Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν· μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.

Κυριακή, Αυγούστου 03, 2014

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΦΩΤΟΣ Ἀρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΘΑΒΩΡΙΟΥ ΦΩΤΟΣ
ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸν
ΛΟΓΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΝ
στὸ βιβλίο
Ἀρχιμ. Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
«ΑΣΚΗΣΙΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ»,
Ἱ. Μ. Τ. Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 1996, σελ. 172-176
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ.               Καὶ οὕτω (διὰ τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος) κατέστημεν σκήνωμα τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, τὰ δὲ σώματα ἡμῶν ναὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ἰδού, παρὰ ταῦτα, εἴμεθα πτωχοὶ τῷ πνεύματι. Ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς γῆς ὑπάρχει ἀκόρεστος πείνα καὶ ἄσβεστος δίψα Θεογνωσίας, διότι ὁ ἀγὼν ἡμῶν εἶναι νὰ φθάσωμεν τὸν Ἄφθαστον, νὰ ἴδωμεν τὸν Ἀόρατον, νὰ γνωρίσωμεν τὸν ἐπέκεινα πάσης γνώσεως. Ἡ ὁρμὴ αὕτη αὐξάνει ἀκαταπαύστως εἰς ἕκαστον ἄνθρωπον, ὅταν τὸ Φῶς τῆς Θεότητος εὐδοκήσῃ νὰ καταυγάσῃ αὐτόν, ἔστω καὶ διά τινὸς ἀμυδρᾶς προσεγγίσεως Αὐτοῦ, διότι τότε εἰς τοὺς νοεροὺς ἡμῶν ὀφθαλμούς, ἀποκαλύπτεται ἐν ποίᾳ ἀβύσσῳ διαμένομεν. Ἡ ὅρασις αὔτη καταπλήττει ὅλον τὸν ἄνθρωπον, καὶ τότε ἡ ψυχὴ αὐτοῦ δὲν γνωρίζει ἀνάπαυσιν καὶ δὲν δύναται νὰ εὕρῃ αὐτήν, μέχρις ὅτου ἐλευθερωθῇ πλήρως ἀπὸ τοῦ περικρατοῦντος αὐτὴν σκότους, μέχρις ὅτου τὸ Φῶς τοῦτο πληθυνθῇ ἐν τῇ ψυχῇ καὶ ἑνωθῇ μετ’ αὐτῆς, τοσοῦτον ὥστε Φῶς καὶ ψυχὴ νὰ γίνουν ἕν, προκαταγγέλον τὴν θέωσιν ἡμῶν ἐν τῇ Θείᾳ δόξῃ.
.                Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ στερεὸν θεμέλιον τῆς ἐλπίδος διὰ τὴν μεταμόρφωσιν τῆς ζωῆς ἡμῶν ὅλης – ἥτις νῦν εἶναι πλήρης κόπου, ἀσθενείας, φόβου- εἰς ζωὴν ἄφθαρτον καὶ θεοειδῆ. […] Εἰς τοιαύτας ὥρας μαρτυρικῆς παραμονῆς, ἐν τοῖς ὀρίοις μεταξὺ τοῦ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτὸ Ἀπροσίτου Φωτὸς τῆς Θεότητος καὶ τῆς ἀπειλητικῆς ἀβύσσου τοῦ σκότους […] ἐνδυναμωθῶμεν διὰ τῆς κραταιᾶς ἐλπίδος εἰς Ἐκεῖνον, Ὅστις διὰ τῆς παλάμης Αὐτοῦ βαστάζει ἀκόπως πᾶσαν τὴν κτίσιν. Ἐνθυμηθῶμεν ὅτι ἐν τῇ ζωῇ ἡμῶν πρέπει νὰ ἐπαναληφθῇ ὁμοιοτρόπως πᾶν ὅ,τι ἐτελέσθη ἐν τῇ ζωῇ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, διὰ νὰ ἐλευθερωθῶμεν ἀπὸ παντὸς φόβου καὶ ὀλιγοψυχίας. Ἡ ὁδὸς εἶναι κοινὴ εἰς πάντας ἡμᾶς, κατὰ τὸν λόγον Αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ: «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός”· ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι καὶ μοναδική, διότι «οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν Πατέρα, εἰ μὴ δι’ Ἐμοῦ”. … ἐν ἀληθείᾳ, ὁ Κύριος κατέστη ὅμοιος πρὸς ἡμᾶς ἄνθρωπος, καὶ ἐν τῇ σαρκὶ ἡμῶν ἐφανέρωσε τὴν Θείαν τελειότητα, ὑπολιμπάνων Ἑαυτὸν ὑπογραμμὸν δι’ ἡμᾶς, τὸν ὁποῖον πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι “ἐπεθύμησαν ἰδεῖν”. Τοῦτο δὲ ὀφείλομεν νῦν νὰ πραγματοποιήσωμεν ἡμεῖς, ἕκαστος ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ, ὥστε διὰ τῆς ὁμοιώσεως πρὸς τὸν Χριστόν, κατὰ τὴν εἰκόνα τῆς ἐπιγείου ζωῆς Αὐτοῦ, νὰ καταστῶμεν ὅμοιοι Αὐτῷ καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα τῆς Θείας ὑπάρξεως.
.              Παρακαλῶ ὑμᾶς, ὅπως μὴ ὀλιγοψυχήσωμεν ἀκούοντες τοὺς λόγους τῆς διδαχῆς ταύτης.
.          […] Αὕτη εἶναι ἡ ὀρθόδοξος πίστις καὶ ἡ ἀσάλευτος ἐλπίς, ἡ ὁποία δὲν θὰ καταισχυνθῆ, διότι θεμέλιον αὐτῆς εἶναι ἡ ἀψευδὴς μαρτυρία τοῦ Κυρίου. Καὶ ἐὰν νόθος ταπείνωσις θελήσῃ νὰ ὀνομάσῃ τοῦτο ὑπέρμετρον παρρησίαν ἢ εἰσέτι καὶ μωρίαν, τότε μνησθῶμεν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὅστις ἀποκόπτων ἀφ’ ἑνὸς μὲν τὴν ὀλιγοψυχίαν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν παράλογον ὑπερηφανίαν τοῦ σαρκικοῦ φρονήματος, λέγει ὅτι «εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας», ἀπορρίπτων τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν, καὶ μεταβάλλων εἰς μωρίαν τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου. Καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ἡ πείρα τῆς ἀνθρωπότητος δεικνύει σταθερῶς εἰς ἡμᾶς ὅτι οἱ «σοφοὶ καὶ συνετοὶ» τοῦ αἰῶνος τούτου δὲν δύνανται νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Χριστόν, οὔτε εἰς τὸ Θαβώρ, οὔτε εἰς τὸν Γολγοθᾶν, οὔτε εἰς τὸ ὅρος τῶν Ἐλαιῶν. Οὕτως ἀγαπητοὶ δεῦτε, καὶ διὰ τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως ἀναβῶμεν εἰς τὸ «ὄρος Κυρίου», σταθῶμεν ἀοράτως ἐν τῇ πόλει τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, καὶ μετάρσιοι τῷ πνεύματι, ἴδωμεν τὴν ἄυλον Θεότητα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Πνεύματος, ἐν τῷ Μονογενεῖ Υἱῷ ἀπαστράπτουσαν. Ἀναβῶμεν οὐχὶ μετὰ ὑπερηφάνου παρρησίας, ἀλλὰ μετὰ φόβου καὶ τρόμου, ὡς ἀνάξιοι τῆς ἀναβάσεως καὶ ὁράσεως ταύτης, ἐν τούτοις ὅμως, μετ’ ἐλπίδος, ὅτι καὶ «ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς”, κατὰ τὴν ἄμετρον ἀγαθότητα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, «θὰ λάμψη τὸ ἀΐδιον Φῶς» τῆς Θεότητος, ἡ ἄστεκτος λάμψις τοῦ ὁποίου ἔρριψε πρηνεῖς ἐπὶ τοῦ Θαβὼρ τοὺς ἐκλεκτοὺς Ἀποστόλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Το «Ελληνικά και Ορθόδοξα» απεχθάνεται τις γκρίνιες τις ύβρεις και τα φραγγολεβέντικα (greeklish).
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψη σας τα ακόλουθα:
1) Ο σχολιασμός και οι απόψεις είναι ελεύθερες πλην όμως να είναι κόσμιες .
2) Προτιμούμε τα ελληνικά αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και ότι γλώσσα θέλετε αρκεί το γραπτό σας να είναι τεκμηριωμένο.
3) Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
4) Κανένα σχόλιο δεν διαγράφεται εκτός από τα spam και τα υβριστικά

  Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκός ἀτιμίαν δι' ἡμᾶς ὑπέμεινε τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή ἡ ὄψις τὰ ἐμπτύσματα αἱ σιαγόνες τὰ ῥαπίσματα τὸ στό...