Πότε ἡ ἡμέρα Κυρίου ἐλεύσεται;

Οὐαὶ οἱ λέγοντες·

 «Πότε ἡ ἡμέρα Κυρίου ἐλεύσεται;» 

καὶ ταύτην καταλαβεῖν μὴσπουδάζοντες. 

Ἡ γὰρ παρουσία τοῦ Κυρίου εἰς τοὺς πιστοὺς γέγονε καὶ ἀεὶ γίνεται καὶεἰς πάντας τοὺς βουλομένους ἐφέστηκεν.

 Εἰ γὰρ ἐκεῖνος τὸ φῶς τοῦ κόσμου ἐστὶ καὶτοῖς αὐτοῦ ἀποστόλοις εἶπε μεθ᾿ ἡμῶν ἕως τῆς συντελείας συνέσεσθαι, πῶς, μεθ᾿ ἡμῶνὤν, ἐλεύσεται;

 Οὐδαμῶς. 

Οὐ γάρ ἐσμεν υἱοὶ σκότους καὶ υἱοὶ νυκτός, ἵνα τὸ φῶς ἡμᾶς καταλάβῃ, ἀλλ᾿ υἱοὶ φωτὸς καὶ υἱοὶ τῆς τοῦ Κυρίου ἡμέρας, ὅθεν καὶ ζῶντες ἐν τῷΚυρίῳ ἐσμὲν καὶ ἀποθνῄσκοντες ἐν αὐτῷ καὶ σὺν αὐτῷ ζήσομεν, καθὼς ὁ Παῦλός φησι. 

Ερμηνεία:

πότε θα έλθει η ημέρα του Κυρίου; 

Αλοίμονο σε όσους ψάχνουν να βρουν πότε θα έλθει πάλι ο Κύριος και δε σπεύδουν να την προλάβουν. 
Γιατί η παρουσία του Κυρίου στους πιστούς γίνεται πάντοτε και σε όλους όσους θέλουν έφτασε. 

Γιατί αφού Εκείνος είναι το Φως του κόσμου και είπε στους αποστόλους πως θα είναι πάντα μαζί μας, πώς ,αφού είναι μαζί μας θα έρθει; 

Δεν είναι έτσι! 
Γιατί δεν είμαστε παιδιά της νύχτας και του σκοταδιού για να μας ξαφνιάση το φως, αλλά είμαστε παιδιά φωτός και της παρουσίας του Κυρίου . 
Έτσι και όσο ζούμε, ζούμε εν Χριστώ αλλά όταν πεθάνουμε σωματικά, παλι με Αυτόν και μέσα σε Αυτόν θα ζούμε, όπως είπε ο απ.Παύλος.

Όταν δε έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού...ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ (Ματθαίου κεφ. κε' στίχοι 31-46)

                       

«Είπεν ο Κύριος· όταν δε ελθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα αυτού από των ερίφων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε;
και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί τοις εξ ευωνύμων πορεύεσθε απ εμού οι κατηραμένοι είς το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και αγγέλοις αυτού. επεινασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτισατέ με, γυμνός ήμην και ου συνηγάγετέ μοι, γυμνός, και ου περιεβάλετέ μοι, ασθενής και εν φυλακή, και ουκ επισκέψασθέ με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή και ου διηκονήσαμέν σοι; τότε ,αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον».

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Είπε ο Κύριος: Όταν θα έρθει ο υιός του ανθρώπου μέσα στη δόξα του και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοι, τότε θα καθίσει στο θρόνο της δόξας του· και θα συναχθούν εμπρός του όλα τα έθνη, και θα ξεχωρίσει τον ένα από τον άλλο τους ανθρώπους καθώς ξεχωρίζει ο τσοπάνης τα πρόβατα από τα κατσίκια1 και θα βάλει τα πρόβατα από τα δεξιά του και τα κατσίκια από τα αριστερά. Τότε θα πει ο Βασιλέας σ' εκείνους που θα είναι από τα δεξιά του· Ελάτε οι ευλογημένοι από τον πατέρα μου να κληρονομήσετε τη βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για σας από τον καιρό που χτίστηκε ο κόσμος. Γιατί πείνασα και μου δώκατε να φάγω· δίψασα και με ποτίσατε· ξένος ήμουν και με ντύσατε· αρρώστησα και με επισκεφτήκατε· ήμουν στη φυλακή και ήρθατε να με δείτε. Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι, λέγοντας· Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σου δώκαμε ψωμί ή να διψάς και σου δώκαμε νερό; Και πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε μαζί μας ή γυμνό και σε ντύσαμε; Και πότε σε είδαμε άρρωστο ή στη φυλακή και ήρθαμε σε σένα;
Και θα αποκριθεί ο Βασιλέας και θα τους πει: Σας βεβαιώνω πως ό, τι εκάματε σ' έναν από τους πιο τελευταίους τούτους αδελφούς μου σ' εμένα το εκάματε. Τότε θα πει και σ' εκείνους που θα είναι από τα αριστερά: Πηγαίνετε από μένα οι καταραμένοι στο αιώνιο πυρ, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και για εκείνους που κάνουν τα θελήματα του. Γιατί πείνασα και δε μου δώκατε να φάγω δίψασα και δε μου δώκατε να πιω· ξένος ήμουν και δε με πήρατε στο σπίτι σας· γυμνός και δε με ντύσατε· άρρωστος και στη φυλακή και δεν ήρθατε να με δείτε. Τότε θα του αποκριθούν και αυτοί λέγοντας: Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς ή ξένο ή γυμνό ή άρρωστο ή στη φυλακή και δε σε υπηρετήσαμε; Τότε θα τους αποκριθεί λέγοντας: Σας βεβαιώνω πως ό, τι δεν εκάματε σ' έναν από τους πιο τελευταίους τούτους, σ' εμένα δεν το εκάματε. Και θα πάνε τούτοι σε κόλαση αιώνια και οι δίκαιοι σε ζωή αιώνια.

ΑΝΑΛΥΣΗ

Η περικοπή μας διδάσκει, πως θα έλθει μια μέρα όπου όλοι μας θα δώσουμε λόγο στο Θεό για τις πράξεις που κάναμε πάνω στη γη κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να ξεχνάει πως ο Χριστός θα έλθει και πάλι στη γη κατά τη δευτέρα και ένδοξη Παρουσία του «κρίναι ζώντας και νεκρούς», όπως ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως μας. Ο Κύριος την πρώτη φορά ήλθε στη γη ως ταπεινός άνθρωπος, τη δεύτερη φορά θα έλθει ως Βασιλέας και Κριτής. Την πρώτη φορά μας έδωσε αγάπη για να σωθούμε όλοι, τη δεύτερη θα μας κρίνει με δικαιοσύνη.
2. Ο Κύριος μας παρουσιάζει πώς θα μαζευτούν όλοι οι άνθρωποι μπροστά του και πώς θα ξεχωρίσει όλους τους ανθρώπους, όπως ο τσοπάνης ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Ένα και μοναδικό κριτήριο θα έχει, που θα κρίνει τον κάθε άνθρωπο χωριστά. Είναι η εντολή της αγάπης και ο τρόπος που την εφάρμοσε ο κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Πολύ απλά πράγματα θα ζητήσει εκείνη την ημέρα ο Κύριος από τους ανθρώπους. Θα δει αν δώσαμε ένα κομμάτι ψωμί στον πεινασμένο. Ένα ποτήρι νερό στο διψασμένο. Ένα ρούχο στο γυμνό. Μια φιλοξενία στον άστεγο. Μια προστασία στη χήρα και το ορφανό. Μια επίσκεψη στον άρρωστο και το φυλακισμένο. Ο Χριστός περιορίζεται στα λίγα πράγματα για να μη δικαιολογηθεί κανείς πως δεν μπορούσε να προσφέρει στους άλλους κάτι περισσότερο, επειδή και ο ίδιος δε θα είχε.
3. Το σπουδαιότερο όμως είναι πως ο άνθρωπος προσφέρει στο συνάνθρωπο του κάτι, επειδή τον αγαπά. Και αγαπά τον πλησίον, επειδή αγαπά το Θεό και το Χριστό. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια μας παρουσιάζει ο Κύριος, όταν λέγει: «Σας βεβαιώνω πως ό,τι εκάματε σ' έναν από τους πιο τελευταίους αδελφούς μου, σ' εμένα το εκάματε». Αυτό μας διδάσκει πως ο Χριστός συνδέει τον εαυτό του με κάθε άνθρωπο ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αλήθεια που να ενισχύει και να παρηγορεί τον καθένα μας.
4. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας καλεί όλους να αρχίσουμε από σήμερα τα έργα της αγάπης μας. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στη γειτονιά, στο δρόμο, που περπατάμε και όπου αλλού βρεθούμε, συναντάμε ανθρώπους που έχουν ανάγκη από τη δική μας αγάπη. Μια βοήθεια, μια καλοσύνη, λίγο φαγητό στο φτωχό της γειτονιάς, μια επίσκεψη στον άρρωστο, μια συμπαράσταση στον πονεμένο, όλα αυτά θα μας βοηθήσουν από τώρα να νιώσουμε έμπρακτα την αγάπη στην καρδιά μας. Έτσι δε θα έχουμε λόγο να φοβόμαστε την ημέρα της κρίσεως, που ο Κύριος θα μας αποδώσει δικαιοσύνη. Θα την περιμένουμε σαν την ημέρα εκείνη, που ο Χριστός θα μας βραβεύσει και θα μας πει: « Ελάτε οι ευλογημένοι από τον πατέρα μου να κληρονομήσετε τη Βασιλεία των ουρανών».

Οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης ισχυρίζονται ότι επειδή είναι Επίσκοποι, ο Θεός θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους! Τι τους απαντάει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός.

Έχουν μια φοβερή εωσφορική πλάνη οι τωρινοί Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης,ότι ο Θεός επειδή είναι Επίσκοποι,θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους!

Πιστεύουν δε και στο αντίχριστο Οικουμενιστικό δόγμα, ότι όποιος δεν κάνει υπακοή στους Επισκόπους μένει έξω από την Εκκλησία.

Διότι έκαναν τους εαυτούς τους Εκκλησία, τουτέστιν εκεί που είναι ο Επίσκοπος εκεί είναι  και η Εκκλησία, και εκεί που δεν είναι ο Επίσκοπος εκεί δεν είναι και η Εκκλησία!

Δηλαδή εάν είναι Ορθόδοξος ο Επίσκοπος είναι Ορθόδοξη και η Εκκλησία, ενώ εάν είναι Αιρετικός ο Επίσκοπος είναι Αιρετική και η Εκκλησία!!!

Επιθυμούμε να τους πληροφορήσουμε ότι στο Ορθόδοξο Δόγμα, Εκκλησία δεν είναι εκεί που είναι ο Επίσκοπος, αλλά εκεί που είναι η Ορθή Ομολογία  της Πίστεως των Αγίων Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων.

Εκεί που είναι οι λόγοι των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού, τα Δόγματα τους και Ιεροί Κανόνες τους,τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους.

Μόνο εκεί είναι η Χάρις του Χριστού- Θεού, η Εκκλησία Του,τα  Μυστήρια Του.

Μέσα στην Εκκλησία, λέγουν οι Ιεροί Πατέρες, είναι οι Ευλογημένοι Χριστιανοί  που δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα τους λόγους  Των Αγίων Πατερων της Εκκλησία, τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους,τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, γι αυτό τους δέχεται και ο Χριστός.

Έξω από την Εκκλησία λέγουν πάλι οι Ιεροί Πατέρες μας,είναι  οι Αναθεματισμένοι Αιρετικοί, που δεν δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα, τους λόγους Των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας,τα  Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους,τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους,γι αυτό δεν τους δέχεται και ο Χριστός.

"ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΣΧΙΣΜΑΤΑ", 

μας νουθετεί Πατρικώς όλους τους Ορθοδόξους ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ενώ εμείς επιθυμώντας να κάνουμε υπακοή, παρακαλούμε με την σειρά μας τον Άγιο Πατήρ της Εκκλησίας, να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο γίνεται αυτό το οποίο μας παρακαλεί να κάνουμε, διότι στις ημέρες μας διάφοροι, Οικουμενιστές, Νεοεποχίτες, Νεοπατέρες, Νεοθεολόγοι, διδάσκουν κάτι φανταστικές, αντίχριστες θεωρίες του μυαλού τους περί του θέματος αυτού και όχι μόνο,με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε μια συνεχή απορία, έκπληξη και θαυμασμό!

Συνεχίζοντας  ο Μέγας Διδάσκαλος της Εκκλησίας, και αναλύοντας με θαυμάσιο τρόπο το ποιοί φέρνουν σχίσματα στην Εκκλησία Του Χριστού, απαλλάσει όλους τους Χριστιανούς από κάθε αμφιβολία βάζοντας τα πράγματα στην σωστή τους θέση.

"ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ ΩΣ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ. ΔΙΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΛΕΙΨΗ ΠΙΣΤΗ ΕΧΟΜΕ, ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΟΡΟ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΛΑΜΨΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ, 

Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ,Η ΚΑΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ.ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΕΛΠΙΖΟΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΒΩΜΕ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΛΛΗ ΝΕΟΤΕΡΗ" 

όπως δηλαδή ακριβώς κάνουν στις ημέρες μας οι Οικουμενιστές κατ’όνομα Επίσκοποι, της Ανορθόδοξης Αιρετικής Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της Ελλάδος,

"ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, 

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΝΗΜΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΒΑΣΙΛΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ, ΟΥΤΕ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ, Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ. 

«ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ» ΛΕΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ»",

όπως ακριβώς ομοίως κάνουν στις ημέρες μας οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της,

"ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΜΑΘΑΤΕ, ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΚΑΚΩΝ"

ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ"

Εύχεστε και για εμένα

Μοναχός Μακαριος Κουτλουμουσιανός

Κάθισμα Αγίου Νικολάου 

opaidagogos

ΣΧΟΛΙΟ: O Kόντογλου μάς είχε προειδοποιήσει στόν καιρό του. Σέ λίγο ο Πάπας δέν θά πιστεύει μόνον ότι είναι ο αντιπρόσωπος τού Χριστού στή γή αλλά καί ότι ο Χριστός είναι ο αντιπρόσωπος τού Πάπα στόν ουρανό. Τώρα δέ στήν εποχή τής οικονομίας τού Αγίου Πνεύματος, πού είναι η αίρεση τού ορθοδόξου κληρικαλισμού καί τού οικουμενισμού,πιστεύει ότι είναι ο αντιπρόσωπος τού Θεού στή γή, ο οποίος θά ενώσει όλους τούς θεούς πάνω του, πείθοντας τούς πάντες ότι ουκ έσονται άλλοι αντιπρόσωποι πλήν εμού. Διότι ο οικουμενισμός καταργεί τήν οικονομία τού Χριστού ώς ατελή, τήν οποία θά συμπληρώσει τό παγκόσμιο ιερατείο προσφέροντας τήν ευτυχία καί τήν ειρήνη σέ όλους.

Το είδαμε εδώ

Μαθήματα Πατριδογνωσίας: «Τ΄ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται του Διάκου καμαρώνει...»

….Αντί στα σχολεία «να γιομίζει ο μαθητής προκοπή κι αρετή» τώρα έχουμε την τρανσφοβία και την ομοφοβία……..

Μαθήματα Πατριδογνωσίας:

«Τ΄ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται του Διάκου καμαρώνει...»

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

 «Άνοιξε μάνα μας γλυκειά, την άφθαρτη καρδιά σου

 κι αγκάλιασέ τα τα φτωχά, τα μαύρα τα παιδιά σου»

(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης)

Τούτη την εποχή, που μας «εκύκλωσαν αι του βίου ζάλαι» και μας περικύκλωσαν οι σάπιοι και οι υπέρμαχοι του αφελληνισμού, καταφύγιο και παρηγορία είναι η εθνική μας ιστορία. Ξεφεύγεις από τις αναθυμιάσεις, τα πνιγηρά «κατορθώματα» των ποικιλώνυμων γραικύλων.

Έχω το συνήθειο, όταν εντοπίζω κάτι ωραίο και διδακτικό, να το δίνω στους μαθητές μου. «Κλέβω» τα κείμενα των σπουδαίων Ελλήνων-«επαινετήν κλεψίαν» θα έλεγε ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης- και τα παραδίδω στα «διψασμένα και πεινασμένα» για την αλήθεια, παιδιά μας. Παρένθεση:

Αν είχαμε υπουργείο εθνικής, ελληνικής και όχι νεοταξικής παιδείας, θα φροντίζαμε «να πλουμίσουμε» την δημοτική εκπαίδευση με δύο Ανθολόγια.

Το πρώτο θα το τιτλοφορούσαμε «Ετυμολογικό Ανθολόγιο». Θα περιείχε λέξεις συχνόχρηστες της νεοελληνικής και την γενέθλιο ιστορία τους. Γιατί να μην γνωρίζουν οι μαθητές μας την ετυμολογική συγγένεια του νερού και του νεαρού; ότι συνδέονται ο ήλιος (άλιος) με το γιαλό και τη θάλασσα, το αλάτι, τη σαλάτα και το σαλάμι; Γιατί να μην μαθαίνουν ότι νόστος και νόστιμος σμιλεύτηκαν για πρώτη φορά στις «αμμουδιές του Ομήρου»; Γιατί ονομάστηκαν σκίουρος ή ρινόκερως αυτά τα ζώα ή καλύτερα κτήνη, αφού έχουμε κτηνίατρο; Με πόση ευλάβεια, μ’ ανοιχτό κυριολεκτικά στόμα, παρακολουθούν τα παιδιά την γοητευτικότατη αυτή περιήγηση στον προγονικό λόγο!!

Το δεύτερο Ανθολόγιο θα το ονομάτιζα «Ανθολόγιο Πατριδογνωσίας». Βεβαίως η λέξη πατριδογνωσία είναι ποινικοποιημένη προς το παρόν. Όσο κυβερνούν οι «καντιποτένιοι» (Μακρυγιάννης) η... πατριδοφθορία θα συνεχίζεται. Αντί στα σχολεία «να γιομίζει ο μαθητής προκοπή κι αρετή» τώρα έχουμε την τρανσφοβία και την ομοφοβία. Στο Ανθολόγιο αυτό θα  ερανιζόμασταν ό,τι ένδοξο και σπουδαίο γράφτηκε από τους μαϊστόρους του ελληνικού λόγου από την αρχαιότητα ως σήμερα. Όλες οι ιερές «σκιές» του παρελθόντος, από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Μέγα Βασίλειο, τον Φώτιο τον Μέγα, τον Ισαπόστολο Άγιο Κοσμά, τον Μακρυγιάννη, τον Παπαδιαμάντη,τον Σεφέρη και τον Κόντογλου, θα σιμώσουν τον νεαρό μαθητή και «αγάλι γάλι ασηκώθη από χάμου, κι ωσάν να΄χε το φως του ήλθε κοντά μου»  όπως λέει ο Διονύσιος Σολωμός στο «Η σκιά του Ομήρου».

 Έλεγα, προλογικά, για τα κείμενα που εντοπίζω και τα προσφέρω, ως κέρασμα, στους μαθητές μου. Φέτος που διδάσκω ΣΤ΄ Δημοτικού, η ιστορία της είναι η νεότερη και δη η Εθνική Επανάσταση του ΄21. Στο κεφάλαιο για το Χάνι της Γραβιάς, για να κατανοήσουν και να θαυμάσουν οι μαθητές μου τον στρατηγό Οδυσσέα Ανδρούτσο τους μοίρασα ένα μεγαλειώδες περιστατικό. Τα παιδιά κατάλαβαν γιατί η μορφή του κοσμεί το εικονοστάσι του Γένους. Το βρήκα στα άπαντα του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, (εκδ, "Μέρμηγκας", σελ.155), του «φυλάκτορα του Γένους», όπως τον ονομάζει ο Παλαμάς σ’ένα ποίημά του. Είναι γράμμα που έστειλε στις 31 Μαρτίου του 1860 στον Ανδρέα Λασκαράτο. Το γεγονός το χαρακτηρίζει «ανέγδοτο». 

Το 1822 ο Οδυσσέας πολιορκεί την Ακρόπολη των Αθηνών "όπου ευρίσκοντο κλεισμένοι οι Τούρκοι και την υπερασπίζοντο με μεγάλη καρτεροψυχία... και δεν ήτο σπάνιον κάπου να βλέπεις τα ενάντια μέρη να στέκονται με τα χέρια σταυρωμένα και άνεργα δια έλλειψιν από πολεμοφόδια. Κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε βέβαια και την ημέρα όπου έτυχε το ακόλουθο συμβάν" :

 «Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως, πρωί πρωί και από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους ανεβασμένους επάνω εις τον Παρθενώνα και εργαζόμενους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, οπού έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα. Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσερα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολη και να ερωτήσουν του Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμία βλάβη. Επέταξαν με μιας οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκριση ότι οι Τούρκοι μην έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκεται τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες δια να δίδη δύναμη και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.

Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνες και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρο τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο για την υπεράσπισή τους. Ούτω και εγένετο. Έστρεξαν οι Τούρκοι, και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους -δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν- τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ίδουν πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο. Αξιοθαύμαστο παράδειγμα αρετής, γενναιότητος και ζήλου προς την πατρίδα!».

Στα ίδια «Άπαντα» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, ο οποίος είναι εντελώς περιφρονημένος από τα σχολικά βιβλία-ενώ συναντούμε κείμενο του αστρολόγου κ. Λεφάκη και τα δαιμονικά του ζώδια στην Γ΄γυμνασίου-στην εισαγωγή για το έξοχο, επικό του ποίημα για τον «Αθανάση Διάκο», διαβάζω τα εξής, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελούν πρόδρομο της παπαδιαμαντικής ομολογίας πίστεως:  «Το κατ’ εμέ θέλω προσπαθήσει, όσον αι δυνάμεις μου το επιτρέπουσιν, είτε εισερχόμενος εις την καλύβην του ποιμένος είτε διατρέχων τα όρη και τας θάλασσας είτε παρευρισκόμενος οπουδήποτε η χαρά και ο πόνος εκβιάζει την εκδήλωσιν των αισθημάτων, να συλλέγω και βαθμηδόν να διασώζω τα πολύτιμα κειμήλια της δημοτικής γλώσσας, πεποιθώς ότι αυτός είναι ο απόρρητος σύνδεσμος ο δεικνύων την γνησιότητα της καταγωγής, ο μαρτυρών ότι ο πέλεκυς της ξενοκρατίας ουδέποτε κατέστρεψε την ενότητα της ημετέρας φυλής, θαυμασίως διασωθείσης τη παντοδυνάμω συνάρσει της Ορθοδόξου ημών Πίστεως». (σελ. 60).

Ακούν οι εκκλησιομάχοι; Η ημετέρα φυλή σώθηκε-μας κανοναρχεί ο μεγάλος Βαλαωρίτης- τη παντοδυνάμω συνάρσει (=συνδρομή, υποστήριξη) της Ορθοδόξου Πίστεως!!

Τέτοια κείμενα και ποιήματα, οπού βροντούν τ' αντρειωμένα άρματα, τα καριοφίλια του Ανδρούτσου και ευωδιάζουν τα άμφια, τα ματωμένα ράσα του Παπαφλέσσα, πρέπει να δίνουμε στα παιδιά. Να ξαναγίνουν τα σχολεία ελληνικά. Τις ομοφοβίες και όλην αυτήν την περιρρέουσα λέπρα και δυσωδία ας την χαρίσουν στα δικά τους παιδιά... Εμείς θέλουμε να ακούν τα παιδιά μας «τ’ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται, του Διάκου καμαρώνει, γιατί έχουν γιους αρματολούς και γιους καπεταναίους...».

πηγή

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: ΟΤΑΝ ΤΑ ΖΩΑ «ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ»

Στο ψαλτήρι διαβάζουμε: 

« Αινείτε τον Κύριον τα θηρία και πάντα τα κτήνη, ερπετά και πετεινά πτερωτά »! ( Ψαλμ.148, 10 ). Και στην ωδή των τριών παίδων, στο βιβλίο του Δανιήλ διαβάζουμε:

 « Ευλογείτε κήτη και πάντα τα κινούμενα εν τοις ύδασι, τον Κύριον...

Ευλογείτε πάντα τα πετεινά του ουρανού τον Κύριον… Ευλογείτε τετράποδα και πάντα τα θηρία της γής και τα κτήνη τον Κύριον. Υμνείτε και υπερυψούτε Αυτόν εις τους αιώνας »! ( Δαν. 3,79-81 ). Και, πράγματι, όλη η κτίση με μυστικό τρόπο που δεν καταλαβαίνουμε ΥΜΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟ ΚΑΙ ΠΑΝΑΓΑΘΟ ΘΕΟ!

Υπάρχουν, όμως, και εξαιρετικές περιπτώσεις, όπου καταγράφτηκε με πιο εναργή και καθαρό τρόπο η προσευχή των ζώων προς τον Θεό! Στο λειμωνάριο, αν δεν κάνω λάθος, αναφέρεται πως σε περίοδο ξηρασίας είδαν οι μοναχοί πολλά ζώα να ανεβαίνουν σε μια ψηλή κορφή και να φωνάζουν κοιτάζοντας ψηλά, σαν να παρακαλούνε! Λίγη ώρα μετά μαζεύτηκαν σύννεφα και η βροχή που έπεσε ξεδίψασε τα ζώα!

Στον βίο του Αγίου Γερασίμου του Ιορδανίτου αναφέρεται η συγκινητικότατη ιστορία ενός λιονταριού που ευεργετήθηκε από τον Άγιο Γεράσιμο. Ο Άγιος αφαίρεσε μια ακίδα που είχε μπει στο πόδι του, και το πονούσε. Το λιοντάρι, έκτοτε, τον ακολουθούσε και διακονούσε το μοναστήρι σε διάφορα διακονήματα. Όταν πέθανε ο Άγιος, το λιοντάρι έλειπε σε διακόνημα! Όταν επέστρεψε αναζητούσε τον Άγιο. Το οδήγησαν στον τάφο του και αυτό έμεινε εκεί δίπλα του λυπημένο. Σε λίγες μέρες πέθανε.

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ είχε μια αρκούδα που την τάιζε και αυτή τον υπηρετούσε. Και αναφέρονται πολλές παρόμοιες περιπτώσεις.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, τα ζώα ζούσαν σε θαυμαστή αρμονία με τον άνθρωπο πριν την πτώση του. Όσοι άνθρωποι αγιάζουν, επιτυγχάνουν να αποκαταστήσουν αυτή την αρμονία και ζουν αρμονικά ακόμη και με άγρια θηρία.

Χαρακτηριστικές είναι οι διηγήσεις για σύγχρονους Γέροντες, που ζούσαν σε αρμονική σχέση με ζώα, όπως φίδια κ.τ.λ.. Ο Γέροντας Πορφύριος είχε ένα παπαγάλο, που τον είχε μάθει να « προσεύχεται » λέγοντας την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Επίσης, θα πρέπει να πούμε πως τα ζώα είναι άλογα, δεν έχουν λογική, όπως έχουμε εμείς, όμως έχουν ένα δικό τους τρόπο « σκέψης », με τον οποίο λειτουργούν, και δεν ξέρουμε πώς, ακριβώς, γίνεται αυτό! Από αγάπη προς τα ζώα πολλοί συγγραφείς θέλησαν να δώσουν με λογοτεχνικό τρόπο, κυρίως τον σκυλίσιο τρόπο σκέψης, και έτσι έχουμε βιβλία, όπως ο ΜΑΓΚΑΣ της Πηνελόπης Δέλτα, το ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΑΓΑΘΙΑΣ ΓΚΕΚΑΣ και ένα σωρό άλλα που δεν θυμόμαστε. Και, βέβαια, πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες. Ο σκυλίσιος τρόπος « σκέψης » δίνεται συνήθως με υπερβολικό αλλά συνάμα και χαριτωμένο τρόπο σ’ αυτά τα βιβλία.

Κάτι άλλο που πρέπει να πούμε είναι πως τα ζώα επηρεάζονται από τους κυρίους τους. Επιστημονική έρευνα έδειξε πως κατοικίδια που ζούσαν με καταθλιπτικούς ανθρώπους υπέφεραν και αυτά από ένα είδος κατάθλιψης. Άλλα που ζούσαν με αισιόδοξους κυρίους ήταν και αυτά πιο ευτυχή και χαρούμενα! Τα ζώα επηρεάζονται λοιπόν από τους κυρίους τους!
Άλλωστε κατά τη γνωστή κυπριακή ρήση « Παιδί σου και σκυλί σου κατά που το μάθεις ». Δηλαδή τα παιδί και το σκυλί θα συμπεριφέρεται όπως το μάθει ο πατέρας του ή ο κύριός του αντίστοιχα. Στο Άγιο Όρος έχω δει γάτες που τρώνε ψωμί, σπάνιο φαινόμενο στις μέρες μας! Είναι « ασκήτριες » και αυτές!

Η Εκκλησία μας δείχνει το ενδιαφέρον και την αγάπη της ακόμη και για τα άλογα ζώα. Και χωρίς να φτάνει σε υπερβολές, όπως οι αλλόδοξοι, που διοργανώνουν και ειδικές λειτουργίες για τα ζώα, έχει ειδικές ευχές για την προστασία τους. Και, βέβαια, υπάρχουν πολλοί προστάτες Άγιοι για τα ζώα, τους οποίους αγαπούνε και σέβονται ιδιαίτερα οι βοσκοί, οι άνθρωποι της υπαίθρου. Ο Άγιος Μάμας, κυρίως, εορτάζεται σε πολλές περιοχές, όπου η κτηνοτροφία παίζει βασικό ρόλο στην οικονομία.

Ο Άγιος Κύριλλος ο Φιλεώτης, αν δεν κάνω λάθος, όταν δεν είχε χρήματα να ελεήσει ανθρώπους, μάζευε χόρτα και τα έδινε σε ζώα, διότι ήθελε πάντοτε να ελεεί.
Και μην ξεχνάτε!

« Δίκαιος οικτίρει ψυχάς κτηνών αυτού »! ( Παρ. 10,12 )

το είδαμε εδώ

ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Γιατί πώς δεν κοινωνεί ανάξια αυτός που παραμελεί εκείνον που πεινά; Αυτός που καταντροπιάζει εκτός του ότι παραμελεί;

Γιατί, εάν το να μη ελεή κανείς τους φτωχούς αρκεί για να εκβάλλη από την βασιλεία του Θεού, ακόμη και αν είναι παρθένος κανείς, το να μην δίνη σ’ αυτούς πλουσιοπάροχα (γιατί και οι πέντε παρθένες είχαν λάδι, αλλά δεν είχαν πολύ ) το να κάνη κανείς τόσα άτοπα επί πλέον, σκέψου πόσο μεγάλο κακό είναι.

Ποια άτοπα; θα πη κάποιος. Τί λες, ποιά άτοπα; Έγινες μέτοχος σε τέτοια τράπεζα και ενώ έπρεπε να είσαι πιο ήμερος από όλους και ίσος προς τους αγγέλους, έγινες πιο σκληρός από όλους∙ γεύθηκες δεσποτικό αίμα και ούτε έτσι αναγνωρίζεις τον αδελφό∙ και ποιάς συγνώμης θ’ αξιωθής; Αλλά και αν δεν τον γνώριζες πριν από αυτό, από την τράπεζα έπρεπε να τον γνωρίσης και να ενδιαφερθής γι’ αυτόν∙ τώρα όμως και την τράπεζα υποτιμάς, θεωρώντας ανάξιο των δικών σου φαγητών αυτόν που καταξιώθηκε να μετέχη σ΄εκείνην.

Δεν άκουσες πόσα έπαθε εκείνος που απαιτούσε τα εκατό δηνάρια; Πώς δηλαδή, ενώ του χαρίσθηκε το χρέος, με την συμπεριφορά του έκανε άκυρη την δωρεά; Δεν αντιλαμβάνεσαι ποιός ήσουν και ποιός έγινες;

Δεν θυμίζεις στον εαυτό σου, ότι, από αυτόν που είναι φτωχός σε χρήματα, είσαι πολύ φτωχότερος σε κατορθώματα ,γιατί είσαι γεμάτος από αμέτρητες αμαρτίες; Αλλ’ όμως από όλα εκείνα σε απάλλαξε ο Θεός και σε κατέστησε άξιο τέτοιας τραπέζης∙ εσύ όμως ούτε έτσι γίνεσαι φιλανθρωπότερος. Λοιπόν τίποτε άλλο δεν απομένει παρά το να παραδοθής και συ στους βασανιστές.

Αυτούς τους λόγους ας ακούσουμε και μεις όλοι, όσοι εδώ μαζί με πτωχούς προσερχόμαστε στην ιερή αυτή τράπεζα, όταν όμως εξερχώμαστε, δεν θέλουμε ούτε να τους δούμε, αλλά και μεθούμε και περιφρονούμε όσους πεινούνε∙ γι’ αυτά κατηγορούνταν τότε και οι Κορίνθιοι. Και πότε γίνεται αυτό; θα πη κάποιος. Πάντοτε, αλλά κυρίως στις εορτές, οπότε δεν έπρεπε να συμβαίνη περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Γιατί τότε μετά την θεία κοινωνία ακολουθεί μέθη και παραμέλησις των πτωχών. Και ενώ έχεις μεταλάβει του αίματος και είναι για σένα καιρός νηστείας και προσευχής, εσύ μεθάς και ξεφαντώνης. Και όταν μεν τύχη να γευθής κάτι εύγευστο, προφυλάσσεις τον εαυτό σου, ώστε να μη βλάψης την γεύσι του προηγούμενου με κάποιο φαγητό όχι εύγευστο∙ εδώ όμως ενώ έχεις τραφεί με άγιο Πνεύμα , μετά από αυτό παραδίνεσαι σε σατανική απόλαυσι.

Σκάψου, όταν οι απόστολοι μετέλαβαν στο ιερό εκείνο δείπνο, τί έκαναν; Δεν τράπηκαν σε προσευχές και υμνωδίες; Δεν παραδόθηκαν σε ιερές αγρυπνίες και στην μεγάλη εκείνη και γεμάτη από σοφία διδασκαλία; Γιατί τα μεγάλα και παράδοξα τότε δίδασκε και παρήγγελε σ’ αυτούς, όταν έφυγε ο Ιούδας, για να φέρη αυτούς που επρόκειτο να τον σταυρώσουν.

Δεν άκουσες πως και οι τρεις χιλιάδες πιστοί που μετείχαν στην κοινωνία επέμεναν συνέχεια σε προσευχή και την διδασκαλία, κι όχι σε μέθες και ξεφαντώματα; Ενώ εσύ πριν μεταλάβης, νηστεύεις, για να φανείς οπωσδήποτε άξιος της κοινωνίας, όταν όμως μεταλάβης, ενώ πρέπει να εντείνης την προσπάθεια, για να μείνεις καθαρός, καταστρέφεις τα πάντα. Και όμως δεν είναι το ίδιο να παραμένης καθαρός πριν και μετά την θεία Κοινωνία.

Διότι πρέπει βέβαια και πριν και μετά να διατηρήσαι καθαρός∙ κυρίως όμως όταν υποδεχθής τον νυμφίο∙ πριν μεν από αυτό για να αξιωθής να μεταλάβης, μετά όμως την μετάληψι, για να μη φανής ανάξιος αυτών που έλαβες.

Τί λοιπόν; Πρέπει να νηστεύουμε μετά την Θεία Μετάληψι; Δεν λέγω αυτό, ούτε αναγκάζω. Βέβαια καλό είναι αυτό, όμως δεν σας βιάζω σ’ αυτό, αλλά συμβουλεύω να μη παραδίδεσθε με απληστία σε απόλαυσι.

Γιατί εάν ποτέ δεν πρέπει να παραδινώμαστε σε απολαύσεις, και αυτό το δήλωσε ο Παύλος, όταν είπε ότι , «Εκείνη όμως που ζει σε απολαύσεις έχει πεθάνει, αν και βρίσκεται στην ζωή» ( Α΄ Τιμ. 5, 6 ) , πολύ περισσότερο θα πεθάνη τότε. Εάν λοιπόν, η απόλαυσις στην γυναίκα είναι θάνατος, πολύ περισσότερο στον άνδρα∙ και εάν αυτό καταστρέφη σε άλλον καιρό, πολύ περισσότερο μετά την κοινωνία των μυστηρίων.

Εσύ όμως, ενώ έλαβες άρτο ζωής, πράττεις έργο θανάτου και δεν φρίττεις; Δεν γνωρίζεις πόσα κακά εισέρχονται στον άνθρωπο από την απόλαυσι; Γέλοιο παράκαιρο, λόγοι άτακτοι, αστειότητα γεμάτη από την καταστροφή, φλυαρία ανόητη και τα άλλα που δεν είναι καλό ούτε και να τα αναφέρουμε. Και αυτά τα κάνεις, ενώ έχεις απολαύσει την τράπεζα του Χριστού, κατά την ημέρα εκείνη που αξιώθηκες να αγγίσης με την γλώσσα σου τις σάρκες Του.

ΤΊ να κάνω, λοιπόν, για να μη γίνωνται αυτά; Συλλογίσου την δεξιά σου, την γλώσσα, τα χείλη, τα οποία έγιναν πρόθυρα ,για να έλθη μέσα σου ο Χριστός. Σκέψου την ώρα που προσέρχεσαι και, ενώ έχεις παραθέσει τράπεζα υλική, ύψωσε τον νου σε εκείνην την τράπεζα, στο κυριακό δείπνο, στην αγρυπνία των μαθητών την ιερή εκείνη νύκτα.

Μάλλον δε, ΕΆΝ κανείς εξετάση με ακρίβεια, και η παρούσα ζωή είναι νύκτα. Ας αγρυπνούμε λοιπόν μαζί με τον Δεσπότη, ας οδηγηθούμε σε κατάνυξι μαζί με τους μαθητές. Είναι καιρός για προσευχές, όχι για μέθη, πάντοτε βέβαια, περισσότερο όμως κατά την εορτή. Γιατί η εορτή γι’ αυτό γίνεται, όχι για ν’ ασχημονούμε, όχι για να συγκεντρώνουμε αμαρτήματα, αλλά για να εξαλείφουμε και αυτά που υπάρχουν.

Και γνωρίζω βέβαια ότι άδικα τα λέω αυτά, αλλά δεν θα παύσω να τα λέω. Γιατί, και αν δεν υπακούσετε όλοι, οπωσδήποτε όμως ούτε θα παρακούσετε όλοι, μάλλον όμως, και αν όλοι παρακούσετε, για μένα βέβαια θα είναι μεγαλύτερος ο μισθός, για σας όμως μεγαλύτερη η αμαρτία.

Για να μη γίνη λοιπόν μεγαλύτερη η αμαρτία, γι’ αυτό δεν θα παύσω να σας τα λέω∙ ίσως, λοιπόν, ίσως στην συνέχεια να σας προσβάλω. Γι’ αυτό παρακαλώ, για να μην κάνουμε αυτά να μας κρίνουν, ας βρέξουμε τον Χριστό, ας τον ποτίσουμε , ας τον ντύσουμε.

Αυτά είναι άξια εκείνης της τραπέζης. Άκουσες ύμνους ιερούς, είδες γάμο πνευματικό; απόλαυσες βασιλική τράπεζα; γέμισες από άγιο Πνεύμα; συνέψαλες με τα Σεραφείμ; έγινες κοινωνός των ουρανίων δυνάμεων;

Μη απορρίψης τόση χαρά, μη διασκορπίσης τον θησαυρό, μην ανοίξης την θύρα στη μέθη, την μητέρα της θλίψεως την χαρά του διαβόλου, που γεννά αμέτρητα κακά. Γιατί και ο ύπνος, που προέρχεται από εδώ, είναι όμοιος με τον θάνατο, και οι κεφαλόπονοι και οι νόσοι και η λησμοσύνη, και είναι εικόνα νεκρότητος.

Άλλωστε , ενώ δεν θα ήθελες να συναντήσης μεθυσμένος κάποιον φίλο, τολμάς, πες μου, τη στιγμή που έχεις μέσα τον Χριστό, να παραδοθής σε τόση μέθη;

Αλλ’ αγαπάς την απόλαυσι; Λοιπόν, γι’ αυτό σταμάτησε να μεθάς. Διότι και εγώ θέλω ν’ απολαμβάνης , αλλά την αληθινή απόλαυσι, η οποία ποτέ δεν μαραίνεται. Ποια είναι λοιπόν η αληθινή απόλαυσις, η οποία και ανθεί αιώνια; Κάλεσε για γεύμα τον Χριστό, δώσε σ’ Αυτόν από τα δικά σου, μάλλον δε από τα δικά Του∙ αυτό δίνει την απέραντη και συνεχώς ακμαία ηδονή.

Ενώ τα αισθητά δεν είναι τέτοια αλλά, μόλις εμφανισθούν , εξαφανίζονται και αυτός που απόλαυσε δεν θα είναι καθόλου καλύτερα από αυτόν που δεν απόλαυσε, μάλλον δε και χειρότερα θα είναι. Διότι, ο μεν ένας κάθεται σαν να βρίσκεται σε λιμάνι, ενώ ο άλλος , αφού δεχθή κάποιον ορμητικό χείμαρρο και πολιορκία από νόσους, δεν μπορεί ούτε να υποφέρη αυτήν την ζάλη.

Για να μην γίνουν λοιπόν αυτά, ας φροντίζουμε να υπάρχη το μέτρο σε όλα. Διότι έτσι θα διατηρήσουμε και την υγεία του σώματος και την ψυχή θα έχουμε σε ασφάλεια και από τα παρόντα θα απαλλαγούμε, από τα οποία αφού απαλλαγούμε όλοι, είθε να επιτύχουμε την βασιλεία, με την χάρι και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίον ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

πηγή

Ο Χριστός για όλους τους Χριστιανούς είναι το άλφα και το ωμέγα.

Το στοιχείο που αναγνωρίζει τους πιστούς και τους ενώνει δεν είναι η κοινή εθνικότητα και καταγωγή, ούτε αν είναι δούλοι ή ελεύθεροι, άνδρες ή γυναίκες, αλλὰ το ότι όλοι αποτελούν μέλη του τιμίου σώματος του Χριστού, δηλαδὴ το ότι είναι Χριστιανοί. 

Ο Χριστός είναι ο ίδιος για όλους τους ανθρώπους, όπου γης κι αν κατοικούν, όποια γλώσσα κι αν μιλούν, σ’ όποια κοινωνικὴ διαβάθμιση κι αν ανήκουν. 
Ο Χριστός τους ενώνει όλους με την κοινὴ πίστη. Συγκλονιστικὲς οι ειδήσεις του αποστόλου Παύλου. Όταν ατενίζουμε προς μια δόξα αιώνια και μια θέση δίπλα στο θρόνο του Χριστού, είναι φυσικό οι καρδιές μας να μαγνητίζονται από τον κόσμο εκείνο και να μας ενθαρρύνουν να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια να ζούμε για την ώρα εκείνη.

Αλήθεια, τι είναι εδώ στον κόσμο αυτόν τόσο ελκυστικό και γοητευτικό και λαμπρό και χαροποιό και μόνιμο και προσιτό; Τίποτε. Κι όμως πόσοι έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους για τη σωστή επιλογή; Πόσοι έχουν ξυπνήσει απὸ το λήθαργο της αμαρτίας και αγρυπνούν για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων;
Για να εξασφαλίσει ο Χριστιανός την ποθητή θέωση, το όραμα του κάθε Χριστιανού, αυτό επιτυγχάνεται με τη χάρη του Χριστού, μέσα από τη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
πηγή