Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ, Ο Φαρισαίος (Α)

πηγή

Ό Κύριος πήγε κάποτε στο σπίτι ενός τελώνη, του Ματθαίου, εκείνου πού στη συνέχεια μεταστράφηκε κι έγινε απόστολος. Εκεί ό σαρκωμένος Θεός κάθισε στο τραπέζι μαζί με αμαρτωλούς. Τον είδαν οι Φαρισαίοι και σκανδαλίστηκαν. «Γιατί ό διδάσκαλος σας τρώει με τούς τελώνες και τούς αμαρτωλούς;», ρώτησαν τούς μαθητές Του.Πρώτα-πρώτα, πέστε μας, Φαρισαίοι, γιατί ονομάζετε τούς ανθρώπους αυτούς αμαρτωλούς; Δεν θα βρισκόσασταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, αν τούς ονομάζατε καλότυχους, μακάριους, αγγέλους και μάλιστα Χερουβείμ, αφού ευδόκησε να καθίσει ανάμεσα τους ό Θεός; Θα ήταν καλύτερα να λέγατε: «Κι εμείς είμαστε αμαρτωλοί! Κι εμάς δέξου κοντά Σου, πολυεύσπλαχνε Ιησού! Καρδιογνώστη και δίκαιε Κριτή, προτίμησες από μάς αυτούς τούς αμαρτωλούς και κάθισες μαζί τους, επειδή, όπως φαίνεται, τα δικά μας αμαρτήματα είναι για Σένα πιο βαριά από τα δικά τους. Τρώγε, λοιπόν, μαζί τους. Εμάς άφησε μας τουλάχιστο να προσπέσουμε στα πόδια Σου!».

Άλλα στους σκοτεινούς αυτούς δικαίους, τούς πλούσιους σε δικαιοσύνη της πεσμένης ανθρωπινής φύσεως, σε δικαιοσύνη επίπλαστη, σε δικαιοσύνη δαιμονική, δεν υπάρχει ή αγία ευωδία της ταπεινώσεως. Γι’ αυτό με τόσο θράσος κατακρίνουν τον Κύριο, όπως κατακρίνουν και τούς αμαρτωλούς πού δέχεται Εκείνος- έτσι, όμως, οι αμαρτωλοί αναδεικνύονται αληθινά δίκαιοι. Λέγοντας στους μαθητές, «ό διδάσκαλος σας», τούς δίνουν να καταλάβουν ότι Τον απορρίπτουν, ότι αυτοί δεν Τον αναγνωρίζουν ως δικό τους διδάσκαλο.Ή απάντηση του Κυρίου είναι μια απάντηση για όλα τα επιμέρους συμπτώματα της κρυφής αρρώστιας των Φαρισαίων, για όλη την ψυχική τους κατάσταση, και περικλείει μια φοβερή θεϊκή καταδίκη, απορρίπτοντας κάθε εικονική ανθρώπινη δικαιοσύνη, κάθε δικαιοσύνη, δηλαδή, πού συνοδεύεται από την κατάκριση του πλησίον. «Δεν έχουν ανάγκη από γιατρό οι υγιείς αλλά οι άρρωστοι», είπε ό Κύριος. «Και πηγαίνετε να μάθετε τί σημαίνει, «ευσπλαχνία θέλω και όχι θυσία». Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τούς δικαίους αλλά τούς αμαρτωλούς».Μιαν άλλη φορά πάλι, ήμερα Σάββατο, ό Κύριος περνούσε μαζί με τούς αγίους μαθητές και αποστόλους Του μες’ από σπαρμένα χωράφια.

Οι μαθητές Του πείνασαν και άρχισαν να κόβουν στάχυα, να τα τρίβουν με τα χέρια τους και να τρώνε τούς σπόρους. Τούς είδαν οι Φαρισαίοι και είπαν στον Κύριο: «Κοίτα οι μαθητές Σου κάνουν κάτι πού δεν επιτρέπεται από τον νόμο να γίνεται το Σάββατο». Τότε ό Κύριος, αφού τούς θύμισε τον Δαβίδ και τούς ιερείς, από τούς οποίους ό πρώτος σε κάποια περίσταση καταπάτησε μια διάταξη του νόμου, ενώ οι δεύτεροι συνεχώς καταπατούσαν τη διάταξη της αργίας του Σαββάτου για να τηρήσουν άλλη διάταξη, επανέλαβε πάλι στους Φαρισαίους την αυστηρή Του παρατήρηση: «Αν είχατε καταλάβει τί σημαίνει, «ευσπλαχνία θέλω και όχι θυσία», δεν θα καταδικάζατε τούς αθώους ανθρώπους».

Το αίσθημα του σκανδαλισμού πόσο εριστικό και πόσο κακόβουλο είναι! Με απόλυτη αλλά προσχηματική ακρίβεια αγωνίζεται για την εφαρμογή του γράμματος του νόμου. Την ουσία του νόμου, όμως, την αθετεί.

Φαρισαίε σκοτισμένε και τυφλέ! Άκουσες τί σού λέει ό Κύριος; «Ευσπλαχνία θέλω». Βλέπεις το ελάττωμα του πλησίον σου; Σπλαχνίσου τον! Είναι μέλος του σώματος σου! Ή αδυναμία, την οποία σήμερα βλέπεις σ’ αυτόν, αύριο μπορεί να γίνει δική σου αδυναμία Σκανδαλίζεσαι μόνο και μόνο επειδή είσαι εγωιστής και τυφλός! Τηρείς τυπολατρικά μερικές εξωτερικές διατάξεις του νόμου, και μετά κυριεύεσαι από αυτοθαυμασμό.

Περιφρονείς και κατακρίνεις τον πλησίον, παρατηρώντας ότι παραβαίνει κάποιες λεπτομέρειες του νόμου, και δεν βλέπεις ότι έχει κρυφές αρετές, και μάλιστα μεγάλες, οι όποιες είναι γνωστές και ευάρεστες στον Θεό αλλά άγνωστες σ’ εσένα, εξαιτίας της αλαζονικής και σκληρής καρδιάς σου.Δεν προσέχεις τον εαυτό σου όσο πρέπει. Δεν τον βλέπεις τον εαυτό σου. Γι` αυτό δεν παραδέχεσαι πώς είσαι αμαρτωλός. Γι` αυτό δεν έχεις συντριβή καρδιάς. Γι`’ αυτό δεν έχεις μετάνοια και ταπείνωση. Γι` αυτό δεν καταλαβαίνεις ότι, για να σωθείς, έχεις ανάγκη κι εσύ, όπως όλοι οι άνθρωποι, από την ευσπλαχνία του Θεού.Είναι φοβερό το να μην παραδέχεσαι πώς είσαι αμαρτωλός! Τέτοιους ανθρώπους τούς απορρίπτει ό Κύριος. «Δεν ήρθα», λέει, «να καλέσω σε μετάνοια τούς δικαίους αλλά τούς αμαρτωλούς». Τί μακαριότητα, να έχεις επίγνωση ότι είσαι αμαρτωλός! Όποιος έχει αυτή την επίγνωση, μπορεί να πλησιάσει τον Ιησού. Τί μακαριότητα, λοιπόν, να βλέπεις τις αμαρτίες σου! Τί μακαριότητα, να βλέπεις την καρδιά σου! Όποιος αρχίσει να βλέπει την καρδιά του, ξεχνά ότι στη γή υπάρχουν κι άλλοι αμαρτωλοί έκτος από τον ίδιο. Κι αν κάποια φορά ρίξει μια ματιά σε άλλους, του φαίνονται άμεμπτοι, υπέροχοι, άγγελοι.

Όσο πιο πολύ, μάλιστα, προσέχει τον εαυτό του και βλέπει τις κηλίδες της αμαρτίας στην ψυχή του, τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνεται ότι, για να σωθεί, ένα και μοναδικό είναι το μέσο, το έλεος του Θεού τόσο πιο πολύ αντιλαμβάνεται ότι είναι ένας δούλος άχρηστος, όχι μόνο γιατί πολύ συχνά παραβαίνει τις εντολές του Θεού, αλλά και γιατί, όταν προσπαθεί να τις τηρήσει, πιο πολύ τις διαστρέφει παρά τις εκπληρώνει. Έτσι, καταλαβαίνοντας πόσο έχει ό Ίδιος ανάγκη από το έλεος του Θεού, δεν αισθάνεται κι αυτός παρά μόνο έλεος για τον πλησίον του. «Αν είχατε καταλάβει τί σημαίνει, «ευσπλαχνία θέλω και όχι θυσία», δεν θα καταδικάζατε τούς αθώους ανθρώπους». «Δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τούς δικαίους αλλά τούς αμαρτωλούς».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ  B  ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ.

πηγή

Ἡ παραβολή τῶν ζιζανίων δηλωτική τῆς παρουσίας τῶν αἱρέσεων. Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναίος

πηγή

Ἡ παραβολή τῶν ζιζανίων δηλωτική τῆς παρουσίας τῶν αἱρέσεων

π. Ἀθανάσιος  Μυτιληναίος

Ὁ Κύριος, σᾶς εἶπα, μᾶς εἰδοποίησε· διά πολλῶν μᾶς εἰδοποίησε. Κάποτε ἀνέφερε μία παραβολή, πού ἐκεῖ ἤθελε νά δείξη χαρακτηριστικά τήν παρουσία τῶν αἱρέσεων, μόλις Ἐκεῖνος θά ἔφευγε ἀπό τόν κόσμον αὐτόν. Καί εἶπε τήν παραβολή τῶν ζιζαν ίων.
Κάποιος ἄνθρωπος, λέγει, ἔσπειρε καλόν σπόρο στό χωράφι του. Ὅταν ἦρ θε ὁ καιρός νά φυτρώση τό σιτάρι, ἀντελήφθησαν οἱ ἄνθρωποί του, αὐτοί δηλαδή πού τούς ἔστειλε μέ τόν καλό σπόρο νά σπείρουν τό χωράφι του, οἱ ἐργάται του, οἱ γεωργοί του, ἀντελήφθησαν ὅτι στό χωράφι μέσα εἶχαν φυτρώσει καί ζιζάνια. Καί λέγουν εἰς τόν Κύριον: «Ὁ σπόρος πού μᾶς ἔδωκες, Κύριε, καλός δέν ἦταν; πῶς ἔγινε καί φύτρωσαν ζιζάνια;».
Τήν ἀπορία τους αὐτή τήν ἐξηγεῖ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ χωραφιοῦ· καί λέγει: «Ὁ σπόρος πού σᾶς ἔδωσα βεβαίως ἦτο καλός · ἀλλά τήν νύχτα, ὅταν ἐσεῖς πήγατε νά κοιμηθῆτε, ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κοιμῶνται, ἐχθρός ἄνθρωπος πῆγε καί ἔσπειρε ζιζάνια μέσα στό χωράφι, ἔρριξε σπόρον ζιζανίων.
Ὅταν ἐφύτρωσε ὁ σῖτος, ἐφύτρωσαν καί τά ζιζάνια. Αὐτό εἶναι ὅλο.». Τοῦ λέγουν τότε οἱ γεωργοί: «Νά πᾶμε νά ξερριζώσουμε ἀπό μέσα τά ζιζάνια.». Καί λέγει ὁ Κύριος: «Ὄχ ι · ἀφῆστε τα νά συναυξάνουν. Θά ’ρ θη ἡ ὥρα, πού θά γίνη αὐτό τό χώρισμα. Τότε θά γίνη, ὅταν θά ἔλθη ὁ καιρός, πού τό σιτάρι θά μπῆ στήν ἀποθήκη καί τά ζιζάνια θά συναχθοῦν καί θά μποῦν μέσα στό καμίνι τοῦ πυρός.».

Αὐτήν τήν παραβολή εἶπε ὁ Κύριος. Καί πῶς εἶπε; «Ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν...» . Σέ ποιόν χῶρον νοεῖται ἐδῶ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ; Εἰς τόν παρόντα κόσμον. Ἡ στρατευομένη Ἐκκλησία νοεῖται ὅταν εἶπε «ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Βλέπετε ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία ἡ στρατευομένη ἐδῶ ἐπί τῆς γῆς;
Καί ρωτήθηκε ἀπό τούς Μαθητάς Του ποία ἔννοια εἶχε αὐτή ἡ παραβολή. Καί ὁ Κύριος ἀπήντησε: «Ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Ἐγώ εἶμαι ἐκεῖνος πού σπέρνω τό καλό τό σπέρμα · «ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος». Ποιός εἶναι τό χωράφι; Εἶναι ὁ κόσμος. «τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας.», τό καλό τό σπέρμα, λέγει, εἶναι οἱ υἱοί τῆς βασιλείας.
Προσέξτε ἐδῶ κάτι παρακαλῶ. Δέν λέγει ὁ λόγος μου, ἀλλά λέγει «οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας». Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο· εἶναι πάρα πολύ σημαντικό. Σέ ἄλλη παραβολή παρομοιάζει τόν σπόρο μέ τόν λόγο Του· «ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ...» . Καί ποιός εἶναι αὐτός ὁ σπόρος; Εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τό ἑρμηνεύει. Ἐδῶ ποιός εἶναι ὁ σπόρος ὁ καλός ; Οἱ «υἱοὶ τῆς βασιλείας», δηλαδή οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ.
»τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ». Τά ζιζάνια δέν λέγει ὅτι εἶναι ἡ αἵρεσις, ὁ κακός λόγος· ἀλλά τί; εἶναι οἱ αἱρετικοί ἤ οἱ διεφθαρμένοι ἄνθρωποι. Ἔχει σημασία αὐτό. «ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος», ὁ ἐχθρός δέ πού τά ἔσπειρε εἶναι ὁ Διάβολος. Σαφῶς λοιπόν· ὁ Διάβολος. «ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν». Τί εἶναι ὁ θερισμός; Εἶναι τό τέλος τοῦ αἰῶνος, τό τέλος τῆς Ἱστορίας. «οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν». Ποιοί εἶναι ἐκεῖνοι πού θά θερίσουν; Εἶναι οἱ Ἄγγελοι. Καί ἀλλοῦ μᾶς εἶπε ὁ Κύριος ὅτι θά ἀποστείλη τούς Ἀγγέλους στά τέσσερα πέρατα τῆς οἰκουμένης, διά νά συλλέξουν τούς ἐκλεκτούς  .
»ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ κατακαίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.» Πῶς μαζεύουμε τά ζιζάνια καί τά βάζουμε στό καμίνι; ἔτσι θά εἶναι, λέει, ὅταν θά τελειώση ὁ κόσμος αὐτός.
»ἀποστελεῖ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν.» Ὥστε λοιπόν τό σκάνδαλον καί ἡ ἀνομία εἶναι ἡ αἵρεσις καί ὁ διεφθαρμένος βίος· εἶναι δύο πράγματα.
»καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός», πού εἶναι ἡ Κόλασις· «ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἥλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.» 
Ὥστε βλέπουμε λοιπόν, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἐδῶ ὁ Κύριος μᾶς παρουσιάζει τό τί θά γίνη μές στόν κόσμον αὐτόν ἀπό τήν στιγμή πού θ’ ἀρχίση νά σπείρεται ὁ λόγος ὁ δικός Του.
Θά ἀρχίσουν νά ὑπάρχουν οἱ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι, οἱ δίκαιοι ἄνθρωποι, οἱ εὐλαβεῖς, οἱ πιστοί ἄνθρωποι, οἱ υἱοί τῆς Βασιλείας · θά συνυπάρχουν ὅμως καί οἱ υἱοί τοῦ πονηροῦ, οἱ ὁποῖοι κι αὐτοί θά μποῦνε μέσα στήν Ἐκκλησία, στό αὐτό χωράφι. Θά μποῦνε καί αὐτοί μέσα στήν Ἐκκλησία καί θά δημιουργοῦν προβλήματα, θά δημιουργοῦν ἀντιθέσεις καί ὀξύτητες.

Οἱ μοναχοί ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

πηγή

Οἱ μοναχοί ἀνήκουν στήν Ἐκκλησία

Ἐντός τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀνήκουν μόνο οἱ λαϊκοί καί οἱ ἔγγαμοι ἤ ἄγαμοι κληρικοί τοῦ «κόσμου», ἀλλά καί οἱ μοναχοί. Οἱ μοναχοί δέν ἀποτελοῦν μία ἐξωκόσμια παράταξη κάποιων φανατικῶν θρήσκων ἀνθρώπων ἀλλά ζῶντα μέλη τοῦ μυστηριακοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μοναχική ἐνορία (δηλαδή τό σημερινό μοναστήρι) μέ κέντρο τό καθολικό καί γύρω-γύρω τά κελλιά τῶν μοναχῶν εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Πρωτοχριστιανικῆς ἐνορίας ἡ ὁποία εἶχε ὡς κέντρο της τό ναό καί τήν Θεία Λατρεία. Ἡ ζωή τῶν μοναχῶν στά πρῶτα χρόνια τοῦ Χριστιανισμοῦ ὀνομαζόταν Ἀποστολική ζωή διότι ἀποτελοῦσε (καί συνεχίζει νά ἀποτελεῖ) τήν συνέχεια τῆς ζωῆς τῶν Ἀποστόλων.
Αὐτὸς ὁ κοινοβιακὸς τρόπος ζωῆς, μὲ τὰ πάντα κοινά, διασώθηκε ἀνά τούς αἰῶνες μέ τόν Ὀρθόδοξο μοναχισμό1.
Νά τί μᾶς διδάσκει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης γιά τό μοναχισμό:« Κατὰ τὰ πρῶτα χρόνια της ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας, στοὺς πρώτους Χριστιανοὺς ἔχομε κομμουνιστικὸ σύστημα διαβιώσεως. Ὅποιος ἔχει λίγο μυαλὸ καὶ διαβάσει τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, βλέπει καθαρὰ ὅτι ὅλοι τότε εἶχαν τὰ πάντα κοινά.
Καὶ ὅποιος ἤθελε νὰ βαπτισθῆ, ἔπρεπε νὰ δώσει ὅ,τι εἶχε στὴν κατοχή του στὸ κοινὸ ταμεῖο τῆς ἐνορίας. Κανένας δὲν εἶχε ἀτομικὴ περιουσία. Ὅλα ἤσαν κοινά. Μάλιστα ἔχομε τὸ περίφημο παράδειγμα τοῦ Ἀνανία, ὁ ὁποῖος μαζὶ μὲ τὴν γυναίκα του εἶπαν ψέμματα καὶ πέθαναν ἀμέσως.
Μερικοὶ ἰσχυρίζονται ὅτι αὐτὴ ἡ κατάστασις ὑπῆρχε μόνο στὴν Ἀποστολικὴ ἐνορία.
Ὅμως ὁ ἅγιος Ἰουστίνος ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς εἶχε πῆ στοὺς εἰδωλολάτρες ὅτι «Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ἔχομε τὰ πάντα κοινὰ»2. Ἂν λάβωμε τώρα ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος μάρτυς πέθανε περὶ τὰ τέλη τοῦ 2ου μ.Χ αἰῶνος καὶ ὅτι ἐκεῖνος δὲν εἶχε ὑπ’ ὄψιν του καμμία ἐνορία Χριστιανῶν ποὺ νὰ μὴν εἶχαν ὅλοι τὰ πάντα κοινά, σημαίνει ὅτι ὁ θεσμὸς αὐτὸς τῆς κοινοκτημοσύνης κράτησε τουλάχιστον διακόσια χρόνια. Μετὰ ἄρχισε νὰ διαλύεται καὶ τότε ἄρχισε νὰ ἐμφανίζεται ὁ κοινοβιακὸς μοναχισμός.
Ὅταν πρωτοεμφανίζεται ὁ μοναχισμός, ὀνομάζεται Ἀποστολικὴ ζωή. Αὐτὸς ὁ κοινοβιακὸς τρόπος ζωῆς, μὲ τὰ πάντα κοινά, διασώθηκε μέσω τῶν αἰώνων στὸν Ὀρθόδοξο μοναχισμό. Αὐτὸς ὅμως ὁ Ὀρθόδοξος μοναχισμὸς γιὰ νὰ ἐπιτυγχάνη, πρέπει πρῶτα νὰ προηγηθῆ στὸν ἄνθρωπο μία ἐσωτερικὴ ἀλλαγή.
Μία ἀλλαγὴ στὴν στάσι ζωῆς, ποὺ ὀφείλεται στὴν μετάνοια.
Σ’ αὐτό, στὸ ὅτι δηλαδὴ πρέπει νὰ προηγηθῆ μία ἐσωτερικὴ ἀλλαγὴ καὶ ἀλλοίωσις τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε νὰ μπορέση νὰ ἐπιτευχθῆ ὁ κοινοβιακὸς τρόπος ζωῆς, ἢ γιὰ τοὺς κομμουνιστὲς ὁ κομμουνιστικὸς τρόπος ζωῆς, συμφωνοῦν καὶ ὁ Μὰρξ καὶ ὁ Λένιν. Ὁπότε ἀπὸ κοινωνιολογικῆς ἀπόψεως, ἐξ ἀπόψεως δηλαδὴ τῆς ἐξωτερικῆς κοινωνικῆς δομῆς τους, δὲν ὑπάρχει διαφορὰ μεταξὺ Κομμουνισμοῦ καὶ Ὀρθοδόξου κοινοβιακοῦ μοναχισμοῦ. Μεταξύ τους συμφωνία ὑπάρχει ἐπίσης καὶ στὴν ἀνάγκη τῆς ἐσωτερικῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἀνθρώπου. Διότι καὶ οἱ Πατέρες αὐτὸ λένε. Στὴν Ἐκκλησία τὸ ἅγιο Βάπτισμα εἶναι ἐκεῖνο ποὺ φέρνει αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ στὸν ἄνθρωπο δυνάμει.
Ὁ πυρήνας ὅμως τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ, ποὺ ἤκμασε ἐπὶ τόσους αἰῶνες, εἶναι ἡ ἀσκητικὴ ἀγωγή. Οἱ Πατέρες γιὰ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ στὸν ἄνθρωπο, αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουν καλὴν ἀλλοίωσιν, ὥστε ἡ ἀλλαγὴ νὰ γίνει ἐνεργείᾳ, λένε ὅτι χρειάζεται στὸν ἄνθρωπο ἡ ἀσκητικὴ ἀγωγή. Γι’ αὐτὸ ὑπάρχουν στὸν μοναχισμὸ ἡ ἐγκράτεια, ἡ ἀκτημοσύνη, ἡ νηστεία καὶ ἡ προσευχή.
Αὐτὰ δὲν εἶναι ὅμως μόνο γιὰ τοὺς ἀγάμους, ἐξ ἐπόψεως Πατερικῆς, ἀλλὰ εἶναι καὶ γιὰ τοὺς ἐγγάμους. Ἀπόδειξις ὅτι ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους ἀσκητικοὺς συγγραφεῖς τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἕνας παντρεμένος δεσπότης3, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης - ἀδελφός του Μεγάλου Βασιλείου -, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἔχει γράψει ἕνα πολὺ ὡραῖο βιβλίο Περὶ Παρθενίας. Μερικοὶ νομίζουν ὅτι ἡ παρθενία συνίσταται μόνο στὴν βιολογικὴ παρθενία. Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων. Ὅταν οἱ Πατέρες μιλοῦν περὶ ἐγκρατείας καὶ νηστείας, ἀναφέρονται καὶ εἰς τοὺς ἐγγάμους4. Ἡ ἀσκητικὴ ἀγωγὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι γιὰ ὅλους τους Χριστιανούς, ἄγαμους καὶ ἐγγάμους.
Ἡ ἐπιτυχία τῆς ἀσκητικῆς ἀγωγῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἱστορικὰ τουλάχιστον, σημειώθηκε κυρίως στὰ ἀσκητικὰ καὶ μοναστικὰ κέντρα τῆς Ἐκκλησίας. Παλαιότερα τὰ μοναστήρια δὲν ἤσαν ἔξω στὶς ἐρημιὲς μόνο, ἀλλὰ ἤσαν καὶ μέσα στὶς πόλεις. Ἡ ἴδια ἡ Κωνσταντινούπολις ἦταν γεμάτη ἀπὸ μοναστήρια καὶ γι’ αὐτὸ ἀπεκαλεῖτο τὸ Μέγα Μοναστήρι.
Ἡ σημερινὴ τάσις εἶναι νὰ διώχνουμε τὰ μοναστήρια ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ νὰ πηγαίνουν στὰ βουνά, γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεάζουν τοὺς ἀνθρώπους καὶ μολυνθῆ ὁ Νεοελληνισμός, ποὺ ἤθελε πάντοτε νὰ ἀκολουθῆ τὸν ἀστισμό. Βέβαια, γιὰ νὰ ἐπιτύχη, γιὰ νὰ ἀναπτυχθῆ ἡ ἀστικὴ κοινωνία, γιὰ νὰ στερεωθοῦν οἱ μπουρζουά5, ποὺ εἶναι οἱ φορεῖς τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ καὶ Ἀμερικανικοῦ πολιτισμοῦ, ἔπρεπε νὰ παραμερισθῆ ἀπὸ τὶς πόλεις ὁ μοναχισμὸς ὡς ἐπικίνδυνος»6.
Ὁ Κύριος καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι συνέπηξαν τό πρῶτο ὀρθόδοξο κοινόβιο στήν γῆ. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Πανάγιος Γέρων τοῦ Κοινοβίου καί οἱ Ἅγιοι Μαθητές, οἱ ὑποτακτικοί Του. Ὅταν ἡ ζωή τῶν Χριστιανῶν ἐκκοσμικεύθηκε κάποιοι θέλησαν νά συνεχίσουν τήν πρώτη αὐτή αὐθεντική ζωή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπομακρυνόμενοι στήν ἔρημο.
Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς δίδαξε μέ τήν ζωή Του τήν φυγή στήν ἔρημο. «Αὐτὸς δὲ (ὁ Κύριος) εἰς τὸ ὄρος βουλόμενος ἀναβῆναι· ἐποίει δὲ τοῦτο πάλιν παιδεύων ἡμᾶς» παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος «μήτε ὄχλοις ἀναμίγνυσθαι διηνεκῶς͵ μήτε φεύγειν ἀεὶ τὸ πλῆθος͵ ἀλλ΄ ἑκάτερα χρησίμως͵ καὶ ἕκαστον ἐναλλάττοντας πρὸς τὸ δέον»7. Δηλαδή ὁ Κύριος (μετά τό θαῦμα τῆς θαυμαστῆς διατροφῆς τῶν πεντακισχιλίων μέ πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια) ἤθελε ν’ ἀνεβεῖ στό ὄρος. Τό ἔκανε αὐτό γιά νά μᾶς παιδαγωγήσει, ὥστε οὔτε μέ τούς ὄχλους νά ἀναμιγνυόμαστε συνεχῶς, οὔτε πάντα νά ἀποφεύγουμε τό πλῆθος. Καί τά δύο νά τά χρησιμοποιοῦμε καί νά τά ἐναλλάσσουμε, γιά νά κάνουμε ὅ,τι πρέπει».
Πολλάκις ὁ Κύριος ἀπομονωνόταν καί προσηύχετο σέ ἥσυχους τόπους. Μᾶς δίδαξε νά ἔχουμε μία ζωή πού νά περιλαμβάνει ἀφ’ ἑνός μέν κοινωνική δράση καί προσφορά στούς ἀνθρώπους ἀφ’ ἑτέρου δέ ἡσυχία, πνευματική ἀνάταση, προσευχή καί μελέτη κατά μόνας.
Βλέπουμε ἑπομένως ὅτι τό μοναχικό πρόγραμμα ζωῆς συνάδει μέ τό πρόγραμμα ζωῆς τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.
Βλέπουμε, ἐπίσης ἐκτός ἀπό τόν Κύριο πῶς ζοῦσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι. Γιά παράδειγμα, θαυμάζουμε τόν Ἀπόστολο Παῦλο βλέποντάς τον νά ἐργοχειρεῖ ὑπηρετώντας τίς ἀνάγκες τόσο τίς προσωπικές του, ὅσο καί τῶν συνεργατῶν του. Συνάμα κηρύττει, ὁδοιπορεῖ, κοπιάζει γιά τήν διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, χωρίς νά παραλείπει τόν προσωπικό πνευματικό του ἀγῶνα καί τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας.
Οἱ μοναχοί ζοῦν κατά τόν ἴδιο τρόπο, μοιράζοντας τίς ὧρες: Ἀφιερώνουν τίς περισσότερες ὧρες τοῦ εἰκοσιτετραώρου στήν κοινή προσευχή, τίς ἀκολουθίες, τή Θεία Λειτουργία καί τούς προσωπικούς τους κανόνες (μετάνοιες, κομβοσχοίνια, μελέτη Ἁγίας Γραφῆς καί Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας). Τίς ὑπόλοιπες ὧρες τίς ἀφιερώνουν στά διακονήματα, τό φαγητό καί τήν ἀπαραίτητη ἀνάπαυση, ὅλα αὐτά συνδυασμένα μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Δέν εἶναι ἑπομένως ἡ μοναχική ζωή κάτι ἔξω ἀπό τίς προδιαγραφές ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά ἀντίθετα εἶναι οἱ αὐθεντικές προδιαγραφές τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς πού μᾶς παρέδωσε ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος μέ τό παράδειγμά Του.
Ἐφ’ ὅσον ἡ ψυχή ἀξίζει πολύ περισσότερο ἀπό τό σῶμα, θά πρέπει -ἄν θέλουμε νά εἴμαστε δίκαιοι-νά δίνουμε ὁπωσδήποτε περισσότερο χρόνο (ἤ τουλάχιστον ἴσο) γιά τήν φροντίδα της παρά γιά τό σῶμα. Οἱ λαϊκοί χριστιανοί πού ζοῦν στόν κόσμο θά πρέπει νά φροντίζουν νά ἐκπληρώνουν τό κατά δύναμιν αὐτές τίς προδιαγραφές ζωῆς συνδυάζοντας τίς πολλές τους ἀπασχολήσεις μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή καί τήν πνευματική μελέτη. Ἐπίσης θά πρέπει νά βρίσκουν χρόνο καί τρόπο γιά ἡσυχία καί περισυλλογή-προσευχή κατά τό πρότυπο τοῦ Κυρίου, τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν μιμητῶν τους σημερινῶν μοναχῶν. Ἔτσι θά πετύχουν νά παραμείνουν στήν Ἐκκλησία ὡς ζῶντα μέλη καί νά ἀξιωθοῦν τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

1Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (†), Καθηγητοὺ Πανεπιστημίου, Πατερικὴ Θεολογία,Πρόλογος: Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Κοσμήτορα Θεολ Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν, Ἐπιμέλεια – σχόλια: Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, Ἐκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
2 Α΄ Ἀπολογία, Κεφ. 14.
3 Τότε ἐπιτρεπόταν αὐτό.
4 Ἡ ἐγκράτεια στὴν σαρκικὴ σχέσι μεταξὺ τῶν συζύγων, στὴν Πατερικὴ γλώσσα ὀνομάζεται σωφροσύνη.
5Γαλλικὴ λέξη ποὺ σημαίνει τοὺς ἀστούς.
6 Πρωτοπρ. Ἰωάννου Σ. Ρωμανίδου (†), Καθηγητοὺ Πανεπιστημίου, Πατερικὴ Θεολογία,Πρόλογος: Πρωτοπρ. Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, Κοσμήτορα Θεολ Σχολῆς Πανεπ. Ἀθηνῶν, Ἐπιμέλεια – σχόλια: Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Ἁγιορείτου, Ἐκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ
7 Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, TLG, Work #152 58.500.12 to Work #152 58.500.16

ΣΕ ΛΕΝΕ ΠΙΝΔΟ, ΣΕ ΛΕΝΕ ΑΘΩ! «Ἂς μὴν ἀφήσουμε τοὺς μηδενιστὲς νὰ σβήσουν αὐτὴ τὴ Μνήμη».(Κ. Χολέβας)

Σὲ λένε Πίνδο, σὲ λένε Ἄθω!

Γράφει ὁ Κων. Χολέβας
ἐφημ. «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», 30.09.12

.             Γιὰ νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὸ νοσηρὸ κλίμα τῆς σκανδαλολογίας θὰ ἤθελα, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, νὰ μοιραστῶ μαζί σας τὴν ψυχικὴ ἀνάταση ποὺ ἐνίωσα προσφάτως ὅταν παρακολούθησα στὸ Ἠρώδειο μία ἱστορικὴ συναυλία. Ὁ μητροπολίτης Ἱλαρίων τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας παρουσίασε δικές του συνθέσεις ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης καταχειροκροτήθηκε κατὰ τὴν ἀπόδοση τοῦ «Ἄξιόν Ἐστι», τὸ ὁποῖο μελοποίησε μὲ βάση τὸ ἔργο τοῦ Ἐλύτη.
.             Παρόντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου τὸ ἑνωτικὸ καὶ συναινετικὸ πνεῦμα ἔλαμψε, ὅταν εἴδαμε ἕναν ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο καὶ ἕναν συνθέτη προερχόμενο ἀπὸ τὴν Ἀριστερὰ νὰ συνεργάζονται καὶ νὰ ἀλληλοεκτιμῶνται. Ἀναλογίστηκα μάλιστα ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ Μίκης μὲ τὴν συγκεκριμένη ἰδεολογικὴ στράτευση ἔγινε γνωστὸς πρὸ 50 ἐτῶν, ὅταν μελοποίησε τὸ ἔργο ἑνὸς ποιητῆ μὲ διαφορετικὴ ἰδεολογία. Τὸ «Ἄξιόν Ἐστι» τοῦ νομπελίστα Ὀδυσσέα Ἐλύτη, τὸ ὁποῖο ἀντλεῖ ὕφος, ἦθος καὶ λεξιλόγιο ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας.
.             Σὲ δύσκολους καιρούς, ὅπως ἡ σημερινὴ συγκυρία, μὲ ἠθική, πνευματικὴ καὶ οἰκονομικὴ κρίση, εἶναι χρήσιμο γιὰ ὅλους μας νὰ διδασκόμαστε ἀπὸ τὴν περίφημη φράση τοῦ Ἐλύτη ποὺ μοῦ ἔμεινε περισσότερο ἀπὸ ὅλη τὴ συναυλία: «Μνήμη τοῦ λαοῦ μου, σὲ λένε Πίνδο, σὲ λένε Ἄθω»! Ὁ Ἐλύτης συμπυκνώνει ἀριστοτεχνικὰ μέσα σὲ λίγες λέξεις τὸ μυστικὸ ποὺ κάνει τὸ ἔθνος μας νὰ βγαίνει νικηφόρο ἀπὸ κάθε μάχη, παρὰ τὶς ἀρχικὲς δυσκολίες. Σὲ κατακτήσεις, ὑποδουλώσεις, πτωχεύσεις καὶ ἄλλες κακοτυχίες, ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ἐθνικὴ συνείδηση καὶ ἡ ἀγωνιστικότητα μᾶς βοήθησαν καὶ θὰ μᾶς ξαναβοηθήσουν νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι.
.             Τὸ πρῶτο ζητούμενο εἶναι ἡ Μνήμη. Νὰ μὴ λησμονοῦμε, νὰ μὴν ἀφήνουμε στὴ λήθη τοὺς ἥρωές μας, τοὺς μάρτυρές μας, τὶς ρίζες μας, τὶς ἀλησμόνητες πατρίδες μας. Τὴ Μνήμη ὀφείλουμε νὰ μεταδώσουμε στὰ παιδιά μας καὶ νὰ τοὺς μιλήσουμε γιὰ τὴν Πίνδο καὶ τὸν Ἄθωνα, τὸ Ἅγιον Ὄρος. Γιὰ τοὺς συνεχεῖς ἀγῶνες μας ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας, ὅπως τὸ 1940 στὴν Πίνδο καὶ γιὰ τὶς πνευματικές μας καταβολές, τὶς ὀρθόδοξες χριστιανικές.
.             Αὐτὲς ἐκφράζει ὁ Ἄθως, ἡ μοναστηριακὴ καστροπολιτεία, ὅπου δύο χιλιάδες μοναχοὶ προσεύχονται ἀδιαλείπτως ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου!
.             Ἂς μὴν ἀφήσουμε τοὺς μηδενιστὲς νὰ σβήσουν αὐτὴ τὴ Μνήμη, φέτος μάλιστα ποὺ τιμοῦμε τὰ 100 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπελευθέρωση ἑλληνικῶν ἐδαφῶν.

«Είμαστε Ακρίτες του Ελληνισμού»: Συνέντευξη με τον Ιδρυτή και Πρόεδρο του Ορθοδόξου Κόμματος του Λιβάνου.

Εἴμαστε ἐδώ ὑπερήφανοι γιὰ τὴν Ἑλληνική καταγωγή μας. 

Νὰ μὴν ξεχνάτε ὅτι ἔχετεἝλληνες ἀδελφούς ἐδώ,στὴν 

ἀνατολή...καὶ σάς ἀγαπάμε..Συνέντευξη με τον Ιδρυτή και 

Πρόεδρο του Ορθοδόξου Κόμματος του Λιβάνου,

 Ροντρίγκ (Δημήτρη) Ελ Χούρι με την Αντωνία Πατσίδου 

1)    Η Ελληνική Ορθόδοξη κοινότητα του Λιβάνου, απαριθμεί 3.000 Έλληνες

 εξ Ελλάδος. Οι ελληνόφωνες περιοχές της χώρας συγκεντρώνονται

 κυρίως στην πρωτεύουσα Βηρυτό, και στην Τρίπολη, στο Βόρειο

 Λίβανο. Δώστε μας περισσότερες λεπτομέρειες για την Ελληνική 

κοινότητα του Λιβάνου.

Ροντρίγκ Ελ Χούρι

Η λίστα της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας στο Λίβανο με 

τους 3.000 Έλληνες που ζουν στο Λίβανο, δίνει μια λανθασμένη

 καταμέτρηση. Ο πραγματικός αριθμός είναι περίπου 300.000 

και είναι 7-8% του πληθυσμού, και η τέταρτη μεγαλύτερη

 κοινότητα του Λιβάνου, μετά από τους σουνίτες, Σιίτες, και

 Μαρωνίτες. Ο αριθμός 3.000 αντιπροσωπεύει εκείνους

 που έχουν την «ελληνική ιθαγένεια» από το σύγχρονο 

ελληνικό κράτος ... και εκείνων που ήρθαν από την 

Μικρά Ασία στο Λίβανο μετά το 1920. Αλλά εκείνοι που

 έχουν «ρίζες ελληνικές», εκείνοι που μιλούσαν κάποτε

 ελληνικά, εκείνοι που ονομάζονται «Ρουμ» 

(στην αραβική γλώσσα) είναι σήμερα περισσότερο από 300.000.

Όταν οι Άραβες κατέκτησαν τη γης μας το 634 μ.Χ., ονόμασαν τη

 γη μας «γη των Αλ Ρουμ (γη των Ρωμιών)» και ο πρώτος Άραβας 

ιστορικός "Αλ Γιακίντι (al wakidi)", από τον 8ο αιώνα,) σημείωσε

 ότι σε πόλη της Συρίας και του Λιβάνου, οι Άραβες εισβολείς ήταν

 υποχρεωμένοι να μιλούν με τους προγόνους μας (αλ-ρουμ), στην

 "ελληνική γλώσσα" "λούχα ρουμία". Το ίδιο και οι Τούρκοι

 μετά από αυτούς, ακοκαλούσαν τους Έλληνες «Ρουμ» και

 την ελληνική γλώσσα «ρωμαίικα».Μετά από 1400 χρόνια, 

αραβικής κατάκτησης ... έχουμε αραβοποιηθεί απόλυτα, αλλά

 κρατάμε το όνομά μας, «Ρουμ» και κρατάμε την ελληνική

 γλώσσα στις λειτουργίες ...Και πρέπει να ξέρετε ότι η Ελληνική

 Ορθόδοξη Κοινότητα, και η Ελληνική Κοινότητα των Καθολικών

 (Ουνίτες) έχουν τις ίδιες ρίζες ... και η Ελληνική Κοινότητα των

 Καθολικών αριθμεί τώρα περίπου 190.000 στο Λίβανο.

 Και μην ξεχνάτε ότι πολλοί Έλληνες φιλόσοφοι και οι άγιοι

 είναι από την Αντιόχεια. 

(Άγιος Χρυσόστομος, Άγιος Δαμασκηνός, ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ....).

2)   Οι Έλληνες στον Λίβανο, αν και μιλούν αραβικά κρατούν στο 

μυαλό τους, ότι είναι Έλληνες που αναγκάστηκαν να αποδεχθούν 

τον αραβισμό. Αλλά η προπαγάνδα που γίνεται από τα πολιτικά 

κόμματα προσπαθεί να τους πείσει ότι είναι Ορθόδοξοι Άραβες ή 

Σύροι, αλλά όχι Έλληνες. Τι συμβαίνει ακριβώς με αυτό το θέμα; 

Ροντρίγκ Ελ Χούρι 

Εμείς εξακολουθούμε να αποκαλούμε τους εαυτούς μας "Ρουμ".

 Στα παλιά αραβικά χειρόγραφα το όνομα «Ρουμ» στη χώρα μας

 σημαίνει "ελληνικός λαός", και ο όρος"λούχα ρουμία" σημαίνει 

"ελληνική γλώσσα". Και είμαστε εδώ, πολλούς αιώνες πριν 

από τους Άραβες. Ο Παπαδόπουλος, στο βιβλίο του, η ιστορία 

της Εκκλησίας της Αντιοχείας, λέει: «η πλειοψηφία της Εκκλησίας

 της Αντιοχείας ήταν Έλληνες»(σελίδα 51). Και για την

 αραβοποίηση , λέει στο ίδιο βιβλίο, «η δίωξη έχει ενταθεί

 από 773 ... Ο Χαλίφης αλ-Μανσούρ ... εμπόδιζε τη διδασκαλία

 της ελληνικής γλώσσας στα παιδιά. Από τότε, οι Χριστιανοί,

 ειδικά η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν υποχρεωμένη να μεταφράσει 

τα βιβλία στα αραβικά ... και αυτό είναι που προκάλεσε 

την αραβοπόίηση του ελληνικού λαού "(σελίδα 570 - 571). 

Η προπαγάνδα των πολιτικών κομμάτων, επηρεαζόμενη από

 τους μουσουλμάνους, λέει σήμερα σε όλο τον κόσμο ότι είναι

 "Άραβες" ... και ότι οι χριστιανοί κατάγονται από τις αραβικές 

φυλές που ... δεν είναι η αλήθεια ... διδάσκουν αυτή ανακριβή 

ιδεολογία στα σχολεία (Συρία) ... και στο Λίβανο και πολλοί

 από τους ανθρώπους επαναλαμβάνουν ανακριβή 

ιδεολογία, χωρίς ιστορικές αναφορές, και χωρίς αναζήτηση

 της ιστορικής αλήθειας. Η προπαγάνδα των κομμάτων των

 Μαρωνιτών, λέει στην "Ορθόδοξη νεολαία" μας ότι είμαστε

 όλοι οι Χριστιανοί είμαστε "Αραμαίοι" ... και όχι Έλληνες ...

 και ότι οι "Ρουμ" ήταν εισβολείς όπως τους "Άραβες" ...

 και πολλά μέλη του πληθυσμού των «Ρουμ» επαναλαμβάνουν

 αυτή τηνιδέα χωρίς αφύπνιση ... επηρεαζόμενη από τα

 ισχυρά μέσα μαζικής ενημέρωσης των Μαρωνιτών. 

Η αλήθεια είναι: σε αυτή τη γη, κάποτε, υπήρχαν πολλά

 έθνη-κοινότητες. Οι Σύροι (Μαρωνίτες), οι Έλληνες 

(Ρουμ), και οι Άραβες ( Μουσουλμάνοι) .... 

Θα πρέπει να αποδεχθούμε το «πλουραλισμό» του τόπο 

αυτού ... γιατί αυτή είναι η "ιστορική αλήθεια" και

 όχι η «ιδεολογική».

3) Η Ελληνική Ορθόδοξη νεολαία του Λιβάνου είναι 

απόγονοι των Ελλήνων της Αντιοχείας, δηλαδή είναι Έλληνες 

από την ελληνιστική εποχή. Υπάρχει μια προσπάθεια από μέρους

 σας για να δημιουργηθεί ένα πολιτικό κόμμα για την 

Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα. Ποιοι είναι οι στόχοι του κόμματος;

Ροντρίγκ Ελ Χούρι 

Μόνο με το να επιμένουμε σε αυτό το «πλουραλισμό» 

μπορούμε να σώσουμε την κοινότητά μας από το να απορροφηθεί.

 Το καθεστώς του Λιβάνου, είναι ένα σεκταριστικό καθεστώς. 

Έχουμε 128 βουλευτές, 64 πρέπει να είναι Μουσουλμάνοι, 

και 64 πρέπει να είναι Χριστιανοί. Το μερίδιο της Ελληνικής

 Ορθόδοξης Κοινότητας είναι 14 βουλευτές. Ο αντιπρόεδρος 

της κυβέρνησης πρέπει επίσης να είναι Έλληνας Ορθόδοξος

.Κάθε κοινότητα του Λιβάνου έχει το δικό της πολιτικό κόμμα,

 γι 'αυτό η παρουσία τους είναι έντονη στην πολιτική.

 Οι Μαρωνίτες έχουν το κόμμα των Λιβανικών δυνάμεων,

 το Kataeb, το FPM, το Marada, η σουνιτική κοινότητα έχει 

το «Κίνημα του Μέλλοντος» και τις ισλαμικές οργανώσεις, 

οι Σιίτες έχουν τη Χεζμπολάχ και Αμάλ, οι Δρούζοι έχουν τα

 κόμματά τους .... Ακόμη και η "Αρμενική" κοινότητα 

(1%) του πληθυσμού είναι ισχυρότερη στην πολιτική ζωή

 και μπορούν να έχουν τους δικούς τους εκπροσώπους

 στο κοινοβούλιο και στην κυβέρνηση, γιατί έχουν το

 δικό τους κόμμα. Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα

 (7% του πληθυσμού), έχει 14 βουλευτές, δεν έχει όμως 

κανένας από αυτούς «μια ελληνική ορθόδοξη» ομιλία, και

 κανένας από αυτούς δεν προέρχεται από «Ελληνικό Ορθόδοξο»

 κόμμα .... Οι ηγέτες των άλλων κοινοτήτων ορίζουν τους

 εκπροσώπους ΜΑΣ ... γι 'αυτό, οι Ορθόδοξοι βουλευτές μας,

 μιλούν για τα συμφέροντα των άλλων κοινοτήτων .... 

Για να ικανοποιήσουν τους " Μαρωνίτες ηγέτες» ή 

«Μουσουλμάνους ηγέτες" και να τους προτείνουν κάποια

 άλλη στιγμή στους εκλογικούς τους κανονισμούς ....

Πρέπει να οργανωθούμε μέσα σε ένα «πολιτικό κόμμα» να 

ενισχύσουμε την πολιτική παρουσία μας ... όχι μόνο στο

 Λίβανο, αλλά και στη Συρία, καθώς επίσης και στην Ιορδανία.

 Πρέπει να οργανωθούμε μέσα σε ένα «πολιτικό κόμμα» για να 

σώσουμε την ιστορική ταυτότητά μας, την "Ελληνική Βυζαντινή" 

ταυτότητα ... με αυτό τον τρόπο θα σταματήσει ν' απορροφάται

 η νεολαία μας από τις πολιτικές ιδεολογίες των άλλων.

 Γι 'αυτό, θα πρέπει να μάθουμε την ελληνική γλώσσα 

στη νεολαία μας, πρέπει να κάνουμε συνέδρια σχετικά με 

αυτήν την ιστορική μας ταυτότητα, και φέτος κάναμε το

 πρώτο «Μνημόσυνο στην Ανατολή» για την επέτειο της

 πτώσης της Πόλης μας, τη Κωνσταντινούπολη, για να κρατήσουμε

 την ιστορική μας ταυτότητα ... ζωντανή και στην ομιλία μας

 είπαμε: «Η Αγία Σοφία είναι δική μας», και κάναμε αυτή την 

τελετή, σαν χαιρετισμό από τους ελληνορθόδοξους της

 Αντιοχείας και Πάσης Ανατολής, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ...

 λέμε: «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι η Κεφαλή πασών

 των Ορθόδοξων Εκκλησιών στον κόσμο, οποιαδήποτε παραβίαση 

των δικαιωμάτων του, είναι μια επιθετική πράξη ενάντια σε 

όλους τους Ορθόδοξους ανθρώπους στον κόσμο». Και για πρώτη

 φορά μιλήσαμε στα μέσα ενημέρωσης του Λιβάνου σχετικά

 με αυτήν επέτειο και αυτό το ιστορικό γεγονός.

4)  Από τότε που ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, 

χιλιάδες Χριστιανοί έχουν σκοτωθεί από μουσουλμάνους αντάρτες 

μουτζαχεντίν. Πολλοί από αυτούς είναι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί,

 ως επί το πλείστον Έλληνες Μακεδόνες και Έλληνες της Βυζαντινής

 περιόδου. Ποιες είναι οι πληροφορίες σας σε αυτό το θέμα;

Ροντρίγκ Ελ Χούρι 

Η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητά μας στη Συρία ζει μέσα

 σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Οι ισλαμιστές 

φονταμενταλιστές σήμερα, υποστηρίζεται από δυτικές "ηλίθιες"

 πολιτικές, επιτίθενται σε πολλά παλαιοχριστιανικά μνημεία,

 ιδίως στην πόλη Χομς Έμεσα, τη πόλη του μεγάλου Έλληνα

 αγίου "Ρωμανού του Μελωδού" ... σήμερα 130.000 

Έλληνες ορθόδοξοι έχουν εκτοπιστεί από την πόλη αυτή στην 

περιοχή Αλεβιτών ή στο Λίβανο. Επιτίθενται στους αδελφούς

 μας εκεί, και τους απειλούν ... και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης

 υποστηρίζουν αυτούς τους φονταμενταλιστές ... χωρίς να 

ρωτήσουν τον Ελληνικό Ορθόδοξο πληθυσμό της Συρίας,

 αν θα είναι καλύτερα για αυτούς αν επαναφέρουν ένα

 "ισλαμικό φονταμενταλιστικό καθεστώς". Μπορώ να πω,

 ακόμα και μόνο στη Συρία, με τη δημιουργία ενός 

Ελληνικού Ορθόδοξου πολιτικού κόμματος, μπορούμε να 

σώσουμε την παρουσία μας ... να μη χρησιμοποιούμαστε 

από τις συγκρούσεις των άλλων ... 13% του πληθυσμού

 της Συρίας είναι Έλληνες Ορθόδοξοι, πάνω από 1.200.000. 

Με την ίδρυση ενός πολιτικού κόμματος σε αυτή τη μεγάλη

 κοινότητα, μπορείτε να φανταστείτε τι επιρροή 

θα έχουμε ... τώρα χρησιμοποιούμαστε από τους άλλους ... 

θα γίνουμε πιο δυνατοί και μπορούμε να πούμε: το κόμμα μας,

 η κοινότητά μας, δεν θα εμπλακεί ποτέ στις συγκρούσεις σας,

 έχουμε τα δικαιώματά μας,,, και είμαστε εδώ για να το 

ανεχτείτε ... με τη δημιουργία αυτού του κόμματος, μπορούμε να

 κάνουμε μια σύγκλιση μεταξύ όλων των κοινοτήτων .... 

και μπορούμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας…

5)    Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους αδελφούς σας

 Έλληνες στην Ελλάδα;

Ροντρίγκ ελ Χούρι 

Εἴμαστε ἐδώ ὑπερήφανοι γιὰ τὴν Ἑλληνική καταγωγή μας. 

Νὰ μὴν ξεχνάτε ὅτι ἔχετε Ἕλληνες ἀδελφούς ἐδώ, στὴν ἀνατολή ...

 καὶ σάς ἀγαπάμε ...Εἴμαστε οἱ ναοί ἀκρίται, καὶ θὰ κρατήσουμε τὴν

 φλόγα στὰ χέρια μας, τὴ φλόγα τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τὴς Ὁρθοδοξίας!

Πηγή εδώ

Μετάφραση NOCTOC

Μεταφορά απο...

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΩΥΣΗΣ:ΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Toυ γέροντα Μωυσή του Αγιορείτη
Θέλουν το μάθημα να είναι θρησκειολογικό και πολιτιστικό. Όσοι αντιδρούν χαρακτηρίζονται υπερσυντηρητικοί και φανατικοί.
Η θεολογία μας θα παραμείνει αγιοπατερική. Μάθημα Θρησκευτικών δίχως την αναφορά και παρουσία του ζώντος Χριστού δεν υφίσταται. Η παράδοση στην ορθοδοξία είναι με τους αγίους πατέρες και τον Χριστό. Κάθε άλλη σκέψη είναι ανορθόδοξη.
Ο Χριστός δεν είναι ένας από τους πολλούς, αλλά ο μόνος και αληθινός.

Η λεγόμενη άστοχα μεταπατερική θεολογία φαίνεται πως βολεύει τους συζητητές ενός διαχριστιανικού ή διαθρησκειακού διαλόγου.  Η ορθόδοξη ησυχαστική παράδοση αποκρούει τις αθεμελίωτες θέσεις της μεταπατερικής θεολογίας, η οποία αποτελεί ανορθοδοξία. Περιορίσαμε την ορθοδοξία σε στείρο ηθικισμό.

Ειρωνευτήκαμε την ευλάβεια και την κατάνυξη κληρικών και λαϊκών. Εξαντλήσαμε το έργο της εκκλησίας σε φιλανθρωπικά έργα. Το κήρυγμα κατάντησε φθηνό σχόλιο της παρερχόμενης επικαιρότητος προτεσταντικού τύπου. Φοβηθήκαμε φοβερά τη φτώχεια, την αδοξία και τις δοκιμασίες
. Η κατήχηση, το κήρυγμα, η διδαχή χρειάζονται στέρεες ορθόδοξες βάσεις. Σήμερα η χριστιανική ιδιότητα δεν έχει κανένα κόστος, ούτε θέλει να έχει κανένα μόχθο. Πολλοί εξομολογούνται και λίγοι μετανοούν.

Η σχέση πολλών με την εκκλησία είναι αρκετά επιφυλακτική και καχύποπτη. Δεν γνωρίζουν την αλήθεια της πίστεως. Υπάρχει μία σοβαρή νοσηρότητα εντός των τειχών της ορθοδοξίας. Μισαλλοδοξίες, σχολαστικισμοί, λαϊκισμοί, αμαρτιοφοβίες, φαντασίες, οράματα, πλάνες, πείσματα, ζήλιες και αδιαφορίες. Ένας αδιέξοδος σκοτεινός κύκλος που δεν ελευθερώνει, δεν φωτίζει και δεν λυτρώνει. Χρειάζεται γενναιότητα, τόλμη, ενθουσιασμός, ζήλος, θέρμη, ειλικρίνεια, σοβαρότητα και υπομονή.

Όσα γράφουμε δεν τα γράφουμε απλά για να τα γράφουμε. Μας καίει ο πόνος να παρουσιάσουμε και να ζήσουμε όλοι μία ορθόδοξη ορθοδοξία. Δεν γκρινιάζουμε αναίτια και δυσανασχετούμε μόνιμα. Δεν κάνουμε τους σοφούς και τους αλάνθαστους. Κινούμεθα συνειδητά, με φόβο Θεού, με ελπίδα για κάτι καλύτερο. Δεν αντιστεκόμαστε διαμαρτυρόμενοι παράλογα, αλλά αγωνιζόμαστε σθεναρά για τη φίλη ορθοδοξία, για την αποκάθαρσή της από ανορθόδοξες προσμίξεις.

Οπωσδήποτε δεν θα πρέπει να παραμείνουμε σε διαπιστώσεις, αλλά να προχωρήσουμε σε δυνατές διορθωτικές λύσεις. Όλοι, κλήρος και λαός, να αναλάβουν ενσυνείδητα τις ευθύνες τους. Χρειάζονται διορθόδοξες συναντήσεις, ταπεινοί διάλογοι και γενναίες αποφάσεις.

Η όποια απόκλιση από την αγιοπατερική παράδοση δεν μπορεί να υιοθετηθεί και να δικαιολογηθεί, αλλά είναι ανάγκη να εντοπιστεί, να χαρακτηριστεί και να διορθωθεί. Να απομονώνονται οι ανορθόδοξοι παραχαράκτες, να μη φοβόμαστε την ομολογία, να μην αισθανόμαστε μειονεκτικοί και οπισθοδρομικοί, αλλά να παραμένουμε εδραίοι στην αγκάλη της αγίας μητέρας μας, της ορθόδοξης εκκλησίας.

Η ορθοδοξία έχει έναν απύθμενο πλούτο. Μην τη μειώνουμε, μην την παραποιούμε και μην ασχολούμεθα με ασήμαντες λεπτομέρειες και αφήνουμε τη ζωοποιό ουσία, την κανονικότητα, την ενότητα και την παραδοσιακότητα. Η ορθόδοξη εκκλησία δεν κομματιάζεται, δεν σχισματίζεται και συσχηματίζεται. Χρειάζεται συνεχής επαγρύπνηση να μην παραδώσουμε ποτέ μία ανορθόδοξη ορθοδοξία. Μια ορθοδοξία καταπώς τη φανταζόμαστε, τη νομίζουμε και μας συμφέρει. 
πηγή

Παρηγοριά στόν άρρωστο μέχρι νά βγεί ή ψυχή του!

Μια πλούσια οικογένεια ζει -όπως είναι φυσικό- με όλες τις ανέσεις, απολαμβάνοντας καθημερινά ό,τι επιθυμεί, μόνο που

 όλα τα μέλη της δείχνουν να μην εκτιμούν τον 

πλούτο τους. Το αντίθετο, μάλιστα! Είναι τις 

περισσότερες φορές αχάριστοι, δύσκολα ικανοποιούνται

 και πάντα ονειρεύονται κάτι παραπάνω από αυτό που έχουν..
Ο πατέρας, απογοητευμένος από την αχαριστία,

 αποφασίζει να ξεκινήσει τη διδαχή απ

ό το γιο του και να του δείξει στην πράξη τι σημαίνει

 πραγματική φτώχεια. Έτσι επιλέγει μια φτωχή οικογένεια

 που ζει σε ένα ορεινό χωριό και τον παίρνει μαζί του να 

περάσουν λίγες μέρες μέσα στην απόλυτη φτώχεια… 

Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως ακριβώς 

θα ήθελε! Το αποτέλεσμα εκπλήσσει όχι μόνο τον ίδιο 

αλλά και όλους εμάς…
Πέρασαν τρεις μέρες και δύο νύχτες στο χωριό. 

Στο δρόμο της επιστροφής ο πατέρας γεμάτος αγωνία

 ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία», απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;», συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:
- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις…
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση 

του κήπου, ενώ αυτοί έχουν ένα ποτάμι δίχως τέλος, με 

κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν

 και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε

 τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και 

το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους 

μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας, ενώ αυτοί σπέρνουν

 και θερίζουν γι’ αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη

 «συμφωνία» από πουλιά, βατράχια και άλλα ζώα. Και όλα 

αυτά διακόπτονται πού και πού από το ρυθμικό τραγούδι 

του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε στην ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ψήνουν

 στα ξύλα και ό,τι τρώνε έχει θεσπέσια γεύση…
- Εμείς για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι

 από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις πόρτες

 ορθάνοιχτες, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή,

 την τηλεόραση… Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή,

 τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, 

τα ζώα τους, τους καρπούς της γης, την οικογένειά τους…
Ο πατέρας, έμεινε έκπληκτος από τις απαντήσεις 

του γιου του…
Και ο γιος ολόκληρωσε με τη φράση:
«Σ’ ευχαριστώ, μπαμπά, που μου δίδαξες

 πόσο φτωχοί είμαστε…»!!!

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ

 ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ…

 ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ… ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ,

 ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ «ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ»!!!

πηγή

Παστίτσιο, ασυδοσία, βλακεία του Φαήλου Κρανιδιώτη

Υπάρχει δικαίωμα στην ύβρη; Πότε ο χαβαλές γίνεται βλασφημία; Προσωπικά έχω μεγάλες ανοχές στη σάτιρα, ακριβώς γιατί μεγάλα, δυσθεώρητα είναι και τα όρια του χιούμορ αλλά και της ανθρώπινης βλακείας. Ειδικά η βλακεία συνορεύει με το άπειρο. Δεν έχει νόημα να παλεύεις με τους ανόητους. Είναι μάταιο, σαν να παλεύεις με το γουρούνι στον λάκκο με τη λάσπη. Το γουρούνι το φχαριστιέται κι εσύ απλώς λερώνεσαι.

 

 Ο κάθε ντενεκές βαφτίζει τη χυδαιότητά του «άποψη», «χιούμορ», ακόμη κι αν προσβάλλει βάναυσα την πλειοψηφία. Το έχουμε δει άπειρες φορές και από τους τηλεοπτικούς τιμητές, τάχα οργισμένους για το «δίκιο», κι ας είναι φυγόστρατοι, διεστραμμένοι κίναιδοι, λαμόγια. Τους έχουμε δει όμως με τον πιο χυδαίο τρόπο να χλευάζουν αγράμματα ανθρωπάκια, χοντρούς, κοντούς, ή να χρησιμοποιούν για την τηλεθέαση ακόμη και δύστυχους με εμφανή ψυχιατρικά προβλήματα.

 

 Ομως υπάρχει όριο και πρέπει να υπάρχει. Σε αυτή την ορθόδοξη χώρα, όπου χύθηκε πολύ αίμα για την πίστη της πλειοψηφίας του έθνους, μπορείς να φτύνεις στα μούτρα το θρησκευτικό συναίσθημα των πολιτών και να το διεκδικείς ως δικαίωμα; Μπορείς, αλλά υφίστασαι τις συνέπειες, που δεν είναι λιντσάρισμα ή κρεμάλα. Η Επανάστασή μας, αρέσει δεν αρέσει στα κνώδαλα της πολιτικής ορθότητας και στους αποδομητές, ήταν και θρησκευτική. Τους σουνίτες δυνάστες διώξαμε με το σπαθί και το ντουφέκι. Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Γέρος του Μωριά κι ο Μακρυγιάννης, που, όσο να 'ναι, είναι πιο αξιόπιστοι από τον Αλαφούζο και τον Βερέμη.

 

 Και ας πούμε, εντάξει, θες να στηλιτεύσεις τάχα τη σιμωνία, την εκμετάλλευση κ.λπ. Οταν απεικονίζεις την Παναγία σαν εξωγήινο τέρας και τον Χριστό στην αγκαλιά της με κεφάλι γαϊδάρου, γιατί αυτό απεικονιζόταν στη σελίδα του νέου «ήρωα» της ανακυκλωμένης αριστεράντζας, η ελευθερία σου στην έκφραση βρομάει σαν σάπιο ψάρι.

Υπάρχει λοιπόν όριο κι ορθά το θέτει ο Νόμος. Οι γνωστοί φωταδιστές, που εργολαβικά πάντα αναλαμβάνουν την υπεράσπιση οποιασδήποτε ψευτοπροοδευτικής μπούρδας, ωρύονται για φονταμενταλισμό. Ενας ανόητος δημοσιογράφος έβριζε διαδικτυακά τον Δένδια και τον Σφακιανάκη, έκανε ακόμη και παραλληλισμούς με τον… Λαδά της δικτατορίας.

 

 Λοιπόν, ακούστε, ο τύπος αυτός, που έκανε τον προσβλητικό χαβαλέ του, ας πάει ν’ ανάψει μια λαμπάδα στη χάρη αυτών που χλευάζει, γιατί γεννήθηκε σε αυτόν τον τόπο και σε αυτόν τον νομικό πολιτισμό. Πήγε στον εισαγγελέα κι έφυγε με τα χέρια στις τσέπες, ελεύθερος, με τον δικηγόρο του, και τώρα δίνει συνεντεύξεις. Με τον δικηγόρο του θα πάει να δικαστεί, με ένα ολόκληρο κιτάπι δικονομικών εγγυήσεων και δικαιωμάτων.

 

 Μπορεί να αθωωθεί, μπορεί να καταδικαστεί. Αν καταδικαστεί για τις ιερόσυλες ανοησίες του δεν θα τον κρεμάσουν, το πολύ πολύ να του επιβληθεί μια ολιγόμηνη ποινή φυλάκισης, θα κάνει έφεση με ανασταλτικό αποτέλεσμα και, αν καταδικαστεί και στο Εφετείο, θα πάρει τριετή αναστολή και θα πάει σπίτι του, για να προετοιμαστεί για βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ή καριέρα τηλεπερσόνας της καθεστωτικής «προόδου».

 

 Δεν πρόκειται να ξεσηκωθούν 250.000.000 ορθόδοξοι να ζητούν το κεφάλι του επί πίνακι. Δεν θα καούν πρεσβείες, δεν θα βιαστούν και δεν θα δολοφονηθούν πρέσβεις. Δεν θα τον επικηρύξει κανένας μητροπολίτης ή πολιτικός προτρέποντας τους πιστούς να τον σκοτώσουν.

 

 Οι συγκρίσεις λοιπόν της Ελλάδας με το φονταμενταλιστικό Ισλάμ δεν είναι παρά αποδείξεις της ιδεοληψίας ηλιθίων, που δεν σέβονται αυτόν τον τόπο, τον λαό του, την Ιστορία του. Πάντα ψάχνουν ένα τοτέμ φορτωμένο κουρέλια για να το λατρέψουν, να αποδείξουν την αριστεροσύνη και το ψευτοπροοδευτιλίκι τους. Νισάφι πια.

Ας πάει ο λεβέντης, τον οποίον υπερασπίζονται, να απεικονίσει σε ισλαμική χώρα τον Μωάμεθ ή τον Αλλάχ με κεφάλι γαϊδάρου ή απλά να τον απεικονίσει ως γελοιογραφία. Θα τον περιποιηθούν δεόντως οι μερακλήδες πιστοί του Προφήτη και θα καταλάβει πόσο τυχερός είναι που ζει στην ορθόδοξη Ελλάδα.

 

 Γιατί τελικά, αδέρφια, το πρόβλημά μας σε τούτη την πατρίδα που μας έλαχε δεν είναι έλλειμμα ελευθερίας αλλά περίσσευμα ασυδοσίας.

Δημοκρατία, 30/09/2012