Εάν πολυκομάς την κόμην σου…

Άγιος Στέφανος ο πρωτομάρτυρας, εκλεγμένος “διάκονος των Τραπεζών”

Άγιος Αρτέμιος, Χριστιανός λαϊκός/στρατευμένος της Κωσταντίνειας περιόδου,  μεγαλομάρτυρας του Χριστού, θεωρούμενος και ως προστάτης από την Ελληνική Αστυνομία

Ένας λόγος που αποδεικνύει το σε πόσο τραγική και αξιοθρήνητη κατάσταση βρισκόμαστε ως “στρατευομένη Εκκλησία” είναι ακόμη το πόσο

α)δίνουμε τεράστια σημασία στην εξωτερική εμφάνιση,

β)είμαστε επηρεασμένοι από τελείως εξωγενή, κοσμικά ή αιρετικά πρότυπα

Παλαιότερα, αν θυμάστε, σε αυτό το ιστολόγιο, είχαμε αναφερθεί στα θέματα αυτά με την ανάρτηση με τίτλο “…παρά να μην τρώμε λάδι τις Τετάρτες” . Σήμερα, θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στο ζήτημα της …κόμης. Βέβαια, θα πει κανείς “μα με τρίχες θα ασχολούμαστε τώρα;”, αλλά το ζήτημα είναι ότι κάποιοι ενδοεκκλησιαστικοί άνθρωποι και μάλιστα “ζηλωτές ιερείς” το έχουν κάνει όχι μόνο μείζον σε βαθμό που το θεωρούν …κώλυμα Θείας Ευχαριστίας, αλλά με τελείως λανθασμένο τρόπο!!! Προσωπικά, μου φαίνεται ότι είναι σαν να συγχέουν την Εκκλησία και την Ενορία με …στρατώνες του βαυαρικού και μεταβαυαρικού προτύπου! Και λέω μεταβαυαρικού προτύπου, διότι, από ό,τι βλέπετε και παραπάνω, πολλοί -και ανάλογα πάντα με την ιδιαίτερη και ανεπανάληπτη προσωπικότητα του καθενός- Χριστιανοί στρατιώτες είχαν τελείως διαφορετικό και χριστοειδές παρουσιαστικό…
Λοιπόν, εν ολίγοις πολλά:  η Ιερά Παράδοση ορίζει αυστηρά ότι οι μοναχοί/ές, αφιερωμένοι/-ες, καθώς και οι ιερείς απαγορεύεται να κόβουν μαλλιά και γένια. Στο θέμα αυτό αναφέρεται και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος στο πολυδιαβασμένο βιβλίο του “Υποθήκες”, με κάποια αυστηρότητα. Αυτές οι παραδόσεις υπάρχουν και από την Παλαιά Διαθήκη και δη στο βιβλίο των “Αριθμών”, για τους Ναζηραίους, που ήτανε ασκητές της περιόδου αυτής. Εκεί τα μακριά μαλλιά αναφέρονται ως γνώρισμα αγίου ανδρός.

Ο Απόστολος Παύλος, όμως, έχει γράψει και αυτός κάτι σχετικό με το θέμα αυτό, στην Α’ προς Κορινθίους, στο 11ο κεφάλαιο:

“η ουδε αυτη η φυσις διδασκει υμας οτι ανηρ μεν εαν κομα ατιμια αυτω εστιν”;

Εάν κομά ο άνδρας, λοιπόν, η φύση μας διδάσκει ότι είναι πράγμα άτιμο. Τι σημαίνει όμως κομά; Είναι γ’ ενικό του συνηρημένου ρήματος κομέω-κομώ, που σημαίνει φροντίζω, περιποιούμαι. Σκεφτείτε τις λέξεις νοσο-κομείο, γηρο-κομείο, δηλαδή μέρος όπου φροντίζονται οι γηραιοί, οι νοσούντες, οι πτωχοί κ.ά. Φροντίζω, περιποιούμαι και ειδικά την κόμη, που είναι κατ’εξοχήν αντικείμενο φροντίδας και περιποίησης. Αυτή ακριβώς η ερμηνεία είναι που σώζεται σε μεταγενέστερους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας(96ος κανόνας της 6ης Οικ. Συνόδου)  και όχι άλλη.

Αυτό άλλωστε μας βοηθάει να κατανοήσουμε και βαθύτερα το χωρίο αυτό. Τι διδάσκει η φύση;

Α)Μας διδάσκει ότι γενικώς στην ώριμη ηλικία ο άνδρας χάνει μαλλιά, κάποια ή τα περισσότερα, σε αντίθεση προς την γυναίκα. Οπότε, προς τι η φροντίδα και η περιποίηση; (Στην Βιολογία, υπάρχουν τα του γονιδίου της φαλάκρας, που είναι αντιστοίχως επικρατές και υπολειπόμενο.)

Β)Ο Απόστολος Παύλος, στο παραπάνω χωρίο, δεν μιλάει για μια ορισμένη κατηγορία ανδρών, αλλά για όλους.  Συνεπώς, μιλάει για όλους και κατ’εξοχήν για τους πιο αυστηρούς, όπως τους μοναχούς. Πράγματι, τα μαλλιά των μοναχών και των ιερέων είναι μακριά ακριβώς επειδή δεν τα κομάνε, είναι γενικώς αφρόντιστα.

Γ)Αλλά ξέρουμε ότι και ο ίδιος είχε και απεικονίζεται σε όλες τις περιστάσεις με μακριά μαλλιά. Και ο ίδιος ο Χριστός βέβαια το ίδιο. Και ο “μέγιστος των ανθρώπων” Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος το ίδιο. Και πάρα πολλά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης το ίδιο. Και οι περισσότεροι Άγιοι το ίδιο, ακόμη, όπως είδαμε, και διάκονοι των τραπεζών και στραπηγήτιώτες.

Λοιπόν, νομίζω ότι τα παραπάνω ξεκαθαρίζουν επαρκώς το τοπίο. Στην Εκκλησία, έχουμε τελείως διαφορετικά κριτήρια από την Δικτατορία της Επταετίας, όπου, ως γνωστόν, κάτι τέτοιο ήταν …ποινικό αδίκημα.

Τα σχόλια τα αφήνω σε εσάς, κατ’ιδίαν ή δημόσια…