Συγκλονιστική Προφητεία: Θα γίνει αιματοβαμμένη εξέγερση και θα αδειάσουν οι πόλεις. Θα πετάνε τους νεκρούς σε ένα λάκκο!

Οσία γερόντισσα Μακαρία (11 Ιουνίου 1926 – 18 Ιουνίου 1993) 




Η Οσία Μακαρία (Cuvioasa Macaria) από τριών ετών ήταν παράλυτη και τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε σχεδόν αβοήθητη Οι συγκλονιστικές προφητείες μιας σύγχρονης Αγίας, Ρωσίδας στην καταγωγή. 

Από τριών ετών ήταν παράλυτη και τα τελευταία χρόνια της ζωής της τα πέρασε σχεδόν αβοήθητη. Δι’ αυτής ο Χριστός θεράπευσε χιλιάδες πονεμένες και αμαρτωλές ψυχές. 

Διηγείται η ίδια: «Δεν γνώρισα τίποτα άλλο εκτός από τον Κύριο. Είναι τόσο λαμπερός, πιο λαμπερός και από τον ήλιο. Να μην Τον λυπούμε. Δεν έβλεπα τίποτα άλλο εκτός από τον Κύριο και το κρεβάτι μου. Να κάθεσαι στο κρεβάτι και να κοιτάς τον Θεό. Έτσι μπορείς να ζήσεις εκατό χρόνια». – «Πέρασα όλη τη ζωή μου με δάκρυα και προσευχές. Δε γνωρίζω κάτι άλλο. Προσευχήθηκα και έκλαψα πολύ» έλεγε η μάτουσκα. 

– «Ούτε μάτια δεν έχω πια μετά από τόσο κλάμα». Λένε ότι όταν είσαι νέος κάτι σε αναστατώνει, μου έλεγε μία φορά, μιλώντας για τα πάθη του σώματος. Εγώ όμως σ’ όλη μου τη ζωή έκλαψα. Ούτε μπορείς να φανταστείς πόσο έκλαψε η μάτουσκα (μητερούλα). 

– Και γιατί μάτουσκα έκλαιγες τόσο;

 – Για όλους εσάς έκλαιγα! Δεν θα υπάρχει κάποιος να θάψει τους νεκρούς Από το βιβλίο του Ghenadie Durasov «Οσία μοναχή Μακαρία, η παρηγοριά των θλιβομένων» (στα ρουμανικά).
 – …Σύντομα θα συμβεί κάτι… 

– Τι συγκεκριμένα μάτουσκα;

 – Πόλεμος, πόλεμος θα είναι παντού, θα αρχίσουν να χτυπιούνται μεταξύ τους με ρόπαλα και πολλοί άνθρωποι θα πεθάνουν. Όταν θα αρχίσουν να χτυπιούνται με τα ρόπαλα όλοι θα γελάνε. Όταν όμως θα αρχίσουν να τους πυροβολούν όλοι θα κλαίνε (4 Μαρτίου 1992).

 …Δεν θα υπάρχει κάποιος να θάψει τους νεκρούς. Θα τους πετάνε σ’ έναν λάκκο και εκεί θα τους θάβουν (28 Μαΐου 1992).

 – Βλέπετε πόσο σκοτεινά είναι όλα; Οι μάγοι τα σκοτείνιασαν όλα. Σας το ξαναείπα. Σύντομα όλα θα είναι σκοτεινά (17 Νοεμβρίου 1987). – Ο ήλιος έλαμπε και τον χειμώνα. Τώρα δεν θα λάμπει ούτε το καλοκαίρι. Οι μάγοι θα ρίξουν κατάρες στον ήλιο (27 Αυγούστου 1987).

 – Οι μάγοι σκοτείνιασαν τον ουρανό για να μην φαίνονται οι πράξεις τους. Οι μάγοι αγαπούν το σκοτάδι (5 Οκτωβρίου 1987). – Στους σκοτεινούς ανθρώπους αρέσει να μαυρίζουν την γη, ενώ οι δυνάμεις του κακού πολλαπλασιάζονται. Σύντομα ο καθένας θα ξέρει αυτήν την δουλειά (σ.σ. την μαγεία). Όλα τα ακάθαρτα πνεύματα θα συγκεντρωθούν γύρω από τον κακό. Θα τους συγκεντρώσει και θα αρχίσουν. Η ζωή θα είναι άσχημη (28 Οκτωβρίου 1987)

 – Τώρα ήρθε η ώρα τους, ενώ οι καλές εποχές τελειώνουν. Θα ξεγελάσουν τον λαό και θα δείχνουν ο ένας τον άλλον με το δάχτυλο. (27 Μαρτίου 1987)

 – Οι μάγοι θα καλύψουν όλο τον κόσμο με το σκοτάδι, ενώ χωρίς ήλιο τίποτα δεν θα μεγαλώνει. (18 Φεβρουαρίου 1988)

 – Ο ήλιος θα εμφανιστεί τέσσερις φορές και μετά θα είναι πάλι σκοτάδι. Θα ζούμε στα σκοτεινά. (27 Αυγούστου 1987) 

– Δεν θα σας αφήνουν να ανάψετε τα φώτα. Θα λένε ότι πρέπει να κάνετε οικονομία στην ενέργεια. (28 Ιουνίου 1988) Θα λάβει χώρα μεγάλη εξέγερση … Αυτή είναι μόνο η αρχή.
 Σύντομα θα κάνει πολύ κρύο.
 Το Πάσχα θα έχουμε χιόνια, ενώ ο χειμώνας θα αρχίζει από της Αγίας Σκέπης (σ.σ. 1 παλ. / 14 Οκτωβρίου νέο ημερολόγιο στη Ρωσία. Στην Ελλάδα μεταφέρθηκε στις 28 Οκτ). 

– Δεν θα βγαίνει χορτάρι μέχρι των Αγίων Αποστόλων. Ο ήλιος θα σμικρυνθεί στο μισό (27 Αυγούστου 1987).

 – Θα είναι δύσκολα το καλοκαίρι και ακόμη πιο δύσκολα τον χειμώνα. 
Οι δρόμοι θα είναι γεμάτοι με χιόνια και κανένας δεν θα τους καθαρίζει. Η παγωνιά θα είναι σκληρή και ανυπόφορη (29 Απριλίου 1988).

 – Σύντομα θα μείνετε χωρίς ψωμί (29 Ιανουαρίου 1989)

 – Σύντομα δεν θα έχετε ούτε νερό, ούτε μήλα, ούτε πατάτες (19 Δεκεμβρίου 1987).

 – Μεγάλη πείνα θα υπάρχει, χωρίς ψωμί. Θα κόβετε την κλώδα στα δυο για να την μοιραστείτε. (18 Φεβρουαρίου 1988) . . . 

– Θα λάβει χώρα μεγάλη εξέγερση. Οι άνθρωποι θα φεύγουν από τα υψωμένα (σ.σ. εννοεί τις πόλεις, και τα υψηλά κτίρια). Θα τρέχουν οι άνθρωποι από εδώ και από εκεί. Κανένας δεν θα μένει στο σπίτι του – δεν θα υπάρχει τίποτα για φαγητό, ούτε ψωμί. (28 Δεκεμβρίου 1990).
 – Εάν προσευχηθούμε στον Χριστό, στην Παναγία και στον Προφήτη Ηλία αυτοί δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε από την πείνα. Θα προστατέψουν όσους πιστεύουν στον Θεό και προσεύχονται ανυπόκριτα. 

– Όταν θα αρχίσουν να εξορίζουν τους καλόγερους θα σταματήσουν να φυτρώνουν τα σιτηρά. Οι Εβραίοι θα τυπώσουν μια ψεύτικη Βίβλο Ετοιμάζουν αλλαγές στα της Πίστεώς μας. Όταν θα γίνει αυτό οι άγιοί μας θα φύγουν και θα σταματήσουν να προσεύχονται για την Ρωσία. Όσοι παραμείνουν (σ.σ. εννοεί τους πιστούς) θα τους πάρει ο Κύριος μαζί Του. Οι επίσκοποι που θα το επιτρέψουν αυτό δεν θα δουν το πρόσωπο του Κυρίου ούτε εδώ, ούτε εκεί. (σ. σ. εννοεί στον άλλον κόσμο) (3 Αυγούστου 1988).

 – Θα τυπώσουν μια ψεύτικη Βίβλο (σ. μετ. πιθανόν εννοεί τους εβραίους), και θα βγάλουν από μέσα ότι δεν τους βολεύει. Δεν τους αρέσει να αισθάνονται ένοχοι (14 Μαρτίου 1989). 

– Όπου να’ ναι τις ακολουθίες θα τις συντομέψουν. Θα μείνουν μισές (11 Νοεμβρίου 1988) – Μόνο στα μεγάλα μοναστήρια θα ψάλλουν τις ακολουθίες όπως πρέπει. Αλλού θα κάνουν αλλαγές (27 Απριλίου 1988). 

– Ένα πράγμα μόνο θα πω: Αλλοίμονο στους ιερείς. Θα σκορπίσουν ένας-ένας και θα μείνουν μόνοι (28 Ιουνίου 1989).

 – Οι μάγοι θα μαγαρίσουν τα πρόσφορα, και δεν θα έχουν με τι να λειτουργήσουν. Οι πιστοί θα μπορούν να κοινωνήσουν μια φορά. Η Παναγία θα πει στους δικούς της που και πότε να κοινωνήσουν. Οι πιστοί θα πρέπει μόνο να υπακούσουν (28 Ιουνίου 1989)  Παναγία η ελπίς μου…

 – Όταν στις τέσσερις το απόγευμα θα είναι έξω σκοτεινά σαν να είναι βράδυ, τότε θα έρθει η Παναγία. Θα διασχίσει όλη τη γη και θα έρθει με όλη της τη δόξα στη Ρωσία για να επαναφέρει την ορθή πίστη. Όταν θα έρθει η Παναγία θα φτιάξει τα πράγματα όχι κατά τη θέλησή τους (αυτών που θα είναι στην εξουσία ή των μάγων) αλλά κατά τη θέλησή της, όπως θα ορίσει ο Σωτήρας Χριστός. Για λίγο καιρό θα επανέλθει η ορθή πίστη (11 Ιουλίου 1986).  Ο καιρός των διωγμών πλησιάζει…

 – Τα πράγματα θα είναι τόσο μπερδεμένα που ο άνθρωπος δεν θα είναι σε θέση (σχεδόν) να σώσει την ψυχή του. (Ιανουάριος 1990).

 – Θα φτιάξουν λίστες με αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία (10 Φεβρουαρίου 1988). – Θα υποστείτε διωγμούς επειδή προσεύχεστε στο Θεό (20 Μαΐου 1989). Θα πρέπει να προσεύχεστε έτσι ώστε να μην το ξέρει κανένας(!) Να προσεύχεσθε σιωπηλά. Θα παρακολουθούν τους ανθρώπους και θα τους συλλαμβάνουν (15 Μαίου 1987). 

– Πρώτα θα απομακρύνουν τα βιβλία και μετά τις εικόνες. Τις εικόνες θα τις κατασχέσουν (1 Ιουλίου 1988). 

– Θα σας βασανίσουν. «Δεν έχουμε ανάγκη από πιστούς» θα λένε αυτοί (14 Ιουλίου 1988). – Όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα θα είναι πιο άσχημα. Θα κλείσουν τις εκκλησίες. Δεν θα γίνονται ακολουθίες. Οι άνθρωποι θα κάνουν τις ακολουθίες όπου μπορούν. Θα το κάνουν έτσι ώστε οι εκκλησίες να είναι μακριά και να μην μπορούν οι άνθρωποι να φτάσουν. (14 Ιουλίου 1988) 

– Οι εκκλησίες θα πέσουν στα χέρια των άλλων. Δεν θα χρησιμεύουν σε κανέναν. Θα ονομάζονται εν συνεχεία εκκλησίες, αλλά μέσα θα χρησιμεύουν ως… -ποιος ξέρει την επινόησή τους. Θα βρουν αυτοί τι να κάνουν στις εκκλησίες… (11 Ιουλίου 1988)

 – Οι ευσεβείς δεν θα δουν τον αντίχριστο (7 Ιανουαρίου 1988). Θα τους αποκαλύψει ο Θεός που να πάνε και που να κρυφτούν ώστε κανείς να μην τους βρει (17 Νοεμβρίου 1988). 
πηγή
το είδαμε εδώ

Η παρηγοριά της προσευχής...

Δεν υπάρχει στον κόσμο υψηλότερη εργασία από την προσευχή, γιατί αυτή ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. Για το μεγαλείο και τη σπουδαιότητά της, τους τρόπους και τ΄αποτελέσματά της μας μιλούν διεξοδικά οι ιερές Γραφές και οι άγιοι Πατέρες. Εδώ τώρα θα τονίσουμε μόνο πόσο βοηθάει στις θλίψεις. Πραγματικά, δεν υπάρχει πιο μεγάλη παράκληση από την καταφυγή στον Κύριο με την προσευχή. “Στον Κύριο προσευχήθηκα δυνατά, όταν με βρήκαν θλίψεις, και με άκουσε”, λέει ο προφήτης Δαβίδ (Ψαλμ. 119:1).

Αυτό έκαναν όλοι οι άγιοι στις θλίψεις τους, και η θεία βοήθεια δεν αργούσε, όπως δεν αργεί ποτέ ν΄ανταποκριθεί στην ικεσία του δικαίου. Είναι, άλλωστε, ρητή η υπόσχεση του Κυρίου: “Ζήτησε τη βοήθειά μου στη θλίψη σου, και θα σε γλυτώσω απ΄αυτήν” (Ψαλμ. 49:15).
Μόλις, λοιπόν, πέσει επάνω σου ηθλίψη, μη μικροψυχήσεις, μην ταραχθείς. Στρέψε ικετευτικά τα μάτια σου στον ουρανό, και ζήτα ταπεινά τη θεία βοήθεια.
Αν συμφέρει την ψυχή σου και συμβάλλει στη σωτηρία σου η απαλλαγή από τη δοκιμασία, να μην έχεις αμφιβολία ότι ο Θεός θα εισακούσει την προσευχή σου και θα σε απαλλάξει. Αν όμως αυτό είναι ασύμφορο για την ψυχή σου -πράγμα που μόνο Εκείνος, ο πάνσοφος, γνωρίζει- μήτ΄εσύ δεν θα πρέπει να το θέλεις. Καλύτερα είναι να θλίβεσαι πρόσκαιρα τώρα, παρά να στερηθείς την αιώνια ζωή. Όπως και να έχει το πράγμα, μη σταματήσεις να προσεύχεσαι. Γιατί πολλές φορές ο Κύριος επιτρέπει να μας βρουν οι θλίψεις για να τρέξουμε κοντά Του. Όταν όλα πηγαίνουν καλά, Τον ξεχνάμε. Και όταν αρχίζουν τα προβλήματα, τότε Τον θυμόμαστε! Είμαστε κι εμείς σαν τ΄άμυαλα παιδάκια, πού, όταν είναι χορτάτα και δεν έχουν καμιά δυσκολία, το ρίχνουν στο παιχνίδι και ξεχνούν τους γονείς τους, όταν όμως πεινάσουν ή πέσουν και χτυπήσουν που θενά, τότε τρέχουν κλαίγοντας στους γονείς και ζητούν βοήθεια. Όλα τα καλά με την προσευχή τ΄ αποκτάμε. Και όλα τα λυπηρά με την προσευχή τα ξεπερνάμε. Γι΄αυτό ο Ιησούς είπε: “Να μένετε άγρυπνοι και να προσεύχεστε αδιάκοπα” (Λουκ. 21:36).
Με την προσευχή θα νικήσεις κι εσύ τις θλίψεις, με την προσευχή θ΄αποκτήσεις τις αρετές, με την προσευχή θα ενωθείς με τον Κύριο, με την προσευχή θα γίνεις μέτοχος της μακαριότητός Του.
το είδαμε εδώ

Ὁ Ἅδης τῆς πλεονεξίας

῾Ο Μέγας Βασίλειος, μέ πολλή σύνεση καί σοφία, κάνει τήν ἑξῆς παρατήρηση γιά τή σκληρή καί ἀνάλγητη πλεονεξία· «῞Οσα βλέπει ὁ ὀφθαλμός, αὐτά ἐπιθυμεῖ καί ὁ πλεονέκτης. ῾Ο ῞Αδης δέν εἶπε ποτέ, ἀρκεῖ, οὔτε ὁ πλεονέκτης εἶπε ποτέ, φτάνει. ῾Η θάλασσα γνωρίζει τά ὅριά της, ἡ νύκτα δέν ξεπερνάει τά πανάρχαια ὁροθέσιά της, ἀλλά ὁ πλεονέκτης δέν λογαριάζει χρόνο, δέν μπορεῖ νά θέσει ὅρια, δέν καταλαβαίνει ὅτι ὑπάρχουν διάδοχοι καί κληρονόμοι. Μιμεῖται τή βιαιότητα τῆς φωτιᾶς, ὅλα τά διευθετεῖ γιά ὅλα ἐγείρει ἀξιώσεις, καί ὅλα, θεωρεῖ, πώς ἀνήκουν σ᾿ αὐτόν» (Πρός τούς πλουτοῦντας, ΕΠΕ 6, 304-312).

   Ἡ πλεονεξία λοιπόν (ἀπό τό πλέον ἔχειν) εἶναι ἡ ἐμπαθής τάση νά μήν ἀρκεῖται κανείς σέ ὅ,τι ἔχει, ἀλλά νά ἐπιδιώκει περισσότερα ἀπ᾿ ὅσα κατέχει, δικαιοῦται ἤ ἔχει πραγματικά ἀνάγκη.
Στήν Καινή Διαθήκη ἡ λέξη αὐτή δηλώνει τή δίψα νά κατέχει κανείς ὅλο καί περισσότερα, χωρίς νά λαμβάνει ὑπόψη του τούς ἄλλους, καί μάλιστα συχνά τό κάνει εἰς βάρος τους.
῾Η πλεονεξία συμπίπτει σέ μεγάλο βαθμό μέ τήν ἀπληστία, διαστροφή τῆς ἐπιθυμίας, μιά κατάσταση πού χαρακτηρίζεται ἀπό βιαιότητα καί ἀναλγησία. ῾Ο ἄνθρωπος δηλαδή δέν ἀρκεῖται στά ἀγαθά πού τοῦ χάρισε ὁ δωρεοδότης Θεός, ἀλλά πιστεύει ὅτι ἡ ὕπαρξή του θά ὁλοκληρωθεῖ καί θά ἐξασφαλισθεῖ πολύ περισσότερο, ἄν κατακτήσει καί ἄλλα ἐπιπλέον.
Καί τελικά, δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος αὐτός νά χαρεῖ οὔτε μ᾿ ἐκεῖνα τά ὁποῖα κατέχει, οὔτε μπορεῖ νά εὐχαριστηθεῖ μ᾿ ἐκεῖνα πού ἤδη αὐτή τή στιγμή κατακτᾶ, ἀλλά ὅλη ἡ βούλησή του εἶναι στραμμένη στό πῶς διαρκῶς θά κατακτᾶ καί θά κατέχει περισσότερα. Αὐτό εἶναι τό πάθος-νόσος τῆς πλεονεξίας.
῾Η πλεονεξία λοιπόν ἔχει ὡς βασικά της στοιχεῖα τήν ἐγωλατρεία, τήν ἔλλειψη ἀγάπης πρός τόν ἀδελφό καί κυρίως τό ἀκόρεστον. Τό πάθος αὐτό αἰχμαλωτίζει κυριολεκτικά τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί τόν κάνει πλέον νά ζεῖ καί νά λειτουργεῖ τήν εἰδωλολατρία. Γι᾿ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς παραγγέλλει·

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, ἐπιθυμίαν κακὴν καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία» (Κολ. 3, 5-6).

῾Η πλεονεξία βρίσκεται στή ρίζα κάθε ἁμαρτίας. Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι σέ κάθε ὑπερβολή καί ἔκρηξη πάθους σέ ὁποιοδήποτε ἐπίπεδο, εἴτε πρόκειται γιά ὑλικά κέρδη εἴτε γιά ἡδονή τῶν αἰσθήσεων, ὁ ἄνθρωπος πού ἐνεργεῖ τό πάθος τῆς πλεονεξίας, χρησιμοποιεῖ τόν πλησίον ἀντί ὁ ἴδιος νά τόν ὑπηρετεῖ. ῾Ο πλεονέκτης θυσιάζει τούς ἄλλους στόν ἑαυτό του, καί μάλιστα, μέ βία ἄν χρειασθεῖ. ῾Αρπάζει καί κρατᾶ ζηλότυπα ὅ,τι διεγείρει τήν ἐπιθυμία του. ᾿Αντίθετα πρός τόν ᾿Ιησοῦ, ὁ ὁποῖος «ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν», γιά νά πλουτήσουμε ἐμεῖς «τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ» (Β´ Κορ. 8, 9) ὁ πλεονέκτης ἀπογυμνώνει τούς φτωχούς πρός ὄφελός του (βλ. ᾿Ιακ. 5, 1-96). ῾Ο πλεονέκτης δηλαδή ἐπιζητεῖ νά καρπωθεῖ γιά τόν ἑαυτό του καί νά κατέχει μόνο γιά τόν ἑαυτό του ἐκεῖνο πού προέρχεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἀνήκει σέ ὅλους.
Ο ῎Ιδιος ὁ Κύριος μᾶς λέει· «Φυλάσσεσθε ἀπό πάσης πλεονεξίας» (Λουκ. 12, 15). Διότι τό νά εἶναι κανείς πλεονέκτης, σημαίνει ὅτι προσκολλᾶ τήν καρδιά του στά κτίσματα, σέ δημιουργημένα ἀγαθά, καί δέν ἀφήνει τήν ὕπαρξή του νά προσκολληθεῖ στόν Κτίστη καί Δημιουργό.
῾Η παροιμία «ρίζα πάντων τῶν κακῶν ἡ φιλαργυρία» (Α´ Τιμ. 6, 11) παίρνει τραγικό βάθος. Διότι, ἐπιλέγοντας κανείς ἕναν ψεύτικο Θεό, ἀποκόπτεται ἀπό τόν ἀληθινό Θεό, ὅπως ὁ ᾿Ιούδας, ὁ πλεονέκτης καί προδότης.
῎Αν λοιπόν δέν συνειδητοποιήσουμε καί δέν λαχταρήσουμε νά ἐντοπίσουμε τίς μορφές τῆς πλεονεξίας, στίς ὁποῖες πέφτουμε, ἀσφαλῶς θά παραμείνουμε πνευματικά ἀνάπηροι καί θά εἴμαστε εἰδωλολάτρες μέ χριστιανικό ὄνομα.
Οἱ μορφές τῆς πλεονεξίας, στίς ὁποῖες ἐμπλέκεται καί παγιδεύεται ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, εἶναι πολλές, διότι «τό ἄπληστον καί τό ἀκόρεστον» ἐμφωλεύει σέ κάθε πάθος. ῎Ετσι σήμερα οἱ ἄνθρωποι αὔξησαν τό πάθος τῆς πλεονεξίας σέ ὅλες τίς μορφές τῆς ζωῆς. Θέλουν νά κάνουν πολλές σπουδές. Νά κάνουν πολλά ταξίδια. Νά ἔχουν πολλά αὐτοκίνητα, πολλά ἐνδύματα, πολλά ἠλεκτρονικά εἴδη, πολλά φαγητά, πολλές σχέσεις, πολλές ἐμπειρίες, πολλές ἐνημερώσεις, ἠθικές καί μή, πληθωρισμό στά πάντα. Τό ἀκόρεστον τῆς πλεονεξίας τό ὑπερτονίζει καί ἡ καταναλωτική κοινωνία μας καί κοντεύει ὁ ἄνθρωπος νά χάσει τόν ἑαυτό του. Καί ἄν ρωτήσει κανείς τόν σύγχρονο ἄνθρωπο ἄν αἰσθάνεται ἀναπαυμένος καί πληρωμένος, θά τοῦ ἀπαντήσει ὅτι αἰσθάνεται φτωχός ἀπό ἀγαθά, φτωχός ἀπό ἀγάπη, φτωχός ἀπό στοργή, φτωχός ἀπό εἰρήνη, φτωχός…
Κι αὐτό, γιατί μέ τήν ἐμμονή του στήν ἐπίτευξη τόσων ἐπιδιώξεων ἐμπίπτει στίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου, ἀνήκει πλέον στούς «υἱούς τῆς ἀπειθείας», πού σημαίνει ὅτι δέν ἐντάσσεται στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὑπηρετεῖ τόν παλαιό ἄνθρωπο καί δέν ἄρχισε ἀκόμη νά στρέφει τήν καρδιά του πρός τόν Θεό, οὔτε ἐπιθύμησε νά κατέχεται ἡ καρδιά του ἀπό τόν Κύριο ᾿Ιησοῦ Χριστό καί τόν εὐαγγελικό Του νόμο.
᾿Αλλά, ὅποιος δέν θέλει νά κατέχεται ἀπό τόν Θεό, προσπαθεῖ συνεχῶς καί ἀνελέητα νά γεμίσει τήν ψυχή του μέ τά κτίσματα καί τά δημιουργήματα· καί καθώς προσκολλᾶται σ᾿ αὐτά καί ταυτίζει τήν ὕπαρξή του μέ αὐτά, χάνει τήν ἔννοια τῆς συνάφειας καί τῆς σχέσεώς του μέ τόν Θεό, αἰσθάνεται ἀνασφάλεια, κενό καί ἡ ζωή του εἶναι χωρίς σκοπό καί νόημα. Κι αὐτό, γιατί μόνο ὁ Θεός μπορεῖ νά γεμίσει τόν ἄνθρωπο, ἐνῶ ὅ, τι ἄλλο παίρνει τή θέση τοῦ Θεοῦ μέσα του, δέν εἶναι ποτέ ἐπαρκές, γι᾿ αὐτό καί διαρκῶς ὁ ἄνθρωπος αὐτός θέλει ὅλο καί περισσότερα.
Εἶναι σαφῶς μωρία νά στηρίζεται κανείς στά ὑλικά ἀγαθά ἤ σέ ὅ, τι ἄλλο παίρνει τή θέση τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ στή ζωή του, ἐφόσον ὑπάρχει ὁ θάνατος καί τό πέρασμα στήν αἰώνια ζωή. ῾Η πλεονεξία θεωρεῖται καί εἶναι μ᾿ αὐτή τή βάση «βλασφημία ἀξιοκατάκριτη» (Ψαλμ. 9, 24).
Οἱ λόγοι τῶν Πατέρων πού ἀκολουθοῦν μεταφρασμένοι, μᾶς περιγράφουν μέ τά ζωηρότερα χρώματα τήν εἰκόνα τοῦ πλεονέκτη, γιά νά μᾶς βοηθήσουν νά φροντίσουμε νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν θηριώδη αὐτή κατάσταση, ἡ ὁποία θεωρεῖται «νόσημα καί τυραννίς τῆς Οἰκουμένης» (᾿Ιωάν. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 14, 492). Καί στρέφοντας τήν ἐπιθυμία μας, ὄχι στήν πλεονεξία, ἀλλά στή λιτότητα, στήν αὐτάρκεια καί τήν ἀκτημοσύνη, μᾶς ὑπόσχονται ὅτι θά βιώσουμε τή χαρά πού ἔζησαν οἱ ὅσιοι καί ἀ-κτήμονες μοναχοί, «οἱ μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες».
πηγή

EΛA, ΠAIΔI MOY, ΣTHN EKKΛHΣIA! +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

Του Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
 
Απὸ χθές, ἀγαπητοί μου, μπήκαμε στὴ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ὕστερα ἀπὸ σα­­ράντα μέρες θ᾽ ἀκούσουμε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Τώρα εἶνε περίοδος προετοιμασίας, περί­οδος νηστείας. Νηστείας ὅμως ὄχι τόσο αὐστη­ρᾶς ὅ­­πως τὴ Μεγάλη Σαρα­κοστή. Ἡ νηστεία τῶν Χριστου­γέννων εἶνε ἐπιεικής· ἐπιτρέπεται τώ­ρα καὶ λάδι, ἐπιτρέπεται ἀκόμα καὶ ψάρι. Οἱ Χριστια­νοὶ λοιπὸν πρέπει νὰ νηστέψουν.
Σήμερα 16 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ὁ ἅγιος Ματ­θαῖος μᾶς φωνάζει. Τί μᾶς λέει; Ν᾽ ἀγαποῦ­με. Τί ν᾽ ἀγαποῦμε; τὰ σπίτια μας, τὰ κτήματα, τὰ ζῷα, τὰ παιδιά, τὶς γυναῖκες; Κι αὐτὰ βέβαια. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαποῦμε Ἐκεῖ­νον – ποὺ δὲν τὸν ἀγαποῦμε κι ὅμως πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμε μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλο τὸ εἶναι μας· τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
* * *
Τί ἦταν λοιπὸν ὁ ἅγιος Ματθαῖος; Ἄνθρωπος σὰν κ᾽ ἐμᾶς, ἁμαρτωλὸς ὅπως κ᾽ ἐμεῖς. Ἀ­πὸ τὰ δισεκατομμύρια ποὺ ἔζησαν ἐπάνω στὸ φλοιὸ τῆς γῆς, ἕνας μόνο ὑπῆρξε ἀναμάρτητος· «εἷς ἅγιος, εἷς Κύ­ριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί. Ἀλλὰ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ ἁμαρ­τω­λὸ διαφέρει. Ἄλλος ἔχει λιγώτερα ἁμαρτήμα­τα, ἄλλος περισσότερα. Ὁ Ματθαῖος ἦταν ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλός. Ποιό ἦ­ταν τὸ ἐπάγ­γελμά του, τί δουλειὰ ἔκανε;
Μερικὰ ἐπαγγέλματα βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶνε ἅγιος. Ὑπάρχουν ἄλλα ποὺ δὲν βοηθοῦν. Ἐπαγγέλματα ποὺ βοη­θοῦν εἶνε λ.χ. τοῦ γε­ωργοῦ – τὸ πρῶτο ἐπάγγελμα. Ἁ­γιασμένα τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ καλλιεργοῦν τὴ γῆ. Ἐ­πί­σης τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ποιμέ­νος, τοῦ βοσκοῦ. Σβήνουν πιὰ τὰ ἐπαγ­γέλματα αὐτά. Τώρα ὅλοι προτιμοῦν ἐργασίες ἄνετες· θέλουν τὸ παιδάκι τους νὰ γίνῃ μηχανικός, δάσκαλος, καθηγητής… Εὐλογημένο ἐπίσης ἐπάγγελμα εἶνε ὁ ἐργάτης γενικῶς.
Ὁ Ματθαῖος εἶχε ἄλλο ἐπάγγελμα. Ἦταν δη­μόσιος ὑπάλληλος, εἰσπράκτορας· εἰσέπραττε τοὺς δημοσίους φόρους. Ἐπάνω ὅμως στὴ δουλειά του ὄχι μόνο ἀσκοῦσε βία, ἀλλὰ καὶ ἔ­κλεβε. Χρωστοῦσε κά­ποιος π.χ. πέν­τε χιλιάδες; αὐτὸς ἔπαιρνε δέκα, πέντε γιὰ τὸ δημό­σιο καὶ πέντε γιὰ τὴν τσέ­πη του. Ἦταν κλέφτης, λῃ­στής. Γιατὶ ὑπάρχουν κλέφτες μικροὶ ποὺ συλ­λαμβά­νονται, καὶ μεγάλοι ποὺ μένουν ἀσύλληπτοι. Ἔτσι κι αὐτός· μολονότι ἦταν ἐκμεταλλευτὴς τοῦ λαοῦ καὶ τὸν μισοῦσαν καὶ τὸν ἀποστρέφον­ταν ὅλοι, ἐν τούτοις ἔμενε ἄθικτος.
Ἀλλὰ ξαφνικὰ ἄλλαξε, ὁ λύκος ἔγινε ἀρνί. Πῶς ἄλλαξε; Πέρασε μιὰ μέρα ἐμπρὸς ἀπ᾽ τὸ τελωνεῖο του ὁ Χριστὸς καὶ τοῦ ἔρ­ρι­ξε μιὰ ἐ­ρευνητικὴ ματιά. Εἶδε ὄχι ἁπλῶς τὸ πρόσωπό του (στὸ πρόσωπο λίγο – πολὺ ὅλοι μοιά­ζουμε, στὴν ψυχὴ εἶνε οἱ με­γάλες διαφορές, τὸ μέγα βάθος). Ὁ Χριστὸς εἶδε βαθειά, στὰ μύχια τῆς ὑπάρξεώς του, καὶ διέκρινε ἐκεῖ κάτι καλό. Εἶ­δε μιὰ σπίθα, κάποια καλωσύνη, καὶ τοῦ μίλη­σε. Τί τοῦ εἶπε· «Ἀκολούθει μοι», ἔλα κοντά μου (Ματθ. 9,9). Δὲν ἔκανε μεγάλη συζήτησι, δυὸ λέξεις τοῦ εἶπε. Κι αὐτὸς τί ἔκανε· ἀμέσως ἄφησε τὸ τελωνεῖο, τὴν ἐπίζηλο θέσι ἀπὸ τὴν ὁ­ποία κέρδιζε τόσα, ἄφησε τὴ γυναῖκα του, τὰ παιδιά του, τὰ πάντα, καὶ νάτον κοντὰ στὸ Χριστό. Ἀκολούθησε τὸν πτωχὸ Ναζωραῖο!
Ἔμεινε κοντὰ στὸ Χριστὸ τρία ὁλόκληρα χρόνια. Ἄκουγε τὰ χρυσᾶ λόγια του κι ἀκολου­θοῦσε τὸ ἅγιο παράδειγμά του. Τέλος, ὅταν ὁ Χριστὸς μετὰ τὴ θυσία καὶ τὴν ἀνάστασί του ἀνελήφθη στοὺς οὐρανούς, τότε ὁ Ματθαῖος, ὡπλισμένος μὲ τὴ χάρι τῆς Πεντηκοστῆς, πῆ­ρε τὸ ῥαβδί του καὶ πῆγε ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κη­ρύττοντας τὸ εὐαγγέλιο. Προχώρησε βαθειὰ καὶ ἔφθασε στὴ χώρα τῶν Πάρθων. Πίστευαν ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι καὶ βαπτίζονταν Χριστιανοί.
Ἔκανε μάλιστα καὶ θαύματα. Ἕνα ἀπὸ αὐ­τὰ ἦταν ὅτι ἀκούμπησε τὸ ῥαβδί του στὴ γῆ, προσευχήθηκε, κι αὐτὸ ῥίζωσε, ἔβγαλε κλαδιὰ καὶ φύλλα καὶ καρπούς. Μάλιστα· ἡ πίστις τὸ ξηρὸ ῥαβδὶ τό ᾽κανε ζωντανό! Τί σημαίνει αὐτό; Ὅτι κ᾽ ἕνας ἄνθρωπος μπορεῖ νά ᾽νε ξη­ρὸς – σκληρός, νὰ μὴ δείχνῃ καλωσύνη, νὰ μὴν ἔχῃ ἔργα ἀγαθά, νὰ μοιάζῃ μὲ δέν­τρο ἄ­καρπο, ἄξιο τιμωρίας καὶ κολάσε­ως, καὶ ὅμως αὐτὸς νὰ γίνῃ εὐαίσθητος, νὰ ζωντανέψῃ πνευματικά, νὰ γίνῃ ἄνθρωπος πίστεως καὶ ἀρετῆς.
Ὁ ἅγιος Ματθαῖος κήρυξε σὲ ἀγρίους καὶ βαρβάρους, ποὺ λάτρευαν τὰ εἴδωλα. Τέλος τὸν ἔπιασαν καὶ τὸν κάλεσαν νὰ ἀρνηθῇ τὸ Χριστό. Ἐπειδὴ δὲν τὸν ἀρνήθηκε, ἀφοῦ τὸν βασάνισαν, ἄναψαν φωτιὰ καὶ τὸν ἔκαψαν. Αὐτὸ ἦταν τὸ μαρτύριό του.
Τὸ κήρυγμα τοῦ Ματθαίου ἀκούγεται μέχρι σήμερα στὴν Ἐκκλησία. Πῶς; Μὲ τὸ Εὐαγγέλιό του. Τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ τέσσερα Εὐαγγέλια εἶνε τὸ Κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχίζει ἡ Καινὴ Διαθήκη καὶ τὸ ὁποῖο διαβά­ζεται κατὰ περικοπὲς μὲ σειρὰ σὲ Κυριακὲς καὶ καθημερινὲς στὴ λατρεία μας. Συνιστῶ σὲ ὅλους ν᾽ ἀνοίξετε καὶ νὰ διαβάσετε τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, νὰ διαβάζετε ὅλη τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ τὴν ἁγία Γραφή.
* * *
Ἂς μιμηθοῦμε τὸ Ματθαῖο κ᾽ ἐμεῖς, ἀγαπη­τοί μου. Δηλαδὴ τί; νὰ φύγουμε ἀπ᾽ τὸ μέρος ποὺ κατοικοῦμε; ν᾽ ἀφήσουμε τὴν οἰκογέ­νειά μας, τὸ ἐπάγγελμά μας, τὰ πάντα, καὶ νὰ πᾶμε – ποῦ; στοὺς Ἐσκιμώους μακριά, νὰ κηρύξου­με τὸ Χριστό; Ἄλλοι τ᾽ ἀφήνουν ὅλα καὶ πηγαίνουν στοὺς ἀγρίους καὶ γίνονται ἱεραπόστολοι καὶ τοὺς τρῶνε οἱ κροκόδειλοι. Δὲν σοῦ λέω νὰ γίνῃς ἱεραπόστολος· καὶ νὰ τὸ πῶ ἄλλωστε δὲν πρόκειται νὰ γίνῃς. Γιὰ τὰ λεφτὰ βέβαια πολλοὶ ξενιτεύονται, γιὰ τὸν παρᾶ πᾶνε παντοῦ· ἀλλὰ γιὰ τὸ Χριστὸ ποιός πάει; Κάποτε ἡ πατρίδα μας εἶχε ἱεραποστόλους, σήμερα δὲν ἔχει. Μόνο ἕνας, ἐκεῖνος ποὺ κατασκεύασε τὸ μεγάλο σταυρὸ ἐπάνω στὸ ὕ­ψωμα 1020 τῆς Φλωρίνης, ὁ π. Κοσμᾶς, αὐτὸς πῆγε στὸ Ζαῒρ τῆς Ἀφρικῆς.
Ἀλλ᾽ ἐγὼ δὲ σᾶς λέω νὰ πᾶτε στοὺς ἀγρίους, ὅπως ὁ Ματθαῖος, καὶ νὰ γίνετε ἱεραπόστολοι. Λέω κάτι ἄλλο, πιὸ εὔκολο. Δὲ σᾶς ζη­τῶ νὰ σηκώσετε τὸν Ὄλυμπο· ἕνα χαλικάκι σᾶς δίνω. Ἂν κι αὐτὸ δὲν τὸ κάνετε, πῶς νὰ σᾶς πῶ Χριστιανούς; Ποιό εἶνε τὸ χαλικάκι;
«Ἀκολούθει μοι», ἔλα κοντά μου, μᾶς λέει καὶ σήμερα ὁ Χριστός. Ποῦ τὸ λέει, πότε τὸ ἀ­κοῦμε; Κάθε φορὰ ποὺ χτυπάει ἡ καμπάνα, καὶ μάλιστα τὴν Κυριακή. Εἶνε σὰ νὰ λέῃ· Ἔλα, παιδί μου, κοντά μου, ἔλα στὴν ἐκκλησία· ἔλα ν᾽ ἀκούσῃς τὰ λόγια μου. Καὶ δὲ σοῦ ζητάει νὰ μείνῃς ὅλη τὴν ἡμέρα ἢ ὅλη τὴ νύχτα μέσα στὸ ναό, νὰ κάνῃς ἀγρυπνία. Ἀπὸ τὶς ἑκα­τὸν ἑ­ξηνταοχτὼ ὧρες, ποὺ ἔχει ἡ ­βδομάδα, σοῦ ζητάει μία ὥρα μόνο. Ἄφησε τὴ δουλειὰ καὶ τὰ κτήματα, ἄφησε τὸν κόσμο· ἔλα νὰ ἐκ­κλησιαστῇς, νὰ γονατίσῃς νὰ πῇς «δόξα σοι ὁ Θεός», «σ᾽ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, ποὺ μὲ βοήθη­σες ὅλη τὴ βδομάδα», «σὲ παρακαλῶ, Κύριε, μεῖ­νε πάντα κοντά μου». Τὸ κάνουμε αὐτό;
 Ἐν σχέσει μὲ τὸν πληθυσμό, λίγοι τὸ κάνουν. Ἂν μετρήσετε μιὰ Κυριακὴ τὸ ἐκκλησί­ασμα, θὰ βρῆτε ἕνα πολὺ μικρὸ ποσοστό. Ἔ­κανα κάποτε ὡς ἐπίσκοπος αἰφνιδιασμό· ὅ­πως ὁ στρατηγὸς κάνει αἰφνιδιασμό, πῆγα κ᾽ ἐγὼ χωρὶς προειδοποίησι σὲ μιὰ ἐκκλησία μεγάλου χωριοῦ καὶ τοὺς μέτρησα. Ἐλάχιστοι οἱ ἐκκλησιαζόμενοι. Οἱ ἄλλοι ποῦ εἶνε; Γι᾽ αὐ­τὸ τώρα δὲ σᾶς λέω νὰ μιμηθῆτε τὸ Ματθαῖο καὶ νὰ γίνετε ἱεραπόστολοι. Σᾶς λέω μόνο νὰ ἐκκλησιάζεστε τὴν Κυριακή. Θὰ μὲ ἀκούσετε;
* * *
Κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα καὶ πάνω ἀπὸ τὰ ἄστρα, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑ­πάρχει ἄλλος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ παρὰ μόνο ὁ Χριστός. Ὅλα τὰ ἄλ­λα εἶνε μηδέν, ἕνα πελώριο μηδενικό. Ὅ,τι νὰ πῇς, ὅπου νὰ πᾶς, ὅ,τι νὰ φανταστῇς, ὅ,τι ν᾽ ἀ­γαπήσῃς, ὅ,τι νὰ λατρεύσῃς, ὅλα σὲ διαψεύδουν, ὅλα σὲ ἀπογοητεύουν. Ἕνας μόνο δὲν διαψεύδει καὶ δὲν ἀπογοητεύει· ὁ Χριστός. Αὐτὸς λοιπὸν μᾶς καλεῖ. Μᾶς καλεῖ σὰν τὴ μάνα, ὅπως ἡ κλῶσσα καλεῖ τὰ πουλιά της μὲ στοργικὴ φωνή. Ὁ Χριστὸς μᾶς λέει·
Ἔλα, παιδί μου, κοντά μου, ἔλα στὴν Ἐκ­κλη­σία μου. Ἂν πεινᾷς, ἐγὼ εἶμαι ὁ ἄρτος τοῦ οὐρανοῦ, τὸ οὐράνιο ψωμί. Ἂν διψᾷς, ἐγὼ εἶ­μαι τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν, τὸ κρυστάλλινο νερό. Ἂν εἶσαι στὸ σκοτάδι, ἐγὼ εἶμαι τὸ φῶς τοῦ κόσμου, τὸ ἀνέσπερο φῶς. Ἂν εἶσαι ἄρρωστος, ἐ­γὼ εἶμαι ὁ γιατρὸς τῶν σωμάτων καὶ τῶν ψυ­χῶν. Καὶ ἂν νιώθῃς φορτωμένος βάρη ἁμαρτιῶν, ἔλα νὰ σὲ ξεκουράσω.
Ὁ Χριστὸς πράγματι παίρνει τὸ κοράκι καὶ τὸ κάνει περιστέρι, παίρνει τὸν ἀράπη καὶ τὸν κάνει λευκό. Δὲν εἶνε λόγια αὐτά, εἶνε γεγονό­­τα. Μᾶς καλεῖ λοιπὸν στὸν ἐκκλησιασμό, στὴν προσευχή, στὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγη­σι. Ὅ­πως ἄνθρωπος ποὺ δὲ βαπτίζεται δὲν εἶνε Χρι­στιανός, ἔτσι καὶ ὅποιος δὲν ἐξομολογεῖται δὲν εἶνε Χριστιανός! Κ᾽ ἐγὼ ὁ ἐπίσκοπος ἐξομολογοῦμαι· ἔχω τὸν πνευματικό μου.
Ὁ Θεὸς νὰ εἶνε μαζί σας· ἀμήν.
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
 

«ΜΕ ΚΑΘΕ ΑΡΡΩΣΤΙΑ Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΙΑΤΡΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΕΙ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ» (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

– Κάθε νοσοκομεῖο δείχνει μὲ τὸ δάχτυλο τὸν Θεό. Κανένα τόσο πολὺ ὅσο τὸ νοσοκομεῖο γιὰ τοὺς ψυχασθενεῖς.

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ἑπιστολὴ πρὸς μία γυναίκα γιὰ τὴν τρέλα.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο
Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«Δὲν φτάνει μόνον ἡ πίστη…» – (Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολὲς Β´)
ἐκδ. «Ἐν πλῷ», 2008.

.           Γράφεις, πὼς ὑπέφερες πολλὰ ἀπὸ τὸν ἄνδρα σου. Σὲ μάλωνε, σ’ ἔδιωχνε ἀπὸ τὸ σπίτι, σὲ ἔδερνε ἀκόμα. Ὅμως μὲ τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Θεὸ εἶχες τὴ δύναμη νὰ τὰ ἀντέξεις ὅλα. Ποτὲ σὲ κανέναν δὲν παραπονιόσουν καὶ δὲν ἔλεγες ἐκτὸς σπιτιοῦ τὸ τί συνέβαινε στὸ σπίτι. Τὰ πάθη σοῦ μαλάκωσαν τὴν ψυχή, ξερίζωσαν κάθε περηφάνεια καὶ ἀκόμα ἰσχυρότερα σὲ ἔδεσαν μὲ τὸν ζῶντα Θεό. Μιὰ ἐποχὴ νόμιζες ὅτι θὰ τρελαθεῖς. Ὅμως δὲν τρελάθηκες ἐσὺ – τρελάθηκε ὁ ἄνδρας σου. Τώρα εἶσαι ἀνήσυχη γιὰ τὴν ψυχή του, καὶ ρωτᾶς: ὑπάρχει καθόλου σωτηρία γιὰ τοὺς τρελούς;

.             Ἐφ᾽ ὅσον πιστεύεις στὸν Θεὸ καὶ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, πίστευε ἕως τὸ τέλος καὶ ἐξ ὁλοκλήρου. Ἀφοῦ κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ, «οὐχὶ δύο στρουθία ἀσσαρίου πωλεῖται; Καὶ ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ πεσεῖται ἐπὶ τὴν γῆν ἄνευ τοῦ πατρὸς ὑμῶν» (Ματθ. ι´ 29), τότε πῶς θὰ μποροῦσε ὁ ἄνθρωπος νὰ πέσει στὰ βάσανα καὶ τὴν ἀρρώστια καὶ τὸν θάνατο, χωρὶς τὴ θέλησή Του; Ἀλλὰ ἡ κύρια θέληση τοῦ Θεοῦ σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀνθρώπους ἐκφράζεται στὸ «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι» (Α´ Τιμ. β´ 4). Τοῦτο σημαίνει, ὅτι καὶ ἡ τρέλα ἐπετράπη ἐπάνω στὸν βασανιστὴ ἄνδρα σου, γιὰ τὴν σωτηρία του. Ἐὰν ὁ ἐλεήμων Δημιουργὸς δὲν  ἤθελε τὴ σωτηρία του, δὲν θὰ τὸν χτυποῦσε μ’ αὐτὴ τὴ φοβερὴ ἀρρώστια, ἀλλὰ θὰ τὸν χτυποῦσε μὲ τὸν θάνατο στὴ μέση της ἁμαρτίας του. Μὲ κάθε ἀρρώστια καὶ βάσανο ὁ οὐράνιος Ἰατρὸς θεραπεύει τὶς ἀνθρώπινες ψυχές. Γι’ αὐτό, δὲν πρέπει νὰ λυπούμαστε τόσο ἐκείνους ποὺ ἀρρωσταίνουν βαριὰ καὶ πεθαίνουν, ὅσο ἐκείνους, τοὺς σωματικὰ ὑγιεῖς, ποὺ τοὺς ἁρπάζει ὁ θάνατος μέσα στὴν ἁμαρτία τους. Ἔχει λεχθεῖ πὼς σὲ ὅ,τι σὲ βρεῖ, σ’ ἐκεῖνο θὰ σὲ κρίνει: «…εἷς παραληφθήσεται καὶ ὁ ἕτερος ἀφεθήσεται» (Λουκ. ιζ´ 34)· ὅποιος βρεθεῖ μέσα στὴν ἁμαρτία θὰ ὑποστεῖ δίκη, ὅποιος βρεθεῖ μέσα στὴ μετάνοια θὰ πάρει συγχώρεση καὶ βραβεῖο. Βέβαια θὰ μοῦ πεῖς ὅτι αὐτὸς τώρα δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ μετανοήσει οὔτε νὰ προσευχηθεῖ στὸν Θεό! Γι’ αὐτὸ ἐσὺ θὰ προσεύχεσαι γιὰ ἐκεῖνον, καὶ θὰ προσφέρεις τὶς θυσίες. Αὐτὸς στὴν τωρινὴ κατάσταση μπορεῖ μόνο νὰ ταλαιπωρεῖται, πρὸς σωτηρία τοῦ ἑαυτοῦ του, καὶ γιὰ τὸν φόβο τῶν ἄλλων. Κάθε νοσοκομεῖο δείχνει μὲ τὸ δάχτυλο τὸν Θεό.Κανένα τόσο πολὺ ὅσο τὸ νοσοκομεῖο γιὰ τοὺς ψυχασθενεῖς. Τοποθέτησε τὴν ἐλπίδα σου στὸν Κύριο καὶ νὰ εἶσαι ἤρεμη.

το είδαμε εδώ

                                              

στη χώρα των κυκλώπων…

Να ’μαστε και πάλι εδώ στη μέση μιας άγνωστης και άξενης χώρας, χωρίς προσανατολισμό και διέξοδο. Ολόιδια όπως εδώ και σαράντα χρόνια.

Πρωτύτερα αγόμασταν και φερόμασταν απ’ τον δικομματισμό των γαλάζιων και πράσινων απατεώνων. Και να που σε κάποια στιγμή μας προέκυψε και ο ΣΥΡΙΖΑ. «Είναι άθεοι αυτοί»! μας φώναζαν οι «εθνικόφρονες», που επανειλημμένα είχαν αποδείξει πως ούτε το Θεό σέβονται ούτε τους ανθρώπους σπλαχνίζονται. Κι εμείς σαν τον Οδυσσέα στο νησί των Σειρήνων δεθήκαμε στο κατάρτι της ελπίδας και πήγαμε με το μέρος τους. Γιατί σκεφτόμασταν πως οι άθεοι μπορεί να αποδειχτούν καλύτεροι απ’ τους υποκριτές, που πρωτύτερα αδιαλείπτως μας εξαπατούσαν και ανηλεώς μας καταλήστευαν.

Και είναι αλήθεια πως για ένα διάστημα πάλεψαν-όπως φαίνεται- απεγνωσμένα. Κι εμείς τους καμαρώναμε. Και πιστεύαμε πως όπου να ’ναι θα μας οδηγήσουν στη Γη της Επαγγελίας, όπως μας είχαν υποσχεθεί. Μακριά απ’ τον εξευτελισμό και την εξαθλίωση. Αλλά είχαμε απατηθεί. Και πιθανόν να είχε συμβεί το ίδιο και με τους ίδιους. Γιατί οι αδυσώπητοι εχθροί μας, που εμείς τους βαφτίσαμε «εταίρους» μας έπαιζαν με σημαδεμένη τράπουλα και συνέχισαν να μας εμπαίζουν όπως και πρωτύτερα. Αμετακίνητοι και αμετανόητοι στη ληστρική τους απανθρωπιά. Παρότι επιστρατεύσαμε εναντίον τους και το περίφημο δημοψήφισμα, με το οποίο ο λαός έδειξε στην συντριπτική του πλειονότητα την απέραντη αποστροφή του προς αυτούς και τα «μέτρα» τους. Που και αυτό-φευ- εφαρμόζοντας την πάγια τακτική του «δέος και σοκ» μας το αναποδογύρισαν. Και βρεθήκαμε να σερνόμαστε για μια ακόμη φορά πίσω απ’ το θριαμβευτικό τους άρμα ταπεινωμένοι και εξαθλιωμένοι.

Βέβαια εμείς, για να διασκεδάσουμε τη συντριπτική οικονομική μας ήττα, μιλήσαμε για ηθική νίκη. Και μιλούμε για ένα πρόγραμμα, που μπορεί να είναι σκληρό, αλλά που, τρώγοντας τις σάρκες μας, θα το ξεπεράσουμε για να βγούμε στο ξέφωτο της ανάκαμψης. Και όχι μόνο τη δική μας αλλά και των άλλων λαών της Ευρώπης. Αφού κι απ’ αυτούς κάποιοι παραπλήσια-αν όχι στον ίδιο βαθμό-μαστίζονται απ την αρπακτικότητα των τοκογλύφων.

Ωστόσο όμως η αλήθεια είναι πως έτσι κι αλλιώς το σατανικό σχέδιο των οικονομικών δολοφόνων προωθείται ακάθεκτο και χειροτερεύει την οικονομική μας κατάσταση ολοένα και περισσότερο. Και μάλιστα πλήττει επιλεκτικά ακριβώς τους τομείς στους οποίους θα μπορούσαμε να στηρίξουμε την ανάκαμψή μας. Όπως, για παράδειγμα, πλήττει με την σκανδαλώδη αύξηση του ΦΠΑ τον τουρισμό μας, για τον οποίο καυχόμαστε ότι είναι η βαριά βιομηχανία, που μας είχε απομείνει. Και ακόμη πλήττει με τα πάσης φύσεως επαχθή «μέτρα» τη γεωργία μας και την κτηνοτροφία μας, που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την διατροφική μας επάρκεια. Σε τρόπον ώστε η εξάρτησή μας απ’ τα πλοκάμια του κακόβουλου σχεδίου τους να γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη και η υποδούλωσή μας ολοένα και καταθλιπτικότερη. Για να αποκαλύπτονται έτσι ολοένα και περισσότερο οι καταχθόνιοι σκοποί τους σε βάρος του λαού μας και της πατρίδας μας.

Και σε κάθε περίπτωση δεν παραλείπουν να μας τονίσουντον απαράβατο όρο ότι οφείλουμε να τηρήσουμε τις κανιβαλικές συμφωνίες, με τις οποίες φρόντισαν να μας αλυσοδέσουν χειροπόδαρα. Ενώ κάποιο τέτοιο ανάλογο καθήκον δεν αναγνωρίζουν σε καμιά περίπτωση στον εαυτό τους. Όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με τις πολεμικές επανορθώσεις για τις καταστροφές και τα κακουργήματα, που διέπραξαν σε βάρος του λαού μας και της χώρας μας κατά τη διάρκεια της Κατοχής οι άφρονες και παράφρονες του 3ου ράιχ. Δεδομένου ότι αυτοί ανήκουν στην περιούσια φυλή των αρίων. Και έχουν κάθε δικαίωμα να καταστρέφουν ο, τι θέλουν και να σκοτώνουν όποτε θέλουν και όσους θέλουν και κανένα καθήκον να πληρώνουν επανορθώσεις για τα κακουργήματά τους στις κατώτερες φυλές των τεμπέληδων και των διεφθαρμένων, όπως είμαστε εμείς οι Έλληνες.

Και τα ίδια επαναλαμβάνουν και σχετικά με τους μετανάστες. Σε βάρος των οποίων εφαρμόζουν καθεστώς γενοκτονίας, αφενός με την καταστροφή των χωρών τους και αφετέρου με τα καραβάνια θανάτου στα οποία τους εξαναγκάζουν να καταφεύγουν, προκειμένου να σωθούν. Και όσους απομένουν μας τους φορτώνουν, προκειμένου να συμπληρώσουν την οικονομική εξαθλίωσή μας με την πληθυσμιακή μας μετάλλαξη. Έτσι ώστε πέρα απ’ τη βιολογική να πετύχουν και την πολιτισμικήμας εξόντωση. Δεδομένου ότι ο φιλάνθρωπος πολιτισμός μας έρχεται σε διαμετρική αντίθεση με τη δική τους βαρβαρότητα. Γεγονός, που αποδεικνύεται απ’ τον ανθρωπισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτούς, που εκείνοι θαλασσοπνίγουν.Τη στιγμή πουδεν παραλείπουν να μας διευκρινίζουν ότι η οποιαδήποτε δική μας φροντίδα μας για τους μετανάστες δεν συνεπάγεται καμιά χαλάρωση της καταθλιπτικής αγχόνης τους σε βάρος μας…

Για να γίνεται ύστερα απ ‘όλα αυτά ολοένα και περισσότερο φανερό ότι εδώ και έξι χρόνια η εθνική μας σχεδία έχει προσαράξει στη χώρα των κυκλώπων. Οι οποίοι, όπως μας θα μας έλεγε και ο Όμηρος «ούτε το δίκαιο των θεών σέβονται ούτε και των ανθρώπων». Δεδομένου ότι δεν έχουν δυο μάτια, όπως οι φυσιολογικοί άνθρωποι, σε τρόπο ώστε όχι μόνο να παίρνουν αλλά και να προσφέρουν στους συνανθρώπους τους . Αλλά διαθέτουν το ένα και μοναδικό μάτι της ακόρεστης απληστίας και της ανελέητης βαρβαρότητας.

Κι εκείνο, που ισχύει στη δική μας περίπτωση είναι να βρεθεί κάποιος Οδυσσέας-όχι πλέον κάλπικος-ο οποίος θα μπήξει στο αδηφάγο μάτι τους τον πυρακτωμένο δαυλό της αλήθειας και τη δικαιοσύνης. Προκειμένου να γλιτώσουμε τόσο εμείς, όσο και τόσοι άλλοι λαοί, που δεινοπαθούν εξαιτίας τους…

πηγή

ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΩΡΑ… «ΓΙΟΡΤΗ ΦΩΤΟΣ», (βίντεο)

Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη 
Τέρμα η γιορτή των Χριστουγέννων στα γερμανικά δημοτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, και παιδικούς σταθμούς. Όπως αναφέρουν γερμανικά ΜΜΕ, η γιορτή των Χριστουγέννων θα απαγορευτεί και θα την αντικαταστήσει η «γιορτή του Φώτος», (κατά τις επιταγές της Νέας Τάξης), με το πρόσχημα να μην θίξουμε τους μουσουλμάνους. Όπως φαίνεται την ίδια ώρα που καταφτάνουν στην Ευρώπη εκατομμύρια μουσουλμάνοι, πολλοί από αυτούς Jihadists, τους πιάνει… «αλλεργία» με τους χριστιανούς και τις γιορτές τους.

Η διευθύντρια της γερμανικής σχολής Bosco-Montessori, κυρία Nanette Weidelt από το Düsseldorf, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι είναι η καλύτερη λύση για να μπορούν να προσαρμοστούν και τα ξένα μουσουλμανάκια στην γερμανική καθημερινότητα.
Μεγάλη χαρά από αυτή την εξέλιξη, όπως υπογραμμίζει ο Γερμανός αριστερός πολιτικός, Rüdiger Sagel. Όπως δήλωσε δεν πρέπει να επιβάλουμε στους άλλους τις δικές μας γιορτές, (κάποιοι θα τον ρωτούσαν γιατί να μας επιβάλετε εσείς να αφήσουμε τις χριστιανικές μας γιορτές και να μας απαγορέψετε  γιορτάζουμε τον Χριστό μας ?)
Αλλά το πράγμα έχει προχωρήσει ακόμα πιο πολύ μέχρι το σημείο να γίνεται συλλογή υπογραφών για να απαγορευτεί και η μεγάλη γιορτή των Γερμανών, το Oktoberfest, επειδή προσβάλει τους μουσουλμάνους! Όπως βλέπετε σιγά σιγά αφαιρούν όλες τις παραδοσιακές συνήθειες και επιβάλουν τους δικούς τους κανόνες. Σε όλα αυτά οι πολιτικοί στην Ενωμένη Ευρώπη είναι απλοί ακροατές στην κατάλυση της ελευθερία της άσκησης των θρησκευτικών καθηκόντων, στην κατάργηση των εθίμων μας

Μια προτεσταντική εκκλησία στο Oberhausen ανακοίνωσε επίσημα ότι θα αφαιρέσει όλα τα σύμβολα από τον ναό, από την ιερή τράπεζα, μέχρι και όλους τους σταυρούς ούτως ώστε όταν φτάσουν εκεί οι 50 μουσουλμάνοι να… μην ενοχληθούν.

Τον περασμένο μήνα η λεσβία επίσκοπος Eva Brunne, από την Στοκχόλμη, απαίτησε να αφαιρεθούν όλα τα χριστιανικά σύμβολα από τις εκκλησίες για να είναι πιο προσιτά τους μουσουλμάνους. Φυσικά κανένας δεν ρωτάει τους εντόπιους πλέον. Τις αποφάσεις τις παίρνουν οι ίδιοι. Αλλά τι να περιμένει κανείς από ανώμαλους και διεστραμμένους ? Φυσικά μόνο καταστροφικές αποφάσεις υπαγορευμένες από την Νέα Τάξη!

Όπως λυπημένα αναφέρει ένας αστυνομικός, η μεσαία τάξη αρχίζει και επαναστατεί πλέον , αποτέλεσμα : να τους φιμώνουν με φυλάκιση. Αυτοί οι παράνομοι μουσουλμάνοι μετανάστες. Έρχονται εδώ τα βρίσκουν όλα έτοιμα, δεν σέβονται τίποτα και κανέναν , φτύνουν τις γυναίκες στους δρόμους, γιατί θεωρούν την ευρωπαία γυναίκα πόρνη.

Το ξέρετε πως μια παντρεμένη μουσουλμάνα με 3 παιδιά παίρνει ένα μεγάλο ποσό επιχορήγηση για τα παιδιά της στην Γερμανία ; Σκεφτείτε τώρα έναν μουσουλμάνο που θα έχει 4 γυναίκες και 20 παιδιά τι χρήματα θα παίρνει από το κράτος. Απλά θα κάθονται και θα τρώνε τα έτοιμα αδούλευτα χρήματα.

Ένα ξενοδοχείο 5 αστέρων στο Bauzen Spree Hotel, έδωσε 300.000 ευρώ για να το ανακαινίσουν. Στη συνέχεια η κυβέρνηση το πήρε με ελάχιστο νοίκι για να εγκαταστήσει εκεί τους λαθρομετανάστες.
Συνταξιούχοι δούλευαν μια ολόκληρη ζωή κάνοντας πολλές οικονομίες και θυσίες, και σήμερα το κράτος αναγγέλλει σε μια ανακοίνωση στο Sankt Augustin, ότι από εδώ και πέρα οι συνταξιούχοι θα εξυπηρετούνται μόνο συγκεκριμένες ημέρες γιατί προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στους λαθρομετανάστες.
Δείτε το βίντεο είναι από μια κατασκήνωση λαθρομεταναστών “refugee center” στην Κοπεγχάγη. Ένας μουσουλμάνος μετανάστης απειλεί ρεπόρτερ σε ζωντανή τηλεόραση, «τι στο δ*** κάνεις, βούλωσέ το».

Παρακολουθήστε αυτό το βίντεο, είναι ένα ζωντανό ρεπορτάζ από ένα “κέντρο προσφύγων” στην Κοπεγχάγη, από μια εκπομπή στις 3.11.2015 σε εθνικό κανάλι. Δείτε τι συμβαίνει στο τέλος του βίντεο. Αναγκάζονται να δείξουν αλλού. Ολοένα και περισσότερο, δημοσιογράφοι  γίνονται πρωταρχικοί και εύκολοι στόχοι.
Τότε ξαφνικά ο μετανάστης έρχεται κοντά στον ρεπόρτερ και του λέει σε πολύ άσχημη γλώσσα στα Δανέζικα “τι στο δ*** κάνεις, ? βούλωσέ το! και άλλες πολλές βρώμικες λέξεις. Απειλεί τον ρεπόρτερ ο οποίος προσπαθεί να κινηθεί γρήγορα και να τελειώσει τη ζωντανή μετάδοση έτσι ώστε να μην δούμε περισσότερα από το τι συμβαίνει.Σοκαριστικό για τους θεατές… και η TV2 Denmark (πανεθνική τηλεόραση) δεν θέλει να μιλήσει περαιτέρω για το τι συνέβη.
Μιλάνε για τους αριθμούς των μεταναστών που αυξάνονται τις τελευταίες μέρες και πως προσπαθούν να ασκήσουν πίεση στο κέντρο προσφύγων. Τον Οκτώβριο ο αριθμός μεταναστών που ήρθε στη Δανία αυξήθηκε δραματικά. Ο λόγος μπορεί να είναι ότι η Σουηδία είναι έτοιμη να καταρρεύσει και δεν μπορεί να προσφέρει άμεση στέγη για όλους τους ανθρώπους που έρχονται, γι” αυτό τώρα πολλοί κάνουν στάση στη Δανία.
Ευτυχώς που κάποιοι νέοι στην Γερμανία και πολύ περισσότερο στην Γαλλία αντιδρούν στην επέλαση μέσω των παράνομων μεταναστών της Νέας Τάξης :
Multikulti : Eine Kriegserklärung von der französischen Jugend
 


ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr
πηγή