Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Τετάρτη, Μαΐου 15, 2013

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ «Λανθασμένες ἐντυπώσεις: Ὁ ἀκατατόπιστος λαὸς ἔμεινε μὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι Ὀρθοδοξία καὶ παπικὴ αἵρεση εἶναι τὸ ἴδιο!»


       Ἡ παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου

στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»
ἀρ. τ.2067, 15.05.13

 Σὲ σχόλιό μας στὸ φύλλο τῆς 15.04.13 (βλ. σχετ.:εδώ) ἐκθέσαμε περιληπτικῶς τὴν θέση μας γιὰ τὴν παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου τοῦ Α´. Στὸ κείμενο  ποὺ ἀκολουθεῖ θὰ καταθέσουμε πλατύτερα τὶς σκέψεις μας γιὰ τὸ ζήτημα.

.             Ὅσοι θεώρησαν σωστὴ τὴν ἐνέργεια αὐτή, εἶπαν πὼς ἡ παρουσία τοῦ Πατριάρχου στὴν ἐνθρόνιση ἦταν αὐτόκλητη «κίνηση συμβολικῆς σημασίας», «ἄκρως σηµειολογική», ποὺ ἔγινε «γιὰ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ»· «ἕνα βῆµα ταπείνωσης, µιὰ µορφὴ κένωσης» τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου. Τόνισαν ἀκόµη ὅτι ὁ Πατριάρχης µὲ τὴν κίνηση αὐτὴ «ὑπερέβη τὰ ὅρια τῆς φαρισαϊκῆς τυπολατρίας, τὴν ὁποίαν ἐνστερνίζονται ἔργοις τε καὶ λόγοις Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί», καὶ ὅτι ἡ πρωτοβουλία του «ἐκφράζει εὐαισθησίαν, πνευµατικὴν ἀνωτερότητα καὶ ἀρχοντιά». Σηµείωσαν µάλιστα ὅτι ἡ ἐκεῖ παρουσία του δὲν ἦταν «συµµετοχή», ἀλλὰ παρακολούθηση καὶ «παράσταση σὲ ἐθιµοτυπικὸ γεγονός». Ὅµως δὲν εἶναι τόσο ἁπλᾶ τὰ πράγµατα.

1. Ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης, ὅπως καὶ κάθε Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, εἶναι –πρέπει νὰ εἶναι–  φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας. Πῶς λοιπὸν ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας συγχαίρει ἕναν αἱρεσιάρχη ἐπὶ τῇ ἀναλήψει πρωτοκαθεδρίας στὴν αἵρεσή του; Θὰ πήγαιναν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ Μέγας Βασίλειος σὲ τυχὸν ἐνθρόνιση τοῦ Ἀρείου; Ἢ ὁ Μέγας Φώτιος καὶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαµας νὰ συγχαροῦν αἱρετικὸ Πάπα ἐπὶ τῇ ἀναρρήσει του στὸν παπικὸ θρόνο; Αὐτοὶ δὲν εἶχαν εὐαισθησία, πνευµατικὴ ἀνωτερότητα καὶ ἀρχοντιά;

2. Πέραν τῆς ὁλοφάνερης ὑποτιµήσεώς του, ἀφοῦ ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης ἦταν γιὰ τοὺς Παπικοὺς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς θρησκευτικοὺς ἡγέτες, εἶναι θλιβερὸ καὶ τὸ γεγονὸς τῆς προσφωνήσεως τοῦ Πάπα ὡς ἐπισκόπου «θρόνου Ἀποστολικοῦ διαδόχου», ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ὅτι πρόκειται περὶ προσώπου αἱρετικοῦ καὶ ἀκοινωνήτου µὲ τὴν Ὀρθοδοξία ἐκκλησιαστικῶς. Πολὺ περισσότερο ὅταν τὸ πρόσωπο αὐτὸ ἔχει τὴν ποντιφικὴ ἰδιότητα καὶ τὴν θέση ἀρχηγοῦ κοσµικοῦ κράτους. Πῶς Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, κανονικὸς διάδοχος τῶν Ἀποστόλων, ἀποκαλεῖ τὸν αἱρετικὸ «διάδοχον τῶν Ἀποστόλων»; Καὶ τὸν Παπισµὸ «Σεβασµίαν Ἐκκλησίαν»; Ἔτσι προσφωνοῦσαν καὶ ἔτσι φέρονταν πρὸς τοὺς αἱρετικοὺς ὁ µαθητὴς τῆς ἀγάπης ἀπόστολος Ἰωάννης, ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ Μέγας Φώτιος, ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς κ.ἄ.; Δὲν εἶναι πρωτεῦον ἔργο παντὸς Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου ἡ µὲ κάθε τρόπο περίφραξη τῶν δογµάτων, τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων καὶ τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Παραδόσεώς µας;

3. Ὁ ὄχι τυχαῖος στὴν ἐποχή του Καρδινάλιος Τισσεράν, σχολιάζοντας τότε τὴν συνάντηση τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα καὶ τοῦ Πάπα Παύλου τοῦ Ϛ´ στὰ Ἱεροσόλυµα τὸ 1964, ἀποκάλεσε τὸν Παπισµὸ «ἁµαρτωλὴ Ἐκκλησία», ὅπως γράψαµε σὲ προηγούµενο φύλλο τοῦ «Σωτῆρος» (βλ. τεῦχ. 2064/1.4.2013, σελ. 156). Δικαιολόγησε δὲ τὸν χαρακτηρισµὸ αὐτὸ µὲ σοβαρὰ ἱστορικὰ λάθη τοῦ Παπισµοῦ. Ὅµως ἡ ἁµαρτωλότητα τοῦ Παπισµοῦ δὲν βρίσκεται µόνο στὰ ἐγκληµατικὰ ἱστορικά του λάθη, ἀλλὰ καὶ σὲ σοβαρὲς θεολογικὲς ἐκτροπές, ὅπως τὸ Filioque, µὲ τὸ ὁποῖο οἱ Παπικοὶ εἰσάγουν ἄλλη θεολογία Ἁγίας Τριάδος, καὶ τὸ ἀλάθητο καὶ τὸ ἀθεµελίωτο πρωτεῖο.
.          Ἐπιπλέον οἱ Παπικοὶ ἐπιµένουν στὴν κτιστὴ θεία χάρη, ποὺ εἶναι βλασφηµία κατὰ τοῦ Θεοῦ· στὴν Μαριολατρία κ.ἄ. Πέραν δὲ αὐτῶν διατηροῦν τὴν Οὐνία, ἡ ὁποία εἶναι ὁ δούρειος ἵππος τοῦ Παπισµοῦ µέσα στὴν Ὀρθοδοξία. Ὑπῆρξε δὲ κατ᾽ ἐξοχὴν προκλητικὴ κατὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου ἡ παρουσία Οὐνίτου ψευδοδιακόνου, ὁ ὁποῖος θυµίαζε τὸν νέο Πάπα, ὅπως ἐπίσης καὶ Οὐνιτῶν ψευδοεπισκόπων, καὶ µάλιστα παρουσίᾳ τοῦ Ὀρθοδόξου Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου! Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ὕπουλη ἀντιχριστιανικὴ µέθοδος ἐπεκτατισµοῦ τοῦ Παπισµοῦ. Τὴν δολιότητα καὶ ἀπάτη τοῦ Παπισµοῦ ἀποκαλύπτει καὶ ἡ ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου στὰ Ἑλληνικὰ ἀπὸ τοὺς Οὐνίτες κατὰ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα.
.               Ὁ παπισμὸς βαρύνεται καὶ ἀπὸ τὴν ἐγκληματικὴ Ἱερὰ Ἐξέταση, τὸν θεσμὸ ἐκεῖνο τοῦ δικαστικοῦ ἐλέγχου καὶ τῶν φρονημάτων τοῦ λαοῦ. Διατηρεῖ δὲ καὶ σήμερα κράτος μὲ ὑπουργούς, πρεσβευτές, τράπεζες, ἐπιχειρήσεις. Τί σχέση ἔχουν ὅλα αὐτὰ μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ ταπεινοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του;

4.  Τὸ ἐπιχείρηµα ποὺ ἀκούστηκε ἀπὸ χείλη Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου ὅτι ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης µὲ τὴν παρουσία του στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου «ὑπερέβη τὰ ὅρια τῆς φαρισαϊκῆς τυπολατρίας, τὴν ὁποίαν ἐνστερνίζονται ἔργοις τε καὶ λόγοις Ὀρθόδοξοι», ἔχει τὴν ἀκόλουθη ἀπάντηση: Ἦταν «φαρισαϊκὴ τυπολατρία» ἡ µέχρι πρόσφατα σθεναρὴ στάση Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων καὶ Συνόδων κατὰ τῶν ἐκτροπῶν τοῦ Παπισµοῦ; Ἦταν «φαρισαϊκὴ τυπολατρία» ἡ ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τὸ ἔτος 1848 πρὸς τὸν Πάπα Πῖο Θ´; Ὁρισµένες δὲ ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἐνέργειες γίνονταν σὲ χρόνια δίσεκτα καὶ ὑπὸ δυσµενέστερες συνθῆκες ἀπὸ τὶς σηµερινές..             Τί ἄλλαξε ἀπὸ τότε ὣς σήµερα ὡς πρὸς τὴν στάση τοῦ Παπισµοῦ ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ὥστε νὰ γίνει αὐτὴ ἡ κίνηση ποὺ χαρακτηρίστηκε ὡς ὑπέρβαση τῶν ὁρίων τῆς δῆθεν «φαρισαϊκῆς τυπολατρίας» τῶν Ὀρθοδόξων;

5. Μετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω τίθενται δύο καίρια ζητήµατα:

α) Ἁπλῆ λογικὴ πείθει ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ Παπισµὸς νὰ ἀρνηθεῖ ποτὲ τὴν σωρεία τῶν κακοδοξιῶν του. Κακοδοξίες οἱ ὁποῖες δὲν ἀποτελοῦν µικροδιαφορὲς ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ µποροῦν νὰ διευθετηθοῦν καὶ νὰ ἐξαφανισθοῦν µἐ διάφορες συζητήσεις καὶ ἀλληλοϋποχωρήσεις. Γιατί; Διότι ἀπαιτεῖται πλήρης ἀπόρριψή τους καὶ ἐπιστροφὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ ἂν ποτὲ ὁ Παπισµὸς ἀρνηθεῖ τὴν σωρεία τῶν κακοδοξιῶν του, τὸ ἐπάρατο πρωτεῖο ποτὲ δὲν πρόκειται νὰ τὸ ἀρνηθεῖ, διότι ἡ «ἐπηρµένη ὀφρὺς» τοῦ Πάπα, ὅπως τὴν χαρακτήριζε ἤδη ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα ὁ Μέγας Βασίλειος, δὲν ταπεινώνεται δυστυχῶς µὲ τίποτε! Τὸ ἀπέδειξε ἱστορία αἰώνων. Τὸ ἀποδεικνύουν καὶ οἱ ἀτέρµονες προσπάθειες διαλόγων µεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν τῶν τελευταίων ἐτῶν. Ὁ Παπισµὸς µένει ἀµετακίνητος ἀπὸ τὸ «πρωτεῖο», παρὰ τὶς διπλωµατικότατες κινήσεις ἀµφοτέρων τῶν πλευρῶν, κινήσεις ποὺ ὁρισµένες φορὲς ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς ὑπερέβησαν κατὰ πολὺ τὰ ἐσκαµµένα µὲ τοὺς λεγοµένους «διαλόγους ἀγάπης».
.            Γιὰ µιὰ ἀκόµη φορὰ θὰ τονίσουµε ὅτι οἱ ἐκδηλώσεις κοσµικῆς ἁβροφροσύνης δὲν ἔχουν καµιὰ σχέση µἐ τὴν πνευµατική, τὴν χριστιανικὴ ἔννοια τῆς ἀγάπης. Ἐξ ἄλλου µὲ κάτι τέτοιες κινήσεις καὶ ἐκδηλώσεις οὔτε οἱ Παπικοὶ ὠφελοῦνται. Ἀντίθετα βλάπτονται καίρια. Διότι ἀναπαύονται µὲ τὴν ψευδῆ ἰδέα ὅτι δὲν βρίσκονται σὲ λανθασµένο δρόµο, ὅτι βαδίζουν σωστά, ὅτι δὲν εἶναι αἱρετικοί. Καὶ ἄρα δὲν ἔχουν ἀνάγκη µετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὴ µία, τὴν µόνη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη.

β) Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ προβάλλει τώρα ἐπιτακτικὸ καὶ ἀμείλικτο εἶναι τοῦτο: Τί κερδίζει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπὸ κινήσεις ὅπως αὐτὴ τῆς παρουσίας τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριάρχου καὶ ἄλλων ἐκπροσώπων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴν ἐνθρόνιση τοῦ Πάπα; ἡ ἀπάντηση εἶναι καταλυτική: Ὄχι µόνο δὲν κερδίζει ἀλλὰ βλάπτεται πολλαπλῶς. Γιατί; Διότι οἱ κινήσεις αὐτές, ὅπου ἀκούγεται συνεχῶς ἡ φράση «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες», καλλιεργοῦν λανθασµένες ἐντυπώσεις. Ὁ ἀκατατόπιστος λαὸς µένει µὲ τὴν ἐντύπωση ὅτι Ὀρθοδοξία καὶ παπικὴ αἵρεση εἶναι τὸ ἴδιο! Ἔτσι ὅµως καλλιεργεῖται τὸ ἔδαφος γιὰ ἀπαράδεκτη ἕνωση ἐν τῇ πράξει. Ψευδοένωση δηλαδή, ἡ ὁποία θὰ ἐπιτρέπει στὴν παπικὴ πλάνη νὰ κρατήσει τὶς διεστραµµένες ἀντιλήψεις της καὶ ὄχι µόνο νὰ τὶς κρατήσει ἀλλὰ καὶ ἐµµέσως νὰ τὶς ἐπεκτείνει, ἀφοῦ ἤδη καὶ τώρα ἀσκεῖ ἀτύπως «πρωτεῖο» στὸν χριστιανικὸ κόσµο..           Τὸ ζήτηµα εἶναι σοβαρότατο! Ὅποιοι κι ἂν εἴµαστε, δὲν ἔχουµε δικαίωµα νὰ ὑποτιµοῦµε «τὸ πατροπαράδοτον σέβας», τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ µόνη ἀλήθεια. Δὲν µᾶς ἐπιτρέπεται νὰ ὑποτιµοῦµε τὴν Ἐκκλησία µας, ποὺ εἶναι ἡ µία καὶ µόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ..             Συµπάσχουµε καὶ συµπονοῦµε µὲ τὸ Οἰκουµενικό µας Πατριαρχεῖο, ποὺ εἶναι αἰχµάλωτο τῶν ἐχθρῶν τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πορεία του συνεχίζει νὰ εἶναι µαρτυρική, ὅσο κι ἂν φαίνεται ὅτι τὰ πράγµατα ἔχουν κάπως βελτιωθεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια. Ὅµως αὐτὸς ὁ σταυρός, τὸν ὁποῖο σηκώνει ἐν σιωπῇ, ἐν ὑποµονῇ καὶ ἐν ὀδύνῃ, ἀποτελεῖ στέφανο τιµῆς καὶ οὐρανίου δόξης. Ἄλλωστε ὁ βίος τοῦ γνησίου χριστιανοῦ εἶναι βίος σταυροῦ καὶ θυσίας. Καὶ ὁ βίος αὐτὸς δὲν δικαιολογεῖ κινήσεις ὑποτιµητικές, ποὺ νοθεύουν τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος, ὑποτιµοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἀποδυναµώνουν τὴν Ἀποστολοπαράδοτη πίστη. Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, κατ᾽ ἐξοχὴν ὅµως οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων, ἔχουµε χρέος νὰ εἴµαστε πιστοὶ ἀκόλουθοι καὶ ἀκριβεῖς µιµητές τους..              Δὲν εἴµαστε κατὰ τοῦ διαλόγου. Τὴν ἕνωση τῶν «ἐκκλησιῶν» καὶ τὴν θέλουµε καὶ τὴν ποθοῦµε. Διότι εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Ἀλλὰ δὲν µποροῦµε νὰ δεχθοῦµε ἕνωση πρὶν ὑπάρξει συµφωνία στὴν πίστη. Οὔτε βέβαια µποροῦµε νὰ δεχθοῦµε καὶ τὸν ἀτέρµονα διάλογο γιὰ τὸν διάλογο, ποὺ δὲν ὁδηγεῖ, ὅπως ἀποδεικνύεται, πουθενά. Ἔχουµε τεράστια εὐθύνη ἀπέναντι στὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἕνωση µπορεῖ νὰ γίνει µόνον ἐν τῇ Ὀρθοδοξίᾳ. Ἕνωση µὲ δογµατικὴ ἀκρίβεια καὶ ὄχι µὲ ὑποτίµηση ἢ ἀλλοίωση τοῦ Ὀρθοδόξου δόγµατος καὶ ἤθους.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...