Ο πυγμάχος ιερέας και οι άλλοι «σούπερ παπάδες»

 

Πηγή: Mikhail Mordassov (όλες οι φωτο) / Focus Pictures

Από εδώ το βρήκαμε εδώ

Στην πόλη Νελίντοβο κοντά στην Τβερ υπάρχει μια ασυνήθιστη ενορία. Στη μοναδική ορθόδοξη εκκλησία της πόλης υπηρετούν ο ένας δίπλα στον άλλο, ένας ιερέας πυγμάχος, ένας οδοντίατρος, ένας μαραθωνοδρόμος, καθώς και ένας διάκος μουσικός της heavy metal. 
Η εκκλησία του Νελίντοβο (περίπου 300 χλμ δυτικά της Μόσχας) είναι η μοναδική σε μια πόλη που ο πληθυσμός της φτάνει τις 20.000. Παρόλα αυτά, στην πρωινή λειτουργία της Παρασκευής, στο ναό δεν είναι πάνω από δέκα πιστοί. Οι τοπικοί ιερείς αναφέρουν ότι αυτό συμβαίνει μόνο τις καθημερινές, ενώ τις Κυριακές και τις γιορτές δεν πέφτει καρφίτσα. Η συμπαθητική γυναίκα φύλακας ανοίγει την εκκλησία κατά τις επτά το πρωί, και γύρω στις οκτώ αρχίζουν να προσέρχονται οι ελάχιστοι ενορίτες και οι ιερείς. Στην αρχή της λειτουργίας βέβαια, στην εκκλησία βρίσκονται μόνο δύο ιερείς. Μισή ώρα αργότερα καταφτάνει και ο πατήρ Σέργιος Ακίμοφ. 

Ο ιερέας πυγμάχος

Ο π. Σεργκέι Ακίμοφ

Ο Σεργκέι Ακίμοφ έχει καστανά μάτια και φαρδιές πλάτες, και με την πρώτη ματιά δεν τον περνάς για παπά, αν και όταν φοράει τα άμφια οι μυς τους δεν ξεχωρίζουν ιδιαίτερα. Ο Ακίμοφ έχει σοβαρή όψη και, θα’ λεγε κανείς, λίγο σκυθρωπή. Στην εκκλησία βρέθηκε μάλλον τυχαία. Όταν ήταν παιδί πίστευε «με παιδικό τρόπο», όπως λέει ο ίδιος, αλλά ύστερα έγινε πολύ προληπτικός. Κάποια στιγμή οι δεισιδαιμονίες έγιναν τόσο σημαντικό κομμάτι του εαυτού του, ώστε αποφάσισε πως αν δεν πιστεύει σε τίποτα απολύτως, η ζωή του θα γίνει πολύ πιο απλή. Πέρασε κάποιος καιρός, και μια φορά πίνοντας τσάι σε κάτι φίλους του, έπιασε συζήτηση με έναν ιερέα για το αν υπάρχει Θεός. Η κουβέντα κράτησε μέχρι τις τρεις το πρωί και μετά από λίγο καιρό, πήγε και ο Ακίμοφ στην εκκλησία, αρχικά ως αναγνώστης αγιογραφικών κειμένων και μετά ως διάκονος.
Πριν συνδέσει τη ζωή του με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, ο πατήρ Σέργιος ασχολούταν ενεργά με την πάλη χωρίς κανόνες. Όταν ήρθε στην εκκλησία, σκέφτηκε σοβαρά να εγκαταλείψει τον αθλητισμό και να αφιερωθεί αποκλειστικά στην πνευματική του βελτιστοποίηση. Ωστόσο, ο επίσκοπος τον έπεισε να μην παρατήσει τον αθλητισμό, αν και δεν τον ευλόγησε να προπονείται. «Είπε ότι μάλλον δεν ωφελεί. Ας προπονείς τα παιδιά, αλλά εσύ ο ίδιος μην παίρνεις μέρος. Καταλήξαμε σε αυτό», θυμάται ο Ακίμοφ.
Για μερικά χρόνια ο πατέρας Σέργιος μάθαινε στα παιδιά τα μυστικά της πυγμαχίας, τα συνόδευε στους αγώνες. Οι μαθητές του ιερέα καταλάμβαναν τις πρώτες θέσεις, αλλά ο ίδιος δεν συμμετείχε. Το σημείο καμπής έφτασε το 2007. «Πήγαμε για πυγμαχία στην πόλη της Τβερ (κέντρο της περιφέρειας Τβερ, περίπου 160 χλμ βορειοδυτικά της Μόσχας) και εγώ, χωρίς να πάρω την ευλογία του ηγούμενου, πήρα μέρος σε έναν αγώνα και νίκησα», θυμάται. «Δεν είχα καμία αγωνιστική πρακτική, αλλά προπονούμουν συνεχώς». 

Στην ερώτηση, πώς ένα επιθετικό σπορ όπως το μποξ μπορεί να συμβαδίζει με τον Χριστιανισμό, ο πατέρας Σέργιος ζωντανεύει και αρχίζει ένα γεμάτο έμπνευση κήρυγμα υπέρ της πυγμαχίας: «Και εσείς, όπως και άλλοι οι οποίοι έχουν άγνοια στο θέμα, δεν κατανοείτε την ουσία της πυγμαχίας, νομίζετε ότι είναι απλά μπουνιές στη μούρη και γι’ αυτό δεν είναι χριστιανικό. Δεν είναι όμως έτσι. Αν αντιμετωπίζεις το μποξ με συναισθηματική φόρτιση, θυμό, επιθετικότητα και πάθος, τότε αρχίζεις και χάνεις».Για τον Ακίμοφ, η πυγμαχία δεν είναι σπασμένα δόντια, σπασμένη μύτη και αίματα στο πρόσωπο, δεν είναι τα χρήματα που λαμβάνει για κάθε γύρο, και δεν είναι ματαιοδοξία. Ο ίδιος λέγει: «Βλέπω το μποξ σαν τέχνη, σαν ικανότητα να σκέφτεσαι, να κάνεις ωραίους συνδυασμούς, να αποφεύγεις τα χτυπήματα, να ελίσσεσαι. Είναι ουσιαστικά ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δύο μυαλά και δύο δυνάμεις. Αν οι δυο πυγμάχοι είναι το ίδιο δυνατοί, νικά εκείνος που είναι πιο έξυπνος και πονηρός, και όχι εκείνος που είναι πιο επιθετικός».
Μετά τη λειτουργία ο Ακίμοφ ετοιμάζεται για το σπίτι προκειμένου να διαβάσει για τις εξετάσεις (εδώ και λίγο καιρό, όλοι οι ιερείς είναι υποχρεωμένοι να λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση), καθώς και για να ετοιμαστεί για τα μαθήματα πυγμαχίας στο σχολείο. Πριν μας αποχαιρετήσει όμως, μέχρι το βράδυ που θα τον ξανασυναντήσουμε, με πλησιάζει και λέει συνωμοτικά: «Γενικά, όλοι οι ιερείς μας εδώ έχουν ενδιαφέρον».

Οι «σούπερ παπάδες»

Ο π. Σεργκέι Μάλισεφ

Ύστερα από μια σύντομη ανάκριση, αποδεικνύεται ότι στην ενορία υπηρετούν και ένας ιερέας οδοντίατρος, ένας μαραθωνοδρόμος, καθώς και ένα διάκος ο οποίος τραγουδά και παίζει χριστιανικό deathcore. «Κάπως έτσι το λένε, ή μήπως hardcore;», αναρωτιέται ο Ακίμοφ. Σημειωτέον, ότι οι «σούπερ ήρωες» τελούν υπό τις εντολές του επισκόπου, ο οποίος είναι απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστήμιου Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), υποψήφιος διδάκτορας Ιστορικών επιστημών και γράφει διατριβή με θέμα το Γ΄ Ράιχ. 
Ο μαραθωνοδρόμος ιερέας Σέργιος Νόβικοφ, ο οποίος είναι γνωστός από τη συμμετοχή του σε αγώνες δρόμου αντοχής, μεταξύ αυτών και σε αγώνες 100 χλμ, έδειξε την … αθλητική φύση του φεύγοντας νωρίτερα από τους άλλους, πριν προλάβω να του μιλήσω, ενώ ο οδοντίατρος και ο τραγουδιστής με κάλεσαν ευγενικά να κουβεντιάσουμε στο οδοντιατρείο και στις πρόβες αντίστοιχα.

Ο ιερέας Σεργκέι Μάλισεφ είναι ένας αεικίνητος ψηλός κοντοκουρεμένος άντρας που κυκλοφορεί με ένα βαλιτσάκι. Κινείται συνεχώς με πολύ γρήγορο βήμα, δίνοντας συνεχώς την εντύπωση ότι έχει αργήσει να πάει κάπου, χαμογελά διαρκώς, αστειεύεται και μιλά πολύ γρήγορα. Αν δεν ήταν ρασοφόρος, τότε θα μπορούσε να τον περάσει κανείς για καθηγητή Πανεπιστημίου. Το πρωί ο Μάλισεφ βρίσκεται στην εκκλησία και το βράδυ εργάζεται στο οδοντιατρείο. 
«Η δουλειά εδώ είναι καθαρά για βιοποριστικούς λόγους, αν και μάλλον δεν θα μπορούσα να αφήσω ποτέ την οδοντιατρική. Εργάζομαι από το 1989 και όσον κι αν φαίνεται περίεργο, με ευχαριστεί», αναφέρει ο ιερέας. Ερχόμενος στην εκκλησία, ο ιερέας Μάλισεφ σκέφτηκε να παρατήσει την οδοντιατρική, αλλά ο επίσκοπος τον μετέπεισε, όπως και τον πυγμάχο Ακίμοφ.
Παρότι στην κλινική δεν δίνουν σημασία στο αν μεταξύ των οδοντιάτρων υπάρχει και ένας ιερέας, η υπηρεσία στην εκκλησία και η οδοντιατρική κάπου συναντώνται. «Κάποιες φορές που ο κόσμος μου ζητά να μιλήσουμε κατ’ ιδίαν και δεν μπορούν να βρεθούν το πρωί στην εκκλησία επειδή εργάζονται, τους λέω να έρθουν στη δουλειά μου το απόγευμα», αναφέρει ο Μάλισεφ, προσθέτοντας αστειευόμενος: «Εκεί διαθέτω το πιο προσεκτικό σε αυτά που λέω ακροατήριο. Με ακούνε με το στόμα ανοιχτό! Στο κήρυγμα στο ναό, αυτό δεν μπορείς να το πετύχεις!».

Χριστιανική χέβυ μέταλ!

Ο διάκονος Αλέξανδρος Κολοσόφ

Ο διάκονος Αλέξανδρος Κολοσόφ, ο νεότερος στην ενορία, στον ελεύθερο χρόνο του γράφει μουσική, στίχους και τραγουδάει. Η εξωτερική εμφάνιση του Κολοσόφ ταιριάζει σε εκείνη των περισσότερων ιερωμένων, είναι δηλαδή λίγο παχουλός, με τα μαλλιά κοτσίδα και γενειάδα. Και μόνο οι ξυρισμένοι κρόταφοι του προσδίδουν ένα ανυπότακτο πνεύμα. Κιθάρα είχε μάθει να παίζει από μικρός, και στη συνέχεια βρήκε ομοϊδεάτες του με τους οποίους έφτιαξαν συγκρότημα. 
Είναι αδύνατο να κατανοήσεις τα λόγια του κληρικού όταν τραγουδά. Κατεβαίνοντας από τη σκηνή της αίθουσας τελετών του σχολείου, όπου κάνει τις πρόβες του το συγκρότημα, ο Κολοσόφ εξηγεί ότι η μουσική τους είναι χριστιανική. «Το νόημα των στίχων ενός από τα άλμπουμ αναφέρεται στην ιστορία ενός ανθρώπου που έφτασε στην απόλυτη κατάπτωση και στη συνέχεια πήρε τη σταθερή απόφαση να αναγεννηθεί σε ένα άσπιλο πλάσμα», αναφέρει ο διάκονος, και ύστερα από λίγη σκέψη προσθέτει: «Με τη βοήθεια του Θεού φυσικά». 

Προπόνηση πυγμαχίας

 
Την ώρα που ο βαρύς ήχος από το γκρουπ του διάκου γεμίζει την αίθουσα, στον παρακάτω όροφο συγκεντρώνονται για προπόνηση οι πρωτάρηδες πυγμάχοι του πατέρα Σεργίου Ακίμοφ. Η επίσκεψη των μαθημάτων πυγμαχίας είναι δωρεάν. Ο ιερέας φτάνει όταν όλοι βρίσκονται ήδη εκεί. Αμέσως με το που μπαίνει στο γυμναστήριο, συνωστίζονται γύρω του τα παιδιά ζητώντας την ευλογία του. Μετά, σχηματίζουν όλοι έναν κύκλο, κάνουν το σταυρό τους, μια υπόκλιση, και αρχίζουν την προθέρμανση. 
Όλες οι κινήσεις είναι καλά μελετημένες. Ο ιερέας είναι σοβαρός. Από το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της προπόνησης δεν μιλά σχεδόν καθόλου, είναι εμφανές ότι συμμετέχει στη διαδικασία περισσότερο για τους άλλους, παρά για τον εαυτό του. Εξάλλου, όπως φαίνεται, οι μαθητές του δεν χρειάζονται τις οδηγίες του. Βλέποντας ποια χτυπήματα εφαρμόζει ο Ακίμοφ με τον παρτενέρ του, επαναλαμβάνουν τα ίδια με απόλυτη ακρίβεια. Πριν σηκωθεί για μια προπόνηση επαφής με τον ιερέα, ο 23χρονος Γιεβγκένι τον παρακαλεί: «Μόνο μη χτυπάτε δυνατά, αύριο πρέπει να πάω σε κάτι γενέθλια». 
Μετά από κάποια χρόνια προπόνησης, ο πατήρ Σέργιος Ακίμοφ κατάφερε να εκπληρώσει όλες τις απαιτήσεις που είναι απαραίτητες για να αποκτήσει αρχικά τον τίτλο του «υποψήφιου επαγγελματία αθλητή», και στη συνέχεια του «επαγγελματία αθλητή». Εξακολουθεί να προπονείται, μόνος κυρίως, στη διάρκεια των μαθημάτων με τα παιδιά, αλλά και μετά από αυτά, και ελπίζει ότι σύντομα θα βρεθεί στην απαιτούμενη φόρμα ώστε να πετύχει σίγουρες νίκες. Οι ήττες δεν αποθαρρύνουν τον ιερέα: «Γνωρίζοντας τις αξίες που είναι σημαντικότερες στη ζωή, εκλαμβάνω όλα όσα συμβαίνουν με τον τρόπο που αρμόζει. Αποκτώ ανοσία, και πλέον δεν θέτω στόχους όπως τότε που ήμουν παιδί. Ό,τι έλθει, είναι θέλημα Θεού».