Κυριακή Δ΄Λουκά. «Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς» (Λουκ. η΄ 10)-Ιερά Μητρόπολις Πάφου

«Υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού,τοις δε λοιποίς εν παραβολαίς» (Λουκ. η΄ 10)

Ο λόγος του Θεού, αιώνιος και αξιόπιστος, προσφέρεται διαχρονικά σε όλους τους ανθρώπους, με στόχο να καταστήσουν τον άνθρωπο γνώστη και κοινωνό των μυστηρίων της βασιλείας του Θεού. Έτσι, ανάλογα με τις δυνατότητες του ανθρώπου, ο Θεός αποκαλύπτει είτε άμεσα τα μυστήρια της βασιλείας του, είτε έμμεσα με τη μορφή των παραβολών. Ο άνθρωπος στη συνέχεια έχει τη δυνατότητα είτε να αποδεχθεί το λόγο του Θεού είτε και να τον απορρίψει.

Όμως, πέρα από την αποδοχή του λόγου του Θεού, ο άνθρωπος έχει καθήκον να γνωρίσει το αληθινό πνεύμα, αλλά και το βάθος του Θείου Λόγου, τόσο αυτού που ακούει, όσο και αυτού που διαβάζει. Με τον τρόπο αυτό η γνώση του θα είναι ολοκληρωμένη, αλλά και θα προφυλαχθεί από τον κίνδυνο της παρανόησης της αλήθειας. Άρα θα προφυλαχθεί και από τον κίνδυνο να υποπέσει στην αίρεση.

Για να μπορέσει ο άνθρωπος να επιτύχει τα πιο πάνω θα πρέπει να είναι δεκτικός στο άκουσμα του λόγου του Θεού. Σαν άλλος Ιερεμίας, μέσω της προσευχής, να παρακαλεί τον Θεό λέγοντας: «Λάλει ότι ακούει ο δούλος σου». Παράλληλα, και πάλι μέσω της προσευχής να επαναλαμβάνει τους λόγους του ψαλμωδού «γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι». Αυτός ο τρόπος σκέψης και δράσης θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην αληθινή γνώση του θελήματος του Θεού και άρα στη σωτηρία.

Ο λόγος του Θεού προσφέρεται σε όλους και μάλιστα με τη μορφή που ο καθένας θα μπορεί να τον κατανοήσει. Όμως ο άνθρωπος αποδέχεται το λόγο του Θεού; Και το σημαντικότερο, τον κατανοεί, πολύ δε περισσότερο τον εφαρμόζει; Απάντηση στα πιο πάνω ερωτήματα μας δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο. Με τον τρόπο αυτό μας βοηθά, έστω και παραβολικά, να δώσουμε τις σωστές απαντήσεις, μέσα από τις οποίες θα διαφανεί κατά πόσο είμαστε γνώστες, πολύ δε περισσότερο εφαρμοστές του λόγου του Θεού.

Ο Θεός παρομοιάζεται σήμερα με το σποριά, ο δε λόγος του με το σπόρο. Ακούσαμε σήμερα «εξήλθεν ο σπείρων του σπείραι τον σπόρον αυτού», καθώς και τη διευκρίνηση ότι «ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού». Αυτός ο λόγος του Θεού προσφέρεται –σκορπίζεται αφειδώλευτα παντού και μάλιστα χωρίς διακρίσεις, με την προσδοκία, από τη μια της αποδοχής και από την άλλη της καλύτερης δυνατής απόδοσης. Παρά το ότι η φύση δεν είναι λογική, αλλά άλογη, εντούτοις αυτή ανταποκρίνεται κλιμακωτά στην προσφορά του σποριά από θετικά έως αρνητικά. Κι εκεί ακόμα που η ανταπόκριση είναι θετική διαφέρει και πάλι το αποτέλεσμα. Αποδίδει – καρποφορεί αλλού τριάντα, αλλού εξήντα και αλλού εκατό τοις εκατό.

Αν η άλογη φύση ανταποκρίνεται μ’ αυτό τον ανόμοιο τρόπο, πόσο μάλλον θα υπάρχει διαφορά στην περίπτωση του λογικού μεν ανθρώπου, αλλά που είναι πρόσθετα προικισμένος με την ελεύθερη θέληση. Αυτή την ποικιλότητα στον τρόπο αντίδρασης του ανθρώπου απέναντι στο λόγο του Θεού, εκφράζει ο ίδιος ο Ιησούς στην εξήγηση της παραβολής. Τον ακούσαμε να μας λέει:

«Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού, έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ’ τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και να σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα. Γι’ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ’ αγκάθια είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ’ αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε σε γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή».

Δεν αρκεί να ακούει κάποιος το λόγο του Θεού. Χρειάζεται να τον ακούει με ειλικρίνεια, να τον ακούει με αγαθή διάθεση. Χρειάζεται ακόμα να τον αφομοιώνει και με υπομονή να τον εφαρμόζει, ξεπερνώντας τα διάφορα εμπόδια.

Από τις τέσσερις κατηγορίες που περιγράφει ο Ιησούς, οι τρεις υπήρξαν άγονες και άρα άκαρπες. Γόνιμη και καρποφόρα υπήρξε μόνο μία. Και αυτή η μία κατηγορία χρειάστηκε και χρειάζεται τρεις προϋποθέσεις. Πρώτον, καλή και αγαθή καρδιά που να είναι δεκτική στο λόγο του Θεού. Δεύτερον, να ακούει και να αφομοιώνει το λόγο του Θεού και τρίτον, να καρποφορεί με υπομονή. Αν ο λόγος του Θεού γίνεται μεν αποδεκτός αλλά δεν ωριμάζει μέσα από την καρποφορία των έργων, τότε δε διαφέρει σχεδόν καθόλου από τον καρπό που δε βλάστησε. Η μη ωριμότητα ισοδυναμεί με ακαρπία.

Χρειάζεται, λοιπόν, σημαντική προσπάθεια από μέρους του ανθρώπου, να ακούει, να αφομοιώνει και τέλος να εφαρμόζει στην καθημερινή ζωή του, με έργα και με λόγια, το αληθινό περιεχόμενο των λόγων του Θεού. Έτσι κι εμείς δεν πρέπει να αρκούμαστε στην καλή μας διάθεση, ούτε να επαναπαυόμαστε στην προθυμία μας ν’ ακούμε και να μελετούμε το λόγο του Θεού. Δεν είναι ακόμα αρκετό να συνειδητοποιούμε ότι κατανοήσαμε το λόγο του Θεού. Χρειάζεται καρποφορία με επιμονή και υπομονή που θα εκδηλώνεται μέσα από την πίστη και τις πράξεις μας και που θα αποτελούν τον ασφαλή οδοδείκτη στην πορεία μας προς την τελειότητα και τη βασιλεία του Θεού.

Αδελφοί μου, όπως ακούσαμε σήμερα, ο λόγος του Θεού είναι και δεδομένος και αξιόπιστος. Από μας εξαρτάται αν θα τον δεχθούμε, ιδιαίτερα όμως αν αυτό το λόγο του Θεού θα τον αφήσουμε να καρποφορήσει. Ο Ιησούς, ο Κύριός μας, μας εξήγησε τόσο τους λόγους της επιτυχίας, όσο και τους λόγους της αποτυχίας. Το ότι καρποφόρησε μόνο μια από τις τέσσερις κατηγορίες, αυτό φανερώνει και τη μεγάλη δυσκολία. Άραγε εμείς σε ποια κατηγορία ανήκουμε; Θεωρητικά μπορεί να ανήκουμε σε οποιαδήποτε κατηγορία. Άρα και στην τέταρτη κατηγορία της «καλής και αγαθής» γης. Αυτό εξαρτάται από μας. Μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό με τη βοήθεια του Θεού. Η χαρά της επιτυχίας θα είναι πραγματικά μεγάλη. Λοιπόν, ας προσπαθήσουμε για να γευθούμε κι εμείς τη χαρά της επιτυχίας. Αμήν.

Μητρόπολη Πάφου – Θεόδωρος Αντωνιάδης