Η υπόθεση Βατοπαιδίου είναι η αρχή της αντι-εκκλησιαστικής πολιτικής

 

Στιγμιότυπο από την θεία λατρεία στο Βατοπαίδι. Ερασιτεχνική φωτογραφία.

Του Σπύρου Μπαζίνα
Θα ήθελα να τονίσω σύντομα δυο σημεία. Το πρώτο είναι ότι η υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου δεν είναι θέμα δευτερεύον που αφορά μόνο το Βατοπαίδι και τους φίλους του, αλλά μας αφορά όλους. Και το δεύτερο είναι ότι η υπόθεση αυτή είναι η αρχή (η η συνέχεια), και όχι το τέλος, μιας συγκεκριμένης αντι-εκκλησιαστικής πολιτικής.
Το ότι η υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου δεν αφορά μόνο το Βατοπαίδι και τους φίλους του, αλλά όλο το Άγιον Όρος και την Ορθοδοξία, είναι πλέον γνωστό. Η κατασυκοφάντηση μιας μεγάλης και ιστορικής αγιορείτικης Μονής υπονομεύει στην συνείδηση του κόσμου όλο το Άγιον Όρος και την Εκκλησία. Η παρουσίαση της υπεράσπισης των δικαίων μιας Μονής, που είναι καθήκον των Μοναχών, ως ανήθικης πράξης (ίδιας απαξίας με τον χρηματισμό δημοσίων λειτουργών από την Siemens) αφαιρεί από τα κοινόβια το δικαίωμα να επιζήσουν ως κοινόβια. Η προσπάθεια να ευτελισθούν οι παλαιότατοι τίτλοι ιδιοκτησίας σείει τα θεμέλια της υλικής ύπαρξης όλων των Πατριαρχείων. Αυτό το αποτέλεσμα πρόεκυψε ανεξάρτητα από τις προθέσεις των ποικίλων επικριτών του Βατοπαιδίου (ανάμεσα στους οποίους ήσαν, άθελα τους, και πολλοί καλόπιστοι). Δεν κάνω δηλαδή κριτική προθέσεων η συνομωσιολογία, αλλά κρίνω εκ του αποτελέσματος (αφού μπροστά στο αντι-εκκλησιαστικό κλίμα που δημιουργήθηκε όλα τα άλλα σχετικά με την πρακτική η νομική πλευρά της υπόθεσης ήρθαν στο περιθώριο).
Είτε το επεδίωξαν ευθέως η απλά το αποδέχτηκαν, είτε όχι, οι επικριτές του Βατοπαιδίου εξυπηρέτησαν τα σχέδια των οπαδών της θεωρίας για την σύγκρουση των πολιτισμών του Σάμιουελ Χάντιγκτον (που επιδιώκουν να θέσουν την Ορθοδοξία στο περιθώριο ως εχθρική δύναμη προς την δύση και την παγκοσμιοποίηση) και του “διαφωτισμού” (που διώκει την Ορθοδοξία αφού την εξισώσει με τον σκοταδισμό του δυτικού μεσαίωνα).
Το ότι η υπόθεση του Βατοπαιδίου δεν ήταν το τέλος αυτής της αντι-εκκλησιαστικής πολιτικής είναι αυτονόητο αφού «ενός κακού γενομένου χίλια έπονται» (ιστορικά, η εκκλησιαστική κρίση φέρνει την εθνική κρίση, και η μια κρίση φέρνει την άλλη μέσα σε ένα φαύλο κύκλο). Φαίνεται όμως σαφώς και από την προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης (που έχει και διεθνή αίτια και προεκτάσεις που έχουν να κάνουν με το μνημόνιο, και όχι μόνο) να αφαιρέσει από την Εκκλησία (και το Άγιον Όρος) εκείνα τα υλικά μέσα που απαιτούνται ώστε η Εκκλησία να επιτελέσει το έργο της, με το ευλογοφανές επιχείρημα ότι και η Εκκλησία πρέπει να συνεισφέρει για να ξεπεραστεί η κρίση. Έχει το θράσος δηλαδή το σαθρό πολιτικό σύστημα να υποδεικνύει στην Εκκλησία το έργο που κάνει από την ίδρυση της (κατά το «έλα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφα σου»)! Και υποκρύπτει ότι, αν το Δημόσιο αφαιρέσει και τα τελευταία υλικά μέσα που απέμειναν στην Εκκλησία, αυτά τα μέσα θα χρησιμοποιηθούν για να ανακουφιστεί ο χειμαζόμενος λαός τόσο όσο και τα άλλα τα οποία η Εκκλησία έχει ήδη δώσει στο Δημόσιο! Τεχνηέντως δε αποσιωπάται ο κίνδυνος ότι αυτά τα μέσα θα χαθούν στον βωμό του μνημονίου, αποτελούν δηλαδή νέο χαράτσι στον φτωχό, στον πολύτεκνο, στον χαμηλόμισθο και στον χαμηλοσυνταξιούχο που στηρίζεται στην Εκκλησία.
Ισχυρίζονται μερικοί ότι τα μέσα αυτά ανήκουν στον λαό. Συμφωνώ, με μια διάφορα όμως. Ανήκουν στον λαό που είναι μέλος της Εκκλησίας. Αυτά τα μέσα δόθηκαν στην Εκκλησία από μέλη της, όχι από αλλόδοξους η αλλόθρησκους (αν και χρησιμοποιούνται από την Εκκλησία υπέρ όλων, χωρίς διακρίσεις). Σε αυτόν τον λαό ανήκουν που τα εμπιστεύεται ακόμη στην ιεραρχία, και όχι στην πολιτική ηγεσία.
Ισχυρίζονται κάποιοι άλλοι ότι πρέπει να περικοπούν οι μισθοί των κληρικών, όπως και των άλλων δημοσίων υπάλληλων και λειτουργών, η ακόμη και να χωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος. Και πάλι συμφωνώ. Με μια διαφορά και πάλι. Να περικοπούν οι μισθοί η να χωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος, όμως αφού επιστραφεί πρώτα στην Εκκλησία η περιουσία που δόθηκε στο Δημόσιο για να αναλάβει αυτή την μισθοδοσία η για να στηθεί το Κράτος (πραγματικότητα που άθελα τους απέκρυψαν οι ιεράρχες εκείνοι που δήλωσαν ότι επιστρέφουν τον μισθό τους στο Δημόσιο, ενώ όφειλαν να τον επιστρέψουν στην Εκκλησία).
Είναι συνειδητή η προσπάθεια της κυβέρνησης η όλων αυτών που εγείρουν αυτούς τους ισχυρισμούς (η ήταν συνειδητή η ενέργεια των σταυρωτών του Κυρίου); Δεν είναι εκεί το θέμα. Δεν γίνεται δίκη προθέσεων (και το «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» είναι δεδομένο). Το αποτέλεσμα μετρά. Η κυβέρνηση κάνει πολλά που της επιβάλλονται. Και οι συνειδητοί οπαδοί του Χάντιγκτον η του διαφωτισμού είναι μια μικρή μειοψηφία, μειοψηφία όμως δυναμική που σαφώς επηρεάζει τις εξελίξεις. Η ζημιά που γίνεται, συνειδητά η ασυνείδητα (με τα χαμόγελα και με το «σεις και με το σας») μετρά.
Εν γνώσει όλων των ανωτέρω, με τον προσήκοντα σεβασμό, θα ήθελα να εκφράσω την ευχή η σεπτή Ιεραρχία να λάβει άμεσα (αν δεν έχει ήδη λάβει) όλα εκείνα τα μέτρα που απαιτούνται ώστε να προστατευτούν τα υλικά μέσα της Εκκλησίας. Διαφορετικά φοβούμαι θα έχει μεγάλη ευθύνη και θα είναι υπόλογη έναντι του κυρίου αυτής της περιουσίας, δηλαδή του Θεού και του λαού του Θεού. Η συζήτηση σε επιτροπές είναι καλή (αν και υπάρχει ο κίνδυνος του να είναι προσχηματική, στάχτη στα μάτια, ως γίνεται συνήθως, η μέρος της τακτικής του «γέλα με να σε γελώ, να περνούμε τον καιρό»). Όμως, παράλληλα ας λάβουμε και τα απαραίτητα μέτρα (κατά το «και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι») για να μη βρεθούμε σύντομα προ τετελεσμένων γεγονότων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ληφθούν άμεσα όλα εκείνα τα ασφαλιστικά μέτρα που απαιτούνται, συμπεριλαμβανόμενης και της μεταφοράς των αποθεματικών των εκκλησιαστικών ΝΠΔΔ και των ναών σε άλλα νομικά πρόσωπα ώστε να μη «δεσμευτούν» από το Δημόσιο και χαθούν αφού μετατραπούν σε ομόλογα του Δημοσίου, αλλά και της προσφυγής στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, αλλά και σε διεθνείς οργανισμούς και φίλες ορθόδοξες δυνάμεις τουλάχιστον όσον αφορά τα Μοναστήρια τους στο Άγιον Όρος. Σήμερα (αν όχι χθες), όχι αύριο. Οι καιροί ου μενετοί.
Βέβαια, αφού κάνουμε το καθ’ ημάς, παραμένουμε ακλόνητοι στην πίστη μας ότι όσο διάφοροι περίεργοι κύκλοι (οι οποίοι, ούτως η άλλως, «ουκ οίδασι τι ποιούσι») σταυρώνουν την Εκκλησία, τόσο η Εκκλησία δοξάζεται, αφού ο Σταυρός είναι η δόξα και το αήττητον τρόπαιον της Εκκλησίας.

Μπαμπινιώτης: “τη γλώσσα και τα μάτια σας”

Ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης

Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Μιλώντας στα Χανιά, σε ημερίδα του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου για τη γλώσσα, ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρθηκε στην ανάγκη στήριξης της ελληνικής γλώσσας σε ένα επίπεδο ποιότητας.
«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας», ανέφερε ο κ. Μπαμπινιώτης και πρόσθεσε:
«Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των «greeklish» (Ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε:
«Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της».
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Γέροντος  Μωϋσέως Αγιορείτου
Ο π. Ιουστίνος γεννήθηκε στήν πόλη Βράνιε τής Ν. Σερβίας στίς 25.3.1884 καί αναπαύθηκε οσιακά στίς 25.3.1979 στή μονή Τσέλιε. Η Ευαγγελίστρια Θεοτόκος τόν συνόδευε από τή γέννησή του έως τήν κοίμησή του. Σπούδασε θεολογία στή Σερβία, τή Ρωσία, τήν Αγγλία καί τήν Ελλάδα. Από τό 1935 υπήρξε πανεπιστημιακός διδάσκαλος στή Θεολογική Σχολή τού Βελιγραδίου. Τό 1945 τό κομμουνιστικό καθεστώς τόν ανάγκασε σέ παραίτηση. Αποσύρθηκε στή μονή τών Αγίων Αρχαγγέλων τού Τσέλιε, γιά ν’ αφοσιωθεί στή μελέτη, τή συγγραφή, τή διδαχή καί τήν προσευχή.

Τό συγγραφικό του έργο είναι μεγάλο, πολύτιμο, αξιόλογο καί σημαντικό. Ασχολήθηκε μέ τή Δογματική, τήν ερμηνεία τής Καινής Διαθήκης, τόν Συναξαριστή, τήν Πατρολογία καί άλλα. Πολλά από τά βιβλία του μεταφράσθηκαν σέ ξένες γλώσσες καί στά ελληνικά. Τό έργο του έλαβε πολλές θετικές κριτικές. Θεωρείται καί είναι ένας από τούς μεγαλύτερους θεολόγους τού εικοστού αιώνος. Δέν ήταν ένας θεολόγος τής έδρας καί τού γραφείου αλλά τής εμπειρίας, τών βιωμάτων, τής ασκήσεως, τής νήψεως καί τής θερμουργού προσευχής. Είναι η μυστική συνείδηση τής Σερβικής Εκκλησίας μέ αξιόλογους μαθητές.
Ο ιδιότυπος λόγος του είναι χαρακτηριστικός, χαριτωμένος, αγιοπνευματικός, θεοφώτιστος καί θεοχαρίτωτος. Λέγει: «Ο σκοπός τού θεοειδούς όντος πού λέγεται άνθρωπος είναι ένας: νά γίνει σταδιακά τέλειος, όπως ο Θεός Πατήρ, νά γίνει Θεός κατά χάριν, νά επιτύχη τή θέωση, τή θεοποίηση, τή Χριστοποίηση, τήν Τριαδοποίηση». Συνεχίζει: «Δίχως θεάνθρωπο καί έξω από τόν θεάνθρωπο, ο άνθρωπος πάντα –συνειδητά ή όχι– μεταλλάσσεται σέ υπάνθρωπο, σέ ομοίωμα ανθρώπου, σέ υπεράνθρωπο, σέ διαβολάνθρωπο. Απόδειξη καί αποδείξεις γιά τούτο, όλη η ιστορία τού ανθρωπίνου γένους».
Από νέος ασχολήθηκε μέ βαθειά θέματα φιλοσοφίας καί θεολογίας. Αγάπησε ιδιαίτερα τούς μεγάλους Έλληνες Πατέρες καί πιό πολύ τούς άγιους Τρείς Ιεράρχες. Ερεύνησε καλά τήν αρχαιοελληνική σοφία, τήν ευρωπαϊκή καί σλαβική φιλοσοφία, τόν συγκίνησε ο Ντοστογιέφσκυ, καί απόκτησε πολύπλευρες γνώσεις, πού τού δημιούργησαν μία πεπαιδευμένη προσωπικότητα. Ασχολήθηκε επισταμένα μέ τά αιώνια προβλήματα τού ανθρώπου, τ’ απύθμενα βάθη τής ανθρώπινης ψυχής, τούς δαιδαλώδεις λαβύρινθους τού πνεύματος, τίς κλιμακώσεις τής διάνοιας, τίς μεταπτώσεις τού ανθρώπου. Αγάπησε υπερβολικά τόν Χριστό καί τόν συνάνθρωπο. Ήταν πρός όλους όλο αγάπη, από τόν πιό μικρό ώς τόν πιό μεγάλο.
Ζώντας τήν τραγωδία τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τόν θάνατο δικών του ανθρώπων, τή στέρηση, τίς κακουχίες, δίνεται ολοκληρωτικά στήν αληθινή φιλοσοφία, τή ζωντανή σχέση του μέ τόν Θεό, γίνεται μοναχός, παρά τίς αντιδράσεις τών καλών γονέων του. Κατά τόν φίλο του άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο· «θεμέλιο τής χριστιανικής φιλοσοφίας είναι η ταπεινοφροσύνη, γιατί δίχως αυτή, η αλήθεια είναι τυφλή». Αγάπησε τούς Σέρβους, τούς Ρώσους καί τούς Έλληνες. Μέ μεγάλη αγάπη πάντοτε μιλούσε γιά τήν οικουμενικότητα τής Ορθοδοξίας, τή Ρωμιοσύνη, τό Βυζάντιο. Θεωρούσε αμαρτωλό τόν ορθολογισμό κι αίρεση τόν οικουμενισμό. Ήταν ενάντιος στόν δυτικό ανθρωπισμό καί υπέρ τού ανατολικού θεανθρωπισμού.
Μερικοί τόν θεωρούσαν παράξενο καί μυστήριο. Τέτοιες ιερατικές προσωπικότητες, υψηλού κύρους, ήθους, αξίας, τιμής καί σεβασμού, δέν είναι αρεστές στούς πολλούς. Τούς ρασοφόρους τούς θέλουν αρκετοί νά είναι αδαείς, γιά νά δικαιολογούν τήν αποστασία τους. Τέτοιοι κληρικοί αποτελούν δυνατά φώτα, πού φωτίζουν άφωτα βάθη. Είναι πολύ μικρός ο χώρος, γιά νά χωρέσει έναν τόσο μεγάλο άνδρα. Η Σερβική Εκκλησία δίκαια καί δικαιολογημένα ετοιμάζει τήν αγιοκατάταξή του. Ένας ακόμη όσο σοφός ενάρετος καί όσο ενάρετος σοφός…
Πηγή: Περιοδικό «Λυδία», τχ. Σεπτεμβρίου

Η Αποκάλυψη του Πηγαδιού

«Περπατούσα, είπε, μια σκοτεινή νύχτα, έξω στην ερημιά. Δεν πρόσεξα ένα ξεροπήγαδο που βρέθηκε μπροστά μου! Σε λίγες στιγμές βρέθηκα βυθισμένος μέσα στην λάσπη του. Τα τοιχώματα του πηγαδιού ήταν απότομα, ίσια, ολισθηρά & μου ήταν αδύνατον να τα αναρριχηθώ, ήταν σίγουρο ότι από πείνα & δίψα θα πέθανα! Φώναξα όμως & ζήτησα επίμονα βοήθεια!
Σε λίγο αντήχησαν βήματα από πάνω μου. Γύρισα το πρόσωπο μου προς τα πάνω και διάκρινα ένα πρόσωπο, τα σοβαρά & βαριά αυστηρά χαρακτηριστικά του, δεν μου άφηναν καμιά αμφιβολία, ήταν ο Κομφούκιος.
Έσκυψε και με ρώτησε, πως έπεσα εκεί μέσα! Του εξήγησα και τότε με αυστηρό τρόπο, μου είπε, πως ήμουν πολύ ανόητος να μην προσέξω και τώρα ήμουν βέβαια, άξιος της τύχης μου! Μου έδωσε και μία συμβουλή: Εάν κατόρθωνα κάποτε να βγω από εκείνο το πηγάδι, να προσέξω να μην ξαναπέσω! Και με αυτά τα λόγια απομακρύνθηκε.
Εγώ, περισσότερο απελπισμένος, βούλιαξα πιο βαθιά στην λάσπη του πηγαδιού! Σκέφτηκα: Πόσο δύσκολο είναι ο ηθικός ο άνθρωπος να νιώσει τον πόνο, εκείνου που έπεσε στο πηγάδι της αμαρτίας!
Σε λίγο, βήματα ακούστηκαν και πάλι, με καινούργια ελπίδα φώναξα, μέσα από την καρδιά μου: «Βοήθεια, σώστε με…!» Ένα πλατύ πρόσωπο, με πλαδαρά και αγαθά χαρακτηριστικά, και απλανή μάτια, έσκυψε στο άνοιγμα του πηγαδιού. Τον αναγνώρισα, ήταν ο Βούδας! Τον θερμοπαρακαλούσα να με βοηθήσει και εκείνος, τότε μόνο μου απάντησε: «Παιδί μου μην στεναχωριέσαι! Βολέψου τώρα όσο μπορείς καλύτερα, στο πηγάδι σου και όταν πεθάνεις, με την μετεμψύχωση, μπορείς να βρεθείς σε κανένα καλύτερο πηγάδι και σιγά-σιγά θα καταλήξεις στη Νιρβάνα της αναισθησίας!» Απομακρύνθηκε κι’ αυτός και με άφησε τραγικά μόνο μου, μεσ’ την σκοτεινή και κρύα λάσπη του πηγαδιού.
Τόση ήταν η απελπισία μου, που όταν ξανακούστηκαν βήματα, δεν έκανα καν τον κόπο, να κοιτάξω ποιος ήταν. Σε λίγο όμως, ο τρίτος αυτός διαβάτης, βρέθηκε στο πλάι μου!!! Κάτω, κοντά μου, μέσα στην λάσπη του πηγαδιού!
«Παιδί μου» μου είπε, με γλυκιά φωνή «Πως το έπαθες αυτό? Έλα να σε βοηθήσω να βγεις από δω μέσα!» και με βοήθησε! Με πήρε στα δυνατά Του χέρια και δεν ξέρω πως, αλλά με βοήθησε να βγω!! Και όταν βγήκα μου είπε: «Παιδί μου, στο δρόμο αυτό που περπατάς, υπάρχου κι άλλα ξεροπήγαδα και μπορείς να ξαναπέσεις. Εσύ δεν τα ξέρεις για να φυλαχτείς. Εγώ όμως τα ξέρω. Γι’ αυτό δεν θα σε αφήσω να φύγεις, μόνο σου, από εδώ και εμπρός μαζί θα περπατήσουμε, στον δρόμο της ζωής!»
«Αυτός», είπε ο κινέζος, «ήταν ο Χριστός!!!»
Τέλος

Ο «ζωντανός» Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος

 

Οι Αγιοι είναι δίπλα μας, είναι μέσα στη ζωή μας. Και δεν χρειάζονται θαύματα, με τη διαδεδομένη έννοια του όρου, για να στηριχτεί αυτή η άποψη. Αρκεί η απτή απόδειξη των 80.000 πιστών χριστιανών που, σύμφωνα με μέτριους υπολογισμούς, συνέρρευσαν προ ημερών στο Προκόπι της βόρειας Εύβοιας, κατά το τετραήμερο εορτασμού της μνήμης (27 Μαΐου) του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Πολλοί από αυτούς έφτασαν περπατώντας πάνω από 60 χιλιόμετρα από τη Χαλκίδα, σε έναν δύσκολο δρόμο, μέσα στα βουνά (μιάμιση ώρα με αυτοκίνητο), χωρίς να υπολογίσουν κόπο και κίνδυνο. Μάλιστα, η προσέλευση των οδοιπόρων προσκυνητών και γενικών των επισκεπτών δεν έχει σταματήσει αρκετές ημέρες μετά τη γιορτή, όπως διαπιστώσαμε ανεβαίνοντας προχθές Σάββατο στο Προκόπι.

Ο επιμελητής του Ιερού Προσκυνήματος Αγίου Ιωάννη του Ρώσου Γιώργος Βερνέζος, μιλώντας στη «δημοκρατία», κάνει λόγο για «θαύμα που συντελείται στη μνήμη του» και για θεοκίνητο λαό. Σημειώνει δε ότι η ζωντανή παρουσία του Αγίου προκύπτει και από την αδιάκοπη, καθημερινή επικοινωνία των ορθοδόξων, που με επιστολές και τηλεφωνήματα ζητούν τη βοήθειά του.

Οσο για τη φήμη των θαυμάτων του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου, ο κ. Βερνέζος καταθέτει με έκδηλη συγκίνηση τη μαρτυρία του για δύο περιστατικά, προ ετών:

• «Αφού είχε περάσει όλος ο λαός κάτω από τη λάρνακά του, είπα στους λαϊκούς ότι πρέπει να πάρουμε στους ώμους μας το ιερό λείψανο του Αγίου και να κατευθυνθούμε στον ναό. Η συγκίνηση των νέων ήταν μεγάλη κατά τη μεταφορά. Ενας εξ αυτών μου είπε ότι αισθάνεται σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Και όταν βάλαμε το ιερό λείψανο στη θέση του, το πρόσωπο του Αγίου ήταν ιδρωμένο».

• «Είχε έρθει μια ομάδα προσκυνητών από την Κύπρο και ανάμεσά τους ήταν μια συγκύπτουσα. Το μέτωπό της σχεδόν ακουμπούσε στα γόνατα. Μάθαμε ότι 15 χρόνια είχε αυτή τη φοβερή πάθηση. Οταν έφτασε στον Αγιο, ζήτησε να τη σηκώσουν για να τον δει. Τότε η γυναίκα παρακάλεσε τον Αγιο να την απαλλάξει από τα μαρτύριά της. Τη στιγμή που οι συμπατριώτες της προσκυνούσαν, ακούστηκε η φωνή της: “Κάποιος με κρατά από τη μέση, γίνομαι καλά”. Ετριξε η σπονδυλική της στήλη και επανήλθε στην αρχική της θέση, εν μέσω δακρύων».

Ο κ. Γιώργος Βερνέζος μας παρουσίασε και ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία για τον Αγιο Ιωάννη τον Ρώσο:
Ο όσιος Ιωάννης γεννήθηκε στην περιοχή της Ουκρανίας το 1690, από Ρώσους ορθόδοξους γονείς. Το 1711 τον βλέπουμε να υπηρετεί την πατρίδα του ως στρατιώτης στον ρωσικό, τσαρικό στρατό. Εκείνη την περίοδο, από το 1711 έως το 1718, ξεσπά ο φοβερός Ρωσοτουρκικός πόλεμος, που καταλήγει σε νίκη της Τουρκίας. Πιάνονται χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες αιχμάλωτοι πολέμου και ανάμεσά τους ο Άγιος Ιωάννης. Οδηγούνται στην Κωνσταντινούπολη, οι Τούρκοι τους πωλούν σε σκλαβοπάζαρα και, όπως αναφέρεται, τον αγοράζει ένας Τούρκος ίππαρχος και τον οδηγεί ως σκλάβο στο Προκόπιο της Καππαδοκίας. Οταν φτάνουν, του λέει: «Σκλάβε, σε εξουσιάζω και σε διατάσσω να απαρνηθείς τον Χριστό και να προσκυνήσεις το κοράνι και τον Μωάμεθ». Η απάντησή του είναι: «Δεν προσκυνώ τον Μωάμεθ, προσκυνώ τον αληθινό Θεό. Εχεις στα χέρια σου μόνο το σώμα μου, η ψυχή μου δεν σου ανήκει». Ξεκινά μια σειρά από βασανιστήρια που υπέμεινε στωικά ο Αγιος. Είναι χαρακτηριστικό ότι καταδικάζεται να ζει στον στάβλο, ενώ Τούρκοι στρατιώτες πυρώνουν ένα μεταλλικό πιάτο και το εναποθέτουν στο κεφάλι του.

Στα χρόνια δουλείας του ο Αγιος, διά της προσευχής του, επιτελεί πολλά θαυμαστά σημεία, ακόμα και προς τον ίδιο τον Τούρκο αξιωματούχο, ο οποίος, αναγνωρίζοντας την αγιότητα του κρατουμένου, σταματά τα βασανιστήρια. Στις 27 Μαΐου του 1730 παραδίδει το πνεύμα του στα χέρια του Ιησού Χριστό. Το λείψανό του το παίρνουν οι πιστοί χριστιανοί και το ενταφιάζουν. Τον Νοέμβριο του 1733, ένα ουράνιο φως καλύπτει τον τάφο του Αγίου, μαζεύονται όλοι οι κάτοικοι και ο γέροντας ιερέας που τον εξομολογούσε τους λέει ότι είδε τρεις φορές σε όραμα τον Ιωάννη να τον καλεί να γίνει η εκταφή και τότε θα βρεθεί ακέραιο το σώμα του.

Αυτό και συμβαίνει. Κατόπιν οι πιστοί φτιάχνουν ναό προς τιμήν του στο Προκόπιο.

Επειτα από 100 χρόνια, το 1832, ο Οσμάν Πασάς, διερχόμενος με πολύ στρατό από το Προκόπιο με προορισμό την Αίγυπτο, βρίσκει αντίσταση, λεηλατεί την περιοχή και διατάσσει να κάψουν το ιερό λείψανο του Αγίου. Οι στρατιώτες παίρνουν τη λάρνακα, ανάβουν τεράστια φωτιά, τη ρίχνουν μέσα και τότε βλέπουν έντρομοι τον Αγιο να κινείται. Ολα αυτά σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ίδιων των Τούρκων. Τους καταλαμβάνει φόβος και εγκαταλείπουν το ιερό σκήνωμα στη φωτιά. Οταν επιστρέφουν οι χριστιανοί από τα γύρω βουνά, πιστεύουν ότι δεν θα έχει μείνει τίποτα. Ομως αναμερίζοντας τις στάχτες, το λείψανο βρίσκεται ακέραιο, διότι, σύμφωνα με την παράδοση, είναι εντολή Θεού να παραμείνει ως ευλογία μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.

Στο Προκόπι Ευβοίας μεταφέρθηκε το 1924, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το πρώτο μέλημα των κατοίκων του Προκοπίου της Μικράς Ασίας ήταν να ιδρύσουν εδώ το ιερό προσκύνημα. Θεμελίωσαν τον ιερό ναό το 1930 και τον ολοκλήρωσαν το 1950.»


Δημήτρης Κυριακόπουλος

ΗΣΥΧΙΑ!!! Η Εκκλησία κοιμάται!!!

Πρόλογος :

-----------------

Συγκλονιστικά γεγονότα ζει σήμερα η πατρίδα μας. Γεγονότα οικονομικά, πολιτικά, και γεγονότα εθνικής επιβίωσης, και κυριαρχίας.

Λόγω της οικονομικής κρίσης απειλείται άμεσα η ακεραιότητα του Ελληνικού χώρου, η ακεραιότητα του εθνικού κορμού της Ελλάδος, και ουδείς συγκινείται. Η Σιωνιστική κυβέρνηση δεν συγκινείται, ο Αρχηγός του κράτους παραμένει αδρανής, οι ένοπλες δυνάμεις παραμένουν απαθείς, η πνευματική ηγεσία του τόπου ζεί σε άλλο πλανήτη, και η Ορθόδοξη Εκκλησία κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Μόνον οι φουκαράδες «αγανακτισμένοι» Έλληνες πολίτες κινητοποιούνται, να σώσουν ότι είναι δυνατόν να σωθεί από Ελλάδα, όλοι οι άλλοι παραμένουν

ψυχροί και αδιάφοροι περιχαρακωμένοι μέσα στα παλάτια τους, είτε βουλή, είτε ακαδημία και πανεπιστήμια, είτε Αρχιεπισκοπή, είτε προεδρικό μέγαρο, είτε πρωθυπουργικό μέγαρο, είτε υπουργεία, είτε γενικά επιτελεία, λέγονται αυτά.

Δηλαδή ο καθένας σήμερα φροντίζει για τα ατομικά του συμφέροντα, και η Ελλάδα-πατρίδα ας πάει να πνιγεί στην άβυσσο των ωκεανών.

Πολλοί σοφοί συνηθίζουν να λέγουν «Ορθοδοξία δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς Ελλάδα, και Ελλάδα χωρίς Ορθοδοξία», και όμως η Ορθοδοξία επέζησε ενώ η πατρίδα Ελλάς είχε πεθάνει 400 χρόνια σκλαβιά υπό Τουρκική κυριαρχία. Η Ελλάς ανέστη χάρη στη θυσία Ελλήνων ηρώων πατριωτών αλλά και στελεχών της εκκλησίας, ενδεικτικώς αναφέρουμε προς παραδειγματισμό τα ονόματα του Παπαφλέσσα, Αθανάσιου Διάκου, Πατροκοσμά, κλπ.

Οι ήρωες αυτοί ιερωμένοι ήταν μερικές εκλάμψεις μέσα στο γενικό σκοτάδι της σκλαβιάς και του θανάτου του Ελληνισμού.

Σήμερα η Ελλάς βαριά και πάλιν άρρωστη, ευρίσκεται στην εντατική , επάνω στην επιθανάτιο κλίνη, και η εκκλησία-πλην δύο Αρχιερέων- περί άλλων τυρβάζει. Μετά την αποδημίαν εις Κύριον, του Μακαριστού Χριστοδούλου, η εκκλησία της Ελλάδος περιέπεσεν εις λήθαργον.

Ανάλυση

----------------

Η Ελλάδα πεθαίνει και η εκκλησία «πέρα βρέχει», ασχολείται με τη σίτιση των Μουσουλμάνων λαθρομεταναστών υποταγμένη «Τοις Εκείνων εντολές». Σιτίζουν τους μελλοντικούς κατακτητές της πατρίδας μας, αλλά και της Ορθοδοξίας, χωρίς να καταλαβαίνουν τι κάνουν.

Παλιά στην αρχή της λαθρομετανάστευσης τους βάπτιζαν Χριστιανούς.

Οι Αρχιερείς μας δεν αντιλαμβάνονται ότι πρώτοι αυτοί θα αφανισθούν από τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες που κατέκλυσαν τη χώρα μας, με εντολή της Αμερικανικής Αλ-Κάίντα.

Ας παραδειγματισθούν από το πατριωτισμό του γηραιού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρύσανθου, που επέδειξε πατριωτικό σθένος κατά τα χρόνια της κατοχής, αλλά και από πολλούς άλλους μέχρι τα χρόνια των Σεραφείμ και Χριστόδουλου. Η Ορθοδοξία πρώτη θα σβήσει, με ότι αυτό συνεπάγεται, και οι Μητροπολίτες μας –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- μακαριούντες επαναπαύονται στο θρόνο τους, και στα Μητροπολιτικά τους μέγαρα, που τα έφτιαξε ο Ελληνικός λαός με τον ιδρώτα του, και περιποιούνται τιμάς στη Σιωνιστική κυβέρνηση στα κατά τόπους πανηγύρια. Όμως ως πότε;;; το μέλλον είναι σκοτεινό για την ηγεσία της εκκλησίας, αφού οι Μητροπολίτες πρώτοι αυτοί θα δοκιμάσουν τη θηριωδία των αλλοπίστων λαθρομεταναστών του Ισλάμ. Αυτά τα γράφουμε για να αφυπνίσουμε τους μακάριους δεσποτάδες μας, για να προλάβουν να σώσουν ότι είναι δυνατόν να σωθεί. Στη μεγαλειώδη συγκέντρωση της πλατείας συντάγματος των αγανακτισμένων Ελλήνων, ο Μακαριώτατος δεν συγκινήθηκε να παρευρεθεί, ούτε πνευματικά να στηρίξει, απέδειξεν έτσι ότι είναι και αυτός όργανο της Σιωνιστικής παγκοσμιοποίησης σαν το Jeffrey.

Εάν σήμερα ζούσε ο μακαριστός Χριστόδουλος θα ηγείτο όλου αυτού του πλήθους, θα είχε βγεί πρώτος στους δρόμους και στις πλατείες.

Οι ηγέτες της εκκλησίας μας σαν Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, απολαμβάνουν τη δόξα του αξιώματος , και ο κατώτερος κλήρος περιχαρακωμένος μέσα στους Ναούς ψάλλει, δοξολογώντας και υμνώντας μια ξένη προς τα ελληνικά δεδομένα δύναμη και θρησκεία, υμνολογώντας ένα ξένο προς τον Ελληνισμό πολιτισμό. Ιδού οι αποδείξεις. Η Χριστιανική Ορθοδοξία σαν θρησκεία-ως γνωστόν- είναι μια θυγατρική της Εβραϊκής θρησκείας, διανθισμένη και πεποικιλμένη με Βυζαντινό πολιτισμό. Από τέτοιους Αρχιερείς είναι δυνατόν να προκύψει κάτι καλό για τη πατρίδα;; Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά είναι μειοψηφία.

 Οι Αρχιερείς μας έτυχον Σιωνιστικής παιδείας, γιαυτό σήμερα που το Έθνος κινδυνεύει, η εκκλησία κοιμάται. Φοβάμαι ότι δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι καλό να προκύψει για τη πατρίδα, από τους Έλληνες «Αρχιραββίνους» της εκκλησίας μας.

Δίνουν την εντύπωση ότι ζούνε σε άλλο πλανήτη.

Όλα αυτά τα αναφέρουμε για να εξηγήσουμε την αδιαφορία των ηγητόρων της εκκλησίας προς το δράμα που ζεί η πατρίδα μας.

Ως γνωστόν σήμερα η Εκκλησία της Ελλάδος έχει 80 Μητροπολίτες.

Από αυτούς μόνο δύο αγωνίζονται για τα ιερά εθνικά μας δίκαια.

Αυτοί είναι, ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος, και ο Πειραιώς Σεραφείμ.

Οι άλλοι 78 αδιαφορούν και κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, σαν το πρόεδρό τους, επαναπαυόμενοι στις δάφνες του αξιώματός των.

Η πατρίδα μας λόγω της οικονομικής κατάρρευσης κινδυνεύει με άμεσον ακρωτηριασμό, και οι Μητροπολίτες μας «πέρα βρέχει», δεν έχουν αντιληφθεί ότι έχουν μεγάλη πειθώ στο λαό μας, και δύνανται να χρησιμοποιήσουν αυτή τη πειθώ για το καλό της πατρίδας.

Τα κηρύγματά τους, και οι λόγοι τους, είναι λόγοι του Ευαγγελίου και της Παλαιάς Διαθήκης των Σιωνιστών. 

Μα, Άγιοι Πατέρες, σήμερα έχουμε ανάγκη μεγάλη από πατριωτικούς λόγους, για να εμψυχώσουν το λαό, και αφού σώσουμε τη πατρίδα, τότε φροντίζουμε για τη ψυχή.

Χωρίς πατρίδα η ψυχή είναι δυστυχισμένη.

Η Μακεδονία μας κινδυνεύει να πέσει στα χέρια των Σκοπιανών, και οι Μητροπολίτες της Μακεδονίας, «από τη πόλη έρχομαι….»

Οι Σκοπιανοί κάνουν έρανο για να αγοράσουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, αφού οι απάτριδες πολιτικοί το πουλάνε, και μέσω αυτού να καταλάβουν όλη τη Μακεδονία, και οι Μητροπολίτες της βορείου Ελλάδος, «πέρα βρέχει….»

Οι Τούρκοι αγωνίζονται να καταλάβουν τη Θράκη μας, παραβιάζοντας τη συνθήκη της Λωζάνης, και οι Μητροπολίτες της Θράκης εφησυχάζουν , αντί να ξεσηκώσουν τον Ελληνισμό.

Οι Τούρκοι προσπαθούν να καταλάβουν το Ελληνικό Αιγαίο (Ελληνικό από τα χρόνια του Δαίδαλου και Ίκαρου, από τα χρόνια του Φρίξου και της Έλλης), μαζί με τα νησιά, και οι Μητροπολίτες μας των νησιών του Αιγαίου αδιαφορούν, γιαυτό βλέπουμε στις εκλογές τους αγαθούς νησιώτες μας να ψηφίζουν με μεγάλη πλειοψηφία το Σιωνιστικό κόμμα, ενώ οι Μητροπολίτες έπρεπε με πύρινους πατριωτικούς λόγους να αφυπνίσουν τους Έλληνες των νησιών μας. Πίσω από το Σιωνιστικό κόμμα κρύβονται οι Τούρκοι, και οι Εξουσιαστές του πλανήτη, και αυτό οι Μητροπολίτες μας πρέπει να το ενστερνισθούν, εκτός εάν θέλουν πρώτοι να πέσουν από τη μάχαιρα του Τούρκου Οθωμανού.

Όλοι αυτοί οι αδιάφοροι Μητροπολίτες ας σκεφθούν και ολίγον τη πατρίδα, και να μη επαναπαύονται απληροφόρητοι στη δράση μιάς Σιωνιστικής κυβερνήσεως στα μέλη της οποίας επιδαψιλεύουν τιμάς.

Τυγχάνουν απονήρευτοι, και δεν σκέπτονται ότι αυτή η Σιωνιστική κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα, αλλά για την επίτευξη των σκοπών και στόχων της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.

Απευθύνομαι στους ανύποπτους Μητροπολίτες μας, διότι μόνον αυτοί με πύρινους πατριωτικούς λόγους στις εκκλησίες, σαν δεινοί ρήτορες που είναι, δύνανται να ενημερώσουν και ξεσηκώσουν το λαό μας.

Ας μιμηθούν επιτέλους τους ήρωες κληρικούς του ΄21, τους σφαγιασθέντας και κρεμασθέντας Πατριάρχες και Αρχιερείς της Ορθοδοξίας, κλπ. και ας βγούν επιτέλους από το «καβούκι» τους.

«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο», ας ξυπνήσουν πια από το λήθαργο, που τους βύθισε αυτός ο ανύπαρκτος και επικίνδυνος για τον Ελληνισμό Αρχιεπίσκοπος. Εδώ ο λαός μας ξύπνησε και βαδίζει χωρίς ηγέτη στα πεπρωμένα του, στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.

Η Ελλάς παραμένει σήμερα χωρίς Πρόεδρο, χωρίς Πρωθυπουργό, και χωρίς Αρχιεπίσκοπο. Αναζητούμε εναγωνίως, «Έναν ηγέτη».

Όλες αυτές οι λαϊκές μάζες των απελπισμένων ανθρώπων, κάθε μέρα στις πλατείες των πόλεων, οι λεγόμενοι «αγανακτισμένοι», αναζητούν με αγωνία το πατριώτη εθνικό ηγέτη, να οδηγήσει την Ελλάδα στα πεπρωμένα της, όπως της αξίζει, και όχι στη σαλαμοποίηση της παγκόσμιας Σιωνιστικής Δικτατορίας.

Από τη παγκοσμιοποίηση την οποίαν ονειρεύεται η Σιωνιστική κυβέρνησή μας, κερδισμένοι θα βγούν οι από Βορρά και Ανατολάς γείτονες, και χαμένη θα βγεί η Ελλάς, αφού κομμάτια της πατρίδας μας, θα καρπωθούν οι βάρβαροι γείτονες.

Τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης και Νέας Τάξης είναι, η Ελλάς να επανέλθει στα παλαιά της σύνορα του 1831, δηλαδή μέχρι τη Λαμία, με το Αιγαίο και τα νησιά στους Τούρκους, και τη Κρήτη στη διάθεση της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, και η κυβέρνησή μας, μαζί με την εκκλησία, περί άλλων τυρβάζουν, γιαυτό ζητάμε την αφύπνιση των Μητροπολιτών, προτού ξεσηκωθεί ο απλός κατώτερος κλήρος.

Τέλος πια η καλοπέραση των Μητροπολιτών, αν θέλουν να λέγονται Έλληνες, διότι η νέα διαφαινόμενη Ελληνική πραγματικότητα θα τους διαγράψει μαζί με το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα και κατεστημένο.

Οι Μητροπολίτες εφησυχάζουν απονήρευτοι, ενώ ο Πειραιώς Σεραφείμ

τους πληροφορεί ότι η σατανική λέσχη BILTERBERG σχεδίασε την οικονομική υποδούλωση και εξαθλίωση της Ελλάδος, και οι προδότες πολιτικοί εξετέλεσαν. Ο Πειραιώς Σεραφείμ συγχαίρει από τα βάθη της ψυχής του το κίνημα των «αγανακτισμένων» Ελλήνων πολιτών, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος σιωπά, συνεργαζόμενος με τη παγκόσμια Δικτατορία, δηλαδή με τους εχθρούς του γένους των Ελλήνων. Τι άλλο δηλώνει η ένοχη σιωπή του;;; και οι νερόβραστες χλιαρές ανακοινώσεις του;;;

Ζητάμε από το Μητροπολίτη Πειραιώς, και το Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τα δύο αυτά γενναία παλικάρια της Ελλάδος, να τεθούν επικεφαλής όλων των Ελλήνων, αφού οι πολιτικοί αρχηγοί όλων των πολιτικών αποχρώσεων φοβισμένοι κρύβονται στα γραφεία τους, και οι ανώτατοι δικαστικοί, ακαδημαϊκοί, και στρατιωτικοί ηγέτες, φοβούνται και δεν τολμούν. Ζητάμε από τον ΑΝΘΙΜΟ Θεσσαλονίκης, και τον ΣΕΡΑΦΕΙΜ Πειραιώς, να αναδειχθούν σε νέους «Παπαφλέσσας», και να οδηγήσουν τον Ελληνισμό με τη ρητορεία τους και τη παλικαριά τους στα πεπρωμένα της φυλής, αφού ούτως η άλλως αναζητούμε ηγέτη. Η ιστορία τους καλεί, ο Ελληνισμός τους καλεί. Ας ανυψωθούν υπεράνω δυσκολιών και διαφωνιών, και ας ενώσουν τον Ελληνισμό με τη σοφία τους, και οδηγήσουν αυτόν έξω από τη λαίλαπα του Σατανικού διεθνούς Σιωνισμού, της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης. Αφού πολιτικούς και Στρατιωτικούς ηγέτες δεν έχουμε, ας αποκτήσουμε αυτούς τους δύο θρησκευτικούς ηγέτες, οι οποίοι να αναγορευθούν σε Εθνικούς ηγέτες, πλαισιούμενοι με κατάλληλους συμβούλους πατριώτες, όπως ο διεθνούς ακτινοβολίας και κύρους επιστήμονας Βασίλειος Μαρκεζίνης, και η ομάδα πανεπιστημιακών επιστημόνων καθηγητών του Μίκη Θεοδωράκη, να οδηγήσουν τη χώρα έξω από τη καταιγίδα και τον αρμαγεδδώνα στον οποίον μας βύθισαν οι ανίκανοι, και ανάξιοι κλέφτες και προδότες πολιτικοί, όπως τους φωνάζει ο λαός στις πλατείες, δεδομένου ότι οι πολιτικοί είναι υπαλληλάκια και μαριονέτες της παγκοσμιοποίησης. Οι οργανωτές των αγανακτισμένων Ελλήνων, να σεβασθούν το σχήμα και τη προσωπικότητα των δύο πατριωτών Ιεραρχών, και τη διεθνή ακτινοβολία του Μαρκεζίνη, και τη σοφία και πείρα των πανεπιστημιακών της ομάδος του Μίκη Θεοδωράκη, και να προχωρήσουν καταλλήλως σε συνεργασία μαζί τους, ώστε να προκύψει κάτι καλό για τη πατρίδα, αφού από αλλού δεν υπάρχει φώς.

Απευθυνόμενος στους οργανωτές των αγανακτισμένων τους λέγω, στην αναζήτηση Εθνικών ηγετών, ήδη εισηγήθηκα πολλές προσωπικότητες, τα υπόλοιπα αφήνω στις πρωτοβουλίες σας.

Ιδού η εναλλακτική πρόταση. Προχωρήστε να σώσετε τη χώρα.

Οι διακεκριμένοι αυτοί Έλληνες πατριώτες, θα βρούν και άλλες κατάλληλες προσωπικότητες για τα περαιτέρω, ώστε να σχηματίσετε όλοι μαζί μέτωπο Εθνικής σωτηρίας.

Οι αγανακτισμένοι μη ψηφίσετε και πάλι ΠΑΣΟΚ & Ν.Δ. διότι τότε θα είσθε άξιοι της τύχης σας. O τύπος γράφει, «Οι απατεώνες πολιτικοί ξεπούλησαν τη χώρα. Μέσα σε ένα χρόνο χρέωσαν τη πατρίδα μας 200 δις.Ευρώ». Η εντολή της κοινωνίας που βράζει από τις πλατείες των πόλεων, δίνει μήνυμα μηδενικής ανοχής στη κυβέρνηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οι αδίστακτοι και ξενόδουλοι απατεώνες πολιτικοί που ξεπούλησαν τη χώρα, να τσακιστούν και να φύγουν. Χρειαζόμαστε νέα κυβέρνηση για να διώξει τις μαριονέτες των Κοσμοκρατόρων που κατέστρεψαν τη χώρα.

Σήμερα οι πατέρες της εκκλησίας στη πλειοψηφία τους, με τη σιωπή τους όχι μόνο δεν βοηθούν την Ελλάδα, αλλά κάνουν ζημιά, αφού με τη ψήφο τους εκλέγουν στο τιμόνι της εκκλησίας τον εκλεκτό της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης, ο οποίος στη κρίσιμη αυτή περίοδο που διέρχεται η πατρίς, τηρεί σιγήν ιχθύος, ή βγάζει ανακοινώσεις «περί ανέμων και υδάτων», ιστάμενος με προσήλωση στις εντολές της παγκόσμιας Σιωνιστικής Χούντας, με τη βοήθεια της οποίας εξελέγη, διότι δεν ήθελαν έναν άλλο Χριστόδουλο, όπως έλεγαν.

Για την εκλογή αυτής της προσωπικότητας, εμείς πιστεύουμε ότι δεν συνήργησε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά η επιφοίτηση της Σιωνιστικής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στα πνεύματα των Μητροπολιτών μας. Σήμερα η πατρίδα μας κατακλύζεται από Μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, χτίζονται με χρήματα του λαού μας μουσουλμανικά τεμένη και τζαμιά, οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες έκαναν εισβολή στα Ελληνικά σχολεία, και στα Ελληνικά Νοσοκομεία, τα οποία έχτισε ο λαός μας με το αίμα του και τον ιδρώτα του, και καρπούνται τις θυσίες του λαού μας ξένοι, ουδεμίαν σχέση έχοντες με τον Ελληνισμό, και ουδείς αρμόδιος συγκινείται. Η Σιωνιστική κυβέρνηση επιχαίρει για αυτά της τα επιτεύγματα, η Εκκλησία όμως;;;;;

Οι ηγήτορες της Εκκλησίας της Ελλάδος αδιαφορούν, παραμένοντες μακάριοι μπροστά σε αυτό το δράμα της πατρίδος, και δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ελλάς Ισλαμοποιείται , αποχριστιανίζεται, και παραδίδεται από τη παγκόσμια κυβέρνηση στο Μουσουλμανισμό.

Τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης είναι να φέρουν εδώ πέντε(5) εκατομμύρια νεαρούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες ώστε να καταργήσουν την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, διότι θεωρούν τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία εμπόδιο στα κοσμοκρατορικά σχέδιά τους, εμπόδιο στη Σιωνιστική παγκοσμιοποίηση.

Πρώτοι που θα πληρώσουν με τη ζωή τους τη μουσουλμανοποίηση και Ισλαμοποίηση της χώρας είναι οι Μητροπολίτες μας, αυτό δεν το έχουν αντιληφθεί. Πρώτη που θα πληρώσει με την ύπαρξή της είναι η Ορθοδοξία. Η Ορθοδοξία θα σβήσει, και οι δεσποτάδες «πέρα βρέχει» αδιαφορούν, και επαναπαύονται στη μακαριότητά τους, και στις ανέσεις του Μητροπολιτικού μεγάρου, και των πολυτελών γραφείων.

Όλοι εμείς οι Έλληνες, ποιούμεν έκκληση προς τους Μητροπολίτες μας να αφυπνισθούν και να ηγηθούν του λαού σε μια ειρηνική επανάσταση,

εάν θέλουν να σώσουν τον Ελληνισμό, το Χριστιανισμό, και την Ορθοδοξία. Αυτό το οφείλουν όχι μόνο στην Ιστορία, αλλά και στις νέες γενεές των Ελλήνων.

Τι θρησκεία και τι πατρίδα θα παραδώσουμε στα εγγονάκια μας;;;;

Απευθυνόμενος στους Μητροπολίτες λέγω,

Αδράξτε την ευκαιρία να εξελιχθείτε σε λαϊκούς ηγέτες, όσοι από Υμάς δύνασθε, τώρα που ο λαός μας ξύπνησε, και χωρίς καμία οργανωτική δομή, ασύνδετοι μεταξύ μας, διαδηλώνουμε στους δρόμους και στις πλατείες των πόλεων, με κίνδυνο η ενέργεια αυτή να εξελιχθεί σε οχλοκρατία με επικίνδυνες προεκτάσεις.

Αδράξτε την ευκαιρία, όσοι ικανοί, να οδηγήσετε το λαό αυτό στη σωτηρία της πατρίδος, χωρίς αιματοχυσία.

Δεδομένου ότι τους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες ο λαός μας τους έχει όλους απορρίψει συλλήβδην, και ευρίσκεται σε αναζήτηση νέων ηγεσιών. Ο Ναός της δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο, απεδείχθη ανίκανο να κυβερνήσει τη χώρα, χρειάζεται ανανέωση διά του βαπτίσματος στις κάλπες. Οι πολιτικοί εξαπάτησαν το λαό, άλλα υποσχέθηκαν, και άλλα κάνουν. Ακούστε τα μηνύματα που στέλνουν οι αγανακτισμένοι πολίτες. Φαίνεται όμως ότι οι ηγέτες της Εκκλησίας, οι Μητροπολίτες μας, έχουν κλείσει τα αυτιά τους, και αυτό είναι ότι χειρότερο για την Ελλάδα, και την Εκκλησία.

Εάν ζούσε σήμερα ο Μακαριστός Χριστόδουλος, θα ήταν κάτω στη πλατεία, επικεφαλής του Ελληνικού λαού, και θα σχημάτιζε ειρηνικά επαναστατική λαϊκή κυβέρνηση, με τη συμμετοχή και υποστήριξη Λαού, Στρατού, Ακαδημαϊκών, και των Σωμάτων ασφαλείας.

Άγιοι Πατέρες, τέτοιο ρόλο σας ζητούμε να παίξετε, μη παραμένετε άλλο αδιάφοροι και σιωπηλοί, διότι οι καιροί ου μενετοί……

ΑΝΤΩΝΗΣ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΣ

Διεθνολόγος

E-mail: ant.grypaios@gmail.com

Ανοιχτή επιστολή προς την Α. Ε. τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας από διακεκριμένους καθηγητές

Κοινοποίηση προς:

- Τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος και Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Κύριο Γεώργιο Παπανδρέου
- Τον Αρχηγό της Αξιωμ/ικής Αντιπολίτευσης και Πρόεδρο της ΝΔ, Κύριο Αντώνιο Σαμαρά
- Τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, Κυρία Αλέκα Παππαρήγα
- Τον Πρόεδρο του ΛΑΟΣ,  Κύριο Γεώργιο Καρατζαφέρη,
- Τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Κύριο Αλέξη Τσίπρα,
- Τα Μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου
- Τα Μέλη της Βουλής των Ελλήνων
Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Με περισσή αγωνία για την τύχη της πατρίδας μας, αλλά και με αίσθημα εθνικής ευθύνης,  σας απευθύνουμε  την παρούσα επιστολή, με συγκεκριμένες προτάσεις  οι οποίες, με τον κατάλληλο χειρισμό και εφαρμογή θα οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση.
Η αδυναμία του Μνημονίου να επιτύχει τους στόχους του είναι πλέον δεδομένη. Συνέχιση  της ίδιας πολιτικής, με την οικονομική ύφεση και την περαιτέρω αύξηση του δημοσίου χρέους που προκαλεί,  θα οδηγήσει στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ίδε Αποκρατικοποιήσεις και Αξιοποίηση Δημόσιας Περιουσίας  στο προταθέν Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Πλαίσιο), μεγαλύτερη εξαθλίωση του λαού λόγω περαιτέρω αύξησης του ποσοστού ανεργίας, ενώ οι Ελληνικές πόλεις θα καταστούν αβίωτες εξ αιτίας της αναπότρεπτης κοινωνικής έκρηξης. Αν καταλήξουμε σε αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους μας υπό παρόμοιες συνθήκες, θα πρόκειται  για ελεγχόμενη πτώχευση υπό δυσμενέστατους όρους, υπαγορευμένους από άλλους. Για να προληφθούν αυτές οι δυσμενείς εξελίξεις, η Κυβέρνηση πρέπει χωρίς καθυστέρηση να πάρει την πρωτοβουλία και με αποφασιστικότητα να χαράξει ένα νέο δρόμο για την Ελλάδα.
Συγκεκριμένα, Κύριε Πρόεδρε, προτείνουμε:
• Να καταγγελθεί πάραυτα  το Μνημόνιο, προβάλλοντας νομικούς όρους και  ατέλειες κατά την υπογραφή του, την αντισυνταγματικότητα όρων του, και την απουσία αλληλεγγύης των πλουσίων/ανεπτυγμένων χωρών της ΕΕ προς την Ελλάδα.
• Επικαλούμενη το επαχθές-απεχθές  βάρος του χρέους για τον Ελληνικό λαό, η Κυβέρνηση να προχωρήσει σε προσδιορισμό των όρων της Ελλάδος γιά μία αναδιάρθρωσή του, η οποία απαραίτητα να περιλαμβάνει και ένα «κούρεμα» ύψους 30-40%,  επιδιώκοντας τη σύμφωνη γνώμη των εταίρων μας στην ΕΕ. Το  εναπομένον ποσό του χρέους πρέπει να εξυπηρετείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων.
• Να κηρυχθεί στάση εξωτερικών πληρωμών μέχρι να υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές μας και την ΕΕ για τους ανωτέρω όρους της αναδιάρθρωσης.
• Η Κυβέρνηση να νομοθετήσει άμεσα την εσαεί λειτουργία του κράτους υπό καθεστώς μηδενικού ελλείμματος. Επί πλέον, εκφράζοντας τη γενικευμένη λαϊκή απαίτηση, να λάβει τα ακόλουθα μέτρα χρηστής και δίκαιης διακυβέρνησης: δίκαιη φορολόγηση εισοδημάτων και περιουσίας – συμπεριλαμβανομένων των καταθέσεων στο εξωτερικό, δήμευση της περιουσίας καταχραστών δημόσιας περιουσίας, δήμευση περιουσίας που δεν δικαιολογείται από δήλωση πόθεν έσχες του ιδιοκτήτη, και δραστική περιστολή των δαπανών, αρχίζοντας με περικοπή σε βαθμό τουλάχιστον 50% των δαπανών προς όφελος των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού, βουλευτών, δημάρχων, αντιδημάρχων, κλπ.
• Η Κυβέρνηση να απαιτήσει άμεσα από την Γερμανική Κυβέρνηση την πληρωμή του κατοχικού δανείου και των πολεμικών επανορθώσεων που η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η οποία πληρωμή θα κάλυπτε ένα πολύ υψηλό ποσοστό του Ελληνικού χρέους.
Κύριε Πρόεδρε, δεν παραβλέπουμε τον κίνδυνο η αναδιάρθρωση-επαναδιαπραγμάτευση,  με πρωτοβουλία της Ελλάδος, από κοινού με το «κούρεμα» και με την προσωρινή στάση πληρωμών, να μας θέσει εκτός της Ευρωζώνης. Η πιθανότητα μιας τέτοιας εξέλιξης εκτιμάται πολύ μικρή, πρώτον διότι δεν πιστεύουμε ότι προβλέπεται αποβολή μέλους από την Ευρωζώνη, αλλά κυρίως γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε σημαντικά προβλήματα για το ευρώ και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς της ΕΕ, ενώ θα αύξανε και το ρίσκο των δανειστών μας να απωλέσουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό των κεφαλαίων τους. Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Μια έξοδος, λοιπόν,  από την  Ευρωζώνη, αν και δεν έχει προηγούμενο,  μπορεί να μας επιβληθεί και να έχει  δυσάρεστες συνέπειες.  Υπάρχει σοβαρός  κίνδυνος να προκληθεί πανικός στις τράπεζες και προσωρινή απομόνωσή μας από τις αγορές. Όμως, όλες οι αρνητικές συνέπειες μπορούν να ελεγχθούν σε ικανοποιητικό βαθμό και βαθμηδόν να εξουδετερωθούν, χάρη στις  δυνατότητες αντίδρασης  που εξασφαλίζει  ένα εθνικό νόμισμα ελεγχόμενο 100% από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Τέλος, θα υπενθυμίσουμε την ανάγκη επαγρύπνησης στα εθνικά μας θέματα, των οποίων πολυάριθμες εξελίξεις μας  ανησυχούν στο έπακρον, καθώς  είναι αδύνατον να αντιμετωπισθούν μέσα στο καθεστώς  οικονομικής εξαθλίωσης που οδηγείται η χώρα από το Μνημόνιο. Συνεπώς, κι αν ακόμη υπήρχαν κυρίαρχοι παράγοντες που θα μας επέβαλλαν παραμονή υπό το καθεστώς του Μνημονίου, αυτό θα έπρεπε να αποκλεισθεί με κάθε τρόπο και κάθε θυσία,  από τη στιγμή που  θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την εθνική μας υπόσταση και κυριαρχία. Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή αισθάνονται ταπεινωμένοι και ανίσχυροι. Η έξοδος από την πολιτική των Μνημονίων θα ανυψώσει το ηθικό του λαού, απαραίτητη προϋπόθεση γιά την επαναφορά της χώρας σε τροχιά ανάπτυξης και για την περιφρούρηση των εθνικών μας συμφερόντων.
Εξοχότατε Κύριε Πρόεδρε, μαζί με την αποδοχή και άμεση εφαρμογή των ανωτέρω προτάσεων, κορυφαίο ζητούμενο γιά τη σωτηρία της χώρας είναι η ένωση των πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες παρά τις πανθομολογούμενες ευθύνες τους συνεχίζουν να τραβούν το σχοινί της αδιαλλαξίας και να δρούν σύμφωνα με τα ιδιαίτερα  πολιτικά τους συμφέροντα. Με το προσωπικό σας κύρος και την ηθική δύναμη της θέσης σας, προχωρήσετε άμεσα στις απαιτούμενες ενέργειες γιά την επιτυχία αυτών των στόχων, ώστε η Ελλάδα να ξαναγίνει κυρίαρχος του οίκου της και ο λαός μας να αποκτήσει πάλι αυτοπεποίθηση  για το μέλλον του.
Οι Υπογράφοντες ειναι ακαδημαϊκοί και επιστήμονες, η πλειοψηφία των οποίων είναι μέλη του Hellenic Electronic Center/Professors’ and Ph.D.’s forum.
1. Αθανασάκης Απόστολος, PhD, Professor of Classics, Argyropoulos Chair in Hellenic Studies, University of California, Santa Barbara, USA.
2. Αναγνωστόπουλος Σταύρος Α., PhD, Καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών, Διευθυντής Τομέα Κατασκευών, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
3. Αναστασοπούλου Ιωάννα, PhD, Καθηγήτρια, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ΕΛΛΑΣ.
4. Ανδρεάτος Αντώνιος, PhD, Καθηγητής, Τομέας Πληροφορικής και Υπολογιστών, Σχολή Ικάρων, ΕΛΛΑΣ.
5. Antikas Theodore, G., PhD, Visiting Prof., Department of History, State University of Washington, Skagit Valley College, Science Dept., ΕΛΛΑΣ.
6. Αποστολόπουλος Χάρης, PhD, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
7. Αρβανίτης Κώστας, Dr., PhD, Επ. Καθηγητής, Dep of Natural Resources Management and Agricultural Engineering, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
8. Αρβανιτογιάννης Ιωάννης Σ., Dr, PhD, Associate Professor, School of Agricultural Sciences, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
9. Αρωνιάδου-Anderjaska Βασιλική, PhD,  Διδάκτωρ Νευροεπιστημών, Dept. of Anatomy, Physiology, and Genetics, and Dept. of Psychiatry, USUHS, Bethesda, MD 20814, USA.
10. Ασημακόπουλος Βύρων, PhD, Επ. Καθηγητής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.
11. Βαρδουλάκης Αντώνης  Ι.Γ., PhD, Καθηγητής, Τμήμα Μαθηματικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ΕΛΛΑΣ.
12. Βελγάκης Μιχαήλ, PhD, Καθηγητής, Engineering Science Department, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
13. Βερναδάκης Νικόλαος, PhD, Λέκτορας, Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ΕΛΛΑΣ.
14. Burriel Angeliki R., PhD, Assistant Prof of Vet Microbiology, Department of Microbiology and Parasitology, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
15. Γερογιαννάκη–Χριστοπούλου Mαρία, PhD, Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
16. Δημητρακόπουλος Γεώργιος, PhD, Λέκτορας, Department of Informatics and Telematics, Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ΕΛΛΑΣ.
17. Δασκαλοπούλου Στέλλα, MD, MSc, DIC, PhD, Assistant Professor in Medicine, Department of Medicine, McGill University, Montreal General Hospital, CANADA.
18. Eleftheriades George Savva, PhD, OAM, GCSCG, CETr, JP.  – ExarchOSETrAu, New South Wales, AUSTRALIA.
19. Ευαγγελίου  Χρήστος K., PhD, Καθηγητής Ελληνικής Φιλοσοφίας, Επίτιμος Πρόεδρος της ΔΕΕΦ, ΕΛΛΑΣ.
20. Ζαφειροπούλου Μαρία, BSc, PhD, Καθηγήτρια Ψυχολογίας, Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, ΕΛΛΑΣ.
21. Θραμπουλίδης Κλεάνθης, PhD, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.
22. Ioannidis Paul, PhD, Director, Analytical Services / International Programs, RJ Lee Group, Inc., USA.
23. Καζαντζή Βάνια, PhD, Οικονομολόγος, Λόφου 16, 14671 Πολιτεία, Αθήνα, ΕΛΛΑΣ.
24. Κακούλη-Duarte Θωμαΐς, MSc, PhD, Καθηγήτρια Μοριακής Γενετικής, Department of Science and Health, Carlow Institute of Technology, και π. Πρόεδρος Ελληνικής Κοινότητας Ιρλανδίας, IRELAND.
25. Καλαματιανός Δημήτριος, PhD, Καθηγητής, Dept of Electronic Engineering, National University of Ireland Maynooth, IRELAND.
26. Καραγιάννη Δέσποινα, Δρ., PhD, Επ. Καθηγήτρια Marketing, Πανεπιστήμιο Πατρών, ΕΛΛΑΣ.

27. Καραφωτιάς Παναγιώτης, PhD, Καθηγητής και Πρόεδρος του Τομέα Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Ινδιανάπολης στην Αθήνα, π. Διευθύνων Σύμβουλος του Γραφείου του ΟΗΕ για Ελλάδα, Κύπρο και Ισραήλ, ΕΛΛΑΣ.

28. Κατσιαδάκη Ιωάννα, PhD, MRCVS, MRSM, OVS, Science Leader Aquatic Health and Hygiene, Cefas Weymouth Laboratory, UK.
29. Κατσιφαράκης Κωνσταντίνος, PhD, Καθηγητής, Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης,  ΕΛΛΑΣ.
30. Κατσίφης Σπύρος, PhD, FACFE, Καθηγητής και Διευθυντής Τμήματος, Department of Biology, University of Bridgeport, CT, USA.
31. Κελεσίδης Βασίλειος Χ., PhD, Αν. Καθ. Τμ. Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, Πολυτεχνείο Κρήτης, ΕΛΛΑΣ.
32. Kostas Demosthenes, Dr, PhD, MSc MBA, Greenwich CT USA.
33. Κουρούμαλης Ηλίας, PhD, Καθηγητής Γαστρεντερολογίας Ιατρικού Τμήματος,  Πανεπιστήμιο Κρήτης, Διευθυντής Γαστρεντερολογικής Κλινικής ΠΑΓΝΗ, ΕΛΛΑΣ.

14 Ιουνίου Συναξαριστής

Ελισαίου Προφήτου, Μεθοδίου Ομολογητού, Κυρίλλου Ιερομάρτυρα, Ιουλίττας Οσίας, Νήφωνος Αθωνίτου


Ο Προφήτης Ελισαίος

Ὁ Προφήτης Ἐλισσαῖος καταγόταν ἐξ Ἀβελμαοὺλ τῆς γῆς Μανασσῆ, ἦταν υἱὸς τοῦ πλούσιου ἀγρότου Σαφάτ, ἀπὸ τὴν κοιλάδα Ἀβελμαουλά, ἀσκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ γεωργοῦ καὶ ἤκμασε κατὰ τὸ πρῶτο ἥμισυ τοῦ 9ου αἰῶνος π.Χ.
Ὁ Προφήτης Ἠλίας († 20 Ἰουλίου) εὑρῆκε τὸν Ἐλλισαῖο μὲ τὸ ἄροτρο στὸν ἀγρό του καὶ ἐκάλεσε αὐτὸν νὰ τὸν ἀκολουθήσει, ἀφοῦ ἔρριψε ἐπάνω του τὴ μηλωτή του.
Ἡ πράξη αὐτὴ συμβόλιζε τὴν κλήση τοῦ Ἐλισσαίου στὸ προφητικὸ ἀξίωμα καὶ τὴν ἐξ αὐτοῦ ἄντληση ἰσχύος καὶ θείας αὐθεντίας. «... Καὶ Ἐλισσαιὲ τὸν υἱὸν Σαφὰτ χρίσεις εἰς προφήτην ἀντὶ σοῦ... καὶ ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν καὶ εὑρίσκει τὸν Ἐλισσαιὲ τὸν υἱὸν Σαφὰτ καὶ οὗτος ἠροτρία ἐν βουσί – δώδεκα ζεύγη καὶ αὐτὸς ἐν τοῖς δώδεκα – καὶ ἀπῆλθεν ἐπ’ αὐτὸν καὶ ἐπέρριψε τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ ἐπ’ αὐτόν». Ἀμέσως ὁ Ἐλλισαῖος, ἀφοῦ ἔσφαξε καὶ διεμοίρασε ζεῦγος βοῶν, ἀκολούθησε τὸν Ἠλία. Ἀφοῦ ἐπισκέφθηκαν τὰ Γάλγαλα, τὴ Βαιθὴλ καὶ τὴν Ἱεριχώ, διέβησαν τὸν Ἰορδάνη ποταμὸ, ὅπου ὁ Ἠλίας, ἐπιβὰς πυρίνου ἅρματος, ἐξαφανίσθηκε, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε στὰ χέρια τοῦ Ἐλισσαίου τὴ μηλωτή του, διὰ τῆς ὁποίας αὐτὸς ἐπιτέλεσε πολλὰ θαύματα.

Διὰ τῆς μηλωτὴς τοῦ Προφήτου Ἠλία διεχώρησε ἀργότερα τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καὶ ἐπέρασε αὐτόν, γι’ αὐτὸ καὶ οἱ «υἱοὶ τῶν Προφητῶν» διέγνωσαν σὲ αὐτὸν τὸ πνεῦμα τοῦ διδασκάλου τους Ἠλία καὶ τὸν προσκύνησαν ἕως ἐδάφους.
Ἡ προφητικὴ δράση τοῦ Ἐλισσαίου καλύπτει τὰ χρονικὰ διαστήματα τῶν βασιλειῶν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραὴλ Ἰωράμ, Ἰηοῦ, Ἰωαχὰζ καὶ Ἰωὰς (851 – 825 π.Χ.), τῶν ὁποίων ὑπῆρξε εὐεργετικὸς καὶ συνετὸς σύμβουλος. Ὑπῆρξε ἡ ψυχὴ τῆς προφητικῆς ἀντιστάσεως ἐναντίον τῆς δυναστείας τοῦ Ἀμβρὶ δίδοντας ὁ ἴδιος θαρραλέα τὸ σύνθημα τῆς ἐξεγέρσεως καὶ ἀνέδειξε ἀντὶ τοῦ Ἰωρὰμ τὸν Ἰοὺ βασιλέα  τοῦ Ἰσραήλ, μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιφέρει στὴ χώρα
θρησκευτικὴ μεταρρύθμιση.
Ἡ δράση του ὡς Προφήτου ἐμφανίζεται κυρίως συνυφασμένη μὲ ἔκτακτες ἐνέργειες καὶ παντοειδὴ θαύματα. Μετέβαλε σὲ πόσιμα τὰ ἁλμυρὰ ὕδατα πηγῆς στὴν Ἱεριχώ, εὐλόγησε τὸ στράτευμα τοῦ βασιλέως Ἰωρὰμ καὶ ἔτσι αὐτὸ ἱκανώθηκε νὰ νικήσει τοὺς Μωαβίτες, ἐπολλαπλασίασε τὸ λάδι τῆς πτωχῆς χήρας, γιὰ νὰ ἀπαλλάξει αὐτὴν ἀπὸ δυσβάστακτα χρέη, ἀνέστησε τὸν πεθαμένο υἱὸ τῆς πλούσιας Σουναμίτιδος χήρας ποὺ τὸν ἐφιλοξένησε, μετέβαλε σὲ φαγώσιμη τὴ δηλητηριασμένη τροφὴ τῶν «υἱῶν τῶν Προφητῶν», ἐχόρτασε μὲ 20 κρίθινους ἄρτους ἑκατὸ πεινασμένους ἀνθρώπους, ἐθεράπευσε ἀπὸ τὴ λέπρα τὸν Ἀραμαῖο ἄρρωστο στρατηγὸ Ναιμάν, ἐτιμώρησε μὲ τὴν ἴδια ἀσθένεια τὸ φιλάργυρο καὶ πονηρὸ ὑπηρέτη του Γιεζί, καὶ τόσα ἄλλα.
Πλήρης ἡμερῶν, ἐπὶ βασιλέως Ἰωάς, ἀπέθανε καὶ ἐνταφιάσθηκε στὴ Σεβαστούπολη τῆς Σαμαρείας, ὑπὸ τοὺς θρήνους τοῦ βασιλέως καὶ ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ.
Ἐπὶ αὐτοκράτορος Βυζαντίου Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.) τὰ ἱερὰ αὐτοῦ λείψανα ἀνεκομίσθησαν καὶ μεταφέρθηκαν στὴ μονὴ Παύλου τοῦ λεπροῦ, ποὺ ἦταν στὴν Ἀλεξάνδρεια, ἀργότερα δὲ μετακομίσθηκαν στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ κατατέθηκαν στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων.Ναὸ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου ἀνήγειρε στὸ παλάτι τῶν Πηγῶν, στὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ αὐτοκράτορας Βασίλειος ὁ Μακεδών (867 – 886 μ.Χ.).

Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ως υποφήτην αληθή του Σωτήρος, και των εν νόμω παιδευτήν και φωστήρα, τοις πόρρω σε εδήλωσεν ο τόκος σου σοφέ συ γαρ κληρωσάμενος, του Θεσβίτου την χάριν, θαύμασι διέπρεψας, και δυνάμεσι πλείσταις. Και νυν απαύστως φύλαττε ημάς, ω Ελισαίε, Προφήτα θεσπέσιε.

Κοντάκιον  Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω
Διπλήν την χάριν ειληφώς παρά του Πνεύματος, Προφήτης ώφθης θαυμαστός πάσι τοις πέρασι, τους υμνούντάς σε λυτρούμενος εκ κινδύνων, και δωρούμενος την χάριν των θαυμάτων σου, τοις προστρέχουσιν εν ταύτη μετά πίστεως, και βοώσι σοι, Χαίροις Προφήτα θεσπέσιε.




Ο Άγιος Μεθόδιος ὁ Ὁμολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.), καταγόταν ἀπὸ τὶς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας καὶ ἀπὸ εὐγενὴ οἰκογένεια. Ἀφοῦ ἐπεράτωσε στὴ γενέτειρά του τὶς σπουδές του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη πρὸς ἐξεύρεση ἀνάλογης πρὸς τὴ μόρφωση καὶ τὶς ἱκανότητές του ἐργασίας.
Ἐκεῖ ὅμως, μὲ προτροπὴ κάποιου μοναχοῦ, ἀποσύρθηκε στὴ μονὴ Χηνολάκκου καὶ ἐκάρη μοναχός. Διακρινόμενος γιὰ τὴν ἀσκητικότητα, τὴ βαθιὰ μόρφωση, τὴν εἰλικρινὴ εὐσέβεια καὶ τὸ καθαρὸ ἡρωικὸ φρόνημά του, ἔγινε θαυμαστὴς καὶ φίλος τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου († 11 Νεομεβρίου) καὶ περιῆλθε μαζί του διάφορους τόπους, βοηθώντας αὐτὸν στοὺς ὑπὲρ τῆς προσκυνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀγῶνές του.
Κατ’ ἀρχὰς ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος προσπάθησε νὰ προσεταιρισθεῖ τὸν Ἅγιο Μεθόδιο, ἐπιδαψιλεύοντας πολλὲς περιποιήσεις καὶ ἐπιδεικνύοντας ἰδιαίτερη πρὸς αὐτὸν ἐκτίμηση. Αὐτὸς ὅμως, τιμώντας τὸν αὐτοκράτορα, δὲν ἔπαψε νὰ παραμένει πιστὸς στὴν Ὀρθόδοξη πίστη του, νὰ κατακρίνει μὲ θάρρος καὶ παρρησία τὰ κατὰ τῶν ἁγίων εἰκόνων αὐτοκρατορικὰ διατάγματα καὶ νὰ κατηχεῖ πολλοὺς τοῦ αὐτοκρατορικοῦ περιβάλλοντος στὰ θεῖα διδάγματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἕνεκα ὅμως τοῦ ὑπερβολικοῦ ζήλου του ὑπὲρ τῶν ἁγίων εἰκόνων, συνελήφθη, ἐμαστιγώθηκε μὲ φρικώδη τρόπο καὶ δέσμιος ἐρρίφθηκε, μὲ δύο ληστές, ἐντὸς λάκκου στὴ νῆσο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀκρίτα, ὅπου παρέμεινε ἐπὶ ἑπτὰ ὁλόκληρα χρόνια, ὄχι δὲ στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στὴ νῆσο Ἀντιγόνη, ὅπως θέλει διασωθεῖσα παράδοση.
Μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Θεοφίλου, ἡ διαδεχθεῖσα αὐτὸν Θεοδώρα ἀνεκάλεσε τὸν Ἅγιο Μεθόδιο στὴν Κωνσταντινούπολη, κατόπιν ὑποδείξεως τοῦ Ὁσίου Ἰωαννικίου, τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ ἀσκήσαντος († 4 Νοεμβρίου), καὶ μὲ κοινὴ ψῆφο κλήρου καὶ λαοῦ, στὶς 12 Φεβρουαρίου 842 μ.Χ., ἀνῆλθε στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο.
Πρῶτο μέλημα τοῦ ἁγίου Πατριάρχου ὑπῆρξε ἡ ὁριστικὴ ρύθμιση τοῦ ζητήματος τῶν ἱερῶν εἰκόνων. Πρὸς τὸ σκοπὸ αὐτό, στὶς 19 Φεβρουαρίου 842 μ.Χ., συγκρότησε ὑπὸ τὴν προεδρία του Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀναστήλωσε τὶς ἅγιες εἰκόνες καὶ ἀναθεμάτισε τοὺς ἀρχηγοὺς τῆς εἰκονομαχίας. Ἡ ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων ἑορτάσθηκε διὰ μεγαλοπρεποῦς ἀνὰ τὴν πόλη λιτανείας, μὲ συμμετοχὴ ὅλων τῶν παρεπιδημούντων ἐπισκόπων καὶ κληρικῶν στὴν κωνσταντινούπολη, τῆς αὐτοκράτειρας Θεοδώρας μετὰ τοῦ ὑπ’ αὐτῆς ἐπιτροπευομένου ἀνήλικου υἱοῦ της αὐτοκράτορος Μιχαὴλ καὶ σύμπαντος τοῦ λαοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἔκτοτε ἐθεσπίσθηκε νὰ ἑορτάζεται πανηγυρικὰ ὁ θρίαμβος αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας τὴν Α’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, τῆς Ὀρθοδοξίας.
Οἱ Στουδίτες, φίλοι καὶ σύμμαχοι τοῦ νέου Πατριάρχου, μέχρι τῆς ἐκλογῆς του στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο, ἐνῶ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἰκανοποιημένοι ἀπὸ τὸ θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας, ξαφνικὰ ἔγιναν οἱ βιαιότεροι ἐχθροὶ τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου. Τὰ αἴτια τῆς ἐχθρότητος αὐτῆς τῶν Στουδιτῶν εἶναι πολλαπλά. Δὲν πρέπει νὰ διαφεύγει τῆς προσοχῆς ὅτι ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ἐξελέγη Πατριάρχης, ἐνῶ τέσσερις Στουδίτες συνυποψήφιοι ἀγνοήθηκαν.
Στὴ συνέχεια ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ἐφρόντισε καὶ μετεκομίσθησαν μὲ τιμὴ στὴν Κωνσταντινούπολη τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν τελειωθέντων στὴν ἐξορία Ἁγίων Νικηφόρου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως († 2 Ἰουνίου) καὶ Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Ἡ μετακομιδὴ ἔλαβε χώρα στὶς 26 Ἰανουαρίου 844 μ.Χ.
Τὸν ὑπόλοιπο βίο του διῆλθε ἐπουλώνοντας τὶς πληγὲς ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴν εἰκονομαχία, ζώντας ἀσκητικά, παρὰ τὸ ὑπέργηρο τῆς ἡλικίας του, διακρινόμενος στὸ χάρισμα τῆς καλλιγραφίας καὶ τὴ μεταγραφὴ πολλῶν Ψαλτηρίων.
Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 847 μ.Χ., ἡ δὲ Ἐκκλησία, ἐπιβραβεύουσα τοὺς ὑπὲρ αὐτῆς ἀγῶνές του, τὸν κατέταξε μεταξὺ τῶν Ὁμολογητῶν της.Πρὸ τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου, στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὁ αὐτοκράτορας ἐρχόμενος τὴν δεύτερη ἡμέρα τοῦ Πάσχα προσευχόταν καὶ ἄναβε κεριά.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.Εὐσεβείας τὴν μέθοδον προβαλλόμενος, αἱρετικῶν διαλύεις τὰς ἐπινοίας στερρῶς, Ὀρθοδόξων ἡ κρηπὶς Πάτερ Μεθόδιε· τὴν γὰρ Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀνεστήλωσας τιμᾶν, ὡς θεῖος ἱεροφάντωρ· καὶ νῦν ἀεὶ ἐκδυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.Ὡς ἱερόν, ὁμολογίας πρόβολον, καὶ ἀρραγές, τῆς Ἐκκλησίας ἔρεισμα, Ἱεράρχην σε περίδοξον, ὁ Ἰησοῦς προεχειρίσατο· τὴν τούτου γὰρ Εἰκόνα κατασπάζεσθαι, ἐν σχέσει ἀνεκήρυξας Μεθόδιε, παρέχων ἡμῖν πταισμάτων ἄφεσιν.

Μεγαλυνάριον.Τῆς Ὀρθοδοξίας λύρα τερπνή, καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ὑποβάθρα θεοπαγής, ὤφθης Ἱεράρχα, Εἰκονομάχων θράσος, εἰς γῆς κατεδαφίσας, Πάτερ Μεθόδιε.




Ο Άγιος Κύριλλος Ιερομάρτυρας επίσκοπος Γορτύνης Κρήτης

Ὁ Ἅγιος Κύριλλος, Ἐπίσκοπος Γορτύνης, ἐμαρτύρησε στὴν Κρήτη κατὰ τὸ διωγμὸ τοῦ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ) καὶ ἐπὶ ἡγεμόνος τῆς νήσου Ἀγριανοῦ. Ὁ διωγμὸς ἄρχισε τὸ 303 μ.Χ. Ὁ Διοκλητιανὸς (284 – 305 μ.Χ.), ἐνδίδοντας στὶς πιέσεις τοῦ συνάρχοντος Μαξιμιανοῦ, ἐξέδωσε τὸ πρῶτο διάταγμα στὴ Νικομήδεια.
Ἀκολούθησαν τὰ διωκτικὰ διατάγματα τοῦ Δεκίου καὶ προσετέθησαν καὶ ἄλλου, ποὺ ἀφοροῦσαν στὴν καταστροφὴ τῶν ἱερῶν βιβλίων καὶ ἰδιαίτερα στὴ δίωξη ἱερέων καὶ ἐπισκόπων.
Ὁ Ἅγιος ἐχειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος σὲ ἡλικία 68 ἐτῶν καὶ ἐποίμανε τὴν Ἐκκλησία Γορτύνης ἐπὶ εἴκοσι πέντε χρόνια. Μὲ πολλὴ παρρησία, σὲ προχωρημένη ἡλικία, ἀντιμετώπισε τὸν ἡγεμόνα καὶ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ νὰ μιαροφαγήσει. Οἱ ἰαμβικοὶ τρίμετροι, ποὺ ὑπάρχουν στὰ Μηναῖα, εἶναι χαρακτηριστικοί:

«Εἰ καὶ γέρων ἦν ὁ Κύριλλος Γορτύνης,
Ἡβῶσαν εἶχε πρὸς τὸ ξῖφος τὴν καρδίαν».

Ἔτσι καταδικάσθηκε στὸ διὰ ξίφους θάνατο. Ὁδηγήθηκε σὲ τόπο ὀχυρὸ καὶ τραχύτατο ποὺ λεγόταν Ράξον, ὅπου ἐμαρτύρησε καὶ ἐνταφιάσθηκε.Ὁ Ἅγιος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ μαρτυρίου του, προεῖδε τὸ θάνατό του δι’ ὁράματος.
Εἶδε ὅτι ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου ἐπάνω σὲ ἅμαξα ποὺ ἔσυραν ζεῦγος βοῶν. Τὰ νεώτερα Συναξάρια ἀναφέρουν πέρα τῶν γνωστῶν στοιχείων καὶ ἕνα ἀκόμη, τὸ ὁποῖο ἐλήφθη ἀπὸ τὴ λατινικὴ παράδοση.
Πρόκειται περὶ τῆς πληροφορίας κατὰ τὴν ὁποία ὁ Ἅγιος Κύριλλος παραδόθηκε πρῶτα στὸ πῦρ, ἀλλὰ τὰ δεσμὰ μὲ τὰ ὁποῖα εἶχαν δέσει τὸν Ἅγιο ἐκάηκαν καὶ ἐκεῖνος ἔμεινε ἄφλεκτος. Ἡ εἴδηση αὐτὴ εἶναι ξένη πρὸς τὴν ἑλληνικὴ παράδοση καὶ εἰσῆλθε ἀπὸ τὴ Δυτικὴ Ἐκκλησία. Σὲ ἄλλα Συναξάρια καὶ Μηνολόγια ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου ἀναφέρεται στὶς 9 Ἰουλίου.




Η Οσία Ιουλίττα

Απεβίωσε ειρηνικά.



Οἱ Ἅγιοι Οὐαλέριος καὶ Ρουφίνος οἱ Μάρτυρες

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Οὐαλέριος καὶ Ρουφίνος ἦσαν στρατιωτικοὶ καὶ ἐμαρτύρησαν ἐπὶ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.).




Ὁ Ἅγιος Μστισλάβος – Γεώργιος ὁ Ἀνδρεῖος πρίγκιπας τοῦ Νόβγκοροντ

Ὁ Ἅγιος Μστισλάβος – Γεώργιος, ὁ ἐπικληθεὶς Ἀνδρεῖος, υἱὸς τοῦ ἡγεμόνος Ροστισλάβου – Μιχαήλ, ἐγεννήθηκε, τὸ 1136, στὴ Ρωσία. Ἡγεμόνευε τοῦ Κιέβου, ὅταν ἀνῆλθε στὸ θρόνο τοῦ Βλαδιμὶρ ὁ μέγας ἡγεμόνας Ἀνδρέας (1169).
Αὐτός, ὑποπτευόμενος τὸν Μστισλάβο –Γεώργιο καὶ τοὺς ἀδελφούς του Ρούρικ καὶ Δαβίδ, τοὺς προσέταξε νὰ φύγουν ἀπὸ τὶς μεσημβρινὲς ἐπαρχίες καὶ ἐκχώρησε τὸ Κίεβο στὸν ἡγεμόνα τοῦ Τορσένσκ Μιχαήλ. Αὐτοὶ ἐξεγέρθηκαν γιὰ τὴ γενόμενη ἀδικία, εἰσῆλθαν νύχτα στὸ Κίεβο καὶ ἐνθρόνισαν ἡγεμόνα τὸν Ρούρικ.
Ὁ ἡγεμόνας Ἀνδρέας εἰδοποίησε τὸν Μστισλάβο – Γεώργιο, ποὺ ἐθεωρεῖτο ἀρχηγὸς τῶν στασιαστῶν, ὅτι δὲν θὰ ἐπέτρεπε σὲ αὐτὸν νὰ μείνει ἐπὶ ρωσικοῦ ἐδάφους. Ὁ Μστισλάβος ὅμως διέταξε νὰ κόψουν τὰ μαλλιὰ καὶ τὰ γένεια τοῦ πρεσβευτοῦ τοῦ μεγάλου ἡγεμόνος.
Ὁ Ἀνδρέας, ὀργισμένος ἀπὸ τὴν προσβολή, ἐξεστράτευσε μὲ δύναμη 10.000 ἀνδρῶν κατὰ τοῦ Μστισλάβου, ὁ ὁποῖος κλεισθεὶς στὸ φρούριο Βισεγορὸδ ὑφίστατο τὴν πολιορκία ἐπὶ ἐννέα ἑβδομάδες. Σὲ βοήθειά του προσέτρεξε τότε ὁ ἡγεμόνας τῆς Λουτσίσκ. Οἱ πολιορκητὲς τότε ἐφοβήθησαν καὶ τὴ νύχτα ἐδραπέτευσαν.
Τὸ πρωὶ ὁ Μστισλάβος ἐπιτέθηκε μὲ ὀλίγους ἀνδρες κατὰ τῶν ἐχθρῶν του καὶ τοὺς ἐνίκησε. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἐθεωρεῖτο ὡς ὁ ἀνδρειότερος ἡγεμόνας τοῦ αἰῶνος. Ἔτσι ὁ Ἅγιος Μστισλάβος ἐκληρονόμησε τὴ μεγάλη ἡγεμονία τοῦ φονευθέντος Ἀνδρέου καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν πρωτεύουσα τῆς τότε Ρωσίας Βλαδιμίρ.
Τὸ Νόβγκοροντ ἐξέλεξε, ἐπίσης, ἡγεμόνα αὐτοῦ τὸν Ἅγιο Μστισλάβο, ὁ ὁποῖος κατέκτησε τὴν Ἐσθονία μέχρι θαλάσσης καὶ ἑτοιμαζόμενος γιὰ τὴν κατάληψη τῆς Λιβονίας ἀσθένησε καὶ ἀπέθανε, τὸ 1180, ἐνῶ λίγο πρὶν ἐκοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.



Ὁ Ὅσιος Νήφων ὁ Καυσοκαλυβίτης (Αθωνίτης).

Ὁ Ὅσιος Νήφων ἐγεννήθηκε, τὸ 1315, στὸ χωριὸ Λούκοβο τῆς Χειμάρρας, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται καὶ Χειμαρριώτης. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας εὐλεβέστατος. Ἀπὸ μικρὸς μελετοῦσε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων καὶ ἔγινε πολυμαθέστατος.
Ἐπειδὴ διψοῦσε νὰ μάθει περισσότερο τὰ τῆς μοναχικῆς πολιτείας, κατέφυγε στὴ μονὴ Γηρομερίου, ὅπου ἔγινε ὑποτακτικὸς σὲ ἕνα γέροντα Σιναΐτη ἀσκητή. Ἐκεῖ ἐδιδάχθηκε τοὺς κανόνες τοῦ ἡσυχασμοῦ καὶ τὴν τέχνη τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Σὲ νεαρὴ ἡλικία εἰσῆλθε στὴ μονὴ τοῦ Μεσοποτάμου τοῦ Δελβίνου, ὅπου ἐκάρη μοναχὸς καὶ ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος σὲ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν.
Ὁ Ὅσιος Νήφων, μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ γέροντός του, ἦλθε γιὰ μεγαλύτερους ἀσκητικοὺς ἀγῶνες στὸ Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐγκαταστάθηκε στὸ σπήλαιο τοῦ Ὁσίου Πέτρου τοῦ Ἀθωνίτου († 12 Ἰουνίου), κοντὰ στὰ μέρη τῆς ἱερᾶς μονῆς Μεγίστης Λαύρας. Ἐκεῖ ἔγινε ὑποτακτικὸς τοῦ θαυμαστοῦ ἀσκητοῦ Θεογνώστου.
Μετὰ τριετία ἀναχωρεῖ καὶ ἔρχεται στὸ Κάθισμα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὅπου ἔζησε 14 χρόνια μὲ ἄσκηση καὶ προσευχή. Ἔζησε ἄλλη μιὰ τριετία ὡς ἐφημέριος στὰ Καθίσματα τῆς Μεγίστης Λαύρας καὶ ἀρκετὰ χρόνια στὰ Βουλευτήρια. Ἐπειδὴ ὅμως ἀγαποῦσε τὴν ἡσυχία, κατέφυγε ὡς ὑποτακτικὸς στὸν Ὅσιο Μάξιμο τὸν Καυσοκαλυβίτη († 13 Ἰανουαρίου), ὅπου μὲ αὐστηρὴ ἄσκηση διήνυσε τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς του μὲ μετάνοια.Ὁ Ὅσιος Νήφων ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1411.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.Τῆς Ἠπείρου τὸν γόνον καὶ τοῦ Ἄθωνος ὄρπηκα, καὶ τῶν ἱερέων τὴν δόξαν, τὸν θεόληπτον Νήφωνα, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις ἱεροῖς· ἀσκήσει γὰρ ὁσίων ἀρετῶν, οὐρανίων χαρισμάτων ἀξιωθείς, λαμπρύνει τοὺς κραυγάζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, πάντων τὰ αἰτήματα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.Ἐν τῷ Ἄθῳ ἔλαμψας ὡς ἑωσφόρος, Μοναστῶν τὸν σύλλογον, ταῖς σαῖς λαμπρύνων ἀρεταῖς, Ὅσιε Νήφων Πατὴρ ἡμῶν· διὸ στεφάνῳ τῆς δόξης κεκόσμησαι.

Μεγαλυνάριον.Νήψει ἀνενδότῳ ἀεὶ τρυφῶν, τῆς αΰλου δόξης, ἐχρημάτισας θεωρός· ἧς νῦν ἀπολαύων, ὦ Νήφων θεοφόρε, προλήψεων ματαίων, ῥῦσαί με δέομαι.




Ὁ Ὅσιος Ἐλισσαῖος ὁ ἐν Σούμυ Ρωσίας ἀσκήσας.

Ὁ Ὅσιος Ἐλισσαῖος ἔζησε στὴ Ρωσία κατὰ τὸν 15ο καὶ 16ο αἰώνα μ.Χ. Διετέλεσε μοναχὸς στὴ μονὴ τῆς νήσου Σολόφκι καὶ ὡς διακόνημα εἶχε τὸ πλέξιμο δικτύων. Ὁ Ὅσιος ἔλαβε τὸ μοναχικὸ σχῆμα λίγο πρὶν τὴν κοίμησή του.
Ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη καὶ τὸ ἱερὸ λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς πόλεως Σούμυ κοντὰ στὴν ἐπαρχία Ἀρχαγγέλσκ καὶ ἀπὸ τότε ἐπιτελεῖ πολλὰ θαύματα σ’ ἐκείνους ποὺ προσέρχονται μὲ πίστη.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ (Γνωμοδότηση της 3.9.2001 του κ. Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Σερρών)

... «Οι Χιλιαστές η Μάρτυρες του Ιεχωβά μη δεχόμενοι την θεότητα του Χριστού, πιστεύοντες αυτόν ως απλόν άνθρωπο και πως είναι αδελφός του Εωσφόρου η παλαιότερα πως είναι ταυτόσημο πρόσωπο του διαβόλου δεν μπορούν να αυτοαποκαλούνται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφού οι δοξασίες τους συνιστούν βλασφημία του προσώπου του Ιησού Χριστού ...

(Γνωμοδότηση της 3.9.2001 του κ. Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Σερρών. Απόσπασμα από το Επίσημον Δελτίον της Εκκλησίας της Ελλάδος, ΕΚΚΛΗΣΙΑ τεύχος 5ο, Μάϊος 2002, Αθήναι).
Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η
Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως γενικώς είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Μίας Αγίας Ομοοσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Δηλαδή του Ενός Θεού, του Μόνου Αληθινού, ο Οποίος είναι Τρισυπόστατος (Τρεις Υποστάσεις – Τρία Πρόσωπα)· Πατήρ, Υιος και Άγιο Πνεύμα.
Ο Χριστιανισμός αναγνωρίζει ως ιδρυτή της πίστεώς του τον Ιησού Χριστό, τον Μονογενή Υιό και Λόγο του Θεού Πατρός, τον γεννηθέντα εξ Αυτού προ πάντων των αιώνων. Ο Ιησούς Χριστός, Θεός όντας, εσαρκώθη εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, της Θεοτόκου, προ 2006 ετών. Κατήλθε δε στη γη ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος (χωρίς αμαρτία), για να μας σώσει. Εσταυρώθη αδίκως ο Δίκαιος και την Τρίτη ημέρα ανεστήθη εκ των νεκρών, αναληφθείς μετά 40νθήμερο στους Ουρανούς.
Αναμένεται δε η Δευτέρα Έλευσή Του για να κρίνει ζώντας και νεκρούς. Εδίδαξε και εβίωσε ο Συνάναρχος προς τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, αλλά και Θεάνθρωπος, ταπείνωση και αγάπη και συγχώρησε τους σταυρωτές Του. Ας Τον μιμηθούμε, πιστεύοντας σ’ Αυτόν ως Σωτήρα μας και τηρώντας το Ευαγγέλιό Του.
Συναφώς, κρίνουμε σκόπιμο ν’ αναφέρουμε ότι, σύμφωνα με το Σύμβολο της πίστεώς μας (Ορθόδοξο Δόγμα), το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο είναι το Τρίτο Πρόσωπο του Τριαδικού μας Θεού, εκπορεύεται ΜΟΝΟΝ από τον Θεό - Πατέρα και είναι Ομοούσιο προς Αυτόν, αλλά και προς Υιό και Λόγο Του. Είναι δε Κύριο και Ζωοποιό. Είναι Θεός και συμπροσκυνείται και συνδοξάζεται με τον Πατέρα και τον Υιό.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν δέχονται τον Χριστό ως Θεό (Υιό και Λόγο του Θεού), αλλ’ ως έναν απλό άνθρωπο, ούτε πιστεύουν στην Ανάστασή Του (Χιλιαστικό Περιοδικό «ΞΥΠΝΑ» της 22.12.1984). Η Θεότητα του Χριστού, ως γνωστόν, αποδεικνύεται πλήρως από την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη). Επίσης, δεν δέχονται ότι η ψυχή είναι αθάνατη, πιστεύουν όμως, ότι θα σωθούν μόνον 144.000 ψυχές, ενώ οι υπόλοιπες θα καταστραφούν.
Περισσότερα στοιχεία, σχετικά με τον ιδρυτή, τη σύσταση, τις επωνυμίες της Οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά και τις εν γένει δοξασίες τους, κατά καιρούς, ως και τους σκοπούς τους, πολύ συνοπτικά, βέβαια, μπορεί κανείς να αναγνώσει στην από 3.9.2001 Γνωμοδότηση του αξιοτίμου Εισαγγελέως Πλημμελειοδικών Σερρών κ. Ηλία Νικ. Σεφερίδη, η οποία καταχωρείται κατωτέρω.
Στις διατάξεις αυτής, την οποία ανεύραμε στο Επίσημο Δελτίο της Εκκλησίας της Ελλάδος ΕΚΚΛΗΣΙΑ (τεύχος 5ο, Μάϊος 2002), καταχωρισμένη, αναφέρονται μεταξύ άλλων και τα εξής:


1. Οι Χιλιαστές η Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν μπορούν να αυτοαποκαλούνται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, καθ’ όσον δεν δέχονται τον Χριστό ως Θεό και οι δοξασίες τους συνιστούν βλασφημία κατά του προσώπου του Ιησού Χριστού. Τόσο από την Ορθοδοξία όσο και από τον Καθολικισμό χαρακτηρίζονται ως πολέμιες του Χριστιανισμού. Ορθότερο και δίκαιο θα ήταν να ονομάζονται ως Αντίχριστοι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
2. Ο Χιλιασμός συνιστά παναίρεση και όχι Χριστιανική αίρεση, γι’ αυτό δεν έχει αναγνωριστεί από την αλλοδαπή νομολογία ως γνωστή θρησκεία, αφού δεν είναι γνωστό το ακολουθούμενο τυπικό τους και η λατρεία τους.
Τόσον το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας όσον και το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Ακυρωτικό Δικαστήριο Γερμανίας δεν δέχονται τον Χιλιασμό ως γνωστή θρησκεία, διότι η συμπεριφορά των Μαρτύρων του Ιεχωβά αντίκειται στους δημοκρατικούς θεσμούς, δηλ. είναι αντίθετη προς τα χρηστά ήθη και την έννομη τάξη.
3. Οι αυτοαποκαλούμενοι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, σκοπόν έχουν με τις δηλώσεις τους να παραπλανήσουν και να προσηλυτίσουν αφελείς, αδιαφόρους προς την Χριστιανική πίστη και ολιγογραμμάτους ανθρώπους.
Με τις χρησιμοποιούμενες μεθόδους παραβιάζουν τη θρησκευτική ελευθερία του ατόμου και με πειθώ, άσκηση ψυχολογικών πιέσεων, προς δε και τη χρησιμοποίηση χωρίων της Αγίας Γραφής, τα οποία παρερμηνεύουν, επιτυγχάνουν του σκοπού τους, καθιστώντας αυτούς οπαδούς των δοξασιών τους.
Επισημαίνεται δε ιδιαιτέρως, ότι ο πολίτης υποχρεούται να δηλώνει ειλικρινά, όσον τούτο ζητείται από τις Αρχές, το θρήσκευμα η το δόγμα του.
4. Οι ληξίαρχοι υποχρεούνται να καταχωρούν στα ληξιαρχεικά τους βιβλία ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά τον αληθή τίτλο της πίστεώς τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά», ανεξάρτητα από τη δήλωσή τους ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά, γιατί τούτο είναι αντίθετο προς τις δοξασίες τους.
Εξ άλλου, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι ιδρυτής και αρχηγός της πίστεώς τους. Επομένως, η καταχώρηση ψευδών, αναληθών και παραπλανητικών δηλώσεων των Χιλιαστών στα βιβλία των Ληξιαρχείων δημιουργεί σύγχυση και συμβάλλει στον προσηλυτισμό αδαών, γιατί οι δηλώσεις τους αυτές δεν έχουν σχέση με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, οι οποίες – είναι βέβαιο – ότι είναι κατά του Χριστιανισμού, γενικώτερα.
Κατόπιν των ανωτέρω, παρακαλούμε θερμώς, όλους τους αναγνώστες – του μικρού αυτού τευχιδίου - εν Χριστώ αδελφούς μας, όπως το μελετήσουν με ιδιαίτερη προσοχή για να ενημερωθούν, για ποιούς λόγους πρέπει ν’ αποφεύγουν τους Αντιχρίστους Μάρτυρες του Ιεχωβά (Χιλιαστές).
Στο απόρρητο Χιλιαστικό Βιβλίο «Λύχνος»αναγράφονται –συγκεκριμένα– οι σκοποί των δολίων και επικινδύνων αυτών εχθρών της Πατρίδας μας και της Ορθοδόξου πίστεώς μας. Ιδιαιτέρως, μνημονεύεται σε τούτο πως πρέπει να μεταδίδουν τις δοξασίες τους σε απλοϊκούς ανθρώπους με τις κατ’ επανάληψη επισκέψεις τους, αλλά και τις οικονομικές βοήθειες σ’ αυτούς. Κανείς Έλληνας και Ορθόδοξος Χριστιανός να μην πλανηθεί με τα δολλάριά τους και προδώσει την πίστη του. Οι καιροί μας είναι χαλεποί. Να μην φοβούμεθα να ομολογούμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Να μη γενεί κανείς προδότης και αντίχριστος. Ζη Κύριος ο Θεός.
Τέλος, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι, βασικό τους δόγμα είναι πως θα έλθει η χιλιετής βασιλεία στη γη, όπου θα κυβερνήσουν οι προπάτορες Αβραάμ, Ισαάκ κ.λπ., όταν θα συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών 144.000. Η επωνυμία τους –ως εκ τούτου–Χιλιαστές (η Μάρτυρες του Ιεχωβά) είναι ψευδής, απατηλή και παραπλανητική, διότι υπούλως θέλουν να προσηλυτίσουν τους αδυνάτους στην πίστη, πως τάχα και αυτοί πιστεύουν στο Χριστό, ενώ τούτο είναι αναληθές (Χιλιαστικό Περιοδικό της 24.12.1984 υπό τίτλο «ΞΥΠΝΑ»). Ας μην είμαστε αφελείς. Αναντίρρητα, αιρετικοί (Παπικοί - Φραγκολατίνοι, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες κ.λπ.), αλλά και όσοι άλλοι ανήκουν στην Παναίρεση του Οικουμενισμού και του Χιλιασμού επιτίθενται συνεχώς και μεθοδευμένα κατά της Ορθοδοξίας μας για να την εξαφανίσουν. Όμως ματαιοπονούν. Η Ορθοδοξία είναι η ΜΙΑ και ΜΟΝΗ, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, με Κεφαλή και Αρχηγό τον Ιησού Χριστό. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός δεν αποτελεί Εκκλησία, γιατί αρχηγό της δεν έχει το Χριστό, αλλά τον «αλάθητο», «ισόθεο» και «ανθρωπόθεο» Πάπα.
Γενικώς, οι αιρετικοί πιστεύουμε, ότι γνωρίζουν την Αλήθεια, ότι δηλ. ο Χριστός είναι ο Υιος του Θεού, αλλά και η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή. Ας μετανοήσουν, αν θέλουν ειλικρινά, και να επιστρέψουν συνειδητά στην Ορθοδοξία. Καλό είναι, να παρακολουθούμε όλους τους Αντιχρίστους δολίους εχθρούς της Πίστεώς μας και της Πατρίδος μας. Ο Χριστός μεθ’ ημών. Αμήν.


Γ Ν Ω Μ Ο Δ Ο Τ Η Σ Η
του Ηλία Νικ. ΣΕΦΕΡΙΔΗ
Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σερρών

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ
Μας τέθηκε το ερώτημα με το αριθμ. πρωτ. 117/13.6.2001 έγγραφο του Ληξιάρχου του Δήμου Σερρών, μετά την διαβίβαση προς τα ληξιαρχεία της χώρας της με αριθμ. 77700/411184/38/21/2000 εγκυκλίου του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, (ΕΣΔΔΑ), που διαβιβάστηκε μεταξύ άλλων και στο Ληξιαρχείο Σερρών στις 17.1.2001 και η οποία επαναλαμβάνει τα αναγραφόμενα στο με αριθμ. Α3/108,98/6.10.99 έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, με την οποία δίδεται η εντολή στα ληξιαρχεία και Μητρώα Αρρένων της Χώρας να καταχωρούν ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά αν αυτοί το επιθυμούν κατά τις δηλώσεις τους «Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Ιστορικό
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά (Χιλιαστές) καταχωρούντο στα Μητρώα Αρρένων και στα ληξιαρχεία της χώρας στις στήλες αναγραφής θρησκεύματος ως Μάρτυρες του Ιεχωβά. Το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης πρόσφατα με εγκύκλιό του που κοινοποιήθηκε στα ληξιαρχεία της Χώρας έδωσε την εντολή οι ανωτέρω να καταχωρούνται, αν δηλώνουν τούτο ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά (βλ. την με αριθμ. 77700/21.12.2000 εγκύκλιο του Υπουργείου ΕΣΔΔΑ) παραπέμποντας στο με αριθμ. Α3/108,98/6.10.99 έγγραφο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, το οποίο εκδόθηκε με βάση την αριθμ. 59/1995/565/651/26.9.96 απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), που αφορούσε την άδεια λειτουργίας ευκτηρίου οίκου Μαρτύρων του Ιεχωβά, με βάση την οποία αποκλείεται η παρέμβαση του Κράτους στις θρησκευτικές πεποιθήσεις των πολιτών και στην έκφραση αυτών (θρησκευτικών πεποιθήσεων).
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 24 παρ. 5 εδάφ. β του νόμου 1756/88 ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών έχει δικαίωμα να απευθύνει προς ορισμένους Κρατικούς Λειτουργούς παραγγελίες, οδηγίες και συστάσεις μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι ληξίαρχοι, ενώ κατά την διάταξη του άρθρου 25, παρ. 1, εδάφ. θ του ιδίου Νόμου (1756/88) ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών έχει δικαίωμα να ασκεί έλεγχο σε ορισμένους Κρατικούς Λειτουργούς, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και οι ληξίαρχοι της περιφέρειάς τους. Εξάλλου, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 7 παρ. 1, 12 παρ. 4 και 13, παρ. 2 του νόμου 344/76 ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών ενεργεί επιθεώρηση στα ληξιαρχεία της περιφέρειάς του και εκδίδει πράξεις περί εγκυρότητας αυτών (ληξιαρχικών πράξεων) και άδειες διορθώσεων αυτών. Εκ των ανωτέρω συνάγεται πως αποκλειστικά και μόνο αρμόδιος για την άσκηση ελέγχου στα ληξιαρχεία, τις καταχωρήσεις ληξιαρχικών πράξεων, την εγκυρότητα η ακυρότητα αυτών, καθώς και την έκδοση παραγγελιών, οδηγιών και συστάσεων σχετικών με την άσκηση των καθηκόντων των ληξιάρχων είναι ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών. Οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση δημόσιας υπηρεσίας ως προς την άσκηση των καθηκόντων των ληξιάρχων και κυρίως ως προς τα καταχωρούμενα στοιχεία σ’ αυτές (ληξιαρχικές πράξεις) θεωρείται ως υπέρβαση εξουσίας, αφού το δικαίωμα ελέγχου και επιθεωρήσεως των ληξιαρχικών βιβλίων δίδεται σύμφωνα με τις προμνημονευόμενες διατάξεις αποκλειστικά και μόνο στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών.
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 13, παρ. 1, 2, 4 του Συντάγματος 1975 το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας είναι απαραβίαστο. Ως θρησκευτική ελευθερία θεωρείται η άσκηση της θρησκευτικής λατρείας και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του ατόμου. Για την ύπαρξη του δικαιώματος αυτού και την προστασία του πρέπει να υφίσταται γνωστή θρησκεία. Το δικαίωμα τούτο προστατεύεται και από την διάταξη του άρθρου 9 παρ. 1, 2 της από 4.11.50 Σύμβασης της Ρώμης και του από 20.3.52 πρωτοκόλλου των Παρισίων που υπογράφηκε από τα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης που κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 2329/53 και ΜΔ 33/74. Το ανωτέρω δικαίωμα περιορίζεται μόνο στην περίπτωση που η άσκηση αυτού προσκρούει στην δημόσια τάξη, την υγεία και τα χρηστά ήθη (βλ. σχετ. ΑΠ 421/91 ΝοΒ 39 σελ. 1421 ΤρΠλΤριπ 512/92 Ποιν. Χρον ΜΓ σελ. 317)
Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως εν γένει είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού και το τρισυπόστατο αυτής (Θεότητας), το ένα πρόσωπο σε τρεις εκφάνσεις, Πατήρ, Υιος και Άγιον Πνεύμα. Το ορθόν. «Βασικό δόγμα της Χριστιανικής πίστεως εν γένει είναι η Θεότητα του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι ο Υιος και Λόγος του Θεού, το β΄ πρόσωπο της μιας Αγίας Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος. Ήτοι του ενός αληθινού Θεού όντος Τρισυποστάτου· του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η διδασκαλία του Χριστιανισμού παραδόθηκε δια των Ευαγγελιστών, των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας. Η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος 325 καταδίκασε την αίρεση του Αρείου και θέσπισε τα πρώτα οκτώ άρθρα του Συμβόλου της πίστεως, που αφορούν το ομοούσιο του Πατρός και του Υιού, η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος 381 θέσπισε το ένατο άρθρο του Συμβόλου της πίστεως και αφορά την εκ του Πατρός εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, καθώς και την αθανασία της ψυχής, καταδικάζοντας τις αιρετικές δοξασίες του Μακεδονίου και Απολλιναρίου και η Τρίτη Οικουμενική Σύνοδος 431 που χαρακτηρίζει την Μητέρα του Ιησού Χριστού ως Θεοτόκο καταδικάζοντας την κακοδοξία του Νεστορίου που υποστήριζε πως η Μητέρα του Ιησού είναι Χριστοτόκος και όχι Θεοτόκος. Ο Χριστιανισμός εν γένει αναγνωρίζει ως ιδρυτή της πίστεώς του τον Ιησού Χριστό ως Υιό Θεού. Ενώ οι Χιλιαστές χαρακτηρίζουν τον Χριστό ως απλό άνθρωπο (βλ. χιλιαστικό περιοδικό 22.12.84 με τον διακριτικό τίτλο «Ξύπνα») δεν δέχονται την αθανασία της ψυχής, δεχόμενοι την σωτηρία μόνο των 144.000 και την καταστροφή των ψυχών των λοιπών, δεν πιστεύουν στην εν σώματι ανάσταση του Κυρίου, πιστεύοντας πως ο Ιησούς Χριστός πριν την σάρκωσή του (ενανθρώπισή του) ήταν Άγγελος με το όνομα Μιχαήλ και παλαιότερη δοξασία τους υποστήριζε πως ο Χριστός Λόγος ταυτιζόταν με το πρόσωπο του διαβόλου. Η Θεότητα του Ιησού Χριστού αποδεικνύεται πλήρως από την Αγία Γραφή (Ιωάννη α-1, κ΄, 28, 9 και 10, προς Ρωμ. θ΄, 5, προς Τίτ. 13).
Η καινοφανής ονοματοδοσία τους ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι αναληθής, απατηλή και παραπλανητική, εκτός και αν έχουν μεταλλάξει τις δοξασίες τους περί του προσώπου του Ιησού Χριστού δεχόμενοι την Θεότητα αυτού, γεγονός που δεν υποστηρίζεται από ουδένα. Ο Χιλιασμός και οι δοξασίες του θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως παναίρεση, όχι όμως ως χριστιανική αίρεση. Οι απόψεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως συνοθύλευμα των δοξασιών των Εβιωναίων η Εβιωνιστών (ιουδαί ζουσα αίρεση) και των δοξασιών του Απολλιναρίου (βλ. Αναστασίου Αντωνόπουλου, Χιλιασμός και Χριστιανισμός, σελ. 48ξ επ.). Από την σύσταση της Οργάνωσης των μαρτύρων του Ιεχωβά αυτοί εμφανίζονταν κατά περίπτωση με διάφορες επωνυμίες. Αρχικά είχαν εμφανιστεί ως Ρωσελίτες, επωνυμία προερχόμενη εκ του ιδρυτή της Οργανώσεώς τους Καρόλου Ρώσελ, ο οποίος ήταν έμπορος ενδυμάτων, που διατηρούσε πολλά καταστήματα στο Μπρούκλιν των ΗΠΑ. Ο Ρώσελ λόγω αποτυχίας του στο εμπόριο ενδυμάτων θέλησε να συνεργαστεί με τον Ν.Μπαρμπούρ εκδότη της εφημερίδος Εωθινός Κήρυκας, επειδή η συνεργασία αυτή δεν επιτεύχθηκε, ίδρυσε την φυλλαδική εταιρεία με την επωνυμία Σκοπιά του Πύργου. Σκοπός της εταιρείας ήταν η διανομή φυλλαδίων του περιοδικού Σκοπιά με τις δοξασίες τους που άρχισαν να διαμορφώνονται και διαδίδονται σε διάφορες χώρες. Στην συνέχεια εμφανίστηκαν με την επωνυμία Χιλιαστές, που στηρίζεται στην δοξασία τους περί χιλιετούς βασιλείας, αργότερα εμφανίστηκαν ως Σπουδαστές της Γραφής, ως Χαραυγίτες της χιλιετίας, ως Μάρτυρες του Ιεχωβά και προσφάτως με την νεόκοπη επωνυμία ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Στο απόρρητο χιλιαστικό βιβλίο με τίτλο «Λύχνος» αναγράφονται οι σκοποί των Χιλιαστών. Συγκεκριμένα αναγράφεται πως πρέπει να μεταδίδουν τις δοξασίες τους σε απλοϊκούς ανθρώπους με τις κατ’ επανάληψη επισκέψεις και οικονομικές βοήθειες σ’ αυτούς. Ένα άλλωστε από τα δόγματά τους είναι πως θα έλθει η χιλιετής βασιλεία στην γη, όπου θα κυβερνήσουν οι προπάτορες Αβραάμ, Ισαάκ κ.λπ., όταν συμπληρωθεί ο αριθμός των εκλεκτών 144.000 (βλ. σχετ. με παραπομπές Ηρακλ. 87/86 ΑρχΝ ΑΖ σελ. 470 με σχόλιο Γεωργ. Κρίππα). Η επωνυμία τους αυτή είναι ψευδής, απατηλή και παραπλανητική, γιατί σκοπό έχει να παραπλανήσει αφελείς και αδυνάτους στην πίστη ανθρώπους, πως και αυτοί (Μάρτυρες του Ιεχωβά) πιστεύουν στο Χριστό και γι’ αυτό άλλωστε φέρουν ως επωνυμία τους τον τίτλο Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά. Ενώ τούτο είναι αναληθές, αφού δεν πιστεύουν ως ιδρυτή της πίστεώς τους τον Ιησού Χριστό και την θεότητα αυτού, αφού σύμφωνα με τα ανωτέρω δέχονται Αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό ως απλό άνθρωπο (βλ. χιλιαστικό περιοδικό με τον τίτλο Ξύπνα 22.12.84). Το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας με τις αριθμ. 215109/26.3.2000 και 215152/23.3.2000 αποφάσεις του (βλ. περιοδιό Actualize Juridique 2000, σελ. 671) δεν δέχονται ως γνωστή θρησκεία στην Γαλλία τον Χιλιασμό. Το Ομοσπονδιακό Διοικητικό Ακυρωτικό Δικαστήριο Γερμανίας ομοίως απορρίπτει αίτηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά περί αναγνωρίσεώς τους ως γνωστής θρησκείας με την αιτιολογία πως η συμπεριφορά αυτών αντίκειται προς τους δημοκρατικούς θεσμούς δηλ. είναι αντίθετη με τα χρηστά ήθη και την έννομη εν γένει τάξη. Οι Χιλιαστές η Μάρτυρες του Ιεχωβά μη δεχόμενοι την θεότητα του Ιησού Χριστού, πιστεύοντας αυτόν ως απλό άνθρωπο και πως είναι αδελφός του Εωσφόρου η παλαιότερα πως ο Ιησούς Χριστός Λόγος ήταν ταυτόσημο πρόσωπο του διαβόλου δεν μπορούν να αυτοεπικαλούνται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά θα προσιδίαζε να ονομαστούν ως Αντίχριστοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, αφού οι δοξασίες τους συνιστούν βλασφημία του προσώπου του Ιησού Χριστού. Η δήλωση κάποιου προς τις αρχές σχετικά με τον τίτλο του θρησκεύματός του είναι διάφορος ως προς τις πεποιθήσεις του, οι οποίες αποτελούν έκφραση της εσωτερικής του συμπεριφοράς έναντι του Θείου. Οι χιλιαστές επιθυμούντες να δηλώνονται ως Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν να παραπλανήσουν και προσηλυτίσουν αφελείς και αδιάφορους προς την Χριστιανική πίστη ανθρώπους. Οι δηλώσεις του θρησκεύματος προς τις αρχές ρυθμίζουν τις σχέσεις πολιτών προς το Κράτος και επιβάλλεται να διέπονται από ειλικρίνεια και συνέπεια. Οι αυτοεπικαλούμενοι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, σκοπό έχουν με τις δηλώσεις τους να παραπλανήσουν αφελείς και ολιγογράμματους κυρίως ανρθώπους πως και αυτοί πιστεύουν στο Χριστό και έτσι τους προσηλυτίσουν και με τις λοιπές μεθόδους που χρησιμοποιούν και καταστήσουν έτσι οπαδούς των δοξασιών τους. Ο πολίτης υποχρεούται να δηλώνει ειλικρινά όσον τούτο ζητείται από τις αρχές το θρήσκευμα η δόγμα του. Ο χιλιασμός συνιστά παναίρεση, γι’ αυτό άλλωστε δεν έχει αναγνωριστεί από την αλλοδαπή νομολογία ω γνωστή θρησκεία, αφού δεν είναι γνωστό το ακολουθούμενο τυπικό τους και η λατρεία τους. Γνωστές είναι μόνο οι δοξασίες τους, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την Ορθοδοξία και τον καθολικισμό ως πολέμιες του Χριστιανισμού. Οι ληξίαρχοι υποχρεούνται να καταχωρούν στα ληξιαρχικά βιβλία ως θρήσκευμα των Μαρτύρων του Ιεχωβά τον αληθή τίτλο της πίστεώς τους «Μάρτυρες του Ιεχωβά» ανεξάρτητα από την δήλωση αυτών ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά. Η νεόκοπη αυτή ονοματοδοσία είναι αντίθετη με τις δοξασίες τους, αφού σύμφωνα με τα ανωτέρω αυτοί (Μάρτυρες του Ιεχωβά) δεν πιστεύουν στην Θεότητα του Ιησού Χριστού και επομένως δεν αναγνωρίζουν αυτόν ως ιδρυτή και Αρχηγό της πίστέως τους.
Οι δηλώσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως Χριστιανών Μαρτύρων του Ιεχωβά αντίκεινται στα χρηστά ήθη, γιατί είναι παραπλανητικές και αποβλέπουν στον προσηλυτισμό και παραπλάνηση ολιγογράμματων και αφελών ανθρώπων στις δοξασίες τους.
Επομένως:
Οι Χιλιαστές αποτελούντες παναίρεση, η οποία βάλλει κατά του Χριστιανισμού δεν μπορούν να ονομάζονται Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν μάλιστα ένα από τα στοιχεία της δοξασίας τους είναι και ο προσηλυτισμός και η αύξηση του αριθμού των οπαδών τους στον αριθμό 144.000. Οι ακολουθούμενες μεθοδεύσεις για την αύξηση των οπαδών τους αντίκειται στα χρηστά ήθη και την εν γένει έννομη τάξη, αφού οι χρησιμοποιούμενοι μέθοδοι παραβιάζουν την θρησκευτική ελευθερία του ατόμου και με πειθώ, με άσκηση ψυχολογικών πιέσεων, χρησιμοποίηση χωρίων της Αγίας Γραφής προς ολιγογραμμάτους και ασχέτους με την Χριστιανική πίστη ανθρώπους παρερμηνεύοντας αυτά προσηλυτίζουν αυτούς στις δοξασίες τους.
Κατά συνέπεια, δεν πρέπει οι ληξίαρχοι να καταχωρούν στα βιβλία τις αναληθείες δηλώσεις των χιλιαστών καταχωρώντας αυτούς ως Χριστιανούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά ως Μάρτυρες του Ιεχωβά προς αποφυγή συγχύσεως και προσηλυτισμό, γιατί οι δηλώσεις τους αυτές άλλωστε δεν έχουν σχέση με την έκφραση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων (οι οποίες είναι βέβαιο πως βάλλουν κατά του Χριστιανισμού), αλλά σχέση που ρυθμίζει την σχέση αυτών με τους άλλους πολίτες και την αποφυγή έτσι όλων των ανωτέρω συνεπειών.