Κυριακή Θ Ματθαίου (Ματθ. Ιδ. 22 – 34) «Έκραξε λέγων : Κύριε σώσον με» Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Πετεινάτος

Όλη νύκτα επάλαιβαν οι μαθηταί με τα κύματα, και μόλις 

« Τετάρτη φυλακή της νυκτός » δηλαδή κατά τα χαράματα, 

παρουσιάζεται ο Κύριος. 

Τότε ο ορμητικός Πέτρος, με την συγκατάθεσιν του Διδασκάλου,

 περπατά στα κύματα και Τον πλησιάζει.
Η αρχή υπέροχη, η πίστις του Αποστόλου Πέτρου δυνατή και

 κατορθώνει το υπέροχο και αξιοθαύμαστο τούτο γεγονός.

 Όσο βλέπει τον Διδάσκαλό του, όσο διευθύνεται προς Αυτόν,

 μπορεί να περπατά στην υδάτινη επιφάνεια της λίμνης της Τιβεριάδος.
Αλλ΄ο άνεμος ήταν ισχυρός. Ο Απόστολος άρχισε να παρατηρή γύρω του, 

καταλαμβάνεται από φόβο και τότε ο πολύπειρος ψαράς, άρχισε

 να βουλιάζη, να βυθίζεται ….
Δεν έμεινε όμως σ΄ αυτή την φάσι την τόσο επικίνδυνη.

 Ζήτησε αμέσως την θεία συμπαράστασι.

 « Βλέπων τον άνεμον ισχυρόν εφοβήθη και αρξάμενος 

καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων, Κύριε, σώσον με ….».

 Και αμέσως ο Κύριος απλώνει το χέρι του, τον αρπάζει και του λέει: 

« Ολιγόπιστε! Εις τι εδίστασας; »

 Γιατί πρώτα εθάρρησες και ύστερα εδειλίασες;  

Γιατί, όπως λέγει ένας ερμηνευτής, Εκείνος  που σε ενίσχυσε 

να περπατάς επάνω στα κύματα, ο ίδιος δα σε ενισχύση να 

αντισταθής και στον άνεμο.
Ο Κύριος είναι και σήμερα παρών και στους αιώνας. 

Σήμερα όμως τον Απόστολον Πέτρον τον έχουμε εμείς αντικαταστήσει,

 Οι άνθρωποι του 21ου  αιώνος, και λίμνη της Τιβεριάδος είναι για εμάς 

σήμερα η θάλασσα του καθημερινού βίου. Παρόμοια γεγονότα 

επαναλαμβάνονται συχνά στον πνευματικό τομέα.
Κάποτε, στο απώτερο ή στο πρόσφατο παρελθόν, ακούσαμε τη

 φωνή του Κυρίου και ξεκινήσαμε για μια χριστιανική ζωή. 

Ατενίζοντας τον Κύριο, εμπνεόμενοι από το παράδειγμά Του,

 προχωρούσαμε στη ζωή τη δύσκολη, πάνω στα κύματα των πειρασμών,

 των ειρωνιών και των χλευασμών, των αντιξοοτήτων.

 Μέσα στο σπίτι, στο μαγαζί, στην υπηρεσία, στην Τράπεζα,

 στο Υπουργείο, στο Ιατρείο, στα χωράφια.

 Προχωρούσαμε πιστοί στο θέλημά Του, προσπαθώντας

 να εφαρμόσουμε καθημερινά τις θείες εντολές Του.
Έρχονται όμως και περίοδοι της ζωής μας, που σβήνει από

 εμπρός μας το θείο φως.

 Αποσύρομε το μάτι μας από τον αιώνιο Αρχηγό μας. 

Και τότε τα κύματα του κακού μας φαίνονται πιο ορμητικά,

 ο άνεμος του υλισμού  πιο ισχυρός και αρχίζουμε να κλονιζώμαστε 

και καταποντιζώμαστε στα έλη των συμβιβασμών, με χίλιες δυο δικαιολογίες:

 Έτσι κάνουν όλοι.

 Το κακό σήμερα είναι πιο ισχυρό από άλλοτε. 

Δεν μπορεί στον 21ο αώνα να ζήση κανείς με το Ευαγγέλιο στο χέρι κ.ο.κ.
Και υποχωρούμε στην αμαρτία, στην αδικία, στην κλοπή, στις απάτες. 

Αρχίζουμε έτσι να ζούμε διπλή ζωή. Να ζητούμε όλα να τα συμβιβάσουμε.
Υπάρχουν όμως και οι τρεις εκείνες περίφημες λέξεις του Αποστόλου Πέτρου: 

« Κύριε, σώσον με »

 που στα χείλη του καθενός μας μπορούν να έχουν απίστευτη δύναμι.

 Θα επαναληφθή ό,τι έγινε με τον μαθητή στην Τιβεριάδα.

 Οι τρεις αυτές λέξεις ανοίγουν τον ουρανό. 

Ελκύουν την θεία Χάρι, την δύναμι του Θεού προσελκύουν.
Πριν τον καλέσουμε σε κάθε μας δυσκολία, σε κάθε 

αντιξοότητα είναι κοντά μας, στο πλευρό μας. 

Άπλωσε σ΄Αυτόν τα χέρια σουκαι θα δης ότι Εκείνοςέχει ήδη

 απλώσει προς εσένα τα δικά Του παντοδύναμα χέρια. 

Εκείνος είναι κοντά μας, πριν ακόμα εμείς αποφασίσουμε

 να Τον πλησιάσουμε.
Άνοιξε την καρδιά σου στον Χριστό, παρακάλεσέ 

Τον μ΄όλη την δύναμι της ψυχής σου και θα σε ανασηκώση 

σαν τον Απόστολο Πέτρο. Θα νοιήσης δύναμι από την δύναμί

 Του για να συνεχίσης τον πνευματικό σου αγώνα με πίστι,

 φλόγα και ενθουσιασμό.
Καιρός δεν μένει τώρα για σκέψεις, ταλαντεύσεις, δισταγμούς και

 απαισιοδοξίες.

 Η τόσο δύσκολη, ηθικά πεσμένη εποχή μας, μας καλεί σε μεγάλες

 αποφάσεις, σε πορεία ανοδική.

Αρχιμ. Σπυρίδων Πετεινάτος
Ιεροκήρυξ Ιεράς Μητροπόλεως Κεφαλληνίας