Εκοιμήθη ο πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Τσακουμάγκος

Θλίψη στους εκκλησιαστικούς χώρους της Πάτρας από την αναγγελία της κοιμήσεως του πρωτοπρεσβύτερου Ιωάννη Τσακουμάγκου, σε ηλικία 79 ετών. Ο παπα-Γιάννης, είχε υπηρετήσει επί σειρά ετών στον Ιερό Ναό του Αγίου Ανδρέου καθώς επίσης στον Ιερό Ναό του Αγίου Γερασίμου Πατρών.

Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Βίδοβα (Καλαμάκι) της Δυτικής Αχαϊας.

Με την πρεσβυτέρα του Πηνελόπη απέκτησε δύο παιδιά, τον Μανώλη και την Αλεξάνδρα, ενώ ευτύχησε να δει και τέσσερα εγγόνια.

Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί σήμερα στις 3.30 μ.μ. από τον Ιερό Ναό Παναγίας Αλεξιωτίσσης Πατρών.

πηγή

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Κατωπόδης

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ, ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἰωάννης Κατωπόδης, προϊστάμενος, τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ζακύνθῳ Πατρῶν.

Ἡ ἐξόδιος Ἀκολουθία, θά ψαλῆ εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ζακύνθῳ Πατρῶν, αὔριο Παρασκευή 13.5.2016 καί ὣρα 11 π.μ., χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου.

Τό σκήνωμα τοῦ ἀοιδίμου π. Ἰωάννου θά εὑρίσκεται ἀπό τό πρωί τῆς Παρασκευῆς εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Διονυσίου, ὃπου θά τελεσθῆ ἡ Θεία Λειτουργία καί θά τεθῆ εἰς λαϊκόν προσκύνημα.

Ὁ ἀείμνηστος Ἱερεύς, ἐγεννήθη εἰς τήν Πάτρα στίς 9.8.1947. Ἦτο θεολόγος καί ὑπηρέτησε ὡς καθηγητής καί Γυμνασιάρχης εἰς τήν Β/θμιον Ἐκπαίδευσιν.

Ἧτο ἔγγαμος καί πατέρας τριῶν τέκνων.

Ἐχειροτονήθη Διάκονος στίς 21.3.1972 ὑπό τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Πατρῶν Κωνσταντίνου, ὑπηρετήσας εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Εὑαγγελιστρίας Πατρῶν καί Πρεσβύτερος στίς 22.1.1978 ὑπό τοῦ Ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου. Ὁ ἴδιος Ἀρχιερεύς τόν ἐχειροθέτησε Πνευματικόν (5.12.1981), Οἰκονόμον (1.11.1985) καί Πρωτοπρεσβύτερον (5.12.1993). Ἱεράτευσε εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος Λεύκας καί εἰς τόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ζακύνθῳ Πατρῶν.

Παραλλήλως μέ τήν διακονίαν του εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Πατρῶν συμμετεῖχε ὡς μέλος τοῦ Δ.Σ. καί ἐν τέλει ὡς Πρόεδρος τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Κληρικῶν τῆς Ἑλλάδος.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

To είδαμε εδώ 


Καλό παράδεισο  π.Ιωάννη

ΠΑΤΡΑ: Ξίνισε τα μούτρα του ο παπάς… γιατί ήθελε χοντρό φακελάκι! ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΖΕΥΓΑΡΙ Ο... ΑΘΕΟΦΟΒΟΣ

Που κοιτάζει τα ζευγάρια γνωστός ιερέας της Πάτρας, ο οποίος «λειτουργεί» σε εκκλησία που γιορτάζει… το καλοκαίρι; Στις τσέπες! Αρκετοί ιερείς είναι γνωστοί για την φιλοχρηματία τους, όμως ο συγκεκριμένος… ξεπερνά τους πάντες!Σύμφωνα με όσα μας κατήγγειλε ζευγάρι, απευθύνθηκε στον συγκεκριμένο ιερέα, αφού είχε επιλέξει την εκκλησία στην οποία λειτουργεί για την πραγματοποίηση διπλού μυστηρίου. Γάμου και βάπτισης! Όταν ο παπάς άκουσε πως το ζευγάρι θα βάπτιζε κιόλας και μάλιστα… Σάββατο, άρχισε τις «γκρίνιες»: Μα τι λέτε τώρα, και γάμος και βάπτιση και Σάββατο; «Μα η εκκλησία θα χάσει, γιατί θα στερηθεί μία τελετή» τους είπε ο παπάς και όπως ήταν φυσικό οι μελλόνυμφοι έμειναν… με ανοιχτό το στόμα!Η συνέχεια όμως ήταν εκπληκτικότερη! Την ημέρα του διπλού μυστηρίου, ο παπάς τους πλησίασε και πάλι! Και ενώ το παιδί προετοιμαζόταν για την βάπτιση, τους ρώτησε ευθέως… «πόσα χρήματα θα αφήσουν για την εκκλησία»! Το ζευγάρι του παρέδωσε έναν φάκελο μέσα στον οποίον υπήρχαν 90 ευρώ, ο ιερέας τον άνοιξε και τότε έγινε… ταύρος! «Τι πράγματα είναι αυτά; 90 ευρώ θα δώσετε για το παιδί σας»; τους είπε. Ο γαμπρός πήρε τον λόγο και εξήγησε στον παπά ότι … «τόσα διέθεταν» ενώ η νύφη που είχε γίνει έξω φρενών… με δυσκολία κρατούσε το στόμα της κλειστό! Ο ιερέας δεν μπορούσε να συγκρατήσει την δυσφορία του και συνεχώς «μουρμούραγε»! Ακόμη και το μυστήριο… άρον άρον το τελείωσε! Φαινόταν πως «ήλπιζε» πως το ζευγάρι θα δώσει… και άλλον φάκελο με χρήματα (για τον γάμο που θα ακολουθούσε) ωστόσο μετά και το δεύτερο μυστήριο… απογοητεύθηκε ακόμη περισσότερο! Οι νεόνυμφοι δεν του έδωσαν χρήματα κι εκείνος έχοντας γίνει… πυρ και μανία αποφάσισε να τους εκδικηθεί! Στην κυριολεξία (με την δικαιολογία ότι άργησαν) τους πέταξε έξω από τον Ιερό Ναό. «Έκλεινε τις πόρτες, ούτε να φωτογραφίες μέσα στην εκκλησία δεν μας άφησε να βγάλουμε» μας είπαν. Ο παπάς έμεινε στα 90 ευρώ και φυσικά δεν γνωρίζουμε αν τα συγκεκριμένα χρήματα πήγαν υπέρ των σκοπών της εκκλησίας ή… στην τσέπη του! Θέλουμε όμως να πιστεύουμε πως ο έλεγχος που ούτως ή άλλως κάνει ο Μητροπολίτης (με βάση τον αριθμό των μυστηρίων που τελούνται σε κάθε εκκλησία) θα αποδείξει κατά πόσο ο συγκεκριμένος ιερέας έχει αυξήσει την προσωπική του περιουσία από τα «τυχερά» των γάμων και βαπτίσεων!
πηγή

Η ΚΑΠΗΛΕΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΑΠΟ ΚΛΗΡΙΚΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Ο κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, επέλεξε να «τιμήσει» τον νέο άγιο της Εκκλησίας μας Παϊσιο τον αγιορείτη με δύο …ευφάνταστους τρόπους. 

Πρώτα, μετέτρεψε ένα γραφείο – παράπηγμα το λέω εγώ – δίπλα στον Ναό του Αγίου Νικολάου Πατρών, σε παρεκκλήσιο του οσίου Παϊσίου. Η παλιά κουζίνα αυτού του γραφείου είναι το ιερό (sic) του σημερινού παρεκκλησίου! Πέρα από την ασέβεια εδώ έχουμε και την αποθέωση του κιτς. Απ’ αυτή την άποψη, η μετατροπή της κουζίνας σε ιερό είναι πολύ cult κίνηση! 

Μετά, πάντοτε στο πλαίσιο της «τιμής» του αγίου, εξέδωσε και κυκλοφόρησε και μέσω διαδικτύου ένα φυλλάδιο για το τι είπε ο όσιος Παϊσιος για τον Οικουμενισμό. Δεν καταδέχομαι φυσικά να απαντήσω στις πομφόλυγες που παραθέτει ούτε στην διαστρέβλωση των κειμένων του γέροντα που έχουν, φυσικά, τη δική τους ερμηνεία. Στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι παίρνει «αφορμή» από τον όσιο Παϊσιο για να επιτεθεί με δριμύτητα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. 

Τον καταγγέλλω δημοσίως για την σπίλωση της μνήμης των μεγάλων Πατριαρχών, Ιωακείμ Γ’, Μελετίου Μεταξάκη και Αθηναγόρου, τους οποίους ονομάζει «μασόνους», επικαλούμενος, μάλιστα, «μασονικά περιοδικά». Επιτίθεται, φυσικά, και εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου για την «συμπροσευχή» με τον Πάπα στο Φανάρι και όχι μόνο. 

Καταγγέλλω τον κληρικό Αναστάσιο Γκοτσόπουλο ότι καπηλεύεται τη μνήμη του αγίου Παϊσίου για να προωθήσει τις εμμονές και ιδεοληψίες του. Εφ’ όσον αισθάνεται άβολα στην Ορθόδοξη Εκκλησία να πάει κληρικός στον καθηρημένο και αφορισμένο Σέρβο (πρ. Μητροπολίτη Ράσκας) Αρτέμιο, τον οποίο εξυμνούσε και μετά την απόσχισή του από την Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Τώρα που η Σερβική Εκκλησία τον αφόρισε, άνετα μπορεί ο κληρικός Α. Γκοτσόπουλος να προσχωρήσει στην αγαπημένη του αίρεση, του τάχα και «αντι-οικουμενισμού». 

Φυσικά, ευθύνη για όλο αυτό το χάλι φέρει ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος.

πηγή

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΝΑΓΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Ιερά Αγρυπνία επί τη αποδόσει της Εορτής του Πάσχα

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ & ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΕΙΣ  ΚΡΥΑ  ΙΤΕΩΝ

ΙΕΡΑ  ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Την Τρίτη 19 Μαΐου 2015, εις τον Ιερό μας Ναό, θα τελεσθεί Ιερά Αγρυπνία επί τη αποδόσει της Εορτής του Πάσχα.

Έναρξις: 9:30 μ.μ. Λήξις: 1:00 π.μ.

Εκ του Ιερού Ναού

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ & ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΠΑΤΡΩ

ΣΠΑΝΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔH ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

ΣΠΑΝΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔH ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

i-m-patron.gr

Πάτρα: Το Σαββατοκύριακο οι εκδηλώσεις για την 50ή επέτειο της Επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αγ. Ανδρέου - ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΟ της συνέντευξης Τύπου του Μητροπολίτη κ.κ. Χρυσοστόμου

 

Τέσσερις ακόμη Αρχιερείς έχουν προσκληθεί και θα έρθουν στην Πάτρα για τον διήμ

Με λαμπρότητα και εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια θα τιμηθεί αυτό το Σαββατοκύριακο 27 και 28 Σεπτεμβρίου 2014 από την Ιερά Μητρόπολη Πατρών, η 50η επέτειος της Επανακομιδής της Αγίας Κάρας του Πολιούχου των Πατρών, Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, στον τόπο του μαρτυρίου του, την Πάτρα.
Το μεγάλο ιστορικό, θρησκευτικό γεγονός της επανακομιδής της Τιμίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου από την Ρώμη και την Καθολική εκκλησία στην Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία και την Πάτρα είχε πραγματοποιηθεί πριν ακριβώς μισό αιώνα, σαν σήμερα στις 26 Σεπτεμβρίου του 1964 μέσα σε μία ατμόσφαιρα ιερής συγκίνησης και παρουσία πλήθους κόσμου.
Τον μέγα αυτό εκκλησιαστικό θησαυρό που επεστράφη στην Αχαική πρωτεύουσα και την Ορθόδοξη Χριστιανική εκκλησία σχεδόν 500 χρόνια αφότου είχε παραμείνει στην Δύση, είχε τότε υποδεχθεί ο Μακαριστός Μητροπολίτης πρώην Πατρών Κωνσταντίνος, με ιερό συγκλονισμό και συγκίνηση.
Η Τιμία Κάρα του Πολιούχου των Πατρών είχε τοποθετηθεί τότε στον Παλαιό ιερό ναό του Αγίου ενώ από το φθινόπωρο του 1974 μεταφέρθηκε στο νέο ιερό ναό του Αγίου Ανδρέου που είχε μόλις εγκαινιαστεί από τον Μακαριστό Μητροπολίτη πρώην Πατρών κυρό Νικόδημο.
Όπως ανέφερε στο thebest.gr ο προιστάμενος του ναού του Αγίου Ανδρέου και Υπεύθυνος για θέματα Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών,πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Σκιαδαρέσης, στον φετινό διήμερο εορτασμό της σημαντικής αυτής επετείου για την Αποστολική Μητρόπολη των Πατρών αλλά και την εκκλησία μας, ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος έχει προσκαλέσει να παραστούν και να λαμπρύνουν με την παρουσία τους τις εκδηλώσεις, τέσσερις ακόμη Μητροπολίτες.
Πιο συγκεκριμένα το σαββατοκύριακο στην Πάτρα θα συμμετάσχουν και θα συγχοροστατήσουν με τον κ.κ. Χρυσόστομο, οι σεβασμιότατοι Μητροπολίτες Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.κ. Παντελεήμων, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Θεσσαλονίκη, Ζιχνών και Νευροκοπίου κ.κ. Ιερόθεος, ο οποίος διατελεί και Έξαρχος Παγγαίου, ο Πρεβέζης και Νικοπόλεως κ.κ. Χρυσόστομος (Τσιρίγκας), ο οποίος είναι και Υπέρτιμος και Έξαρχος Παλαιάς Ηπείρου και ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμων Μουτάφης, ο οποίος κατάγεται από την Καβάλα και έχει γεννηθεί το 1970.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα του επετειακού εορτασμού, το Σάββατο 27/9/2014 στις 19.00 θα τελεστεί πανηγυρικός αρχιερατικός εσπερινός στο μεγάλο ιερό ναό του Αγίου Ανδρέου ενώ το πρωί της Κυριακής 28 Σεπτεμβρίου, 7.30 -10, θα τελεστεί πολυαρχιερατική Θεία λειτουργία και χειροτονία διακόνου.
Στις 17.45 το απόγευμα της Κυριακής θα ξεκινήσει η πομπή για την Ιχθυόσκαλα όπου ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος θα πραγματοποιήσει την καθιερωμένη δέηση και αγιασμό για την έναρξη της νέας αλιευτικής περιόδου ενώ στη συνέχεια όπως επιτάσσει το έθιμο, η Τιμία Κάρα και η εικόνα του Αποστόλου Ανδρέα θα μεταφερθούν με πλοιάριο διά θαλάσσης στον μώλο του Αγίου Νικολάου και στις 19.00 στην πλατεία Τριών Συμμάχων θα γίνει η Θεία δοξολογία και δέηση παρουσία των αρχών της πόλης και του κόσμου.
Μετά θα ακολουθήσει η ιερά λιτάνευση της Τιμίας Κάρας που θα τοποθετηθεί σε τιμητικό στρατιωτικό όχημα, κατά μήκος της οδού Αγίου Ανδρέου. Στην λιτάνευση θα συμμετάσχουν οι προσκεκλημένοι Μητροπολίτες, οι ιερείς, οι ψάλτες, οι εκπρόσωποι των πολιτικοστρατιωτικών αρχών του τόπου και ο κόσμος.
*Για τις εκδηλώσεις της 50^ης επετείου της Επανακομιδής της Αγίας Κάρας του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα, έδωσε και συνέντευξη Τύπου ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος στα τοπικά Μέσα ενημέρωσης την περασμένη Τετάρτη όπου και προσκάλεσε σύσσωμο τον Πατραικό λαό να δώσει το παρών στις εκδηλώσεις για τον Προστάτη της πόλης, Άγιο Ανδρέα.

 

 

Η ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣΜΟΥ

ΠΑΣΑΛΟ ΤΟΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΙΕΧΩΒΑΔΕΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας.

Οι πιστοί την ημέρα αυτή καλούνται να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν.

Η μεγάλη αυτή Δεσποτική εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε ορισμένες βασικές αρχές και αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, η οποία διασώζει μόνη Αυτή ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με την ποικίλη ετεροδοξία, η οποία, είτε αδιαφορεί να αποδώσει τιμή στο Σταυρό (Προτεσταντισμός), είτε πολεμά ευθέως Αυτόν, ως ειδωλολατρικό σύμβολο (Mάρτυρες του Ιεχωβά). Η Εκκλησία μας θέσπισε πολλές φορές προσκύνησης και τιμής του Σταυρού καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.

Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για τη χριστιανική πίστη κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού, διότι η σημασία του είναι πραγματικά τεράστια. Ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση λειτουργούν ως δυο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται η ζωή των πιστών χριστιανών. Η Ανάσταση έπεται του Σταυρού και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και η σπουδαία σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας.

Ο μέγας απόστολος των Εθνών Παύλος, ο κατ’ εξοχήν θεολόγος του Σταυρού, τονίζει συχνά στις θεόπνευστες επιστολές του ότι ο Σταυρός του Χριστού είναι γι’ αυτόν και για την Εκκλησία καύχηση. «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Γαλ.6:13), διότι « ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι,»(Α΄Κορ. 1:17»,επιεδή ο Ιησούς Χριστός «εγενήθη εν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (1 Κορ.1:30) ως ο «Εσταυρωμένος» (1 Κορ.1:23). Ο Κύριος της δόξης «υπό χειρών ανόμων» καρφώθηκε επάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να υποστεί το επώδυνο μαρτύριο της σταυρώσεως και να πεθάνει ως έσχιστος κακούργος. Αλλά όμως η ανθρώπινη αυτή κακουργία, εξ αιτίας της άμετρης θείας αγάπης, λειτούργησε ευεργετικά για το θεοκτόνο ανθρώπινο γένος, «συνίστησι δε την εαυτού αγάπην εις ημάς ο Θεός, ότι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανε. Πολλώ ουν μάλλον δικαιοθέντες νυν εν τω αίματι αυτού σωθησόμεθα δι’ αυτού από της οργής. Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ διά του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού» (Ρωμ.5:8-10).

Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία του Χριστού ήταν έχθιστο φονικό όργανο εκτέλεσης κακούργων. Όποιος πέθαινε δια της σταυρώσεως χαρακτηρίζονταν «επικατάρατος» (Γαλ.3:1). Αφότου όμως ο σαρκωμένος Θεός πέθανε ως κακούργος πάνω στο εγκάρσιο ξύλο, αυτό κατέστη πηγή απολυτρώσεως. Από μέσο θανατώσεως μεταβλήθηκε σε ακένωτη πηγή ζωής, από αποκρουστικό και απαίσιο όργανο των δημίων έγινε φωτεινό σύμβολο και δίαυλος ευλογιών, από ξύλο πόνου και ωδίνων κατέστη καταφύγιο ανάπαυσης και χαράς.

Η παράδοξη αυτή και μεγάλη αλλαγή συντελέσθηκε επειδή η άμετρη θεία αγάπη και ευσπλαχνία δε λειτούργησε εκδικητικά προς την ανθρώπινη αγνωμοσύνη και κακουργία. Μέσα στην απύθμενη θεία φιλανθρωπία δεν υπάρχει «χώρος» για μίσος, θυμό και εκδίκηση. Ο Θεός, ως η απόλυτη αγάπη (Α΄ Ιωάν.4:8,) αντί εκδίκησης ανταπέδωσε στον άνθρωπο ευσπλαχνία και του δώρισε τη λύτρωση από τα πικρά δεσμά της αμαρτίας και του κακού και του χάρισε την αιώνια ζωή.

Χάρη λοιπόν στην άμετρη αγάπη του Θεού, το φρικτό φονικό όργανο των ανθρώπων μετεβλήθη σε πηγή αγιασμού και απολυτρώσεως.

Σύμφωνα με την υψηλή θεολογία του ουρανοβάμωνος Παύλου ο Σταυρός του Χριστού από ατιμωτικό και φρικτό φονικό όργανο θανατώσεως των κακούργων ανθρώπων, μετεβλήθη, μετά το σταυρικό θάνατο του Κυρίου, σύμβολο σωτηρίας, μέσο συμφιλίωσης με το Θεό και πηγή αγιασμού. Η ανθρώπινη κακία έδωσε στο Θεό πόνο και θάνατο δια του ξύλου του Σταυρού, η θεία ανεξικακία και άκρα φιλανθρωπία, έδωσε, αντίθετα, στο δήμιό Του αγάπη και λύτρωση! Η δύναμη λοιπόν του Σταυρού έγκειται στην ακένωτη αγάπη του Θεού, η οποία διοχετεύεται πλέον στην ανθρωπότητα και σε ολόκληρη τη δημιουργία μέσω του Σταυρού.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας έχοντας υπόψη τους αυτή τη μεγάλη αλήθεια διατύπωσαν την περίφημη θεολογία του Σταυρού. Το ιερότατο αυτό σύμβολο είναι πια συνυφασμένο με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από Εκείνον αντλεί την ανίκητη δύναμή του, τον αγιασμό και τη χάρη. Γι’ αυτό και δεν είναι ειδωλολατρία να προσκυνείται από τους πιστούς, διότι προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, σημαίνει προσκύνηση του ιδίου του Χριστού, του Οποίου είναι το σημείο και η ενθύμηση της απολυτρωτικής Του θυσίας.

Ο Σταυρός του Χριστού αποτελεί πλέον την ενοποιό δύναμη της ανθρωπότητας. Αν το ξύλο της γνώσεως του καλού και του κακού στην Εδέμ (Γεν. γ΄ κεφ.) έγινε πρόξενος κακού και έχθρας του ανθρωπίνου γένους, το ξύλο του Σταυρού έγινε σημείο επανένωσης των ανθρώπων στο Σώμα Του Κυρίου Ιησού Χριστού. Τα δύο εγκάρσια ξύλα, που συνθέτουν το σύμβολο του Σταυρού, συμβολίζουν την ένωση των ανθρώπων με το Θεό (κάθετο ξύλο) και την ένωση των ανθρώπων μεταξύ τους (εγκάρσιο ξύλο). Φυσικά η ένωση των ανθρώπων περνά αναγκαστικά από τη σχέση τους με το Θεό. Το εγκάρσιο ξύλο παριστά, επίσης, τα δύο χέρια του Εσταυρωμένου Λυτρωτή μας, τα οποία είναι ανοιγμένα για να αγκαλιάσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μέσα σε αυτή τη θεώρηση η νέα εν Χριστώ ανθρώπινη κοινωνία έχει διαφορετική υφή από τις προχριστιανικές και εξωχριστιανικές κοινωνίες. Η ενοποιός δύναμη του Σταυρού του Χριστού αδελφοποιεί τους ανθρώπους, δημιουργώντας την κοινωνία της αγάπης, της αδελφοσύνης, της δικαιοσύνης και της ειρήνης.

Το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι ακόμα η φοβερή δύναμη κατά των αντίθεων δυνάμεων. Μέχρι το σταυρικό θάνατο του Χριστού, ως όργανο του κακού, χρησιμοποιούνταν για την καταστροφή και το θάνατο. Αφότου ο Θεός καταδέχτηκε να καρφωθεί και να πεθάνει πάνω σ’ αυτόν μεταβλήθηκε σε όπλο εναντίων εκείνων που το χρησιμοποιούσαν.

Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν Σου ημίν δέδωκας, φρύττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά και θάνατον κατήργησεν». Το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι το θαυμαστό φυλακτήριο των πιστών. Δεν υπάρχει αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας που να μην σταυρώνονται οι πιστοί, δεν υπάρχει στιγμή προσευχής που να μην ποιούμε το σημείο του Σταυρού, δεν υπάρχει δύσκολη στιγμή που να μην αγιάζουμε το σώμα μας με το σημείο του Σταυρού για να θωρακιζόμαστε έτσι κατά των δυνάμεων του κακού. Ο Τίμιος Σταυρός αντικατέστησε όλα τα δεισιδαίμονα και αναποτελεσματικά φυλακτήρια του παρελθόντος.

Οι πιστοί πλέον φέρουν με καμάρι Αυτόν ως πολύτιμο και αποτελεσματικό φυλακτήριο κατά του κακού, αλλά και ως ομολογία της πίστης τους στην μεγάλη απολυτρωτική θυσία του Χριστού. Πρέπει να επισημάνουμε εδώ την φανερή αποστροφή, ακόμα και την έχθρα προς τον Σταυρό του Χριστού, πολλών αιρετικών χριστιανικών ομάδων. Στο σύνολό του, λοιπόν, ο προτεσταντικός κόσμος δεν αποδίδει καμιά τιμή στο Σταυρό. Είναι γνωστό πως οι προτεστάντες δεν κάνουν το σημείο του Σταυρού και χρησιμοποιούν αυτόν μόνο ως διακοσμητικό στοιχείο!.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μάλιστα, χειρότερα από αυτούς μάχονται με λύσσα το σημείο του Σταυρού. Δεν προφέρουν καν το όνομα Σταυρός και αντ’ αυτού τον ονομάζουν πάσαλο. Στην Καινή Διαθήκη έχουν αντικαταστήσει την ονομασία του Σταυρού με ξύλο!

Η κατάσταση της κατάνυξης και της χαρμολύπης που δημιουργεί στην ψυχή μας η παρουσία και θέα του Τιμίου Σταυρού μας κάνει να υπομένουμε με καρτερία και υπομονή τα προβλήματα της ζωής, δηλαδή να υπομένουμε τον προσωπικό μας σταυρό (Ματθ.16:24), ελπίζοντας εξάπαντος στην επερχόμενη ανάσταση, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Αυτή η ακράδαντη πίστη μας δίνει δύναμη και μας κάνει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με αισιοδοξία, σε αντίθεση με την παποπροτεστατική Δύση, η οποία ζητά εναγωνίως την ευδαιμονία χωρίς τη θυσία, δηλαδή ζητά την ανάσταση χωρίς το σταυρό. Γι’ αυτό και δεν μπορεί να τη συναντήσει πουθενά.

Η ελληνορθόδοξη παράδοσή μας έχει ως βάση την παύλειο αρχή «ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν αυτώ, ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει»(Ρωμ.6:8-9). Αυτό μας κάνει να ξεχωρίζουμε από την αιρετική Δύση, η οποία όζει από απαισιοδοξία, εξαιτίας του πνευματικού της θανάτου, μη έχοντας ελπίδα αναστάσεως, διότι δεν πιστεύει στη δύναμη του Σταυρού του Χριστού και δεν έχει την ταπεινή διάθεση να συσταυρωθεί μαζί Του, για να μπορέσει έτσι να συναναστηθεί με Αυτόν.

Για να μπορεί όμως ο άνθρωπος να λάβει τον θείο αγιασμό μέσω του Σταυρού είναι απαραίτητο να πιστέψει στο Λυτρωτή Χριστό και στην σταυρική απολυτρωτική Του Θυσία. Επίσης πρέπει να σταυρώσει και αυτός τον εαυτό του όπως και ο Χριστός, να συσταυρωθεί μαζί Του, όχι βέβαια κυριολεκτικά όπως κάνουν κάποιοι παπικοί, που κάθε χρόνο τη Μ. Παρασκευή σταυρώνονται σε ξύλο σταυρού, αλλά πρέπει να σταυρώσει ο άνθρωπος όχι το σαρκίο του, αλλά τον αμαρτωλό και κακό εαυτό του, «ταις του βίου ηδοναίς», όπως προτρέπει ο ιερός υμνογράφος της Μ. Εβδομάδος. «ίνα και συζήσωμεν αυτώ (τω Χριστώ)».

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι μια ακόμα ευκαιρία για όλους μας να σκεφτούμε τις άπειρες δωρεές του Θεού στη ζωή μας. Να στρέψουμε το βλέμμα μας στο εκθαμβωτικό φως του Σταυρού προκειμένου να διαλύσουμε το σκοτεινό έρεβος των αμαρτιών της ψυχής μας.

Δεν έχουμε πολλές επιλογές, ή αποδεχόμαστε τη λυτρωτική δύναμη του Σταυρού του Χριστού και σωζόμαστε, ή παραμένουμε δούλοι της αμαρτίας και φορείς του κακού και χανόμαστε. Η κλήση προς τη λύτρωση είναι πάντα ανοιχτή, φτάνει να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση και να την αποδεχτούμε. Ο Κύριος μας περιμένει.

Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Πατρών

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών: Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΗΛΥΒΡΙΑΣ

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν μέ χαρά καί εὐφροσύνη ἐπληροφορήθη τήν ἐπαξία ἐκλογή τοῦ Μεγάλου Ἀρχιδιακόνου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, π. Μαξίμου Βγενοπούλου, ὡς Μητροπολίτου τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως Σηλυβρίας.

Ὁ π. Μάξιμος ἐγεννήθη καί μεγάλωσε στήν Πάτρα, ὅπου ζοῦν ἡ μητέρα καί τά ἀδέλφια του καί εἶναι ἀπόφοιτος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Λυκείου Πατρῶν.

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος ἀπέστειλε ἀμέσως μετά τήν ἀνακοίνωση τῆς ἐκλογῆς τοῦ π. Μαξίμου, συγχαρητηρίους εὐχάς ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Πατραϊκοῦ Λαοῦ καί ἐπικοινώνησε τηλεφωνικῶς μέ τόν π. Μάξιμο, στόν ὁποῖο ἐξέφρασε τήν χαρά καί τίς εὐχές του.

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Πατρῶν διοργανώνει προσκύνημα στήν Κωνσταντινούπολη, μέ τήν εὐκαιρία τῆς εἰς Ἐπίσκοπον χειροτονίας τοῦ ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Σηλυβρίας κ. Μαξίμου, πού θά πραγματοποιηθῇ τήν Κυριακή 27 Ἰουλίου 2014 στόν Πατριαρχικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό Φανάρι. (Πληροφορίες στά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, καί στά τηλ. 2610-320.602 [ἐσωτ. 102] καί 6977441614).

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πηγή: εδώ

Ιερός συγκλονισμός στην Πάτρα κατά την ανακομιδή των λειψάνων του ηγιασμένου π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου

Πενήντα χρόνια μετά τήν κοίμησή του, ἡ Πάτρα ἀσπάσθηκε τά Λείψανα τοῦ ἡγιασμένου «Παπούλη» της, τοῦ π. Γερβασίου (Παρασκευοπούλου), τοῦ διδασκάλου καί πνευματικοῦ της ὁδηγοῦ. Τοῦ λαμπροῦ κληρικοῦ μέ τό ἀδαμάντινο ἦθος, τοῦ ἐναρέτου, 

τοῦ ἀκαμάτου καί ἀσυμβιβάστου ἱεροκήρυκος, τοῦ παπᾶ τῆς φτωχολογιᾶς, τοῦ προστάτου τῶν προσφύγων, τοῦ ἱδρυτοῦ τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων στήν Ἑλλάδα.

Πενήντα χρόνια μετά, ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος εὐλόγησε μέ τήν τιμία κάρα τοῦ ἁγίου Γέροντος τόν Λαό τῆς Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως τῶν Πατρῶν, παρουσίᾳ τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης κ.κ. Ἐφραίμ, Κηθύρων κ.κ. Σεραφείμ, καί Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ἱερεμίου, οἱ ὁποῖοι συμμετεῖχαν στίς συγκινητικές λατρευτικές ἐκδηλώσεις.

Πλῆθος Κληρικῶν καί Μοναχῶν καί πλήθη Λαοῦ ἔραναν μέ δάκρυα καί μύρα καί ροδοπέταλα, τά Λείψανα τοῦ «Παπούλη» τῆς Πάτρας, καί ἐπανέλαβαν ὅ,τι σύμπας ὁ Λαός ἐκραυγάσε κατά τήν ὥρα, τῆς Ἐξοδίου Ἀκολουθίας του τήν 1η Ἰουλίου 1964: «Εἶναι Ἅγιος!».

Συγκλονιστικό τό κήρυγμα τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος ἐσκιαγράφησε μέ λόγους μοναδικούς τήν προσωπικότητα τοῦ ἱεραποστολικῶς ἐργασθέντος καί ὁσιακῶς τελειωθέντος π. Γερβασίου, ὁ ὁποῖος ἔφυγε μικρό παιδί, πάμπτωχο καί πονεμένο, ἀπό τήν Ἀρκαδία γιά νά δώσῃ τά πλούτη καί τά βάθη τοῦ πνεύματος στόν Πατραϊκό Λαό καί νά φύγῃ πάλι πάμπτωχος γιά τήν οὐράνια πατρίδα.

Τά Λείψανα τοῦ π. Γερβασίου τοποθετήθηκαν σέ εἰδική Λειψανοθήκη ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τῶν Κατασκηνώσεων στά Συχαινά τῶν Πατρῶν, τόν ὁποῖο Ναό ἐκεῖνος ἔκτισε καί τίς ὁποῖες κατασκηνώσεις ἐκεῖνος ἵδρυσε.

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΜΙΔHΝ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ
ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ
(29/6/2014)

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου «Καί τήν ράβδον... λαβέ ἐν τῇ χειρί σου καί πορεύσῃ... καί πατάξεις τήν πέτραν, καί ἐξελεύσεται ἐξ αὐτῆς ὕδωρ, καί πίεται ὁ λαός» (Ἐξοδ. 17, 5-6).

Δοξολογίαν ἀναπέμπομε σήμερον πρός τόν Δομήτορα τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος ἐχάρισε στόν Ὀρθόδοξο Λαό του, ἄνδρα πλήρη πνεύματος καί χάριτος οὐρανίου, ὅστις ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἔλαμψεν ὡς ἀστήρ καί λύχνος ἐπί τήν λυχνίαν τῆς τοῦ Κυρίου φωτοφόρου Καθέδρας, τῆς μιᾶς δηλαδή, ἁγίας, καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς του Ἐκκλησίας.

Γονυπετεῖς προσκυνοῦμε τόν Τάφο, τήν Ἁγία Κάρα καί τόν Σταυρό τοῦ μαρτυρίου τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσε ἐνταῦθα ἐξ ἄλλης Βησθαΐδά, τῆς ἁγιοτόκου δηλονότι γῆς τῆς Ἀρκαδίας, τόν μιμητή τῶν Ἀποστόλων, Γερβάσιον τόν ἀοίδιμο τοῦ Κυρίου θεράποντα.

Χρέος ἱερό καί καθῆκον ἅγιο ἐκπληροῦμε σήμερον πρός τόν στοργικό πατέρα καί διδασκάλο, τόν ἐπί δεκαετίας πνευματικῶς γεωργήσαντα καί ἱεραποστολικῶς κλεΐσαντα καί πνευματικῶς τόν Ἱερόν Ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου ἐν Πάτραις, ὑπέρ τοῦ ὁποίου πολλά ἐμόγησεν.

Τιμή ἀποδίδομε πρός τόν ἁπλοῦν καί σεμνό, τόν μαθητή τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, τόν λιτό καί ἀσκητικό, τόν γλυκύ καί αὐστηρό, τόν ἀκριβῆ τηρητήν τῶν Ἀποστολικῶν καί Ἑλληνορθόδοξων παραδόσεων, τόν ἐμπνευσμένο, τόν πρωτοποριακό καί ρηξικέλευθο ἀναγεννητή τῆς αὐστηρᾶς καί ἁγίας λειτουργικῆς μας παραδόσεως, τόν γενναῖο καί ταλαντοῦχο πνευματικό, ὁ ὁποῖος συνεκίνει μέ τήν ἁπλουστάτη παρουσία του καί ἐνέπνεε μέ τήν πυρφόρο μορφή του.

Εὐγνωμοσύνη προσφέρομε πρός τόν ποικίλοις χαρίσμασι κεκοσμημένον, τόν ὡς ἥλιον λάμψαντα καί τήν γῆν τῶν Πατρῶν οὐρανώσαντα, τόν τάς ψυχάς πυρί τοῦ πνεύματος φλογίσαντα καί τάς καρδίας τῇ δρόσῳ τῇ οὐρανίῳ δροσίσαντα, τόν ἀνάργυρο, τόν ἀκτήμονα πλήν ὅμως μέγα ἐλεήμονα, τόν ἐπίγειον ἄγγελο καί θερμουργό λειτουργό τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, τόν μύστη τοῦ Λόγου, τόν φλογερό καί ἀσυμβίβαστο ἱεροκήρυκα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁποίου σύνθημα ἀγωνιστικό ἦτο τό λόγιο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, «τόν γάρ ἄρχοντα παντός λαμπτῆρος λαμπρότερον εἶναι δεῖ καί βίον ἔχειν ἀκηλίδωτον, ὥστε πάντας πρός ἐκεῖνον ὁρᾷν καί πρός τόν αὐτοῦ βίον τόν οἰκεῖον χαρακτηρίζειν» (Ὁμιλία εἰς τήν Πρός Τιμόθ. PG 62. 547)

Εὐχαριστίαν ἐκ βάθους καρδίας ἐκφράζομε πρός τόν ζηλωτή πρεσβύτερο, τόν ἱδρυτή τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων ἐν Ἑλλάδι, τόν παπά τῆς φτωχολογιᾶς, τόν προστάτη τῶν προσφύγων, τόν ἐν καιροῖς δυσχειμέροις πρωτοσύγκελλο καί πρωτέκδικο τοῦ μεγάλου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσάνθου, τόν κατ’ ἴχνος τόν Χριστό ἀκολουθήσαντα, τόν γενναῖον τῇ ψυχῇ, τόν ἰσχυρόν τῷ φρονήματι, τόν τῇ πίστει ἀκλόνητον, τόν ἀνεπανάληπτο ἱερουργό τῶν τοῦ Θεοῦ ἱερῶν Μυστηρίων, τόν ἱδρυτή τῆς Ἀναπλαστικῆς Σχολῆς Πατρῶν, τῆς Σχολῆς Βιοτεχνίας καί Χειροτεχνίας, τῆς Σχολῆς Ἀναλφαβήτων ἐν Πάτραις, νηπιαγωγείου, παιδικῶν κατασκηνώσεων κλπ. (πρωτοποριακές κινήσεις γιά τήν ἐποχή του), μέγαν εὐεργέτη τῆς πόλεως καί τῆς κοινωνίας τῶν Πατρῶν.

Πάντες εὐλαβῶς ὑποκλινόμεθα ἐνώπιον τοῦ γνησίου Ἕλληνος Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, «εἰς τήν καρδίαν τοῦ ὁποίου ἤσκει μεγίστην γοητείαν ἡ Ἑλληνική Πατρίς, ὥστε νά προσληφθῇ κατόπιν αἰτήσεώς του κατά τήν θρυλικήν ἐξόρμησιν τοῦ 1912-13, ὡς ἐθελοντής στρατιωτικός Ἱερεύς εἰς τήν στρατιάν τῶν Εὐζώνων. Καί ἠγωνίσθη πορευόμενος μετά τῶν ἀετοπόδων αὐτῶν τέκνων τῆς Ἑλλάδος, ἀνερχόμενος εἰς δυσπροσίτους ὀροσειράς καί εἰς πολυνέκρους συγκρούσεις, τρέχων πολλάκις εἰς τήν πρώτην γραμμήν τοῦ πυρός, διά νά προσφέρῃ τάς ὑπηρεσίας του —Θείαν Μετάληψιν, ἱεράν ἐξομολόγησιν— εἴς τινα ἑτοιμοθάνατον εὔζωνον» (Μητροπολίτης πρώην Ὕδρας Ἱερόθεος Τσαντίλης).

Γόνυ ψυχῆς καί σώματος κλίνωμεν ἐνώπιον τοῦ πεπυρωμένου θείῳ ἔρωτι ἡγιασμένου Γέροντος, διά τόν ὁποῖον ἰσχύουν κατά πάντα οἱ λόγοι τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ συγγραφέως τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος θέλει τόν Ἱερέα:

α) Πατέρα,

β) Διδάσκαλον,

γ) Ἰατρόν, καί

δ) Κυβερνήτην.

Ὂντως ὁ π. Γερβάσιος ἀνεδείχθη Πατήρ, ὁ ὁποῖος ἠγάπησεν ὑπερβαλλόντως τά τέκνα του καί ἠγωνίσθη προκειμένου νά τά προστατεύσῃ ἐκ τῶν προβατοσχήμων λύκων, τῶν αἱρετικῶν δηλαδή καί τῆς μανίας τοῦ πολεμήτορος ἐχθροῦ.

Ὡς πατήρ ἐχρησιμοποίησε ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς του ἐν ἀγάπῃ, αὐστηρότητι παιδαγωγικῇ καί δικαιοσύνῃ. «Ὁ Ἱερεύς βιώνει ἕνα μαρτύριο, καθ’ ὅτι διά τῆς λειτουργικῆς προσευχῆς ὑπέρ ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, βυθίζεται στόν ὠκεανό τόν ἀνθρωπίνων παθημάτων» (Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστί, σελ. 253).

Ἐπόνεσε ὁ π. Γερβάσιος καί ἔκλαυσε μέ τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων, τούς ἐστήριξε στήν ἀδυναμία καί στήν ταλαιπωρία τους, στήν ἀνεργία, στήν ἀνέχεια, ἀλλά καί χάρηκε ὁλόψυχα στήν χαρά τους. Ἄκουσε ἐπί ὧρες τίς ἀγωνίες τῶν νέων, ξενύχτησε προσευχόμενος γι’ αὐτούς. Γι’ αὐτό καί σήμερα τά ἄκγονα αὐτοῦ τοῦ Λαοῦ τοῦ προσφέρουν τά ἀντίδωρα τῆς υἱϊκῆς τους ἀγάπης.

Τί νά εἴπωμε περί τῆς ἰδιότητός του ὡς διδασκάλου τῶν ὑπό Θεοῦ ἀποκεκαλυμμένων ἀληθειῶν; Ὁ τρόπος του γλυκύς, πειστικός καί ὁ λόγος του τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν, συγκλονιστικός, ἀποφασιστικός, ἐπαναστατικός, μετάδοση φωτός καί πυρός, ἀφοῦ ἐγνώριζε πολύ καλά ὅτι ἡ πλέον οὐσιώδης ἀνάγκη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς εἶναι ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.

Ἀσπαζόμεθα σήμερον τά Λείψανα τοῦ σοφωτάτου πνευματικού ἰατροῦ, ὁ ὁποῖος ἐχρησιμοποίησε τά ἀπαραίτητα πνευματικά ἐπιθήματα κατά περίπτωση, ὥστε καί τόν πόνο νά ἁπαλύνῃ καί τό τραῦμα νά ἐπουλώνῃ καί τήν θεραπεία νά ἐπιφέρῃ.

Καταφιλοῦμε τά ἅγια χέρια, τοῦ στιβαροῦ οἰακοστρόφου τῆς Ἱερᾶς Νηός, τήν ὁποία ὡδήγησε εἰς εὐδίους λιμένας.

Κλῆρος καί Λαός, ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, ἐπαναλαμβάνομε ὅ,τι ἠκούσθη μυριόστομο ἐν Πάτραις, κατά τήν ὥρα τῆς ἐξοδίου Ἀκολουθίας του, πρό πεντήκοντα ἐτῶν, ἐν τῷ Ἱερῷ καί πανσέπτῳ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Ναῷ: «Ἅγιος! Ἅγιος! Ἅγιος!». Ὡς ἅγιος τιμᾶται στή συνείδηση Κλήρου καί Λαοῦ.

Ἀλήθεια ἀδελφοί μου, αὐτά δέν εἶναι τά στοιχεῖα που συνθέτουν τήν ζωή ἑνός ἁγίου; Ἡ ζέουσα πίστη δηλαδή, ἡ θυσιαστική ἀγάπη, ἡ προσευχή, ἡ βιωματική ἐμπειρία, τό ἐνάρετον, συνελόντ’ εἰπεῖν, κατά πάντα τοῦ ἤθους του καί τῆς πολιτείας του; Ἀκόμη, ἡ μαρτυρία τοῦ Λαοῦ, ἀλλά καί ἡ θεοσημία, ἀφοῦ Κύριος ὁ Θεός ηὐδόκησε νά φανῇ ὁ τύπος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐντός κορμοῦ δένδρου (ὁ πρῶτος καί μοναδικός ἀχειροποίητος Σταυρός πού πανορθοδόξως προσκυνεῖται), τό ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ μακαριστός Γέροντας στόν χῶρο τῆς παιδικῆς ἐξοχῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιού Πατρῶν;

Περί τῆς ἁγιότητος τοῦ μεγάλου πνευματικοῦ διδασκάλου καί ὁδηγοῦ τοῦ Λαοῦ τῆς Ἀποστολικῆς πόλεως τῶν Πατρῶν μαρτυρεῖ καί ἡ δοκιμασία, πού προσετέθη ἐκ τῆς συκοφαντίας τῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πλανηθέντες ὑπό τοῦ διαβόλου ὡδήγησαν τόν ἀοίδιμον π. Γερβάσιον εἰς ὀδύνην τήν ὁποίαν ἐν εὐχαριστίᾳ πρός τόν Θεόν καί ἐν γαλήνῃ ψυχῆς διεξῆλθε. Ἀλλά πάντα ταῦτα, διά νά λάμψῃ περισσότερον ἡ ἀλήθεια καί νά φωτισθῇ ἔτι πλέον ἡ προσωπικότης καί τό ἔργον τοῦ ἀοιδίμου ἱεραποστολικοῦ ἀνδρός, καί νά δειχθῇ ἡ μεγάλη ἀγάπη καί τιμή τοῦ Λαοῦ πρός αὐτόν. Ἐξ ἄλλου «ὁ γευθείς πνεύματος Χριστοῦ δέν δύναται νά ἀποφύγῃ τήν συνάντησιν μετά τοῦ ὠκεανοῦ τῶν θλίψεων καί τῶν δυστυχιῶν. Οὗτος συμμετέχει εἰς τήν προσευχήν τοῦ Κυρίου, ὅστις ἔδωκεν εἰς ἡμᾶς τό
‘ὑπόδειγμα’ (Ἰω. ιγ’ 15)» (Γέροντας Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, Ὀψόμεθα τόν Θεόν καθώς ἐστί, σελ. 367).

Ὁ π. Γερβάσιος ὑπῆρξε διωκόμενος ἐκ τῆς νηπιακῆς αὐτοῦ ἡλικίας, πρῶτον ὑπό τῆς δυστρόπου μητρυιᾶς του. Διώκεται ἀκόμη ἀπό τήν πτωχεία, τήν στέρηση, τήν γυμνότητα. Διατρέχει πεζοπορῶν τήν ἀπόσταση ἀπό τήν Γορτυνία ἕως τήν Μονή Ταξιαρχῶν Αἰγιαλείας, ὅπου στό ἐκεῖ Σχολαρχεῖο διαπρέπει ὡς μαθητής, καί διά τοῦτο φθονεῖται, συκοφαντεῖται δεινῶς καί διώκεται. Δεδιωγμένος φθάνει στήν Μονή Γηροκομείου Πατρῶν, προστατευόμενος ὑπό τοῦ συντοπίτου του λαμπροῦ Ἱεράρχου Ἱεροθέου (τοῦ Μητροπούλου). Ἀλλά καί αὐτός φεύγει γιά τόν οὐρανό ἐνωρίς πρός μεγίστην ὀδύνη τοῦ νεαροῦ τότε Γεωργίου (Ἔτσι ἦτο τό κατά κόσμον ὄνομά του). Ὅταν ἀργότερα, Ἱερομόναχος πλέον, ὁ π. Γερβάσιος τοποθετεῖται Ἡγούμενος τῆς ἰδίας Μονῆς, ἐπιχειρεῖται ὑπό τῶν «παλαιοκαλογήρων» δολοφονική ἀπόπειρα ἐναντίον του καί ἀναγκάζεται νά κατέλθῃ καί αὐτοῦ τοῦ θρόνου, γιά νά φθάσῃ στά Προσφυγικά τῶν Πατρῶν, στόν τόπο τῶν διωγμένων μαρτυρικῶν ἀδελφῶν μας ἀπό τά Μικρασιατικά παράλια, ὥστε νά γίνῃ γι’ αὐτούς, ἀλλά καί γιά ὅλους τούς Πατρινούς, ὁ λατρεμένος «Παπούλης».

Δέν εἶναι τῆς παρούσης νά ἀναφέρωμε ἄλλα στοιχεῖα, τά ὁποῖα συνθέτουν τήν ὁλοφώτεινη προσωπικότητα τοῦ π. Γερβασίου καί τά ὁποῖα ἐν καιρῷ τῷ δέοντι θά ἴδουν τῆς δημοσιότητος τό φῶς.

Θα περιορισθῶ μόνον σέ δύο περιστατικά, τά οποῖα μαρτυροῦν περί τῆς ἁγιότητος τοῦ ἀοιδίμου πατρός.

1. Ἦτο μεσημέρι καί ὁ Γέροντας εὐλόγησε τήν τράπεζα στήν κατασκήνωση.

Τήν ὥρα τοῦ γεύματος, ὁ Παπούλης πετάχθηκε ἀναστατωμένος καί ἀναφώνησε: «Μιά ψυχή χάνεται!». Χωρίς νά πῇ σέ κανένα τίποτε ἄλλο, ἔφυγε βιαστικά, ἔτσι ὅπως ἦτο μέ τό ἀντερί καί τόν σκοῦφο του, καί μετέβη μέ τά πόδια σέ κάποιο σπίτι στήν περιοχή τῶν Μποζαϊτίκων, ὅπου διέμενε ἀνάπηρη κοπέλα.

Ὅταν εἰσῆλθε, βρέθηκε μπροστά σέ σκηνή συγκλονιστική. Ἡ ἀσθενής ἐπιχειροῦσε νά κόψῃ τίς φλέβες τῶν χεριῶν της, προκειμένου νά θέσῃ τέρμα στή ζωή της. Τῆς λέγει ὁ π. Γερβάσιος: «Τί σοῦ ἔκανα παιδάκι μου καί μέ ἔφερες, γέρο ἄνθρωπο, μέσα στό μεσημέρι ἐδῶ κάτω; Ἔχεις τό φωτοστέφανο στό κεφάλι σου καί πᾶς νά τά χάσῃς ὅλα;»

Τότε κατενόησε ἡ ἀσθενής τό λάθος της καί μέ δάκρυα στά μάτια ζήτησε συγγνώμη ἀπό τόν Θεό καί ἀπό τόν Γέροντα. Ἐπέστρεψε χαρούμενος στήν κατασκήνωση καί εἶπε: «Δόξα τῷ Θεῷ! Μιά ψυχή σώθηκε!».

2. Ἦταν παραμονή τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ’70. Στήν κατασκήνωση τῶν κοριτσιῶν στά Συχαινά ἀρχηγός ἦταν ἡ ἀείμνηστη Αἰκατερίνη Ἀνδρικοπούλου. Παρά τίς προσπάθειες τῶν ὑπευθύνων, δέν βρισκόταν Ἱερέας νά λειτουργήσῃ γιά τά παιδιά τήν ἑπόμενη ἡμέρα, πού ἦταν μεγάλη ἑορτή. Οὔτε γιά πρόσφορο ἐφρόντισαν. Ἐξάλλου, τί νά τό ἔκαναν; Στενοχωρημένες ἔπεσαν γιά ὕπνο, ἀφοῦ προσκύνησαν γεμάτες παράπονο τόν τάφο τοῦ Γέροντα. Τό πρωί τούς ξύπνησε ὁ κτύπος τῆς καμπάνας τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Πετάχτηκαν ξαφνιασμένες. Ποιός χτυπᾶ τήν καμπάνα; Ἔσπευσαν στήν Ἐκκλησία, ὅπου ἔκπληκτες βλέπουν τόν ἐνάρετο ἀείμνηστο Ἱερέα, π. Νικόλαο Κογιώνη, νά στέκεται ἐκεῖ καί νά περιμένῃ. «Πάτερ ποιός σᾶς εἶπε νά ἔλθετε σήμερα νά λειτουργήσετε, ἀλλά καί ποιός σᾶς ἄνοιξε τήν κλειδωμένη πόρτα τῆς Κατασκήνωσης;» «Ὁ Παπούλης, ὁ π. Γερβάσιος, ἐμφανίστηκε σέ μένα καί μέ κάλεσε νά λειτουργήσω γιά τά παιδιά του. Ὁ ἴδιος μου ἄνοιξε τήν πόρτα», ἀποκρίθηκε ὁ π. Νικόλαος. «Πάτερ, δέν ἔχουμε πρόσφορο», εἶπαν τό ἴδιο ἀπορημένες. «Θά φροντίσῃ καί γι’ αὐτό ὁ Παπούλης», εἶπε καί πάλι ὁ εὐλαβέστατος Ἱερεύς. Καί πράγματι. Μιά γυναίκα κατηφορίζει ἀπό τήν πύλη πρός τήν Ἐκκλησία, κρατῶντας σέ καθαρή πετσέτα τό πρόσφορό της. «Κυρία μου, ποῦ ἔμαθες ὅτι ἔχουμε Ἐκκλησιασμό καί πῶς ἦρθες τόσο πρωί;», τήν ρώτησαν. «Ξεκίνησα νά πάω τό πρόσφορό μου, πρωί-πρωί στόν Ἅγιο Νικόλαο τῶν Συχαινῶν γιά νά προλάβω τήν Προσκομιδή. Ἀλλά στόν δρόμο ἕνας γέροντας παπάς μέ σταμάτησε καί μοῦ εἶπε: “Κόρη μου, ποῦ πᾶς; Στόν Ἅγιο Νικόλαο ἔχει ὁ παπάς πρόσφορα. Νά τό πᾶς στήν Κατασκήνωση, γιά νά λειτουργήσουν”, μοῦ εἶπε καί ἐξαφανίστηκε. Ἔτσι ἦλθα». «Ποιός ἦταν ὁ παπάς;» Ἡ ἀπάντηση εἶναι φανερή.

Ἐπιτελοῦμε σήμερον ἀκόμη χρέος ἱερό καί πρός τόν μακαριστό Μητροπολίτη Ὕδρας Ἱερόθεο τόν Πατρέα, πνευματικό τέκνο καί ἀνάστημα τοῦ π. Γερβασίου, ὁ ὁποῖος πρό τῆς ὁσιακῆς κοιμήσεώς του, πολλάκις παρεκάλεσε τήν ἐλαχιστότητά μας διά τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων «τοῦ ἀοιδίμου καί ἐν ἁγίοις ἀναπαυομένου», ὡς ἔλεγε χαρακτηριστικά, π. Γερβασίου.

Μάλιστα, μέχρι θαυμαστῆς λεπτομερείας, ἔδωσε ὁδηγίας περί τοῦ πρακτέου, ἅμα τῇ συμπληρώσει πεντήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ Γέροντος καί Διδασκάλου τῶν Πατρῶν.

Δέος συνέχει τήν καρδία μου, ὅταν ἀναμιμνήσκωμαι τῶν λόγων τοῦ μακαριστοῦ καί λαμπροῦ, τοῦ πολυεδρικοῦ ἀδάμαντος, Μητροπολίτου Ὕδρας Ἱεροθέου, ὁ ὁποῖος τήν τελευταίαν φορά τῆς συναντήσεώς μας, μοῦ εἶπε χαρακτηριστικά: «Εἶναι ἐπιθυμία τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γερβασίου νά γίνῃ ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του, ὑπό συντοπίτου του Ἀρχιερέως».

Εἶμαι δέ ἐξόχως συγκλονισμένος, διότι κατά τρόπον παράδοξο, οἱ ἐργασθέντες κατά τήν προεργασία διά τά τῆς ἀνακομιδῆς τεχνίτες, ἀκόμη καί ὁ βοηθός των, ἕλκουν τήν καταγωγήν των ἐξ Ἀρκαδίας, ἀπ’ ὅπου καί ὁ μακαριστός π. Γερβάσιος.

Ἀκόμη χρέος ἐπιτελοῦμε ἔναντι τοῦ μακαρία τῇ λήξει γενομένου, Ἱεράρχου Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεοκλήτου, του χειροτονήσαντος ἡμᾶς Διάκονον καί Πρεσβύτερον, ὅστις μέ συμμαρτυρίαν τοῦ π. Γερβασίου εἰσῆλθεν εἰς τάς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, καί ὁ ὁποῖος ἔχων ἐπί τοῦ Γραφείου του τήν φωτογραφία τοῦ μακαρίου Γερβασίου καί τήν εἰκόνα τοῦ θαυμαστῶς ἐντός τοῦ κορμοῦ τοῦ πεύκου φανέντος τύπου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὑπεδείκνυε ὁδόν ἀρίστη, ἐκείνη τήν ὁποίαν ἐβάδισε ὁ τοῦ Θεοῦ θεράπων κλεινός Γερβάσιος.

Πρό πάντων δέ καθῆκον ὀφειλόμενο πρός τόν Πατραϊκό Λαό, καί μάλιστα πρός τά πνευματικά τέκνα του Γέροντος, τῶν ὁποίων πόθος διακαής ἔκαιε τά ἐσώτατά τῆς καρδίας των, ὅπως πραγματοποιηθῇ ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων τοῦ πολυσεβάστου καί ὡς ἁγίου ὑπ’ αὐτῶν τιμωμένου διδασκάλου των, καί ἀξιωθοῦν νά ἀσπασθοῦν τά ἱερά ὀστέα του, τά ὁποῖα ἡγιάσθησαν ἐκ τῶν ποικίλων πνευματικῶν καί σωματικῶν ἀγώνων του ὑπέρ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

Ἀοίδιμε Γέροντα, τήν ἡμέρα τῆς ἐξόδου σου ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου, τά πνευματικά σου τέκνα «ἔπιπτον προσκυνητῶς πρό τοῦ σκηνώματός σου, ἔχοντος ἐστολισμένον τό πρόσωπον διά τήν τελικήν πορείαν. Ἠσπάζοντο χεῖρας καί πόδας, κλαίοντες καί ζητοῦντες τήν πολυπόθητον εὐχήν σου» (Μητροπ. Ὕδρας Ἱερόθεος).

Σήμερον πλῆθος τῶν ἐκγόνων σου, Κλῆρος καί Λαός, προσπίπτουσι καί πάλιν προσκυνητῶς πρό τῶν ἱερῶν Λειψάνων σου, καί ραίνουν μέ δάκρυα καί μύρα καί ρόδα τά ἡγιασμένα ὀστέα σου, καί λιτανεύοντες αὐτά ἐπί τῶν ὤμων ὡς θησαυρόν πολύτιμο καί ἀειλαμπῆ, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει ἱκετεύουσί σε:

«Ὡς παρρησίαν ἔχων πρός Θεόν, ἱκέτευε Χριστόν τόν ἀγαθόν, καί ταῖς σαῖς θερμαῖς πρεσβείαις τῶν κινδύνων καί περιστάσεων φύλαττε, ἱερώτατε πατήρ ἡμῶν Γερβάσιε.

Δεήθητι ὑπέρ τοῦ Ἐπισκόπου τῆς πόλεως ταύτης, τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου, τοῦ φιλοθέου καί φιλαγίου Λαοῦ, ὑπέρ τῶν ἀρνίων σου τῶν ἠγαπημένων, ὡς χαρακτηριστικά ἀποκαλοῦσες τά παιδιά καί τούς νέους».

Ἡμεῖς πάντες τόν Θεόν δοξάζοντες τόν σέ δοξάσαντα, χρεωστικῶς ὕμνους ἐκ καρδίας πλέκομεν καί προσφέρομέν σοι, τῷ ἀοιδίμῳ καί γεραρῷ, διδασκάλῳ καί πατρί:

«Χαίροις Ἀρκαδίας θεῖος βλαστός, χαίροις Ἐκκλησίας ἱερώτατος θησαυρός, χαίροις τῶν Πατρέων διδάσκαλος ὁ θεῖος, Γερβάσιε θεόφρον σκέπε τά τέκνα σου».

    
                                                   
                                              

ΠΗΓΗ

Το Σάββατο 7 Ιουνίου η Ενορία Αγίων Χαραλάμπους και Αντωνίου στα Κρύα Ιτεών Πατρών θα εορτάσει επί τη ιερά Μνήμη του Αγίου Παναγή του Μπασιά του εν Κεφαλληνία

Τα έργα στο νέο Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου συνεχίζονται... (φωτο)

Χάριτι Θεού, τη ευλογία του Αγίου Αντωνίου και τη ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου, ο Ιερός Ναός στα Κρύα Ιτεών συνεχίζεται. Αυτή τη φορά η προσφορά προέρχεται από έναν ευλαβή συμπολίτη μας ο οποίος ανέλαβε με δική του δαπάνη τηνκεράμωση της σκεπής του Ναού του Αγίου Αντωνίου. 

Επιθυμία του δωρητού είναι η διατήρηση της ανωνυμίας του, την οποία σεβόμαστε και τηρούμε. 

Γνωρίζουμε ότι το έργο είναι ιδιαιτέρως δαπανηρό και θα βοηθήσει σημαντικά στην ολοκλήρωση του Ιερού Ναού.

Εκφράζουμε λοιπόν μέσα από την καρδιά μας τις θερμές ευχαριστίες μας και παρακαλούμε τον Άγιον Θεόν να χαρίζει στον ίδιο το δωρητή, αλλά και στην οικογένειά του υγεία και κάθε ευλογία.

Ευχαριστούμε δε και όλους όσους μέχρι τώρα στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν το έργο της ανεγέρσεως του Ιερού Ναού εκ του περισσεύματος της αγάπης τους είτε με συνδρομές και δωρεές, είτε ανταποκρινόμενοι στους μηνιαίους εράνους μας.

Εκ μέρους

του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου & της Ερανικής Επιτροπής

π. Ιωάννης Δημητρόπουλος

  

Για όποιον θέλει να ενισχύσει ή να συνεισφέρει με οποιονδήποτε τρόπο(προσφορά οποιασδήποτε εργασίας ή προσφορά υλικών) στην ολοκλήρωση και αποπεράτωση του μοναδικού Ναού του Αγίου Αντωνίου στην πόλη των Πατρών μπορεί να επικοινωνεί μαζί μας κατά τους παρακάτω τρόπους:
 

Ταχυδρομική Διεύθυνση:

Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου

Κρύα Ιτεών

26332 Πάτρα

Grecce

Ηλεκτρονική διεύθυνση:

ioannisdim@hotmail.gr

Τηλέφωνα

2610340902 και 6936581661

Μπορεί επίσης να καταθέτει χρήματα στον τραπεζικό λογαριασμό που διατηρεί ο Ναός μας, ενημερώνοντάς μας πάντα, για να λάβει και την ανάλογη απόδειξη.

Εθνική Τράπεζα

226/296222-53

ΙΒΑΝ GR0501102260000022629622253

Πως θα βρείτε το Ναό:

Προβολή χάρτη

1. Κατευθυνόμενοι προς Πάτρα από την περιμετρική οδό, εισέρχεστε από την είσοδο του Γλαύκου και κατευθύνεστε προς την παραλία από τον παράλληλο δρόμο του ποταμού Γλαύκου. 100 Μέτρα πριν βγείτε στον τελευταίο δρόμο (Ακτή Δυμαίων), στρίβετε δεξιά, στην οδό Ουρανού και αντικρίζετε το Ναό μας.

2. Από την Ακτή Δυμαίων, κοντά στο ύψος του νέου λιμανιού και στο ρεύμα προς Πάτρα, στρίβετεστην οδό Δημοκλέους όπου ακριβώς βρίσκεται η αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της Nissan. Προχωρείτε όλο το δρόμο που οδηγεί στην οδό Αντιοχείας και στρίβετε δεξιά. Στα 70 μέτρα συναντάτε την οδό Ύλου την οποία ανεβαίνοντας, θα αντικρίσετε αμέσως το Ναό μας.

πηγή

Η Μονή Γηροκομείου ορφάνεψε, και η Πάτρα επίσης ! Ο θάνατος του γέροντα Χριστοφόρου Μεϊντανά…

Ο πρό ηγούμενος, τής ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών παπά Χριστόφορος, έτοιμος γιά τό τελευταίο ταξίδι του...

----------------------------------------

Τις μέρες αυτές,  όπου τα πάντα έχουν ανατραπεί, κι΄ όπου τα πάνω έχουν γίνει κάτω, τά δεξιά έχουν γίνει αριστερά και τά ίσα στραβά,  υπάρχουν, δόξα τώ Θεώ, καί κάποιοι άνθρωποι  πού φώτισαν, και με τις παρακαταθήκες τους θα φωτίζουν ακόμη τις ανθρώπινες κοινωνίες…

 

Ένας απ΄αυτούς τους ξεχωριστούς, σκληραγωγημένους, και θαρραλέους ανθρώπους  υπήρξε και ο γέροντας  Αρχιμανδρίτης  Χριστόφορος Μεϊντανάς,  πρώην ηγούμενος της  ιστορικής Μονής Γηροκομείου Πατρών, πού ατυχώς μέσα από μια σειρά δοκιμασιών υγείας κατέληξε στο τέλος τυφλός σε αναπηρικό καροτσάκι μέχρι πού χθές έφυγε για πάντα από κοντά μας...

 

Ψηλός, αδύνατος, ασκητικός στην εμφάνιση, απλός, καταδεκτικός, συγχωρητικός,πού γινόταν θυσία γιά όσους ζητούσαν όχι μόνο τίς ευχές του καί τίς προσευχές του, αλλά και την υλική βοήθειά του...

 

Κι΄ ακόμη, ευθύς και ίσος στον λόγο του, με το «ναι, ναι», το «όχι – όχι»  και την αλήθεια  πάντα στο στόμα του, όποιος κι΄ αν ήταν ο συνομιλητής του, παρηγορητικός στους φτωχούς, στους πονεμένους, και στους αμαρτωλούς, πού κατά δεκάδες  Εξομολογούνταν σ΄ αυτόν…

 

Βρήκα έναν παλιό φίλο πού τον ήξερε καλύτερα, άς τον πούμε εδώ κύρ Γιάννη,  και μού είπε τα εξής περίπου:

 

Πηγή:  http://patrablog.blogspot.com 

« Ο  γέροντας,  από πολύ καιρό τώρα υπέφερε μετά από εκείνο το «ιστορικό» ατύχημα και γκρέμισμα του αυτοκινήτου πού τον μετέφερε στην γνωστή σπηλιά της Υπαπαντής στην Οβρυά  πού πήγαινε τακτικά και λειτουργούσε με μεγάλη μάλιστα κοσμοσυρροή...

Τυφλός, λίγο πρίν πεθάνει....




 

Το αυτοκίνητο  είχε γίνει σμπαράλια, ο γέροντας με τον οδηγό τραυματίστηκαν ελαφρά, αλλά τον άφησε ο Θεός να ζήσει, γιατί είχε πολλά ακόμη να προσφέρει…Και πολύς κόσμος τον περίμενε και προσευχόταν στον Θεό  γι΄ αυτόν…Ήταν μία ακόμη επιβουλή του σατανά να τον σκοτώσει…

 

Διάβαζε στον κόσμο διάφορες ευχές γιά τα προβλήματά τους καί μάλιστα μέ τίς ώρες, αρχίζοντας από τό πρωϊ καί τελειώνοντας το βράδυ...Υπήρξαν άνθρωποι πού πηγαίνανε το πρωϊ και φεύγανε στις 2  μετά τά μεσάνυκτα !

 

Τόν ρώτησα παλαιότερα  

-- " πάτερ Χριστόφορε, τί θά ήθελες να κάνουμε γιά σένα όταν μάθουμε ότι πέθανες;". 
Χαμογέλασε καί μού είπε :

-- " Νά πείς κανένα Κύριε ελέησον, καί γιά μένα τό παλιοτόμαρο !!!!...."

 

Και δεν το έλεγε από ψευτοταπείνωση όπως κάνουμε συνήθως εμείς με τα λόγια μας, και  με τις πράξεις μας κάνουμε άλλα…

 

Ήταν ένας πραγματικά ταπεινός άνθρωπος !
Πρέπει να ξέρουμε ακόμη ότι η εργασία του παπά  Χριστόφορου ήταν όχι μόνο φανερή, αλλά  και μυστική . 

Φανερή μέν, από τά δεκάδες πρόσωπα πού έβλεπες να περιμένουν  υπομονετικά  κάτω από τις στοές του μοναστηριού στην αυλή, έξω από τό κελλάκι του, για να τους διαβάσει  κυρίως Εξορκιστικές ευχές εναντίον πειρασμών , μαγείας, και δαιμόνων, πράγμα πού ελάχιστοι σήμερα κληρικοί  διαβάζουν, ως και καθόλου... 

Και δεν τις διαβάζουν  γιατί πρέπει να έχεις πολύ θάρρος να τα βάλεις με τον ίδιο τον σατανά πού υπάρχει μέσα στην μαγεία. Είτε μαύρη μαγεία είναι αυτή, είτε λεγόμενη λευκή, το ίδιο είναι !

 

Αυτό όμως,  τον παπα-Χριστόφορο  ως  δεδηλωμένο αντίπαλο και εχθρό  του σατανά  ουδόλως τον απασχολούσε…

 

Η «μυστική» εργασία του ήταν οί ελεημοσύνες και οί τσάντες με τρόφιμα και με λεφτά πού έδινε σε πονεμένες και ορφανές οικογένειες γυρνώντας συνήθως βράδυ μ΄ ένα ταξί,  ή με κάποιους  άλλους νά τον πηγαίνουνε…. Ότι τού έδινε ο κόσμος, αυτός το έδινε αλλού, δεκάρα τρύπια δεν κράταγε επάνω του…

Εγώ τον θυμάμαι από πολύ παλιά, τότε πού τις μέρες αυτές της Σαρακοστής αλλά καί του 15Αύγουστου έπαιρνε το μουλάρι της Μονής και γυρνούσε περιοδεία  πάνω στα ορεινά χωριά της Αχαϊας για να Εξομολογήσει τον κόσμο !

 

Άντε να βρείς τώρα τέτοιον παπά Χριστόφορο !

 

Γι΄ αυτό λέω, και γράψτο αυτό, ότι η Πάτρα ορφάνεψε από την κοίμηση αυτού του ανθρώπου πού ήταν γνωστός για την ασκητικότητά του και για τους Εξορκισμούς πού διάβαζε, όχι μόνο στην Πάτρα και στα περίχωρα αλλά και πολύ πιο πέρα ακόμη. 

Κι΄ όπως είπε και ο Μητροπολίτης Πατρών στον επικήδειο λόγο του, οί πατέρες της Μονής ξέρουνε το πόσος κόσμος τον ζητούσε στο τηλέφωνο καθημερινά για να τον παρακαλέσουν να προσευχηθεί για τα οικογενειακά και άλλα προβλήματά τους…
Για τις αρρώστιες τους, για τα παιδιά τους…

Τηλεφωνούσαν ακόμη και από Αίγιο, Αθήνα, Λάρισα, Ελασσόνα, Θεσσαλονίκη, Καναδά, Αμερική, Αυστραλία, διάφορες ώρες την ημέρα ζητώντας τον παπά Χριστόφορο…

 

Άσε το άλλο, πού ανέφερε και ο Μητροπολίτης.
Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι πού έριχναν τους λογαριασμούς ρεύματος, νερού, τηλεφώνου πού δεν είχαν να πληρώσουν κάτω από την πόρτα του κελιού του.

Τους έπαιρνε ο γέροντας και πήγαινε αδιαμαρτύρητα να τους πληρώσει ο ίδιος !

 

Είχε μάλιστα πάρει ο ίδιος δάνειο από την Τράπεζα  και το εξοφλούσε ο ίδιος για να ξεπληρώσει ένα σπίτι φτωχών πού θα τους πέταγαν έξω !

 

Αυτός ήταν ο παπα Χριστόφορος !

 

Και πόσα άλλα πού εμείς δεν ξέρουμε…
Είχε όμως κι΄ένα παράπονο από αρκετές γυναίκες πού μαζεύονταν  έξω από το κελί του περιμένοντας με τις ώρες μάλιστα, να τους διαβάσει ευχές. 

Έλεγε λοιπόν περίπου αυτά :

 

« έρχονται εδώ να τους διαβάσω Εξορκιστικές ευχές, να παρακαλέσω τον Θεό γι΄ αυτές και άλλες έξω καπνίζουν, άλλες είναι ντυμένες προκλητικά και άσεμνα, άλλες αισχρολογούνε και λένε σόκιν, άλλες φοράνε παντελόνια, άλλες τσακώνονται απ΄ έξω, ή πάει η μία να κλέψει την σειρά της άλλης…Κάποιες έρχονται για πολλά χρόνια κάνοντας όλα αυτά και μετά λένε ότι δεν βλέπουν βελτίωση, ότι  δεν τις πιάνουν οί ευχές. Τί να τους κάνω εγώ, αφού δεν ακούνε τίποτα…»

 

Αυτά μού είπε ο κύρ Γιάννης για τον παπά Χριστόφορο πού έφυγε από την ζωή αυτή.
Την ευχή του να έχουμε…