πηγή
Κι όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί παρά ένα πρόσχημα για την κάθε είδους αδικία και αυθαιρεσία. Το κίνητρο του κέρδους είναι ο “πίθος των Δαναΐδων” για την ανικανοποίητη ικανοποίηση του εγωισμού και της απληστίας.
Τα πιο εύγλωττα και χαρακτηριστικά απ’ το εορτολόγιο του Ιουλίου. Οι Άγιοι Ανάργυροι (1η Ιουλίου) και ο Άγιος Παντελεήμονας (27 Ιουλίου).
Ήταν γιατροί ξακουστοί. Και, με δεδομένη την επιστημοσύνη και τη θέση, που κατείχαν, θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι. Όμως κίνητρό τους δεν ήταν το κέρδος αλλά η υγεία και η ευτυχία των συνανθρώπων τους.
Και ο προσανατολισμός τους αυτός καθόλου δεν μάρανε τη δημιουργικότητά τους. Αντίθετα μάλιστα, όσο περισσότερα πρόσφεραν, τόσο περισσότερο τα φτερά της δημιουργικότητάς τους μεγάλωναν.
Αλλά τα μεγάλα φτερά της αληθινής δημιουργικότητας τροχίζουν τα νύχια και τα δόντια των μεγάλων αρπακτικών. “Χαλάνε την πιάτσα” του ανθρωποφάγου κέρδους. Εξασθενούν τη Λερναία Ύδρα, που κατασπαράζει χαρισματικούς ανθρώπους και λαούς ολάκερους.
Και, με καθοδηγητή το φθόνο και το συμφέρον, η αντίδραση ενορχηστρώνεται, η υπονόμευση μεθοδεύεται και τα κακουργήματα τελεσιουργούνται:
Στους Αγίους Αναργύρους, λένε οι συναξαριστές τους, έστησαν παγίδα. Τους παρέσυραν σε μια απόκρημνη τοποθεσία, όπου, τάχα, ανακάλυψαν κάποια ιαματικά βότανα. Και από εκεί τους γκρέμισαν και απαλλάχτηκαν απ’ την παρουσία τους.
Ο άγιος Παντελεήμων ήταν χριστιανός, σε μια εποχή, που ο χριστιανισμός αποτελούσε θανάσιμο έγκλημα. Τον κατέδωσαν, λοιπόν, και, με το μαρτυρικό τέλος του, οι «νομιμόφρονες» γιατροί συνέχισαν απρόσκοπτα το απάνθρωπο έργο τους.
Τα παραδείγματα των προαναφερθέντων αγίων αποκαλύπτουν , νομίζω, και τις δυο τάσεις κινήτρων:
Κίνητρο των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Παντελεήμονα είναι η απεριόριστη και ανεξάντλητη αγάπη τους για τον άνθρωπο:
Οι σπουδές τους, οι κόποι και οι αγώνες και οι θυσίες ολάκερης της ζωής τους έχουν ως σκοπό να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και υποφέρει.
Τους ήταν αδιανόητο αυτοί να σωριάζουν πλούτη και οι συνάνθρωποί τους να υποφέρουν και να πεθαίνουν.
Και ασφαλώς το ίδιο κίνητρο λειτουργεί, όχι μόνο σ’ αυτούς, που αγωνίζονται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, αλλά και των πάσης φύσεως ανθρώπινων και κοινωνικών προβλημάτων.
Και δεν ήταν λίγοι αυτοί, που διώχτηκαν, επειδή έκαμαν το «έγκλημα» να παλέψουν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Με αποτέλεσμα να εξοντωθούν από εκείνους, οι οποίοι θυσιάζουν τα πάντα για το μαμωνά.
Αφού γι’ αυτούς ο άνθρωπος, με τις ανάγκες του και τα βάσανά του, δεν έχει καμιά απολύτως αξία.
Μια και τον βλέπουν απλά σαν ένα μέσον, για να πάνε όσο γίνεται μακρύτερα στο μονόδρομο της κερδοσκοπίας. Στην οποία, όποιος μπαίνει εμπόδιο εξοντώνεται με κάθε τρόπο.
Γεγονός, που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κάποιο κοινωνικό σύστημα, που είναι λίγο χειρότερο από κάποια άλλα. Αλλά ότι πρόκειται για το ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.
Προσφέρουν το καθένα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, και παίρνουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Χωρίς το ένα να φθονεί ή να περιφρονεί το άλλο και χωρίς το καθένα να ζητεί να υποκαταστήσει όλα τα άλλα.
Φαντάζεστε, λέει στη συνέχεια ο Παύλος, ένα σώμα να είναι ολόκληρο μάτι ή κεφάλι!
Στην περίπτωση, που ένα μέλος του σώματος θα ζητούσε να πλεονεκτήσει έναντι των άλλων, δεν θα είχαμε άρτια και υγιή σώματα αλλά αποκρουστικές τερατοπλασίες.
Και για τις κοινωνικές τερατοπλασίες δεν ευθύνονται μόνο οι αρχιερείς του καπιταλισμού. Ευθύνονται και οι αρχιερείς του χριστιανισμού. Και στην πλειονότητά τους οι, λεγόμενοι, ευσεβείς χριστιανοί. Που δίνουμε τις πλειοψηφίες στα κανιβαλικά καπιταλιστικά κόμματα.
Γιατί γινόμαστε έτσι συνεργοί στο διαρκές και ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος των συνανθρώπων μας και της ανθρωπότητας ολάκερης. Και, σε τελική ανάλυση, και ημών των ιδίων.
Η οποία έχει να επιδείξει πλείστα όσα αποτρόπαια και αποκρουστικά. Όπως αυτό με το παιδί της αρχικής φωτογραφίας!…
Υπέρμαχοι και απολογητές του καπιταλισμού, συνήθως, λένε:
Αν αφαιρέσουμε απ’ τις οικονομικές δοσοληψίες το κίνητρο του κέρδους, τότε απονευρώνουμε τη δημιουργικότητα.Κι όμως ο ισχυρισμός αυτός δεν αποτελεί παρά ένα πρόσχημα για την κάθε είδους αδικία και αυθαιρεσία. Το κίνητρο του κέρδους είναι ο “πίθος των Δαναΐδων” για την ανικανοποίητη ικανοποίηση του εγωισμού και της απληστίας.
Για τη χριστιανική δεοντολογία το φυσιολογικό για τον άνθρωπο κίνητρο είναι η αγάπη και η αλληλεγγύη.
Παραδείγματα; Πάμπολλα: Τα πιο εύγλωττα και χαρακτηριστικά απ’ το εορτολόγιο του Ιουλίου. Οι Άγιοι Ανάργυροι (1η Ιουλίου) και ο Άγιος Παντελεήμονας (27 Ιουλίου).
Ήταν γιατροί ξακουστοί. Και, με δεδομένη την επιστημοσύνη και τη θέση, που κατείχαν, θα μπορούσαν να γίνουν πλούσιοι. Όμως κίνητρό τους δεν ήταν το κέρδος αλλά η υγεία και η ευτυχία των συνανθρώπων τους.
Και ο προσανατολισμός τους αυτός καθόλου δεν μάρανε τη δημιουργικότητά τους. Αντίθετα μάλιστα, όσο περισσότερα πρόσφεραν, τόσο περισσότερο τα φτερά της δημιουργικότητάς τους μεγάλωναν.
Αλλά τα μεγάλα φτερά της αληθινής δημιουργικότητας τροχίζουν τα νύχια και τα δόντια των μεγάλων αρπακτικών. “Χαλάνε την πιάτσα” του ανθρωποφάγου κέρδους. Εξασθενούν τη Λερναία Ύδρα, που κατασπαράζει χαρισματικούς ανθρώπους και λαούς ολάκερους.
Και, με καθοδηγητή το φθόνο και το συμφέρον, η αντίδραση ενορχηστρώνεται, η υπονόμευση μεθοδεύεται και τα κακουργήματα τελεσιουργούνται:
Στους Αγίους Αναργύρους, λένε οι συναξαριστές τους, έστησαν παγίδα. Τους παρέσυραν σε μια απόκρημνη τοποθεσία, όπου, τάχα, ανακάλυψαν κάποια ιαματικά βότανα. Και από εκεί τους γκρέμισαν και απαλλάχτηκαν απ’ την παρουσία τους.
Ο άγιος Παντελεήμων ήταν χριστιανός, σε μια εποχή, που ο χριστιανισμός αποτελούσε θανάσιμο έγκλημα. Τον κατέδωσαν, λοιπόν, και, με το μαρτυρικό τέλος του, οι «νομιμόφρονες» γιατροί συνέχισαν απρόσκοπτα το απάνθρωπο έργο τους.
Τα παραδείγματα των προαναφερθέντων αγίων αποκαλύπτουν , νομίζω, και τις δυο τάσεις κινήτρων:
Κίνητρο των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Παντελεήμονα είναι η απεριόριστη και ανεξάντλητη αγάπη τους για τον άνθρωπο:
Οι σπουδές τους, οι κόποι και οι αγώνες και οι θυσίες ολάκερης της ζωής τους έχουν ως σκοπό να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο που πάσχει και υποφέρει.
Τους ήταν αδιανόητο αυτοί να σωριάζουν πλούτη και οι συνάνθρωποί τους να υποφέρουν και να πεθαίνουν.
Και ασφαλώς το ίδιο κίνητρο λειτουργεί, όχι μόνο σ’ αυτούς, που αγωνίζονται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας, αλλά και των πάσης φύσεως ανθρώπινων και κοινωνικών προβλημάτων.
Και δεν ήταν λίγοι αυτοί, που διώχτηκαν, επειδή έκαμαν το «έγκλημα» να παλέψουν για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Με αποτέλεσμα να εξοντωθούν από εκείνους, οι οποίοι θυσιάζουν τα πάντα για το μαμωνά.
Αφού γι’ αυτούς ο άνθρωπος, με τις ανάγκες του και τα βάσανά του, δεν έχει καμιά απολύτως αξία.
Μια και τον βλέπουν απλά σαν ένα μέσον, για να πάνε όσο γίνεται μακρύτερα στο μονόδρομο της κερδοσκοπίας. Στην οποία, όποιος μπαίνει εμπόδιο εξοντώνεται με κάθε τρόπο.
Γεγονός, που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι κάποιο κοινωνικό σύστημα, που είναι λίγο χειρότερο από κάποια άλλα. Αλλά ότι πρόκειται για το ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος του ανθρώπου και της ανθρωπότητας.
Η κοινωνία, μας λέει ο Απόστολος Παύλος, είναι σαν το ανθρώπινο σώμα.
Όπου όλα τα μέλη συνεργάζονται. Εάν πάσχει ή χαίρει ένα μέλος, συμπάσχουν και συγχαίρουν και τα υπόλοιπα. Προσφέρουν το καθένα, ανάλογα με τις δυνάμεις τους, και παίρνουν, ανάλογα με τις ανάγκες τους. Χωρίς το ένα να φθονεί ή να περιφρονεί το άλλο και χωρίς το καθένα να ζητεί να υποκαταστήσει όλα τα άλλα.
Φαντάζεστε, λέει στη συνέχεια ο Παύλος, ένα σώμα να είναι ολόκληρο μάτι ή κεφάλι!
Στην περίπτωση, που ένα μέλος του σώματος θα ζητούσε να πλεονεκτήσει έναντι των άλλων, δεν θα είχαμε άρτια και υγιή σώματα αλλά αποκρουστικές τερατοπλασίες.
Και για τις κοινωνικές τερατοπλασίες δεν ευθύνονται μόνο οι αρχιερείς του καπιταλισμού. Ευθύνονται και οι αρχιερείς του χριστιανισμού. Και στην πλειονότητά τους οι, λεγόμενοι, ευσεβείς χριστιανοί. Που δίνουμε τις πλειοψηφίες στα κανιβαλικά καπιταλιστικά κόμματα.
Γιατί γινόμαστε έτσι συνεργοί στο διαρκές και ολοκληρωτικό έγκλημα σε βάρος των συνανθρώπων μας και της ανθρωπότητας ολάκερης. Και, σε τελική ανάλυση, και ημών των ιδίων.
Όπου τα πολλά τα έχουν οι λίγοι, που γίνονται ολοένα και λιγότεροι και τα λίγα οι πολλοί, που γίνονται ολοένα φτωχότεροι. Μέχρι που να καταντούν να μην έχουν τίποτε.
Και τα εκατομμύρια των θανάτων από πολέμους, πείνα και ασθένειες αποδεικνύουν ότι δεν υπερβάλλουμε, αλλά απλά επισημαίνουμε μια μόνιμα θανατηφόρα πραγματικότητα.Η οποία έχει να επιδείξει πλείστα όσα αποτρόπαια και αποκρουστικά. Όπως αυτό με το παιδί της αρχικής φωτογραφίας!…
Και συμμέτοχοι και συνένοχοι για το κατάντημα αυτό είμαστε κι εμείς οι, λεγόμενοι, χριστιανοί:
Οι πρωταγωνιστές στη δολοφονία και τον εξευτελισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.
Που συντελείται στο όνομα της θρησκείας του Μαμωνά.
παπα-Ηλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά