Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 24, 2013

Στάρετς Σαμψών: Την ώρα πού ή Θεία Λειτουργία τελείται στην γη, στο Ναό, τελείται και μια άλλη λειτουργία στον Ουρανό.

 Η Θεία Λειτουργία
Την ώρα πού ή θεία λειτουργία τελείται στην γη, στο Ναό, τελείται και μια άλλη λειτουργία στον Ουρανό.
Αυτό το έδειξε ό Θεός σε έναν άνθρωπο σε κάποιο μοναστήρι.
Είχε διακόνημα να καθαρίζει τον πρόναο του καθολικού της Μονής. Ένας άλλος νεαρός μοναχός σκούπιζε τον χώρο από την Ωραία Πύλη μέχρι την πύλη της Εκκλησίας. Την ίδια ώρα γινόταν ή λειτουργία. Προσευχόταν λοιπόν για τον εαυτό του, όπως μπορούσε, με την απλότητα της καρδιάς του. Ξαφνικά στρέφει το βλέμμα του προς τα άνω και βλέπει τον ουρανό ανοιχτό και μια Αγία Τράπεζα. Μπροστά στην Αγία αυτή Τράπεζα ήσαν τρεις αρχιερείς γονατιστοί. Παράπλευρα έστεκε μια χορωδία με απερίγραπτη ομορφιά. Γινόταν ή θεία λειτουργία. Ολόκληρη. Την τελούσαν άγιοι ιεράρχες. Ιεράρχες σαν τους Βασίλειο, Γρηγόριο και Ιωάννη, σαν τους Αθανάσιο και Κύριλλο, τους οικουμενικούς διδασκάλους.
Έστάθη ό μοναχός περισσότερο από μισή ώρα ακίνητος και έβλεπε. Σαν να είχε μαρμαρώσει! Όταν ή λειτουργία τελείωσε και οί αδελφοί έφευγαν από την Εκκλησία, είδαν τον μοναχό αυτό να στέκει ακόμα ακίνητος. Ή σκούπα του είχε φύγει από τα χέρια. Σαν στήλη άλατος! Μουσκεμένος από τα δάκρυα. Κυριολεκτικά μουσκεμένος! Τον πήραν με προσοχή από το χέρι και, χωρίς να τον ερωτήσουν τίποτε, τον επήγαν στο κελί του. Έμεινε και στο κελί του μερικές ώρες σαν αποβλακωμένος. Μετά ήρθε ό πνευματικός. Τον ησύχασε. Και όταν συνήλθε, τον επήγε στον ηγούμενο. Και εκεί, μπροστά στον ηγούμενο, τα είπε όλα, Οσα είδε.
Να γιατί δεν πρέπει να χάσκετε.
Να γιατί σας λέγω, πώς πρέπει να έχετε πάντοτε νίψη. Μην ασχολείσθε με την κουζίνα σας! Με τίποτε να μην ασχολείσθε! Αν είσθε έξω από την Εκκλησία, να κάθεστε σε μια ακρούλα και να προσεύχεσθε. Να διαβάζετε το Ευαγγέλιο- τον Κανόνα στον γλυκύτατο Ίησοϋ’ την Παράκληση. Καλύψατε την ώρα. Να αρχίζετε στις 10:00′ και να τελειώνετε στις 12:30′. Ό πατριάρχης μας αυτήν την ώρα κάνει την λειτουργία. Συνήθως στις 12:20′ κοινωνεί. Δέκα λεπτά θέλει να κοινωνήσει ό ίδιος. Μετά κοινωνεί τους συλλειτουργούς ιερείς και διακόνους. Και περίπου στις 12:35 πηγαίνει στο κατάλυμα του, όπου και του προσφέρουν κάτι να ποιεί. Και εκεί διαβάζει την Ευχαριστία. Την διαβάζει μόνος του.
Ό γεροντότερος πρωτοπρεσβύτερος στέκει και περιμένει να τελειώσει. Γιατί ό Πατριάρχης δεν θέλει να ανακατεύονται στις προσευχές του άλλοι. Ό αγιότατος Πατριάρχης Αλέξιος την Ευχαριστία την διάβαζε πολύ αργά. Έκανε περίπου δέκα λεπτά. Διάβαζε. Διάβαζε. Ξαναδιάβαζε. Ήταν άνθρωπος προσευχής. Μεγάλος άνθρωπος προσευχής. Και όταν την χόρταινε πια, έγνεφε να του πάρουν το βιβλίο. Τότε έρχεται ό πρωτοπρεσβύτερος και του δίνει κάτι να πιεί. Πίνει μια γουλιά, σκουπίζει λίγο το στόμα του, παίρνει ένα μικρό κομματάκι κατακλαστό (αντίδωρο) και… αυτό είναι όλο! Μετά έρχονται οί ιερείς να πάρουν την ευχή του! Τι ειρηνικός άνθρωπος ήταν! Όλο με το χαμόγελο! Κατέβει τώρα στην γη! Μα και στην μαύρη γη όρθιος στέκει!
Αυτές τις ώρες, να τις έχετε ιερές. Να μην ασχολείσθε με τίποτε. Και ποτέ – μα ποτέ να μη βρίσκεσθε στην κουζίνα σας! Να μην ασχολείστε ούτε καν να επιβλέπετε κάτι! Με τίποτε! Τις Κυριακές και τις Μεγάλες Εορτές. Τις δώδεκα εορτές. Τις Δεσποτικές και τις Θεομητορικές εορτές. Τις εορτές των μεγάλων εορταζόμενων Αγίων. Των Αγίων Αρχαγγέλων. Του προστάτου σας Αγίου, του οποίου φέρετε το όνομα. Αν αυτά τα τόσο απλά δεν τηρούμε, θα τον χάσομε τον φόβο του Θεού. Και όταν τον χάσομε, θα καταντήσομε ως ό εθνικός και τελώνης, άθεοι. Τόσο πολύ αδειάζομε, ώστε να καταντάμε ως ό εθνικός και ό τελώνης.
Κάποιος ιερομόναχος λειτουργούσε.Στο «τα Αγια τοις Αγίοις» αναπήδησε από το άγιο Ποτήρι μια φλόγα

Δεν κατέβηκε ή φλόγα. Αναπήδησε!
Και αυτό συνέβη στις ήμερες μας τις πονηρές: στην εποχή της αποστασίας. Και ήταν ένας τυχαίος ιερομόναχος.
Ερώτηση: Βέβαια εμείς δεν το βλέπομε. Όμως κατεβαίνει και τώρα σε κάθε λειτουργία πυρ από τον Ουρανό;
Απάντηση: Πώς όχι; Μόνο πού δεν το βλέπομε με τα σωματικά μας μάτια. Μα και δεν θα μας ωφελήσει να το ιδούμε. Γιατί είμαστε υπερήφανοι, ματαιόδοξοι, φιλόδοξοι. Και θα μας έβλαπτε. Και τους διαβόλους για τον ίδιο λόγο δεν τους βλέπομε. Γιατί δεν θα μας ήταν ωφέλιμο. Μπορεί και να υπερηφανευόμαστε. Βέβαια μπορεί και να γινόμαστε έτσι ακλόνητα πιστοί. Μα θα υπερηφανευόμαστε! Και όποιος αισθάνεται πνευματική αυτάρκεια, καταφρονεί την πίστη.
Να ένα ενδιαφέρον, περίπλοκο και δύσκολο ζήτημα: Ποια είναι ή συμμετοχή του λαϊκού, του κάθε ανθρώπου, του μη Ιερωμένου, στην λειτουργία;
Συνήθως να πώς μετέχετε! Συνήθως την λειτουργία δεν την παρακολουθείτε, όπως πρέπει! Γιατί δεν παρακολουθείτε την κάθε λέξη από αυτά, πού ψάλλουν και διαβάζουν! Ουσιαστικά συμμετέχετε μόνο με την αισθητή σας ύπαρξη, με την σωματική παρουσία σας! Για αυτό και τόσο σπάνια παίρνετε από την λειτουργία παρηγοριά, χαρά, ξανάνιωμα.
Επάνω από όλα πρέπει να φροντίζετε να έχετε ειρήνη. Άμα έλθεις στην λειτουργία, χωρίς να έχεις ειρήνη, πώς θα λάβεις χαρά; Μετά χρειάζεται και ή συμμετοχή: Να παρακολουθείτε δηλαδή ένα-ένα τα λόγια, πού ψάλλομε και διαβάζαμε.
Να αγωνίζεσθε να προσέχετε. Να μη επαφίεσθε στην διάθεση της στιγμής. Να αγωνίζεσθε να την υπερνικάτε αυτήν την συναισθηματική διάθεση, αυτό το παράλογο ξεπέταγμα. Μόνο τότε θα μπορέσετε να παρακολουθείτε και να καταλαβαίνετε τα λόγια. Και ποτέ να μη χάνετε την αίσθηση, ότι ευρίσκεστε ενώπιον του Κυρίου. Ή αίσθηση αυτή μερικές φορές είναι μόνο του νου, ενέργεια νοερή, χωρίς συμμετοχή των συναισθημάτων. Ό συναισθηματισμός στην θεία λατρεία είναι κάτι το ξένο στην Ορθοδοξία. Να γιατί και ή χορωδιακή μας ευρωπαϊκή μουσική συχνά μας εμποδίζει στην προσευχή μας! Γιατί εισάγει στη ζωή μας το στοιχείο του συναισθηματισμού.
Επάνω από όλα πρέπει να φροντίζομε, ή προσευχή να γίνεται μέσα μας. Τα λατρευτικά άσματα απλώς πρέπει να είναι το περιβάλλον, μέσα στο όποιο αναπτύσσεται! Αν δεν αρχίσει ή προσευχή να γίνεται μέσα μας, ποτέ δεν θα μπορέσομε να μπούμε μέσα στον εαυτό μας. Να γιατί είναι τόσο έντονη ή σύσταση, και να πηγαίνομε στην Εκκλησία, και να ασχολούμεθα με την ευχή του Ιησού. Όταν κουραζόμαστε από την ευχή, τρέχομε στην θεία λατρεία. Όμως προσοχή. Δεν θα είναι ορθόδοξο, να αποφεύγομε συστηματικά κάθε είδους συναισθηματική συμμετοχή στην λατρεία.

Ακούτε συχνά, ότι είναι αξιοσύστατη ή συμμετοχή όλου του λαού στην ψαλμωδία. Ή κοινή ψαλμωδία δεν προκαλεί τόσο εντόνους συναισθηματισμούς, όσο ή πολυφωνική μουσική.
Να γιατί ό απλός λαός, πού δεν καταλαβαίνει την πολυφωνική και την κλασσική μουσική, προσεύχεται! Ενώ ή λεγομένη ίντελιγκεντσια, οι κουλτουριάρηδες, πού αγαπούν την κλασσική μουσική, προσεύχονται μόνο συναισθηματικά! Και έτσι, δεν παίρνουν ποτέ από την προσευχή τους χάρη και παρηγοριά. Όλη ή ουσία της συμμετοχής μας στην λατρεία έγκειται, στο ότι πρέπει οπωσδήποτε να σπρώξομε τον εαυτό μας, να αισθάνεται την κάθε λέξη των ευχών και των ασμάτων μας- με άλλα λόγια, να προσεύχεται νοερά…
Πρέπει να μάθομε, να προσευχώμεθα! “Όχι να διαβάζομαι. Να προσευχώμεθα!
Πρέπει να προσευχώμεθα με απλότητα και φυσικότητα. Σαν να κουβεντιάζουμε. Να μην αφήνομε ποτέ την ανάγνωση μας να καταντάει μηχανική. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με δουλειά. Πολλή δουλειά. Συνεχή και αδιάκοπη δουλειά. Επίμονη δουλειά. Δουλειά επάνω στον εαυτό μας.
Και να παρακαλούμε: «Δίδαξε με, Κύριε, να προσεύχομαι. Δεν ξέρω να προσεύχομαι». Αυτός ό στεναγμός, αυτός ό λυγμός, πρέπει να βγαίνει χρόνια από το στόμα μας. Και ό Κύριος θα μας επισκεφθεί. θα έλθει ξαφνικά. Θα διανοίγει ό νους μας. Και θα μας αποκάλυψη το μυστικό: πώς πρέπει να προσευχώμεθα, και Τι είναι ή προσευχή.
Μερικές φορές αυτό το μυστικό μας αποκαλύπτεται μέσα στην λειτουργία, όταν κοινωνούμε των αγίων μυστηρίων. Και άλλοτε στο σπίτι μας. Μας αποκαλύπτεται μετά από συνεχή και επίμονο στεναγμό: «Μάθε με, Κύριε, να προσεύχομαι! Δίδαξε με να προσεύχομαι! Μόνο να διαβάζω ξέρω. Να προσεύχομαι, δεν ξέρω»! Και ό Κύριος θα μας διδάξει, και Τι είναι ή προσευχή και πώς πρέπει να προσευχώμεθα. Μα τότε θα χρειασθεί, συ να φύλαξης πια τον εαυτό σου από κάθε θανάσιμη αμαρτία και κάθε απροσεξία… και να παρακαλείς, να μη σου ξαναπάρει ό Θεός το χάρισμα το μεγάλο αυτό απόκτημα αυτόν τον αγιασμό της καρδιάς και του νου.
Γνώριζα ένα ιερέα, πού δεν μπόρεσε ποτέ να μάθη να προσεύχεται.
Μια φορά λοιπόν, την ώρα πού κοινωνούσε, επήρε το άγιο Σώμα του Κυρίου μας με το αριστερό του χέρι, το έβαλε επάνω στο δεξί, όπως συνήθως το βάζομε, και άρχισε να διαβάζει, όπως συνήθως, την ευχή: «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ». Όταν την τελείωσε άρχισε, ενώ από τα μάτια του έρεαν σαν ποτάμι τα δάκρυα, να παρακαλεί θερμά και ταπεινά: «Μάθε με, Κύριε, να προσεύχομαι. Δεν έμαθα ακόμη να προσεύχομαι. Απλώς διαβάζω τις ευχές. Δεν ξέρω καθόλου να προσεύχομαι».
Το πρόσωπο του εφωτίσθη από ένα τέτοιο αόρατο φως, όπως ό ίδιος έλεγε, και μέσα του άνοιξε ένας άλλος νους. Άρχισε τότε να διαβάζει για δεύτερη φορά το «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ», χωρίς να σηκώνει τα μάτια του από το άγιο Σώμα του Κυρίου. Ό Διάκονος το παρατήρησε, ότι δεν σηκώνει τα μάτια του από το Σώμα του Κυρίου. Τον πλησίασε και του ψιθύρισε: «Άντε, Δέσποτα. Ό κόσμος περιμένει».
Τελείωσε το Κοινωνικό. Έγινε ένα χάσμα σιγής. Το καταλαβαίνει, πώς πρέπει πια να κοινωνήσει. Μα δεν μπορεί! Όσο κι αν προσπαθεί! Όσο κι αν το θέλει! Στέκει σαν να τάχε χαμένα, σαν να έγινε στήλη άλατος. Γιατί κατάλαβε, Τι είναι ή προσευχή!
Σαν να αναστήθηκε.
Σαν να ξύπνησε από ένα παράδοξο ύπνο.
Από τότε κλαίει ασταμάτητα. Και ποτέ πια δεν μπόρεσε να στρέψη το βλέμμα του στο Πανάχραντο Σώμα του Κυρίου μας.
 Στάρετς Συμεών-Έκδοση Ι.Μ.Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1995.                 πηγή

Τι είναι οι τα Σεραφίμ,Χερουβίμ; Ποιές και πόσες είναι οι «Αγγελικές Δυνάμεις»;

Σεραφίμ,Χερουβίμ  Αγγελικές Δυνάμεις


Του Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα.

Οι άγγελοι δημιουργήθκαν πρίν από τον ορατό κόσμο και τον άνθρωπο. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Θεός «έπλασε τούς αγγέλους πρίν από εμάς για χάρη μας για να αποστέλλονται ως διάκονοι, όπως λέγει ο Παύλος, στούς μέλλοντας να κληρονομήσουν την σωτηρία» (Ε.Π.Ε., τόμ. 9ος, σελ. 80, 81)

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, όπως συνοψίζεται στην διδασκαλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, οι άγγελοι είναι υπάρξεις πνευματικές, αεικίνητες, ελεύθερες, ασώματες, που υπηρετούν τον Θεόν και είναι κατά χάριν αθάνατες. Τό σχήμα και την κατάσταση των υπάρξεων αυτών, μόνον ο Θεός τα γνωρίζει. Είναι όμως ασώματοι και αεικίνητοι οι άγγελοι σε σχέση με τούς ανθρώπους. Σέ σύγκριση με τον Θεό, τον μόνον ασώματο, είναι δυσκίνητοι και υλικοί. Είναι πλασμένοι από λεπτή ύλη. Μόνον ο Θεός είναι αληθινά άϋλος και ασώματος. Δέν έχουν ανάγκη από γλώσσα και ακοή, αλλά πληροφορούνται μεταξύ τους τα προσωπικά διανοήματα και τις αποφάσεις τους, χωρίς τον προφορικό λόγο. Όταν επικοινωνούν με τούς ανθρώπους, τότε λαμβάνουν σχήμα και μορφή για να μπορούν οι άνθρωποι να τούς βλέπουν. Η θέα τους είναι φωτεινή και τα ρούχα τους είναι συνήθως λευκά, πράγμα που φανερώνει την καθαρότητά τους. Τροφή τους είναι η θέα του Θεού, τον Οποίο βλέπουν, κατά το μέτρο της δυνατότητός τους.
Οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι, διαφυλάττουν τα μέρη της γής, είναι άρχοντες των λαών και των χωρών, όπως τούς όρισεν ο Δημιουργός, τακτοποιούν τα ανθρώπινα και προστατεύουν όσους τούς επικαλούνται, κυρίως από το μίσος και την μανία του διαβόλου. «Όπου επισκιάσει η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις, ου φέρει γάρ τώ φωτί σου προσμένειν ο πεσών εωσφόρος...». (Δοξαστικό των αίνων, 8ης Νοεμβρίου).
Σέ κάθε θεία Λειτουργία, η οποία είναι Σύναξη ουρανού και γής, συλλειτουργούν με τον Αρχιερέα ή τον Ιερέα άγγελοι. Στήν μικρή είσοδο, ο Λειτουργός παρακαλεί τον Κύριο να στείλη αγγέλους, για να συλλειτουργήσουν μαζί του και θα συνδοξολογήσουν την αγαθότητα του Θεού. Ο Διάκονος, επίσης, δέεται: «άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησώμεθα».
"Εννέα είναι τα ουράνια τάγματα και τρείς τάξεις ή τρία συστήματα, που το καθένα αποτελεί τριάδα".
Η πρώτη τριάς είναι αυτή που είναι πάντοτε γύρω από τον Θεό και είναι έτοιμη να ενωθή με αυτόν αμέσως, χωρίς την μεσολάβηση κανενός. Είναι η τάξη των εξαπτερύγων Σεραφίμ και των πολυομμάτων Χερουβίμ και των αγιοτάτων Θρόνων.
Δευτέρα τάξη είναι εκείνη των Κυριοτήτων, των Δυνάμεων και τωνΕξουσιών. Έργο της είναι οι διευθετήσεις των μεγάλων πραγμάτων, οι ενέργειες των θαυμάτων και ο Τρισάγιος ύμνος, το Άγιος, Άγιος, Άγιος.
Τρίτη και τελευταία είναι η τάξη των Αρχών, των Αρχαγγέλων και των Αγγέλων, το χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι το "λειτουργικόν εν διακονίαις και τέλος ο ιερός ύμνος του Αλληλούϊα"» (Φιλοκαλία, τόμ. 3ος, σελ. 354, 355).
Από την ώρα που βγήκαμε από την μήτρα της Εκκλησίας, την Κολυμβήθρα του βαπτίσματος, μάς παραστέκει ένας άγγελος, ο οποίος είναι φύλακας των ψυχών και των σωμάτων μας. Δέν φεύγει από κοντά εάν εμείς δεν τον διώξουμε με την αμαρτωλή ζωή μας. Εκείνο που τον ξαναφέρνει κοντά μας είναι η αληθινή μετάνοια. Οι άγγελοι χαίρονται και πανηγυρίζουν, όταν κάποιος μετανοή ειλικρινά.
Στό τέλος του «Μικρού Αποδείπνου», μιάς κατανυκτικής ακολουθίας που θα πρέπει να την διαβάζουμε όλοι μας κάθε βράδυ, υπάρχει μιά θαυμάσια προσευχή στον φύλακα άγγελό μας.
Ο π. Παΐσιος έλεγε ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να αποκτήσουμε φιλία με τούς αγίους και τούς αγγέλους. Ιδαίτερα, με τον άγιο του οποίου φέρουμε το όνομα και με τον φύλακα άγγελό μας. Καί αυτό μπορεί να γίνη με την οργανική ένταξή μας στην πνευματική ατμόσφαιρα της Εκκλησίας, με την αδιάλειπτη προσευχή, την μυστηριακή ζωή και την άσκηση, ήτοι την βίωση των εντολών του Χριστού.


πηγη-αντιγραφή

Πατρών Χρυσόστομος: «Όλα αυτά τα φωνάζουμε για τους υπηρέτες των ξένων συμφερόντων»

μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος Κολοκοτρώνης
Του Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσοστόμου
Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821, η Τριπολιτσά έπεφτε στα χέρια των Ελλήνων, οι οποίοι υπό τον Αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη εισήλθαν θριαμβευτές και νικητές και ελευθέρωσαν τον τόπο, τον ποτισμένο με το αίμα και το δάκρυ Νεομαρτύρων ευκλεών και ηρώων της Πίστεως και της Πατρίδος.
Ο θρυλικός Γέρος του Μωρηά γονάτισε και κλαίοντας φίλησε το αγιασμένο χώμα των πατέρων του, και διέταξε να κόψουν το κλαρί, που κρεμάστηκαν οι πρόγονοί του.
Τώρα δικαιώνονταν οι αγώνες αιώνων. Τώρα έπαιρνε εκδίκηση το Γένος ολόκληρο. Τώρα γινόταν πανηγύρι στον ουρανό από τις ψυχές όλων εκείνων, που αιώνες εσφάδαζαν κάτω από το σπαθί και το μαχαίρι του βάρβαρου κατακτητή.
Ευφραίνονταν οι Νεομάρτυρες Δημήτριος και Παύλος, τα λαμπρά παλληκάρια της Πελοποννήσου, που την κεφαλήν απετμήθησαν εν μέση Τριπολιτσά υπέρ της αμωμήτου ημών Πίστεως και της ελευθερίας της Πατρίδος.
Συναγάλλονταν δε, ο ηρωικός Μάρτυς του Χριστού Πέτρος ο Τριπολίτης, ο Ιερομάρτυς Λάζαρος, οι Μάρτυρες των Ορλωφικών, που μαρτυρικά ετελειώθηκαν στην «Παλουκόραχη» με πρώτο τον ανασκολοπισθέντα Δεσπότη, τον Εθνομάρτυρα Άνθιμο Βάρβογλη.
Όμως ο Θοδωράκης πρέπει να τρέξη. Τον περιμένουν. Θα ζουν άραγε; Είναι στην φοβερή φυλακή του Σεραγιού του Πασά. Από τον Μάρτη είναι στα κάτεργα, από δε τον Απρίλιο τους έχουν δεμένους σε ένα κούτσουρο με αλυσίδα «ως οκάδες εκατόν» (Ιωσήφ Ανδρούσης).
Για να κινηθή ένας, έπρεπε όλοι να γυρίζουν δεμένοι στο απαίσιο ξύλο. Νηστικοί, μέσα στις λάσπες και τις ακαθαρσίες. «Την Κυριακήν του Θωμά, 17 Απριλίου 1821, μετεφέρθησαν εις το κάτω μέρος του Σεραγίου, εις δεινοτάτην και φρικτοτάτην ειρκτήν των καταδίκων... Αυτή δε η ειρκτή περιωρισμένη εις εν δωμάτιον έκειτο υπό το Σεράγιον επί του εδάφους... και εδέθησαν όλοι εις το φοβερόν κούτσουρον, εις τας οπάς του οποίου εισήρχοντο οι πόδες των βασανιζομένων... Εισελθόντες δε εις ταύτην την φυλακήν, συνέδεσαν δια μακράς αλύσεως τους Αρχιερείς και Προύχοντας  την εσπέραν εκείνην... ώστε ουδέ τους πόδας ηδύναντο να εκτείνωσιν, αλλά νυχθημερόν καθήμενοι διελέγοντο και ούτως διήλθον επί πέντε ολοκλήρους μήνας, μη δυνάμενοι να ανακλιθώσι... Αέναος ιδρώς έρρεε ποταμηδόν εκ των σωμάτων αυτών, εξ ου τα ενδύματα αυτών εσάπησαν...» (Διάκονος Ιωσήφ Ζαφειρόπουλος). 
Να ζουν άραγε; Είναι οι Αρχιερείς της Πελοποννήσου: Ο Τριπολιτσάς Δανιήλ, ο Μονεμβασίας Χρύσανθος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Δημητσάνης Φιλόθεος, ο Ναυπλίου Γρηγόριος, ο Χριστιανουπόλεως Γερμανός, ο Κορίνθου Κύριλλος και ο Ωλένης Φιλάρετος.
Μαζί τους και οι Πρόκριτοι: Αναστάσιος Μαυρομιχάλης, γιος του Πετρόμπεη, Ιωάννης Τομαράς, Αντωνάκης Καραπατάς, Ιωάννης Βιλαέτης, Πανάγος Κυριακός, Αναγνώστης Κωστόπουλος, Ανδρέας Καλαμογδάρτης, Μήτρος Ροδόπουλος, Σωτηράκης Νοταράς, Ἰωάννης Περούκας, Γιαννούλης Καραμάνος, Ἀναγνώστης Κοπανίτζας, Μελέτης Μελετόπουλος, Νικόλαος Γεωργακόπουλος, Θεόδωρος Δεληγιάννης καί ὁ Παπαλέξης.
Τους κάλεσαν οι Τούρκοι με μπαμπεσιά και τους ρίξανε στην φυλακή, ώστε να μείνη ο αγώνας ακέφαλος. Ξέρει ο Θοδωρής, ότι κάποιοι δεν άντεξαν και έφυγαν για τον ουρανό και περιμένουν από ’κεί να δουν την άνοιξη, τον ήλιο και την λευτεριά.
Σπάει με ορμή την πόρτα και μπαίνει στο φοβερό και ανήλιο μπουντρούμι. Ακούει βογγητά. Προσπαθεί να γνωρίση τους σκελετούς, που αναπνέουν με δυσκολία. Καταλαβαίνει από την μορφή και την γενειάδα.
Ο Δεσπότης της Τριπολιτσάς, ο Δανιήλ! Ζει και αναπνέει με δυσκολία, αλλά ζει. Δόξα τω Θεώ! Κάνει τον σταυρό του κλαίοντας ο Σταυραετός του Μωρηά.
Σκύβει και φιλεί το αγιασμένο μέτωπο του Δεσπότη. «Στο ’ταξα Δεσπότη μου ότι θα ’ρθώ και θα σε λευτερώσω. Να τώρα κράτησα τον λόγο μου...». Και παρακεί, άλλος ανασαίνει βαρειά. Τρέχει ο Στρατηλάτης του Μωρηά, προσπαθεί να δη... Ναι τον γνώρισε... είναι ο Ιωσήφ, ο Δεσπότης της Ανδρούσης της Μεσσηνίας, Τριπολιτσιώτης και αυτός. «Ιωσήφ, μη πεθάνης τώρα...», φωνάζει ο Γέρος, «πρέπει να δης λεύτερη την Τριπολιτσά, την πατρίδα σου. Κάνε κουράγιο Ιωσήφ, μη μου πεθάνης τώρα...».
Με μιας κόβει την βαρειά αλυσίδα, παίρνει στον ώμο τους Δεσποτάδες —κόκκαλα μόνο έχουν μείνει, με την σάρκα κολλημένη πάνω τους και τις πληγές βαθειές από την αλυσίδα— και τους βγάζει στο φως. Οι άλλοι λευτερώνουν, όσους από τους Προκρίτους ζούσαν ακόμη.
Καθώς ο ήλιος λάμπει πάνω από την πόλη, που είναι πνιγμένη στο αίμα από την φοβερή στήθος με στήθος μάχη, η μούσα πλησιάζει με μορφή ανθρώπινη και με λαλιά αγγέλου τους θρυλικούς αγωνιστές, και γλυκά τους θωπεύει με τον ρυθμό της, μεταφέροντας τον πόνο και την ελπίδα ολόκληρων γενεών:
«Κοιμόμουν μ’ ένα όνειρο
και είχα μιαν ελπίδα
να ξημερώσω και να ιδώ
ελεύθερη πατρίδα...».
 Και εκείνοι οι μισοπεθαμένοι που ζωντάνεψαν με μιας, που πήραν δύναμη λες και ήταν λιοντάρια ανήμερα, απαντούσαν μαζί με τον γυιό του Κωνσταντή και της Ζαμπέτας (τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη), τραγουδώντας, θες μυστικά, θες φωναχτά, όσο μπορούσαν, ποιός ξέρει... !
«Ξύπνα καημένε μου ραγιά!
 Ξύπνα να ιδής την λευτεριά!».
Ο ηρωικός Επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ θα γράψη στα απομνημονεύματά του: «Μέσα εις την φοβεράν φυλακήν, δεμένοι εις το κούτσουρο με την αλυσίδα ως οκάδες εκατόν, σκέλετρα εγίναμε και απέβημεν αγνώριστοι. Το δέρμα εκόλλησεν εις τα οστά μας. Οι ψύλλοι και οι κοριοί μιλιούνια μας εβασάνιζον...».
Αυτός ο Δεσπότης έγινε ο πρώτος Μινίστρος (Υπουργός) της Θρησκείας και της Παιδείας της ελευθέρας Ελλάδος. Προσέφερε πολλά στον τόπο και έφυγε από αυτό τον κόσμο πονεμένος, αδικημένος, καταφρονεμένος.
Ο Δανιήλ, ο Δεσπότης της Τριπολιτσάς, πρώτος εξάδελφος  του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου του Ε’ —αλήθεια, τι σόγια ήταν αυτά, τι φύτρα, τι καρδιές!— έφυγε πάμπτωχος από τον κόσμο αυτό και μόνος. Πλούτος του η αγάπη για την Πατρίδα.
Ο πρωτεργάτης της λευτεριάς, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, δικάστηκε άδικα και φυλακίστηκε και παρ’ ολίγο να θανατωθή, έτσι, για το ευχαριστώ... γιατί ελευθέρωσε την Ελλάδα.
Όλα αυτά τα γράφομε, για να μη ξεχνάμε την ιστορία μας. Να μη λησμονούμε, με ποιά τιμή λευτερωθήκαμε.
Όλα αυτά τα ανασύρομε για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια, για να μάθουν τα παιδιά μας (γιατί δεν γνωρίζουν, αφού δεν διδάχθηκαν ποτέ) την ιστορία μας και την ένδοξη πορεία του Γένους μας.
Όλα αυτά τα λέμε με πόνο ψυχής για την σημερινή κατάντια της Πατρίδος μας, αλλά και με υπερηφάνεια για τους ηρωϊκούς προγόνους μας, οι οποίοι θυσιάστηκαν για να μας ελευθερώσουν.
Όλα αυτά τα φωνάζομε με όλη μας την δύναμη, για να ακούσουν οι μικροί, οι «ολίγοι», οι «ελάχιστοι», οι ανιστόρητοι, οι μητραλοίες, οι παραχαράκτες της ιστορίας, οι πράκτορες και υπηρέτες των ξένων συμφερόντων, που κάπου-κάπου ως έχιδνες υψώνουν την ανεγκέφαλη κεφαλή τους και αφήνουν την ιοβόλο γλώσσα τους, για να σπιλώσουν μνήμες ιερές και αγώνες που κερδίθηκαν με αίματα, με φρικτά μαρτύρια και θυσίες, τις οποίες ουδέποτε οι παραπάνω κατενόησαν, αφού είναι ανίκανοι ακόμη και κάτω από την σκια των ηρώων να περάσουν.
Όμως η ευγνωμοσύνη των Ελλήνων ύψωσε μνημείο δόξης γι’ αυτούς που θυσιάστηκαν στην Τριπολιτσά, για τους Αρχιερείς και τους Προκρίτους της Πελοποννήσου, και έστησε λαμπρόν ανδριάντα για τον Γέρο του Μωρηά, εκεί δίπλα στο μνημείο των πρώτων και όλων των αγωνιστών που έπεσαν πάνω στα τείχη και μέσα στην πόλη της Τριπολιτσάς, για την ελευθερία της Ελλάδος ολόκληρης.
Το 1836 εκδόθηκε ειδικό μετάλλιο σε ανάμνηση της άλωσης της Τριπολιτσάς.
Στην μία όψη φέρει την επιγραφή «Ο ΔΕ ΘΕΟΣ ΗΓΕΙΤΟ ΑΥΤΩΝ-ΤΡΙΠΟΛΙΣ 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1821» και παριστάνει δύο αγωνιστές, που υποβοηθούν μια γυναίκα με αρχαιοελληνική ενδυμασία και ασπίδα να σηκωθή όρθια και στην άλλη την προτομή του Πέτρου Μαυρομιχάλη.
 Μάρτυρες στέκονται στους αιώνες αυτά τα τρόπαια της δόξης και της νίκης των ηρώων, μαζί με την λαϊκή μούσα που τραγούδησε την δόξα των αγωνιστών και ελευθερωτών της Τριπολιτσάς:
«Πήραν τα κάστρα, πήραν τα, πήραν και τα δερβένια,
πήραν και την Τριπολιτσά την ξακουσμένη χώρα».
 Μάρτυρας της νίκης και ο Εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ο οποίος στον περίφημο και ξακουστό Ύμνο του στην Ελευθερία, αφιερώνει μεγάλο μέρος στην απελευθέρωση της Τριπολιτσάς. Μεταξύ των άλλων αναφέρει χαρακτηριστικά:
Α, τι νύχτα ήταν εκείνη,
που την τρέμει ο λογισμός,
άλλος ύπνος δεν εγίνη,
πάρεξ θάνατου πικρός.
. . . . . . . . . . . .
Της αυγής δροσάτο αστέρι,
δεν φυσάς τώρα συ πλιο
στων ψευδόπιστων το αστέρι.
Φύσα, φύσα εις τον ΣΤΑΥΡΟ
. . . . . . . . . . . .
 Ναι, όλα αυτά για μη ξεχνάμε!
 Ναι, όλα αυτά για την ιστορία μας και τους Ήρωες και Μάρτυρες της Πίστεως και της Πατρίδος μας!
 Ναι, όλα αυτά για τα παιδιά μας!

 πηγή

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ ΜΕΡΟΣ Α’ ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ
ΜΕΡΟΣ   Α’
ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ    ΧΡΗΣΤΟΣ


ΤΙ ΩΡΑ ΕΓΙΝΕ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ;
            Οι διάφοροι αρνητές της Αγίας Γραφής που πολεμούν την θεοπνευστία της ομιλούν για «αντιφάσεις της Βίβλου» και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι θεόπνευστο ένα βιβλίο με αντιφάσεις ! Ως αντίφαση της Γραφής αναφέρουν και το εξής επιχείρημα :
            Οι Ευαγγελιστές (σύμφωνα με τους απίστους) δεν συμφωνούν για την ώρα που έλαβε χώρα η Σταύρωση του Ιησού. Διότι ο Μάρκος λέγει ότι έγινε την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ της ημέρας, σύμφωνα με τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών (δηλαδή 9 π.μ), ενώ ο Ιωάννης  αναφέρει ότι την ΕΚΤΗ ΩΡΑ  (δηλαδή 12 το μεσημέρι) ο Ιησούς ήταν ακόμη ενώπιον του Πιλάτου !
            Κατόπιν έρχονται διάφοροι (κυρίως Προτεστάντες) και με λάθος επιχειρήματα προσπαθούν να αντικρούσουν τους Αθέους. Και μπορεί να φιμώνουν ίσως τους άσχετους με την Γραφή Αθέους, οι οποίοι έχουν μεγάλη άγνοια της Βίβλου, προκαλούν όμως σύγχυση με αυτά που λέγουν στους μη αθέους οι οποίοι μελετούν την Γραφή. Άλλωστε σκοπός δεν πρέπει να είναι απλώς να δοθεί απάντηση σε έναν άθεο ώστε αυτός να μην μπορεί να την αναιρέσει, αλλά να δοθεί απάντηση που συμφωνεί με όλη την Αγία Γραφή και δεν δημιουργεί άλλα ερμηνευτικά προβλήματα.
            Ας δούμε λοιπόν τα επίμαχα εδάφια και να κάνουμε ανάλυση του θέματος:
«ἦν δὲὥρα τρίτηκαὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:25.
« ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ·  ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥραδὲ ὡσεὶἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:13-14.
Ορίστε ! Λέγουν οι Άθεοι, η Γραφή αντιφάσκει ! Όχι ! Απαντούν πολλοί Αιρετικοί, δεν αντιφάσκουν οι Ευαγγελιστές απλώς χρησιμοποιούν διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου !
Η ΛΑΘΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ
            Οι Προτεστάντες κυρίως (και όχι μόνο), στην προσπάθειά τους να αντικρούσουν την ένσταση των Αθέων για δήθεν αντίφαση περί την ώρα της Σταύρωσης, ισχυρίζονται ότι ο Ιωάννης ο οποίος έγραψε τελευταίος το Ευαγγέλιό του στην Έφεσο και απευθύνονταν σε ανθρώπους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, χρησιμοποίησε τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των Ωρών στο κείμενό του και όχι τον Εβραϊκό τρόπο του Μάρκου.
           Οι Εβραίοι μετρούν τις ώρες της ημέρας από την ανατολή του Ηλίου μέχρι την δύση. Δηλαδή η ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Μάρκος είναι η Τρίτη ώρα από την ανατολή του Ηλίου (ανατολή Ηλίου περίπου 6 πμ) άρα περίπου 9 π.μ.
           Οι Ρωμαίοι μετρούν τις ώρες  από τα μεσάνυχτα όπως εμείς στην εποχή μαςΑν υποθέσουμε λοιπόν ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί στο Ευαγγέλιό του τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών, η ΕΚΤΗ ΩΡΑ είναι η έκτη  ώρα από τα μεσάνυχτα δηλαδή  6 π.μ .
           Με αυτόν τον τρόπο σκέψης αίρεται η «αντίφαση»  ανάμεσα στον Μάρκο και τον Ιωάννη και φιμώνονται οι Άθεοι. Δηλαδή σύμφωνα με τους Προτεστάντες ο Μάρκος χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και λέγει ότι ο Ιησούς Σταυρώθηκε την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ = 9 πμ ενώ ο Ιωάννης χρησιμοποιεί τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και αναφέρει ότι την ΕΚΤΗ ΩΡΑ = 6 πμ ο Ιησούς ήταν ενώπιον του Πιλάτου. Και αφού η 6 πρωϊνή προηγείται της 9 πρωϊνής δεν υπάρχει αντίφαση ! Στις 6 πμ ο Χριστός δικαζόνταν και στις 9 πμ  Σταυρώθηκε.
           Τι απαντούν οι Άθεοι ;;; Η άγνοιά τους τους επιτρέπει να απαντήσουν ; Ασφαλώς η περί την Γραφή άγνοια των Αθέων δεν αφήνει περιθώρια απάντησης προς τους Προτεστάντες…
            Εμείς οι Ορθόδοξοι τι λέμε ; Συμφωνούμε με την προχειρολογία των Προτεσταντών; Με ποίο τρόπο ένας Ορθόδοξος μπορεί να απαντήσει στους Αθέους ; Η μελέτη της Βίβλου δεν είναι εύκολο πράγμα. Και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι όχι απλώς αναιρετικές των Αθεϊστικών επιχειρημάτων αλλά και σύμφωνες με τη Αγία  Γραφή στο σύνολό της. Πρόχειρες απαντήσεις δεν πρέπει να δίνονται.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟΝ ΡΩΜΑΪΚΟ ΤΡΟΠΟ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ;
            Συμφωνούμε με τους Προτεστάντες ότι δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση ανάμεσα  στους Ευαγγελιστές αναφορικά με την ώρα της Σταύρωσης. Διαφωνούμε όμως με την υποστηριζόμενη άποψη ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου από τον Μάρκο. Πιστεύουμε ότι και οι δύο χρησιμοποιούν τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης. Να σημειωθεί δε ότι και ο μεγάλος Θεολόγος και Φιλόλογος των ημερών μας Νικόλαος Σωτηρόπουλος υποστηρίζει την άποψη ότι ο Ιωάννης μετρά τις ώρες με τον Εβραϊκό και όχι τον Ρωμαϊκό τρόπο.
«ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶδώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας;ἐάν τις περιπατῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ, οὐ προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς τοῦ κόσμου τούτου βλέπει·  ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει, ὅτι τὸ φῶς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ» Ιωάννης 11 : 9-10
Ο Ιησούς Χριστός χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών και λέγει ότι  το διάστημα της «ημέρας» που υπάρχει φως χωρίζεται σε δώδεκα ώρες (από την ανατολή μέχρι την δύση του Ηλίου). Την δήλωση αυτή του Ιησού την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Πόσο πιθανό είναι ο αγαπημένος Μαθητής του Χριστού να χρησιμοποιεί διαφορετικό τρόπο μέτρησης του χρόνου από τον Διδάσκαλο; Μαλλόν απίθανο..
« ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦςκεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίαςἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ·ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.  ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν» Ιωάννης 4: 6-7
Ο Ιωάννης λέγει ότι ο Ιησούς «κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας», αφού κουράστηκε από την οδοιπορία, σταμάτησε στην πηγή του Ιακώβ περίπου την ΕΚΤΗ ΩΡΑ (την ΙΔΙΑ ώρα δηλαδή που την ημέρα της Σταύρωσης ήταν ενώπιον του Πιλάτου σύμφωνα με τον ίδιο Ευαγγελιστή- Ιωάννης 19:14). Δηλαδή ο Ιησούς αφού διένυσε μεγάλη απόσταση με τα πόδια (γιαυτό κουράστηκε) κάθισε να ξαποστάσει . Αν η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης είναι η 6 πμ αυτό σημαίνει ότι οδοιπορούσε την νύκτα ο Ιησούς ! Πράγμα απίθανο μιας και ο ίδιος έχει πει ότι « ἐὰν δέ τις περιπατῇ ἐν τῇ νυκτί, προσκόπτει» Ιωάννης 11:10. Η λογική λέγει ότι η αναφερόμενη από τον Ιωάννη ΕΚΤΗ ΩΡΑ είναι σύμφωνα με τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης η 12 μεσημβρινή και όχι η 6 πρωϊνή.
« ῏Ηλθεν οὖν πάλιν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, ὅπου ἐποίησε τὸ ὕδωρ οἶνον. καὶ ἦν τις βασιλικός, οὗ ὁ υἱὸς ἠσθένει ἐν Καπερναούμ·  οὗτος ἀκούσας ὅτι ᾿Ιησοῦς ἥκει ἐκ τῆς ᾿Ιουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν, ἀπῆλθε πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱόν· ἤμελλε γὰρ ἀποθνήσκειν.  εἶπεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς αὐτόν· ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε.  λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλικός· Κύριε, κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.  λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· πορεύου· ὁ υἱός σου ζῇ. καὶ ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωπος τῷ λόγῳ ᾧ εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐπορεύετο.  ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντος οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀπήντησαν αὐτῷ καὶ ἀπήγγειλαν λέγοντες ὅτι ὁ παῖς σου ζῇ.  ἐπύθετο οὖν παρ' αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲςὥραν ἑβδόμηνἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός.  ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ ὅτι ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ὁ υἱός σου ζῇ· καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸς καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη» Ιωάννης 4: 46-53
Ομοίως η ΕΒΔΟΜΗ ΩΡΑ που αναφέρεται στο παρον χωρίο δεν μπορεί να είναι η 7 πμ (σύμφωνα δηλαδή με τον Ρωμαϊκό τρόπο μέτρησης) διότι αυτό σημαίνει επίσης ότι και ο ελθών προς τον Ιησού αξιωματούχος οδοιπορούσε νύκτα για να καλύψει την μεγάλη απόσταση από το σπίτι του μέχρι το μέρος που ήταν ο Ιησούς.  Το ότι η απόσταση που διένυσε ο αξιωματούχος (Καπερναούμ – Κανά περίπου 42 χιλιόμετρα ανηφορικού δρόμου) ήταν μεγάλη φαίνεται και από το ότι κατά την επιστροφή του είχε περάσει μία μέρα και ακόμη δεν είχε φτάσει αλλά τον προυπάντησαν οι δούλοι του στον δρόμο και του είπαν ότι ΧΘΕΣ την εβδόμη ώρα έγινε καλά ο ασθενής.
            Η προσεκτική μελέτη των γεγονότων της σύλληψης του Ιησού και των ανακρίσεων δείχνει ότι η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης στο εδάφιο 19:14 δεν είναι η 6 πμ των Ρωμαίων αλλά η 12 μεσημβρινή των Εβραίων.
-Ο Ιησούς συνελήφθη νύχτα και οδηγήθηκε στο σπίτι του Άννα για την πρώτη ανάκριση –« ῾Η οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν ᾿Ιουδαίων συνέλαβον τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἔδησαν αὐτόν,  καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς ῎Ανναν πρῶτον· ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου» Ιωάννης 18: 12-13
-Ο Ιησούς κατόπιν οδηγείται νύχτα ενώπιον του Καϊάφα και του Σαχένδριν (Συνεδρίου) για να δικαστεί παράνομα – « ἀπέστειλεν αὐτὸν ὁ ῎Αννας δεδεμένον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα» Ιωάννης 18:24,  « Οἱ δὲ κρατήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν» Ματθαίος 26:57
- «ΠΡΩΪΑΣ δὲ γενομένηςσυμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν» Ματθαίος 27:1.  Μετά την νυχτερινή (άρα παράνομη) σύναξη του Σαχένδριν υπό τον Καϊάφα και την ουσιαστική καταδίκη του Ιησού, οι ασεβείς Ιουδαίοι Αρχιερείς προκειμένου να προσδώσουν νομιμότητα στο παράνομο έργο τους, συγκαλούν το ΠΡΩΪ πλέον, νέα σύσκεψη του Σαχένδριν με σκοπό φυσικά όχι να επανεξετάσουν την νυχτερινή απόφαση αλλά να κανονίσουν τα διαδικαστικά θέματα για την εμφάνιση του καταδικασθέντος ενώπιον του Πιλάτου.
- Ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου για πρώτη φορά.Μετά την πρωϊνή σύσκεψη του Σαχένδρινο Ιησούς παραδίδεται στον Πιλάτο.
 «ΠΡΩΪΑΣ δὲ γενομένηςσυμβούλιον ἔλαβον πάντες οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ὥστε θανατῶσαι αὐτόν·  καὶ δήσαντες αὐτὸνἀπήγαγον καὶ παρέδωκαν αὐτὸν Ποντίῳ Πιλάτῳτῷ ἡγεμόνι» Ματθαίος 27: 1-2
«Και εὐθέωςἐπὶ τὸ πρωῒσυμβούλιον ποιήσαντες οἱ ἀρχιερεῖς μετὰ τῶν πρεσβυτέρων καὶ γραμματέων καὶ ὅλον τὸ συνέδριον, δήσαντες τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπήνεγκαν καὶπαρέδωκαν τῷ Πιλάτῳ» Μάρκος 15:1
« ῎Αγουσιν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον·ἦν δὲ πρωΐ·καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα» Ιωάννης 18: 28
-        Ο Πιλάτος   στέλνει τον Ιησού στον Ηρώδη.
«Πιλᾶτος δὲ ἀκούσας Γαλιλαίαν ἐπηρώτησεν εἰ ὁ ἄνθρωπος Γαλιλαῖός ἐστι,  καὶ ἐπιγνοὺς ὅτι ἐκ τῆς ἐξουσίας ῾Ηρῴδου ἐστίν,ἀνέπεμψεν αὐτὸν πρὸς ῾Ηρῴδην, ὄντα καὶ αὐτὸν ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐν ταύταις ταῖς ἡμέραις.  ὁ δὲ ῾Ηρῴδης ἰδὼν τὸν ᾿Ιησοῦν ἐχάρη λίαν· ἦν γὰρ ἐξ ἱκανοῦ θέλων ἰδεῖν αὐτὸν διὰ τὸ ἀκούειν αὐτὸν πολλὰ περὶ αὐτοῦ, καὶ ἤλπιζέ τι σημεῖον ἰδεῖν ὑπ᾿ αὐτοῦ γινόμενον.  ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἱκανοῖς·αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῷ.  εἱστήκεισαν δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς εὐτόνως κατηγοροῦντες αὐτοῦ.  ἐξουθενήσας δὲ αὐτὸν ὁ ῾Ηρῴδης σὺν τοῖς στρατεύμασιν αὐτοῦ καὶ ἐμπαίξας, περιβαλὼν αὐτὸν ἐσθῆτα λαμπρὰν ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Πιλάτῳ.  ἐγένοντο δὲ φίλοι ὅ τε ῾Ηρῴδης καὶ ὁ Πιλᾶτος ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ μετ᾿ ἀλλήλων· προϋπῆρχον γὰρ ἐν ἔχθρᾳ ὄντες πρὸς ἑαυτούς» Λουκάς 23: 7-12
Ο Πιλάτος αφού ανέκρινε για πρώτη φορά τον Ιησού τον στέλνει στον Ηρώδη ο οποίος του κάνει πολλές ερωτήσεις και τον εξουθενώνει μαζί με τους στρατιώτες και τους Αρχιερείς που φτάνουν και αυτοί για να τον κατηγορήσουν. Τηνημέραεκείνη (όχι την νύχτα εκείνη) ο Ηρώδης και ο Πιλάτος γίνονται φίλοι.
-        Δεύτερη φορά ο Ιησούς ενώπιον του Πιλάτου- Μαστίγωση του Ιησού με φραγγέλιο και εμπαιγμός από τους Ρωμαίους στρατιώτες.
«Πιλᾶτος δὲ συγκαλεσάμενος τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ τοὺς ἄρχοντας καὶ τὸν λαὸν εἶπε πρὸς αὐτούς· προσηνέγκατέ μοι τὸν ἄνθρωπον τοῦτον ὡς ἀποστρέφοντα τὸν λαόν, καὶ ἰδοὺ ἐγὼ ἐνώπιον ὑμῶν ἀνακρίνας οὐδὲν εὗρον ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τούτῳ αἴτιον ὧν κατηγορεῖτε κατ᾿ αὐτοῦ.  ἀλλ᾿οὐδὲ ῾Ηρῴδης· ἀνέπεμψα γὰρ ὑμᾶς πρὸς αὐτόν·καὶ ἰδοὺ οὐδὲν ἄξιον θανάτου ἐστὶ πεπραγμένον αὐτῷ.  παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.  ἀνάγκην δὲ εἶχεν ἀπολύειν αὐτοῖς κατὰ ἑορτὴν ἕνα.  ἀνέκραξαν δὲ παμπληθεὶ λέγοντες· αἶρε τοῦτον, ἀπόλυσον δὲ ἡμῖν Βαραββᾶν·  ὅστις ἦν διὰ στάσιν τινὰ γενομένην ἐν τῇ πόλει καὶ φόνον βεβλημένος εἰς τὴν φυλακήν.  πάλιν οὖν ὁ Πιλᾶτος προσεφώνησε, θέλων ἀπολῦσαι τὸν ᾿Ιησοῦν.  οἱ δὲ ἐπεφώνουν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν.  ὁ δὲ τρίτον εἶπε πρὸς αὐτούς· τί γὰρ κακὸν ἐποίησεν οὗτος; οὐδὲν ἄξιον θανάτου εὗρον ἐν αὐτῷ· παιδεύσας οὖν αὐτὸν ἀπολύσω.  οἱ δὲ ἐπέκειντο φωναῖς μεγάλαις αἰτούμενοι αὐτὸν σταυρωθῆναι, καὶ κατίσχυον αἱ φωναὶ αὐτῶν καὶ τῶν ἀρχιερέων.  ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐπέκρινε γενέσθαι τὸ αἴτημα αὐτῶν, ἀπέλυσε δὲ αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν τὸν διὰ στάσιν καὶ φόνον βεβλημένον εἰς τὴν φυλακήν, ὃν ᾐτοῦντο,τὸν δὲ ᾿Ιησοῦν παρέδωκε τῷ θελήματι αὐτῶν» Λουκάς 23: 13-25
«Τότε οὖν ἔλαβεν ὁ Πιλᾶτος τὸν ᾿Ιησοῦν καὶἐμαστίγωσε.  καὶ οἱ στρατιῶται πλέξαντες στέφανον ἐξ ἀκανθῶν ἐπέθηκαν αὐτοῦ τῇ κεφαλῇ, καὶ ἱμάτιον πορφυροῦν περιέβαλον αὐτὸν  καὶ ἔλεγον· χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων· καὶ ἐδίδουν αὐτῷ ραπίσματα.  ἐξῆλθεν οὖν πάλιν ἔξω ὁ Πιλᾶτος καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ἄγω ὑμῖν αὐτὸν ἔξω, ἵνα γνῶτε ὅτι ἐν αὐτῷ οὐδεμίαν αἰτίαν εὑρίσκω.  ἐξῆλθεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς ἔξω φορῶν τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὸ πορφυροῦν ἱμάτιον,  καὶ λέγει αὐτοῖς· ἴδε ὁ ἄνθρωπος. ὅτε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν.  ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν.  ῞Οτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη,  καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;  ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει.  ἐκ τούτου ἐζήτει ὁ Πιλᾶτος ἀπολῦσαι αὐτόν· οἱ δὲ ᾿Ιουδαῖοι ἔκραζον λέγοντες· ἐὰν τοῦτον ἀπολύσῃς, οὐκ εἶ φίλος τοῦ Καίσαρος. πᾶς ὁ βασιλέα ἑαυτὸν ποιῶν ἀντιλέγει τῷ Καίσαρι.  ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ·  ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα.τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ» Ιωάννης 19 :1-16
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :Πριν ακουστεί από τον Πιλάτο η φράση «ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» την ΕΚΤΗ ΩΡΑ, είχαν προηγηθεί τα εξής γεγονότα:
ΠΡΩΪΝΗ συνεδρίαση του Σαχένδριν.
Πρώτη ΠΡΩΪΝΗ ανάκριση του Ιησού ενώπιον του Πιλάτου.
Αποστολή του Ιησού για ανάκριση στον Ηρώδη παρόντων και των Αρχιερέων- εμπαιγμός του Ιησού από το στράτευμα του Ηρώδη.
Δεύτερη ανάκριση του Ιησού από τον Πιλάτο.
Μαστίγωση του Ιησού από τους Ρωμαίους και εμπαιγμός αυτού.
Παρουσίαση του Ιησού στον όχλο και αίτηση του όχλου για απελευθέρωση του Βαρραβά.
           Συνεπώς η αναφερόμενη ΕΚΤΗ ΩΡΑ από τον Ιωάννη δεν μπορεί να είναι η 6 πρωϊνή  αλλά η 12 μεσημβρινή . Όλα αυτά τα γεγονότα που περιγράφονται αρχής γενομένης από του πρωϊνού συμβουλίου του Σαχένδριν έως την φράση του Πιλάτου «ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» δεν χωράνε χρονικά από το Πρωί μέχρι την 6 πμ που επίσης είναι πρωί ! Τονίζουμε ότι απαγορεύονταν από τον Νόμο δίκη υπό σκότος. Για τον λόγο αυτό το Σαχένδριν συνεδρίασε και το ΠΡΩΪ, για να προσδώσει νομιμότητα στην καταδίκη του Ιησού που έγινε την νύχτα !
            Ο Ιωάννης λοιπόν χρησιμοποιεί τον Εβραϊκό τρόπο μέτρησης των ωρών όπως ο Μάρκος και όχι τον Ρωμαϊκό τρόπο όπως νομίζουν μερικοί.
Ορισμένοι προκειμένου να λύσουν τον γρίφο ισχυρίζονται εντελώς αβάσιμα ότι δήθεν η ΕΚΤΗ ΩΡΑ που αναφέρει ο Ιωάννης δεν είναι ούτε Ρωμαϊκός τρόπος μέτρησης του χρόνου (από τα μεσάνυχτα δηλαδή), ούτε Εβραϊκός τρόπος μέτρησης (από την ανατολή του Ηλίου ) αλλά δηλώνει τις ώρες που πέρασαν από την σύλληψη του Ιησού μέχρι εκείνη την στιγμή !!! Δεν έχω διαβάσει πιο γελοία άποψη. Εντελώς αυθαίρετη ! Ο τρόπος που εκφράζεται ο Ιωάννης δεν αφήνει περιθώρια για τέτοια ερμηνεία –« ἦν δὲπαρασκευὴτοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη» ο Ιωάννης προσδιορίζει Ημέρα και Ώρατης ημέρας, όχι πόσες ώρες πέρασαν από την σύλληψη.
Άλλοι επικαλούνταιδιαφορετική γραφήτης ώρας που υπάρχει σε ορισμένα (λίγα) χειρόγραφα και αναφορές αρχαίων. Αυτές όμως οι πληροφορίες δεν κρίνονται αξιόπιστες και μάλλον είναι αποτέλεσμα λάθους αντιγραφέων ή προσπαθειών εξομάλυνσης της διαφοράς. Η Εκκλησία που είναι ο Στύλος και το Εδραίωμα της Εκκλησίας – Α Τιμ. 3:15 καθώς και οι πιο αξιόπιστες κριτικές εκδόσεις της Καινής Διαθήκης  δέχονται τα εν λόγω εδάφια του Ιωάννη και του Μάρκου όπως τα παραθέσαμε.
Τέλος υπάρχουν και εκείνοι οι τελείως άσχετοι με την Γραφή, που λέγουν ότι η Σταύρωση του Ιησού έγινε την επόμενη μέρα της δίκης του από τον Πιλάτο !!! Δηλαδή ο Πιλάτος στις 12 η ώρα το μεσημέρι έκδοσε την απόφασή του και την επομένη ημέρα στις 9 π.μ εκτελέστηκε η απόφαση !!! Αυτή και αν είναι ανοησία ! Διότι η Γραφή είναι σαφής : «ἦν δὲπαρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:14.Παραμονή του Πάσχα καταδικάστηκε ο Χριστος. Πώς είναι δυνατόν να σταυρώθηκε την άλλη μέρα ανήμερα αργίας ;Πώς ο Σίμων ο Κυρηναίος επέστρεφε από το χωράφι του σε μέρα αργίας; « Καὶ ὡς ἀπήγαγον αὐτόν, ἐπιλαβόμενοι Σίμωνός τινος Κυρηναίου,ἐρχομένου ἀπ᾿ ἀγροῦ, ἐπέθηκαν αὐτῷ τὸν σταυρὸν φέρειν ὀπίσω τοῦ ᾿Ιησοῦ» Λουκάς 23:26 Πως κατά την διάρκεια αργίας αγόρασε σινδόνα ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίος ; « καὶἀγοράσας σινδόνακαὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ» Μάρκος 15:46.  Ο Χριστός την ΙΔΙΑ ημέρα σταυρώθηκε όχι την επομένη που ήταν η αργία της εορτής των Αζύμων καιΣάββατο. « Καὶ ἤδη ὀψίας γενομένης, ἐπεὶ ἦνπαρασκευή, ὅ ἐστιπροσάββατον,  ἐλθὼν ᾿Ιωσὴφ ὁ ἀπὸ ᾿Αριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» Μάρκος 15 : 42-43.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
           Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα τότε ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΩΡΑ (12 το μεσημέρι) να βρίσκεται ενώπιον του Πιλάτου σύμφωνα με τον Ιωάννη και την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ της ίδιας μέρας (9 π.μ) να βρίσκεται στον Σταυρό όπως λέγει ο Μάρκος;;;
            Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει πρώτα να πούμε ορισμένα πράγματα για τον τρόπο που οι Εβραίοι μετρούσαν τον χρόνο.
Οι Εβραίοι χώριζαν το 24ωρο σε δύο τμήματα. Την ημέρα και την νύχτα. Η ημέρα χωρίζονταν σε δώδεκα ίσα τμήματα / ώρες. Η νύχτα ομοίως. Ανάλογα με την εποχή του έτους οι ώρες της νύχτας είχαν περισσότερη διάρκεια ( τον χειμώνα) σε σχέση με τις ώρες της ημέρας ή το αντίστροφο ( το καλοκαίρι). Την εποχή που σταυρώθηκε ο Ιησούς (άνοιξη) οι διάρκεια των ημερήσιων και των νυχτερινών ωρών ήταν σχεδόν ίση.
Οι ώρες της ημέρας μετρούνταν από την ανατολή του Ηλίου και οι ώρες της νύχτας άρχιζαν να μετρούνται με την δύση του Ηλίου.
«ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐχὶδώδεκά εἰσιν ὧραι τῆς ἡμέρας;» Ιωάννης 11:9
« Καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν ἑκατοντάρχων εἶπεν· ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸτρίτης ὥρας τῆς νυκτός» Πράξεις 23:23
            Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε η ακρίβεια μέτρησης του χρόνου που έχουμε σήμερα. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Δεν μπορούσαν δηλαδή να ξεχωρίσουν εύκολα το πότε έληγε μία ώρα και το πότε ξεκίναγε η επόμενη. Γιαυτό χώριζαν το 24ωρο σε μεγαλύτερα χρονικά τμήματα για πρακτικούς λόγους.
Η νύχτα χωρίζονταν σε 4 ίσα τμήματα ή φυλακές (από τρείς ώρες η κάθε φυλακή) : « ὅτι χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου ὡς ἡμέρα ἡ ἐχθές, ἥτις διῆλθε, καὶφυλακὴ ἐν νυκτί» Ψαλμός 89:4 κατά τους Εβδομήκοντα. Η πρώτη φυλακή ήταν από τις 18:00 έως 21:00, η δεύτερη φυλακή από 21:00 έως 24 :00, η τρίτη φυλακή από 00:01 έως 3:00 και η τέταρτη φυλακή από 03:00 έως 06:00.
Ομοίως η ημέρα χωρίζονταν σε ανάλογα χρονικά τμήματα που ονομάζονταν όμως ως εξής :
ΠΡΩΙ = 06:00-09:00
ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ = 09:00-12:00
ΕΚΤΗ ΩΡΑ= 12:00-15:00
ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ= 15:00-18:00
Αυτός ο διαχωρισμός της ημέρας φαίνεται από το γεγονός ότι από όλες τις αναφορές της Καινής Διαθήκης  σε συγκεκριμένη ώρα (24 αναφορές) ΜΟΝΟ οι τέσσερις ( Ματθαίος 20:6,9, Ιωάννης 1:40, 4:52) αφορούν σε ονομασία ώρας διαφορετικής από την ονομασία ΤΡΙΤΗ/ΕΚΤΗ/ΕΝΑΤΗ.
Παραθέτω όλες τις αναφορές :
« καὶ ἐξελθὼν περὶτρίτην ὥρανεἶδεν ἄλλους ἑστῶτας ἐν τῇ ἀγορᾷ ἀργούς,  καὶ ἐκείνοις εἶπεν· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον δώσω ὑμῖν. οἱ δὲ ἀπῆλθον.  πάλιν ἐξελθὼν περὶἕκτην καὶ ἐνάτην ὥρανἐποίησεν ὡσαύτως.  περὶ δὲ τὴνἑνδεκάτην ὥρανἐξελθὼν εὗρεν ἄλλους ἑστῶτας ἀργούς, καὶ λέγει αὐτοῖς· τί ὧδε ἑστήκατε ὅλην τὴν ἡμέραν ἀργοί;  λέγουσιν αὐτῷ· ὅτι οὐδεὶς ἡμᾶς ἐμισθώσατο. λέγει αὐτοῖς· ὑπάγετε καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν ἀμπελῶνα, καὶ ὃ ἐὰν ᾖ δίκαιον λήψεσθε. ὀψίας δὲ γενομένης λέγει ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος τῷ ἐπιτρόπῳ αὐτοῦ· κάλεσον τοὺς ἐργάτας καὶ ἀπόδος αὐτοῖς τὸν μισθόν, ἀρξάμενος ἀπὸ τῶν ἐσχάτων ἕως τῶν πρώτων.  καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ τὴνἑνδεκάτην ὥρανἔλαβον ἀνὰ δηνάριον» Ματθαίος 20:3-9
« ᾿Απὸ δὲἕκτης ὥραςσκότος ἐγένετο ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης.  περὶ δὲ τὴνἐνάτην ὥρανἀνεβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ἠλὶ ἠλί, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ᾿ ἔστι, Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;» Ματθαίος 27:45-46
« ἦν δὲὥρα τρίτηκαὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:25
« Γενομένης δὲὥρας ἕκτηςσκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης·  καὶτῇ ὥρᾳ τῇ ἐνάτῃἐβόησεν ὁ ᾿Ιησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων· ᾿Ελωῒ ᾿Ελωΐ, λιμᾶ σαβαχθανί;» Μάρκος 15:33-34
« ῏Ην δὲ ὡσεὶὥρα ἕκτηκαὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕωςὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος» Λουκάς 23:44
«ὥρα ἦν ὡς δεκάτη» Ιωάννης 1:40
« ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ·ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη» Ιωάννης 4:6
« ἐπύθετο οὖν παρ' αὐτῶν τὴν ὥραν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχε. καὶ εἶπον αὐτῷ ὅτι χθὲςὥραν ἑβδόμηνἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετός» Ιωάννης 4:52
« ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα,ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη» Ιωάννης 19:14
« οὐ γάρ, ὡς ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε, οὗτοι μεθύουσιν· ἔστι γὰρὥρα τρίτητῆς ἡμέρας» Πράξεις 2:15
«Επί τὸ αὐτὸ δὲ Πέτρος καὶ ᾿Ιωάννης ἀνέβαινον εἰς τὸ ἱερὸν ἐπὶ τὴνὥραντῆς προσευχῆςτὴν ἐνάτην» Πράξεις 3:1
« εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶὥραν ἐνάτηντῆς ἡμέρας» Πράξεις 10:3
«Τῇ δὲ ἐπαύριον ὁδοιπορούντων ἐκείνων καὶ τῇ πόλει ἐγγιζόντων ἀνέβη Πέτρος ἐπὶ τὸ δῶμα προσεύξασθαι περὶὥραν ἕκτην» Πράξεις 10:9
« καὶ ὁ Κορνήλιος ἔφη· ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην νηστεύων, καὶ τὴνἐνάτην ὥρανπροσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου» Πράξεις 10: 30
« Καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν ἑκατοντάρχων εἶπεν· ἑτοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους ὅπως πορευθῶσιν ἕως Καισαρείας, καὶ ἱππεῖς ἑβδομήκοντα καὶ δεξιολάβους διακοσίους, ἀπὸτρίτης ὥραςτῆς νυκτός» Πράξεις 23:23
           Δηλαδή εκείνη την εποχή όταν κάποιος ομιλούσε για ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι μιλούσε για τις 9π.μ ακριβώς. ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ ονομάζονταν και ολόκληρο το διάστημα από 9π.μ – 12π.μ.
Συνεπώς δεν υπάρχει πραγματική αντίφαση ανάμεσα στον Μάρκο και στον Ιωάννη.
«ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲὡσεὶἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν» Ιωάννης 19:14
Ο Ιωάννης λέγει ότι η ώρα ήταν «ωσεί» =περίπου έκτη (12 μεσημβρινή). Το «περίπου» σε εποχή που δεν υπάρχουν τα σύγχρονα μέσα μέτρησης του χρόνου, έχει μεγάλο χρονικό εύρος…
Άρα στην πραγματικότητα ο Ιησούς σταυρώθηκε κατά την διάρκεια της ΤΡΙΤΗΣ ΩΡΑΣ (09:00- 12:00)   πρίν την 12 μεσημβρινή –« ὥρα δὲὡσεὶἕκτη» και όταν πλέον ήρθε η ΕΚΤΗ ΩΡΑ (12:00-15:00) βρίσκονταν στον Σταυρό και ο Ήλιος σκοτείνιασε μέχρι την ΕΝΑΤΗ ΩΡΑ-δηλαδή μέχρι την αρχή της ΕΝΑΤΗΣ ΩΡΑΣ (15:00) όπου και πέθανε.
«῏Ηνδὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτηκαὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος» Λουκάς 23:44
Συγκρίνοντας τα εδάφια Λουκάς 23:44 και Ιωάννης 19:14 βλέπουμε ότι όλο το διάστημα από την ώρα που ο Ιησούς βρίσκονταν στο Λιθόστρωτο έως την έναρξη του σκότους (διάστημα πορείας προς τον Γολγοθά, αγγάρευσης Σίμωνος, Σταύρωσης) ονομάζεται «ὡσεὶ ὥρα ἕκτη»=περίπου έκτη ώρα(12:00). Επαναλαμβάνω ότι εκείνη την εποχή λόγω απουσίας τεχνολογικών μέσων ο χρόνος δεν μετρούνταν με την σημερινή ακρίβεια.
«Γενομένης δὲ ὥρας ἕκτηςσκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης» Μάρκος 15:33
Αφού λοιπόν ο Ιωάννης ομιλεί για «ὡσεὶ ὥρα ἕκτη»=περίπου έκτη ώρα(12:00) και ο Μάρκος για ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00- 12:00) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΗ.Υπάρχει στην ουσία χρονική αλληλοκάλυψη των δύο Ευαγγελιστών.
ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΜΑΡΚΟΣ 15:25
            Για να φανεί ακόμη περισσότερο ότι δεν υπάρχει αντίφαση ανάμεσα στα εδάφια Μάρκος 15:25 και Ιωάννης 19:14 κρίναμε σκόπιμο να αναλύσουμε περισσότερο το εδάφιο του Μάρκου και μάλιστα να το δούμε εντός των συμφραζομένων.
« ὁ δὲ Πιλᾶτος ἔλεγεν αὐτοῖς· τί γὰρ ἐποίησε κακόν; οἱ δὲ περισσοτέρως ἔκραξαν· σταύρωσον αὐτόν.  ὁ δὲ Πιλᾶτος βουλόμενος τῷ ὄχλῳ τὸ ἱκανὸν ποιῆσαι, ἀπέλυσεν αὐτοῖς τὸν Βαραββᾶν, καὶ παρέδωκε τὸν ᾿Ιησοῦν φραγελλώσας ἵνα σταυρωθῇ. Οἱ δὲ στρατιῶται ἀπήγαγον αὐτὸν ἔσω τῆς αὐλῆς, ὅ ἐστι πραιτώριον, καὶ συγκαλοῦσιν ὅλην τὴν σπεῖραν·  καὶ ἐνδύουσιν αὐτὸν πορφύραν καὶ περιτιθέασιν αὐτῷ πλέξαντες ἀκάνθινον στέφανον,  καὶ ἤρξαντο ἀσπάζεσθαι αὐτόν. χαῖρε ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων·  καὶ ἔτυπτον αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν καλάμῳ καὶ ἐνέπτυον αὐτῷ, καὶ τιθέντες τὰ γόνατα προσεκύνουν αὐτῷ.  καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ, ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν πορφύραν καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια τὰ ἴδια, καὶ ἐξάγουσιν αὐτὸν ἵνα σταυρώσωσιν αὐτόν. Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον, ἐρχόμενον ἀπ᾿ ἀγροῦ, τὸν πατέρα ᾿Αλεξάνδρου καὶ Ρούφου, ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ. Καὶ φέρουσιν αὐτὸν ἐπὶ Γολγοθᾶ τόπον, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον κρανίου τόπος.  καὶ ἐδίδουν αὐτῷ πιεῖν ἐσμυρνισμένον οἶνον· ὁ δὲ οὐκ ἔλαβε.  καὶ σταυρώσαντες αὐτὸνδιαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ βάλλοντες κλῆρον ἐπ᾿ αὐτὰ τίς τί ἄρῃ.  ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» Μάρκος 15:14-25
Ο Μάρκος αφού εξιστορείόλα τα παθήματα του Ιησού από τους Ρωμαίουςκατόπιν αναφέρει και την Σταύρωση - «καὶ σταυρώσαντες αὐτὸνδιαμερίζονται τὰ ἱμάτια αὐτοῦ». Έπειτα επανέρχεται για να δηλώσει ότι «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν».
Εδώ χρειάζεται προσοχή. Ο Μάρκος λέγει «ἦν δὲ ὥρα τρίτηκαὶἐσταύρωσαν αὐτόν».Δεν λέγει«ἦν δὲ ὥρα τρίτηότε(= όταν) ἐσταύρωσαν αὐτόν».Αυτή είναι μία πολύ σπουδαία λεπτομέρεια.
           Η λέξη ΚΑΙ στο εδάφιο «ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν» μας δείχνει ότι η φράση «ἦν δὲ ὥρα τρίτη» έλκεται προς τα προηγουμένως αναφερθέντα πάθη του Ιησού από τους Ρωμαίους και όχι απαραίτητα προς την φράση «ἐσταύρωσαν αὐτόν» ή μόνο σε αυτήν.
           Δηλαδή η φράση «ἦν δὲ ὥρα τρίτη» σηματοδοτεί την έναρξη των Δεσποτικών παθημάτων από τους Ρωμαίους στρατιώτες που κατέληξαν στην  Σταύρωση. (Βλέπε και ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ του Π. ΤΡΕΜΠΕΛΑ).
            Για να γίνει περισσότερο κατανοητό αυτό παραθέτω παράδειγμα από την Παλαιά Διαθήκη (κείμενο Εβδομήκοντα).
«Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίωνκαὶἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ» Γένεση 5:32
Το Γένεση 5:32 λέγει ότι ο Νώε ήταν 500 ετών ΚΑΙ εγέννησε τρείς υιούς.Δεν λέγει ότι  ΟΤΑΝ ήταν 500 ετών γέννησε τρείς υιούς. Άλλωστε ο Νώε που είχε μία σύζυγο ΠΩΣ ήταν δυνατόν να γεννήσει τρείς υιούς κατά την διάρκεια ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ (του πεντακοσιοστού της ηλικίας του);;; Τα τρία τέκνα του Νώε δεν ήταν τρίδυμα- δεν είχαν την ίδια ηλικία.
Στο Γένεση 9:24 λέγεται για τον Χάμ : « ἐξένηψε δὲ Νῶε ἀπὸ τοῦ οἴνου καὶ ἔγνω ὅσα ἐποίησεν αὐτῷὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ νεώτερος».
Συνεπώς η φράση «Καὶ ἦν Νῶε ἐτῶν πεντακοσίωνκαὶἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Σήμ, τὸν Χάμ, καὶ τὸν ᾿Ιάφεθ» σημαίνει ότι τα σχετικά με την γέννηση των τριών τέκνων του Νώεάρχισαν να λαμβάνουν χώρακατά το πεντακοσιοστό έτος της ηλικίας του, όχι ότι και τα τρία τέκνα γεννήθηκαν το ίδιο έτος.
Ομοίως ο Μάρκος γράφει «ἦν δὲ ὥρα τρίτηκαὶἐσταύρωσαν αὐτόν». Κατά την ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00) άρχισαν τα σχετικά με την Σταύρωση παθήματα του Ιησού από τους Ρωμαίους στρατιώτες, τα οποία κράτησαν όλο το διάστημα της ημέρας που ονομάζεται γενικώς ΤΡΙΤΗ ΩΡΑ (09:00-12:00) καιπερίπουτην ΕΚΤΗ ΩΡΑ καταδικάστηκε οριστικά από τον Πιλάτο και Σταυρώθηκε. Όταν πλέον το κάρφωμα στον Σταυρό τελείωσε και ήρθε η ΕΚΤΗ ΩΡΑ σκότος έπεσε και ο Ήλιος δεν έδωσε το φως του. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ.
            Γενικά το θέμα του πως οι Εβραίοι εκείνης της εποχής αντιλαμβάνονταν τον χρόνο έχει μεγάλη σημασία.
 « ὥσπερ γὰρ ἐγένετο ᾿Ιωνᾶς ὁ προφήτης ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτουςτρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπουἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας» Ματθαίος 12:40
Τρείς ημέρες και τρείς νύχτες μας κάνουν σήμερα 72 ώρες. Όμως ο Ιησούς δεν έμεινε 72 ώρες στον Τάφο αφού «καὶ μαστιγώσαντες ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶτῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ ἀναστήσεται» Λουκάς 18:33
Ο Χριστός αναστήθηκε την Τρίτη ημέρα όχι μετά το τέλος  72 ωρών δηλαδή  την τέταρτη ημέρα. Στην πραγματικότητα έμεινε στον τάφο πολύ λιγότερες ώρες από τις 72.
Αλλά για το ζήτημα αυτό, πρώτα ο Θεός, στο δεύτερο μέρος της μελέτης μας με θέμα «ΠΟΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ; »



πηγή

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...