Ο βασιλιάς που πήγε στη μάχη μ' ένα ραβδί...

῾Ο ῞Αγιος Σιγιβέρτος,
Βασιλεὺς τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Αγγλίας

Μνήμη: 27η Σεπτεμβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ Σιγιβέρτος, μετὰ τὴν δολοφονία τοῦ ἀδελφοῦ του, Βασιλέως τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Αγγλίας ποὺ εἶχε ζητήσει νὰ βαπτισθῆ, κατέφυγε στὴν Γαλατία (νῦν Γαλλία), ὅπου κατηχήθηκε ἐπιμελῶς στὴν ᾿Ορθόδοξη Πίστι καὶ βαπτίσθηκε.
῞Υστερα ἀπὸ τρία χρόνια ἐξορίας (630), ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του ὡς Βασιλεὺς τῆς ᾿Ανατολικῆς ᾿Αγγλίας. ῎Εχοντας ὡς πρωτεύουσά του τὸ Domnoc (ἴσως Dunwich), ἐπιδόθηκε ἀμέσως στὸ ἔργο τοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τοῦ λαοῦ του, ὁ ὁποῖος ἦταν βυθισμένος στὴν εἰδωλολατρία καὶ στὴν ἀναρχία.
Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἵδρυσε ᾿Επισκοπή, στὴν ὁποία ἐγκαθίδρυσε ὡς πρῶτον ᾿Επίσκοπο ᾿Ανατολικῆς ᾿Αγγλίας, τὸν βουργουνδικῆς καταγωγῆς ῞Αγιο Φήλικα, τὸν ὁποῖον τοῦ ἔστειλε ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος Καντερβουρίας ῞Αγιος ᾿Ονώριος (630-653).
῞Ιδρυσε ἐπίσης μία Μοναστηριακὴ Σχολή, καθιστώντας ἔτσι τὴν πρωτεύουσά του φυτώριο τοῦ Χριστιανισμοῦ στὴν ἐπικράτειά του. Φαίνεται ὅτι ἡ Σχολὴ αὐτὴ ἀπετέλεσε τὸν πυρῆνα τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Καίμπριτζ.
῞Οταν βεβαιώθηκε, ὅτι ὁ λαός του στερεώθηκε στὴν Πίστι, ὁ Βασιλεὺς παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν θρόνο, παρέδωσε τὴν ἐξουσία στὸν συγγενῆ του ῎Εγρικο καὶ ἐκάρη Μοναχὸς σὲ μία ἀπὸ τὶς Μονὲς ποὺ εἶχε ἱδρύσει.
Σύντομα ὅμως, παρὰ τὴν θέλησί του, ἂν καὶ ἢταν Μοναχός, ἐσύρθη στὸ νὰ ὁδηγήση τὶς χριστιανικὲς δυνάμεις τοῦ Βασιλείου του ἐναντίον τοῦ Πέντα καὶ τῶν εἰδωλολατρῶν τῆς Μερκίας, ἐπειδὴ ἦταν γνωστὸς ὡς ἀνδρεῖος καὶ καλὸς στρατηγός.
Εὑρισκόμενος ἐν μέσῳ τοῦ πλήθους τῶν στρατιωτῶν, ἐνεθυμήθη τὶς μοναχικές του ὑποσχέσεις καὶ ἀρνήθηκε νὰ βαστάση ὅπλα, παρὰ μόνο μία ράβδο.
Κατὰ τὴν ἐπίθεσι τῶν εἰδωλατρῶν, ὡς ἦτο ἑπόμενο, ἐφονεύθη, ὅπως καὶ ὁ Βασιλεὺς ῎Εγρικος (637), ὁ δὲ λαός του ἀμέσως τὸν ἐτίμησε ὡς Μάρτυρα τῆς Πίστεως.

Νέος Συναξαριστὴς τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ὑπὸ ῾Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, τ. Αʹ, Σεπτέμβριος, σελ. 315-316, ἐκδόσεις ῾Ορμύλια 2001.

πηγή