ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

ΛΟΥΚΑ Κεφ. Ε. 1 – 11

Του  Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Μή φοβού, απο του νύν ανθρώπους έση ζωγρών. Και καταγαγόντες τα πλοία επι την γήν, αφέντες άπαντα, ηκολούθησαν Αυτώ.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς στην Ευαγγελική περικοπή λέγει ότι, επειδή ο όχλος συνωστιζόταν γύρω από τον Χριστό, για να ακούσει το κήρυγμά Του και ο Χριστός δεν είχε που να σταθεί, βλέποντας να είναι στη λίμνη της Γεννησαρέτ τα δύο πλοία, των υιών του Ιωνά και του Ζεβεδαίου, τα οποία οι κάτοχοί τους  ξέπλεκαν τα δίχτυα, μετά από άκαρπο ολονύχτιο ψάρεμα, ζήτησε από τον Σίμωνα, να απομακρύνει λίγο από την ακτή το πλοιάριό του, ώστε να το  χρησιμοποιήσει σαν πλωτό βήμα και να μιλήσει από αυτό στα πλήθη. Όταν τελείωσε το λόγο, ζήτησε από τον Πέτρο να ρίξει τα δίχτυα ξανά για ψάρεμα. Ο Πέτρος, κουρασμένος, καθώς ήταν, από το ολονύχτιο και άκαρπο ψάρεμά τους, είπε στον Ιησού: «Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν επί δέ τω ρήματί Σου χαλάσω το δίκτυον»  και ξανάρχισε μαζί με τον αδελφό του να ψαρεύει. Το αποτέλεσμα ήταν να πιάσουν τόσα πολλά ψάρια που να σχίζεται το δίχτυ και «κατένευσαν τοις μετόχοις τοις εν τω ετέρω πλοίω, του ελθόντας συλλαβέσθαι αυτοίς». Όταν ήλθε και το πλοιάριο αυτών τότε γέμισαν από ψάρια και τα δύο πλοία σε τέτοιο βαθμό, που άρχισαν να βυθίζονται από το βάρος. Τότε ο Πέτρος, έκπληκτος έπεσε στα γόνατα και παρακάλεσε τον Κύριο να εξέλθει από το πλοίο, λέγοντας««Βγες από το καΐκι μου, Κύριε, γιατί είμαι άνθρωπος αμαρτωλός». Αυτά τα είπε γιατί είχε κυριευτεί από δέος, αυτός και όλοι όσοι ήταν μαζί του, για τα πολλά ψάρια που είχαν πιάσει. Το ίδιο συνέβη και με τα παιδιά του Ζεβεδαίου, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, που ήταν συνεργάτες του Σίμωνα». Εκείνος όμως του απάντησε «μη φοβάσαι· από δω και πέρα θα είσαι αλιεύς ανθρώπων». Και αφού πήγαν τα πλοία στη στεριά, τα εγκατέλειψαν μαζί με τα ψάρια και ακολούθησαν οριστικά πλέον τον Χριστό.

Σύμφωνα με Σωτηριολογικό σχέδιο της Θείας Οικονομίας, για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου γενικότερα, ο Ενανθρωπίσας Κύριος, επιλέγει τους ανθρώπους, οι οποίοι με τη θέλησή τους, αποδέχονται να τον ακολουθήσουν, προκειμένου να μαθητεύσουν και να διδαχθούν από Εκείνον, αλλά και να ιδούν τη ζωή Του, τα θαύματά Του, καθώς επίσης, να ιδούν  άμεσα το μέγα μυστήριο της Θεότητάς Του, ώστε προετοιμασμένοι κατάλληλα, να δεχθούν το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, κατά την Πεντηκοστή, γιατί αυτοί θα συνέχιζαν το έργο της σωτηρίας, αυτοί θα ήταν οι πνευματικοί φάροι και καθοδηγητές των ανθρώπων, εφαρμόζοντας την εντολή του Διδασκάλου Ιησού «…μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Ο Χριστός, λοιπόν, για την συνέχιση του σκοπού της σωτηρίας του πεπτωκότος ανθρώπου, άφησε τους μαθητές και αποστόλους, ως διαδόχους Του, ενώ αυτοί οργανώνοντας τη δράση τους, ώρισαν επισκόπους και πρεσβυτέρους, για να οδηγήσουν τον άνθρωπο στη σωτηρία του, προφυλάσσοντας τον καθένα από δυνάμεις αλλότριες και διεφθαρμένες, όπως ακριβώς έκανε ο Ίδιος ο Χριστός, ο οποίος για να διαφυλάξει και να σώσει την ανθρώπινη ύπαρξη, έφτασε μέχρι τον θάνατο, τον οποίο και καταπάτησε, αφού όντως ανέστη εκ των νεκρών, «θανάτω θάνατον πατήσας».

Επομένως, συνεχίζεται και σήμερα η κλήση από τον Χριστό, προς τον καθένα που ελεύθερα επιλέγει, να ηγηθεί του πληρώματος της Εκκλησίας Του. Άρα το «μη φοβού» προς τον Πέτρο ισχύει και για τον κάθε πνευματικό ηγούμενο και κατ’ επέκταση τον κάθε  ηγέτη ενός λαού, που χρειάζεται φροντίδα και προστασία από τις αλλότριες πνευματικές ή κοσμικές δυνάμεις.

Πράγματι στο ιστορικό γίγνεσθαι του κόσμου, υπήρξαν φωτισμένοι άνθρωποι, που, τουλάχιστον, προσπάθησαν να ηγηθούν επαρκώς και επωφελώς, υπέρ του λαού τους, είτε στον πνευματικό τομέα, είτε στον εθνικό ή κοσμικό.  Ανάμεσά τους καταγράφονται μάρτυρες και ήρωες. 

Τον τελευταίο όμως καιρό, εξαιτίας της άμβλυνσης αισθημάτων και συναισθημάτων, αρχών και αξιών, ισοπεδώθηκαν και ευτελίσθηκαν τα ιδανικά και οι αξίες, με αποτέλεσμα να εκλείπουν οι μάρτυρες και οι ήρωες και αντ’ αυτών να προκύπτουν ηγέτες ριψάσπιδες, που οδηγούν και καθοδηγούν τους λαούς των στον όλεθρο και στην καταστροφή.  Μας το αποδεικνύει εμφανέστατα η τρέχουσα παγκόσμια κρίση, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά στον κοινωνικό και πνευματικό.  Διότι από κανέναν δεν ξεπηδά ένας φωτισμένος, ικανός και άξιος ηγέτης, για να σηκώσει τον «σταυρό του μαρτυρίου», υπέρ του λαού του. 

Το φαινόμενο αυτό, δυστυχώς, είναι έντονο και στο τόπο μας, στην Ορθόδοξη Ελλάδα των μαρτύρων και των ηρώων, αφού τα τελευταία χρόνια του σύγχρονου βίου μας όλο και αυξάνεται, με μερικές, βεβαίως, εξαιρέσεις, οι οποίες δεν μπόρεσαν να διαμορφώσουν ή να αλλάξουν τον ρουν και το αποτέλεσμα είναι παγκοίνως γνωστό και αντιληπτό.

Συνεπώς, η έλλειψη της ηγετικής φυσιογνωμίας,  που να διαθέτει τα χαρακτηριστικά του ηγέτη, μας οδήγησε στη σημερινή δύσκολη πολυεπίπεδη και πολυεδρική κατάσταση.    Χρειάζονται, λοιπόν, ηγέτες, αλλά ηγέτες δεν υπάρχουν. Έχουμε βέβαια τη λεγόμενη επίσημη εκκλησία με κάποιους Επισκόπους, αλλά και αυτοί αντιμετωπίζουν το πρόβλημα θεωρητικά ή λεκτικά μόνο, είτε από τον άμβωνα, είτε από τα παράθυρα των τηλεοράσεων. Δυστυχώς, ούτε και αυτοί, με τους τόσο φλογερούς λόγους τους, πλησιάζουν το λαό, εκεί που εκδηλώνει τις διαμαρτυρίες του.  Ουδείς τολμά να επαναλάβει την πρωτοβουλία της ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο ξεχασμένο θέμα των ταυτοτήτων.  Αντ’ αυτής βασιλεύει «άκρα του τάφου σιωπή», φοβούμενοι για τις κρίσεις των επιτήδειων, ότι δήθεν πολιτικολογούν. Και εύλογα τίθενται τα ερωτήματα:

1. Πολιτικολογεί όποιος αναφέρεται στον εργαζόμενο που απολύθηκε από τη εργασία του και υποφέρει αυτός και η οικογένειά του;
2. Πολιτικολογεί όποιος επισημαίνει την αγωνία των νέων ανθρώπων, που δεν βρίσκουν εργασία;
3. Πολιτικολογεί αυτός, που δεν αντιπαρέρχεται τα κλειστά καταστήματα;
4. Πολιτικολογεί όποιος αναφέρεται στα ιερά και τα όσια του Ελληνισμού και στις αλησμόνητες πατρίδες, τη Μακεδονία, τη Θράκη, την Κύπρο, για την αποδόμηση της θρησκευτικής και ιστορικής μνήμης;
5. Πολιτικολογεί εκείνος που βλέπει να πληθαίνουν οι ουρές στα συσσίτια ή που οι οικογένειες δυστυχούν;

Διαλάθει της προσοχής των σημερινών ηγετών, ότι ιστορικά οι περισσότεροι που αναδείχθηκαν ηγέτες εορτάζονται από την Εκκλησία, ως Άγιοι, Μάρτυρες και Ομολογητές.

Ποια, άραγε, είναι τα χαρακτηριστικά τέτοιων φυσιογνωμιών; Οι ηγέτες αυτοί πρέπει να έχουν αγάπη και πνεύμα θυσίας για τον λαό, εντιμότητα και ειλικρίνεια και οπωσδήποτε να είναι χαρισματικοί. Η λέξη «χάρισμα» είναι όρος αφ’ ενός πνευματικός και αφ’ ετέρου τεχνικός και εμπεριέχει όλες τις ικανότητες ενός ανθρώπου να ηγηθεί. Γιατί, μπορεί να είναι κανείς άριστος στον τομέα του ή στην εξειδίκευσή του και να γνωρίζει το αντικείμενο των σπουδών του εξαιρετικά  και καλύτερα από πολλούς άλλους, μπορεί να είναι αφοσιωμένος στην επιστήμη του, υπάρχει, όμως, κάτι ακόμη πέραν όλων αυτών των προσόντων. Πρέπει να διαθέτει και κάποια άλλα απαραίτητα χαρακτηριστικά, τα οποία μετατρέπουν αυτό που είναι σε χάρισμα, σε χάρισμα πειθούς και σε χάρισμα ηγετικής προσωπικότητας.

Αυτό, δηλαδή, που χρειαζόμαστε επιτακτικά σήμερα, από έναν, χαρισματικό άνθρωπο, που θα θέλει να γίνει ηγέτης, είναι κατ' αρχάς, να διαθέτει, όχι απλά το χάρισμα του λόγου, αλλά του ρητορικού λόγου. Να μπορεί να απευθυνθεί στο λαό και να τον συγκινήσει, να τον συνεπάρει. Με λόγο ορθά διαρθρωμένο, με λόγο γνώσεως και πειθούς. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλαβε τον επιθετικό προσδιορισμό «χρυσόστομος», διότι ήταν καταπληκτικός σε αυτό το χάρισμα του λόγου. Οι άνθρωποι έμεναν κάθε φορά που τον άκουγαν κατάπληκτοι και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να συγκρατήσουν ό,τι άκουγαν. Ήταν, όντως εντυπωσιακός και εκπληκτικός, γι’ αυτό και καθιερώθηκε στο λαό και σε μας, μέχρι σήμερα.  Ενώ, ένας άλλος ρήτορας, ύστερα από λίγα χρόνια, πάλι στην Κωνσταντινούπολη, ο Νεστόριος, απέτυχε, παρά το γεγονός ότι ήταν καλός ομιλητής και ρήτορας. Δεν κατόρθωσε να κερδίσει τον κόσμο, διότι του έλειπαν τα χαρίσματα της ορθής πίστεως και διδασκαλίας.

Ο ηγέτης, εκτός από τη ρητορική δεινότητα, πρέπει να μπορεί να πείθει το ακροατήριο του, ότι ο λόγος του είναι σε απόλυτη αρμονία με την ορθότητα και με τα έργα του. Επειδή κάθε θέμα, ακόμη και το πιο μεταφυσικό, το πιο θεολογικό, εύκολα μπορεί να αναχθεί σε θέμα κοινωνικής αισθητικής, κοινωνικού στόχου, κοινωνικού οράματος, πρέπει ο ακροατής να μπορεί μέσα από τις θέσεις και τις απόψεις, που θα διακηρύξει ο ηγέτης, να εντοπίσει την αρμονική ταύτιση των λεγομένων με τα έργα. Εάν δηλαδή όσα ακούγονται για ηθικές αξίες μετουσιώνονται σε βιωμένη πραγματικότητα στο πρόσωπο του ηγέτη, τότε οι άνθρωποι μπορούν να ελπίσουν και να πιστεύσουν, ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, μπορούν να τον πιστέψουν και να τον αποδεχτούν. Τη συνέπεια τη δείχνει και τη δίνει ο ίδιος ο ηγέτης στην πράξη, με πρότυπο εφαρμογής το έργο του μέσα από τη ζωή του, μέσα από τη συμπεριφορά του και τις ενέργειές του.

Γενικά, όταν λέμε για κάποιον, ότι είναι χαρισματικός, συνήθως δεν εννοούμε απλά ότι έχει πολλά ταλέντα, αλλά κυρίως, ότι έχει τον τρόπο να προσελκύει. Όταν μάλιστα αναφερόμαστε σε δημόσια πρόσωπα, μπορεί τα επιμέρους ταλέντα να μην έχουν καμία απολύτως σημασία ή ακόμα και να είναι ανύπαρκτα.

Στις μέρες μας, η λέξη «χαρισματικός» έχει χάσει την αρχική της σημασία. Σε μια εποχή, όπως η σημερινή, ψάχνει κανείς απεγνωσμένα, να βρει και να αναδείξει «ιδιαίτερους» και «ξεχωριστούς» ανθρώπους. Αντίθετα, με μεγάλη ευκολία βρίσκει μετριότητες. Οι χαρισματικοί άνθρωποι είναι άνθρωποι που, αναμφισβήτητα, αν μη τι άλλο, έχουν μια ιδιαίτερη επίδοση στην επικοινωνία. Kάτι που, βέβαια, έχει την αξία του.

H Κοινωνική Ψυχολογία έχει ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια με το φαινόμενο «χαρισματικός». Βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο να μετρηθεί το «χάρισμα». Παρόλο που διαισθητικά η επιστήμη γνωρίζει τι είναι, δυσκολεύεται να το ορίσει και μάλιστα επιστημονικά.  Yπάρχει η άποψη, ότι το «χάρισμα» είναι μία ιδιότητα, που εξαρτάται από τις περιστάσεις. Aυτό πάντως στο οποίο οι περισσότεροι ειδικοί συμφωνούν είναι, ότι μία από τις σημαντικότερες ιδιότητες των ανθρώπων, που θεωρούνται χαρισματικοί, είναι η συναισθηματική εκφραστικότητα.

Ο Χριστός καλώντας τους μαθητές να τον ακολουθήσουν τους είπε: «από του νυν ανθρώπους έση ζωγρών». 

Όντως αλιείς ανθρώπων και στη σηµερινή εποχή έχουµε, πολλούς, όχι όμως με το νόημα και το σκοπό που κάλεσε ο Χριστός τους Μαθητές και Αποστόλους. Αρκεί κανείς να παρατηρήσει τα κοινωνικά συστήµατα, τα επαγγελµατικά σωµατεία, τις πολιτικές οργανώσεις τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, τις προσωποπαγείς κινήσεις και πολλά παρόµοια και θα διαπιστώσει, να γίνεται µια συστηµατική προσπάθεια «αλιεύσεως» ανθρώπων, ως οπαδών. Όλοι αυτοί οι «αρχηγοί» των κινηµάτων και των οργανώσεων, δεν έχουν σκοπό να ωφελήσουν τους ακολουθούντες, αλλά για να επωφεληθούν απʹ αυτούς. Τους εκµεταλλεύονται κοινωνικά, οικονοµικά, ηθικά και τους χρησιμοποιούν, για να αναρριχηθούν στα διάφορα αξιώµατα και θέσεις, που επιδιώκουν. Μερικές φορές τους καταντούν άβουλα όντα, ανθρώπινα νούµερα, χωρίς θέληση και προσωπικότητα.

Δε συµβαίνει όµως το ίδιο µε το Χριστό.  Ό Χριστός πρώτος θυσιάστηκε, για τη σωτηρία µας και ζητά από εµάς να κάνουµε αγώνα, για τον εαυτό µας, δηλαδή, να απαλλαγούµε από τα πάθη µας και τις ατέλειές µας κι όχι να διαδίδουµε το όνοµά Του ιδιοτελώς. Στην Εκκλησία υπάρχουν πιστοί κι όχι οπαδοί. Πιστοί χριστιανοί να γίνουµε, µέλη τίµια της Εκκλησίας µας, αγωνιζόµενοι τον καλό αγώνα, µε πνευματικότητα για τη σωτηρία µας και δοξάζοντας το όνοµα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τον οποίο να παρακαλούμε, να φωτίζει τους πνευματικούς μας ηγέτες και τους άρχοντες του τόπου μας, ώστε να τους χαρίζει «βαθείαν και αναφαίρετον ειρήνην, ίνα εν τη γαλήνη αυτών ήρεμον και ησύχιον βίον διάγωμεν».

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ -Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Γράφει ο Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Με το Ιερό ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ξεκινά η περίοδος των αναγνωσμάτων από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον.

Όλοι φυσικά οι Χριστιανοί, αλλά περισσότερο εμείς οι Έλληνες, αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά και ευλογία που ο Έλληνας αυτός Ευαγγελιστής, ο ιατρός και ιστορικός, ο μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Παύλου, με την τέλεια γνώση της Ελληνικής Γλώσσας, αποθησαυρίζει στην Εκκλησία, και προσφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο τα
«ρήματα της Ζωής».

Η περικοπή αυτή της Α΄ Κυριακής συγκινεί ιδιαίτερα διότι, εκτός των άλλων, δείχνει πως όταν στη ζωή μας έχουμε την ευλογία και την συμπαράσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τότε όλα έρχονται κατά τον καλύτερο τρόπο…

Ο Ιησούς βρισκόταν κοντά στη λίμνη Γενισαρέτ και είδε τους αλιείς να τακτοποιούν τα δίχτυα του ψαρέματος. Και όπως σε κάθε ευκαιρία ο Θεάνθρωπος ομιλούσε και θαυματουργούσε, έτσι και τώρα, αφού μπήκε στο πλοίο του Σίμωνος (Πέτρου), τον παρακάλεσε να τραβήξει το πλοιάριον λίγα μέτρα από την ακτή. Από εκεί, ως να βρισκόταν επάνω σε άμβωνα «εδίδασκε τους όχλους»…

Δεν υπάρχει περίπτωση αδελφοί μου να προσφέρει ο άνθρωπος κάτι στον Θεό και να μη το λάβει «υπερεκπερισσού». Έτσι τώρα και εδώ. Μετά το κήρυγμα, ο Χριστός δίνει την εντολή να ανοιχθούν στο βάθος και να ξαναρίξουν τα δίχτυα «εις άγραν».

Φυσικά τούτο ήταν αδιανόητο για τους έμπειρους ψαράδες, για τούτο και ο Πέτρος ενώ στην αρχή προβάλλει το επιχείρημα της λογικής και του έμπειρου επαγγελματία ότι «…
Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». (Λουκ. Ε’ 5) Δηλ. Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά για τον λόγο σου θα ρίξω τα δίχτυα, ενώ λοιπόν προβάλλει το κατά πάντα λογικό επιχείρημα, τελικώς υποτάσσει την δική του γνώση και εμπειρία, εν υπακοή στην εντολή του Διδασκάλου!

Το αποτέλεσμα; Τόσα πολλά τα ψάρια που κινδύνευσαν τα δύο πλοία να βυθιστούν!

Τόσο δε συγκλονίστηκε ο Πέτρος και οι συνάδελφοί του, από το όντως θαυμαστό αυτό γεγονός, ώστε η συνείδησή του τον οδηγεί ευθύς αμέσως εν φόβω και θαυμασμώ να αποδώσει πίστη και λατρεία στο Θεάνθρωπο. «Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων. Έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε». (Λούκ. Ε’ 9) Δηλ. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα πόδια του Ιησού και είπε: Να βγεις και να φύγεις από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός.

Πολλά είναι τα σημεία που μας δίνουν διδάγματα, φίλοι μου. Εμείς ας καταλήξουμε σε ένα γενικό συμπέρασμα και δίδαγμα το οποίο έχει να κάνει τόσο με την προσωπική ζωή του καθενός μας, όσο και με το σύνολο γενικώς των ανθρώπων. Και τούτο είναι η ευλογία που επέρχεται όταν δείχνουμε υπακοή στο παντοκρατορικό και σωστικό θέλημα του Θεού.

Καλούμαστε αρκετές φορές να πράξουμε και να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας, τα καθιερωμένα, νομίζοντας ότι η «πεπατημένη οδός» θα μας προσκομίσει τα επιθυμητά αποτελέσματα…

Και όμως, πόσες φορές αντί θετικών αποτελεσμάτων, βρίσκουμε μπροστά μας το εντελώς αντίθετο και η απογοήτευση θέλει να μας πλακώσει την καρδιά…

Αντιθέτως όταν εντελώς ελεύθερα βάζουμε τον Ιησού και τοποθετούμε το πρόσταγμά του παραπάνω από την δική μας «σοφή λογική», παραπάνω από την προσωπική ή κοινή πείρα, όταν απλά εμπιστευόμαστε κατά πάντα την εντολή του Θεού, τότε τα πράγματα αλλάζουν και εκεί που ο άνθρωπος αναμένει την αποτυχία, έρχεται η επιτυχία του στόχου και η επιβράβευση αυτής της πίστεως.

Μόνο στον Πέτρο νομίζουμε οτι συνέβη αυτό το συγκλονιστικό θαύμα; Για τον Πέτρο μόνο επεφύλαξε ο Θεός την ιδιαίτερη αυτή στοργική μεταχείριση; Αλλά ο Θεός είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Περιβάλλει πάντοτε με άπειρη αγάπη τον κάθε άνθρωπο και θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». (Α’ Τιμ. β, 4). Αν προσέξουμε στη ζωή μας, αν με ερευνητικό βλέμμα εξετάσουμε τις ημέρες και τα έτη της ζωής μας, μετά βεβαιότητος θα διαπιστώσουμε την θαυμαστή παρέμβαση του Θεού! Θα δούμε ξεκάθαρα γεγονότα, τα οποία δεν μπορούμε με κανένα φυσικό τρόπο να τα εξηγήσουμε…

Και επόμενο είναι να τονίσουμε στο σημείο αυτό την ιδιαίτερη ευλογία και πρόνοια, τις ιδιαίτερες θαυμαστές επεμβάσεις της Πρόνοιας του Θεού, μέσω της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων μας, στο ταλαίπωρο αλλά και ευλογημένο Έθνος μας…

Δεν έχουμε παρά να μελετήσουμε μαζί με την εκκλησιαστική μας Ιστορία και αυτή την αντικειμενική εθνική μας Ιστορία. Την Ιστορία που γράφτηκε όχι μέσα στα «Κισσινγκερικά» αποπροσανατολιστικά -και όχι μόνο- εργαστήρια, αλλά αυτή την Ιστορία που γράφτηκε με το ανεξίτηλο αίμα των μαρτύρων και νεομαρτύρων. Να μελετήσουμε αυτές τις σελίδες που αποτυπώνουν την θυσία και που καθαγιάστηκαν από τα κόκαλα των Ορθοδόξων Ελλήνων τα ιερά, και από τα χαριτόβρυτα λείψανα των μεγάλων Αγίων μας!...

Αδελφοί μου, μελετώντας κανείς την Ευαγγελική αυτή περικοπή που μας ιστορεί ο Λουκάς, ο οποίος εμαρτύρησε στην περιοχή της Βοιωτίας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του, δεν έχει παρά να παρακαλέσει τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο Ιησού, να μας χαρίζει την ζωντανή πίστη στην καρδιά και την απόλυτη υπακοή στο θέλημά Του. Ταυτοχρόνως δε να δεηθούμε όλοι μας ώστε η Χάρις Του να προστατεύει το Έθνος μας φωτίζοντας άρχοντας και αρχομένους διότι «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. Ι΄ 31).

Αμήν.

Καιρός Μετάνοιας ....καιρός προσευχής...

Χρεοκοπήσαμε ως χώρα! Χρεοκοπήσαμε και ως λαός! Μοναδική διέξοδος από την κρίση η τάχιστη επιστροφή μας στο Θεό. Η προ των θυρών χρεοκοπία της χώρας έχει αρχίσει να ανησυχεί πλέον τους πάντες και όλη σχεδόν την οικουμένη. Κανείς δεν είναι πλέον σε θέση να κάνει προβλέψεις, να καταστρώσει σχέδια, να προγραμματίσει τις εργασίες του. Και αυτό γιατί καθημερινά τα πάντα ανατρέπονται. Και επιπλέον στα συντρίμμια που προκαλούνται βασιλεύει η απελπισία, το άγχος, η απογοήτευση και ο θρήνος που δημιουργεί η απώλεια...Το σκάφος που λέγεται «Ελλάς» κλυδωνίζεται. Έχει πέσει σε μεγάλη τρικυμία και κινδυνεύει να βουλιάξει τώρα και οικονομικά. Και λέμε και οικονομικά γιατί προηγήθηκε της οικονομικής κρίσης μια άλλη μεγαλύτερης μορφής κρίση. Μια κρίση που τεχνηέντως προκάλεσε ο Αντίδικος. Μια κρίση που απέβλεπε να καταστήσει κέντρο αναφοράς στο σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, στην πολιτική, στην κοινωνία ακόμη και μέσα στους ναούς μας τον εγωπαθή -εγωκεντρικό πολίτη! Μια κρίση που σημαία είχε την αλόγιστη ευημερία, νοούμενη κυρίως ως συσσώρευση πλούτου και άκρατη απόλαυση.Για την κρίση αυτή ουδείς ανησυχούσε. Ακόμη και οι θρησκευτικοί ορθόδοξοι ταγοί εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων ήταν και συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να είναι συνειδητά ή ασυνείδητα γαντζωμένοι στο τρένο του Αντιδίκου! Ως εκ τούτου αποβλακώθηκε ο ελληνικός ορθόδοξος λαός, τυφλώθηκε από τις αντανακλάσεις της ασυδοσίας, μεταμορφώθηκε σε ζαλισμένο κοπάδι που ανέλαβαν να το κατευθύνουν εντελώς ακατάλληλοι οδηγοί. Κάποιοι λιγοστοί βλέποντας εδώ και δεκαετίες την κατάντια του ορθοδόξου λαού έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Ο εκκωφαντικός ωστόσο, θόρυβος που προκαλούσαν οι σειρήνες και οι ιαχές των τυφλών οργάνων του Αντιδίκου όχι μόνο εξαφάνιζε τον ήχο του κώδωνα κινδύνου που ηχούσε στο σκάφος που λέγεται «Ελλάς» αλλά μετέτρεπε τους τότε ανησυχούντες σε γραφικούς και τιποτένιους... Και δυστυχώς αυτό γίνεται μέχρι και σήμερα. Κάποιοι άλλοι που έβλεπαν πως το σκάφος οδεύει προς την κατεύθυνση της καταιγίδας και του τυφώνα, χωρίς να διαθέτει τα απαραίτητα εφόδια και τη δύναμη να τον αντιμετωπίσει έμειναν σε μια γωνιά σαν τους λαθρεπιβάτες και ενοχικά σιωπούσαν αναμένοντας το μοιραίο. Και το μοιραίο είναι η πνευματική χρεοκοπία της οποίας απόηχος και αποτέλεσμα είναι η οικονομική χρεοκοπία. Αν και το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν γραφεί πάρα πολλά για την πνευματική κρίση που προηγήθηκε εν τούτοις παρατηρείται το φαινόμενο να μην καταβάλλονται προσπάθειες λήψης μέτρων που θα βοηθούσαν να εξέλθουμε τάχιστα εξ αυτής! Αντιθέτως μάλιστα επιχειρείται η μεγιστοποίηση της μέσω αποφάσεων των εικονικών και τιποτένιων ηγετών που αποβλέπουν στην περαιτέρω έντασή της. Και ως έξοδος από την πνευματική κρίση νοείται η αρπαγή του πηδαλίου του σκάφους «Ελλάς» από τα χέρια του Αντιδίκου στον οποίο το παραδώσαμε με τις συμπεριφορές μας και τα συνεχή σφάλματά μας και η επιστροφή του στα χέρια του Χριστού. Και πώς χριστιανοί μου θα γίνει τούτο; Πώς θα εκδιώξουμε τον Αντίδικο από το ευλογημένο σκάφος πριν το διαλύσει στα βράχια; Πώς θα τον αναγκάσουμε να επιστρέψει στα τάρταρα του σκότους που συνειδητά εκείνος και οι όμοιοι του επέλεξαν ως αιώνιο οίκο και επιχειρούν να οδηγήσουν και εμάς; Πώς θα αλλάξουμε ρότα στον μπούσουλα του ολέθρου; Πώς θα δώσουμε ένα τέλος στη δια γυμνού οφθαλμού γενική κατρακύλα μας; Πώς θα επιστρέψουμε σε λιμάνια γαλήνης; Πώς θα επιστρέψει το χαμόγελο της αισιοδοξίας στα χείλη των Ελλήνων; Πώς θα καταστούμε και πάλι παράδειγμα προς μίμηση σε ολάκερο τον πλανήτη; Πώς θα διασώσουμε τις κλυδωνιζόμενες οικογένειες και τα παιδιά μας; Πώς, πώς χριστιανοί μου; Μοναδική λύση η μετάνοια Το μέτρο καλέ μου άνθρωπε που δίδει οριστικό τέλος στην μαστίζουσα πνευματική χρεοκοπία λέγεται ειλικρινής μετάνοια. Βασίζεται σε δύο βασικούς άξονες που αποτελούν τις ισχυρές μηχανές που μας γλυτώνουν οριστικά από κλυδωνισμούς και τραγωδίες. Ο πρώτος άξονας είναι η ταπείνωση. Με την άμεση ενεργοποίηση του άξονα τούτου το σκάφος «Ελλάς» θα γυρίσει κόντρα στον καιρό και στα πελώρια κύματα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως πλέον το αναλαμβάνει έμπειρος καπετάνιος; Καπετάνιος που μπορεί να το περάσει πάνω από τα κύματα με ασφάλεια; Καπετάνιος που δαμάζει με μια μόνο κίνηση του χεριού του τους ανέμους και διαλύει τις θύελλες. Καπετάνιος που σαν τον προφήτη Ιωνά... ρίχνεται στη θάλασσα και θυσιάζεται μένοντας τρεις ημέρες στο φοβερό κήτος προκειμένου να σωθεί το πλήρωμα του! Και τέτοιος μοναδικός καπετάνιος που θα δώσει τέλος στα κύματα της αμφιβολίας που δημιουργεί η εγωπάθεια είναι ο Ιησούς Χριστός. Γιατί η ταπείνωση έχει να κάνει με οριστική διαγραφή των προσωπικών σχεδίων μας και με τη συνειδητή άνευ όρων ένταξη στο σωτήριο σχέδιο του τριαδικού Θεού. Η ταπείνωση έχει να κάνει με τη συνειδητή αποστροφή μας προς καθετί που αφήνει περιθώρια δράσης στον Αντίδικο είτε αυτό λέγεται εξουσία (εγωκεντρισμός), είτε προσκόλληση σε ασήμαντα εφήμερα πράγματα (υλικός πλούτος). Η ταπείνωση οδηγεί σε άνοιγμα της πύλης της καρδιάς μας στο Φως και τη Ζωή. Η ταπείνωση λειτουργεί σαν τ’ αλέτρι του γεωργού που μετατρέπει το πετρώδες έδαφος της ψυχής σε γόνιμο και καρποφόρο χωράφι από το οποίο πηγάζουν και ρέουν οι λησμονημένες σήμερα αρετές που με λεπτομέρειες περιγράφει ο Απόστολος Παύλος σε όλες τις επιστολές του. Η ταπείνωση σε μετατρέπει σε όργανο του φωτός και της αγάπης, αφού δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να καταστεί η ψυχή σου οίκος του Κυρίου! Ο δεύτερος άξονας είναι η προσευχή και η νηστεία! Η πρώτη, δηλαδή η προσευχή επαναφέρει την ορθή και χωρίς παράσιτα επικοινωνία πληρώματος και καπετάνιου έτσι ώστε να προσαρμόζονται όλοι στις εντολές που θα γλυτώσουν το σκάφος από την καταιγίδα. Η δεύτερη μας επαναφέρει καλέ μου άνθρωπε από το συμφεροντολογικό εγώ στο εμείς της ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς. Νηστεία, όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημαίνει να κρατάς φυλακισμένη τη γλώσσα σου. Νηστεία σημαίνει να δαμάζεις τα πάθη σου. Νηστεία σημαίνει αποχή από καθετί που θα άλλαζε την ισορροπία του σκάφους. Νηστεία σημαίνει επαναφορά στη ζωή των πραγματικών αξιών και ιδανικών. Σημαίνει ακόμη επιστροφή στη θυσία που ανοίγει διάπλατα την οδό μέσω της οποίας έρχεται η δωρεά της Θείας Χάριτος. Με προσευχή και νηστεία οφείλει να πορεύεται το σκάφος «Ελλάς» προς συνάντηση της γης της επαγγελίας... Καλοί μου Χριστιανοί, ακούγεται μετ’ επιτάσεως από πολλούς πως η ευλογημένη χώρα μας έχει καταστεί πειραματόζωο των συνεργούντων στο μυστήριο της ανομίας, βδελυρών λεσχών και στοών (βλ. Μπίλντερμπεργκ, μασωνία, τριμερής κ.ο.κ.)! Το πείραμά τους αποσκοπεί η εδώ και καιρό πνευματική και οικονομική χρεοκοπία να μας οδηγήσει σε μία άνευ όρων σκλαβιά που επιβάλλει ο Αντίδικος. Το ερώτημα λοιπόν που απ’ όλους τίθεται έχει να κάνει με το πως θα ξεφύγουμε από τον κλοιό τους; Πως θα αντιδράσουμε; Πως θα γκρεμίσουμε το σύστημα αυτό της σήψης και της διαφθοράς; Ας μη ξεγελιόμαστε! Ούτε με απεργίες, ούτε με διαδηλώσεις, ούτε με διαμαρτυρίες, ούτε με καταλήψεις θα πέσει το σαθρό σύστημα. Γιατί όλα αυτά αποτελούν τρόπους που το ίδιο δημιούργησε. Το ολέθριο σύστημα θα γκρεμιστεί όταν εμείς του γυρίσουμε συνειδητά την πλάτη. Και αυτό γίνεται όταν επαναφέρουμε το Θεό ως βάση, αφετηρία και μοχλό της ζωής μας, όταν κλείσουμε τις πηγές μόλυνσης που το ενισχύουν και το διατηρούν. Φανταστείτε λοιπόν τους Έλληνες να καθηλώνουν λ. χ. τα αυτοκίνητά τους για πέντε μήνες. Φανταστείτε να επιλέγουν για τρεις μήνες να μείνουν χωρίς ρεύμα. Φανταστείτε τι θα πάθουν οι διαχειριστές της κακιάς ώρας (πολιτικοί και θρησκευτικοί) μόλις αντικρύσουν το μέγεθος αυτής της θυσίας; Το σαθρό τότε σύστημα θα γκρεμιστεί όπως τα τείχη της Ιεριχούς σε λίγες μόνο ώρες γιατί θα παιανίζουν και θα ηχούν δοξολογικές αγγελικές φωνές. Τότε θα δείτε, όπως λέγει γέροντας ασκητής από το Παγγαίο Όρος τα ουράνια τάγματα με επικεφαλής την Παναγία μας με τον Άγιο Γεώργιο να προπορεύονται αυτών με κατεύθυνση τη Βασιλεύουσα. Κάποιοι ήδη τ’ ακούν και τα βλέπουν και φτερουγίζει από χαρά η ψυχή τους! Προμηνύουν σασελεύσεται προς σε κακά

Γιατί οι ευσεβείς και οι φτωχοί αδικούνται ;

 Ο ΜΕΓΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΣ

            Κάποτε ένας άγιος γέροντας προσευχόταν στο Θεό να του αποκαλύψει το μυστήριο, γιατί  άνθρωποι δίκαιοι και ευσεβείς είναι φτωχοί και δυστυχούν και αδικούνται, ενώ πολλοί άδικοι και αμαρτωλοί είναι πλούσιοι και αναπαύονται, και πως ερμηνεύονται οι κρίσεις του Θεού.

            Ο Θεός θέλοντας να τον πληροφορήσει, του έβαλε στην καρδιά λογισμό να κατεβεί στον κόσμο. Περπατώντας λοιπόν ο Γέροντας, βρέθηκε σ’ ένα δρόμο πλατύ, όπου περνούσαν πολλοί. Εκεί υπήρχε ένα λιβάδι και μια βρύση με καθαρό νερό. Ο αββάς, κρύφτηκε στην κουφάλα ενός δένδρου και σε λίγο, να που περνά ένας άνθρωπος πλούσιος, που ξεπέζεψε και κάθισε να φάει. Εκεί που αναπαυόταν, βγάζει ένα πουγκί με εκατό φλουριά, για να τα μετρήσει.. Αφού τα μέτρησε, νόμισε πως τα έβαλε πάλι μέσα στο ρούχο του, εκείνα όμως έπεσαν κάτω στη γη. Σηκώθηκε λοιπόν και καβαλίκεψε το άλογο του, αφήνοντας εκεί τα φλουριά.

            Έπειτα πέρασε από εκεί άλλος οδοιπόρος, για να πιεί νερό. Βρίσκει τα φλουριά, τα παίρνει και φεύγει γρήγορα.

            Κατόπιν ήλθε άλλος φτωχός πεζοδρόμος, φορτωμένος και κουρασμένος, και κάθισε κι αυτός να αναπαυτεί. Ενώ έβγαζε ένα παξιμάδι για να φάει, έρχεται και ο πλούσιος και πέφτει πάνω στο φτωχό κα του λέει με θυμό: « Γρήγορα, δος μου τα φλουριά που βρήκες». Ο φτωχός με όρκους μεγάλους έλεγε πως δεν είδε τέτοιο πράγμα. Τότε ο πλούσιος άρχισε να τον δέρνει

με τη βίτσα του λουριού του αλόγου του και με ένα χτύπημα τον σκότωσε. Και άρχισε να ψάχνει όλα τα ρούχα και τα πράγματα του φτωχού, και επειδή δε βρήκε τίποτε έφυγε πολύ λυπημένος.

            Ο αββάς βλέποντας όλα αυτά έκλαιγε και σπαρασσόταν η καρδιά του για τον άδικο φόνο και παρακαλώντας τον Κύριο έλεγε: «Κύριε, ποια είναι η βουλή Σου και πως υπομένει αυτά η αγαθότητα Σου; Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος και του είπε: μη λυπάσαι, Γέροντα, διότι όλα με το θολή του Θεού γίνονται, αλλά κατά παραχώρηση, άλλα για παίδευση και άλλα για οικονομία. Μάθε, λοιπόν, ότι αυτός που έχασε τα φλουριά είναι γείτονας εκείνου  που τα βρήκε. Ο δεύτερος είχε περιβόλι αξίας εκατό φλουριών, αυτό δε ο πλούσιος ως πλεονέκτης που ήταν, το πήρε δικαστικώς μόνο για πενήντα φλουριά. Κι επειδή παρακαλούσε ο φτωχός περιβολάρης το Θεό να κάνει εκδίκηση, οικονόμησε ο Θεός έτσι και τα έδωσε διπλά αντί πενήντα φλουριά, εκατό.

            Εκείνος δε ο άνθρωπος που φονεύτηκε άδικα, είχε κάνει φόνο, επειδή, όμως, είχε έργα χριστιανικά και θεάρεστα, θέλοντας ο Θεός να τον σώσει και να τον καθαρίσει από την αμαρτία του φόνου, οικονόμησε να σκοτωθεί άδικα, για να σωθεί η ψυχή του. Αυτός δε, ο πλεονέκτης, που έκανε το φόνο, έμελλε να κολασθεί από την πλεονεξία του, γι αυτό τον άφησε ο Θεός να πέσει στο αμάρτημα του φόνου, για να πονέσει η ψυχή του και να ζητήσει μετάνοια. Και να τώρα, αφήνει τον κόσμο και πάει να γίνει μοναχός.

            Λοιπόν πήγαινε τώρα στο κελί σου και μην πολυεξετάζεις τις κρίσεις του Θεού, διότι είναι ανεξερεύνητες, και ανεξιχνίαστη η προνοητική των πάντων του Θεού διακυβέρνηση, και δεν φθάνει ο νους και η δύναμη της γνώσεως του ανθρώπου να κατανοήσει τα θεία μυστήρια. Γι αυτό κάθε άνθρωπος  πρέπει να λέει: «δίκαιος ει, Κύριε, και ευθείαι αι κρίσεις Σου» και από την απόλυτη πίστη του θα σωθεί, καθώς λέγει η Γραφή: «ο δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται».

            Αφού άκουσε αυτά από τον άγγελο ο Αββάς, δόξαζε το Θεό.   

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

π.Γ.Στ.

TO ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ 47ης ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΣΤΗΣ ΤΙΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΝΔΗΜΟΥ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟΝ 24-9-11

Ωρα 11:00 π.μ. Μεταφορά και τοποθέτηση της Αγίας Κάρας του Αποστόλου στο Κέντρο του Ναού και έναρξη Προσκυνήματος Αυτής.

Ωρα 7:00 μ.μ. Έναρξη Μεγάλου Πολυαρχιερατικού Εσπερινού, στον Νέο Ιερό Ναό.

ΚΥΡΙΑΚΗ 25-9-11

Ωρα 6.00-9.00 π.μ. Όρθρος - Θεία Λειτουργία στον Παλαιό Ιερό Ναό.

Ωρα 7.00-10:30 π.μ. Όρθρος - Έναρξη Πανηγυρικής Πολυαρχιερατικής Θείας Λειτουργίας στον Νέο Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέου.

Ωρα 5.45 μ.μ. Εκκίνησις ιεράς Λιτανευτικής πομπής Αγίας Κάρας με κατεύθυνσιν προς ιχθυόσκαλαν και εκείθεν (διά θαλάσσης) πρός τον Μώλο Αγίου Νικολάου και Πλατεία Τριών Συμμάχων. Στην ιχθυόσκαλα και περί ώρα 6.15 θα τελεσθή αγιασμός για την έναρξη της νέας περιόδου των εργασιών των αλιέων, ιχθυοπαραγωγών και ιχθυοπωλών.

Ωρα 7.00 μ.μ. Ευχαριστήρια Δοξολογία στην Πλατεία Τριών Συμμάχων.

Ωρα 7.30 μ.μ. 'Εναρξη Ιεράς Λιτανείας, ή οποία διά της οδού Αγίου Ανδρέου θα κατευθυνθή στον Ιερό Ναό του Πολιούχου, όπου θα ψαλή η Ιερά Παράκληση προς τον Απόστολο Ανδρέα υπέρ του ευσεβούς ημών Έθνους και της Πόλεως ημών.

Απερρίφθη μήνυση ομοφυλοφίλων κατά του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιά:
Μέ τίς ὑπ’ ἀριθμ. ΕΓ/104-2010/361/9Δ/2011 διάταξη τῆς Εἰσαγγελέως Πλημελλειοδικῶν Ἀθηνῶν καί ὑπ’ἀριθμ. 15/2011 διάταξη τοῦ Εἰσαγγελέως Ἐφετῶν Ἀθηνῶν ἡ ἔγκλιση τῶν κ. Andrea Helen Gilbert τοῦ Milton, Γρηγορίου Βαλλιανάτου  τοῦ Νικολάου, Εὐαγγελίας Βλάμη τοῦ Κωνσταντίνου, Δημητρίου Τσαμπρούνη τοῦ Νικολάου στελεχῶν «ὁμοερωτικῶν» φορέων καί Παναγιώτου Δημητρᾶ τοῦ Ἠλία, νομίμου ἐκπροσώπου τῆς Ἑταιρίας κοινωνικῆς καί πολιτικῆς ἔρευνας «ΕΤΕΠΕ» Ἑλληνικοῦ Παρατηρητηρίου τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἐλσίνκι, κατά τῆς ἐλαχιστότητός μου γιά δῆθεν «ἐξύβριση, συκοφαντική δυσφήμιση καί γιά προσβολή μέ λόγο τῆς τιμῆς τῶν “ὁμοερωτικῶν” ἀτόμων» καί ὅτι δῆθεν μέ τίς δηλώσεις μου, διά τοῦ Τύπου, κατά τῆς ὁμοφυλοφιλίας συνέβαλα στήν δημιουργία «ἐκφοβιστικοῦ, ἐχθρικοῦ, ἐξευτελιστικοῦ, ταπεινωτικοῦ ἤ ἐπιθετικοῦ περιβάλλοντος γιά τά “ὁμοερωτικά” ἄτομα» ἀπερρίφθη τελεσιδίκως ὡς νόμῳ καί οὐσίᾳ ἀβάσιμος καί ἀνεπέρειστος.
Ὁ ἐκκλησιαστικός λόγος παραμένει λόγος ἀγάπης, στοργῆς, ἀληθείας καί γνησιότητος καί δέν στρέφεται κατά προσώπων, πού ἀποτελοῦν εἰκόνες θεοειδεῖς τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, ἀλλά κατά τῆς τραγικότητος τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς γενεσιουργοῦ αἰτίας τῶν πολλῶν θλίψεων τοῦ κόσμου πού εἶναι ἡ σήμερον ἀπενοχοποιημένη ἔννοια τῆς ἁμαρτίας, δηλ. τῆς αὐτονομήσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν κοινωνία του μέ τόν Δημιουργό του καί τῆς στρεβλῆς, ἀσταθοῦς καί ἀφελοῦς ἀποδοχῆς τοῦ δολίου δαιμονικοῦ περιπαίγματος περί  λατρείας τῆς κτίσεως ὡς δῆθεν πηγῆς ἀκτίστου καί ἀφθίτου ζωῆς καί ἀληθείας, ἐνῷ στήν πραγματικότητα αὐτό ὁδηγεῖ ἀναποδράστως καί μαθηματικῶς στό θάνατο.
Ἡ Ἐκκλησία, Σῶμα τοῦ ζῶντος Θεοῦ, ἀδιαπτώτως περιβάλλει μέ ἄπειρη ἀγάπη καί συγκατάβαση τόν πεσμένο ἄνθρωπο ἀλλά κηδομένη τῆς αἰωνίου προοπτικῆς του, ὡς φιλόστοργος μήτηρ δέν δικαιοῦται νά ἀποδέχεται σιωπώσα τήν στρέβλωση τῆς παρούσης καί μελλούσης πραγματικό-τητος.
Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει στόν κόσμο κατά τόν λόγο τοῦ Δομήτορός Της Κυρίου, ὄχι γιά νά κρίνει τόν κόσμο ἀλλά γιά νά τόν σώσει, ἡ σωτηρία ὅμως δέν μπορεῖ νά ἑδράζεται στήν ἀναλήθεια καί στόν συμπνιγμό στήν ἐπιδερμικότητα.
Ἡ στρέβλωση τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί ἡ ἐγκληματι-κή ἀπομείωση καί ὁ εὐτελισμός τοῦ μεγίστου δώρου τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ ἀνθρώπινη σεξουαλικότητα σάν ἐφαλτηρίου ὑγιοῦς ψυχοσωματικῆς κοινωνίας ἀνδρός καί γυναικός, γιά τήν «συγκλήρωσιν τοῦ βίου παντός», πρέπει νά καταγγέλωνται καί κυρίως νά ἀποδομοῦνται στήν διάδοχη γενεά, ὥστε νά ἀποφεύγωνται ὡς «λοιμική νόσος».
Πλήρη ἀπόδειξη τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι κατόπιν τῆς ἀπορρίψεως τῆς μηνύσεως κατά τοῦ προσώπου μου θά μποροῦσα ὅπως προβλέπεται στό δικαιϊκό μας σύστημα νά ζητήσω τήν αὐτεπάγγελτη ποινική δίωξη τῶν ἀνωτέρω γιά τήν ψευδῆ σέ βάρος μου καταμήνυση, δυνατότητα πού δέν προτίθεμαι νά ἐνεργοποιήσω ἐκ λόγων χριστιανικῆς πρός αὐτούς ἀγάπης καί συμπαθείας.
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Κυκλοφορεῖ τό φύλλον τῆς 23.9.11 τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου»

Μερικά ἀπό τά περιεχόμενά του:

◇ Ἀδίστακτοι διέσυραν τήν Ἐκκλησίαν, διά νά ἀποπροσανατολίσουν τόν λαόν ἀπό τά «χαράτσια».Ἐπεστράτευσαν τήν προπαγάνδαν καί ἐνεφάνισαν τήν Ἐκκλησίαν ὡς ἀρνουμένην νά πληρώση «χαράτσια» διά τά ἀκίνητά της.

◇ Συνένοχοι τῆς Κυβερνήσεως εἰς τόν Στραγγαλισμόν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Τύπου ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ ΔΙΣ.

◇ Τήν παραπομπήν τοῦ Πάπα εἰς τό Διεθνές Ποινικόν Δικαστήριον ζητοῦν τά θύματα παιδεραστίας.

Διαβάστε και άλλα περιεχόμενα πατώντας το Διαβάστε και περισσότερα
◇ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν: Ἀγωνιοῦμε καί ὑποφέρουμε διά τό χρῆμα ἐπειδή εἴμεθα ἄπληστοι καί ἐγωπαθεῖς.
◇ Ἡ μικρά Κύπρος ἐτόλμησεν, ἡ Ἑλλάς ἐφοβήθη τήν Τουρκίαν.
◇ Καιρός, Μακαριώτατε, νά «πιάσετε» καί τό «καριοφίλι».
◇ Περί Ὀρθοδόξων καί Ὀρθοδοξίας οὔτε λέξις ὑπό τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου.
◇ «Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος–πρόσωπον καταλύτης διά τήν εἰρήνην εἰς τήν Μέσην Ἀνα­τολήν», ἐδήλωσεν ὁ Ὑ­πουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης κ. Μπεγλίτης.
◇ «Τυφλαί» ἐπιθέσεις τοῦ Σεβ. Καλαβρύτων εἰς βάρος τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.
◇ «Προσευχηθῆτε διά τήν Θεολογικήν Σχολήν τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς» ἐζήτησεν ὁ Σεβ. Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος.
Γεγονότα καί Σχόλια. Βιβλιοκρισίαι καί ἄλλη ἐνδιαφέρουσα ὕλη συμπληρώνουν τό φύλλον

Κωνσταντίνος Χολέβας, Τα 20 χρόνια του σκοπιανού υβριδίου

πηγή: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 20/9/2011 ΤΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ΥΒΡΙΔΙΟΥ Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων Στις 8 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν είκοσι χρόνια από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της ψευδεπίγραφης «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», δηλαδή του γειτονικού μας κράτους των Σκοπίων. Είναι ευκαιρία, λοιπόν, να κάνουμε μία σύντομη αναδρομή σ’ αυτή την εικοσαετία και να εξαγάγουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον. Από την πρώτη στιγμή της γεννήσεώς του το κράτος αυτό βασίσθηκε στο ψεύδος... Το ερώτημα του δημοψηφίσματος του 1991 ήταν: «Θέλετε να ανακηρυχθεί η Δημοκρατία της Μακεδονίας μέσα σε μία συνομοσπονδία των γιουγκοσλαβικών λαών;». Δηλαδή οι πολίτες που ψήφισαν ΝΑΙ πιθανότατα να ήθελαν την παραμονή των Σκοπίων στην τότε εν ζωή Γιουγκοσλαβία, αλλά τελικά η ο Γκλιγκόροφ και οι συνεργάτες του υφήρπασαν αυτή την ψήφο και ανακήρυξαν κράτος αποσχιζόμενοι τελείως από το πολυεθνικό κράτος της Γιουγκοσλαβίας. Βεβαίως το ψεύδος ενυπήρχε στην όλη υπόθεση του «μακεδονισμού» από το 1944. Τότε ο κομουνιστής δικτάτωρ Τίτο, αρχηγός των Παρτιζάνων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κατασκεύασε το «μακεδονικό ἐθνος» , αναμιγνύοντας Σέρβους, Βουλγάρους, Έλληνες κ. α κατοίκους της περιοχής Βάρνταρσκα, δηλαδή της νοτίου Σερβίας. Ένα τέτοιο έθνος μέχρι τότε δεν είχε καταγραφεί ούτε σε απογραφές Οθωμανών ή Γερμανών κατακτητών των Βαλκανίων, ούτε σε περιγραφές ξένων περιηγητών. Άλλωστε στον Μακεδονικό Αγώνα 1903-1908 η σύγκρουση –εκκλησιαστική, εκπαιδευτική, και κυρίως ένοπλη-έλαβε χώραν μεταξύ Ελλήνων (Πατριαρχικών) και Βουλγαριζόντων (Εξαρχικών). Ουδείς δήλωνε ότι ανήκει σε ξεχωριστή εθνότητα Μακεδόνων. Η χρήση μιας ελληνοβουλγαρικής διαλέκτου από μερικές χιλιάδες εντοπίων δεν ήταν ασφαλές αποδεικτικό εθνοτικής ταυτότητας. Πολλοί αγωνιστές της ελληνικής υποθέσεως μιλούσαν αυτό το τοπικό ιδίωμα. Έτσι και σήμερα κακώς προβάλλεται η χρήση του γλωσσικού ιδιώματος από μικρό αριθμό κατοίκων της Δ. Μακεδονίας ως δήθεν απόδειξη «μακεδονικής» και μη ελληνικής συνειδήσεως. Τα είκοσι χρόνια που πέρασαν μάς έδωσαν τη δυνατότητα να κατανοήσουμε τη δύναμη της λαϊκής βούλησης, όταν αυτή κινητοποιείται για ένα υψηλόφρονα σκοπό και όταν εκφράζεται δυναμικά, δημοκρατικά και με σαφή επιχειρήματα. Τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια της περιόδου 1992-1994 στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στη Λευκωσία, στη Μελβούρνη, στη Νέα Υόρκη και όπου αλλού ζουν Έλληνες, εμπόδισαν κάποιους Έλληνες ενδοτικούς πολιτικούς να παραχωρήσουν το όνομα της Μακεδονίας στα Σκόπια με επίσημη ελληνική υπογραφή. Το 1995 ο τότε υπεύθυνος της Ευρ. Ενώσεως για τα Βαλκάνια Ντέϊβιντ Όουεν, πρώην ΥΠΕΞ της Μ. Βρετανίας, βρέθηκε γία μία ομιλία στην Αθήνα. Ήμουν αυτήκοος μάρτυς της απαντήσεώς του ότι δηλαδή τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών με τη συμμετοχή τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου Ελλήνων σε κάθε πόλη, τον έπεισαν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την προκλητικότητα των Σκοπίων. Φωνή λαού, οργή Θεού! Το σκοπιανό πρόβλημα ανέδειξε την πενία των επιχειρημάτων της υποχωρητικής μερίδας στην κοινωνίας μας και εκείνων που ήθελαν εξ αρχής να «ξεφορτωθούμε» το πρόβλημα, δηλαδή να χαρίσουμε σε ένα πολυεθνικό υβρίδιο την ιστορία και τον πολιτισμό της Μακεδονίας. Πρώτα ανακάλυψαν ότι είχαμε ευκαιρία να λύσουμε τη διένεξη με τον όρο «Σλαβομακεδονία» και με την παρέμβαση του Πορτογάλου ΥΠΕΞ Πινέϊρο. Έχυσαν ποταμούς μελανιού για να καταδικάσουν τους .. εθνικιστές που δεν δέχθηκαν το πακέττο Πινέϊρο, αλλά δεν έκαναν τον κόπο να διαβάσουν τα Απομνημονεύματα του τότε Σκοπιανού Προέδρου Κίρο Γκλιγκόροφ, ο οποίος παραδέχεται ότι ουδέποτε τα Σκόπια δέχθηκαν να συζητήσουν την πρόταση αυτή. Στη συνέχεια επιστρατεύθηκε το επιχείρημα ότι θα ανοίξουμε μερικές επιχειρήσεις στα Σκόπια και θα αλώσουμε την εξωτερική πολιτική τους. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Η περίφημη οικονομική διπλωματία μας οδήγησε ελληνικά κεφάλια να εγκλωβισθούν στην σκοπιανή οικονομία και η ανταμοιβή μας ήταν η όλο και περισσότερο εντονότερη σκλήρυνση των σκοπιανών αλυτρωτικών και ανθελληνικών θέσεων. Οι οπαδοί των υποχωρήσεων δεν κάμφθηκαν και ανακάλυψαν τη διεθνή πίεση, ότι δηλαδή πολλές ξένες χώρες αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Αλλά λησμονούν ότι όταν κάποιος σού καταπατήσει το χωράφι, από εσένα, τον νόμιμο ιδιοκτήτη, περιμένει την αναγνώριση της παράνομης κατοχής του και όχι από τους γείτονες. Και νόμιμος κάτοχος των ιστορικών τίτλων επί της Μακεδονίας, αρχαίας και νεώτερης, είμαστε μόνον εμείς οι Έλληνες. Αυτό παραδέχονται δεκάδες αμερικανοί ιστορικοί με επιστολή τους προς τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, αυτό αποδεικνύουν όλες οι ιστορικές πηγές, αυτό ομολογεί ακόμη και ο αντιπαθής από την υπόθεση της Κύπρου, Χένρι Κίσσιγκερ, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ το 1974. Ένα ακόμη επιχείρημα των υποχωρητικών ήταν ότι κανένα κράτος δεν μπορεί σήμερα να υποχρεωθεί να αλλάξει το συνταγματικό του όνομα. Κι όμως το 2002 η μέχρι τότε ονομαζομένη Νέα Γιουγκοσλαβία αναγκάσθηκε από την Ευρ. Ένωση και τον Επίτροπο Χαβιέ Σολάνα μέσα σε ένα βράδυ να μετονομασθεί σε «Σερβία - Μαυροβούνιο». Χρειάζεται διπλωματική πίεση και εμείς δεν την ασκήσαμε όσο έπρεπε. Το κράτος της ΦΥΡΟΜ αποτελεί ουσιαστικά ένα υβρίδιο, δηλαδή ένα αποτυχημένο πείραμα κατασκευής νέας εθνότητας. Ήδη άρχισαν να αναφύονται τα προβλήματα που προκαλεί ο βιασμός της ιστορίας και της εθνολογίας από τον Τίτο και τους επιγόνους του. Το 30% του πληθυσμού είναι Αλβανοί με αποσχιστικές τάσεις προς το Κοσσυφοπέδιο. Χιλιάδες ψευδομακεδόνες δηλώνουν πλέον Βούλγαροι, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός της καταπιεσμένης ελληνικής μειονότητας. Μήπως τελικά το πρόβλημα του ονόματος θα λυθεί με τη διάλυση του σκοπιανού υβριδίου;

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΓΑΔΑΣΚΑΡΗ-ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Μητρ.+ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

Μία συνέντευξη, τού επισκόπου Μαδαγασκάρης κ. Νεκταρίου, ό οποίος ώς γνωστόν υπήρξε ένα από τά θύματα τού Σινούκ στίς 11  Σεπτεμβρίου 2004)
                                         

                                                    

Ό αποθανών Μητροπολίτης Μαδαγασκάρης μακαριστός Νεκτάριος. Μέχρι σήμερα, καί από τό βάθος τής θάλασσας τών 900 μέτρων πού χάθηκε τό μοιραίο Σινούκ, δέν έχει βρεθεί τό άγιο σκήνωμά του...
( Μέσα σέ 10  χρόνια αποστολής στήν Μαδαγασκάρη ίδρυσε 63 Ορθόδοξες Ενορίες, έκτισε 52 Εκκλησίες, χειροτόνησε 13 ιθαγενείς ιερείς, χειροτόνησε μία ιθαγενή Μοναχή καί μία δόκιμη, έτρεξε σέ φτωχούς, χήρες,ορφανά, αρρώστους,φυλακισμένους, αναλφάβητους, καί εγκαταλελειμμένους...Βάπτισε επί πλέον 16.000 ιθαγενείς σέ Ορθοδόξους Χριστιανούς ! )
 -- Σεβασμιώτατε, πείτε μας κατ΄αρχάς κάποια γενικά πράγματα.
-- Η ιεραποστολή στήν χώρα αυτή, είναι ένα θαύμα τού μεγάλου Θεού. Αυτός θέλησε νά ξεκινήσουμε εκεί μία προσπάθεια. Εγώ, είμαι ένα μηδενικό, καί μόνος μου δέν θά μπορούσα νά κάνω τίποτα.
-- Οταν βρεθήκατε στήν μακρυνή αυτή χώρα, ο σύνδεσμός μας " Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός " προσπάθησε επειγόντως νά  βοηθήσει, καί ειδικώς στήν ανέγερση νέων Ναών. Στήν συνέχεια, πιστοί άνθρωποι, από τήν Ελλάδα καί τήν Αυστραλία, εκτιμώντας τόν αγώνα σας,  άπλωσαν χείρα βοηθείας.
-- Είναι ακριβώς όπως τά λέτε. Ετσι λοιπόν μέχρι σήμερα έχουμε φτιάξει 37  Εκκλησίες, μέ 62 ενορίες, 12 ιερείς, ένα Οικοτροφείο, μία κλινική, 7 δημοτικά σχολεία, καί υπό ανέγερση ένα γυμνάσιο.
--Συγκρίνοντας τό έργο σας μέ άλλα κλιμάκια, μάς θυμίζετε λίγο τόν μακαριστό Ιεραπόστολο τού Ζαϊρ, τόν π. Κοσμά. Κάνετε μεγάλο αγώνα...
-- Μή ξεχνάτε, ότι εκεί κάτω υπάρχει εμφύλιος πόλεμος, αρρώστιες, καί αστάθμητοι κίνδυνοι.
-- Είχατε κάποια θεϊκά, ενθαρρυντικά σημάδια, πού σάς βοήθησαν νά μή εγκαταλείψετε τό νησί;
-- Στήν Αυστραλία μέ περίμεναν νά γυρίσω πίσω. Δέν πίστευαν ότι τό έργο θά προχωρούσε. Τόν πρώτο ενάμισυ χρόνο κανείς δέν μάς βοήθησε κανείς, μόνο εσείς γιά έναν ναό. Αυτή η διστακτικότητα υπήρξε στήν αρχή. 
Υπήρχαν τρία χωριά υποψήφια γιά βαπτίσεις καί δέν είχαμε μιά εικονίτσα, ένα σταυρουδάκι, λίγες καραμέλες, κάποια χρήματα βοήθειας νά τούς δώσουμε. Λειτουργούσαμε σέ καλύβες καί κάτω από τά δένδρα. Τραγικά πράγματα. 
Φοβήθηκα, γιατί έφερα ευθύνη γι΄αυτούς τούς ανθρώπους, Σκεφτόμουν " τί θά απογίνουν αυτοί οι Χριστιανοί, άν δέν μπορέσει νά συνεχιστεί τό έργο. Αν φύγουμε καί τούς εγκαταλείψουμε ". Ενα περιστατικό όμως πού συνέβη ήταν καί η απάντηση τού Θεού σ΄αυτές μου τίς σκέψεις. 
Σ΄ ένα χωριό πού πρώτο δέχθηκε τήν Ορθοδοξία, έξω από τήν πόλη Ματσούγκας, πήγανε κάποιοι Βαπτιστές -Προτεστάντες μέ διερμηνέα καί τούς θέσανε τό δίλημμα.
-- Εδώ Ναό καί Σχολείο δέν έχετε. Τά φτιάχνουμε όλα εμείς, μόνο νά αφήσετε τήν Ορθοδοξία. Η αντίδραση υπήρξε έντονη. Οι κάτοικοι, έστειλαν τόν πρόεδρο τού χωριού καί τούς έδιωξαν. 
Τούς είπαν,
 " Είμαστε Ορθόδοξοι , έστω καί φτωχοί, καί θά παραμείνουμε Ορθόδοξοι ". Παρέμειναν πιστοί στήν Ορθοδοξία, κι΄ αυτό δέν σάς τό κρύβω , συνετέλεσε νά παραμείνω οριστικά στήν χώρα αυτή. 
Ομως, μετά από ένα μήνα, ήλθε εκ Θεού καί η πρώτη βοήθεια. Ηταν από τό σύλλογό σας, "Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" , καί κτίσαμε έτσι τόν μεγάλο ναό τού Αγίου Κωνστ/νου στό κέντρο τής πόλεως. 
Είναι μία μαρτυρία τής Ορθοδοξίας, καί πολλοί ρωτούν " τί Ναός είναι αυτός; "  σέ τόπους όπου  οι Καθολικοί καί οι Προτεστάντες έχουν τόν πρώτο λόγο. Ρωτούν, καί αρχίζουν νά ενδιαφέρονται γιά τήν Ορθοδοξία.
Νά σημειώσω ακόμη, ότι οι μετακινήσεις μας στά χωριά γίνονται συνήθως σέ αδιάβατους, πλημμυρισμένους, καί υποτυπώδεις δρόμους, μέ παλαιά αυτοκίνητα, μπαίνοντας ώς τήν μέση σέ ποτάμια καί λίμνες κουβαλώντας καί τά εκκλησιαστικά, λειτουργικά πράγματά μας, γιά νά προλάβουμε όλα τά χωριά, γιά νά λειτουργήσουμε, νά βαπτίσουμε, νά βοηθήσουμε καί ιατρικά, αυτούς τούς ανθρώπους.
-- Σεβασμιώτατε, θά είχατε ασφαλώς καί πειρασμούς από ανθρώπους πού αντιδρούσαν, στήν αρχή, στό έργο σας. Εχετε κάτι νά μάς διηγηθείτε;
-- Τά περισσότερα προβλήματα δημιουργούνται από τούς ειδωλολάτρες. Εκεί κυριαρχούν οι μάγοι. Δέν υπάρχουν γιατροί, καί όταν κάποιος αρρωστήσει ή πεθάνει, καλούν τόν μάγο. Καταλαβαίνετε τώρα τί γίνεται...                                                               
Μέ αιρετικούς καί άλλα δόγματα δέν έχουμε προβλήματα, ούτε κι΄ εμείς τούς ενοχλούμε. Αν κάποιος θελήσει νά γίνει Ορθόδοξος, τόν κατηχούμε καί τόν βαπτίζουμε. Θυμάμαι ένα περιστατικό πού είχε κάνει σέ πολλούς εντύπωση. 
Υπήρχε ένας ναός τών Ευαγγελικών - Καλβινιστών εγκαταλελειμμένος από χρόνια. Ούτε πάστορας δέν πήγαινε εκεί. Οι κάτοικοι γνώρισαν τήν Ορθοδοξία από τόν κατηχητή μας, τόν π. Εφραίμ, καί θέλησαν νά γίνουν Ορθόδοξοι. Μόλις όμως τό έμαθαν οι προτεστάντες αντέδρασαν, καί έστειλαν έναν φημισμένο πάστορά τους νά τούς επαναφέρει στό δόγμα τους. 
Οταν ήλθε αυτός, οι περισσότεροι κάτοικοι παρακολουθούσαν τήν ομιλία τού Ορθόδοξου ιερέως, τού π. Εφραίμ. Ο πάστορας άρχισε νά κατηγορεί τήν Ορθόδοξη Εκκλησία, γιά τήν οποία έλεγε ότι είναι μία ... αίρεση από τήν Αμερική, ότι δέν είμαστε κανονικοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί αλλά πληρωμένοι, κλπ. 
Ετσι, όμως καθώς μιλούσε , ξεκόλλησε ένα κεραμίδι, χτύπησε τήν υποτιθέμενη θεία κοινωνία, καί τήν έριξε κάτω. Μόνον αυτή!  Αυτός φοβήθηκε, σταμάτησε νά μιλάει κι΄ εφυγε βιαστικά. 
Μετά από τό συμβάν αυτό οι άνθρωποι συγκλονίσθηκαν, ζήτησαν συγγνώμη από τόν Ορθόδοξο ιερέα, καί επέστρεψαν στήν Ορθοδοξία. Από τότε, κανείς αιρετικός δέν τόλμησε νά πάει πάλι εκεί.... 
                               

                 ΓΕΝΙΚΗ  ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ...

     Το νησί της Μαδαγασκάρης, γνώρισε την Ορθοδοξία τά τελευταία μόλις χρόνια. Το Κέντρο της Ιεραποστολής βρίσκεται στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβη, όπου και η έδρα του τοπικού Επισκόπου. 
Το κλίμα της χώρας έχει δύο εποχές, με ανυπολόγιστες καταστροφές η κάθε μια τους, Εχει μία 6μηνη περίοδο βροχοπτώσεων, πλημμυρών, και κυκλώνων, και μία δεύτερη, 6μηνη περίοδο ανομβρίας και ξηρασίας. 
Αποτέλεσμα αυτής της κλιματολογικής εναλλαγής είναι χιλιάδες πεινασμένοι και άστεγοι, χήρες, ορφανά, γκρεμισμένα σπίτια, μετακινήσεις πληθυσμών, και γενική εξαθλίωση. Τά προβλήματα είναι πολλά, οι τοπικές αρχές πάμπτωχες, και η οικονομική δύναμη βοηθείας από την Ορθόδοξη ιεραποστολή είναι ελάχιστη, μια και στηρίζεται στην βοήθεια αδελφών Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλάδος και του έξω κόσμου. 
Στις δυτικές περιοχές πού είναι και οι πιο φτωχές, υπάρχουν πολλά Ορθόδοξα χωριά με μικρές Εκκλησίες και Σχολεία. Τελευταίως γίνεται προσπάθεια δημιουργίας ενός μικρού Ορφανοτροφείου και Ιατρείου στην πόλη Τουλεάρ.
 Αξίζει να σημειώσουμε, ότι ένα ποτήρι καθαρό νερό από βαρέλι πλανοδίων πωλητών νερού, στοιχίζει ένα υπέρογκο ποσό. Αρκετοί, πουλάνε περιουσίες για λίγο νερό ...; 
Ο  « Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» , από δωρεές δύο ευσεβών κυριών, έστειλε 23.000 e, και αγοράσθηκαν τρόφιμα για 18 χωριά , όπου 12.000 περίπου άνθρωποι πήραν κάποια βοήθεια ...; ( σχετικές φωτογραφίες των χωριών Σακαβιλάνι, Μπεσελί, Ανταμότι, κλπ παρατίθενται στο ομώνυμο περιοδικό).
ΠΗΓΗ :http://www.kivotoshelp.gr

Η Παναγία & τα τανκς των Ναζί

Ένα θαύμα της Παναγίας στον Ορχομενό Βοιωτίας, 10 Σεπτέμβρη 1943

Πνευματικά Θησαυρίσματα

Σεπτέμβριος του 1943. Οί ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του “Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς καί ζητούν από την εκεί ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πώς θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες πού βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).
Οί ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν καί ενημερώνουν τους γερμανούς, οί όποιοι αποφασίζουν να κάψουν τον Ορχομενό καί να τιμωρήσουν τους κατοίκους.
Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οί γερμανοί στον Ορχομενό καί συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκ προχωρεί προς τον Διόνυσο.
Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη ή πιο αρχαία εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου – παλιό μοναστήρι της Σκριπούς.
Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Ή φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σ’ ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σ’ ένα χωράφι, μέσα από το όποιο προσπαθούσε να περάσει.
Ξημέρωσε ή 10η Σεπτεμβρίου. Ό γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τάνκς. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό. Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!
– Θαύμα, θαύμα! φώναξε ό διοικητής καί ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην εκκλησία.
Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον ναό. Ό γερμανός στη θεομητορική εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα πού εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει!
Έπεσε αμέσως στα γόνατα καί φώναξε με θαυμασμό:
– Αυτή ή γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε καί να τη δοξάζετε.
Ό Ορχομενός σώθηκε. Ό Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι καί υπόσχεται πώς μέχρι το τέλος του πολέμου ή πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν καί δοξολογούν την προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.
Ό ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τάνκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.
Από τότε ή 10η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε σαν ήμερα πανηγύρεως. Όσο ζούσε ό Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο. Αφιέρωσε μάλιστα στην Παναγία ένα μεγάλο καντήλι καί χρηματοδότησε την πρώτη απεικόνιση του θαύματος.

Εορτασμός Ιεράς Μονής Παναγίας Καθαρών Ιθάκης 2011

Iερά Μητρόπολις Λευκάδος & Ιθάκης

Ιερά Μονή Καθαρών Ιθάκης

Μετά Πάσης θρησκευτικης λαμπρότητος

εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου η Παναγιά των Καθαρών ,πολιούχος της νήσου Ιθάκης.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

19.30 Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός Προεξάρχοντος του Σεβ.Μητροπολίτου Λευκάδος και Ιθάκης κ.κ. Θεοφίλου.

22.30 Ιερά Παράκληση προς την Παναγία μας

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

07.00 'Ορθρος

08.30 Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Κήρυγμα.

10.00 Λιτάνευση Ιεράς Εικόνος

18.30 Παράκληση στην Παναγίας μας

Δία το Ηγουμενοσυμβούλιο

Αρχιμ. Σεβαστιανός Μόσχος

Γενοκτονία: Η Καταστροφή της Σμύρνης, Σεπτέμβριος 1922

 

0
inShare

Τον Σεπτέμβριο του 1922, ο Μουσταφά Κεμάλ, μπροστά στα Ελληνικά στρατεύματα που οπισθοχωρούσαν διαρκώς και τελικά αποχώρησαν απο την Μικρά Ασία, εισήλθε στην πόλη της Σμύρνης.
Η Σμύρνη εκείνη την εποχή ήταν πολυπληθής και πλούσια πόλη, στην συντριπτική πλειοψηφία χριστιανική, ο πληθυσμός της αποτελείτο κυρίως από Έλληνες, λιγότερους Αρμένιους και με μειοψηφία τους Τούρκους.

Τις ημέρες που ακολούθησαν, και με την παρουσία στον λιμένα της πόλης 27 συμμαχικών πολεμικών πλοίων, μεταξύ των οποίων και 3 Αμερικανικά αντιτορπιλικά, οι Τούρκοι επιδόθηκαν σε ένα όργιο φρίκης απο λεηλασίες, σφαγές και βιασμούς φτάνοντας τελικά στο σημείο να κάψουν όλη την πόλη, εξαιρουμένης της Τούρκικης συνοικίας που έμεινε σχεδόν ανέπαφη.

Οι μεγάλες δυνάμεις αν και παρούσες, παρέβλεψαν επιμελημένα να επέμβουν ώστε να αποτρέψουν την γενοκτονία η οποία ολοκληρώθηκε σε τοσο συμπηκνώμενο χρόνο όσο ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάσθηκε ξανά στην ιστορία.

Απο τις ξένες δυνάμεις, όσες αντέδρασαν, το έκαναν από την προσωπική ευσυνειδησία των αξιωματικών και των πληρωμάτων τους. Οι μνήμες ωστόσο έπρεπε να σβυστούν και ο εφιάλτης έπρεπε να λησμονηθεί.

Ο ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ρεπούσ(...)η!

"Την Τετάρτη, οι πυροβολισμοί ηκούοντο διαρκώς, και οι θρήνοι και οι κοπετοί των σφαζομένων έφθανον μέχρι τρίτου ουρανού. Την πρωϊαν της Πέμπτης, η πυρκαϊά έκαιγε όλα τα καταστήματα της προκυμαίας, αι δε φλόγες έκαιον και το εκεί συγκεντρωμένο πλήθος. Άνθρωποι εβύθιζον κουβέρτας εις την θάλασσαν και ετύλιγον τους φλεγομένους αλλά αι κουβέρται ανεφλέγοντο και οι άνθρωποι εγίνοντο παρανάλωμα της πυράς."

"Εις τα προάστεια όλα της Σμύρνης, αποπεράτωνον το έργον των. Το Κορδελιό είχε σφαγιασθεί όλο, ο Μπουτζάς, ο Κουκλουτζάς, η Καραντίνα, το Καρατάσι, το Κοκάργιαλι, όλοι εσφαγιάσθησαν μηδεν εναπομείναντος κατοίκου."

ΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΦΑΖΟΥΝ

"Οι Τσέται με τακτικούς Τούρκους στρατιώτας, έχοντας μάλιστα επικεφαλής και τους αξιωματικούς των, περιφέρονται εντος της πόλεως και τυφεκίζουν ή σφάζουν κάθε ξένον διαβάτην, αδιαφόρως εθνικότητος. Εις την παραλίαν έχουν συγκεντρωθεί, φεύγοντες την τρομεράν πυρκαϊάν, περι τας 200 χιλιάδας προσφύγων, αγωνιώντων να επιβιβασθούν και απομακρυνθούν απο την κατηραμένην και τόσον ευτυχισμένην άλλοτε πόλιν."

ΚΟΙΜΑΤΑΙ ! ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΞΥΠΝΗΣΩ..

"Μόλις επεβιβάσθημεν του Αμερικανικού ατμοπλοίου εις την ακτην του τελωνείου βλέπομεν ατυχήν Αρμένιον, κρατούντα εις τας δύο του χείρας ένα παιδάκι.
- Που θα το ακουμπήσω το καϋμένο ; ηρώτησε. Κοιμάται τόσον ήσυχα, ώστε δεν θέλω να το ξυπνήσω.
Ο δυστυχισμένος ! το νεκρό παιδί του ενόμιζεν κοιμάται."

ΑΙ ΟΔΟΙ ΓΕΜΟΥΣΙ ΠΤΩΜΑΤΩΝ

ΛΟΝΔΙΝΟΝ, Τηλεγράφημα, 3 Σεπτεμβρίου 1922
"Νεώτεραι πληροφορίαι εκ Σμύρνης αγγέλουν ότι όλαι αι οδοί, γέμουσι πτωμάτων. Ο ακριβής αριθμός των δολοφονηθέντων, των σφαγέντων και των εις τας φλόγας απωλεσθέντων δεν κατέστη εισέτι δυνατόν να υπολογισθεί, αλλα προχείρως εκτιμάται ως εκ των μεγίστων σφαγών της ιστορίας."

ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ ΣΦΑΓΗΣ.

"Αλλά το φρικιαστικώτερον εφ΄όσων δύναται να φαντασθή άνθρώπινος νούς, είναι η παλίρροια της σφαγής, η οποία ήρχισεν εχθές καθ΄ όλην την προκύμαιαν. Πεντακόσιαι χιλιάδες ανθρώπων πυροβολούνται δια μυδραλλιοβόλων από την μίαν άκραν της προκυμαίας, τρέχοντες ούτως προς την αντίθετον άκραν δια να συρθούν προς την άλλην."

ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ

"Σε αυτή τη φρικιαστική διαδικασία γενοκτονίας που ουδέποτε έχει συμβεί ξανά στην ανθρώπινη ιστορία, δεκάδες χιλιάδες Ελλήνων και Αρμενίων από όσους απέμειναν, διασώθηκαν την τελευταία στιγμή απο τους αιμοσταγείς φονιάδες του Κεμάλ, λόγω της επέμβασης του Αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, όταν μέσα σε αυτήν τη φρίκη ο Αμερικάνος κυβερνήτης αποβίβασε πυκνά ναυτικά αγήματα εις την πόλιν δια των οποίων εσχημάτισαν ευρείαν ζώνην γύρω των καταφυγόντων, απαγορεύσαντες εις τους Τούρκους να πλησιάσουν με την απειλήν οτι θα ετουφέκιζον οιονδήποτε Τούρκον ετόλμα να πλησιάσει την ζώνην.

Οι Τούρκοι στην αρχήν δεν υπήκουσον, με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί ναύται κατόπιν διαταγής να βάλουν με τα μυδραλλιόβολα του πλοίου προς τις τουρκικές θέσεις. Τοιουτοτρόπως οι Τουρκοι σφαγείς απομακρύνθηκαν εκ φόβου, συνεχίζοντας ωστόσο να πυροβολούν με μυδραλλιοβόλα απο μακριά και αδιακρίτως στο συγκεντρωμενο πλήθος. Ο Αμερικανός κυβερνήτης απέστειλε αντιπροσωπεία αξιωματικών η οποία και μετεφερε το μήνυμα οτι εφόσον δεν σταματούσαν αμέσως την σφαγή τότε προς αντίποινα θα βομβαρδιστεί και θα καεί η τούρκικη συνοικία."

ΑΔΥΝΑΤΟΣ Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

"Ραδιοτηλεγράφημα αποστελλόμενο εις το Ιταλικόν ατμόπλοιον "Αμπάγια", έλεγε να μη πλεύσει το πλοίον εις Σμύρνην διότι λόγω της δυσωδίας των πτώματων ήτο αδύνατος ο είσπλους εις τον λιμένα."

Και ενώ οι προσωπικές μαρτυρίες από πηγές Ελληνικές, Άρμενικες ή ξένες περιγράφουν σκηνές σφαγών, βιασμών και φρίκης η κ. Ρεπούση και οι ομοϊδεάτες της έγραψαν περί συνωστισμού!.

Συνωστισμός η εξόντωση του Ελληνισμού στη Μικρά Ασία. Συνωστισμός και η καταστροφή της Σμύρνης από τους Τσέτες και τις ορδές του Κεμάλ. Συνωστισμός οι 200.000 Έλληνες που στριμώχθηκαν στην παραλία στην προσπάθεια τους να σωθούν από τη φωτιά που κατάκαιγε τη Σμύρνη για μέρες, κάνοντας την στάχτη. Συνωστισμός η αγωνία τους να μπουν στα πλοία που θα έστελναν οι σπλαχνικές μεγάλες Δυνάμεις, σώζωντας τους έτσι από τη λύσσα των Τούρκων - μάταια όμως.. Συνωστισμός και τα νεκρά παιδιά στα χέρια των γονιών τους..

Συνωστισμός, η αδράνεια των Τουρκικών αρχών που άφησαν την Σμύρνη να καεί.. Συνωστισμός και οι χριστιανοί που κάηκαν ζωντανοί μέσα σε σπίτια και εκκλησιές, από εμπρησμούς των Τουρκων. Συνωστισμός η σφαγή όλων των Ελλήνων υπό τις διαταγές του Κεμάλ, στο Κορδελλιό, στον Μπουτζά, στον Κουκλουτζά, στην Καραντίνα, στο Καρατάσι, στο Κοκάργιαλι, ενώ ο ίδιος, ως νέος Νέρωνας, παρακολουθούσε τη σφαγή από το ανάκτορο του.

Συνωστισμός, οι 500.000 άνθρωποι που έγιναν στόχος μυδραλλιοβόλων στην προκυμαία της Σμύρνης, που κάτω απο τον φόβο του θανάτου κατά εκατοντάδες έπεφταν στη θάλασσα και πνίγονταν. Συνωστισμός τα χιλιάδες τυμπανιασμένα πτώματα που σάπιζαν μέσα στο νερό, εμποδίζοντας τα πλοία να πλησιάσουν τη Σμύρνη.

Συνωστισμός, ο τρόμος και η φρίκη που είχαν αποτυπωθεί στα πρόσωπα των Ελλήνων, καθώς αποβιβάζονταν στα καράβια για να γλυτώσουν από τη μανία των Τούρκων.

Συνωστισμός, η Σμύρνη που κάηκε από άκρη σε άκρη, πλην του Τουρκομαχαλά. Συνωστισμός, οι μισόγυμνοι πρόσφυγες που κατέβηκαν στον Πειραιά., Συνωστισμός οι Γάλλοι και οι Έλληνες που βρήκαν καταφύγιο στη Μασσαλία.
΄
Συνωστισμός!!! τα γεγονότα, που όλες οι ελληνικές και ξένες εφημερίδες περιέγραφαν ως ΣΦΑΓΗ, ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΣΙΑ..

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ, Η ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ 

Η συμφιλίωση των λαών δεν επιτυγχάνεται με την αλλοίωση των ιστορικών γεγονότων, αλλά με την παραδοχή τους. Εάν ενδιαφερόμαστε να μην προσβάλονται οι γείτονες μας, από τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο λαός τους στο παρελθόν, εμάς μας ενδιαφέρει να μην προσβάλουμε τη μνήμη των Ελλήνων, των Αρμενίων αλλά και όλων όσων σφαγιάστηκαν σε αυτό που ανήθικα αποκαλείται "Συνωστισμός".

Οι γείτονες μας θα πρέπει να διδαχθούν τι έκαναν στο παρελθόν ώστε να μην το επαναλάβουν, κι εμείς οφείλουμε να διατηρούμε στη μνήμη μας την αλήθεια, ώστε να μην ξαναπεράσουμε τα ίδια. Η διατήρηση στην μνήμη της γενοκτονίας Ελλήνων και Αρμενίων, είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούμε να αποτείνουμε σε αυτούς.

HellasOnTheWeb

Η καταστροφη της Σμύρνης και η σφαγή των Χριστιανών κατοίκων της, όπως την περιέγραψε ο Έρνεστ Χεμινγουέι

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις πύρινες ανταποκρίσεις και λογοτεχνικά κείμενα του νομπελίστα συγγραφέα Έρνεστ Χεμινγουέι, που σχετίζονται με τη Μικρασιατική καταστροφή, παρουσιάζονται στο τελευταία τεύχος του περιοδικού «Ελληνική Διασπορά» του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Το χειρότερο, είπε, ήταν οι γυναίκες με τα νεκρά παιδιά. Δε μπορούσαμε να τις πείσουμε να μας δώσουν τα πεθαμένα παιδιά τους. Είχαν τα παιδιά τους, νεκρά ακόμα και έξι μέρες, αλλά δεν τα εγκατέλειπαν. Δε μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Τελικά έπρεπε να τους τα πάρουμε με τη βία.»
(Από τη συλλογή διηγημάτων του με το γενικό τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης»).
Με παραπάνω λόγια κάποιος ήρωας του Χεμινγουέι, που υποτίθεται ότι ήταν αξιωματούχος πολεμικού πλοίου των ΗΠΑ αγκυροβολημένου στη Σμύρνη, περιγράφει τη μεγάλη καταστροφή. Το απόσπασμα είναι από το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που εξέδωσε ο αμερικανός συγγραφέας το 1925, μόλις 26 χρονών τότε, και με το οποίο άρχισε να αποκτά παγκόσμια φήμη. Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του «Στην εποχή μας» (In Our Times), όπου το πρώτο του διήγημα, ουσιαστικά ο πρόλογος του βιβλίου, έχει τον τίτλο «Στην προκυμαία της Σμύρνης». Όσο κι αν μιλάμε για διήγημα, ο

συγγραφέας δεν γράφει από απλή φαντασία. Μόλις πριν τρία χρόνια ως ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας “Toronto Star” ο Χεμινγουέι είχε βρεθεί ο ίδιος στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράψει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto”.
Ως ανταποκριτής αυτής της εφημερίδας είχε ταξιδέψει από το Παρίσι στην Κωνσταντινούπολη και σε άλλα μέρη της Τουρκίας στέλνοντας κατά την πορεία του τα άρθρα του στην καναδική εφημερίδα.Στην έκδοση της 20ής Οκτωβρίου 1922 γράφει:
«Ο άντρας σκεπάζει με μια κουβέρτα την ετοιμόγεννη γυναίκα του πάνω στον αραμπά για την προφυλάξει από τη βροχή. Εκείνη είναι το μόνο πρόσωπο που βγάζει κάποιους ήχους [από τους πόνους της γέννας]. Η μικρή κόρη τους την κοιτάζει με τρόμο και βάζει τα κλάματα. Και η πομπή προχωρά... Δεν ξέρω πόσο χρόνο θα πάρει αυτό το γράμμα να φτάσει στο Τορόντο, αλλά όταν εσείς οι αναγνώστες της Σταρ το διαβάσετε να είστε σίγουροι ότι η ίδια τρομακτική, βάναυση πορεία ενός λαού που ξεριζώθηκε από τον τόπο του θα συνεχίζει να τρεκλίζει στον ατέλειωτο λασπωμένο δρόμο προς τη Μακεδονία».

Τα λόγια αυτά δεν είναι γραμμένα από κάποιον που πρώτη φορά αντικρίζει τη φρίκη του πολέμου. Ο νεαρός Χεμινγουέι είχε ζητήσει να καταταγεί ως εθελοντής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά δεν έγινε δεκτός λόγω της κακής όρασής του. Αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει εθελοντής νοσοκόμος, να τραυματιστεί σοβαρά δυο φορές στην Αυστρία και τελικά να αποσυρθεί αφού τιμήθηκε με το βραβείο ανδρείας. Κι αυτά πριν να βρεθεί στην Τουρκία ως πολεμικός ανταποκριτής της Toronto Star, μόλις 23 χρονών.
Μέσα από το λογοτεχνικό του ταλέντο, που φανερώθηκε μέσα στα επόμενα χρόνια, ο συγγραφέας δίνει συγκλονιστικές περιγραφές μιας περιόδου που έχει σημαδέψει την ψυχή του Νεοέλληνα, μ’ όλο που κοντεύει να περάσει σχεδόν ένας αιώνας από τότε.
Σ’ ένα από τα κείμενα αυτά, στο οποίο αναφερθήκαμε ήδη, «Στην προκυμαία της Σμύρνης», που θεωρείται αριστούργημα γραφής και διδάσκεται, καθώς είδαμε στο Ιντερνέτ, στους φοιτητές αγγλικής φιλολογίας σε πολλά πανεπιστήμια, γράφει:
«Είχαμε ρητές εντολές να μην επέμβουμε, να μη βοηθήσουμε... Το πλοίο μας είχε τόση δύναμη που θα μπορούσαμε να βομβαρδίσουμε όλη τη Σμύρνη και να σταματήσουμε το μακελειό, αλλά η εντολή ήταν να μην κάνουμε τίποτα... Το παράξενο ήταν, είπε [ο υποτιθέμενος αξιωματούχος του αμερικάνικου πολεμικού που διηγείται την ιστορία], πώς ούρλιαζαν κάθε νύχτα τα μεσάνυχτα. Δεν ξέρω γιατί ούρλιαζαν αυτή την ώρα. Ήμασταν στο λιμάνι κι αυτές στην προκυμαία και τα μεσάνυχτα άρχιζαν να ουρλιάζουν. Στρέφαμε πάνω τους τους προβολείς και κι αυτές τότε σταματούσαν. ...».
Ο Χεμινγουέι ως πολεμικός ανταποκριτής είναι πιο σαφής. Ξέρει ότι 1.250.000 Έλληνες διώχτηκαν από τα σπίτια τους με την ανταλλαγή των πληθυσμών: «Ό,τι και να πει κανείς για το πρόβλημα των προσφύγων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να είναι υπερβολή. Ένα φτωχό κράτος με μόλις 4 εκατομμύρια πληθυσμό πρέπει να φροντίσει για άλλο ένα τρίτο των κατοίκων. Και τα σπίτια που άφησαν οι Μουσουλμάνοι που έφυγαν δεν επαρκούν σε τίποτα, χώρια η διαφορά στο επίπεδο κουλτούρας που είχαν συνηθίσει οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη».
Σε μια άλλη ανταπόκρισή του στη «Σταρ» γράφει:
«Βρίσκομαι σε ένα άνετο τρένο, αλλά με τη φρίκη της εκκένωσης της Θράκης, όλα μου φαίνονται απίστευτα. Έστειλα τηλεγράφημα στη «Σταρ» από την Αδριανούπολη. Δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Η εκκένωση συνεχίζεται.... Ψιχάλιζε. Στην άκρη του λασπόδρομου έβλεπα την ατέλειωτη πορεία της ανθρωπότητας να κινείται αργά στην Αδριανούπολη και μετά να χωρίζεται σ’ αυτούς που πήγαιναν στη Δυτική Θράκη και τη Μακεδονία. .. Δε μπορούσα να βγάλω από το νου μου τους άμοιρους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πομπή γιατί είχα δει τρομερά πράγματα σε μια μόνο μέρα. Η ξενοδόχισσα προσπάθησε να με παρηγορήσει με μια τρομερή τούρκικη παροικία: «Δε φταίει μόνο το τσεκούρι, φταίει και το δέντρο». (Toronto Star, 14 Νοέμβρη 1922)

«Η υποχώρηση του ελληνικού στρατού ήταν μια θλιβερή υπόθεση, αλλά δε χρειάζεται να κατηγορούμε γι’ αυτό τον απλό Έλληνα φαντάρο. Ακόμα και όταν γινόταν εκκενώσεις περιοχών οι Έλληνες δρούσαν ως πραγματικοί στρατιώτες. Ο Κεμάλ θα είχε μεγάλο πρόβλημα αν ήταν να τους αντιμετωπίσει στη Θράκη. Ο λοχαγός Wittal του Ινδικού Ιππικού, που βρισκόταν στην Ανατόλια ως παρατηρητής κατά τη διάρκεια του πολέμου των Ελλήνων με τον Κεμάλ, μου είπε: «Οι Έλληνες στρατιώτες ήταν μαχητές πρώτης κατηγορίας. Οι αξιωματικοί τους ήταν άριστοι.... Θα μπορούσαν να έχουν καταλάβει την Άγκυρα και να τελειώσουν τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί».
Και τελειώνει με μια πρόταση που δεν θα την έγραφε ποτέ ένας απλός δημοσιογράφος αν δεν είχε μέσα του το ταλέντο του μεγάλου νομπελίστα συγγραφέα: «Όλη μέρα περνούν δίπλα μου, λεροί, εξαντλημένοι, αξύριστοι, ανεμοδαρμένοι στρατιώτες που βαδίζουν στη γκρίζα γυμνή ύπαιθρο της Θράκης. Χωρίς μπάντες, χωρίς [ανθρωπιστικές] οργανώσεις να τους ανακουφίσουν, χωρίς τόπο να ξαποστάσουν, παρά γεμάτοι ψείρες, με βρώμικες κουβέρτες και κουνούπια όλη τη νύχτα. Είναι οι τελευταίοι από αυτό που ήταν κάποτε η δόξα της Ελλάδας. Κι αυτό είναι το τέλος της δεύτερης πολιορκίας της Τροίας» (Toronto Star, 3 Νοεμβρίου 1922).
Μπορεί ο συγγραφέας να ήταν σκληραγωγημένος και από τη φύση του (πλην των άλλων ήταν και μποξέρ) ή από τη ζωή του ως πολεμικός ανταποκριτής, αλλά δε μπορεί αν μη συγκινηθεί με τόσο πόνο.
Σε ένα από τελευταία του άρθρα από την Τουρκία στην Τορόντο Σταρ γράφει:
«Ποιος θα θρέψει τόσο πληθυσμό; Κανένας δεν το ξέρει και μέσα στα επόμενα χρόνια ο χριστιανικός κόσμος θα ακούει μια σπαρακτική κραυγή που ελπίζω να φτάσει και ως τον Καναδά: «Μην ξεχνάτε τους Έλληνες!».
Μόλις πριν από λίγο καιρό η διεθνής «Οργάνωση των Ακαδημαϊκών για τις Γενοκτονίες» αναγνώρισε ως γενοκτονία όχι μόνο αυτή των Ποντίων αλλά και των Ελλήνων της Ανατολίας. Η κραυγή του Χεμινγουέι έχει επί τέλους φτάσει όχι μόνο στον Καναδά, αλλά και σε όλο τον κόσμο.

πηγή-www.tvxs.gr/ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Ο πατρό-Κοσμάς και οι δάσκαλοι

Eτούτος ο τάφος έχει την εξουσίαν να διδάσκει Βασιλείς, Πατριάρχας, Αρχιερείς, Ιερείς, άνδρας και γυναίκας, νέους και γέροντας και όλον τον κόσμον... Να καθήοετε από πέντε, δέκα να συνομιλείτε αυτά τα θεία νοήματα, να τα βάλετε μέσα εις την καρδίαν σας, δια να οας προξενήσουν την αιώνιον ζωήν. Δεν είναι, αδελφοί μου, λόγια ιδικά μου, όσα σας είπον, αλλά του Αγίου Πνεύματος, από την Αγίαν Γραφήν».

Με τα λόγια αυτά ο μεγάλος μας Παιδαγωγός περιέγραψε την αξία που έχει το λειτούργημα του διδασκάλου και το μέγεθος της πνευματικής εξουσίας που αυτός έχει έναντι των διδασκομένων. Θα μπορούσε κανείς, όπως ο Αγιος Κοσμάς παρομοίασε το σκαμνί απ' όπου δίδασκε με τάφο, ανάλογα να θεωρήσει τη διδασκαλική έδρα με τον τάφο κάθε διδασκάλου, πάνω στον οποίο οι μαθητές του θα γράψουν λόγια ευγνωμοσύνης, τιμής, σεβασμού και αναγνώρισης ή λόγια περιφρόνησης και λήθης. Η διδασκαλία, όπως τη χρωμάτισε ο πατρο-Κοσμάς, απαιτεί αίμα καυτό από την καρδιά του δασκάλου. Κι εμείς οι άνθρωποι αυτού του τραγικού αιώνα, δεν ξέρω αν είμαστε ικανοί να υποστούμε μια τέτοια ναρκισσιστική απώλεια.


Το έργο του είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, αλλά είναι καρπός και του ελληνικού πνεύματος. Και τέτοιο πρέπει να είναι και το έργο του κάθε δασκάλου. Η Ελλάδα μας είναι ο ευλογημένος τόπος, που μαζί με τους καρπούς της γης καρπίζει στον ήλιο του πνεύματος καρπούς που αποτελούν το καλύτερο καλοκαίρι πολιτισμού της ανθρωπότητας. Βγαίνει ο ήλιος στην Ελλάδα και τα πάντα συναγωνίζονται, πραγματικά και μεταφορικά, να φανούν, να δείξουν την παρουσία τους, το έργο τους.
Βγαίνει ο πνευματικός ήλιος της Ελλάδας, το ελληνικό φως και ομορφαίνει ο κόσμος με ποιητές, με φιλοσόφους, με ήρωες, με μάρτυρες, με στοχαστές, με μουσικούς, με στρατηγούς, με ρήτορες, με συγγραφείς. Οι καρποί του ελληνικού πνεύματος γεμίζουν τις βιβλιοθήκες και τα μουσεία όλου του κόσμου, δίνοντας τους χρώμα και γεύση.


Οι ελληνικές περιοχές ας συνδεθούν, επιτέλους, με τα πνευματικά προϊόντα και όχι μόνο με τα γεωργικά και όταν ρωτούν οι ξένοι «τι βγάζει αυτός ο τόπος;», να λέμε βγάζει ήρωες, φιλοσόφους, γιατρούς, αγίους. Είναι κρίμα ν' ακούς σήμερα ότι εδώ βγαίνει φράουλα ή καπνός ή πορτοκάλια ή μήλα στο Πήλιο και να μην ακούς τα νέα παιδιά να λένε περήφανα, εδώ βγήκε ο Σωκράτης, ο Δημόκριτος, ο Βενιζέλος, ο Μακρυγιάννης, ο Ρήγας Φεραίος, ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Μέγας Αλέξανδρος...
Που είναι σήμερα οι ταγοί της ελληνικής παιδείας, οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί, οι πνευματικοί άνθρωποι, να περπατήσουν, σαν άλλος πατρο-Κοσμάς κοντά στον Ελληνα απ' άκρου εις άκρον της Ελλάδας; Ποια μηνύματα φθάνουν στα Ελληνόπουλα μέσω των περιοδικών, εφημερίδων, βιβλίων, τηλεοράσεων; Ποιος Κοσμάς Αιτωλός θα σταματήσει τα «τηλεσκουπίδια» της ανοησίας και τις δοσοληψίες των παιδιών μας με τους τηλεοπτικούς αστέρες που τα ταΐζουν απάτες, εκβιασμούς, βιασμούς, εγκλήματα και κάθε λογής ψέμα;


Είναι καιρός το εκπαιδευτικό μας σύστημα να προσφέρει στα παιδιά μας άξια πρότυπα αρετής, ποιητές, φιλοσόφους, αγίους, μάρτυρες Ορθοδοξίας και Ελλάδας, δημιουργούς πνευματικούς. Να διδάξει τα παιδιά μας με τα παραδείγματα των καρπών του πνεύματος της ελληνικής γης. Να μην αφήσει τους αγίους να κοιτούν απορημένοι τη νέα γενιά από τα τέμπλα των εκκλησιών. Να μην εγκαταλείψει τα αρχαία ερείπια να πέφτουν στη γη μη έχοντας κάτι να πουν, να μην καθηλώσει τα αγάλματα των ηρώων ακίνητα στις πλατείες, να μην κάνει βουβά τα ονόματα στις ταμπέλες των

δρόμων, χωρίς να 'χουν να δείξουν κάποια οδό να βαδίσουμε.Οι καιροί μας επιβάλλουν όλοι οι Ελληνες να μελετήσουμε προσεκτικά το φαινόμενο Κοσμάς ο Αιτωλός, τώρα που η υλιστική ειδωλολατρία, ο εγωισμός, η υποτίμηση των αξιών, η δειλία κυριαρχούν. Τα παιδιά μας θέλουν πρότυπα για να νιώσουν περήφανα, ν' αναβαπτιστούν και να ξεδιψάσουν μακριά από τα βρόμικα νερά της επικαιρότητας. Τα παιδιά μας θέλουν ήλιο, φως και Ελλάδα. Θέλουν αξιοπρέπεια και ειλικρίνεια. Και ο Αγιος Κοσμάς δίδαξε αυτό ακριβώς: να στέκεται ο Ελληνας ψηλά, να μην προσκυνάει κατακτητή, να μην αλλάζει την πίστη του, να μην ανταλλάσσει με τίποτα την Ορθοδοξία και την Ελλάδα, να μην υποδουλώνεται οε καμία τυραννική εξουσία.


Ο μεγάλος παιδαγωγός και μάρτυρας πέρασε στην Ιστορία, αφήνοντας παρακαταθήκες και διδαχές, ικανές να κρατήσουν όρθιο και ζωντανό αυτό το έθνος, ικανές να το οδηγήσουν σε ατραπούς δόξας και μεγαλείου. Εμείς, οι σύγχρονοι νεοέλληνες, ιδίως οι κληρικοί και οι εκπαιδευτικοί, έχουμε χρέος να τον μελετήσουμε, να τον ασπασθούμε και να τον μιμηθούμε. Ισως αυτός είναι ένας τρόπος να μη χαθεί, κατά κόσμον, η φήμη και το όνομα του. Αλλωστε ποιους θυμόμαστε κι εμείς από τόσους περαστικούς, σ' αυτή τη γη, ανθρώπους; Μόνο αυτούς που υπηρέτησαν ιδέες, αγωνίστηκαν για οράματα και μαρτύρησαν για ιδανικά, όπως ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Αγιος και Ισαπόστολος.

Αρχ.Επιφάνιου Οικονόμου
εφημερίδα''Ορθοδοξία και Ελληνισμός''9-2-2003