π. Συμεών Κραγιόπουλος ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ

 Η θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ

Καθώς ακούγαμε τώρα την όλη ευαγγελική περικοπή, η οποία αναγινώσκεται κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα, μου 'κανε ακόμη μια φορά εντύπωση ότι όλοι λίγο πολύ, καθένας με τη διάθεσή του, καθένας με την πρόθεσή του, ανάλογα με την κατάστασή του, όλοι η, αν θέλετε, πολλοί είναι αυτοί οι οποίοι πλησιάζουν έτσι η αλλιώς τον Κύριο, αναφέρονται εις Αυτόν, συνομιλούν με Αυτόν ή  όπως στην ειδική περίπτωση σήμερα, ψάλλουν και υμνούν και δοξάζουν τ' όνομά Του καθώς τον υποδέχονται στην Ιερουσαλήμ.

Το τονίζει η ευαγγελική περικοπή ότι ο λαός, μόλις είδε τον Κύριο να εισέρχεται στην Ιερουσαλήμ «επί πώλου όνου καθήμενον», έσπευσε, καθώς και τα παιδία, να ψάλλουν το «Ωσαννά εν τοις υψίστοις ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Είναι αυτός ο λαός που ύστερα από λίγες ημέρες, καίτοι είναι ο λαός που ευεργετήθηκε πιο μπροστά από τον Κύριο, ο ίδιος αυτός λαός ύστερα από λίγες ημέρες θα φωνάξει· «Αρον, άρον, σταύρωσον αυτόν», συμφωνώντας με τους γραμματείς, τους Φαρισαίους και τους αρχιερείς.

Βλέπουμε εδώ να είναι κόσμος πολύς, που έχει μαζευθεί στο σπίτι του Λαζάρου, τον οποίο ανέστησε ο Κύριος. Το άκουσαν και ήρθαν να δουν, λέει, τον Ιησού αλλά και τον Λάζαρο· και τον Λάζαρο, από περιέργεια, τον ανέστησε πραγματικά; Τι ακριβώς έγινε;

Πολύς κόσμος μπαίνει-βγαίνει στο σπίτι των αδελφών Μάρθας και Μαρίας όπου λαμβάνει χώραν αυτό το περιστατικό· η μία από τις αδελφές διαθέτει πολύτιμο μύρο για να πλύνει και να σπογγίσει τα πόδια του Κυρίου· και αγανακτούν οι μαθηταί, ιδιαίτερα ο Ιούδας, ο οποίος τάχα νοιάζεται για τους φτωχούς και στεναχωρείται που πετιέται τρόπον τινά το πολύτιμο μύρο, το οποίο εχει τόσο μεγάλη αξία και θα μπορούσε αντ' αυτού το ποσόν να δοθεί στους φτωχούς.

Οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι απ' την άλλη πλευρά συνεδριάζουν, συσκέπτονται, είχαν σκοπό να θανατώσουν, λέει, και τον Λάζαρο, γιατί και αυτός ξεσήκωνε τον λαό. Το θαύμα που έκανε σ' αυτόν ο Κύριος συντελούσε, ώστε να δημιουργείται ρεύμα για τον Κύριο. Και οι μαθηταί λοιπόν εδώ, και ο Λάζαρος και οι αδελφές του εδώ, και λαός πολύς εδώ, και οι αρχιερείς κάπου εκεί βρίσκονται, και όλοι οι άλλοι, και ο λαός ο οποίος ξεσηκώνεται την ώρα που εισέρχεται ο Κύριος στα Ιεροσόλυμα και ας πούμε ζητωκραυγάζει.

Όλοι συνωθούνται γύρω από τον Κύριο, αλλά λίγοι σώζονται

Όλη η παραπάνω εικόνα μας βοηθάει να προσέξουμε και να μελετήσουμε καλύτερα αυτά τα οποία θα συμβούν όλες αυτές τις ημέρες, που παρόμοια συμβαίνουν κάθε χρόνο, αλλά επίσης συμβαίνουν και σ' όλη μας τη ζωή. Όπως π.χ. όλοι, εδώ, συνωθούνται γύρω από το πρόσωπο του Κυρίου αλλά στο τέλος όμως, καθώς ξεκαθαρίζουν τα πράγματα μετά την Ανάστασή του, δεν είναι όλοι αυτοί που σώζονται. Όλοι συνωθούνται εδώ, όλοι έτσι ή αλλιώς έχουν μια σχέση με τον Κύριο, αναφέρονται σ' αυτόν, αλλά τελικά όμως λίγοι είναι εκείνοι που σώζονται. Ακόμη και από αυτούς που τώρα τον υποδέχονται στην Ιερουσαλήμ και έπειτα θα φωνάξουν «άρον, άρον», ναι, αρκετοί απ' αυτούς θα σωθούν την ημέρα της Πεντηκοστής, όταν θα έλθει το Πνεύμα το Άγιον. Θα ακούσουν την ομιλία του αποστόλου Πέτρου, θα κατανυγούν και κατανενυγμένοι θα ερωτήσουν σοβαρά τι πρέπει να κάνουν. Και παίρνουν την απάντηση «να μετανοήσετε και να βαπτισθείτε γιά να σωθείτε»· πράγμα που το κάνουν και λαμβάνουν όχι ως αμοιβή ή, αν θέλετε και έτσι, αλλά κυρίως ως επιβεβαίωση ότι τους δέχθηκε ο Κύριος, τους συγχώρησε, τους κάνει δικούς του, τους κάνει τέκνα του και τους δίδει το Πνεύμα το Άγιον και σ' αυτούς που ήταν τρεις χιλιάδες και στους άλλους που ακολούθησαν υστέρα από λίγες ημέρες.

Εάν απλώς οι προσωπικές μας εκτιμήσεις μας κατευθύνουν, θα εκπλαγούμε την ημέρα της Κρίσεως

Αυτές τις ημέρες και εμείς εδώ και αλλού και όπου γης, λίγο πολύ, όλοι τουλάχιστον όσοι είναι χριστιανοί, όσοι είναι βαπτισμένοι, θα τρέξουν, άλλος έτσι, άλλος αλλιώς, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, άλλος με την μια διάθεση, άλλος με την άλλη. Πλήθη και πλήθη κόσμου θα τρέξουν στους ναούς, θα έλεγε κανείς, θα τρέξουν στον Χριστό και εμείς μαζί τους όλοι.

Το θέμα όμως είναι, τελικά, πόσοι από μας θα σταθούμε με σοβαρότητα ενώπιον του σταυρωθέντος Κυρίου και του αναστάντος και αναληφθέντος Κυρίου, του αποστείλαντος το Άγιον Πνεύμα στον κόσμο Κυρίου, πόσοι θα σταθούμε σοβαρά-σοβαρά ενώπιόν του και θα ρωτήσουμε τι πρέπει να κάνουμε, και πόσοι από μας όντως θα κάνουμε αυτό το οποίο λέει το Πνεύμα του Θεού, αυτό το οποίο λέει ο Θεός; Άλλο τι κάνουμε εμείς· κάνουμε, όλοι μας κάνουμε. Και στην εκκλησία θα πάμε, και μια και δυο· και λαμπάδες θα ανάψουμε και κεριά θα ανάψουμε, αν θέλετε, πολλοί θα προσέλθουν να κοινωνήσουν, πολλοί θα προσέξουν, αν θέλετε, τις ακολουθίες, τα νοήματα όλα, αλλά θα κάνει ο καθένας αυτό που αυτός νομίζει, θα κάνει ο καθένας όπως αυτός νομίζει.

Λίγοι είναι εκείνοι οι οποίοι φθάνουν σε κατάνυξη, σε συναίσθηση, και βρίσκονται μπροστά στην αλήθεια τι να κάνουν. «Τι ποιήσωμεν»; λέει, την ημέρα της Πεντηκοστής. «Να μετανοήσετε και να βαπτισθείτε». Εάν τελικά δεν φθάσεις σ' αυτό το σημείο, ώστε να ρωτήσεις και να λάβεις την απάντηση και να συμμορφωθείς προς την απάντηση, αλλά και να έχεις την επιβεβαίωση ότι σε δέχθηκε ο Θεός, σε συγχώρησε ο Θεός, σε έβαλε στο δρόμο του ο Θεός, σε βάζει στη βασιλεία του ο Θεός· αν δεν γίνει έτσι, και μείνεις απλώς στις δικές σου εκτιμήσεις, μείνεις απλώς στις δικές σου όποιες ενέργειες, στην δική σου όποια ανταπόκριση, είναι πολύ πιθανό να μην έχεις κάνει τίποτε.

Και την ημέρα την κρίσιμη, την ημέρα που θα κληθούμε να δώσουμε λόγο, καθώς όλα στη ζωή σου τα υπολόγιζες εσύ και τα κανόνιζες εσύ, έτσι και την ημέρα εκείνη της κρίσεως κατά την δική σου αντίληψη, κατά την δική σου σκέψη και τους δικούς σου υπολογισμούς, ποιος ξέρει πως θα τα περιμένεις· αλλά δεν θα 'ναι καθόλου έτσι όπως θα τα περιμένεις, διότι ποτέ στη ζωή σου, όσο τάχα καλός κι αν ήσουν, όσο και αν κουράστηκες, κοπίασες ή έκανες κάποια πράγματα, ποτέ στη ζωή σου δεν έθεσες αυτό το ερώτημα σοβαρά-σοβαρά ενώπιον του Θεού· τι θέλει από σένα ο Θεός; Και ποτέ ίσως στη ζωή σου δεν ανταποκρίθηκες κατά τον λόγο του Θεού, κατά το θέλημα και τις εντολές του Θεού, αλλά έμεινες απλώς μόνο σ' αυτά που έκανες εσύ· και θα εκπλαγείς εκείνη την ημέρα που δεν θα 'σαι μεταξύ εκείνων οι οποίοι θα ακούσουν το «δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου...», παρά τους υπολογισμούς σου, παρά τις εκτιμήσεις σου, παρά τη σιγουριά σου ότι ε καλώς εσύ τα εξετίμησες τα πράγματα, καλώς εσύ τα υπολόγισες, καλώς ενήργησες, έδινες και στον εαυτό σου το πιστοποιητικό του καλού χριστιανού. 

Τέλος στην μέχρι τώρα ραθυμία μας. 

Ο Θεός οδηγείται στο Πάθος για μας.

Αυτές τις ημέρες, αδελφοί μου, θα ακούσουμε πολλά, όχι μόνο έτσι αόριστα, όχι μόνο θα φθάσουν στην ψυχή μας κάποιες έννοιες, κάποια νοήματα, αλλά θα προβάλουν αυτές τις ημέρες και συγκεκριμένα πρόσωπα· όπως εδώ σήμερα είναι η Μάρθα, η οποία προβαίνει σε μια καλή ενέργεια, αλλά θα ακούσουμε και για τους μαθητάς, θα ακούσουμε και για τον ληστή και για την άλλη αμαρτωλή γυναίκα, για συγκεκριμένα πρόσωπα. Θα ακούσουμε και για τα πρόσωπα εκείνα τα οποία, καίτοι ήρθαν σε επικοινωνία με τον Χριστό, τελικά έστρεψαν τα νώτα και χάθηκαν. Θα ακούσουμε και για κείνα τα πρόσωπα τα οποία, μπορεί να 'ταν σε άσχημη κατάσταση, μπορεί να έπεσαν σε μεγάλη αμαρτία, μπορεί να έπεσαν σε μεγάλη πλάνη, αλλά τελικά βρήκαν τον Κύριο, βρήκαν τον Θεό και σώθηκαν.

Και έχουμε αυτήν την ευκαιρία ο καθένας μας να βάλουμε τον εαυτό μας ακριβώς στον δρόμο που πρέπει να τον βάλουμε, και όχι ανεύθυνα και επιπόλαια να μείνουμε απλώς σε μια θρησκευτικότητα, να μείνουμε απλώς σε μια χριστιανική εξωτερική, ας πούμε, κατάσταση.

Θα δούμε αμαρτωλούς να σώζονται, να αγιάζονται, να μπαίνουν κατευθείαν στον παράδεισο, όπως ο ληστής· και θα δούμε άλλους που ευλογήθηκαν από τον Κύριο και τελικά χάθηκαν, ακριβώς γιατί πήραν επιπόλαια τα πράγματα, ακριβώς γιατί δεν πρόσεξαν, ακριβώς γιατί δεν υπάκουσαν ποτέ στον Χριστό. Πολλοί χριστιανοί και στις ημέρες μας και τον προηγούμενο καιρό και στους επόμενους χρόνους, πολλοί χριστιανοί έμειναν και θα μείνουν μόνον απλώς με ένα ενδιαφέρον, μόνον απλώς σε μια κάποια σχέση με τα της Εκκλησίας, με τα του Θεού, με το δράμα του Κυρίου, και ξεγελιούνται έτσι, πέφτουν έξω και τελικά χάνονται.

Δεν μπορεί, δεν μπορεί ο ίδιος ο Θεός να γίνεται άνθρωπος και να οδηγείται, Οπως οδηγείται, στον θάνατο, στο Πάθος, στον Σταυρό, να θυσιάζεται και να το κάνει όλο αυτό για σένα και εσύ να ξοφλάς, αν επιτρέπεται να πούμε έτσι, να θεωρείς ότι το τακτοποίησες το θέμα απλώς με το να ασχοληθείς κάπως. Και να μη φθάσει ποτέ μέσ' στην ψυχή σου αυτή η θυσία του Θεού για σένα, αυτή η αγάπη του Θεού για σένα, αυτή η συγκατάβαση, ώστε να φιλοτιμηθείς και συ να ξυπνήσεις, να φιλοτιμηθείς να συσταυρωθείς με τον Κύριο, να φιλοτιμηθείς να πάθεις με τον Κύριο, να θυσιάσεις τα θελήματά σου, να θυσιάσεις το εγώ σου, να θυσιάσεις όλα εκείνα τα οποία μαθηματικώς σε οδηγούν στην απώλεια. Μην το ξανακάνουμε αυτό, το κάναμε ίσως πολλές φορές μέχρι σήμερα· μην το ξανακάνουμε.

Θα ήταν ευχής έργον, αυτή η ώρα τώρα να 'ναι μία ώρα, μία στιγμή που θα είναι ένα τέλος της μέχρι τώρα ραθυμίας μας, της μέχρι τώρα απροθυμίας μας, της μέχρι τώρα αμετανοησίας μας, της μέχρι τώρα κακής μας στάσεως και να είναι επίσης η αρχή, η αρχή της καλής σχέσεώς μας με τον Χριστό, η αρχή της υπακοής μας στον Χριστό, να υπακούσουμε και μεις μέχρι θανάτου κατά το υπόδειγμά Του, να είναι η αρχή της αληθινής μετανοίας, να είναι η αρχή της αληθινής χριστιανικής ζωής. 

Να ακολουθήσουμε τον Χριστό όπου πάει»· 

όχι απ' άλλο δρόμο εμείς 

Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα· δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, αν... αν ωρίμασαν τα πράγματα μέσα στην ψυχή μας. Γιατί είναι κι αυτό ένα θέμα. Όλοι ακούμε τώρα αυτά τα λόγια αλλά σε ολίγους ίσως θα φέρουν το αποτέλεσμα που πρέπει να φέρουν αυτά τα λόγια. Οι πολλοί ίσως δεν είναι ώριμοι ακόμη, όχι γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι ώριμοι, αλλά γιατί δεν θέλουν, ίσως ούτε κι αυτήν την στιγμή.

Έχει μεγάλη σημασία, πώς αισθάνεσαι βαθιά, πώς σκέπτεσαι βαθιά, τι διάθεση έχεις, εάν συναντάς σήμερα τον Κύριο, αν τον συναντάς αληθινά, αν τον συναντάς όχι από περιέργεια, όχι από ανάγκη, αν τον συναντάς όχι επειδή και άλλοι βρέθηκαν κάπου εκεί, αλλά φωτιζόμενος από το φώς του Θεού, αν τον συναντάς πραγματικά, γίνεται αυτό που πρέπει να γίνει μέσα στην ψυχή. Ξυπνάει η ψυχή, συναισθάνεται η ψυχή ότι δεν ήταν καθόλου καλή η στάση της μέχρι τώρα, ότι αρεσκόταν απ' εδώ και απ' εκεί. Και έρχεται αυτήν την στιγμή η μετάνοια, έρχεται η κατάνυξη, έρχεται η συναίσθηση, έρχεται ο φωτισμός και αποφασίζει κανείς, τώρα όχι ύστερα, να γίνει τού Χριστού, να ακολουθήσει τον Χριστό, να ακολουθήσουμε τον Χριστό όπου πάει εκείνος· όχι απ' άλλο δρόμο εμείς και από μακριά, όχι απλώς να βλέπουμε, απλώς να ακούμε.

Άλλο είναι να ακούς το τροπάριο, το οποίο τροπάριο, τις όλες αλήθειες αυτής της εβδομάδος που θα ακούσουμε και, έστω, να συγκινείσαι, να ευχαριστείσαι, να θαυμάζεις, και άλλο είναι να δώσεις την ψυχή σου σ' αυτά, να συμμορφωθείς προς το θέλημα του Θεού, να συμπορευθείς με τον Κύριο και όντως να συσταυρωθείς με τον Κύριο και να συναναστηθείς.

Δεν θα πω περισσότερα, θα σταματήσω εδώ με την θερμή ευχή -ο Κύριος μας ακούει, ο Κύριος μας βλέπει, ο Κύριος είναι εδώ, εκείνος ξέρει, εμείς λέμε, λέμε, τι λέμε; Εκείνος γνωρίζει- με την θερμή ευχή που ο Κύριος μάς ξέρει έναν έναν, όλους καλά, και ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται να γίνει στην ψυχή τού καθενός μας, γνωρίζει ο Κύριος τι πρέπει να κάνει μέσα μας, αλλά και τι στάση εμείς πρέπει να πάρουμε απέναντί του, για να ενεργήσει εκείνος όπως θέλει μέσα μας.

Ο Κύριος λοιπόν που τα γνωρίζει όλα, που τα έχει όλα στο χέρι του, που τα μπορεί όλα, ο Κύριος, εύχομαι μέσα απ' την καρδιά μου και για μένα και για σας, ναι, αυτήν την ώρα, αυτήν την ημέρα, αυτήν τη στιγμή ο Κύριός μας, ο οποίος πηγαίνει προς το Πάθος -και αυτό δεν είναι φαντασία, μέσα στην λατρεία, είπαμε, ότι έχουμε αυτό τούτο το Πάθος, αυτά ταύτα τα γεγονότα- ο Κύριος λοιπόν, που πορεύεται προς το Πάθος αλλά πορεύεται και προς την Ανάσταση και την Ανάληψή του για να μας στείλει το Άγιον Πνεύμα, να μας αξιώσει να πορευθούμε μαζί του, να συναναστηθούμε και να σωθούμε αιώνια μαζί του στη βασιλεία Του.