ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΠΤΑ ΠΑΙΔΕΣ ΜΑΚΚΑΒΑΙΟΙ, Η ΑΓΙΑ ΑΥΤΩΝ ΜΗΤΗΡ ΣΟΛΟΜΟΝΗ ΚΑΙ Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΥΤΩΝ ΕΛΕΑΖΑΡΟΣ

«Αυτοί, όταν ο Αντίοχος, ο υιός του Σελεύκου, υπέταξε και αιχμαλώτισε το έθνος των Εβραίων και τους ανάγκαζε να αρνηθούν την παράδοσή τους και να τρώνε απαγορευμένες από τη θρησκεία τους τροφές, απείθησαν στον τύραννο, κρατώντας τους πατρογονικούς νόμους τους, και ο πρεσβύτης Ελεάζαρ, που ήταν διδάσκαλος και εξηγητής του Μωσαϊκού νόμου, και οι επτά παίδες, οι οποίοι μαθήτευαν σε αυτόν. Και ο μεν πρεσβύτης, αφού με δεμένα τα χέρια τον βασάνισαν με πολλούς τρόπους και τον έριξαν στη φωτιά, στο τέλος, μετά από προσευχή που έκανε, ώστε το αίμα του και ο θάνατός του να θεωρηθούν από τον Θεό αντίλυτρο για το έθνος του, εξέπνευσε. Οι δε γενναιότατοι παίδες, αφού κι αυτοί πέρασαν πολλά βασανιστήρια, με τροχούς, με καταπέλτες, με φωτιά, χωρίς να αρνηθούν την πίστη τους ούτε να προδώσουν τον νομοθέτη Θεό για την πρόσκαιρη ζωή, έλαβαν ως αυτοκράτορες των παθών τους, τα στεφάνια της υπομονής. Μαζί τους και η μητέρα τους Σολομονή, όταν ειδε το τέλος των παιδιών της, χωρίς να περιμένει ανθρώπινο χέρι να τη σύρει, ρίχτηκε στην αναμμένη πυρκαϊά, κι έτσι παρέθεσε το πνεύμα της στον Θεό».

Δεν πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι οι άγιοι που εορτάζουμε σήμερα ανήκουν στο χώρο της Παλαιάς Διαθήκης. Εντάσσονται  σ’  αυτούς που χαρακτηρίζονται δίκαιοι και που θεωρούνται ότι αναστήθηκαν μαζί με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, κατά την ένδοξη Εκείνου Ανάσταση, οπότε απολαμβάνουν κι αυτοί «συν πάσι τοις αγίοις» τον παράδεισο, ευρισκόμενοι μέσα στους κόλπους του προπάτορά τους Αβραάμ. Η ίδια η ακολουθία τους μάλιστα, με το δεδομένο ότι έδωσαν τη ζωή τους για να μείνουν σταθεροί στον Νόμο του Θεού - λόγω του Αντιόχου, που θέλησε, όπως σημειώνει και παραπάνω το συναξάρι, να μεταστρέψει δια της βίας τους υποταγμένους σ’  αυτόν Ιουδαίους -  τους τοποθετεί στην ίδια χορεία με τους μάρτυρες του Χριστού και μάλιστα δοξολογουμένους μαζί τους με χαρμόσυνο τρόπο από όλη την Χριστού Εκκλησία: «συνεορτάσατε τοις μάρτυσι Χριστού, ως προ εκείνων αθλήσαντες υπέρ νόμου και μετ’  εκείνων ευφημούμενοι εννόμως, πάση τη Χριστού Εκκλησία φαιδρώς».

Η επιλογή του Νόμου του Θεού ως προτεραιότητας της ζωής τους αποκαλύπτει το μέγεθος της αγιότητάς τους. Διότι άγιος είναι εκείνος ο οποίος, ως γνωστόν, θέτει υπεράνω όλων το θέλημα του Θεού, άρα φανερώνει την αγάπη την οποία τρέφει προς Εκείνον. Η εντολή του Θεού άλλωστε είναι σαφής και ισχύει και για την Παλαιά και για την Καινή Διαθήκη: «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της ψυχής σου, εξ όλης της καρδίας σου, εξ όλης της διανοίας σου, εξ όλης της ισχύος σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Οι άγιοι λοιπόν σήμερα έδειξαν ότι πράγματι αγαπούν με απόλυτο τρόπο τον Θεό, έχοντας μεταθέσει όλο το νου τους σ’  Εκείνον και αποδεικνύοντας έμπρακτα ότι αληθινή πατρίδα τους είναι η άνω Ιερουσαλήμ, η άφθαρτη και ανώλεθρη, κάτι που αποτελούσε τη μαρτυρία τους και προς τον ίδιο τον Αντίοχο, κατά το δοξαστικό μάλιστα των στιχηρών του εσπερινού: «Ημίν, ω Αντίοχε, εις Βασιλεύς, ο Θεός, παρ’ ου γεγόναμεν, και προς ον επισρέφομεν. Κόσμος μένει άλλος ημίν, του ορωμένου υψηλότερος και μονιμώτερος. Πατρίς δε ημών Ιερουσαλήμ, η κραταιά και ανώλεθρος, πανήγυρις δε, η μετά Αγγέλων διαγωγή».

Μία τέτοια μετάθεση του κέντρου βάρους της ύπαρξής τους στον ίδιο τον Θεό, η οποία  τους έδινε και τη δύναμη να υπερβαίνουν τις οδύνες και των μαρτυρίων τους, ήταν βεβαίως χαρισματική κατάσταση, αλλά απαιτούσε και την ανθρώπινη συνέργεια. Εννοούμε ότι συνήργησε για τον αγιασμό και το μαρτύριό τους και ο ανθρώπινος παράγοντας, εκδηλούμενος με το αλειπτικό  στοιχείο. Αλείπτες, ως γνωστόν, είναι εκείνοι που προετοιμάζουν και ενισχύουν κάποιον για το μαρτύριο, παίζοντας κατά κάποιο τρόπο το ρόλο του προπονητή τους. Τέτοιους αλείπτες λοιπόν στους αγίους σήμερα έχουμε τριών ειδών: πρώτα, την ίδια τη μάνα των επτά παίδων: από μικρούς τους ανέτρεφε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και την ώρα του μαρτυρίου τους τους ενίσχυε και με τα λόγια της και με την παρουσία της. Έπειτα, τον ιερέα διδάσκαλό τους άγιο Ελεάζαρο: διαρκώς τους νουθετούσε να παραμένουν σταθεροί στον Νόμο του Θεού, έστω και με θυσία της ζωής τους, κάτι που το δίδαξε και με το άγιο παράδειγμά του. Τέλος δε, και το σημαντικότερο ίσως, αλείπτες για τους Μακκαβαίους παίδες υπήρξαν οι ίδιοι, καθ’  όλη τη διάρκεια της ζωής και του μαρτυρίου τους: ο καθένας παρότρυνε τον άλλον να παραμείνει σταθερός και να μη λυγίσει την ώρα την κρίσιμη. Θα έλεγε κανείς ότι το στοιχείο αυτό κυριαρχεί κυριολεκτικά στα τροπάρια του κανόνα της εορτής: «Αλλήλους οτρύνοντες, ούτως εβόων: Νομίμως αθλήσωμεν και προθύμως θάνωμεν υπέρ πατρώων εθών». «Μη τις υστερείτω σήμερον του καλού αγώνος, μη τις θηρευθήτω, υπό του μανιώδους. Σοφός εστιν ο δράκων, αλλήλους παρώτρυναν της Σολομονής οι υιοί, μη τις υμών γένηται βρώμα αυτού». Ταις αυτών πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς

"ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ"

Ο μήνας Αύγουστος είναι ο μήνας της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας. Αν καθ’  όλο το έτος έχουμε συχνές και πυκνές αναφορές για τη Μητέρα του Κυρίου, εκεί που αποκορυφώνεται η δοξολογική, τιμητική και ικετευτική αναφορά μας σ’  Εκείνη, είναι κατά τον μήνα αυτό, λόγω της εορτής της Κοιμήσεώς της και της με αυτήν κατά την παράδοση της Εκκλησίας μας συνδεδεμένης  μεταστάσεώς της. Αιτπια γι’ αυτό είναι ότι η Κοίμηση και η μετάσταση της Θεοτόκου επιστεγάζουν την όλη αγιασμένη επί γης πορεία της, που σημαίνει ότι το κάθε γεγονός της ζωής της Παναγίας θεωρείται ως αναβαθμός, που οδηγεί στην αγκαλιά του Τριαδικού Θεού. Με άλλα λόγια, με την Κοίμηση της Θεοτόκου κατανοούμε οι πιστοί ότι τίποτε δεν υπήρξε τυχαίο στη ζωή της – άλλωστε, υπάρχει τίποτε τυχαίο; - αλλά όλα συμπλέκονταν από τη Θεία Χάρη, η οποία συνεργαζόταν με την ελεύθερη βούλησή της, ώστε να φθάσει να γίνει η Παναγία αυτό που δηλώνει η προσωνυμία της: Παν-αγία. Υπεράνω δηλαδή οποιουδήποτε αγίου, είτε ανθρώπου είτε αγγέλου. «Θεός μετά Θεόν» κατά μία μάλιστα πατερική έκφραση. Γι’  αυτό και ψάλλει αδιάκοπα η Εκκλησία μας: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Από αυτό καταλαβαίνουμε και γιατί η νηστεία για την Παναγία, γιατί οι καθημερινές ικεσίες μας με τους παρακλητικούς κανόνες, γιατί οι γονυκλισίες.

Ιδιαιτέρως θα σταθούμε στους παρακλητικούς κανόνες, μεγάλο και μικρό, που αποτελούν μακάριο εντρύφημα κάθε πιστού, παρηγοριά κι ελπίδα του σ’  όλες τις περιστάσεις της ζωής του, μάλιστα τότε που αντιμετωπίζει διαφόρων ειδών πειρασμούς. Και τούτο γιατί οι βασικές προϋποθέσεις στις οποίες στηρίζονται και οι δύο κανόνες, είναι αφενός το γεγονός ότι ως άνθρωποι χειμαζόμαστε ευρισκόμενοι μέσα σ’  αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο με τους πολυποίκιλους πειρασμούς και τις παγίδες του, αφετέρου υπάρχει η ελπίδα και η παρηγοριά, η καταφυγή και η δύναμη, που είναι η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας.

Και ως προς την πρώτη προϋπόθεση:  Δεν υπάρχει, πιστεύουμε, άνθρωπος επί γης, που να μη δοκιμάζει πειρασμούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς. Είναι τέτοια η ανθρώπινη φύση και τέτοια η κοινωνία και ο κόσμος μας, που τούτο θεωρείται αδύνατο. «Πειραστήριον» χαρακτηρίζει ο λόγος του Θεού τη ζωή του ανθρώπου, «κοιλάδα πένθους και δακρύων». Αλλά και σύνολη η εμπειρία του ανθρώπου, όπου γης, ανεξάρτητα από θρησκεία και ιδεολογία, επιβεβαιώνει το γεγονός. Γιατί άραγε; Πλαστήκαμε για να πάσχουμε; Βεβαίως όχι. Ο Θεός, κατά την πίστη μας, μας δημιούργησε έτσι, ώστε να είμαστε μέτοχοι της ζωής Του, δηλαδή να ζούμε ευτυχισμένοι, με την προοπτική μάλιστα της απόλυτης, μέσα στα κτιστά όρια, ευτυχίας, εφόσον τέλος μάς έταξε την ομοίωσή μας με Αυτόν. Η κακή χρήση όμως της ελευθερίας μας μάς οδήγησε στην απομάκρυνση από Εκείνον, την πηγή της χαράς και της μακαριότητας, κι έτσι κλήρος μας έγινε αυτό που επιλέξαμε: η φθορά και ο θάνατος, με τα συνοδεύοντα αυτά στοιχεία, της θλίψης και των δακρύων των πειρασμών. Λέει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος κάπου: «Όπου δεν υπάρχει πληγή, δεν χρειάζεται νυστέρι. Στον Αδάμ πριν από την παράβαση δεν υπήρχαν δάκρυα, όπως ακριβώς και στους δικαίους, μετά την ανάσταση των νεκρών, εφόσον θα έχει καταργηθεί η αμαρτία και θα έχει εξαφανιστεί η οδύνη, η λύπη και ο στεναγμός». Όλοι λοιπόν πάσχουμε εξωτερικά και εσωτερικά. Εξωτερικά: με τις διάφορες αρρώστιες, τους πόνους, τις δοκιμασίες της ζωής, εσωτερικά: με τα διάφορα πάθη και τις αδυναμίες μας.

Ποιοι πειρασμοί θεωρούνται βαρύτεροι; Συνήθως ο πολύς κόσμος θεωρεί ότι οι εξωτερικοί πειρασμοί είναι οι χειρότεροι, αυτοί που μόνον μπορούν να δημιουργήσουν ουσιαστικά προβλήματα. Πολλές φορές μάλιστα δεν δίνει σημασία καν στους εσωτερικούς. «Την υγεία μας να ‘χουμε και τίποτε άλλο» ακούμε καθημερινά γύρω μας και σε όλους τους τόνους. Ενώ η καθημερινή ζωή αποκαλύπτει ότι οι γονείς ρίχνουν όλο το βάρος τους για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνθηκών των παιδιών τους και της σωματικής υγείας τους, μηδαμινά δε, αν μη τι και καθόλου, δεν φροντίζουν για την εσωτερική ακεραιότητά τους.

Κι όμως! Οι εσωτερικοί πειρασμοί, που πηγάζουν πρωτίστως από τα πάθη και τις αδυναμίες μας, έχουν την άμεση προτεραιότητα, γιατί αυτοί διακυβεύουν την πίστη και την αγάπη μας στον Θεό και τον συνάνθρωπο, που σημαίνει ότι από την καλή ή κακή αντιμετώπισή τους εξαρτάται το αιώνιο μέλλον μας. Ενώ οι άλλοι, οι εξωτερικοί πειρασμοί, θα έπρεπε να έρχονται σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος, δεδομένου ότι αυτοί πολλές φορές θεωρούνται ευλογία Θεού. Πώς; Θεωρούμενοι ως αφορμή και πρόκληση προς απόκτηση μεγαλύτερης υπομονής και πίστεως, άρα προς μείζονα αγιασμό μας. «Πάσαν χαράν ηγήσασθε, αδελφοί μου» γράφει ο αδελφόθεος Ιάκωβος, «όταν πειρασμοίς περιπέσητε ποικίλοις, ειδότες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν. Η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι» (1, 2-4).

Παρ’ όλα αυτά όμως! Η Εκκλησία μας συγκαταβαίνει στις αδυναμίες μας και στους διαφόρους πειρασμούς μας και μας προτρέπει να προστρέχουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, ιδίως μέσα από τις παρακλήσεις, ώστε να λαβαίνουμε την ίαση για όλα τα παθήματά μας, εξωτερικά και εσωτερικά. Κι ακριβώς αυτή η προτροπή της Εκκλησίας στηρίζεται στη δεύτερη προϋπόθεση των παρακλητικών κανόνων που είδαμε: την πίστη ότι η Παναγία βρίσκεται κοντά μας, δίπλα μας, έτοιμη να εισακούσει κάθε αίτημα που είναι για το συμφέρον μας, διότι έχει τη δύναμη να μας παράσχει τη χάρη που της ζητάμε. «Πολύ ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Αυτό συμβαίνει διότι η Παναγία είναι η μητέρα του Κυρίου μας, αυτή δηλαδή από την οποία προσέλαβε, με τη θέλησή της, την ανθρώπινη φύση ο Θεός μας, συνεπώς έκτοτε δεν μπορεί να γίνει αναφορά στον Χριστό χωρίς να γίνει αναφορά και στην Παναγία Μητέρα Του. Με άλλα λόγια, όπου Χριστός, εκεί και Παναγία, κι όπου Παναγία, εκεί και Χριστός. Προσφυγή άρα στην Παναγία σημαίνει ισχυρή προσφυγή και προς τον Χριστό, γι’  αυτό και άπειρα τα θαύματα από τις παρακλήσεις στη Θεοτόκο, τόσο τα μεγάλα και τρανταχτά, όσο και τα μικρά και καθημερινά, που τα γνωρίζει μόνον η πιστή ψυχή του απλού ανθρώπου.

Κατανοούμε έτσι γιατί οι διάφοροι αιρετικοί, και στο παρελθόν και στο παρόν, υποτιμούν την Παναγία. Μη έχοντας ορθή γνώση του Χριστού, λόγω ελλείψεως της χάρης του Θεού μέσα τους, κατ’  ανάγκην διαστρεβλώνουν και τη θέση της Μητέρας Του. Δηλαδή, κριτήριο ορθοδοξίας θεωρείται μεταξύ των άλλων και η στάση μας έναντι της Παναγίας. Ας ρωτήσουμε οποιοδήποτε αιρετικό, ιδίως τους Προτεστάντες και τους παναιρετικούς Γιεχωβάδες,  τι φρονούν για την Παναγία. Η απάντησή τους θα μας γεμίσει μαύρη απελπισία. «Αισχρόν εστι και λέγειν». Κι όπως χρειάζεται Πνεύμα Θεού για να δει κανείς ορθά τον Χριστό – «ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν ει μη εν Πνεύματι Αγίω» (Α΄Κορ. 12, 3) – κατά τον ίδιο τρόπο απαιτείται Πνεύμα Θεού για να δει κανείς ορθά και την Παναγία. Είναι τόσο φανερή η αλήθεια αυτή, όταν  διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο τα σχετικά με την επίσκεψη της Μαριάμ, μητέρας του Κυρίου, στην εξαδέλφη της Ελισάβετ μετά τον Ευαγγελισμό. «Επλήσθη», γράφει ο ευαγγελιστής, «Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπε: Ευλογημένη συ εν γυναιξί…» (Λουκ. 1, 41-42).

Η Παναγία μας λοιπόν έχει τη δύναμη να μας βοηθήσει σε όλα μας τα προβλήματα, λόγω της σχέσεώς της με τον Κύριο και Υιό της. Δεν έχουμε παρά να προστρέχουμε συνεχώς σ’  Αυτήν – και όχι μόνον με τις παρακλήσεις – με την πεποίθηση ότι η βοήθειά της αποτελεί και χαρά, αλλά και ανάγκη της. Χαρά, γιατί είναι γεμάτη αγάπη για τα παιδιά της – κι είμαστε ως μέλη Χριστού βαπτισμένα, παιδιά κι εμείς της Παναγίας – ανάγκη της δε, γιατί ως εξαίρετο μέλος και Αυτή του ίδιου μυστικού σώματος του Χριστού, νιώθει προσωπικά ως δικά της όλα τα προβλήματα και τις αγωνίες των άλλων μελών του σώματος

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ

Ο Α/ΓΕΣ φωτογραφίζεται μπροστά στη τάφρο του Έβρου.

Στην επίσκεψή του στη περιοχή του Δ’ Σώματος Στρατού ο Α/ΓΕΣ Φ.Φραγκούλης, έβγαλε κάποιες φωτογραφίες οι οποίες όμως δεν τραβήχτηκαν απ΄ ότι φαίνεται έτσι τυχαία. Ο Α/ΓΕΣ έχει φωτογραφηθεί, έχοντας πίσω τη περίφημη τάφρο που άνοιξε το ΓΕΣ στον Έβρο και αποτελεί πια ένα απροσπέλαστο εμπόδιο όχι μόνο για στρατιωτικές εχθρικές κινήσεις,αλλά και για τους λαθρομετανάστες. Το πλάτος της 30 μέτρα και το βάθος της πάνω από επτά. Ιδου οι φωτογραφίες στις οποίες πρωταγωνιστής δεν είναι ο Α/ΓΕΣ αλλά …το τοπίο.

Μητροπολίτης Άνθιμος: «Η Ευρώπη έχει τη μεγαλύτερη έλλειψη πίστεως»

«Ζούμε σε ένα καιρό αντιπνευματικό, υπάρχει έλλειψη πίστεως. Την ποιο μεγάλη έλλειψη πίστεως την έχει Ευρώπη από χρόνια και μετά ήρθε εδώ σε εμάς», ανέφερε από τον Ιερό Ναό του Αγίου Βασιλείου ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος.

Ο Μητροπολίτης Άνθιμος ανέγνωσε ένα δημοσίευμα της Εφημερίδας Εστίας, το οποίο αναφέρετε στον πληθυσμό των Μουσουλμάνων στην Ευρώπη.

Επίσης αναφέρθηκε και στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που εγκαινιάστηκε στο Δίο Ολύμπου, τονίζοντας ότι «το περιοδικό της Μητροπόλεως μας, είναι αφιερωμένο στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου της Θεσσαλονίκης».

«Το άγαλμα από το 1974 είναι μια απάντηση στην ανιστόρητον, καθυστερημένη και βαρβαρική κατά της ιστορίας επίθεση των Σκοπιανών με το δικό τους, ιταλικής κατασκευής άγαλμα», πρόσθεσε ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος.

Παν δένδρον, μη ποιούν καρπόν καλόν, εκκόπτεται.

Κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο χρωστά την ύπαρξή του στο Θεό, που είναι ο χορηγός της ζωής και η πνοή των πάντων. Φέρει σώμα και ψύχη που μοιάζει με αγρό και χωράφι, της οποίας ιδιοκτήτης και καλλιεργητής είναι ο ίδιος ο Θεός. Αυτή την ιδιοκτησία ο Θεός Πατήρ πολύ την αγαπά. Ποτέ του δεν την εγκαταλείπει. Επιθυμεί για τον κάθε άνθρωπο – που είναι πλάσμα της αγάπης Του – να γίνει ένας μυστικός κήπος χαρίτων που να ευωδιάζει τις αρετές του Αγίου Πνεύματος και να παράγει συνεχώς πλούσια πνευματική συγκομιδή. Και επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να δημιουργήσει κάτι, έρχεται δίπλα του ο Θεός και αναλαμβάνει να γεωργήσει ο ίδιος προσωπικά τον αγρό της ψυχής του. «Ο πατήρ μου ο γεωργός εστί» (Ιω. ιε΄ 1), μας είπε ο Κύριος το βράδυ του Μυστικού Δείπνου. Και η συγκινητική αυτή αλήθεια επιβεβαιώνεται με ισχυρές αποδείξεις.
Πρώτο μέλημα του ουρανίου Γεωργού μας είναι να περιφράξει και ν’ ασφαλίσει τον αγρό της ψυχής μας. Με το Μυστήριο του ιερού Βαπτίσματος απαλλασσόμαστε από την κυριαρχία του διαβόλου. Γινόμαστε μέλη της αγίας Του Εκκλησίας. Έχουμε πλέον κοντά μας το Θεό προστάτη και δίπλα μας τους ουρανίους φωτοειδείς Αγγέλους που μας ασφαλίζουν από κάθε κακό.
Το έδαφος της ψυχής μας είναι πλέον γόνιμο για να δεχτεί τον εκλεκτής ποιότητας θεϊκό σπόρο (Λουκ. η΄ 11). Ο Λόγος του Θεού «ο γλυκύτερος υπέρ μέλι και κηρίον» σπέρνεται άφθονος στις καρδιές μας κάθε φορά που μελετούμε με προσοχή την Αγία Γραφή ή ακούμε κάποιο θείο κήρυγμα.
Με τη ζωοποιό επίδραση των ακτίνων του Αγίου Πνεύματος – στη συνέχεια – ο ουράνιος Γεωργός ενισχύει την ψυχή μας, ώστε ο σπόρος τη αλήθειας να φυτρώσει. Αισθανόμαστε τότε κατάνυξη και συγκίνηση, καθώς παίρνουμε σταθερές αποφάσεις και ξεκινάμε τον ωραίο αγώνα της εφαρμογής του Λόγου του Θεού, που μας οδηγεί στη ζωή του αγιασμού.
Ενδέχεται όμως το μικρό «φυτράδι» ξαφνικά να μαραθεί από εγωισμό ή ραθυμία ή να συμπνιγεί από τα αγκάθια των γήινων μεριμνών και φροντίδων (Λουκ. η΄ 14). Αλλά και τότε παρών ο Γεωργός – Χριστός μας. Μας προσφέρει ως φάρμακο θεραπείας το Μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως και μετανοίας. Εκεί οι πιστοί καταθέτουμε στο Χριστό τα κρίματά μας, ξεριζώνουμε τα αγκάθια των αδυναμιών, πετούμε τις πέτρες των αμαρτιών μας και ο «αγρός» της ψυχής ελευθερώνεται από την ενοχή. Η φυτεία αποκτά και πάλι τη θαλερότητά της
Και ο Κύριος συνεχίζει να αρδεύει με ζωογόνα νερά την ύπαρξή μας. Με την αγία διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας μας και τις σοφές συμβουλές ενάρετων καθοδηγών προφυλάσσει την κάθε ψυχή από τους καύσωνες και τους απειλητικούς ανέμους των αιρέσεων.
Τέλος δε ο ουράνιος Γεωργός φροντίζει και τρέφει τις ρίζες. Αντί άλλου λιπάσματος χορηγεί την υπερφυή τροφή της Θείας Ευχαριστίας, αυτό το Πανάγιο Σώμα του Σωτήρος Χριστού και το Τίμιο Αίμα Του…
Εκτός όμως από τη γενική αυτή φροντίδα και καλλιέργεια των ανθρώπων ο πανάγιος Θεός επιμελείται και την κάθε ψυχή ξεχωριστά με προσωπική καλλιέργεια. Την επισκέπτεται με το πικρό κλάδεμα κάποιας ασθένειας ή άλλης δοκιμασίας πάντοτε κατά την αντοχή του ανθρώπου, προκειμένου η ψυχή να καρποφορήσει αγιότητα, πίστη, υπομονή (δες Ιω. ιε΄ 2). Ύστερα από την τόσο επιμελημένη και άγρυπνη φροντίδα περιμένει ο Κύριος να δει την κάθε ψυχή να είναι «Θεού γεώργιον» (Α΄ Κορ. γ΄ 9), δηλαδή δικό Του χωράφι, που να φέρει καρπό. Να καρποφορεί τις άγιες αρετές που παρουσιάζουν τον άνθρωπο ομοίωμα Θεού. Ωραία σχολιάζει ο υπομνηματιστής: Ο ουράνιος Γεωργός «δεν αρκείται εις τας επικλήσεις Κύριε, Κύριε· ούτε εις υποσχέσεις και αποφάσεις επιπολαίας. Θέλει αι σκέψεις μας, οι λόγοι μας και αι ενέργειαί μας να είναι πάντοτε σύμφωνοι προς το Ευαγγέλιον του φωτός και της αγάπης. Αυτοί είναι οι καρποί τους οποίους εξ ημών ζητεί» (Π. Ν. Τρεμπέλας).
Ναι! έχει απαιτήσεις ο Κύριος, όπως μας το απέδειξε και με την παραβολή της ακάρπου συκής (Λουκ. ιγ΄ 6-9). Τρία ολόκληρα χρόνια φρόντιζε εκείνο το δέντρο με πολλή αγάπη. Και καρπούς δεν έβγαζε. Γι’ αυτό διέταξε τον αμπελουργό να την ξεριζώσει βίαια: «έκκοψον αυτήν», του είπε, «ινατί και την γην καταργεί;». Πρόκειται για την τιμωρία των αμετανόητων και σκληρών και άκαρπων ανθρώπων.
Όσοι αισθανόμαστε ελλείψεις ή ενοχή ας ζητήσουμε συγγνώμη και έλεος από τον καλλιεργητή των ψυχών μας. Και από σήμερα ας συνεργαστούμε μαζί Του και ας αγωνιστούμε με πίστη και με χαρά τον ωραίο μας αγώνα. Γιατί από την καρποφορία εξαρτάται η σωτηρία της ψυχής μας.
Αδελφοί, πρόσχωμεν!
Γιατί «παν δένδρον, μη ποιούν καρπόν καλόν, εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται» (Ματθ. γ΄ 10). Πρόσχωμεν!

Πηγή: Απόπασμα από το τεύχος 1894 του "Σωτήρος

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ, ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΙ ΣΥΝΟΔΙΚΟΙ ΣΥΝΕΔΡΟΙ;

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ ΕΝΟΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ

ΜΕ ΠΟΝΟ ΨΥΧΗΣ!

_________Με πόνο ψυχής χαράσσω σήμερα αυτές τις γραμμές. Καί συγχρόνως με την ιδιότητα του Ιεράρχου της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία κατά το παρελθόν στάθηκε στο πλευρό του βασανισμένου Λαού μας, Μάννα αληθινή, σε καιρούς χαλεπούς! 

________Και σήμερα η φιλτάτη Πατρίδα μας διέρχεται μεγάλη κρίση! Δεν είναι μόνον η οικονομική! Δεν είναι κυρίως η οικονομική κρίση! Διέρχεται κρίση αξιών, θεσμών, ιδανικών!  Με λίγα λόγια η έννοια ΑΝΘΡΩΠΟΣ ευτελίζεται και εξευτελίζεται καθημερινώς! Με το πρόσχημα της νέας εφευρέσεως, που ονομάζεται «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΧΗ» και με διάφορες παραλλαγές  αυτής της ΑΡΧΗΣ, που δημιουργήθηκαν για να μισθοδοτούνται κάποιοι καρεκλοκένταυροι, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε αριθμό (λέγε με ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, ΦΟΡΟΚΑΡΤΑ κλπ) καί συνεχώς υποβαθμίζεται! Χάνεται η έννοια του Προσώπου! Μια από αυτές τις Αρχές θα μας απαγορεύσει σε λίγο και την κρούση των κωδώνων  στούς ναούς μας! Επειδή, λέγουν, θέλουν να μειώσουν τους θορύβους!!!!  «Άι, νά χαθήτε παληοτόμαρα» ψιθύρισε κάποιος χριστιανός δίπλα μου προχθές, καθώς εδιάβαζε τη σχετική είδηση στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Δεν εγκρίνω την ορολογία, την μεταφέρω όμως επί λέξει για να σας μεταφέρω τήν αγανάκτηση του μέσου πολίτη! Μεταφέρω εδώ την  αγανάκτηση ενός ανώνυμου πολίτη, για να δούν το μέγεθος της κρίσεως οι Συνοδικοί Αρχιερείς και αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί μου, οι οποίοι με τό υπ' αριθμ. Πρωτ. 3690, Διεκπ. 1684 από 17ης Ιουλίου ε.έ. Συνοδικό έγγραφό τους επιχειρούν να μέ  καταστήσουν αφωνότερο των ιχθύων!
________Δεν βλέπουν άραγε οι Συνοδικοί Σύνεδροι την δυστυχία, που κυριαρχεί ήδη στην Πατρίδα μας; Δεν βλέπουν τους κομισάριους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, οι οποίοι έχουν ήδη εγκατασταθή στην Αθήνα, για να επιβλέπουν την εφαρμογή είτε του Μνημονίου, είτε του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου.... στήριξης! Μιάς δήθεν   "στήριξης" ή υποστήριξης, αφού με το Μνημόνιο κλπ  χάνεται πια ένα μικρό ή καί μεγάλο μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας, της εδαφικής μας ακεραιότητος, και μέρος του εθνικού μας ορυκτού πλούτου; Δεν άκουσαν τις δηλώσεις του κ.Σόϊμπλε, Υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας, για την απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας;   Απολαύστε  την:  «....ένα Κράτος-Μέλος  με προβλήματα, που λαμβάνει βοήθεια, χρειάζεται σε αντάλλαγμα να δώσει μέρος της κυριαρχίας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (βλ. Ελεύθερος Τύπος, 28 Ιουλίου 2011, σελ. 7).   
________Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες της περιόδου, η οποία τώρα τελειώνει τη θητεία της, δεν βλέπουν, επαναλαμβάνω, τη γενική σαπίλα, που κυριαρχεί σ΄ ολόκληρο το πολιτικό Σύστημα και η οποία έχει διαβρώσει τον κοινωνικό ιστό της Ελλάδος;  «...Οι περισσότεροι των Κυβερνώντων, γράφει ο κ. Βασ. Κόκκινος, συνεχίζουν τις επιλήψιμες παλιτικές προκατόχων τους. Αυξάνουν τις δαπάνες του Κράτους, αντί να τις μειώσουν. Αποκτούν αυθαίρετα. Ονομάζουν στέρνες αποθηκεύσεως ύδατος τις πισίνες των. Διορίζουν ευνοουμένους σε θέσεις με λίαν ευνοϊκούς όρους. Διατηρούν στρατιά Συμβούλων και αργομίσθων. Και δεν παραλείπουν όλες τις άλλες εκφάνσεις της πολιτικής φαυλότητας. Έχουμε φθάσει στο τελευταίο σκαλί της σκάλας του κακού».  (βλ. ΕΣΤΙΑ, 22.07.2011 σελ. 1η). 
________Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες, ότι η φορολογία έχει βυθίσει στη δυστυχία το μεγαλύτερο μέρος του Λαού μας; Η ανεργία αυξάνεται αλματωδώς. Τα καταστήματα και οι επιχειρήσεις κλίνουν η μία μετά την άλλη. Όσοι όμως χρωστούν στην Εφορεία από 5.000 € και άνω θα φυλακίζωνται! Την ίδια ώρα όμως «παραγράφηκε η δωροδοκία εις βάρος του Τσοχατζόπουλου» (βλ. ΕΣΤΙΑ 29.07.2011 σελ. 3) 
________Δεν βλέπουν οι Συνοδικοί Ιεράρχες ότι η Κυβέρνηση αρνείται να διορίσει Εφημερίους στα χωριά μας και εφαρμόζει την αναλογία 1 πρός 10, που ισχύει για τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Με τόν τρόπο αυτό απορρίπτει την ειδική πνευματική ιδιότητα και αποστολή του ιερού εφημεριακού Κλήρου και τον εξισώνει με τον κλητήρα ή τον θυρωρό ενός Υπουργείου, χωρίς να υποτιμώ τα επαγγέλματα αυτά! Ο ιερεύς λοιπόν εξισώνεται με τον νεκροθάπτη, τον υπάλληλο δηλ του κοιμητηρίου! Η Ιερά Σύνοδος αντί να δίνει μάχες για να κρατήσει στο ύψος της αποστολής του τον Έλληνα κληρικό, προσπαθεί να φιμώσει τούς Ιεράρχες! Εγκαταλείπει λοιπόν τόν Έλληνα κληρικό, ο οποίος και κατα τον Νόμο δεν είναι δημόσιος υπάλληλος αλλά  «θρησκευτικός λειτουργός», ήτοι σμιλευτής των ψυχών και υπηρέτης του Θεού, δέχεται αδιαμαρτυρήτως τον υποβιβασμό του, και αγωνίζεται για να κερδίσει 100 ή 200 ή όσες οργανικές θέσεις εφημερίων! Συμπράττει δηλ. χωρίς να το αντιλαμβάνεται στον υποβιβασμό του Έλληνα παπά και συνυπογράφει την άρνηση της Πολιτείας να τον αναγνωρίζει εφ' εξής ως πνευματικό εργάτη της κοινωνίας, ο οποίος εκτελεί μια ειδική πνευματική αποστολή ως φορεύς της θείας Χάριτος, την οποία έλαβε κατά την χειροτονία του! Όλα αυτά βέβαια γίνονται για την εξοικονόμηση χρημάτων εκ μέρους του Κράτους!  Αλλά την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργ. Παπανδρέου  ετοιμάζει νέο Γραφείο -βλέπετε τό Μέγαρο Μαξίμου δεν τον χωράει πια- και δαπανά το ποσόν των 1.300.000 € για την διαρρύθμιση και την επίπλωσή του! «Πως είναι δυνατόν ένας Πρωθυπουργός καταχρέου Κράτους, που δέχεται να μειώνονται κάθε μήνα μισθοί και συντάξεις πενίας, να δαπανά 1.300.000 ευρώ για τη μετατροπή του έκτου ορόφου του Υπουργείου Προεδρίας σε Πρωθυπουργικό Γραφείο;»  διερωτάται ο Τύπος (βλ. ΕΣΤΙΑ, 29.07.2011, κύριο άρθρο του κ. Βασ. Κόκκινου).  
________Και καλά όλα αυτά, που αναφέρονται στην οικονομική κρίση. «Παρέδωσαν τα κλειδιά στους εισβολείς» φωνάζει ο Τύπος! «Υποδούλωση ή έξοδος από το ευρώ» γράφει η ΒΡΑΔΥΝΗ (βλ. 28.07.2011 σελ. 1). Καλά λοιπόν όλα αυτά δεν τα βλέπουν ούτε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Ιερώνυμος, ούτε οι Συνοδικοί Ιεράρχες και γι'αυτό σιωπούν!!!!!! Αλλά την άλλη όψη της ηθικής αποχαλινώσεως δεν την  αντιλαμ-βάνονται; Ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου «...σε μια συζήτηση με νέους, η οποία μεταδόθηκε από το διαδίκτυο την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010 ακούστηκε να λέγει ότι η Κυβέρνηση έχει ως στόχο της να πάρει πρωτοβουλίες που θα προβάλλουν ως πρότυπο τη συντροφικότητα ζευγαριών του ίδιου φύλου»!!!!!!!!!! Τόση κουφαμάρα λοιπόν έχει πέσει στο Συνοδικό Μέγαρο;
___________Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στην αιτία του ψυχικού μας πόνου. Οι Συνοδικοί Αρχιερείς και αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί μου με τό υπ' αριθμ. Πρωτ. 3690, Διεκπ. 1684 από 17ης Ιουλίου ε.έ. Συνοδικό έγγραφό τους, το οποίο μου απέστειλαν ως προσωπική αλληλογραφία, επιχειρούν να μέ καταστήσουν αφωνότερο των ιχθύων! Με επιτιμούν εμμέσως, πλήν σαφώς, γιά την παρρησία μου και για τον αιχμηρό λόγο μου και ζητούν να σιωπήσω! Επιθυμούν να αφήσουμε το χειρισμό των εκκλησιαστικών υποθέσεων στα χέρια τους! Αμ δε! Δεν θα τους κάνω τη χάρη! Το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου είναι θεόσδοτο! Ούτε λοιπόν το διαπραγματεύομαι, ούτε και τους το χαρίζω! Αποτέλεσμα αυτής της αρρενωπής στάσεως είναι η απαντητική ἀναφορά μου, την οποίαν σας παραθέτω στη συνέχεια, αγαπητοί μου φίλοι και επισκέπτες του Μπλόκ.
________Με την ανάρτηση αυτή σταματάμε για λίγο την μάχιμη θητεία μας. Από αύριο πλέον θα κρεμάσουμε για λίγο τό καρυοφύλλι μας και θα πάρουμε το πετραχείλι μας, καθώς μπαίνουμε πιά στον Αύγουστο, τον μήνα της Παναγίας μας με τις Παρακλήσεις και τις άλλες ωραίες ακολουθίες, με τις οποίες υμνούμε την Υπεραγία Θεοτόκο, την Μεσίτρια όλων, την παρηγοριά όλων, την αμάχητη προστασία όλων ημών των αμαρτωλών και τρισαθλίων δούλων του Κυρίου  καί  Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις Τον Οποίον  ανήκει η δόξα και η τιμή και η προσκύνηση εις τους αιώνας. Αμήν.
________Καλή αντάμωση τώρα πιά τον Οκτώβριο!
Καλάβρυτα, 31η Ιουλίου 2011
+ Ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος,
τάχα τες και Μητροπολίτης!

****************

 ***********

Προς

την Διαρκή  Ιεράν Σύνοδον  της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ιω. Γενναδίου, 14

115 21   ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

                Επιτρέψατέ μοι να απαντήσω με την γλώσσαν της ειλικρινείας εις το περιεχόμενον του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 3690, Διεκπ. 1684 από 17ης ληγ. μηνός Συνοδικού εγγράφου, δια του οποίου, εμμέσως πλην σαφώς,

1. μας ανακαλείτε εις την τάξιν, προσκαλούντες ημάς να αποκτήσωμεν «εκκλη-σιαστικόν ήθος», όπως το διεμόρφωσαν οι θεοφόροι Πατέρες μας», (παράγρ. 3 του εγγράφου Σας),
2. μας τονίζετε, ότι «ουδείς δικαιούται να υπερβαίνη την Εκκλησίαν», (ομοίως παράγρ. 3), 
3. μας αρνείσθε το δικαίωμα να έχωμεν γνώμην και να την εκφέρωμεν δημοσίως, καθ’όσον μη έχοντες ωλοκληρωμένην εικόνα των ενεργειών της Ιεράς Συνόδου τελικώς οι κρίσεις «να θίγουν τους Αδελφούς (μας) με άδικους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς» (παράγρα. 1),
4. μας τονίζετε, ότι «καθήκον των Ιεραρχών είναι να διαφυλάττουν την ενότητα του Ιερού Σώματος της Ιεραρχίας», η οποία «τραυματίζεται όταν εκφέρωνται επιπολαίως και αστηρίκτως κρίσεις εναντίον Αδελφών» (παράγρ. 2).

 Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,
Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

1.      Επιτρέψατέ  μοι να εκφράσω την πλήρη αγανάκτησιν, η οποία διακατέχει την ψυχήν μου δια το μη παραδεκτόν περιεχόμενον του μνημονευθέντος εγγράφου Σας, το οποίον διέρρευσε εις τον Τύπον και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημερώσεως, έτι δε και εις τον τοπικόν μας Τύπον (βλ. ΤΑ ΝΕΑ της Αιγιαλείας της 29ης.06.2011)! Απαντώ ολίγα μόλις λεπτά της ώρας μετά το βραδυνόν δελτίον ειδήσεων της τηλεοράσεως σήμερα 29ην Ιουνίου ε.ε., κατά την οποίαν η Μήτηρ Εκκλησία άγει την ιεράν μνήμην των αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου! Αρχικώς είχον αποφασίσει να μη δώσω συνέχειαν εις το Υμέτερον έγγραφον. Έπειτα όμως από τα σημερινά συγκλονιστικά γεγονότα, τα οποία έλαβον χώραν εντός και εκτός της Βουλής των Ελλήνων, κατόπιν δε και της ερμηνείας, ήτις εδόθη υπό των Μέσων Ενημερώσεως ( βλ. τον τίτλον  της τοπικής εφημερίδος «να σωπάσει» ζητά από τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο η Ιερά Συν-οδος) εθεώρησα χρέος μου έναντι τόσον της εκκλησιαστικής, όσον και της εθνικής μας ιστορίας  να απαντήσω ευθαρσώς εις το περιεχόμενόν του. Δεν γράφω,  δια να Σας πείσω! Σας απευθύνω την παρούσαν μόνον και μόνον δια να υπερασπισθώ το δικαίωμα της ελευθέρας εκφράσεως της γνώμης μου. Σημειώσατε, παρακαλώ, ότι δεν συντάσσω την παρούσαν εξ όνόματος των εν Χριστώ Αδελφών μας Αρχιερέων. Έκαστος τούτων, εάν το κρίνη αναγκαίον, ας υπερασπισθή την επισκοπικήν του αξιοπρέπειαν. Σας απαντώ, λοιπόν, με την γλώσσαν των Προφητών, και όχι με την γλώσσαν της κοσμικής αβροφροσύνης η μιας κάποιας τυπικής ευγενείας. Ζητώ εκ προοιμίου την επιείκειάν Σας δια το ύφος της παρούσης αναφοράς μου. Μάχομαι τις ιδέες και όχι τα πρόσωπα, επιθυμώ δε να καταγραφή η αντίδρασίς μου δια την ιστορίαν. Ιδού λοιπόν η προσωπική μου θέσις και απάντησις εις το Υμέτερον Συνοδικόν έγγραφον:

2.      Θα ανέμενον να με συγχαρήτε, ίσως δε και να με ευχαριστήσετε, δια το γεγονός, ότι δια των κατά καιρούς και μέχρι σήμερον τοποθετήσεών μου αναπληρώνω εν τινι βαθμώ την σχεδόν παντελή απουσίαν της Διοικούσης Εκκλησίας από τα σήμερον δρώμενα, δια των οποίων η Ελλάδα μας, μετά το περίφημον «Μνημόνιον» και το «Επικαιροποιημένον Μνημόνιον»    περι-ήλθεν ήδη εις κατάστασιν ξενικής κατοχής, ο δε Ελληνικός Λαός κατεδικάσθη πλέον εις εσχάτην ένδειαν! Ημερησία εφημερίς των Αθηνών μόλις προ ημερών έγραφε εις την πρώτην σελίδα της τα εξής τραγικά: «Σσσς.... Η Ιεραρχία κοιμάται και ονειρεύεται» ( Ελ. Ώρα, 20.06.2011).

3.      Δεν δέχομαι τις παρατηρήσεις Σας δια πλείστους όσους λόγους και δια τον εξής πρόσθετον: Εις την αρχιερωσύνην είμαι αρχαιότερος όλων Υμών. Δικαιούμαι όθεν τον εκ μέρους Υμών σεβασμόν του προσώπου μου! Με την χάριν του Κυρίου μας συμπληρώνω ήδη τριάκοντα και πέντε έτη (35) εις την αρχιερωσύνην! Δια της ταπεινής μου διακονίας δεν εζημίωσα την Μητέρα Εκκλησίαν! Αντιθέτως, ηνάλωσα εμαυτόν δια την εύκλειαν και την κατά Θεόν προκοπήν του πληρώματος της λαχούσης  μοι Επαρχίας. Οπωσ-δήποτε «άνδρες αδελφοί, έγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τω Θεώ άχρι ταύτης της ημέρας» (Πραξ. 23,1).  Δεν Σας επιτρέπω, λοιπόν, να με ταπεινώνετε, ούτε  και να με ευτελίζετε δια της διαρροής του Υμετέρου εγγράφου προς τα ΜΜΕ! Αντιθέτως, επαναλαμβάνω, δικαιούμαι να απο-λαμβάνω του σεβασμού Σας ως Ιεράρχης αρχαιότερος Υμών. Τούτο επιβάλλει το εκκλησιαστικόν ήθος. Εάν παρ’ ελπίδα επικαλεσθήτε το ισότιμον των Ιεραρχών, κατά το “primus inter pares», (δεκτόν κατά βάσιν τούτο και από της πλευράς μου), τότε ας λάβωμεν υπ’όψιν ότι ο ορθόδοξος Αρχιερεύς λογοδοτεί μόνον εις τον Χριστόν και εις την συνείδησίν του! Ώστε λοιπόν δεν αποδέχομαι να με ανακαλείτε εις την τάξιν. Δύνασθε όμως να απαγγείλετε κατηγορίαν κατ’εμού και να με δικάσετε! Παρακαλώ, λοιπόν, τολμήσατε. «Γέγονα άφρων, καυχώμενος! Υμείς με ηναγκάσα-τε!», ίνα κατά τον Απόστολον  Παύλον είπω (Β Κορ, 12, 11). 

Προς ενίσχυσιν των ανωτέρω θέσεών μου, επιτρέψατέ μοι να παραπέμψω την αγάπην Σας εις το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα ( Β Κορ. 11,21-12,9), όπου ο Μέγας Απόστολος Παύλος διηγείται τα παθήματά του δια το Ευαγγέλιον. Εάν εφήρμοζε την τακτικήν της σιωπής και των ηπίων τόνων, Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι άγιοι Σύνεδροι, δεν θα είχε την δυνατότητα να απαριθμή τοιαύτα και τοσαύτα παλαίσματα και παθήματα! Υμείς, Μακαριώτατε και άγιοι Συνοδικοί,  δια της εφαρμοζομένης τακτικής της σιωπής και των ηπίων τόνων εν πολλοίς έχετε αδικήσει την Εκκλησίαν! Ας διερωτηθώμεν με ειλικρίνειαν: Μήπως έχομεν προδώσει την αποστολήν μας! Μήπως έχομεν απεμπολήσει τα καλώς νοούμενα συμφέροντα της Εκκλησίας; Μήπως έχομεν εγκαταλείψει εις την τύχην του τον πιστόν Λαόν! Ο Μακαριώτατος, αν και με συντριπτικόν κάταγμα στο πόδι Του, παρέστη μεν και ηυλόγησε γάμον, δια της προκλητικής πολυτελείας του οποίου ετρώθη το φιλότιμον του πονεμένου Λαού μας εν καιρώ μεγίστης οικονομικής κρίσεως, αλλά δεν ευηρεστήθη να δώση σημεία της παρουσίας του, έστω και δι’ αντιπροσώπου Του,  στις  μυριάδες των «Αγανακτισμένων Πολιτών», οίτινες συρρέουν εις την πλ. Συντάγματος της Πρωτευούσης δια να διατρανώσουν την αγανάκτησίν των δια τα σήμερον δρώμενα εις την Πατρίδα μας . Η Ελλάδα, λοιπόν, καταστρέφεται! Ο Λαός μας στενάζει! Η Εκκλησία τελεί εν διωγμώ! Το Ευαγγέλιον καταφρονείται και Υμείς λάμπετε δια της απουσίας Σας! Εάν συνέρχεσθε και προβληματίζεσθε εν κρυπτώ, εαν συμμετέχετε σε Επιτροπές, εάν διαβουλεύεσθε μετά των Φορέων της Κρατικής Εξουσίας, τούτο δεν μας ικανοποιεί!  Η μετριοπαθής συμπεριφορά Σας εξυπηρετεί τα σχέδια της Κυβερνήσεως μόνον. Προς τα έξω, φευ, δεν ακούεται ούτε ο παρηγορητικός, αλλ οὔτε και ο ελεγκτικός-προφητικός  λόγος της Εκκλησίας. Ουδέ άπαξ ηκούσθη το «ουκ έξεστί σοι έχειν....» του Τιμίου Προδρόμου προς τον Ηρώδην! (Ματθ. 14,4)

Ιδού ένα παράδειγμα: προ ολίγων μόλις ημερών εις Αθήνας και υπό την αιγίδα του Δημάρχου Αθηναίων κ. Καμίνη  (ο οποίος μάλιστα -κατά την ομολογίαν Σας, Μακαριωτατε-, Σας σέβεται (!!!) πολύ) διωργανώθησαν μεγαλοπρεπείς εκδηλώσεις των Ομοφυλοφίλων! Οι συμμετέχοντες έσπευ-σαν στην Ελλάδα μας από διαφόρους  Χώρας του κόσμου! Στόχος των εκδηλώσεων ήτο η νομιμοποίησις της σοδομικής συμπεριφοράς  και η προβολή της ομοφυλοφιλίας! Η Ιερά Σύνοδος και εις την περίπτωσιν ταύτην έλαμψεν δια της εκκωφαντικής ....σιωπής της! Μακάρι η τακτική Σας να οδηγήση εις την τελικήν νίκην, παρά το γεγονός, ότι οσάκις επιτυγχάνωμεν τα αυτονόητα, τότε αυτό δεν λέγεται «νίκη»! 

Δια των ανωτέρω δεν Σας αδικώ! Το εγγύς μέλλον θα αποδείξη  το δίκαιον των ισχυρισμών μου! Αναλίσκεσθε εις επιφανειακάς τινάς ενεργείας, εις ανωδύνους εξαγγελίας προγραμμάτων, εις λαμπροφόρους εορτάς και πανηγύρεις και ....εφησυχάζετε! Και όχι μόνον αυτό, αλλά και θέλετε να επιβάλετε φίμωτρον εις τινας εκ των αδελφών Σας Αρχιερέων, ώστε να μη διαταράσσεται  η .....ησυχία Σας! Λησμονείτε όμως ότι «ο λόγος του Θεού ου δέδεται» ( Β Τιμ, 2,9).

           Συνελόντι ειπείν Σας προκαλώ: εις την προσωπικήν μου ιστοσελίδα (blog: mkka.blogspot.com) σήμερον γράφω τα εξής:

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ!

___________Η Χώρα οδηγείται σε κατάρρευση! Μπορεί αυτό να γίνει αύριο η και μεθαύριο. Ένα όμως είναι το βέβαιο, ότι μια καινούργια εποχή εγκαινιάζεται. Θα είναι μια εποχή απαραμύθητης φτώχειας και ατέλειωτης πείνας και δυστυχίας! Μια εποχή καταρρακώσεως του μεσαίου Έλληνα! Η χώρα μας τελεί πλέον υπό κατοχήν! Η ελευθερία μας χάθηκε χωρίς μάχες, χωρίς όπλα και χωρίς αίμα! Με μια διαφορά: το αίμα του μεσαίου Έλληνα θα χύνεται τώρα πια σταγόνα-σταγόνα καθημερινώς! Οι νεκροί από την οικονομική αφαίμαξη η αιμορραγία θα πέφτουν μέσα στους δρόμους, όπως κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής. Τότε, το 1940, άνθρωποι πάσης ηλικίας έτσι ξαφνικά έπεφταν νεκροί καταμεσής στους δρόμους της Αθήνας, νεκροί από την ασιτία! Τότε, το 1940, τους περιμάζευαν τα κάρα του Δήμου. Εμείς, οι της Εκκλησίας υπηρέτες του Θεού και των ανθρώπων, θα πράξουμε και πάλι το καθήκον μας. Θα σταθούμε δίπλα σας! Αλλά τώρα πια μας έχουν περιορίσει τις δυνατότητές μας.

 Επαναλαμβάνω· Σας προκαλώ, άγιοι Αδελφοί, είτε να προσυπογράψετε τα ανωτέρω, είτε να με διαψεύσετε, είτε απλώς να με διορθώσετε. Οπωσδήποτε όμως δεν ήμπορείτε να με φιμώσετε! Έκαστος εξ ημών γράφει την ιστορίαν του.  

1. Έπειτα από τας ανωτέρω, γενικού χαρακτήρος, παρατηρήσεις μου, επιτρέψατέ μοι τώρα να αναφερθώ εις τα σημεία του Υμετέρου εγγράφου, ως ταύτα έχω ήδη επισημάνει.
   1. Μας ανακαλείτε εις την τάξιν, προσκαλούντες ημάς να αποκτήσωμεν «εκκλησιαστικόν ήθος», όπως το διεμόρφωσαν οι θεοφόροι Πατέρες μας», (παράγρ. 3 του εγγράφου Σας).
   2. Παρακαλώ να μου αναφέρετε συγκεκριμένα περιστατικά, από τα οποία καταδεικνύεται, ότι η ελαχιστότης μου παραβιάζει το «εκκλησιαστικόν ήθος». Δεν δύναμαι να βαστάσω την βαρυτάτην αυτήν κατηγορίαν.

Ως προς το εκκλησιαστικόν ήθος, Σας παραπέμπω εις μίαν φωτεινήν εκκλησιαστικήν μορφήν των χρόνων της νεωτέρας Ελλάδος, τον αείμνηστον Μητροπολίτην  Αθηνών  Νεόφυτον Μεταξάν (1833-1861), ο οποίος διετέλεσε και πρώτος Μητροπολίτης Αθηνών και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου. Ιδού τι περί αυτού ελέχθη κατά την εκφώνησιν του επικηδείου λόγου: «...ο ένδοξος ούτος Ιεράρχης άμα και στρατάρχης, τα όπλα συν τω σταυρώ αναλαβών, εποδηγέτει τον λαόν.....προς δόξαν της ....πίστεως και της πατρίδος, πανταχού προπορευόμενος, προτρέπων, ενισχύων.....» (Αρχιμ. Δανιήλ Πετρούλιας, Ιεροκήρυξ Αθηνών, βλ. Πρόγραμμα Εκδη-λώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος-Αταλάντη 2011).

2. Έπειτα από τα ανωτέρω ερωτώ: μήπως Υμείς, Μακαριώτατε και άγιοι Συνοδικοί Σύνεδροι της 154ης Συνοδικής Περιόδου, με την εφαρμο-ζομένην τακτικήν της σιωπής και των ηπίων τόνων, συντελείτε εις την παραχάραξιν και την αλλοίωσιν του πατροπαραδότου εκκλησιαστικού ήθους; Ο Μακαριώτατος Αρχεπίσκοπός μας κ.κ. Ιερώνυμος π.χ. έχει καταγγελθή δημοσίως, ότι ευρίσκεται εις μυστικήν τινα σχέσιν η και συμφωνίαν με τον Πρωθυπουργόν κ. Γεώργιον Παπανδρέου και Αρχηγόν του ΠΑΣΟΚ, ότι θα χρησιμεύση ως γέφυρα του ΠΑΣΟΚ ......κλπ. Λέγεται, ότι δια τον λόγον αυτόν δεν αντιδρά εις όσα καταστρεπτικά δια την Εκκλησίαν απεργάζεται η παρούσα Κυβέρνησις! Αποστρέφω μετά βδελυγμίας το πρόσωπόν μου από την βαρυτάτην ταύτην κατηγορίαν, την καταγράφω όμως δια την ιστορίαν! Το μέλλον θα φανερώση την αλήθειαν. Παρά ταύτα επισημειώ και υπογραμμίζω τον δημοσίως εκφρασθέντα ενθουσιασμόν του Προκαθημένου δια την πραγματοποίησιν της πρώτης Συνεδρίας της Ειδικής Μικτής Επιτροπής: «Θα ήθελα να πω σε όλους εκείνους, που με καταδικαζουν για αφωνία και ότι είμαι άφωνος, πως το γεγονός  της συνεδρίας της Μικτής Επιτροπής  διαλόγου  της Εκκλησίας  με το Κράτος  είναι  η μεγαλύτερη  βροντή στα χρονικά της Εκκλησίας....» (βλ. Romfea.gr της 19.06.2011). Ο αρχιεπισκοπικός αυτός ενθουσιασμός  δεν συνάδει προς την πραγματικότητα! Ουδείς, βέβαια, ήκουσεν η ησθάνθη την «βροντήν», περί της οποίας καυχάται ο Μακαριώτατος! Μήπως άραγε, όταν καυχώμεθα δια τα ασήμαντα, εμμέσως πλην σαφώς, προσπαθώμεν να καθησυχάσωμεν την ελέγχουσαν συνείδησίν μας, επειδή «αφήκαμε τα βαρύτερα του νόμου» (Ματθ. 23,23) ανυπεράσπιστα; Η μήπως επιχειρούμεν να ρίψωμεν «στάκτη στα μάτια» του κόσμου;      

Μας τονίζετε, ότι «ουδείς δικαιούται να υπερβαίνη την Εκκλησίαν», (ομοίως παράγρ. 3).

Ώστε ταυτίζετε τον εαυτόν Σας με την Εκκλησίαν! Σεις είσθε «η Εκκλησία»! Αγνοείτε, λοιπόν, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ενεργεί κατ’ εντολήν της σεπτής Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, μάλιστα δε και λογοδοτεί ενώπιον  Αυτής; Ο ισχυρισμός Σας ούτος εκκλησιολογικώς τυγχάνει απαράδεκτος! Η ΔΙΣ προσωποποιεί την Διοίκησιν της Εκκλησίας, αλλά δεν είναι «η Εκκλησία»! Όλοι μαζί όμως, κληρικοί και λαϊκοί, συγκρο-τούμεν την Εκκλησίαν!

3. Θα εδεχόμην να μας τονίσετε την ανάγκην μιας εσωτερικής επικοινωνίας ημών των Ιεραρχών με την Ιεράν Σύνοδον προ πάσης δηλώσεώς μας, ώστε να μη εμφανίζωνται προς τα έξω διαφοροποιήσεις γνωμών! Θα εδεχόμην επίσης να μας τονίσετε την ανάγκην  της εκ μέρους μας μιας περισσοτέρας προσοχής προς ενδυνάμωσιν του κύρους της Ιεράς Συνόδου εις τους χαλεπούς καιρούς της σήμερον! Αλλά κατ’ ουδένα τρόπον δύναμαι να αποδεχθώ την διατύπωσιν: «ουδείς δικαιούται να υπερβαίνη την Εκκλη-σίαν», όταν δια του όρου Εκκλησία νοείται η Διαρκής Ιερά Σύνοδος!  

Μας αρνείσθε το δικαίωμα να έχωμεν γνώμην και να την εκφέρωμεν δημοσίως, καθ’όσον μη έχοντες ωλοκληρωμένην εικόνα των ενεργειών της Ιεράς Συνόδου, τελικώς οι κρίσεις «θίγουν τους Αδελφούς (μας) με άδικους και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς» (παράγρα. 1),

4. Εάν το Υμέτερον έγγραφον είχε την μορφήν Εγκυκλίου, ίσως δεν θα αντέδρων. Επειδή όμως το έγγραφον τούτο απευθύνεται ονομαστικώς εις την ελαχιστότητά μου, θεωρώ ύβριν την πρότασιν ταύτην, διο και την απορρίπτω  μετά βδελυγμίας. Παρακαλώ να μου αναφέρετε συγκεκριμένα περιστατικά και αποσπάσματα των κατά καιρούς προφορικών η γραπτών δηλώσεών μου, δια των οποίων «αδίκων και προσβλητικών χαρακτηρι-σμων» έθιξα προσωπικώς Υμάς τους Συνοδικούς και εν Χριστώ Αδελφούς μου. Έχω δικαίωμα να κρίνω  τας πράξεις η και παραλείψεις Υμών, αλλ’ ουχί και να προσβάλω Υμάς. Ιδού λοιπόν αναμένω τις αποδείξεις.
   1. Μας τονίζετε, ότι «καθήκον των Ιεραρχών είναι να διαφυλάττουν την ενότητα του Ιερού Σώματος της Ιεραρχίας», η οποία «τραυματίζεται όταν εκφέρωνται επιπολαίως και αστηρίκτως κρίσεις εναντίον Αδελφών» (παράγρ. 2).
   2. Κατ’αρχήν συμφωνώ με την ανωτέρω άποψιν σύμφωνον άλλωστε και με την δεοντολογίαν. Αλλ’ η ενότης δεν διασφαλίζεται με την φίμωσιν των Ιεραρχών!

Παρακαλώ, Αδελφοί μου, συνέλθετε! Αφήσατε την διγλωσσίαν και μη προσπαθείτε να προστατεύσετε μονομερώς  τους εαυτούς Σας! Ενθυμηθήτε την τακτικήν Σας, όταν υβριζόμην εγώ υπό του Αρχιεπισκόπου μας ενώπιόν Σας. Όταν δηλ. ο Μακαριώτατος Αρχεπίσκοπος  κ. Ιερώνυμος,  ενώπιον της προλαβούσης Συνελεύσεως της Ιεραρχίας με προσέβαλεν βαναύσως, ισχυρισθείς ότι δεν Τον σέβομαι και ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης Τον σέβεται πολύ περισσότερον εμού, διατί δεν διηγέρθη  τότε η συνείδησίς Σας; 

Απαραβίαστος αρχή της εκκλησιαστικής συμπεριφοράς και της προφητικής παραδόσεως είναι ότι «τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται»! Τίποτε περισσότερον δεν πράττω εις την ζωήν μου. Το δικαίωμα να κρίνω, δεν Σας το χαρίζω! Καθώς επίσης και το ιδικόν Σας δικαίωμα να με κρίνετε, δεν το αμφισβητώ. Τελεία και παύλα.

Εθεώρησα χρέος μου να εκθέσω  ενώπιόν Σας την -κατά την ημετέραν ταπεινήν  γνώμην- αυστηράν κριτικήν μου επί του περιεχομένου του επιμάχου εγγράφου Σας και -δια πρώτην φοράν εις την επισκοπικήν μου διακονίαν- εχρησιμοποίησα την απερίτμητον γλώσσαν της αληθείας, χωρίς τα ψιμύθια μιας ευγενούς διατυπωσεως, κυριαρχούμενος από την καθ’ Υμών αγανάκτησιν, διότι ενώ θα έδει να υπερασπίζεσθε τα δίκαια του Ευαγγελίου και της Εκκλησίας «στεντορεία τη φωνή» δια παντός μέσου και τρόπου, επιχειρείτε να φιμώσετε η και να εκφοβίσετε δύο τρεις εξ ημών Ιεράρχες Αδελφούς Σας, οι οποίοι έχομεν το θάρρος να λέγωμεν δημοσίως «τα σύκα, σύκα και την σκάφην, σκάφην», προκινδυνεύοντες!  Έρρωσθε, το λοιπόν, και υγιαίνετε!

Επί δε τούτοις διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ: Μεταφέρω εδώ ωρισμένα αποσπάσματα από το Δελτίον Τύπου της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, της 7ης Ιουνίου 2011, περί του Μητροπολίτου Αθηνών Νεοφύτου, αποκαλυπτικά ως προς τον χαρακτήρα και την ποιότητα του γνησίου εκκλησιαστικού φρονήματος.

«Μία μεγάλη εκκλησιαστική και εθνική προσωπικότητα, η οποία διέλαμψε στην πιο κρίσιμη περίοδο του Ελληνικού Έθνους, υπήρξε ο επί 30 χρόνια Επίσκοπος της Αταλάντης Νεόφυτος, μετέπειτα Μητροπολίτης Αθηνών και Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου. ...... Με την έκρηξη της επαναστάσεως στην Πελοπόννησο, πρώτη από την Στερεά Ελλάδα, με την προτροπή του Νεοφύτου, εξεγέρθηκε η Αταλάντη κατά των Τούρκων. Περιζωσμένος την σπάθη ηγείτο των πολεμιστών της επαρχίας του, τους οποίους ενεθάρρυνε στον ιερό αγώνα. Τον Μάρτιο του 1821 στον Όσιο Λουκά Βοιωτίας, μαζί με τον Σαλώνων Ησαΐα ευλόγησε και αγίασε τα παλληκάρια του Αθανασίου Διάκου. Και αργότερα όταν έμαθε, ότι ο Αθανάσιος Διάκος κυκλώθηκε στην Αλαμάνα από πολυαρίθμους βαρβάρους, έσπευσε, αν και ήταν ασθενής, με όσους άθροισε από την Λοκρίδα, για να σώσει τον γενναίο ήρωα. Δυστυχώς όμως δεν κατώρθωσε να φθάσει πριν την καταστροφή. Αμέσως μετά, μετέβη στην Πελοπόννησο, για να μεριμνήσει για την σύσταση Κυβερνήσεως. Τον Νοέμβριο του 1821 στην Άμφισσα συνεκάλεσε συνέλευση των κατοίκων του ανατολικού τμήματος της Στερεάς και στην Θεία Λειτουργία εξεφώνησε περίφημο λόγο, με τον οποίο απεδείκνυε την ιερότητα της επαναστάσεως κατά του τυράννου. Διετέλεσε πρόεδρος του Αρείου Πάγου και υπέστη πολλές περιπέτειες και καταδρομές. Όταν πληροφορήθηκε για την άφιξη του Υψηλάντου πήγε, δια να τον χαιρετήσει και ζητήσει στρατεύματα και πολεμικά εφόδια για την απελευθέρωση της Βοιωτίας. Μέχρι τέλους του αγώνος εργάσθηκε αόκνως ενισχύοντας και προστατεύοντας τους αγωνιστές και προσφέροντας τα πάντα για την ανόρθωση και πρόοδο της πατρίδος.....Ο Νεόφυτος υπήρξε μεγάλη Εκκλησιαστική και Εθνική προσωπικότητα. Είχε μόρφωση εκκλησιαστική, βίο ενάρετο, πολυσήμαντη ποιμαντορία, σπάνια οξύνοια, αγάπη για την πατρίδα, πάθος για την ελευθερία. Ήταν εκείνος που ζώσθηκε πετραχήλι και καριοφύλι για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία.Υπήρξε ένας από τους πιο μεγάλους αγωνιστές Ιεράρχες που ετίμησαν την Εκκλησία και την Ελλάδα και δικαίως κατατάσσεται στην πρώτη τάξη των αγωνιστών του 1821.........».

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

 Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος

Εις τας έδρας των, δια του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Συνημμένα: Οι τίτλοι της πρώτης σελίδος των Αθηναϊκών Εφημερίδων της 30ης Ιουνίου ε.ε., ήτοι μετά τα τραγικά γεγονότα της 29ης /06 εις την πλατ. Συντάγματος

Παρακλητικοί Κανόνες-Ευχαριστήριοι Ύμνοι στη Θεοτόκο. (Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη)

 

Λέγεται Παρακλητικός Κανόνας η ακολουθία που ψάλλουμε κάθε βραδύ του Δεκαπενταύγουστου (άλλοτε τον Μεγάλο κι άλλοτε τον Μικρό). Είναι όμως και Ευχαριστήριος Κανόνας. Σ’ ένα από τα τροπάρια ψάλλουμε: «Απολαύοντες, Πάναγνε, των σων δωρημάτων, ευχαριστήριον αναμέλπομεν εφύμνιον, οι γινώσκοντές οε Θεομήτορα».
Τρεις ενέργειές μας αποτελούν τις καλύτερες ευχαριστίες μας προς την Παναγία. Η πρώτη: Η ορθή πίστη για την Παναγία. Πώς την γνωρίζουμε την Παναγία; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό είναι διαφορετικές. Άλλος την γνωρίζει ως Παρθένο Αγνή. Άλλος ως την καθαρότερη γυναίκα του κόσμου. Άλλος ως Αειπάρθενο. Άλλος ως Μητέρα στοργική. Άλλος ως Μεσίτρια. Άλλος ως Βασίλισσα των ουρανών. Άλλος ως Κεχαριτωμένη.
Όλα αυτά οπωσδήποτε είναι σωστά και αποτελούν αληθινά εγκώμια προς την Παναγία. Αλλ’ υπεράνω όλων αυτών των χαρακτηρισμών και επιθέτων υπάρχει μία άλλη ονομασία της Παναγίας. Είναι Θεομήτωρ, Θεοτόκος. Αν δεχόμαστε όλα τα ωραία επίθετα, με τα όποια οι πιστοί στολίζουν τη μορφή της Παναγίας, αλλά δεν την αναγνωρίζουμε ως Θεοτόκο, τότε δεν εκφράζουμε όλη την αλήθεια. Ή μάλλον δεν διατυπώνουμε τη σπουδαιότερη αλήθεια και άρα δεν είμαστε Ορθόδοξοι.
Η Παναγία είναι κατ’ εξοχήν Θεοτόκος. Για να φανερωθεί η λέξη αυτή οι άγιοι Πατέρες έδωσαν σκληρές μάχες. Υπήρχαν αιρετικοί, όπως ο Νεστόριος, πού δέχονταν να ονομάζουν την Παναγία «Χ ρ ι σ τ ο τ ό κ ο», αλλά με κανένα λόγο δεν δέχονταν να την αποκαλούν «Θεοτόκο». Ισχυρίζονταν, ότι η Παρθένος Μαρία γέννησε «ψιλόν τινα άνθρωπον», τον Χριστόν Ιησού, που ύστερα ενώθηκε με τη Θεότητα και έγινε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Όχι -θεολόγησαν και βροντοφώνησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας-, η Παναγία είναι Θεοτόκος. Από τη στιγμή του Ευαγγελισμού συνέλαβε Υιό, που ήταν ο σαρκωμένος Θεός.
Την αλήθεια αυτή συνοψίζει ο μεγάλος δογματικός της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, λέγοντας: «Θεοτόκον κυρίως και αληθώς την Αγίαν Παρθένον κηρύττομεν».(Ε.Π.Ε. 1,323).

Ακηλίδωτο κάτοπτρο
Η Παναγία αξιώθηκε να φιλοξενήσει τον Θεό σαρκούμενο. Έγινε θρόνος της Θεότητος. Πώς;
Θα έχετε ακούσει, ότι υπάρχουν κάτι καθρέπτες, που λέγονται «κοίλα κάτοπτρα». Είναι μεγάλοι συγκεντρωτικοί φακοί, που συγκεντρώνουν τις ακτίνες του ήλιου. Αν πλησιάσεις λαμπάδα ή ξύλο, αμέσως αρπάζει φωτιά. Έτσι πυροδοτείται και η λεγόμενη «Ολυμπιακή φλόγα». Το κάτοπτρο μεταδίδει φωτιά, διότι έχει συγκεντρώσει πάνω του τις θερμαντικές ακτίνες του ήλιου. Μεταδίδει φωτιά, αλλά το ίδιο δεν καίγεται.
Κάτι παρόμοιο μπορούμε να πούμε, ότι συνέβηκε στην περίπτωση της Παναγίας, αλλά σε απείρως μεγαλύτερες διαστάσεις. Η Παναγία είναι το ακηλίδωτο κάτοπτρο, που πάνω της συγκεντρώθηκαν οι αχτίνες του ηλίου της θεότητας. Φιλοξένησε μέσα της τη φωτιά της θεότητας, τον σαρκωμένο Υιό και Λόγο του Θεού και Θεό αληθινό. Δέχθηκε το πυρ της Θεότητας, χωρίς η ίδια να καεί, όπως δεν κάηκε η φλεγόμενη βάτος που είδε ο Μωυσής. Μεταδίδει φωτιά, αλλ’ η ίδια παραμένει άθικτη.
Την αγνή και παρθενική της ύπαρξη διάλεξε ο Βασιλέας του ουρανού, ως πρώτο επίγειο κατοικητήριο. Κι ήταν το καθαρότερο. Και δεν ξανάγινε καθαρότερο οικητήριο του Θεού. Την αγάπησε ο Θεός και την επιθύμησε. Όπως ο νυμφίος επιθυμεί το κάλλος της νύμφης, κατά το Ψαλμικό: «Άκουσον, θύγατερ, και ίδε και κλίνον το ους σου και επιλάθου του λαού σου και του οίκου του πατρός άου· και επιθυμήσει ο βασιλεύς του κάλλους σου, ότι αυτός έστι Κύριος σου» (Ψαλμ. 44,11-12).
Πώς έγινε η Παναγία Θεοτόκος; Πώς μέσα της χώρεσε το Θεό; Το ερώτημα αυτό διατυπώνει και ο υμνογράφος των Χριστουγέννων: «Ο Αχώρητος παντί πώς εχωρήθη εν γαστρί;».
Αλλ’ από τη στιγμή, που ό Θεός γίνεται άνθρωπος, συστέλλεται και διαστέλλεται, ανάλογα με το χώρο που φιλοξενείται. Ο Αχώρητος Θεός χωράει μέσα στη γαστέρα της Παρθένου. Ο Αχώρητος Θεός συστέλλεται και χωράει μέσα στο άγιο Ποτήριο. Ο Αχώρητος Θεός συστέλλεται και χωράει μέσα στην ύπαρξη του πιστού, που με πίστη και ευλάβεια κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων.
Γνωρίζουμε λοιπόν και αναγνωρίζουμε την Παναγία ως Θεοτόκο; Είμαστε Ορθόδοξοι. Δυστυχώς και σ’ αυτό  το θέμα υπάρχουν άνθρωποι των δύο άκρων. Υπάρχουν εκείνοι, που γνωρίζουν τη Μητέρα, αλλά δεν γνωρίζουν τον Υιό. Υπάρχουν και άλλοι, που γνωρίζουν τον Υιό και δεν γνωρίζουν τη Μητέρα.
Στους πρώτους ανήκουν ορισμένοι λεγόμενοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που μιλάνε συνεχώς και αποκλειστικά για την Παναγία. Δεν κάνουν λόγο για τον Ιησού Χριστό. Διαβάζουν π.χ. καθημερινά την Παράκληση της Παναγίας· δεν μελετούν όμως καθημερινά την Αγία Γραφή, το Ευαγγέλιο του Υιού, την Καινή Διαθήκη. Τιμούν την Παναγία υπερβολικά – δεν τιμούν ανάλογα τον Θεάνθρωπο Κύριο. Προσεύχονται συνεχώς στην Παναγία· δεν προσεύχονται στον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Μπορεί να θεωρούν μεγαλύτερη χάρη να προσκυνήσουν μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, παρά να κοινωνήσουν σωστά προετοιμασμένοι το Σώμα και το
Αίμα του Χριστού. Πρόκειται για μια τάση υπερυψώσεως της Παναγίας, πράγμα που δεν θέλει ούτε η ίδια η Παναγία. Η Παναγία είναι υπερυψωμένη μόνο όταν είναι δίπλα στον Υιό της και Θεό της. Η Παναγία είναι ο πρώτος άνθρωπος κοντά στον Θεάνθρωπο Λυτρωτή. Η υπερύψωση όμως που της γίνεται από νοσηρούς ανθρώπους, οδηγεί σε θεοποίησή της, σε Μαριολατρεία.
Οι άλλοι είναι οι αιρετικοί, Προτεστάντες και Χιλιαστές, που μιλάνε γλυκύτατα για τον Ιησού Χριστό, αλλά περιφρονούν τελείως την Αειπάρθενο Θεοτόκο. Αναφέρουν μόνο για κάποια Μαρία, σαν να πρόκειται για καμιά Μαρία της γειτονιάς τους!
Όσοι πιστεύουν ορθόδοξα στον Υιό του Θεού, που έγινε και Υιός του ανθρώπου, αυτοί πιστεύουν και τιμούν ορθόδοξα και τη Μητέρα του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού.

Το μεγάλο της δώρημα
Η δεύτερη ευχαριστία μας στην Παναγία είναι για το μεγάλο δώρημά της στον κόσμο, που υπονοείται στον ύμνο: «Απολαύοντες, Πάναγνε, των σων δωρημάτων…».
Πολλά τα δωρήματα της Παναγίας. Ένα όμως το πρώτο και μοναδικό σε αξία και μεγαλείο δώρημά της. Ο αδελφόθεος Ιάκωβος λέγει: «Πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον από του πατρός των φώτων…» (Ιακ. 1,17). Το μεγάλο δώρημα είναι «καταβαίνον», κατέβηκε από τον ουρανό, σταλμένο από το Θεό Πατέρα. Είναι η ύψιστη προσφορά του Θεού στον άνθρωπο. Είναι ο ίδιος η προσφορά αυτή. Ο Θεός αυτοπροσφέρεται.
Όταν σε επίσημη δεξίωση πρόκειται να σερβίρουν το ωραιότερο γλύκισμα, χρησιμοποιούν τον ακριβότερο και πολυτιμότερο δίσκο, ασημένιο ή χρυσαφένιο. Θαμπώνεσαι από τη λάμψη του απαστράπτοντα δίσκου. Και ο Θεός, όταν ευδόκησε να προσφέρει στους ανθρώπους τον σαρκωμένο Υιό του, που είναι το γλυκύτερο δώρο του κόσμου, χρησιμοποίησε τον ολόχρυσο και απαστράπτοντα δίσκο, που λέγεται Παρθένος Μαρία. Η  ατίμητη αγάπη του Θεού σερβίρεται στους ανθρώπους με το δίσκο της Παναγίας Θεοτόκου.
Η μεγάλη λοιπόν δωρεά, που προσφέρθηκε διά μέσου της Παναγίας, είναι η σάρκωση του Θεού. Έγινε ο Θεός άνθρωπος για μας. Την απολαμβάνουμε τη δωρεά αυτή;
Έχουμε κατανοήσει την αξία της δωρεάς του Χριστού; Έχουμε πιστέψει στη λύτρωση του Χριστού; Εάν ναι, θα ευχαριστούμε και την Παναγία, διότι είναι «η αιωνίαν τεκούσα λύτρωσιν».
Και τότε θα προσφέρουμε στην Παναγία και την τρίτη ευχαριστία. Είναι ο ευχαριστήριος ύμνος. «Ευχαριοτήριον αναμέλπομεν εφύμνιον οι γινώσκοντές σε Θεομήτορα».
Δυστυχώς πολλοί λεγόμενοι χριστιανοί, αντί ν’ αναπέμπουν ευχαριστήριο ύμνο στη Θεοτόκο, εκσφενδονίζουν μύδρους και εκτοξεύουν βέλη εναντίον της. Είναι οι φρικτές βλασφημίες για την πάναγνη Κόρη της Ναζαρέτ.
Εάν τιμούμε και αγαπάμε την Παναγία, τότε, όπως με το στόμα την υμνούμε, έτσι με το στόμα και να την ομολογούμε. Να διαμαρτυρόμαστε για τις βλασφημίες που ακούγονται. Όπως με τα χέρια μας ανάβουμε λαμπάδες στη Χάρη της, έτσι με τα χέρια μας να σφραγίζουμε τα στόματα των βλάσφημων, που βρίζουν τη Θεοτόκο όσο δεν βρίζουν τις πιό διεφθαρμένες γυναίκες του υπόκοσμου!

* * *

 Τριπλή η ευχαριστία μας στη Παναγία. Να την πιστεύουμε ως Θεοτόκο, να τη δοξολογούμε γιατί έγινε η γέφυρα «δι’ ης κατέβη ο Θεός», και ν’ αγωνισθούμε να εξαλειφθεί η βλασφημία της.
Η Παντάνασσα και Σκέπη του κόσμου ας προστατεύει όλους τους χριστιανούς.

(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Κλίματα της Αμπέλου»

Με το βλέμμα στραμμένο στην Παναγία μας

Με το βλέμμα στραμμένο στην Παναγία μας

    Στην τελική ευθεία για τον Δεκαπενταύγουστο , η Ελλάδα  ολόκληρη προετοιμάζεται για την μεγάλη γιορτή του καλοκαιριού . Σχεδόν σε κάθε τόπο θα τιμηθεί η Παναγία η μάνα του κάθε Ορθόδοξου χριστιανού.

ΠΗΓΗ ο καλός ποιμήν

Δεκαπενταύγουστος της Παναγιάς και της πίστης….

Από τη Σοφία Καρυπίδου

Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο. Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό. «Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαρώνει την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».

Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’ οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου. Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.

Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του. Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργικές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου.

Η ομορφιά της Παναγίας

Είναι συγκλονιστική η “Κοίμηση της Θεοτόκου”, στη βυζαντινή αγιογραφία, όπου φαίνεται να κοιμάται η Παναγία με τη γαλήνη απλωμένη στη μορφή της σε απόλυτη εναρμόνιση με την ψυχική της ομορφιά. Μια ομορφιά που διακρίνει κατεξοχήν την Παναγία με την “ωραιότητα της παρθενίας” της και το “υπέρλαμπρον το της αγνείας” της. Αυτή η ομορφιά που θα γίνει ακόμα πιο αισθητή τη βραδιά του Δεκαπενταύγουστου, κατά τη μεγάλη γιορτή της “Πλατυτέρας των Ουρανών” που θα λάμψει αυτή τη νύχτα στον ουρανό, σκορπίζοντας το γαλάζιό της φως παντού πάνω στη γη.

Παναγία – Προσωνυμία της Θεοτόκου Μαρίας, από τον 3ο αιώνα ως την αγιότατη από όλους τους αγίους. Στον ελληνικό λαό η επωνυμία Παναγία έχει καθιερωθεί ως η συνηθέστερη επίκληση της Θεοτόκου, η οποία συνδυάζεται πολλές φορές και με άλλες προσωνυμίες προς την Κεχαριτωμένη Βασίλισσα του Κόσμου.

Οι επωνυμίες προς τη Θεοτόκο προέρχονται από διάφορες αιτίες:
α) Από τον εικονογραφικό τύπο παραστάσεως της Παναγίας: Βρεφοκρατούσα, Γλυκοφιλούσα, Γαλατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα κ.α.
β) από ιδιότητες της Παναγίας: Ελεούσα, Κυρία, Μεγαλόχαρη, Σωτήρα, Βοήθεια, Οδηγήτρια, Φανερωμένη κ.α.
γ) από την παλαιότητα της εικόνας της: Μαυριώτισσα, Μαχαιρωμένη, Γερόντισσα κ.α.
δ) από τον τρόπο εύρεσης της εικόνας της ή από θαύμα της: Θεοσκέπαστη, Σπηλαιώτισσα, Τρυπητή, Πλατανιώτισσα, Πορταϊτισσα, Μυρτιδιώτισσα, Φιδού κ.α.
ε) από τον τόπο προέλευσης της εικόνας της:
Σουμελά, Αθηνιώτισσα, Πολίτισσα, Χρυσοκαστριώτισσα κ.α.
στ) από ιδιάζοντα χαρίσματά της: Αμπελακιώτισσα, Δαμάσια, Παλατιανή, Ολυμπιώτισσα, Υψηλή κ.α.
ζ) από τον κτήτορα του ναού της: Λυκοδήμου, Καλιγού, Περλιγού, Στεφάνα κ.α.
η) από το χρόνο του εορτασμού της ή από την εποχή των αγροτικών εργασιών με τις οποίες συμπίπτει η εορτή της: Φλεβαριανή, Μεσπορίτισσα, Πολυσπορίτισσα, Ακαθή (εκ του Ακάθιστου Ύμνου) κ.α.

Πηγή: εδώ

αντιγραφή απο ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Εύρεση λειψάνου Οσίας Σοφίας του Σούζνταλ(1 Αυγούστου)

 Η εύρεση των λειψάνων της Οσίας Σοφίας του Σουζνταλ έλαβε μέρος το 1995.

Η Οσία Σοφία -κατά κόσμον Σολομωνή-ήταν πριγκίπισσα και κόρη του ευγενούς Γιούρι Σαμπούρωβ.
Το 1505 παντρεύτηκε τον διαδόχο του θ΄ρονου,μεγάλο πρίγκηπα Βασίλειο τον ΙΙΙ.Παρά την φυσική ομορφιά της και τις αρετές της,ο γάμος τους δεν ήταν ευτυχισμένος επειδή η Σοφία δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.Ο πρίγκηπας τρομοκρατημένος από τη σκέψη ότι θα κληρονομήσουν τον θρόνο οι διάδοχοι του αδελφού του, παντρεύτηκε την Έλενα Γκλίνσκι,ενώ στις 25 Νοεμβρίου 1525 διέταξε την Σολομωνή να γίνει μοναχή.
Έτσι η Σολομωνή υποχρεώθηκε να γίνει μοναχή στην Μονή τoυ Γενεθλίου της Θεοτόκου στη Μόσχα,ενώ αργότερα την έστειλαν στην Μονή της Αγίας Σκέπης στο Σουζνταλ.Εδώ με ασκητικούς αγώνες κατάφερε να νικήσει τα πάθη και να αφιερώσει νου και καρδιά στον Θεό.
Ο πρίγκηπας Κουρμπσκι ονόμασε την μοναχή Σοφία ''μάρτυρα''.Σε μια παλιά σημείωση από τους Βίους Αγίων η Οσία Σοφία ονομάζετε ως «Αγία Πριγκίπισσα Σοφία η Θαυματουργή,η οποία έζησε στην Μονή της Αγίας Σκέπης».

Τον καιρό του πρίγκηπα Θεοδώρου τιμώνταν ως αγία.Η τσαρίνα Ειρήνη είχε στείλει ''στην πριγκίπισσα Σολομωνή,νυν Σοφία,ένα υφαντό από βελούδο,το οποίο αναπαριστούσε τον Σωτήρα Χριστό μαζί με αγίους.
Ο πατριάρχης Ιωσήφ είχε ζητήσει από τον επίσκοπο Σουζντάλ Σεραπίωνα να τελέσει τρισάγιο στον τάφο της οσίας μοναχής Σοφίας.
Η Οσία Σοφία εκοιμήθη το 1542.Στον τάφο της τελούνταν κατά καιρούς πολλά θαύματα.
Η μνήμη της τιμάται στις 16 Δεκεμβρίου.Το λέιψανό της βρίσκεται στην Ι.Μονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου στη Μόσχα
πηγές ΕΔΩ και ΕΔΩ/μετάφραση proskynitis.blogspot

Καλή νηστεία καλό μήνα!!

Νηστεύουμε για τον Χριστό. Κάνουμε υπακοή στην Εκκλησία Του. Νηστεύουμε χωρίς να απολογούμαστε. Δεν το κάνουμε για να χάσουμε κιλά, δεν το κάνουμε για το "καλό της υγείας μας", αλλά για το καλό της ψυχής μας. Νηστεύουμε γιατί το πρότυπο μας είναι ο Χριστός και οι Άγιοι μας. Υπήρξε Άγιος που δεν νήστεψε; Υπήρξε κάποιος που δεν ωφελήθηκε με τη νηστεία;
Η νηστεία δεν είναι μόνο αποχή από την τροφή. Είναι αποχή από τα πάθη και τις αδυναμίες μας.
Νηστεία είναι ένας συνδυασμός τροφής-ελεημοσύνης-προσευχής. Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι εκείνο που του γέμιζε την καρδιά ήταν όταν παράλληλα με την νηστεία του έκανε ελεημοσύνες για να γλυκάνει τον πόνο των δυστυχισμένων υπάρξεων της επαρχίας του. Για σκεφτείτε πόσο όμορφη εικόνα... Να ένα ωραίο παράδειγμα: Είναι μέρα νηστείας και πεινάς. Πόσο κάνει ένα σουβλάκι; 2ευρώ; Μην το φας και δώσε τα 2ευρώ στον πρώτο που σου ζητάει, στον πρώτο δυστυχισμένο, που θα δεις μπροστά σου. Χαμογέλασε του και πες του ένα καλό λόγο. Βάλτον στην προσευχή σου: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς και τον κόσμο σου".
Κάντο με την καρδιά σου και δες τα αποτελέσματα...

Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Μας τέλειωσε και ο Χάρι Πότερ...

Μας τέλειωσε και ο Χάρι Πότερ...

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Εχουμε όλοι οι Έλληνες τα βάσανα μας, έχουμε τα συνεχή ψέμματα και την ανικανότητα πολιτικών μας, έχουμε το μιθριδατισμό πνευματικών ταγών μας, έχουμε τη μοιρολατρική αντιμετώπιση από τους πολλούς της βύθισης μας σε κατάσταση μετοίκων ενός προτεκτοράτου, έχουμε και το τέλειωμα του Χάρι Πότερ. Και τώρα τί θα γίνουν οι «φαν» του χωρίς τις περιπέτειες του; Πώς θα ζήσουν χωρίς «βαρβάρους» ; Πώς θα ζήσουν; Ήταν κι αυτός μια κάποια λύση, μια κάποια εκτόνωση... Όπως είναι γνωστό οι περιπέτειες του Χάρι Πότερ, έντυπες και κινηματογραφικές, έλαβαν τέλος. Τώρα μπαίνουν στη βάσανο της διάρκειας. Σ’ αυτήν θα κριθεί αν ήταν ή όχι μια πολύ εντυπωσιακή φούσκα, που, με το σβύσιμο των φώτων της επικαιρότητας, σύντομα θα λησμονηθεί. Πάντως με το πρόσφατο τέλος της μυθιστορίας του οι περισσότεροι που ασχολήθηκαν μαζί της έμειναν στους αριθμούς, που, αν είναι αληθινοί, είναι εντυπωσιακοί:

450 εκατομμύρια αντιτύπων των περιπετειών του Χάρι Πότερ έχουν πωληθεί σε 205 χώρες, μεταξύ των οποίων 800.000 στην Ελλάδα. Επίσης στην κινηματογραφική τους απόδοση, χωρίς την τελευταία του ταινία, έχουν εισπραχθεί 6,3 δισεκατομμύρια δολάρια και στην Ελλάδα, έως τώρα, έχουν κοπεί 3.280.000 εισιτήρια. Η Βρετανή συγγραφέας τους Τζ.Κ.Ρόουλινγκ υπολογίζεται ότι από τα δικαιώματα δημιούργησε μια περιουσία, που ξεπερνά το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.

Πέραν όμως αυτών των πολύ εντυπωσιακών αριθμών, λίγοι σε όλο τον κόσμο, ασχολήθηκαν με το φαινόμενο της εμπορικής επιτυχίας των περιπετειών του Χάρι Πότερ αλλά και το αν και πόσο,-θετικά ή αρνητικά-επηρέασε τις συνειδήσεις των ανήλικων ή ενήλικων αναγνωστών ή/και θεατών τους. Οι περισσότεροι από τους κριτικούς της κινηματογραφικής απόδοσης του έργου της κας Ρόουλινγκ συμφωνούν ότι η εμπορική επιτυχία του οφείλεται στο ότι είχε μια γρήγορη και ενδιαφέρουσα πλοκή, πως με τα πολλά, πλούσια και εντυπωσιακά εφέ του πρόσφερε έντονη και γρήγορη εναλλαγή συναισθημάτων και στο ότι είχε ένα παιδί πρωταγωνιστή, που το έργο το παρακολουθεί να μεγαλώνει, να συγκρούεται και τελικά να θριαμβεύει σε μια πολύ σκληρή και συγκρουσιακή κοινωνία, γεμάτη από μάγισσες, μάγους και αποκρυφισμό.

Σε όλο το έργο η «μαύρη» και η «λευκή» μαγεία που κυριαρχούν δεν αφήνουν περιθώρια στους φιλελεύθερους ανθρώπους να το αποδεχθούν στην ουσία του. Η μαγεία και ο αποκρυφισμός γενικά είναι η αρχή ενός λαβυρίνθου, που αν μπει κανείς μέσα είναι άγνωστο πού θα καταλήξει ηθικά, κοινωνικά, πνευματικά, ακόμη και οικονομικά. Πολλοί πάντως στις ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι οι περιπέτειες του Χάρι Πότερ δεν αποτυπώθηκαν στους αναγνώστες και στους θεατές ως προβολή του αποκρυφισμού, αλλά ως μια σύγχρονη απόδοση της μάχης και της τελικής επικράτησης του καλού έναντι του κακού. Άλλοι όμως στην ίδια χώρα διαφωνούν με την άποψη αυτή και υποστηρίζουν ότι ουδείς μπορεί να γνωρίζει την επίδραση που θα έχουν μελλοντικά οι εντυπωσιακές αποκρυφιστικές σκηνές στις ψυχές όσων διάβασαν ή είδαν τον Χάρι Πότερ, ιδιαίτερα των νέων.

Ο όποιος προβληματισμός για το έργο της κας Ρόουλινγκ προεκτείνεται στο πώς η κάθε κοινωνία μπορεί να προστατευθεί από αρνητικές επιρροές, που μπορεί να της προκαλέσουν τραγωδίες, όπως η πρόσφατη της Νορβηγίας. Ειδικότερα για τον Χάρι Πότερ χρειαζόταν η σαφής και εμπεριστατωμένη άποψη των πνευματικών και κοινωνικών φορέων, προς ενημέρωση της κοινής γνώμης. Όσον αφορά στους πνευματικούς ηγέτες οι περισσότεροι το έκριναν επιφανειακά και απέφυγαν να μπουν στην ουσία του. Η Εκκλησία της Ελλάδος το είδε από αδιάφορα έως χλιαρά. Στην ιστοσελίδα της και στη Βιβλιοθήκη της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων υπάρχει για τον Χάρι Πότερ ένα άρθρο του γραμματέως της, π. Κυριακού Τσουρού και τίποτε άλλο. Μπορεί να επικράτησε η αντίληψη να μην του γίνει «αρνητική διαφήμιση» με την κριτική της, κάτι που πάντως δεν στέκει, γιατί ο Χάρι Πότερ δεν ήθελε διαφήμιση, -την παραείχε- και εκείνο που χρειαζόταν ήταν η Εκκλησία να εκφράσει την υπεύθυνη γνώμη της. Το 2009 υπήρξε μια ανοικτή επιστολή της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων προς τα παιδιά (Σημ. Άρχιζε με το «Αγαπημένο μου παιδί»...) που σχολίασε αρνητικά τον Χάρι Πότερ. Είμαι βέβαιος ότι κανένα παιδί δεν διάβασε αυτή την επιστολή, -ακόμη και ως τιμωρία-, και οι γονείς που την διάβασαν ήσαν εκ των προτέρων πεπεισμένοι περί της ορθότητας των γραφομένων, αλλά δεν πήραν κανένα ουσιαστικό στοιχείο που να τους βοηθήσει να πείσουν τα παιδιά τους να δουν κριτικά τον Χάρι Πότερ. Υπήρξαν και μεμονωμένες αντιδράσεις από Χριστιανικές Ορθόδοξες κινήσεις, που έμεναν στο να καταγγείλουν τις περιπέτειες του Χάρι Πότερ, ως ένα από τα εργαλεία της Νέας Εποχής.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ακολούθησε την τακτική να «αγκαλιάσει» τον Χάρι Πότερ και να αξιοποιήσει υπέρ της την επιτυχία του. Ο Ρόκο Μπουτιλιόνε* σε άρθρο που έγραψε στις 14 Ιουλίου 2011 στην ιταλική εφημερίδα «Avvenire», που χρηματοδοτείται και είναι όργανο των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ιταλίας, σημειώνει πως το έργο της κας Ρόουλινγκ, στο βάθος του, είναι χριστιανικό! Και εξηγεί: α) Ο Χάρι Πότερ προστατεύεται από τη μαγεία των θανάσιμων αντιπάλων του χάρη στην αγάπη των γονέων του, που θυσίασαν τη ζωή τους γι’ αυτόν. Και ο Χάρι επίσης είναι έτοιμος να θυσιάσει τη ζωή του χάρη του καλού και των φίλων του. β) Μέσα από το έργο περνάει το μήνυμα πως φυσική ζωή σημαίνει οικογένεια και πως δώρο ζωής για κάθε παιδί είναι ο πατέρας και η μητέρα του. γ) Στο έργο τονίζεται ότι σεξουαλική ζωή δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο μεταξύ ανδρός και γυναικός και ο σκοπός της είναι η οικογένεια και η τεκνοποιία. Και δ) Όλο το έργο διατρέχεται από την ιδέα πως στην εποχή μας έχει παραβιασθεί η φυσική τάξη των πραγμάτων και χρειάζεται να δοθεί μάχη για να αποκατασταθεί. Ο κ. Μπουτιλιόνε υποστηρίζει ότι η κα Ρόουλινγκ είναι Χριστιανή και ως μεγαλωμένη στην Αγγλία εκφράζει με μοντέρνο τρόπο τους παγανιστικούς θρύλους των βορείων λαών, που είναι γεμάτοι από μάγια και αποκρυφισμό. Μια σχετική άποψη στην Αμερική είναι πως ο Χάρι Πότερ δεν περνά μηνύματα της Νέας Εποχής, γιατί η ιδεολογία αυτής στοχεύει να ανατρέψει τις ισχύουσες φυσικές αρχές και να προωθήσει τις παρα φύση διαστροφές, ψυχικές και σωματικές. Στην ουσία δηλαδή οι νεοεποχίτες επιδιώκουν να καταστρέψουν τον άνθρωπο ως οντότητα και ως ελεύθερη προσωπικότητα και να τον μετατρέψουν σε μια έμβια μηχανή. Από την άλλη πλευρά υποστηρίζεται πως ο αποκρυφισμός, που υπάρχει στις περιπέτειες του Χάρι Πότερ, μπορεί να οδηγήσει σε νεοεποχίτικες αντιλήψεις και εν πάση περιπτώσει τα καλά που μπορεί να υπάρχουν στο έργο εξουδετερώνονται από τον πάταγο του εντυπωσιασμού.

Μια άλλη ένσταση, που έχει γραφεί με αφορμή τα αρνητικά σχόλια στο έργο της κας Ρόουλινγκ, είναι πως δεν έχει γίνει καμία παρόμοια αρνητική κριτική στον Σαίξπηρ λ.χ., που έγραψε τον Μάκβεθ και άλλα έργα με έντονα τα στοιχεία της μαγείας, ούτε στα παραμύθια εκείνα, ακόμη και τα πιο δημοφιλή των αδελφών Γκριμ, με τα οποία εξακολουθούν να μεγαλώνουν τα παιδιά και τα οποία περιέχουν κακές μάγισσες, δολοπλόκες μητριές, δολοφονίες, βασανιστήρια, βία. Επίσης ένσταση υπάρχει και στο ότι κανείς δεν έχει μιλήσει για τον Λιούις Κάρολ που έγραψε το πασίγνωστο και ηθοπλαστικό έργο «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» και είχε σοβαρό ενδιαφέρον για τη Θεοσοφία, ούτε για τον Σουίφτ, συγγραφέα του κλασσικού έργου – μαστιγώματος της κοινωνικής υποκρισίας της εποχής του «Τα ταξίδια του Γκάλιβερ», ο οποίος παρά το ότι ήταν κληρικός – διάκονος της Αγγλικανικής Εκκλησίας-, δεν έκρυβε τις αγνωστικιστικές παρορμήσεις του... Η σχετική άποψη παιδαγωγών και κοινωνιολόγων είναι πως από το μύθο των μεγάλων λογοτεχνών ή μουσουργών, όπως ο Βάγκνερ, αξιολογείται κυρίως η λογοτεχνική αξία του κειμένου / λιμπρέτου και μένει η ικανοποίηση από την κάθαρση.

Συμπερασματικά κατά την άποψη μας οι περιπέτειες του Χάρι Πότερ:

<!--[if !supportLists]-->1. Δεν είναι έργο χριστιανικό, ούτε νεοεποχίτικο. Είναι ένα έργο εμπορικό, απόλυτα πετυχημένο. Και μπρος στην εμπορική επιτυχία δεν υπήρξαν κοινωνικές ή πνευματικές ευαισθησίες.

<!--[if !supportLists]-->2. Οι γονείς καλόν είναι να είναι έτοιμοι να αντιδράσουν με έξυπνο και πειστικό τρόπο σε κάθε τυχόν αρνητική επιρροή που έχουν δεχθεί τα παιδιά τους. Χωρίς απαγορεύσεις αλλά με ενίσχυση της κριτικής αντίληψης των παιδιών τους.

<!--[if !supportLists]-->3. Τα όσα καλά υπάρχουν στο έργο πνίγονται από το έντονο αποκρυφιστικό φτιασίδωμα του. Και

<!--[if !supportLists]-->4. Πέρα από τις εντυπωσιακές σκηνές και την ενδιαφέρουσα πλοκή του δεν προσφέρει τίποτε καινούργιο και θετικό στην παγκόσμια λογοτεχνία, ούτε καν στον κινηματογράφο. Είναι ενδεικτικό πως δεν πέτυχε να πάρει ούτε ένα βραβείο Όσκαρ.-

*Ο Χάρι Μπουτιλιόνε είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Πάπας Πίος Ε’ και μέλος της Ποντιφικής Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών. Έγινε γνωστός από το ότι όταν επελέγη Επίτροπος της ΕΕ το ισχυρότατο λόμπι των ομοφυλοφίλων στις Βρυξέλες πέτυχε να χάσει τη θέση του, γιατί είχε εκφράσει την άποψη ότι συζυγία και γάμος δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο μεταξύ ανδρός και γυναικός.