ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ "Όταν αισθανόμαστε παρηγοριά και χαρά από τις εικόνες, στην πραγματικότητα δεχόμαστε τη χαρά αυτή από τις ουράνιες δυνάμεις πού απεικονίζονται σ' αυτές."

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

(ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

(Ευαγγέλιο: Ίωαν. α'43-51)

Πόσο μεγάλη, πόσο φοβερή είναι ή παρουσία του Θεού! Πόσο μεγάλη και πόσο φοβερή είναι ή παρουσία του ζώντος Θεού!

0ι αγγελικές δυνάμεις στέκονται μπροστά Του με φόβο και τρόμο. Τα σεραφείμ κρύβουν τα πρόσωπα τους με τις φτερούγες τους μπροστά στο αστραφτερό φώς και το ανέκφραστο κάλλος της παρουσίας Του.

Πόσο λαμπρός είναι ό ήλιος! Πόσο εντυπωσιακό είναι το έναστρο στερέωμα! Πόσο δυνατός είναι ό ταραγμένος ωκεανός! Πόσο μεγαλόπρεπα είναι τα γιγαντιαία βουνά!

¨

Πόσο φοβερά είναι τα κεραυνοφόρα σύννεφα και τα πύρινα ηφαίστεια! Πόσο ευχάριστες είναι οι άνθοφορημένες κοιλάδες με τις χιλιάδες πηγές και τα διάσπαρτα λευκά κοπάδια τους. Κι ολ' αυτά δεν είναι παρά έργα των χεριών του Θεού. Είναι έργα πού φτιάχτηκαν από τον αθάνατο Δημιουργό. Κι αν ή κτίση είναι τόσο όμορφη, πώς πρέπει να είναι ό Δημιουργός;

Αν ή καρδιά του ανθρώπου γεμίζει με δέος, χαρά ή δάκρυα μπροστά στη δημιουργία του Θεού, πώς πρέπει να νιώθει μπροστά στον παντοδύναμο και ζώντα Δημιουργό;

Πώς μπορεί ένα θνητό ον να σταθεί κοντά στον αθάνατο Θεό και να μην εξαφανιστεί, να μη διαλυθεί; Ποιό θνητό ον μπορεί να κοιτάξει το πρόσωπο του Θεού και να εξακολουθεί να ζει; Αν είναι φοβερό το να δεις το πρόσωπο αγγέλου του Θεού, πόσο φοβερότερο είναι να βρεθείς ενώπιον του ίδιου του Θεού; Περιγράφοντας το δράμα του αγγέλου του Θεού ό προφήτης Δανιήλ λέει: «...ούχ υπελείφθη εν έμοί ισχύς, και ή δόξα μου μετεστράφη εις διαφθοράν» (Δαν. ι' 8). Δεν έμεινε μέσα μου καμιά δύναμη, ή δόξα μου αλλοιώθηκε κι έγινε φθαρτή. Ακόμα κι ό πιο δυνατός άνθρωπος νιώθει αδύναμος, ό πιο όμορφος μοιάζει άσχημος μπροστά στον άγγελο του Θεού, πού έχει «το σώμα αυτού ωσεί θαρσίς, και το πρόσωπον αυτού ωσεί όρασις αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ώσεί λαμπάδες πυρός» (Δαν. ι' 6).

Το σώμα του αγγέλου, λέει ό προφήτης, μοιάζει με τη βήρυλλο, το πρόσωπο του ήταν σαν αστραπή και τα μάτια του ήταν σαν πύρινα φώτα. Το θαυμαστό πρωινό πού ό Κύριος Ιησούς αναστήθηκε «έκ νεκρών», «ιδού σεισμός έγένετο μέγας-άγγελος γάρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού, προσελθών άπεκύλισε τον λίθον από της θύρας και έκάθητο επάνω αυτού ην δε ή ιδέα αυτού ως αστραπή και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών από δε του φόβου αυτού έσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί» (Ματθ. κη' 2-4). Και έγινε σεισμός μεγάλος, λέει ό Ιερός ευαγγελιστής- κατέβηκε άγγελος Κυρίου από τον ουρανό, ήρθε κοντά στο μνημείο, κύλισε την πέτρα πού έφραζε την είσοδο και κάθισε πάνω της. Ή μορφή του αγγέλου έμοιαζε με αστραπή, ενώ τα ρούχα του ήταν λευκά σαν το χιόνι. Και σαν τον είδαν οι φρουροί συγκλονίστηκαν από το φόβο τους κι έγιναν σαν νεκροί.

Αυτά τ' αποτελέσματα δημιουργεί ή εμφάνιση του υπηρέτη του Βασιλιά. Ή θέα του ίδιου του Βασιλιά τότε;

Οι μόνοι πού γνωρίζουν, πού ή γνώση αυτή έχει μείνει διά παντός ανεξάλειπτη στη μνήμη τους, είναι αυτοί πού έχουν κοντά τους τούς πανένδοξους αυτούς αγγέλους. Ή γνώση αυτή πού δόθηκε στους προφήτες με τη μορφή οραμάτων, τούς μεταμόρφωσε και τούς έκανε ταπεινούς και πράους μπροστά στον ουράνιο κόσμο, μα αποφασιστικούς και πύρινους προς τούς τυφλούς κι αμετανόητους αμαρτωλούς.

Ό προφήτης Ελισαίος προσευχήθηκε μια φορά στο Θεό, ώστε ν' ανοίξει τα μάτια του νεαρού πού είχε μαζί του και να δει εκείνα πού έβλεπε ό ίδιος ό προφήτης. Κι ό Θεός άκουσε την προσευχή του μεγάλου προφήτη κι άνοιξε τα μάτια του νεαρού, πού είδε «και ιδού το Όρος πλήρες ίππων, και άρμα πυρός περικύκλω Ελισαίε» (Δ' Βασ. στ'17).

Τότε πώς θα ήταν και με τί θα μπορούσε να παρομοιάσει κανείς το δράμα του ίδιου του Βασιλιά των ουρανίων δυνάμεων, ένα τόσο φοβερό και πανένδοξο όραμα; Όταν ό μέγας προφήτης Ησαΐας αξιώθηκε να δει το όραμα αυτό, αναφώνησε με φόβο και θαυμασμό: «Ώ, τάλας εγώ, ότι κατανένυγμαι, ότι άνθρωπος ων και ακάθαρτα χείλη έχων, εν μέσω λαού ακάθαρτα χείλη έχοντος εγώ οικώ και τον βασιλέα Κύριον Σαβαώθ είδον τοις όφθαλμοίς μου» (Ήσ. στ'5). Αλλοίμονο σέ μένα τον ταλαίπωρο! Είμαι άνθρωπος με ακάθαρτα χείλη, πού ζω ανάμεσα σέ ανθρώπους με επίσης ακάθαρτα χείλη, και αξιώθηκα να δώ τον Κύριο και Θεό, τον βασιλιά των ουρανίων δυνάμεων.

0ι ευλογημένοι αυτοί άνθρωποι θα γνώριζαν πώς ό Βασιλιάς, ό Κύριος, τούς έχει πάντα στο βλέμμα Του -ό ίδιος θαυμαστός και αναλλοίωτος

Κύριος και Θεός, πού ό Ησαΐας είδε με μια φευγαλέα ματιά και γέμισε με φόβο και δέος. Και μ' αυτή τη γνώση ό νους τους δέ θα υποχωρούσε τότε σέ οποιοδήποτε είδος αμαρτίας ή ακαθαρσίας. Είτε ό άνθρωπος βλέπει το Θεό είτε όχι, ό Θεός τον βλέπει. Αυτό δεν είναι αρκετό για να κάνει το βλάσφημο ν' ανατριχιάζει και να φρίττει; Και για το χριστιανό, δεν είναι αυτό μια παρηγοριά στα βάσανα Του;

Όχι μόνο ό Τριαδικός Θεός μας βλέπει και παρατηρεί τη ζωή μας κάθε στιγμή, αλλά κι ολόκληρος ό χορός των ουρανίων δυνάμεων, οι άγγελοι κι οι άγιοι μαζί. Εκατομμύρια μάτια μας βλέπουν σα να 'ταν μ' ένα μάτι. Εκατομμύρια καλές επιθυμίες μας συνοδεύουν στο σκοτεινό κι αγκάθινο δρόμο της ζωής μας. Κι εκατομμύρια χέρια απλώνονται για να μας δώσουν τη βοήθεια τους, σαν ένα χέρι όλα μαζί.

Ή επίγεια Εκκλησία του Θεού οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και προσπαθεί να παρουσιάσει τη θαυμαστή και φοβερή, την αγαπητή αυτή πραγματικότητα στους πιστούς, με τη βοήθεια των εικόνων, πού αντιπροσωπεύουν τον αόρατο κόσμο των ουρανίων δυνάμεων. Τούς θυμίζει τη διαρκή παρουσία των δυνάμεων αυτών στον κόσμο. Όταν προσκυνούμε την εικόνα, δέ σημαίνει ότι λατρεύουμε το ξύλο ή τα χρώματα της ζωγραφιάς, αλλά τις ουράνιες δυνάμεις πού απεικονίζονται σ' αυτές και πού είναι ζωντανές και παρούσες. Όταν στεκόμαστε μπροστά στις εικόνες με φόβο Θεού, τον ίδιο αυτό φόβο νιώθουμε και αποδίδουμε προς τις ουράνιες δυνάμεις.

Όταν αισθανόμαστε παρηγοριά και χαρά από τις εικόνες, στην πραγματικότητα δεχόμαστε τη χαρά αυτή από τις ουράνιες δυνάμεις πού απεικονίζονται σ' αυτές. Μόνο οι ανόητοι κι αυτοί πού κατέχονται από δαιμονικές δυνάμεις βλέπουν ειδωλολατρία στην προσκύνηση των εικόνων. Ποιος έχει ανοίξει πόλεμο εναντίον της ειδωλολατρίας στο πέρασμα των αιώνων, αν όχι ή Ορθόδοξη Εκκλησία; Ποιας Εκκλησίας οι πιστοί θυσιάστηκαν κατά εκατομμύρια στο νικηφόρο αυτό πόλεμο;

Ποιος άλλος αφάνισε την ειδωλολατρία; Πώς θα μπορούσε λοιπόν μια Εκκλησία πού αφάνισε την ειδωλολατρία να γίνει ειδωλολατρική;

Τη μομφή αύτη την σκάρωσαν εναντίον της Ορθόδοξης Εκκλησίας οι άνομοι αιρετικοί, πού οι σκέψεις τους λειτουργούσαν σαρκικά, όχι πνευματικά.

 Με το σκοτισμένο νου τους δεν μπορούσαν να δουν τη διαφορά ανάμεσα στην προσκύνηση των εικόνων και την ειδωλολατρία. Ήταν ανίκανοι να τα βγάλουν πέρα με τα σφαλερά επιχειρήματα τους κι έτσι έστρεψαν τη φωτιά και το ξίφος ενάντια στις εικόνες και κείνους πού τις προσκυνούσαν. Έκαψαν τις εικόνες στη φωτιά και σκότωσαν τούς πραγματικούς πιστούς με το ξίφος τους. Όμως του Θεού ή δύναμη ήταν μεγαλύτερη από τη φωτιά και το ξίφος των αιρετικών. Έτσι τελικά οι αιρετικοί κατατροπώθηκαν, ενώ ο! εικόνες έμειναν για να στολίζουν τα τέμπλη και να θυμίζουν στους πιστούς τη φοβερή παρουσία του Θεού και των ουρανίων δυνάμεων, μέσα από τη ζωή των αγίων αντρών και γυναικών.

Για ανάμνηση της νίκης ενάντια στους εικονοκλάστες και της θριαμβευτικής αποκατάστασης της τιμής των εικόνων την εποχή του πατριάρχη Μεθοδίου, της ευσεβούς αυτοκρατόρισσας Θεοδώρας και του γιου της Μιχαήλ, οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες μας όρισαν την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής να αφιερωθεί στο γεγονός αυτό. Ή μέρα αυτή είναι γνωστή ως Κυριακή της Ορθοδοξίας, για να μας θυμίζει το θρίαμβο της ορθόδοξης πίστης ενάντια στους αιρετικούς, πού θέλησαν να εμποδίσουν την προσκύνηση των εικόνων, όπως έκαναν κι οι σοφοί του κόσμου τούτου.

Την ήμερα αυτή οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες διάλεξαν να διαβάζεται το ευαγγέλιο πού αναφέρεται στο Ναθαναήλ, στις αμφιβολίες του για το Χριστό προτού τον γνωρίσει, καθώς και τη συνομιλία πού είχε μαζί Του μετά τη συνάντηση τους. Θέλησαν έτσι να δείξουν πόσο απαραίτητη είναι ή παρουσία τού Θεού όταν προβάλει κανείς τις αμφισβητήσεις του για την πίστη, καθώς και τη θαυμαστή δύναμη της παρουσίας Του αυτής.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.   πηγή