” Μεγάλη δύναμη ἔχει τό πετραχήλι, παιδί μου, μεγάλη δύναμη

  Όταν λειτουργάς, νά ‘χεις υπόψη σου ότι είσαι μεσίτης. Παραλαμβάνεις

 από τον κόσμο πόνο, δάκρυα, ασθένειες, παρακλήσεις και τ’ αναφέρεις 

επάνω εις το θρόνο της θεότητος. Και μεταφέρεις κατόπιν στον κόσμο

 παρηγοριά, θεραπεία, ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας. Μεγάλο αξίωμα 

σ’ έχει αξιώσει, παιδί μου, ο Θεός. Να το καλλιεργήσεις. Το αυτί του

 Θεού είναι στο στόμα του ιερέως.
Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι. Το πετραχήλι είναι ο διαλλάκτης 

του πεπτωκότος ανθρώπου με τον Πατέρα, με τον Δημιουργό του.

 Γι’ αυτό όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις. 

΄΄Οσο μπορείς περισσότερα.
Στον καιρό της Τουρκοκρατίας γύριζαν πολλοί παπάδες, άλλά

 ένας παπάς γύριζε και μάζευε ονόματα και τα μνημόνευε στη

 Λειτουργία.Και είπε ο καϊμακάκης, ο Τούρκος αστυνομικός: 

«Βρε, αυτός εγείρει τον κόσμο σε επανάσταση». Τον πιάνει και

 τον βάζει μέσα. Και στον ύπνο του φανερώνονται όλοι αυτοί

 που μνημόνευε και λένε: «Άκουσε, ή βγάζεις τον παπά έξω, 

διότι αυτός μας μνημονεύει και μας παρηγορεί, ή θα σου 

πάρουμε το πρώτο παιδί». ………Κι ο Τούρκος φοβήθηκε. 

Επί Τουρκοκρατίας. «Άντε, παπά, πάνε στο καλό», λέει,

 «πάνε, εγώ θα χάσω το παιδί μου;»
Μεγάλη δύναμη έχει το πετραχήλι, παιδί μου, μεγάλη δύναμη. 

Όσο μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις.Ναι, εμένα

 παλιά μού ‘δωσε ο π, Αρσένιος, ο παραδερφός του γερο-Ιωσήφ,

 κάτι ονόματα απ’ ‘οταν ήταν μετανάστης απ’ τη Ρωσία και ήρθε

 στην Ελλάδα. Κι εγώ τα μνημόνευα. Κι έπειτα μου λέει: 

«Ξέρεις, Γέροντα, τι είδα; Είδα στον ύπνο μου ότι αυτά τα 

ονόματα που σού ‘δωσα, πήγα στο ένα σπίτι. Λέω, πώς τα 

περνάς εδώ; Ε, λέει, λιγάκι, καλά, αλλά έρχεται ο παπα-Εφραίμ

 και μας παρηγορεί». Είναι που του μνημόνευα τα ονόματα.

 Ναι. Έπειτα ο άλλος: «Εσύ πώς τα περνάς;» «Ναί, έτσι κι έτσι,

 αλλά πέφτει λιγάκι βροχή και κρυώνω, αλλά έρχεται 

ο παπα-Εφραίμ, λέει, και μας παρηγορεί». Λέω: 

«Είναι, αδερφέ μου, τα όνόματα που μνημονεύω».
Ο παπα-Πλανάς γιατί αγίασε; Εμνημόνευε ολόκληρα

 χαρτιά, εμνημόνευε. Κι εγώ θυμήθηκα κάτι ονόματα 

και τα τοιχοκόλλησα στην Προσκομιδή. Εκεί εκ του προχείρου.

 Και στον ύπνο μου βλέπω, λοιπόν, ότι ήρθαν κάτι γέροι παλαιοί,

 με παλαιϊκά ρούχα, όπως άκουγα εγώ από την μητέρα του πατέρα

 μου. Λένε: «Εσύ, παιδί μου, μας έγραψες, αλλά ο Γέροντας,

 παιδί μου, δεν μας μνημονεύει».
-Έλα, λέω του Γέροντα, γιατί δεν τα μνημονεύεις;
-Δεν τα έβλεπα καθαρά, λέει.
-Γέροντα, αυτό κι αυτό είδα: ότι ο Γέροντας δεν μας μνημονεύει, λέει.
. Κι από τότες έλαβα προθυμία να μνημονεύω όσα ονόματα 

περισσότερα. Όσα ονόματα περισσότερα, περισσότερο μισθό 

λαμβάνεις. Αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη ελεημοσύνη: 

να ενώσεις τον άνθρωπο με τον Θεό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη

 ελεημοσύνη. Και μπορείς να το κάνεις. Όσα, παιδί μου, 

περισσότερα ονόματα μνημονεύεις, τόσο περισσότερο

 μισθό λαμβάνεις. Ναι.

      Ένας ιερομόναχος: Και για τα δάκρυα που είπατε; 

Πώς μπορεί κανείς, έτσι, νά ‘χει δάκρυα στην ώρα της Θ. Λειτουργίας;
Γέροντας: Να σου πω, εγώ τώρα έχω κάναν χρόνο που σταμάτησα,

 διότι δεν βλέπω, αλλά όλην την ημέρα προπαρασκευαζόμουνα 

για τη Θ.Λειτουργία. Να μην περιορισθείς, παιδί μου, στις ευχές 

της Μεταλήψεως. Διότι τη Μετάληψη τη διαβάζει και ο λαϊκός, κι ο

 παπάς, κι ο δεσπότης, κι ο πατριάρχης. Αλλά δεν είναι όλοι ένα.

 Ο κόσμος τα παραλαμβάνει έτοιμα τα Δώρα. Ενώ ο παπάς είναι

 χασάπης. Θυσιάζει τον Χριστό και Τον μεταδίδει κατόπιν στο

 πλήρωμα του λαού. Έχει μεγάλη διαφορά, δεν είναι το ίδιο. Γι’ αυτό,

 παιδί μου, αν θέλεις νά ‘χεις κατάσταση, μην περιορίζεσαι στις ευχές

 της Μεταλήψεως. Γιατί εσύ είσαι χασάπης. Σφάζεις και θυσιάζεις.

 Ενώ ο άλλος τον παίρνει έτοιμο τον άγιο Άρτο. Γι’ αυτό όλη την

 ημέρα να παρακαλάς την Παναγία, που έχεις κοντά: «Παναγία μου,

 αξίωσέ με να δω τι θυσιάζω, τι υπούργημα μού ‘δωσε ο Θεός. 

Να το αισθανθώ». Και θα σου το δώσει η Παναγία. Ναι. 

Άμα λειτούργησες και δεν δάκρυσες, είσαι λιγάκι… υπό μέμψιν,

 είσαι υπό κατάκρισιν.
Ιερομόναχος: Στενοχωριέμαι κι εγώ.
Γέροντας: Ναι. Άμα, όμως, κλάψεις στη Λειτουργία, θα καταλάβεις

 ότι λειτούργησες, ότι έφαγες κρέας πνευματικό, να πούμε. 

Αν, όμως, δεν έκλαψες είτε στην προσευχή σου, είτε στη Λειτουργία,

 είναι σαν να έφαγες νερόβραστο. Αν, όμως, κλάψεις, θα καταλάβεις

 ότι έφαγες πνευματικό κρέας.

Ιερομόναχος: Γέροντα, κανείς προσπαθεί να προετοιμάζεται όσο μπορεί,

 όμως βλέπει ότι ο εχθρός δεν κάθεται, δηλαδή φέρνει λογισμούς πολλές

 φορές αισχρούς, βλασφήμους, ρυπαρούς, Τότε τι κάνει, ας πούμε, τι

 πρέπει, πώς να τους αντιμετωπίσει;
Γέροντας: Άκουσε να δεις, άνθρωποι είμεθα. Ε, άνθρωποι είμεθα, δεν 

είμεθα άγγελοι. Φέρνει και λογισμούς αισχρούς, φέρνει και λογισμούς

 υπερηφανείας, φέρνει και λογισμούς κατακρίσεως, όλα. Εμείς θ’αγωνιζόμαστε.

      Άλλη φορά ήρθε κάποιος εδώ πέρα και με την ομιλία προβήκαμε σε

 κατάκριση. Έπειτα πάω να λειτουργήσω και δεν μπορώ να πω τις ευχές.

 Βρε, τι έκανα; λέω. Μπρος! Ήρθε ο τάδε γείτονας και κατακρίναμε κάτι

 δεσποτάδες και το αυτό. Απάνω στη Λειτουργία, λειτουργώντας, λέω:

 «Θεέ μου, συγχώρεσέ με. Συγχώρεσέ με, Θεέ μου. Έσφαλα, Θεέ μου.

 Για ποιον είναι το “έσφαλα”, Θεέ μου; Υπάρχει και για μένα συγχωρητική 

ευχή», λέω. «Ε, καλά, Θεέ μου, ευλόγησον». Και στο τέλος ειρήνευσα και 

λέω: «Αμα θέλεις άλλη φορά, κατάκρινε!»
Μεγάλο πράγμα είναι, μεγάλο κακό είναι η κατάκρισις. Ε, ως άνθρωποι θα σφάλλουμε, παιδί μου. Αλλά τι; Και η εξομολόγησις είναι μυστήριο, παιδί μου.

      Εγώ μόνο το Γυμνάσιο έβγαλα, δεν πήγα παραπάνω. Κι έγραψα όλους

 τους συμμαθητάς μου, όλους τους καθηγητάς μου, τους δασκάλους από 

την πρώτη Δημοτικού μέχρι την τελευταία τάξη του Γυμνασίου.

 Και όταν τα μνημονεύω, πόση χαρά λαμβάνω! Ξέρεις πόση χαρά 

λαμβάνω; Διότι μνημονεύω εκείνους, οι οποίοι με έκαναν άνθρωπο 

καλό. Τώρα, επειδή έχω ένα χρόνο που δεν πάω στη Λειτουργία, 

γιατί δεν ακούω, και θέλω να μνημονεύσω πάλι εκείνα τα ονόματα,

 και λίγο-λίγο πάλι τα θυμάμαι, αυτοί οι άνθρωποι ωφελούνται.

 Γι’ αυτό, παιδάκι μου, θέλεις να σωθεί η ψυχή σου δωρεάν; 

Όσα μπορείς περισσότερα ονόματα να μνημονεύεις.

      Μεγάλη παρρησία έχει το πετραχήλι, μεγάλη παρρησία.

 Γι’ αυτό, παιδάκι μου, θες ν’ αποκτήσεις κατάσταση; Άμα

 λειτουργήσεις και δεν κλάψεις, κάπου έπταισες, κάπου έκανες

 λάθος. Εγώ όλη την ημέρα προπαρασκεύαζα τον εαυτό μου για 

την ώρα της Λειτουργίας. Κι όταν έμπαινα στη Λειτουργία, δεν

 μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα. Ναι! Πολλές φορές δηλαδή

 είδα και απάνω στην αγία Τράπεζα σώμα νεκρό, να πούμε, σαν

 σε έκσταση, σώμα νεκρό.

      Ιερομόναχος: Εγώ, Γέροντα, ήμουνα είκοσι χρόνια απλός μοναχός.

 Και είναι αλήθεια, όταν έγινα παπάς, μετά δυσκολεύτηκα, δεν 

μπορούσα να συνηθίσω ότι ήμουνα ιερεύς. Και από την άλλη μέρα

 που έγινα παπάς με πολέμησε ο διάβολος με λογισμούς, με αγωνία, 

με φόβο, με αυτά, με πάλεψε πολύ με αυτά.
Γέροντας: Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός. Τη δουλειά του, αλλά κι 

εμείς θα κάνουμε τη δουλειά μας. Εκεί εις την Παναγία, να 

παρακαλάς την Παναγία, παιδί μου, διότι όλοι οι Άγιοι παρακάλεσαν 

την Παναγία. Δεν δίνεται ένα χάρισμα από τον Θεό εις τον άνθρωπο,

 ει μη διά μέσου της Παναγίας. Η Παναγία μοιράζει τα χαρίσματα στον

 κόσμο, η Παναγία τα μοιράζει.
Ιερομόναχος: Κι έτσι εθαύμασα. Λέω, πως ο διάβολος ούτε τη 

Θ. Λειτουργία δεν φοβάται, με τους λογισμούς του, με αισχρά,

 με το ένα, με το άλλο.
Γέροντας: Δεν λείπουν, παιδί μου, αυτά τα πράγματα. Δεν λείπουν.
Ιερομόναχος: Περιφρόνηση χρειάζεται…
Γέροντας: Περιφρόνηση. Ε, τη δουλειά του κάνει αυτός, παιδί μου,

 τη δουλειά του κάνει. Αλλά εμείς τη δουλειά μας, τη δουλειά μας.

Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

πηγή

Μετάνοια χωρίς την προαίρεση μας - Γέροντας Παΐσιος

- Υπάρχει μετάνοια χωρίς την προαίρεση μας; 

- Ναι, είναι ή αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχώρεσης για

 ένα κακό πού σου έκανα, για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά

 δεν αλλάζω. Ό διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και πηγαίνει

 με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλοσύνη, για να πλανέσει τούς 

άλλους. Αλλά και το να πάει κανείς να πει τις αμαρτίες του στον πνευματικό,

 γιατί φοβάται μήπως πάει στην κόλαση, και αυτό δεν είναι μετάνοια. 

Γιατί δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην

 πάει στην κόλαση! Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθεί ο

 άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέσει, να ζητήσει συγχώρεση από

 τον Θεό και μετά να εξομολογηθεί. Έτσι θα έρθει ή θεία παρηγοριά.

 Γι’ αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση

 ποτέ δεν συνιστώ.

Να, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή 

προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι 

περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως

 περάσει ο κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Γι’ αυτό,

 όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη πού μένει έγινε δυνατός 

σεισμός, του είπα: Σας κούνησε δηλαδή γερά σας ξύπνησε όμως;.

 Μάς ξύπνησε, μάς ξύπνησε, μου λέει. 

Πάλι όμως θα κοιμηθείτε, του είπα.

πηγή

Ὁ Ὅσιος Ῥωμανὸς ὁ Μελῳδὸς

Οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ῥωμανοῦ δυστυχῶς εἶναι λίγες.

Ἔζησε, κατὰ μία ἐκδοχὴ τὸν 8^ο αἰῶνα ἐπὶ τοῦ βασιλέως Ἀναστασίου τοῦ Β’. Ἀρχικὰ εἶχε χρηματίσει διάκονος στὴν ἐκκλησία τῆς Βηρυτοῦ. Κατόπιν μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἔμεινε στὰ κελιὰ τοῦ Ναοῦ τῆς Θεοτόκου. Ὁ Ῥωμανὸς εἶχε μέτρια παιδεία καὶ τὸ ποιητικὸ ταλέντο του ἦταν ἀκόμα ἄγνωστο. Διεκατέχετο ὅμως ἀπὸ μία βαθιὰ πίστη στὴν σεπτὴ μνήμη τῆς Παναγίας τῆς Παρθένου καὶ τακτικὰ παρακολουθοῦσε στὸν Ναὸ τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν τὶς κατανυκτικὲς ὁλονυκτίες.

Σὲ μία τέτοια, στὴν γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων ποὺ παραβρέθηκε, ἡ ψυχὴ του γέμισε μὲ κατάνυξη καὶ ὅταν γύρισε στὸ κελί του εἶδε ὄνειρο τὴν Παναγία νὰ τοῦ προσφέρει ἕνα βιβλίο καὶ νὰ τοῦ λέει νὰ τὸ καταφάει. Ὁ Ῥωμανὸς ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τοῦ ὀνείρου συνέθεσε γιὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ τὸ τροπάριο «Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει».
Ἀπὸ τὴν στιγμὴ αὐτὴ ἡ ποιητικὴ ἐπιφοίτηση τοῦ Ὁσίου Ῥωμανοῦ ἔμεινε ἄσβεστη καὶ ἀναδείχτηκε ὁ ἐξωχότερος καὶ μεγαλύτερος μελῳδὸς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς σάλπιγξ θεόληπτος, τῶν οὐρανίων ᾠδῶν, ἐνθέως ἐφαίδρυνας, τὴν Ἐκκλησίαν Χριστοῦ, τοῖς θείοις σου ᾄσμασι· σὺ γὰρ τῆς Θεοτόκου, ἐμπνευσθεὶς τῇ ἐλλάμψει, ἔνθεος ὑμνηπόλος, ἐγνωρίσθης ἐν κόσμῳ· διό σε πόθῳ τιμῶμεν, Ῥωμανὲ Ὅσιε.

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.

Ὤσπερ κιθάραν τῆς σοφίας παναρμόνιον

Καὶ ὑποφήτην θεοπνεύστων ἀναβάσεων

Εὐφημοῦμεν Ῥωμανέ σε ᾀσμάτων ὕμνοις.

Ἀλλ’ ὡς φόρμιγξ δωρεῶν τῶν ὑπὲρ ἔννοιαν

Πρὸς ἐγρήγορσιν ἡμᾶς θείαν διέγειρον
Τοὺς βοῶντάς σοι, χαίροις Πάτερ Θεόληπτε.

Μεγαλυνάριον.
Ἄνωθεν τὸ δῶρον ἀπειληφῶς, ἐκ τῆς Θεοτόκου, παμμακάριστε Ῥωμανέ, ὕμνησας πανσόφως, τὰ θεῖα μεγαλεῖα, κενώσεως τοῦ Λόγου, ὡς ἔμπνουν ὄργανον.

Ὁ Ἅγιος Ἀνανίας ὁ Ἀπόστολος

Ὑπακούετε «ἐκ καρδίας εἰς ὂν παρεδόθητε τύπον διδαχῆς». Κάνετε ὑπακοὴ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σας στὸν ἀκριβὴ κανόνα τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας.

Τέτοιος ἄνθρωπος ὑπακοῆς στὸν Θεὸ ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Ἀνανίας. Διότι, ὅταν ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε μὲ ὅραμα νὰ συναντήσει τὸ Σαῦλο, ποὺ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῶν χριστιανῶν, ἔκανε ὑπακοὴ στὰ λόγια τοῦ Κυρίου. Ἀμέσως πῆγε στὴν Εὐθεῖα ὁδὸ καὶ ἀναζήτησε τὸ σπίτι τοῦ Ἰούδα, ὅπου ἦταν ὁ Σαῦλος. Τὸν θεράπευσε, τὸν βάπτισε χριστιανό, καὶ ἔπειτα αὐτός, μὲ τὸ ὄνομα Παῦλος, ἔγινε ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.

Κατόπιν ὁ Ἀνανίας πῆγε στὴν Ἐλευθερούπολη, ὅπου μὲ τὴ διδασκαλία του εἵλκυσε στὸν Χριστὸ πολυάριθμες ψυχές. Ὁ θόρυβος ὅμως ποὺ δημιούργησε ἡ ἀποστολική του δράση, ἔκανε τὸν ἡγεμόνα Λουκιανὸ νὰ τὸν συλλάβει. Χρησιμοποίησε πολλοὺς καὶ ποικίλους τρόπους προκειμένου νὰ ἀλλαξοπιστήσει ὁ Ἀνανίας. Ἀλλὰ ὁ Ἀνανίας ἔμεινε ἀμετακίνητος στὰ χριστιανικά του φρονήματα.

Τότε ὁ Λουκιανὸς τὸν μαστίγωσε μὲ νεῦρα βοδιῶν. Ἔπειτα, μὲ σιδερένια νύχια τοῦ ξέσχισε τὰ πλευρὰ καὶ ἔκαψε τὶς πληγές του μὲ ἀναμμένες λαμπάδες. Τέλος, ἀφοῦ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, τὸν λιθοβόλησε.
Ἔτσι, ὁ Ἀνανίας πῆρε τὸ ἁμαράντινο στεφάνι τῆς ὑπακοῆς στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἔμπλεως χάριτος, τοῦ Τρισηλίου φωτός, τὸ σκεῦος ἐφώτισας, τῆς ἐκλογῆς τοῦ Χριστοῦ, Ἀνανία Ἀπόστολε· ὅθεν ἀνακηρύξας, εὐσέβειας τὸν λόγον, ἄθλοις ἐβεβαιώσω, τὴν σωτήριον χάριν· δι’ ἧς τοῖς σὲ εὐφημοῦσι, δίδου τὰ πρόσφορα.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Ὁ ἐν πρεσβείαις, θερμότατος ἀντιλήπτωρ, καὶ τοῖς αἰτοῦσι, ταχύτατα ἐπακούων, δέξαι τὴν δέησιν Ἀνανία ἡμῶν, καὶ τὸν Χριστὸν δυσώπει, τοῦ ἐλεῆσαι ἡμᾶς, τὸν μόνον ἐν Ἁγίοις δοξαζόμενον.

Μεγαλυνάριον.
Δι’ ἀποκαλύψεως θεϊκῆς, τῷ Σαύλῳ βραβεύεις, τὸν οὐράνιον φωτισμόν· ὅθεν Ἀνανία, ὡς Μάρτυρά σε θεῖον, Ἀπόστολόν τε ἅμα, Χριστὸς ἐδόξασε.

Τυπικόν της 1ης Ὄκτωβρίου 2012

Δευτέρα: Ἡ Ἑορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.  Τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνανίου καί  τοῦ Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ῥωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ.

᾿Ἀπόστολος:  Τοῦ Ἀποστόλου· (Πράξ. θ΄ 10-12), ζήτει τοῦτον τῇ 1ῃ Ὀκτωβρίου. Εὐαγγέλιον:  Τῆς ἡμέρας· Δευτέρας γ΄ ἑβδομάδος Λουκᾶ (Λουκ. ς΄ 24-30).

Τυπικόν Οκτωβρίου 2012

ΜΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

ἔχων ἡμέρας τριάκοντα μίαν

῾Η ἡμέρα ἔχει ὥρας 11 καὶ ἡ νὺξ ὥρας 13

1. Δευτέρα. ᾿Ανανίου ἀποστόλου, ῾Ρωμανοῦ τοῦ μελῳ­δοῦ (ϛ΄ αἰ.) καὶ ποιητοῦ τῶν κοντακίων. ᾿Ιωάννου ὁσίου τοῦ Κου­κου­ζέ­λους. Τῆς τιμίας σκέπης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Διὰ τὰς ἐν καθημερινῇ ἀκολουθίας μετὰ Παρακλητικῆς βλέ­πε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις (§§1-32). Προκείμενον καὶ ᾿Απόστολος: τοῦ ἁγίου, 1 ᾿Οκτ. (Πρξ. θ΄ 10-18)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ϛ΄ 24-30).

Εἴδησις. ᾿Αποφάσει τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος λη­φθείσῃ κατὰ τὸ ἔτος 1952, ἡ σημερινὴ ἑορτὴ τῆς τιμίας σκέπης μετα­τίθεται τῇ 28ῃ ᾿Οκτωβρίου, ἵνα συνεορτάζηται μετὰ τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς.

2. Τρίτη. Κυπριανοῦ ἱερομάρ­τυ­ρος καὶ ᾿Ιουστίνης μάρ­τυ­ρος (†304).

Προκείμενον καὶ ᾿Απόστολος: τοῦ ἁγίου, ᾿Οκτ. 2 (Α΄ Τιμ. α΄ 12-17)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ϛ΄ 37-45).

3. Τετάρτη. Διονυσίου ἀρεοπαγίτου ἱερομάρτυρος, ἐπι­σκό­που καὶ πολιούχου ᾿Αθηνῶν (†96). ῾Ρου­στικοῦ, ᾿Ελευθε­ρί­ου καὶ Δαμά­ρι­δος (α΄ αἰ.) μαρτύρων τῶν ᾿Αθη­ναίων.

Προκείμενον καὶ ᾿Απόστολος: τοῦ ἁγίου, 3 ᾿Οκτ. (Πρξ. ιζ΄ 16-34)· Εὐ­αγ­γέ­λι­ον: ἡμέρας, Τετ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ϛ΄ 46-ζ΄ 1).

Σημείωσις. Ὅπου ἂν ἑορτάζεται ὁ ἅγιος, ἡ ἀκολουθία αὐτοῦ ψάλλεται ἐξ ἰδιαιτέρας φυλλάδος· καταβασίαι«᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· κοντάκιον «Προστασία»· Εὐαγγέλιον: τοῦ ἁγίου, Παρ. ϛ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. ιγ΄ 44-54).

4. Πέμπτη. ῾Ιεροθέου ἀρεοπαγί­του, πρώτου ἐπισκόπου ᾿Α­θη­νῶν (α΄ αἰ.).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Πέμ. ιη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (᾿Εφεσ. ε΄ 33-ϛ΄ 9)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Πέμ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ζ΄ 17-30).

Σημείωσις. Ὅπου ἂν ἑορτάζεται ὁ ἅγιος, ἡ ἀκολουθία ψάλλεται κα­τὰ τὴν διάταξιν ἰδιαιτέρας φυλλάδος· κοντάκιον «Προστασία»· ἀναγνώ­σματα τοῦ ἱεράρ­χου, ἃ ζήτει 13 Νοεμ. (῾Εβρ. ζ΄ 26-η΄ 2. ᾿Ιωάν. ι΄ 9-16).

5. Παρασκευή. Χαριτίνης μάρτυρος (†304)· Μεθοδίας ὁσί­ας τῆς ἐν Κιμώλῳ.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιη΄ ἑβδ. ἐπιστ. (᾿Εφεσ. ϛ΄ 18-24)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. γ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ζ΄ 31-35).

6. Σάββατον. † Θωμᾶ (τοῦ καὶ Διδύμου) ἀποστόλου ἐκ τῶν ιβ΄. ᾿Ερω­τηίδος μάρτυρος.

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ἤχου πλ. δ΄ (ἐκ τῆς ὁποίας πα­ρα­λείπον­ται ὅλα τὰ νεκρώσιμα) συμψάλλεται μὲ τὴν ἀκολου­θίαν τοῦ Μη­ναίου κατὰ τὴν ἑξῆς τάξιν.

Εἰς τὸν ἑσπε­ρι­νόν, εἰς στίχους 6, τὰ 3 προσόμοια τοῦ ἀπο­στόλου «Τῆς πλευρᾶς ἐφαψάμενος» κ.λπ. (ἀνὰ μίαν) καὶ τὰ ἕτερα 3 τῶν ἀποστίχων «῞Ως περ μαργαρίτην σε»κ.λπ., Δό­ξα, «῾Ως ὑπηρέτης τοῦ Λόγου», Καὶ νῦν, τὸ πρῶτον θεοτο­κίον τοῦ ἤχου «῾Ο βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν». Ἄνευ εἰσό­δου, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας «῾Ο Θεός, ἀντιλή­πτωρ μου εἶ». Εἰς τὰ ἀπόστιχα τὰ τῆς Παρακλητικῆς 3 μαρ­τυ­ρικὰ τοῦ ἤχου«Μάρτυρες Κυρίου», «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε», «Εἴ τις ἀρετή» (ἅ τινα εὑρί­σκονται ὡς στιχηρὰ εἰς τὸ «Κύριε, ἐκέκραξα»), τὸ μὲν πρῶτον ἄνευ στί­χου, τὸ δὲ β΄ μετὰ στίχου«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ», καὶ τὸ γ΄ μετὰ τοῦ «Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυ­μά­στω­σεν ὁ Κύριος», Δόξα, τὸ ἐν τῷ Μηναίῳ ἰδιόμελον «Τὰ θεῖα ἐ­ποπτεύων», Καὶ νῦν, τὸ μετ᾿ αὐτὸ ὁμό­ηχον θεοτοκίον. Τὸ ἀπολυτίκιον, ἦχ. γ΄, «᾿Απόστολε ἅγιε Θωμᾶ...»εἰς μὲν τὸν ἑ­σπε­ρινὸν καὶ μετὰ τὴν μεγάλην δοξο­λογίαν ἅπαξ, εἰς δὲ τὸ «Θε­ὸς Κύριος» δίς (μετὰ τοῦ Δόξα), καὶ θεοτοκίον «Σὲ τὴν με­σιτεύσασαν».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Καθίσματα εἰς τὴν α΄ στιχολογίαν τὰ τῆς Παρακλητικῆς, εἰς δὲ τὴν β΄ στιχολ. τὰ τοῦ Μηναίου· ὁ ν΄ ψαλμὸς χῦμα. Κανόνες, ὁ πρῶτος τῆς Παρακλητικῆς μετὰ τῶν εἱρμῶν (ἀλλ᾿ ἄνευ τοῦ νεκρωσίμου τροπαρίου) καὶ ὁ τοῦ Μη­ναίου. Καταβασίαι δὲν ψάλλονται, ἀλλὰ μόνον οἱ εἱρμοὶ τῶν ᾠδῶν γ΄, ϛ΄, η΄ καὶ θ΄ τοῦ Μηναίου εἰς τὴν τάξιν αὐτῶν. ᾿Απὸ γ΄ καὶ ϛ΄ ᾠδῆς ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ· στιχολογοῦμεν καὶ «Τὴν τιμιωτέραν». Εἰς τὰ ἐξαποστειλάρια καὶ τοὺς αἴνους ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ· δοξολογία μεγάλη.

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Μετὰ τὴν εἴσοδον ἀπολυτίκια «᾿Α­πό­στολε ἅγιε Θωμᾶ...» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Προστα­σία»· ᾿Από­στο­λος: τοῦ ἀποστόλου, Κυρ. ι΄ ἐπιστ., «῾Ο Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀπο­στό­λους» (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)· Εὐαγ­γέλιον: ὁμοίως, ἑωθινὸν θ΄, «Οὔ­σης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» (᾿Ιω. κ΄ 19-31)· κοινωνικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

7. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ (Γ΄ ΛΟΥΚΑ). Σεργίου καὶ Βάκχου μεγαλομαρτύρων (†290-303). Πολυ­χρονίου ἱερομάρτυρος (δ΄ αἰ.), ᾿Ιουλιανοῦ πρεσ­βυ­τέρου, Καισαρίου διακόνου (α΄ αἰ.) μαρτύρων. ῏Ηχος α΄, ἑωθινὸν ζ΄.

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 6 καὶ τοῦ Μη­ναί­ου προσόμοια 3 εἰς 4, Δόξα,«Σέργιος καὶ Βάκχος», Καὶ νῦν, «Τὴν παγκόσμιον δόξαν».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, «᾿Εκραταιώθη τῶν τοῦ Χριστοῦ», Καὶ νῦν,«᾿Ανύμφευτε παρθένε» (Παρακλ., ἦχ. πλ. δ΄, Σαβ. ἑσπέρας).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Τοῦ λίθου σφραγισθέντος», Δόξα, «Οἱ μάρ­­τυρές σου, Κύριε», Καὶ νῦν, «Τὸ ἀπ᾿ αἰῶνος ἀπό­κρυ­φον».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικὰ«῎Αξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου.

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύ­ρι­ος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια ὡς προεγράφησαν. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα, τῆς α΄ στι­χολογίας μὲ θεοτο­κί­ον «Τοῦ Γαβριὴλ φθεγξαμένου σοι», καὶ τὰ τῆς β΄ στι­χο­λο­γίας μὲ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν. Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀ­να­­βαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (ζ΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Μηναίου μετὰ τοῦ θεοτοκίου· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ συνα­ξά­ριον.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· «Τὴν τιμι­ω­τέραν», «Ἅπας γηγενής».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ ζ΄ ἀναστάσιμον «῞Οτι ἦραν τὸν Κύριον» καὶ τὰ τοῦ Μηναίου.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τῶν μαρτύρων στιχηρὰ 4 (τὰ 3 ἰδιόμελα«Δαυιτικῶς ἀνεβόων» κ.λπ. καὶ εἶτα τὸ «Ὑπο­δησά­μενος Σέργιος» ἄνευ τοῦ Δόξα) –μετὰ στίχων εἰς τὰ δύο τελευταῖα α) «Δίκαιος ὡς φοίνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεὶ κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται», β) «Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος»–, Δόξα, τὸ ζ΄ ἑωθι­νὸν «᾿Ιδοὺ σκοτία καὶ πρωί», Καὶ νῦν, «῾Υπερευλογημένη». Δοξολογία μεγάλη,«Σήμερον σωτηρία».

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μα­κα­­ρισμῶν] (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66).

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Τοῦ λίθου σφραγισθέν­τος», «Οἱ μάρ­τυ­ρές σου» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Προ­στα­σία».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: Κυρ. ιη΄ ἐπιστ., «῾Ο σπείρων φειδο­μέ­νως» (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. γ΄ Λουκᾶ, «᾿Ε­πορεύετο ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν» (Λκ. ζ΄ 11-16).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «Ἄξιον ἐστίν».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συνήθως.

8. Δευτέρα. Πελαγίας ὁσίας (†457). Πελαγίας τῆς παρ­θε­νο­μάρ­τυ­ρος (†303), Ταϊσίας τῆς πρώην πόρνης.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α΄ 1-7)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Δευτ. δ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ζ΄ 36-50).

9. Τρίτη. ᾿Ιακώβου ἀποστόλου, υἱοῦ τοῦ ᾿Αλφαίου (α΄ αἰ.). ᾿Αβραὰμ τοῦ δικαίου καὶ τοῦ ἀνεψιοῦ αὐτοῦ Λώτ (2100 π.Χ.), Ποπλίας μάρτυρος (α΄ αἰ.), ᾿Ανδρονίκου ὁσίου καὶ τῆς συμβίου αὐτοῦ.

᾿Απόστολος: ἀποστόλου, ι΄ Κυρ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἀποστόλου, Δευτ. γ΄ ἑβδ. Ματθ. (Μτθ. θ΄ 36-ι΄ 8).

10. Τετάρτη. Εὐλαμπίου καὶ Εὐλαμ­πί­ας μαρτύρων. Θε­ο­φί­λου ὁσίου (η΄ αἰ.).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τετ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α΄ 12-20)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Τετ. δ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. η΄ 22-25).

11. Πέμπτη. Φιλίππου ἀποστόλου ἐκ τῶν ἑπτά· Θεοφά­νους ὁμο­λο­γητοῦ τοῦ Γραπτοῦ, ἐπι­σκό­που Νι­καίας (†850).

᾿Απόστολος: ἀποστόλου, Πέμ. γ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. η΄ 26-39)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. δ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 7-11).

12. Παρασκευή. Πρόβου, Ταράχου καὶ ᾿Ανδρονίκου μαρ­τύ­ρων (†850). Δομνίνης μάρτυρος, Συμεὼν τοῦ νέου θεολό­γου (†1022), σύναξις πάν­των τῶν ἐν Ἀθήναις ἁγίων.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Παρ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α΄ 27-β΄ 4)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Παρ. δ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 12-18).

Σημείωσις. ῾Η μνήμη τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ νέου θεολόγου, ὡς παρα­τηρεῖ ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ ῾Αγιορείτης, ὁ καὶ συντάκτης τῆς ἱ. ἀκο­λου­θίας αὐτοῦ, μετα­τίθεται «ἐκ τῆς ιβ΄ τοῦ Μαρτίου μηνός, καθ᾿ ἣν καὶ ἐτε­λεύτησε, διὰ τὸ ἐκείνην συμπίπτειν τῇ νηστείᾳ τῆς μεγ. τεσσαρακοστῆς» (ὅ περ συνέβαινε κατ᾿ ἔτος κατὰ τὸ παλαιὸν ἡμερολόγιον).

13. Σάββατον. Κάρπου, Παπύλου, ᾿Αγαθοδώρου καὶ ᾿Αγα­θονίκης μαρτύρων (†251). Χρυσῆς νεομάρτυρος τῆς ἐκ Μο­γλε­­νῶν (†1795), Μελετίου (Πηγᾶ) Ἀλεξανδρείας.

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ψάλλεται μὲ «Θεὸς Κύριος» (βλέπε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§31-44). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Σαβ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ιε΄ 58-ιϛ΄ 3)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. δ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ϛ΄ 1-10).

14. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ΄ (Δ΄ ΛΟΥΚΑ). «Τῶν θεοφόρων πατέ­ρων τῆς ἐν Νικαίᾳ ζ΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου (787)». Να­ζα­ρί­ου καὶ Γερβασίου, μαρτύρων. Κο­σμᾶ τοῦ ποιητοῦ (†787). ᾿Ιγνατίου (᾿Αγαλλιανοῦ) ἀρχιεπι­σκό­που Μη­θύ­μνης. ῏Ηχος β΄, ἑωθινὸν η΄.

Τὴν ἀκολουθίαν τῶν ἁγίων πατέρων ζήτει ἐν τῷ Μηναίῳ μετὰ τὴν 11ην ᾿Οκτωβρίου (τυπικὸν 11ης ᾿Οκτωβρ. §§1-3).

Εἰς τὴν θ΄. ᾿Απολυτίκιον «Οἱ μάρτυρές σου, Κύριε»· ἀντὶ κοντακίου τὰ τροπάρια τῆς ὥρας.

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσι­μα 4, τῶν πατέρων 6, Δόξα, τὸ ἰδιόμελον αὐτῶν«Τὰς μυστικάς», Καὶ νῦν, τὸ α΄ θεοτοκίον τοῦ ἤχου «Παρῆλθεν ἡ σκιά».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ἀνα­γνώσματα τῶν πατέρων.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, τῶν πατέρων «Τὴν ἐτή­σιον μνή­μην», Καὶ νῦν,«Νεῦσον παρακλήσεσιν».

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «῞Οτε κατῆλθες», Δόξα, «῾Υ­περ­δε­δο­ξασμέ­νος εἶ», Καὶ νῦν, «῾Ο δι᾿ ἡμᾶς γεννηθείς».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν τριαδικὸν κανόνα τοῦ ἤ­χου, Δόξα, τὸ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελον τῶν πατέρων «᾿Απο­στο­λικῶν πα­ρα­δόσεων», Καὶ νῦν, «Θεοτόκε, ἡ προστασία», τὰ τρια­δι­κὰ «῎Α­­ξι­ον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον «῾Υ­περδε­δο­ξα­σμένος εἶ».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπο­λυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα τῆς α΄ στι­χολογίας (ἀλλ᾿ εἰς τὸ Καὶ νῦν, τὸ θεοτοκίον τοῦ ἀνα­στασίμου ἀπολυτικίου «Πάν­τα ὑπὲρ ἔννοιαν»), καὶ τὰ τῆς β΄ στι­χολογίας μὲ τὸ θεοτοκίον αὐτῶν. Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀνα­βαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (η΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τά­ξεως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τῶν πατέρων· ἀπὸ γ΄ ᾠ­δῆς τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου (χῦμα), εἶτα ψάλ­λεται τὸ μεσῴ­διον κάθισμα τῶν πατέρων μετὰ τοῦ θεο­το­κίου· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῶν πατέρων, τὸ συναξάριον τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ὑπόμνημα τῆς Κυριακῆς τῶν πατέρων.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· «Τὴν τι­μι­ωτέ­ραν», «Ἅπας γηγενής».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ η΄ ἀναστάσιμον «Δύο ἀγγέλους βλέψασα», τὸ τῶν πατέρων «Πατέρες οὐρα­νό­­φρο­νες» καὶ τὸ θεοτοκίον αὐτοῦ.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τῶν πατέρων προσό­μοια 3 εἰς 4 –εἰς τοὺς πρὸ αὐτῶν στίχους τὰ δύο τελευταῖα–, Δόξα, τὸ ἰδιόμελον αὐτῶν «Τῶν ἁγίων πατέρων ὁ χορός», Καὶ νῦν, «῾Υπερευ­λο­γημένη». Δοξολογία μεγάλη, «Σή­μερον σωτηρία».

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ καὶ οἱ μα­καρισμοὶ τοῦ ἤχου εἰς 4 καὶ 4 ἐκ τῆς ϛ΄ ᾠδῆς τοῦ κανόνος τῶν πατέρων].

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «῞Οτε κατῆλθες», «῾Υ­περ­δεδοξασμένος εἶ» καὶ τοῦ να­οῦ, κοντάκιον «Προ­στασία».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος –μετὰ τοῦ προκειμένου αὐ­τοῦ– Κυριακῆς τῶν πατέρων, 11 ᾿Οκτ., «Πιστὸς ὁ λόγος» (Τίτ. γ΄ 8-15)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. δ΄ Λουκᾶ, «᾿Εξῆλθεν ὁ σπεί­ρων»(Λκ. η΄ 5-15).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «Ἄξιον ἐστίν».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε» καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συνήθως.

Σημείωσις. ῾Η σημερινὴ Κυριακή, ἐν ᾗ ἀναγινώσκεται ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως, εἰς πολλὰς περιοχὰς ἔχει καθι­ε­ρωθῆ ὡς ἡ ἐπίσημος ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τῶν κατηχητικῶν σχολείων.

15. Δευτέρα. Λουκιανοῦ πρεσβυτέρου ᾿Αντιοχείας τῆς με­γά­λης (†310). Σαβίνου ὁσίου (†760), Βάρσου ὁμολογητοῦ.

Διὰ τὰς ἐν καθημερινῇ ἀκολουθίας μετὰ Παρακλητικῆς βλέ­πε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις (§§1-32). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. β΄ 12-16)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 18-22).

16. Τρίτη. Λογγίνου ἑκατοντάρχου τοῦ ἐπὶ τοῦ σταυ­ροῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ δύο στρατιωτῶν μαρτύρων (α΄ αἰ.).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τρίτης κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. β΄ 16-23)· Εὐ­αγ­­γέλιον: μάρτυρος, ζ΄ Εὐαγγ. ἁγ. Παθῶν (Μτθ. κζ΄ 33-54).

17. Τετάρτη. ᾿Ωσηὲ τοῦ προφήτου (820 π.Χ.), ᾿Ανδρέου ὁσιο­μάρ­τυρος τοῦ ἐν Κρίσει· ἀνακομιδὴ τοῦ λειψά­νου τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Λα­ζάρου (898).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τετ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. β΄ 24-30)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Τετ. ε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. θ΄ 44-50).

18. Πέμπτη. † Λουκᾶ τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγ­γε­λιστοῦ. Μαρίνου μάρτ. τοῦ γέροντος.

Ἡ ἀκολουθία ψάλλεται «κατὰ τὴν τοῦ Μηναίου διάταξιν» (Τ.Μ.Ε. 18 Ὀκτ. §1), ἤ τοι μετὰ τῆς Παρακλητικῆς. Εἰς τὸν ἑ­σπερινὸν δὲν γίνεται εἴσοδος· εἰς τὰ ἀπόστιχα Καὶ νῦν«Θεο­τό­κε, σὺ εἶ ἡ ἄμπελος... μετὰ τοῦ ἀπο­στόλου» (Παρακλ., ἦχος πλ. β΄, Τετάρτῃ ἑσπέρας)· ἀπολυτίκιον «᾿Απόστολε ἅγι­ε», Δόξα, Καὶ νῦν, «Σὲ τὴν μεσι­τεύ­σασαν». Εἰς τὸν ὄρθρον δὲν λέ­γονται καταβασίαι, ψάλλονται ὅμως αἶνοι καὶ δοξο­λο­γί­α με­γά­λη. Εἰς τὴν λειτουργίαν κοντάκιον «Προ­στα­σία»· ᾿Από­στο­λος: τοῦ εὐαγγελιστοῦ, 18 ᾿Οκτ., «᾿Εν σοφίᾳ πε­ριπατεῖτε»(Κολασ. δ΄ 5-11, 14-18)· Εὐαγγέλιον: ὁ­μοί­ως, 8 Νοεμ. τῆς λει­τουργίας, «῾Ο ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀ­κού­ει» (Λκ. ι΄ 16-21)· κοι­νωνικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

Σημείωσις. Εἰς τοὺς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ἀποστόλου τιμωμένους ναοὺς ἡ ἀκολουθία ψάλλεται κα­τὰ τὴν διάταξιν ἰδιαιτέρας φυλλάδος, ὅτε, κα­τα­λιμ­πα­νομένης τῆς Παρακλητικῆς, εἰς μὲν τὸν ἑσπερινὸν γίνεται εἴ­σο­δος, εἰς δὲ τὸν ὄρθρον ψάλλονται καταβασίαι «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου». ῾Η παροῦσα μυριόλεκτος σημείωσις εἶναι περιττὴ ἀκόμη καὶ διὰ τοὺς ἄκρῳ δα­κτύλῳ ἁ­ψα­μένους τοῦ Τυπικοῦ.

19. Παρασκευή. ᾿Ιωὴλ προφήτου (630 π.Χ.), Οὐάρου μάρ­τυρος (†307).

᾿Απόστολος: προφήτου, Τρ. διακαιν. (Πρξ. β΄ 14-21)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Παρ. ε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ι΄ 1-15).

20. Σάββατον. ᾿Αρτεμίου μεγαλομ. (†326), Ματρώνης ὁσίας τῆς Χιο­πολίτιδος (†462), Γερασίμου ὁσίου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ (†1581).

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ψάλλεται μὲ «Θεὸς Κύριος» (βλέπε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§31-44). ᾿Απόστολος: ἡμέρας, Σαβ. κ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 8-11)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Σαβ. ε΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ζ΄ 1-10).

Εἴδησις. Ὅπου ὑπάρχει ἰδιαιτέρα ἀκολουθία τοῦ ἁγ. Γερασίμου (ἢ τῆς ὁσίας Ματρώνης), συμψάλλεται μετὰ τῆς τοῦ ἁγίου ᾿Αρτεμίου, οὗ τι­νος ἀπαραιτήτως προηγοῦνται τὰ 3 στιχηρὰ τοῦ ἑσπερινοῦ καὶ ὁ κα­νὼν τοῦ ὄρθρου, δοξα­στι­κὰ ὅμως ψάλλονται τὰ τοῦ τιμωμένου ἁγίου (τυπικὸν 20ῆς ᾿Οκτωβρίου §1)· ἐν δὲ τῇ λειτουργίᾳ ὁμοίως τὰ ἀνα­γνώ­σματα τοῦ τιμωμένου ἁγίου. Εἰς τοὺς ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ἁγίου (ἢ τῆς ὁ­σί­ας) ναοὺς ψάλ­λεται μόνη ἡ ἀ­κολουθία αὐτοῦ, καταλιμπανομένης τῆς τοῦ Μηναίου.

21. † ΚΥΡΙΑΚΗ Κ΄ (Ϛ΄ ΛΟΥΚΑ). ῾Ιλαρίωνος ὁσίου (†371). Χρι­στο­δού­λου τοῦ ἐν Πάτμῳ· Θεοδότης καὶ Σωκρά­τους μαρτύρων, ᾿Ιωάννου νε­ο­μάρτυρος τοῦ ἐκ Μονεμ­βασίας (†1773), Φιλοθέου ὁσίου. ῏Ηχος γ΄, ἑωθινὸν θ΄.

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. Ὁ προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 6 καὶ τοῦ Μη­ναίου 3 εἰς 4, Δόξα, τοῦ ὁσίου«᾿Εκ νεότητός σου φέρων», Καὶ νῦν, «Πῶς μὴ θαυμάσωμεν».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, τοῦ Μηναίου «Πνεύ­μα­τος ἁγίου πλήρης», Καὶ νῦν,«᾿Ανύμφευτε παρθένε» (Παρα­κλητ., Σάβ. ἑσπέρας, ἦχ. πλ. δ΄).

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Εὐφραινέσθω τὰ οὐράνια», Δόξα, «Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς», Καὶ νῦν, «῾Ο δι᾿ ἡμᾶς γεννηθείς».

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμὸν ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ τριαδικὰ«῎Αξιον ἐστί», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἡ ὑπακοὴ τοῦ ἤχου «᾿Εκπλήττων τῇ ὁράσει».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύριος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ ἄμωμος.]

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα (ἀλλ᾿ εἰς τὸ Καὶ νῦν τῆς α΄ στιχολογίας τὸ θεοτοκίον τοῦ ἀναστασίμου ἀπολυτικίου «Σὲ τὴν μεσιτεύσασαν»). Εὐλογητάρια. Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀνα­βαθ­μοὶ καὶ τὸ προ­κείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (θ΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος καὶ ὁ τοῦ Μηναίου· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὸ μεσῴδιον κάθισμα τοῦ Μηναίου μετὰ τοῦ θεοτοκίου· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον, ὁ οἶκος καὶ τὸ μηνολόγιον.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· «Τὴν τιμι­ω­­τέ­ραν», «῞Απας γηγενής».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ θ΄ ἀναστάσιμον «Συγκεκλεισμένων, δέσποτα», καὶ τὰ τοῦ Μηναίου.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ἀναστάσιμα 4 καὶ τοῦ ὁσίου προσόμοια 3 εἰς 4 –εἰς στίχους τὰ δύο τελευταῖα «Τίμιος ἐναντίον Κυ­ρί­ου ὁ θάνατος τοῦ ὁσίου αὐτοῦ», «Μακάριος ἀνὴρ ὁ φο­βού­μενος τὸν Κύριον, ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα»–, Δόξα, τὸ θ΄ ἑωθινὸν «῾Ως ἐπ᾿ ἐσχάτων», Καὶ νῦν, «῾Υπερ­ευ­λο­γημένη». Δοξολογία μεγάλη, «Σήμερον σωτηρία».

Εἰς τὴν λειτουργίαν. Τὰ ἀντίφωνα [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μα­κα­­ρισμῶν] (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66).

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Εὐφραινέσθω», «Ταῖς τῶν δακρύων σου» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Προστασία».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: Κυρ. κ΄ ἐπιστ., «Γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθέν» (Γαλ. α΄ 11-19)· Εὐαγ­γέ­λιον: Κυρ. ϛ΄ Λουκᾶ, «᾿Ελθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν» (Λκ. η΄ 27-39).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «Ἄξιον ἐστίν».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Αἰνεῖτε»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», καὶ τὰ λοιπὰ τῆς λειτουργίας ὡς συνήθως.

22. Δευτέρα. ᾿Αβερκίου ἰσαποστόλου ἐπισκόπου ῾Ιερα­πό­λεως (†167), τῶν ἐν ᾿Εφέσῳ ἁγίων ἑπτὰ παίδων (†250).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. δ΄ 10-23)· Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ϛ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. δ΄ 22-24).

23. Τρίτη. ᾿Ιακώβου ἀποστόλου τοῦ ἀδελφοθέου (†63).

῾Η ἀκολουθία ψάλλεται ἡμιεορτάσιμος κατὰ τὴν ἐν τῷ Μη­­ναίῳ τάξιν, ἤ τοι εἰς τὸν ἑσπερινὸν ἄνευ εἰσόδου καὶ εἰς τὸν ὄρ­θρον ἄνευ καταβασιῶν, ἀλλὰ μετὰ δοξολογίας μεγά­λης. Εἰς τὴν θείαν λειτουργίαν κον­τάκιον «Προστασία»· ᾿Α­πό­στολος: ἀποστόλου, Κυρ κ΄ ἐπιστ., «Γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγ­γέ­λιον» (Γαλ. α΄ 11-19)· Εὐαγγέλιον: ὁμοίως, Δευτ. ζ΄ ἑβδ. Ματθ., «῏Ηλ­θεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ» (Μτθ. ιγ΄ 54-58)· κοινωνικὸν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν».

Σημείωσις. Τὸ Τυπικὸν (᾿Οκτ. 23 §2) ὁρίζει εἰς τὸν ἑσπερινὸν καὶ ἀνα­γνώσματα τοῦ ἀποστόλου, ἅ τινα δὲν ὑπάρχουν εἰς τὸ Μηναῖον. Ταῦτα εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναγνωσθοῦν μόνον ἂν ὑπάρχῃ πλήρης ἑορ­τάσιμος ἀκολουθία τοῦ ἁγίου (καὶ εἰ βούλεται ὁ προεστώς), εἶναι δὲ τὰ ἑξῆς τρία: ᾿Ιακώβου α΄ 1-18, β΄ 1-13 καὶ γ΄ 11-δ΄ 6, ἅ τινα εὑρίσκονται εἰς τὸ λειτουργικὸν βιβλίον τοῦ ᾿Αποστόλου τὸ α΄ τῇ Τετ. τῆς λα΄ ἑβδ. ἐπιστ., τὸ β΄ τῇ Παρ. τῆς αὐτῆς ἑβδομάδος καὶ τὸ γ΄ τῇ Τετ. τῆς λβ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν.

24. Τετάρτη. ᾿Αρέθα μεγαλο­μάρ­τυρος (β΄ αἰ.)· Σεβαστιανῆς μάρτυρος.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τετ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολ. α΄ 18-23)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Τετ. ϛ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 9-13).

25. Πέμπτη. Μαρκιανοῦ καὶ Μαρτυρίου τῶν νο­τα­ρίων (†355), μαρ­τύρων· Ταβιθᾶς, ἣν θανοῦσαν ἀνέστησεν ὁ ἀπό­στο­λος Πέτρος.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Πέμ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολασ. α΄ 24-β΄ 1)· Εὐ­αγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ϛ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 14-23).

26. Παρασκευή. † Δημητρίου μεγαλομάρτυρος τοῦ μυρο­βλύ­­του (†306), ἀνάμνησις τοῦ γεγονότος σεισμοῦ (740).

῾Η ἀκολουθία ἅπασα ψάλλεται κατὰ τὴν ἐν τῷ Μηναίῳ τάξιν. Τὰ διὰ τὴν λιτὴν στιχηρὰ εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Εἰς τὰ ἀπόστιχα τοῦ ἑσπερινοῦ Καὶ νῦν, «Δέσποινα πρόσδεξαι» (Παρακλ. ἦχος πλ. δ΄, Δευτ. πρωί). Τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγί­ου ἔν τε τῷ ἑσπερινῷ καὶ τῷ ὄρθρῳ ἐπισφραγίζεται μὲ τὸ ἀπο­λυτίκιον τοῦ σεισμοῦ ἅπαξ. Εὐαγγέλιον ὄρθρου: τοῦ ἁγίου, Τρ. ιβ΄ ἑβδ. Λουκᾶ, «Προσέχετε ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Λκ. κα΄ 12-19). Καταβασίαι οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου». Εἰς τὴν θ. λειτουργίαν ἀπολυτί­κια «῾Ο ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν», «Μέγαν εὕρατο» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον «Προ­στασία». ᾿Α­πό­στολος τοῦ ἁγίου, 26 ᾿Οκτ., «᾿Ενδυναμοῦ ἐν τῇ χά­ριτι» (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)· Εὐαγγέλιον ὁμοίως, Σαβ. γ΄ ἑβδ. ᾿Ιωάν.,«Ταῦτα ἐντέλ­λομαι ὑμῖν» (᾿Ιω. ιε΄ 17-ις΄ 2). Κοινωνικὸν «Εἰς μνη­μό­συνον».

Σημείωσις. ᾿Απὸ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Θεσσαλονίκης (τῷ 1912) τὸ τέλος τοῦ β΄ τροπαρίου τῶν αἴνων τοῦ ἁγίου, «Τεῖχος ὠχυρωμένον ἡμῖν», μετὰ τὰς λέξεις «...τῇ σῇ πόλει Δημήτριε...», ψάλλεται οὕτως:

«...ἣν λυτρωθεῖσαν ἔνδοξε, Θεοῦ εὐδοκήσαντος, διὰ παντὸς ἐλευ­θέ­ραν, ταῖς σαῖς πρεσβείαις διάσωσον, Χριστὸν ἱκετεύων, τὸν παρέχοντα τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος».

῾Η διόρθωσις αὕτη ἐγένετο ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου ἀρχιεπισκόπου ᾿Αθη­νῶν Χρυσοστόμου (Α΄) Παπαδοπούλου.

27. Σάββατον. Νέστορος μεγαλομάρτυρος (†306)· Πρόκλης συζύ­γου τοῦ Πιλάτου.

῾Η ἀκολουθία τοῦ Σαββάτου ψάλλεται μὲ «Θεὸς Κύριος» (βλέπε ἔμπροσθεν εἰς τὰς γενικὰς τυπικὰς διατάξεις §§31-44)· τὰ νεκρώσιμα τῆς Παρακλητικῆς παραλείπονται. ᾿Απόστο­λος: ἡμέρας, Σάβ. κα΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. γ΄ 12-18)· Εὐαγγέ­λι­ον: ἡμέρας, Σαβ. ϛ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. η΄ 16-21).

28. † ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ΄ (Ζ΄ ΛΟΥΚΑ). † ΤΗΣ ΦΩΤΟΦΟΡΟΥ ΣΚΕ­ΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡ­ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡ­ΘΕ­ΝΟΥ ΜΑ­ΡΙΑΣ. Τε­ρεν­τίου, Νεο­νίλ­λης, Εὐνίκης καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς μαρτύρων· Στεφάνου ὁσίου τοῦ Σαββαΐτου. Τῶν ἐν ῾Ρεθύμνῃ τεσσάρων νεομαρ­τύρων (†1824). ᾿Εθνικὴ ἑορτὴ ἐπὶ τῷ νικηφόρῳ τῶν ῾Ελλήνων ἐν Βορείῳ ᾿Ηπείρῳ πολέμῳ (1940). ῏Ηχος δ΄, ἑωθινόν ι΄.

Εἰς τὴν θ΄. Ἀπολυτίκια «Μέγαν εὕρατο», Δόξα, «῾Ο μάρ­τυς σου, Κύριε»· κοντάκιον«᾿Αθλήσας καλῶς».

Εἰδήσεις. 1. ῾Η ῾Ι. Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἐνέκρινεν ἀπὸ τοῦ 1952 ὅπως ἡ τῇ 1ῃ ᾿Οκτωβρίου ἀγομένη ἑορτὴ τῆς ἱερᾶς Σκέπης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου μετατεθῇ σήμερον μετὰ τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς.

2. Τὴν ἀκολουθίαν τῆς ἱερᾶς Σκέπης ζήτει ἢ ἐν τῷ Μηναίῳ ἢ εἰς τὴν οἰκείαν φυλλάδα.

3. ῾Η ἀκολουθία τῆς τιμίας Σκέπης, οὔσης ἑορτῆς θεομητορικοῦ ἀμ­φί­ου, συμψάλλεται μετὰ τῆς ἀναστασίμου κατ᾿ ἀναλογίαν πρὸς τὴν τυπικὴν διάταξιν τῶν ὁμοειδῶν ἑορτῶν τῆς ἱερᾶς ᾿Εσθῆτος καὶ τῆς τιμίας Ζώνης (Τ.Μ.Ε., 2 ᾿Ι­ου­λί­ου §§2-4, καὶ 31 Αὐγούστου §§2-4). Παράβαλε ῾Ημερολ. ᾿Εκκλ. ῾Ελ­λά­δος ἔτους 1956 (σ. 147) καὶ ἐτῶν 1963-1968, «Δί­πτυχα» ἔτους 2007· ἐπίσης «Σύστημα Τυ­πι­κοῦ» σ. 198 (§389, ὑποσ. 327).

Εἰς τὸν ἑσπερινόν. ῾Ο προοιμιακὸς καὶ τὸ Ψαλτήριον.

ΕΙΣ ΤΟ «ΚΥΡΙΕ, ΕΚΕΚΡΑΞΑ», ἀναστάσιμα 4 καὶ τῆς Θεο­τόκου 6, Δόξα, τῆς ἑορτῆς«Σήμερον ὁ πιστὸς λαός σου», Καὶ νῦν, «῾Ο διὰ σὲ θεοπάτωρ».

ΕΙΣΟΔΟΣ, «Φῶς ἱλαρόν», τὸ προκείμενον τῆς ἡμέρας καὶ τὰ ἀναγνώσματα τῆς ἑορτῆς.

ΑΠΟΣΤΙΧΑ τὰ ἀναστάσιμα, Δόξα, Καὶ νῦν, τῆς ἑορτῆς «Τῆς σκέπης σου τῆς σωστικῆς».

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως», Δόξα, «Τῆς σκέπης σου, παρθένε», Καὶ νῦν,«Θεοτόκε ἀειπάρθενε».

ΑΠΟΛΥΣΙΣ «῾Ο ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν Χριστὸς ὁ ἀληθινός... πρε­σβείαις τῆς παναχράντου καὶ παναμώμου ἁγίας αὐτοῦ μητρός, ἧς τὴν φωτοφόρον σκέπην ἑορτάζομεν, δυνάμει...»

Εἰς τὸ μεσονυκτικόν. Μετὰ τὸν ν΄ ψαλμόν, ὁ τριαδικὸς κανὼν τοῦ ἤχου, τὰ διὰ τὴν λιτὴν ἰδιόμελα τῆς ἑορτῆς, τὰ τρι­α­δικὰ «῎Αξιόν ἐστι», τρισάγιον κ.λπ. καὶ ἀπολυτίκιον«Τῆς σκέ­πης σου, παρθένε».

Εἰς τὸν ὄρθρον. Μετὰ τὸν ἑξάψαλμον, εἰς τὸ «Θεὸς Κύ­ρι­ος» τὰ ἐν τῷ ἑσπερινῷ ἀπολυτίκια ὡς προεγράφησαν. [Τὸ Ψαλτήριον καὶ ὁ πολυέλεος «Λόγον ἀγαθόν»].

ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ τὰ ἀναστάσιμα καὶ ἀντὶ θεοτοκίου ἀνὰ ἓν τῆς ἑορτῆς, εἶτα τὸ διὰ τὸν πολυέλεον κάθισμα τῆς ἑορτῆς δίς (εὐλογητάρια δὲν ψάλλονται)· εὐθὺς μικρὰ συναπτή, ἐκφώ­νη­σις «Ὅτι ηὐ­λόγηταί σου». Ἡ ὑπακοή, οἱ ἀναβαθμοὶ καὶ τὸ προκείμενον τοῦ ἤχου.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ἑωθινὸν (ι΄) μετὰ πάσης τῆς συνήθους τάξεως αὐτοῦ.

ΚΑΝΟΝΕΣ, ὁ ἀναστάσιμος μετὰ τῶν εἱρμῶν καὶ οἱ δύο τῆς ἑορτῆς ἄνευ εἱρμῶν· ἀπὸ γ΄ ᾠδῆς τὸ ἀναστάσιμον κοντάκιον μετὰ τοῦ οἴκου καὶ τὸ μεσῴδιον κάθισμα τῆς ἑορτῆς«Σκέπη πέφηνας» δίς· ἀφ᾿ ϛ΄ τὸ κοντάκιον καὶ ὁ οἶκος τῆς Θεοτόκου καὶ τὰ συναξάρια, πρῶτον τὸ τῆς ἑορτῆς καὶ εἶτα τὸ τῆς 28ης τοῦ μηνὸς (ἐκ τοῦ Μηναίου) μετὰ τῆς ἱκετευτικῆς κατα­κλεῖ­δος αὐτοῦ.

ΚΑΤΑΒΑΣΙΑΙ οἱ εἱρμοὶ «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου»· ἀντὶ τοῦ Τὴν τιμιωτέραν ψάλλεται ἡ θ΄ ᾠδὴ τῶν δύο κανόνων τῆς ἑορτῆς [μετὰ τῶν μεγαλυναρίων], ὡς ἐν τῷ Μηναίῳ ἢ τῇ φυλλάδι, καὶ εἶτα ὁ εἱρ­μὸς «῞Απας γηγενής».

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ «῞Αγιος Κύριος», τὸ ι΄ ἀναστάσιμον «Τι­βεριάδος θάλασσα» καὶ τὰ δύο τῆς ἑορτῆς.

ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ στιχηρὰ ἀναστάσιμα 4 καὶ τῆς Θεο­τό­κου προσόμοια 4 –εἰς στίχους τὰ δύο τελευταῖα «῾Ηγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ ὕψιστος», «Τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύ­σου­σιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ»–, Δόξα, τῆς ἑορτῆς «Αἱ δωρεαὶ τῆς σκέπης σου», Καὶ νῦν,«῾Υπερευλογημένη». Δο­ξολογία με­γάλη, «Σή­μερον σωτηρία».

Εἰς τὴν λειτουργίαν. ᾿Αντίφωνα (εἰς τὸ β΄ μετ᾿ ἐφυμνίου «Σῶσον ἡμᾶς... ὁ ἀναστάς») [ἢ τὰ τυπικὰ μετὰ μακα­ρισμῶν (βλέπε ἔμπροσθεν, γεν. τυπ. διατάξεις §§64-66)].

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ἀπολυτίκια «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀνα­στάσεως», «Θεοτόκε ἀειπάρθενε» καὶ τοῦ ναοῦ, κοντάκιον τῆς ἑορτῆς «῞Ως περ νεφέλη ἀγλαῶς».

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ. ᾿Απόστολος: τῆς Θεοτόκου, 21 Νοεμ., «Εἶχεν ἡ πρώτη σκηνή» (῾Εβρ. θ΄ 1-7)· Εὐαγγέλιον: Κυρ. ζ΄ Λουκᾶ, «῎Ανθρωπός τις... ᾧ ὄνομα ᾿Ιάιρος» (Λκ. η΄ 41-56).

Εἰς τὸ ᾿Εξαιρέτως «῎Αγγελοι τὴν σκέπην τῆς Θεοτόκου... Ἅπας γηγενής».

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ «Ποτήριον σωτηρίου»· «Εἴδομεν τὸ φῶς», «Πληρωθήτω», «Εἴη τὸ ὄνομα»καὶ ἀπόλυσις ὡς εἰς τὸν ἑσπερινόν.

Μετὰ τὴν ἀπόλυσιν τῆς λειτουργίας τελεῖται ἡ ἑξῆς·

Δοξολογία ἐπὶ τῇ ἐθνικῇ ἑορτῇ

«Εὐλογητὸς ὁ Θεός», τὸ ἀναστάσιμον ἀπολυτίκιον «Τὸ φαιδρὸν τῆς ἀναστάσεως» καὶ τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς, ἦ­χος α΄·

«Τῆς σκέπης σου παρ­θένε, ἀvυμνοῦμεν τὰς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου προμηθείᾳ ἄχραντε».

Εἶτα τὸ κοντάκιον «Τῇ ὑπερμάχῳ», καὶ εὐθὺς ἡ κάτωθι δοξολογία εἰς ἦχον βαρύν:

Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς, δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.

῾Η δεξιά σου, Κύριε, δεδόξασται ἐν ἰσχύι· ἡ δεξιά σου, Κύ­ριε, ἔθραυσεν ἐχθρούς· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλλη­λούια.

᾿Εν τῷ πλήθει τῆς δόξης σου συνέτριψας τοὺς ὑπεναν­τί­ους· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.

Ταλαιπωρίᾳ ἐταλαιπωρήσαμεν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.

Οἱ ἀγροὶ ἡμῶν διεμερίσθησαν, οἱ οἶκοι ἠρημώθησαν καὶ ἡμεῖς περιυβρίσθημεν· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.

Αὐτοὶ συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.

᾿Αλαλάξατε τῷ Θεῷ πᾶσα ἡ γῆ· πάντα τὰ ἔθνη κροτήσατε χεῖρας· ᾿Αλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.

Εἶτα αἱ ἑξῆς αἰτήσεις τῆς λιτανευτικῆς (ἐκτενοῦς) ἱκεσίας, τῶν χορῶν ψαλλόντων ἐκ περιτροπῆς μεθ᾿ ἑκάστην αὐτῶν ἀνὰ ἓν τρι­πλοῦν «Κύριε, ἐλέησον», ἐξαιρέσει τῆς πέμπτης, μεθ᾿ ἣν ψάλλεται «Αἰωνία ἡ μνήμη» γ΄, καὶ τῆς ἕκτης, μεθ᾿ ἣν ψάλλεται τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ἀνὰ δέκα ἀμοιβαδὸν τετράκις, πραείᾳ τῇ φωνῇ.

«᾿Ελέησον ἡμᾶς, ὁ Θεός...»

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τῶν εὐσεβῶν...»

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν...»

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν ἔθνους, πάσης ἀρ­χῆς καὶ ἐξουσίας ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κράτει ἡμῶν, τοῦ κατὰ ξηράν, θάλασ­σαν καὶ ἀέρα φιλοχρίστου ἡμῶν στρατοῦ καὶ ὑ­πὲρ τοῦ Κύριον τὸν Θεὸν ἡμῶν ἐπὶ πλέον συνεργῆσαι καὶ κα­τευοδῶσαι αὐτὸ ἐν πᾶσιν».

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ αἰωνίας μνήμης καὶ μακαρίας ἀνα­παύ­σεως πάντων τῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς ἡμῶν ἀγῶσιν ὑπὲρ πί­στεως καὶ πατρίδος ἀγωνισαμένων καὶ πεσόντων, καὶ ὑπὲρ τοῦ συγ­­χωρηθῆναι αὐτοῖς πᾶν πλημμέλημα ἑκούσιόν τε καὶ ἀκού­σιον».

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τὴν ἁγίαν ἐκκλη­σί­αν...»

«῎Ετι δεόμεθα ὑπὲρ τοῦ εἰσακοῦσαι...»

«Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν εὐχήν:

Εὐχαριστοῦμέν σοι, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὅτι τῇ σῇ ἀγα­θό­τητι ἐπὶ τὴν εὔσημον ταύτην ἡμέραν ἤγαγες ἡμᾶς ἀναμέλψαι σοι ᾠδὴν ἐπινίκιον τῷ σωτῆρι ἡμῶν. ᾿Ιδοὺ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἡμῶν συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό, καὶ πᾶσα συναγωγὴ λαοῦ ἀνάμνησιν ἐπιτελοῦμεν ἔρ­γου θαυμαστοῦ καὶ μεγάλου, ὃ ἡ δεξιά σου εἰργάσατο ἐν ταῖς ἡμέ­ραις ἡμῶν. Λαὸς γὰρ πόρ­ρωθεν ἱταμὸς καὶ ἀνελέητος ἀνέβη ὡς λέων ἐκ τῆς μάνδρας αὐτοῦ, ἐξῆρε καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ ἐξολοθρεύων ἔθνη, τιθεὶς τὴν γῆν εἰς ἐρήμωσιν καὶ πόλεις καθαιρῶν παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι αὐτάς. ᾿Εσαλεύθη καὶ ἔντρομος ἐγενήθη ἡ γῆ. Οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν εἶδον τὰ ὄρη, καὶ ἦν τρέμοντα, καὶ πάσας τὰς θαλάσσας ταρασσομένας, τὸν οὐρανὸν φλε­γό­μενον καὶ πάσας τὰς πόλεις ἐμπεπυρισμένας, καὶ εἰσέ­δυσαν εἰς τὰ σπήλαια καὶ ἐκρύβησαν εἰς τὰς τάφρους. Καὶ ἧκεν ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ ἔθνος τὸ ὁπλομάχον καὶ εἶπον ἡμῖν· Κύ­ψα­τε, ἵνα παρέλθωμεν. ῾Ο δὲ λαός σου ἀνέστη καὶ ἐν τῷ ὀνό­ματί σου ἠμύνατο αὐτοῖς καὶ ἐδίωξεν ὀπίσω αὐτῶν, καὶ ἐδί­ωξεν εἷς χιλίους καὶ δύο μετεκίνησαν μυριάδας.

᾿Αλλ᾿ ἔδει πληρωθῆναι τὴν βουλήν σου, ὁ Θεός, καὶ ἔστρε­ψας τὴν νίκην ἡμῶν εἰς ἧτταν καὶ ἦλθον τὰ ἔθνη εἰς τὴν κλη­ρονομίαν σου καὶ ἐμίαναν τὴν χώραν ἡμῶν. ῎Εθεντο τὰ θνη­σι­μαῖα τῶν δούλων σου βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς. ᾿Εξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡσεὶ ὕδωρ καὶ ἐπὶ τὸ ἄλγος τῶν τραυματιῶν σου προσέθηκαν πληγάς· ἔθου ἡμᾶς ὡς λίθον κατα­πατού­με­νον καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγες ἡμᾶς· οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς καὶ ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡ­μῶν· οἱ υἱοὶ καὶ αἱ θυγατέρες ἡμῶν ἐτελεύτησαν ἐν λιμῷ· ἐ­πένθησεν ἡ γῆ καὶ ἐκ πάσης οἰκίας ἤρθη εὐφροσύνη καὶ χαρά· καὶ ἐκλαίομεν οὐ τοὺς τεθνηκότας οὐδὲ ἐθρηνοῦμεν ἐπ᾿ αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐκλαίομεν κλαυθμῷ τοὺς ἐκπορευομένους, ὅτι οὐκ ἦν ἐπιστρέψαι ἔτι καὶ ἰδεῖν τὴν γῆν τῆς πατρίδος αὐτῶν.

῞Οτε δὲ συνετελέσθη ἡ πονηρία τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἐπλή­σθη ἡ ταπείνωσις ἡμῶν, ἐβρόντησεν ἐξ οὐρανοῦ ὁ Κύριος καὶ ὁ ῞Υψιστος ἔδωκε φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἐξαπέστειλε βέλη καὶ ἐσκόρπισε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν καὶ ἀστραπὰς ἐπλήθυνε καὶ συνετάραξεν αὐτούς· ἅμα τῷ δοξασθῆναι αὐ­τοὺς καὶ ἐπαρ­θῆναι ἐκλιπόντες ὡσεὶ κα­πνὸς ἐξέλιπον· οἱ με­γαλορ­ρη­μο­νοῦντες ὠνειδίσαντο αἰσχύνην καὶ ἐντροπήν, καὶ ἐγενή­θη­σαν αἰχμάλωτοι οἱ αἰχμαλωτεύσαντες ἡμᾶς, ὅτι ἡμέρα Κυρί­ου ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάν­τα ὑψη­λὸν καὶ μετέωρον· ὁ γὰρ δεσπότης Κύριος σαβαὼθ συν­τα­ράσ­σει τοὺς ἐνδόξους μετὰ ἰσχύος, καὶ οἱ ὑψηλοὶ τῇ ὕβρει συν­­τριβήσονται.

Διὰ τοῦτο, Κύριε, σήμερον τῆς αἰνέσεώς σου πλήρης ἡ γῆ ἡμῶν, καὶ αἱ ψυχαὶ ἡμῶν εὐγνωμοσύνης πλήρεις βοῶσι πρὸς σέ· Σὺ βα­σιλεὺς ἡμῶν, σὺ ἄρχων, σὺ καὶ κριτής, ὅτι ἡ δι­και­ο­σύνη σου εἰς τὸν αἰῶνα ἔσται καὶ τὸ σωτήριόν σου εἰς γε­νεὰς γενεῶν. Τὰς ὁδούς σου, Κύριε, γνώρισον ἡμῖν καὶ τὰς τρίβους σου δίδαξον ἡμᾶς· νομοθέτησον ἡμᾶς ἐν τῇ ὁδῷ σου καὶ ὁδήγησον πάντας ἡμᾶς, τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαόν, ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν σου, ὅτι ἔτι πολλοὶ κυκλόθεν οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν, καὶ μακάριον τὸ ἔθνος, οὗ ἐστι Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ. ῎Ετι δὲ καὶ ὑπὲρ τῶν ψυχῶν τῶν μαρτύρων ἀδελφῶν ἡμῶν δεόμεθά σου, Κύριε, ἵνα αὐλισθῶσιν ἐν ἀγαθοῖς καὶ ἀναπαύσωνται ἐν σκηναῖς δικαίων καὶ τὰ ὀστᾶ αὐτῶν ὡς βοτάνη ἀνατείλῃ, ἵνα οἵ τε ζῶντες καὶ οἱ ἐπ᾿ ἐλπίδι ἀναστάσεως κεκοιμημένοι εὐ­χαριστίαν καὶ δόξαν προσφέρομέν σοι τῷ Κυρίῳ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου εἰς τοὺς αἰῶνας.

῾Ο χορὸς «᾿Αμήν», καὶ ὁ ἱερεὺς τὴν ἀπόλυσιν καὶ «Δι᾿ εὐ­χῶν».

29. Δευτέρα. ᾿Αναστασίας ὁσιομάρτυρος τῆς ῾Ρωμαίας (γ΄ αἰ.), ᾿Αβραμίου ὁσίου (†360).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Δευτ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολασ. β΄ 13-20)· Εὐ­αγ­γέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 29-33).

30. Τρίτη. Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας μαρτύρων (†285). Κλε­όπα καὶ ᾿Αρτεμᾶ ἐκ τῶν 70 ἀποστόλων.

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τρ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολασ. β΄ 20-γ΄ 3)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Τρ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 34-41).

31. Τετάρτη. Στάχυος, ᾿Απελλοῦ κ.λπ. ἐκ τῶν 70 (α΄ αἰ.)· ᾿Επι­μά­χου μάρτυρος (†250). Νικο­λά­ου νεομάρτυρος τοῦ ἐν Χίῳ (†1754).

᾿Απόστολος: ἡμέρας, Τετ. κβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Κολασ. γ΄ 17-δ΄ 1)· Εὐ­αγ­γέ­λιον: ἡμέρας, Τετ. ζ΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. ια΄ 42-46).

 πηγή