Κυριακή της Εορτής Υψώσεως Τιμίου Σταυρού,

Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ένας ακόμα σημαντικός εορτολογικός σταθμός της Εκκλησίας μας. Καλούμαστε την ημέρα αυτή να τιμήσουμε και να προσκυνήσουμε τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου ώστε να αντλήσουμε δύναμη και χάρη από αυτόν. Η Εκκλησία θέσπισε πολλές φορές το χρόνο προσκύνηση και τιμή στο Σταυρό με αποκορύφωμα τη μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως, στις 14 Σεπτεμβρίου.

            Ο Σταυρός του Κυρίου αποτελεί για τη χριστιανική πίστη κορυφαίο σύμβολο αγιασμού. Ο Σταυρός μαζί και η Ανάσταση λειτουργούν ως δύο βασικοί άξονες πάνω στους οποίους πρέπει να κινείται η ζωή μας. Η Ανάσταση έπεται του Σταυρού και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση.

            Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος είναι κατεξοχήν Θεολόγος του Σταυρού, τονίζει συχνά στις επιστολές του ότι ο Σταυρός του Κυρίου είναι γι’ αυτόν και την Εκκλησία καύχηση « εμοι δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστου» (Γαλ. 6,13),

             Ειδικά στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μιλώντας στους Κορινθίους και την εκεί χριστιανική κοινότητα, τονίζει τη δύναμη του Σταυρού σε όσους πιστεύουν ότι θα σωθούν, και αντίθετα την ανόητη ζωή σε όσους με τα έργα τους προκαλούν την απώλεία τους «ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι» ( Α’ Κορ.1, 17). Ο Ιησούς Χριστός «εγενήθη εν σοφία από Θεού, δικαιοσύνη τε και αγιασμός και απολύτρωσις» (Κορ. Α’ 1,30) ως ο «Εσταυρωμένος» (Α Κορ. 1, 23). Ο Κύριος της δόξης «υπό χειρών ανόμων» καρφώθηκε πάνω στο ξύλο του Σταυρού, για να υποστεί το επώδυνο μαρτύριο της σταυρώσεως και να πεθάνει ως έσχιστος κακούργος.

            Η ανθρώπινη αυτή κακουργία, εξ αιτίας της άμετρης θείας αγάπης, λειτούργησε ευεργετικά για το ανθρώπινο γένος. Ο Σταυρός πριν τη μεγάλη σταυρική θυσία ήταν μέσο εκτέλεσης κακούργων, μετά όμως από τη σταυρική θυσία του Κυρίου κατέστη πηγή απολυτρώσεως, από μέσο θανατώσεως μεταβλήθηκε σε ακένωτη πηγή ζωής, φωτεινό σύμβολο, από ξύλο πόνου και ωδίνων κατέστη καταφύγιο ανάπαυσης και χαράς.

            Η ανθρώπινη κακία έδωσε στο Θεό πόνο και θάνατο δια του ξύλου του Σταυρού, αντίθετα η θεία ανεξικακία και άκρα φιλανθρωπία έδωσε αγάπη και λύτρωση στους ανθρώπους. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας έχοντας υπόψη τους αυτή τη μεγάλη αλήθεια διατύπωσαν την περίφημη θεολογία του Σταυρού. Το ιερότατο αυτό σύμβολο είναι πια συνυφασμένο με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Από Εκείνον αντλεί την ανίκητη δύναμή του, τον αγιασμό και τη χάρη. Γι’ αυτό και δεν είναι ειδωλολατρία να προσκυνείται από τους πιστούς, διότι προσκύνηση του Τιμίου Σταυρού, σημαίνει προσκύνηση του ιδίου του Χριστού, του οποίου είναι το σημείο και η ενθύμηση της απολυτρωτικής Του θυσίας.

            Η Εκκλησία μας ψάλλει θριαμβευτικά: «Κύριε όπλον κατά του διαβόλου τον σταυρόν Σου ημίν δέδωκας, φρύττει γαρ και τρέμει μη φέρων καθοράν αυτού την δύναμιν,  ότι νεκρούς ανιστά και θάνατον κατήργησε». Το σύμβολο του Τιμίου Σταυρού είναι το θαυμαστό φυλακτήριο των πιστών, γι αυτό άλλωστε τον φέρουμε συνεχώς πάνω μας. Δεν υπάρχει αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας που να μην σταυρώνονται οι πιστοί, δεν υπάρχει στιγμή προσευχής που να μην κάνουμε το σημείο του Σταυρού. Είναι «η μόνη βοήθεια, Βασιλέων κραταίωμα σθένος δικαίων, ιερέων ευπρέπεια» κατά ένα ύμνο της εκκλησίας μας.

            Επίσης η παρουσία του Σταυρού στη ζωή μας, μας κάνει να υπομένουμε με καρτερία και υπομονή τα προβλήματα της ζωής μας, δηλαδή να υπομένουμε το δικό μας σταυρό ελπίζοντας πάντα στην ανάσταση, μεταφορικά και κυριολεκτικά.  Για να μπορούμε οι άνθρωποι  να λάβουμε το θείο αγιασμό μέσω του Σταυρού είναι απαραίτητο να πιστέψουμε στο Λυτρωτή Χριστό και στην σταυρική απολυτρωτική του Θυσία. Επίσης πρέπει  να σταυρώσουμε κι εμείς τον εαυτό μας, όχι βέβαια κυριολεκτικά, αλλά τις αμαρτωλές  μας πράξεις.

            Η μεγάλη εορτή της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι μια ακόμα ευκαιρία για όλους μας να σκεφτούμε τις άπειρες δωρεές του Θεού στη ζωή μας. Να στρέψουμε το βλέμμα μας στο εκθαμβωτικό φως του Σταυρού προκείμενου να διαλύσουμε το σκοτεινό έρεβος των αμαρτιών της ψυχής μας. Δεν έχουμε πολλές επιλογές, ή αποδεχόμαστε τη λυτρωτική δύναμη του Σταυρού του Χριστού και σωζόμαστε, ή παραμένουμε δούλοι της αμαρτίας και φορείς του κακού και χανόμαστε. Καλούμαστε επίσης να σηκώσουμε το δικό μας σταυρό, όπως ο Κύριος και να πορευθούμε από το Γολγοθά προς την Ανάσταση.