Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Δευτέρα, Ιουνίου 29, 2015

Άκουσε κι αυτόν τον αναλυτή...Μήπως σε βοηθήσει...


Η περιγραφή της απάτης του τοκογλύφου
Έστω και αν κάνει πράξεις αναξιοπρεπείς, δεν υπολογίζει την φύση, δεν υποχωρεί στις ικεσίες, αλλά στέκεται ά­καμπτος και αμείλικτος΄ δεν υποχωρεί στις δεή­σεις, δεν λυγίζει στα δάκρυα, επιμένει στην άρνη­ση, 
 
και ορκίζεται και καταράται τον εαυτόν του, διότι πράγματι ευρίσκεται σε παντελή έλλειψη χρημάτων, και ερευνά και αυτός μήπως εύρει κάποιον από τους δανειστές, και βεβαιώνει με τους όρκους το ψεύδος του, αποκτώντας σαν κακό παρεμπόρευμα της κα­κίας την επιορκία. Και όταν εκείνος που ζητεί το δάνειο υπενθυμίσει τους τόκους, και ομιλήσει για υποθήκες, τότε, αφού κατεβάσει τα φρύδια του και χαμογελάσει, ίσως να θυμηθεί κάποια πατρική φι­λία, και τον αποκαλεί γνώριμο και φίλο, και λέγει: «Θα δούμε εάν έχω κάπου φυλαγμένα χρήματα. Υ­πάρχει όμως κάποια παρακαταθήκη ενός φίλου μου ανδρός, που μου την παρέδωσε για να την τοκίσω. Αλλ’ εκείνος δεν ώρισε βαρείς τόκους γι’ αυτό. Ε­γώ θα τους ελαττώσω κατά τι, και θα σου τα δώσω με χαμηλότερο τόκο».
Εκείνος που δεν μπορεί να εξοφλήσει τους τόκους, εκουσίως γίνεται δούλος για όλη του την ζωή

Τέτοια πλάθοντας, και με τέ­τοια λόγια θωπεύοντας και δελεάζοντας τον ταλαί­πωρο, με γραμμάτια προσδένοντάς τον, και μαζί με την φτώχεια που τον κατατυραννεί ακόμη, και α­φού αφαιρέσει επί πλέον και την ελευθερία του αν­δρός, φεύγει. Διότι εκείνος που έκαμε τον εαυτόν του υπεύθυνο σε τόκους των οποίων την πληρωμή δεν μπορεί να εξοφλήσει, έγινε δούλος με την θέλησή του σε όλη του την ζωή.
Συμπεριφορά των τοκογλύφων απέναντι στους πτωχούς
Χρήματα, πες μου, και κέρδη επιζητείς από τον πτωχό; Και εάν πλουσιότερο μπορούσε να σε αναδείξει, τί εζητούσε στις θύρες τις δικές σου; Αν και ήλθε για συμμαχία, σε ευρήκε εχθρό. Αναζητώντας φάρμακα, συνάντησε δηλητήρια. Ενώ έπρεπε να παρηγορήσεις την πτώχεια του ανθρώπου, συ πολλαπλασιάζεις την φτώ­χεια του ζητώντας να καρποφορήσει η έρημος. Οπως ακριβώς εάν κάποιος ιατρός που επήγαινε σε ασθενείς, αντί να επαναφέρει την υγεία τους, και την ελαχίστη δύναμη που τους απέμεινε αφαιρούσε, έτσι και συ τις συμφορές των πτωχών ανθρώπων τις κάνεις αφορμή κερδών. Και όπως οι γεωργοί εύχονται βροχές για να πολλαπλασιασθούν οι καρποί, έτσι και συ τις φτώχειες και τις στερήσεις των ανθρώ­πων επιζητείς, για να ενεργοποιηθούν τα χρήματά σου. Αγνοείς ότι μεγαλυτέρα προσθήκη κάνεις στις αμαρτίες, από την αύξηση που επινοείς στον πλούτο σου με τους τόκους; Και εκείνος που ζητεί το δάνειο, ευρισκόμενος εν μέσω αμηχανίας, όταν μεν βλέπει την πενία, απογοητεύεται για την πλη­ρωμή, όταν δε σκεφθεί την παρούσα ανάγκη, κατατολμά το δάνειο. Επειτα, ο μεν ένας ενικήθη διότι υπέκυψε στην ανάγκη΄ ο δε άλλος αναχωρεί αφού εξασφάλισε τον εαυτόν του με γραμμάτια και εγγυ­ήσεις.
Αποτέλεσμα εικόνας για τοκογλύφου
Η ζωή του δανειολήπτη είναι αγωνιώδης
2. Αφού δε έλαβε τα χρήματα, την μεν πρώτη ημέρα είναι λαμπρός και περιχαρής, με ξένη λαμ­πρότητα επιχρισμένος, φανερώνοντας την αλλαγή της ζωής του. Δηλαδή το τραπέζι είναι γεμάτο, το ένδυμα πολυτελέστερο΄ δούλοι με αλλαγμένη την εμφάνιση προς το λαμπρότερο, κόλακες, συμποσια­στές, αμέτρητοι των σπιτιών κηφήνες. Καθώς δε τα μεν χρήματα φεύγουν σιγά σιγά, ο δε χρόνος προ­χωρώντας αυξάνει στον εαυτόν του τους τόκους, τότε δεν του φέρουν ανάπαυση οι νύκτες, δεν είναι λαμπρή η ημέρα, δεν είναι ο ήλιος ευχάριστος, αλ­λά δυσχεραίνει την ζωή΄ μισεί τις ημέρες, διότι τον αναγκάζουν προς την προθεσμία΄ φοβάται τους μή­νες, διότι είναι πατέρες των τόκων. Και, αν κοιμά­ται, βλέπει στον ύπνο του τον δανειστή να στέκεται επάνω στο κεφάλι του σαν κακό όνειρο΄ αν είναι ξύπνιος, έννοια σ’ αυτόν και φροντίδα είναι ο τό­κος. «Οταν ο δανειστής», λέγει, «και ο χρεωφειλέτης συναντήθηκαν μεταξύ τους, επίσκεψη και των δύο κάνει ο Κύριος» (Παροιμ. 29, 13). Ο μεν όπως ο σκύλος τρέχει στο θήραμα΄ ο δε όπως σαν έτοιμο θήραμα φοβείται την συνάντηση. Διότι η φτώχεια του αφαιρεί το θάρρος. Η απόφαση και των δύο εί­ναι στα δάκτυλα΄ ο μεν ένας χαίρεται για την αύξη­ση των τόκων, ο δε άλλος στενάζει για την προσθήκη των συμφορών.
Ομιλία εις μέρος του 14ου ψαλμού 
και κατά των τοκιζόντων...
(Μ. Βασιλείου, Ομιλία 3η)

ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
το είδαμε εδώ

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ.

Ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός τραγικός. Ο μακραίων βίος του χαρακτηρίζεται απ’ όλα εκείνα τα στοιχεία, που συνθέτουν τας αρχαίας τραγωδίας, τα στοιχεία της αμαρτίας και της καθάρσεως, τον έλεον και την δικαίωσιν. Εγκαυχώμενοι συνήθως δια την προσφοράν μας εις τον κόσμον, λησμονούμεν τας κακίας μας. ναρκισσευόμενοι δια την πνευματικήν ακτινοβολίαν μας, παραβλέπομεν τα ελαττώματά μας. Η ιστορία μας είναι ιστορία εναλλασσομένου μεγαλείου και αθλιότητος, εξάρσεων και καταπτώσεων. Και όσον μεν ευρισκόμεθα εις την περίοδον της λατρείας των ειδώλων, ερμηνεύαμεν τας εθνικάς μας συμφοράς δια της ειμαρμένης. Όταν δε ελάβαμεν τον Χριστιανισμόν, εμάθαμεν ότι αι συμφοραί του λαού μας ήσαν παιδαγωγικαί μάστιγες προς το συμφέρον μας, παραχωρούμεναι υπό του Θεού μας, του Θεού της αγάπης. Εν τούτοις θέλομεν να το αγνοώμεν, διότι περιεπέσαμεν εις απιστίαν της Θείας Προνοίας. Και θέλομεν να ερμηνεύωμεν την ιστορίαν μας «ιστορικώς». Την εκδεχόμεθα ως μίαν σειράν εσωτερικώς αλληλενδέτων γεγονότων. Αυτός, όμως, ο τρόπος ερμηνείας είναι ο κλασσικός τρόπος της αθέου κριτικής, που δεν βλέπει τίποτε άλλο από ορατάς αιτιώδεις σχέσεις γεγονότων. Όμως ο πιστός Κυρίου, ο Χριστιανός, πίσω από τα γεγονότα βλέπει πάντοτε την λειτουργίαν ενός πνευματικού νόμου, διεπομένου υπό της δικαιοσύνης και του ελέους του Θεού. Η ραγδαία εξέλιξις των εγκοσμίων πραγμάτων, αι καταπλήσσουσαι τον νουν εφευρέσεις, τα κολοσσιαία επιτεύγματα του μηχανικού πολιτισμού, έχουν προκαλέσει τοιούτον θάμβος και έκστασιν εις τας ψυχάς των Χριστιανών, ώστε να βλέπουν μόνον «γεγονότα» και να πιστεύουν μόνον εις την αξίαν των «γεγονότων». Έτσι έχει δημιουργηθή μία σχεδόν ψυχολογία θαυμασμού ενώπιον των γεγονότων. Αι αισθήσεις είναι ισχυρότατα όργανα επαφής με τον κόσμον. Ενώπιον λοιπόν αυτής της «πλησμονής» των γεγονότων, η ενέργεια της πίστεως ατονεί, ώστε να μη βλέπωμεν τα υπερκόσμια και να μη δυνάμεθα να παρακολουθήσωμεν τα εγκόσμια πράγματα υπό το φως της πίστεως. Μας παρασύρει η αίσθησις των γεγονότων και αδυνατούμεν να παρακολουθήσωμεν τον μυστικώς λειτουργούντα πνευματικόν νόμον, όστις προσδιορίζει τα ανθρώπινα πράγματα. Πίσω από την φρίκην των συμφορών δεν ημπορούμεν να «διίδωμεν» το έλεος του Θεού και την δικαιοσύνην του. Κι έτσι, ο τρόπος αυτός κρίσεως των ρεόντων ανθρωπίνων πραγμάτων ουδόλως διαφέρει από τον τρόπον κρίσεως των αθέων, που βλέπουν «διαλεκτικώς» την εξέλιξιν της ανθρώπινης ιστορίας. Και εντεύθεν διακόπτομεν τον δεσμόν με τον Θεόν της Παλαιάς Διαθήκης, που ερρύθμιζε και αυτάς ακόμη τας λεπτομερείας της ζωής του περιουσίου λαού του. Και ρίπτομεν εις φοβεράν υπεύθυνον λήθην τον πνευματικόν νόμον της Καινής Διαθήκης, κατά τον οποίον: «ει η ημών αδικία Θεού δικαιοσύνην συνίστησι, τι ερούμεν; μη άδικος ο Θεός ο επιφέρων την οργήν»; Δια τούτο και απορούμεν πως η Χριστιανική Ελλάς υφίσταται τόσας συμφοράς. Τριάκοντα χρόνια προ της πτώσεως του Βυζαντίου, ο μέγας μοναχός της Μονής του Στουδίου Ιωσήφ ο Βρυέννιος, εκήρυττεν εις το παλάτι και εις τον κόσμον ότι η υποδούλωσις εις τους Τούρκους είναι αναπόφευκτος δια τον αμαρτωλόν βίον των Βυζαντινών, από του Βασιλέως και του Πατριάρχου μέχρι του τελευταίου πολίτου και του εσχάτου Μοναχού. Και το Βυζάντιον έπεσε και υπεδουλώθη 400 χρόνια. Και αι οιμωγαί υψώθησαν μέχρις ουρανού… Έδωκεν ο Θεός και ηλευθερώθημεν. Αλλά πάλιν η αμαρτία κατέκλυσεν παν το Ελληνικόν. Και την ώραν, που τραγικοί υπνοβάται ημείς, ενομίσαμεν ότι γίνεται πραγματικότης το μεγαλειώδες εκείνο όνειρον του επαναπατρισμού μας, την ώραν εκείνην παρεσκευάσαμεν την τραγικωτέραν συμφοράν της νεωτέρας ιστορίας μας, καταστρέφοντες φρικτώς τρία και πλέον εκατομμύρια Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Αλλά τα δεινά δεν ετελείωσαν. Από συμφοράς εθνικής εις συμφοράν, εφθάσαμεν σήμερον εις το απελπιστικώτερον αδιέξοδον, που εγνώρισε ποτέ ο Ελληνισμός, και κατηντήσαμεν «ονειδισμός και χλευασμός τοις κύκλω ημών». Και διατί όλα αυτά; Διατί αι συνεχιζόμεναι συμφοραί του Έθνους; Δια να συνέλθωμεν από την αμαρτωλόν νάρκην, άρχοντες και αρχόμενοι, Βασιλείς και λαός, Επίσκοποι και Μοναχοί. Διότι η αμαρτία επλεόνασεν. Η αποστασία από τον Θεόν καθίσταται γενική. Οι Βασιλείς δεν σέβονται τους Ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας. Ο ιερός Κλήρος από των Επισκόπων μέχρι των ιερέων, δεν δίδουν καλόν παράδειγμα, εξαιρέσει ολίγων. Οι πρωθυπουργοί μας, τον βλάσφημον των θείων και μασσώνον, διαδέχεται έτερος επηρμένος ειδωλολάτρης, νοσταλγός των θεών του Ολύμπου, φιλοδοξών ως άλλος Ιουλιανός να καταργήση την θρησκευτικήν διδασκαλίαν από τα σχολεία. Οι Ιεράρχαι μας ερωτοτροπούν με τους αιρετικούς από μίαν κακώς εννοουμένην αγάπην και από την φενάκην ότι θα μας βοηθήσουν οι Παπικοί. Ολόκληρος η Ελλάς φλέγεται από την αμαρτίαν, την αθεϊαν, τον μασσωνισμόν, τας αιρέσεις. Πως λοιπόν αυτός ο δυστυχής λαός θα ίδη ειρήνην και ευτυχίαν; Και πώς να μη έρχεται η οργή του Θεού; Εάν θα ημπορούσαμεν να ίδωμεν με πνευματικά μάτια τους εξωτερικώς λαμπρούς φαινομένους Χριστιανούς μας, δεν θα εβλέπαμεν ειμή αθλίους, ρακενδύτους και καταπληγωμένας ψυχάς από την αμαρτίαν, την απιστίαν και τας αιρέσεις. Θα εβλέπαμεν ανθρώπους δίχως πνεύμα. Και ο πρώτος δι’ ύδατος κατακλυσμός εγένετο με το αιτιολογικόν: «δια το είναι αυτούς σάρκας». Ας φοβηθώμεν τον δεύτερον κατακλυσμόν, τον δια πυρός, ως λέγει ο Απόστολος Πέτρος, κατά τον οποίον «ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται!». Μία οδός εξόδου μας απομένει: Η επιστροφή. Η επιστροφή εις τον Θεόν. Ας συνέλθωμεν. Ας βάλωμεν αρχήν μετανοίας. Ας δώση το παράδειγμα πρώτος ο Βασιλεύς, δια να ακολουθήση ο λαός του. Ας μιμηθή τους ευσεβείς αυτοκράτορας του Βυζαντίου, που χάρις εις την θεοσέβειάν των εκράτησαν εν δόξη μίαν πολυάνθρωπον Αυτοκρατορίαν χίλια έτη. Ας ακούη την φωνήν του Θεού, δια να έχη την ευλογίαν του. Επίσης, οι Εκκλησιαστικοί ηγέται μας και Ποιμένες ας δείξουν περισσότερον σεβασμόν εις τους Ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας, ας μιμηθούν τους αγίους Πατέρας εις την αγιότητα του βίου και την εμμονήν εις τα δόγματα. Αι ενωτικαί τάσεις με προσχήματα και διαλόγους και πλαδαρές αγάπες είναι τεχνάσματα του σατανά. Να προσέξουν, διότι ο ευσεβής λαός δεν ανέχεται νόθευσιν της πίστεώς του. Η ιστορία ας γίνη οδηγός εις τας κρίσεις μας. Ωσαύτως, ο τραγικός λαός μας να μη στηρίζεται «επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία», αλλ’ ας ελπίζη μόνον εις τον Θεόν και εις αυτόν να στραφή εν μετανοία. Διότι «οι μακρύνοντες από του Θεού απολούνται». Ο Θεός είναι ο καλύτερος φίλος και ο πιστότερος και ισχυρότερος σύμμαχος και από τους Αγγλοαμερικάνους και από τα ποικίλης αποχρώσεις μπλοκ του σατανά.


θ.μ.δ

Ο Άγιος Παΐσιος, οι Ευρωπαίοι Και τα κουκούτσια από τα βερίκοκα

alt
Ένα καλοκαιρινό μεσημέρι έξω από την καλύβη του Γέροντα και κάτω από τον ίσκιο μιας γέρικης ελιάς μια ομάδα προσκυνητών του εξέθετε ανησυχίες σχετικά με την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους. Τους άκουγε προσεκτικά κι όταν τελείωσαν και περίμεναν ν' ακούσουν την γνώμη του, τους είπε:
  • Θα σας διηγηθώ μια ιστορία που θα 'ναι και η απάντηση στις ανησυχίες σας:

«Ήταν τρεις Ευρωπαίοι: ο ένας γιατρός, ο άλλος μετεωρολόγος κι ο τρίτος ωρολογοποιός. Σκέφτηκαν, λοιπόν, και οι τρεις ότι, έτσι όπως ήταν σπουδασμένοι και με πολλές γνώσεις, θα τους συνέφερε να πάνε στην Ελλάδα. Εκεί θα έπιαναν «μεγάλα πόστα» και θα κέρδιζαν πολλά χρήματα. Ξεκίνησαν, λοιπόν, να έρθουν στην πατρίδα μας. Πέρασαν τα σύνορα, μπήκανε στην Ελλάδα και νυχτωθήκανε σε ένα μύλο.
Ο μυλωνάς, μόλις τους είδε, γεμάτος χαρά τους υποδέχτηκε και τους προσκάλεσε να περάσουν μέσα, στο φτωχικό του, για να τους φιλοξενήσει. Άρχισε να μαγειρεύει μπόλικο και νόστιμο φαγητό κι όταν ετοιμάστηκε, έστρωσε το τραπέζι και τους προσκάλεσε να καθίσουν όλοι μαζί να φάνε. Οι Ευρωπαίοι έφαγαν με μέτρο, πολύ συντηρητικά, αφού άλλωστε χαρακτηρίζονται ως λιτοδίαιτοι. Ο μυλωνάς συνέχει τους παρότρυνε να φάνε, εκείνοι όμως τον ευχαριστούσαν και του δήλωναν πως έφαναν πολύ καλά. Ο μυλωνάς όμως είχε άλλο «τυπικό». Έφαγε, όπως λέμε εμείς εδώ, «του σκασμού» και δεν άφησε καθόλου περισσεύματα στο τραπέζι. Ήπιε και πάρα πολύ νερό και σαν να μην έφτανε αυτό, πήγε και έφερε μια λεκάνη βερίκοκα. Οι Ευρωπαίοι αρκέστηκαν να πάρουν από ένα, ενώ ο μυλωνάς έφαγε όλα τα υπόλοιπα βερίκοκα της λεκάνης. Και τότε έκανε κάτι, που γέμισε έκπληξη τους Ευρωπαίους. Πήγε και έφερε 2 πέτρες και έσπασε και τα κουκούτσια από τα βερίκοκα και τα έτρωγε!
Έσκυψε, λοιπόν, διακριτικά ο γιατρός προς τους άλλους δυο και τους είπε:
  • Αν μας πει να κοιμηθούμε μέσα στο μύλο, να μην δεχτείτε. Αυτός, από το πολύ φαγητό και το νερό, σίγουρα θα σκάσει απόψε και μπορεί να μας κατηγορήσουν ότι συντελέσαμε και εμείς σε αυτό.
Ενώ λοιπόν, οι Ευρωπαίοι συζητούσαν μεταξύ τους, λάλησε απ' έξω ο πρώτος κόκορας και ο μυλωνάς τους λέει:
  • Άντε αδέλφια, η ώρα είναι δώδεκα, τα μεσάνυχτα! Άντε να κοιμηθούμε, γιατί και εγώ έχω το πρωί δουλειά και εσείς έχετε ταξίδι.
Του δήλωσαν την πρόθεσή τους να βολευτούν έξω σε κάποια μεριά, όπου και κοιμόντουσαν.
Αλλά ο μυλωνάς είχε τις αντιρρήσεις του.
  • Βρε ευλογημένοι, γιατί να κοιμηθείτε έξω χώρια που υπάρχει άνετος χώρος μέσα στο μύλο, απόψε θα βρέξει κιόλας πολύ, «θα ρίξει καρεκλοπόδαρα».
  • Όχι, επέμεναν εκείνοι.
Και τελικά κοιμήθηκαν έξω. Τη νύχτα έβρεξε καταρρακτωδώς και έγινα μούσκεμα. Όταν χάραξε, βγήκε έξω ο μυλωνάς και τους είπε:
  • Δε σας το 'λεγα εγώ, ότι θα βρέξει και θα γίνετε μούσκεμα; Τέλος πάντων, περάστε μέσα, γιατί είναι έξι η ώρα, να στεγνώσετε και να πάρετε ένα πρωινό.
  • Δεν έσκασε! Είπε με θαυμασμό, μόλις τον είδε, ο γιατρός.
Και γυρνώντας προς τον μυλωνά:
  • Πως τα κατάφερες με τόσο φαγητό και δεν έπαθες τίποτα με τόσο φαγητό;
  • Ευλογημένε, δεν με είδες που έπινα συνεχώς νερό; Το νερό εδώ είναι πολύ χωνευτικό και μετά, όλα τα εκείνα πικρά κουκούτσια από τα βερίκοκα που έφαγα, βοήθησαν και χώνεψα και μάλιστα σε λίγες ώρες πεινούσα κιόλας!

Τότε, πήρε τον λόγο ο μετεωρολόγος:
  • Καλά με το φαγητό! Θέλω όμως και εγώ να σε ρωτήσω κάτι: Έχω φάει τα χρόνια μου στο Πανεπιστήμιο, σπούδασα μετεωρολόγος και εχθές δεν κατάλαβα ότι θα βρέξει. Εσύ πως το κατάλαβες και μάλιστα ήσουν τόσο σίγουρος γι' αυτό;
  • Ε, ευλογημένε, χαρά στο πράμα! Χθες όλη την ημέρα τα γουρούνια κυλιόντουσαν μέσα στη λάσπη!
Τέλος μίλησε και ο ωρολογοποιός. Τον ρώτησε πως, χωρίς να 'χει ρολόι, ήξερε το προηγούμενο βράδυ ότι ήταν δώδεκα τα μεσάνυχτα - και τους είπε να πάνε για ύπνο - και τώρα, το πρωί, ότι ήταν έξι τα χαράματα.
  • Ε, ευλογημένε, κάνεις και εσύ κάτι ερωτήσεις! Το βράδυ, που τρώγαμε λάλησε ο πρώτος πετεινός: Τότε η ώρα ήταν δώδεκα τα μεσάνυχτα. Όταν λαλήσει ο δεύτερος, Είναι τρεις και όταν λαλήσει ο τρίτος, είναι έξι τα χαράματα.
Οι Ευρωπαίοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με ένα βλέμμα που δήλωνε πλήρη απογοήτευση και είπαν:
  • Πάμε να φύγουμε από την Ελλάδα! Εδώ δεν πρόκειται να στεριώσουμε! Αν ένας αγράμματος μυλωνάς τα ξέρει όλα, τότε οι άλλοι τι θα 'ναι;
Και επέστρεψαν στην Ευρώπη».
Εδώ ο Γέροντας τελείωσε την χαριτωμένη ιστοριούλα και βέβαια, ενώ το κλίμα της παρέας, όταν ήρθε, ήταν βαρύ, τώρα είχε αλλάξει. Όλη η παρέα, «σπαρταρούσε» από το γέλιο και έλαμπαν τα πρόσωπά τους από χαρά. Ο Γέροντας δεν έκανε ποτέ το δάσκαλο, δεν ήθελε να συμβουλεύει καταφεύγοντας σε διάφορες διδασκαλίες και δεν έδινε ανθρώπινες εντολές. Ήξερε να μιλάει απλά και εν παραβολαίς, όπως ο Κύριός μας και να αλλάζει προς το καλύτερο την διάθεση των ανθρώπων.

Σ' αυτή την υπέροχη παραβολή, που δεν έγινε στην πραγματικότητα αλλά εκφράζει βαθύτερα νοήματα ο άγιος Παΐσιος μας αποκαλύπτει μεγάλα μυστικά με απλό τρόπο. Τι εκφράζουν οι τρεις Ευρωπαίοι; Γιατί θα φύγουν από την Ελλάδα και θα επιστρέψουν τελικά άπρακτοι στην Ευρώπη; 1
Ο γιατρός εκφράζει την ιατρική επιστήμη, ο μετεωρολόγος αυτούς που προβλέπουν όχι μόνο τον καιρό αλλά και την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση και ο ωρολογοποιός εκφράζει τους ανθρώπους της λεπτομέρειας, τις ψείρες που κοιτούν τα οικονομικά στοιχεία, την ακρίβεια στις κοινωνικές σχέσεις με λεπτομέρειες, τα τεχνικά κλιμάκια της Τρόικα.
Άλλωστε και ο Χίτλερ, μεγάλος θαυμαστής της τάξης και της ακρίβειας είχε σαν σλόγκαν «θα κάνω τα τρένα να φθάνουν ακριβώςστην ώρα τους στους σταθμούς. Όχι στο παραπέντε ή στο και πέντεακριβώς στην ώρα τους». Οι μετεωρολόγοι εμφανίζονται στα δελτία ειδήσεων καθημερινά και μας λένε την καταστροφή που θα γίνει στην Ελλάδα, προλέγουν το πολιτικό κλίμα, το οικονομικό κλίμα, το κοινωνικό κλίμα αλλά και τον καιρό. Παντού καταστροφές. Αν τους ακούσεις, θα πάθεις κατάθλιψη. Γι' αυτό πολλοί έχουν σταματούν να ακούν ειδήσεις. Οι μετεωρολόγοι της καταστροφής εξιτάρονται να φοβίζουν τους ανθρώπους για να μην λειτουργούν το μυαλό τους και η πίστη τους. Κεντρικό τους σύνθημα. Υποταχθείτε. Θα πέσουν κεραυνοί και κυκλώνες στην Ελλάδα. Αυτά αγνοούν την ψυχολογία του Έλληνα και θα την πατήσουν. Θα ξεκουμπιστούν τελικά από την αντίσταση του Έλληνα. Ήρθαν σαν κλέφτες και θα φύγουν σαν κλέφτες. Οι Ευρωπαίοι ζυγίζουν τον λαό μας με τη ζυγαριά τους και τον αξιολογούν σε πολύ χαμηλή τιμή. Γι' αυτούς δεν υπάρχει φάρμακο, ούτε γιατρός. Γιατί θεωρούν τον εαυτό τους υγιή, παρόλο που είναι βαριά άρρωστοι. Αντί να κοιτάξουν τα του οίκου τους έρχονται στην Ελλάδα να την διορθώσουν από απληστία και μόνο. Πολλαπλάσια χρωστούν το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Γερμανία, το Λουξεμβούργο και γι' αυτά τα κράτη δεν γίνεται καμία κουβέντα. Οι υποκριτές Ευρωπαίοι, και σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη διώχνει το Χριστό δηλαδή την ΑΛΗΘΕΙΑ με κάθε τρόπο από βιβλία της, από τις εφημερίδες της, από τα περιοδικά της, την επιστήμη της και την υπερήφανη κουλτούρα της. Τον διώχνει με τα έργα της, τα λόγια της, τις σκέψεις, ένας-ένας και όλοι μαζί. Ο Χριστός με την διδασκαλία του συνέβαλε στην πρόοδο της Ευρώπης αλλά η Ευρώπη δεν ευχαρίστησε το Χριστό. Ζητά την εκμετάλλευση άλλων λαών, ζητά με εκβιασμούς τη λεηλασία των Ελλήνων. Μας περνούν για ιθαγενείς. Η Ευρώπη πρόδωσε την αλήθεια δηλαδή τον Χριστό, και πρόδωσε όλους τους άλλους λαούς. Αυτό είναι το πρόβλημά της. Η Ευρώπη αυτή των τριών εκμεταλλευτών της Ελλάδας, μεταφέρει το συμφέρον της απληστίας, το πιστεύω του εγωισμού, το πιστεύω της απάτης και του εκβιασμού. Αυτή είναι η Ευρώπη «η φίλη μας που μας αγαπάει όπως το φίδι τον κάβουρα».

Τα κουκούτσια από τα βερίκοκα, η ιατρική και ο καρκίνος
Πλησιάστε Έλληνες, υποκλιθείτε στην θεά μας την ιατρική, υποκλιθείτε στις χημειοθεραπείες και στις ακτινοβολίες, μην αμφισβητείτε. Οι γερμανοί είναι φίλοι μας και οι Ευρωπαίοι είναι φίλοι μας. Αυτά λέει η Ευρώπη. Ο μυλωνάς είχε άλλο τυπικό. Πως τρέλανε την ιατρική; Με τα κουκούτσια από βερίκοκα. Δεν πέθανες τον ρώτησε ο γιατρός; Όλα εκείνα τα ΠΙΚΡΑ κουκούτσια από τα βερίκοκα που έφαγα βοήθησε και χώνεψα και μάλιστα σε λίγες ώρες ΠΕΙΝΟΥΣΑ ΚΙΟΛΑΣ. ΚΟΚΚΑΛΟ Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ. ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ. Ο ικανοποιημένος νους του γιατρού με την επιστήμη του δεν είχε ακούσει τίποτε στα Πανεπιστήμια για τα κουκούτσια από βερίκοκα, και αν είχε ακούσει τα κορόιδευε. Αυτός τα ήξερε όλα. Μηχανήματα, πολιτισμός, θαύματα κάνει η ιατρική. Που να ήξερε ο ιθαγενής, ο αγράμματος, ο βλάχος, ο χωρικός Έλληνας μυλωνάς όσα ξέρει ένας γιατρός. Ο μυλωνάς όμως ήξερε το μυστικό για τον καρκίνο στις πικρές ουσίες, το εφάρμοζε και είχε πολύ καλή χώνεψη. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Οι Έλληνες έτρωγαν άφθονα βερίκοκα με το κουκούτσι τους. Έφαγε ο μυλωνάς μία ΛΕΚΑΝΗ. Πάρα πολλάκουκούτσια από βερίκοκα. Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστικό που μας τονίζει ο ΑΓΙΟΣ.
Ο Ευρωπαίος γιατρός ήταν λοιπόν επιφυλακτικός λόγω της επιστήμης του για τα βερίκοκα και τα κουκούτσια που είχαν συκοφαντηθεί σαν επικίνδυνα. Αυτό ήταν το επιστημονικό του υπόβαθρο, κουκούτσια από βερίκοκα ίσον θάνατος. Σε αυτό το κλίμα ευθυγραμμίζεται και πρόσφατη ανακοίνωση του ΕΟΦ να μην τρώμε κουκούτσια από βερίκοκα γιατί είναι επικίνδυνα για την υγεία μας. Και αν τρώμε, να τρώμε λίγα και όχι πολλά. Βέβαια δεν μας εξηγεί ο ΕΟΦ γιατί αφού τα κουκούτσια από τα βερίκοκα δεν τα παραδέχεται κανείς από τον ΕΟΦ σαν φάρμακο και δεν πουλιούνται στα φαρμακεία, δεν είναι στην αρμοδιότητα του ΕΟΦ να τα κρίνει, αφού είναι τρόφιμο και όχι φάρμακο. Κρίνετε κύριοι του ΕΟΦ ένα φάρμακο που δεν το παραδέχεστε σαν φάρμακο;
Ο Ευρωπαίος γιατρός ήταν επιφυλακτικός για τα κουκούτσια από τα βερίκοκα λόγω των ψεύτικων επιστημονικών δεδομένων που του ήταν είχαν παραθέσει. Σε αυτά τα δεδομένα πίστευε και ήταν το επιστημονικό του υπόβαθρο. Κουκούτσια από βερίκοκα ίσον θάνατος και η Β-17 είναι επικίνδυνη. Ο επιστημονικός κόσμος ήξερε από την δεκαετία του 1920 πως οι Χούντζας δεν είχαν ούτε ένα κρούσμα καρκίνου εξαιτίας της άφθονης ποσότητας κουκουτσιών βερίκοκων που κατανάλωναν. Ο παγκοσμίως γνωστός Βρετανός χειρουργός Ρόμπερτ Μακ Κάρισον επικεφαλής ερευνητικής ομάδας μελέτησε τους Χούντζας και έγραφε στο περιοδικό JAMA 7/1/1922 τα εξής: «Οι Χούντζας δεν έχουν ποτέ καρκίνο. Έχουν άφθονη συγκομιδή από βερίκοκα. Τα ξεραίνουν στον ήλιο και τα χρησιμοποιούν ευρέως στην τροφή τους». Όταν έκανε πειράματα στο Memorial ο επικεφαλής του τμήματος ερευνών Κανεμάτσου Σουγκιούρα ανάμεσα στο 1972 και το 1976 η Β-17 προκάλεσε εντυπωσιακή καταστολή της ανάπτυξης όγκων σε πειραματόζωα. Μια διαβόητη κλινική δοκιμή που πραγματοποιήθηκε στην κλινική Μάγιο το 1982 υπό την αιγίδα του Εθνικού Αντικαρκινικού Ινστιτούτου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Β-17 που βρίσκεται στα βερίκοκα δεν είναι αποτελεσματική ως αγωγή του καρκίνου. Όμως ο Δρ. Τζέιμς Κέισον του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλευ χρησιμοποιώντας φασματοφωμετρία υπερύθρων διαπίστωσε, πως η ένωση που χρησιμοποιήθηκε στην μελέτη της κλινικής Μάγιο δεν περιείχε Β-17 (αμυγδαλίνη). Επίσης, ο Leoyd Schloen βιοχημικός στο Μεμόριαλ έκανε πειράματα Β-17 μαζί με πρωτεολυτικά ένζυμα (τα ένζυμα βρίσκονται στις ωμές τροφές) και ανάφερε 100% υποχώρηση των όγκων. Το Μεμόριαλ αντέδρασε γρήγορα. Αυτά ήταν πολύ κακά νέα για την φαρμακοβιομηχανία. Τα κουκούτσια από βερίκοκα ήταν φθηνά ... πραγματικά φθηνά ... Τι θα έκανε η φαρμακοβιομηχανία μετά; Θα έχαναν τρις. δολάρια. Στις 15 Ιουνίου 1977 σε συνέντευξη τύπου απεφάνθησαν ότι δεν υπάρχει αντικαρκινική δράση της Β-17. ΟRalph Moss υπεύθυνος τύπος του Μεμόριαλ παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας όταν διετάχθηκε από τους ανωτέρους του να ανακοινώσει ψεύτικα στοιχεία, όσον αφορά τα πειράματα και κατήγγειλε το γεγονός. Σχεδίασε πείραμα το Μεμόριαλ με ελάχιστη ποσότητας Β-17 με αντικειμενικό σκοπό να αποτύχει. Αυτή την έρευνα παρουσίασαν. Απάτη; Τα λεφτά είναι πολλά ...
Τi ποσότητα πρέπει να καταναλώνουμε από κουκούτσια βερίκοκου;Μια λεκάνη βερίκοκα με τα κουκούτσια έλεγε στην παραβολή του ο Άγιος.Οι Χούντζας τρώνε καθημερινά τεράστιες ποσότητες από κουκούτσια, διακόσιες φορές περισσότερο από ότι τρώει ο μέσος Ευρωπαίος. Δεν έπαθαν τίποτα. Αντίθετα παθαίνει ο καρκίνος. Καλύτερα τα κουκούτσια να είναι πικρά, γιατί κυκλοφορούν κουκούτσια χωρίς πικράδα. Αυτά έχουν λίγη ποσότητα Β-17. Όσο πιο πικρό τόσο πιο καλό, γιατί υπάρχει περισσότερη Β-17. Κρίσιμο σημείο επίσης είναι η όρεξη. Οι Ευρωπαίοι δεν είχαν όρεξη για να φάνε το βράδυ. Ο μυλωνάς είχε τεράστια όρεξη. Οι καρκινοπαθείς δεν έχουν όρεξη.Πεθαίνει πολλές φορές από καχεξία. Δεν θέλει να φάει, τα κουκούτσια θα του φέρουν φοβερή όρεξη.Δεν θα φάει την πρώτη ημέρα πολλά κουκούτσια, αλλά θα ανεβαίνει σιγά σιγά τη σκάλα της όρεξης μέχρι να φάει όσα πιο πολλά μπορεί. Άφθονα, μέχρι σκασμού, όπως μας διδάσκει ο Άγιος. Η καχεξία νικιέται με τα κουκούτσια, αυτό το μήνυμα περνάει πολύ καθαρά.Η καχεξία αποτελεί την πιο απειλητική πλευρά του καρκίνου.
Η ανορεξία, η ακούσια απώλεια βάρους, η απώλεια ιστών, η κακή ποιότητα ζωής, και τελικά ο θάνατος χαρακτηρίζουν την καρκινική καχεξία 2, 3. Περίπου οι μισοί από το σύνολο των καρκινοπαθών υποφέρουν από καχεξία. Η υψηλότερη συχνότητα καχεξίας εντοπίζεται στον καρκίνο του παγκρέατος. Για βραχυχρόνια χρήση η ιατρική δίνει γλυκορτικοειδή για διέγερση της όρεξης και οξική μεγεστρόλη για μακροχρόνια χορήγηση. Η όρεξη και η χώνεψη που κάνουν τα κουκούτσια από βερίκοκα μαζί με τα πρωτεολυτικά ένζυμα που συνυπάρχουν στο φρούτο, θέτουν α βερίκοκα στην πρώτη γραμμή επιλογής για την άμυνα απέναντι στην καχεξία. Θυμηθείτε στο Μεμόριαλ τον Schloen. Είχε 100% επιτυχία σε όγκους μαζί με πρωτεολυτικά ένζυμα. Όχι σκέτα κουκούτσια. Όλο το φρούτο όπως το έχει φτιάξει ο καλός Θεός, όπως περνάει το μήνυμα ο Άγιος Παΐσιος. Επίσης χρειάζεται ψευδάργυρος (zinc), για τη σωστή απορρόφηση και μεταφορά της Β-17 και της βιταμίνης Α μαζί με ωμοφαγία δύο φορές την εβδομάδα διδάσκει ο Δρ. Krebs ο πρώτος που ανακάλυψε τη βιταμίνη Β-17. Η ωμοφαγία συνίσταται να αποτελείται από άφθονες σαλάτες, φρούτα και ξηρούς καρπούς. Έτσι παίρνουμε τα πρωτεολυτικά ένζυμα.
Τα πρωτεολυτικά ένζυμα καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα διασπώντας το περίβλημα της πρωτεΐνης που τα καλύπτει και έπειτα τα λευκοκύτταρα επιτίθενται στα καρκινικά κύτταρα καταστρέφοντάς τα. Πρωτεολυτικά ένζυμα βρίσκονται στον ανανά σε πάρα πολύ μεγάλη δόση και γενικότερα στα φρούτα. Άλλωστε και αυτό το λέει η εκκλησία μας. Τετάρτη και Παρασκευή νηστεία, και μάλιστα όχι οποιαδήποτε νηστεία, ξηροφαγία. Να μην μαγειρεύουμε. Έτοιμη η συνταγή χωρίς εξηγήσεις. Εμείς όμως την ακολουθούμε; Πόσοι Έλληνες τρώνε μόνο ωμές τροφές δύο φορές την εβδομάδα;
Παίρνουμε πρωτεολυτικά ένζυμα μαζί με τα άφθονα κουκούτσια από βερίκοκα και δεν κάνουμε παρά υπακοή στους κανόνες των πατέρων μας που τόσο απερίσκεπτα τους έχουμε αγνοήσει με διάφορες δικαιολογίες. Γι' αυτό οι άγιοι έλεγαν το φάρμακο για τον καρκίνο είναι μπροστά στα μάτια των γιατρών.
Ποιος λέει την αλήθεια στο πρόβλημα της ποσότητας κατανάλωσης των κουκουτσιών από βερίκοκα;
Πρόσφατα ο ΕΟΦ πήρε θέση για τα κουκούτσια από το βερίκοκο4. Σύμφωνα με την διεθνή πρακτική δεν πρέπει να τρώμε πολλά κουκούτσια περιέχουν κυάνιο, επικίνδυνο για την υγεία μας. Θα ήθελα να ρωτήσω τον ΕΟΦ. Τα κουκούτσια από βερίκοκο είναι φάρμακο Ναι ή Όχι; Αν είναι φάρμακο γιατί δεν πουλιούνται από τα φαρμακεία, δεν τα παραδέχεται κανείς από τις φαρμακευτικές εταιρείες, δεν τα δίνει κανείς γιατρός εκτός από ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις; Αν δεν είναι φάρμακο και είναι τρόφιμο δεν είναι στην αρμοδιότητα του ΕΟΦ να το κρίνει αλλά στην αρμοδιότητα του ΕΦΕΤ. Κρίνετε κύριοι του ΕΟΦ και μας συστήνετε να απέχουμε από την κατανάλωση ποσότητας κουκουτσιών βερίκοκου, ένα φάρμακο που δεν παραδέχεστε σαν φάρμακο; Εσείς τι πιστεύετε; Που βρίσκεται η αλήθεια; Στην ανακοίνωση του ΕΟΦ που μας συστήνει την κατανάλωση μέχρι 10 κουκουτσιών από βερίκοκα την ημέρα ή στα άφθονα κουκούτσια που μας αναφέρει ο Άγιος;
Παραβολή ίσον μήνυμα
Με το στόμα του Αγίου Παϊσίου μιλάει ο Θεός. Άλλωστε και ο ίδιος έλεγε πως απορεί πολλές φορές για αυτά που έλεγε, γιατί δεν τα είχε σκεφτεί μόνος του αλλά του υπαγόρευε το Άγιο πνεύμα τι θα πει. Η σύγχρονη αυτή παραβολή έχει πολλά και μεγάλα νοήματα και για τους Ευρωπαίους και για τον καρκίνο με τα κουκούτσια από βερίκοκα. Για πολλούς θα μείνει κρυμμένη όπως οι παραβολές του Χριστού μας. Το μήνυμα όμως είναι σαφέστατο. Τρώτε άφθονα βερίκοκα μαζί με τα κουκούτσια τους, όπως ο μυλωνάς που είναι η ψυχή του Έλληνα, ο καθένας από εμάς μέσα στην ταπείνωσή του. Η υπερήφανη ιατρική, η υπερήφανη, σκοτεινή και βρώμικη Ευρώπη μέσα από τα παιχνίδια της και τους εκβιασμούς της θα ταπεινωθεί. Τότε θα δείτε το δρόμο του Κυρίου μέσα από την ταπείνωση. Η Ευρώπη είναι η απληστία και η ευφυΐα, και τα δύο είναι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Και η απληστία και η εξυπνάδα. Ο γιατρός είναι το συνώνυμο της ανθρώπινης θέλησης να ερμηνεύσει και να εξηγήσει τα πάντα με τη λογική. Ο γιατρός παρουσιάζεται σαν ο Μέγας επιστήμονας αυτού του κόσμου. Θα πέσει στη φωτιά και το νερό. Επικρατεί στην Ευρώπη το σκοτάδι που επικρατεί, στη φωλιά του τυφλοπόντικα. Κολακεύουμε την ανθρώπινη λογική της ιατρικής αλλά υπάρχει η λογική του βερίκοκου και των Χούντζας που δεν έχουν πάθε ποτέ κανείς καρκίνο λόγω των πικρών ουσιών. Ποιος μπορεί να διώξει το πνεύμα του κακού από τους τρεις Ευρωπαίους; Κανείς, εκτός από ΕΚΕΙΝΟΝ το όνομα του οποίου γράφεται με κεφαλαίο γράμμα. ΑΥΤΟΣ που στην ιστορία του ανθρώπου υπήρξε ο μοναδικός εξορκιστής δαιμόνων, υποψιάζεστε ποιον εννοώ, εννοώ τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό, τον σωτήρα του κόσμου. Η Ευρώπη είναι ο θάνατος και ο Χριστός η ζωή5. Επειδή η Ευρώπη ντρέπεται για το Χριστό κατέχει γνώσεις κατώτερες και από τον αγράμματο μυλωνά. Μάταια υπερηφανεύεται για τις γνώσεις της, για το CERΝ, για την ιατρική της, για την οικονομία της. Όλα αυτά είναι μηδέν μπροστά στην Αγάπη και στο Χριστό. Και ο Χριστός λείπει στους Ευρωπαίους και στους θεσμούς. Και μας κόλλησαν και εμάς. Αλλά αντιστέκομαι στους Ευρωπαίους και στους θεσμούς της Ευρώπης, όπως οι ελιές της πατρίδος μου, οι σκληρές σαν τα κόκκαλα του ανδρειωμένου που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα αδιαφορούν για τις θύελλες αναπνέουν τι αστραπές και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους χυμούς ειρήνη και φως, παραφράζοντας το Νικηφόρο Βρεττάκο.
Και επέστρεψαν στην Ευρώπη. Καληνύχτα Ευρώπη, καληνύχτα Τρόικα. Τα πετρέλαια και τα πλούτη της Ελλάδας δεν σας ανήκουν. Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου στους αιώνας των αιώνων.

  1.  ΣΟΥΓΚΙΟΥΡΑ Ο περίφημος ερευνητής Κανεμάτσου Σουγκιούρα επικεφαλής ερευνών του Μεμόριαλ. Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου δεν αρνήθηκε λόγω των πιέσεων, τις εργασίες του πάνω στα εκπληκτικά αποτελέσματα της Β-17. «Επιμένετε στην πίστη σας ότι η Β-17 σταματά την εξάπλωση του καρκίνου»; Απάντησε «Επιμένω». Όταν ρωτήθηκε γιατί το Μεμόριαλ πήρε θέση εναντίον της Β-17 ο Σουγκιούρα απάντησε την αλήθεια χωρίς να μασήσει τα λόγια του, όπως το είχαν κάνει πάρα πολλοί άλλοι. «Ίσως στο ιατρικό επάγγελμα δεν θα άρεσε γιατί ωφελείται πάρα πολύ από τον καρκίνο εισπράττοντας πάρα πολλά χρήματα». Θα διαφωνούσα σ' αυτό με το σεβαστό Καμενάτσου Σουγκιούρα. Στις φαρμακευτικές δεν θα άρεσε να ανακαλυφθούν δραστικές ουσίες εναντίον του καρκίνου. Όλοι πιστεύω οι γιατροί εκτός εξαιρέσεων θέλουν να ανακαλυφθούν αντικαρκινικές ουσίες.
  2. ΡΑΛΦ ΜΟΣ Τιμή στο παλικάρι. Δεν λύγισε παρ' όλες τις πιέσεις και απεκάλυψε στο κοινό τη μεθόδευση για καταστολή των εκπληκτικών αποτελεσμάτων της Β-17. Υπεύθυνος τύπου του Μεμόριαλ προτίμησε να παραιτηθεί παρά να συναινέσει στην απάτη χιλιάδων καρκινοπαθών. Δεν έγινε σαν τους κυβερνητικούς εκπροσώπους που λένε ψέματα στο κοινό. Αλήθεια ίσον παραίτηση με όποιο κόστος και αν συνεπάγεται.


3.
Οι ηλικιωμένοι Χούνζας, συνήθως είναι ενενήντα χρονών και περισσότερο.

Οι Χούντζας είναι παγκοσμίως γνωστοί για την εκπληκτική μακροζωία τους και την καλή τους υγεία. Δεν υπάρχει ο καρκίνος στους Χούντζας. Η τοπική τους διατροφή περιλαμβάνει πάνω από 200 φορές περισσότερη βιταμίνη Β-17 από την μέση διατροφή στις βιομηχανοποιημένες κοινωνίες.
Στους Χούντζα, τα βερίκοκα και η συγκομιδή τους είναι η πιο ακριβοπληρωμένη δουλειά απ' όλες τις τροφές.


ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ

Ο σκοπός του άρθρου είναι η ενημέρωση. Δεν προσφέρει ιντερνετική ιατρική. Συμβουλευτείτε έναν γιατρό που ξέρει τη θεραπεία με κουκούτσια από βερίκοκο και μην ενεργείτε μόνοι σας. Δεν τρώμε απότομα τεράστιες ποσότητες κουκούτσια από βερίκοκο. Σιγά σιγά ανεβαίνουμε τις σκάλες. Ένα ένα σκαλοπάτι. Αρχίζουμε με λίγα κουκούτσια από βερίκοκα την εβδομάδα και φτάνουμε στην κορυφή της σκάλας που είναι τα άφθονα.
1 Το κείμενο παρατίθεται στο βιβλίο «ΣΚΕΥΟΣ ΕΚΛΟΓΗΣ» του ιερομόναχου Χριστοδούλου Αγιορείτου Έκδοση Ιερού Γυναικείου Ησυχαστηρίου Παναγία η Φοβερά Προστασία σελ. 34-37

2 Cancer anorexia-cachexia syndrome: current issues in research and management. Inui A. CA Cancer J Clin. 2002 Mar-Apr;52(2):72-91. Review.

3 Recent development in research and management of cancer anorexia-cachexia syndrome. Inui A. an To Kagaku Ryoho. 2005 Jun;32(6):743-9. Review.


5 Κεφάλαιο Ορθόδοξης Πνευματικότητας, Εκδόσεις Ορθόδοξη Κυψέλη

Πέτρος και Παύλος: απόστολοι και μάρτυρες της Ευρώπης

Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος -δύο διαφορετικοί άνθρωποι, τους οποίους τους κάλεσε ο Ιησούς Χριστός για να κηρύσσουν το ίδιο χαρμόσυνο μήνυμα της αγάπης και της σωτηρίας.
Πριν συναντήσει τον Χριστόν, ο οποίος τον ονόμασε Κηφά (πέτρα), ο Αγιος Πέτρος λεγόταν Σίμων. Γεννήθηκε στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Ο πατέρας του λεγόταν Ιωνάς. Είχε αδελφό τον Ανδρέα, τον πρωτόκλητο. Ο Ανδρέας παρουσίασε τον Πέτρο στον Ιησού αφού πρώτα του είχε πει «Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» (Ιω. 1,42). Ο Σίμων Πέτρος ήταν έγγαμος και ασχολούνταν με την αλιεία. Αυτή η απασχόληση τον βοήθησε να αντιμετωπίζει τα κύματα της θαλάσσης, να κοπιάζει, να χαίρεται τις επιτυχίες της δουλειάς και να αναλαμβάνει τις αποτυχίες. Είχε δυναμικό χαρακτήρα, ήταν αυθόρμητος και με πολύ ζήλο. Μια μέρα συνάντησε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ, ο οποίος του άλλαξε τη ζωή και από κανονικό αλιέα τον έκανε «αλιέα ανθρώπων», δηλαδή απόστολο με σκοπό να μαζεύει ανθρώπους για τη Βασιλεία των Ουρανών, την οποίαν την κήρυττε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής και μετά ο Ιησούς, λέγοντας «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 4,7). Την ιουδαϊκή πίστη -κληρονομιά από την οικογένειά του- την καλλιέργησε στη συναγωγή, μέσα σ’ ένα ιουδαϊκό και ελαφρά ελληνιστικό περιβάλλον της Γαλιλαίας, όπου συνυπήρχαν διαφορετικές φυλές. Και όμως, ο Σίμων Πέτρος υπήρχε απλός άνθρωπος, δεν μιλούσε ελληνικά, γι’ αυτό μετά στην αποστολή του είχε βοηθό τον μαθητή του, τον Ιωάννη Μάρκο, ο οποίος μετέφραζε γι’ αυτόν από τα εβραϊκά στα ελληνικά.
Ο Άγιος Παύλος ονομαζόταν στην αρχή Σαύλος. Γεννήθηκε στη Ταρσό της Κιλικίας (σημερινή Τουρκία), στη διασπορά, σαν τέκνο Εβραίων εξορισμένων από τους Ρωμαίους. Υπήρξε άνθρωπος με βαθιά θεολογική μόρφωση την οποία την απέκτησε στην Ταρσό και στην Ιερουσαλήμ. Ήταν Ρωμαίος πολίτης, δηλαδή ήταν ένας διεθνής. Μιλούσε ελληνικά, σαν μαθητής του διδασκάλου Γαμαλιήλ, ενός θεολόγου του Νόμου του Μωϋσή και είχε πολύ ζήλο. Ήταν σύγχρονος του Ιησού, αλλά δεν τον είχε συναντήσει όσο ο Ιησούς ζούσε στη γη. Από ζήλο για την ιουδαϊκή παράδοση καταδίωκε την καινούργια κοινότητα των μαθητών του Ιησού. Όμως, ενώ κατεδίωκε τους χριστιανούς στη Συρία, κοντά στη Δαμασκό, συναντήθηκε με τον Ιησού που είναι ζωντανός στους ουρανούς, μέσα σ’ ένα απρόσιτο φως, ο οποίος τον ρώτησε «Σαούλ, Σαούλ, τί με διώκεις;» (Πρ. 9,4). Τότε κατάλαβε ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ζωντανός και είναι ο αληθινός Μεσσίας. Τότε έμαθε ότι ο Ιησούς Χριστός, ο επικεφαλής της Εκκλησίας, είναι αχωρίστως συνδεδεμένος με την Εκκλησία -το Σώμα Του. Ο Σαύλος χτυπούσε τους χριστιανούς, αλλά ο Χριστός αισθανόταν τον πόνο τους, επειδή η ζωή τους ήταν η δικιά Του ζωή και η ζωή Του ήταν η ζωή τους. Μετά ο Σαύλος, ο διώκτης, αφού προσηλυτίστηκε και βαπτίστηκε, γίνεται ο Απόστολος Παύλος, ο πιο ζηλωτής ιεραπόστολος του Χριστού και της Εκκλησίας Του.
Διαφορετικοί όσον άφορα τον τόπο γεννήσεως και τον πολιτισμό, τη μόρφωση, οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος κλήθηκαν να γίνουν απόστολοι πάλι με διαφορετικό τρόπο και δέχτηκαν από τον Χριστό και από τις Εκκλησίες διαφορετικές αποστολές: ο Άγιος Πέτρος να κηρύσσει το Ευαγγέλιο στους Ιουδαίους και ο Άγιος Παύλος στα έθνη. ΟΆγιος Πέτρος είναι ένας από τους 12 Αποστόλους, ο Άγιος Παύλος είναι ο 13ος. Στο σχέδιο Του για την σωτηρία του κόσμου ο Χριστός προτιμάει κάθε άνθρωπο. ΟΆγιος Ανδρέας είναι ο πρωτόκλητος, ο Άγιος Πέτρος είναι ο πρώτος στις λίστες, ο Άγιος Ιωάννης είναι ο πιο αγαπημένος μαθητής, ο Άγιος Παύλος αν και ο τελευταίος που κλήθηκε, γίνεται πρώτος εκ πλευράς του ιεραποστολικού ζήλου. Με κάθε πρόσωπο και με κάθε λαό, ο Χριστός έχει στην αγάπη Του μια προτιμητέα και μοναδική σχέση, επειδή Αυτός προσφέρεται εντελώς σ’ όλους αυτούς που πιστεύουν σ’ Αυτόν και τον αγαπάνε.
Τί έχουν κοινό οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος; Το ουσιαστικό και την πληρότητα, δηλαδή τη ζεστή πίστη στο Χριστό και τη ζωντανή κοινωνία με Αυτόν. ΟΆγιος Πέτρος ομολόγησε τη θεότητα του Ιησού Χριστού: «Συ ει ο Χριστός ο υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ. 16,16), και ο Άγιος Παύλος ομολόγησε ότι στον Χριστό «κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος» (Κολ. 2,9) και μυστικώς, η χριστιανική πίστη είναι το μυστήριο του Θεού, ο οποίος «εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη» (Α’ Τιμ. 3,16). Και οι δύο Απόστολοι είχαν μια δυνατή εμπειρία της μετάνοιας και της αλλαγής: ο Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστό τρεις φορές, ύστερα έκλαυσε πικρώς (Λκ. 22, 62) και αγάπησε τον Χριστό μέχρι το μαρτυρικό θάνατό του, ενώ ο Παύλος εδίωκε την Εκκλησία του Χριστού, ύστερα μετανόησε γι’ αυτό σε όλη του τη ζωή και εργάστηκε για να πλένει το σφάλμα του στην Εκκλησία και για την Εκκλησία, περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο.
Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος, έχουν κοινή και την δυνατή τους αγάπη για τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Η Εκκλησία είναι θεμελιωμένη επάνω στην πέτρα της ομολογουμένης από τον Πέτρο πίστης, δηλαδή επάνω στην ομολογία της θεότητας του Ιησού Χριστού (Μθ. 16, 13-20). Γι’ αυτό ο Άγιος Πέτρος ο ίδιος ομολογεί ότι όχι αυτός, αλλά ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που ενώνει, μέσα στην Εκκλησία, τους Ιουδαίους με τους άλλους λαούς του κόσμου: «προς ον προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μεν αποδεδοκιμασμένον. παρά δε Θεώ εκλεκτόν, έντιμον και αυτοί ως λίθοι ζώντες οικοδομείσθε, οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπρόσδεκτους τω Θεώ διά Ιησού Χριστού… υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τας αρετάς εξαγγείλητε του εκ σκότους υμάς καλέσαντος εις το θαυμαστόν αυτού φως οι ποτέ ου λαός, νυν δε λαός Θεού, οι ουκ ηλεημένοι, νυν δε ελεηθέντες (Α’ Πέ. 22, 4-5, 9-10). Γι’ αυτό, ο Άγιος Πέτρος απαιτεί να διατηρηθεί η σωστή πίστη και η ενότητα της Εκκλησίας, μη δίνοντας σημασία στις ψευδοπροφητείες: «Εγένετο δε και ψευδοπροφήται, εν τω λαώ ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν…» (Β’ Πέ. 2,1-22).
Ο Άγιος Παύλος, δείχνοντας την αγάπη προς τον Χριστό λέει: «τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; …πέπεισμαι γαρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από της αγάπης του Θεού της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών». Και σε άλλο σημείο ενδιαφέρεται για την Εκκλησία στο ιεραποστολικό του έργο: «χωρίς των παρεκτός η επισύστασίς μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών των εκκλησιών» (Β’ Κορ. 11, 28).
Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος έχουν κοινό και το μαρτύριό τους στη Ρώμη, την εποχή των διωγμών του αυτοκράτορα Νέρωνα εναντίον των χριστιανών, το έτος 67, το οποίο μαρτύριο γιορτάζεται στην παράδοση της Εκκλησίας κάθε 29 Ιουνίου. Έτσι, αυτοί μπορούν να ονομαστούν Απόστολοι της Ευρώπης και Μάρτυρες της Ευρώπης.
Τί αντιμετώπισαν αυτοί στην Ευρώπη την εποχή τους;
Πρώτον, μια πολυθεϊστική θρησκευτικότητα, ειδωλολατρική και ασαφή, η όποια συγχύζει τον Κτίστη και τήν κτίση (Ρωμ. 2,25) εξουδετερώνει την ελευθερία και μειώνει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, πολλαπλασιάζοντας τις μορφές της πνευματικής και κοινωνικής δουλείας.
Δεύτερον, αντιμετώπισαν την αυτάρκεια και την υπερηφάνεια της ελληνορωμαϊκής φιλοσοφίας η οποία δεν μπορούσε να δεχθεί τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, δηλαδή την ταπεινή αγάπη του Παντοδύναμου και την Ανάσταση του σώματος, επειδή ο θάνατος κρατούσε όλο τον αρχαίο κόσμο σε μια δουλεία του πνεύματος: «και απαλλάξη τούτους, όσοι θανάτου διά παντός του ζην ένοχοι ήσαν δουλείας» (Εβρ. 2,15). Επομένως, η πίστη στον Θεό, η οποία δεν ταυτίζεται με τον φθαρτό κόσμο και νίκησε τον θάνατο, δεν αποτελούσε τίποτα άλλο παρά την ελευθερία των ανθρώπων.
Τρίτον, αυτοί αντιμετώπισαν την αυτάρκεια και την εχθρότητα της αυτοκρατορικής πολιτικής εξουσίας. Οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος απαιτούν στις επιστολές τους σεβασμό στην αυτοκρατορική πολιτική εξουσία καθώς και τη διοικητική και στρατιωτική εξουσία. Επιπλέον, τις ονομάζουν υπηρέτες του κοινωνικού καλού και όργανο που τιμωρεί τους κακοποιούς (Α’ Πέτρου 2,13-14, Ρωμ. 13,1-13). Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι δεν ταύτιζαν τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τη Βασιλεία των ουρανών και τον αυτοκράτορα με τον Κύριο Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι αιωνίως ζωντανός. Γι’ αυτό έχουν υποφέρει για τον Χριστό μέχρι τον θάνατο. Οι Άγιοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος είναι για μας διδάσκαλοι της πίστεως, παραδείγματα ιεραποστόλων και πρεσβευτές για τη ζωή και την ενότητα της Εκκλησίας. Διά της ζωής, των πράξεων και των συγγραμμάτων τους, μας διδάσκουν να αγαπάμε τονΧριστό, το Ευαγγέλιο και την Εκκλησία Του, να δουλεύουμε για τη θεραπεία και τη σωτηρία όλων των ανθρώπων χωρίς διάκριση όσον αφορά τη φυλή και το φύλο, το έθνος και την κοινωνική τάξη. Αυτοί είναι για μας διδάσκαλοι της συμφιλίωσης, της συγχώρησης, της ενότητας και της αγιότητας. Μας διδάσκουν να προσευχόμαστε αδιαλείπτως, να πράττουμε συνεχώς καλά έργα και να μην βασιστούμε ποτέ στον εαυτό μας, αλλά στη χάρη του Θεού του ζώντος, ο οποίος φανερώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στην ορθόδοξη εικονογραφία, οι Άγιοι Πέτρος και Παύλος, ο πρώτος και ο τελευταίος των Αποστόλων, συμβολίζουν την κοινωνία του Ισραήλ (Πέτρος) με όλους τους λαούς του κόσμου (Παύλος). Τα κλειδιά του Αγίου Πέτρου συμβολίζουν τη μετάνοια και τη συγχώρηση, την ταπεινοφροσύνη και την αγάπη που διευκολύνουν την είσοδο στη Βασιλεία του Θεού. Το σπαθί του Αγίου Παύλου συμβολίζει τη δύναμη του πνευματικού λόγου που διακρίνει μεταξύ αιρέσεως και αληθείας, εγωισμού και αγάπης, θανάτου και ζωής.
Ας ικετεύουμε τους Αγίους Πέτρο και Παύλο, κορυφαίους των Αποστόλων, να μας βοηθούν να είμαστε και εμείς ζηλωτές ιεραπόστολοι της σημερινής Ευρώπης, όπως υπήρξαν αυτοί, ιεραπόστολοι της Ευρώπης της εποχής τους, για να μπορούμε να λέμε σ’ όλες τις Εκκλησίες της Ευρώπης: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4).
πηγή: Μητροπ. Μολδαβίας Δανιήλ (Daniel Ciobotea), Καθηγητού στο Παν/μιο του Ιασίου, «Πέτρος και Παύλος:απόστολοι και μάρτυρες της Ευρώπης», ΙΑ΄Παύλεια-Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου Ι. Μ. Βεροίας και Ναούσης, «Εκκλησία και κοινωνία κατά τον Απ. Παύλο», σ.101-105.
ΠΗΓΗ

Μην δειλιάσεις Ελλάδα! Θαυμάσιο κείμενο που στηρίζει η Ναόμι Κλάιν (Δόγμα του Σοκ)

Το γνωστό chicken game που παίζεται τα τελευταία πέντε χρόνια στην Ελλάδα, έφτασε στην κορύφωσή του. Και ο Αλέξης Τσίπρας έπαιξε πολύ καλά με τα πολύ άσχημα «χαρτιά» που είχε στα χέρια του, παρά τα όσα λένε οι καταστροφολόγοι.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός μοιάζει να κατέλαβε εξ απήνης τον πλανήτη, χθες βράδυ, όταν ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα με τον ελληνικό λαό να απαντά αν συμφωνεί με την πρόταση των ΕΕ/ΔΝΤ. Ξεξαθάρισε ότι εκείνος είναι δυστυχής με την πρόταση προσφοράς την οποία χαρακτήρισε ως αφόρητη και ταπεινωτική και ότι την απορρίπτει.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης γρήγορα καταδίκασαν την κίνηση. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, για εβδομάδες, κριτικάρουν τον Τσίπρα ότι κάνει πολλές υποχωρήσεις κατά τις διαπραγματεύσεις και κινείται προς μία συμφωνία την οποία χαρακτήριζαν ως απαράδεκτη.

Διεθνείς σχολιαστές αντέτειναν ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται σήμερα, με το Eurogroup, και η «ελληνική ομάδα» βρέθηκε ξαφνικά σε μια θέση όπου έχει τραβήξει έναν άσσο από το μανίκι της όταν κανείς δεν φανταζόταν ότι είχε.

Ποια είναι η αλήθεια;

Όπως πάντοτε, βρίσκεται κάπου στη μέση. Νωρίτερα μέσα στο τρέχον έτος, έγραψα ότι η ΕΕ και ειδικά το ΔΝΤ το παράκαναν. Διότι για να δουλέψει η θεραπεία του Σοκ πρέπει να υφίσταται μια πλειοψηφία με κάτι να χάσει. Υπάρχει ένα σημείο το οποίο ξεπεράστηκε και όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων χαμογελά με απειλές τύπου capital control και χάσιμο των διαθεσίμων κεφαλαίων. Απλά διότι δεν έχουν κάτι από αυτά. Και όταν συμβεί αυτό, η αντίδραση ενός έθνους στην ταπείνωση μπορεί να είναι απρόβλεπτη.

Είναι αλήθεια ότι το δημοψήφισμα θα οδηγήσει τους Έλληνες σε δυστυχείς επιλογές. Θα είναι δυστυχία που οι ίδιοι θα έχουν αποφασίσει για τον τύπο της; Πάντως είναι ιδιαίτερα άδικο να προτείνει κανείς ότι για τούτο ευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε μια θέση όπου σαράντα χρόνια διαφθοράς και κυβερνητικής ανικανότητας κια πέντε χρόνια απαράδεκτης ηγεμονίας του ΔΝΤ έφεραν. Αντιμέτωπη με την συνεχώς αυξανόμενη άβυσσο της λιτότητας ή ενός θανάτου γραφειοκρατικών περικοπών ο Τσίπρας επέλεξε να φδράσει καταλυτικά και να φέρει τα πράγματα σε ένα αποφασιστικό τέλος.

Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι σε 20 χρόνια η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει και το πιο πιθανό να θάλλει. Δεν το λέω αυτό βασιζόμενη στη λάμψη του ένδοξου παρελθόντος και τα επιχειρήματα περί λίκνου της δημοκρατίας. Με απωθεί ο εθνικιστικός ρομαντισμός. Και όλα αυτά είναι στο μακρινό παρελθόν. Βλέπω το παρόν. Βλέπω τα κινήματα αλληλεγγύης που ξεπήδησαν και παρέχουν ιατρική φροντίδα σε αυτούς που δεν διαθέτουν ή καταφύγιο για τους άστεγους Σύριους μετανάστες που περνούν τα σύνορα. Βλέπω τις συνεργατικές φάμπρικες και τα εστιατόρια που παρέχουν δυνατότητες εργασίας. Βλέπω το πόσο κοντά έχουν έρθει οι οικογένειες που συνθέτουν το υφαντό της κοινωνίας μας και άντεξαν τα πέντε χρόνια της συνεχιζόμενης σφαγής. Με αυτά τα επιτεύγματα είμαι γεμάτη ελπίδα για το μέλλον – όχι για την αρχαία ιστορία.

Η σωστή ερώτηση είναι: Θα επιβιώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Αυτό εξαρτάται από τον χειρισμό της κατάστασης, τις επόμενες ημέρες. Δεν είναι μόνο οι Έλληνες που αισθάνονται άβολα με την μικροδιαχείριση των πραγμάτων από διεθνή όργανα χωρίς νομιμοποίηση οποιασδήποτε δημοκρατικής εκλογής. Και ήρθε η ώρα, η ΕΕ να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της είτε ως εκείνη που παλεύει να ισορροπήσει την ομογενοποίηση με την κυριαρχία είτε ως ο φεντεραλιστής τραμπούκος, με τον κίνδυνο της εξαφάνισης να παραμονεύει.

Υπάρχει και η συζήτηση για την αποφυγή της ευθύνης από την ελληνική κυβέρνηση. Εγώ το βλέπω διαφορετικά. Η κατάσταση, όπως την παρέλαβε ο Τσίπρας τον Ιανουάριο ήταν δύσκολη από την αρχή. Η εντολή που είχε λάβει ήταν σαφής: οι Έλληνες επιθυμούσαν Α) να τελειώσει η λιτότητα και Β) να μείνουν στο ευρώ. Υπήρχε πάντοτε η πιθανότητα αυτοί οι δύο στόχοι να ήταν ασύμβατοι. Ο Τσίπρας είναι ο ηγέτης που με ειλικρίνεια δηλώνει: «Όπως προκύπτει, παρά τις εργώδεις προσπάθειές μας, δεν καταφέρνουμε να πετύχουμε και το Α και το Β. Έτσι, προσφεύγουμε και πάλι σε εσάς (τον ελληνικό λαό) για οδηγίες.

Μοιάζει ιδιαίτερα περίεργο πόσοι ενάντιοι στην δημοκρατία έχουμε γίνει. Πόσο εξωπραγματικός φαίνεται ένας ειλικρινής ηγέτης που δεν είναι διαθετειμένος να ξεπουλήσει την χώρα σε ανταλλαγή της συνέχισης της προσωπικής ισχύος. Πάρτε μιαν ανάσα. Αφήστε στα μάτια να προσαρμοστούν. Ο Τσίπρας είναι αυτός που όλοι οι ηγέτες θα έπρεπε να είναι. Απλά θα πρέπει να προσαρμοστούμε και να δούμε τα πράγματα μέσα από το πρίσμα του πολιτικού υπολογισμού ότι η δημοκρατία, όπως θα έπρεπε να είναι μοιάζει παραμορφωμένη.

Δεν γνωρίζω την απάντηση των πολιτών στο δημοψήφισμα, αν τελικά συμβεί. Παρατηρώ την υστερία των φωνών που αντιτίθενται ακόμη και να υπάρξει το δημοψήφισμα. Αλλά αν νιώθετε έτσι, τότε ψηφίστε «ναι» και πείσετε και άλλους να ψηφίσουν παρομοίως. Ο Τσίπρας σας έδωσε αυτή τη δυνατότητα. Πάντως δεν γνωρίζω πώς διεκδικούμε να αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας και πόσο ευτυχείς μπορεί να είμαστε όταν στην πραγματικότητα εξωτερικές, μη εκλεγμένες δυνάμεις νιώθουν ότι πρέπει να υπαγορεύουν ποιος θα είναι ο φόρος στο γάλα και το ψωμί. Και αυτή η ερώτηση μας αφορά όλους.

Το παρόν κείμενο με τον αρχικό τίτλο «Do not Blink, Greece» είναι του κ. Alex Andreou και το πρωτότυπο (στα αγγλικά) βρίσκεται εδώ.


 πηγή

Στὴ μνήμη τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

Ἀντώνιος Πινακούλας (Πρεσβύτερος)




Α. ΠΡΟΛΟΓΟΣ

1. Ἡ θέση τῆς γιορτῆς στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος

2. Ἀναφορὰ στὴν ἑορτὴ καὶ ἀναγγελία τοῦ θέματος


1. Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα τοὺς Ἀποστόλους Πέτρο καὶ Παῦλο. Γιατί σὰν σήμερα μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ γιορτή τους, ἂν καὶ ἀκίνητη, ὁλοκληρώνει τὶς ἑορτὲς τοῦ Πάσχα. Ἀρχίσαμε νὰ προετοιμαζόμαστε γι' αὐτὴν νηστεύοντας ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πάντων.

2. Τί σημαίνει ὅτι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ; Γιὰ νὰ ἀπαντήσουμε σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, χρειάζεται πρῶτα νὰ μάθουμε ποιὰ εἶναι ἡ μαρτυρία τους. Ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο τὸ ἐπεισόδιο ἐκεῖνο ὅπου ὁ Χριστὸς ρωτάει τοὺς μαθητὲς του τί νομίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος καὶ ποιὰ γνώμη ἔχουν ἐκεῖνοι γι' αὐτόν. Κι ἐκεῖ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ὁμολογεῖ καὶ λέει ὅτι «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ». Αὐτὴ ἦταν ἡ μαρτυρία τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ εὐαγγελιστὴς συνεχίζει γράφοντας ὅτι ὁ Χριστὸς τὸν ἐπαίνεσε καὶ τοῦ εἶπε ὅτι πάνω σ' αὐτὸ ποὺ εἶπες ἐγὼ θὰ οἰκοδομήσω τὴν Ἐκκλησία. Οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος καὶ οἱ ἄλλοι αὐτὸ μαρτύρησαν καθ' ὅλη τὴ ζωή τους καὶ γι' αὐτὸ τὸ λόγο πέθαναν μαρτυρικά. Αὐτὴ ἦταν ἡ μαρτυρία τους.


Β. Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

1. Τί εἶναι μαρτυρία;

2. Τὸ μαρτύριο τῶν Ἀποστόλων

1. Τί σημαίνει ὅτι γίνομαι μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ; Ὅταν ὁ Χριστὸς ρώτησε τοὺς μαθητὲς «Ποιὸς λένε οἱ ἄνθρωποι ὅτι εἶμαι ἐγώ;», ἐκεῖνοι τοῦ ἀπάντησαν ὅτι «Λένε πὼς εἶσαι ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής, ἄλλοι ὅτι εἶσαι ὁ Ἠλίας, ἄλλοι ὅτι εἶσαι ὁ Ἱερεμίας ἤ ἕνας ἀπὸ τοὺς προφῆτες». Μὲ λίγα λόγια τοῦ εἶπαν πὼς οἱ ἄνθρωποι εἶχαν τὴν καλύτερη γνώμη γιὰ Ἐκεῖνον χωρὶς νὰ γνωρίζουν ὅμως τὴν ἀλήθεια. Τὴν ἀλήθεια τὴ γνώριζαν μόνο οἱ Ἀπόστολοι. Ὅταν ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε ὅτι «Ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ», ὁ Χριστὸς τὸν διαβεβαίωσε ὅτι αὐτὸ τοῦ τὸ ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ὅτι δηλαδὴ αὐτὸ εἶναι ἕνα μυστικὸ ποὺ τοῦ τὸ μαρτύρησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν τὸ μάθανε οἱ Μαθητὲς τυχαῖα. Δὲν τὸ ἄκουσαν κάπου ποὺ κυκλοφοροῦσε σὰν εἴδηση. Διαβάζουμε στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολὴ γιὰ τοὺς ἁγίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὅτι «οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως» (Ἑβρ. 11, 39). Γιὰ ὅλους αὐτοὺς δίδεται ἡ μαρτυρία ὅτι ἦταν πιστοί. Καὶ βέβαια ἐκεῖνος ποὺ μαρτυρεῖ γιὰ τὴν πίστη τῶν ἁγίων περισσότερο ἀπὸ ὅλους εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀπόλυτος καὶ μοναδικὸς μάρτυρας πάντων τῶν ἀνθρώπων καὶ πάντων τῶν γεγονότων. Ἡ πίστη λοιπὸν τῶν μαθητῶν στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἦταν ἡ προϋπόθεση τῆς ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Πίστεψαν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ περίμεναν καὶ σιγουρεύτηκαν ὅτι εἶναι ἴδιος ποὺ θὰ ξανάρθει.

Τί περιέχει τὸ μυστικό; Πρῶτα ἀπ' ὅλα περιέχει τὸ τί εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ πῶς διακρίνεται ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον. Τὸ δεύτερο ποὺ περιέχει εἶναι μία ἀπαίτηση ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ μυστικὸ γι' αὐτὸν ποὺ τὸ μαθαίνει. Τὸ μυστικὸ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ μάθουν καὶ ἄλλοι. Ἐὰν εἶναι δυνατόν, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Αὐτὸ τὸ μυστικὸ δὲν εἶναι σὰν τὰ ἄλλα μυστικά, ποὺ ὅποιος τὰ μαθαίνει τὰ κρύβει γιὰ νὰ μὴν τὰ μάθουν ἄλλοι. Ἐπίσης ὅποιος τὸ μαθαίνει δὲν τὸ μαθαίνει σὰν εἴδηση ἤ σὰν πληροφορία, ἀλλὰ ὅπως τὸ ἔμαθε ὁ ἀπόστολος Πέτρος: ὡς ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ Πατέρα. Ἔτσι ὅσοι καὶ ἂν τὸ μάθουν, αὐτὸ θὰ παραμένει μυστικό, ἐπειδὴ εἶναι μυστικὸς ὁ τρόπος ποὺ ἀποκαλύπτεται. Ὅσο καὶ ἂν τὸ γνωρίσουν, αὐτὸ θὰ παραμένει ἄγνωστο ἐὰν καθένας ποὺ τὸ γνωρίζει δὲν τὸ ζήσει προσωπικά, ἐὰν δὲν τὸ βιώσει βαθιὰ μὲ τὴν καρδιά του.

2. Τὸ νὰ γνωρίσουν καὶ ἄλλοι τὸ μυστικὸ συνεπάγεται γιὰ τὸν κάτοχό του μία εὐθύνη. Μπροστὰ σ' αὐτὴν τὴ εὐθύνη δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ κανεὶς ὄχι, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸ σημαίνει μεγάλες θυσίες, ἴσως καὶ τὸν θάνατο. Ἡ εὐθύνη αὐτὴ ὁδήγησε τοὺς Ἀποστόλους μέχρι τὰ πέρατα τοῦ κόσμου.

Ὁδήγησε τὸν Πέτρο καὶ τὸν Παῦλο στὴ Ρώμη καὶ στὸν μαρτυρικὸ θάνατο. Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι μαρτύρησαν στὴ Ρώμη, ἦταν πολὺ λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἤξεραν γιὰ ποιὸ λόγο μαρτύρησαν καὶ γιατί πέθαναν. Ἦταν οἱ χριστιανοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης μιὰ πολὺ μικρὴ ὁμάδα ἀνθρώπων ποὺ ἤξεραν τοὺς Ἀποστόλους. Οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νόμισαν πὼς δίκαια τιμωρήθηκαν, κάποια παράβαση εἶχαν κάνει καί, σύμφωνα μὲ τὸ νόμο, ἔπρεπε νὰ τιμωρηθοῦν, δικάστηκαν καὶ τιμωρήθηκαν. Κι ὅταν ἀκούγανε ὅτι τιμωρήθηκαν γιὰ κάποιες ἰδέες ποὺ εἶχαν στὸ μυαλό τους, θὰ σκέφτονταν αὐτὰ ποὺ γράφει ἡ Ἁγία Γραφή. Ὅτι πέθαναν τζάμπα. «Ἐδοξαν ἐν ὀφθαλμοῖς ἀφρόνων τεθνάναι, καὶ ἐλογίσθη κάκωσις ἡ ἔξοδος αὐτῶν καὶ ἡ ἀφ' ἡμῶν πορεία σύντριμμα» (Σοφ. Σολ. 2, 2-3). Ἡ ζωὴ τους ἦταν μία συμφορὰ καὶ τὸ τέλος τους μία καταστροφή, σὰν ἕνα πράγμα ποὺ γίνεται συντρίμμια καὶ δὲν μένει τίποτα ἀπ' αὐτό, ἕνας θάνατος χωρὶς ἀξία. Ἔτσι εἶπαν οἱ ἄνθρωποι, ἀφοῦ οἱ Ἀπόστολοι εἶχαν στὸ μυαλό τους ἰδέες καὶ μάλιστα ἐπικίνδυνες γιὰ τὴν κοινωνία καὶ τὸ κράτος. Καὶ καλά τοὺς ἔκαναν καὶ τοὺς ἔβγαλαν ἀπὸ τὴ μέση. Ἔτσι σκέφτονταν.

Ὅμως, ἐνῶ αὐτοὶ μιλοῦσαν γιὰ τὸν ἴδιο θάνατο, ὅπως μιλοῦσαν καὶ οἱ χριστιανοὶ γιὰ τὸ θάνατο τῶν Ἀποστόλων, μόνο οἱ χριστιανοὶ μαρτυροῦσαν γι' αὐτό. Ἐπειδὴ μόνο οἱ χριστιανοὶ γνώριζαν τὸ μυστικό τους. Κι ἐκεῖνοι μετέφεραν τὴ μαρτυρία τους στοὺς ἑπόμενους, μέχρις ἐμᾶς. Γιατί μόνο αὐτοὶ γνώριζαν τὸ μυστικό τους ποὺ ἦταν τὸ ἴδιο μὲ αὐτὸ τῶν Ἀποστόλων. Ἐπειδή, ὅπως εἴπαμε, ἡ μαρτυρία δὲν εἶναι μία πληροφορία. Δὲν εἶναι κάτι ποὺ μεταδίδεται ὡς γνώση. Εἶναι κάτι διαφορετικό. Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ μαρτυρήσει γι' αὐτοὺς ποὺ μαρτύρησαν δεσμεύεται νὰ μᾶς μεταφέρει τὸ μυστικό τους. Εἶναι κάποιος ποὺ συμμετέχει σ' αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι ἔζησαν.


Γ. ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ


1. Σύνδεση μὲ τὰ προηγούμενα
2. Ἡ δική μας μαρτυρία

3. Ἡ δική μας γιορτὴ



1. Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ σήμερα λένε ὅτι οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος μαρτύρησαν γιὰ τὸν Χριστό; Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποῦ συνεχίζουν τὴ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων; Εἴμαστε ἐμεῖς. Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ γίνει αὐτό; Θυμόσαστε, στὸ βιβλίο τοῦ Ἰώβ, στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅταν συμβαίνουν ὅλα ἐκεῖνα τὰ κακά, ἔρχεται ἕνας δοῦλος γιὰ νὰ πεῖ στὸν Ἰὼβ ὅτι ἐκεῖ ποὺ ἦταν τὰ παιδιά σου «ξαφνικὰ φύσηξε ἄνεμος δυνατὸς ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τῆς ἐρήμου, χτύπησε τὸ σπίτι ἀπὸ παντοῦ καὶ τὸ γκρέμισε. Τὰ παιδιὰ πλακώθηκαν στὰ ἐρείπια καὶ σκοτώθηκαν καὶ μόνο ἐγὼ κατάφερα νὰ γλιτώσω γιὰ νὰ σοῦ φέρω τὰ νέα» (Ἰὼβ 1, 19). Αὐτὸς ποὺ γλίτωσε ἀπὸ τὸν ἴδιο θάνατο, αὐτὸς ποὺ ἐπέζησε, τὴν ὥρα ποὺ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰὼβ πέθαιναν, αὐτὸς μετέφερε τὴ μαρτυρία. Μετέφερε κάτι ποὺ τὸ εἶχε μέσα του, ποὺ τὸ ζοῦσε ὁ ἴδιος, ἦταν κάτι ζωντανό, κάτι ποὺ τὸν εἶχε συνταράξει. «Ἐγὼ γλίτωσα καὶ ἦρθα νὰ σᾶς πῶ». Κάπως ἔτσι λοιπὸν καὶ οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ μαρτυροῦσαν γιὰ τὸ μαρτύριο τῶν Ἀποστόλων. Τὸ ἴδιο συνέβη σ' αὐτοὺς καὶ στοὺς Ἀποστόλους. Ἦταν κάτι τὸ κοινό. Ζοῦσαν τὴν ἴδια ἐμπειρία στὴν ὁποία τοὺς ὁδήγησε ἡ πίστη στὸ Χριστὸ μὲ τὸν τρόπο ποὺ εἴπαμε.

2. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μποροῦμε νὰ δοκιμάσουμε τὴ δική μας κατάσταση. Μποροῦμε νὰ θέσουμε στὸν ἑαυτό μας τὸ ἐρώτημα. Βγαίνοντας ἀπὸ τὴν ἐκκλησία ὅπου συναζόμαστε, θὰ μπορούσαμε νὰ ἀπαντήσουμε στὸ Χριστὸ μὲ τὰ λόγια ποὺ ἀπάντησε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος; Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, πρῶτα πρέπει νὰ ξεχωρίσουμε τὴ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων ἀπὸ τὸ μαρτύριό τους. Τὸ μαρτύριό τους, ὁ θάνατός τους, μποροῦσε καὶ νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ ἐὰν ἦταν ἄλλες οἱ πολιτικὲς συνθῆκες τῆς ἐποχῆς. Ἀντίθετα, ἡ μαρτυρία τους εἶναι κάτι ποὺ ἔχει μόνιμη καὶ διαρκὴ σημασία. Εἶναι κάτι ποὺ προσδιορίζει τὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν. Χωρὶς τὴ μαρτυρία χριστιανοὶ δὲν ὑπάρχουν. Μπορεῖ νὰ εἴμαστε καλοὶ ἄνθρωποι, μπορεῖ νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ καλὰ πράγματα, ἀλλὰ ἐὰν δὲν μεταφέρουμε στὸν κόσμο ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, τότε δὲν πιστεύουμε στὸ Θεό. Γιὰ νὰ γίνει αὐτό, πρέπει νὰ προσανατολιστοῦμε, ὅσο εἶναι δυνατό, στὴ ζωὴ τῶν Ἀποστόλων. Πίστη καὶ ἀφοσίωση στὸ πρόσωπό του, τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, συνείδηση ὅτι ἀνήκουμε σ' αὐτοὺς ποὺ κάλεσε ὁ Θεὸς καὶ ἀποτελοῦμε μαζί τους τὴν Ἐκκλησία του.

3. Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, γιορτάζουμε σήμερα τὸ μαρτύριο τῶν Ἀποστόλων, ποὺ στὴ σκέψη μας τὸ θεωροῦμε δεδομένο. Σὰν κάτι ποὺ ἦταν αὐτονόητο γι' αὐτοὺς καὶ σχεδὸν ὑποχρεωτικό. Ἐμεῖς πανηγυρίζουμε γι' αὐτό, εἶναι μία χαρούμενη μέρα γιὰ ἐμᾶς. Πολλοὶ ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουν τὸ ὄνομά τους, εἶναι ἀκόμα πιὸ πολὺ χαρούμενοι γιατί ἔχουν τὴ γιορτή τους. Ἔχει σημασία ὅμως ἂν μᾶς συνδέει κάτι μὲ τὴ μαρτυρία τους. Μὲ αὐτὸ ποὺ τοὺς ὁδήγησε στὸ μαρτύριο. Ἐὰν μᾶς συνδέει κάτι μὲ τὸ δικό τους μυστικό, μὲ τὴ δική τους δέσμευση ἀπέναντι στὸ Θεό, τότε μποροῦμε νὰ γιορτάζουμε κι ἐμεῖς, ὅπως θέλει ὁ Θεὸς καὶ ὅπως ταιριάζει στοὺς Ἀποστόλους. Ἐὰν δηλαδή, ὅπως ἐκεῖνοι γνώρισαν τὸν Χριστὸ ὡς ἀληθινὸ Θεὸ καὶ αὐτὸ τὸ ὁμολογοῦσαν δημόσια κι αὐτὸ ἔγινε ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς τους, ἔτσι κι ἐμεῖς ποὺ βαπτιστήκαμε στὸ ὄνομά του καὶ γίναμε χριστιανοὶ καὶ συναζόμαστε ἐδῶ κάθε Κυριακή, ἔχουμε τὴν ἴδια δέσμευση ἀπέναντί του. Ἐὰν αἰσθανόμαστε τὴν ἴδια εὐθύνη ἀπέναντι στοὺς ἀδελφούς μας κι ἀπέναντι στοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Νὰ μεταφέρουμε τὴν ἴδια μαρτυρία.


Δ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

1. Περίληψη προηγουμένων

2. Προτροπὴ


1.
 Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ἐγὼ μαρτυρῶ τὴν ἀλήθεια». Καὶ πρὸς τοὺς Φαρισαίους εἶπε: «Ἐσεῖς αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δὲν τὴ λαμβάνετε. Δὲν μπορεῖ νὰ φτάσει στὶς καρδιές σας. Γιατί; Γιατί εἶστε μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.» Ἀντίθετα, οἱ Ἀπόστολοι Πέτρος καὶ Παῦλος, ποὺ τὸ μαρτύριό τους γιορτάζουμε σήμερα, ἀξιώθηκαν νὰ γίνουν μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ μιλοῦν οἱ γενιὲς τῶν χριστιανῶν γι' αὐτοὺς δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. Αὐτὸ ἔγινε γιατί ἔβαλαν βαθιὰ μέσα στὴν καρδιὰ τοὺς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν του. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ γνωρίσουν τὸν Χριστὸ ὡς ἀληθινὸ Θεὸ ποὺ τὸ βεβαίωσε μέσα τους ὁ ἴδιος ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ἀπέναντι σ' αὐτὸ τὸ μυστικὸ δεσμεύτηκαν καὶ τὸ μετέφεραν στὴ Ρώμη γιὰ νὰ τὸ γνωρίσουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι.

2. Ἀλλοίμονο σέ μᾶς, ἐὰν ἡ μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ, ἡ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων, ἡ μαρτυρία τῶν μεγάλων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου δὲν παραλαμβάνεται. Ἀλλοίμονό μας, ἐὰν δὲν ὑποψιαζόμαστε κἄν τὴν ὕπαρξή της καὶ τὴν μπερδεύουμε μὲ ἄλλα πράγματα, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν μποροῦμε νὰ μαρτυρήσουμε στὸν κόσμο γιὰ τὸ Χριστό. Τότε πιὰ ὡς Χριστιανοὶ θὰ ἔχουμε μόνο τὸ ὄνομα καὶ θὰ εἴμαστε πολὺ μακριὰ ἀπ' αὐτὸ ποὺ γιορτάζουμε σήμερα. Ἀλλὰ μὲ τὶς εὐχὲς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, παρακαλοῦμε τὸ Θεὸ νὰ μᾶς κάνει μάρτυρές Του, ὅπως Ἐκεῖνος θέλει. Ἀμήν!

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...