ΚΑΠΕΛΑ ΣΙΞΤΙΝΑ :
Ο ιδιαίτερος Ναός - "πορνοστασιο" όπου λειτουργεί
ο Πάπας στο Βατικανό.
Η απεικόνιση της ομοφυλοφιλίας σε μια εκρηκτική διάσταση τοιχογραφίας 1000 τετ. μέτρων στην οροφή της Καπέλα Σιξτίνα.
Παρέλαση γυμνών ομοφυλόφιλων και στο κέντρο ο Θεός...ομοφυλόφιλος!!!
Η ανήκουστη βλασφημία!
Οι Φραγκολατίνοι, κρατούσαν το μυστικό για το «κουσούρι» τους εφτασφράγιστο για αιώνες.
Άβυσσος χωρίζει την Αγιογραφία της Ορθοδόξου Εκκλησίας από τη θρησκευτική ζωγραφική των Φραγκολατίνων.
Η Αγιογραφία είναι εικαστική διατύπωση θεολογικών αληθειών. Σαφώς είναι μία αρχαία παράδοση της Εκκλησίας εκ Πνεύματος Αγίου, όπως το επισημαίνουν και οι ιεροί Κανόνες «ου ζωγράφων εφεύρεσις η των εικόνων ποίησης, αλλά παράδοσης αρχαία από Θεού δοθείσα τη Εκκλησία». (Ζ΄Οικουμ. Σύνοδος, πρακτικά).
Τις εικόνες της Ορθοδοξίας χαρακτηρίζει η ιερότητα, η έκφραση της αγιότητας, η σεμνοπρεπής και λατρευτική στάση των Αγίων.
Ακόμη η Αγιογραφία είναι μία υπερβατική ποιητική έκφραση, ύψιστο έργο τέχνης, ερμηνευτικό της εσωτερικής αγιότητας των θεωθέντων.
Η εικόνα του ευαγγελισμού, π. χ. είναι δείγμα υπερβατικής ωραιότητας, μιας ζωής μέσα στα φωτεινά ύδατα του Αγίου Πνεύματος.
Ο Χριστός που περιβάλλεται από την τριλαμπή Δόξα Του είναι η θεολογική εικαστική διατύπωση της παρουσίας της Αγίας Τριάδος εν σαρκί.
Η Αγιογραφία είναι η ταυτότητα της Ορθοδοξίας, η υπερβατική της έκφραση εν Πνεύματι Αγίω.
Όταν στραφούμε στη θρησκευτική ζωγραφική των Φραγκολατίνων, που δημιουργήθηκε μετά το σχίσμα των Εκκλησιών, μεταφερόμαστε από τη μυσταγωγία της νοεράς προσευχής που προξενεί η θέα των εικόνων μας, σε άσεμνα ως επί το πλείστον έργα ζωγραφικής. Έχει κανείς την αίσθηση πως δεν βρίσκεται στο Ναό του Θεού, αλλά σε εργαστήρι ζωγραφικής, όπου ποζάρουν γυμνά μοντέλα.
Όταν όμως σηκώσουμε το βλέμμα να δούμε την οροφή της Καπέλα Σιξτίνα, η μπόχα της ομοφυλοφιλίας θα μας χτυπήσει σαν χαστούκι στο πρόσωπο.
Ποιος περίμενε να δει κάτι τέτοιο μέσα στο Ναό του Αγίου Πέτρου της Ρώμης, στο παρεκκλήσι που ο Πάπας λειτουργεί και προσεύχεται;
Η τοιχογραφία αυτή που η έκτασή της είναι μεγαλύτερη από ένα στρέμμα, είναι έργο του Μιχαήλ Άγγελου.
Τα βιβλία που κυκλοφορούν με τη ζωή και το έργο του γλύπτη αυτού και ζωγράφου, από ανέκαθεν ήταν περασμένα από λογοκρισία, για να μην αποκαλυφθεί το «κουσούρι» του ζωγράφου, ο οποίος αποτύπωσε το βασανισμό της συνείδησης του στην πελώρια τοιχογραφία.
Αποδεικνύεται από το θέαμα της ζωγραφισμένης οροφής, ο τονισμός του εξαγιασμού του ολόγυμνου ανθρωπίνου σώματος, ανδρών και γυναικών, καθώς λειτουργεί στη διαστροφή της ομοφυλοφιλίας.
Ο απλός θεατής, ο αμύητος, σοκάρεται απλά από την προκλητικότατη γύμνια. Πριν μπει στο «παρεκκλήσι» αυτό οι υπεύθυνοι κληρικοί, του συνέστησαν να μην φοράει κοντό παντελόνι και πουκάμισο με κοντά μανίκια.
Απαιτείται σεμνότητα όταν μπαίνεις στο παρεκκλήσι του Πάπα ...;
...;Όταν μπεις, τότε σου έρχεται το χαστούκι
Αντί για εικόνες βλέπεις ένα τεράστιο πλήθος γυμνών .. "αγίων", σαν να βρίσκεσαι σε παραλία γυμνιστών. Στο κέντρο του υπερθεάματος ο Θεός, που δημιουργεί τα άστρα και τα ουράνια σώματα.
Έχει άσπρα μαλλιά σαν τον παλαιό των ημερών.
Είναι ζωγραφισμένος από πίσω από την πλάτη.
Με το τεντωμένο χέρι του μπροστά, προστάζει και δημιουργεί τα άστρα.
Από την πίσω πλευρά φοράει το χιτώνα και το ιμάτιο. Όλο το σώμα είναι καλυμμένο με τα ενδύματα, εκτός από τον ..πισινό του που προβάλλει σε ...ομοφυλοφιλική στάση.
O Biagio da Cesena, αρχιθαλαμηπόλος του Πάπα, δήλωνε δημόσια ότι είναι «πράξη μέγιστης ατιμίας να έχουν αποτυπωθεί τόσες πολλές γυμνές μορφές που χωρίς αιδώ επιδεικνύουν τα απόκρυφά τους σ' ένα τόσο σεβάσμιο μέρος.
O Biagio da Cesena, αρχιθαλαμηπόλος του Πάπα, δήλωνε δημόσια ότι είναι «πράξη μέγιστης ατιμίας να έχουν αποτυπωθεί τόσες πολλές γυμνές μορφές που χωρίς αιδώ επιδεικνύουν τα απόκρυφά τους σ' ένα τόσο σεβάσμιο μέρος.
Αυτό δεν είναι έργο για παπικό παρεκκλήσι, αλλά για το λουτρό κακόφημου σπιτιού»!
Ο Μιχαήλ Άγγελος εκδικήθηκε τον Biagio προσθέτοντας το πορτραιτο του στους κολασμένους: με τη μορφή του Μίνωα να δείχνει απαθής αλλά εξαχρειωμένος, «μ' ένα τεράστιο φίδι τυλιγμένο γύρω από τα πόδια του, εν μέσω πλήθους διαβόλων» (σελ. 77.) Ποτέ βαριά αρρωστημένη ψυχή δεν έφτασε σε τέτοια ακρότατη έκφραση βλασφημίας, όσο ο ανώμαλος αυτός και ικανότατος Μιχαήλ Άγγελος. Θέλει να ομολογήσει δημόσια την αγιοποίηση της ομοφυλοφιλίας, ανεβάζοντάς την και στο θεϊκό θρόνο.
Την αποκάλυψη του εφτασφράγιστου μυστικού της Καπέλα Σιξτίνα έκανε ο Gilleς Neret. Ο Μιχαήλ Άγγελος εκδικήθηκε τον Biagio προσθέτοντας το πορτραιτο του στους κολασμένους: με τη μορφή του Μίνωα να δείχνει απαθής αλλά εξαχρειωμένος, «μ' ένα τεράστιο φίδι τυλιγμένο γύρω από τα πόδια του, εν μέσω πλήθους διαβόλων» (σελ. 77.) Ποτέ βαριά αρρωστημένη ψυχή δεν έφτασε σε τέτοια ακρότατη έκφραση βλασφημίας, όσο ο ανώμαλος αυτός και ικανότατος Μιχαήλ Άγγελος. Θέλει να ομολογήσει δημόσια την αγιοποίηση της ομοφυλοφιλίας, ανεβάζοντάς την και στο θεϊκό θρόνο.
Μελέτησε τα ποιήματα του Μιχαήλ Αγγέλου, τα ποικίλα γραφτά του, τα άγνωστα σχέδια με μελάνι. Ξετρύπωσε την προσπάθεια απόκρυψης από τους συγγενείς, της διαστροφής του ζωγράφου.
Την παραποίηση των γραφτών του καλλιτέχνη από εκδότες, την επιλεκτική παρουσίαση ζωγραφικών και γλυπτών παραστάσεων που δεν μαρτυρούν το βασανιστικό ..κουσούρι.
Για αιώνες ο κόσμος θαύμαζε τη μεγαλοφυΐα του Μιχαήλ Αγγέλου και οι Πάπες καμάρωναν για τον πολιτισμό τους.
Τμήμα της Δευτέρας Παρουσίας.
Στο επάνω μέρος της παράστασης, ανάμεσα στους Αποστόλους και τους Αγίους δύο ζεύγη ομοφυλόφιλοι φιλιούνται ερωτικά. Είναι η δικαίωση της αρσενοκοιτίας, ο εξαγιασμός της.
Ασφαλώς τα δύο ζεύγη των τραβεστί ανήκουν στην ομάδα των ερωτικών συντρόφων του Μιχαήλ Αγγέλου.
«Όποιο και αν ήταν το θέμα του, ο Μιχαήλ Άγγελος δεν υπήρχε περίπτωση να μην ξαναγυρίσει στο ένα και βασικό θέμα του: τον εαυτό του και τα πάθη του».
Ο Gilleς Neret όμως αποκάλυψε όλη την αλήθεια. Το βιβλίο του έφτασε σ' εμάς από τις εκδόσεις TASCHEN / ΓΝΩΣΗ μέσα από τις προσφορές της εφημερίδος «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Από το βιβλίο αυτό μεταφέρουμε τα αποδεικτικά στοιχεία και προσθέτουμε τη δική μας κριτική.Ο θάνατος και η αμαρτία στοίχειωναν τον Μιχαήλ Άγγελο.
Πεισμένος για την απαξία του ζούσε μέσα στον τρόμο της αιώνιας απώλειας:
«Ζω για να αμαρτάνω, για να σκοτώνω τον εαυτό μου. Δεν ζω πια τη ζωή μου σαν δική μου, αλλά σαν ζωή της αμαρτίας. Το καλό, μου δόθηκε από τον ουρανό, το κακό από τον εαυτό μου, από τη δική μου ελεύθερη βούληση, την οποία όμως έχω στερηθεί». Αυτά τα βάσανα είχαν ως πηγή τον απόλυτο έρωτα που ένιωθε για τον όμορφο και καλλιεργημένο Τομάζο ντέι Καβαλιέρι, τον οποίο είχε συναντήσει το 1532. Εγκαταστάθηκε στη Ρώμη για να είναι κοντά στον αγαπημένο του. Το άγριο πάθος του έβρισκε διέξοδο και σε μια υπερβολική υμνολογία. Έγραφε στον Τομάζο: «Το όνομά σου τρέφει την καρδιά και την ψυχή μου, γεμίζοντάς τες με τέτοια γλύκα ώστε δεν νιώθω πια τα βάσανά μου, ούτε φοβάμαι το θάνατο. Αν και τα μάτια μου είχαν το μερτικό τους από εσένα, σκέψου πόσο ευτυχισμένος θα μπορούσα να ήμουν».
Το πάθος του Μιχαήλ Αγγέλου σύντομα έγινε αντικείμενο κουτσομπολιών και χυδαίων υπαινιγμών.
Με τα κείμενα, τις εικόνες (οι εικόνες είναι στο αρχείο μας) και με το σχολιασμό μας δεν έχουμε στόχο να παρουσιάσουμε ολόκληρη τη μορφή του Μιχαήλ Αγγέλου. Αυτό είναι ανέφικτο εδώ.
Στόχος μας είναι να φανεί η άβυσσος που χωρίζει την Αγιογραφία της Ορθοδοξίας από τους Παπικούς.
Ο συγγραφέας παρατηρεί «Τις 9 σκηνές πλαισιώνουν 20 γυμνοί νέοι (οι λεγόμενοι ignudi), πραγματικά ζωντανά αγάλματα, πνευματικοί αδελφοί ή εραστές του καλλιτέχνη. Τα χαρακτηριστικά τους και τα σώματά τους συνδυάζουν αντρικά και γυναικεία στοιχεία». Εκτός από τους 20 αυτούς ignudi υπάρχουν άλλες 16 παιδικές μορφές σε ζωγραφιστά αγάλματα σε μικρότερη κλίμακα. Είναι παιδικής ηλικίας. Δύο ζεύγη από αυτούς κάνουν ερωτικές χειρονομίες προς τους συντρόφους τους. Σ' αυτές τις 36 μορφές τραβεστί αν προσθέσουμε και άλλα πρόσωπα της σύνθεσης, όπου την θεση των Αγίων αντικαθιστούν ερωτικοί σύντροφοι του Μιχαήλ Αγγέλου, διαπιστώνουμε πως η οροφή του «παρεκκλησίου» του ναού του Αγίου Πέτρου είναι ένας ναός Σοδόμων και Γομόρας που έχει εισβάλει μέσα σε όλες τις ιστορίες της Βίβλου και τις έχει κυριέψει.
H Αγία Οικογένεια και ο Πρόδρομος.
Δεξιά και αριστερά της Αγίας Οικογένειας ανά ένα ζεύγος ομοφυλοφίλων. Στη δεξιά πλευρά σε μεγέθυνση ένας ολόγυμνος τραβεστί κάθεται στην αγκαλιά ενός άλλου. Ένας τρίτος τραβεστί τραβάει από ζήλια προς το μέρος του τον εραστή.
Ο συγγραφέας Gilles Neri γράφει για τους τραβεστί: «Αυτοί οι ignudi, που θα τους ξανασυναντήσουμε στην οροφή της Καπέλα Σιστίνα, δεν είναι άγγελοι χωρίς τα φτερά τους. Είναι οι ερωτικοί σύντροφοι του ζωγράφου. Δεν έχουν καμία σχέση σ' αυτές τις βιβλικές σκηνές. Ασφαλώς δεν πρόκειται και για την πιο «ορθόδοξη» Αγία Οικογένεια. Η Παναγία απλώνει το χέρι της προς το φύλλο(γεννητικά όργανα) του υιού της». Στη σελ. 72 γράφει: «Ο Πάπας Κλήμης ο Ζ΄αναβίωσε ένα παλαιό σχέδιο του Μιχαήλ Αγγέλου παραγγέλλοντας του τη Δευτέρα Παρουσία. Για να εξασφαλίσει τη συνεργασία του εξέδωσε ένα διάταγμα το Σεπτέμβριο του 1535 με το οποίο ονόμαζε τον καλλιτέχνη βασικό αρχιτέκτονα, γλύπτη και ζωγράφο της Αγίας Έδρας, με ετήσια αμοιβή 1.200 σκούδα.
Σε αντάλλαγμα ο Μιχαήλ Άγγελος αναλάμβανε να ολοκληρώσει τη διακόσμηση της Καπέλα Σιξτίνα».
Και οι άλλοι μεγάλοι αυτής της εποχής, ο Λεονάρδο ντα Βίντσι και ο Ραφαήλ ζωγράφισαν με παράλληλο πνεύμα με αυτό του Μ. Αγγέλου. Στα έργα τους εξαγιάζεται η ομορφιά της σάρκας. Οι εξαγιασμένες μορφές των εικόνων μας με την έκφραση του θεωμένου και χαριτωμένου ανθρώπου, απουσιάζουν παντελώς από την φραγκολατινική θρησκευτική ζωγραφική.
Ο Ραφαήλ, τις ερωμένες του έβαζε να ποζάρουν για Παναγίες και ο Ντα Βίντσι την «ιδιαιτερότητά του» την θεωρούσε «πρόκληση ενός βαθύτερου μυστηρίου» (σελ.10).
Για τον Καβαλιέρι, ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε πολλά ερωτικά σκίτσα.
Ανάμεσά τους ένας βιασμός του Γανυμήδη. (σελ. 71). Ο βιασμός του Γανυμήδη. Αφιέρωμα στον μεγάλο του έρωτα, τον Τομάζο Καβαλιέρι. Εδώ ο Μιχαήλ Άγγελος μετατρέπει ένα ιστορικό γεγονός σε σύμβολο ομοφυλοφιλίας. Ο αετός είναι ο Τομάζο Καβαλιέρι και ο βιαζόμενος είναι ο Μιχαήλ Άγγελος. Στην παράσταση αυτή ο βιασμός απουσιάζει. Στην έκφραση του προσώπου του γυμνού ανθρώπου υπάρχει η απόλαυση της μακαριότητας. Η ομοφυλοφιλία ανεβάζει σαν αετός τους εραστές στα ύψη της μακαριότητας.
Θέλω να δείξω σε τι βούρκο και τι αμαρτωλό-διεστραμμένο εκκλησιαστικό περιβάλλον πάμε να ενώσουμε τα άμικτα, την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος με το πνεύμα του κόσμου τούτου του μη αναγεννημένου.
Ενός πάπα που αντί να ζώννυται το λέντιον και να υπηρετεί τους λαούς, όπως ο Κύριος, αυτός αυτοανακηρύχθηκε κοσμικός και εκκλησιαστικός αυτοκράτορας.
Οι Πάπες για τον τάφο τους κατασκεύαζαν μαυσωλεία με 60 αγάλματα υπερφυσικά.
Οι Ορθόδοξοι Άγιοι ποιμένες τρέφονταν με κρίθινο ψωμί και νερό και έχτιζαν Βασιλειάδες.
Τίποτα δεν έχουμε να ωφεληθούμε από μια ένωση με τους Φραγκολατίνους.
Η Ορθοδοξία έχει την Αποστολική διαδοχή με απαραχάρακτα τα Μυστήριά της, τα οποία είναι εργαλεία και μέσα κάθαρσης και θέωσης.
Ο Ελληνικός πολιτισμός είναι εμπλουτισμένος και διαμορφωμένος από το πνεύμα της Ορθοδοξίας.
Με όλους τους λαούς τα έχουμε καλά, αλλά είμαστε τέκνα του Χριστού και της Αγίας Του Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Αυτό μας αρκεί και μας περισσεύει.
