Kυριακή του Τυφλού π. Χρήστος Πιτυρίνης

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ 

ʺΕίδεν άνθρωπον τυφλόν έκ γενετής”

Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού είναι ένας φοβερός έλεγχος για τους Φαρισαίους που δε θέλουν να παραδεχθούν τα λόγια του Χριστού. Πριν από το µεγάλο αυτό γεγονός ο Χριστός έκανε ένα µεγάλο διάλογο µε τους Γραµµατείς και Φαρισαίους. Στο διάλογο αυτό ο Κύριος τους είπε: «αµήν αµήν λέγω ύµίν, πριν Αβραάµ γενέσθαι εγώ ειµί». Εξαγριωµένοι τότε οι Ιουδαίοι, επειδή δεν κατάλαβαν τα λόγια του Χριστού, σήκωσαν λίθους για να τον κτυπήσουν. Ό Χριστός, για να καταπραϋνει το θυµό τους «εκρύβη καί εξήλθεν εκ του ιερού». Μετά το γεγονός αυτό συνάντησε τον εκ γενετής τυφλό και τον θεράπευσε, για να γίνει η ίασή του εκτός των άλλων και µια απάντηση στους εχθρούς του, που υποτιµούσαν το πρόσωπό Του.  Οι µαθητές του Χριστού νόµιζαν πως ή αυτός αµάρτησε ή οι γονείς του για να γεννηθεί τυφλός. Στη συνέχεια όµως ο Χριστός αποκλείει καί το ένα καί το άλλο. Γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθεί η δόξα του Θεού. Η αντίληψη των µαθητών είναι εσφαλµένη, γιατί πώς είναι δυνατόν να πέσει κάποιος στην αµαρτία πρίν να γεννηθεί; Μόνον οι ειδωλολάτρες είχαν τέτοιες δοξασίες καί τέτοια ανόητα δόγµατα. Ό Χριστός είναι κατηγορηµατικός. Κάθε ένας είναι υπεύθυνος για τα δικά του αµαρτήµατα. Ή αµαρτία που διαπράττουµε είναι εκείνη που µας ταλαιπωρεί. Ό Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας γράφει πως η ωφέλεια στον άνθρωπο είναι µεγάλη, όταν γνωρίζει τη σωστή διδασκαλία του Θεού. Δεν πέφτει σε σφάλµατα ούτε ερµηνεύει λάθος τα γεγονότα.  Αξιοθαύµαστος είναι αγαπητοί μου αδελφοί, ο τρόπος της θεραπείας του τυφλού. Μπορούσε ο Χριστός να τον θεραπεύσει δια λόγου χωρίς να χρησιµοποιήσει πηλό και να του αλείψει τα µάτια. Πρώτα πρώτα ήθελε να του ενισχύσει την πίστη. Έπειτα, µε την πράξη Του αυτή έδειξε τη δηµιουργική Του δύναµη. Όπως ένας οικοδόµος την µισοτελειωµένη οικία του τη συµπληρώνει (κτίζοντας µε νέα υλικά), έτσι και ο Χριστός στο θαύµα του τυφλού συµπληρώνει τίς ατέλειες του σώµατός µας, γράφει ο Χρυσόστοµος. Με χώµα δηµιούργησε τον Αδάµ, µε χώµα δηµιούργησε και τα µάτια του τυφλού. Μετά, κατά την ηµέρα του Σαββάτου του είπε να πάει να πλύνει το πρόσωπό του στην κολυµβήθρα του Σιλωάµ. Ο τυφλός υπάκουσε αµέσως. Μέχρι να πάει στη δεξαµενή από το σηµείο που τον διέταξε ο Κύριος, ασφαλώς θα συνάντησε πολλούς ανθρώπους που θα τον ρωτούσαν πού πάει και γιατί έχει λάσπη στα µάτια του. Ήθελε ο Κύριος να γίνει το σηµείο ενδεικτικώτερο. Μετά τη θεραπεία θα ξαναγύριζε πάλι από τον ίδιο δρόµο και θα γινόταν κατά κάποιο τρόπο µια λιτάνευση του σηµείου, θα γινόταν γνωστό το θαύµα χωρίς ειδική σύστάση και διάδοση. Βέβαια και οι συνεχείς ανακρίσεις που κάνανε στη συνέχεια οι Φαρισαίοι, χωρίς να το θέλουν, κάνουν γνωστό σε όλους το θαύµα. Όπως λένε οι Πατέρες, ο Θεός «εκ των εναντίων τα εναντία κατασκευάζει», θεραπεύθηκε ό τυφλός µε τη ζωοποιό ενέργεια του Χριστού. Ο Χριστός είναι η πνευµατική πέτρα και η πνευµατική κολυµβήθρα του Σιλωάµ που καθαρίζονται από τις αµαρτίες οι άνθρωποι. Ό Χριστός είναι ένας µεγάλος χείµαρρος που δρόσισε όλους τους ανθρώπους. Στίς πάσης φύσεως αρρώστιές µας, μας συµβουλεύει ο Μέγας Βασίλειος, εκτός από τους γιατρούς να καταφεύγουµε στη θεία χάρη. Η µεγάλη τραγωδία του ανθρώπου, λέει ένας Επίσκοπος, είναι η αµαρτία του. Όχι απλώς ότι αµαρτάνει, αλλά ότι η αµαρτία του “µένει”. Στη διαµάχη µεταξύ τυφλού και Φαρισαίων δεν είναι η ανεύρεση της αλήθειας, αλλά η αµαρτία. Δεν ενδιαφέρονται τόσο για την αργία του Σαββάτου, αλλά ότι θίγεται ο εγωϊσµός των Φαρισαίων. Ό εγωισµός µας δε µας αφήνει να παραδεχθούµε τις ενέργειες και τα θαύµατα του Θεού. Βλέπουµε τα µικρά κι αφήνουµε τα µεγάλα. Εγκλωβίζεται η καλή µας θέληση και αρνούµεθα να παραδεχθούµε την αγάπη του Θεού σε µας. Στο βάθος πιστεύουµε µόνον στον εαυτό µας και στα χαρίσµατα µας. Αδελφοί µου, Ας σπάσουµε αυτό το σύµπλεγµα του εγωϊσµού µας κι ας παραδεχθούµε τα σφάλµατά µας, ας αφήσουµε το Θεό να ενεργήσει επάνω µας όπως Αυτός γνωρίζει και µε όποιον τρόπο θέλει. Εάν γίνουµε όργανο για να φανερωθεί ή δόξα του Θεού, τότε ας υποστούµε και τις µεγαλύτερες θυσίες. Αμήν