Ξευτίλα. Με απλά λόγια.

Το κάθετι γύρω μας, ανθρώπινες συμπεριφορές, φαινόμενα, δρώμενα, πράξεις αιτιολογούνται και ερμηνεύονται με πνευματικούς όρους.Για όλα τα ανθρώπινα, καλά και κακά, άγια και εμπαθή έχει μιλήσει η Γραφή, η Παράδοση, οι Πατέρες, πού γνώρισαν τον άνθρωπο και βάθυναν στην ψυχή του και την φύση του.

Όταν ένας άνθρωπος κατατρύχεται από ένα πάθος και υποκύπτει σε αυτό, μετά έρχονται άλλα τόσα και εμφωλεύουν στην καρδιά του. Έτσι ο φιλάργυρος γίνεται άπληστος, φθονερός, ηδονιστής, άσπλαχνος και ο φιλόδοξος ματαιόδοξος, τυρρανικός , ασυνείδητος και πάει λέγοντας.

Εμείς ξεχάσαμε την Παράδοση των Πατέρων και θέλουμε όλα να τα κρίνουμε με την ανθρωπολογία της μοντέρνας ψυχολογίας, της κοινωνιολογίας και να μιλάμε με εντυπωσιακούς σύγχρονους όρους. ΄Για τον χριστιανό είναι σαφές πώς μια gay parade δεν είναι επανάσταση, μοντερνισμός ή αντίδραση κακοποιημένων και περιθωριοποιημένων ανθρώπων. Γιατί και αυτοί οι άνθρωποι πού κακοποιήθηκαν, περισσότερο από τον καθένα μας θέλουν να προστατεύουν τον εαυτό τους και δεν εκτίθενται εύκολα στο δημόσιο και την χλεύη των άλλων.

Ο άνθρωπος αφού υποδουλωθεί στο πάθος το βδελυρό(το περι ού δηλαδή) και ξευτιλίσει ψυχή και σώμα , μετά αποβάλλει κάθε αίσθημα ντροπής, αυτοσυντήρησης, αυτοσεβασμού και αιδούς. Μισεί τον εαυτό του και τον εξευτελίζει κι άλλο. Μπαίνει σε έναν ηδονισμό διαδικασίας αυτοξευτίλας.Το ένα πάθος, κάλεσε και τα άλλα: την αναίδεια, την αυτοκαταστροφή, την τρέλα, τον εξουσιασμό, την πορνεία, την ασυδοσία και έκαναν κατοχή. Και το αποτέλεσμα είναι η ξευτίλα. Γι αυτό τέρμα με τις αγιογραφίες των ανθρώπων αυτών. Δεν είναι τυχαίο πού ο σοφός λαός μας χρησιμοποεί την ίδια λέξη για να υποδηλώσει τον ομοφυλόφιλο και τον άνθρωπο χωρίς μπέσα και φιλότιμο, πού δεν σέβεται κανέναν, μηδέ τον εαυτό του.

Το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν πάντα αποδεκτοί από το σύνολο.Καθαρώτατα πρόκειται για σχέδιο νεοταξικό πού επιθυμεί μια άφυλη κοινωνία. Ξεχάστε το ανώμαλη. Πάμε κατ ευθείαν στο άφυλη.Και όλα αυτά τα οργουελικά σενάρια πού τα βαπτίζαμε παραληρήματα θρησκολήπτων είναι πιά η πραγματικότητα πού ζούμε και καλούμαστε να ζήσουμε και στο μέλλον.

Το χειρότερο βέβαια είναι όταν εκκλησιαστικά πρόσωπα και μάλιστα ιερωμένοι δηλώνουν υποτελείς της πολιτικής ορθοφροσύνης και της "διαφορετικότητας". Κάποια στιγμή ο καθένας μας πρέπει να διαλέξει τί κάνει με την ζωή του και ποιός είναι ο ρόλος του δωχάμω στην γή.Δεν μπορείς να ασπάζεσαι μια διεστραμμένη ανθρωπολογία για να εξαργυρώσεις φήμη και αποδοχή. Ο Χριστιανός και μάλιστα ο παπάς υπήρξαμε πάντα τόσο μονότροποι και διωγμένοι, έως και παρεξηγήσεως. Το θάρρος το ιερατικό είναι να αντέχεις να σε πούν δαιμονισμένο και σαμαρείτη. Αν όχι, απλά φοράς μαύρα ριχτά ρούχα και τραγουδάς στην εκκλησία. Γιατί ράσο δεν μπορείς να φορέσεις.

το είδαμε : εδώ