Όνειρα-Ονειροκρίτης

«…επειδή τα όνειρα είναι ένα θέμα που - λιγότερο ή περισσότερο – τον καθένα τον απασχολεί, ας δούμε με δυο λόγια τι είναι χρήσιμο να ξέρουμε για τα όνειρα.

Βέβαια, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν βλέπουν όνειρα. Κι αν δουν τίποτε καμμιά φορά, ως το πρωί το ξεχάνουν. Άλλοι τα βλέπουν κάπου-κάπου. Είναι και άλλοι, που όλο και κάτι βλέπουν. Και τα βλέπουν και εντυπωσιάζονται και απασχολούνται με αυτά. Ανησυχούν, τα διηγούνται, ζητούν εξήγηση, τα παραβάλλουν με άλλα και προσπαθούν να θυμηθούν τότε σε τι βγήκε και ούτω καθεξής.

Γνωρίζοντας αυτή την αδυναμία και περιέργεια πολλών μερικοί καιροσκόποι έγραψαν «ονειροκρίτες» κι έκαναν «χρυσές δουλειές»!

… Ο Μέγας Βασίλειος λέγει : Καθώς η νύχτα είναι η συνέχεια της ημέρας, κατά τη νύχτα συνήθως βλέπεις όνειρα σχετικά με ό,τι σε απασχόλησε έντονα την προηγούμενη ημέρα. Είτε αγώνες, είτε αγωνίες και ζωηρές προσδοκίες και απαντοχές, είτε φόβοι, είτε πόθοι έντονοι της ημέρας, ανάλογα και τα όνειρα τα βραδινά. Αυτή είναι μία ψ υ χο λ ο γ ι κ ή ερμηνεία των ονείρων.

Τώρα, υπάρχει και άλλη ερμηνεία είναι η φ υ σ ι κ ή, η οργανική. Αν δηλαδή κοιμηθής με παραγεμισμένο το στομάχι, ή, αντιθέτως, πού νηστικός και πεινασμένος, ή αν το κορμί σου δεν έχη την κατάλληλη θέση, αλλά δυσκολεύεται και «ζορίζεται», όπως λένε λαϊκά, ή δεν σκεπάστηκες καλά και κρυώνης, ανάλογα είναι και τα όνειρα ευχάριστα, δυσάρεστα, τρόμου και αγωνίας, εφιάλτες κλπ.

Όταν δεν υπάρχει καμμιά απ’ αυτές τις αιτίες, τότε δουλεύει κάποιος δαίμονας. Και αυτή είναι η μ ε τ α φ υ σ ι κ ή εξήγησι. Οι δαίμονες δεν τρέχουν μόνο την ημέρα. Δεν πλησιάζουν τους ανθρώπους να τους πειράξουν με λογισμούς και φαντασίες μόνο την ημέρα. Προσπαθούν και τη νύχτα. Οι εχθροί αυτοί της σωτηρίας μας μας πολεμούν και στον ξύπνο και τον ύπνο. Σαν πνεύματα δε που είναι, ξεύρουν και του καθενός τα αδύνατα σημεία και του παρουσιάζουν τα κατάλληλα όνειρα, για να τον παρασύρουν στο κακό, στο πονηρό ή να τον ρίξουν σε αγωνία, σε μελαγχολία, σε φόβους και ολιγοπιστία. Καμμιά φορά ο δαίμονας τα συνταιριάζει έτσι, ώστε και να «βγαίνουν» τα όνειρα, οπότε κάμνουν τους ακατήχητους να τα προσέχουν περισσότερο. Και τους καλλιεργούν τη δεισιδαιμονία και τις προλήψεις και τους ταλαιπωρούν τους δυστυχείς.

Μάλιστα οι δαίμονες, προκειμένου να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, δεν δυσκολεύονται να φανερώνωνται και σαν άγιοι στο όνειρό τους, ακόμη και σαν άγγελοι φωτεινοί. Αυτό μας το φανερώνει ο απόστολος Παύλος ( Β’ Κορ. ια’14 ).

Γι’ αυτά όλα η Αγία Γραφή μας συνιστά να μην προσέχουμε τα όνειρα. «Πολλούς γαρ επλάνησε τα ενύπνια», λέγει (Σοφ. Σειράχ λδ’7).

- «Καλά, και δεν υπάρχουν όνειρα αληθινά ;Δεν υπάρχουν θεόσταλτα όνειρα ; Ωσάν, να πούμε, του Ιακώβ, του Ιωσήφ, του Φαραώ, του Ναβουχοδονόσορ να τώρα , σαν του Μαρδοχαίου ;». Υπάρχουν και τέτοια. Είναι τα όνειρα τα α π ο κ α λ υ π τ ι κ ά. Πόσα είναι, αδελφέ μου, αυτά ; Αν κοιτάξης σε όλη τη Γραφή, που εξιστορεί γεγονότα χιλιάδων χρόνων, και τα μετρήσεις ένα-ένα, δε θα βρης παραπάνω από 15 όλα κι όλα. Φαντάζεσαι, λοιπόν ότι το 16^ο είναι το δικό σου το όνειρο ; Ας παραδεχθώ – επί τέλους – ότι μέσα στα έκτακτα και σπάνια όνειρα που στέλνει ο Θεός είναι και το δικό σου. Δεν μπορεί όμως να είναι και το άλλο και το άλλο και το πλήθος ονείρων που βλέπει ο καθένας!

Έχω όμως να σου πω ότι στη Βιβλική ιστορία, όταν ο Θεός στέλνει σημαδιακό, αποκαλυπτικό όνειρο, βλέπουμε στέλνη και τον θεόπνευστο εξηγητή του ενώ στους ονειροκρίτες είναι ανεξήγητα τα θεόσταλτα όνειρα.

Για όλα αυτά, οι φωτισμένοι Χριστιανοί δεν δίνουν σημασία στα τρεχούμενα όνειρα. Και πολύ εντυπωσιακό αν είναι το όνειρό τους, και άγιο και ιερό αν φαίνεται, πάλι δεν το προσέχουν. Και τούτο, επειδή βρίσκουν τον εαυτό τους ανάξιο για θεόσταλτα φανερώματα ενώ ξεύρουν τις πονηριές του διαβόλου, που με δόλο στήνει την κατάλληλη για τον καθένα παγίδα, για να ρίχνη άλλον σε υπερηφάνεια, άλλον σε φόβο και αγωνία και καρδιοχτύπια, και όλους να τους παραπλανά’’.

Χρυσαλλίς

(Από το βιβλίο «Ἑσθήρ» του Αρχιμ. Ιγνατίου Θ. Μαδενλίδη)