικοί ή να μη θυμούνται ή και να μην το έχουν ακούσει, διότι οι κανόνες που περιέχονται στο βιβλίο αυτό έχουν συνήθως τρεις ώδές. Δηλαδή σε κάθε όρθρο, είτε είναι Κυριακή είτε είναι καθημερινή, διαβάζουμε τον έξάψαλμο, ψάλλουμε τα καθίσματα, την «Τιμιωτέραν», τους αίνους, την δοξολογία, αλλά ψάλλουμε και κανόνες. Οι κανόνες είναι μία ομάδα τροπαρίων, και σε κάθε ορθρο μπορεί να λέγονται δύο-τρεις κανόνες. Ο κάθε κανόνας έχει εννέα ωδές. Δηλαδή τρία-τέσσερα τροπάρια αποτελούν την πρώτη ωδή. Άλλά τόσα τροπάρια αποτελούν τη δευτέρα ωδή. Άλλα τόσα τροπάρια την τρίτη ωδή μέχρι και την ενάτη ωδή. Οι ωδές αυτές έγιναν με βάση τις ωδές της Παλαιάς Διαθήκης.
 
Ωδή θα πει ύμνος. Ο Μωυσής, αν θυμάστε, μόλις πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα δόξασε τον Θεό. Η αδελφή του η Μαριάμ πήρε τις γυναίκες, και αυτός είχε τους άνδρες, και όλοι μαζί έψαλαν και δόξασαν και ύμνησαν τον Θεό. Τότε έκαναν έναν ύμνο. Αυτός ο ύμνος είναι η πρώτη ωδή. Αργότερα έγινε άλλος ύμνος -πάλι στην Παλαιά Διαθήκη- και είναι η δευτέρα ωδή, σε μια άλλη περίπτωση άλλος ύμνος που είναι η τρίτη ωδή κλπ. Δηλαδή οι οκτώ πρώτες ωδές είναι κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης και αυτά τα κείμενα είναι ποιητικά, είναι ύμνοι, είναι προσευχή και ψαλμωδία στον Θεό. Τελευταία ωδή είναι της Παναγίας: "Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου...».
 
Με βάση λοιπόν αυτές τις ωδές γίνονται τα πρώτα τροπάρια όλων των κανόνων. Γι' αυτό τα τροπάρια της πρώτης ωδής πάντοτε αναφέρονται στο γεγονός αυτό της διαβάσεως της Ερυθράς θαλάσσης. «Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν και την Αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης...» «Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος επεπόλευσέ ποτε...» «Κύματι θαλάσσης τόν κρύψαντα πάλαι...» Το πρώτο τροπάριο της δευτέρας ωδής των κανόνων αναφέρεται στο γεγονός εξ αφορμής του οποίου έγινε η δευτέρα ωδή της Παλαιάς Διαθήκης. Και ούτω καθεξής της τρίτης ωδής, της τετάρτης, της πέμπτης, της έκτης, εβδόμης, ογδόης. Το πρώτο τροπάριο της ενάτης ωδής όλων των κανόνων αναφέρεται στην Παναγία, επειδή η ενάτη ωδή είναι η ωδή της Παναγίας.
 
Οι κανόνες λοιπόν έχουν εννέα ωδές. Όμως όλοι οι κανόνες που είναι στις ακολουθίες έξω από το βιβλίο αυτό που λέγεται Τριώδιο, δηλαδή οι κανόνες που είναι στο βιβλίο Παρακλητική και οι κανόνες που είναι στα Μηναία έχουν οκτώ ωδές. Πάντοτε λείπει η δευτέρα ωδή, η οποία είναι λυπητερή ωδή.
 
Στο βιβλίο αυτό που λέγεται Τριώδιο υπάρχουν στους κανόνες συνήθως τρεις ωδές. Γι' αυτό ονομάζεται το βιβλίο Τριώδιο. Και επειδή είναι το βιβλίο που περιέχει τα τροπάρια αυτά τα κατανυκτικά που ψάλλονται αυτήν την περίοδο, και όλη η περίοδος ονομάστηκε Τριώδιο. Δηλαδή: κάθε μέρα στους κανόνες υπάρχει η ογδόη και ενάτη ωδή και επιπλέον μία από τις άλλες ωδές. Τη Δευτέρα, ας πούμε, έχουν πρώτη ωδή, ογδόη και ενάτη. Την Τρίτη έχουν δευτέρα ωδή. Τώρα στο Τριώδιο επειδή είναι Σαρακοστή, είναι περίοδος μετανοίας και καλούμαστε σε πένθος, έχουν δευτέρα ωδή που, όπως είπαμε, είναι λυπητερή. Την Τρίτη λοιπόν οι κανόνες έχουν δευτέρα ωδή, ογδόη και ενάτη. Την Τετάρτη· τρίτη ωδή, ογδόη και ενάτη. Την Πέμπτη· τετάρτη ωδή, ογδόη, ενάτη. Την Παρασκευή· πέμπτη ωδή, ογδόη, ενάτη. Το Σάββατο έχουν συνήθως τέσσερις ωδές· έκτη, εβδόμη, ογδόη και ενάτη. Σπάνια, πολύ σπάνια οι κανόνες έχουν δύο ή οκτώ ή εννέα ωδές.
 
Όταν λέμε περίοδος Τριωδίου, εννοούμε την περίοδο αυτήν που χρησιμοποιούμε αυτό το βιβλίο, το οποίο περιέχει τα τροπάρια που μιλούν για την ταπείνωση, για τη μετάνοια, για το πένθος, που μιλούν για την επιστροφή του ανθρώπου στον Θεό, για τον φόβο του Θεού, για την κατάνυξη, που μιλούν για τη νηστεία και για όλον εκείνο τον κόπο που πρέπει να καταβάλλει ο άνθρωπος, για να ξαναγυρίσει στον Θεό, για να ευαρεστήσει στον Θεό. Αυτό λοιπόν σημαίνει Τριώδιο, και σ' αυτήν την περίοδο μπήκαμε από σήμερα.
 
 
Πρέπει νά τό πάρουμε απόφαση
 
Λέγαμε και με τα παιδιά προηγουμένως ότι εμείς οι χριστιανοί πρέπει να το πάρουμε απόφαση· δεν μπορούμε να είμαστε όπως είναι οι άλλοι άνθρωποι, που πιστεύουν σε κάτι άλλο και ζουν σύμφωνα μ' αυτό. Αυτοί πιστεύουν απλώς στη ζωή αυτή, απλώς στη διασκέδαση, απλώς στους χορούς και στα παρόμοια. Σ' αυτά πιστεύουν και αυτά κάνουν. Εμείς όμως οι χριστιανοί υποτίθεται ότι πιστεύουμε σ' αυτό που διδάσκει η Εκκλησία. Δεν γίνεται επομένως σ' εμάς τους χριστιανούς, oι οποίοι γνωρίζουμε ότι από σήμερα εισερχόμεθα στο Τριώδιο, η περίοδος αυτή, η λέξις αυτή «Τριώδιο», αντί να μας θυμίζει ότι πρέπει να μετανοήσουμε, πρέπει να ταπεινωθούμε, πρέπει να συγχωρηθούμε με τους άλλους, να μην έχουμε με κανέναν έχθρα και κακία, να μας φέρνει στον νου χορούς και διασκεδάσεις. Ενώ γνωρίζουμε ότι ετσι είναι για μας τα πράγματα, επηρεαζόμαστε από τους άλλους, με αποτέλεσμα και για μας Τριώδιο να σημαίνει ότι θα κάνουμε χορούς.
 
Πήραμε αφορμή και τα είπαμε στα παιδιά από το ότι στο Γυμνάσιο θα διοργανώσουν χορό αυτήν την εβδομάδα. Αυτά ξέρουν. Και στα σχολεία αυτά ξέρουν και τα ραδιόφωνα αυτά ξέρουν. Εντάξει· όσοι πιστεύουν έτσι, ας κάνουν έτσι. Όσοι όμως πιστεύουμε αλλιώς, όσοι θέλουμε να πιστεύουμε αλλιώς, να ζήσουμε κι εμείς σύμφωνα με την πίστη μας. Δηλαδή μόνο οι άνθρωποι των κομμάτων θα κάνουν, ας πούμε, αυτό το οποίο λέει η ιδεολογία του κόμματος τους με κάθε θυσία; Μόνο oι αιρετικοί θα ζουν σύμφωνα με την αίρεσή τους, με την πίστη την αιρετική που έχουν; Όλοι οι άλλοι δηλαδή να είναι συνεπείς προς την πίστη τους, προς τις αρχές τους, και μόνο οι χριστιανοί, οι ορθόδοξοι χριστιανοί, να είμαστε τόσο χαλαροί, και απλώς να πιστεύουμε ορισμένα πράγματα, όμως η ζωή μας πιο πολύ να επηρεάζεται από το τι πιστεύουν οι άλλοι και όχι από το τι πιστεύουμε εμείς;
 
Θα παρακαλούσα, όσοι τουλάχιστον έρχεσθε εδώ· και για να έρχεσθε εδώ τώρα, οπωσδήποτε κάτι υπάρχει μέσα στη ψυχή σας· για να έρχεσθε εδώ, σας φέρνει ο Θεός· δεν μπορεί να έλθετε αλλιώς. Όσοι λοιπόν ερχόμαστε εδώ, θα παρακαλούσα φέτος, από σήμερα κιόλας, να το προσέξουμε αυτό. Δηλαδή κάθε μέρα να το αισθανόμαστε ότι είμαστε σ' αυτήν την περίοδο που λέγεται Τριώδιο. Βέβαια, τις πρώτες τρεις εβδομάδες προετοιμαζόμαστε. Δεν είναι τόσο σφιχτά τα πράγματα. Προετοιμαζόμαστε για την κυρίως περίοδο του Τριωδίου που είναι η Σαρακοστή, η οποία αρχίζει από τη Κυριακή της Τυρινής το απόγευμα και τελειώνει το Μέγα Σάββατο. Να μην αφήνουμε να περνάει η ημέρα, χωρίς να το ενθυμούμαστε αυτό, ότι είμαστε μέσα σ' αυτήν την περίοδο.

Κυριακή, Φεβρουαρίου 14, 2016

"ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΠΤΑΜΗΝΟ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ" (ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΡΩΗΝ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ)

'ΚΡΕΣΕΝΤΟ' ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΓΕΝΙΚΕΥΣΗ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2016 ...
ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΜΕΙΞΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ !!!


ΓΙΓΑΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΛΗΘΕΥΤΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΡΡΗΣΑΝ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ (ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΜΗ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ) ...
ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΑΝ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΟΤΑΝ ΒΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΗΘΑΡΓΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ...
ΑΝΙΕΡΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ, ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΩΝ ΙΕΡΑΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ, ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΤΥΧΟΥΝ ΜΙΑΣ "ΙΔΙΑΙΤΕΡΗΣ" ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ Ο "ΕΚ ΠΕΝΙΑΣ ΒΑΣΙΛΕΑΣ" ...
ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΥΝΟΡΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΩΝ ΡΟΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ, ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΡΡΗΣΑΝ ΟΤΙ: 
"ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΜΠΕΛΟ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) ...
ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΣΑΝ ΣΥΜΜΑΧΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ, ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ...
Η ΕΞΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΩΝ ΘΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΡΚΕΣΕΙ, ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΥΝΤΜΙΣΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ...
"99 ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΝΑ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΒΑΡΥΣ, ΟΧΙ ΑΠΟ ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΟΨΗΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΑΓΑΘΩΝ (ΠΕΙΝΑ) ...
Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΓΠΠ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΠΡΟΣΜΕΝΑ, "ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΞΑΦΝΙΚΑ" "ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΑΛΩΝΙ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΑΝΟΙΞΗ Η ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ ΙΟΥΛΙΟ, "ΘΑ ΒΑΛΛΟΥΝ ΔΙΣΒΑΣΤΑΚΤΟΥΣ ΦΟΡΟΥΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ" (ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ) ...
ΟΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΝΑ ΧΑΘΟΥΝ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΗΣ ΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΠΡΟΣΤΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ (ΚΙΝΑ -ΣΕΡΒΙΑ) ...
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ ΣΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΠΑΖΛ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΗΠΑ ... 
ΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΥΛΙΣΟΥΝ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΔΙΣΒΑΣΤΑΚΤΟΙ ΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟ 2017 ΟΠΟΥ ΣΥΜΠΙΠΤΕΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΚΑΘΟΛΙΚΩΝ ΜΕ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ (16/4/ 2017) ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΗ ΤΡΟΠΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΦΑΙΜΑΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΑ ΔΙΑΨΕΥΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ...
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΠΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΠΟΥ ΑΡΚΕΤΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΟ 1912, ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ 1 ΜΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΠΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ (ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ) ...
ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ, ΑΝΑΛΥΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΡΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ, ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ, ΕΧΩ ΝΑ ΔΗΛΩΣΩ ΟΤΙ Η ΑΝΑΞΙΟΤΗΤΑ ΜΟΥ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΑΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΦΕΤΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΟΠΩΣ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ !!!

Υ.Γ . 
Ο ΕΝ ΛΟΓΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ, ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΧΡΟΝΙΚΕΣ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ...
Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΧΑΡΗ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΟΥΝ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΑΝ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΝ Η ΟΧΙ ...


Πλοῦτος: Τὸ μεγάλο ἐμπόδιον

Ο άφρων πλούσιος

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. ∆ιονυσίου Τάτση
Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ δὲν συµβαδίζει µὲ τὴν ἀπόκτηση περιουσίας. Ὁ πλοῦτος ἐµποδίζει τὴν ταπείνωση, ἐνῶ ἀποτελεῖ τὸ πρόσφορο ἔδαφος γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια.
Ὁ πλούσιος ἔχει ἕνα ἀέρα ὑπεροχῆς. Νοµίζει ὅτι οἱ ἄλλοι εἶναι ὑποδεέστεροι καὶ ἀδύναµοι, ἐνῶ αὐτὸς µὲ τὸν πλοῦτο µπορεῖ νὰ πραγµατοποιήσει ὅ,τι θέ- λει καὶ νὰ ἱκανοποιήσει ὅλες τὶς ἐπιθυµίες του.
Ὁ πλοῦτος δὲν βοηθάει στὴν πνευµατικὴ πρόοδο οὔτε καὶ ἐξασφαλίζει τὴν πραγµατικὴ εὐτυχία. Καθηµερινὰ βλέπουµε στὴν κοινωνία πλούσιους ἀνθρώπους νὰ εἶναι δυστυχισµένοι καὶ φτωχοὺς νὰ εἶναι ἀµέριµνοι, ἥσυχοι καὶ χαρούµενοι. Οἱ πρῶτοι καταπονοῦνται µὲ τὸν πλοῦτο καὶ οἱ δεύτεροι χαίρονται τὴ ζωὴ µὲ τὴν ὀλιγάρκεια.
Τὸ µαρτύριο τοῦ πλουσίου τὸ βλέπουµε στὴ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ Χριστοῦ. Ὅσο αὐξανόταν ἡ σοδειὰ τῶν ἀγρῶν του τόσο ἀνησυχοῦσε, γιατὶ εἶχε τὴν ἔγνοια νὰ τὴν ἀποθηκεύσει, νὰ µὴ τὴ χάσει, νὰ µὴ τὴν ἁρπάξουν κακοὶ ἄνθρωποι. Τελικὰ πέθανε χωρὶς νὰ προλάβει νὰ ἀπολαύσει τὸν πλοῦτο του.
Ὁ ἀββᾶς Εὐπρέπιος, ὅταν τὸν ρώτησε κάποιος ἀδελφὸς πῶς ἔρχεται στὴν ψυχὴ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, εἶπε: «Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀκτηµοσύνη, ἔρχεται µέσα του ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ». ∆ηλαδὴ ἡ ἀκτηµοσύνη καὶ ἡ αὐτάρκεια ὁδηγοῦν στὸ φόβο τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἡ ἀγωνία γιὰ τὴν ἀπόκτηση καὶ διαφύλαξη τοῦ πλούτου ἐµποδίζει τὸ φόβο τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Χριστός, ἀναφερόµενος στοὺς πλούσιους καὶ τὴν αἰώνια ζωή, εἶχε πεῖ στοὺς µαθητές του τοῦτο τὸ συγκλονιστικὸ λόγο: «Ἀµὴν λέγω ὑµῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν δὲ λέγων ὑµῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάµηλον διὰ τρυπήµατος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν» (Ματθ. ιθ´ 23-24). Μόνο ἡ ἀπάρνηση τοῦ πλούτου καὶ ἡ διανοµή του στοὺς φτωχοὺς καθιστᾶ εὔκολη τὴν εἴσοδο στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅσοι στοχαστοῦν πάνω στὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ καὶ πιστέψουν στὴν ὀρθότητά του, θὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν ἑκούσια αἰχµαλωσία στὸν πλοῦτο καὶ θὰ βιώσουν τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ µέσα στὴν ψυχή τους.
Ἡ ἀµµᾶς Εὐγενία ἔλεγε: «Μᾶς συµφέρει νὰ ζοῦµε σὰν ζητιάνοι, ἀρκεῖ µόνο νὰ εἴµαστε µαζὶ µὲ τὸν Ἰησοῦ. Γιατὶ ὅποιος εἶναι µαζὶ µὲ τὸν Ἰησοῦ, εἶναι πλούσιος καὶ ὅταν ἀκόµα ὑλικὰ εἶναι φτωχός». Καὶ συµπλήρωνε: «Αὐτὸς ποὺ προτιµᾶ τὰ γήινα ἀπὸ τὰ πνευµατικά, θὰ χάσει καὶ τὰ δύο• ἐνῶ ἐκεῖνος ποὺ ἐπιθυµεῖ τὰ οὐράνια, θὰ βρεῖ ὁπωσδήποτε καὶ ἐπίγεια ἀγαθά». Εὔκολα συµπεραίνει κανεὶς ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀσχολεῖται µὲ τὰ πνευµατικὰ ἔχει διπλῆ ὠφέλεια, ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀσχολεῖται µὲ τὰ γήινα ἔχει διπλῆ ἀπώλεια. Ὁ πρῶτος εἶναι κοντὰ στὸ Χριστὸ καὶ θὰ βρεθεῖ στὴ µακαριότητα τοῦ παραδείσου, ἐνῶ ὁ δεύτερος εἶναι µακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστὸ καὶ δὲν θὰ σωθεῖ. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ αὐτάρκεια σώζει καὶ ἡ ἀφθονία καταστρέφει.
Ορθόδοξος Τύπος, 5/2/2016

Ηλίας Λιαμής Η ευλογία της αποτυχίας


+MHTΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ : «ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΣ, ΜΗΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ.

ΦΟΒΑΜΑΙ ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΒΟΛΗ

ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τελευταῖο ἀπόσπασμα από το κήρυγμα της Κυριακῆς

12 παραπεντε

Αν ἔμεινε μέσα σας μιά σπίθα πίστεως, γονατίστε, προσευχηθῆτε καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει η Αποκαλυψη. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.

 Πρέπει νὰ εὐ­χαριστήσουμε τὸν Θεό γιὰ τὴ μακροθυμία του.
Εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἀδελφοί μου, ἁμαρτωλὸς σὰν κ᾽ ἐσᾶς καὶ τρέμω. Μᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεὸς πολ­λὲς φορὲς παράτασι καὶ νέες προθεσμίες. Αὐ­τὸ δὲν ζητᾶμε κάθε φορὰ στὴ Δοξολογία; Κύριε, «παράτεινον τὸ ἔλεός σου τοῖς γινώσκουσί σε» (Ψαλμ. 35,11)· δῶσε μας παράτασι, μιὰ ἀναβολή, μέρες καὶ ὧρες νὰ μετανοήσουμε. Φοβᾶμαι μήπως ἡ ἀναβολὴ αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία.
Δὲν θὰ μείνῃ αὐτὸς ὁ κόσμος ἀτιμώρητος. Δὲν μπορεῖς, ἀγαπητέ μου, τὴν ὥρα ποὺ χτυπᾷ ἡ καμπάνα ἐσὺ νὰ βλαστημᾷς τὸ Θεό· δὲν μπο­ρεῖς νὰ διώχνῃς τὴ γυναῖκα του κι αὐτὴ νὰ τρέ­χῃ σὰν τρελλή· δὲν μπορεῖς νὰ ἀδικῇς καὶ νὰ κλέβῃς. Εἶνε γραμμένα ὅλα αὐ­τὰ στὰ τεφτέρια τοῦ οὐρανοῦ. Ὑπάρχει ἕν­α μάτι ποὺ τὰ βλέ­πει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀ­κούει ὅλα, κ᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Θά ᾿ρθῃ ὥ­ρα – ἔρχεται, ποὺ θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο καὶ ἐπιτόκιο ὅλα τὰ ἁ­μαρτήματα· τὶς μοιχεῖες, τὰ διαζύγια, τὶς βλα­στήμιες, τὶς ἀσέβειες, τὶς ψευδορκίες, ὅλη τὴν ἀ­σέβειά μας. Εἶνε τελευταία προθεσμία.
Φοβᾶμαι γιὰ τὸ ἔθνος μας, γιὰ τὸ λαό μας, μήπως φτάσαμε στὸ δώδεκα παρὰ πέντε. Μικρὸ διάστημα μένει. Ἐὰν ἀφήσουμε νὰ περάσῃ καὶ ἡ προθεσμία αὐτὴ καὶ δὲν γονατίσουμε, δὲν κλάψουμε, δὲν δείξουμε τὴ μετάνοιά μας εἰ­λι­κρινά, φοβᾶμαι. Τί φοβᾶμαι; Ἐμένα ρω­τᾶ­τε; Ἀντέστε στὰ σπίτια σας. Ἂν εἶστε Χριστι­α­νοί, ἂν πιστεύετε, ἂν ἔχετε καρδιά, ἂν σᾶς ἔ­μεινε μέσα μιὰ σπίθα, μὴ ρωτᾶτε ἐμένα. Γονα­τίστε, προσευχηθῆτε, ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι καὶ δια­βάστε τὰ τρομερὰ ἐκεῖνα ποὺ προφητεύει. Ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ πληρώσῃ ἡ ἁμαρτωλὴ ἀν­θρωπότης ὅλα τὰ ἁμαρτήματά της.
Ὦ Χριστέ! Ὦ Παναγία, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν ἐλεηθῆναι καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν· ἀμήν.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναὸς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Φανερωμένης Χολαργοῦ – Ἀθηνῶν 14-8-1966)

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑΣ
ἀρχιμανδρίτου Κύριλλου Κεφαλόπουλου
jhfjufui1
Ἡ Κλῖμαξ. Ἱ. Ναὸς Ἁγίου Μηνᾶ (Παναγία Μουζεβίκη) Καστοριά, 1654
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ
ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ
Ἡ πνευματικὴ ζωὴ τοῦ χριστιανοῦ στόχο της ἔχει νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν Θεό. Ὁ χριστιανὸς κάνει τὸν πνευματικό του ἀγῶνα νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες του, νὰ θεραπεύσει τὴν πληγωμένη του ψυχὴ («οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλὰ οἱ κακῶς ἔχοντες»), νὰ ἀνακαινίσει τὴν ὕπαρξή του στὴν νέα πνευματικὴ κατάσταση ποὺ φέρνει ὁ Χριστός. Ἡ καινὴ κτίση ποὺ φέρνει ἡ Σάρκωση καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ δυνατότητά του νὰ εἰσέλθει στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, στὸν πνευματικὸ κόσμο ὅπου ὁ πιστὸς θὰ εἶναι ἀνακαινισμένος ἐν Χριστῷ, καθαρὸς καὶ ἅγιος κατὰ Χάριν, καὶ ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό. Οὐσιαστικά, τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι ὁ ἄνθρωπος, μετὰ τὴν ἔκπτωση τῶν πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο λόγῳ παρακοῆς τῶν θεϊκῶν ἐντολῶν καὶ τὴν ὑπαγωγή του στὸ καθεστὼς τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς φθορᾶς, ἔχει τώρα τὴν δυνατότητα νὰ ἐπανέρθει στὴν πρὸ τῆς πτώσεως πνευματικὴ κατάσταση, νὰ βιώσει τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή του,νὰ καθαρισθεῖ καὶ νὰ ἐξαγνισθεῖ ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλότητά του καὶ νὰ φθάσει στὴν θέαση τοῦ Θεοῦ (αὐτὸ ποὺ οἱ νηπτικοὶ Πατέρες ὀνομάζουν θεωρία, θεοπτία, πορεία πρὸς τὸν Θεό, θέωση).Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀνταποκριθεῖ στὴν κλήση τοῦ Κυρίου,νὰ ἀνακαινίσει τὸν ἐσωτερικό του κόσμο καὶ νὰ ἀναγεννηθεῖ πνευματικὰ (Γαλ.5,16), «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ρωμ. 6,4), νὰ λάβει τὴν Χάρη τοῦ Ἁγ. Πνεύματος καὶ νὰ γίνει κατὰ χάριν υἱὸς Θεοῦ καὶ συγκληρονόμος Χριστοῦ (Ρωμ. 8,17).
Ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει τὴν Ὁδὸ τῆς ἀληθείας, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ γνωρίζει μέσα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τὶς ἐντολὲς ποὺ ὀφείλει νὰ τηρήσει γιὰ νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. Σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς πρωτοπλὰστους ποὺ παρέβησαν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ,ὁ χριστιανὸς ἐπιδεικνύοντας ὑπακοὴ στὶς εὐαγγελικὲς ἐντολὲς μπορεῖ νὰ ἀναιρέσει τὶς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Χριστὸ- «ἐὰν τὰς ἐντολᾶς μου τηρήσητε,μενεῖτε ἐν τῇ ἀγάπῃ μου» (Ἰω.15,10).Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου συνδέεται μὲ τὴν προσπάθεια ποὺ κάνει ὁ χριστιανὸς νὰ ἀκολουθήσει τὴν Ὁδὸ τοῦ Κυρίου καὶ νὰ καταπολεμήσει τὰ πάθη, νὰ νεκρώσει τὶς ἁμαρτωλές του κλίσεις καὶ νὰ ζήσει πνευματικά. Ὁ Ἀπ.Παῦλος ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὅτι οἱ χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ θεωροῦν «ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζώντας δὲ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ρωμ. 6,11), καὶ ἀλλοῦ: «νεκρώσατε τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς» (Κολ. 3,5). Ἡ νέκρωση αὐτὴ ἀφορᾶ ξεκάθαρα στὴν κάθαρση τῶν παθῶν.Γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ πολλὰ ἔχουν νὰ μᾶς διδάξουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἔκαναν ἔργο ζωῆς τὸν ἀγῶνα ἐνάντια στὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες. Ἡ προσωπική τους ἐμπειρία καὶ μαρτυρία ἀποτελεῖ πολύτιμο ὁδηγὸ καὶ γιὰ τὴν ἀτομικὴ προσπάθεια τοῦ καθενός μας. Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων γιὰ τὴ θεραπεία τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὰ πάθη εἶναι καρπὸς βαθειᾶς πνευματικῆς ἐμπειρίας καὶ μακροχρόνιου ἀγῶνα καὶ ἀσκήσεως. «Ἀφοῦ ἀξιώθηκα μεγάλων ἀντιξοοτήτων, ἀπέκτησα πεῖρα ἀπὸ τὴν μακρόχρονη προσπάθεια. Γιὰ ὅλα αὐτὰ [ποὺ σᾶς γράφω] ἀπέκτησα ἐμπειρία» (Ἰσαὰκ ὁ Σύρος). Τὰ πάθη δὲν εἶναι ἁπλῶς μία ἁμαρτία ἢ ἠθικὴ παρεκτροπή. Συνιστοῦν κάτι βαθύτερο. Τὸ πάθος εἶναι εἶναι μία βαθειὰ ριζωμένη κατὰσταση συνεχοῦς ἐπαναλήψεως καὶ σταθερῆς ἐπιμονῆς σὲ συγκεκριμένες ἁμαρτωλὲς συνήθειες, λ.χ. φιλαργυρία, ἀκολασία, κενοδοξία, ποὺ κυριαρχεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὑποδουλώνει σὲ μία ἁμαρτωλή, παρὰ φύσιν κατάσταση, μία ἀρρωστημένη κατάσταση. Ὁ Θεὸς δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο ὡς φύση ἀγαθή, κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωσιν τῆς ἀγαθότητας τοῦ Θεοῦ. «Τὸ πάθος δὲν ὑπῆρχε στὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Θεὸς δὲν εἶναι κτίστης παθῶν» (Ἰωάννης τῆς Κλίμα-κος), μετὰ ὅμως τὶς συνέπειες τῆς ἐξώσεως ἀπὸ τὸν Παράδεισο, ὅταν ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ φθορὰ εἰσῆλθαν στὸν ἄνθρωπο, τὰ πάθη ἐμφανίζονται ὡς συνέπεια τῆς ἁμαρτίας, ὡς μία ἀρρώστια καὶ νόσος ψυχική. Τὰ πάθη προξενοῦν στὸν ἄνθρωπο στενοχώρια, θλίψη, ταραχὴ καὶ ἄγχος σὲ μία ψυχὴ ποὺ εἶναι αἰχμάλωτη στὰ πάθη καὶ τὶς ἐπιθυμίες, ἐξαρτημένη λ.χ. ἀπὸ φιλοδοξία, ἐγωισμό,πλεονεξία, φιλαργυρία, φιληδονία, μνησικακία, κακότητα. Τὰ πάθη ἀμαυρώνουν τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου, σκοτίζουν τὴν διάνοιά του,τοῦ ὑποβάλλουν πονηροὺς λογισμοὺς ποὺ τὸν κρατοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Τὰ πάθη κυριαρχοῦν στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ δὲν ἀφήνουν χῶρο ἐλεύθερο γιὰ καθαρὲς σκέψεις, γιὰ καλλιέργεια πνευματικῶν χαρισμάτων, γιὰ προσέγγιση καὶ συμφιλίωση μὲ τὸν Θεό. Τὰ πάθη στέκονται ὡς ὑψηλὰ τείχη καὶ φράκτες ποὺ κρατοῦν τὸν ἄνθρωπο δέσμιο τοῦ πονηροῦ, ἀπομακρυσμένο καὶ ἀποξενωμένο ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ.Ὅπως μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες, τὰ πάθη προκαλοῦνται ἀπὸ τὰ ἐρεθίσματα καὶ τὶς ἀφορμὲς ποὺ δίνει ὁ κοσμικὸς περίγυρος στὸν ἄνθρωπο καὶ μέσῳ τῶν αἰσθήσεων (ἀκοή,ἀφή, γεύση, ὅραση) καὶ εἰσέρχονται στὴν σκέψη καὶ τὴν μνήμη τοῦ ἀνθρώπου. Ἐφ’ ὅσον οἱ σκέψεις αὐτές, τὰ νοήματα, οἱ λογισμοὶ συνοδεύονται ἀπὸ ἐμπάθεια (ἐμπαθεῖς λογισμοί, δήλ. σκέψεις περιβεβλημένες μὲ πάθη τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος, σὺμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ), τότε ἐντυπώνονται στὴ μνήμη καὶ στὴν διάνοια τοῦ ἀνθρώπου, ἐπανέρχονται ὡς σκανδαλιστικὲς καταστάσεις, καὶ ἐφ’ ὅσον δὲν πολεμηθοῦν ἀμέσως, κατασκηνώνουν στὴν καρδιὰ τῶν ἀνθρώπων, «στὴν λογικὴ οἱ λογισμοί, στὴν ψυχὴ τὰ θηριώδη πάθη, στὸ ἐπιθυμητικὸ ἡ μνήμη τῆς κτηνώδους ὀρέξεως, στὸ νοερό, οἱ φανταστικὲς μορφές, στὴν διάνοια, οἱ ἐμπαθεῖς ἔννοιες» (Γρηγόριος Σιναΐτης) καὶ ριζώνουν ὡς πάθη ποὺ ἀργότερα δύσκολα καὶ μὲ πολλὴ προσπάθεια ἐκριζώνονται. Ἐὰν λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἐνδώσει μὲ εὐκολία στὶς ἀρχικὲς προσβολὲς τοῦ πειρασμοῦ, τότε αὐτὸς γιγαντώνεται, γίνεται μία ἕξη, μία ἰσχυρὴ συνήθεια, μία κυρίαρχη κατάσταση. Ἡ ἄμετρη ἐπιθυμία τῶν κοσμικῶν ἀνέσεων, ἡ φιλαυτία, ἡ ὑπέρμετρη ἀγάπη καὶ φροντίδα γιὰ τὴν ἀνάπαυση καὶ τὶς ἀπολαύσεις τοῦ σώματος, καθίστανται αἰτίες γιὰ σοβαρὰ πάθη, ὅπως αὐτὰ τῆς γαστριμαργίας, πορνείας, φιλαργυρίας, πλεονεξίας,φιλοσωματίας, φιληδονίας.Οἱ Πατέρες ἐπισημαίνουν ὅτι τὰ σωματικὰ πάθη ἐνισχύονται ἀπὸ τοὺς ἐμπαθεῖς λογισμοὺς ποὺ καλλιεργεῖ ἡ μνήμη καὶ ἡ φαντασία, μέσα ποὺ χρησιμοποιεῖ συχνὰ ὁ διάβολος καὶ οἱ δαίμονες-πρόξενοι τῶν παθῶν γιὰ νὰ διεγείρουν στοὺς ἀνθρώπους πάθη.
Ἡ Κλῖμαξ. Ἱ. Ναὸς Ἁγίου Νικολάου Κρεπενῆς, Καστοριά, 1650
Ἡ Κλῖμαξ.
Ἱ. Ναὸς Ἁγίου Νικολάου Κρεπενῆς,
Καστοριά, 1650
Καθ’ ὅσον ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀποκρούσει ἀμέσως τὶς προσβολὲς τῶν ἐμπαθῶν καὶ πονηρῶν λογισμῶν, καὶ ἐφ’ ὅσον ἡ διάνοια του διασκορπίζεται σὲ πολλοὺς λογισμοὺς (μετεωρισμὸ τοῦ νοῦ,ὀνομάζουν αὐτὴν τὴν κατάσταση οἱ Πατέρες), καὶ δὲν ἐπικεντρώνεται στὴν προσευχή, τότε τὰ πάθη ριζώνουν στὴν καρδιά, αἰχμαλωτίζουν τὸν νοῦ καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἁμαρτία. Οἱ Πατέρες μὲ τὴν ἀσκητική τους ἐμπειρία διέκριναν ὅτι τὰ πάθη συνδέονται μεταξύ τους, πολλὲς φορὲς ἡ μία ἐμπαθὴς κατάσταση διαδὲχεται τὴν ἄλλη. Οἱ Πατέρες κατέταξαν τὰ πάθη σὲ ὁμάδες καὶ κατηγορίες ξεχωρίζοντας τὶς βασικὲς ρίζες ὅλων τῶν παθῶν στὰ ἀκόλουθα τρίαπάθη, φιληδονία, φιλαυτία, φιλοδοξία,φιλαργυρία. Π.χ. ἀπὸ τὴν φιλαυτία, τὴν ὑπερβολικὴ ἀγάπη τοῦ σώματος προέρχονται τὰ σαρκικὰ πάθη, ὅπως ἡ γαστριμαργία, ἡ πορνεία, ἡ ἀκολασία. Ἀπὸ τὴν φιλοδοξία προκύπτουν ὁ ἐγωισμός,ἡ κενοδοξία, ὁ φθόνος, ἡ μνησικακία, ὁ θυμός, τὰ πάθη τῆς ψυχῆς. Ἀπὸ τὴν φιλαργυρία προκύπτουν ἡ πλεονεξία, ἡ ἀδικία, ἡ ἁρπαγὴ κ.ο.κ. Οἱ νηπτικοὶ Πατέρες δέχονται ὅτι τὰ πάθη ἀποτελοῦν μία παρὰ φύσιν κατάσταση, μία ἀσθένεια τῆς ψυχῆς ποὺ χρήζει θεραπείας. Βασικὴ προϋπόθεση τῆς θεραπείας τῶν παθῶν ἀποτελεῖ ἡ κάθαρση τῆς διανοίας ποὺ ἀποτελεῖ ἔργο τῆς Θείας Χάρης τῇ συνεργασίᾳ βεβαίως καὶ τῇ ἐλευθέρᾳ βουλήσει τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ πρῶτο βῆμα εἶναι νὰ ἔχουμε ἐπίγνωση τοῦ πάθους, συναίσθηση τῆς ἁμαρτίας, ἡ ὁποία θὰ ὁδηγήσει στὴ μετάνοια καὶ τὴν ἀνάληψη τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀπόκρουση τῶν παθῶν. Ἐπ’ αὐτοῦ ὁ Ἁγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ἐπισημαίνει: «Ἔκκλινον ἀπὸ κακοῦ καὶ ποίησον ἀγαθόν, τοὐτέστι, πολέμησον ἐχθρούς, ἵνα μειώσῃς τὰ πάθη, ἔπειτα νῆφε, ἵνα μὴ αὐξήσωσι.Καὶ πάλιν πολέμησον, ἵνα κτήσῃ τὰς ἀρετάς, καὶ μετέπειτα νῆφε, ἵνα αὐτὰς διαφυλάξῃς. Καὶ τοῦτο ἂν εἴη τὸ ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν». Ἡ ἀπόκρουση τῶν πειρασμῶν ἀπαιτεῖ νήψη, δηλ. συνεχῆ πνευματικὴ ἐπαγρύπνηση καὶ προσευχή, καὶ ἡ μείωση τῶν παθῶν εἶναι μία διαρκὴς διαδικασία. Σὲ ἄλλο σημεῖο, ὁ Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς σημειώνει ὅτι «διά τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν, τὰ πάθη ὁ νοῦς ἀποδύεται», καὶ συμφωνεῖ καὶ ὁ ἅγ. Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος: «ὁ ἀεὶ τῇ ἐργασίᾳ τῶν ἐντολῶν ἑαυτὸν καθαίρων καὶ ἐκ τοῦ Θεοῦ καθαιρόμενος καὶ ἁγιαζόμενος». Ἀποτελεῖ κοινὴ αἴσθηση τῶν νηπτικῶν Πατέρων ὅτι ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου συμβάλλει στὴν μείωση τῶν παθῶν καὶ τὴν καλλιέργεια τῶν πνευματικῶν ἀρετῶν. Ἡ ὑπακοὴ στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου ἐπανορθώνει τὶς συνέπειες τῆς παρακοῆς τοῦ Ἀδάμ. Στὴ συνέχεια θὰ ἐξετάσουμε ποιὲς ἀρετὲς συμβάλλουν στὴν κάθαρση τῶν παθῶν καὶ ἐνισχύουν τὸν ἀγωνιζόμενο χριστιανὸ στὴν πνευματική του ζωή.Οἱ ἀρετὲς ἀποτελοῦν στάδια ποὺ οἰκοδομοῦν τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ἐπίπεδα ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν πορεία του νὰ συναντήσει τὸν Θεό. Οἱ Πατέρες διδάσκουν ὅτι τὸ πρῶτο βῆμα στὴν πορεία αὐτὴ εἶναι ἡ ταπεινοφροσύνη, ἀντίδοτο τῆς δαιμονικῆς ὑπερηφανίας καὶ τοῦ ἐγωισμοῦ. Ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νὰ ἀποβάλει τὸν ἐγωισμὸ ποὺ σκοτίζει τὸν νοῦ, καὶ νὰ προσαρμόσει τὴν ζωή του στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος πρῶτος δίδαξε ἔμπρακτα ταπεινοφροσύνη, μὲ τὴ σάρκωσή Του, τὴν ταπεινὴ γέννηση, τὴ ζωή Του ὑφιστάμενος ἐμπαιγμοὺς καὶ τελικῶς μὲ τὸν Θάνατό Του. Πολλὲς φορὲς δίδασκε ὅτι ἦλθε ἐπὶ γῆς γιὰ νὰ κάνει ὄχι τὸ δικό Του θέλημα, ἀλλὰ αὐτὸ τοῦ Πατρός Του. Στοὺς Μακαρισμοὺς ἐπαινεῖ τοὺς ταπεινούς, διότι σὲ αὐτοὺς θὰ δοθεῖ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ Μ. Βασίλειος γράφει σχετικῶς ὅτι ἡ «ταπείνωσις, Χριστοῦ μίμησις, ἔπαρσις δὲ καὶ παρρησία καὶ ἀναίδεια, τοῦ διαβόλου μίμημα». Ἡ ταπείνωση ἐξαλείφει τὸ πάθος τῆς ὑπερηφανείας, καὶ εἶναι μία ἀρετὴ ποὺ οἱ δαίμονες οὔτε ὁ πονηρὸς μπορεῖ νὰ ἀνταγωνισθεῖ. Ἡ ταπεινοφροσύνη ἀνοίγει τὴν πύλη τοῦ οὐρανοῦ (Ἰωάννης τῆς Κλίμακος) καὶ «ὅποιος ἔχει ἀποκτήσει ταπεινὸ φρόνημα ἔχει μέσα τοῦ ἔνοικο τὸν Χριστό, διὰ τοῦ ὁποίου ἀπέκτησε τὴν ταπείνωση τοῦ Κυρίου» (ὅσιος Πέτρος Δαμασκηνός).Τὸ ἑπόμενο στάδιο εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς μετάνοιας, ἀρετῆς ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ταπενοφροσύνη. Ὁ ταπεινὸς ἔχει συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητας καὶ τῆς ἀναξιότητάς του. Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ ἀρετὴ ποὺ ἀνοίγει τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἐπιστροφῆς τοῦ ἀνθρώπου στὸν Θεὸ (Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος), ἐνῷ ὁ Ἰωάννης τῆς Κλίμακος μᾶς λέει ὅτι «ἀποχὴ κακοῦ, ἀρχὴ μετανοίας, ἀρχὴ δὲ μετανοίας, ἀρχὴ σωτηρίας». Ἡ μετάνοια, ὅταν εἶναι γνήσια καὶ καρδιακή, φέρνει καὶ ἄλλους πνευματικοὺς καρπούς, αὐτοὺς τῆς ἐξομολογήσεως, τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀγάπης. Χωρὶς τὸ σταθερὸ θεμέλιό τῆς μετανοίας, δὲν μποροῦμε νὰ προχωρήσουμε στὶς ἄλλες ἀρετὲς (Γρηγόριος Παλαμᾶς). Ἡ μετάνοια ἀποτελεῖ δεύτερο βάπτισμα, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὶς προηγούμενες ἁμαρτίες, τὸν ἀναβαπτίζει στὴ Θεία Χάρη. Μετάνοια εἶναι «τὸ νὰ μισήσει κανεὶς τὴν ἁμαρτία, νὰ ἀγαπήσει τὴν ἀρετή, νὰ ἐκκλίνει ἀπὸ τοῦ κακοῦ καὶ νὰ κάνει τὸ ἀγαθό, ἔργα τῆς ἀληθινῆς μετανοίας εἶναι τὸ ταπεινὸ φρόνημα, ἡ κατάνυξις καὶ τὸ πνευματικὸ πένθος, ἡ πραότητα τῆς καρδιᾶς» (Γρηγόριος Παλαμᾶς). f,.fflvlrvm,lr3Ὅμως, γιὰ νὰ φέρει ἀποτελέσματα ἡ μετάνοια, ὅπως καὶ οἱ ἄλλες ἀρετές, ὀφείλει νὰ εἶναι διαρκής, ἰσόβια καὶ ὄχι πρόσκαιρη ἢ περιστασιακή.
Ἡ μετάνοια μὲ τὴ σειρὰ τῆς ὁδηγεῖ στὴν ἐλπίδα, «διότι ὅποιος ἐλπίζει νὰ λάβει ἀπὸ τὸν Θεὸ συγχώρηση, μετανοεῖ καὶ διορθώνεται» (Ἰωάννης τῆς Κλίμακος). Ἔτσι ὁδηγούμαστε σὲ μία νέα σειρὰ ἀρετῶν, ποὺ συνδέονται μὲ τὶς προηγούμενες ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους. Ὁ λόγος γιὰ τὴν ἀγάπη, τὴν πίστη, τὴν ἐλπίδα, (Α΄ Κόρ. 13,13). Πολλὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε γιὰ τὶς τρεῖς αὐτὲς ἀρετές. Ὁ Κύριος χαρακτήρισε τὴν ἀγάπη ὡς τὴν πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολή (Ματθ. 22,37-39), ἐνῷ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ὁρίζεται ὡς ἀγάπη (Α’ Ἰω. 4,16). Προτοῦ ὅμως ἐξετάσουμε ξεχωριστὰ καὶ ἐν συντομίᾳ τὶς τρεῖς αὐτὲς ἀρετές, ἂς δοῦμε πρῶτα πῶς διασυνδέονται μεταξύ τους. Σύμφωνα μὲ τὸν ἅγ. Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, ἡ ἀγάπη παρομοιάζεται μὲ τὸν ἥλιο, ἡ πίστη μὲ τὶς ἡλιακὲς ἀκτίνες ποὺ θερμαίνουν τὴν πίστη, καὶ ἡ ἐλπίδα μὲ τὸ φῶς ποὺ φωτίζει πνευματικά τους ἀνθρώπους. Καὶ οἱ τρεῖς αὐτὲς ἀρετὲς εἶναι ἀπαραίτητο νὰ συνυπάρχουν στὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ ἀγωνιζομένου χριστιανοῦ, ἀφοῦ «ἡ πίστη ὑπάρχει γιὰ νὰ θερμαίνει καὶ νὰ στηρὶζει τὴν ψυχὴ στὸν Θεό, ἡ ἐλπίδα γιὰ νὰ φέρνει στὴν ψυχὴ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ τὴν ἐπισκιάζει καὶ νὰ τὴν καθοδηγεῖ, νὰ τὴν παρακινεῖ στὰ ἔργα τῆς πίστεως, ἐνῷ ἡ ἀγάπη γιὰ νὰ φωτίζει τὸν νοῦ, νὰ τὸν ἀνυψώνει ἀπὸ τὰ ἐπίγεια στὰ οὐράνια, νὰ μεταβάλει τὸ σκοτάδι σὲ φῶς καὶ τὸ φθαρτὸ σὲ ἄφθαρτο» (Ἰωάννης τῆς Κλίμακος). Καὶ συμπληρώνει ὁ ἅγ. Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ὅτι «κάθε μία ἐκ τῶν τριῶν ἀναπτύσσεται διὰ μέσου τῶν ἄλλων ἔχουσα οἰκεῖο ἔργο στὴ μεταμόρφωση καὶ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου».Ἡ ἀγάπη, σύμφωνα μὲ τοὺς νη- πτικοὺς Πατέρες, χαρακτηρίζεται ὡς ἡ κορυφὴ τῶν πνευματικῶν ἀρετῶν, ἡ πηγὴ καὶ ἡ ὁλοκλήρωση ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν. «Ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπη ρίζα καὶ ἀρχὴ πάσης ἀρετῆς ἐστιν» (Γρηγόριος Παλαμᾶς, πρβλ. Ἰακ. 4,4),ἡ ἀρετὴ τῶν ἀρετῶν μὲ τὴν ὁποία «ὁλικῶς τῷ Θεῷ συναπτόμεθα, καταργουμένης τῆς ἁμαρτίας ἡμῶν τῇ τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνῃ καὶ τῇ δὶ’ ἀγάπης ἐν ἡμῖν παραδόξως ἐνεργουμένῃ υἱοθεσίᾳ τῆς χάριτος»(Κάλλιστος καὶ Ἰγνάτιος Ξανθόπουλοι).Ὅμως,γιὰ νὰ εἶναι ἡ ἀγάπη πλήρης καὶ τέλεια, πρέπει νὰ ἀπευθύνεται καὶ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἀγκαλιάζει ὅλους τους ἀνθρώπους, στὰ πρόσωπα τῶν ὁποίων νὰ διακρίνει τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Στὸ σημεῖο αὐτὸ συμφωνοῦν τόσο ἡ Κ.Δ.(πρβλ. Μάρκ. 12,31, 33, Α’ Ἰω. 4,20) ὅσο καὶ οἱ Πατέρες. Ὡς πρὸς τὴν πίστη, θεωρεῖται ὡς ἡ ἀρετὴ ποὺ περιφρουρεῖ καὶ διασώζει τὸν ἄνθρωπο, ἡ ὁποία σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ὑπομονή, ἐνισχύει τοὺς πιστοὺς στὶς δυσκολίες: «πρέπει νὰ ὑπομένουμε κάθε δοκιμασία ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ τοὺς κάθε εἴδους λογισμούς. Ἀπόκτησε πίστη, γιὰ νὰ καταπατήσεις τοὺς ἐχθροὺς» (ὅσιος Πέτρος Δαμασκηνός).Ἡ ἀληθινὴ πίστη ἐνεργοποιεῖται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ ὀφείλει νὰ φανερώνεται καὶ νὰ λάμπει μὲ τὴν πρόοδο στὰ καλὰ ἔργα (Γρηγόριος Σιναΐτης). Ἡ πίστη τέλος συνδέεται μὲ τὴν σταθερὴ ἐλπίδα στὶς ἐπαγγελίες καὶ τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, καθὼς μᾶς λέει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «πίστις ἐστὶν ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων»(Ἑβρ.11,1).Ἕνα ἄλλο σημαντικὸ κεφάλαιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πολύτιμο γιὰ τὴν ἀσκητικὴ πεῖρα καὶ τὴν πορεία πρὸς τὴν θέωση, σύμφωνα μὲ τοὺς νηπτικοὺς Πατέρες, εἶναι ἡ προσευχή. Ἤδη, ὁ Κύριός μας ἔχει ἀφήσει τὴν προτροπή: «γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν»(Ματθ. 26,41),καὶ «πάντοτε προσεύχεσθαι»(Λουκ. 18,1). Οἱ νηπτικοὶ Πατέρες μᾶς δίνουν διαφόρους ὁρισμοὺς γιὰ τὸ τί εἶναι προσευχή. Ἔτσι λοιπόν, ἡ προσευχὴ εἶναι «εὐχὴ καθαρὴ καὶ ἄϋλη, ποὺ ἐπιδιώκει νὰ ἑνώσει τὸν προσευχόμενο μὲ τὸν Θεό», πρὸς «θεϊκή ἀνάταση καὶ ἕνωση» (Γρηγόριος Παλαμᾶς),«ὁμιλία τοῦ νοῦ μὲ τὸν Θεὸ» (Ἰωάννης τῆς Κλίμακος), διαρκῶς «μνημονευτέον Θεοῦ ἢ ἀναπνευστέον» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος).Ὡστόσο, οἱ Πατέρες θέτουν κάποιες πνευματικὲς προϋποθέσεις καὶ κατάλληλη προετοιμασία γιὰ τὴν προσευχή.Ὅταν οἱ Πατέρες μιλοῦν γιὰ προετοιμασία στὴν προσευχὴ ἐννοοῦν τὴν ἐσωτερικὴ διάθεση, καὶ κυρίως τὴν ἀπόλυτη προσήλωσή του στὴν προσευχή, χωρὶς κοσμικοὺς ἢ ἄλλους περισπασμούς. «Ὁ γνησίως ἀγαπῶν τὸν Θεόν, οὗτος καὶ ἀπερισπάστως πάντως προσεύχεται. Καὶ ὁ ἀπερισπάστως πάντως προσευχόμενος, οὗτος καὶ γνησίως ἀγαπᾷ τὸν Θεόν»(Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής). Ὁ νοῦς τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς πρέπει νὰ εἶναι «ἀνίδεος, ἀσχημὰτιστος,ἀτάραχος, ἀπερίσπαστος, ἀκίνητος, ἄϋλος, ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ καὶ τελείᾳ ἀταραξίᾳ προσομιλεῖν τῷ Θεῶ» (ὅσιος Πέτρος Δαμασκηνός).Ἡ καθαρὴ καὶ ἀπερίσπαστος, ἢ ὅπως ἀλλιῶς τὴν ὀνομάζουν οἱ νηπτικοὶ Πατέρες, νοερὰ καὶ ἀμετεώριστος προσευχή, μπορεῖ νὰ φωτίσει τὸν νοῦ τοῦ προσευχομένου καὶ νὰ τὸν ἀνεβάσει σὲ πνευματικὰ ὕψη, ἀκόμη καὶ στὴ θέαση τοῦ Θεοῦ «εὔχεται δέ τις τῷ νοΐ, ὅταν,εὐχόμενος καὶ ψάλλων, ἀναθεωρῇ τὸν νοῦν τὸν ἐγκείμενον ἐν τῇ θείᾳ Γραφῇ καὶ δέχεται ἀναβάσεις ἐκεῖθεν ἐννοιῶν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐκ θεοπρεπῶν ἐννοιῶν, ὑφ’ ὧν ἁρπαζομένη νοερῶς ἡ ψυχὴ εἰς ἀέρα φωτός, ἑλλάμπεται τρανῶς καὶ καθαίρεται πλέον καὶ πρὸς οὐρανοὺς ὅλη μετάρσιος γίνεται καὶ τῶν ἀποκειμένων τοῖς ἁγίοις ἀγαθῶν κατοπτεύει τὰ κάλλη» (Νικήτας Στηθάτος).Οἱ Πατέρες ἐπίσης κάνουν λόγο γιὰ τὴν ἁπλότητα τῆς προσευχῆς, καὶ συστήνουν τὴν μονολόγιστη προσευχὴ- «Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησόν με», ἡ ὁποία, ὡς σύντομη καὶ περιεκτική, ἐπιτρέπει στὸν νοῦ νὰ ἐπικεντρωθεῖ στὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό. Ἐπὶσης, θεωροῦν ὅτι ἡ συνεχὴς καὶ ἀδιάλειπτος προσευχὴ ἐνισχύει τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ καὶ τὸν βοηθᾶ νὰ διατηρεῖ στὴ σκέψη του συνεχῶς πνευματικοὺς καὶ θεοφιλεῖς λογισμούς.Ὁ Μέγ. Βασίλειος λέει ὅτι «προσευχῆς καιρὸς ἅπας ὁ βίος».Συνδέεται ἐπίσης ἡ προσευχὴ μὲ τὴν νηστεία, ὡς στοιχεῖο ποὺ ἐνισχύει καὶ ἐνδυναμώνει τὴν προσευχή. Ἡ νηστεία βοηθάει στὴν κάθαρση τοῦ σώματος ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς ἀπὸ πονηροὺς καὶ αἰσχροὺς λογισμούς. Ἡ προσευχὴ ἑνὸς ποὺ νηστεύει εἶναι καθαρή, καθὼς ὁ νοῦς του εἶναι καθαρὸς καὶ ἐλεύθερος ἀπὸ ἀκάθαρτες εἰκόνες καὶ σκέψεις (Ἰωάννης τῆς Κλίμακος).Ὅσα ἀνεφέρθησαν προηγουμένως γιὰ τὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, σύμφωνα μὲ τοὺς νηπτικοὺς Πατέρες, ἀποτελοῦν στάδια, βαθμίδες τῆς πνευματικῆς ζωῆς ποὺ ὡς στόχο ἔχουν νὰ ὁδηγήσουν στὴν πνευματικὴ τελείωση ποὺ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν θέωση. Οἱ Πατέρες ἀποδίδουν μεγάλη σημασία στὴν κάθαρση τῆς καρδιᾶς, ποὺ τὴν ἐννοοῦν ὡς τὸ ψυχοπνευματικὸ κέντρο τοῦ ἀνθρώπου. Ἐὰν λοιπὸν καθαρισθεῖ ἡ καρδιά, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχονται πονηροὶ λογισμοί, φόνοι, πορνεῖες, μοιχεῖες,κλεψιές, ψευδομαρτυρίες, βλασφημίες (πρβλ. Ματθ. 5,19), αὐτὸ θὰ ἀποτέλεσει σημαντικὴ προϋπόθεση γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. «Ἡ καρδιὰ ἡγεμονεύει ὅλου του ὀργανισμοῦ, καὶ ἐὰν καταλάβει τὸν χῶρο τῆς καρδιᾶς ἡ θεία χάρη, θὰ βασιλεύει σὲ ὅλους τους λογισμοὺς καὶ σὲ ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματος, γιατί ἐκεῖ (ἐν. στὴν καρδιὰ) βρίσκεται ὁ νοῦς καὶ ὅλοι οἱ λογισμοὶ τῆς ψυχῆς» (Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος). Μόνον σὲ μία καθαρὴ καρδιὰ ἐμφανίζεται ὁ Θεὸς καὶ σὲ αὐτὴν συντελεῖται ἡ πνευματικὴ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου,τὸ ἀνώτερο στάδιο τῆς θέωσης-ἕνωσης μὲ τὸ Θεῖο, ποὺ εἶναι «τὸ ἑνωθῆναι Χριστῷ ἐλλάμψει ἐνυποστάτῳ…τοῦ ζωοποιοῦ καὶ φωτιστικοῦ Πνεύματος» (Γρηγόριος Παλαμᾶς). Μόνον τότε ἡ ἀνθρώπινη διάνοια θὰ ἔχει καταστεῖ καθαρή, ἐλεύθερη ἀπὸ ἐμπαθεῖς λογισμούς, καὶ θὰ ἔχει φθάσει σὲ αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουν οἱ Πατέρες «ἀγγελικὸ λογισμό», δηλ. ἀληθινὴ γνώση καὶ ἀπαθὴς θεώρηση τῶν πραγμάτων καὶ τῶν καταστάσεων (ὅσιος Πέτρος Δαμασκηνός).
Ὁλόκληρη ἡ πνευματικὴ προσπάθεια τῶν ἀνθρώπων ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν ἄμεση ἐπαφὴ καὶ τὴν ἐπικοινωνία τους μὲ τὸν Θεό, κάτι ποὺ εἶχε διακοπεῖ μὲ τὴν ἔκπτωση ἀπὸ τὸν Παράδεισο τῶν πρωτοπλάστων, καὶ νὰ ἐνεργοποιήσει ἐκ νέου στὸν ἄνθρωπο τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν», δηλ. τὴ δυνατότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου νὰ καταστεῖ Θεὸς κατὰ χάριν, νὰ θεωθεῖ, νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὸν Θεό.«Εἰς τοῦτο ἡμᾶς πεποίηκεν ὁ Θεός, ἵνα γενώμεθα θείας κοινωνοὶ φύσεως καὶ τῆς αὐτοῦ ἀϊδιότητος μέτοχοι καὶ φανῶμεν αὐτῷ ὅμοιοι κατὰ τὴν ἐκ χάριτος θέωσιν»(Μάξιμος Ὁμολογητής), νὰ γίνει μέτοχος τοῦ Θείου, «ἡ γὰρ μετοχὴ τῇ καθάρσει, τῇ δὲ μεθέξει συνέπεται κάθαρσις, τού-του δὲ γενομένου, θεὸς ὅλος κατὰ χάριν ὁ ἄνθρωπος γίνεται» (Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος).

«ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΣΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΕΣΠΟΤΗ ΔΟΡΥΦΟΡΟΥΣΙ»


ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
ἀρχιμ.Ἰακώβου Κανάκη
Τά τελευταία χρόνια ὑπάρχει ἀπό μερίδα ἀνθρώπων μιά ἔντονη ἀμφισβήτηση τῶν κειμένων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης σέ τέτοιο σημεῖο πού ἐπηρεάζονται καί κάποιοι πιστοί, καί αὐτό κατά την γνώμη μας, γιατί δέν γνωρίζουν καί αὐτοί βασικές διδασκαλίες γι᾽αὐτό τό πρῶτο τμῆμα τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως. Μπορεῖ ὅμως νά ὑπάρξει Καινή Διαθήκη- αὐτήν τήν ἀποδέχονται ὅλοι- χωρίς τήν Παλαιά Διαθήκη;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή καί σαφής. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει τό ἕνα μόνο τμῆμα τῆς Βίβλου. Γιά παράδειγμα διαβάζει ὁ ἀναγνώστης τῆς Καινῆς Διαθήκης: «τοῦτο δέ γέγονε ἵνα πληρωθῃ ὁ λόγος τοῦ προφήτου….» (Μτ.1,22). Εὔλογα λοιπόν θά ἀναρωτηθεῖ κάποιος, ποιός εἶναι αὐτός ὁ προφήτης τοῦ ὁποίου ἐκπληρώνεται ὁ λόγος. Ἤ βλέπουμε νά γίνεται χρήση γεγονότων καί λόγων πού εἰπώθηκαν στήν Παλαιά Διαθήκη ἀπό τόν Ἴδιο τό Χριστό. Πῶς δικαιολογεῖται αὐτό; Θά ἰσχυριστεῖ κάποιος ὅτι γίνεται μόνο μιά ἐπιλογή χωρίων ἤ περικοπῶν. Ἐνῶ μπορεῖ ὅμως νά βρίσκει κάποιος αἰτίες γιά νά ἀμφισβητεῖ πολλά πράγματα, νά καταλήγει κάποια στιγμή αἰσίως στό συμπέρασμα ὅτι ἡ πίστη ἔχει νά κάνει συχνά μέ κάτι μή ὁρατό, ἀλλά πραγματικό καί φυσικά ὄχι φανταστικό. Μή ἀποδεικνυόμενο μέσω τῶν μαθηματικῶν ἀλλά μέ τήν ἐφαρμογή πνευματικῶν νόμων. Γεγονότα πού σχετίζονται μέ τόν νοῦ καί ὄχι μέ τήν λογική. Ἔτσι, εἶναι μεγάλη πρόκληση μέ ἐξαιρετικό ἐνδιαφέρον, τό νά ψάχνεις, νά προσεγγίζεις καί νά ἀνακαλύπτεις τό Θεό μέρα μέ τήν μέρα, ἀφοῦ ἤδη ἔχει προηγηθεῖ ἡ δική του Ἀποκάλυψη.
Θά μποροῦσαν νά ἀναφερθοῦν πολλά ἐπιχειρήματα γιά τήν σπουδαιότητα τῶν Κειμένων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά ὡς σημαντικότερο κρίνουμε κάτι ἄλλο, τήν διευκρίνιση μερικῶν ζητημάτων πού δέν ἀφοροῦν στήν ὕπαρξή της, ἀφοῦ γιά τήν Ἐκκλησία μας αὐτή εἶναι δεδομένη, ἀλλά στό περιεχόμενό της.
Ὑπάρχουν λοιπόν τρία σημαντικά σημεῖα πού τήν ἀφοροῦν: α) Τό καταργούμενο, β) Τό ἐκπληρούμενο καί γ) Τό συμπληρούμενο. Τί σημαίνουν αὐτές οἱ ἔννοιες; Σημαίνουν ὅτι ὑπάρχουν στά βιβλία τῆς Π.Δ. ἀναφορές περί καθάρσεων, θυσιῶν, προσφορῶν κ.ἄ. (κυρίως ἀναφέρονται στό βιβλίο Λευιτικόν), οἱ ὁποῖες καταργοῦνται ἀπό τήν μία μεγάλη καί μοναδική θυσία τοῦ Χριστοῦ. Ὑπάρχει τό τμῆμα πού ἐκπληρώνονται πολλά ἀπό τά αναφερόμενα στούς προφῆτες γιά τήν ἔλευση τοῦ μεσσία καί τά ἔσχατα καί ἀκόμα ὑπάρχει τό μήνυμα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἀποστόλων πού συμπληρώνουν ἀλήθειες, πού εἰπώθηκαν πολλά χρόνια πρίν τήν Σάρκωσή Του (Μτ.5,39). Αὐτά τά τρία σημεῖα εἶναι ἀναγκαῖο νά γνωρίζουν οἱ χριστιανοί καί εἰδικότερα ὅσοι μελετοῦν τά ἱερά κείμενα τῆς Π.Δ. καί ἐπιθυμοῦν νά ἐκφράζουν λόγο περί αὐτῶν.
Ἐκτός ὅμως αὐτῶν βασική διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί εἰδικῶν πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, εἶναι ὅτι τό πρόσωπο πού ἔχουν ὡς κέντρο καί οἱ δύο Διαθῆκες εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος παρουσιάζεται ὡς «Μεγάλης βουλῆς ἄγγελος», «Ἐμμανουήλ», «Δοῦλος Κυρίου» κ.ἄ. Οἱ δύο αὐτές Διαθῆκες δορυφοροῦν τό Ἴδιο Πρόσωπο. Ἔτσι, εἶναι σημαντικό νά ἀνακαλύπτεις ὄχι μόνο ἐπιστημονικά, μέσω τῶν θεολογικῶν κλάδων, ἀλλά καί πνευματικά ὅτι ἡ Βίβλος εἶναι τό βιβλίο πού
ἀναφέρεται στό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως ἐπίσης εἶναι τό Ἱερό Κείμενο μέσα ἀπό τό ὁποῖο ὁ Θεός «ἀπαντᾶ» στόν ἄνθρωπο πού Τόν ἀναζητᾶ. Ὅταν ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀγαθή διάθεση καί ὁ καρδιακός πόθος ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται προσωπικά καί τότε ὁ χριστιανός ζεῖ τήν προσωπική του πεντηκοστή.
Ἀπό τά πολλά σημαντικά καί σπουδαῖα πού ἀναφέρονται στήν Παλαιά Διαθήκη, ἡ ὁποία «ἀνοίγεται» στήν Καινή, θά σταθοῦμε μόνο σέ ἕνα, στό θέμα τῆς ἐλεημοσύνης. Παραθέτω τά δύο κείμενα: «Κόψε καί μοίραζε στό πεινῶντα τόν ἄρτον σου καί πτωχούς, πού δέν ἔχουν στέγη, βάζε τους στό σπίτι σου× ἐάν δεῖς γυμνό, ἔνδυσέ τόν…» (Ἠσ.58,7). « Σᾶς ἀνήκει λοιπόν ἡ κληρονομιά αὐτή× διότι πείνασα καί μού δώσατε νά φάω…ἤμουν γυμνός καί μέ ντύσατε…» (Μτ.25,35-36). Καί μόνο μέ τήν παράθεση αὐτῶν τῶν κειμένων γίνεται σαφές ὅτι ἀφενός ἡ Παλαιά Διαθήκη χρήζει μελέτης καί ἐνδελεχοῦς ἔρευνας καί ἀφετέτου ὅτι καί αὐτή ὅπως καί ἡ Καινή Διαθήκη, κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, τόν ἴδιο Δεσπότη δορυφοροῦν!

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...