ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. Ζ΄ στίχοι 11-18)-Η ανάσταση του υιού της χήρας στη Ναΐν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. Ζ΄ στίχοι 11-18)

1. Η ανάσταση του υιού της χήρας στη Ναΐν.

Α. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ο ευαγγελιστής Λουκάς είναι ο μόνος από τους ιερούς ευαγγελιστές που μας διηγείται, πως ο Χριστός ανάστησε θαυματουργικά το μοναχογιό της χήρας μητέρας στη Ναΐν. Η Ναΐν είναι μια κωμόπολη και βρίσκεται στα νότια του όρους Θαβώρ, στη Γαλιλαία.

Η Εκκλησία με τη σημερινή περικοπή θέλει να μας παρουσιάσει δυο βασικές αλήθειες: α) Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Κύριος και Θεός μας. Με τη θεία ζωή και δύναμη Του νικάει το θάνατο και β) Ο Κύριος είναι η ελπίδα και η ζωή μας. Με την ένδοξη Ανάσταση Του μας άνοιξε το δρόμο για την αιώνια ζωή.

Β. ΚΕΙΜΕΝΟ

«Καί ἐγένετο ἐν τῷ ἑξῆς ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν καί συνεπορεύοντο αὐτῶ οἱ μαθηταί αὐτοῦ ἱκανοί καί ὄχλος πολύς. Ὡς δέ ἤγγισε τῇ πύλῃ τῆς πόλεως, καί ἰδού ἐξεκομίζετο τεθνηκῶς υἱός μονογενής τή μητρί αὐτοῦ, καί αὐτή ἦν χήρα, καί ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανός ἤν σύν αὐτή. Καί ἰδών αὐτήν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ' αὐτῇ καί εἶπεν αὐτῇ· μή κλαῖε· Kαί προσελθῶν ἤψατο τῆς σοροῦ, οἱ δέ βαστάζοντες ἔστησαν, καί εἶπε· νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι. Καί ἀνεκάθισεν ὁ νεκρός καί ἤρξατο λαλεῖν, καί ἔδωκεν αὐτόν τῇ μητρί αὐτοῦ. ἔλαβε δέ φόβος πάντας καί ἐδόξαζον τόν Θεόν, λέγοντες ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἠμίν, καί ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεός τόν λαόν αὐτοῦ».

Εκείνο τον καιρό πήγαινε ο Ιησούς σε μια πόλη που την έλεγαν Ναΐν. Και πήγαιναν μαζί του πολλοί μαθητές και πολύς κόσμος. Και μόλις πλησίασε στην πύλη της πόλεως, να κι έβγαζαν ένα πεθαμένο, μοναχογιό στη μητέρα του που ήταν και χήρα και ήταν μαζί της πολύς κόσμος από την πόλη. Κι όταν την είδε ο Κύριος τη λυπήθηκε και της είπε· Μην κλαις· και πλησίασε κι ακούμπησε το χέρι του στο φέρετρο. Εκείνοι που σήκωναν τον πεθαμένο σταμάτησαν και ο Κύριος είπε· Παλληκάρι, σε σένα λέγω, σήκω επάνω. Και σηκώθηκε καθιστός ο νεκρός μέσα στο φέρετρο κι άρχισε να μιλάει και ο Κύριος τον έδωκε στη μητέρα του. Και τους έπιασε όλους φόβος και δόξαζαν το Θεό κι έλεγαν πως μεγάλος προφήτης παρουσιάστηκε μεταξύ τους και πως ο Θεός επισκέφτηκε το λαό του.

Γ. ΑΝΑΛΥΣΗ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ

1. Στο σημερινό θαύμα ο Κύριος ανασταίνει το μοναχογιό μιας πονεμένης χήρας μητέρας. Ο Κύριος νιώθει τον πόνο της δύστυχης μάνας, γι' αυτό και βρίσκεται πολύ κοντά της. Η παρηγοριά που της πρόσφερε ήταν η θαυματουργική ανάσταση του γιου της. Με το θαύμα αυτό ο Κύριος λέγει στη μητέρα και σ' όλους εμάς που διαβάζουμε την περικοπή, πως ο θάνατος νικήθηκε και μετατράπηκε σε ύπνο. Αυτό το χαρούμενο μήνυμα μας μεταφέρουν όλα τα θαύματα της αναστάσεως των νεκρών που έκαμε ο Κύριος. έτσι έγινε με το σημερινό θαύμα, με τη θυγατέρα του Ιάειρου (Βλέπε Λουκά η' 41-56) και το Λάζαρο (Βλέπε Ιωάννη ια' 1-44).

2. Ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα της αμαρτίας του ανθρώπου. Οι Πρωτόπλαστοι, με την παρακοή τους, περιφρόνησαν την εντολή του Θεού κι εφαγαν απ ο το δέντρο του καλού και του κακού. έτσι έδειξε ο άνθρωπος, πως δε χρειάζεται στη ζωή του το Θεό. Ο Θεός όμως είναι η ζωή μας και το αληθινό φως του κόσμου. Αφού ο άνθρωπος αρνήθηκε με την αμαρτία του το Θεό, βρέθηκε αναγκαστικά στο θάνατο. έχασε το φως, που είναι ο Χριστός και βρήκε το σκοτάδι.

3. «Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού» ήρθε στον κόσμο για να μας λυτρώσει απ ο το σατανά και το θάνατο. Ο Κύριος με το σταυρικό θάνατο Του και την ένδοξη Ανάσταση Του κατάργησε το θάνατο και μας χάρισε την αγάπη και την αιώνια ζωή. Το χαρμόσυνο αυτ ο μήνυμα του Ευαγγελίου αποτελεί την πίστη και τη ζωή της Εκκλησίας μας, που αδιάκοπα ψάλλει: « Ο Σταυρός Σου, Κύριε, ζωή και Ανάστασις υπάρχει τω λαώ Σου (= στο λα ο σου)». Η Εκκλησία μας καλεί όλους να πάρουμε μέρος στη θεία Λειτουργία και να δεχτούμε μέσα μας τη ζωή του Χριστού με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Όταν κοινωνάμε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, παίρνουμε μέσα μας τη ζωή του Θεού και έτσι νικάμε το θάνατο. Ο Μέγας Αθανάσιος ονομάζει τη Θεία Ευχαριστία «φάρμακο αθανασίας».

Δ. Δίδαγμα:

«Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή»

Ε. ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ

1. «Όποιος πιστεύει σε μένα, κι αν ακόμα πεθάνει (σωματικά) θα ζήσει. Και καθένας που ζει και πιστεύει σε μένα δε θα πεθάνει ποτέ»

(Ο Κύριος, Ιωάννη ια' 25-26).

2. «Ξέρει αγαπητέ, ο Χριστός απ ο πόνο. Πόνεσε και ο ίδιος πάνω στο Σταυρό όσο κανένας άλλος στον κόσμο. Και αισθάνεται καλά το δικό μας πόνο. Και είναι κάθε στιγμή έτοιμος να απλώσει το άγιο χέρι Του για να σφουγγίσει τα δάκρυα, να μαζέψει το αίμα, να ρίξει βάλσαμο παρηγοριάς στις θλιμμένες καρδιές μας. Η ζωή είναι γεμάτη θλίψη, πόνο και πικρίες, λέγει ο Κύριος. Όμως έχετε θάρρος, γιατί εγώ, ο αρχηγός και εμψυχωτής σας, νίκησα. Κοντά μου θα νικήσετε και σεις»

(Μητροπολίτη Νικαίας ΓΕΩΡΓΙΟΥ, Λύχνος τοις ποσί μου, Αθήνα 1965 σελ. 150