Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Ἒκραξε λέγων· Κύριε, σῶσον με».
Όλη τη νύκτα οι Μαθητές ήταν αντιμέτωποι με τα φουρτουνιασμένα κύματα και μόλις «τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτός», δηλαδή κατά τα χαράματα, παρουσιάζεται ο Κύριος. Τότε ο ορμητικός Πέτρος, με τη συγκατάθεση του Διδασκάλου, περπατά πάνω στα κύματα και τον πλησιάζει.
Η αρχή υπέροχη. Η πίστη του αποστόλου Πέτρου δυνατή. Και κατορθώνει το υπέροχο και αξιοθαύμαστο αυτό γεγονός. Όσο βλέπει τον Διδάσκαλό του, όσο κατευθύνεται προς Αυτόν, μπορεί να περπατάει στην υδάτινη επιφάνεια της λίμνης της Τιβεριάδος.
Ο άνεμος όμως ήταν ισχυρός. Ο Απόστολος άρχισε να παρατηρεί γύρω του. Καταλαμβάνεται από φόβο. Και τότε ο πολύπειρος ψαράς και δεινός κολυμβητής, άρχισε να βουλιάζει, να βυθίζεται.
Δεν έμεινε όμως σ’ αυτή τη φάση την τόσο επικίνδυνη. Ζήτησε αμέσως την θεία συμπαράσταση. «Βλέπων τόν ἂνεμον ἰσχυρόν ἐφοβήθη καί ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἒκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με…». Κι αμέσως ο Κύριος απλώνει το χέρι του, τον αρπάζει και του λέει: «Ὀλιγόπιστε! Εἰς τί ἐδιλίασας;». Γιατί ενώ ξεκίνησες με θάρρος αργότερα δείλιασες; Γιατί όπως λέει ένας ερμηνευτής, Εκείνος που σε ενίσχυσε να περπατάς πάνω στα κύματα, ο ίδιος θα σε ενισχύσει να αντισταθείς και στον άνεμο.
Ο Κύριος όπως τότε με τον Πέτρο έτσι και σήμερα είναι παρών και στους αιώνες. Σήμερα όμως όλοι εμείς έχουμε αντικαταστήσει τον Απόστολο Πέτρο. Οι άνθρωποι της εποχής μας. Και λίμνη της Τιβεριάδος είναι για μας σήμερα η θάλασσα του καθημερινού βίου. Παρόμοια γεγονότα επαναλαμβάνονται συχνά στον πνευματικό τομέα.
Κάποτε, στο απώτερο ή στο πρόσφατο παρελθόν, ακούσαμε τη φωνή του Κυρίου και ξεκινήσαμε για μια χριστιανική ζωή. Ατενίζοντας τον Κύριο, εμπνεόμενοι από το παράδειγμά Του, προχωρούσαμε στην δύσκολη αυτή ζωή, πάνω στα κύματα των πειρασμών, των ειρωνειών, των αντιξοοτήτων, των πειρασμών, των ποικίλων δοκιμασιών. Προχωρούσαμε πιστοί στο θέλημά Του, προσπαθώντας να εφαρμόσουμε καθημερινά τις θείες Του εντολές.
Έρχονται όμως και περίοδοι στη ζωή μας που σβήνει από μπροστά μας το θείο φως. Αποσύρουμε το μάτι μας από τον αιώνιο Αρχηγό μας, τον Ιησού Χριστό. Και τότε τα κύματα του κακού μάς φαίνονται πιο ορμητικά, ο άνεμος πιο ισχυρός και αρχίζουμε να κλονιζόμαστε και να καταποντιζόμαστε. Έτσι κάνουν όλοι. Το κακό σήμερα είναι πιο ισχυρό από άλλοτε. Δεν μπορεί κανείς στην εποχή μας να ζει με το Ευαγγέλιο στο χέρι.
Με αποτέλεσμα να υποχωρούμε στην αμαρτία, στην αδικία, στην κλοπή, στις απάτες. Αρχίζουμε έτσι να ζούμε διπλή ζωή. Να ζητούμε όλα να τα συμβιβάσουμε.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι τρεις εκείνες περίφημες λέξεις του Αποστόλου Πέτρου: «Κύριε, σῶσον με», που στα χείλη του καθενός μας μπορούν να έχουν απίστευτη δύναμη. Θα επαναληφθεί ότι έγινε με τον μαθητή στη Τιβεριάδα. Οι τρεις αυτές λέξεις ανοίγουν τον ουρανό. Ελκύουν την θεία χάρη, προσελκύουν την δύναμη του Θεού.
Πριν ακόμα τον καλέσουμε σε κάθε μας δυσκολία, σε κάθε αντιξοότητα, πειρασμό και δοκιμασία είναι κοντά μας, στο πλευρό μας. Άπλωσε σ’ Αυτόν τα χέρια σου και θα δεις ότι Εκείνος έχει ήδη απλώσει προς εσένα τα δικά Του παντοδύναμα χέρια. Εκείνος είναι κοντά μας, πριν ακόμα εμείς αποφασίσουμε να Τον πλησιάσουμε.
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό. Ας Τον παρακαλέσουμε να μας ανασηκώσει, όπως τον Απόστολο Πέτρο, και θα το κάνει. Θα νιώσουμε δύναμη από τη δύναμή Του για να συνεχίσουμε τον πνευματικό αγώνα με πίστη ακράδαντη, με θερμή φλόγα και ενθουσιασμό.
Καιρός δεν μένει για σκέψεις, ταλαντεύσεις, δισταγμούς και απαισιοδοξίες. Η τόσο δύσκολη, ηθικά πεσμένη εποχή μας καλεί σε μεγάλες αποφάσεις, σε πορεία ανοδική με τέρμα τη βασιλεία του Θεού. Αμήν.
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης
«Ἒκραξε λέγων· Κύριε, σῶσον με».
Όλη τη νύκτα οι Μαθητές ήταν αντιμέτωποι με τα φουρτουνιασμένα κύματα και μόλις «τετάρτῃ φυλακῇ τῆς νυκτός», δηλαδή κατά τα χαράματα, παρουσιάζεται ο Κύριος. Τότε ο ορμητικός Πέτρος, με τη συγκατάθεση του Διδασκάλου, περπατά πάνω στα κύματα και τον πλησιάζει.
Η αρχή υπέροχη. Η πίστη του αποστόλου Πέτρου δυνατή. Και κατορθώνει το υπέροχο και αξιοθαύμαστο αυτό γεγονός. Όσο βλέπει τον Διδάσκαλό του, όσο κατευθύνεται προς Αυτόν, μπορεί να περπατάει στην υδάτινη επιφάνεια της λίμνης της Τιβεριάδος.
Ο άνεμος όμως ήταν ισχυρός. Ο Απόστολος άρχισε να παρατηρεί γύρω του. Καταλαμβάνεται από φόβο. Και τότε ο πολύπειρος ψαράς και δεινός κολυμβητής, άρχισε να βουλιάζει, να βυθίζεται.
Δεν έμεινε όμως σ’ αυτή τη φάση την τόσο επικίνδυνη. Ζήτησε αμέσως την θεία συμπαράσταση. «Βλέπων τόν ἂνεμον ἰσχυρόν ἐφοβήθη καί ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἒκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με…». Κι αμέσως ο Κύριος απλώνει το χέρι του, τον αρπάζει και του λέει: «Ὀλιγόπιστε! Εἰς τί ἐδιλίασας;». Γιατί ενώ ξεκίνησες με θάρρος αργότερα δείλιασες; Γιατί όπως λέει ένας ερμηνευτής, Εκείνος που σε ενίσχυσε να περπατάς πάνω στα κύματα, ο ίδιος θα σε ενισχύσει να αντισταθείς και στον άνεμο.
Ο Κύριος όπως τότε με τον Πέτρο έτσι και σήμερα είναι παρών και στους αιώνες. Σήμερα όμως όλοι εμείς έχουμε αντικαταστήσει τον Απόστολο Πέτρο. Οι άνθρωποι της εποχής μας. Και λίμνη της Τιβεριάδος είναι για μας σήμερα η θάλασσα του καθημερινού βίου. Παρόμοια γεγονότα επαναλαμβάνονται συχνά στον πνευματικό τομέα.
Κάποτε, στο απώτερο ή στο πρόσφατο παρελθόν, ακούσαμε τη φωνή του Κυρίου και ξεκινήσαμε για μια χριστιανική ζωή. Ατενίζοντας τον Κύριο, εμπνεόμενοι από το παράδειγμά Του, προχωρούσαμε στην δύσκολη αυτή ζωή, πάνω στα κύματα των πειρασμών, των ειρωνειών, των αντιξοοτήτων, των πειρασμών, των ποικίλων δοκιμασιών. Προχωρούσαμε πιστοί στο θέλημά Του, προσπαθώντας να εφαρμόσουμε καθημερινά τις θείες Του εντολές.
Έρχονται όμως και περίοδοι στη ζωή μας που σβήνει από μπροστά μας το θείο φως. Αποσύρουμε το μάτι μας από τον αιώνιο Αρχηγό μας, τον Ιησού Χριστό. Και τότε τα κύματα του κακού μάς φαίνονται πιο ορμητικά, ο άνεμος πιο ισχυρός και αρχίζουμε να κλονιζόμαστε και να καταποντιζόμαστε. Έτσι κάνουν όλοι. Το κακό σήμερα είναι πιο ισχυρό από άλλοτε. Δεν μπορεί κανείς στην εποχή μας να ζει με το Ευαγγέλιο στο χέρι.
Με αποτέλεσμα να υποχωρούμε στην αμαρτία, στην αδικία, στην κλοπή, στις απάτες. Αρχίζουμε έτσι να ζούμε διπλή ζωή. Να ζητούμε όλα να τα συμβιβάσουμε.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι τρεις εκείνες περίφημες λέξεις του Αποστόλου Πέτρου: «Κύριε, σῶσον με», που στα χείλη του καθενός μας μπορούν να έχουν απίστευτη δύναμη. Θα επαναληφθεί ότι έγινε με τον μαθητή στη Τιβεριάδα. Οι τρεις αυτές λέξεις ανοίγουν τον ουρανό. Ελκύουν την θεία χάρη, προσελκύουν την δύναμη του Θεού.
Πριν ακόμα τον καλέσουμε σε κάθε μας δυσκολία, σε κάθε αντιξοότητα, πειρασμό και δοκιμασία είναι κοντά μας, στο πλευρό μας. Άπλωσε σ’ Αυτόν τα χέρια σου και θα δεις ότι Εκείνος έχει ήδη απλώσει προς εσένα τα δικά Του παντοδύναμα χέρια. Εκείνος είναι κοντά μας, πριν ακόμα εμείς αποφασίσουμε να Τον πλησιάσουμε.
Ας ανοίξουμε την καρδιά μας στον Χριστό. Ας Τον παρακαλέσουμε να μας ανασηκώσει, όπως τον Απόστολο Πέτρο, και θα το κάνει. Θα νιώσουμε δύναμη από τη δύναμή Του για να συνεχίσουμε τον πνευματικό αγώνα με πίστη ακράδαντη, με θερμή φλόγα και ενθουσιασμό.
Καιρός δεν μένει για σκέψεις, ταλαντεύσεις, δισταγμούς και απαισιοδοξίες. Η τόσο δύσκολη, ηθικά πεσμένη εποχή μας καλεί σε μεγάλες αποφάσεις, σε πορεία ανοδική με τέρμα τη βασιλεία του Θεού. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά