Ω, τι εφιάλτης η επικαιρότητά μας!(Aρχιμ.Σωφρονίου)

… Είναι φοβερά επικίνδυνο και δύσκολο να διασχίσει κάποιος τους δρόμους των μεγάλων πόλεων από το πλήθος των αυτοκινήτων, την τρελή ταχύτητα με την οποία όλοι επιθυμούν να τρέχουν.
Σχηματίζεται εικόνα φοβερής απομονώσεως όλων από όλους. Είναι αδύνατη η ήσυχη επαφή, και πουθενά σχεδόν δεν υπάρχει ήρεμο μέρος. Ο γενικός ρυθμός της ζωής είναι αφύσικα γρήγορος. Οι άνθρωποι χάνουν την ικανότητα για ήρεμη ανάπαυση, απλή φιλία, ανιδιοτελή επικοινωνία μεταξύ τους… Τόσο πολλοί πάσχουν από μοναξιά. Καμία κοινωνική εξασφάλιση ή υπηρεσία δεν τους σώζει από το αίσθημα της φοβερής απομόνωσης, και πολλές χιλιάδες πέφτουν στο φρικτό κενό, οδηγούνται στο αδιέξοδο της απόγνωσης. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τους βοηθήσει κανείς. Λόγια για έμπνευση, για την κλήση μας να υπερνικήσουμε τον κόσμο, να τον περιλάβουμε στη συνείδηση μας ως προσωπική μας ζωή, σπάνια βρίσκουν απήχηση σε νεκρές ψυχές. Σε αυτό μπορούμε να προσθέσουμε τον εφιάλτη των ακατάπαυστων αλληλοεξοντώσεων, των πολέμων, των ληστειών, των εγκλημάτων και τα παρόμοια. Συμβαίνει κάποτε να συναντούμε ανθρώπους που δεν έχουν πλέον δυνάμεις να υποφέρουν το θέαμα αυτό. Μετά από τέτοιες σύντομες “εξορμήσεις” στον κόσμο από το ήσυχό μας μέρος της προσευχής και της Λειτουργίας, μπορείς να εκτιμήσεις το δώρο αυτό του Θεού ακόμη περισσότερο. Τώρα βεβαίως έχω ακόμη μεγαλύτερη απομόνωση στο νέο μου “ερημητήριο”. Να, τώρα όλα γύρω είναι τόσο ήσυχα. Έφτασε η νύκτα και
θυμάμαι εσένα και όλους, όλους, ευλογώντας όλο τον κόσμο από την Ανατολή ως τη Δύση, από τον Βορρά ως τον Νότο. Και μολονότι είμαι εντελώς πεπεισμένος ότι καμία προσευχή, δηλαδή η ενέργειά της, δεν εξαφανίζεται χωρίς ίχνη στον κόσμο, γνωρίζω ωστόσο επίσης ότι είναι αδύνατο κάποιος να παρεμποδίσει έστω και ένα κακό θέλημα του ανθρώπου, και ως εκ τούτου δεν διατίθεμαι να παρηγορηθώ με περιττή αισιοδοξία.
ΙΑρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία», εκδ. Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ)