Συναξαριστής 23 Ιουνίου

Ἡ Ἁγία Ἀγριππίνα

 

«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Εἶναι φράση τοῦ Κυρίου, ποὺ σημαίνει ὅτι εἶναι μακάριοι οἱ εὐσπλαχνικοὶ καὶ ἐπιεικεῖς, ποὺ συμπονοῦν στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Μία τέτοια εὐσπλαγχνικὴ ὕπαρξη ἦταν καὶ ἡ Ῥωμαία χριστιανὴ Ἀγριππίνη. Ἀπέφυγε τὸ γάμο μὲ τὴν θέλησή της καὶ προτίμησε νὰ κάνει δικούς της τοὺς δυστυχισμένους τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν περιουσία της διέθετε γιὰ νὰ τρέφει τοὺς πεινασμένους καὶ νὰ περιποιεῖται τοὺς ἀσθενεῖς.

Μάλιστα, ὅσες φορὲς εἶχε ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ῥώμης, ἡ Ἀγριππίνη ἔτρεχε πρώτη νὰ προσφέρει τὰ ἀπαραίτητα. Ἀλλὰ ἡ ἁγία αὐτὴ ψυχὴ δὲν πρόσφερε μόνο ὑλικὰ ἀγαθά, πρόσφερε καὶ πνευματικά. Ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλὲς νέες γυναῖκες ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας.

Αὐτό, βέβαια, δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἀπαρατήρητο ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Τὴν κατήγγειλαν, λοιπόν, στὶς ἀρχές, καὶ ἡ Ἀγριππίνη συνελήφθη. Τότε ὁμολόγησε ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει, τὸ κάνει μὲ τὴν θέλησή της, γιὰ νὰ ὁδηγοῦνται ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες ψυχὲς στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας.

Ὁ ἀνακριτής, χωρὶς νὰ καθυστερήσει, διέταξε καὶ τὴν μαστίγωσαν. Ἔπειτα, ἀφοῦ ἔσχισαν τὶς σάρκες της καὶ ἔσπασαν τὰ κόκκαλά της, ἡ Ἀγριππίνη παρέδωκε στὸ Θεὸ τὴν ψυχή της.

 

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείῳ Πνεύματι, κραταιωθεῖσα, ἠνδραγάθησας, γενναιοφρόνως, Ἀγριππῖνα παρθενίας ὀσφράδιον· ὅθεν Χριστοῦ δοξασθεῖσα τῇ χάριτι, πηγὰς θαυμάτων βλυσταίνεις τοῖς πέρασι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὥσπερ παρθένον σεμνὴν καὶ ἀμόλυντον, καὶ ἀθληφόρον στερρὰν καὶ ἀήττητον, Χριστός σε λαμπρῶς προσελάβετο, καὶ θαυμαστῶς Ἀγριππῖνα ἐδόξασεν, ὁ μόνος ὑπάρχων Φιλάνθρωπος.

Μεγαλυνάριον
Φίλτρῳ πτερωθεῖσα τῷ ἱερῷ, νύμφη ἀνεδείχθης, τοῦ Σωτῆρος πανευπρεπής, οὗ ἰχνηλατοῦσα, μαρτυρικῶς τὸ πάθος, τῆς τούτου Ἀγριππῖνα, εὐκλείας ἔτυχες.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Ἀριστοκλῆς ὁ Πρεσβύτερος, Δημήτριος ἢ Δημητριανὸς ὁ Διάκονος καὶ Ἀθανάσιος ὁ Ἀναγνώστης

 

Ἦταν καὶ οἱ τρεῖς Κύπριοι καὶ ἔζησαν κατὰ τὸν διωγμὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ Διοκλητιανοῦ. Ὁ Ἀριστοκλῆς, στὴν ἀρχὴ δὲν θέλησε νὰ βάλει σὲ κίνδυνο τὴν ζωή του, διότι ἤθελε νὰ συνεχίσει τὴν πνευματικὴ οἰκοδομὴ τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν του.

Ἀνέβηκε λοιπὸν σ᾿ ἕνα βουνὸ καὶ κρύφτηκε μέσα σὲ μία σπηλιά. Ἀλλ᾿ ἀπὸ ἐκεῖ μάθαινε, ὅτι στὶς πόλεις πολλοὶ πιστοὶ ἔχυναν θαῤῥαλέα τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν ἁγία πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἀριστοκλῆς ἔκρινε ὅτι δὲν τοῦ ἐπιτρεπόταν, σὰν ἱερέας ποὺ ἦταν, νὰ βρίσκεται σὲ ἀσφάλεια, ἐνῷ λαϊκοί, γυναῖκες καὶ παιδιὰ ἀψηφοῦσαν τὰ ξίφη καὶ τὴν φωτιά, καὶ πότιζαν μὲ τὸ αἷμα τους τὸ δένδρο τοῦ Εὐαγγελίου.

Ἔκανε λοιπὸν τὸν σταυρὸ καὶ κατέβηκε στὴ Σαλαμῖνα τῆς Κύπρου. Πῆγε στὸ ναὸ τῆς πόλης, ὅπου βρῆκε προσευχομένους τὸν διάκονο Δημήτριο καὶ τὸν ἀναγνώστη Ἀθανάσιο. Συμπροσευχήθηκαν, καὶ μετὰ ἀπὸ συνεννόηση βγῆκαν καὶ οἱ τρεῖς, καὶ στήριζαν τοὺς διωκόμενους ἀδελφούς τους.

Μόλις πληροφορήθηκε αὐτὸ ὁ εἰδωλολάτρης ἡγεμόνας, τοὺς συνέλαβε. Καὶ ἀφοῦ ἀπέτυχε νὰ τοὺς νικήσει μὲ ὑποσχέσεις καὶ ἀπειλές, μετὰ ἀπὸ πολλὰ βασανιστήρια τοὺς ἀποκεφάλισε.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Εὐστόχιος ὁ Πρεσβύτερος, Γάϊος (ἢ Γαϊανὸς) ὁ ἀνεψιός του, καὶ τὰ παιδιὰ αὐτοῦ Λολλία (ἢ Λουλώ), Πρόβη καὶ Οὐρβανὸς (ἢ Οὐρβάσιος)

Κατάγονταν ἀπὸ τὴν πόλη τῶν Οὐσάδων καὶ ἔζησαν στὰ χρόνια τῶν βασιλέων Μαξιμιανοῦ καὶ Ἀγρίππα κατὰ τὸ ἔτος 300 μ.Χ.

Ὁ Εὐστόχιος στὴν ἀρχὴ ἦταν ἱερέας εἰδώλων, ἀλλ᾿ ὅταν εἶδε τὸ ἀνδρεῖο φρόνημα τῶν χριστιανῶν μπροστὰ στὰ μαρτύρια, προσῆλθε στὸν ἐπίσκοπο Ἀντιοχείας Εὐδόξιο, βαπτίστηκε χριστιανὸς καὶ χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος. Κατόπιν πῆγε στὰ Λύστρα τῆς Λυκαονίας, ὅπου βρῆκε τοὺς συγγενεῖς του Γάϊο μὲ τὰ τρία του παιδιὰ Λολλία, Πρόβη καὶ Οὐρβανό, καὶ τοὺς βάπτισε χριστιανούς.

Ὅταν συνελήφθη ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες, ὁμολόγησε ὅτι εἶναι χριστιανὸς μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα καὶ ἀφοῦ τὸν κρέμασαν ἐπάνω σ᾿ ἕνα ξύλο, ξέσχισαν τὶς σάρκες του. Κατόπιν ὁδηγήθηκε μαζὶ μὲ τὸν Γάϊο καὶ τὰ παιδιά του, στὸν ἡγεμόνα Ἀγκύρας Ἀγριππῖνο, (κ. ἄ. Ἀγρίππα), ὅπου κανεὶς τους δὲ δέχθηκε ν᾿ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό.

Τότε ὅλους τοὺς βασάνισαν μὲ φρικτὰ καὶ βάρβαρα βασανιστήρια καὶ ἐπειδὴ ἔμεναν σταθεροὶ στὴν πίστη τους, τελικά τους ἀποκεφάλισαν καὶ ἔτσι ἀνέβηκαν στεφανηφόροι στὰ οὐράνια.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Βάρβαρος ὁ Πενταπολίτης (+ 1562)

 

Ὁ Ἅγιος Βάρβαρος ἀνῆκε, σύμφωνα μὲ τὸν ἐγκωμιαστή του Κωνσταντίνο Ἀκροπολίτη, καὶ τὸ Συναξάρι, σὲ ληστρικὴ ὁμάδα Ἀράβων, ἡ ὁποία ἐπέδραμε στὴ νότια Ἤπειρο καὶ τὴν Αἰτωλία ἐπὶ τῶν ἡμερῶν Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ (820 – 829 μ.Χ.). Σὲ κάποια σύγκρουση οἱ σύντροφοί του ἐφονεύθησαν καὶ ἀπὸ τότε ὁ Βάρβαρος περιφερόταν μόνος «λήσταρχος γενόμενος, καὶ ποιῶν ἀβάτους τὰς ὁδούς, οἰκῶν ἐν ὄρεσι καὶ ἁλσώδεσι τόποις»

. Κατ’ οἰκονομία Θεοῦ κάποια ἡμέρα εἰσῆλθε σὲ ναὸ ποὺ ἦταν ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, σὲ τόπο ποὺ ὀνομαζόταν Νῆσα, ὅπου ἐλειτουργοῦσε ὁ ἱερεὺς Ἰωάννης Νικοπολίτης. Κατὰ τὴν ὥρα τῆς ὑψώσεως τῶν Τιμίων Δώρων ὁ ἱερεὺς τὸν εἶδε καὶ προσευχήθηκε μετὰ φόβου στὸν Θεό. Τὴ στιγμὴ ἐκείνη, ὁ Κύριος ἄνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ ληστοῦ, ποὺ εἶδε τοὺς Ἀγγέλους νὰ συλλειτουργοῦν μὲ τὸν ἱερέα.

Ὅταν ὁ ἱερεὺς τελείωσε τὴν Θεία Λειτουργία, ὁ Βάρβαρος τὸν ἐρώτησε: «Ποῦ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἦταν μαζί σου;». Ὁ δὲ ἱερεὺς τοῦ ἐξήγησε ὅτι ἡ Οἰκονομία τοῦ Θεοῦ τὸν ἀξίωσε νὰ δεῖ αὐτὰ ποὺ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν τὰ ἀνθρώπινα μάτια, γιὰ νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ μετάνοια. Ὁ Βάρβαρος ἀμέσως ἀπέβαλε τὰ λησταρχικὰ ὅπλα, μετανόησε, ἄρχισε τὴν ἄσκηση καὶ ἐβαπτίσθηκε.

Ὁ ἀσκητικὸς ἀγώνας στὴν περιοχὴ τοῦ Ξηρομέρου (ἢ Ξηρομένων) Αἰτωλοακαρνανίας ἔγινε μεγαλύτερος. Ἐπὶ τρία ἔτη ἀγωνίσθηκε πνευματικὰ καὶ «πεποίηκε χρόνους τρεῖς κυλιόμενος ὡς τετράπους καὶ ἐσθίων χοῦν καὶ βοτάνας τὰς φυομένας, κλαίων καὶ ὀδυρόμενος, κατακοπτομένων αὐτοῦ τῶν σαρκῶν». Μιὰ νύχτα, ἕνας γεωργὸς ποὺ ἔτρωγε σὲ ἐκεῖνο τὸν τόπο ποὺ ἀσκήτευε ὁ Ἅγιος, τὸν ἐφόνευσε κατὰ λάθος, νομίζοντας ὅτι ἦταν θηρίο.

Ὁ τάφος του ἀνέδιδε μύρο καὶ ὁ Ἅγιος ἐπιτελοῦσε θαύματα πολλά. Ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἱερὴ μνήμη του καὶ στὶς 15 Μαΐου. Ὁ Ὅσιος ἀναφέρεται στὴν τοπικὴ ἁγιολογία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας καὶ Κερκύρας ὡς Ὅσιος Βάρβαρος ὁ Πενταπολίτης, ἡ ὁποία τιμᾶ τὴ μνήμη του στὶς 23 Ἰουνίου.

Μέχρι σήμερα στὴν Αἰτωλο-Ἀκαρνανία ὁμιλοῦν γιὰ τὸ σπήλαιο, ὅπου ὁ Ἅγιος Βάρβαρος ἐπέρασε τὰ 18 χρόνια τῆς ἀσκήσεώς του καὶ τὸ ἁγίασμά του. Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴν ἀναφορὰ τὸ 1571 μ.Χ. ἕνας Βενετὸς στρατιωτικός, ὀνόματι Σκλαβοῦνος, ποὺ ἔλαβε μέρος στὴ Ναυμαχία τῆς Ναυπάκτου, ἀσθένησε ξαφνικὰ ἐπὸ θανατηφόρο ἀσθένεια. Ὁ ἀσθενὴς βλέπει τὸν Ἅγιο σὲ ὅραμα, ὁ ὁποῖος τὸν καλεῖ νὰ προσκυνήσει τὸν τάφο του, γιὰ νὰ θεραπευθεῖ. Πράγματι, ὅταν ἔφθασε στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου, προσκύνησε μὲ εὐλάβεια καὶ ἐγινε καλά. Θέλοντας νὰ τιμήσει τὸν Ἅγιο Βάρβαρο ἔκανε ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του μὲ σκοπὸ νὰ μεταφέρει τὰ ἱερὰ λείψανα στὴ Βενετία. Περνώντας ἀπὸ τὴν Κέρκυρα, γιὰ ἀνεφοδιασμό, σταμάτησε στὸ χωριὸ Ποταμός, ὅπου θεραπεύθηκε ἕνας παράλυτος νέος. Γι’ αὐτὸ καὶ σήμερα ὑπάρχει ἐκεῖ ναὸς ἀφιερωμένος στὸν Ἅγιο.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Κοίμησις τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ (+ 1445)

------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Ἁγία Etheldreda (Βρεττανίδα)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτῆς τῆς ἁγίας τῆς ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρεττανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.


------------------------------------------------------------------------------
 

Μνήμη ὅλων τῶν ἐν Κρήτῃ μαρτυρησάντων γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν πατρίδα κατὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1821

Ἡ πρώτη ἐπίσημη τῆς γιορτῆς ἔγινε στὶς 11 Νοεμβρίου 2000 στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Τιμοθέου στὸ Ἡράκλειο.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ἡ Ἁγία Εἰρήνη ἡ πριγκίπισσα Μούρωμ

Ἡ Ἁγία Εἰρήνη, πριγκίπισσα τοῦ Μούρωμ τῆς Ρωσίας, ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1129, ἀφοῦ ἔζησε βίο εὐσεβὴ καὶ ἐνάρετο, καὶ ἐνταφιάσθηκε στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Μούρωμ.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι ἅπαντες Μάρτυρες ἐν Βλαδιμὶρ τῆς Ρωσίας 

Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ καθιερώθηκε, τὸ 1982, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Ποιμένος. Ἡ λειτουργικὴ μνήμη ἀναφέρεται στοὺς Μάρτυρες Ἀβραὰμ τὸν Βούλγαρο, στοὺς Ἀρχιεπισκόπους Μητροφάνη καὶ Πατρίκιο, στοὺς Ἐπισκόπους τοῦ Βλαδιμὶρ Μάξιμο, Ἀλέξιο, Ἰωνᾶ, Ἰλαρίωνα, Διονύσιο, Ἀρσένιο, Θεόδωρο, Σίμωνα, Ἰωάννη, Σίμωνα, Σεραφείμ, Θεόδωρο, Βασίλειο τοῦ Ριαζάν, Κύριλλο τοῦ Ροστώβ, Σωφρόνιο καὶ Μητροφάνη τοῦ Βορονέζ, στοὺς μοναχοὺς Νικήτα τοῦ Περεγιασλάβλ, Ἠλία τοῦ Μούρωμ, Παχώμιο καὶ Θεοδόσιο, Δανιὴλ τοῦ Οὐσπένσκϊυ, Μιχαὴλ τοῦ Βγιάζνικωφ, Σέργιο τοῦ Ραντονέζ, Ρωμανὸ τοῦ Κιρζάκ, Παχώμιο τοῦ Νερέχτσκϊυ, Εὐθύμιο τῆς Σουζδαλίας, Στέφανο τοῦ Μακχρίνσκϊυ, Νίκωνα τοῦ Ραντονέζ, Κοσμᾶ τοῦ Γιαχρομσκόϊυ, Ἰὼβ τοῦ Βλαδιμίρ, Ἀρκάδιο τοῦ Βγιάζμα, Πρόχορο καὶ Βασσιανὸ τοῦ Γιαστρέμπσκϊυ, Διονύσιο τοῦ Περεγιασλάβλ, Λουκιανό, Κορνήλιο καὶ Ζωσιμᾶ τοῦ Ἀλεξάντρωφ, στὶς μοναχὲς Μαρία (μοναχικὸ ὄνομα Μάρθα),, Θεοδοσία (μοναχικὸ ὄνομα Εὐφροσύνη), Εὐφροσύνη τῆς Σουζδαλίας, Βάσσα (μοναχικὸ ὄνομα Θεοδώρα) τοῦ Νίζνϊυ – Νόβγκοροντ, Σοφία καὶ Θεοδοσία τοῦ Μούρωμ, στοὺς μοναχοὺς καὶ τὶς μοναχὲς Γκλέπμ, Κωνσταντίνο, Μιχαὴλ καὶ Θεόδωρο τοῦ Μούρωμ, Μπόρις τοῦ Τούτωβ, Ἰνιασλάβο, Μιστισλάβο, Ἀνδρέα τοῦ Μπογκολιούμποβο, Γκλέμπ, Μιχαήλ, Πέτρο τοῦ Μούρωμ, Γεώργιο, Βασίλει τοῦ Ροστώβ, Βλαδίμηρο, Δημήτριο, Θεόδωρο, Σβιατοσλάβο, Ἀλέξανδρο Νέφσκϊυ, Δημήτριομ Δημήτριο, Θεόδωρο τοῦ Σταροντούμπσκϊυ, Εἰρήνη καὶ Φεβρονία τοῦ Μούρωμ, Ἀγάθη, Θεοδώρα, Μαρία καὶ Χριστίνα, Εὐδοξία, στοὺς Δίκαιους Γεώργιο καὶ Ἰουλιανὴ τοῦ Μούρωμ, Σάββα τοῦ Μοσκώσκ, στοὺς διὰ Χριστὸν σαλοὺς Κυπριανό, Εὐδοξία καὶ Παρθένιο τῆς Σουζδαλίας.


------------------------------------------------------------------------------
 

Ὁ Ὅσιος Κορνήλιος ἐκ Ρωσίας

Ὁ Ὅσιος Κορνήλιος τοῦ Ἀλεξάντρωφ ἔζησε τὸ 17ο μ.Χ. αἰώνα στὴ Ρωσία καὶ ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Ὁ Βίος του συνδέεται μὲ τὸ μοναστήρι τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἀλεξάντρωφ, στὴν Ἐπισκοπὴ τοῦ Βλαδιμίρ.


------------------------------------------------------------------------------
 

Οἱ Ἅγιοι Γεώργιος καὶ Θεοδοσία ἐκ Ρωσίας

Οἱ Ἅγιοι Γεώργιος καὶ Θεοδοσία, οἱ Δίκαιοι, μέλη τῆς ἁγίας οἰκογένειας τῆς Ἁγίας Ἰουλιανῆς († 2 Ἰανουαρίου), ἐζησαν κατὰ τὸν 16ο καὶ 17ο αἰώνα μ.Χ. στὴ Ρωσία καὶ ἐκοιμήθησαν μὲ εἰρήνη.


------------------------------------------------------------------------------
 

 Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ πρίγκιπας Περεγιασλάβλ καὶ Βλαδιμὶρ Ρωσίας

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος Α’ Ἀλεξάνδροβιτς ἦταν υἱὸς τοῦ μεγάλου ἡγεμόνος Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νέφσκϊυ καὶ ἐγεννήθηκε τὸ 1234. Διαδέχθηκε, τὸ 1276, στὸ θρόνο τὸ θεῖο του Βασίλειο Ἰαροσλάβιτς, ἀναγνώρισαν δὲ αὐτὸν ὡς ἡγεμόνα τους καὶ οἱ πολίτες τοῦ Νόβγκοροντ.

Οἱ Ρῶσοι ἱστορικοὶ χαρακτηρίζουν τρομερὴ τὴν περίοδο τῆς βασιλείας του, διότι ἡ Ρωσία ὑπέστη ἀλλεπάλληλους ἐμφύλιους σπαραγμοὺς καὶ ἔπαθε πολλὰ ἀπὸ τὰ ταρταρικὰ στίφη. Μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες καὶ δεινά, ὁ Δημήτριος, κατάπονος ἀπὸ τοὺς ἀδιάκοπους πολέμους, παραχώρησε τὸ ἀξίωμά του στὸν ἀδελφό του Ἀνδρέα καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ἐκοιμήθηκε μὲ εἰρήνη, τὸ 1294.