Ψευδής και αντιεπιστημονική αντίληψι, ότι η έκτρωσις δεν είναι φό­νος

ΟΛΟΙ όσοι υποστήριζαν την δουλεία ήταν ελεύθεροι. ΟΛΟΙ όσοι υποστηρίζουν την έκτρωση έχουν γεννηθεί. Έτσι λειτουργεί η καταπίεση...

Δείτε και εδώ: Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου)…Οι Ελληνίδες πρώτες στις εκτρώσεις σε όλη την Ευρώπη και τρίτες σε όλο τον κόσμο!

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ

Πανελλήνιος Ένωσις Γονέων

Είναι γνωστή η κίνησις που γίνεται τους τελευ­ταίους καιρούς για την νομιμοποίησι των εκτρώσεων. Το Κράτος ζητεί να επιβάλη με νόμο μια ψευδή και αντιεπιστημονική αντίληψι, ότι η έκτρωσις δεν είναι φό­νος και επομένως μπορεί να γίνεται ελεύθερα, υπό ορι­σμένους ελάχιστους περιορισμούς. Να μη έχη δε ευθύνην δι’ αυτήν ούτε η μητέρα που την θέλει, ούτε ο ια­τρός που την εκτελεί.
Όμως όσες δικαιολογίες και «επιχειρήματα» και αν προβάλλωνται διά να πείσουν ότι η έκτρωσις δεν είναι πλήρης φόνος ενός αθώου ανθρώπου, τα γεγονότα και η αλήθεια φωνάζουν ακριβώς διά το αντίθετον. Σήμερα μάλιστα οι σχετικές επιστήμες, που ασχολούνται με το αγέννητο παιδί, είναι απόλυτα κατηγορηματικές για την αλήθεια αυτή. «Τα τεχνολογικά μέσα και οι συσκευές που χρησιμοποιούμε σήμερα καθημερινά μάς έπεισαν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι το αγέννητο παιδί είναι σαφώς ένα άλλο ανθρώπινο ον, ένα άλλο μέρος της αν­θρώπινης κοινωνίας αναπόσπαστο με κάθε τρόπο από τον καθένα μας», διακηρύσσει ο δρ. Β. Nathanson, αμε­ρικανός ιατρός, ο οποίος, αφού έκαμε χιλιάδες εκτρώ­σεις, διεπίστωσε με τα τελευταία μέσα την πραγματικό­τητα αυτή και έγινε τώρα κήρυξ κατά των εκτρώσεων. Είναι δε αυτά η καθαρή αλήθεια, όπως ανεγνώρισε και το Πανελλήνιον Ιατρικόν Συνέδριον του 1985, το οποίον απεφάνθη ότι «η έναρξη της ζωής του ανθρώπου είναι η στιγμή της γονιμοποίησης». Όπως επίσης ετόνισεν ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου κ. Β. Σωτηρόπουλος, ότι «η ζωή αρχίζει από την ώρα της σύλληψης», στην ανοικτή συζήτησι του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, εις τας 3.4.85.
Αφού λοιπόν η ζωή του άνθρωπου αρχίζει από την στιγμή της γονιμοποιήσεως, αυτό σημαίνει ότι κάθε έμβρυον είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος εν αναπτύξει. Ό­σον ολίγων ήμερων ή εβδομάδων και αν είναι, η ζωή του είναι ζωή άνθρωπου. Και επομένως φονεύοντας το έμβρυον κάνομε κανονικόν φόνον. Επειδή δε το έμβρυον δεν ξεύρει τίποτε διά τις προθέσεις μας να το σκοτώσωμε, ούτε έχει τα μέσα να αμυνθή εναντίον μας, δι’ αυτό η έκτρωσις δεν είναι απλός φόνος, αλλά πραγματι­κή δολοφονία. Είναι οι γυναίκες που προχωρούν σ’ αυ­τή, οι ιατροί και οι νοσοκόμοι γίνονται πραγματικοί δο­λοφόνοι. Και μάλιστα αθώων και ανυπερασπίστων πλα­σμάτων.
Δεν τελειώνει όμως έως εδώ το έγκλημα της εκτρώ­σεως. Διότι θύμα δεν είναι μόνον το αγέννητο παιδί. Θύ­μα είναι και η ίδια η μητέρα. Τόσον σωματικά, όσον και ψυχικά. Με την έκτρωσι «οι γυναίκες με συνεχώς αυξα­νόμενο ρυθμό κατά χιλιάδες παθαίνουν διάτρησι, μόλυνσι, καταστροφή της μήτρας και στείρωση», λέγει ο δρ. Nathanson. Αυτά δε «έστω και αν η έκτρωσις γίνεται α­πό έμπειρους γιατρούς, μέσα σ’ ένα ωργανωμένο νοσο­κομείο» (Πανελλήνια Ένωσι Γυναικών). Και συγχρό­νως η ψυχή τους συνταράσσεται ως το βάθος της. «Το πιο σταθερό εύρημα μετά την άμβλωση (έκτρωση), λέγει ο ψυχίατρος κ. Κ. Κριαράς (8.3.84), είναι η ενοχή και η εξ αυτής κατάθλιψη, κατάθλιψη από τις ελαφρότερες έ­ως τις πλέον σοβαρές. Συχνά εμφανίζεται συγκεκαλυμμέ­νη κατάθλιψη. Ερινύες εμφανίζονται σε μακάβρια όνει­ρα… Πάντως το αίσθημα της βαρείας ένοχης και η κατά­θλιψη είναι η πραγματικότητα». Όλη δε αυτή η ψυχική τραγωδία μπορεί να εμφανισθή ύστερα από πολλά χρό­νια μετά το έγκλημα και προς το τέλος ακόμη της ζωής.
Μαζί δε με την γυναίκα, θύμα είναι και ο άνδρας, α­φού και αυτός κατά κανόνα συμμετέχει εις το έγκλημα και η ψυχή του δεν μένει ανεπηρέαστη και ξένη προς την συγκλονιστική εμπειρία της εκτρώσεως.
Ας προσθέσωμεν όμως και ένα άλλο ακόμη θύμα του εγκλήματος. Είναι αυτό τούτο το Έθνος μας το Ελληνικόν. Διότι αι χιλιάδες των εκτρώσεων δεν είναι τί­ποτε άλλο παρά η αποδυνάμωσις του Έθνους από το ανθρώπινον δυναμικόν του, του οποίου τόσην ανάγκην έ­χει το Έθνος και μάλιστα εις τους καιρούς μας. Και ενώ άλλα έθνη, γειτονικά και εχθρικά προς εμάς, φροντίζουν να αυξάνωνται και πληθύνωνται, εμείς με τις εκτρώσεις μειώνομεν τας δυνάμεις μας και γινόμεθα ασθενέστεροι. Και έτσι οι ίδιοι οι Έλληνες καταδικάζομεν εις μαρασμόν το Έθνος μας. Το κτυπάμε με τα ίδια μας τα χέρια. Εγκληματούμε εναντίον του!…
Αυτή είναι η πλήρης και καθαρή αλήθεια διά το ζή­τημα των εκτρώσεων. Κατωχυρωμένη από τις εντελώς τελευταίες επιστημονικές διαπιστώσεις και από την σκληράν πραγματικότητα. Η αλήθεια η οποία, δυστυ­χώς, δεν λέγεται όπως είναι, ιδίως εις τις γυναίκες. Διότι δεν τους παρουσιάζεται η πραγματικότης διά τις εκτρώ­σεις από τους διαφόρους αρμοδίους. Ο δρ. Nathanson ο­μιλεί «για μια επίμονη συνωμοσία σιωπής, με σκοπό να κρατήσουν τις γυναίκες στην άγνοια σχετικά με την πραγματική φύση της εκτρώσεως». Δι’ αυτό και ονομά­ζει «απατεώνες» και «συνεργάτες στη βιομηχανία των εκτρώσεων» όλους εκείνους που ασχολούνται με αυτές ή μιλούν για το δικαίωμα της εκτρώσεως ή τον οικογε­νειακό προγραμματισμό ή προβάλλουν τα διάφορα σχετικά συνθήματα υπέρ της εκτρώσεως….
Το θέμα αφορά την σωτηρίαν της ψυχής ή την καταδίκην εκ μέρους του Θεού όλων εκείνων που χωρίς δι­σταγμούς προχωρούν στην διενέργεια των εκτρώσεων. Και ασφαλώς καμμιά Ελληνίδα μητέρα δεν θέλει να χάση την ψυχήν της, με το να γίνη δολοφόνος του παιδιού της.
Αλλά το ζήτημα των εκτρώσεων πρέπει να καταδικασθή από όλους, αν θέλωμε να επιβιώσωμε και ως Έθνος και να αποτρέψωμε την οργή του Θεού από την Πατρίδα μας. Γιατί όταν εκατοντάδες χιλιάδες φόνοι γίνωνται κάθε χρόνο εις την Ελλάδα, πώς είναι δυνατόν να μη ξεσπάση εναντίον μας η οργή του Θεού; «Αι χεί­ρες υμών αίματος πλήρεις» μπορεί να πη και σε μας ο Θεός. Και να συμπληρώση: «αποστρέψω τους οφθαλμούς μου αφ’ υμών… ουκ εισακούσομαι υμών… μάχαιρα υμάς κατέδεται (= θα σας καταφάγη)» (ο προφήτης Η­σαΐας). Η εγκατάλειψις όμως του Έθνους από τον Θεόν είναι η χειροτέρα καταστροφή. Άραγε δεν είναι και το έγκλημα των εκτρώσεων ένας από τους παράγοντας των συγχρόνων δυσχερειών που όλοι αντιμετωπίζομεν; Δι’ αυτό και όλοι πρέπει να πούμε συνειδητά
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ!… ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ ΤΩΝ ΑΓΕΝΝΗΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ!…
(Από φυλλάδιο που εκυκλοφόρησε η ΠΑΝΕΛΛΗ­ΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ «Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ», Αθήναι, Νοέμβριος 1985).

27 Απριλίου Συναξαριστής

 

 

Συμεὼν ἀδελφοθέου, Ποπλίωνος Μάρτυρος, Λολλίωνος τοῦ Νέου, Θεοφίλου Ἐπισκόπου, Ἰωάννου Ὁσίου καὶ Ὁμολογητού, Συμεὼν τοῦ Νέου Στυλίτου καὶ Γεωργίου Ὁσίων, Εὐλογίου τοῦ λατόμου, Στεφάνου Ἐπισκόπου, Ἀνάμνηση ἐγκαινίων Ἁγίας Εἰρήνης.



Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Ἀδελφόθεος Ἐπίσκοπος Ἱεροσολύμων
 
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Συμεών, ἀναδείχθηκε διάδοχος τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου (κοιμήθηκε τὸ 62 μ.Χ.), μετὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς Ρωμαίους τὸ 70 μ.Χ.
Κατὰ τὸν Ἠγήσιππο ἦταν υἱὸς τοῦ Κλωπᾶ, ἀδελφοῦ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἰούδα. Κατὰ ἄλλη δὲ ἐκδοχὴ ἦταν υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος καὶ ἀδελφὸς τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου.
Ἐνῷ ἐπισκόπευε στὴν Ἱερουσαλήμ, ἐπὶ αὐτοκράτορα Τραϊανοὺ (98-117 μ.Χ.), διαβλήθηκε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς στὸν ὕπατο Ἀττικὸ γιὰ τὸν ἀποστολικό του ζῆλο.
Ὁ Συμεὼν κατηγορήθηκε ὄχι ἀπὸ Χριστιανοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ ἀπὸ Ἰουδαίους. Ἡ κατηγορία περιελάμβανε δυὸ σκέλη. Τὸ ἕνα ἦταν ὅτι καταγόταν ἀπὸ τὸ γένος Δαβὶδ καὶ τὸ ἄλλο ὅτι ἦταν Χριστιανός.
Ἀφοῦ συνελήφθη, βασανίσθηκε σκληρὰ καὶ στὴν συνέχεια ὁδηγήθηκε σὲ σταυρικὸ θάνατο, τὸ ἔτος 107 μ.Χ., σὲ ἡλικία ἑκατὸν εἴκοσι ἐτῶν.
Στοὺς Παρισινοὺς Κώδικες βρίσκεται Ἀκολουθία τοῦ Ἁγίου Συμεών, ποίημα τοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.



Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Χορὸς Ἀγγελικός.
Χριστοῦ σὲ συγγενῆ, Συμεὼν Ἱεράρχα, καὶ Μάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν πλάνην ὀλέσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα, ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαίς σου λαμβάνομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τῆς ἄνω Σιῶν, πολίτης γενόμενος, τῆς κάτω Σιῶν, τὸν θρόνον ἐγκεχείρισαι, καὶ καλῶς τὸ ποίμνιον, ὁδηγήσας πρὸς μάνδραν οὐράνιον, ἐσταυρώθης Χριστῷ Συμεών, τὸ θεῖον πάθος αὐτοῦ μιμησάμενος.




Ὁ Ἅγιος Ποπλίων ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ποπλίων, τελειώθηκε διὰ μάχαιρας.





Ὁ Ἅγιος Λολλίων ὁ Νέος ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Λολλίων, ὁ Νέος, τελειώθηκε συρόμενος κατὰ γῆς.




Ὁ Ἅγιος Θεόφιλος Ἐπίσκοπος Βρεσκίας

Ὁ Ἅγιος Θεόφιλος ἔζησε τὸν 5ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Βρεσκίας τῆς Λομβαρδίας.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Θεοφίλου.




Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Ὁμολογητὴς

Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης γεννήθηκε στὴν Εἰρηνούπολη, ποὺ ὑπαγόταν στὴ Δεκάπολη τῆς Κοίλης Συρίας. Οἱ γονεῖς του, ὁ Θεόδωρος καὶ ἡ Γρηγορία,  διακρίνονταν γιὰ τὴν εὐσέβειά τους, τὴν ὁποία καὶ μετέδωσαν μὲ κάθε φροντίδα στὸν εὐπειθῆ υἱό τους.
Κατὰ τὴν παιδική του ἡλικία περνοῦσε τὸν χρόνο του μεταξὺ τῆς ἀνατροφῆς του αὐτῆς, τῶν σπουδῶν του καὶ πολλῶν ἀγαθοεργιῶν, μὲ τὶς ὁποῖες οἱ γονεῖς του προσπάθησαν ἀπὸ νωρὶς νὰ τὸν ἐξοικειώσουν.
Ἡ ἴδια εὐσέβεια καὶ ἡ φιλάνθρωπη τάση τὸν διέκρινε καὶ κατὰ τὴ νεότητά του, κατὰ τὴν ὁποία μὲ τὴν τήρηση τοῦ θείου θελήματος διατηρήθηκε μακριὰ ἀπὸ κάθε ματαιότητα καὶ ἀκαθαρσία.
Ἀργότερα ἔγινε μοναχός. Καὶ στὴ νέα αὐτὴ ζωὴ δὲν εὐδοκίμησε λιγότερο.
Ὁ ζῆλος του καὶ ἡ παιδεία του τὸν ἔκαναν νὰ ξεχωρίσει στὴν ἐκτίμηση τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν, τὸν παρέλαβε δὲ μαζί του ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς στὴ Νίκαια, τὸ 787 μ.Χ., ὅπου τότε συγκαλεῖτο ἡ Ζ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος.
Μετὰ ἀπὸ τὸ τέλος τῆς Συνόδου ᾖλθαν καὶ οἱ δυὸ στὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ ἐπειδὴ καὶ οἱ δυό τους κατὰ τὴν διάρκεια τῶν συνοδικῶν ἐργασιῶν ἀπέσπασαν τὴν εὐμενῆ προσοχὴ καὶ τῆς βασίλισσας Εἰρήνης καὶ τοῦ Πατριάρχη Ταρασίου, ὁ γέροντας καὶ ἡγούμενός του, ἀναδείχθηκε ἡγούμενος τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων, ὁ δὲ Ὅσιος Ἰωάννης χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καὶ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορα Νικηφόρου (802-811 μ.Χ.), πού διαδέχθηκε τὴν Εἰρήνη στὸν βασιλικὸ θρόνο, διορίσθηκε ἡγούμενος στὸ μοναστῆρι, τὸ ἀποκαλούμενο τῶν Καθαρῶν.
Τὰ καθήκοντά του ἐκεῖ τὰ ἄσκησε μὲ κάθε εὐσυνειδησία, ἀφοῦ πρόσεξε νὰ προαγάγει τὴν πειθαρχία μεταξὺ τῶν ἀδελφῶν καὶ νὰ ὑψώσει τὴν πνευματικὴ καὶ ἠθικὴ ζωή τους. Καὶ ἐπειδὴ κατὰ τὰ χρόνια ἐκεῖνα ἐξακολουθοῦσαν ἀκόμα οἱ συνέπειες ἐκείνου τοῦ σαλοῦ ἐναντίων τῶν εἰκόνων, ὁ Ὅσιος Ἰωάννης μετέδιδε στοὺς μοναχούς του τὰ διδάγματα τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοὺς προετοίμαζε σὲ κάθε τόλμη καὶ κάθε κίνδυνο γι’ αὐτά.
Καὶ ἡ μέρα τῆς μεγάλης δοκιμασίας φανερώθηκε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Λέοντος τοῦ Ε’, ὁ ὁποῖο κατέλαβε τὸν θρόνο τὸ ἔτος 813.
Ὁ βασιλέας αὐτὸς συμπαθοῦσε τὶς ἀρχὲς τῆς μεταρρυθμίσεως. Μεταξὺ δὲ τῶν ἄλλων, κρίνοντας ἐπιπόλαια τὰ πράγματα, πρέσβευε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀνορθωθεῖ, ἐὰν ἐπιτέλους δὲν ἐπερχόταν ἡ πλήρης κατάργηση τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀπὸ αὐτή.
Ὅτι μία τέτοια δοξασία ἦταν ἀνόητη, ὅτι οἱ ὑπέρμαχοι τῆς λεγόμενης μεταρρυθμίσεως μέσῳ τοῦ λυσσαλέου ἀγῶνος κατὰ τῶν εἰκόνων, κατανάλωσαν χωρὶς λόγο δυνάμεις πολύτιμες γιὰ τὸ βυζαντινὸ κράτος καὶ τὴν Ἐκκλησία, τὸ ὁμολογοῦν καὶ περίφημοι ἱστορικοί.
Ὁ Λέων ὁ Ε’ ὅμως παρασυρόταν καὶ ὁ ἴδιος ἀπὸ τὴν τυφλὴ προκατάληψη κατὰ τῶν εἰκόνων. Σὲ αὐτὸ τὸν ὠθοῦσαν καὶ δυὸ ἄνδρες ποὺ ἀσκοῦσαν πάνω του μεγάλη ἐπιρροή, ὁ Θεόδοτος Μελισσηνὸς καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Γραμματικός.
Προέβη λοιπὸν σὲ διατάγματα καὶ βίαια μέτρα γιὰ τὴν κατάργηση τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ ἐπεχείρησε φοβερὸ διωγμὸ ἐναντίων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καὶ ἡγουμένων καὶ μοναχῶν, τὸ ὁποῖο ἐπέκτεινε καὶ ἐναντίον τῶν συγκλητικῶν, πατρικίων, ἀκόμα δὲ καὶ ἐναντίον γυναικῶν καὶ παρθένων. Τὸ μοναστῆρι τῶν Καθαρῶν συμπεριελήφθη στὸν διωγμό.
Μαινόμενοι στρατιῶτες ἅρπαξαν τὰ ὑπάρχοντά του, οἱ μοναχοὶ κακοποιήθηκαν καὶ διασκορπίσθηκαν, ἐνῷ ὁ ἡγούμενος Ἰωάννης ὁδηγήθηκε σιδηροδέσμιος στὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ βασιλέας εἶχε ἀκούσει πολλὰ γι’ αὐτόν.
Καὶ θέλησε νὰ τὸν δεῖ, θεωρώντας ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν μεταπείσει. Ἀλλὰ ὁ Ὅσιος, ἀφοῦ ἀπέδειξε τὸ ἀντιορθόδοξο καὶ ἐπιβλαβὲς πνεῦμα τοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν εἰκόνων, ἔλεγξε τὸν βασιλέα γιὰ τὸ πεῖσμα του καὶ τὶς δυσσεβεῖς ἀπόψεις του καὶ προανήγγειλε σὲ αὐτὸν ὅτι ἡ δυσμένεια τῶν Ἁγίων καὶ ἡ κατακραυγὴ τῶν θυμάτων πρὸς τὸν Θεὸ θὰ ἔφερναν κάποια ἡμέρα τὴν τιμωρία.
Ὁ βασιλέας ἐξοργίσθηκε καὶ διέταξε τὴν κράτηση τοῦ Ὁσίου σὲ μετόχι τοῦ μοναστηριοῦ του. Διότι δὲν σταμάτησε νὰ διατηρεῖ τὴ μάταιη ἐλπίδα ὅτι ὠριμότερα σκεπτόμενος ὁ Ὅσιος, θὰ συμμορφωνόταν πρὸς τὴν βασιλικὴ θέληση.
Ὅταν ὅμως ἀντιλήφθηκε τὴν ἄκαρπη προσδοκία του, τὸν ἐξόρισε σὲ φρούριο ποὺ ὀνομαζόταν Πενταδάκτυλο καὶ βρισκόταν στὴ χώρα τῆς Λάμπης.
Ἀπὸ ἐκεῖ, μετὰ ἀπὸ αὐστηρὴ κάθειρξη δεκαοκτὼ μηνῶν, τὸν μετέφεραν πάλι στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου μάταιες, ὅπως καὶ πρίν, ἀπέβησαν οἱ προσπάθειες καὶ τοῦ νέου Πατριάρχη Θεοδότου Α’ τοῦ Μελισσηνοῦ (815-821 μ.Χ.), τοῦ ἐπονομαζόμενου Κασσιτερᾶ, νὰ παραπείσουν τὸν Ὅσιο νὰ ἀπαρνηθεῖ τὶς ἅγιες εἰκόνες.
Ἀκολούθησε νέα κάθειρξη τοῦ Ἰωάννου, ἡ ὁποία διήρκησε δυὸ χρόνια, στὸ φρούριο Κριόταυρο τῶν Βουκελλαρίων. Καὶ ἐκεῖ ὑπέστη τὰ πάνδεινα, χωρὶς ὅμως νὰ μετριασθεῖ στὸ παραμικρὸ ὁ ζῆλος του πρὸς τὶς ἱερὲς εἰκόνες.
Ἡ πρόρρησή του ἐπαληθεύθηκε. Ὁ Λέων ὁ Ε’ σφαγιάσθηκε, διαδέχθηκε δὲ αὐτὸν ὁ Μιχαὴλ ὁ Β’. Αὐτὸς σχεδίαζε νὰ συμβιβάσει τὰ ἀντίπαλα στρατόπεδα, δηλαδὴ τῶν φίλων τῆς μεταρρυθμίσεως καὶ τῶν ὑπερασπιστῶν τῶν ἁγίων εἰκόνων, ἐπέτρεψε δὲ στοὺς διωχθέντες ἀπὸ τὸν Λέοντα τὸν Ε’, νὰ ἐπανέλθουν ἀπὸ τὴν ἐξορία τους.
Ἐπανῆλθε τότε καὶ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης. Ἀλλὰ οἱ ἀντίπαλοι τῶν εἰκόνων ἔπεισαν τὸν βασιλέα νὰ τοῦ ἐπιτρέψει διαμονὴ μόνο στὴ Χαλκηδόνα. Ἔτσι τοῦ ἀπαγορεύθηκε ἡ εἴσοδος στὴν Κωνσταντινούπολη.
Τὸν Μιχαὴλ διαδέχθηκε ὁ υἱὸς του Θεόφιλος, κατὰ τὸ 829 μ.Χ., θιασώτης καὶ αὐτὸς καὶ προστάτης τῆς μεταρρυθμίσεως καὶ ἐχθρὸς τῶν εἰκόνων. Ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, τὸ ἔτος 836 μ.Χ., θέλησε νὰ εἰσέλθει στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ μείνει κοντὰ στοὺς ὁμόφρονές του κληρικούς, στὴν περιοχὴ ἐνὸς ναοῦ. Ἀλλά, ὁ τότε Πατριάρχης Ἰωάννης ὁ Ζ’ ὁ Γραμματικὸς (836-842 μ.Χ.) δὲν τὸ ἐπέτρεψε καὶ ἐξόρισε τὸν Ὅσιο στὴ νῆσο Ἀφουσία. Ἐκεῖ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, μετὰ ἀπὸ δυόμισι χρόνια, πιθανῶς τὸ ἔτος 839 μ.Χ., κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.




Οἱ Ὅσιοι Συμεὼν ὁ Νέος Στυλίτης καὶ Γεώργιος ὁ ἀδελφός του

Οἱ Ὅσιοι Συμεὼν καὶ Γεώργιος εἶναι ἄγνωστοι στοὺς Συναξαριστές. Ἡ μνήμη τοὺς ἀναφέρεται σὲ Κώδικα τῶν Ἱεροσολύμων, ὅπου ὑπάρχει καὶ ἡ Ἀκολουθία τους, ποίημα τοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.






Ὁ Ὅσιος Εὐλόγιος ὁ λατόμος

Ὁ Ὅσιος Εὐλόγιος ἔζησε καὶ ἀσκήτεψε στὴ Θηβαΐδα τῆς Αἰγύπτου. Τὸ ἐπάγγελμά του ἦταν λατόμος καὶ ὀνομάσθηκε Ξενοδόχος, διότι εἶχε ἀφιερώσει ὅλο του τὸν βίο στὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν φιλοξενία τῶν φτωχῶν καὶ τῶν πασχόντων. Ὁ Ὅσιος φιλοξένησε κάποτε καὶ τὸν Ἀββᾶ Δανιὴλ μὲ τὸν ὑποτακτικό του, ὅταν αὐτοὶ κατέβηκαν στὴν πόλη καὶ ἔμειναν χωρὶς τροφὴ καὶ στέγη.
Ὁ Ὅσιος Εὐλόγιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.



Ὁ Ἅγιος Στέφανος Ἐπίσκοπος Βλαντιμὶρ

Ὁ Ἅγιος Στέφανος ἔζησε στὴ Ρωσία κατὰ τὸν 11ο αἰῶνα μ.Χ. καὶ ἀσκήτεψε στὴ Λαύρα τοῦ Κιέβου. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου (τιμᾶται 3 Μαΐου) ἔγινε ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. Ἀπὸ τὴ νέα αὐτὴ θέση ἦταν πολὺ δραστήριος καὶ φρόντισε μὲ ἐπιμέλεια γιὰ τὴν κτηριακὴ ὁλοκλήρωση τῆς μονῆς.
Παράλληλα ὅμως φρόντιζε καὶ γιὰ τὴν πνευματικὴ αὔξηση τῶν μοναχῶν. Ὅρισε νὰ τελεῖται καθημερινὰ στὴ μονή, ἡ Θεία Λειτουργία ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῶν μακαρίων κτητόρων καὶ τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν, καθὼς καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ζώντων ἀδελφῶν καὶ ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Ὁ ἐπίβουλος διάβολος ὅμως φθόνησε τὸν ἔνθεο ζῆλο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ ξεσήκωσε μερικοὺς ἀδελφοὺς ἐναντίον τοῦ Ἁγίου ἡγουμένου τους καὶ δημιούργησε ἔτσι μεγάλη ἀναταραχὴ στὴν ἀδελφότητα. Ὁ Ἅγιος ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν ἡγουμενία καὶ ἐκδιώχθηκε ἀναίτια ἀπὸ τὴ μονή. Ὡστόσο τὰ ὑπέμεινε ὅλα ἀγόγγυστα, χωρὶς παράπονο καὶ μνησικακία.
Ὁ Θεὸς ὅμως εὐλόγησε τόσο τὸν πιστὸ δοῦλο Του, ὥστε ὁ Ἅγιος Στέφανος ἀξιώθηκε νὰ χτίσει νέα μονὴ στὸ Κλόβ, μὲ πέτρινο ναὸ ἀφιερωμένο στὴν Κατάθεση τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ἡ ἀρετή του προσείλκυσε πολλὲς εὐσεβεῖς ψυχές, ποὺ ᾖλθαν κοντά του καὶ δέχθηκαν ἀπὸ τὰ τίμια χέρια του τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου ἁπλώθηκε σὲ ὅλη τὴ Ρωσικὴ γῆ. Γι’ αὐτό, ὅταν τὸ ἔτος 1091 ὁ Ἐπίσκοπος τοῦ Βλαντιμὶρ κοιμήθηκε, ὁ Ἅγιος Στέφανος χειροτονήθηκε Ἀρχιερέας καὶ διάδοχός του στὸ Βλαντιμὶρ ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Κιέβου Ἰωάννη.
Ὁ Ἅγιος Στέφανος ποίμανε θεοφιλῶς τὸ ποίμνιό του καὶ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη τὸ ἔτος 1094.




Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης «ἀρχαίας καὶ νέας»
 
Ἡ ἑορτὴ τῶν ἐγκαινίων τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, ἀναφέρεται στὸν Πατμιακὸ Κώδικα.
Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.

Ο ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Ο ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=============

Φαίνεται ότι υποτιμήσαμε τον κίνδυνο του εθνοφυλετισμού.

Στρέψαμε την προσοχή μας σχεδόν αποκλειστικά στον Οικουμενισμό, στο Νεοβαρλααμισμό και στους άλλους νεωτερισμούς και αφήσαμε το θηρίο του εθνοφυλετισμού να οργιάζει.

Αφήνω κατά μέρος μερικούς τυφλούς στα ώτα, στο νου και στα όμματα που δεν είναι στην ουσία αντιοικουμενιστές. Απλά “Βαρθολομαιομάχοι”. Εχουν τέτοια προσωπική εμπάθεια εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη, ώστε είναι κυριολεκτικά τυφλοί για την αίρεση του εθνοφυλετισμού που μπορεί να κάνει κομμάτια την ενότητα της Εκκλησίας.

Ηδη το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων προβληματίζεται σοβαρά να προχωρήσει σε διακοπή εκκλησιαστικής κοινωνίας με το Πατριαρχείο Ρουμανίας, εξαιτίας της αυθαιρεσίας και της ιταμότητας του Ρουμάνου Πατριάρχη!!!

ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

__________

Το Πατριαρχείο Ρουμανίας έχει την ιταμότητα, όχι μόνον να χτίζει ναούς και ξενώνα στο έδαφος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων - χωρίς την άδεια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων, - αλλά έχει και την αναίδεια να λέγει - χωρίς περιστροφές - ότι στο ναό που χτίστηκε αυθαίρετα οι κληρικοί θα μνημονεύουν τον Ρουμάνο Πατριάρχη και παράλληλα και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων!!!. “Συνεταιρικό κράτος”, δηλαδή, όπως θα έλεγε και ο Ερογλου.

Ο Θεός να βάλει το χέρι Του για να μη φτάσουμε σε ακραίες λύσεις και να φωτίσει τους Ρουμάνους και τους Ρώσους εθνοφυλετιστές να σταματήσουν την κακόδοξη πορεία τους και παράλληλα να τους χαλιναγωγήσει τις οικουμενιστικές τους πρακτικές.

Από ότι τουλάχιστον φημολογείται ο Πάπας Βενέδικτος θα επισκεφθεί σύντομα την Εκκλησία της Ρουμανίας. Οπως έκανε και ο προκάτοχός του. Οσο για το Πατριαρχείο Ρωσίας απλά παζαρεύει το θέμα. Είναι ζήτημα χρόνου πότε θα "ευλογήσει" ο αιρεσιάρχης της Ρώμης και το Ρωσικό λαό.

ΓΙΑΤΙ ΒΑΛΛΕΤΑΙ Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥΣ;

____________

Και μια απορία προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Γιατί βάλλεται με τόση εμπάθεια ο π. Θεόδωρος Ζήσης; Αντιλαμβανόμαστε ότι “δεν τον πηγαίνουν” - για να θυμηθούμε και τον μακαριστό Χριστόδουλο - επειδή αντιμάχεται τα οικουμενιστικά τους σχέδια. Γιατί δεν βλέπουν όμως με πόση παρρησία και με ποιο πνεύμα αυτοθυσίας υπερασπίστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στη διένεξή του, με τον αείμνηστο Χριστόδουλο;

Να το πούμε και διαφορετικά; Ακόμη και οι λανθασμένες θέσεις που πήρε ο π. Θεόδωρος Ζήσης πριν 35 χρόνια εναντίον του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς - για τις οποίες ζήτησε δημόσια συγγνώμη - τις πήρε μόνον και μόνον για να υπερασπιστεί το Πατριαρχείο από τον Ρωσικό εθνοφυλετισμό. Εκανε λάθος βέβαια στη διάγνωση ότι ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς μελετούσε κακά κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου - και γι’ αυτό ακριβώς απολογήθηκε - αλλά γιατί είναι τυφλοί οι Πατριαρχικοί για την κρυστάλλινα διαυγή θέση του π. Θεόδωρου Ζήση για τον εθνοφυλετισμό;

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΕΜΜΕΝΕΙ ΚΑΙ...ΠΡΟΚΑΛΕΙ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΟ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΧΩ

Του Νίκου Παπαχρήστου

==================

Κλιμακώνεται, όπως όλα δείχνουν, η ένταση στις σχέσεις των Πατριαρχείων Ιεροσολύμων και Ρουμανίας για το ζήτημα του Ναού και του ξενώνα που ανέγειρε, χωρίς άδεια και αντικανονικά, η Ρουμανική Εκκλησία στην Ιεριχώ, κανονικό έδαφος και δικαιοδοσία της Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Ο Πατριάρχης Ρουμανίας, σε πολυσέλιδη απαντητική επιστολή του προς τον Πατριάρχη Θεόφιλο, δεν διστάζει να τον κατηγορήσει ούτε λίγο ούτε πολύ για «επιπολαιότητα» επειδή ο κ.Θεόφιλος - προστατεύοντας τα δίκαια της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων – τον κάλεσε να επιλυθεί το ζήτημα σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, προκειμένου να αποφευχθεί το ενδεχόμενο διακοπής «του μνημοσύνου της αδελφής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας». Καλεί δε τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων να δώσει την ευλογία του στο Ρουμανικό ξενώνα και Ναό που ανέγειραν χωρίς την άδεια του!

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, από την Παρασκευή που παρέλαβε το γράμμα του Πατριάρχη Ρουμανίας, αποφεύγει να ανοίξει τα χαρτιά του και τηρεί στάση αναμονής. Το πιθανότερο είναι η επιστολή του κ. Δανιήλ να απασχολήσει την Αγία και Ιερά Σύνοδο οπότε και θα αποφασιστεί ο τρόπος αντίδρασης του Παλαιφάτου Πατριαρχείου. Την ίδια στιγμή παράγοντες προσκείμενοι στην Ρουμανική Εκκλησία εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τις θέσεις που διατυπώνει στο γράμμα του ο Πατριάρχης Δανιήλ.

«Ο Πατριάρχης Ρουμανίας αξιώνει επί της ουσίας να δεχθούμε την κατάργηση της κανονικής τάξης, να δεχθούμε συνδιοίκηση στα όρια του Παλαιφάτου Πατριαρχείου μας. Και αφού προέβη σε σειρά αντικανονικών ενεργειών η Εκκλησία του, τώρα κατηγορεί τον Πατριάρχη μας για επιπολαιότητα. Και πιστεύει ότι αυτή την προκλητική στάση και τις αξιώσεις του θα τις δεχθούμε οι Αγιοταφίτες;» σχολίασε στο Amen.gr, δυναμικός μοναχός της Αγίας Γης.

Στην πολυσέλιδη–και αιχμηρή σε ορισμένα σημεία της - απαντητική επιστολή του προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο Πατριάρχης Ρουμανίας εκφράζει την λύπη του γιατί ο κ.Θεόφιλος έκανε χρήση, με πολύ «επιπολαιότητα» (σ.σ. αυτή την λέξη κατά πληροφορίες χρησιμοποιεί) απειλητικών και αιχμηρών εκφράσεων εννοώντας την αναφορά (σ.σ. στην επιστολή του Ιεροσολύμων) για ενδεχόμενη “ καθαίρεση” του ρουμάνου κληρικού που είχε την επιμέλεια της ανέγερσης του ρουμανικού Ναού ή για το ενδεχόμενο “διακοπής του μνημοσύνου” της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας. Να σημειωθεί ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επέβαλε ήδη το επιτίμιο της ακοινωνησίας στον εν λόγω ρουμάνο κληρικό.

Ο κ.Δανιήλ ισχυρίζεται, κατά πληροφορίες, ότι δεν αμφισβητεί ούτε εποφθαλμιά την κανονική δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στους Αγίους Τόπους. Παρά τους ισχυρισμούς αυτούς όμως, ο ρουμάνος Πατριάρχης φέρεται να ερμηνεύει κατά το δοκούν – αν όχι να αμφισβητεί στην πράξη- την έκταση και το εύρος της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Και αυτό γιατί –κατά τις ίδιες πληροφορίες - υποστηρίζει ότι το ανεγερθέν ρουμανικό «ίδρυμα» (σ.σ. που περιλαμβάνει Ναό) δεν προορίζεται για τους γηγενείς ορθοδόξους Χριστιανούς που υπάγονται στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων - στους οποίους εντάσσει μόνον τους Έλληνες ή Άραβες πιστούς, αλλά είναι προορισμένο για τους ορθοδόξους Ρουμάνους προσκυνητές.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο Πατριάρχης Δανιήλ υποστηρίζει πως με το Ρουμανικό «Ίδρυμα» στην Ιεριχώ επιθυμεί να στηρίξει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για την υποδοχή ορθοδόξων προσκυνητών στους Αγίους Τόπους. Φέρνει μάλιστα ως παράδειγμα και τη βοήθεια που προσέφερε η Εκκλησία του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο όταν απέστειλε έναν ρουμάνο κληρικό στην Κωνσταντινούπολη για την εξυπηρέτηση των ρουμάνων που κατοικούν στην Τουρκία αλλά και για τους ρουμάνους τουρίστες που επισκέπτονται το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθώς και – όπως γράφει - τα χριστιανικά ορθόδοξα απομεινάρια. Ισχυρίζεται δε, ότι κατόπιν συζητήσεων που είχε ο ίδιος με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο ρουμάνος ιερέας μνημονεύει κατά τις θείες λειτουργίες τα ονόματα και των δύο (!) Προκαθημένων για να φανεί, όπως υποστηρίζει, η αδελφική συνεργασία και η συνυπευθυνότητα των Προκαθημένων των δύο αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Θέλοντας προφανώς να κάνει τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων να αισθανθεί υποχρεωμένος έναντι της ρουμανικής Εκκλησίας, ο κ.Δανιήλ φέρεται να υπενθυμίζει στην επιστολή του ότι ο προκάτοχός του κυρός Θεόκτιστος ζήτησε από τις Ισραηλινές Αρχές την αναγνώριση του κ. Θεοφίλου. Επίσης θυμίζει πως όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης σταμάτησε να μνημονεύει από τα Δίπτυχα το όνομα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Διοδώρου, ο Πατριάρχης Ρουμανίας Θεόκτιστος δεν τον ακολούθησε.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Πατριάρχης Δανιήλ βλέπει ως μοναδική λύση του ζητήματος την παραχώρηση εγγράφου ευλογίας εκ μέρους του Πατριάρχη Θεοφίλου και της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων για την ύπαρξη του Ρουμανικού Ιδρύματος και την λειτουργία του ρουμανικού Ναού.

Κύκλοι της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας εμφανίζονται βαθύτατα ενοχλημένοι από το αιχμηρό ύφος της επιστολής του κ. Δανιήλ.

«Οι δικαιοδοσίες δεν αφορούν πιστούς συγκεκριμένης εθνικής καταγωγής αλλά όλους τους χριστιανούς ορθοδόξους που διαβιούν εντός συγκεκριμένων ορίων που καθορίστηκαν από Οικουμενικές Συνόδους. Κάθε άλλη προσέγγιση ευνοεί την εισπήδηση και την αντικανονικότητα και ως εκ τούτου οδηγεί αναπόφευκτα σε ένταση» επισημαίνει στο Amen.gr ένας εκ των Αγιοταφιτών κληρικών.

Υπενθυμίζεται ότι ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος αναγκάσθηκε να θέσει ο ίδιος το ζήτημα στον Πατριάρχη Ρουμανίας Δανιήλ αφού η Εκκλησία της Ρουμανίας έδειξε να αδιαφορεί να θεραπεύσει το πρόβλημα που δημιούργησε εντός των ορίων της κανονικής δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

«Αι ενστάσεις και διαμαρτυρίαι του ημετέρου Πατριαρχείου δεν ηδυνήθησαν να ανακόψουν την ανέγερσιν του εν λόγω Ναού. Αυταί τουναντίον ηγνοήθησαν και ο Ναός ετελειώθη και σήμερον μάλιστα λειτουργείται» σημείωνε ο Πατριάρχης Θεόφιλος στο γράμμα που απέστειλε τον περασμένο Ιανουάριο προς τον Πατριάρχη Ρουμανίας.

«Εάν και αι άλλαι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι ακολουθήσουν το παράδειγμα τούτο της Ορθοδόξου Ρουμανικής Εκκλησίας, τότε θα έχωμεν εις την Αγίαν Γην αντιπροσωπείες δέκα τριών Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπερ έσται παράδειγμα αυθαιρέτου Ορθοδόξου πολυφωνίας και πολυαρχίας, δυσκόλως διοικητικώς οικονομουμένης…» τόνιζε ο κ.Θεόφιλος και προσέθετε: «To Πατριαρχείον Ιεροσολύμων αντιμετώπισε μετά λύπης βαθείας αλλά και μετ’ ανεκτικότητος και μετριοπαθείας πολλής την εντός των κόλπων αυτού εμφυτευθείσαν αντικανονικήν ταύτην κατάστασιν, διό και περιωρίσθη όπως θέση εις ακοινωνησίαν μόνον τον πρωτεργάτην αυτής, Οσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Ιερώνυμον Κρέτσου, χωρίς να καθαιρέση τούτον ή να διακόψη το μνημόσυνον της Ρουμανικής Εκκλησίας εν τοις Διπτύχοις, όπερ εδικαιούτο να πράξη».

ΠΗΓΗ:

Πυλώνας Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΔΕΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΗΜΑΙΕΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

================

Η υποστολή της Ελληνικής σημαίας από την αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων δεν ανταποκρίνεται στη ζωτική ανάγκη επάνδρωσης των Ιερών Προσκυνημάτων της Αγίας Γης από Ελληνες μοναχούς και μοναχές.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΙΨΑΝΔΡΙΑ

_________

Η φθίση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων δεν θα ανακοπεί αν συνεχίσει να αναρτάται η Ελληνική σημαία - πολλώ μάλλον αν σταματήσει να αναρτάται - στα ιερά προσκυνήματα.

Η λειψανδρία είναι τρομακτική. Αν δεν γίνει κάτι πολύ δραστικό ΑΜΕΣΩΣ, που θα ανατρέψει άρδην τα δεδομένα, το Πατριαρχείο είναι αδύνατον να μείνει σε Ελληνικά χέρια.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΝΑ ΕΠΑΝΔΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΑ

____________

Ο Μακαριότατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος πρέπει να ζητήσει την αρωγή του Οικουμενικού Θρόνου, του Αγίου Ορους και της Εκκλησίας της Ελλάδος για να βρεθεί άμεση και ριζική λύση του προβλήματος.

Το Αγιον Ορος και η Ελλάδα είναι γεμάτη με πολυάριθμα ανδρώα και γυναικεία μοναστήρια. Αν ολιγομελείς συνοδείες 5 - 8 μοναχών ή και μοναζουσών, από διάφορες Αγιορειτικές και Ελλαδικές Μονές, επανδρώσουν τις ερειπωμένες μονές των Αγίων Τόπων, θα προσελκύσουν σταδιακά και νέους μοναχούς και μοναχές και θα διατηρήσουν αλώβητο τον Ελληνικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΟΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΠΩΝ

___________

Με ποιο στόχο; Για να διατηρηθεί ο Ελληνικός χαρακτήρας του Πατριαρχείου;

Επιτραπήτω μοι να είπω ότι αυτό δεν είναι το ύψιστο αίτημα.

Το ζητούμενο είναι να παραμείνει ορθόδοξος ο χαρακτήρας του Πατριαρχείου και να μην παραδοθεί στις φλόγες του εθνοφυλετισμού, ο οποίος έκανε ήδη απειλητική την εμφάνισή του με τις άκριτες εθνοφυλετικές επεμβάσεις άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Το Πατριαρχείο Ρωσίας - διά στόματος του Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα - ανεκήρυξε ήδη την Αγία Γη ως τμήμα της “Αγίας Ρωσίας” λες και δεν υπάρχει από αιώνες Πατριαρχείο στους Αγίους Τόπους.

Ταυτόχρονα οι εξίσου αυθαίρετες και άκριτες ενέργειες του Πατριαρχείου Ρουμανίας θέτουν τη βάση μιας νέας εθνοφυλετικής υστερίας, η οποία θα κάνει τεράστια ζημιά στην ενότητα της Εκκλησίας.

Ο Ελληνικός χαρακτήρας του Πατριαρχείου είναι (ή τουλάχιστον πρέπει να γίνει) η ασφαλής βάση πάνω στην οποία θα αποκρουστούν οι εθνοφυλετικές τάσεις.

Οσον και αν φαίνεται - εκ πρώτης όψεως - οξύμωρο η αλήθεια είναι ότι - υπό τις παρούσες τουλάχιστον - συνθήκες, μόνον ο Ελληνικός χαρακτήρας του Πατριαρχείου θα κατασιγάσει το εθνοφυλετικό ηφαίστειο, που ετοιμάζεται να εκραγεί σ’ ένα χώρο όπου οι Αραβες Ορθόδοξοι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία του ποιμνίου της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

Παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσοι Ορθόδοξοι μετοίκησαν - τα τελευταία χρόνια - στο Ισραήλ, ενώ Ορθόδοξοι άλλων εθνικοτήτων θέλουν να αποκτήσουν δικαιοδοσία στην Αγία Γη και να την καταστήσουν “ελεύθερη Κέρκυρα” εξ απόψεως εκκλησιασιαστικής διοίκησης και να την καταστήσουν - άρχισαν ήδη - γήπεδο σκληρού εθνοφυλετικού ανταγωνισμού.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

__________

Μια δραστική κίνηση, εκ μέρους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, συνεπικουρούμενο από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Αγιον Ορος και την Εκκλησία της Ελλάδος, μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να λύσει οριστικά το οξύτατο πρόβλημα της λειψανδρίας στην Αγία Γη.

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα δύο ρεπορτάζ που μας έδωσαν την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

=============

Με πόνο ψυχής αντίκρυσαν οι Έλληνες των Ιεροσολύμων, αλλά και οι επισκέπτες στους Αγίους Τόπους την αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων χωρίς την ελληνική σημαία.

Για 150 χρόνια κυμάτιζε η γαλανόλευκη δίπλα σε αυτήν του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου, μέσα κι έξω από αυτό, ακόμα και τις δύσκολες ώρες για τον Ελληνισμό.

Λίγο πριν την 25η Μαρτίου όμως η ελληνική σημαία δεν ξανατοποθετήθηκε μετά από εντολή του Έλληνα Πατριάρχη, Θεόφιλου.

Παρά τις αντιδράσεις κάποιων από τους ιεράρχες, το σχέδιο να μην υπάρχει κανένα ελληνικό διακριτικό στο Πατριαρχείο έχει αρχίσει να μπαίνει σε εφαρμογή γεγονός που έχει πανικοβάλλει και ανησυχήσει όλους όσοι ζουν ή επισκέπτονται την περιοχή.

Πριν εξαφανιστεί η ελληνική σημαία μάλιστα από την αίθουσα του θρόνου του ελληνικού Πατριαρχείου είχε αρχίσει ήδη να διαδίδεται ότι ο Έλληνας Πατριάρχης συζητούσε έντονα να προβεί σε αυτήν την ενέργεια.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Πατριαρχείου, ο Ιεροσολύμων μάλιστα είχε σημειώσει ότι προσπαθεί να μην ξεσηκώνει αντιδράσεις από επισκέπτες άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, ούτε να δημιουργεί προκλήσεις με αποτέλεσμα να σκέφτεται σοβαρά να κατεβάσει την ελληνική σημαία από τα προσκυνήματα.

Σύμφωνα με την ίδια συνέντευξη ο Θεόφιλος είχε τονίσει ότι το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων πρέπει να είναι το πατριαρχείο όλων των Ορθοδόξων και όχι μόνο των Ελλήνων, άρα η ελληνική σημαία είναι πρόκληση.

Πληροφορίες μάλιστα λένε ότι γίνονται διερευνητικές συζητήσεις προς τους ηγούμενους των μοναστηριών, που ανήκουν στο Πατριαρχείο και βρίσκονται έξω από τα Ιεροσόλυμα, στις πιο δύσβατες περιοχές, να κατεβάσουν κι εκείνοι την ελληνική σημαία για τους ίδιους λόγους.

Όμως η αντίδραση των μοναχών ήταν αρνητική απέναντι σε αυτήν την πρόταση και προς το παρόν δεν έχει υπάρξει μια τέτοια αλλαγή.

Πάντως, σύμφωνα με το ρεπορτάζ πολλοί είναι οι πατέρες που εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από όλες αυτές τις αλλαγές που φοβούνται ότι στο μέλλον μπορεί και να στοιχίσει την ελληνικότητα του Πατριαρχείου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών στην Αγία Γη ανήκει στους Ρώσους και ότι οι Έλληνες Πατέρες λιγοστεύουν όλο και πιο πολύ σε αντίθεση με τους άραβες Ορθόδοξους που πληθαίνουν και μάλιστα έχουν επίσημα πια παρουσία στις λειτουργίες που μέχρι πρόσφατα γινόταν από έλληνες πατέρες.

Την ίδια ώρα οι λιγοστοί Αγιοταφίτες μοναχοί και πατέρες εκπέμπουν sos για την λειψανδρία που μαστίζει το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν αρκετοί πατέρες να υπηρετήσουν τα βασικά προσκυνήματα δημιουργώντας προβλήματα ακόμη και στις ακολουθίες που τελούνται στον Πανάγιο Τάφο.

ΠΗΓΗ:

Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων “Ρομφαία”,

Newspost

“ΘΕΛΕΤΕ ΕΝΩΣΗ; ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΟΥΝΙΤΕΣ!!!”

 

“ΘΕΛΕΤΕ ΕΝΩΣΗ; ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΟΥΝΙΤΕΣ!!!”

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==========

Ξεκάθαρα πράγματα. Ο Παπικός Αρχιεπίσκοπος του Βελιγραδίου μας προσκαλεί να γίνουμε Ουνίτες.!!! Ενότητα στη διαφορετικότητα, προτείνει.

Με άλλα λόγια. Ούτε για ένα δευτερόλεπτο δεν αφίστανται οι Παπικοί από τις αποφάσεις της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου για τις “Ανατολικές Εκκλησίες”, όπως ονομάζουν τις Ορθόδοξες και τις Μονοφυσιτικές Εκκλησίες.

Η πρότασή του προς τους Ορθόδοξους είναι σαφέστατη. Γίνετε Ουνίτες! Κρατείστε και το “Σύμβολο της Πίστεως” χωρίς το Filioque. Συνεχίστε να έχετε τη μοναχική τάξη που έχετε. Τελείτε τα μυστήριά σας με τον τρόπο που τα τελείτε. Κρατείστε ότι άλλο έθιμο θέλετε.

Η διαφορετικότητα δεν ενοχλεί τον Παπισμό καθόλου. Η ποικιλία - ακόμη και σε θέματα δόγματος - ουδόλως ενοχλεί το Βατικανό.

Οι εν Ελλάδι Παπικοί απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως χωρίς το Filioque. Αφού και ο ίδιος ο Πάπας το απαγγέλλει - ορισμένες φορές - χωρίς το Filioque ως Σύμβολο της πίστεως μιας αρχαίας μορφής!!! Οι Μαρωνίτες δέχονται μόνον πέντε Οικουμενικές Συνόδους. Και κάτι έγινε.!!! Το Βατικανό “αγρόν ηγόρασεν και ζεύγη βοών πέντε”.

Ενα μόνον τους ενοχλεί. Σε ένα μόνον δεν δέχονται παζάρια ή συμβιβασμό. Στο πρωτείο και στο αλάθητο. Στα παπικά δόγματα. Αν εμείς προδώσουμε την πίστη μας και δεχθούμε τα παπικά δόγματα τότε η ένωση θα γίνει αμέσως πραγματικότητα. Για τους Παπικούς από αυτό και μόνο εξαρτώνται όλα.

Ακούν άραγε οι δικοί μας τι τους λέγει ο Παπικός Αρχιεπίσκοπος του Βελιγραδίου ή θα συνεχίσουν το ίδιο τροπάριο του εκκλησιολογικού εκτρώματος του Μπαλαμάντ, της Ραβέννας, του Πόρτο Αλέγκρε και της Ελούντας;

Aς ορθώσουν ορθόδοξο ανάστημα και ας μιλήσουν ως αληθινοί εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας, - την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι - τώρα που στέκονται “περίλυποι έως θανάτου” μπροστά στα αποκαίδια της προοπτικής του διαλόγου, που άφησαν πίσω τους η επέλαση του ρωσικού εθνοφυλετισμού και ο σκόπελος της ιστορικής απόφασης της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος,.

Ας εξηγήσουν στους Παπικούς ότι η πίστη των Πατέρων μας δεν είναι ούτε για πούλημα, ούτε για παζάρια! Ο Πάπας και οι καρδινάλιοι και οι οπαδοί του πρέπει να επιστρέψουν εν μετανοία στην Ορθόδοξη Εκκλησία - τη ΜΟΝΗ αληθινή Εκκλησία - χωρίς καμιά “διαφορετικότητα” σε θέματα πίστεως, λατρείας, ήθους και διοίκησης με βάση το συνοδικό σύστημα της Εκκλησίας στο οποίο δεν μπορεί να εμφιλοχωρήσει κανενός είδους πρωτείου εξουσίας ή αλάθητου.

Παραθέτουμε στη συνέχεια την είδηση που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.

*****

ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ, Stanislav Hočevar: “ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ΔΙΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ”

==========

Μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες έστειλε με αφορμή το Πάσχα ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Βελιγραδίου, Stanislav Hočevar. Ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος, στο μήνυμά του προς τους πιστούς, (Postojanom ljubavlju preobrazimo sebe) ανέφερε ότι η δύναμη του Χριστού μπορεί να ακυρώσει όλη την ενέργεια την οποία χρησιμοποιούσαμε ως τώρα στις εχθρότητές μας και όλες τις εντάσεις ανάμεσά μας, καθώς και να μετατρέψει αυτήν την ενέργεια σε ενέργεια για την ανάπτυξη της αμοιβαίας συνεργασίας. «Χάρη στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού εμείς μπορούμε να αφήσουμε στην άκρη την αμοιβαία εχθρότητα και να βρούμε δρόμους ενότητας, διατηρώντας πάντα τις διαφορετικότητές μας».

Σύμφωνα με τα λόγια του αν μέχρι τώρα αισθανόμασταν μοναχοί, αιχμαλωτισμένοι ή απομονωμένοι, τώρα, με την αγάπη του Χριστού, η οποία είναι υπεράνω όλων αυτών, μπορούμε να αρχίσουμε τη δημιουργία νέας κοινότητας, με νέα ελπίδα και σοφία. »Κατά τον τρόπο αυτό δεν πρόκειται να χάσουμε την ταυτότητά μας, αλλά θα απαλλαγούμε από την καταστροφική επενέργεια του παρελθόντος, παράλληλα με την ανανέωση του πνεύματος, της πίστης και της δημιουργικότητάς μας»,- «Άς γίνει λοιπόν αδελφοί και αδελφές, πραγματικότητα αυτό το Πάσχα η ελπίδα, η πίστη, η αγάπη, η ενότητα και συνεργασία» κατέληξε ο Ρωμαιοκαθολικός Αρχιεπίσκοπος Βελιγραδίου, Stanislav Hočevar .

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

Διαπρεπεῖς Σκοπιανοὶ καθηγητὲς λένε:"Δὲν εἴμαστε Μακεδόνες,ἀλλὰ Σλάβοι" (Βίντεο)

Κι ὅμως ὑπάρχουν φωνὲς δυνατὲς ποὺ προέρχονται ἀπὸ σοβαροὺς ἐπιστήμονες κι ὄχι μόνο,τῶν Σκοπίων οἱ ὁποῖες μὲ νηφαλιότητα ἀλλὰ καὶ ἐπιμονὴ προειδοποιοῦν τοὺς ἔξαλλους συμπατριῶτες τους,ὅτι αὐτὴ ἡ μανία νὰ ἐμφανίζονται ὡς "Μακεδόνες" δὲν μπορεῖ νὰ ὑποστηριχτεῖ μὲ κανένα ἀπολύτως σοβαρὸ ἐπιχείρημα. Στὸ βίντεο ἐξηγοῦν τὸ γιατί:....

  

onalert.gr

Ἀνάγκη συντονισμένης ἀντίδρασης τοῦ θεολογικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ κόσμου γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ στὸ Νέο Λύκειο

Μετὰ ἀπὸ ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ποὺ ἐλήφθη στὴ συνεδρίαση τῆς 13ης Ἀπριλίου 2011, τὸ προσεχὲς Σάββατο, 30 Ἀπριλίου 2011 στὸ Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἱερὰ Μονὴ Πεντέλης θὰ πραγματοποιηθεῖ Ἡμερίδα σχετικὰ μὲ τὶς ὧρες τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Λύκειο. Στὴ συνάντηση ἔχουν κληθεῖ καὶ θὰ συμμετάσχουν ἐκπρόσωποι τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης καὶ τῶν θεολογικῶν ἑνώσεων ὅλης της χώρας.

Γιὰ νὰ εἶναι ἀποτελεσματικὴ ἡ συνάντηση αὐτὴ ἀπαιτεῖται ἡ σαφής, ξεκάθαρη καὶ σύσσωμη ἀντίδραση πρὸς τὶς προβλέψεις γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ποὺ περιέχονται στὸ σχέδιο γιὰ τὸ Νέο Λύκειο ποὺ ἀνακοίνωσε τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ὅλοι συμφωνοῦν ὅτι τὸ μάθημα πρέπει νὰ διατηρήσει τὸν ὑποχρεωτικό του χαρακτήρα σὲ ὅλες τὶς τάξεις τοῦ Λυκείου καὶ νὰ διδάσκεται τουλάχιστον στὶς ὧρες ποὺ διδάσκεται μέχρι σήμερα. Μία κοινὴ ἀπόφαση τῶν ἐκπροσώπων τοῦ θεολογικοῦ κόσμου καὶ...

τῆς Συνόδου ποὺ θὰ ἀπαιτεῖ τὰ αὐτονόητα γιὰ τὸ θρησκευτικὸ μάθημα στὸ Λύκειο μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει τὴν κυβέρνηση σὲ ἀναθεώρηση τοῦ σχεδίου ποὺ ἀνακοινώθηκε καὶ ποὺ ὑποβαθμίζει ποικιλοτρόπως τὸ μάθημα... Έστω καὶ τὴν ἔσχατη αὐτὴ ὥρα Ἐκκλησία καὶ Θεολόγοι πρέπει νὰ ὑψώσουμε φωνὴ διαμαρτυρίας ἐγκαταλείποντας τὴν τακτική της σιωπῆς καὶ τῶν καλῶν σχέσεων, τὴν ὁποία δείχνουν νὰ ἐκμεταλλεύονται οἱ κυβερνῶντες. 

Καὶ κάτι τελευταῖο. Ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος δήλωσε τὶς προσεχεῖς ἡμέρες θὰ συναντηθεῖ μὲ τὸν πρωθυπουργὸ μὲ κύριο θέμα τὴν συνεργασία γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τὴν ἀποδέσμευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας προκειμένου νὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ ἔργα φιλανθρωπίας. Μία συνάντηση ὡστόσο μὲ τὸν πρωθυπουργὸ εἶναι εὐκαιρία πρώτης τάξεως ὥστε νὰ τεθεῖ καὶ τὸ φλέγον ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἄμεσα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ νὰ δοθεῖ ἔτσι ὁριστικὴ λύση μὲ πρωθυπουργικὴ πιθανὴ παρέμβαση. Τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν νεολαία πρέπει νὰ ἀποδεικνύεται μὲ πράξεις καὶ ὄχι νὰ ἐξαντλεῖται σὲ ἀφηρημένες δηλώσεις ἢ σὲ ἐκ τῶν ὑστέρων δάκρυα πάνω ἀπὸ τὰ συντρίμμια τῆς παιδείας μας καὶ τῆς ζωῆς τῶν νέων της πατρίδας μας.

Θρησκευτικὰ

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΑΓΙΩΝ ΡΑΦΑΗΛ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ .

Γεδεωνίτες μοίρασαν την Καινή Διαθήκη με τις ευλογίες μητροπολιτών;

Αιρετικοί, αποκαλούμενοι ''Φίλοι της Αγίας Γραφής'' ή κατά άλλο ορισμό ''Γεδεωνίτες'' που αποτελεί παρακλάδι της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, μοίραζαν λίγο πριν το Πάσχα την Καινή Διαθήκη δωρεάν σε πολίτες, υπηρεσίες αλλά και σε σχολεία.
Σαφώς πρόκειται για προσπάθεια προσηλυτισμού, αλλά το παράδοξο είναι ότι η κίνηση αυτή έχει την στήριξη τοπικών επισκόπων, που πιθανότατα έχουν πέσει σε παγίδα. Σύμφωνα με πληροφορίες «Γεδεωνίτες» μοίρασαν και εντός των ορίων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών την Καινή Διαθήκη.
Οι «Γεδεωνίτες» ή «Φίλοι της Αγίας Γραφής», είναι ευαγγελική οργάνωση του ευρύτερου προτεσταντικού χώρου , η οποία έχει ως κύριο σκοπό της την διάδοση της Αγίας Γραφής.
Οι «Γεδεωνίτες» τυπώνουν τη διεύθυνσή τους  (Ευριπίδου 14, Αθήνα) στις πρώτες σελίδες της Καινής Διαθήκης κάτι που θεωρείταi ως προσηλυτιστική δραστηριότητα, καθόσον αποκρύπτουν την πραγματική τους ταυτότητα από τους παραλήπτες των κειμένων αυτών.‘Ετσι, οιοσδήποτε θα μπορούσε να απευθυνθεί προς αυτούς για πληροφορίες, εκλαμβάνοντας την οργάνωση αυτή ως Ορθόδοξη.
Στις 14 Φεβρουαρίου 2011, διαβάσαμε στην ημερήσια εφημερίδα «Ελευθερία» της Καλαμάτας:  «ΣΤΟ προσωπικό της Αστυνομικής Διεύθυνσης Μεσσηνίας θα μοιραστούν 372 βιβλία της Καινής Διαθήκης. Τα κουτιά με τα βιβλία παρέδωσαν χθες στον αστυνομικό διευθυντή, ταξίαρχο Ν. Μπάστα μέλη του σωματείου "Οι φίλοι της Αγίας Γραφής". Το προηγούμενο διάστημα διένειμαν βιβλία της Καινής Διαθήκης στους μαθητές γυμνασίων και λυκείων του νομού, κατόπιν εντολής της Μητρόπολης Μεσσηνίας. Κ.Δ.»
Στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται από τον Μάρτιο του 1953 με πρωτεργάτη τον Μιλτιάδη Αγγελάτο από την Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία.

Ιερέας κομάντο και ιερέας βιολιστής στη Σίκινο

Οι δύο ιερείς της Σικίνου, ο πατήρ Σπυρίδων Βουρλάκος και ο πατήρ Θοδωρής Αρσενικός, συνιστούν την ψυχή του μικρού κυκλαδίτικου νησιού. Αξιαγάπητοι από όλους τους κατοίκους, ιερείς με αγάπη για όλους, με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και πολλές δραστηριότητες όταν δεν ιερουργούν. Ο ένας βετεράνος κομάντο και ο άλλος εξαίσιος βιολιστής και τραγουδιστής.
Συριανός στην καταγωγή ο π. Σπυρίδων (φωτο), με έξι αδέλφια. Υπηρέτησε στο Εμπορικό Ναυτικό ως μάγειρας έγινε βατραχάνθρωπος στα είκοσί του και λίγα χρόνια αργότερα μπήκε σε ομάδα κομάντος, στη Σχολή Χωροφυλακής Ρεθύμνου. Έχει τιμηθεί  και από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας για τη διάσωση 4 ναυαγών, όταν ακόμα σε νεαρή ηλικία εργαζόταν ως μάγειρας σε εμπορικά πλοία.
Διακρίθηκε στο καράτε, στην ελληνορωμαϊκή πάλη και στην άρση βαρών. Του έχουν απονεμηθεί διακρίσεις και μετάλλια για την αφοσίωση με την οποία υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και στην ομάδα κομάντος της Χωροφυλακής.
Σήμερα, στα 58 του, είναι αρχιερατικός επίτροπος , ιερουργεί στον Ιερό Ναό Τιμίου Σταυρού στη Σίκινο, και  όταν δε διδάσκει στο κατηχητικό, ασχολείται με θέματα περιβάλλοντος ενώ μέλος της φιλοζωικής οργάνωσης «Ενωση Ζωόφιλων Θήρας».
Ο πατήρ Σπυρίδων είναι και  ευρεσιτέχνης, αφού έχει παρασκευάσει φάρμακα για την υπέρταση και τη χοληστερίνη, χρησιμοποιώντας μελέτες Θιβετιανών μοναχών.
Στη Σίκινο δε νοείται πανηγύρι που να μη συμμετέχει όχι μόνο με τις ευλογίες του, αλλά και με το βιολί του ο πατήρ Θόδωρος Αρσενικός. Είναι το πρώτο βιολί στο νησί με πολύ καλή φωνή και αγάπη στα αντάρτικα τραγούδια. Ο παπα-Θοδωρής είναι επίσης και έμπειρος μελισσοκόμος

Ανάσταση στον Ιερό Ναό της Αγίας Αικατερίνης στην Ιάβα

Σε πανηγυρική ατμόσφαιρα γιορτάστηκε και φέτος  το Πάσχα στον ναό της Αγίας Αικατερίνης στο  Boyolaliτης Κεντρικής Ιάβας.Η πολύπαθη ορθόδοξη κοινότητα συμμετείχε  σύσσωμη στην πανηγυρική ακολουθία της Αναστάσεως ψάλλοντας το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι ο π.Μεθόδιος μοίρασε τρόφιμα σε 150 φτωχά άτομα της περιοχής.
Στην φιλανθρωπική αυτή προσπάθεια του π.Μεθοδίου συμμετείχαν και οι Φίλοι της Ιεραποστολής στην Ινδονησία από την Ελλάδα,που κάλυψαν ,με δωρεές που στάλθηκαν ,ένα μεγάλο μέρος των εξόδων για την αγορά των τροφίμων για τους φτωχούς Ινδονήσιους αδελφούς  μας.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ἕνα κείμενο πιό ἐπίκαιρο σήμερα παρά τότε πού γράφτηκε!

Του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

     Τό κείμενο πού ἀκολουθεῖ ἐγράφη, ἀπό τόν τότε Ἐπίσκοπό της Ὀρθόδοξης Σερβικῆς Ἐκκλησίας καί σήμερα Ἅγιο Αὐτῆς, Νικόλαο Βελιμίροβιτς (1881- 1956), σχεδόν πρίν ἀπό ὀκτώ δεκαετίες, ὅταν ἡ Ἀμερική καί ὁ ὑπόλοιπος κόσμος δοκιμάζονταν ἀπό τό οἰκονομικό κράχ τοῦ 1929 καί προέρχεται ἀπό τό βιβλίο «Δρόμος δίχως Θεό δέν ἀντέχεται...», Ἱεραποστολικές ἐπιστολές Ἅ΄, ἔκδ. «Ἐν πλῶ», Ἀθήνα 2008, σσ. 33-36.   (Ὁ τίτλος τοῦ πρωτοτύπου εἶναι: «Στόν πάπα-Κάραν γιά τήν κρίση τοῦ κόσμου»). Ὁ λόγος τοῦ μεστός καί ἐπίκαιρος ξεδιπλώνεται εὔγλωττα, δίνοντας ἀπαντήσεις στό σύγχρονο ἄνθρωπο τόσο γιά τά αἴτια, ὅσο καί γιά τή διάρκεια τῆς σημερινῆς οἰκονομικῆς καί ὄχι μόνο “κρίσης”. Τό παραθέτουμε:

«Μέ ρωτᾶς, ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀπό πού προέρχεται ἡ σημερινή κρίση, καί τί σημαίνει αὐτή. Ποιός εἶμαι ἐγώ γιά νά μέ ρωτᾶς γιά ἕνα τόσο μεγάλο μυστικό; «Μίλα, ὅταν ἔχεις κάτι καλύτερο ἀπό τή σιωπή», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ὅμως παρόλο πού θεωρῶ, ὅτι ἡ σιωπή εἶναι τώρα καλύτερη ἀπό κάθε ὁμιλία, καί ὅμως λόγω ἀγάπης πρός ἐσένα, θά σού ἐκθέσω ἐκεῖνα πού σκέπτομαι περί αὐτοῦ πού ρώτησες.

Ἡ κρίση εἶναι ἑλληνική λέξη, καί σημαίνει δίκη. Στήν Ἁγία Γραφή αὐτή ἡ λέξη χρησιμοποιεῖται πολλές φορές. Ἔτσι ὁ ψαλμωδός λέει: «διά τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει» (Ψάλμ. 1, 5). Σέ ἄλλο μέρος πάλι λέει: «ἔλεος καί κρίσιν ἄσομαι σοί, Κύριε» (Ψάλμ. 100, 1). Ὁ σοφός Σολομώντας γράφει, ὅτι «παρά δέ Κυρίου πάντα τά δίκαια». (Πάρ. Σόλ. 16, 33). Ὁ ἴδιος ὁ Σωτήρας εἶπε, «ἀλλά τήν κρίσιν πάσαν δέδωκε τῷ υἱῶ» (Ἰωάν. 5, 22), ἐνῶ λίγο πιό κάτω λέγει πάλι «νῦν κρίσις ἐστί τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰωάν. 12, 31). Ὁ ἀπόστολος Πέτρος γράφει «ὅτι ὁ καιρός τοῦ ἄρξασθαι τό κρίμα ἀπό τοῦ οἴκου τοῦ Θεοῦ» (Α΄ . Πετρ. 4, 17).

Ἀντικατάστησε τή λέξη «κρίση» μέ τή λέξη «δίκη» καί διάβασε: «Διά τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν δίκη» ἤ «ἀλλά τήν δίκην πάσαν δέδωκε τῷ υἱῶ» ἤ «νῦν δίκη ἐστί τοῦ κόσμου τούτου» ἤ ὅτι «ἀποδώσουσι λόγον τῷ ἐτοίμως ἔχοντι δικᾶσαι ζώντας καί νεκρούς».

Ἕως τώρα οἱ Εὐρωπαϊκοί λαοί χρησιμοποιοῦσαν τήν λέξη «δίκη», ἀντί γιά τή λέξη «κρίση», ὅποτε καί νά τούς ἔβρισκε κάποια συμφορά. Τώρα ἡ καινούργια λέξη ἀντικατέστησε τήν παλιά, καί τό κατανοητό ἔγινε ἀκατανόητο. Ὅταν γινόταν ξηρασία, πλημμύρα, πόλεμος ἤ ἔπεφτε ἐπιδημία, ὅταν ἔρριχνε χαλάζι, γίνονταν σεισμοί, πνιγμοί καί ἄλλες συμφορές, λέγανε «Θεία δίκη!».

Καί αὐτό σημαίνει: κρίση μέσα ἀπό ξηρασίες, κρίση μέσα ἀπό πλημμύρες, μέσα ἀπό πολέμους, μέσα ἀπό ἐπιδημίες κ.λ.π. Καί τή σημερινή χρηματικό-οἰκονομική δυσκολία ὁ λαός τήν θεωρεῖ ὡς Θεία δίκη, ὅμως δέν λέει ἡ δίκη ἀλλά ἡ κρίση. Ἔτσι ὥστε ἡ δυσκολία νά πολλαπλασιάζεται μέ τό νά γίνεται ἀκατανόητη! Ἐφόσον ὅσο ὀνομαζόταν μέ τήν κατανοητή λέξη «δίκη», ἦταν γνωστή καί ἡ αἰτία, λόγω τῆς ὁποίας ἦρθε ἡ δυσκολία, ἦταν γνωστός καί ὁ Δικαστής, ὁ Ὁποῖος ἐπέτρεψε τήν δυσκολία, ἦταν γνωστός καί ὁ σκοπός τῆς ἐπιτρεπόμενης δυσκολίας. Μόλις ὅμως χρησιμοποιήθηκε ἡ λέξη «κρίση», λέξη ἀκαταλαβίστικη σέ ὅλους, κανείς δέν ξέρει πιά νά ἐξηγήσει οὔτε γιά ποιό λόγο, οὔτε ἀπό Ποιόν, οὔτε ὡς πρός τί. Μόνο σ' αὐτό διαφέρει ἡ τωρινή κρίση ἀπό τίς κρίσεις πού προέρχονται ἀπό τήν ξηρασία ἤ τήν πλημμύρα ἤ τόν πόλεμο ἤ τήν ἐπιδημία ἤ τούς πνιγμούς ἤ κάποιους ἄλλους πειρασμούς.

Μέ ρωτᾶς γιά τήν αἰτία τῆς τωρινῆς κρίσης, ἤ τῆς τωρινῆς Θείας δίκης! Ἡ αἰτία εἶναι πάντα ἡ ἴδια. Ἡ αἰτία γιά τίς ξηρασίες, τίς πλημμύρες, τίς ἐπιδημίες καί ἄλλα μαστιγώματα τῆς γενιᾶς τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ αἰτία καί γιά τήν τωρινή κρίση. Ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό. Μέ τήν ἁμαρτία τῆς Θεό-ἀποστασίας οἱ ἄνθρωποι προκάλεσαν αὐτή τήν κρίση, καί ὁ Θεός τήν ἐπέτρεψε, ὥστε νά ξυπνήσει τούς ἀνθρώπους, νά τούς κάνει ἐνσυνείδητους, πνευματικούς καί νά τούς γυρίσει πρός Ἐκεῖνον. Στίς μοντέρνες ἁμαρτίες—μοντέρνα καί ἡ κρίση. Καί ὄντως ὁ Θεός χρησιμοποίησε μοντέρνα μέσα ὥστε νά τό συνειδητοποιήσουν οἱ μοντέρνοι ἄνθρωποι: χτύπησε τίς τράπεζες, τά χρηματιστήρια, τίς οἰκονομίες, τίς συναλλαγές τῶν χρημάτων. Ἀνακάτωσε τά τραπέζια στίς συναλλαγές σ' ὅλο τόν κόσμο, ὅπως κάποτε στό ναό τῶν Ἱεροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ ἐμπόρων καί αὐτῶν πού ἀνταλλάσσουν τό χρῆμα. Προκάλεσε σύγχυση καί φόβο. Ὅλα αὐτά τά ἔκανε γιά νά ξυπνήσουν τά ὑπερήφανα κεφαλάκια τῶν σοφῶν της Εὐρώπης καί τῆς Ἀμερικῆς, γιά νά ἔλθουν εἰς ἑαυτούς καί νά πνευματικοποιηθοῦν. Καί ἀπό τήν ἄνεση καί τό ἀγκυροβόλημα στά λιμάνια τῆς ὑλικῆς σιγουριᾶς νά θυμηθοῦμε τίς ψυχές μας, νά ἀναγνωρίσουμε τίς ἀνομίες μας καί νά προσκυνήσουμε τόν ὕψιστο Θεό, τόν ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θά διαρκέσει ἡ κρίση; Ὅσο τό πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων παραμείνει δίχως ἀλλαγή. Ὥσπου οἱ ὑπερήφανοι ὑπαίτιοι αὐτῆς τῆς κρίσης νά παραιτηθοῦν μπροστά στόν Παντοδύναμο. Ὥσπου οἱ ἄνθρωποι καί οἱ λαοί νά θυμηθοῦν, τήν ἀκαταλαβίστικη λέξη «κρίση», νά τή μεταφράσουν στή γλώσσα τους, ὥστε μέ ἀναστεναγμό καί μετάνοια νά φωνάξουν: «ἡ Θεία δίκη»!

Πές καί ἐσύ, τίμιε πατέρα, ἡ Θεία δίκη, ἀντί ἡ κρίση, καί ὅλα θά σού γίνουν ξεκάθαρα» Χαιρετισμούς καί εἰρήνη !

Γιά τήν ἀντιγραφή

Ἰωάννης Χαραλάμπης & Αἰκατερίνη Παπαδάκη

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ   www.egolpion.com