θεο-μπερδέματα....

Έτερος αναχωρητής ήτον ασκητεύων εις την έρημον και δεόμενος του Θεού, και παρεκάλει μετά δακρύων, να του δείξει τινάς κρίσεις αυτού όπου γίνονται, και δεν ταις γνωρίζουν οι άνθρωποι, αλλά νομίζουν ότι είναι παράξενα καμώματα,..

Ο δε Θεός δεν ήθελε να του δείξει τίποτε πολύν καιρόν, επειδή δεν δύναται ποτέ άνθρωπος να διαλέξει και να εύρη όλα τα Μυστήρια του Θεού, και ο ασκητής δεν έπαυε νύκτα και ημέραν από την δέησιν εκείνην.

Λοιπόν μίαν των ημερών θέλων ο Θεός να τον πληροφορήσει, έβαλεν εις την καρδίαν του λογισμόν, να σηκωθεί να υπάγει να ιδή έναν γέροντα ασκητήν, όπου ήτον εις άλλον τόπον, πολλών ημερών δρόμον διάστημα.

Και ωσάν άρχισε τον δρόμον ο αναχωρητής, απέστειλεν ο Θεός έναν Άγγελον, εν σχήματι καλογήρου, και συναντά τον αναχωρητήν τούτον, και τον χαιρετά ωσάν καλόγηρος, λέγων. Ευλόγησον Πάτερ, και ο αναχωρητής έδωκεν αυτώ την πρέπουσαν απόκρισιν. Και είπεν ο Αγκαίος προς τον Γέροντα, που υπάγεις αββά; Και ο Γέρων είπεν, ότι υπάγω προς τον δείνα ασκητήν να τον ιδώ. Και είπεν ο Άγγελος, Ότι και εγώ εκεί υπάγω, και ας υπάγωμεν οι δύο συνοδία.

Και περιπατούντες οι δύο την πρώτην μέρα, υπήγαν προς εσπέραν και εκόνεψαν εις ένα χωρίον, ήτον ένας άνθρωπος ευλαβής και τους εφιλοξένησε και εύρε εις την τράπεζαν δίσκον αργυρούν, και αφού έφαγαν, επήρε ο Άγγελος τον δίσκον εκείνον, και τον επέταξε εις τον αέρα και εξηφανίσθη.

Είτα ευγήκαν απ' εκεί και επήγαν την δεύτερην ημέραν αι εκόνεψαν εις άλλο χωρίόν, εις το σπίτι ενός χριστιανού φιλοχρίστου, και είκείνος ομοίως τους εφιλοξενησες, και έχων ένα υιόν μονογενή, τον έφερε να τον ευλογήσουν και να τον ευχηθούν. Ο δε Άγγελος, όταν ήθελε να βγαίνει εις τά του ασκητού, έπιασε τα παιδίον εκείνο από τον λαιμό και το έπνιξε, και βλέπων τούτο ο Γέρων, εξεπλάγη και δεν είχε τι να ειπεί.

Επεριπατήσαντες και την τρίτην ημέρα, υπήγαν και εκόνεψαν εις μιαν αυλή, επειδή δεν ευρήκαν κανένα να τους υποδεχθεί και εκείνη η αυλή ήτο έρημα, και είχε ένα τοίχον, και εις την σκιάν του τοίχου εκάθησαν και έβγαλεν Γέρων απ΄τα παξιμάδια όπου είχε εις το σακούλι του και έφαγαν.

Και εκεί όπου έτρωγαν στοχάζεται ο καλόγηρος, ήτοι ο Άγγελος εκείνος ένα τοίχον , όπου έμελλε να κρημνιστεί, και σηκωθεί και ανασκουμπωθείς, κα;ι τον εχάλασε και τον ξανάκτισε, παρευθύς εκ θεμελίων. Βλέπων δε ταύτα ο Γέρων ηδύνατο να βαστάξει αλλά άρχισε αι έλεγε προς αυτόν. τι είναι ταύτα τα παράξενα όπου βλέπω; Άγγελος είσαι, ή δαίμων, ή τι είσαι;

Τα έργα όπου κάμεις δεν είναι ανθρώπου έργα. Και είπε ο Άγγελος τι εποίησα; Και ο γέρων είπε, χθες και προχθές μας εδέχθησαν εκείνοι οι φιλόχριστοι και μας εφιλοξένησαν, και συ του μεν ενός τον αργυρούν δίσκο επήρες και επέταξες εις τον αέρα, και ηφανίσθη, του δε ετέρου τον υιόν απέπνιξας και εδώ ήλθαμεν, και δεν μας έδωκαν καμία παρηγορίαν ή φιλοξενία, και έπιασες και κτίζεις;

Τότε είπεν αυτώ ο Άγγελος, άκουσον αββά, και εγώ να σου φανερώσω την αλήθεια των πραγμάτων . εκείνος ο πρώτος όπου μας εδέχθη, είναι άνθρωπος θεοφιλής, και δίκαιος, και κατά Θεόν διοικεί και κυβερνά τα υπάρχοντα αυτού, ο δε αργυρούς εκείνος δίσκος ήταν από αδίκου κληρονομίας, και δια να μη χάσει σιμά εις εκείνον και τον μισθόν των αγαθών, διά τούτο ήτον θέλημα Θεού και με επρόσταξε να τον αφανίσω, διά να είναι η φιλοξενία του καθαρά και άδολος, ο έτερος δε όπου μας εφιλοξένησε, και εκείνος ευλαβής και καλής αρετής
άνθρωπος είναι, και αν ήθελε ζήση ο υιός του εκείνος, έμελλε να γένει εργαλείον του σατανά, να αλησμονηθώσι τα έργα του πατρός του, δια τούτο ώρισε ο Θεός να αποθάνει και εκείνο έτσι μικρό, δια να σωθεί και η ψυχή εκείνου, και του πατέρα του.

  Και είπε ο Γέρων, καλώς έκαμες ταύτα πάντα, αλλά εδώ τι έχεις να ειπείς; Και είπεν ο Άγγελος, γίνωσκε, πάτερ, και περί τούτου, ότι ο οικοκύρης της αυλής ταύτης είναι άτυχος άνθρωπος και αδικητής, και θέλει να κακοποιήση πολλούς, αλλά δεν δύναται από της πτωχείας αυτού.

Ο δε πάππος αυτού όταν έκτιζε τον τοίχον εκείνον, έκρυψε μέσα εις αυτόν χρήματα πολλά και αν τον ήθελα αφήσει να πέσει ο κακότροπος αυτός όπου τον εξουσιάζει, αφορμή δια να τον κτίσει, ανακατώνοντας, ήθελε εύρη τον βίον αυτόν, να τον χρειασθεί εις τα κακά του καμώματα, και διά τούτο ήτον θέλημα Θεού να στερεωθεί ο τοίχος, να μη ευρεθεί ο βίος από τον άνθρωπο τούτον, όπου έμελλε να τον σκορπίσει εις κακά θελήματα και εις βλάβην ανθρώπων, αλλά έχει ο Θεός καιρόν να τον φανερώσει εις άνθρωπον  όπου πρέπει να τον χρειασθεί εις καλά έργα. Αυτά είναι από τας κρίσεις του Θεού, όπου εζήτεις να μάθεις.

Λοιπόν πήγαινε εις το κελλίον σου και μη σε μέλλη δια τα πράγματα του κόσμου, πώς και διατί γίνονται , διότι «τα κρίματα του Θεού άβυσσος» πολλή, ως είπεν ο Προφήτης, και αι οδοι΄αυτού είναι ανεξιχνίαστοι , ήτοι, οι δρόμοι του Θεού είναι ανεξιχνίαστοι και ανεξερεύνητοι, και δεν δύναται άνθρωπος με ακρίβειαν να γνωρίσει πάντα, μόνον, ως λέγει η Γραφή

«Ο δίκαιος εκ Πίστεως ζήσεται» ήτοι ο δίκαιος άνθρωπος από την Πίστην θέλει σωθεί, πιστεύων, ότι ο Θεός είναι δίκαιος, και δεν κάμνει καμμίαν αδικίαν μόνο όσα αφήνει και γίνονται, όλα δικαίως γίνονται.

Ταύτα ακούσας ο ασκητής από τον Άγγελον, δόξασε τον Θεό και στραφείς εις το κελλίον αυτού, πλέον δεν εξήταζε τίποτε τα περί Θεού.

(το κείμενο, από τον φίλο μας τον Χάρη από την Ωκεανία) 

πηγή