ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΛΟΥΚΑ (Λουκ. Γ’ 25-37)
"Το υπόδειγμα της αγάπης"
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας
Κάποιος άνθρωπος, μας λέγει ο Κύριος στην παραβολή που μας παρουσιάζει ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς, κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ και έπεσε σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν κι αφού τον λήστεψαν τον άφησαν μισοπεθαμένο. Έτυχε να κατεβαίνει από τον ίδιο δρόμο και κάποιος ιερέας, ο οποίος παρόλο που τον είδε, τον προσπέρασε, αφήνοντας τον μισοπεθαμένο. Το ίδιο έκανε και ένας λευίτης, που πέρασε από εκεί λίγο αργότερα. Κάποιος όμως Σαμαρείτης που ταξίδευε, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαγχνίσθηκε. Πήγε κοντά του, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί, τον περιποιήθηκε, προσφέροντάς του τις πρώτες βοήθειες. Έπειτα τον ανέβασε στο ζώο του, με το οποίο ταξίδευε, και τον οδήγησε σε ένα πανδοχείο. Εκεί έμεινε ένα βράδυ και την άλλη μέρα φεύγοντας έδωσε στον πανδοχέα χρήματα για την φροντίδα του πάσχοντος Ιουδαίου. Μάλιστα δε, υποσχέθηκε ότι θα ξαναπεράσει από το πανδοχείο για να πληρώσει ξανά, ό,τι θα χρειαζόταν για τη φροντίδα εκείνου.
Η παραβολή αυτή του καλού Σαμαρείτη είναι μία από τις ωραιότερες και διδακτικότερες παραβολές, καθότι μας δείχνει ότι η αγάπη για τον συνάνθρωπο δεν έχει όριο. Μολονότι οι Σαμαρείτες θεωρούνταν εχθροί από τους Ιουδαίους, εκείνος ο Σαμαρείτης ξεχνώντας έχθρες και μίση, αναγνώρισε, μέσα στην απόσταση που απομακρύνει, τον πλησίον και την αγάπη που ενώνει. Η χριστιανική πίστη πραγματικά ενώνει τους ανθρώπους, σπάζει τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν και απομονώνουν καρδιές, καταργεί τις ανισότητες, αγκαλιάζει τον κάθε άνθρωπο, διότι κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού. Γι' αυτό και είναι η μόνη, η αληθινή, η αιώνια θρησκεία, η κατάλληλη για την ανθρωπότητα. Ο καλός εκείνος Σαμαρείτης φροντίζει προσωπικά τον ταλαίπωρο εκείνο Ιουδαίο και του περιποιείται τις πληγές. Η αγάπη του δεν σταματάει στη διάκριση, στη διαφορετικότητα. Ο ορίζοντας της καρδιάς του είναι ανοιχτός, πανανθρώπινος, οικουμενικός. Αντίθετα ο ιερέας και ο λευίτης, ενώ είχαν την υποχρέωση να ενδιαφερθούν για τον ομοεθνή τους, τον εγκαταλείπουν, χωρίς να του δώσουν σημασία. Η αγάπη του Σαμαρείτη προχωράει ακόμη περισσότερο. Δεν σκέφτεται τα έξοδα, την ταλαιπωρία, το χάσιμο του πολύτιμου χρόνου, δε φείδεται χρημάτων, ούτε σταματάει στο πανδοχείο και φεύγοντας δεν ξεχνάει τον Ιουδαίο, αλλά συνεχίζει να ενδιαφέρεται γι αυτόν και υπόσχεται να επανέλθει, για να πληρώσει τα επιπλέον έξοδα.
"Η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής" μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στην πολύ όμορφη επιστολή του προς τους κατοίκους της Κορίνθου. Ο Σαμαρείτης εκείνος δεν περίμενε να πάρει πίσω τα χρήματα του. Ούτε σπλαγχνίστηκε τον Ιουδαίο από φόβο μήπως τυχόν βρεθεί κι αυτός κάποτε σε παρόμοια κατάσταση. Η αγάπη του ήταν ανιδιοτελής, γι' αυτό και ήταν αληθινή.
"Πλησίον" δεν είναι αυτός μόνον που μας ανταποδίδει την αγάπη του. Δεν είναι μόνον ο φίλος, ο συγγενής. "Πλησίον" είναι ο κάθε άνθρωπος που ζει σε τούτο τον πλανήτη. Είναι ο αλλοδαπός, ο αλλοεθνής, ο αλλόθρησκος, ο διαφορετικός από εμάς, αυτός που μας θεωρεί εχθρούς, αυτός που μας υβρίζει, που μας πολεμάει, μας καταδιώκει, όχι μόνο αυτός που μας εκδηλώνει την αγάπη του, αλλά και ο συγχωριανός, ο συμπολίτης μας, ο ομοεθνής μας αλλά και ο εχθρός μας.
Πολλές φορές βρισκόμαστε στη θέση να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας για κάποιους συνανθρώπους μας που υποφέρουν. Όμως δυστυχώς προϋπολογίζουμε το κόστος της αγάπης που πρέπει να δείξουμε. Κάνουμε το καλό περιμένοντας να μας κάνουν καλό. Ενδιαφερόμαστε για τον πλησίον, μόνον όταν έχουμε κάποιο κέρδος, κάποιο συμφέρον. Μιλούμε για αγάπη και μένουμε στα λόγια. Προχωρούμε στα έργα, όταν ξέρουμε από πριν τι θα κερδίσουμε. Βάζουμε στη ζυγαριά από την μια μεριά την αγάπη και από την άλλη το χρήμα. Δυσανασχετούμε, όταν η ζυγαριά γέρνει προς την μεριά της αγάπης και περιμένουμε το χρήμα να φέρει τα ζύγια σε ισορροπία.
Αλήθεια, αδελφοί μου! Εμείς τι ανταποδίδουμε στον Θεό για την αγάπη του; Πόσα άραγε του οφείλουμε για τις καθημερινές του δωρεές; Μήπως είμαστε ιδιοτελείς στην αγάπη προς τον πλησίον και ταυτόχρονα ανιδιοτελείς προς την αγάπη που μας δείχνουν; Μήπως χρησιμοποιούμε δύο μέτρα και δύο σταθμά; Μήπως θέλουμε οι άλλοι να γίνονται οι καλοί Σαμαρείτες στις ανάγκες μας, χωρίς εμείς να γινόμαστε οι καλοί Σαμαρείτες στις ανάγκες των άλλων; Μήπως περιμένουμε ανταπόδοση της καλοσύνης μας, χωρίς να ανταποδίδουμε την καλοσύνη που μας κάνουν οι άλλοι;
"Πορεύεου και σε ποίει ομοίως" μας προτάσσει ο Ιησούς. Οφείλουμε λοιπόν, αδελφοί μου, να πορευθούμε και να ομοιάσουμε τον καλό και μακαριστό εκείνο Σαμαρείτη, χωρίς να περιμένουμε από τους άλλους να κάνουν το πρώτο βήμα και να μας αγαπήσουν πρώτα αυτοί. Αμήν.
Από το εξαιρετικό βιβλίο "ΕΓΩ ΔΕ ΛΕΓΩ ΥΜΙΝ" ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ-ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ-ΟΜΙΛΙΕΣ
Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή
http://www.egolpion.com/samareitis_lemontzis.el.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά