25ΗΝ ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ << Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου >>.π. Μιχαήλ Μεγαγιάννης

Aγαπητοί μου συγχωριανοί 

Ο φιλάνθρωπος και ελεήμων θεός ,ο φροντίζων πάντοτε δια το γένος των ανθρώπων ,ως μόνος φιλόστοργος πατέρας βλέπων το πλάσμα του ο άνθρωπος να τυρανείτε από τον διάβολο ,και να σύρεται στα πάθη της ειδωλολατρίας με αποτέλεσμα να χαθεί ότι πιο πολύτιμο υπήρχε που ήταν ο ίδιος ο  άνθρωπος , όταν ήλθεν το πλήρωμα του χρόνου θέλησε να στείλει τον υιόν του τον κύριον ημών Ιησού Χριστόν για να σώσει και λυτρώσει τον άνθρωπο.

Θα ερωτάστε  πότε ήλθε το πλήρωμα του νόμου και του χρόνου, ήλθεν όταν γεννήθηκε ευδοκία Θεού η μόνη γυναίκα αμόλυντος η μόνη παρθένος , η μόνη αξία  για να γίνει μητέρα του θεού μας και λόγου του δευτέρου προσώπου της Αγίας τριάδος.

Το θέλημα του θεού ήταν καλά κρυμμένο μυστικό από αιώνες , για να είναι άγνωστο στον διάβολο , γιατί ο διάβολος γνώριζε από τον προφήτη Ησαΐα τα λόγια που είχε πει περί της παρθένου

<< Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει και τέξεται υιόν και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ.>>.

Γνωρίζοντας αυτά τα λόγια ο διάβολος φρόντιζε να μολύνει όλες τις γυναίκες που ήταν παρθένες έτσι ώστε να μην καταφέρει καμία να γίνει μητέρα του θεού μας.

θέλησε ο Κύριος μας να έρθει στον κόσμο όχι σαν θεός αλλά σαναπλός άνθρωπος γιατί η λαμπρότητα δεν θα την άντεχε ο άνθρωπος, αντίθετα με την ταπεινότητα θα κατάφερνε να νικήσει τον άσαρκο δαίμονα και διάβολον. Έτσι με αυτό τον τρόπο φάνηκε η δύναμη η δικαιοσύνη και η πανσοφία του θεού μας.

Εδώ η Υπεραγία Θεοτόκος μαζί με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ υπηρετούν το μέγα αυτό μυστήριο δια την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Η παράβασης έγινε στην ΕΔΕΜ και η σωτηρία γίνεται σήμερα στην πόλη της ΝΑΖΑΡΕΤ , η Εύα άκουσε το :<< εν λύπαις τέξη τέκνα>> και η Θεοτόκος μας άκουσε το :<< Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου >>.

Όλα αυτά έγιναν για να δείξει ο Κύριος μας την μεγάλη του πανσοφία διότι η γυναίκα ήταν η αιτία και η αφορμή της απωλείας του ανθρώπου από τον παράδεισο και μιλάμε για τηνΕύα , ενώ αντίθετα τώρα η γυναίκα  Θεοτόκος παρθένος μας έγινε και εκλέχθηκε ως κατηκητήριο του θεού μας δια να σωθεί όλο το ανθρώπινο γένος .

Όταν έστειλε ο θεός μας τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Θεοτόκο μας η Θεοτόκο μας ήταν 15 ετών.  Πριν όμως έλθει ο άγγελος κυρίου Γαβριήλ προς την Θεοτόκο μας ο προφήτης Ζαχαρίαςμέσω της θειας φωτίσεως του δημιουργού μας αρραβώνιασε την Παρθένο με τον δίκαιον Ιωσήφ, έτσι να έχει ως φύλακα και προστάτη της η Παρθένο έναν άνδρα αλλά κυρίως για να υπηρετήσουν και οι δυο από κοινού το μεγάλο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του κυρίου και θεού μας.

Έτσι με τον τρόπο αυτό ο διάβολος επλανήθηκε από τον θεον μας και η παρθένος έμεινε αδιάφορος από τον διάβολο .

Η παρθένος ευηγγελίσθη υπό του Αρχαγγέλου διότι μόνο ο Ιησούς Χριστός ως άνθρωπος γεννήθηκε εκ πνεύματος αγίου και όχι από σπορά ανδρός. Έτσι ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά στην Θεοτόκο και της λέει          << Χαίρε Κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου>>

Ακούγοντας όλα αυτά τα λόγια η Θεοτόκος μας εταράχθη και λέγει στον άγγελο κυρίου

Πως θέλει να γεννήσω υιόν αφού άνδρα δεν γνωρίζω.

Και ο Αγγελος κυρίου της απαντά << πνεύμα άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι δ’ αυτό και το γεννόμενον εκ σου Άγιον Κληθήσεται>>.

Ακούγοντας όλα αυτά η Θεοτόκος λέει προς τον άγγελο κυρίου :<< Ιδού η δούλη κυρίου γένοιτο μοί κατά το θέλημα σου >>.Έτσι με την συγκατάθεση και της θεοτόκου το πνεύμα το άγιον εισήλθε εις αυτήν και συνελήφθη εν γαστρί το θείον βρέφος .

Αγαπητοί μου αδελφοί σήμερα σε όλους τους ορθοδόξους Ελληνικούς Ναούς και εξαιρετικά σε εμάς τους Έλληνας έχουμε διπλή εορτή την θρησκευτική με τον Ευαγγελισμό της θεοτόκου και την Εθνική για την εξέγερση όλων των Ελλήνων κατά του βαρβάρου κατακτητού που ήταν ο τούρκος και για400 ολόκληρα χρόνια είχε υπόδουλο το έθνος μας.

Οι έλληνες πολύ σοφά διάλεξαν αυτήν την ημέρα διότι όπως σήμερα μέσω της συλλήψεως της θεοτόκου έγινε η αρχή δια την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους έτσι και οι Έλληνες σήμερα κάνουν το μεγάλο ξεκίνημα και την μεγάλη αρχή για τηνελευθερία την απελευθέρωση του γένους μας. Πολύ σωστά οΠαλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της εξεγέρσεως όλων των Ελλήνων αυτή την αγία ημέρα , γιατί έτσι με αυτό τον τρόπο ο αγώνας μας είχε και την ευλογία της ιδίας της θεοτόκου μας . Τι προσέφερε ό κλήρος στον αγώνα του 1821;Συνήθως θεωρούμε, ότι έγινε μία επανάσταση. Άλλ' αν ανοίξουμε την ιστορία θα δούμε, ότι πριν το 1821 έγιναν μετρήστε ένδεκα επαναστάσεις. Όλες πνίγηκαν στο αίμα. Οι Χριστιανοί ήταν πολύ διστακτικοί, δεν τολμούσαν πλέον να κάνουν κάτι. Ποιος κατόρθωσε να τους αναπτέρωση, να άρη τις αμφιβολίες; Ποιος τους κέντησε σαν βούκεντρο; Ποιος άναψε τη θρυαλλίδα της επαναστάσεως; Άπαντά ή Ιστορία ένας Κληρικός! Ήταν ό Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Δίκαιος ή Παπαφλέσσας.Πρώτος αυτός κήρυξε την επανάσταση. Μετά άπ' αυτόν ακολουθεί ατελείωτη σειρά κληρικών. Άλλοι από αυτούς αγωνίστηκαν ως μαχητές και έπεσαν ενδόξως στα πεδία των μαχών, όπως ή αγνή εκείνη μορφή, σαν το χιόνι καθαρός, ό Αθανάσιος Διάκος, πού ή μούσα στα δημοτικά τραγούδια τον απαθανάτισε με το πασίγνωστο «Για ιδές καιρό πού διάλεξε ό χάρος να με πάρει...».  Άλλοι υπήρξαν πνευματικοί ηγέτες και επίσκοποι. Στην πρώτη σειρά των ηρώων είναι ό Παλαιών Πατρών Γερμανός. Δεύτερος ό Αρτης Πορφύριος. Τρίτος ό Σαλώνων Ησαΐας. Τέταρτος ό Βρεσθένης Θεοδώρητος. Πέμπτοςό Καρύστου Νεόφυτος. Έκτος το αηδόνι του αγώνος, ό Έλους Άνθιμος. Έκτος αυτών υπάρχει ή σειρά των μαρτύρων ιεραρχών διότι εναντίον αυτών ξέσπασε ή λύσσα των κατακτητών. Στη Θεσσαλονίκη, ένα μήνα μετά την κήρυξη της επαναστάσεως, οί γενίτσαροι αρπάζουν νύχτα το μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και τέσσερις άλλους μητροπολίτες, τους οδηγούν έξω στοΕπταπύργιο, και στήνουν αγχόνες. Στο δρόμο οί ίδιοι έψαλαν τα της κηδείας τους και το «Μακαριά ή οδός, ή πορεύει σήμερον, ότι ητοιμάσθη σοι τόπος αναπαύσεως» Πλησίασαν, πήραν τις θηλιές, τις ευλόγησαν και είπαν Χριστέ, σ' ευχαριστούμε, έφτασε ή ώρα μας. Ασπάστηκαν ό ένας τον άλλο λέγοντας• Αδέρφια, καλή αντάμωση στους ουρανούς. Μετά από λίγο δεν υπήρχαν στον κόσμο τούτο. Στη Χίο, άλλο αστέρι αυτό, όμητροπολίτης Πλάτων, τον όποιο κρέμασαν οί Τούρκοι έξω άπ' τη μητροπολίτου. Άλλ' εκεί ή σφαγή ήταν γενική και φοβερά. Κοκκίνισε ή θάλασσα από το αίμα! Από τους 90.000 μόνο5.000 έμειναν ζωντανοί. Στην αμμουδιά της Χίου έβαλαν χάμω το σταυρό του κυρίου οι τούρκοι και είπαν Όποιος τον πατήσει θα ζήση, όποιος δεν τον πατήσει θα πεθάνει. Κανένας δεν τον πάτησε! Ζήτω ό σταυρός, ό Χριστός, ή Παναγία! φώναζαν και μαρτύρησαν όλοι. 85.000 μάρτυρες μαζί με το μητροπολίτη τους. Κανείς προδότης! Και τα ευρωπαϊκά καράβια, εγγλέζικα γαλλικά και ιταλικά, ήταν έξω άπ' τη Χίο καί βλέπανε... Άλλα αστέρια έπειτα στην Κρήτη. Εκεί πέντε επισκόπους είχε ή Κρήτη, και οι πέντε εσφάγησαν! Στις σπηλιές, στα φαράγγια, στα ψηλά τα βουνά ακουγόταν πάντα το άσμα της λευτεριάς. Από τις 270.000 λαού πού είχε ή Κρήτη στο τέλος του αγώνος μείνανε μόνο 100.000.  Άλλο αστέρι κάτω στην Κύπρο. Εκεί μαρτύρησαν ό αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός απαγχονιστείς και εκατοντάδες κληρικοί της νήσου. Άλλ' εκεί πού το μαρτύριο αποκορυφώθηκε ήταν ή Κωνσταντινούπολις. Ή αγνότερα μορφή του αγώνος, πού ή θυσία του συνεκλόνισε το Πανελλήνιο, ήτο όπατριάρχης Γρηγόριος ό Ε'. εδώ από την Δημητσάνα μας Τρεις φορές τον εξόρισαν στο Άγιον Όρος. Άγιος άνθρωπος, ασκητής καλόγερος, πού αγαπούσε το Θεό. Όταν ήρθε το τέλος ένα καΐκι ήταν έτοιμο να τον πάρει από την Πόλη. Όχι, θα μείνω εδώ, είπε. Λειτούργησε των Βαΐων, και στο τραπέζι είπε προφητικός• «Σήμερα των Βαΐων θα φάμε ψάρια• μετ' ολίγας ημέρας θα μας φάνε τα ψάρια του Βοσπόρου». Λειτούργησε τελευταία φορά τη νύχτα της Αναστάσεως και έψαλε με δάκρυα το «Χριστός ανέστη». Μετά τη λειτουργία τον περίμεναν. Τον άρπαξαν και τον κρέμασαν έξω από την πύλη του Πατριαρχείου. Μαζί του την ίδια μέρα κρέμασαν άλλους τρεις• τον Εφέσου Διονύσιο, τον Νικομήδειας Αθανάσιο, και τον Αγχιάλου Ευγένιο. 'Αλλά κ' ένας άλλος πατριάρχης κρεμάστηκε, ό Κύριλλος Ε', πού έμενε στην Αδριανούπολη' τον κρέμασαν οι Τούρκοι έξω άπ' τη μητρόπολη της Αδριανουπόλεως. Ό δεπατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος δεν έμεινε να τον πιάσουν. Μόλις κηρύχτηκε ή επανάσταση άφησε την Αλεξάνδρεια και βγήκε στη θάλασσα και ευλογούσε το στόλο πηγαίνοντας από καράβι σε καράβι. Γιατί τότε κάθε ελληνικό καράβι είχε μέσα παπά• κάθε βράδυ έκαναν παράκληση στην Παναγία Ό Κανάρης κι ό Μιαούλης δεν επέτρεπαν μέσ' στα καράβια βλαστήμια. «Τα καράβια είναι καράβια της Παναγιάς», έλεγαν. Παρά λίγο όμως να λησμονήσω το Μεσολόγγι, πού θα 'ναι πάντα φωτεινό μετέωρο του αγώνος. Μέσα στο «φράχτη» αυτόν έμειναν10.000 γυναικόπαιδα. Ποιος ήταν και εκεί ή ψυχή του αγώνος; Πάλι ρασοφόρος, ό επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ. Όταν οι οπλαρχηγοί αποφάσισαν να σφάξουν τα γυναικόπαιδα, εκείνος τους απέτρεψε. Στάθηκε εκεί τους λέει τους λειτούργησε, και κοινώνησαν για τελευταία φορά οι «ελεύθεροι πολιορκημένοι».Αν περάσετε καμιά φορά άπ' το Μεσολόγγι, να πάτε στο δημαρχείο της πόλεως να δείτε τον πίνακα ενός ξένου ζωγράφου πού παριστάνει την τελευταία κοινωνία την Μεσολογγιτών. Δείχνει τον Ιωσήφ 'Ρωγών να κρατάει το δισκοπότηρο κ' έρχονται να μεταλάβουν οι μελλοθάνατοι, αυτοί πού μετά από λίγο δεν θα υπάρχουν στη ζωή. Ποτέ άνθρωποι δεν κοινώνησαν τόσο αξίως όσο αυτοί. Ό καθένας τους έλεγε«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου».  Ασπάζονταν εχθροί και φίλοι. Ακουγόταν ένας κλαυθμός μέσα στο μυστήριο. Το δισκοπότηρο με το αίμα του Κυρίου γέμισε από δάκρυα. Κοινώνησαν όλοι το Χριστό. Και δεν ήταν πλέον άνθρωποι, άλλα «λέοντες πυρ πνέοντες». Και έμεινε ό 'Ρωγών εκεί. Του λένε οι οπλαρχηγοί• Θα σε πάρουμε μαζί, θα σε σηκώσουμε στους ώμους, θα σε βγάλουμε πέρα. Όχι, λέει θα μείνω εδώ μαζί με τα παιδιά. Κ' έμεινε. Κι ανατινάχθηκε στον αέρα. Και το ράσο του δεσπότη έγινε το σάβανο της πόλεως. Πόσοι είναι αυτοί οι κληρικοί; Ένας ξένος, Γάλλος φιλέλλην, πήγε από χωριό σε χωριό και τους μέτρησε. Πόσοι, νομίζετε, είναι; είναι, αγαπητοί μου, εννέα χιλιάδες (9.000). Εννέα χιλιάδες κληρικοί θυσίασαν τη ζωή τους για τη δόξα της Ελλάδος, για την ελευθερία της πατρίδος. Αυτοί με το αίμα τους πότισαν το δέντρο της ελευθερίας, κάτω από το οποίο εμείς αναπνέουμε σήμερα.
Αιωνία τους ή μνήμη.                                      Συγκινούμε όπου πατώ το χώμα που πέρασαν από εδώ ήρωες άξιοι όπως ο Παπαφλέσσας, ο Κολοκοτρώνης , ο Νικηταράς , Συγκινούμε όπου εδώ που πατώ και εδώ που σας διδάσκω τον λόγω του θεού μας εκκλησιάσθηκαν οι ήρωες της περιοχής μας οι ήρωες της Άνω Καμάρας οι ήρωες του χωριού μας όπου έχουν τα δικά σας επίθετα και την δική σας συνέχεια, Συγκινούμε και δακρύζω όπου οι Καμαραίοι έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σαν έθνος

Αγαπητοί μου συγχωριανοί η πατρίδα μας χρωστά πολλά σε όλους αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για να αναπνέουμε να μιλάμε, να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι σαν ΕΛΛΗΝΕΣ .

Αλλά και πάλι αν χρειαστεί ποτέ η πατρίδα μας νέους αγώνες τότε είμαι σίγουρος ότι οι έλληνες θα γίνουν ένα μια γροφιά για να ακούγεται παντού το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ  των ΕΛΛΗΝΩΝ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

π. Μιχαήλ Μεγαγιάννης