Η παραβολή του Βασιλικού Δείπνου

Ενδεκάτη Κυριακή του Λουκά (κεφ. ιδ΄, 16-24) σήμερα, αγαπητοί,

 ή αλλιώς Κυριακή των Προπατόρων.

                       

Καθώς ανεβαίνουμε για τα άγια Χριστούγεννα, η Εκκλησία μάς προετοιμάζει κατάλληλα και σοφά για τον εορτασμό της μεγάλης αυτής ημέρας. Γι' αυτό σήμερα εορτάζει και πανηγυρίζει τους Προπάτορας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου. Προεξάρχει ο Πατριάρχης Αβραάμ, ο Γενάρχης και ο πρόπαππος του Χριστού μας.

  Και το Ευαγγέλιο μας αναφέρει την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, που είναι η Βασιλεία του Χριστού, ο Παράδεισος και η αιώνια ζωή. Και εδώ ο Κύριος ομιλεί για κάποιον οικοδεσπότη, που 'ναι ο Θεός Πατέρας που ετοίμασε μεγάλο δείπνο, δηλαδή βραδινό συμπόσιο, για όλη την οικουμένη.

  Και εκάλεσε πολλούς, αρχικά τους άρχοντες και επισήμους των Ιουδαίων. Κι εκείνοι αρνήθηκαν να πάνε με διάφορες προφάσεις: το χωράφι, τα βόδια, τη γυναίκα. Στο βάθος δεν είχαν όρεξη, δεν ήθελαν, αλλού ήταν η ψυχή τους και γι' αυτό αρνήθηκαν.

Και στο τέλος εσταύρωσαν και τον Κύριο, τον δούλο του Θεού τον Μεγάλο, που τους εκάλεσε. Και στη συνέχεια έγινε αναφορά στο αφεντικό ότι δεν έρχονται οι επίσημοι. Και ο Κύριος είπε στον δούλο Του, στον Χριστό μας -αφού έλαβε δούλου μορφήν Εκείνος- να πάει στις πλατείες και στα στενοδρόμια της πόλεως, κι όσους ευρεί εκεί φτωχούς, ανάπηρους και σακάτηδες, να τους καλέσει. Αυτοί είναι ο λαός των Ιουδαίων, ο απλός κοσμάκης, ο οποίος είχε μέσα του κάτι καλό. Γι' αυτό και βλέπουμε και κατά την Πεντηκοστή και μετέπειτα να προσέρχονται στην Εκκλησία αναρίθμητοι Ιουδαίοι.

Αλλωστε και ο λαός στα χρόνια του Χριστού κρεμόταν απ' τα χείλη Του και Τον ελάτρευε και Του εφώναζε -όταν ήταν ανεπηρέαστος- τα «ωσαννά» του. Και πήγε πάλι ο δούλος στον Αφέντη και Του λέει: «Εγινε όπως με διέταξες, κι υπάρχει ακόμη τόπος». «Τότε, του λέει, έβγα έξω από την πόλη, έξω από το Ισραήλ, και πήγαινε στα Εθνη. Κι εκεί κάλεσε όλους και προσπάθησε να τους πεις να μπούνε, διότι όχι ότι δεν θέλουν -αυτό περιμένουν-, αλλά διστάζουν, κρίνοντας τους εαυτούς των αναξίους». Και πήγε και τους εκάλεσε και μπήκαν τα Εθνη στην Εκκλησία. Και ο οικοδεσπότης, ο Θεός Πατέρας, στενοχωρήθηκε που δεν ήρθαν οι επίσημοι Ιουδαίοι. Κι είπε πως κανένας απ' αυτούς δεν θα γευθεί από το Δείπνο.

Εμείς, ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ως Ελληνες λεβέντες, είμαστε στην Εκκλησία του Χριστού. Μεγάλη τιμή και μεγάλο προνόμιο και μεγάλη χαρά για μας! Στα τελευταία χρόνια γίνεται ένας αγώνας να μας βγάλουν απ' αυτή την ομορφιά.

Ας την κρατήσουμε μ' όλη μας την ψυχή, θα τη χρειαστούμε κι εμείς, θα τη χρειαστούν και τα παιδιά μας, αλλά και θα τιμήσουμε τους Προπάτορας και ιδιαίτερα τον Χριστό μας και Θεό μας, που μας κάλεσε στην αγία Του Εκκλησία.

Ας μην αποδειχθούμε ανάξιοι, γιατί πολλοί θα 'ναι οι καλεσμένοι, αλλά λίγοι οι εκλεκτοί. Η Χάρη Του ας μας αξιώσει να είμαστε με τους εκλεκτούς. Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη- Το κήρυγμα της Κυριακής )