Να περιμένετε να ρθεί η Τρίτη καταστροφή

Εικόνα της Παναγίας της Γαλακτοτροφούσης στο Κελλί των Καρυών “Τυπικαριό”.

Ποια ΜΑΝΑ θηλάζει την Ελλάδα;

Γιατί η Ελλάδα χύνει το γάλα;

¨-Βρε Δούκα, ποιος σου τα λέει αυτά τα λόγια;

-  Η Μαυροφόρα που κάθεται δίπλα μου, μου λέει να σας πω

¨ Θα έρθουν ανίατες αρρώστιες.¨

¨ Θα γίνουν πόλεμοι.¨

¨ Να μετανοήσετε.¨

¨ Αν δεν μετανοήσετε, να περιμένετε να ρθεί  η Τρίτη καταστροφή.¨

• Ποιά θα είναι , Δούκα, αυτή η τρίτη καταστροφή με ρώτησε ο Μάρκος.

• Που να ξέρω , Μάρκο, τι είναι αυτή η τρίτη καταστροφή; Αυτά  μου λένε να σας πω, αυτά λέω.¨

Στις 8 Σεπτεμβρίου  του 1959  συνέβησαν  πάνω στις Καρυές- Θερμής Λέσβου και άλλα πράγματα συγκλονιστικά  αφετηρία σημαντικών και απρόβλεπτων εξελίξεων. Σελ 137 από το βιβλίο ¨ Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΡΑΦΑΗΛ , ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ¨  Μητροπολίτου Γουμενίσσης Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου κ.κ Δημητρίου Ά έκδοση 2013  Σπαράγματα και από το βιβλίο ¨Σημείον Μέγα¨ του Φώτη Κόντογλου  Ά έκδοση 1962

Ποίος θηλάζει την Ελλάδα;

Η ΚΥΡΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ στην οποία ψέλνουμε…

¨Στην κοιλιά σου δέχθηκες τον ΘΕΙΟ ΛΟΓΟ, και κράτησες αυτόν που κρατάει τα πάντα. Με το γάλα έθρεψες αυτόν που μ’ ένα του νεύμα τρέφει όλη την οικουμένη.¨  Νεοελληνική μετάφρασηᾨδὴ η’ Ὁ Εἱρμὸς  ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ τοῦ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟΥ

¨ἐκ ταύτης γὰρ πηγάζεις μυστικῶς, τὸ γάλα τῶν ἀΰλων δωρεῶν, καὶ ἐκτρέφεις τὰς καρδίας καὶ τὰς ψυχάς, τῶν πίστει ἐκβοώντων σοι·¨ από το Ἀπολυτίκιον της Γαλακτοτροφούσης

Ποιος χύνει το γάλα των αύλων δωρεών ΤΗΣ;
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη.

Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός.

Οἱ ἀδιάφοροι περνοῦν γιὰ φιλελεύθεροι ἄνθρωποι, γιὰ ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἔχουν γιὰ “πιστεύω” τὴν καλοπέραση, τὸ εὔκολο κέρδος, τὶς εὐκολίες, τὶς ἀναπαύσεις, κι ἂς μὴν ἀπομείνῃ τίποτα ποὺ νὰ θυμίζῃ σὲ ποιὸ μέρος βρισκόμαστε, 

ἀπὸ ποὺ κρατᾶμε, ποιοὶ ζήσανε πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴν χώρα μας. 

Ἡ ξενομανία μᾶς ἔγινε τώρα σωστὴ ξενοδουλεία, σήμερα περνᾶ γιὰ ἀρετή,

κι ὅποιος ἔχῃ τούτη τὴν ἀρρώστεια πιὸ βαρειὰ παρμένη, λογαριάζεται γιὰ σπουδαῖος ἄνθρωπος.

Ἡ Ἑλλάδα ἔγινε ἕνα παζάρι ποὺ πουλιοῦνται ὅλα, σὲ ὅποιον θέλῃ νὰ τὸ ἀγοράσῃ.

Καταντήσαμε νὰ μὴν ἔχουμε ἀπάνω μας τίποτα ἑλληνικό, ἀπὸ τὸ σῶμα μας ἴσαμε τὸ πνεῦμα μας.

Τὸ μασκάρεμα ἄρχισε πρῶτα ἀπὸ τὸ πνεῦμα, καὶ ὕστερα ἔφθασε καὶ στὸ σῶμα.

Περισσότερο ἀντιστάθηκε σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ὁ λαὸς καὶ βαστάξε καμπόσο, μὰ στὸ τέλος τὸν πῆρε τὸ ρεῦμα καὶ πάει καὶ αὐτός. 

Μάλιστα εἶναι χειρότερος ἀπὸ τοὺς γραμματισμένους. 

Τώρα μαϊμουδίζει τὰ φερσίματα καὶ τὶς κουβέντες ποὺ βλέπει στὸν κινηματογράφο, ἔγινε ἀφιλότιμος καὶ ἀδιάντροπος.

Ἐνῷ πρῶτα ξεχώριζε ἀπὸ ἄλλες φυλές, γιατὶ ἦταν σεμνός, φιλότιμος, ντροπαλός, καλοδεκτικός, τώρα ἔγινε ἀγνώριστος.

Τὰ ὄμορφα χαρακτηριστικά του, σβήνουνε μέρα μὲ τὴν μέρα.

Καὶ οἱ λιγοστοὶ ποὺ διατηροῦνε ἀκόμη λίγα σημάδια ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἑλληνικῆς ψυχῆς, παρασέρνονται σὲ αὐτὴ τὴν παραμόρφωση ἀπὸ τοὺς πολλούς, ποὺ εἶναι οἱ ἔξυπνοι, οἱ συγχρονισμένοι, οἱ μοντέρνοι, ἀλλὰ ποὺ εἶναι στ᾿ ἀληθινὰ οἱ ἀναίσθητοι καὶ οἱ ἀποκτηνωμένοι.

Οἱ καλοὶ ντρέπονται γιατὶ εἶναι καλοί, συμμαζεμένοι καὶ μὲ ἀνατροφή. Οἱ ἄλλοι τοὺς λένε καθυστερημένους.

Συμπαθητικὸς ἄνθρωπος δύσκολα βρίσκεται πιὰ σήμερα στὸν τόπο μας. 

Ἡ μόδα εἶναι νὰ εἶναι κανεὶς ἀντιπαθητικός, κρύος, ἄνοστος καὶ μάγκας. 

Μάλιστα ὅπως ὅλα φραγκέψανε, φράγκεψε καὶ ὁ μάγκας.Πηγήhttp://agiosioannisprodromos.blogspot.gr/

¨ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ από ένα Σοφό Πραγματικό Ρωμιό , τον κυρ Φώτη τον Κόντογλου.¨

Τώρα που βλέπουμε την ΤΡΙΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ να πλησιάζει την αυλή μας, τι θα κάνουμε;

Το Παγκόσμιο κακό είναι μη αναστρέψιμο και οι επικυρίαρχοι ¨αυτού του αιώνος του απατεώνος¨  οδηγούν τα πράγματα για ευρύτατες πλανητικές συμφορές.

Η Γη μυρίζει ΘΑΝΑΤΟ και ο Θάνατος οσμίζεται την ΓΗ.

Καμένη σάρκα παντού σε αεροπλάνα που πέφτουν από προβοκάτσιες , σε πεδία μαχών, σε ανατινάξεις βομβών σε πολυσύχναστα μέρη, σε ανεξήγητα δυστυχήματα κ.α πολλά

Στο κανδήλι  της σημερινής ανθρωπότητας στέρεψε το λάδι  και δίνει τις τελευταίες μικρές φωτεινές σπίθες του.

Και εμείς σαν Ελλάδα που θηλάζαμε γνήσιο πνευματικό γάλα, το χύναμε για να τραφούμε με το οινόπνευμα και τα πάσης φύσεως κοινωνικά ναρκωτικά .

Και από τρυφεροί στην Ψυχή γίναμε δαιμονικά απολειφάδια  ενός πολιτισμού που θέλει τεχνολογικά να ξεπαστρέψει την ανθρωπότητα.

Το   λάκτισμα για την Τρίτη Καταστροφή δόθηκε πριν δυο μέρες μόλις τελείωσε το παγκόσμιο ¨κλοτσοσκούφι¨ .

Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ των Εθνών που έκαναν εδώ και πάρα πολλά χρόνια το χρήμα ¨θεό¨ και τον προσκυνούν μέσα στους ναούς των χρηματιστηρίων γέννησε μια νέα  παγκόσμια τράπεζα ανάπτυξης, ανταγωνιστή της παλαιάς.

¨H απόφαση των χωρών BRICS να δημιουργήσουν Τράπεζα Ανάπτυξης (Development Bank) αναδεικνύει την αδυναμία και τα προβλήματα του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης, κυρίως σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ.
Όπως επισημαίνει ο διάσημος οικονομολόγος Jim O’Neill, πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs Asset Management, οι χώρες BRICS αποφάσισαν να δημιουργήσουν Τράπεζα Ανάπτυξης ως απάντηση στις αμερικανικές αδυναμίες.
Να σημειωθεί εδώ πως ο Jim O’Neill είναι ο άνθρωπος που εφηύρε στον όρο ΒRICS για τις εξής χώρες: Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία και Κίνα.
“Η απόφαση για ίδρυση Τράπεζας Ανάπτυξης αναδεικνύει την εξής πραγματικότητα: Υπάρχει μια μόνιμη ένδειξη πως η παγκόσμια διακυβέρνηση είναι ένα χάος… Η παγκόσμια διακυβέρνηση δεν ακολουθεί τον ρυθμό της ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας”, επισημαίνει ο Jim O’Neill.¨17/07/2014http://www.bankingnews.gr/

Ας πάρουμε τα¨ κουπάκια΄ ή τα κανάτια των ψυχών μας Έλληνες και Ελληνίδες και ας μην ξαναζητιανέψουμε έξω από τις τοκογλυφικές αγορές που σε λίγο θα περιγράφονται όπως ανωτέρω με την ένδειξη ¨παγκόσμια διακυβέρνηση- ένα χάος¨.

Με αυτά τα κουπάκια και τα κανάτια  μας ας πλησιάσουμε ταπεινά την ΜΑΝΑ του ΘΕΟΥ να μας τα ξαναγεμίσει με το πνευματικό γάλα των αύλων δωρεών της και σαν ΜΑΝΑ να συνεχίσει να μας Γαλακτοτροφεί στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Ο καθηγούμενος της Ι.Μ. Κωνσταμονίτου Αγ. Όρους γέρων Αγάθων, εκφράζεται για την συνάντηση Βαρθολομαίου - Φραγκίσκου

Ο καθηγούμενος της Ι.Μ. Κωνσταμονίτου Αγ. Όρους γέρων Αγάθων, εκφράζεται για την συνάντηση Βαρθολομαίου - Φραγκίσκου [ΒΙΝΤΕΟ 2014]

Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου, Άγιον Όρος, Κυριακή Αναστάσεως 2014. Πασχαλινή Ομιλία του καθηγουμένου της Ι. Μονής, πανοσολογιωτάτου αρχιμανδρίτου γέροντος Αγάθωνος.

πηγή

Εις την Αγία Μακρίνα +Μητροπολιτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΒ΄ Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 11882

Τῆς ὁσίας Μακρίνης Σάββατο 19 Ἰουλίου 2014 (2005)

Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Πολύτεκνη οἰκογένεια

Ἡ

ἁγία Μακρίνα, ἀγαπητοί μου, ἔζησε τὸν τέταρτο (Δ΄) αἰῶνα σὲ μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας. Γεννήθηκε τὸ 327 μ.Χ.. Ἀνῆκε σὲ πολύτεκνη οἰκογένεια καὶ ἦταν τὸ πρῶτο καὶ μεγαλύτερο παιδί. Ἡ μητέρα της, ἡ ἁγία Ἐμμέλεια, εἶχε σύζυγο τὸν Βασίλειο, καὶ ἀπὸ τὸ γάμο τους ἀπέκτησαν δέκα παιδιά, τέσσερα ἀγόρια - ἕξι κορίτσια. Ἡ οἰκογένεια αὐτὴ εἶνε ὑπόδειγμα οἰκογενείας.

Ἡ ἁγία Μακρίνα, ὡς μεγαλύτερη, ἀναδείχθηκε δεύτερη μάνα τοῦ σπιτοῦ. Φρόντιζε μὲ στοργὴ γιὰ τ᾿ ἀδέρφια της καὶ συνέβαλε στὴν διαπαιδαγώγησί τους. Τρεῖς ἔγιναν ἐπίσκοποι· ὁ ἕνας εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ δεύτερος εἶνε ὁ Γρηγόριος Νύσσης, ὁ τρίτος εἶνε ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας· τὸ τέταρτο ἀγόρι, ὁ Ναυκράτιος, ἔγινε μοναχός. Εἶχε δὲ καὶ πέντε ἀδελφές. Ὁ πρῶτος ἀπὸ τὰ ἀγόρια, ὁ Μέγας Βασίλειος, εἶνε καύχημα τῆς Ἐκκλησίας· σοφὸς ἱεράρχης, ποὺ σπούδασε τὴν ἑλ ληνικὴ σοφία στὴν Ἀθήνα, μετὰ ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του, καὶ τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος Καισαρείας. Ὁ Μέγας Βασίλειος στὴν ἀρχὴ εἶχε κλίσι στὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα καὶ διέπρεπε σ᾿ αὐτό. Ἀλλὰ ἡ ἁγία Μακρίνα ἐπέδρα σε στὸν χαρακτῆρα του καὶ τὸν ἔστρεψε σὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα καὶ μελέτες, κα θὼς καὶ τὰ ἄλλα μικρότερα ἀδέρφια της. Ὑ- πάρχει μία ὡραία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει τὴν ἁγία Μακρίνα νὰ περιποιῆται τὸ μικρότερο ἀδελφό της τὸν Πέτρο.

Ἡ Μακρίνα διακρινόταν γιὰ τὸ κάλλος της, τὸ σωματικὸ καὶ τὸ ψυχικό. Ἀπὸ μικρὴ διδάχθηκε τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, τὶς ὁποῖες ἐφύλαττε μὲ ζῆλο. Ἦταν ἀρκετὰ μορφωμένη. Σὲ νεαρὰ ἡλικία μνηστεύθηκε ἕναν ἐκλεκτὸ νέο τῆς Καισαρείας. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ γίνῃ ὁ γάμος ὁ μνηστήρας της ἀπεβίωσε ἐνῷ βρισκό ταν σὲ ταξίδι γιὰ τὴν συλλογὴ δημοσίων φόρων. Ἐν συνεχείᾳ, μολονότι πολλοὶ τὴ ζητοῦσαν νὰ τὴν πάρουν σύζυγο, ἐκείνη δὲν θέ λησε πλέον ἄλλο γάμο. Ἔμεινε στὸ σπίτι. Προτίμησε τὴ χηρεία παρ᾿ ὅλες τὶς δυσκολίες της. Ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ κάθε κοσμικὴ συν αναστροφὴ καὶ ἀφωσιώθηκε στὴν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν. Συγχρόνως βοηθοῦσε τὴ μητέρα της στὴν ἀνατροφὴ τῶν μικροτέρων ἀδελφῶν της.

Εὐγενὴς ψυχὴ ἡ Μακρίνα, βλέποντας τὴ μα ταιότητα τῆς παρούσης ζωῆς, ἀπεφάσισε ν᾿ ἀφοσιωθῇ πλέον ἐξ ὁλοκλήρου στὸ Θεό. Ἀνεχώρησε καὶ ἀπεσύρθη μαζὶ μὲ τὴ μητέρα της σ᾿ ἕνα ἐρημικὸ ἀγρόκτημά τους στὸν Πόν το, μέσα σ᾿ ἕνα θαυμάσιο τοπίο μὲ βλάστησι καὶ δάση, ὅπου ἀκούγονταν τὰ κελαϊδήματα τῶν πουλιῶν καὶ ἔτρεχε ὁ Ἴρις ποταμός. Ἐκεῖ ἔχτισαν ἕνα γυναικεῖο μοναστήρι. Ἐκεῖ ἐμόνασε καὶ ἀσκήτευε. Ἔζησε μὲ προσευχή, μὲ μελέτη τῶν Γραφῶν καὶ μὲ ἀγαθοεργία. Ἡ ἁ γία ζωή της εἵλκυσε καὶ ἄλλες γυναῖκες. Ἔτσι σχηματίσθηκε ἕνα κοινόβιο, ψυχὴ τοῦ ὁποίου ἦταν ἡ ἁγία Μακρίνα, προεστῶσα τοῦ ἱεροῦ παρθενῶνος.

Κοντὰ ἐκεῖ ἐμόναζε καὶ ὁ ἀδελφός της Βασίλειος. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ λίγο, ἀρκετὰ νέος, ὁ Μέγας Βασίλειος ἀπέθανε. Ἡ κοίμησίς του σκόρπισε θλῖψι καὶ πένθος στὶς ἐκκλησίες καὶ μάλιστα στὸ οἰκογενειακό του περιβάλλον. Ἔ δωσε δὲ ἀφορμὴ νὰ γίνουν τότε συζητήσεις καὶ νὰ λεχθοῦν πολλὰ γύρω ἀπὸ τὸ θάνατο καὶ τὴν ἀθανασία τῆς ψυχῆς.

2

Ἀλλὰ καὶ ἡ ἁγία Μακρίνα δὲν ἔζησε πολύ. Ἔφθασε καὶ τὸ δικό της τέλος. Λίγο πρὸ τῆς κοιμήσεώς της ἔσπευσε κοντά της ὁ ἄλλος ἀ δελφός, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης, ἀφοῦ διήνυσε μεγάλη ἀπόστασι. Ὅταν ἔ φτασε ἦταν ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς ζωῆς της. Συναντήθηκαν τὰ δύο ἀδέρφια καὶ δάκρυσαν. Θυμήθηκαν τὰ παιδικά τους χρόνια, τὴν ἁγία τους μητέρα, τὸν καλό τους πατέρα, τὴ σοφὴ γιαγιά τους ποὺ ἦταν κόρη ὁμολογητοῦ, ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὡραῖα ποὺ εἶχαν ζήσει. Πρὸ παντὸς θυμήθηκαν τὸν ἀδελφό τους τὸν Μέγα Βασίλειο, καὶ ὁ πρόσφατος θάνατός του ἔδωσε ἀφορμὴ νὰ ὑψωθοῦν σὲ ὕψη πνευματι κῶν σκέψεων. Μεταξὺ ἁγίας Μακρίνης καὶ Γρηγορίου Νύσσης διεξήχθη ἕνας διάλογος, τὸν ὁποῖον ἐγὼ θεωρῶ ἀνώτερο ἀπὸ τὸν Φαίδωνα τοῦ Πλάτωνος· ὕψιστος διάλογος, ὁ ὁ ποῖος ἔχει μεταφραστῆ στὰ νεοελληνικά, δημοσίευσα δὲ καὶ ἐγὼ ἐπ᾿ αὐτοῦ σχετικὸ ἄρ- θρο(βλ. «Τὰ Μακρίνεια – Περὶ ἀναστάσεως νεκρῶν καὶ ἀθανασίας ψυχῆς» περιοδ. «Χριστ. Σπίθα» φ. 300301/Ἰαν.-Φεβρ. 1967, σσ. 2-3).

Ἔτσι λοιπὸν ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀφοῦ ἔζησε μὲ ἄσκησι καὶ ἁγιότητα, παρέδωσε τὴν ψυχή της στὸν Κύριο τὸ 379 μ.Χ. σὲ ἡλικία 52 ἐτῶν. Ἡ κηδεία της ἔγινε πάνδημος. Συνέρρευσαν ἀπ᾿ ὅλα τὰ μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πολλοὶ καὶ κήδευσαν τὸ ἅγιο σκήνωμά της μὲ ἐπὶ κεφα λῆς τὸν ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης.

* * *

Ἐκεῖνο ποὺ θέλω τώρα νὰ τονίσω, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀφορμὴ τὴν οἰκογένεια τῆς ἁγίας Μακρίνας εἶνε, ὅτι ὁ γάμος εἶνε μυστήριο, ἕ να ἀπὸ τὰ ἑπτὰ μυστήρια. Ὁ λεγόμενος πολιτικὸς «γάμος» δὲν εἶνε μυστήριο, οὔτε συμφω νεῖ μὲ τὰ ἤθη τοῦ λαοῦ μας. Μία μικρὴ μειονότης, δύο στοὺς ἑκατό, κάνουν πολιτικὸ «γάμο». Ἐπιρροὲς ξένων πίεσαν νὰ ψηφιστῇ ὁ σχετικὸς νόμος. Ἐμεῖς κάναμε ἀγῶνα ἐναν τίον του. Στὸν Ἅγιο Γερμανὸ Πρεσπῶν ἀρνηθήκαμε ὄχι τὴν ταφὴ ἀλλὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κηδεία ἑνός, ὁ ὁποῖος παρ᾿ ὅλες τὶς συμβουλές μας ἐπέμενε νὰ τελέσῃ πολιτικὸ «γάμο», διότι ἦταν ἄθεος. Δὲν ὑποκύψαμε. Διότι ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας εἶνε, ὅσοι τελοῦν πολιτικὸ «γάμο» νὰ στεροῦνται κάθε εὐλογία· διαγράφονται ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ γάμος λοιπὸν εἶνε μυστήριο. Ὑπῆρξαν ὅ μως ὡρισμένοι ποὺ πολεμοῦσαν τὸ γάμο, δι ότι τὸν θεωροῦσαν ὡς κάτι τὸ ἁμαρτωλό. Αὐ- τὸ εἶνε αἵρεσις, τὴν ὁποία καταδικάζει ἡ Ἐκ κλησία. Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου(βλ. Α΄ Τιμ. 4,3), ὅποιος «κωλύει» δηλαδὴ ἐμποδίζει τὸ γάμο, πλανᾶται καὶ ἁμαρτάνει.

Ἀλλ᾿ ὅπως εἶνε αἵρεσις τὸ νὰ ἐμποδίζῃ καν εὶς τὸ γάμο, ἔτσι καὶ ἀκόμα περισσότερο εἶνε αἵρεσις τὸ νὰ ἐμποδίζῃ κάποιος τὸ παρθενεύ- ειν, τὴν παρθενικὴ ζωή. Διότι ἡ παρθενία εἶνε ἀνώτερη βαθμίδα ζωῆς, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκ κλησία· «Τοῖς ἐρημικοῖς, ζωὴ μακαρία ἐστί, θε ϊκῷ ἔρωτι πτερουμένοις» (Παρακλ., ἦχ. πλ. α΄, ἀναβ.). Ἡ παρ θενικὴ ζωὴ διακρίνεται σὲ «δύο ἀδελφὰ ῥεύματα», ὅπως γράψαμε κ᾿ ἐμεῖς σὲ ἕνα βιβλίο μας· τὸ ἕνα ῥεῦμα εἶνε ὁ μοναχισμὸς καὶ τὸ ἄλλο ἡ ἱεραποστολή, οἱ ἱεραπόστολοι, αὐ τοὶ ποὺ δὲν φεύγουν στὴν ἔρημο ἀλλὰ μένουν μέσα στὴν κοινωνία καὶ ἐργάζονται γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν.

Σήμερα γίνεται πόλεμος ἐναντίον τοῦ παρθενικοῦ βίου· ὄχι τόσο τοῦ μοναστηριακοῦ ὅ σο τοῦ ἱεραποστολικοῦ βίου ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν. Πόλεμος σφοδρὸς ἐκ μέρους ἀθέων, ἐκ μέρους δημοσιογράφων, ἀλλὰ καὶ ἐκ μέρους ἐπισκόπων, ἀκόμη καὶ μοναχῶν.

Πόλεμος ἀπὸ παντοῦ. Ἀλλ᾿ ὁ φοβερώτερος ἐχθρὸς τοῦ παρθενικοῦ βίου ξέρετε ποιός εἶ νε; Εἶνε ἡ ὑπογεννητικότης! Ἡ πολύτεκνη οἰ κογένεια τῆς ἁγίας Μακρίνας ἔδωσε τόσα παιδιὰ νὰ ὑπηρετήσουν τὴν Ἐκκλησία. Οἱ σημερινὲς οἰκογένειες, μὲ σατανικὰ μέσα, δὲν γεννοῦν πλέον παιδιά· γι᾿ αὐτὸ κι ἀπὸ τὰ λίγα ποὺ γεννιοῦνται δὲν θέλουν ν᾿ ἀφιερωθῇ στὸ Θεὸ κανένα. Πολλοὶ σοῦ λένε ὅτι θρησκεύουν. Ἀλλ᾿ ἅμα τοὺς ρωτήσῃς, πόσα παιδιὰ ἔ χουν, ὅλοι σχεδὸν ἀπαντοῦν· «Δύο», «δύο», «δύο»… Ἐμίσησα τὸν ἀριθμὸ δύο. Ἔχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια. Ἀλβανία, Σερβία, Βουλγαρία εἶνε γεμᾶτες παιδιά· ἡ Τουρκία; δὲν περιγράφεται ἡ ὑπεργεννητικότητά της· ἕνας Τοῦρκος πεθαίνει, δώδεκα γεννιῶνται. Στὴν Ἑλλάδα ἕνας Ἕλληνας πεθαίνει, μισὸς γεννιέται! Θεέ μου, δολοφόνοι!… Τί νὰ τὴν κάνῃς τέτοια θρησκευτικότητα; Τὸ μεγαλύτερο ἔγκλημα εἶνε ὁ φόνος τοῦ παιδιοῦ.

Γεννοῦν λοιπὸν δύο παιδάκια, καὶ προγραμ ματίζουν· τὸ ἕνα γιατρός, τὸ ἄλλο καθηγητής. Καὶ ποιός θὰ ὑπηρετήσῃ τὸ Θεό, ποιός θὰ γί νῃ καλόγερος; Ἄ, ὄχι καλόγερος!… Τέτοιους γονεῖς, ποὺ ἐμποδίζουν τὰ παιδιά τους νὰ ζήσουν τὴν παρθενικὴ ζωή, ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος τοὺς ὀνομάζει ἀπίστους. Διότι ἡ ἐπιθυμία τῆς παρθενικῆς ζωῆς εἶνε σπόρος οὐράνιος, ποὺ ὁ Θεὸς τὸν σπέρνει μέσα σὲ ἐκλεκτὲς ψυχές. Αὐτὲς τώρα σπανίζουν πλέον.

Κινδυνεύει λοιπὸν νὰ σβήσῃ ἡ παρθενικὴ ζωή, κινδυνεύει νὰ σβήσῃ καὶ τὸ ἔθνος ἐξ αἰ τίας τῆς ὀλιγοπαιδίας, ὅπως λέει ὁ ἱστορικὸς Πολύβιος. Γι᾿ αὐτὸ ὅσοι πιστεύετε, εἴτε ἔγγαμοι εἴτε ἄγαμοι, λατρεύσατε ἐμπράκτως, ἐν λό γοις καὶ ἔργοις, Ἰησοῦν Χριστόν· ὅν, παῖ- δες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγίας Μακρίνης τῆς ὁμωνύμου ἀδελφότητος Φλωρίνης τὴν 18-7-1993. Καταγραφή, συμπλήρωσις καὶ σύντμησις 19-7-2005, ἐπανέκδοσις 30-5-2014.

Τσενάι: “Δεν αισθάνομαι Έλληνας. Με έβαλαν να πω τα αντίθετα όταν ήμουν μικρός”!

Έρχεται ως αρχηγός στο “Δημοκρατικό Κόμμα Αλβανοφώνων”για να διεκδικήσει τη μισή Ελλάδα!

ΣΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΛΩΣΕ ΠΩΣ Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ… ΤΟΤΕ ΠΑΛΙΑ, ΔΕΝ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕ, ΟΥΤΕ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΤΟΝ ΒΑΛΑΝΕ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ…

O Οδυσσέας Τσενάι σπούδασε με χρήματα των Ελλήνων στα καλύτερα κολλέγια της Αμερικής. Φρόντισαν γι αυτό ο ΓΑΠ και ο Πάγκαλος, με τις συμβουλές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου που έγινε και νονός του.

Για όσους ξεχνούν εύκολα, είναι ο Οδυσσέας Τσενάι, οπού το 2003 τα ΜΜΕ τον έκαναν διάσημο για τον εαν τελικά θα έπρεπε, ο τότε νεαρός Αλβανός να κρατήσει την Ελληνική σημαία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου.

Θυμίζουμε πως τότε ο Θ. Πάγκαλος έκανε λόγο για ρατσιστές και ξενόφοβους Έλληνες και ζήτησε να δοθεί Ελληνική υπηκοότητα εντός 24ωρου στο νεαρό Αλβανό.

Τι κάνει όμως σήμερα ο τότε “τηλεοπτικός αστήρ” της Ελληνικής τηλεόρασης ;

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές , το ισχυρό Aλβανικό λόμπι “επέλεξε” τον “αδικημένο” και προβεβλημένο Αλβανό μετανάστη ώς ιδανικό πρόσωπο στο οποίο θα μπορούσαν να επενδύσουν για το μέλλον.

Συγκεκριμένα η American Bank of Albania ανήκει κατά 100% στο Αλβανοαμερικανικό λόμπι και ιδρύθηκε στην πολιτεία Delaware των ΗΠΑ, το 1989, με πράξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την υποστήριξη της δημοκρατίας στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Επίσης, η ίδια τράπεζα είναι ο κύριος χρηματοδότης των μεγαλύτερων εκδόσεων (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία κ.λ.π.) στην αλβανική γλώσσα για τα Βαλκάνια.

Έτσι, πρωταγωνιστικό ρόλο στο συντονισμό του αλβανόφωνου στοιχείου πάντα στον κόσμο – ειδικότερα όμως όσον αφορά στα Βαλκάνια -, με την επίσημη γενική πολιτική του κράτους της Αλβανίας, έχει αναλάβει η Αλβανο-Αμερικανική Τράπεζα – η οποία λειτουργεί με τρία καταστήματα στην Ελλάδα.

Συγκεκριμένα, ο επικεφαλής του αλβανο-αμερικανικού λόμπι είναι πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ. Επίσης, το λόμπι των Αλβανών στις ΗΠΑ έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση Τσενάι μετά την τηλεοπτική του προβολή.

Επέλεξαν λοιπόν το δημοφιλή προφίλ του Οδυσσέα Τσενάι ώς “επένδυση” για το μέλλον των Αλβανικών συμφερόντων στέλνοντάς τον να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στη Βοστώνη.

Έτσι προετοιμάζουν, το νέο δημοφιλή ηγέτη που θα εκπροσωπήσει τη μεγάλη παράταξη του “Δημοκρατικού Κόμματος Αλβανοφώνων” η οποία σχεδιάζεται εδώ και χρόνια με στόχο το νέο κόμμα να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο ο ρόλος της Αλβανίας στα Βαλκάνια.

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τσενάι φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Harvard, αφού έκανε ένα “πέρασμα” – για τα μάτια του κόσμου – από το τμήμα Φυσικής του Boston College.

 Γιατί όμως επέλεξαν ένα “φτωχό μετανάστη” όπως ο Τσενάι ;

Ο πατέρας Τσενάι δεν είναι καθόλου τυχαίος αφου, εκτός από Λοχαγός των Αλβανικών Μυστικών Υπηρεσιών εκείνη την εποχή, ήταν και ένας από τους πρωταγωνιστές του μεγαλύτερου οικονομικού σκανδάλου που γνώρισε ποτέ η Αλβανία, εκείνου με τις Πυραμίδες.

Στην Ελλάδα ήρθε όχι ως φτωχός πλην τίμιος λαθρομετανάστης, αλλά για να αποφύγει τις απειλές για τη ζωή του και τη φυλακή από τις απάτες, σύμφωναμε τον αλβανικό Τύπο, που είχε διαπράξει εκεί. Και για τη διακίνηση των χρημάτων προς την Ελλάδα έκανε χρήση των Ελληνικών τραπεζικών υπηρεσιών.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η οικοιγένεια Τσενάι είναι γνωστή οικογένεια Τσάμηδων από το Φίερε, περιοχή στην οποία κατέφυγαν υπό διωγμό πολλοί Τσάμηδες για τη συνεργασία που προσέφεραν κατά την διάρκεια της Κατοχής στους Γερμανούς.

 O διάσημος Τσενάι

O διάσημος στην Ελλάδα Οδυσσέας Τσενάι επηρέασε μέσω της τηλεοπτικής προβολής ένα μεγάλο ποσοστό Αλβανοφώνων στην Ελλάδα που τον έκαναν σύμβολο των”καταπιεσμένων” Αλβανών.

Ιδανικό επικοινωνιακό προφίλ του πλέον δημοφιλoùs “κατατρεγμένου φτωχόπαιδου” που θα επιστρέψει ώς ηγέτης για να απονείμει δικαιοσύνη στους συμπατριώτες του.

Στο πολιτικό σκηνικό της γείτονos χώρας όλα τα πολιτικά κόμματα, μηδενός εξαιρουμένου, συμφωνούν απόλυτα με τη δημιουργία κόμματος Αλβανοφώνων στην Ελλάδα.

Όλα τα Αλβανικά κόμματα έχουν συμφωνήσει ότι ο κύριος μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας τους είναι τα τραπεζικά εμβάσματα των Αλβανών μεταναστών προς την πατρίδα τους, αφού η Αλβανία δεν έχει τα περιθώρια να στηριχτεί στην παραγωγή ή στις υπηρεσίες.

Γι αυτό, άλλωστε, τα ίδια τα Αλβανικά κόμματα χρηματοδοτούν ολόκληρες οικογένειες Αλβανών πολιτών με τα πρώτα έξοδα εγκατάστασής τους σε ξένες χώρες, ενθαρρύνοντας έτσι τη μετανάστευση.

Είναι γεγονός πως η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (ιδιαίτερα μετά το “προσκλητήριο” του τότε υπουργού εξωτερικών Α.Σαμαρά) έχει συγκεντρώσει ένα τεράστιο αριθμό Αλβανών με αποτέλεσμα ήδη στη χώρα μας να κυκλοφορούν – και μάλιστα με πολύ καλές πωλήσεις- Αλβανικές εφημερίδες καιπεριοδικά, ενώ όλες οι Ελληνικές τράπεζες έχουν προβεί στην προσθήκη Αλβανικής γλώσσας στα περισσότερα ΑΤΜ αφού οι Αλβανοί αποτελούν πια ενα επίλεκτο ποσοστό πελατών σε τραπεζικές καταθέσεις.

Τελευταία μάλιστα έχουν ξεκινήσει ήδη να κάνουν την εμφάνισή τους ιστοσελίδες επωνύμων δημοσιογράφων που περιέχουν έκδοση στα Αλβανικά για περισσότερη επισκεψιμότητα.

 Υποστηρικτές στην Ελλάδα

Τη δημιουργία κόμματος Ανβανοφώνων στην Ελλάδα ενθαρρύνουν επίσης εγχώριοι πολιτικοί αλλά και οικονομικοί κύκλοι. Δημοσιογραφικά συγκροτήματα, εκδοτικοί οίκοι, μεγαλομέτοχοι Ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, κατασκευαστές δημόσιων έργων, εμπορικά επιμελητήρια, πολιτικές οργανώσεις, μη-κυβερνητικές οργανώσεις κ.α.

Το “Δημοκρατικό Κόμμα των Αλβανοφώνων” υποστηρίζεται επίσης από εξωκοινοβουλευτικές συσπειρώσεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, από ορισμένους Έλληνες Αλβανικής καταγωγής που έχουν διακριθεί μέσα από τα Ελληνικά media, αλλά και Αλβανούς επιχειρηματίες που ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.

Πρωταγωνιστικό ρόλο, επίσης, στη δημιουργία του Κόμματος των Αλβανοφώνων στην Ελλάδα θα έχει φυσικά και ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλβανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι.

 Ποιός είναι αυτός;

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αλβανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι, ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος μέσα από τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και του Νίκου Ευαγγελάτου, αλλά και πολύ γνωστός για τις κατά καιρούς εμπρηστικές του δηλώσεις σε βάρος των Ελλήνων, ας μην ξεχνάμε πως ακόμη και η αρνητική διαφήμιση, αποτελεί κι αυτή διαφημιστική προβολή.

Θυμίζουμε κάποιες δηλώσεις του, όταν ανέφερε ότι το μαρτύριο των μεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται και ότι “οι Αλβανοί στην Ελλάδα είναι σκλάβοι”.

Ο άνθρωπος, βέβαια, στον οποίο θα στηριχτεί η πόλιτική αυτή επιχείρηση για λογαριασμό των Αλβανοφώνων στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος θα εμφανιστεί στην Ελληνική πολιτική σκηνή την κατάλληλη ψυχολογική στιγμή, όντας και προικισμένος με όλα τα μυστικά της Πολιτικής Τέχνης από τα μεγαλύτερα σχολεία των ΗΠΑ.

Προς το παρόν όπως όλα δείχνουν το “έδαφος” προετοιμάζεται, η αλλοίωση του εκλογικού σώματος έχει σκοπό την προσέλκυση αλλοδαπών ψηφοφόρων στο ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία προσφάτως συμφώνησε προκειμένου να μην ρισκάρει πολιτικά και να επωφεληθεί και αυτή από έστω από ένα μέρος των νέων ψηφοφόρων.

Ποιό απ’τα δύο μεγάλα κόμματα μπορεί όμως να εγγυηθεί πως το νέο εκλογικό σώμα ψηφοφόρων, μετά το αναφαίρετο δικαίωμα που θα αποκτήσουν, δεν θα στρέψει μαζικά την εκλογική του δύναμη σε απαιτήσεις που πολύ σύντομα θα δημιουργήσουν τις τέλειες συνθήκες για νέους “ηγέτες”!

πηγή

Η ΟΣΙΑ ΜΑΚΡΙΝΑ, ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (19 ΙΟΥΛΙΟΥ)

«Η οσία Μακρίνα, η οποία κοσμείτο από το κάλλος του σώματος και τους σεμνούς τρόπους, επρόκειτο να παντρευτεί κάποιον εξίσου σεμνό και ωραίο άνδρα. Όταν ακόμη ήταν μνηστευμένη, έφυγε από τη ζωή ο υποψήφιος άνδρας της, κι αυτή, ενώ πολλοί άλλοι τη ζητούσαν σε γάμο, απεφάσισε να ζήσει ως χήρα, χωρίς να έχει αποκτήσει πείρα και των ωραίων στιγμών του γάμου. Χωρίστηκε λοιπόν από κάθε κοσμική σχέση, ζούσε μαζί με τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, αφιερωμένη στις θείες αρετές και ασχολουμένη σαν δεύτερη μητέρα, μια που ήταν και η πρώτη στην ηλικία, με την ανατροφή των μετά από αυτήν αδελφών της, εννέα τον αριθμό. Αφού έζησε με οσιακό τρόπο και με πνευματικές ασκήσεις, έφτασε στο τέλος της και εξεδήμησε προς τον Κύριον».

     Ο υμνογράφος της ακολουθίας της, ακολουθώντας πολλούς εκκλησιαστικούς άνδρες που την εγκωμίασαν για την αγιασμένη ζωή της, χρησιμοποιεί πράγματι και αυτός πολλούς επαίνους για την αγία. Ιδιαιτέρως στέκεται κανείς με προσοχή σ’ έναν ύμνο από την τρίτη ωδή του κανόνα της, ο οποίος σε λίγες γραμμές μάς δείχνει το πώς έφτασε η οσία σε μεγάλο πνευματικό ύψος, αλλά αποκαλύπτει ταυτόχρονα, με συνεσκιασμένο βεβαίως τρόπο, τη σοφία και το παιδαγωγικό ήθος της μητέρας της, Εμμέλειας. ῾Αγιωσύνης, απαλών εξ ονύχων, επόθησας, οφθαλμοίς τε μητρικοίς τετηρημένη, διέμεινας, Μακρίνα, πανάφθορος και παναμώμητος». Δηλαδή: Πόθησες από μικρό παιδάκι την αγιωσύνη, και αφού σε πρόσεξαν οι μητρικοί οφθαλμοί, διατηρήθηκες πανάφθορη και πάναγνη, Μακρίνα. Ο υμνογράφος χρησιμοποιεί, όπως είπαμε, πολλούς επαίνους, κάτι που φαίνεται και στον παραπάνω ύμνο. Όχι απλώς η οσία υπήρξε άφθορη και αγνή, αλλά παν-άφθορη και παν-αμώμητη. Δηλαδή ο υμνογράφος φθάνει σε σημείο υπερβολής, αφού μόνον για την Παναγία, τη μητέρα του Κυρίου μας, λέγονται τέτοιες εκφράσεις. Ο υμνογράφος προφανώς λαμβάνει υπόψη του όχι μόνο την αγιασμένη ζωή της, αλλά και το γεγονός ότι υπήρξε κόρη μίας αγίας γυναίκας, της αγίας Εμμέλειας, εγγονή μίας εξίσου αγίας, της αγίας Μακρίνας, της γιαγιάς, μαθήτριας του αγίου Γρηγορίου του Νεοκαισαρείας του θαυματουργού, και αδελφή μεγάλων αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας, όπως του Μ. Βασιλείου και του αγ. Γρηγορίου Νύσσης. Ποιος δεν θα σκεφτόταν ότι ευρισκομένη η αγία σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με τέτοια μεγάλα αναστήματα – για τα οποία μάλιστα, όσον αφορά στα αδέλφια της, συνέβαλε και η ίδια αποφασιστικά στην ανατροφή τους – δεν θα βοηθείτο και η ίδια στον περαιτέρω αγιασμό της;

     Ο ύμνος όμως μας καθοδηγεί στην κατανόηση της πνευματικής της ανέλιξης: (1) Η οσία έφτασε σε τέτοιο ύψος αγιότητας και αγνότητας, λόγω καταρχάς του πόθου της για την αγιωσύνη, και μάλιστα «εξ απαλών ονύχων». Από μικρό παιδί ο νους και η καρδιά της ήταν στραμμένα προς τον Θεό. Η μητέρα της φρόντισε ιδιαιτέρως γι’ αυτό, ήδη από την εγκυμοσύνη της. Σαν να έριξε την πρωτοκόρη της, ευρισκομένη ακόμη σε εμβρυϊκή κατάσταση, στα χέρια του Χριστού. Κι είναι τούτο μία εικόνα που μας δείχνει ο υμνογράφος: «επ’ αυτώ (τω Χριστώ)γαρ από γαστρός, επερρίφης άμωμε». Με την αγία Μακρίνα φαίνεται πολύ καθαρά το πόση σημασία έχει η εκ νεότητος στροφή προς τον Θεό και πόσο ρόλο παίζει η μητέρα στη δημιουργία ενός «περιβάλλοντος», πριν ακόμη έλθει στον κόσμο το παιδί της. Ό,τι έλεγε και ο αγιασμένος γέροντας Πορφύριος, ο οποίος τόνιζε ιδιαιτέρως το ρόλο ακριβώς της μητέρας, που την καλούσε να προσεύχεται, να είναι ήρεμη, να μελετά τον λόγο του Θεού, ήδη από την εγκυμοσύνη της, προς χάρη ακριβώς του εμβρύου παιδιού της. «Το νιώθουν τα παιδάκια», έλεγε. «Τα ασφαλίζετε έτσι με τη χάρη του Θεού».

       

     (2) Εκείνο όμως που είναι εξίσου ή και περισσότερο από το παραπάνω σημαντικό, είναι η φράση του υμνογράφου «οφθαλμοίς τε μητρικοίς τετηρημένη». Η οσία Μακρίνα βεβαίως πόθησε, και για τους λόγους που είπαμε, την αγιωσύνη, τον ίδιο δηλαδή τον Χριστό ως νυμφίο της ψυχής της, αλλά και η μητέρα της Εμμέλεια, δεν έπαυσε να τη φροντίζει και να την παρακολουθεί διακριτικά και με αγάπη. Η επισήμανση του υμνογράφου είναι σαφής: η μητέρα δεν αφέθηκε στη χάρη μόνο του Θεού ή και στην καλή «πάστα» του παιδιού της. Προφανώς γνωρίζοντας την ανθρώπινη φύση και ξέροντας τους κινδύνους που υπάρχουν στην ανάπτυξη ενός παιδιού, λόγω και της πονηρίας του «αρχεκάκου διαβόλου» - άλλωστε «επί τα πονηρά έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επιμελώς» κατά τη Γραφή – είχε την έγνοια της κόρης της. Την παρακολουθούσε, όχι όμως με τρόπο αδιάκριτο και παρεμβατικό, ώστε να δημιουργήσει αντίδραση και γογγυσμό στο παιδί της, αλλα με διάκριση και με αγάπη. Πώς το λέει ο υμνογράφος; «μητρικοίς οφθαλμοίς», δηλαδή με μάτια γεμάτα από αγάπη, όπως είναι τα μάτια μίας στοργικής μητέρας. Υποκλινόμαστε στο σημείο αυτό όχι στην οσία Μακρίνα, αλλά στη αγία Εμμέλεια, και καταλαβαίνουμε έτσι πολύ καλά, το πώς μία οικογένεια έφτασε στο σημείο να αναδείξει όχι ένα ή δύο, αλλά πολλούς αγίους. Διότι ακριβώς είχε και μία τέτοια μάνα!

π.Γεώργιος Δορμπαράκης

Τό μυστήριο τῆς ταφῆς

 Ο άνθρωπος «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία». Το μυστήριο του θανάτου, της ταφής, της διατήρησης της προσωπικότητάς μας στον τάφο και της τελικής ανάστασης δεν το περιγράφουν οι Πατέρες με ελληνιστικές εικόνες, αλλά με την εικόνα της σποράς του Απ. Παύλου: «Όπως ο σπόρος που πετιέται στη γη, δε χανόμαστε όταν πεθαίνουμε, αλλά έχοντας φυτευθεί ανασταινόμαστε». Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου. Δεν εξαφανίζεται, μεταμορφώνεται. Φυτεύεται μέσα στο σύμπαν η εικόνα του Θεού για να φέρει μαζί της και το σύμπαν στην αφθαρσία. Κάθε μνήμα είναι κι ένα μόσχευμα αφθαρσίας. Είναι μεγάλη η ιερότητα των κοιμητηρίων.

            Οι ορθόδοξοι δεν επιχειρούν να εξηγήσουν το μυστήριο του Άδη. Λέγουν μόνο, «ψυχαί δικαίων εν χειρί Θεού». Αυτό το χέρι του Θεού το ξέρουν ως παντοδύναμο. Δεν χρειάζονται καμία άλλη εξήγηση για την επιβίωση της προσωπικότητας μέσα στον τάφο. Όμως αυτή την επιβίωση την ξέρουν σαν κάτι το πρόσκαιρο και το ελλιπές. Την ονομάζουν «κοίμηση», παρομοιάζοντάς την με τον ύπνο μία κατάσταση αποκομμένη από τον κόσμο και τις αισθήσεις, ώσπου ο άνθρωπος στερημένος από όλα βρίσκεται με τον εαυτό του και με τον θεό- αν βέβαια τον Θεό τον έχει αφήσει να κατοικήσει μέσα του όσο ζούσε. Κι επειδή ο Θεός είναι παντού και ακούει τις προσευχές των ανθρώπων, δια του Θεού ακούνε και οι Άγιοι και ανταποκρίνονται στις προσευχές μας. Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονή αναστάσεως. Ο θάνατος δεν είναι απελευθέρωση αλλά καταστροφή. Σωτηρία είναι η πρώτη και η δεύτερη Ανάσταση. Η Ανάσταση της ελεύθερης βούλησης ανήκει  σ’ εκείνους που ελεύθερα ποθούν τη Ζωή. Η Ανάσταση της φύσης όμως, η αφθαρτοποίηση της σάρκας, είναι για όλους, για όλη την κτίση. Είναι προϋπόθεση της αιώνιας Ζωής και Βασιλείας. «Καινήν γη και καινούς ουρανούς προσδοκώμεν».

            Η γενική Ανάσταση είναι καίριο άρθρο της πίστεως μας. Και είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα ώστε οι Πατέρες λέγουν ότι όσους δεν έχουν την ορθόδοξη περί ανθρώπου και θανάτου αντίληψη, αλλά την περί ψυχής ειδωλολατρική, να μη τους δεχόμαστε σαν χριστιανούς. « Οι και λέγουσι μη είναι νεκρών Ανάστασιν, αλλ’ άμα το αποθανείν τας ψυχάς αυτών αναλαμβάνεσθαι εις ουρανόν, μη υπολαμβάνετε αυτούς χριστιανούς». 

Αγ. Ιουστίνου, Διάλογος

     Πηγή: περιοδικό «ΕΠΙΓΝΩΣΗ»

ΑΓΙΟ-ΠΝΕΥΜΑ-τικά  

πηγή   το είδαμε εδώ

Αρχιμανδρίτης Πορφύριος Προδρομίτης: Τελικά, με τα Όνειρα τι γίνεται;

Ο ύπνος, το πολυτιμότατο αυτό αγαθό της ανθρώπινης ζωής, σε πολλούς ανθρώπους συνοδεύεται ή καλύτερα τελειώνει με τα όνειρα.

Καταστάσεις, δηλαδή, μέσα στον ύπνο, άϋλες, όπου όμως ο άνθρωπος μετέχει, πάσχει ή απλώς θεάται-βλέπει γεγονότα.

Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν όνειρα. Είναι ενέργεια του νου η παραγωγή των ονείρων. Όμως πολλοί δεν τα θυμούνται. Σε αυτούς δεν αναφερόμαστε. Οι άλλοι, που είναι και πολύ περισσότεροι, και τα θυμούνται και τα πιστεύουν και προσπαθούν να τα ερμηνεύσουν, πιστεύοντας ότι τα όνειρα έχουν σχέση με την ζωή τους γενικά και ειδικότερα με το μέλλον τους.

Το μεγάλο ερώτημα που γεννιέται γιά εμάς τους χριστιανούς είναι εάν και κατά πόσο μπορούμε να πιστεύουμε στα όνειρα και να δεσμεύουμε κυριολεκτικά την ζωή μας, την καθημερινότητά μας και το μέλλον μας, με τα όνειρα.

Βέβαια όνειρα ονομάζονται και τα σχέδιά μας γιά το μέλλον. Ονειρεύομαι, λέμε, το μέλλον μου, ή το μέλλον των παιδιών μου κλπ.

Το πόση σημασία δίνει η Εκκλησία στα όνειρα φαίνεται και από τις σχετικές αναφορές στην πατερική σκέψη. Σχεδόν όλοι οι Πατέρες έχουν αναφερθεί στα όνειρα. Θα τολμούσαμε να πούμε ότι όλη η ζωή μας είναι γεμάτη όνειρα αλλά και όλη η ζωή του Κυρίου μας είναι γεμάτη όνειρα.

Λέμε γιά την ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στα άγια ευαγγέλια: είδε κατ’ όναρ, εφάνη αυτώ κατ’ όναρ, ώφθη αυτώ κατ’ όναρ. Με αυτές τις φράσεις ο άγιος ευαγγελιστής εισάγει το όνειρο.

Και ενώ έχουμε τόσες αναφορές στα όνειρα, εντούτοις, οι πατέρες μας μιλούν αρνητικά περί των ονείρων. Λένε μάλιστα να τα απορρίπτουμε και να μην δίνουμε καμία σημασία σε αυτά.

Αυτή είναι η γενική «γραμμή» της Εκκλησίας σχετικά με τα όνειρα.

Ας προσπαθήσομε όμως να διαλευκάνομε κάπως το θέμα.

Ο άνθρωπος ενδιαφέρεται περισσότερο του δέοντος να πληροφορηθεί το αύριο, την επόμενη ημέρα, την επόμενη στιγμή, το μέλλον του.

Εμείς θεωρούμε ότι δεν τον απασχολεί το αύριο, αυτό καθεαυτό, αλλά τον απασχολεί ένα ακόμα μεγαλύτερο θέμα, ο Θάνατος. Και εφόσον ο θάνατος είναι μελλοντικό γεγονός, το ενδιαφέρον και η αγωνία μας γιά τον θάνατο, εκφράζεται ως ενδιαφέρον γιά το αύριο, γιά το επόμενο.

Αυτήν την αδυναμία του ανθρώπου την κατανοεί ο δαίμονας και φυσικά την εκμεταλλεύεται. Και φυσικά υπάρχουν πολλά «επαγγέλματα» που ασχολούνται με την πρόγνωση του μέλλοντος, διά της ερμηνείας των ονείρων. Μελλοντολόγοι, ονειροκρίτες, άνθρωποι αλλά και βιβλία που κάποιοι τα γράφουν, μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, μάγοι είναι κάποια από αυτούς. Όλοι αυτοί προσπαθούν, αγωνίζονται, επιχειρούν να ερμηνεύσουν τα όνειρα, να προγνώσουν το μέλλον.

Και φυσικά αυτοί που θέλουν να μάθουν το μέλλον τους δεν είναι μόνο αφελείς γειτόνισσες, κατά την ώρα που πίνουν τον καφέ τους. Ίσως αυτές να είναι οι λιγότερες.

Σχεδόν καθημερινά, τα μέσα Ενημέρωσης του λαού αναφέρουν ότι ο τάδε πολιτικός ή ο τάδε καλλιτέχνης συμβουλεύεται τον ονειρολόγο, τον μελλοντολόγο, το μέντιουμ, τον αστρολόγο του.

Και μάλιστα, σε καιρούς κρίσεως αυτά τα «επαγγέλματα» θησαυρίζουν, γιατί ο φόβος και η αγωνία των ανθρώπων είναι πολύ καλά εκμεταλλεύσιμα «υλικά».

Και λοιπόν, τι λέει η Εκκλησία γιά όλα αυτά; Τα βλέπει αρνητικά;

Προφανώς και θεωρεί στυγνούς εκμεταλλευτές, όσους εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, γιά τέτοια θέματα.

Όσο και να τρέχουν οι άνθρωποι προς αυτούς, δεν παύουν αυτοί να έχουν ευθύνη γιά το ότι απομυζούν την ανθρώπινη αγωνία.

Η Εκκλησία εύχεται συνεχώς υπέρ της ειρήνης, γιατί ακριβώς θέλει να ζη ο άνθρωπος ειρηνικά, τόσο στο κοινωνικό του επίπεδο, όσο, και πολύ περισσότερο, στην προσωπική και εσωτερική του ζωή, τόσο σήμερα όσο και αύριο.

Εξάλλου ο Χριστός, με τον σταυρικό του θάνατο και την Ανάσασή του νίκησε και κατάργησε τον θάνατο. Ένα σχετικό τροπάριο αναφέρει ότι πριν τον ανάσταση του Χριστού, ο Θάνατος ήταν φοβερός γιά τον άνθρωπο, αλλά μετά την ανάσταση του Χριστού, ο άνθρωπος έγινε φοβερός γιά τον θάνατο. Και έχουμε τόσους ανθρώπους οι οποίοι δεν φοβήθηκαν καθόλου τον θάνατο, αγωνίστηκαν με φρικτά βασανιστήρια, και απλά, μετέβησαν από την ζωή επί της γης στην ζωή στους ουρανούς.

Το μέλλον μας ανήκει στον Θεό. Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού. Στις παλαιές εκκλησίες, που έχουν αγιογραφίες στους τοίχους, επάνω από την εξωτερική πύλη, εσωτερικά, υπάρχει ένα πελώριο χέρι ζωγραφισμένο, και μέσα στην παλάμη υπάρχουν ψυχές. Είναι το χέρι του Θεού και μέσα εικονίζονται οι πιστοί. Το νόημα της εικόνας είναι παρηγορητικό. Αυτή η αγιογραφία βρίσκεται στην συγκεκριμένη θέση, γιά να σκεφτόμαστε ότι, φεύγοντας από τον οίκο του Θεού, ο Κύριος δεν μας εγκαταλείπει, αλλά συνεχίζει και πάλι μας να μάς προσέχει και να μάς φροντίζει.

Όταν τα όνειρα μάς ταράζουν, λένε οι Πατέρες μας, ότι είναι από τον πονηρό, ο οποίος εκμεταλλεύεται την απραγία του ανθρώπου, κατά την διάρκεια του ύπνου, και με νυκτερινές οράσεις-όνειρα τον ταράζει. Αυτά τα όνειρα δεν πρέπει να τα δίνουμε καμία απολύτως σημασία.

Επίσης δεν πρέπει καθόλου να προσέχουμε τα όνειρα που μάς «μιλούν» γιά το μέλλον μας. Το μέλλον μας ανήκει στον Θεό μας.

Μερικές φορές, νομίζουμε ότι έχουμε δει στον ύπνο μας κάτι που μας συνέβη. Αυτή η περίπτωση έχει δύο ερμηνείες. Στην μία περίπτωση, είναι καθαρά ψυχολογικό το θέμα, και ο άνθρωπος πάσχει από κάποια μορφή ψυχαναγκασμού. Είναι τόσο έντονο το γεγονός και το ζη τόσο δυνατά, που νομίζει ότι το «είδε» και στον ύπνο του.

Στην άλλη περίπτωση, ο Θεός έχει κάθε δυνατότητα να «δείξει» κάτι στον άνθρωπο. Αλλά δεν θέλει ο Θεός, σε καμία περίπτωση, να δεσμεύσει την ελευθερία τού πλάσματός του. Συνεπώς και στην περίπτωση αυτήν, ας μην προσέχουμε στα όνειρα.

Τα θεϊκά όνειρα φέρνουν ειρήνη και γαλήνη στον εσωτερικό κόσμο αυτού που τα είδε. Δεν δημιουργούν ταραχή.

Και γιά να κλείσουμε το θέμα μας, πρέπει να πούμε δύο ακόμα λέξεις.

Στον άνθρωπο, που έχει εσωτερική καθαρότητα, ο Θεός μπορεί να μιλήσει καί με τα όνειρα. Αλλά αυτά πλέον είναι οπτασίες, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Δεν τρομάζουν, αλλά γαληνεύουν και ειρηνεύουν ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο του Θεού.

Το δεύτερο, όπως φαίνεται μέσα από τα ιερά κείμενα της αγίας Εκκλησίας μας, τα όνειρα εξαρτώνται από το αποτέλεσμα, από την έκβασή τους. Και προφανώς, τέτοια όνειρα έχει πολλά η εκκλησιαστική μας γραμματεία.

Το καλύτερο είναι να ζούμε συνειδητά μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας μας, την Αγία Εκκλησία μας. Να καλλιεργούμε την πίστη και την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημα του Κυρίου, στο ότι ο Κύριος μάς νοιάζεται προσωπικά, έχει την μέριμνά του ξεχωριστά γιά κάθε πλάσμα του.

Έτσι θα έχουμε την ειρήνη της καρδιάς, την ειρήνη την πάντα νουν υπερέχουσαν, την ειρήνη που δεν υπάρχει τίποτα πιο ανώτερο από αυτήν. Την ειρήνη, που είναι ο ίδιος ο Χριστός.

αρχιμ. Πορφύριος Προδρομίτης

πηγή:εδώ

το είδαμε εδώ

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Άγγελος Κυρίου παραλαμβάνει την ψυχή Μοναχού - Ιερά Μονή Διονυσίου. 

Στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης ήταν τον παλιό καιρό ένα ησυχαστήριο γυναικών. Κάποτε η προεστώσα έστειλε μια νέα μοναχή στην πόλη για υπηρεσία. Εκείνη από συνεργεία διαβολική έπεσε σε βαρύ σφάλμα. 'Ύστερα, απελπισμένη από την πτώση της, δε γύρισε αμέσως στο ησυχαστήριο. Έμεινε στον κόσμο και παρασύρθηκε σ' έκλυτη ζωή. Γρήγορα όμως αηδίασε την αμαρτία και, μετανοημένη ειλικρινά για το κατάντημα της, πήρε το δρόμο της επιστροφής. δεν ξέρουμε όμως γιατί ο Θεός δεν επέτρεψε να πατήσει το πόδι της μέσα στον Παρθενώνα. Μόλις έφθασε στην εξώθυρα, έπεσε κάτω νεκρή.

Το γεγονός έκανε μεγάλη εντύπωση στις μοναχές και στους Πατέρες που ασκήτευαν εκεί γύρω. ΄Όλοι αμφέβαλλαν για τη σωτηρία της. Ένας άγιος Ερημίτης όμως που έμενε σε μια σπηλιά στην κορυφή του βουνού διηγήθηκε αργότερα το δράμα που είδε, καθώς προσευχόταν, τη στιγμή ακριβώς που η μετανοημένη μοναχή έπεσε νεκρή. Άγγελοι από τον Ουρανό κατέβαιναν να παραλάβουν την ψυχή της, αλλά και πλήθος πονηρά πνεύματα μαζεύονταν από παντού για να την αρπάξουν. Τότε έγινε μεγάλη φιλονικία ανάμεσα στα αγαθά και στα πονηρά πνεύματα. Οι δαίμονες απαιτούσαν την ταλαίπωρη ψυχή που τόσον καιρό δούλευε στην αμαρτία. Οι Άγιοι Άγγελοι βεβαίωναν πώς είχε μεταμεληθεί και γι' αυτό ήταν άξια σωτηρίας.

- Πού είναι η μετάνοιά της; αντιλογούσαν τα πονηρά πνεύματα. Αφού ούτε να μπει στο Μοναστήρι της πρόλαβε και τη βρήκε ο θάνατος έξω από την πόρτα.

- Άφ' ότου είδε ο Πανάγαθος Θεός τη θέλησή της να κλίνει στη διόρθωση, δέχτηκε την μετάνοιά της, αποκρίθηκαν οι Άγγελοι. Η ψυχή είναι κυρία της θελήσεώς της, της δε ζωής και του θανάτου ο πάντων Δημιουργός και κυρίαρχος Θεός.

Έτσι οι δαίμονες έφυγαν νικημένοι, ενώ οι Άγιοι Άγγελοι με χαρά οδήγησαν την ψυχή στα Ουράνια.

ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΪΚΩΝ, εκδ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ, 2002, σ. 59. 

πηγή