ΣΑΣ ΕΓΕΛΑΣΑΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΕ...

   του Κωστή Αλεξίου

  Αμέτρητες αγωνίες, προσπάθειες, καρτερίες και ταπεινώσεις ακόμη του ευαίσθητου Αρχιεπισκόπου μας και από την άλλη αμέτρητες υποσχέσεις, χαμόγελα, λόγια και "μην ανησυχείτε", γίνανε στάχτη για άλλη μια φορά, μπροστά στην ωμή πραγματικότητα του νέου, αιφνιδιαστικού και εν μέσω καλοκαιριού Προεδρικού Διατάγματος 97 (ΦΕΚ Α - 109, της 1-8-2017) για την οργάνωση και λειτουργία Νηπιαγωγείων και Δημοτικών Σχολείων, όπου η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αντί να μειώσει τον υπερβολικό αριθμό 25 παιδιών ανά τμήμα, νομοθετεί για να μειώσει στις συνειδήσεις των μαθητών Ελλάδα, Σημαία και Ορθοδοξία, αφού:

  1. Καταργεί τα προηγούμενα, ξεχωριστά, ικανοποιητικά Προεδρικά Διατάγματα 200 και 201 του 1998!

 2. Καταργεί την μηνιαία έπαρση της Ελληνικής Σημαίας με την ταυτόχρονη ψαλμωδία του Εθνικού μας Ύμνου από τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων!

 3. Καταργεί την επίσημη σχολική έπαρση της Σημαίας στις Εθνικές Επετείους και τις Απελευθερώσειςπόλεων και περιοχών από τον Ελληνικό Στρατό (τοπικές εθνικές εορτές)!

 4. Καταργεί την επίδοση της Ελληνικής Σημαίας στον Άριστο μαθητή (Σημαιοφόρος - Παραστάτες) του Σχολείου και την δίδει με κλήρωση στον οιοδήποτε, ασχέτως ήθους, συνείδησης, διαγωγής και επίδοσης - βαθμού!

 5. Καταργεί τον μηνιαίο δίωρο Εκκλησιασμό των μαθητών, με τη συμμετοχή τους στη Θεία Λειτουργία και Θεία Κοινωνία!

 6. Καταργεί τον υποχρεωτικό έως τώρα Εκκλησιασμό των Σχολείων κατά την ημέρα των προστατών τους, Αγίων Τριών και Μεγάλων Ιεραρχών!

 7. Καταργεί τον Εκκλησιασμό ανήμερα των Εθνικών και Τοπικών Εορτών!

 8. Καταργεί τη στήλη "Θρήσκευμα" από τα Βιβλία Μητρώων Νηπιαγωγείου και Δημοτικού!

   Πιο αναλυτικά:

ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ Π.Δ. 200 ΚΑΙ 201 

  1. Με το νέο Προεδρικό Διάταγμα 97 της 1-8-2017, καταργούνται τα δύο ξεχωριστά Προεδρικά Διατάγματα 200 για το Νηπιαγωγείο και 201 για το Δημοτικό, του 1998, που ρύθμιζαν ικανοποιητικά την οργάνωση και λειτουργία των Σχολείων. Σημειωτέον ότι είχαν γίνει επί Σημίτη και του φοβερού εκείνου "εκσυγχρονισμού". Επομένως με τίποτα δεν θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για "συντηρητισμό" ή "οπισθοδρόμηση". Όμως η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, βάλθηκε να ξεπεράσει σε ανθελληνικότητα και αντιχριστιανισμό ακόμη και τον Σημίτη, που κατήργησε το "Χριστιανός Ορθόδοξος" από τις Ταυτότητες, ενώ αυτοί θέλουν φαίνεται να το καταργήσουν από τα Σχολεία και τις καρδιές των παιδιών!

ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ - Νέο Π.Δ. 97/2017, ΑΡΘΡΟ 21:

"Τελικές διατάξεις 

1. Από τη δημοσίευση του παρόντος παύουν να ισχύουν τα προεδρικά διατάγματα 200/1998 (ΦΕΚ 161 Α΄/1998) και 201/1998 (ΦΕΚ 161 Α΄/1998)".

   Το νέο Προεδρικό Διάταγμα, είναι λοιπόν ένα (και όχι δύο ξεχωριστά για Νηπιαγωγεία και Δημοτικά), απαράδεκτα μικτό και μπερδεμένο, προβληματικό και στη δομή και τη σειρά του, αναγκάζοντας Νηπιαγωγούς και Δασκάλους να ψάχνουν χωρίς να βρίσκουν εύκολα άκρη, γιατί το τι είναι ποιου, μέσα σε ένα πυκνογραμμένο, δίστηλο χάος 44 σελίδων... Πράγμα που φανερώνει μια πρόχειρη δουλειά και έναν πρωτοφανή και προσβλητικό παραγκωνισμό του κεφαλαιώδους έργου και σημασίας του Ελληνικού Νηπιαγωγείου!

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΕΠΑΡΣΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ

  2 - 3. Με το νέο Π.Δ. που υπογράφει ο περίφημος Υπουργός Παιδείας Κώστας Γαβρόγλου - ο οποίος απέφυγε να υπηρετήσει την Ελληνική Σημαία, εξαγοράζοντας την Στρατιωτική του Θητεία με Νόμο της Χούντας το 1971 (εδώ)- καταργείται η μηνιαία επίσημη έπαρση της Ελληνικής Σημαίας, με την ταυτόχρονη ψαλμωδία του Εθνικού μας Ύμνου από τους μαθητές των Δημοτικών Σχολείων, αλλάκαταργείται και η επίσημη μαθητική έπαρση της Σημαίας κατά τις Εθνικές Εορτές (ΟΧΙ, 25η Μαρτίου) καικατά τις Τοπικές Εθνικές Εορτές, όπως είναι οι Απελευθερώσεις πόλεων και περιοχών από τον Ελληνικό Στρατό, που προβλεπόταν από το παλαιό Π.Δ. 201!

ΤΙ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ - Π.Δ. 201/1998, ΑΡΘΡΟ 5, παρ. 2:

"Η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες κατά τις εργάσιμες ημέρες. Υποστολή της σημαίας γίνεται όταν αυτό κριθεί σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων ή οριστεί από τις αρμόδιες αρχές. Επίσημη έπαρση της σημαίας γίνεται: 

1. την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα (από το σχολείο της πρωινής βάρδιας) 

2. τις εθνικές επετείους και τις τοπικές εθνικές εορτές 

3. όταν κρίνεται σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων ή ορίζεται από τις αρμόδιες αρχές".

ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ - Νέο Π.Δ. 97/2017, ΑΡΘΡΟ 3, παρ. 7:
"Η σημαία παραμένει ανηρτημένη στον ιστό του σχολείου, όπως προβλέπεται σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες"!

 Τίποτε άλλο...

  Καμία έπαρση λοιπόν, κανένας εθνικός ύμνος, η Σημαία γίνεται ένα σύμβολο παρακατιανό, νεκρό, τυπικό, παραμελημένο, που κανείς δεν αξίζει να ασχολείται με αυτήν, ούτε φυσικά οι μαθητές να μάθουν να τη σέβονται και να την τιμούν, καθώς μέσα σε αυτή συμπυκνώνονται όλα τα υψηλά νοήματα της πατρίδας, των ηρώων και των αγώνων της Ελευθερίας μας!

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΩΝ

  4. Καταργείται επίσης η επιλογή των καλυτέρων, των αρίστων μαθητών (που συνήθως έχουν και άριστο ήθος και διαγωγή) για την επιλογή Σημαιοφόρων και Παραστατών στις εθνικές εορτές και παρελάσεις! Η επιλογή τους θα γίνεται πλέον με κλήρωση στους μαθητές της Στ΄ τάξης, ανεξαρτήτως βαθμών, ήθους, διαγωγής και συνείδησης!

 ΤΙ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ - Π.Δ. 201/1998, ΑΡΘΡΟ 13, παρ. 11. 1 και 1α: 11. 

"Σημαιοφόροι και παραστάτες - υπεύθυνοι για κατάθεση στεφάνου:

Σημαιοφόροι και παραστάτες και υπεύθυνοι για την κατάθεση στεφάνου ορίζονται μαθητές που δεν έχουν απαλλαγεί από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής και είναι Έλληνες υπήκοοι. Στη διαδικασία επιλογής μπορούν να πάρουν μέρος και μαθητές ελληνικής καταγωγής με ξένη υπηκοότητα εφόσον και οι γονείς τους το επιθυμούν και δεν έχουν απαλλαγεί από το μάθημα της Φυσικής Αγωγής. 

α. Σημαιοφόροι ορίζονται δύο μαθητές της ΣΤ' τάξης, o ένας για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και o άλλος από 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους. Επιλέγονται αυτοί που κατά το προηγούμενο σχολικό έτος έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο γενικό μέσο όρο βαθμολογίας, υπολογιζομένου και του κλασματικού του μέρους. Στις περιπτώσεις ισοβαθμίας και στο κλασματικό μέρος, γίνεται κλήρωση. Το κλασματικό μέρος αναφέρεται στον ετήσιο γενικό μέσο όρο και όχι στο μέσο όρο των επιμέρους μαθημάτων". 

  Και τα παρόμοια για παραστάτες και κατάθεση στεφάνου...

ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ - Νέο Π.Δ. 97/2017, ΑΡΘΡΟ 3, παρ. 5: 

"Σημαιοφόροι, παραστάτες και υπεύθυνοι για την κατάθεση στεφάνου ορίζονται μαθητές της ΣΤ΄ τάξης. Σημαιοφόροι ορίζονται δύο μαθητές της ΣΤ’ τάξης, o ένας για το χρονικό διάστημα μέχρι 31 Ιανουαρίου και o άλλος από 1η Φεβρουαρίου μέχρι το τέλος του διδακτικού έτους. Η επιλογή σημαιοφόρων, παραστατών και υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης. Η κλήρωση διενεργείται παρουσία του συνόλου των μαθητών της ΣΤ΄ τάξης με ευθύνη του διευθυντή της σχολικής μονάδας ή του νόμιμου αναπληρωτή του και συντάσσεται σχετικό πρακτικό Συλλόγου Διδασκόντων. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καθορίζεται ο τρόπος επιλογής σημαιοφόρων, παραστατών και των υπευθύνων κατάθεσης στεφάνου, εφόσον στη ΣΤ΄ τάξη λειτουργούν περισσότερα του ενός (1) τμήματα, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου".

 Δηλαδή τα παιδιά που διαβάζουν, μοχθούν, είναι επιμελείς, ευσυνείδητα, προσέχουν, δεν δημιουργούν προβλήματα, αγαπούν το Σχολείο και τη μάθηση, έχουν φιλότιμο και σεβασμό και συνήθως αναπαύουν τους Δασκάλους και τους γονείς τους, ΤΙΜΩΡΟΥΝΤΑΙ με αποκλεισμό από την τιμή της Σημαίας, της παράστασης παρά τη Σημαία και της κατάθεσης στεφάνου στα Ηρώα των ηρώων! Δεν θεωρούνται πλέον από το Υπουργείο Παιδείας ΑΞΙΟΙ να λάβουν τη Σημαία, ως μια μικρή ανταμοιβή και ένδειξη αναγνώρισης του Σχολείου και του Κράτους, της ίδιας της Πατρίδας, για τους μόχθους και την αφοσίωσή τους στα μαθήματα, την άριστη διαγωγή και το Σχολείο τους!

  Και περιμένει έπειτα το Υπουργείο να πιάσει Pisa και να έχει διακρίσεις μαθητών του σε διεθνές επίπεδο...

  Σημαιοφόροι, παραστάτες, καταθέτες στεφάνων, θα επιλέγονται πλέον με ΚΛΗΡΩΣΗ, ακόμη και εάν είναι κακής διαγωγής ή ήθους, είναι επιθετικοί ή περιθωριακοί ή κάνουν μπούλινγκ σε συμμαθητές τους, υβρίζουν ή δεν έχουν ελληνική ή φιλελληνική συνείδηση.

   Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ του Τιμίου Σταυρού είναι όμως για τα καλύτερα χέρια και την καλύτερη ψυχή! Για εκείνους που την αγαπούν είναι τιμή και βραβείο, ενώ για εκείνους που την αποστρέφονται, σαν το Υπουργείο Παιδείας, είναι αγγαρεία ή βάσανο για κλήρωση...

   Αυτοί που κάνουν τέτοιους νόμους, δεν τους κάνουν βέβαια για να δώσουν δυνατότητα και στα άλλα παιδιά να πάρουν την Σημαία, αλλά για να μειώσουν το Εθνικό μας και ταυτόχρονα Χριστιανικό μας Σύμβολο, να κατεβάσουν την Ελληνική Σημαία από το βάθρο της και την κορυφαία αξία της! Μισέλληνες και ελληνοφοβικοί, "τρωκτικά" που συνωμοτούν διαρκώς, προκειμένου να φάνε τα σανίδια και τα σκοινιά του πλοίου που τους ανέχεται και τους διασώζει...

   

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΜΗΝΙΑΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΩΝ

5, 6. Καταργείται ακόμη ο μηνιαίος δίωρος Εκκλησιασμός των μαθητών, ο υποχρεωτικός Εκκλησιασμός των Σχολείων στην εορτή των Τριών Ιεραρχών, ο Εκκλησιασμός στις Εθνικές και Τοπικές Εορτές!Ξεκάθαρα επιτρέπεται πλέον μόνον ο προαιρετικός Εκκλησιασμός των Σχολείων στην Εορτή των Προστατών τους Τριών Ιεραρχών, ενώ υπάρχει ηθελημένη ασάφεια για προαιρετικό Εκκλησιασμό προ Χριστουγέννων και Πάσχα.

 ΤΙ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ - Π.Δ. 201/1998, ΑΡΘΡΟ 13, παρ. 9: 

"Εκκλησιασμός 

Εκκλησιασμός των μαθητών κατά σχολείο ή τάξη πραγματοποιείται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και με τη συνοδεία των εκπ/κών στις παρακάτω περιπτώσεις: 

α Την εορτή των Τριών Ιεραρχών και τις εθνικές εορτές, σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτού του Προεδρικού διατάγματος.

β. Την ημέρα του Πολιούχου, όταν οι τοπικές συνθήκες του εορτασμού το επιτρέπουν. 

γ. Μια φορά το μήνα σε εργάσιμη ημέρα, τις δυο πρώτες ώρες, μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους του ιερού ναού κι εφόσον εξασφαλίζονται οι απαραίτητες προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβαση των μαθητών. 

δ. Εκτάκτως μέχρι τρεις φορές το διδ. έτος, όταν κρίνεται σκόπιμο από το σύλλογο διδασκόντων, σε ώρες λειτουργίας ή μη του σχολείου"!

  Τι λέει το άρθρο 4, του αναφερόμενου πιο πάνω Π.Δ. 201/1998; Ότι ο Εκκλησιασμός ανήμερα των Τριών Ιεραρχών ήταν υποχρεωτικός για όλο το Σχολείο (Ορθόδοξους μαθητές) και όλους τους Δασκάλους (στην παράγραφο 1, ε) και πιο κάτω, ότι οι μαθητές μπορούσαν να Εκκλησιαστούν και ανήμερα των Εθνικών Εορτών (στην παρ. 3), κάτι που ήταν άριστο, καθώς τα παιδιά βίωναν την εθνική εορτή με τον καλύτερο τρόπο, βλέποντας την ευγνωμοσύνη ενός ολόκληρου λαού στον Θεό και την Θεοτόκο Αγία Σκέπη και Υπέρμαχο Στρατηγό μας:

  ΤΙ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ - Π.Δ. 201/1998, ΑΡΘΡΟ 4: 

1, ε: "Την 30η Ιανουαρίου, εορτή των Τριών Ιεραρχών. Την ημέρα αυτή γίνεται εκκλησιασμός και πραγματοποιούνται σχετικές εκδηλώσεις, στις οποίες παίρνει μέρος όλο το διδακτικό προσωπικό. Σε περίπτωση που η 30η Ιανουαρίου είναι Σάββατο ή Κυριακή οι εκδηλώσεις γίνονται την προηγούμενη Παρασκευή τις δύο πρώτες ώρες και το θέμα του εκκλησιασμού ρυθμίζεται μετά από συνεννόηση με τους υπεύθυνους του ιερού ναού, σύμφωνα με την παρ. 9 του άρθρου 13, του παρόντος Π.Δ."

3 : "Τα σχολεία παίρνουν μέρος στις παρελάσεις και στο γενικό εορτασμό των εθνικών και τοπικών εορτών,σύμφωνα με το πρόγραμμα της Νομαρχίας ή της Δημοτικής Αρχής. Ο σημαιοφόρος με τη σημαία του σχολείου και οι παραστάτες παρίστανται στη δοξολογία. Κατά την κρίση του συλλόγου διδασκόντων και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν την ημέρα αυτή μπορεί να γίνει εκκλησιασμός των μαθητών ή αντιπροσωπεία τους να πλαισιώσει το σημαιοφόρο και τους παραστάτες..."κλπ.

  Στα δε Νηπιαγωγεία επίσης,  ο Εκκλησιασμός δεν είχε περιορισμούς και γινόταν ελεύθερα κατά την κρίση του/της Νηπιαγωγού, σύμφωνα με το Π.Δ. 200/1998, άρθρο 4, παρ. 5, το οποίο ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ: 

"Εκκλησιασμός νηπίων μπορεί να γίνει ύστερα από απόφαση του διδακτικού προσωπικού, εφόσον το επιτρέπουν οι τοπικές συνθήκες και εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις για ασφαλή μετάβασή τους στο ναό"

ΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ - Νέο Π.Δ. 97/2017, ΑΡΘΡΟ 3, παρ. 3: 

"Επ’ ευκαιρία των εορτών του παρόντος άρθρου δύναται να πραγματοποιείται εκκλησιασμός κατά την κρίση του Συλλόγου Διδασκόντων και εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν".

  Ποιες είναι όμως οι εορτές του "παρόντος άρθρου";Πρόκειται για επίτηδες εντελώς ομιχλώδες, ακαθόριστο και ασαφές πλαίσιο, αφού η 1η παράγραφος του άρθρου 3 αναφέρεται στο πότε δεν λειτουργούν (κλείνουν) τα Σχολεία, ενώ η 2η στις "Εορταστικές Εκδηλώσεις" των Σχολείων και αυτές είναι: η Εθνική Εορτή την παραμονή του ΟΧΙ, η 17η Νοεμβρίουτου Πολυτεχνείου, η σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών και η άλλη Εθνική Εορτή την παραμονή της 25ης Μαρτίου! (Φυσικά δεν αναφέρεται Εορτή Χριστουγέννων, όπως και επί εκσυ(6)χρονισμού του Σημίτη - Και όλοι σιωπούσαν...)

 Εκ των παραπάνω του "παρόντος άρθρου", τα Σχολεία  (Νηπιαγωγεία και Δημοτικά)   δεν μπορούν να πάνε στην Εκκλησία ούτε την παραμονή του ΟΧΙ, ούτε και της 25ης Μαρτίου, για πρακτικούς λόγους, επειδή έχουν τη Σχολική τους Εορτή, ούτε και στην Επέτειο του Πολυτεχνείου... Μόνος λοιπόν Εκκλησιασμός που απομένει  - και αυτός πλέον προαιρετικός και όχι υποχρεωτικός - είναι εκείνος των Τριών Ιεραρχών... Που στην πλειοψηφία των Σχολείων ΔΕΝ θα γίνεται, λόγω του ...προοδευτισμού των Συνδικαλιστών, που άφησαν το Λειτούργημα για το Κόμμα και την Συνταγματικά κατοχυρωμένη Ελληνορθόδοξη θρησκευτική Παιδεία, για την Ιδεολογία...

   Αν πάλι κάποιος θέλει "να βγάλει ξύγκι" και από την 1η παράγραφο του νέου Άρθρου 3, όπου αναφέρονται οι Διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα, θα μπορεί τραβηγμένα (και ακάλυπτα) να θεωρήσει πως μπορεί να Εκκλησιαστούν τα παιδιά και μια φορά πριν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα...

   Ακόμη και έτσι, θα πρόκειται για 3 μόνο προαιρετικούς Εκκλησιασμούς τον χρόνο (!), ενώ με το Π.Δ. 201 προβλεπόταν 10 μηνιαίοι (δίωροι) Εκκλησιασμοί, συν 3 έκτακτοι, συν τον υποχρεωτικό των Τριών Ιεραρχών για όλο το Σχολείο (ορθόδοξους μαθητές) και όλους τους Δασκάλους, χώρια εκείνοι των Εθνικών και Τοπικών Εορτών! 

  Δηλαδή είχαμε έως τώρα τουλάχιστον 14 δυνητικούς Εκκλησιασμούς για ολόκληρο το Σχολικό Έτος, έναντι μόλις 1 προαιρετικού (ή έστω 3) που προβλέπεται τώρα από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ! Επί του πρακτέου, πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση των μαθητικών Εκκλησιασμών!

   Αν αυτό όμως δεν είναι ΠΟΛΕΜΟΣ κατά της Εκκλησίας, τότε τι είναι; 

  Και όταν λέμε Εκκλησία, δεν εννοούμε εδώ τους καθόλα σεβαστούς μας Αρχιερείς και Ιερείς στους οποίους βάζουμε ταπεινά μετάνοια, σε όλους ανεξαιρέτως, αλλά τις ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, για την παρεμπόδιση των οποίων ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΕ ο ίδιος ο Χριστός, όπως περιγράφεται στο Ευαγγέλιο, όταν δεν αφήνανε τα παιδιά να πάνε προς Εκείνον! Δεν αγανάκτησε όταν τον σταύρωναν, αλλά αγανάκτησε όταν εμπόδιζαν τα παιδιά να έρθουν προς Αυτόν:

 "Ιδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἠγανάκτησε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με, καὶ μὴ κωλύετε αὐτά· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ", κατά Μάρκον 10, 14.

 Αλλά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όχι μόνο εμποδίζει τα παιδιά από τον Εκκλησιασμό, αλλά εμποδίζει και τους ευσυνείδητους Νηπιαγωγούς και Δασκάλους τους να τα πάνε στον Χριστό, στην Εκκλησία Του, εκεί που τα περιμένει για να ευλογήσει και να τα βοηθήσει!

  Γιατί τι είναι ο Εκκλησιασμός; Η συνάντηση του Βαπτισμένου Ορθόδοξου μαθητή και αυριανού πολίτη και οικογενειάρχη με τον Χριστό, την Θεοτόκο και τους Αγίους! Μέσα στην Θεία Λειτουργία κατέρχεται και θυσιάζεται αληθώς ο ίδιος ο Χριστός! Και τα παιδιά Κοινωνούν Σώμα και Αίμα Κυρίου ζώντος!Λαμβάνουν Χάρη και χαρά και αθανασία! Κοινωνικοποιούνται καλύτερα και πιο υπεύθυνα! Μαθαίνουν να σέβονται, να προσεύχονται, να επικοινωνούν με τον Θεό, την Παναγιά και τους Αγίους! Να βρίσκουν καταφυγή, ελπίδα ζωντανή και στήριγμα για όλη τους τη ζωή, αποφεύγοντας μελλοντικά απελπισίες, αυτοκτονίες, ναρκωτικά, αλκοόλ, σέκτες, παγίδες και αδιέξοδα! Μαθαίνουν να είναι αισιόδοξα και χαρούμενα, γιατί έχουν πράγματι κάποιον εκεί ψηλά να τα Νοιάζεται και να τα υπολογίζει και να τα σέβεται!

  Αν κάποιοι είναι άθεοι, δεν έχουν πρόβλημα με τον Εκκλησιασμό εκείνων που τον θέλουν! Πρόβλημα έχουν όμως και το εκδηλώνουν φανερά στο νέο Π.Δ., όσοι είναι ΑΝΤΙΘΕΟΙ! Εχθροί του Θεού, του Εκκλησιασμού, της Ζωής, της Ελπίδας και της Σωτηρίας του ανθρώπου, αλλά και εχθροί του Σταυρού του Χριστού και της Σημαίας! Γιατί άλλο άθεος και άλλο αντίθεος!

  Δένουν λοιπόν τα χέρια των Εκπαιδευτικών που θέλουν να Εκκλησιάζουν τα παιδιά, γνωρίζοντας την τεράστια ωφέλεια που θα αποκομίσουν και τα ουράνια και ακλόνητα θεμέλια που θέτουν μέσα τους στην πράξη, εφαρμόζοντας την επιταγή του άρθρου 16, παρ. 2 του Συντάγματος:

 "H παιδεία απoτελεί βασική απoστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες"!

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤΑ ΜΗΤΡΩΑ

   7. Τέλος, το νέο Προεδρικό Διάταγμα,  καταργεί την στήλη "ΘΡΗΣΚΕΥΜΑ" από τα Μητρώα Νηπίων και Μαθητών του Δημοτικού, ώστε να μην μπορεί να έχει το Σχολείο και ο Εκπαιδευτικός καμία πληροφορία για το δόγμα του παιδιού, για το εάν είναι Βαπτισμένο ή όχι, για το εάν π.χ. μπορεί να πάρει μέρος στην προσευχή, αλλά και για να μπορεί να χειριστεί κατάλληλα τις διάφορες περιπτώσεις και προβλήματα ή ανάγκες που παρουσιάζονται, τονώνοντας λ.χ. τη συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού ή την απώλεια συγγενικού του προσώπου, γνωρίζοντας το οικογενειακό - κοινωνικό - θρησκευτικό περιβάλλον του μαθητή, πλησιάζοντας περισσότερο την οικογένεια για κάποια ιδιαίτερη περίπτωση και άλλα!

  Το δε Βιβλίο Μητρώου, δεν είναι προσβάσιμο σε κανέναν άλλο, παρά στους Εκπαιδευτικούς που οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους! Αλλά η Πολιτεία δεν εμπιστεύεται φαίνεται τους Εκπαιδευτικούς και μάλιστα στέκεται εχθρική προς την επικρατούσα κατά το Σύνταγμα Θρησκεία, ζηλεύοντας τον Στάλιν της Σοβιετικής Ένωσης και τον Χότζα της Αλβανίας...

  Η μη αναγραφή του Θρησκεύματος στα Μητρώα Νηπιαγωγείου και Δημοτικού είναι όμως βαριά Αντισυνταγματική, διότι εμποδίζει την ανάπτυξη και της θρησκευτικής συνείδησης, αφού αποκλείει τη γνώση της Θρησκεύματος του κάθε μαθητή από τον Εκπαιδευτικό!

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...

   Συμπερασματικά, με το νέο Π.Δ. (δείτε το όλο εδώ):

 Α.  Η Σημαία φεύγει από τα χέρια των πλέον επιμελών και αξίων μαθητών, καθώς το Υπουργείο τους θεωρεί ανάξιους να την κρατούν, αλλά και "ηλίθιους" επειδή κοπιάζουν!

 Β. Οι Εκπαιδευτικοί δεν θα πρέπει να μαθαίνουν το Θρήσκευμα των Μαθητών τους, ώστε να μην αναπτύσσουν την θρησκευτική τους συνείδηση, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα!

 Γ. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καταργεί σχεδόν όλους τους Εκκλησιασμούς των μαθητών, κατά παράβαση του Άρθρου 16, παρ. 2 του Συντάγματος και μάλιστα τον μηνιαίο, ανεμπόδιστο, κατά σχολείο ή κατά τάξη, Εκκλησιασμό των παιδιών!

 Δ. Απαγορεύονται έτσι ρητά οι Εκκλησιασμοί π.χ. του Τιμίου Σταυρού, του Αγίου Ιωάννη Βατάτζη, των Αρχαγγέλων, των Εισοδίων της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης ή του Αγίου Στυλιανού, του Οσίου Πορφυρίου, του Αγίου Νικολάου ή του Αγίου Σπυρίδωνα, της Υπαπαντής, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, της Αναλήψεως και όλων των Αγίων!

 Ε. Οι μικροί μαθητές δεν θα ψάλλουν ποτέ ξανά στις αυλές των Ελληνικών Σχολείων τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας ενώπιον της Ελληνικής Σημαίας! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ πλέον! Όπως στην Γερμανική Κατοχή! 

  Και αλίμονο εάν βρεθεί Δάσκαλος (νέος Μανώλης Γλέζος και Σάντας) να υψώσει την Ελληνική Σημαία και να βάλει τα παιδιά να ψάλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο!Αμέσως η "Γκεστάπο" Γαβρόγλου θα τον συλλάβει και "ευσυνείδητοι" Συριζαίοι ή Ανελικοί συνδικαλιστές θα τον καταδώσουν στην "Κομαντατούρ", για τα περάσει πειθαρχικό σωφρονισμό στα απάνθρωπα κρατητήρια των άθεων "SS" και απόλυση!

  ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΥΣΕΒΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΖΟΥΡΑΡΙΣ;  Που είμαστε βέβαιοι πως αγνοούν το βάθος και το πλάτος των αλλαγών αυτών και ότι τους παγίδευσεόλους τέλεια ο εβδομηντάχρονος μη υπηρετήσας στον Ελληνικό Στρατό Γαβρόγλου και οι συν αυτώ, με τις φορτωμένες εμπάθεια και διεθνισμό και γωνίες και αλλεργία προς Ελλάδα, Σημαία και Ορθοδοξία απόψεις τους. (δείτε εδώ) 

 Και τον κρατάει ακόμη ο Τσίπρας και ο Καμμένος; Και δεν παραιτήθηκε ακόμη ο Ζουράρις;

 Και η κοιμώμενη και συνυπεύθυνη Αντιπολίτευση δεν κατέθεσε ακόμη Πρόταση Μομφής εναντίον του Γαβρόγλου, καλώντας δεσμευτικά τους Εκπαιδευτικούς να μην εφαρμόσουν τίποτα από όλα αυτά τα σκανδαλώδη και ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ; (Η ΝΔ είχε καταργήσει την προαιρετική Εξομολόγηση των μαθητών προ των Χριστουγέννων και του Πάσχα...)

ΣΑΣ ΕΓΕΛΑΣΑΝ...

   Σας εγέλασαν όμως και εσάς Μακαριώτατε... 
Για μια ακόμη φορά... 
Γιατί και αυτό που έρχεται στα νέα βιβλία και προγράμματα Θρησκευτικών είναι εφιάλτης! Ένας βουδισμο-ισλαμο-εβραιο-χριστιανισμός, επιμελώς ανακατεμένος και μπερδεμένος, για να στείλει το παιδί στην σύγχυση, την πλάνη, την αδιαφορία ή την απώλεια! Στο χάος και στο τίποτα! (δείτε εδώ)

  Γιατί σας έταξαν μεν να κρατήσουν τα Θρησκευτικά, για να φέρουν όμως την Πανθρησκεία!

  Σας έταξαν να κρατήσουν την Προσευχή, για να καταργήσουν όμως τον ευεργετικό Εκκλησιασμό και τον Ζωοδότη Χριστό εν τη Θεία Κοινωνία!

  Αλλά ράβδον έχετε! Ραβδίσατε τους βαρείς "λύκους"! Απαιτώντας να επανέρθουν άμεσα ως έχουν τα Π.Δ. 200 και 201 του 1998!

  Απαιτώντας να επανέλθει ο ελεύθερος, μηνιαίος και ανεμπόδιστος Εκκλησιασμός κατά Σχολείο ή τάξη/τμήμα σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά και όλες τις βαθμίδες!

   Απαιτώντας τα Θρησκευτικά Βιβλία των Ορθοδόξων Ελληνόπουλων, να γράφονται επιτέλους από την Ορθόδοξη Εκκλησία και να εγκρίνονται από την Ιερά Σύνοδο! Κάνοντας, γιατί όχι, Επανάσταση και μοιράζοντάς τα, έστω και ηλεκτρονικά δια του διαδικτύου, στα παιδιά μας! Ωθώντας και βοηθώντας έτσι και τους Γονείς να αφυπνισθούν, να δράσουν, να απαιτήσουν!

  Απειλώντας ακόμη και με απαγόρευση Εκκλησιασμού σε όλους ανεξαιρέτως τους Βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, στους Ι. Ναούς και Μονές όλης της Επικράτειας, μέχρι της πλήρους αποσύρσεως του άθλιου, νέου Προεδρικού Διατάγματος και της επαναφοράς των προηγουμένων! Αφού και αυτοί με την σιωπή, την συμμετοχή ή την συνενοχή τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ πια τον μηνιαίο Εκκλησιασμό των παιδιών! ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ την μαθητική έπαρση της Σημαίας του Σταυρού και της Πατρίδας! ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ την Ορθόδοξη Θρησκευτικότητα και το Χ.Ο. στα Σχολεία, καταπατώντας το Σύνταγμα στο οποίο ορκίστηκαν! Για να μην μπορούν να κάνουν συν τοις άλλοις και "άγρα ψηφοφόρων", παίζοντάς το και ..."Χριστιανοί" από πάνω!

  Αλλιώς δένεται και εσείς τα χέρια των Εκπαιδευτικών, αλλά και των Γονέων που Νοιάζονται! Και αυτό θα είναι θάνατος για τον τόπο, τα παιδιά και το αύριο!

   Ραβδίσατε τους "λύκους" Μακαριώτατε. Όποιο χρώμα, προβιά ή κραυγή κι αν έχουν! Είναι πια εθνική ανάγκη!

  ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ

Σχολικὰ βιβλία: Πότε καὶ γιὰ ποιὸ πράγμα ἔπρεπε νὰ διαμαρτυρηθεῖτε πρῶτα, ἅγιοι Ποιμένες;

Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος

Ξεσηκώθηκαν οἱ πάντες καὶ διαμαρτύρονται γιὰ τὰ βιβλία τοῦ σχολείου. Εὐλογημένο! 

Παλικαρίσιο! 

Ντυμένο μὲ τὴ λεβεντιὰ τοῦ Ρωμιοῦ! 

Μὲ τὴν εὐλογημένη ἀγωνία γιὰ τὴν φυσιολογικὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν μας!

Ὅμως μᾶς πνίγει ὁ λογισμός, ὅταν βλέπουμε μέσα σ` αὐτὴν τὴν «ἐξέγερση» νὰ ὀρθώνουν φωνὴ καὶ κάποιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ἔπρεπε, ὄχι νὰ εἶχαν φωνάξει, ἀλλὰ νὰ εἶχαν διαρρήξει τὰ ἱμάτιά τους, μᾶλλον … τὰ ράσα τους, ὅταν στηνόταν ἡ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς διαμορφωθείσας κατάστασης.  Αἰτία τῆς ὁποίας δημιουργοί, ἀμέσως ἢ ἐμμέσως ἦταν αὐτοὶ οἱ ἴδιοι. Οἱ ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ δὲν χρειάζονται περιστροφὲς στὸ λόγο, καθὼς ἡ σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου ἦταν αὐτή, ποὺ διέλυσε τὴν πιθανὴ διστακτικότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς ἔδωσε πλέον τὸ ἐλεύθερο νὰ κάνουν ὅ,τι θέλουν.   

Γιὰ ποιὰ βιβλία διαμαρτύρεστε ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας; 

Δὲν εἴδατε ποιοὺς προβάλλουν ὡς μάρτυρες τῶν ὅσων ἀνόσιων καὶ διεστραμμένων  γράφουν καὶ μὲ τὰ ὁποῖα θέλουν νὰ....

ἐμποτίσουν τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν; 

Εἶναι οἱ ἐκδοθεῖσες ἀνακοινώσεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου, ὅσες ἐξυπηρετοῦν τὰ σχέδιά τους. 

Καὶ δὲν εἶναι λίγες. 

Εἶναι οἱ δηλώσεις καὶ οἱ ἀπόψεις τῶν οἰκουμενιστῶν. 

Αὐτῶν ποὺ ὀργάνωσαν καὶ συμμετεῖχαν στὴν Ψευδοσύνοδο καὶ πῆραν ἀποφάσεις. 

Αὐτῶν ποὺ τρέχουν ἀπὸ δῶ καὶ ἀπὸ κεῖ, νὰ ξεπουλήσουν τὴν πίστη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

 Αὐτοί, ποὺ λένε νὰ ἀγαπήσουμε χωρὶς ὅρους καὶ ὅρια. 

Χωρὶς τὴν γνησιότητα καὶ τὴν ἀσφάλεια τῆς ἐν Ἀληθεία ἀγάπης. 

Καὶ αὐτὲς τὶς ἀποφάσεις ἐπικαλοῦνται οἱ συγγράψαντες τὰ βιβλία.

 Ἀκόμη, τὰ ἀντιεκκλησιαστικὰ καὶ ἀντιπατερικὰ ἀνοίγματα τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν καὶ προκαθημένων τῶν Ἐκκλησίων ὑπὸ τὴ στήριξη καὶ ποδηγέτηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη .

 Ἐπίσης, τῶν ἐπισκόπων καὶ καθηγητῶν Πανεπιστημίου, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τοὺς ἀρχιτέκτονες τῆς συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου καὶ πρωτεργάτες τοῦ γκρεμίσματος ἐκ τῶν ἔσω.

     Αὐτὰ τὰ βιβλία εἶναι κατ` οὐσία γεννήματα τῆς Οἰκουμενιστικῆς κίνησης, μὲ ἐγγυητὴ καὶ ἐπιβεβαιωτικὸ  συνήγορο τὴν «ἀψευδῆ σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου. Τώρα ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὰ παιδιά; Ἀκόμη καὶ ὁ πιὸ ἄσχετος, ἀλλὰ καλοπροαίρετος χριστιανός, μποροῦσε νὰ προβλέψει τὰ ἐπακόλουθά τοῦ Κολυμπαρίου. Ἐσεῖς δὲν τὸ περιμένατε; Ε, λοιπόν, εἶναι ἀπίστευτο!             

    Τὸ πουλάκι πέταξε πιά, ἀφοῦ κλείσατε τὰ στόματά σας μὲ τὴ σύνοδο. Τώρα αὐτὰ εἶναι κροκοδείλια δάκρυα. 

Δὲν βλέπετε, πού ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται μέσα στὰ βιβλία εἶναι μόνο οἰκουμενιστές; Αὐτοὶ δίνουν τροφὴ στοὺς ἐχθρούς τῆς πίστης, νὰ καταστρέψουν τὰ ἄμοιρα πλάσματα, τὰ παιδιά μας.

 Τολμᾶτε καὶ μιλᾶτε τώρα; Καλύτερα σιωπᾶτε καὶ προσεύχεσθε.

     Αφού αὐτὰ τὰ βιβλία εἶναι ὄντως ἀπαράδεκτα – καὶ ἀνυπερθέτως συνηγοροῦμε πὼς εἶναι - τότε γιατί οἱ μητροπολίτες, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ καθηγητὲς καὶ οἱ λοιποί τῶν ὁποίων οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ θέσεις μνημονεύονται στὴν ὕλη τοὺς ἐπανειλημμένως, δὲν ἀπαιτοῦν τὴν ἀπάλειψη αὐτῶν τῶν ἀναφορῶν ὡς ἔνδειξη διαφωνίας καὶ διαμαρτυρίας; Δὲν εἶναι ντροπὴ γιὰ ἕναν ποιμένα νὰ διαμαρτύρονται τὰ πρόβατά του γιὰ τὴν Ἀλήθεια τῆς πίστης καὶ αὐτὸς νὰ σιωπᾶ  καὶ τὸ χειρότερο, νὰ γίνεται συνεργὸς στὴν «κατασκευὴ τοῦ ὅπλου» τοῦ πνευματικοῦ θανάτου τῶν παιδιῶν του; Μιλοῦν τὰ παιδιὰ καὶ σιωπᾶ ὁ πατέρας; Γι’ αὐτὸ τὰ βιβλία πρέπει νὰ ἐπιστραφοῦν ὡς ἀπαράδεκτα, ὄχι στὴν κυβέρνηση ποὺ ἐπίσημα ἔχει ταχθεῖ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ στὴν οἰκουμενιστικὴ συντεχνία τῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἀγωνίζονται ἀναιδῶς νὰ προσφέρουν μιὰ ἀντιπατερικὴ καὶ ἀντιπαραδοσιακὴ πίστη στὶς συνειδήσεις τῶν παιδιῶν καὶ τοῦ λαοῦ.

     Δὲν εἶναι ὅμως μόνο αὐτό.

 Οἱ πατριαρχικοὶ ἐπίσκοποι καὶ οἱ λοιποὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι ποιμένες, δὲν τὰ θεωροῦν αὐτὰ ἐχθρικὰ καὶ προσβλητικά τῆς πίστης; 

Γιατί δὲν ἀνοίγουν τὸ στόμα τους; 

Γὶ` αὐτοὺς δὲν θεωρεῖται ἡ περίπτωση τῆς ἐν Ἑλλάδι παιδείας πόλεμος κατὰ τῆς πίστεως, στὴν ὁποία τέθηκαν καὶ αὐτοὶ προστάτες καὶ φύλακες;

 Δὲν προσβάλλεται ἡ πίστη τῶν προβάτων τους;

 Ἡ πίστη δὲν εἶναι θέμα ἐθνικὸ ἢ κρατικό. 

Εἶναι ὑπερεθνικό, οἰκουμενικὸ καὶ ἔχουν χρέος νὰ διαμαρτυρηθοῦν ὡς ποιμένες αὐτῶν τῶν παιδιῶν.

     Ἔκαναν τὸ μεγάλο ἔγκλημα, ἀνοίγοντας τὴν Κερκόπορτα καὶ τώρα σιωποῦν ἀναισχύντως, ἀφοῦ ἔδωσαν τὰ ὅπλα τῆς ἀτιμίας στοὺς ἔξωθεν ἐχθρούς τῆς πίστεως. 

Ἀλλὰ θὰ γυρίσει ὁ τροχός.

 Ὁ Κύριος δὲν θὰ ἀφήσει. 

Σιωπᾶτε οἱ μὲν καὶ ρίχνετε … δάκρυα οἱ δέ.   

     Ναί. 

Τὰ βιβλία μᾶς φταῖνε

. Ναί. 

Οἱ κυβερνῶντες μᾶς φταῖνε. 

Ἡ ὑποκρισία στὸ μεγαλεῖο της!

το είδαμε εδώ

Ἀγώνας γιὰ τὴν αὔξηση τοῦ μισθοῦ

Σύνηθες φαινόμενο ἰδίως στήν ἑλληνική κοινωνία, ἀλλά καί στήν παγκόσμια κοινότητα, εἶναι ἡ διεκδίκηση μέ κάθε τρόπο τῆς αὔξησης τοῦ μεριδίου στόν πλοῦτο. Ἄλλοι κινούμενοι ἀπό ἕνα αἴσθημα δικαίου, ἄλλοι βασιζόμενοι στήν πλεονεξία τους, ἄλλοι ἀποσκοπώντας στή διαμόρφωση ὁμαλῶν κοινωνικῶν συνθηκῶν, ἄλλοι ἀνταγωνιζόμενοι κάποιους πού τούς προσδιορίζουν ὡς προνομιούχους, ἄλλοι στοχεύοντας στή χειραγώγηση μαζῶν, προκειμένου νά τίς ἐκμεταλλευτοῦν κατόπιν γιά τούς δικούς τους σκοπούς, κάνουν λόγο γιά τό ‹‹δίκαιο τοῦ ἀγώνα››, ἐξεγείρουν ἀνθρώπους, μάχονται καί ἀντιμάχονται σέ μιά προσπάθεια νά κατακτήσουν καί νά κατοχυρώσουν οἰκονομικά δικαιώματα καί ἀπολαβές, σπανίως γιά ὅλους, συνήθως γιά ὁρισμένους πού προσδιορίζονται ὡς ‹‹ἡμέτεροι››, ‹‹δικά μας παιδιά››, ‹‹ἀγωνιστές››, ‹‹χρήσιμοι››...

Βεβαίως, εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ἀνισοκατανομή τοῦ πλούτου -εἴτε σέ διακρατικό, εἴτε σέ κοινωνικό ἐπίπεδο- εἶναι ἡ κυρίαρχη, σκληρή πραγματικότητα, ἡ ὁποία πυροδοτεῖ πολλές ἀπό τίς ἐντάσεις πού δρομολογοῦν βιαιότητα, ὡμότητες, ἀνθρωπιστικές κρίσεις καί κυρίως σκλήρυνση τῆς καρδιᾶς, μηδενιστικά πιστεύματα καί περαιτέρω ἀναπαραγωγή τῆς ἀνομίας καί τῆς ἀδικίας. Ἐξίσου ὅμως ἀδιαμφισβήτητο ἱστορικό συμπέρασμα εἶναι ὅτι ὁ ἔτσι προκαλούμενος ἀέναος κύκλος τῆς κρυφῆς ἤ φανερῆς βίας, ‹‹νόμιμης›› ἤ παράνομης, οὔτε καταπαύει μέ περισσότερη καί μεγαλύτερη πάλη καί ἀντιπαράθεση, μιᾶς πού κάτι τέτοιο μάλλον τόν θρέφει, οὔτε σταματᾶ, πολύ δέ περισσότερο δέν καταργεῖται μέ ἰδιοτελεῖς συμβιβασμούς, λογικές ἐξασφάλισης καί καχυποψία ἔναντι τοῦ ὁποιουδήποτε ἄλλου. Τό ἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι στίς ἡμέρες μας ὅσοι προσπάθησαν νά σκοτώσουν τόν ὅποιον δράκοντα τῆς οἰκονομικῆς ἐκμετάλλευσης, πρίν τόν ἐξαφανίσουν, εἶχαν ἤδη βγάλει οἱ ἴδιοι τίς δικές τους φολίδες σέ μιά διαδικασία ἁπλῆς ἀντικατάστασής του...


Πῶς πραγματικά αὐξάνει ὁ ‹‹μισθός μας››;

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστός, χωρίς νά κάνει καμία ὁποιουδήποτε τύπου οἰκονομική ἀνάλυση, ὑποδεικνύει πὼς ὁ ἄνθρωπος θά ἔχει ‹‹μισθό›› πολύ. Καταρχήν, ποῦ; Στό παρατιθέμενο ἀπόσπασμα δέν καταγράφεται ἡ συνήθως ἀναμενόμενη φράση ‹‹ἐν τῷ οὐρανῷ››, τήν ὁποία μέ δόση εἰρωνείας τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ συνηθίζουν νά ἀναφέρουν πολλοί. Ἀλλοῦ ὄντως ὑπάρχει ἡ φράση ‹‹ὁ μισθός ὑμῶν πολύς ἐν τῷ οὐρανῷ›› (Λουκ. 6,23), σέ συνάφεια μέ τήν ὑπομονή τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἔναντι τῆς ἀνθρώπινης κακίας καί μοχθηρίας, στά πλαίσια τῶν μακαρισμῶν. Ἀλλά ἐδῶ ἡ ἀναφορά περί μισθοῦ δέν ἔχει καμία σχέση μέ τόν οὐρανό, κάτι πού οὔτε ἐμμέσως μπορεῖ νά συναχθεῖ ἤ νά ὑπονοηθεῖ. Ὁ Κύριος μιλᾶ γιά τήν ἀνθρώπινη καθημερινότητα, τή ζωή στή συνέχειά της, τόν ἄνθρωπο ὡς πρωταγωνιστή στή συγκεκριμένη ἱστορική συγκυρία. Ἑπομένως, κάνοντας λόγο γιά μισθό ὁ Χριστός δέν ἀναφέρεται στή μέλλουσα θεία ἀνταπόδοση καί δωρεά, ὑπονοεῖ κάτι τό ὁποῖο ἔχει ἐφαρμογή στή γῆ, ἀλλά ἀντέχει καί στήν αἰωνιότητα.

Πῶς μᾶς συμβουλεύει ὁ Χριστός νά αὐξήσουμε τόν μισθό μας; Καταργώντας τήν ἀνταποδοτική λογική καί ξεκινώντας μιά ἅμιλλα γιά τό ποιός θά ὑπερκεράσει τόν ἄλλο στήν προσφορά καί τή φροντίδα. Παρακαλεῖ γιά τήν υἱοθέτηση μιᾶς πρακτικῆς ἀντίθετης σέ πολλές ἀπό τίς θεωρήσεις τῆς σύγχρονης οἰκονομικῆς ἐπιστήμης. Συνάμα δέ εἶναι ἀπό τίς σπάνιες φορές πού χρησιμοποιεῖ στόν λόγο του προστακτική, σέ μιά προσπάθεια ν' ἀναδείξει τό ἀπολύτως ἀναγκαῖο της ἐφαρμογῆς ὅσων λέει, ὄχι γιατί εἶναι ἕνας ἀκόμη ἐξουσιαστής, ἀλλά γιατί ὅποτε δέν ἐφαρμόστηκαν ὅσα εἶπε, ἐκεῖνος πού ὑπέφερε ἦταν ἡ ἀνθρωπότητα.

Καί τί ἀκριβῶς συνιστᾶ; Κάνετε στούς ἄλλους ἀνθρώπους ὅ,τι θέλετε ἐκεῖνοι νά κάνουν σ' ἐσᾶς. Προλάβετέ τους στήν ἀγάπη, ξεπεράστε τους στήν προσφορά, φροντίστε τους, ὥστε νά νιώσουν ἀγάπη. Μήν ὑποτάσσεστε στήν ἀνταποδοτική λογική. Ἄν ἀγαπᾶτε μόνον ὅσους δείχνουν νά σᾶς ἀγαποῦν, ποιό τό ὄφελος; Κι ἄν κάνετε καλό σέ ὅσους σᾶς εὐεργετοῦν, πάλι ποιό τό ὄφελος; Κι ἄν δανείζετε μόνον ὅσους ἐλπίζετε ὅτι θά σᾶς τά ἐπιστρέψουν, καί πάλι ποιό τό ὄφελος; Ἐσεῖς οἱ χριστιανοί ὅμως, ὅσοι φέρετε τό ὄνομά μου ὡς χαρακτηριστικό σας, ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας, κάνετε τό καλό σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως καί ἀδιακρίτως, καί δανεῖστε χωρίς νά ὁδηγεῖτε στήν ἀπελπισία κανέναν. Μόνον ἔτσι ἐξασφαλίζετε πραγματικά μεγάλη ἀνταμοιβή καί θά εἶστε υἱοί τοῦ Θεοῦ, καθώς θά τοῦ ἔχετε μοιάσει στήν εὐεργεσία καί τήν ὠφέλεια. 


Ἡ χριστιανική θεώρηση τῆς καθημερινότητας

Πολλοί ἔχουν πεῖ ἀνά τούς αἰῶνες ὅτι τά παραπάνω δέν γίνονται. Ἑξαιτίας τους ἔχουν κατηγορήσει τόν Χριστιανισμό ὡς οὐτοπία. Ὅμως, ὅποτε ἱστορικά διαπιστώθηκε ἡ ἐφαρμογή τους, πιστοποιήθηκε συνάμα -πέραν τῆς πνευματικῆς ἀκμῆς- οἰκονομική εὐμάρεια, οὐσιαστική ἀναδιανομή τοῦ πλούτου στήν κοινωνία, προνοιακό σύστημα ἱκανό νά ὑποστηρίζει καί ν' ἀντιμετωπίζει τήν ὁποιαδήποτε δυσκολία. Ἀποδεικνύεται ἔτσι ὅτι δέν εἶναι ὑπεύθυνος ὁ ὑλικός πλοῦτος γιά τήν πολιτιστική καί γενικότερα πνευματική προκοπή, ἀλλά μάλλον τό ἀντίθετο, ὅτι δηλαδή τά ἠθικά προτάγματα καί ἡ συνειδητή πνευματική ζωή παράγει ἀνυπολόγιστα ἀποτελέσματα, ἀκόμη καί στό οἰκονομικό πεδίο.

Ποῦ διαφέρει ἡ χριστιανική θεώρηση τῆς καθημερινότητας, ἀκόμη καί τῆς οἰκονομικῆς, ἀπό τίς λοιπές θεωρήσεις; Σέ πολλά, κυρίως ὅμως στήν ἀντιμετώπιση τοῦ ἄλλου, ὁ ὁποῖος δέν προσδιορίζεται ὡς ἐχθρός, ἀντίπαλος, ἀνταγωνιστής, ἀλλά ὡς ἀδελφός, συνάνθρωπος, μέλος τοῦ ἴδιου σώματος. Καί αὐτό ἐπειδή ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μας, μέ τή διδασκαλία του, οὐσιαστικά μᾶς ἔκανε νά κατανοήσουμε ἕνα βασικό σημεῖο. Ὅτι δέν ὑπάρχουν ἐχθροί. Μέ τόν λογισμό καί τόν φόβο μας τείνουμε νά βλέπουμε παντοῦ ἐχθρούς, ἰδίως ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχουν, κατατάσσοντας ἐξαρχῆς τούς πάντες σέ αὐτήν τήν κατηγορία ἐξαιτίας τῆς ἀνωριμότητάς μας καί τῆς ἀπειρίας μας.

Πόθος τοῦ Χριστοῦ μας, ἀποστολή τῆς Ἐκκλησίας του, νά κατανοήσουμε ὅλοι ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ὑποχρεωτική ὁδός καί ἡ μόνη πού, πρίν μᾶς καταξιώσει τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν, δημιουργεῖ καί στή γῆ τίς προυποθέσεις μιᾶς ζωῆς πού ἀξίζει κανείς νά τή ζεῖ.

Ἀγάπη στοὺς ἐχθρούς,πρόκληση ζωῆς(Λουκ.6,31-36)

 

 

Μπροστὰ σ' ἕναν καθρέπτη μᾶς τοποθετεῖ σήμερα ὁ Χριστός, γιὰ νὰ βλέπουμε τὴν ἀδυναμία μας καὶ νὰ ἐλέγχουμε τὸν ἑαυτὸ μας: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως», δηλ. αὐτὸ ποὺ θέλετε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι γιὰ σᾶς, αὐτὸ νὰ κάνετε καὶ ἐσεῖς σ' ἐκείνους.

Μιὰ τέτοια στάση οὐσιαστικὰ ἀποτελεῖ τὸ πρῶτο ἀποφασιστικὸ βῆμα, γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴ χριστιανικὴ ζωή. Μιὰ τέτοια στάση δὲν εἶναι ἁπλῶς ἕνας κανόνας καλῆς ἐξωτερικῆς καὶ τυπικῆς συμπεριφορᾶς, δὲν εἶναι ἀπλῶς ἕνα πλαίσιο, ὥστε νὰ οἰκοδομηθοῦν οἱ ἀνθρώπινες σχέσεις μας πάνω στὴν ἀμοιβαιότητα καὶ τὴ δικαιοσύνη. Ἡ ἀμοιβαιότητα τοῦ χρυσοῦ κανόνα (νὰ φέρεσθε πρὸς τοὺς ἀλλοὺς ὅπως θὰ θέλατε νὰ φερθοῦν σὲ ἐσᾶς ὑπαινίσσεται, ἀσφαλῶς, τὴ δικαιοσύνη, δὲν περιορίζεται, ὅμως, σὲ αὐτή. Καὶ ἐδῶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα, πῶς συνυπάρχει στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία στὸ ἔσχατο ὅριό της φτάνει στὴν ἀγάπη γιὰ τοὺς ἐχθροὺς, μὲ τὴ δικαιοσύνη.

Ἡ περιχώρηση τῆς ἀγάπηs καὶ τῆs δικαιοσύνηs δὲν αἴρει τὴ μεταξὺ τουs ἔνταση. Χωρὶς δικαιοσύνη, οἱ ἀνθρώπινεs σχέσεις γίνονται σκληρὲs καὶ ἀδιάφορες καὶ χωρὶs ἀγάπη, γίνονται ἀποπνικτικὲς καὶ βάρβαρες. Ἡ ἀγάπη δὲν καταργεῖ τὴ δικαιοσύνη οὔτε τὴν ὑποκαθιστᾶ, ἀλλὰ τὴ διορθώνει καὶ ὑποδεικνύει τὴ σωστή της κατεύθυνση. Εἶναι ἡ ἀκατάλυτη δύναμη ποὺ ἔχει τὴ ρίζα της στὸν Θεό. Ὅταν ζητᾶμε, λοιπόν, ἀπὸ τὸν ἄλλο καλωσύνη, κατανόηση καὶ ἀγάπη, αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὸν βλέπουμε στὸ βάθοs τῆς ὑπαρξήs του. Ἐδῶ ἀκpιβῶs φαίνεται ὅτι ὅ καθένας μαs εἶναι ζωντανὴ εἰκόνα θεοῦ, ποὺ, ὅσο ἀμαυρωμένη, ὅσο σπιλωμένη καὶ ἂν εἶναι, ἔχει ὑπέρτατη ἀξία. Ἔτσι ὁδηγούμαστε φυσικὰ καὶ ἀβίαστα στὴν ἀγάπη.


Ἡ ἀγάπη στοὺς ἐχθροὺς

Ἡ ἀγάπη εἶναι γιὰ μᾶs γιὰ τοὺς πιστοὺς τὸ πλήρωμα τοῦ νόμου, ἡ πεμπτουσία τῆς χριστιανικῆς πίστεως καὶ ζωῆς, ὁ πυρήνας τῆς χριστιανικῆς ἀποκάλυψης. Ἡ ἀγάπη εἶναι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἶναι τὸ ἀπόθεμα καὶ ἡ ποιότητα τῆς πίστης μας. Μία ἀγάπη ποὺ ἀπευθύνεται καὶ ἀγκαλιάζει ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους. Ὅταν ἀγαποῦμε μόνο ὅσους μᾶς ἀγαποῦν, ὅταν εὐεργετοῦμε μόνο ὅσους μᾶς εὐεργετοῦν, ὅταν βοηθᾶμε μόνο ὅσους μᾶς βοηθοῦν, τότε ἡ ἀγάπη μας γίνεται ψευδώνυμη, κίβδηλη καὶ ἰδιοτελής. Ὑποτάσεται στὸ καθημερινὸ παιχνίδι τῆς συναλλαγῆς- δίνω καὶ παίρνω-, ἐνῶ οἱ σχέσεις ποὺ διαμορφώνονται μέσα σ' αὐτὸ τὸ πλαίσιο στηρίζονατι πάνω στὸ πλέγμα τῆς ἀνταπόδωσης. Μία τέτοια συμπεριφορά, ὅμως, εἶναι ἐπιλήψιμη ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ γιατί ἔχει ὡς κίνητρό της τὸν ὑπολογισμὸ καὶ τὸ συμφέρον. Ἔτσι, μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο ζυγίζουμε καὶ κάνουμε τὰ πάντα γύρω μας γίνεται τὸ ἐγώ μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βυθιζόμαστε στὴν ἀπομόνωση καὶ τὴ μοναξιά.

Ὁ ἄλλος εἶναι ἢ γίνεται ἐχθρός μας, τὸν ἀρνούμαστε, τὸν περιφρονοῦμε, τὸν ἀποφεύγουμε καί, κάποτε, στρεφόμαστε ἐναντίον του καὶ συγκρουόμαστε μαζί του μὲ μία ἀπίστευτη σκληρότητα. Κι ὅμως, ὁ ἀπέναντί μας δὲν εἶναι ἡ κόλασή μας, ἀλλὰ ὁ παράδεισός μας. Γίνεται ἡ κόλασή μας, ὅταν ἐμεῖς δὲν γινόμαστε γι' αὐτὸν ὁ παράδεισός του. Ἂν ὁ ἐγωισμὸς εἶναι ἡ καταστροφὴ τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ μέσα μας, τότε ἡ στροφή μας πρὸς τὸν ἄλλον εἶναι αὐτὸ ποὺ συντρίβει τὸν ἐγωισμό μας καὶ μᾶς ἀποκαθιστᾶ ὑγιεῖς μπροστὰ στὸν Θεό. Ὅσο πιὸ κακοὶ καὶ ἀπεχθεῖς μᾶς φαίνονται οἱ ἄλλοι, τόσο μὲ τὸ ἄνοιγμα τῆς καρδιὰ μας σ' αὐτοὺς θεραπεύεται ἡ ἀρρώστια μας.

Γράφει ἕνας λόγιος Μητροπολίτης: "Καμιὰ μορφὴ ἀγάπης δὲν εἶναι πιὸ ἐλεύθερη ἀπὸ αὐτήν, καὶ καμιὰ μορφὴ ἐλευθερίας δὲν ταυτίζεται πιὸ πολὺ μὲ τὴν ἀγάπη τῶν ἐχθρῶν (...) ἡ ἀγάπη ποὺ δὲν περιμένει ἀνταπόδοση (...) εἶναι ἀληθινὰ χάρις, δηλαδὴ ἐλευθερία (...). Μόνο ὅταν συμπίπτει ἡ ἀγάπη μὲ τὴν ἐλευθερία, ἔχουμε θεραπεία".

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος σχολιάζει τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ λέγοντας: "Οὐ γὰρ εἶπε, μὴ μισήσῃs, ἀλλά, ἀγάπησον"· καὶ συνεχίζει: «Πρόσεξε τώρα καὶ ἐσύ, καθὼς ἀνεβαίνεις πρὸs τὰ πάνω. Ὅταν σὲ ἀδικήσουν, νὰ μὴν ἀνταποδώσεις. Ἐπίσης, νὰ μὴν μισήσεις αὐτὸν ποὺ σὲ ἔβλαψε, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀγαπήσεις. Ἀκόμη περισσότερο, νὰ τὸν εὐεργετήσεις καὶ νὰ παρακαλεῖς γι' αὐτὸν τὸν Θεό». Σ' αὐτὴ τὴν πνευματικὴ σκάλα ἔχουμε μόχθο καὶ πολὺ ἀγώνα μπροστά μας, ἀλλὰ ἡ συνείδησή μας δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει νὰ ἡσυχάσουμε, ὥσπου νὰ βιώσουμε τὴν ἀγάπη ὡς δῶρο καὶ θαῦμα τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Εὐαγγέλιον Λουκᾶ, 6,31-36«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως.»

Κυριακὴ 15 Ὁκτωβρίου 2000

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἀπείρως ἁπλὸ, ἄν τὸ δεχτοῦμε μὲ ἁπλότητα. Τὸ κύριο πρόβλημα μας ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἀναζητοῦμε σὲ αὐτὸ θεολογικὸ βάθος ἀντὶ νὰ βλέπουμε τὴν ἀμεσότητα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ἁπλότητα, ποὺ ἀπευθύνεται σ’ ἐμᾶς ὅπως σὲ φίλους, οὔτε κἄν σὰν σὲ μαθητές, ἀλλὰ ὅπως ἀπευθύνεται κάποιος σὲ φίλους· ἐπειδὴ ὁ Ἴδιος εἶπε, πηγαίνοντας πρὸς τὰ Ἰεροσόλυμα, «Δὲν σᾶς καλῶ πλέον δούλους, ἀλλὰ σᾶς καλῶ φίλους ἐπειδὴ ὅ,τι ἔχω νὰ πῶ τὸ μοιράστηκα μαζί σας».

Κι ἔτσι ἄς ἐκλάβουμε τὰ λόγια ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μὲ τὴν ἀμεσότητα ποὺ εἰπώθηκαν ἀπὸ τὸν Χριστό : «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».

Εἶναι κάτι ποὺ ἔχετε δεῖ νὰ ἐπαναλαμβάνεται συνεχῶς, ἀλλὰ εἶναι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποίο ζοῦμε; Θέλουμε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους γύρω μας κατανόηση, ὑπομονή, συμπόνοια, στήριξη, φιλία καὶ ὅλη τὴν ἁπλότητα τούτου τοῦ κόσμου. Δὲν περιμένουμε ἀπὸ ἐμᾶς ἠρωικὲς πράξεις, ἐπειδὴ δὲν ζοῦμε ἠρωικὲς στιγμὲς καὶ καταστάσεις. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ποὺ περιμένουμε νὰ λάβουμε. Καὶ ἄν ρωτήσουμε τὸν ἑαυτό μας τὶ κάνουμε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς περιβάλλουν, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἐκπληρώνουμε τούτη τὴν ἁπλὴ καὶ ἄμεση ἐντολή, αὐτὴ τὴ συμβουλὴ τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέει ὅτι ἄν κάνετε αὐτὰ τὰ πράγματα θὰ εἶστε πραγματικὰ ἄνθρωποι;

Ἄς προβληματιστοῦμε πάνω σ’ αὐτὸ, ἐπειδὴ πολὺ συχνὰ σκεφτόμαστε σπουδαῖα, ἠρωϊκὰ πράγματα, καὶ ὅταν κάνουμε αὐτὲς τὶς μεγάλες σκέψεις πρέπει νὰ βροῦμε τὰ πιὸ ἁπλὰ πράγματα ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ κάνουμε. Ὅταν διαβάζουμε στὸ Εὐαγγέλιο ὅτι θὰ πρέπει νὰ δώσουμε τὴ ζωή μας ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον, νομίζουμε ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε, ἐπειδὴ δὲν γίνεται καμμιὰ προσπάθεια νὰ ἐπηρεάσουμε τὴ ζωὴ τοῦ πλησίον μας, αὐτοῦ ποὺ εἶναι πιὸ κοντὰ μας. Κι ὅμως νὰ προσφέρει κάποιος τὴ ζωή του σημαίνει νὰ τὴν ἀφιερώσει, ν’ ἀφιερώσει ὅλη του τὴν ἐνέργεια, τὴν κατανόηση, τὴν ὑπομονή, τὴ μέριμνα, τὴ συμπάθεια σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονται γύρω μας. Μὲ ἄλλα λόγια νὰ κάνουμε στοὺς ἄλλους ὅ,τι θέλουμε νὰ μᾶς κάνουν.

Ἄς σκεφτοῦμε σοβαρὰ αὐτὴν τὴν πολύ, πολὺ ἁπλὴ ἐντολή, καὶ ἄς δοῦμε ὅτι μᾶς ἀκολουθεῖ κάθε λεπτό, ἐπειδὴ περιμένουμε τὰ πάντα καὶ δίνουμε τόσο λίγα. Πραγματικὰ δίνουμε σ’ ἐκείνους ποὺ μᾶς εἶναι ἀγαπητοί, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ αὐτοὶ πρέπει τόσο συχνὰ νὰ συμβιβαστοῦν μὲ τὴν ἔλλειψη κατανόησης, ὑπομονῆς καὶ συμπόνοιας. Ἄς μᾶς προβληματίσουν αὐτὰ τὰ ἁπλὰ καὶ ἄμεσα λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ ἄς σταθοῦμε κριτικὰ ἀπέναντι τους· ἄς ρωτήσουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας πῶς μπορῶ νὰ σταθῶ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ ὅταν θὰ μοῦ πεῖ, «Ἄκουσες αὐτὰ τὰ λόγια, τὰ κατανόησες, τὰ ἐπανέλαβες» - πράγματι, γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἱερεῖς-«τὰ κήρυξες καὶ τὶ ἔκανες;» Καὶ πόσο λυπηρὸ θὰ εἶναι νὰ κοιτάξουμε τὸν Χριστὸ καὶ νὰ ποῦμε, «Ἰσχυρίστηκα ὅτι εἶμαι μαθητής σου ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν ἔκανα τίποτα ἀπ’ ὅ,τι ἤθελες· νὰ σώσω ἅλλους ἀνθρώπους ἀπὸ τὴ δυστυχία, τὴ μοναξιά, τὸ κακό». Ἀμήν.

Ἡ πάλη ἐναντίον τῶν συμβιβασμῶν (Β΄Κορ. 6,16-7,1)

Β΄ Κορ. 6,16-7,1


Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς, ἀπό τήν Β΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Παύλου, εἶναι σέ νεοελληνική μετάφραση τό ἀκόλουθο:

«Ἀδελφοί, μπορεῖ νά ὑπάρχουν στόν ἴδιο τόπο ὁ ναός τοῦ Θεοῦ καί ὁ ναός τῶν εἰδώλων; Ἐσεῖς εἶστε ναός τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶπε: Θά κατοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά πορεύομαι μαζί τους. Θά εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοί θά εἶναι λαός μου. Γι' αὐτό λέει ὁ Κύριος: Φύγετε μακριά ἀπ' αὐτούς καί ξεχωρίστε. Μήν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγώ θά σᾶς δεχτῶ. Θά εἶμαι γιά σᾶς ὁ Πατέρας, κι ἐσεῖς θά εἶστε γιοί καί θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος. Ἀφοῦ λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε αὐτές τίς ὑποσχέσεις, ἄς καθαρίσουμε τούς ἑαυτούς μας ἀπό καθετί πού μολύνει τό σῶμα καί τήν ψυχή. Ἄς ζήσουμε μία ἅγια ζωή μέ φόβο Θεοῦ» (Β΄ Κορ. 6,16-7,1).

Τά λόγια αὐτά ἀπευθύνονται στούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου, γιά τούς ὁποίους ἡ χριστιανική ἰδιότητα συνοδευόταν ἀπό ὁρισμένες βασικές θυσίες μέσα στήν κοινωνία τῆς ἐποχῆς. Δέν ἦταν π.χ. αὐτονόητο ὅτι μποροῦσε κανείς νά ἀσπασθεῖ τόν Χριστιανισμό καί παράλληλα νά ἐξακολουθεῖ νά μετέχει στήν κοινωνική ζωή τῆς πόλης του, ἤ νά προάγεται ἐπαγγελματικά, χωρίς ἡ χριστιανική ἰδιότητά του νά τοῦ στέκεται ἐμπόδιο. Ἔπειτα, ὑπῆρχαν καί τά λεγόμενα «εἰδωλόθυτα», ὑπολείμματα δηλαδή κρεάτων ἀπό ζῶα θυσιασμένα στούς εἰδωλολατρικούς θεούς πού προσφερόταν σέ συνεστίαση. Ἦταν δυνατό νά λάβει μέρος ὁ χριστιανός σέ μία τέτοια ἐκδήλωση; Ἀλλά καί ἦταν εὔκολο νά ἀρνηθεῖ τή συμμετοχή του στούς συγγενεῖς ἤ φίλους ποὺ τόν καλοῦσαν; Κι ἄν ὁ προσκαλῶν ἦταν ὁ ἐργοδότης του, ἦταν τόσο αὐτονόητο γιά τόν νέο χριστιανό νά ἀρνηθεῖ θέτοντας σέ κίνδυνο τή θέση του; Τό πρόβλημα σέ μᾶς σήμερα φαίνεται λιγότερο ὀξύ, τότε ὅμως ἦταν ἕνα καυτό ὑπαρξιακό καί πρακτικό πρόβλημα.

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Παύλου εἶναι αὐστηρή: Ὅπως τό φῶς δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό σκοτάδι, ἔτσι καί ὁ χριστιανικός Θεός δέν ἔχει μέ τά εἴδωλα. Ἡ ἀλήθεια δέν μπορεῖ νά συνυπάρχει μέ τό ψέμα. Ἐκείνη ὁδηγεῖ στή ζωή, αὐτό στόν θάνατο. Τά ἀσυμβίβαστα δέν συνταιριάζονται παρά μέ ζημία πάντοτε γιά τίς συνειδήσεις. Καί ὅμως πολλές φορές, ἰδίως σήμερα, φιμώνεται ἡ βαθύτερη διαμαρτυρία τῆς συνειδήσεως, κι ὁ συμβιβασμός γίνεται αὐτονόητη πραγματικότητα γιά τήν ὁποία κανείς δέν ἀνησυχεῖ. Θυσιάζονται ἰδανικά καί ἰδεολογίες γιά τήν ἐπίτευξη οἰκονομικῆς καί ἐπαγγελματικῆς ἀνόδου, γιά τήν ἐξασφάλιση μιᾶς κοινωνικῆς θέσης, γιά τήν τακτοποίηση γενικά μέσα στή ζωή. Ὅσο κι ἄν δέν εἶναι ἀρεστό νά τό ὁμολογοῦμε, ὁ συμβιβασμός μέ τίς διάφορες καταστάσεις τῆς ζωῆς παρατηρεῖται σέ μεγάλη κλίμακα, πολλές φορές μάλιστα εἶναι καί ἀναπόφευκτος. Κι ἄς μή νομίσει κανείς ὅτι αὐτό γίνεται πάντοτε συνειδητά καί σχεδιασμένα. Μπορεῖ νά παρεκκλίνει κανείς σέ μία γεμάτη συμβιβασμούς συμπεριφορά χωρίς νά τό καταλάβει, ἀνεπαίσθητα, μέ εὐσεβῆ καμιά φορὰ προσχήματα. Ἡ συνήθεια στόν χριστιανισμό ὑπάρχει κίνδυνος νά μεταφέρει τόν χριστιανό ἀπό τήν οὐσία στόν τύπο, ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης στό γράμμα τοῦ Νόμου. Πάνω ὅμως ἀπό τή συνήθεια βρίσκεται ἡ συνειδητή συμπεριφορά, ἡ ὁλοκληρωτική προσκόλληση στόν Θεό μακριά ἀπό συμβιβασμούς καί ψεύτικη ἱκανοποίηση τῆς συνειδήσεως, μακριά ἀπό προσκόλληση σέ εἴδωλα. 

Τό μήνυμα τοῦ Παύλου πρός τούς Κορινθίους ἀποτελεῖ μία ἀφυπνιστική φωνή πρός τόν χριστιανό κάθε ἐποχῆς, φωνή ἐναντίον τοῦ εὔκολου συμβιβασμοῦ, τῆς «δίψυχης» συμπεριφορᾶς, τῆς ἀπαράδεκτης προσαρμοστικότητας. Ὁ πιστός δέν ζεῖ βέβαια ἐκτός τόπου καί χρόνου, καί δέν μπορεῖ νά εἶναι ἀνεπηρέαστος ἀπό τίς ἑλκυστικές δυνάμεις τῆς ζωῆς. Ὡς ναός ὅμως τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἐπιτρέψει στόν ἑαυτό του τή φθορά καί τή συμμετοχή του σέ ναούς εἰδώλων. Ἡ ζωή του εἶναι μία πάλη σκληρή καί συνεχής, ἕνας ἀγώνας ἐναντίον τῶν ἀντιθέτων πρός τά ἰδανικά τοῦ δυνάμεων. Ἀλλά συγχρόνως καί ἀγώνας ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του, πού χωρίς νά τό καταλάβει, μέ εὔλογες δικαιολογίες καί μέ φαινομενικά ὀρθές καί λογικές ἐνέργειες προσαρμόζει τόν Χριστιανισμό στά μέτρα του, δημιουργώντας μία ἐπιφανειακή ἱκανοποίηση τῆς συνειδήσεώς του. Ἡ ἀφυπνιστική φωνή τοῦ Παύλου συνίσταται στό ξεσκέπασμα τοῦ ἑαυτοῦ μας, στήν τοποθέτησή του μπροστά στήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία μέ κανένα τρόπο δέν μπορεῖ νά συνυπάρχει μέ τό ψέμα τῆς κοινωνικῆς συμβατικότητας, μέ τήν ὑποκρισία καί τόν συμβιβασμό. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὀδυνηρή, ἀλλά ἀπό τήν ὀδύνη γεννιέται ἡ ζωή, ἡ ζωή πού δέν χαρακτηρίζεται ἀπό τόν φόβο τοῦ βιολογικοῦ τερματισμοῦ της,